Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“LAZARATET SHQIPTARE”

by

Shkruan:Fadil LUSHI/
Në ndërtimin e kryetitullit të këtij vështrimi gazete pa dyshim se më “ndihmoi” deklarata e paradokohshme e kryeministrit në detyrë të Republikës së Shqipërisë, z. Edi Rama, i cili duke akuzuar sistemin e drejtësisë shqiptare, pos të tjerash, tha: “Gjykatësit dhe prokurorët e korruptuar janë njësoj si Lazarati, t’i shporrim! Nuk mund që, nën ombrellën e pavarësisë, këta gjykatës të korruptuar të marrin jetë njerëzish të pafajshëm, janë bashkëfajtorë dhe bashkëvrasës sa herë një i pafajshëm humb jetën dhe sa herë një vajzë trafikohet apo dhunohet nga njerëz të liruar prej tyre… Ju siguroj që nuk po rrimë (dhe nuk do rrimë) duarkryq, por po përgatitemi shumë mirë dhe ofensiva do të fillojë dhe nuk do të ndalet deri kur në Shqipëri të vendoset normaliteti që është jashtë kontrollit të të gjithëve”! Ne, që i referohemi kryeministrit, do të bëjmë përpjekje që të mos e interpretojmë deklaratën e tij, përkundrazi, do t’ia përshtatim shkrimit a vështrimit në vijim.
Një ditë, një miku im, i cili në vigjilje të muajit të bekuar të Ramazanit ishte “bërë tapë”, më parashtroi një sërë pyetjesh, kurse ca prej tyre “fiqiri” im nuk i regjistroi dot. “Muhabetin” e filloi me pyetjen…, ti, miku im i “dashur”, pa më thuaj, a mos vallë, është e vërtetë se këtej pari në Tetovë, edhe ne “kemi një Lazarat të Gate Mahmutajt”. A mos vallë prindërit tanë dikur kishin bërë dashuri në çdo “vakt”, a është e vërtetë se shqiptarët, në çdo kohë e pa kohë, “bëjnë bajram” me njëri-tjetrin, a mos “ndoshta” (s)është e vërtetë se disa “taze politikanë” shqiptarë nuk komunikojnë me njerëz fukarenj dhe me të tjerë të tillë në nevojë…, a mos vallë ne shqiptarët për nga natyra a edhe për nga karakteri (nuk) jemi më të mirët e Gadishullit Ilirik…, a mos vallë (s)është e vërtetë se ne shqiptarët vlerat i kemi “nën këmbët tona të palara e me ferra”…, a mos vallë “çallëmin, paragjykimin dhe megalomaninë” i kemi “virtyt apo ves të fshehtë”…, a mos vallë nëpërkëmbja e së folmes a standardit të gjuhës shqipe (që natë e ditë ulërijmë duke thënë se kjo gjuha jonë është më e mira në “dynjanë” njerëzore) me njëfarë dore (nuk) është një “krim a edhe trafikim i organizuar”…, a mos vallë të gjithë ne (nuk) jemi pjesë e atij “krimi” apo, në instancë të fundit, toptan do të shtiremi e do të themi se e gjithë kjo u takon atyre që janë të paguar ta çrrënjosin këtë të keqe dhe, kur këtë nuk do ta bëjnë, atëherë do të themi se duhet të shporren prej aty ku kanë zënë vend pa merita. A mos vallë kësaj gjuhe standarde i duhet një ligj serioz dhe i qëndrueshëm, një ligj që do të dalë në mbrojtje të saj nga “klandestinët dhe trafikantët lazaratas”…, që mbase do të jetë bashkëvrasës a edhe bashkëfajtor i asaj katrahure…, a mos vallë edhe mësuesi, edhe prindi, edhe mjeku, edhe doktori i shkencave, edhe shkolla edhe universiteti do të jenë bashkëfajtorë në denigrimin e fjalës së shqiptuar a të shkruar keqas…, apo të gjithë atyre që i përmendëm do t’u mundësojmë të vihen në rolin e “fshatarëve të Lazaratit”(!?)…, a mos vallë në një kohë të afërt gjithsecili prej nesh do të ketë nevojë të pajiset me Fjalorin shqip-shqip, a thua vallë një ditë ne nuk do të merremi vesh me njëri-tjetrin…, apo në fund gjithë këtë katrahurë do t’ia faturojmë armikut, perandorive gjegjësisht pushtuesve tanë shekullorë apo edhe marangozit, bujkut, blegtorit, stërgjyshërve tanë të paarsimuar, pothuaj edhe dreqit.
Këtij mikut tim, që hiqet vijimisht për hiperbolik dhe hiperkulturor dhe të cilin padrejtësisht (që në fillim) e “përgojova dhe e paragjykova”, i thash troç: Ore “qerrata”, lëri këto “muhabete” se gjuhën standarde shqipe nuk ka as ligj e as bir nëne që do ta mbrojë nëse ti, unë dhe shumë të tjerë nuk e ushqejmë, nuk e humanizojmë dhe nuk e fisnikërojmë. Nuk më dha përgjigje, përkundrazi “muhabetin” e vazhdoi me atë pyetjen e tij të preferuar: “a mos vallë” ti, miku im, bashkë me mua dhe të tjerë njerëz profesionistë, do të duhet në vijimësi t’i “aminojmë” jovlerat kulturore, politike dhe ato arsimore, a nuk sheh se na mungon forca e ndërgjegjësimit sa i përket zallamahisë që na ka kapur për fyti…, a mos vallë (nuk) është e vërtetë se ne shqiptarët ditë për ditë ndërtojmë “istikame si ato të Lazaratit” prej nga do të vrasim idetë fisnike të njëri-tjetrit…, a mos vallë (nuk) do të ndërtojmë labirinte që më pas, ashtu vullnetshëm, do të futemi në to dhe më pastaj nuk do të dalim dot kollaj nga aty…, ti, miku im, a nuk të shohin sytë se “armiqtë tanë” gjithandej na “ndërtojnë udhëkryqe” ku ulemi ashtu rehatshëm këmbëkryq dhe bythëpraptas dhe që më pastaj s’dimë nga t’ia mbajmë, nga e djathta, nga e majta, përpara apo…, thjesht bëhemi njësh me udhëkryqin, thjesht bëhemi njësh me dyshimin, bëhemi njësh edhe me hulatë e shpresat e kumarxhiut.
Sot gjithsecili mund të parashtrojë pyetjen se cila është marrëdhënia e jonë me vlerën, me kulturën dhe me historinë. Të gjithë ata që kanë hise në trashëgiminë letrare, artistike, shkencore e të tjera trashëgimi, këtë marrëdhënie nuk kanë të drejtë ta shpjegojnë ndryshe, në shpjegimin e kësaj marrëdhënie nuk kanë vend joprofesionistët, në veçanti ata të cilët vlerat i shndërrojnë në jovlera a në “babëzi” (kolektive), nuk kanë të drejtë joprofesionistët të cilët për një post jomeritor dhe për pak lekë “shtrëngohen” ta heshtin hallakamën kolektive, nuk kanë të drejtë ata të cilët e “aminojnë muhabetin akademik dhe shurdhues, që në vijimësi për kryefjalë e kallëzues kanë paragjykimin dhe fjalën e rreme”…, nuk kanë të drejtë ta “binjakëzojnë” parimin me joparimin, standardin me jostandardin. Që kjo marrëdhënie të humanizohet, të avancohet dhe të emancipohet, fillimisht duhet të përjashtohen të gjithë ata të cilët padrejtësisht kanë zënë vend në të…, thjesht duhet të shporren si ata “gjykatësit dhe prokurorët e korruptuar që janë njësoj si Lazarati, që kultivon të keqen kombëtare”!? Tekefundit, nëpërkëmbja a edhe anashkalimi i marrëdhënies ndërmjet profesionistëve, me një farë dore është një “krim i organizuar” ndaj shkencës, ndaj gjuhës, ndaj kulturës, ndaj qenies sonë, ndaj…

Sa ia vlejti që të zbuloi sekretet amerikane të mbrojtjes

by

Para dy vjetësh Julian Assange ishte njeriu më i famshëm në botë, ndërsa tash po “ kalbet” në Ambasadën e Ekuadorit, në ballkonin e së cilës del nganjëherë dhe mallkon Suedinë që po e kërkon për shkak të përdhunimit/
Nga XHAVIT ÇITAKU/
Julian Assange para dy vitësh ishte njeriu që më së shumti kishte zënë vend në mediat e shkruara dhe elektronike në gjithë globin tokësor. Mirëpo, tash ai rri ulur dhe po “ kalbet” në Ambasadën e Ekuadorit në Londër pa pasur guxim asnjëherë të dalë jashtë apo se paku të bëj përpjekje për të “ ikur” në ndonjë vend tjetër. Po të mos ishte i interesuar një Prokuror suedez për veprat që ai ka kryer në këtë vend skandinav, Assange ndoshta do të ishte harruar tërësisht. Pra, ai akoma qendron atje dhe “ zoti e di” se edhe sa kohë do të mbetët i ngujuar në atë përfaqësi diplomatike. Nganjëherë del në ballkon dhe mallkon drejtësinë suedeze dhe me nostalgji shikon njerëzit, automjetet dhe gjithçka që lëviz përreth tij. Ndoshta, në shumë netët pa gjumë ka menduar thellë se sa e vlefshme ishte që ai të hyj kësaj pune dhe këtij aktiviteti të rrezikshëm apo më mirë me thënë me fut therrën në këmbë të shëndosh, siç thotë një fjalë popullore.
Dikur ishte krenar
Pas publikimit të mijëra dokumenteve sekrete , ky njeri mbante kryet “ lartë”, ishte krenar që kishte arritë një “ sukses” të madh. Ishte njeriu më i intervistuar në botë dhe kishte paralajmëruar se ai do të vazhdoi me këtë aktivitet edhe më vrullshëm. Kishte shkaktuar dëm të madh në raportet ndërmjet SHBA-ve dhe shteteve që ishin përmendur në ato dokumente. Mirëpo, ky njeri që dikur u bë jashtëzakonisht i famshëm refuzon të dalë jashtë sepse nuk dëshiron të dërgohet në Suedi dhe të merret në pyetje në një hetim për krimet e seksit. Nga drejtësia suedeze ai është arrestuar në mungesë. Prokurorja suedeze ka argumentuar se Assange duhet të merret në pyetje në Suedi për veprat e bëra, por ai refuzon të lëshoj “ tokën” ekuadoriane. Në anën tjetër, avokatët suedez kërkojnë nga Gjykata e Qarkut në Stokholm që të heq urdhërarrestin ndaj këtij njeriu me argumentimin se Prokurorja asnjëherë nuk ka provuar mundësinë për të mbajtur seanca dëgjimore në Londër. Thënë konkretisht Prokurorja Marianne Ny refuzoi të udhëtoj në Londër me po aq kokëfortësi sa Assange që ka refuzua të shkoj në kryeqendrën suedeze. E gjithë kjo situatë ka evoluar në një bllokim që gjithsesi duhet të marrë fund. Edhe pse Julian Assange e ka gabim kur mendon se Suedia do ta dëboj atë në tortur dhe dënim me vdekje në SHBA, ai kështu ka vendosur dhe ka arsyet e veta të mbetët paranojak. I gjithë opinioni ndërkombëtar e di që Assange ka hedhur në “ dritë” sekretet amerikane të mbrojtjes të dala nga ushtari Manning Chelsea, i cili u dënua me 35 vjet burg në SHBA.
I dyshuar për detyrim të paligjshëm, ngacmim seksual dhe përdhunim
Assange ka qenë i kërcënuar, i urryer, por edhe i dashur për “ Zbulimet” e tij dhe ndoshta ai kishte iluzionet e “madhështisë” në proces. Derisa para dy vjetësh ai ishte një “ yll” i famshëm, tani ai është “ rok yll” i keqkuptuar dhe është e mundur që u soll dhe u paraqit si i tillë. Gjatë një vizite në Suedi ai pati marrëdhënie seksuale me dy gra, të cilat më pastaj e paraqitën- raportuan në polici. Që një periudhë të gjatë këto gra po presin aktivitetin konkret të Prokurorës, e cila siç po shihet ende nuk po punon praktikisht. Të interesuara në vazhdimësi janë mediat suedeze se kjo punë nuk është aq e vështirë që Prokurorja t ë shkoi deri në Ambasadën e Ekuadorit në Londër dhe të kryej punën e vetë, përkatësisht ta marrë në pyetje dhe më pastaj të ndërmerren të gjitha masat e nevojshme të parapara më ligjet pozitive suedeze. Këto dy gra e meritojnë që të mbahet gjykimi. Julian Assange është i dyshuar për detyrim të paligjshëm, ngacmim seksual dhe përdhunim. Këto akuza janë serioze, por vitet po shkojnë dhe kujtimet e tij po zbehen. Çështja duhet urgjentisht të marrë një përfundim në mënyrë që gratë e përdhunuara të vazhdojnë jetën e tyre e të mos mbesin gjithmonë në stres dhe në kujtimin e keq për ndodhitë e viteve më parë që vështirë e kanë të heqin nga kujtesa.
Dhe krejt në fund. Derisa Assange bëri një “ bum” në arenën ndërkombëtare, për vete nuk fitoi gjë. Pa vullnetin e dëshirën e tij po qëndron i mbyllur në ambasadë dhe askush deri me tash nuk është i interesuar që ta ndihmoj në çfarëdo forme qoftë. Athua ia vlejti që t’i hynë kësaj pune, përkatësisht që të zbuloj sekretet e mbrojtjes të shtetit më të fuqishëm në botë- SHBA-ve. Besoj se jo.

Deputetët e SHIK-ut – fundi i karrierës politike të Thaçit!?

by

Opinion Faik KRASNIQI/Prishtine/
Hashim Thaçi është në siklet të madh. Është shumë i lodhur. I katandisur. I trembur. I hutuar. Është shumë nervoz. Nuk është më “komod”. Është shumë i shqetësuar. Ka shumë arsye të jetë i shqetësuar. Është mëse i vetëdijshëm se nuk do ta ketë të lehtë ta formojë edhe njëherë Qeverinë, pasi numrat e nevojshme nuk i ka. Duke e parë dinakërinë e tij gjatë dy mandateve të tij si kryeministër, asnjë parti shqiptare nuk po ka dëshirë të futet në koalicion me të për ta krijuar Qeverinë. Të gjitha partitë shqiptare, atij dhe PDK-së i kanë vënë ”vija të kuqe”. Duke e parë se nuk po gjen asnjë partner koalicioni për ta krijuar Qeverinë, gjatë numërimit të votave që zgjatën gati tre javë, u mundua të bëj disa manovrime të paligjshme. Tentoi t’ia kalonte pragun në mënyrë klandenstine AKR-së, partnerit të saj në Qeverinë Thaçi 2, por nuk ia arriti qëllimit dhe dështoi. Tentoi t’i manipuloj zgjedhjet duke e fuqizuar Listën Serbe dhe për ta nxjerr jashtë loje Nismën për Kosovën, në mënyrë që asnjëra palë mos t’i ketë numrat e mjaftueshme për ta formuar Qeverinë dhe vendi të shkoj në zgjedhje të jashtëzakonshme, por edhe kjo i dështoi. Në anën tjetër koalicioni LDK-AAK-NISMA ia ka vështirësuar shumë punët për ta bërë Qeverinë, edhe pse së bashku me pesë parti të tjera doli e para duke marrë 37 deputetë në parlamentin e Republikës së Kosovës.

Deputetët e SHIK-ut – fundi i karrierës politike të Thaçit!

Me gjithë ata deputetë nga rradhët e SHIK-ut në PDK, karriera politike e Hashim Thaçit është me të vërtetë në rrezik! Karriera politike e liderit të PDK-së, Hashim Thaçit, është seriozisht në rrezik. Koalicioni LDK-AAK-NISMA dhe deputetët e e PDK-së që vijnë nga strukturat e SHIK-ut me në krye (ish) -shefin e SHIK-ut, Kadri Veselin, që mban postin e zv-kryetarit në PDK, e kanë rrezikuar seriozisht karrierën politike të Hashim Thaçit. Partia Demokratike e Kosovës po përballet edhe me konflikte brenda partiake, duke akuzuar njëri- tjetrin për humbjen në këto zgjedhje.
Mbetja në opozitë e PDK-së do të jetë edhe fundi i karrierës politike të Hashim Thaçit, sepse këtë moment ka kohë që është duke e pritur dyshi i partisë Kadri Veseli, për të marrë timonin e partisë. Thaçi do të ngelet pa asnjërën. Lëre që s’do jetë më kryeministër, por s’do jetë as kryetar i partisë. Thaçi e ka nuhatur që karriera e tij politike po shkon drejt fundit. Duke e ditur rrezikun që i sjell mbetja në opozitë, ai përmes diplomatëve të huaj me çdo kusht po mundohet për krijimin e një Qeverie teknike, në mënyrë që ta shpëtoj karrierën e tij politike. Por as bashkësia ndërkombëtare nuk është e interesuar që ai të vazhdojë të jetë kryeministër. Goditjen përfundimtare do ta marrë kur koalicioni LDK-AAK-NISMA brenda disa javëve do ta formojnë Qeverinë, dhe ai bashkë me partinë e tij do të ngelen në opozitë.

“KURR MË… NUREMBERG” !!..

by

Nga Fritz RADOVANI/
Perdorej një shprehje nga të vjetrit në Shkoder: “Nuk janë do punë si do punë!..”
Atëherë, kur i ndigjuem emnin këtij Gjyqi na dukej se në Botë nuk ka ma “padrejtësi”!
Shtetet fituese të Luftës së Dytë Botnore nder këta tavolina do të zhduknin nga fletet e historisë së kohës së mbasluftes perfundimisht perdorimin dhe fjalen renqethëse “Gjenocid”, që deri atëherë kishte endè fjalor që nuk e kishin nder fletët e tyne… Viti 1945 ishte fillimi i Gjyqit.
Bota europjane dhe aziatike u “çlirue” nga ankthi i frikës nazi – fashiste…Sigurisht, u bane edhe ndryshime në perdorimin e terminologjisë juridike në gjithë Boten, deri në Australi, Brazil, Argjentinë e kudo ku mund të kishte vue kamben kjoftë edhe një nazi – fashist. Ndersa, nder shtetet e mëdha europjane fjala “diktaturë nazi – fashiste” u zevendsue me fjalen e re që do të perdorej me kuptimin e “mirë”; “diktatura e proletariatit”, e shpikun dhe e vume në jetë në Rusi “bolshevike”, që njihej me emnin Bashkimi Sovjetik, nga V.I.Lenin në 1917.
Né na i mësuen këto fjalë dy komunista jugosllav që “shoku” Tito” i solli në vitin 1941 tek “profesori” pashkollë i Korçës në Tiranë, “shoku” Enver Hoxha…që, ma vonë u instruktue per zbatimin e saj me “baben e vet” Stalin. Qendrat kryesore në Shqipni ishin nder të gjitha qytetet kinematë e tyne. Në Tiranë mbahet mend kinema “Kosova”, ndersa në Shkoder kinema “Rozafat”…Shumica e Atyne që u konsideruen “bashkpuntorë” të nazi – fashizmit nuk u muer mundimi me i çue nder kinema, mbasi partizanët “çlirimtarë” me “kengën e tyre në gojë” “bijtë e Stalinit jemi ne!” u jepnin nga një breshni automatiku dhe i hudhnin nder prroska, shpella ose lumej…Kështu u zhdukën edhe shumë intelektualë që u lidhën me vetë komunistët por që nuk kishin studjue nder shkolla ku ata kishin perfundue studimet fjalen “diktaturë e proletariatit” …Flitej “mirë” për një grup njerzish që ishin angazhue me disa “brigada ndjekje” që ndiqnin kamba-kambës “armiqt’ e popullit”, që jo, vetem i kapnin ata, po edhe i masakronin aqsa shumica e tyne ishin “mirnjohës” kur “shokët” e brigadave u jepnin plumbin dhe i pushkatonin pa i sjellë në “kinema”…
Ma vonë ky grup u quejt “sigurimi i shtetit komunist”, që kishte disa zyre nder qytete. Nuk mbahet mend kurrë që këta agjentë të këtij “sigurimi të shtetit” të jenë quejtë “sigurimi i popullit”…Të pakten unë nuk e kujtoj, se kur mora mend kam pa me sy kur njerzit ishin tue ecë në rrugen e re në Shkoder, ku ishte dega e punëve të mbrendshme apo “sigurimi i shtetit” për qytetin, aty secili ulej nga trotuari dhe ecte në asfaltin e rrugës së makinave, mbasi kalonte deren e “sigurimit” rreth 10 ml. ma andej hypte prap në trotuar, por ky veprim bahej instinktivisht dhe jo nga kujdesi…kjo do të thotë se “frika” u kishte hy qytetarëve shkodranë per palc, sa edhe ecnin pavetdije në rrugë të automjeteve. Nuk do të zgjatem me até që mund të ngjiste aty!
Shteti ma i vogel në Europen komuniste ishte RPS e Shqipnisë. Në vitin 1974 shifra e të vramëve, të mbytunëve nder hetuesi e burgje apo kampe pune dhe interrnimi, i ka kalue 50.000 vetë ndonse, edhe vetë të “burgosunit politik” flasin per një shifer që nuk dij ku asht gjetë!..
Shifra e popullsisë shqiptare që asht burgosë, dëbue, interrnue dhe asht perfshi në “luften e kllasave” i kalon 500.000 njerëz, kur popullsia nuk ishte gati as 2.000.000 njerëz…
Vetem shifra e Klerikëve Katolik Shqiptar të pushkatuem dhe të mbytun nder burgje e kampe të shfarosjes asht 61 klerikë, ndersa të burgosun me shumë vite i kalon 130 klerikët…kjo ngjante kur shifra e pergjthshme e Klerit Katolik Shqiptar ishte gati 200 klerikë.
Popullsia çifute në gjithë Gjermaninë e vitit 1933, ishte vetem 5% e së pergjithshmes.
Popullsia katolike në Shqipninë e vitit 1946 ishte 12%, kur gjithë popullsia ishte rreth 1.200.000 njerëz, nga rregjistrimi i atij viti. E megjithate tek ne, as ky nuk qyhet Gjenocid!..
Prof. Sami Repishti, ish Antar i Amnesty International në USA, bashkvuejtës i At Çiprian Nikës dhe Klerikëve të të gjitha besimeve të arrestuem, torturuem dhe pushkatuem në vitin 1946 e ma vonë në Shkoder, pak ditë ma parë shkruen: “Me çfarosjen fizike të klerit katolik shqiptar, krimi komunist ka ba edhe nji hap tjeter në zbritjen poshtë drejt ferrit: Gjenocidin! Teorikisht, ky Gjenocid asht planifikimi dhe ekzekutimi qellimisht në zhdukjen fizike të nji pakice të caktueme (këtu kleri katolik shqiptar) vetem sepse kanë qenë kundershtarë të vendosun të sistemit, jo thjeshtësisht si indidividë, por si nji grup shoqënor në vete, i cili kishte pranue vullnetarisht misionin e perhapjes dhe ruejtjes së fesë katolike në Shqipëri.” Dhe rikujton një nga vizitat ma të randsishme të bame në Shqipni, ku: “ Vetë Papa Gjon Pali II, gjatë vizitës së Tij në vitin 1993, deklaroi se ajo që ka ngja në Shqipëri nuk ka ngja në asnji vend të Europes, dhe Europa duhet ta dij këte!”
(Prof. S. Rrepishti, “Nji koment”, korrik 2012).
E Europa, tash 21 vjet shka bani!?..
***
Edhe pse dihet nga të gjithë se veprimtaria Atdhetare, fetare, gjuhsore, letrare artistike, ajo politike dhe shoqnore, per ndertimin e shtetit dhe të së Drejtes, ku nuk ka mungue asnjëherë rruga diplomatike dhe ajo etike mbi bazen e dialogut mes besimeve dhe krahinave, tue shkri dhe sakrifikue edhe jeten per “Atdhé dhe Fé”, e kryesisht, per formimin dhe mbarvajtjen e Shtetit të Pavarun dhe të Lirë Shqiptar, prapseprap në Shqipni, vazhdon me dominue e me dhunue ligjin e Gjenocidit shteti anadollak – komunist, kur edhe shtetet tjera “socialiste” e kanë dënue até.
Jam i sigurt se, sikur në vitin 1945 kur gjithë Bota dënoi Gjenocidin kunder Ebrejëve, të ishin kushtet politike dhe shoqnore të Europës së sotme të islamizueme, kurrë nuk do të dënohej Gjenocidi nazi – fashist, ashtu si sot, nuk dënohet Gjenocidi komunisto –anadollak i kryem tek né në Shqipni nga komunistët e Enver Hoxhes dhe Ramiz Alisë, që janë vetshpallë “vëllezërit e gjakut me turq”, kunder Katoliçizmit Shqiptar… e per ma teper sot, kur Shqipnia “socialiste” dhe “demokratike”, asht edhe tash 20 vjet antare e “Konferencës Islamike”…
Deklarata e Qeverisë Shqiptare sot do t’ishte: “Kurrmë Nuremberg!”
Tashti që u njohëm si vend kandidat i BE… A do të themi: “Kurr më Nuremberg”! ?

Melbourne 2014.

KËSHTU VRET VETËM MAFIA….

by

nga Kolec TRABOINI/
Vetëm pak kohë pasi kishte ndodhur, shkova e pash vendin ku u vra në mënyrë mizore një bisnesmen i njohur shqiptar që shkonte në punën e tij. Ashtu siç shkonte përditë. I rregullt deri në përsosje. I aftë, plot talente dhe i përkushtuar. Ai na tregonte se si duhet të shkohej në të ardhmen. Me punë , me përkushtim. Por dikujt nuk i shkonte për mbarë kjo rregullsi e ky sukses. Është pak vështirë të mendohet se kjo vrasje në publik, në mëngjez dhe në qëndër të Tiranës madje në prani të tre policëve, dy roje e një rrugor, do të kryhej për një hakmarrje. Dikush kërkonte ta zhdukte që ti hapej rruga për gllabërimin i bisneseve të Artan Santos. Dhe ato ishin të shumta dhe të suksesshme: Banka Credins, Universiteti Luarasi, Media grup Fokus, ku përfshihen News 24, Scan TV, Balkan Web, Gazeta Shqiptare Radio Rash. Indikacionet e rivaliteteve për këto bisnese kanë qënë të dukshme. Por gjithçka arrin të mbulohet me mister. Ne krime të tilla ku janë mpleksur fije të mafies kriminale me influenca në pushtet arrijnë të fshihen e kurrë vrasësit e vërtetë nuk dalin. Atyre as fytyrën nuk ua gjen dot. Janë si mjegull kudo dhe askund. Mund të kapën dy kriminelët, mund të dënohen por ata me siguri nuk do të flasin, nuk do të tregojnë gjithçka sepse e dinë si veprojnë ligjet e mafias. Rrezikon tërë familjen e fisin. Prandaj gjithçka që do të gjejmë, se mbase 100 mije euro venë për kapjen e vrasësve bëjnë punë, do të jenë vrasës profesionistë, që për një dorë para vrasin njeriun më të suksesshëm në këtë vend. Ata as e kuptojnë se duke qëlluar Artan Santon jo vetëm kanë larë hesapet e padronëve, bosave të mëdhej që paguajnë shuma marramendëse për kësisoj vrasjesh, po kanë vrarë edhe besimin e populli, gjithësesi ata janë thjeshtë mekanizma qorre. Makina vrasëse në duar të Mafias. Asaj mafie që nuk është çudi që pasi i dhanë plumba, u gjënden edhe në Sheraton për homazhe, për të hedhur lule mbi arkivolin e Artan Santos. Kështu veprojnë mafiat, madje nuk e kanë për gjë të dalin të thonë para mikrofonave të TV se e kishin mik. Një miqësi mortesh. Se vërtetë si na doli që e paskeshin pas mik të gjithë, kur javë a dy javë më parë e kishin sharë, e kishin mohuar, madje një ortak i tij e kishte ndaluar të hynte në institucionin ku ishte bashkëpronar. Sepse kështu kuptohet kapitalizmi në Shqipëri që të jesh ujk i pamëshirshëm përndryshe nuk bën përpara.
Në bllok, aty tek pema, pranë shkallëve të Credit Bank ku u vra Artan Santo dikush kish shkruar “Mafia po na vret!”. Po, e ka vra Mafia e mafia më së shumti rri në kupolën e shtetit, në trajtën e oligarkëve të respektuar.Po të mos kishte Padrino nuk do të kishte vrasës me pagesë. Po është e vërtetë që Mafia po na vret përditë pak e nga pak, herë këtu e herë atje, por Mafia është një përbindësh me shumë gjymtyrë e që koka e saj si një makinë që organizon vrasjet është brënda segmenteve të shtetit. Dhe kjo është katastrofale. Atje ku losin miliona, atje ku pangopësia është e lemeritëshme e që shteti nuk ka me çfarë i bën se i ka brënda tij të infiltruar, me imunitet, me rreth klanesh ku rrojnë si mbretër.
O shqiptare, Mafia po na vret! Shtet zgjohu! Prokurori, Gjyqësi, Polici zgjohuni, na shpëtoni ne edhe veten, sepse Mafia është e pamshirshme për këdo që nuk është në rrjetin e saj, ajo kurrë nuk e ndalon rrjedhjen e gjakut. Vrasja e Artan Santos, u bë prej kriminelëve në mes të Tiranës aty ku as që nuk mendohet se guxon të lëviz një vrasës, pikërisht atje qëllon sepse Mafia ka siguri dhe kërkon ta terrorizojë e gjunjëzojë këtë popull që kurrë nuk i pushuan travajat.
Po nuk u zgjuam të gjithë, ky vend ka marrë fund!

26 qershor 2014