Komente – Page 464 – Dielli

SHPIRTËRAT E ATYRE QË NA THËRRASIN MË 23 QERSHOR

June 12, 2013 by dgreca

Mikut tim, Muhamer Kurti, që ndërroj jetë në agimin e lirise, në pragun e pranverës 1989, i kushtohet, si dhe të gjithë bashkëmoshatarëve të mij, që lindën, e vdiqën në robërinë komuniste./

Nga Tomorr Hoxha/

E madhërishme do te jetë pranvera e këtij viti, unë e ndiej se sa fort po dridhen muret e bllokimit e mezi e pres 23 qershorin.Në atë prag pranvere te vitit 1989 Merka, ende nuk i kishe mbushur tridhjetë vjeç, dukej se të dy ishin në garë, ai dhe pranvera. Dukej se asnjëherë pranvera nuk kishte rendur aq fuqishëm sa do të bënte të paqenë atë dimër, dimrin e fundit te robërisë më të madhe që bota ndonjëhere kishte njohur. Dielli shklëqente mrekullueshëm, agimet dhe muzgjet ishin mahnitës, në atë prelud pranevere dukej se edhe vet krijuesi ishte i ngazëllyer me çlirimin e madh që popujve u ishte bërë ndonjëherë në historinë e tyre… por atë mëngjes, dukej se edhe pranvera e ndali

ngarendjen e saj…

Ishte një mëngjes më tepër se gri e që përçonte një lagështirë dhimbëse, një ankth pothuajse mbyëtës ndihej në ajër…dikush më tregon se mbrëmë ishte shuar në një rrethanë aksidenti tragjik në turnin e tretë, i dashuruari i asaj pranvere te madhe Muhamer Kurti, ose Merka siç

thërrisnim ne miqte dhe te afërmit e tij. Vlora po përcillte me një proçesion madhështor birin e sajë. Nuk mungonin në të, të gjithë

grupmoshat e veçanërisht rinia që ishte pothuajse e tëra…Dhimbje, pezm, e njëherësh krenari e nder të ishe në rradhën e miqve të tij, që ashtu edhe prej arkemortit të tij të parakohshëm shpallte madhështinë e qënies së njeriut në botën tonë.

Pranvera çuditshëm e ndali vrullin, djaloshi që kishte fluturuar në amshim dukej se ishte kudo, kështu tregonin të gjithë, sikur shpirti i tij i dlirë endej mes nesh, dëshironte të bëhej edhe ai dëshmitar i asaj ngjarje të madhe, që aq fuqishëm e kishte jetuar në ënderrat e tij.

* * *

Pranvera ja la vendin verës, e vetem vjeshta do të mund ti dhuronte planetit ngazëllimin e lirisë që ndërroj faqen e historisë së njerëzimit ….muri i ferrit, ose i Berlinit u shemb, zilet e parajsës tingëlluan fuqishëm për popujt e shtypur nën tiraninë komuniste.

Era e ndryshimit ndihej kudo, në çdo gjethe peme, në çdo frymëmarrje, i ngjasonte një mrekullie të vërtetë, përjetimi i atyre ditëve, edhe vet universi përjetonte një ekstazë.

E Merka sërish ndihej se ishte mes nesh e se shpirti i tij endej diku mes nesh, ai kishte vendosmërinë që të mbetej këtu deri në agun e lirisë.

Pranverë 1990, The Scorpions me këngën “Era e ndryshimeve” u bënë hit i shekullit të gjithë popujve qe aspironin lirinë. Në vjeshtën e atij viti, u trandën themelet e tiranisë, një Burrë i Madh që e kish kuptuar se ishte lindur pikërisht për atë ditë, i dha formë lëvizjes studentore, asaj lëvizje që gjunjëzoj robërinë, duke themeluar Partinë Demokratike, të parën parti opozitare. Të gjith ne miqt, të afërmit, vëllezërit e motrat e Merkes ishim atje, pothuajse e gjithe ajo rini pjesëmarrëse në proçesionin e tij atje ishin, ishin edhe për Merken , që gjithësesi ndihej se nuk ishte transferuar ende ne vendin qe atij i ishte caktuar në parajsë.

Merkja rridhte nga një familje fisnike, të parët e tij ishin dëgjuar në trevat e tyre për vlerat e larta morale dhe cilësitë e spikatura atdhetare, gjë që kish bërë që prindërit e tij të kishin përjetuar persekutime që nga kampet shfarosëse famëkeqe e deri në internimet dhe mungesën e strehës së pa përshtatëshme ku i kishin vendosur, pasi i zbuan nga trojet e tyre e në të cilat kishin bujtur figura të ndritura të kombit, gjë për të cilat ai nuk hezitonte të krenohej, dhe krenaria e tij nuk ishte egosite, por e kishte frymëzuar atë në rrugëtimin e tij mjerisht të shkurtër, por mrekulisht të paharrueshem.

Ai Burri i Madh, që kishte vendosur të ndryshonte Shqipërinë, thuhej që ishte doktor zemre dhe historia e kishte ngarkuar të shëronte zemrën e kombit të sëmur. Në atë rrugëtim lotësh të 50 vjetëve të trishtuara, ku gjëmonin prej pesë dekadash krimet më të padëgjuara që i ishin bërë këtij vendi përgjat gjithë historisë së tij, eksperimente tragjike të gatuara në humnerat më të errëta …e zemra e kombit lëngonte.

Ne u thirrem në përballjet e mëdha më 31 mars 1991, ishim të gjithë atje, ishim edhe për Merken, kur i mposhtëm në zemrën e tyre… dikush tha, sikur të ishte edhe Merka sot këtu. Pritëm, në Tiranë, përfaqësuesin e kombit më të madh, në vitin 1991, Xheims Bejker, lot gezimi, nderuam mikun e madh ashtu siç edhe na takonte, e bota u drodh për ato vlera mirënjohje e fisnike që vetëm popujt e bërë sipas shëmbëlltyrës sonë mund ta bëjnë, e kur miku i madh artikuloj: “ at last You’re Free “ , në fund ju jeni të lirë, sërish mendova….sikur të ishte edhe Merka këtu.

Kur ne u thirrëm për të ngadhënjyer më 22 mars 1992, dhe ngadhënjyem, në atë festë epokash … sërish menduam se sa mirë do të ishte që të ishte edhe Ai këtu , Merka.

Kur ne qëndruam në rebelimin e vitit 1997 do të ishte mirë që ti të ishje për të forcuar fortesën e qëndresës, që më mir se ty askush nuk e dinte.

Kur u thirrëm në Marshimin e Madh të lirisë të viteve 1997-2005 shumë nevojtej zemra jote e forte .

Edhe kur u thirrëm për të ringadhënjyer në vitin 2005, ne ngadhënjyem sërish.Kur më duhet të të risjell në kujtesë ti nuk mund të vish, perveç si një simfoni në horizont e si një ideal fisnik, ose si një vizion diku përpara, sepse ti ishe gjithëmonë një hap përpara dhe një hap më mirë, sepse ishe vetë simbolika e ndryshimit.

Po miku im, ti ke qenë në të gjitha evenimenet e mëdha, që na kanë ndjekur, shpirti yt ka qenë këtu mes nesh për të frymëzuar ashtu siç ti dije të frymëzoje me vullnetin tënd, me pastërtinë e qëllimeve dhe lartesinë e vlerave qe ti mbartje. Me kundërshtimin e çdo lloj padrejtësie, sigurisht me modelin “Satjagraha” që ishte filozofia që ti kishje zgjedhur në jetën tënde dhe që e realizove përsosmerisht.

Ne sërish jemi thirrur tani të udhëhiqemi prej doktorit të zemrës , për të mos e lënë në mes rrugën e nisur, sepse ashtu siç edhe unë mbaj mend , asgjë më shumë se puna e lënë në mes nuk të revoltonte ty, edhe e shprehje gjithmonë, që rruga e lënë në mes eshtë më keq se hiçi.

Ja pra, se përse une, ju, vëllezërit e motrat e tij, të gjithë pjesëmarrësit e asaj përmase njerëzore në proçesionin e ndarjes me Merkën, do te jemi Ndryshimi e do të jemi Perpara.

Merka ! Ne do ta votjme sërish Doktor Sali Berishën . Për fëmijerinë tënde të pafëmiëjruar. Për djalërinë tënde te padjalëruar.

Për lirinë tënde te pashijuar.

Pse serbët na analizonin si komb?

June 12, 2013 by dgreca

Shkruan: FAHRI XHARRA/

Serbët e njohin mirë historinë tonë ,e dijnë shumë mirë qe janë në tokë të huaj.I dijnë doket e zakonet tona; dhe sa më mirë të na njohin aq më mirë e më lehtë manipulojnë me ne. Ky është arti i diplomacisë të cilën ata e kanë mësuar mirë. Ne jemi largë dhe shumë largë në këtë aspekt; e më e keqja është që po largohemi edhe më shumë nga ajo që duhet ta dijmë përmendësh.

….Arnauti div i trimit,

që e përgatit të keqën në çdo anë

Por se në gjakun e tij trimëror

As një pikë nga ai i turkut nuk e mbanë

(Aleksa Gj. Bogosavljeviç , 1897)

Në lutjet e tona të përditshme, shqiptarët nuk e përmendim atdheun. I lutemi Zotit, i kërkojmë falje për gabimet e bëra. I lutemi të na dhurojë pasuri, fat dhe mirëqenie. I lutemi të na shpëtojë nga e keqja, nga i mallkuari. I lutemi të na shpëtojë familjen; por vetëm lutje për veten vetjake. A e keni dëgjuar kënd të lutet për atdheun? Nuk i lutemi Zotit që ai t`na shpëtojë kombin, atdheun. Nuk i lutemi Zotit të na shpëtojë nga zhbërja. Nuk i lutemi Zotit që të na ruajë kombin.Pse? Askush nuk na mësuar për një lutje të tillë.

Bota vëren dhe vrojton. Ne shqiptarët sigurisht që jemi në qendër të vrojtimit. Ata e dinë që ne jemi të lehtë, ata e dinë që ne nuk kemi qendër të rëndimit.Për derisa bota na vrojton ,ne nuk i përfillim rregullat më elementare të qytetërimit. Vrojtuesi më i madh ka qenë dhe është Serbia. Prej se ka ardhur dhe na është afruar ,dhe e kemi fqinj ,Serbia vazhdimisht vrojton , shënon dhe sipas nevojave të veta i shpërndanë ato shënime ,vrojtime dhe dihet vazhdimisht për të keqen tonë. Kemi ne,farë institucioni të mësheft apo të hapur ku mund të lexojmë karakterin e një populli tjetër të huaj. ?Serbët e kanë ,jo vetëm për ne por për tërë botën.
Serbët e njohin mirë historinë tonë ,e dijnë shumë mirë qe janë në tokë të huaj.I dijnë doket e zakonet tona; dhe sa më mirë të na njohin aq më mirë e më lehtë manipulojnë me ne. Ky është arti i diplomacisë të cilën ata e kanë mësuar mirë. Ne jemi largë dhe shumë largë në këtë aspekt; e më e keqja është që po largohemi edhe më shumë nga ajo që duhet ta dijmë përmendësh.

Më rastisi të lexoj një libër të botuar në vitin 1897 me titull ” O arnautima” (Për Arnautët)

të shkruar nga Aleksa Gj. Bogosavljeviç – oficir i zhandarmerisë mbretërore të Serbisë . Dikush mund të pyet se ç`është për ne interesant sa çka ka shkruar një oficir zhandarmerie për ne.. Mua mu duk e arsyeshme që të komentoj këtë përmbledhjen etnografike për një popull (për ne) ,nga një ushtarak icili si e thot edhe vet ” unë e bëra t`imen dhe le të sherbej për nevojat e shtetit ” (Serbisë).

Libri është thjesht përshkrim i një populli nga syri i një atdhetari serb( për Serbinë ky është atdhetar) që mendon më largë, libri botohet më 1897 , e që të këqijat për ne në atë kohë ishin në vazhdimin e përgatitjeve.

Moto të librit të tij , shkruesi e venë një poezi ku e lartëson trimërinë shqiptare ,dhe sipas bindjës së tij që gjaku shqiptar nuk paska asnjë pikë gjaku turk .E quditshme të dëgjohet nga goja e serbit një gjë e tillë.!

Se çfarë populli janë shqiptarët ,autori i siguron lexuesit se do t`i njoftoj me këtë libër; ”duhet t`i njofim sepse neve, pas fatkeqësisë së vitit 1690 na zuan tokat tona ( Shpërngulja e Madhe Serbe fxh)” . Ky thot se serbët janë ”vëllazër prej gjaku (?) me Drenicakët, Rugovësit , Lumjanët, Shkodranët dhe Dibranët,Labjanët dhe Malësorët ”Ata janë kusherinj me serbët sepse janë të krishterë ortodoks dhe katolik”. ” Kemi humbur mjaft kohë , duhet të punojmë më shumë për Serbinë tonë duke njohur vetvetën dhe të tjerët që na rrethojnë” -thot autori. Por pa dashtas e cekë se shqiptarë ka në Srem ,në Nikinci dhe në Ratkoci fër Mitrovicës së Sremit ( Serbia e sotme). Pse po them pa dashtas , sepse e sjegon shumë mirë se si erdhën shqiptarët në këto anë : me shpërnguljen e madhe serbe . Një shpërngulje e rrjejshme serbe dhe në të njejtën kohë një largim i së paku 40 00 familjeve ortodokse shqiptare nga Kosova. Një mashtrim epokal për shqiptarët . ” Aty u vendosën Kelmendasit dhe që edhe sot e kësaj dite i ruajnë doket dhe zakonet e tyre ( Viti 1897fxh)”

Në Istër, në fshatin Peroj ( arnautska dolina) jetojnë mbi 500 arnaut. Këtu i solli sipas autorit, Republika e Mletës me 1657 . Ata e paskan ruajtur veshjen e tyre kombëtare , zakonet e tyre ,flasin arnautisht (shqip) ,por që të gjithë janë të fesë ortodokse.

Në librin “ O arnautima”: spjegohet drejtë gjendja e shqiptarëve në Itali,” Shqiptarët e Italisë jetojnë në regjionin e Puljas dhe Abruzias. Kanë ardhur këtu menjëherë pas vdekjës së Gjorgje Kastriotiçit ( Gjergj Kastrioti). Këta Arnaut ,këtu i solli i biri i Skënderbeu dhe nëna e tij Andronika ( Donika) ,pas vitit 1468. kurrkund nuk e cekë se Skënderbeu ishte serb.

”Në kohët e fundit, ankohet autori në libër se të Arnautët e Italisë ka filluar të ngjallët vetdija kombëtare. E kanë filluar luftën për kombësinë e tyre por edhe për bashkëkombasit e tyre në Shqipëri . Ata për këto i kanë formuar komitetet e tyre dhe mbajnë mitingje të vazhdueshme duke kërkuar që Shqipëria të fiton autonominë dhe që qeveria italian t`i ndihmojë shkollat e tyre. Këta shqiptarë janë me ndikim të madh në Itali,dhe të gjitha mitingjet që janë mbajtur kanë dhënë rezultate. Çështja shqiptare në Itali është popullarizuar shumë dhe opinioni publik në Itali e kërkon autonominë e Shqipërisë.””

Pra kjo ishte koha e Rilindjes Shqiptare në vrullin më të madh.

Ku janë shqiptarë? ” Në pjesën Perendimore të Gadishullit Balkanik, përgjatë Detit Adriatik dhe atij Jon, nëepër , Thesaali ,Greqi , Mal të Zi Bosne , Hercegovinë dhe në Serbinë e vjetër (Kosova), është vendi që është tri herë më i gjatë se i gjerë e i cili quhet Arbania ose Arnautluki.” Serbët janë plotësisht të vetdijshëm për shtrierjen tonë të vërtetë natyrale .

Lumenjt e Arnautlukut thot autori janë shumë por me rrjedhë të shkurtër si : Bojana (Buna) , Shkumba (Shkumbini) , Vojuca (Vjosa) Drini, Limi,Vardari, Ibri ,Sitnica dhe Llabi.Sipas tij të lundrueshëm janë vetëm Buna , Shkumbini dhe Vjosa.

” Arnautët ndahen në fise ”Gegë e Toskë , Krasniqë Kelmendas, Mirditas , kastar , Hot, Dibranë dhe Malisor . Këta të fundit janë më të këqinjt ,mëtë zjarrtit dhe më trimat nga të gjithë.” Ndarje e gabuar e fiseve! Kurse për gjuhë shqipe thot se ështe e veqantë dhe nuk ka asnjë lidhëshmeri me ndonjë gjuhë të gjallë.

”Shqiptarët nuk janë pak ,por ndjenjë për shtetformim nuk kanë :dhe vazhdon ” sipas traditës sonë (serbe fxh) dhe të drejtës sonë historike,duhet që kërkojmë të drejtën për posedim të Serbisë së Vjetër ( Kosovës) dhe Maqedonisë e posaqërisht në ato anë që banohet me shqiptarë se pa ata Sërbia e Madhe nuk mund të paramendohet.”

Vazhdohet me përshkrimin tonë të jetës në fise , hakmarrjen sidomos te shqiptarët ortodoks të Kosovës dhe Shqipërisë Veriore ( vëllezërit tonë si e thot autori):. Përshkruhet se të shqiptarët kihet shumë kujdes në martesat ndërfisnore që ato mos të ndodhin. Kuse në faqën 20 ceket se shumica e shqiptarëve e pijnë rakinë dhe verën por që nuk dehen ,nuk njihen me shprehinë e të dehurëve.

“Te shqiptarët musliman bëhet synetia ,por nëpër fshatra ndodhë që të mbesin pa atë ceremonial edhe nga 3-4vjet në mungesë të hoxhës , por edhe kur t`iu vjen rradha ,të rinjt rriten dhe ikin nëpër male për tu mëshefur se iu vjen marre ,dhe kështu mbesin të pa synetuar.” “ Shqiptarët nuk janë fetarë të mëdhenj, të premteve hoxha me tre -katër pleq e kryejnë faljen ,kurse të rinjt në oborrin e xhamisë apo nëpër fshat në atë kohë luajnë me armë , duke i treguar aftësitë e tyre. Arma për shqiptarët është diçka që nuk guxon t`iu mungoj” Flitet për besën dhe hakmarrjen.

Një gjë që e brengosë autorin është që shqiptarët pa dallim feje e mbrojnë njëri tjetrin.

Fahri Xharra ,09.06.13

500 MIJË DOLLARË PËR 45 MINUTA FJALIM

June 12, 2013 by dgreca

Ish-Presidenti i SHBA, Bill Clinton mund të ketë bërë 89 milion dollar duke folur pasi ai la zyrën në Shtëpinë e Bardhë/

Nga Beqir Sina/

NEW YORK : Bill Clinton me më shumë se 89 milion dollar mund të mbaj rekordin e depozitimit të parave të tij, që kur ai u largua nga Shtëpia e Bardhë në vitin 2001, sipas vlerësimeve të CNN. Ky stacion televizivë prestigjozë thotë se Klintoni i ka mbledhur këo para duke mbajtur fjalime dhe duke dhënë leksione në SHBA, anembanë botës. Çmimin më të madh për një fjalim ish- Presidenti i 42 i Shteteve të Bashkuara – Bill Clinton e ka fituar në një paradhënie me 500.000 për të dhënë një fjalim 45 minutësh në ditëlindjen e 90 për presidentin izraelit Shimon Peres – Çfarë i takon Clintonit afërsisht 11,100 dollar për minutë sipas llogarive .

Ish presidenti Clinton është paguar tashmë, thanë televizionet Amerikane, dhe ka “caktuar” tarifën e çmimit për të siguruar pjesëmarrjen e tij në festë për politikanin numër një izraelit më 17 qershor në Rehovot.

Sipas disa burimeve anonime thotë CNN, parat për të folur për Presidentin Bill Clinton janë paguar nëpërmjet bankës nga Keren Kayemeth LeIsrael (KKL) Fondi Kombëtar i hebrejeve në Izrael, e cila është ndarë nga Fondi Kombëtar i hebrejeve në SHBA

Zyra e Bill Clinton në Manhattan New York, njofton se nga kjo shumë Partia Demokratike nuk do të përfitojnë, mbasi këto janë përfitime personale nga shuma e tij e rezervave bankare, Kjo shumë raportohet se do të i drejtohet për Fondacionit William J. Clinton. Ndërkohë sipas shtypit amerikan, Fondacioni Klinton nuk i është përgjigjur një kërkese për koment të gazetarëve amerikan.

Kurse të dhënat financiare e Bill Clinton, thotë zyra e ish-Sekretares Amerikane të Shtetit Hillary Rodham Clinton, tregojnë se burri i saj i ka bërë në një shumë të konsiderueshme që kur ai la Shtëpinë e Bardhë, në vitin 2000.

Fillimisht, për të siguruar gjysmë milion dollar për fjalimin e Bill Clintonit në Izrael, u kërkua nga mysafirë që ishin të ftuar të paguajnë një tarifë hyrje 800 për person. Por, Presidenti Peres e nuk e pranoi këtë “bilet” kaq të shtrenjët,, duke thënë se ai nuk do të marrë pjesë në Darkën në nder të Ditëlindjes së tij në qoftë se ajo ka për t’u kthyer në një darkë mbledhje fondesh.

‘Presidenti Bill Clinton do të jetë e ftuara e nderit në cilësinë e një mysafiri të veçantë, nga Qendra Rehovat e cila do të mbajë këtë darkë nderi për Presidentin e Izraelit”, tha zyra e Presidentit të Izraelit Simon Perez në një deklaratë, sipas gazetës Globes në Tel Aviv.

‘Raportet e mëparshme, thanë se është vendosur se nuk do të ketë asnjë mbledhje fondesh në këtë ngjarje, dhe njerëzve që janë të ftuar nuk do të u kërkohet të paguajnë për pjesëmarrjen e tyre.’

Në vitin 2011, të dhënat tregojnë se ngjarjet më fitimprurës të ish Presidentit Clintonit ishin jashtë shtetit. Ai ka fituar 750,000 dollar në nëntor 2011 për të mbajtur leksione në Hong Kong për të folur për të punësuarit në superkompaninë suedeze të telekomit Ericsson . Atë vit, ai gjithashtu ka fituar 700.000 dollar për një seri komentesh në një kompani botuese gazetës në Lagos, Nigeri, dhe 550,000 dollar për një fjalim në një konferencë biznesi në Shanghai, Kinë.

Pas fjalimit në Ditëlindjen e Presidentit të Izraelit Simon Peres këtë verë, ish-Presidenti Clinton do të qëndrojë në Izrael përsëri këtë verë për të folur në Konferenca e Presidentëve nga e gjithë bota, më 19 qershor në Tel Avivë, me titull: “Udhëheqjet që e bën dallim”

Ish-Kryeministri britanik Tony Blair dhe Mikhail Gorbachev, ish-lideri i Bashkimit Sovjetik, gjithashtu do të jenë të pranishëm për të folur në Konferencën e Presidentëve.

Ndërkohë thuhet se Fizikanti i Universitetit të Cambridge Stephen Hawking tha se edhe ai ishte ftuar për të marrë pjesë në konferencën e Presidentëve më 19 qershor, por ai tha në maj se ai ka për t’a bojkotuar ngjarjen në solidaritet me palestinezët.

NELSON MANDELA SI NËNE TEREZA

June 12, 2013 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

“Thuhet se askush nuk e njeh një komb për derisa nuk ke qënë në burgjet e tij. Një vend nuk duhet të gjykohet duke u bazuar në faktin se si ai trajton ata që janë në maje të piramidës, por duhet të gjykohet duke u bazuar në faktin se si ai trajton shtreesat më të ulëta të shoqërisë.” Nelson Mandela

Ish presidenti i Afrikës së Jugut dhe ish-i burgosuri politik më i famshëm i botës, 94-vjeçari Nelson Mandela është shtruar në një spital të Pretorias, për të katërtën herë ç’prej dhjetorit të kaluar, pasi vuan nga një infektim në mushkëri. Në njoftimin e fundit mbi gjëndjen shëndetsore të tij, qeveria e Afrikës së Jugut tha se gjëndja e Z. Mandela, njeriut që admirohet nga mbarë bota për qëndresën e tij ndaj së keqës, mbetet ”serioze”. Deklarata e qeverisë le të kuptohet se gjëndja shëndetsore e Mandelës po keqësohet.

Nelson Mandela, qyshë në moshë të re mori pjesë në lëvizjen kundër aparteidit dhe më vonë, më 1942 u bë anëtar i Kongresit Kombëtar Afrikan. Për pothuaj 20 vjetë ai drejtoi një fushatë pa dhunë duke kundërshtuar në mënyrë paqësore qeverinë e atëhereshme të Afrikës së Jugut dhe politikën e saj raciste. Pas 27-vjet burg si i burgosur politik, për veprimtarinë e tij politike kundër aparteidit, Mandela lirohet në vitin 1990, bëhet president i partisë së tij, Kongresi Kombëtar Afrikan, parti e cila fiton zgjedhjet në mënyrë demokratike në vitin 1944. Atij, së bashku me ish-presdientin e Afrikës së Jugut F. W. de Klerk, iu akordua Çmimi Nobel për Paqë, për meritat e tyre në shkatërrimin e sistemit aparteid racist të Afrikës së Jugut. Në vitin 1994, Nelson Mandela, ish-i burgosuri politik u inaugurua presidenti i parë zezak në historinë e atij vendi. Ditëlindja e e tij, 18 Korriku, është shpallur si Dita e Mandelës, e cila festohet si një ditë këjo për të promovuar paqën në botë dhe njëkohësisht për të celebruar trashëgiminë e këtij burri të madh të Afrikës.

Në një deklaratë nga fondacioni që kryesohet nga Kryepeshkopi Desmond Tutu, edhe ky një fitues i Çmimit Nobel për përpjekjet e tija paqësore në luftën kundër aparteidit në Afrikën e Jugut — heroi i luftës kundër qeverisë raciste, Nelson Mandela cilësohet si një “dhuratë e veçantë” nga Perëndia për Afrikën e Jugut dhe bëhet thirrje për lutje, “për babain e dashur të kombit tonë”, për njeriun i cili, anë e mbanë botës, edhe sot shikohet si simbol i pajtimit dhe i paqës midis njerzëve.

Dejvid Ejkmën, autor i njohur, gazetar i dalluar i revistës amerikane Tajm dhe këshilltar në fushën e politikës së jashtme, njëri i cili ka qenë dëshmitar i ngjarjeve më të rëndësishme në botë gjatë shekullit të kaluar dhe i cili ka intervistuar personalitetet më të famëshme botërore, në librin e tij: “Shpirtrat e Mëdhej: Gjashtë të Cilët Ndryshuan Shekullin”, ndër ta përmend bijen e kombit shqiptar, nobelisten e paqës Nënë Terezen dhe Nelson Mandelën, si personalitetet që me shembullin e jetës dhe me veprat e tyre kanë ndikuar në ndryshimet pozitive të shekullit të kaluar. Autori i njohur amerikan përmend vetitë e këtyre personaliteteve që ndikuan aq shumë në rrjedhat e historisë së shekullit të kaluar, duke nënvijuar virtytet që i dallonin ata, e të cilat janë aq të nevojshme edhe sot, si e vërteta, falja, mëshira dhe dhëmbshuria për të varfërit dhe respekti për dinjitetin njerëzor.

Me rastin e 90-vjetorit të Nelson Mandelës, gazeta britanike Telegraph pat bërë një sondazh për të zgjedhur 90-personalitetet më frymëzuese në botë me rastin e Ditës së Mandelës. Lexueve u kërkohej që të votonin për personat — të gjallë ose të vdekur — por të cilët, sipas mendimit të tyre, kanë demonstruar në jetën dhe me veprat e tyre, karakteristikat kryesore të Nelson Mandelës, veti siç janë: kuraja, dinjiteti, përvujtënia, qëndresa, falja dhe dashuria. Lexuesit e gazetës britanike patën zgjedhur murgeshën katolike shqiptare, Nënë Terezën si personalitetin numër një në botë që mbartë këto karakteristika të Nelson Mandelës, para të gjitha personaliteteve të tjera më të mëdha të shekullit të kaluar, përfshirë Uinston Çurçilin, Einstajnin, Martin Luter Kingun, Mahat Magandin, e të tjerë

Nelson Mandela i theksoi këto karakteristika dhe vlera në bazë të të cilave kishte jetuar dhe vuajtur gjithë jetën e tij si i burgosur politik. Në fjalimin që pat mbajtur me rastin e inuagurimit të tij si president i Afrikës së Jugut më 1994, megjithë vuajtjet dhe diskriminimet që kishte pësuar populli i tij nga politika raciste e qeverisë së bardhë, ai prapseparë personifikoi karakteristikat e tija njerëzore, duke iu drejtuar bashkëkombasve të vet duke thënë se, “kishte ardhur koha për shërimin e plagëve, se kishte ardhur momenti për të lënë pas ndasitë e së kaluarës, se kishte ardhur koha për të ndërtuar vendin.” Ai tha me atë rast se rruga drejtë lirisë do të ishte e vështirë dhe e gjatë, por ai shtoi se duke punuar së bashku, afrikano-jugorët do ta nxirnin vendin e tyre nga errësira e së kaluarës, nepërmjet pajtimit kombëtar, duke ndërtuar një jetë më të mirë për të gjithë dhe pa dallim. Ai përfundoi duke thënë se “kurrë, kurrë më ky vend i bukur nuk do të përjetojë shtypje nga njëri person kundër tjetrit. Le të mbretëroj liria” .

Me të drejtë, Nelson Mandela konsiderohet si një ndër personalitetet më të mëdha të shekullit të kaluar, kontributet e të cilit janë përhapur dhe njihen mirë përtej kufijve të Afrikës së Jugut dhe kontinentit afrikan. Jeta e tij është shembull në mbrojtje të lirisë, demokracisë, të dinjitetit dhe të drejtave bazë të njeriut. Ai i dha fund aparteidit zyrtar që ndante zezakët nga të bardhët, dhe më vonë si president i Afrikës së Jugut ai predikoi një harmoni shoqërore, bashkim kombëtar, paqë e pajtim për të gjithë banorët e vendit të tij, zezakë, të bardhë e të tjerë. Përveçse solli paqë e pajtim në vendin e tij pas një regjimi të egër racist, Nelson Mandela dhe politika e tij pothuaj gandeske, mbetet gjithashtu simbol dhe një zë shpresëdhënës për popujt e shtypur kudo në botë.Edhe ne shqiptarët kudo, duhet të jemi krenarë, që në bazë të sondazhit të lartëpërmendur, Nënë Tereza është frymëzuesja numër një në botë e cila ka demonstruar gjatë jetës së saj karakteristikat që dallojnë jetën dhe veprat e Nelson Mandelas e që janë: kuraja, dinjiteti njerëzor, përvujtnia, qëndresa, falja dhe dashuria.

TË VLERËSOJMË ATO Ç’KA KEMI ARRITUR DHE TË MOS BËJMË EKSPERIMENTE!

June 11, 2013 by dgreca

NGA HASAN KOSTRECI/

Brezat e sotëm dhe sidomos gjeneratat e reja, kohën pesëdhjet vjeçare të komunizmit e konsiderojnë ndonjëherë si një periudhë tepër të largët që ka ekzistuar vite përpara dhe duke e quajtur kështu, problemet që shohim sot tek shoqëria apo politika jonë shqiptare, ia veshin më shumë natyrës së kombit tonë, që s’ka patur dhe s’ka ende kulturë, prandaj dhe problemet që kemi apo na krijohen, vijnë vetëm nga ky fakt, por në realitet, mendoj, që ky konkluzion i tyre është i gabuar dhe tregon se kjo rini nuk e ka ende të qartë, se ç’ishte komunizmi dhe ç’pasoja i la ai shoqërisë sonë.

Kur një profesor po u fliste një ditë studentëve të tij pikërisht për këtë temë dhe ata nuk po e kuptonin, iu drejtua njërit prej tyre që ishte shumë mirë në mësime; Pse nuk heq ti disa pikë nga notat e tua dhjeta që ke marë gjatë vitit dhe t’ia japësh dikujt tjetri që është në rrezik dhe mund të ngelë? Si mund ta bëj unë këtë, iu përgjigj ai, i kam fituar me mund dhe djerrsë, ndërsa ai s’e ka vrarë mëndjen fare dhe është dembel. E po ja, pra ky është parimi themelor i komunizmit, u tha profesori, dhe që të arrihet kjo, i afti, i zoti apo dhe i pasuri duhet të sakrifikohen, në mënyrë që të barazohen me dembelët, të pa aftët dhe parazitarët e shoqërisë. Çudi, iu përgjigjën studentët, tani vërtet e kuptuam, se ç’qënka në realitet kjo ideollogji.

Kjo pra ishte pikërisht edhe praktika, që u ndoq tek ne për gati pesëdhjet vjet dhe ndërsa shtresa e pa aftë dhe parazitare që përmëndëm në atë shëmbull, e stimuluar sigurisht edhe nga ai parim, u shtua në përmasa të mëdha, numuri i njerëzve të kualifikuar dhe me ambicje, që në çdo komb, përbëjnë ajkën e shoqërisë, gjithmonë e më shumë vajti duke rënë dhe masa e madhe e shoqërisë e mbetur mediokërr, e cila nga ai sistem u quajt “Njeriu i Ri”, dominoi të gjitha institucionet e asaj periudhe, duke filluar që nga politika, arësimi e gjihçka tjetër dhe kur me këtë përbërje në nëntëdhjetën u ballafaquam me demokracinë, e cila si bazë zhvillimi, ka garën dhe konkurencën, në vënd që kjo pjesë pa nivel dhe e ngritur artificialisht, të spostohej ose të paktën për një kohë, të dilte e mënjanuar, ndodhi ndryshe; Të përkrahur nga kasta e vjetër, ende e fuqishme, ata në forma më shumë të dyshimta kapën ekonominë, mediat, më vonë edhe politikën dhe kur kjo dukuri, u çfaq edhe më e qartë, bëri që më tepër se një milion e ca shqiptarë, mjaft prej tyre rini, njerëz të ndershëm dhe intelektualë, që supozohej me ta këtej e tutje të ndërtonim demokracinë, të zhgënjyer nga ky realitet, morrën rrugën e emigracionit.

I përmënda shkurtimisht të gjitha këto, jo dhe aq për ne moshën e vjetër, sepse i dimë fare mirë dhe s’i kemi harruar, por për gjeneratat e reja, të cilët, duke mos e njohur këtë histori dhe duke mos ditur njëkohësisht edhe se si rodhën tek ne ngjarjet, shprehen se i tillë është populli ynë, prandaj dhe nuk bëjmë dot shtet, por çdo kombi nëqoftëse do t’i presësh kokën, që në këtë rast janë ata që përmëndëm pak më lart, i njëjti fenomen kish për të ndodhur dhe fakti, që edhe sot mbas njëzet e ca vjetësh, nga sondazhet e bëra, del se e majta shqiptare dominon në shoqërinë tonë, tregon se vazhdimësia e transmetimit, por edhe e infektimit nga ajo ideollogji, jo vetëm që nuk është penguar, por vazhdon të përhapet ende edhe tek brezat pasardhës dhe ky bilanc asnjëherë nuk ka për të ndryshuar, deri sa mjaft ish mësuesë, pedagogë apo punonjës të ndryshëm të asaj administrate komuniste, do jenë ende në aktivitet. Por kjo gjeneratë ama duhet të kuptojë se e majta për të cilën ne po flasim, nuk është as e majta Italiane, Franceze apo Suedeze, por e majtë Shqiptare, e cila prejardhjen dhe historinë e saj ende të freskët, e ka mjaft të dyshimtë dhe pavarësisht se paraqitet si e distancuar nga mëma e tyre, majaja e asaj ideollogjie, siç po e shohim, po të hyri, është e vështirë mjaft, pastaj që të dalë.

Besoj, të gjithëve na kujtohet komedia “Prefekti”, që çfaqej në atë kohë nëpër skenat e teatrove tona dhe kur gruaja që i erdhi Qazim Mulletit në zyrë për t’i falur të birin e futur në burg, ky e pyeti; Sa kohë ka moj zonjë djali juaj që është futur? Tre muaj zoti Qazim, Po edhe tre ditë të qëndrosh me komunistët, bëhesh komunist dhe jo pastaj tre muaj.

E zura edhe këtë shëmbull, për të treguar se nga ajo ideollogji, nuk jemi mashtruar vetëm neve, por edhe miliona të tjerë nga vënde të ndryshme të botës, por duke ditur se parimet e saj, mbeten gjithmonë po njësoj, ashtu si ç’u tha edhe profesori në fillim të këtij artikulli, studentëve të vet, t’i ruhemi dhe të kemi kujdes që të mos e pësojmë edhe njëherë.

Jemi përpara zgjedhjeve dhe sentimetalizmi që ju të rinjtë keni në përgjithësi, të mos u rrëmbejë. Të vlerësojmë ato çka kemi arritur dhe të ecim më tej, por jo ndryshime të mëdhaja, sepse ndonjëherë atyre t’ua kesh edhe frikën.