Politike – Page 287 – Dielli

SIGURIMI SHENDETESOR NE SHTETIN E NJU JORK-ut- INFORMOHU NE GJUHEN SHQIPE

April 7, 2021 by dgreca

Portali i shtetit të Nju Jorkut jep informata të dobishme në shqip për sigurimin shëndetsor për ata që nuk kanë mbulim, për ata që po e humbasin mbulimin nga punëdhënësi, dhe për shkak të ndryshimit të të ardhurave. Aty mund të gjeni nëse ju takon të merrni kompensim të papunësisë gjatë emergjencës së Koronavirusit, a llogaritet pagesa stimuluese në aplikimin për sigurim shëndetësor, te dhena per programet dhe planet shendetesore, kohëzgjatjen e afateve dhe periudhave të pagesave të kësteve me leverdi për ju. Departmenti i Shërbimeve Financiare ka nxjerrë udhëzues për individët që paguajnë këste të plota për sa i takon sigurimit shëndetësor. Disa nga pyetjet që hasen më shpesh po i rendisim më poshtë:

Çfarë duhet të bëj nëse kam humbur mbulimin e sigurimit shëndetësor të punëdhënësit tim apo nëse nuk mund ta përballoj “COBRA” të ofruar nga punëdhënësi im?

• Ju mund të keni të drejtë për ndihmë për të paguar mbulimin e sigurimit shëndetësor nëpërmjet “NY State of Health” ose mund të keni të drejtë për mbulim falas.

• Mos prisni për të aplikuar. Duhet të aplikoni brenda 60 ditëve nga humbja e mbulimit të sigurimit shëndetësor për t’u siguruar që jeni në gjendje të regjistroheni në mbulimin për këtë vit.

Çfarë duhet të bëj nëse të ardhurat e mia kanë ndryshuar dhe jam tashmë i regjistruar për mbulim të sigurimit shëndetësor nëpërmjet “NY State of Health”? A mund të marr më shumë ndihmë për të paguar mbulimin tim?

• Mund të keni të drejtë për të paguar mbulimin tuaj. Përditësoni llogarinë tuaj me të ardhurat tuaja të reja brenda 60 ditëve nga ndryshimi. Mund të kualifikoheni për më shumë ndihmë financiare që mund të ulë koston e mbulimit tuaj.

Kam marrë një pagesë nga Dekreti federal CARES Act (referuar përgjithësisht si një pagesë stimuluese). A llogaritet kjo shumë si e ardhur në aplikimin tim të “NY State of Health”?

• Jo. Pagesa stimuluese nuk llogaritet si e ardhur për ndonjë nga përdoruesit e “NY State of Health”. Përdoruesit përfitues do të marrin një pagesë të vetme nga Departamenti i Thesarit i Sh.B.A. Këto pagesa do të shpërndahen bazuar në një ligj të ri federal, njohur si Dekreti CARES Act, miratuar si përgjigje ndaj pandemisë së COVID-19. Përdoruesit përfitues do të marrin një pagesë të vetme prej $1,200 për çdo të rritur dhe $500 për çdo fëmijë.

Jam duke marrë nga shteti Pandemic Unemployment Compensation si shtesë së përfitimeve të rregullta të papunësisë time. A ta raportoj atë si të ardhur kur të aplikoj për sigurim shëndetësor nëpërmjet “NY State of Health?

• Kjo varet nga ju. Pandemic Unemployment Compensation së Pandemisë ($600 në javë) llogaritet si e ardhur për disa të regjistruar të “NY State of Health”, por jo për të tjerët.• Raportoni Kompensimin tuaj të Papunësisë së Pandemisë (Pandemic Unemployment Compensation) nëse:

• Nuk keni fëmijë* në shtëpinë tuaj DHE • Të ardhurat tuaja vjetor janë më shumë se $25,520 për një individ të vetëm ose $34,480 për një çift.• Mos e raportoni Kompensimin tuaj të Papunësisë së Pandemisë (Pandemic Unemployment) Mos e raportoni Kompensimin tuaj të Papunësisë së Pandemisë (Pandemic Unemployment Compensation) nëse:

• Keni fëmijë.* • Të ardhurat tuaja të pritshme vjetore janë më pak se $25,520 për një individ të vetëm ose $34,480 për një çift.• Nëse duhet të përditësoni aplikimin tuaj për të shtuar si të ardhur (Pandemic Unemployment Compensation, ndihmësit e “NY State of Health” dhe Shërbimi ndaj Klientit janë në dispozicion për t’ju ndihmuar të plotësoni apilikimin tuaj.

Po regjistrohem në Essential Plan (EP) dhe kam një këst $20 në muaj.

A duhet ta paguaj këstin tim të parë brenda 10 ditësh që të më fillojë mbulimi?

• Gjatë periudhës së emergjencës së Koronavirusit, planet shëndetësore do të mundësojnë një periudhë më të gjatë kohore për të bërë pagesën tuaj të parë. Duhet të flisni me planin shëndetësor ku jeni regjistruar.Po regjistrohem në një “Qualified Health Plan (QHP)”. A duhet ta paguaj këstin tim të parë brenda dhjetë ditësh që të më fillojë mbulimi?

• Po. Të gjithë të regjistruarit në QHP, përfshirë ata që paguajnë këstin e plotë dhe ata që marrin kredite paraprake tatimore të këstit (APTC), u kërkohet të bëjnë pagesën e tyre të parë të këstit në mënyrë që të fillojë mbulimi i tyre. Disa plane mund ta shtyjnë periudhën 10-ditore. Duhet të flisni me planin shëndetësor ku po regjistroheni.

Jam regjistruar tashmë në një plan “Qualified Health Plan” dhe po marr ndihmë për të paguar për mbulimin tim me APTC-të. Për sa kohë duhet t’i paguaj këstet e mia mujore?

• Gjatë periudhës së emergjencës së Koronavirusit, periudha kohore që duhet të paguani për mbulimin tuaj mujor, e quajtur “periudha e lehtësimit”, është zgjatur nga 90 ditë në 120 ditë. Nuk keni nevojë të demonstroni se keni probleme financiare për t’u kualifikuar për periudhën e zgjatur të lehtësimit. Fatura që merrni nga plani juaj shëndetësor do t’ju tregojë datat e pagesave.

• Nëse nuk paguani këstet gjatë periudhës së lehtësimit prej 120 ditësh, plani juaj shëndetësor mund të përfundojë mbulimin tuaj në ditën e 60-të të periudhës së lehtësimit dhe ju nuk do të keni mbulim për shërbime që keni marrë pas asaj date dhe mund të mos jeni në gjendje të merrni mbulim për pjesën e mbetur të vitit, përveç nëse keni një ngjarje kualifikuese jetësore.

Gjatë periudhës së emergjencës së Koronavirusit, planet shëndetësore do të mundësojnë një periudhë më të gjatë kohore për të bërë pagesën tuaj të parë. Duhet të flisni me planin shëndetësor ku jeni regjistruar.Po regjistrohem në një “Qualified Health Plan (QHP)”. A duhet ta paguaj këstin tim të parë brenda dhjetë ditësh që të më fillojë mbulimi?

Jam regjistruar tashmë në një “Qualified Health Plan” dhe po marr ndihmë për të paguar për mbulimin tim me APTC-të. Për sa kohë duhet t’i paguaj këstet?

– Nuk keni nevojë të demonstroni se keni probleme financiare për t’u kualifikuar për periudhën e zgjatur të lehtësimit. Fatura që merrni nga plani juaj shëndetësor do t’ju tregojë datat e pagesave. • Nëse nuk paguani këstet tuaja gjatë periudhës së lehtësimit prej 120 ditësh, plani juaj shëndetësor mund të përfundojë mbulimin tuaj në ditën e 60-të të periudhës së lehtësimit dhe nuk do të keni mbulim për shërbime që keni marrë pas asaj date dhe mund të mos jeni në gjendje të merrni mbulim për pjesën tjeter të vitit, përveç nëse keni një ngjarje kualifikuese jetësore që shkakton një Periudhë Speciale të Regjistrimit (SEP). • Nëse keni probleme të paguani për mbulimin tuaj, kontaktoni “NY State of Health” ose flisni me planin tuaj shëndetësor. Mund të ketë të tjera alternativa më të përballueshme për ju.

OF POLITICS AND SCIENCE

April 7, 2021 by dgreca

by Rafaela Prifti/

The collision of medical science, political beliefs and public health policy – to the extent that one exists – is not a new topic. Politics and science often have been at odds. The confrontation resurfaced in a pronounced form in the pandemic era concerning various issues related to health and scientific data. The interplay between politics and science is a hotly debated issue and will likely get more heated in the US and around the world. It might lighten the mood to remember an anecdote about a member of Congress who told a scientist that was testifying at a hearing: “You got your science, I have mine!”

I write this because, in its essence, the recurring battle between politics and science may not be about either one of them but rather a mere manifestation of a deeply rooted human desire for power.

History of science is riddled with denial and opposition that vary in nature and outcome but mostly fall in one or more categories associated with ideological, political, religious or scientific domains. Discoveries from evolution to gravity and so on have been initially objected to and objected by fellow scientists and science community before being embraced by society. The rise of policy reports issued by ideologically based think tanks and more scientific advancement coming on the horizon are bound to raise political questions with severe social implications. I asked Sulejman Rushiti, University Lecturer at State University of Tetova and former Minister of Education, Northern Republic of Macedonia, to explain how the public narrative of the issue takes shape. “In general, politics is regarded as sinister whereas science as inherently virtuous, therefore politicians are often viewed as malicious in contrast with a benign nature of scientists. Yet history offers plenty of exemptions in both categories,” he said. In his view, in the past as in the present, certain conditions meet at one point to fuel an extreme kind of polarization. “The Middle Ages is the best illustration of state and church opposition towards science. Fast forward to the present, when scientific advancement and political ambition clash in societies that have seen the rise of troubled personalities and inept individuals.” Mr. Rushiti argued that the politicization of science, particularly medical, has been particularly present in times of war. “One example is the notorious case of the Nazi doctors who performed horrible medical experiments violating ethics and human rights in the name of science and its advancement. They went a step further in justifying these atrocities based on some cultural constructs and man-made beliefs about race and social systems.” The convergence comes to surface once it is realized that the pursuit of knowledge in turn provides power. In politics, the love of power is a very strong motive. One of the best analysis of power as “the singular most powerful motive among human desires” is Bertrand Russell’s Nobel Prize acceptance speech in 1950. A British philosopher, mathematician, social critic, and political activist, Russell is considered to be one of the founders of analytic philosophy and one of the most important logicians in the 20th century. “Economic facts, population statistics, constitutional organization, and so on, are set forth minutely. If politics is to become scientific, and if the event is not to be constantly surprising, it is imperative that our political thinking should examine the springs of human action. What is the influence of hunger upon slogans? If one man offers you democracy and another offers you a bag of grain, at what stage of starvation will you prefer the grain to the vote?” asks Russell before setting out to give a presentation that should be, in my opinion, a recommended reading in school curricula.

Bertrand Russell argues that all human activity is prompted by desire. He decries the theory advanced by moralists purporting that it is possible to resist desire in the name of duty and principle. He does not deny that man actions stem from a sense of duty yet he looks further into it. His main theses is that “If you wish to know what men will do, you must know not only, or principally, their material circumstances, but rather the whole system of their desires with their relative strengths.”

To look at the comparison between scientists and politicians, Mr. Rushiti opined that “they are driven by their ambition, and capabilities, just as they are conditioned by their personal upbringing and education, yet they may rise above them.” Since he is a prolific theater director, he offered a literature reference that is both recognizable and influential. “Lets take the Faust legend as an example of the scientist driven by political ambitions who cuts a deal with Mephisto to drive away the passions of personal pleasures. Mephisto is the metaphor for a social system, patterns of behavior and collective norms that cultivate personal drive and individual success. On the other hand, Thomas Jefferson, is the case of a statesman with a mind of a scientist.”

Powered by a strong motive and shaped by their own capacities, strengths and shortcomings, scientists and politicians are led to actions which may be useful or pernicious. “In a manner of speaking,” Mr. Rushiti argued, “a politician and a scientist carry out experiments that have a direct impact on our lives or quality of life. So it is important to adhere to an ethical society based on accepted humane values as a premise for individuals that believe in something bigger than themselves. In the flip side, history provides plenty of examples of personalities whose mission has been to restrict freedom and object science.”

Across the world, the response of countries and leaders to the pandemic offered more evidence of the troubling relationship between politics and science. The controversies surrounding each one are likely to increase as pursuits in either field are fueled by powerful motives and actors. A reformer or a despot may be led to actions motivated by power, yet the nature of their actions depends upon the social system, their abilities and ethics.

AT GJERGJ FISHTA PËR DEDË GJON LULIN

April 6, 2021 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Sivjet, 6 prilli shënoi 110-vjetorin (6 Prill,1911) e ngritjes së Flamurit Kombëtar nga Heroi i kombit, Dedë Gjo’Luli — për herë të parë në pothuaj 500-vjet të pushtimit turko-osman në trojet shqiptare. Ngritjes së Flamurit Kombëtar të Shqiptarëve i pati paraprirë Kryengritja e Malësisë së Madhe, një kryengritje kjo që zgjato nga marsi deri në gusht të vitit 1911 dhe që mund të thuhet se një kryengritje e tillë nuk kishte ndodhur më parë në trojet shqiptare, qysh prej kohës së Gjergj Kastriotit-Skënderbe. Në këngën e 28-të të “Lahutës së Malësisë”, epopesë tonë kombëtare, i madhi i letrave shqipe, At Gjergj Fishta i këndon trimërisë së Dedë Gjo Lulit dhe malësorëve të tij: Deda niset me një grusht malësorë për në Rapshë të Hotit, për t’u takuar me plakun Marash Ucin, të cilin e njofton, por të merrte edhe pëlqimin e tij për kryengritjen – sepse me djemtë që kishte me vete, kishte vendosur t’i binte Turkut para afatit të caktuar nga paria e maleve. Dedë Gjon Luli ngarkon Marash Ucin me detyrën që të lajmërojë për këtë nismë kombëtare, fiset Shkrel e Kastrat, pasi ushtarët e tij ishin vetëm 20 — “me shtatë pushkë e një allti”. Kryengritësit malësorë marrin nën kontroll postet e mbretit dhe zënë robër 60 ushtarë anadollakë të cilëve kryengritsit u marrin armët dhe i nisin për Shkodër. Luftimet pëlcasin aty këtu, ndërsa Fishta përshkruan me zotësinë e tij prej poeti, se si rojet turke bien e dorëzohen anë e mbanë Malësisë. Me të marrë vesh për luftën e malësorëve, Sulltani dërgon në Shkodër 70 taborë nën komandën e Turgut Pashës kundër malësorëve por malësorët nuk dorëzohen. Paria e maleve mblidhet me Luigj Gurakuqin në krye dhe vendosin t’i përgjigjen Pashës me barut, sipas Gjergj Fishtës: “Mësyn Turku me furi, e pret Malësia me trimëri”, këndon At Gjergj Fishta në vjershën 28-të të “Lahutës së Malësisë”. Vendi kallet flakë: gjëmojnë male e kodra, ushtojnë gryka e humnera, fishkëllejnë plumba e gjyle topash. Ethem Pasha mësyn Kelmendin nga ana e Gucisë dhe malësorët tashti gjenden mes dy zjarreve, por nuk ligështohen. Forcat dërmuese anadollake fitojnë, por toka lahet në gjak dhe shtrohet pëllëmbë për pëllëmbë me ushtarë të vdekur anadollakë. Evropa habitet nga trimëria e malësorëve dhe më në fund kontinenti i vjetër e sheh vendosmërinë e shqiptarëve për të jetuar të lirë në trojet e veta, pas pushtimit osman prej 500-vjetësh, interpreton Fishta:

Në këtë 6 prill kujtojmë pra me fjalët e Poetit Kombëtar, At Gjergj Fishtës, kryengritjen e Malësisë së Madhe dhe Dedë Gjon Lulin, i cili me aktin e ngritjes së Flamurit Kombëtar për herë të parë në 500-vjet të pushtimit osman, tregoi guximin dhe trimërinë e tij dhe të bashkluftëtarëve të tij malësorë, të sfidonte perandorinë osmane — më të madhja e asaj kohe dhe kolonializmin e institucioneve të saj në trojet shqiptare — duke ndryshuar përgjithmonë historinë e Kombit shqiptar dhe duke i çuar shqiptarët drejtë fillimit eventual të lirisë shoqërore dhe pavarësisë politike.

Megjithëse ngritja e Flamurit Kombëtar nga Dedë Gjo’ Luli dhe malësorët ishte hedhur në harresë nga regjimi komunist për arsyet e tija ideologjike, gjë që nuk ka ndryshuar shumë as këto 30 vjet post-komunizëm – ngritja e Flamurit në Deçiq të Malësisë së Madhe, sot e kësaj dite, mbetet një akt i madh historik e patriotik, që do të kujtohet gjithmonë me krenari frymëzuese dhe si simbol i paharrueshëm i fuqisë morale të malësorëve dhe të Kombit shqiptar, në përgjithësi, kundër pushtuesve të huaj dhe armiqëve shekullorë të kombit, atëherë dhe sot.

Megjithkëtë, rëndësia e rolit historik të Dedë Gjon Lulit, e Kryengritjes së Malësisë së Madhe dhe ngritja e Flamurit kombëtar në Deçiq me 6 prill, 1911 nga Dedë Gjo’ Luli me malësorë, është se ajo ka meritën se konsolidoi edhe hovin që kryengritja i dha idesë së Lidhjes së Prizrenit për një Shqipëri të lirë e të pavarur, për një Shqipëri që brenda kufijve të saj do të përfshinte të gjithë ata që e konsiderojnë veten bijë e bija, nipa, stërnipa e mbesa të Gjergj Kastriotit — Skënderbeu. Një meritë tjetër e këtyre burrave, është se kryengritësit malësorë i erdhën në ndihmë kombit në çastin kur mendohej se raca shqiptare po jepte shpirt, e ndarë dhe e harruar nga bota perëndimore, nga ajo botë ku e kishte vendin dhe që, fatkeqsisht, sot e asaj dite mbetet ende një ëndërr e pa realizueshme për shqiptarët. Dedë Gjon Luli me malësorët e tij i erdhën në ndihmë tokës arbërore, atëherë kur dukej se shpresat e shqiptarëve për liri e pavarësi po zhdukeshin dhe kur fqinjët, lakmues të tokave shqiptare — nëpër kancelaritë e Evropës — bërtisnin duke thënë se nuk kishte komb shqiptar.

Malësorët e vitit 1911, jo vetëm që u bënë simboli i Rilindjes Kombëtare, por ata ishin edhe dallëndyshet që paralajmëruan pavarësinë kombëtare të shqiptarëve, e cila u shpall një vit më vonë. Ata ishin lajmëtarët e kombit që njoftuan Evropën dhe botën se toka e Gjergj Kastriotit, më fund, kishte zot.

Në përpjekjet e tyre për liri e pavarësi, Fed Gkon Luli due malësorët e tij gjetën mbështetjen e Ismail Qemalit e Luigj Gurakuqit, të cilët të inkurajuar nga lufta e malësorëve kundër armikut janë takuar me Dedë Gjonin për të përpiluar Memorandumin historik që, ndër të tjera, përmbante kërkesat e Malësorëve dhe të gjithë Shqiptarëve, për një Shqipëri me administratë në gjuhën shqipe dhe për buxhet të vetin. Mund të ishte ky fillimi i një përpjekjeje, që sot do ta quanim “ndërkombëtarizim të çështjes shqiptare”, duke pasqyruar dëshirën e të gjithë shqiptarëve për liri e pavarësi. Ishte pra një mesazh i fuqishëm për atë kohë, por edhe për sot se shqiptari dëshiron të jetojë në shtëpinë e vet, zot i fatit të vet – pa ndërhyrje due influenca nga jashtë — në paqe e siguri me fqinjët, si pjesë e familjes së madhe evropiane.

Në botën aktuale shqiptare të koncesioneve ekonomike, publiko-private, të interesave të shumëllojshme personale e partiake, përfshirë interesat dhe influencat e huaja që nuk prajnë kurrë duke vepruar kundër interesave shqiptare — është mirë të kujtohet me këtë rast se kryengritja e Malësisë së Madhe dhe ngritja e Flamurit në Deçiq me 6 prill, 1911, u bë thjesht për ideale të larta kombëtare. Ato përpjekje nuk ishin ndërmarrje për përfitime të përkohshme personale, krahinore, fetare ose ideologjike, por ishte një luftë për jetë a vdekje — për mbijetesën dhe lirinë e kombit shqiptar – dhe si e tillë kishte qëllime dhe objektiva të interesit mbarë kombëtar, për ruajtjen e identitetit dhe të vlerave e karakteristikave që kanë dalluar gjithmonë shqiptarët nga të gjithë popujt e tjerë: nderi, besa dhe burrëria!

***

AT GJERGJ FISHTA: PËR MONUMENT TË DEDË GJO’ LULIT

“Vllazën shqiptarë! Atje mbi karpa (shkëmbij) nji çetë Lekë fatosa të Hotit dilte trollit e shpijet vet, e mirë mbërthye në armë, thik ngjeshej malit përpjeta, si njajo reja e murrme, kërcenuese ngjitej në rribë t’Eurit a t’Akvilonit shungullues, para se të shkref përmbi dhe të mjeruem thellimi. Nji burr zeshkan, i përmbledhët e ngërthye vetllat si dy shlliga t’idhta, kur mnershëm njëna me tjetrën kukzohet, u ka pri i atill. Fëtyra e tij, nji bri alpet të thepisun, syni i tij vullkan tanë zjarm e shkëndija, thue se prej si tash po shkrepë vetima e zharriste ajrit po lvite rrufeja. Ashtë Ded Gjo’Luli, që vu sy me vdekë, a shqiptar i lirë me mbetë, me ata kreshnikë petrita të Maleve të Mdhaja –burra motit veç që i bante lokja shqiptare – bjen në e mbi “kaki” të Deçiqit, ngul Flamurin e Shqipnisë – kuq e zi; zjarm e dekë – nji be ai rreh, nji be të madhe po rreh ai në sy të qielles e të dheut, se rob shqiptari per nën thember mizore të Turkut ma kurr, jo, kurr ma do të gjimonte, e as nën thembër të atij sllavi te mnieshëm. M’atë be të shugurueshme ngeli në habi Europa; Cetina u trand e u dynd tan pezëm e mni Stambolla; edhe prej Deçiqit në Veleçik të madhnueshëm nisi me vlue e rrebtë nji luftë e përgjkashme e përnjimend titanike. Shkumë gurgulloi gjaku nëpër dolomie estalagtita të zgavrave t’errëshme, e kah qiella u çue, po, tym e shkendi, e vigëm nanash, e vaj foshnjesh të flakrueme në zjarm, e ankime e gjamë të varruemësh, e nji zhurmë e nji krizme rrotash, e kualsh topash, e nji bubullime e menerëshme, thue po të rroposet për nën kambë rruzullimi. Edhe malsori muejt (ia doli). E kje m’ateherë që verigat e randa të robnisë sonë pesëqindvjetore u këputen e zojë e lirë e me vedi duel Shqipnija. – Po mos të ishte kenë që malsori jonë, Konstitucjonit të Turkisë e të ktej i’u gjet me pushkë në faqe kundra turkut, Shqipni sod nuk do kishte e na edhe sod do të gjimojshim për nën thember të ndonji tirani të ri.

Vllazën shqiptar! na sod jemi të lirë; por martirët fatosa të lirisë tonë kombëtare kalben të harruem nën dhe, kur trupat e tyre të bam kortar prej anmikut, mos t’i ketë shpuplue e grisë mbi dhê orrlat e shkerbetë e egra. E po a përnjimend se nipat e stërnipat tonë, mbas ndonji stinet të terrnueme (tjetër), ma ata nuk do të dijnë as emnin e atyne burrave të pavdekshëm që u fituen lirinë dhe u falën Atdheun? Para se fli vehten të bante malsori, na Atdhe s’kem pas e rob kem kenë, e raje e skllav e kurrgja tjeter. Jo, për Zotin! se marre e turp për ne do t’ishte e nji dam i madh për Atdhe, po u qitë në harresë emni, e gjallë në nipni tonë s’u mbajt ideali, që kreshnikët e maleve tona i shtyni, flie me bamun vedin per mizori t’anmikut. Jo, po: do të hupë Shqipnija, diten që sysh ta dar (harroi) shqiptari njatë idealin e Ded Gjo’Lulit …”. (Antologji Shqipe, shkruar anga Fishta me 1924, botuar nga Filip Fishta, shtëpia botuese “Kristo Luarasi”, Tiranë 1935) — marrë nga një shkrim i historianit dhe autorit malësor, Ndue Bacaj, me rastin e 110-vjetorit të ngritjes së Flamurit Kombëtar në Deçiq.

Jashari: Masakra e Rezallës është shembull i sakrifices për liri

April 6, 2021 by dgreca

–Konjufca: Nuk do të ketë stabilitet në rajon pa i pranuar Serbia krimet e kryera në Kosovë/

Në 22 vjetorin e Masakrës së Rezallës, I pari i Komunës së Skenderajt, Bekim Jashari, së bashku me Shoqatat e dala nga lufta e UÇK-së, asambleistë, doktorin e mjekësisë ligjore, Arsim Gërxhaliu, familjarë të dëshmorëve e martirëve, bënë homazhe dhe vendosën lule tek 98 të rënët, në Kompleksi Memorial të varrezave në fshatin Rezallë.

Me këtë rast Kryetari Jashari deklaroi se Masakra e Rezallës është shembull i sakrificës dhe dëshmi se pa sakrificë e gjak nuk ka liri.

“Masakra e Rezallës po ashtu është dëshmi e krimeve dhe gjenocidit që kriminelet serb bënë në Kosovë, duke mos kursyer askënd që fliste shqip e që mbronte pragun e shtëpisë. Fatkeqësisht familjarët e disa prej martirëve të rënë në masakrën e Rezallës përpos dhimbjes për humbjen e më të dashurve të tyre, ata kanë jetuar tash e 22 vite duke pritur gjetjen e trupave të martirëve të kësaj masakre”, deklaroi Jashari.

Jashari tutje bëri të ditur se në vazhdimësi si kryetar komune, është duke u angazhuar në zbardhjen e fatit të personave të pagjetur.

“Si Kryetar i Komunës së Skenderajt, në vazhdimësi jam angazhuar në zbardhjen e fatit të të zhdukurve duke ngritur zërin dhe duke kërkuar nga institucionet tona dhe ato ndërkombëtare që të detyrojnë shtetin serb në gjetjen e varreve masive”, tha Jashari.

Jashari po ashtu u shpreh falenderues ndaj doktorit të mjekësisë ligjore, Arsim Gërxhaliu, i cili sipas tij po bënë punë të jashtëzakonshme për çeshtjen etë pagjeturve të luftës në Kosovë.

Kryetari Jashari, bëri thirrje për unitet në mënyrë që kështu të ngritët shteti në vendin për të cilin edhe u flijuan dhe e ëndërruan dëshmorët.

“Të bëhemi bashkë që ta bëjmë shtetin tonë që rinia jonë të këtë punësim e mirëqenie dhe kështu ta duan këtë shtet për të jetuar në të, në vendin që më të dashurit tonë brez pas brez dhanë më të shtrenjtën jetë që ne sot të jetojmë të lirë”, tha Jashari.

Muhamet Rukolli, i cili njëherit është përfaqësues i fshatit Rezallë, në emër të familjeve të martireve dhe dëshmorëve, falënderoi komunën, Shoqatat e dala nga lufta e UÇK-së si dhe gjithë pjesëmarrësit për vizitën duke uruar që sa me parë drejtësia të vihen në vend.

Gjatë homazheve në këtë kompleks, në nderim të të rënëve Kryetari Jashari shoqëroi edhe Kryetarin e Kuvendit të Republikës së Kosovës, Glauk Konjufca.

***.

Konjufca: Nuk do të ketë stabilitet në rajon pa i pranuar Serbia krimet e kryera në Kosovë

Në 22 vjetorin e masakrës së Rezallës, kryetari i Kuvendit të Kosovës, Glauk Konjufca, bëri homazhe para lapidarit të 98 martirëve, të rënë më 5 prill të vitit 1999.

Kryetari Konjufca tha se duhet të përkulemi para gjakut të të rënëve sepse, siç tha ai, vetëm falë tyre liria e Kosovës ka qenë e mundur.

Tutje, kryeparlamentari Konjufca tha se nuk ka stabilitet pa i pranuar Serbia krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë.

“Serbia është ajo që është e mbushur me varreza masive të shqiptarëve të vrarë gjatë luftës së viteve 1998-1999, prej forcave shtetërore ushtarake e paramilitare të Serbisë. Duke filluar prej Batajnicës e Liqenit Peruqac, e deri në Kizhevak, po ashtu në Rudnicë e në Rashkë, Serbia është e mbushur me varreza masive të shqiptarëve, varreza këto të cilat ajo i fsheh qëllimisht, e ky është krim i shumëfishtë. Lavdi të gjithë të rënëve”, tha kryetari Konjufca.

SI E SULMONIN KOMUNISTËT SHQIPTARË FESTËN E PASHKËVE NË SHTYPIN ATEIST

April 5, 2021 by dgreca

Sokol PAJA – DIELLI

Në propagandën ateiste të regjimit komunist shqiptar, feja cilësohej si një helm për ndërgjegjen e njerëzve. Pashkët sipas propagandës ateiste në shtypin komunist, përgjatë diktaturës, etiketoheshin si mbeturina të besimeve të kota të lindura mijëra vjet më parë, në kohën kur njerëzit nuk ishin në gjendje të shpjegonin fenomenet e natyrës. Ritet fetare dhe festat fetare propaganda komuniste në shtypin ateist i shihte si forma me qëllim errësimin e mendjeve të njerëzve, që synonte mbajtjen në kontroll dhe errësimin e botës psikologjike dhe shpirtërore të besimtarëve dhe mbajtjen e atyre që besojnë sa më larg botës reale, duke i gënjyer dhe ushqyer me iluzione të kota hyjnore. Shkrimi ateist “Pashkët dhe origjina e tyre”, botuar në gazetën Luftëtari të datës 9 prill, në numrin 29, në faqen 3, të vitit 1967, propagandon ndër të tjera se Pashka, ngjallja e Krishtit prej së vdekuri është një legjendë që nuk ka asnjë bazë reale dhe si Pashka dhe Krishtlindja sipas ateistëve të kohës janë fund e krye një trillim. Gazeta ateiste ngulmon festën e Pashkëve duke shkruar se nga faktet historike nuk vërtetohet asgjë rreth jetës së Krishtit. “Ai është vetëm një qënie fantastike që nuk ka jetuar asnjëherë. Ashtu si vetë kristianizmi, edhe Pashka nuk është gjë tjetër veçse një përsëritje e dogmave dhe besimeve të kohëve të vjetra”- thuhet në shkrimin ateist. Festa e Pashkëve sipas autorit të shkrimit ateist e ka fillin gjithashtu, tek festat që organizonin popujt e lashtë për ringjalljen e perëndive të tyre dhe se besimi tek Zoti, tek Krishti dhe festat fetare si Pashkët u kanë shërbyer gjithmonë interesave të klasave sunduese, argumentonin komunistët ateistë. Gazeta shkoi më tej në shkrimin propagandistik teksa citon se me qëllim për ta mbajtur të gjallë dhe për ta përforcuar, këto besime që probagandonin nënshtrimin e të varfërve dhe pajtimin midis klasave, kisha, kleri dhe e gjithë veprimtaria dhe ideologjia fetare kanë përdorur të gjitha mjetet për tu rrënjosur thellë në popull, akuzonin komunistët në shtypin ateist. Komunistët sulmonin fenë katolike se gjoja propagandon të jetojnë njerëzit në varfëri e përvujtëri si Krishti. Sipas shkrimit ateist të kohës “Klasa sunduese duan ti bindin me këta masat e shtypura se po të durojnë, po t’i nënshtrohen fatit, vuajtjeve, shtypjes dhe shfrytëzimit të klasave sunduese, do të fluturojnë në qiell si Krishti”. Komunistët akuzonin krishtërimin se mashtronte më anë të legjendave. Feja sipas shkrimit të gazetës Luftëtari të datës 9 prill, në numrin 29, në faqen 3, të vitit 1967, duhet luftuar dhe zbuluar me këmbëngulje çdo shenjë e besimeve dhe paragjykimeve fetare dhe bëhej thirrje që të bëhej një punë e gjallë propagandistike e bindëse me njerëzit, duke ndikuar që edhe shokët, të afërmit dhe prindërit të flaknin çdo besim fetar që komunistët e quanin neveri, opium, helm për ndërgjegjen e njerëzve. Në shkrimet ateiste të periudhës komuniste, kisha katolike akuzohet pa fakte e pa prova si gjoja qendër spiunazhi dhe imoraliteti. Pashka për besimin katolik është festa më e rëndësishme ku themelohet baza e këtij besimi që është trinia e shenjtë, ati-biri-shpirti i shenjtë që në Pashkë simbolizon ngjalljen e Krishtit dhe ngjitjen e tij në qiell te Ati. Sistemi propagandistik antifetar komunist duke sulmuar dhe bindur njerëzit gjoja për kotësinë dhe trillin e të pavërtetat që qarkullojnë rreth këtyre festave, tentonte të bindte njerëzit se besojnë në një mashtrim dhe se duhej të hiqnin dorë sa më parë. Servet Pëllumbi në shkrimin “E vërteta mbi Pashkët”, botuar në gazetën “Zëri i Rinisë” të datës 21 prill, të vitit 1962, me numër 32, në faqen 5, deklaron se historia e festës së Pashkës që vjen nga greqishtja që do të thotë “Passiejn” vuajtje, është një histori e pabesueshme pasi sipas komunistit Pëllumbi, nëse perendia sakrifikoi të birin e vet për të shlyer mëkatet e njerëzimit, perendia mund ta shpëtonte njerëzimin pa tragjedi, pa e vrarë djalin e tij të vetëm. Sipas propagandistit komunist Pëllumbi, ky besim që përbën bazën e Pashkës është një tregim fantastik, një fabul që s’pasqyronte asgjë reale. Propagandisti komunist K. Xhavara në shkrimin “Si ka lindur Pashka”, botuar në revistën “Vatra e Kulturës” në numrin 1, në Janar – Shkurt të vitit 1963, në faqen 28, deklaron se festa e Pashkës nuk është asgjë tjetër veçse përsëritje në mënyrë të stërholluar të perëndive që vdisnin dhe ngjallëshin që në kohen përpara lindjes së Kristianizmit. Kjo festë sipas propagandistit ateist Xhavara, është përdorur nga kisha me qëllim që “të propagandojë nga njëra anë idetë që i leverdisnin shfrytëzuesve dhe në dëm të punonjësve, pra idenë e nështrimit, të përuljes, të durimit, të vuajtjes dhe nga ana tjetër atë të dashurisë dhe të paqes midis shfrytëzuesve dhe të shfrytëzuarve, midis të pasurve dhe të varfërve”. Në këtë shkrim propagandistik thuhet se ideja e dashurisë dhe kuptimit të fesë së Pashkës është komplet reaksionare në jetën e klasave. Pasi sipas shkrimit ateist të cituar më lart, feja katolike që feston Pashkën, me anë të kësaj feste propagandon dashuri për besimtarin e njërit besim dhe jo të besimeve të tjera. Sipas propagandistit ateist Xhavara, kjo festë është intolerante dhe armiqësore pasi “feja propagandon në popull mungesën e durimit ndaj besimtarëve të besimeve të tjera dhe ndaj ateistëve, megjithëse ata mund të jenë vëllezërit e tij punëtorë apo fshatarë. Intoleranca fetare i ka ndihmuar dhe u ndihmon klasave shfrytëzuese të mbajnë të nënshtruar popullin e tyre si dhe popujt e tjerë – akuzonin komunistët. Ateistët në shtyp e quanin festën e Pashkëve si një festë katolike në kundërshtim me shkencën dhe moralin komunist të kohës.