Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Shakaxhinjtë e Përparimit….Replikë me një ”historian”

by

Nga Reshat KRIPA*/

Me daten 5 shkurt 2014  lexova në “Gazetën Shqiptare” një shkrim me titull “Masakra e 4 shkurtit, Milo: Të hiqen nga rrugët emrat e kriminelëve Mitrovica e Deva”, kushtuar ceremonisë së kremtimit të 70 vjetorit të të ashtuquajturës “Masakra e 4 shkurtit 1944”. Me indinjoi fjala e “historianit” Paskal Milo në këtë ceremoni, një fjalë denigruese për për disa figura të shquara të nacionalizmit shqiptar, një fjalë nën frymën e propagandës komuniste të sistemit totalitar. Si përfaqësues i Shoqatës Antikomuniste të të Përndjekurve Politikë Demokratë të Shqipërisë, një shoqatë nacionaliste, bëra një replikë me këtë “historian” të cilin, siç është praktika e replikave, ia dërgova për botim “Gazetës Shqiptare” me shenimin e mëposhtëm për kryeredaktorin:

Po ju dergoj repliken time per deklaraten e zotit Paskal Milo ne ceremonine e 70 vjetorit te te ashtuquajtures “Masakra e 4 shkurtit 1944”, botuar ne gazeten tuaj Nr. 6256, date 5 shkurt 2014. Besoj se kam te drejten e botimit te saj diten e neserme ne gazeten tuaj.  Mbetem ne pritje. Me respekt. (9 shkurt 2014)

          Prita dy ditë, por replica nuk u botua. Atëherë i dërgova një shënim tjetër kryeredaktorit të kësaj gazette:

Para dy ditesh ju kam derguar nje replike per nje shkrimin tuaj te dates 5 shkurt 2014. Kaluan dy dite dhe nuk e shoh repliken te botuar. Arsyen e dini ju vete por une mendoj se  e drejta e botimit te nje  replike per nje shkrim te caktuar dhe ne mungese te saj dergimi i nje pergjigje autorit, eshte norma kryesore e etikes se nje gazete serioze, gje qe ju nuk e bete. Megjithate kjo eshte puna juaj. Sot ne Shqiperi ka plot organe shtypi ku mund te botosh. Me respekt. (11 shkurt 2014)

Por gazeta në fjalë nuk denjoi përsëri ta botojë, madje as të kthente përgjigje për arsyen. Ndaj po jua dërgoj këtë shkrim dhe e lë në gjykimin e lexuesve të shprehen se a është kjo etiketa e një gazette demokratike në një vend demokratik? A duhen hedhur poshtë figura të tilla patriotësh që kanë dhënë një kontribut të paçmuar në krijimin e shtetit shqiptar, qoftë edhe sikur në ndonjë çast të veçantë të kenë gabuar? Ju le juve, të nderuar lexues të gjykoni. Shkrimin ua dërgova edhe tri gazetave të tjera. E botoi vetëm gazeta “55” dhe për këtë e falënderoj. Të tjerat nuk e di si do të veprojnë.

Më poshtë po ju dërgoj replikën time:

“Shakaxhinjtë e përparimit”

 

Kështu i quante Noli të ashtuquajturit demokratë përparimtarë të kohës së tij. Po sot a është e vlefshme kjo sentencë? Klithmat e korbave të zinj vazhdojnë  të dëgjohen, me një mllef të paparë edhe sot, për të ringjallur atë epokë që populli shqiptar e përmbysi njëherë e përgjithmonë në fundin e viteve 90-të. Këto klithma vijnë nga “shakaxhinjtë e rinj të përparimit” dhe flamurin e këtyre klithmave sot e ka marrë një zotni me gradë shkencore “Doktor” dhe dhe titull “Profesor”, një zotni që ka kryer shumë detyra të larta shtetërore si ministër, deputet i Kuvendit të Shqipërisë, kryetar apo sekretar komisionesh të kuvendit, një zotni që kryen shumë detyra si përgjegjës katedre, dekan fakulteti, anëtar i shumë këshillave shkencore, një zotni që ligjëron në shumë universitete shqiptare dhe të botës mbarë. E pra ky zotni, kryetar i një partie, që ka gati 20 vjet që është krijuar dhe nuk ka zhvilluar asnjë kuvend por që ka një kryetar dhe asamble të përhershme të zgjedhur nuk e di se nga kush dhe që në zgjedhjet parlamentare të 23 qershorit fitoi vetëm 11.891 vota nga 1.723.295 që ishin gjithsej, baras me 0,69% të tyre, ky zotni na e quaka veten, madje kështu e quajnë edhe të tjerë, “historian”.  Më falni, por unë nuk kam dëgjuar në ndonjë vend të botës, ndoshta edhe  për mungesë informacioni, që një kryetar partie të kryejë edhe profesionin e historianit. Cilën histori do të studiojë dhe do të flasë ai? Atë të botës mbarë, të vendit të tij apo të partisë që drejton? Do t’i sugjeroja “të nderuarit” të mos mbante nën sqetull dy kunguj se nuk do t’ia dilte dot mbanë.

Këtë zotni ditët e fundit po e shohim të bashkohet me korin e korbave që këlthasin për “70 vjetorin e çlirimit” apo “70 vjetorin e masakrës së 4 shkurtit” të rrethuar ngë një grup korbash të thinjur që u ka mbetur ora më 8 nëntor 1941. E shohim këtë interpret të një epoke të përmbysur të deklarojë:

“Në Tiranën e 4 shkurtit, shihje të vrarë, kuislingë, nazistë të Gestapos. Sot, duhet të mbrojmë historinë nga atentatet politike  e pseudohistorianët. Ngjarje si kjo nuk mund të transferohen, as të zhbëhen, pasi ajo nuk qe luftë komunistësh. Ata e drejtuan luftën dhe PK duhet gjykuar për atë që bëri pas luftës.

          Nuk duhet të kemi frikë të përmendim emrin e Enver Hoxhës, as nuk  e mbrojmë,pasi populli ia ka dhënë dënimin për ato që iu ka bërë shqiptarëve”.

          Më poshtë ai vijon:

“Nuk duhet të kemi frikë të përmendim ata që e bënë masakrën e 4 shkurtit: Xhafer Deva, Rexhep Mitrovica, Bajazit Boletini, Ago Agaj etj.sepse i shërbyen nazizmit, duke menduar se gjermanët  do t’i çlironin nga serbët. Ka sot interpretues të çmendur të historisë e pinjollë të tyre që e bëjnë këtë.     

Dhe në fund përfundon:

“Të hiqen nga rrugët e sheshet, emrat e kriminelëve Rexhep Mitrovica, Xhafer Deva etj”.          Duke lexuar thënien e mësipërme të “historianit” të krijohet përshtypja se në atë ditë rrugët paskëshin qenë të mbushura me kuislingë, nazistë të gestapos të vrarë dhe  nuk  përmendet

asnjë nga ata që ai i quan viktima të kësaj masakre. Nuk e di  nese  kjo  është   një  lajthitje  e  tij,

megjithse edhe kjo ka të ngjarë të jetë. Nuk është për t’u çuditur. Me atë ngarkesë që ka të gjitha ndodhin. Megjithatë ka edhe një farë të drejte. Në ato ditë të zeza guerilasit partizanë  vranë nipin e Xhafer Devës dhe dy djemtë e Kadri Cakranit. Mos vallë edhe këta ishin kolaboracionist? Një gjë e tillë bëhet e ditur nga një lajm i gazetës “Bashkimi” një vit pas ngjarjes, në shkurt 1945.

Kam parasysh thëniet e tij për diktatorin ku u shpreh se atij iu dashka dhënë merita për ato që paska bërë gjatë luftës. Cilat ishin këto merita? Mos vallë vrasja pas krahëve e shokëve të tij, Hysni Xhindi, Fejzo Gjomema, Mustafa Gjinishi, Ramize Gjebreja, madje edhe e Qemal Stafës, sipas disa të dhënave që qarkullojnë në opinionin publik, e të tjera. Mos vallë për “Luftën e madhe” që ai paska zhvilluar, duke ngrohur vezët në shtëpinë e kunatit të tij Bahri Omari në mes të Tiranës, të cilin sapo mori pushtetin e pushkatoi? Ju lumtë, zoti “historian”, ditkeni mirë t’i çmokeni meritat e tij!

Zoti “historian” na bëka edhe një propozim tjetër, të hiqen emrat e disa patriotëve të shquar nga rrugët dhe sheshet e vendit. Unë nuk e di nëse ka ndonjë rrugë apo shesh me emrat e tyre, pasi deri më sot asnjë nuk e ka pasur këtë vullnet. Por dua ta pyes:  Emrat e cilëve duhen vendosur në vend të tyre?

Le t’i analizojmë. Hap kompjuterin dhe lexoj në faqet e internetit:

“Rexhep Bej Mitrovica lindi në Mitrovicë. Ishte pjesëmarrës në Kongresin e dytë të Manastirit, më 1910, në Shpalljen e Pavarësisë në Vlorë, më 1912 dhe në politikë në vitet 1920-1924. Anëtar i Komitetit të Kosovës në degën  e Durrësit. Nga viti 1921 deri më 1923, ministër i arësimit shqiptar. Në vitet 1925-1939 veproi në emigracion. Në shtator 1943, kryetar i KQ të Lidhjes së Dytë të Prizrenit. Nëntor 1943-qershor 1944 Kryeministër i Shqipërisë. Pas kësaj kthehet në Kosovë. Në nëntor 1944 emigron në Austri dhe më pas në Turqi ku edhe ndërroi jetë.”

Vazhdoj shfletimin e faqeve të internetit dhe lexoj për një figurë tjetër:

“Më 2 mars 1914 në Gjirokastër, një i ashtuquajtur kongres nën drejtimin e Mitropolitit Spiridon shpalli edhe një herë -autonominë e Vorio – Epirit-. Nuk vonoi shumë dhe të njejtën gjë bëri edhe renegati  Spiro Milo,  – drejtues politik dhe komandant për Himarën ne qeverine vorio-epirote, në shtatë fshatrat e Himarës.”

Ndërsa në një faqe tjetër lexoj një shkrim të Doc. Odise Çaçit, pedagog në Universitetin e Vlorës:

          “Doktor Jani Rexho, ndonëse kishte studiuar ne Athinë, kishte marrë profesionin e nderuar te mjekut humanist, ai kurrë nuk u përlye nga ndjenja fanariote dhe falangat qe e shoqeronin atë. Ai i ngeli besnik idealeve humane. Me 8 dhjetor 1912 kur gjenerali Spiro Milo, zbarkoi ne Himarë, ky patriot që kishte luftuar mbi 20 vjet kunder perandorisë osmane e fton ne takim dhe pas shume debateve i thotë: “Në qoftëse kini ardhur në Himarë për të nxjerrë mallin e vendlindjes, të urojmë me gjithë zemër mireseardhjen, por nëqoftëse erdhe për të na vënë flakën dhe të na futësh në vëllavrasje, më mirë ngrihu dhe ik nga ke ardhur, me gjithë njerëzit e tu. Ti na solle disa zagarë të hurit dhe të litarit. Ti na prish vëllazërinë, ti kërkon të na vësh nën zgjedhën e moraitëve…Dëgjoje dhe mbaje për gjithë jetën në mëndjen tënde: Himara vetëm qiellin pranon mbi kokë, zgjedha çdo ngjyrë që të ketë, është zgjedhë, qoftë e turkut , qoftë e grekut. Bregdeti që nuk ka pranuar kurrë byk mbi vete , edhe këtë radhë do ta thotë fjalën e tij”.

Nuk e di nëse zoti “historian” kërkon të shuaj emrin e Rexhep Mitrovicës për ta zëvendësuar ndoshta me atë të “heroit” të tij, Spiro Milos. Një tendencë e tillë vihet re për të gjitha figurat e shquara nacionaliste të Kosovës që jetën e tyre e vunë në shërbim të kombit. I tillë ishte Rexhep Mitrovica që përmendëm më sipër, të tillë janë Bajazit Boletini dhe Xhafer Deva. I tillë është edhe ai që kosovarët e thërrisnin “Kosovari nga Vlora’, Ago Agaj.. Por zotnia ruan ende urrejtjen patologjike që kishin të parët e tij për Shqipërinë Etnike dhe shqiptarët. Verbëria politike e tyre bie në sy edhe në idenë e hedhur prej tyre për heqjen e emrit të udhëheqësit të shquar të Kosovës së sotme, Ibrahim Rugovës, nga rruga me të njejtin emërtim, duke tentuar ta rikthejnë në emërtimin e vendosur nga sharlatanët politikë të djeshëm.

Kush ishte kolaboracionist, zoti “historian? Mos vallë Xhafer Deva? Ja se si shkruan studiuesi Nue Oroshi nga Gjermania për të:

“Po pse themi Xhafer Deva burrë i pathyer i kombit shqiptar.Vërtet ishte burrë i pathyer.Ai qëndroi i pathyer edhe atëherë kur vendosi të hyj në politikën shqiptare që të realizojë planin e tij për Shqipërinë Etnike. Ai qëndroi i pathyer edhe atëherë kur ishte ministër i puneve të brendshme, Ai qëndroi i pathyer edhe kur e udhehoqi Lidhjen e Dyte te Prizrenit Ai qëndroi i pathyer edhe kur e akuzuan komunistët pansllavist, si fashist. Madje, pati edhe aso rastesh kur Xhafer Deva qëndroi i pathyer kur atë e akuzuan edhe të huajt siç ishte gjenerali anglez Hill, i cili e përcaktoji Deven si njëri ndër bashkëpunëtorët e Gjermanëve e përgjigjja e të pathyerit, heroit të kombit shqiptar, Xhafer Devës më 25 prill të vitit 1944 në mënyrë publike në nje nga orët më të dëgjuara të mbrëmjes në “Radio Tirana“ ku midis të tjerave i tha Hillit me atë zërin e tij burrëror dhe të pathyeshem: ”Shqiptari Xhafer Deva që ka nderin t‘ju përgjigjet mund t’ju theksoj se nuk është në shërbim të gjermaneve, nuk asht kenë kurrë, dhe nuk do të jetë kurrë, por gjithashtu, nuk asht në shërbim të anglezve, amerikaneve, rusëve. Xhafer Deva ka nderin të jetë në shërbim të popullit shqiptar, dhe sigurisht ky shërbim asht ndera ma e madhe që mund të ketë.”

Ky ishte Xhafer Deva  zoti falsifikator i historisë. Për të dhe shokët e tij në plan të parë ishte atdheu. Ai ishte mbi të gjitha. Me rastin e festës së 28 nëntorit më 1941, për herë të parë në Mitrovicë kremtuan bashkërisht në mënyrë madhështore nxënësit, qytetarët, gratë e veshura bukur të familjeve muslimane e katolike. Në këtë kohë gjermanët urdhëruan që të burgosen çifutët e romët (gabelë e arixhinj) me origjinë nga Egjipti, mirëpo, pas ndërhyrjes së Rexhep Mitrovicës, Xhafer Devës, Ago Agait e Vehbi Frashërit, ky vendim nuk u zbatua, përkundrazi, iu mundësua çifutëve që përmes koridorit të sigurt nëpër Drenicë, të tërhiqen deri në Shqipëri e tutje. Rexhep Mitrovica kishte marrë në dorëzim detyrën e Komandantit të Forcave Vullnetare Shqiptare në trojet e çliruara. Ja si shkruhet në internet për këtë ngjarje:

“Në kohën kur ishte ministër i brendshëm, nazistët i kërkuan zyrtarisht jo vetëm listat, po dhe grumbullimin e gjithë hebrenjve në një fushë përqendrimi. Mbështetur në burimet amerikane, sipas Sarner, dy përfaqësues të bashkësis hebraike në Shqipëri, Rafael Jakohel dhe Mateo Matathia, duke qenë të vetëdijshëm se ky urdhër i nazistëve do të thoshte arrestim dhe shfarosje e të gjithë bashkësisë iu drejtuan Mehdi Frashërit për ndihmë. Ky i fundit i këshilloi ata që të takoheshin me ministrin e brendshëm Xhafer Deva, Ata shkuan ta takonin. Për çudinë e tyre, sedra nacionale e ministrit Deva doli  e fortë Ai mori përsipër të kundërshtonte kërkesën e nazistëve. Deva ia doli që t’i bindtte ata që të tërhiqeshin nga kërkesa për dorëzimin e listave të hebrenjve”  

Po Ago Agaj kush ishte? Ju e quani veten historian dhe duhet ta dini, por bëni sikur nuk e dini. Ndaj po jua them unë:

Ago Agaj, (1897 – 1994) kreu studimet e larta në Vjenë të Austrisë për inxhinieri Agrikulture, mori pjesë në Luftën e Vlorës më 1920, punoi si mësues në Lushnjë, madje dhe në Mitrovicë. Përkrahu qeverinë e Fan S. Nolit më 1924. Gjatë Luftës së Dytë Botërore u emërua Ministër i Ekonomisë Bujqësore. Ai është autor i mjaft librave historikë si “Lufta e Vlorës”, “Milloshi, heroi i Kosovës”, “Si e njoha Xhafer Devën” dhe dhjetra artikuj të botuar në shtypinj shqiptar dhe botëror. Ja si shkruan për të studiuesi kosovar nga Gjakova Mexhit Yvejsi:

“Z.Ago Agaj ishte një burrë i rrallë, i sjellshëm, i kulturuem, besimtar, atdhetar, i ditur, i ndritur, kishte pak fjalë edhe pse ishte një enciklopedi e gjallë…! Herë pas here shkruente e botonte punime, studime, në revistat e hueja, në veçanti, gjermane, por edhe në shtypin e mërgimit si “Shejzat” e Romës, “Dielli” e Bostonit etj. Përmbajtja e shkrimeve të tij përfshijnë disa lëmi: si studime historike, gjurmime folklorike, kujtime etj. Përveç librit : “Miloshi Heroi i Kosovës” (Legjendë- kronika e përkthime), ka botuar edhe librin përmendore “Lufta e Vlorës”, një enciklopedi e trimërisë, një shembëlltyrë se si shkruhen ngjarjet e historisë…
Ago Agaj ndrroi jetë me 24 dhjetor 1994, në Clearëater të shtetit Florida, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në moshën 97 vjeçare. Gati një shekull jetë-në shërbim të Shqipnisë së vërtetë…”

Ndërsa vetë Agua shkruan ndjenjat e tij në pragun e shuarjes së jetës:

“Jam në shtratin e vdekjes. Flas nga përvoja njëqindvjeçare e jetës sime. Kam pasur dhe kam bindjen se fati i kombit shqiptar do të vendoset në Kosovë. Nëse Kosova do të shpëtojë nga kthetrat e kuçedrës serbe, atëherë do të kemi një komb tetëmilionësh dhe askush nga fqinjtë keqdashës nuk mund të arrijë atë që dëshiron. Në rast se Kosova, mos e dhëntë Zoti, mbetet nën pushtimin serb, paraqitet rreziku edhe për Shqipërinë. Pra, unë kur përpiqem për Kosovën, përpiqem për kombin, për Shqipërinë, për Vlorën… O sot, o kurrë, populli shqiptar duhet të bëjë përpjekje për shpëtimin e Kosovës. Kjo bindje i ka rrënjët te babai i kombit, Ismail Qemali, i cili, në mbledhjen e madhe me parinë e Vlorës, mori një telegram dhe, pasi e lexoi, filloi të qante. Ismail Aga Mezini, mik i tij, i tronditur i tha: “Mblidhe veten, na thuaj se ç’pësuan djemtë?” Ismail Qemali u përgjegj: “Jo, djemtë nuk pësuan gjë, po e pësoi atdheu ynë. Kosova mbeti jashtë kufijve të Shqipërisë”, Shpresoj se lotët e babait të kombit do të bëhen armë e fortë për realizimin e ëndrrës së ti. Po të isha në gjendje të mirë shëndetësore, unë do të isha sot në Kosovë. Jo për të trimëruar kosovarët, se është e njohur trimëria e tyre, as për të ndihmuar intelektualët, se sot Kosova ka nxjerrë intelektualë të shquar si Ibrahim Rugova, Anton Çeta, Zekeria Cana etj. Ata përpiqen për shqiptarizmën dhe unë krenohem me ta. Qëllimi im për të vajtur në Kosovë është që të pushoj pas vdekjes në dheun shqiptar”,

Këta janë shqiptarët e vërtetë të Shqipërisë që ju, zoti ”historian” kërkoni t’i përlyeni, por nuk do të mundeni më. Zërat tuaj tashmë janë ngjirur dhe kërasin si zëra korbash. Atëherë përse nuk quani kolaboracionist edhe Ismail Qemalin? A nuk ishte ai Kryesekretar i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Turqisë më 1868. Guvernator i Varnës dhe Danubit të Poshtëm më 1870. Anëtar i komisionit të kushtetutës turke më 1876. Guvernator i Tripolit dhe vali në Siri në vitin 1897. Deputet në parlamentin turk në vitet 1908-1912. Përse nuk quani kolaboracionist Abdyl Frashërin që ka qënë dhjetë vjet deputet i parlamentit turk, ndërsa vëllai tij Samiu një figurë e njohur që turqit e kanë një nga figurat më të shquara të historisë së tyre, madje edhe një stadiumi i kanë venë emrin e tij për kujtim. Përse nuk quani kolaboracionis Vaso Pashë Shkodranin që ka qenë Administrator në Ederne në vitin1879. Atje merr titullin Pasha. Guvernator në Liban në vitin 1883. Qënia në këto detyra nuk i pengoi këta të mendonin dhe të punonin për Shqipërinë. A nuk ishte edhe Turqia pushtuese? Atëhere, përse këta quhen patriot dhe intelektualët tanë kolaboracionist?

Edhe një shembull tjetër të periudhës së Luftës së Dytë Botërore. Emrush Myftari, një i ri komunist kosovar, pjesmarrës i luftës së Spanjës përkrah brigadave internacionale, shokë me Xhemal Kadën, Petro Markon, Skënder Luarasin, edhe këta luftëtarë të Spanjës, me fitoren e forcave të Frankos kthehet në qytetin e tij të lindjes, në Pejë. Atje vazhdon luftën kundër okupatorëve jugosllavë. Më 17 prill 1941 Jugosllavia kapitulloi përpara ofensivës gjermane. Emrushi së bashku me një grup shumë të madh pejanësh pret ardhjen e çlirimtarëve gjermanë, siç i quante ai, ndërsa një grup serbësh ishin ngujuar në bashkinë e qytetit për ta pritur “okupatorin” me armë. Me mbërritjen e tanksit të parë gjerman, një vajzë e re i dhuron komandantit të tij një kurorë me lule të freskëta. Emrushi hipën në tanks dhe së bashku me turmën e madhe i drejtohen vendit ku ishin serbët. Fillon përplasja. Nga ana kosovare vriten dymbëdhjetë trima. Së fundi serbët detyrohen të dorëzohen. Për këtë veprim, Emrushi u dënua me vdekje nga komunistët, vendim që mundi të zbatohej në vitin 1945. Mos vallë edhe këtë do ta quani kolaboracionist?

Do të doja të bëja edhe disa pyetje të tjera: Lidhjen e komunistëve me armikun e përhershëm të vendit tonë, Jugosllavinë, si do ta konsideroni? A nuk ishin brigadat partizane, të udhëhequra nga diktatori Ramiz Alia dhe të tjerë lakej që shkuan në jugosllavi për t’ua dorëzuar atyre Kosovën martire? A nuk ishin komunistët shqiptarë që u bënë bashkëpuntorë të jugosllavëve në masakrën e tmerrshme të Tivarit? A nuk ishte Bashkimi Sovjetik që, me fillimin e Luftës së Dytë Botëroire, filloi të pushtojë vendet balltike dhe Poloninë, njësoj si okupatori gjerman dhe më vonë, në fundin e luftës u shtri në të gjithë lindjen. Atëhere, përse nënshtrimi i krerëve komunistë ndaj Jugosllavisë dhe  Bashkimit   Sovjetik  qenka vepër  patriotike?

Sipas kritereve të demokracive perëndimore nuk është provuar se Rexhep Mitrovica, Xhafer Deva, Ago Agaj apo ndonjë nacionalist tjetër shqiptar të ketë qenë kolaboracionistë. Në vendet ku regjimet e tyre shquheshin për demokraci të mirëfilltë, ata u pritën ngrohtë, u rrethuan me nderimin e njerëzve dhe kryen punë mjaft me përgjegjësi. Po të ishte provuar se ata kishin qenë kolaboracionistë, përkrahës të fashizmit etj, atëherë asnjërit nuk do t’i lejohej qëndrimi për asnjë çast në vendet më demokratike të botës.

Kjo është e vërteta që , për turpin tuaj, ju mundoheni ta errësoni. Por ideologjia e juaj perëndoi një herë e përgjithmonë. Sot  kudo në botë sundon ideologjia e jonë për të cilën sakrifikuam jetët tona. Ndaj heshtni!

* Reshat   Kripa/Kryetar i Shoqatës Antikomuniste/të të Përndjekurve Politikë Demokratë të Tiranës

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6 VJET PËR 6 SHEKUJ

by

REFLEKSIONE NË PËRVJETORIN E PAVARËSISË TË KOSOVËS/
Nga Azgan HAKLAJ/
Nga beteja e largët e Fushë-Kosovës e vitit 1389, betejë e cila ndryshoi kahjen historike të shteteve të Ballkanit, shqiptarët e Kosovës kanë udhëtuar për 6 shekuj me ëndrrën e lirisë. Ata kanë përcjellë stafetën e saj, si një amanet të shenjtë brez pas brezi. Me përpjekje titanike, me vendosmëri të pashoqe e duke i thirrur fort kujtesës së tyre historike, ata i mbijetuan Perandorisë Otomane, Mbretërisë Serbe e Federatës Socialiste Jugosllave. Ata qëndruan stoik përballë shpërnguljeve masive të qindra mijëra shqiptarëve dhe projekteve kolonizuese e shfarosëse të Çubriolloviçit, Qosiqit, Andriçit e akademive e ideologjive shoveniste serbe.
6 shekuj me rradhë toka e Kosovës u bë epiqendra e kryengritjeve shqiptare për liri dhe pavarësi. Jo rastësisht, në Kosovë e nën udhëheqjen e prijësve të tyre: Ymer Prizreni, Iljaz Pashë Dibra, Sulejman Vokshi, Ali Ibra, Ali Pashë Gucia, Haxhi Zeka, Hasan Prishtina, Isa Boletini, Idriz Seferi, Bajram Curri, Naxhip Draga, Bedri Pejani, u krijua Lidhja e Prizrenit e vitit 1878, Lidhja e Pejës e vitit 1900.
U mblodhen kuvendet e mëdha të Verrave të Llukës, Junikut, Ferizajt, Shkupit, të cilët organizuan kryengritjet 1909-1910-1911. Në këto kuvende u hartua Platforma për Kryengritjen e Përgjithshme të vitit 1912 për Shpalljen e Pavarësisë dhe bashkimin e trojeve Shqiptare në një shtet të vetëm.
Konferenca e Londrës e vitit 1912 me vendimet e saj legjitimoj ripushtimin e Kosovës nga Serbo-Malazezët e shkëputjen e saj nga trupi i Shqipërisë. Ato lanë pjesën më të shëndetshme e vitale të atdheut të vetme në betejën për mbijetesë.
Beteja politike e diplomatike e Shtetit Shqiptar 1920-1928 e më vonë e Mbretërisë Shqiptare në vitet 1928-1939 pranë Lidhjes së Kombeve e Fuqive të Mëdha ishte një fitore si e Pirros. Kjo për faktin se nuk arriti të ndalë zbatimin e Marrëveshjes Turko-Jugosllave të vitit 1937, e cila solli dëbimin e 25.0000 Shqiptarëve nga trojet e tyre. Ata u zëvendësuan me kolonë serbë, malazezë e boshnjakë.
Intelektualët e rinia studentore e Kosovës, me demostratat e mëdha të viteve 1981-1989 e tronditën nga themelet Federatën Socialiste Jugosllave dhe deligjitimuan pushtetin e tyre në Kosovë.
Krijimi i Lidhjes Demokratike të Kosovës, Kushtetuta e Kaçanikut dhe vizjoni gjenial i liderit Ibrahim Rugova me konstruktivitetin e Pavarësisë e të shtetit demokratik të Kosovës e kthyen çështjen e saj në rend të ditës të SHBA-së e fuqive perëndimore.
Luftë guerile e bërthamës së UÇK-së, ku spikatën aksionet e Zahir Pajazitit, Edmond Hoxhës, Masakra e Reçakut, epopeja e Adem Jasharit, jetësuan ndërhyrjen e NATO-s. Kjo ndërhyrje u gershetua me mbështetjen e qindra mijëra luftëtarëve të lirisë. Beteja fitimtare e Koshares, e udhëhequr nga Agim Ramadani, Sali Çekaj, Rrustem Berisha shembi piramiden e kufirit Shqipëri-Kosovë.
Kryefjala e qëndresës u bë Rrafshi i Dukagjinit, i prirë nga strategu Ramush Haradinaj. Ai udhëhoqi si gjeneral De Goli dikur Francën ndaj gjermanëve. Asnjëherë nuk iu shmang përballjes e betejave me milicinë ushtarake serbe. Heroizmi i Luan e Shkëlzen Haradinajt, Fehmi e Xheve Lladrovsit, Adrian Krasniqit, Bedri Shalës e Bekim Berishës, Tahir Sinanit dhe Mujë Krasniqit, Njazi Azemit, Agron Ramës janë monumente të mëdha në panteonin e lirisë të Kosovës, përkrah Zhuj Selmanit dhe Sefë Koshares.
Fitorja e NATO-s dhe e luftëtarëve të lirisë së Kosovës ndaj Serbisë jetësoi Konferencen e Rambujesë, ku natyrisht veçojmë elegancen politike të Hashim Thaçit. Vendimet e saj u çertifikuan nga Marrëveshja e Kumanovës që do të çonte në vendosjen e Protektariatit Ndërkombëtar në Kosovë.
6 vjet nga shpallja Shtet i Pavarur, Kosova, ka arritur atë që iu mohua për 600 vjet, krijimin e shtetit të pavarur e demokratik, njohjen ndërkombëtare e krijimin e institucineve legjitime të shtetit të saj. Sot Kosova është pjesë e institucioneve prestigjoze ndërkombëtare, e njohur nga vendet më të fuqishme e demokratike të botës, e vendosur në rrugën e vet si pjesë e pandarë e BE-së dhe NATO-s. Reformat e mëdha në arsim, shëndetësi ,ekonomi, në autonominë e qeverisjes vendore, lufta ndaj krimit të organizuar e korrupsionit, integrimi i minoriteteve e beteja ndaj papunësisë e varfërisë janë sfidat kryesore në rrugën e saj drejt integrimit evropian.
Në këto 6 vjet Kosova ka demostruar aftësi shtetformuese e pjekuri politike përmes zhvillimit të zgjedhjeve të lira e demokratike. Ajo ka arritur progres në respektimin e lirive e të drejtave të njeriut. Zgjedhjet e ardhshme parlamentare duhet të jenë një shtytje e fuqishme e proceseve demokratike e reformave dhe e përgjegjësisë të Qeverisë ndaj qytetarëve të saj dhe aleatëve të mëdhenj, me të cilët është i lidhur fati dhe e ardhmja.
Meqënëse jemi në vit elektoral e Kosova do t’i drejtohet për pak muaj kutive të votimit, mendoj se qytetarët e saj janë ndërgjegjësuar dhe me votën e tyre do të mbështesin masivisht De Golin shqiptar, Ramush Haradinajn.

UDBASH-ët e Kosovës kanë emër dhe mbiemër!!!

by

Opinion nga Faik KRASNIQI/

Ne shqiptarët, sikur e kemi në traditë që shumë shpejt t’i harrojmë vuajtjet tona, individuale apo kolektive qofshin ato, e sigurisht që gati-gati i harruam edhe ata shqipfolës që për shumë dekada i shërbyen armikut më të egër të popullit shqiptar që ka njohur ndonjëherë historia. Nuk është e nevojshme që të shkruajmë histori të gjata për bëmat e poshtra të spiunëve dhe tradhtarëve shqipfolës, por është mirë që kryesisht të demaskohen. Të demaskohen agjentët shqipfolës të UDB, e veçanërisht ata ish agjentë të UDB, që edhe sot e kësaj dite ‘’notojnë’’ në ujëra të turbullta, bile disa nga ata janë të veshur edhe me pushtet, duke u pajisur kështu edhe me njëfarë imuniteti politik.

Pas vitit 1990 të gjithë ata shqiptar që në një mënyrë apo tjetër i kanë shërbyer pushtuesit, e kanë pasur mundësinë që të heqin dorë nga poshtërsitë e tyre, e t’i kthehen punëve të mbara në shërbim të popullit të tyre. Disa nga ata, që për shumë kohë me verbëri i patën shërbyer armikut, pas ndryshimeve politike të vitit 1990 e kuptuan se kishin gabuar, e si rezultat hoqën dorë nga tradhtia e mëtutjeshme.

Ndaj këtyre të penduarve nuk u ndërmor asnjë masë, por të tillët u amnistuan (nëse mund të shprehem kështu), bile disa nga ata ish shërbëtor të regjimit pushtues u graduan edhe me poste politike në kuadër të  institucioneve që ekzistonin në Kosovën e paraluftës. Mirëpo, fatkeqësisht një numër i UDB-ashëve shqipfolës e vazhduan edhe pas vitit 1990 rrugën e tyre të turpit, dhe në vazhdimësi ju kundërvuan rrugës së lirisë, duke i bërë kështu shërbimin e fundit pushtuesit serb. Disa nga këta tradhtar që nuk hoqën dorë nga shërbimi i pushtuesit u treguan edhe mjeshtër të “mirë” të zanatit të tyre.

Ata tani nuk e dënonin publikisht luftën dhe përpjekjet e popullit shqiptar për liri dhe pavarësi, por në mënyrë të kamufluar u futën nëpër subjekte politike, nga ku bënin punën e djallit.

Prandaj, nuk ishte aspak e çuditshme që edhe gjatë luftës së armatosur në Kosovë shqiptarët nuk arritën të bashkoheshin në një front të vetëm. Nuk arritën të bashkoheshin sepse këto larva të UDB-së i kishin pushtuar tërësisht partitë politike, Presidencën dhe Qeverinë e Kosovës, dhe si përfundim arritën që të manipulonin me një numër shumë të madh naivësh shqiptar. Tanimë nuk janë të rrezikshëm ata UDB-ash shqipfolës që pas luftës u larguan së bashku me forcat serbe nga Kosova, por të rrezikshëm janë ata UDB-ash të kamufluar si ‘’patriot’’ e ‘’atdhetar’’, e të cilët ditën mirë të notojnë në ujëra të turbullta, e për pasojë disa nga të tillët edhe sot i kemi të involvuar në disa nga institucionet kryesore të Kosovës.

 

Si t’i demaskojmë UDB-ashët?

 

Në SHBA qytetet publikojnë në internet emrat e pedofilëve, dhunuesve të fëmijëve ose vrasësve …

Qytetarët kanë mundësi të informohen se në lagjen e tyre a jeton ndonjë pedofil…Qytetari amerikan ka mundësi të mbroj fëmijët e tij dhe vetveten. Në Gjermani pas rënies së Murit të Berlinit u morën Dosjet e Stasit për të ditur gjermanët kush ishte viktimë dhe kush kryesit e veprës…Në Kosovë pas ikjes së serbëve nga Kosova, ku morën edhe Dosjet e punëtorëve të tyre u krijua një boshllëk.

Që të ketë mundësi të njëjtë, të mbroj edhe shqiptari fëmijën e tij dhe vetveten nga UDB-ashi/ët, duhet të hapen DOSJET ! Pse?a) Udbashi i Kosovës shkon në Xhami, në Kishë, dëgjon çfarë flitet e jo të lutet…

b)Udbashi i Kosovës shkon në UÇK, jo të lufton, por të spiunoj…Një shembull: Një Udbash në vitin 1989 e ngre gishtin për suplimim të Autonomisë së Kosovës edhe pse s’ka qenë Deputet…Disa ditë pas përfundimit të luftës e dërgon djalin e tij me rroba të UÇK-së edhe pse kurrë s’ka qenë në UÇK. Filluan të uzurpojnë prona në emër të UÇK-së. Dëmi që përjetoi Kosova ishte i madh, imazhi i UÇK-së u zbeh edhe pse veprat i bënte UDB-ja përmes njerëzve të vetë të infiltruar në UÇK. UDB-ashët e Kosovës kanë vepruar dhe veprojnë në mënyrë të rafinuar…ku kanë dëmtuar shqiptarët dhe Kosovën.

Si t’i zbulojmë UDB-ashët? Arkivat janë në popull… secili nga ne njeh një UDB-ASH ose më shumë…

Propozimi im: Në këtë Dosje t’i renditim një nga një UDB-ASHËT.Në sistem rendor…

Mundësisht sa më precize të jenë të dhënat. Jo në ngjarje-histori të gjata, por me disa fjalë të shkurta të thuhet e tëra.

NE PRITJE TE GODOSE(EVROPES)

by

Nga Ervin SHKULAKU/ Gazetar ne Turqi/

Ka pothuajse një muaj që lexojmë në mediat shqiptare, lajmet më të këqija të viteve të fundit. Çdo ditë lexojmë akuza për korrupsion të administratës shtetërore, kurthe vdekjeje kundrejt biznesmenëve, vrasës të cilët dolën hapur duke rrëfyer mëkatet e tyre, vrasje në gjakftohtësi, krime në moshë të mitur, protesta të studentëve kundrejt dekanëve të politizuar, vrasje të shqiptarëve në Maqedoni, shqiptarë të cilët kanë marrë pjesë në luftën në Siri dhe të cilët po vriten çdo ditë edhe më shumë.
Kjo periudhë për shqiptarët do të shkruhet një periudhë e zezë në histori. Politika shqiptare në republikat përkatëse po tregohet e dobët kundrejt krimit. Këto pasoja ndodhin për shkak të politizimit të vazhdueshëm të institucioneve. Problemi i korrupsionit nuk do i lejojë shtetet shqiptare që të ngrihen nga ana ekonomike. Korrupsioni është kanceri i një shteti. Mund të marrim shembull edhe raportin antikorrupsion në Bashkimin Evropian dhe shohim që shtetet me nivelin më të madh të korrupsionit janë Greqia, Italia dhe Spanja. Edhe ky raport tregon realitetin, sepse sot kemi një Greqi në krizë të thellë ekonomike dhe një Itali e Spanjë të ngujuar nga ana ekonomike.
Kjo për shqiptarët nuk përbën risi, sepse fatkeqësisht shtetet shqiptare kanë dekada që nuk po e rrënosin fenomenin e korrupsionit. Atëherë meqenëse kaluan vite dhe gjendja nuk ndryshoi, duhet urgjentisht të merren masa. Sektori i parë që duhet të ndryshoje është sistemi i edukimit. Mësimi është një element i rëndësishëm në formimin e karakterit të njeriut. Prandaj duhet të përgatitet nga qeveritë një projekt për “riformimin e mësuesve” sepse në bazë të sondazheve, mësuesit nuk janë të interesuar në formimin e studentëve. Gjithashtu, në këtë sektor politika duhet të ndalojë ndikimin e saj. Skandali me tezat e diplomave false të profesorëve në Kosovë është një dukuri trishtuese.  Ky lajm e shton edhe një njollë në historinë e shqiptarëve.  Në Republikën e Shqipërisë çdo ditë po dalin në dritë njollat e zeza të sistemit të kaluar. Ish-zyrtarët, të frikësuar po mundohen me të gjitha mjetet që të fshehin gjurmët e tyre të pista të korrupsionit. Biznesmenët e korruptuar po goditen nga qeveria e re, por nëse kjo goditje është politike, atëherë po ndryshojnë vetëm trupat. Por dukuria më urgjente është niveli i lartë i krimit në Shqipëri. Me ardhjen e tranzicionit, shteti shqiptar u fut në një krizë që pavarësisht se kaluan 23 vjet, akoma nuk po e kapërcen. Shpërndarja e pasurisë në mënyrë të pabarabartë, ftohja e lidhjeve fisnore, varfëria ekstreme po ndikon në psikologjinë e njerëzve, të cilët edhe për problemet sporadike përfundojnë me dhunë të tmerrshme.  Ndërsa shqiptarët në Maqedoni fatkeqësisht vazhdojnë duke mos i pasur të drejtat e tyre, që i fituan në Marrëveshjen e Ohrit. Edhe këtu partitë shqiptare tregojnë dobësi në politikë.  Sot në Ballkan ka 2 shtete shqiptare dhe një shtet të bashkëqeverisur me shqiptarët, por përsëri vazhdojnë të jenë shtete të varfra. Strategjia politike shqiptare u tregua humbëse dhe i zhgënjeu votuesit e saj.

Prandaj kjo politikë duhet të ndryshojë strategjinë dhe t’i japë më shumë të drejtë pjesëmarrjeje rinisë shqiptare. Kemi vite që po presim “Godonë” dhe nëse gjendja nuk ndryshon, do rrimë në pritje edhe për qindra vjet. Godoja (Evropa) nuk vjen te ne, por ne duhet të shkojmë pranë saj dhe pse jo ta udhëheqim ne atë.

 

Berisha thirrje për protesta: Rama-Meta të vendosur për asgjesimin e opozitës

by

Ish-kryeministri Sali Berisha fton qytetarët në protesta në mbrojtje të opozitarizmit dhe opozitës së vendit. Përmes rrjetit social fb, Berisha thekson se kreret e aleances anti-integrim Rama-Meta kane vendosur te asgjesojne opoziten e vendit duke i mohuar, te drejten kushtetuese themelore te opozites, te drejten per krijimin e komisioneve hetimore.

“Te dashur miq, kreret e aleances anti-integrim Rama-Meta kane vendosur te asgjesojne opoziten e vendit duke i mohuar, ne nje hark kohor te shkurter, per te dyten here rradhazi, te drejten kushtetuese themelore te opozites, te drejten per krijimin e komisioneve hetimore, pra te drejten e kontrollit parlamentar. Me kete akt dyshja anti-integrim Rama-Meta de facto asgjeson opoziten si institucion sovran ne kuadrin kushtetues te nje vendi, e shtyp ate dhe e shnderron ne nje organizate pa asnje vlere, thjeshte nje gjethe fiku e shtetit policor te neobllokmeneve shqiptar. Ndaj i bej thirrje popullit opozitar te ngrihet ne protestat me te fuqishme dhe mbroje me cdo kusht opozitarizmin dhe opoziten e vertete te vendit, misionin e saj jetik dhe vendimtar per lirite dhe te drejtat tona, per sistemin demokratik ne Shqiperi!” shkruan Berisha.

2 ditë më parë Konferenca e kryetarëve nuk pranoi kërkesën e Partisë Demokratike për ngritjen e një komisioni hetimor për shkarkimet dhe zëvendësimet në polici.

Kryetari i Grupit të PD-së Edi Paloka në një prononcim për median nga kryesia e Kuvendit deklaroi se mazhoranca kishte rrëzuar kërkesën. Sipas Palokës ky veprim tregon qartazi se qeveria është jo vetëm e kapur nga krimi, por po drejtohet nga krimi

Ndërkohë Ilirjan Celibashi ministri për Marrëdhëniet me Parlamentin u shpreh se komisioni nuk mund të ngrihej pasi do të kishte mbivendosje të kompetencave.