Shpërthim eksplozivi në Tiranë, tre të plagosur

February 26, 2014 by dgreca

TIRANË, 26 Shkurt/ Një shpërthim eksplozivi ka ndodhur të mërkurën paradite në rrugën “Pjetër Budi” në një bar në Tiranë, ku si pasojë janë plagosur tre persona.

Shpërthimi ka ndodhur brenda një lokali, ku dyshohet se është vendosur një sasi eksplozivi. Mësohet se lokali është në pronësi të biznesmenit Armando Ceka. Sipas informacioneve paraprake të policisë, nga shpërthimi janë plagosur 3 persona, mes të cilëve edhe pronari i lokalit, i cili fatmirësisht është jashtë rrezikut për jetën.

Ceka dhe të plagosurit e tjerë, Julian Cela dhe Artur Sharra, u dërguan menjëherë në Spitalin e Traumës, ku po marrin ndihmën e nevojshme mjekësore, ndërsa njëri prej tyre është në gjendje më të rëndë shëndetësore.

Policia dhe dy autoambulanca kanë mbërritur menjëherë në vendin e ngjarjes. Ekspertë të policisë kanë nisur hetimet rreth ngjarjes, ndërsa nuk përjashtohet që shpërthimi të jetë shkaktuar në mënyrë të telekomanduar. ATSH/-

Nëpunësi civil/ Vendimi i Kushtetueses publikohet në fletoren zyrtare

February 26, 2014 by dgreca

Nga B.Kastrati/-Qendra e Botimeve Zyrtare botoi sot vendimin e Gjykatës Kushtetuese për pavlefshmëri të Aktit Normativ të Qeverisë për “Ligjin e nëpunësit civil”. Publikimi i vendimit në fjalë u paralajmërua një ditë më parë nga Ministri i Shtetit për Marrëdhëniet me Parlamentin, Ilirjan Celibashi, gjatë një prononcimi për mediat në përfundim të Konferencës së Kryetarëve, ku u përcaktua kalendari tre javor i punimeve të Kuvendit. Celibashi shprehu gatishmërinë e Qeverisë për të respektuar vendimet e Gjykatës si detyrim Kushtetues. Referuar publikimit të pritshëm të vendimit në fletoren zyrtare, Konferenca e Kryetarëve, në mbledhjen e djeshme, e cila u braktis nga opozita, mori vendim për shtyrje të shqyrtimit të amendamenteve në seancë dhe në komisionet përkatëse parlamentare. Opozita në vijimësi ka denoncuar mospublikimin në fletoren zyrtare të këtij vendimi të Gjykatës Kushtetuese.

MË IKU NJË MIK, SHKËLZEN RAÇA I KOSOVËS

February 25, 2014 by dgreca

Nga Abdurahim Ashiku/ Athinë/

Sot mku im i viteve të mërgimit Kristo Zharkalliu më përcolli me email e telefon një lajm të hidhur. Është përcjellur për në banesën e përjetshme Shkëlzen Raça.
Ishte i lidhur shumë me Shkëlzenin gjatë viteve që ai studjoi në Greqi, aq shumë sa kishte çelsin e shtëpisë dhe të zemrës së tij. Nga fjalët që më tha e kuptova se i rridhnin lotë.
Falë Kristos, tregimeve të tij për Shkëlzenin do të vinte një ditë që ta takoja, të pija kafe e të kaloja një mbrëmje të gëzuar mjedisesh të kuzhinës së Prishtinës. Bëra edhe dy fotografi me të.
Në gushtin e kaluar kur zbrita nga autobusi i Ministrisë së Arsimit dhe Teknologjisë së Kosovës që kthente mësuesit nga seminari i Ulqinit për mësimin plotësues të gjuhës shqipe në diasporë, më thanë se Shkëlzeni është i sëmurë nga një sëmundje e pashërueshme.
E kërkova në celularin e tij shumë herë. Gjithaherët më dilte i mbyllur. Kërkova ndihmën e punonjësve të hotelit por…pa rezultat.
Para do kohësh Kristoja ishte lidhur me email. I ishte përgjigjur se është më mirë…
Sot mësova me hidhërim se Shkëlzeni nuk jeton, se iku në një moshë të re, vetëm 62 vjeç, moshë kur shkencëtari mbledh si kombajna grurin krijimtarinë e tij.
Kam me vete librin e tij voluminoz me 531 faqe, librin GJURMIME NË HISTORINË SHQIPTARE”, botim i Institutit Albanologjik të Prishtinës ku punonte. E kam me detikim…
”Z. Abdurahim Ashikut, me urimet më të mira në fushën e krijimtarisë së gjerë intelektuale”
Prishtinë, 3.08.2011
“Në faqet e këtij vëllimi, shkruan në kopertinën e fundit të librit Prof. Dr. Ferit Duka, autori spikat qartë një meritë të padiskutueshme: rrëfimi, analizat, vështrimet dhe përfundimet e tij, kanë një fuqi të madhe bindëse duke qenë se ato janë të mbështetura fort në burimet historike solide, në të dhëna e fakte të qëmtuara në literaturë e dokumente me prejardhje të ndryshme…”
Në studimet e Shkëlzen Raçëës ndër të tjerë më ka tërhequr GJERGJ KASTRIOTI-SKËNDERBEU NË HISTRIOGRAFINË GREKE TË SHEK. XIX , një studim shumë serioz me përfundime shkencore.
Duke iu kundërvënë me dokumente të thënave të rrugës se Gjergj Kastrioti (Jorgos Kastrioti) është grek, Shkëlzen Raça e mbyll studimin e e tij me fjalët …Në qindvjetshin e kaluar, më saktë në vitin 1932, kur brenda botimit të gjashtë të “Historisë së kombit grek” të Paparigopullos, nën përkujdesjen redaktoriale të historianit të njohur atëherë grek, Karolidhit, bëhet e pranueshme prejardhja shqiptare e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut.
Kisha biseduar me Shkëlzenin që punimit të gjerë për Skënderbeun ti bënte një përmbledhje për ta botuar në shtypin shqiptar në Greqi.
Nuk mundi, iku duke lënë pas një boshllëk të madh shkencor.
Telefoni i Shkëlzenit është i mbyllur.
Do ta dërgoj në adresën e tij elektronike me shpresën se do ta hapin familja për të marrë ngushëllimin tim për një mik që më iku për të mos ardhur kurrë.

Athinë 25 skurt 2014

KU ËSHTË GUCIA?!

February 25, 2014 by dgreca

Nga Ramiz LUSHAJ /

Ku është Gucia?! Si kushtrim, dhimbje e huti e lëshova këtë pyetje në “qytetin e Kelmendit” sapo e pashë për herë të parë në maj 2010. Nuk ishte si në vitin 1836 kur udhëpërshkruesi hulumtues, frëngi Ami Boue, dijenon se kësokohe kishte 300 shtëpi kur Plava numëronte vetëm 100 shtëpi. Gucia me rrethina kah fundi i shekullit XIX mbrrini në 1.600 shtëpi, sa dyfishi i atyne në qytetin e Plavës. Dikur, në Guci, organizohej një nga panairet ma të mëdhenj në Turqinë Europiane e shtetet ballkanike kufitare. “Panairi i Tetorit” i mblidhte në Guci pasanik pareli nga Stambolli e Italia, nga Kroacia e Hungaria, nga Shkupi e Shkodra. Në Guci i kanë pasë dyqanet e tyne Ali Pashë Gucia e Haxhi Zekë Byberi, valiu i Bosnjës e sanxhakbeu i Shkodrës, Begollët e Pejës, Rexhepagajt e Plavës, etj.

Nëpër Plavë-Guci truponin disa rrugë të mëdha si ajo nga Kotorri në Stamboll për 19 ditë e banin rrugën korirer zyrtar dhe karvaje të tregtarëve venedikas etj. (deri me 200 apo dhe 300 kuaj ngarkesë). Kisha me folë gatë po veçse po e mbylli me një fjalë të fillimit: Ku është Gucia?!!!

Gucia, nga gjysma e dytë e shek. XVII kur ishte e ndamun më veti me sundimtar kapedan i kështjellës, Shabanagët e Gruemirës së Shkodrës, ishte vend i begatë me fisnikëri, sofër, trimëri, me tregti, etj. Me ramjen e Sanxhakbeut të Shkodres, Sulejman Pashë Bushatlliut, iku edhe dhandrri i tij Shabanaga në vitin 1695 e i tërhjeki aq shumë Gucia saqë më 1724 kthehet djali i tij, Ali Begi (Alia i Parë) e Rexhepagajt mblidhen prapë në Plavë. Prapë Gjyl Begi i Shabanagajve, ramjes së pashallekut të Shkodrës, në vitin 1831, i ra disi fuqia, po ia lenë drejtimin e Gucisë djalit të vet Hasanit e, tevona, nënprefekt (kajmekan) caktohet Ali Pashë Gucia i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit.

Në kohën e Gjyla Begut Gucia e Plava kalojnë nga ana administrative nga sanxhaku i Shkodrës me atë të Pejës, që pas triumfit të Luftës të Ultinës së Epërme të Limit (Nokshiq, Pepaj, Arzhanicë) emënohet nga Porta e Lartë mytesarif i Pejës deri në vitin 1885 kur e vrasin në hjekësi për aktivitetin e tij.Dy herë, pas Shpalljes së Pavarësisë (1912-1913) dhe të ashtuquajturës “Koha e Shqipnisë” (1941-1944) krahina etno-historike e Plavë-Gucisë pushtohet e aneksohet nga Mali i Zi i krajl Nikollës së Parë dhe Jugosllavia e Dytë e Titos…

Dikur, Haxhi Zekë Biberaj, burrështetas i madh, në kohën e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit deklaronte: “Plava e Gucia janë çelik kalaja e Shqipërisë.Të lejosh dorëzimin e Plavës e Gucisë armikut, është si t’ia japësh atij çelësat e Atdheut e t’ia hapësh dyert e Pejës e të Gjakovës”. Një gazetë amerikane e cilëson si “Ballkon i Alpeve”…Ku është Gucia?!Dikur, në fillesa të shek. XX, gazeta të Nju Jorkut e të Parisit shkruajnë se në Guci, në nëntokën e saj është varrosur një nga dy krahët e Skënderbeut. Ndoshta edhe kjo iu dha forca në luftë kelmendasve kundër serbëve, nën udhëheqjen e Pjetër Bogdanit e përkrah Austriakëve, apo në Luftën e Nokshiqit (Lufta e Luginës së Epërme të Limit) në dhjetor 1879-janar 1880, e cila është “parathënia” e Pavarësisë së Shqipërisë në Vlorën e 1912-tës. Ku është Gucia?!

Dikur, shekullin e kaluar, Fishta i madh tek kryevepra e tij “Lahuta e Malcies” thotë se në Guci është “Ora e Shqypnisë”. Prapë edhe pas kësaj ndamje të thiktë e të fikët, shovene, genocid politik, lutemi Zotit e guciasve shqiptarë (plavë-Gucias) që “Ora” e saj të jetë zgjuar realisht, që të na heqin të drejtën morale e historike të pyetjes: Ku është Gucia?!

Dikur, Gucia ishte pjesë, dmth. nahije, kaza, kapiteni, po tashti pas pushtimit të saj nga malazezët e Çetinës e serbët e Beogradit në mbi njëqind vjet pushtim, aneksim, shfrytëzim, asimilim, shpërngulje, etj. në shek. XXI, komuna e re e Gucisë është jo pjesë, po copë-copë…Vetë guciasit e shohin realitetin e saj me sy, e prekin me dorë, e ndjejnë në sofrat e kokat e tyre… Ku është Gucia?!

Tiranë, 26 shkurt 2014

BURRËRIA E MEHMET GEGËS

February 25, 2014 by dgreca

Nga Zeqir Lushaj/ Trimëri dmth, të mbrosh veten nga të tjerët; burrëri dmth, të mbrosh të tjerët nga vetja/-PORTRET – Tiranë, gusht 1992 /Mehmet Gega, për të cilin po shkruaj këto radhë, është një nga shqiptarët e patundur të Tetovës. Sot ai është rreth të 80-tave. Eshtë shumë i njohur, jo veç në qytetin e Tetovës por, dhe në rrethinat e tij e më gjerë.Për trimëri e burrëri, për atdhetari që nuk bëhet mëdyshë.Mehmet Gega ka vuajtur, ditë me ditë, 20 vjet burgim, nën regjimin totalitar të ish Jugosllavisë. Edhe sot është i fortë, i mbajtur, i kthjelltë e veprimtar i palodhur i Bashkimit Kombëtar Shqiptar.Jeta e Mehmet Gegë Tetovës, ka shumë për të shkruar, por nuk e ka këtë qëllim shkrimi im i sotshëm. E njoh mirë Mehmet Gegën. Kam ndenjur jo pak me të në oda burrash. E kam pritur e përcjellur edhe në Tiranë.

Baca Mehmet, flet pak e rrallë, por të tjerët, duke folur më shumë për të, të njohin me burrërinë e trimërinë e tij. Dhe këtë që do të shkruaj më poshtë, ma thanë të tjerët për Mehmet Gegën. Ndaj unë po e shkruaj, duke i kërkuar ndjesë Bacës Mehmet, se është diçka që edhe mund ta lëndojë.

Veç, nuk mund të rri pa e shkruar, se është një “leksion” i bukur për shumë shqiptarë, në Shqipëri, në Kosovë e vise të tjerë, në diasporë e kudo. Se është shembull burrërie shqiptare, që aq shumë po na duhet në këto ditë të sodit. Jam i bindur se, Trimi, do të më kuptojë drejtë.

…!!

… Mehmet Gegës i dalin në rrugë dy shqiptarë. (Shqiptarë, por, ma paçin pikë faqën e zezë!). Pa e zgjatur tregimin, po them esencën. Ata, të dy, e rrahën poshtërsisht Mehmet Gegën, për një “ngatërresë” të mëparshme! Kjo rrahje u bë problem. Dy burrat që kryen aktin e shëmtuar, milicia i merr në arrest, për vepër të paligjshme. Thirret aty edhe Mehmet Gega, si i dëmtuar. E ballafaqojnë dhe kërkojnë që Ai, të bëjë denoncimin me gojë e me shkrim!

– Këto të dy të kan rrahur? – e pyesin Mehmetin, në organet përkatëse?

– Jo! -përgjigjet prerë, Mehmet Gega. Këta jo vetëm që nuk më kanë rrahur, por unë as nuk i kam parë ndonjëherë me sy!!

Mbas insistimit të Bacës Mehmet, se ata persona nuk e kishin rrahur as nuk i njihte, kuptohet, dhe milicia ishte e detyruar t’i lironte dy shqiptarët. At’herë, të tre së bashku, dolën e morën rrugën për në shtëpitë e tyre.

– Si u bëka kjo punë kështu, o Mehmet Gega, – e pyetën plakun e nderuar, burrat e Tetovës?

– Eh, more burra, – foli ashtu qetë-qetë Mehmeti.- Mue më rrahën vëllezërit e mi. Dy shqiptarë rrahën një shqiptar. Sikur unë të pranoja se këta më rrahën, atëherë milicia do t’i rrihte ata në syun tim. A mund të duronte Mehmet Gega që zaptuesi i huaj, t’ia rrah vëllezërit e tij ndër sy? Pasha besën jo! Ma mirë unë i rrahur nga vëllezërit e mi, se sa vëllezërit e mi, të rrahur nga të huajt…!

…!

Kështu, ka bërë, plot bindje e atdhetarizëm, burri i nderuar, Mehmet Gegë Tetova.

Ma don mendja se, çdo shqiptarë, e vlerëson dhe mëson jo pak nga kjo burrëri e Mehmet Gegës. Ndoshta ky rrëfim i thjeshtë do të jetë edhe me shume se “një leksion” edhe për ndonjë lider a forcë politike në Shqipëri e në trevat shqiptare, që, jo rrallë, më lehtë e gjenë gjuhën e përbashkët me të huajt se sa me vëllezërit e tij!

Ky shëmbull, më kujton atë filozofinë e thellë e të pagabueshme të popullit se:- “Trimëri, d. m. th. të mbrosh veten nga të tjerët; burrëri d. m. th, të mbrosh të tjerët nga vetja”.

Mehmet Gegë Tetova, fliste pak. Vepra e Tij, ne, të gjithëve, na flet e duhet të na flasi, të na mësojë e të na orjentojë edhe më shumë…Drejtë shqiptarizmës së vërtetë.

–Ky portret,është nxjerrë nga libri “Dyqani i mendjes”, faqe 61 , që autori Zeqir Lushaj,ka botuar në Tiranë,në “Kristalina KH”, 2009-(Ne Foto: Mehmet Gegë Tetova,(Për gazeten DIELLI në USA, fundshkurti, 2014)