Politike – Page 498 – Dielli

MPJ: REPUBLIKA E SURINAMIT NUK KA TERHEQUR NJOHJEN E KOSOVES

November 1, 2017 by dgreca

MPJ: Kosova, e njohur nga 114 shtete/
-Asnjë dokument zyrtar në lidhje me raportimet se kinse Republika e Surinamit ka “tërhequr njohjen” ndaj Republikën së Kosovës/

-Kosovës është shtet i pavarur dhe sovran, me legjitimitetin e vulosur nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë, ku ishte dërguar nga vet Serbia, është njohur nga 114 shtete nga çdo kontinent, ka vendosur marrëdhënie diplomatike me 88 shtete, është anëtarësuar në më shumë se 60 Organizata rajonale, evropiane dhe ndërkombëtare, ka hapur gati 40 Misione Diplomatike dhe Poste Konsullore dhe ka të akredituar Ambasadorë jo-rezidentë në rreth 60 shtete gjithandej nëpër botë/

-Komunikatë për media/

PRISHTINË, 31 Tetor 2017-Gazeta DIELLI/ Ministria e Punëve të Jashtme deklaroi sot se deri më tash nuk ka pranuar asnjë dokument zyrtar në lidhje me raportimet se kinse Republika e Surinamit ka “tërhequr njohjen” ndaj Republikën së Kosovës.Andaj, në këto rrethana, Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Kosovës i referohet vetëm frymës së mirë të marrëdhënieve miqësore në mes Republikës së Kosovës dhe Republikës së Surinamit dhe Notës Verbale të njohjes zyrtare nga ky shtet, të datës 8 Korrik 2016, nëpërmjet së cilës Qeveria e Surinamit e kishte njohur Republikën e Kosovës si shtet i pavarur dhe sovran.

Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Kosovës është e vetëdijshme për interesimin e jashtëzakonshëm, përpjekjet e fuqishme dhe qëllimet malinje që ka shteti fqinj, Serbia përkitazi me minimin e legjitimitetit ndërkombëtarë të Republikës së Kosovës.

Megjithëkëtë, Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës flet me gjuhën e fakteve dhe gjendjen e realitetit. Gjuha e fakteve dhe gjendja e realitetit është se Kosovës është shtet i pavarur dhe sovran, me legjitimitetin e vulosur nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë, ku ishte dërguar nga vet Serbia, është njohur nga 114 shtete nga çdo kontinent, ka vendosur marrëdhënie diplomatike me 88 shtete, është anëtarësuar në më shumë se 60 Organizata rajonale, evropiane dhe ndërkombëtare, ka hapur gati 40 Misione Diplomatike dhe Poste Konsullore dhe ka të akredituar Ambasadorë jo-rezidentë në rreth 60 shtete gjithandej nëpër botë.Kosova tani është faktorizuar dhe ka forcuar legjitimitetin e saj ndërkombëtarë dhe kjo nuk duhet të shihet si pengesë as për Serbinë. Kosova, në ekzistencën e saj gati dhjetë vjeçare si shtet i pavarur dhe sovran ka dëshmuar, që i ka kontribuar paqes dhe sigurisë rajonale dhe ajo mbetet e përkushtuar për të punuar në këtë drejtim, duke ndërtuar marrëdhënie të mira me të gjitha fqinjët e saj, duke përfshirë edhe Serbinë./b.j/

Kosovë-Java për të Drejtat e Viktimave të Krimit

October 30, 2017 by dgreca

-Ambasadori i SHBA-së në Kosovë, Greg Delawie: Edhe në SHBA kemi të tilla probleme dhe na është dashur shumë punë për të trajtuar këto raste. Edhe këtu do të duhet që qeveria të japë përkrahje të veçantë për këto raste. Nuk arrihet drejtësia nëse nuk ka drejtësi për viktimat e krimit/

Prishtinë, 30 Tetor 2017-Gazeta DIELLI/ Ka filluar të mbahet java për të drejtat e viktimave të krimit, e organizuar nga Zyra e Kryeprokurorit të Shtetit, me temë ”Kompensimi i viktimave, e drejtë, satisfaksion dhe hap drejt rehabilitimit“.Kryeprokurori i Shtetit, Aleksandër Lumezi, në fjalën hapëse të konferencës, ka thënë se të drejtat e viktimave të krimit janë të drejta të garantuara me Kushtetutë dhe me ligj në Republikën e Kosovës, të cilat hyjnë në kuadër të të drejtave themelore dhe si të tilla duhet mbrojtur nga shteti.”Si kryeprokuror i Shtetit, siguroj të gjithë qytetarët e Republikës së Kosovës se do të ndërmarr të gjitha veprimet e nevojshme që viktimat e krimit të trajtohen me respekt dhe dinjitet, ashtu siç meritojnë. Për këte kemi krijuar infraskrukturën e nevojshme ligjore dhe humane, ashtu që viktimat e krimit të trajtohet sipas standarteve të larta për të drejtat e njeriut. Kompensimi i viktimave është obligim ligjor andaj institucionet e Republikës së Kosovës janë të përkushtuara që këtë obligim ta realizojnë këtë vit përmes kompensimit të rasteve të para“, është shprehur kryeprokurori Lumezi, duke potencuar se java do të arrijë objektivat e caktuara dhe se numri i rasteve të kompensuara do të shtohet.

Ndërkaq, Presidenti i Republikës së Kosvës, Hashim Thaçi, ka thënë se përkushtimi dhe respektimi i të drejtave të njeriut e sidomos kategorisë së viktimave të krimit, duhet të jetë i përditshëm.

Presidenti Thaçi potencoi se e sheh shumë të rëndësishëm ligjin për kompensimin e viktimave të krimit. ”Institucionet e Republikës së Kosovës janë të orientuara në krijimin e kushteve në mbrojtjen e viktimave të krimit”, u shpreh presidenti Thaçi, duke shtuar se në bazën e rekomandimeve për trajtimin e dinjitetshëm të viktimave të krimit, institucionet e vendit duhet të jenë të orientuara në krijimin e kushteve sa më të mira për këtë kategori të shoqërisë. ”Zotohemi se do të vazhdojmë angazhimin që Republika e Kosovës t’i mbrojë dhe avancojë të drejtat e njeriut në përgjithësi e po ashtu dhe viktimat e krimit”.

Ndërkaq, në fjalimin e tij para të pranishmëve, ministri i drejtësisë, Abelard Tahiri, pohoi se “në dekadën e fundit, institucionet tona i kanë dhënë mbështetje të veçantë kësaj kategorie dhe unë si ministër zotohem se do të punoj edhe më shumë për këtë kategori. E kemi lansuar programin e kompensimit të viktimave të krimit dhe si ministër i drejtësisë ju informoj se në shtator është trajtuar rasti i parë dhe do të kompensohet sipas legjislacionit në fuqi. Ju siguroj se rekomandimet e para të dala nga kjo konferencë do të merren për bazë“.

Në anën tjetër, ambasadori i SHBA-së në Kosovë, Greg Delawie, ka nënvizuar se probleme të tilla ka edhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, por se duhet punuar shumë për t’i mënjanuar ato.

“Edhe në SHBA kemi të tilla probleme dhe na është dashur shumë punë për të trajtuar këto raste. Edhe këtu do të duhet që qeveria të japë përkrahje të veçantë për këto raste. Nuk arrihet drejtësia nëse nuk ka drejtësi për viktimat e krimit”, theksoi ai.

Ndërkaq Enver Peci, kryetar i Gjykatës Supreme, potencoi se “të gjitha forcat e drejtësisë duhet të angazhohen në trajtimin e rasteve dhe të merren në konsideratë nevojat e viktimës. Ka nevojë për ngritjen e efikasitetit për këto raste dhe të avancohen të drejtat e viktimave”.

Menaxheri i Zyrës për Mbrojtje dhe Ndihmë Viktimave të Krimit, Basri Kastrati sqaroi para të pranishmëve angazhimin e kësaj zyreje në ndihmë viktimave dhe theksoi nevojën e mbështetjes institucionale për këtë kategori./b.j/

Promovohet romani i Dine Dine “Mbi varkën e Karontit”

October 29, 2017 by dgreca

Dine Dine, një zë nga thellësitë e terrorit komunist …./

Këtë kalvar vuajtjesh, në një realizëm unik, Dine do krijonte simbolikën e varkëtarit të famshëm që kalonte shpirtrat e të vdekurve nga njëri breg i lumit në tjetrin, duke i dhënë titullin romanit të tij të tretë, pra bëhet fjalë për “Karontin e Hadit”…/

Dine do krijonte simbolikën e varkëtarit të famshëm që kalonte shpirtrat e të vdekurve nga njëri breg i lumit në tjetrin, duke i dhënë titullin romanit të tij të tretë, pra bëhet fjalë për “Karontin e Hadit”. Dhe ashtu si shkruan, Jozef Radi në parathënie të këtij botimi, sigurisht që “shërbimi i këtij kalimi në botën e përtejme të të vdekurve, kërkonte tre monedhat e famshme; dy në sy dhe një poshtë gjuhës!! Dhe kjo ide e kalimit të shpirtrave në botën e përtejme mbetet mesazhi më i rëndësishëm i këtij libri…”.

Vepra përfshin një periudhë të vështirë të diktaturës komuniste. Mbas prishjes me Kinën dhe rrënimit ekonomik, nisën gjyqet politike për të mbushur burgjet-miniera që bakri e kromi të çanin bllokadën, nëpër të cilat kaluan disa dhjetëra mijëra njerëz të pafajshëm…

Pjesa e parë e librit “Mbi Varkën e Karontit”, përfshin tri etapa të proceseve të montuara të dënimeve politike: arrestimin, hetuesinë dhe gjykimin; pjesa e dytë, e cila do të përfshihet në një tjetër botim, përfshin “Burgjet”. “Edhe pse me frymë përgjithësuese libri mbetet realist dhe denoncues. Gjithë personazhet e librit, nga operativi i kampit, te dëshmitarët, te shokët apo të afërmit, familja,prokurori, hetuesi, gjykatësit, dëshmitarët, përfaqësuesi i Ministrisë, gardiani i burgut, atmosfera e kohës janë të dhënë me një realizëm të pashoq, ku autori me një aftësi të rrallë ka prekur njerëzoren e secilit, pa e tepruar askund. Ajo çka të bie në sy është se të gjithë këta personazhe janë me emrat e tyre të vërtetë, çka e bën këtë vepër të rrallë në guximin dhe qytetarinë e saj…”, shkruan Radi.

“Dine Dine i përket brezit të të lindurve gjatë Luftës së Dytë Botërore. Shumë nga këta djem të familjeve në zë të elitës, politikës, asaj intelektuale, hierarkisë ushtarake, tregtarëve të mesëm, po edhe familjeve me interesa të gjera kulturore, mbas ngjitjes së komunizmit në pushtet do të etiketoheshin me shprehjen tashmë shabllone, e cila do të funksiononte për më shumë se 46 vite:“Familjet e reaksionit”. Pikërisht ky brez fëmijësh do të paguante një taksë tejet të rëndë, të cilën askush s’e kish besuar se mund të ndodhte deri në kësi trajtash kaq ekstreme”.

Dine Dine edhe pse hyn te pësuesit e mëdhenj, luftoi të dalë i pacenuar në staturën e tij të dinjitetit. Radi na njeh me faktet: ai e kish nisur qysh gjashtë vjeç jetën e kampeve: prej Porto Palermos në Tepelenë, prej Savrës në Gjazë; e më pas jetën e burgjeve prej atij të Spaçit tek ai i Qafë-Barit, prej atij të Zejmenit te kompleksi sportiv “Dinamo”. Ndërsa Bilbil Cami, shkruan mbi romanin: “Përshkrimi i 100 ditëve të hetuesisë të ngërthen e të mban peshë gjer në fund.

Gjuha e natyrshme dhe shprehëse herë-herë merr tone të vrullshme si në një duel dramatik.Duhet theksuar se stili i rrëfimit është krejt I veçantë në romanin në fjalë. Ai stil i ngjeshur,intensiv, i alternuar buron nga dramaticiteti real i subjektit të romanit, nga vërtetësia e përjetimeve dramatike. Faqja e fundit e romanit, ku autori pasi merr dënimin e rëndë “10 vjet burg”, ndahet në korridorin e gjykatës nga e shoqja, me fëmijën në krah, nga nëna e mbytur në lot, nga të afërmit. Kjo tablo është e denjë për penelin e Rembrandit.(Kortezi-Mapo)

Arti i të folurit ka vdekur!

October 27, 2017 by dgreca

Nga Alfons Grishaj/

Arti i të folurit njihet mijëra vjet më parë. Gjuha e pasur pasqyron dhe fsheh, ngatërron dhe paqëson, gënjen dhe vërteton, frymëzon dhe degradon, ngjall dhe varros. Vërtetësia brilante e fjalës, servirur ndershmërisht është një privilegj që nuk e kanë as politikanët dhe as tregtarët. Biles, ky privilegj, qendron varur si relike kallpë në fodullëkun e pjesës dërmuese të gazetarëve, të cilët, shiten dhe blihen si skllevër në pazarin e politikës, duke braktisur ndërgjegjen profesionale. Dikur mendimtari, oratori, filozofi, poeti, shkrimtari apo gazetari ishin rob të ndërgjegjes së kulluar që nuk njihnin kompromis as me paratë dhe as me diktaturat.

Njëherë e njëkohë, Ciceroni, kur vuri re që Mark Antoni po imitonte me vepra Çezarin, i drejtohet me këto fjalë: “Your ambition to reign, Antony, certainly deserves to be compared with Caesar’s. But in not a single respect are you entitled to the same comparison… His character was an amalgamation of genius, method, memory, culture, thoroughness, intellect and industry.” * Megjithëse Ciceroni, e pat urryer Çezarin, para dhe pas vdekjes, nuk i kurseu fjalët e vërteta. Kush është sot ai burrë që thotë fjalë të tilla për kundërshtarin e të sfidojë imituesin bash para tehut të shpatës …?

Sajimet dhe shpifja janë mekanizma që thyhen gjithnjë në pragun e të vërtetës. Jemi i vetmi popull në botë që bëjmë rolin e hetuesit, prokurorit dhe gjykatësit. Opinioni ynë është gjithnjë ekstrem. Në fakt, këtu u jap pak të drejtë se, kur nuk ka ligje dhe shtet, dikush do hamendësojë për personat dhe ngjarjet. Politikani nuk e ka për asgjë të bëjë rolin e Eftibidës kurtizane, kurse gazetarët (jo të gjithë) e kanë për sport të bëjnë orgji më të… Këtë kishte parasysh dhe Edi Rama, kur iu drejtua gazetarëve me fjalët: “S’keni si ta kuptoni ju që as lexoni, as përpiqeni të thelloheni, as doni të dëgjoni për të kuptuar për çfarë bëhet fjalë.” E më tej vazhdon në të njëjtin stil: “Mos u ofendoni fare se ju e ulni dhe e ngrini këdo si ju teket edhe kujtoni se askush nuk ka të drejtë t’ u thotë se jeni pjesë e një kazani të madh.”

Mbase ka vite që nuk kam dëgjuar fjalë më të goditura që dalin nga një gojë e shtrembër!

Nëse flasim për “Përrallën e Shllavarisë”, këto janë fjalët më brilante nga goja e një politikani vagabond që udhëheq “Shllavarinë”. Siç dihet, në “Përrallën e Shllavarisë”, vendi udhëhiqej nga vagabondë dhe kriminelë. (Këtë krahasim e kam bërë dhe më parë…)

Tani, gazetarët janë zgjuar dhe duket sikur po e godasin heroin e tyre që i udhëhoqi në reforma vendnumëro, kanabizim të vendit, shtim borxhi shtetëror, rritje papunësie, pasiguri, kleptokraci, krim dhe tradhëti… Jo ore zotërinj! Edi Rama, ka të drejtë se e di se me kë ka të bëjë… Ai e kupton se, një popull që vuajti për dyzeteshtatë vjet për liri dhe për bukën e gojës, pasi zgjedh të birin pas të atit, s’ka rrugë tjetër veçse të përsërisë historinë. Rama e di se në ç’ shkallë është ndërgjegja qytetare! Dhe pas kësaj, me intuitën e dhelprës shpreson që me anë të takimeve kokë më kokë do ia dalë të ngrohë mendjen e çdo “kryengritësi”, në jastëqe me pupla shumëngjyrëshe që i ofron sponsori tashmë jo anonim, Piggy Bank e drogës. Opozita ka gjetur një kundërpëgjigje origjinale, ku përfaqësuesit e saj në Parlament, protestuan me pankarta ku shkruhej: “Qeveria e Drogës”. Kreu i PD-së, Lulëzim Basha, një politikan aktiv që ka për dëshirë aksionet politike, paralajmëron: “Ky është vetëm fillimi”. Po çfarë fillimi? Fillimi i një fundi, apo fillim pakufi?

Pra arti i të folurit hamendëson dhe fsheh! Paralajmëron rrufe që nuk dihen kur do bubullojnë shpresën e një oguri të mirë apo të zi!

Politika pa aksion prodhon retorikë. Po retorikat politike ushqejnë ferra që nuk çelin lule. Politikani, mendimtari apo llafollogu duhet ta peshojnë mendimin pa e nxjerrë fjalën. Nëse fjala del e pasitur mirë, konfuzioni dhe gabimi janë si mielli pa ujë që nuk mund të bësh as bukë e jo më revani! Llafollogët shterpë i shohim tek fryhen si gjelat, duke bërë deklarata dhe romuze, që nuk ngrohin dhe gicilojnë askënd! Gjenialiteti prodhon ide inovative që nuk kanë nevojë për artin e të folurit, se vepra ka shkronja të arta që gdhenden në faqet e historisë. Kurse shterpësia prodhon inkursione llafollogjie pa vepra frytdhënëse. Këtë e shohim tek rrypat e politikës shqiptare.

Çfarë duhet të zgjedhë populli refrenin e gjinkallës, punën e bletës apo gënjeshtarin tradicional? Unë mendoj se, të dy të parat janë të pranueshme. E para, është shumë efikase për njerëzit që kanë filluar të shurdhohen. E dyta, është mirëqenie dhe pa të njeriu nuk bën dot. Nëse e para është për shurdhë (memecë), d.m.th. nuk është e nevojshme për masën. E dyta, është për të gjithë, prandaj njeriu duhet t’i shërbejë asaj. Pas kësaj, aktualisht nuk ka më vend për gënjeshtarin tradicional, që shqiptari dhe bota e qytetëruar vuajti për një gjysëm shekulli?! Duhet gjetur mënyra për të ndaluar propagandën, babëzitjen e tre breznive që dolën nga revolucioni komunist?

Nëse Ciceroni, një ndër oratorët politikanë më të mëdhenj të Romës, bëri Mark Antonin, të mendojë dhe të heqë dorë nga imitacioni tiranik, përse oratorët, mendimtarët dhe gazetarët e sotëm nuk janë në gjendje ta bëjnë një gjë të tillë me Ramë-Tahirët dhe sojin kriminal?! Mendoj se, për njeriun e sotëm arti i të folurit nuk është më një vlerë dhe ndërgjegje, por hile dhe pabesi! Njeriu i sotëm e di mirë këtë. Kjo është dhe arsyeja që ende militojnë sirenat me fyej të kuq?

Në këtë situatë, shteti nuk ekziston! Arti i të folurit ka vdekur! Bashkë me të po varroset besa dhe ndërgjegja qytetare.

Shqiptarët janë si lodrat seksuale për Edi Ramën

October 26, 2017 by dgreca

1-ilir-levonja-2-288x300-1-1

Nga Ilir Levonja/

1) Midis shumë e shumë hamendësimëve, shumë e shumë rekomandimeve, a këshillave, gjë që ne vdesim ta bëjmë…, rreth konfliktit mes kryeministrit të vendit me gazetarët e mikrofonit, dje pas daljes nga seanca më qesharake e kuvendit për një mandat, një imunitet kuvendari, që aplikohet në Shqipërinë e lodhur ku ligji mund të bëj gjithçka veç mbi ligjëvënësit e ligjëbërësit nuk bën asgjë. Asgjë për besë…, pasi shtë një lloj hallati i tredhur, a plastik, me ngjyra, ku luajnë ëndrrat e tyre seksuale a perverse ca njerëz që përcaktojnë modën e stinës, qejfet fizike si femrat a meshkujt e mbetur thatë.

Midis shumë e shumë hamendësimeve, shumë e shumë idotizmave që na karakterizojmë aq sa i lamë menjanë grupet e drogës, vet xhevahirin e PS-ës Sajmirin, dhe po merremi me të drejtën midis Ramës dhe gazetarëve të mikrofonit.

Po merremi me zell. Kush ka të drejtë? Mirë ua bëri. Po ata të mefshë, pse nuk ja ngjeshën me mikrofona kokës? Studio të tëra.
Vëreni vëth në vesh, se kur një burrë shteti humb qetësinë, dhe jep këshilla leximi, kulture a gjëra të tilla që tregojnë provincializëm nga mendësia e respektit për padrinot, është sukses i gazetarisë. I ka prekur vatrën plagës. I ka prekur nervat. Aq më tepër që e gjora Shqipëria jonë i ka me shumicë. I ka përhapur trupit. Eshtë sot një kufomë e ekzemës dhe e lebrozës.

2) Kurse shtetarët a kuvendarët merren me lodrat e seksit. E tillë ishte edhe ajo seancë e djeshme parlamentare për heqjen e një imuniteti. Merren me ligjin tamam si me lodrat e seksit, duke i qëndruar larg erës plot hudhra e teke rakie, nga realiteti shqiptar. E gjitha një shoqëri në asistencë sociale lëmoshë dhe me sytë nga qielli. Spektator me gojën hapur kur kryeministri ngre kundërakuza karshi organit të akuzës.

Dhe përpara se të zhgryhet në pështyma karshi gazetarëve të mikrofonit, i ofenduar quan ajkën e Shqipërisë, sojin dhe kastën e tij. Njerëzit më të përfolur, më të diskutuar në gjithçka.

Në një shtet demokratik imuniteti është një lëvere e pa larë. Përpara ligjit nuk ka të përzgjedhur. Janë të gjithë një. Por këtu ndikon edhe mungesa e ekzistencës së burrave të ligjit. Atyre që akoma nuk u ka fërshëllyer pumbi tek veshi. Aktualisht përshembull, në Amerikë organet e akuzës po hetojnë deri presidentin e vendit. Në Shqipëri organet e akuzës janë lodra seksi për perversët ligjëbërës. Dhe normale që Edi Rama do acarohet, do u zbrazet gazetarëve të mikrofonit. Eshtë cënuar ajka, shtresa e mbremjeve me maska. E llozhave të fshehta. Po t’i kthehesh memories, ka me vete një aradhë të shkarkuarish deputetësh (Beqja, Ndoka, Ndreu etj.) që sot janë arsenal qelish për llogari të drejtësisë belge a italiane. Megjithatë ai I thotë gjynahqarëve se kuvendi është vendi i ajkës dhe inteligjencës së shqiptarëve. Nga ana tjetër i vjen plasja dhe i vërsulet synetllëkut të mikrofonave. Çfarë nuk përrallis, i quan të pa kulturë, të pa ditur, kazan, dështim etj.

Në fakt në Shqipëri nuk ka të pa kulturuar, nuk ka të pa ditur, por të hutuar për shkak të amullisë së Edit dhe sojit nga ai rrjedh.
Zakonisht llogari nuk japin diktatorët, jo ata shtetarë që zgjidhen me vote. Po me sa duket vota tek ne nuk ka asnjë vlerë. Ne bëjmë sikur, bëjmë sikur e duam votën, demokracinë…, nga ana tjetër heshtim dhe masturbohemi me perversitetin e diktatorëve të rinj.

Shqiptarët duhet ta dine një here e mire se acarimi dhe pështymat e një shtetari karshi gazetarëve të mikrofonit, është rënie totale e një shteti. Dhe humbja i përket sa Edi Ramës aq edhe atyre, shqiptarëve, kurse fitorja gazetarëve. Ndofta është një nga ato pak simptoma kur mund të shikojmë shpresën e jetës për një vend që është momentalisht në shtratin e reanimacionit. Le të shpresojmë.

3) Gjithë këto vite shumë shqiptarë të lodhur nga dështimet e PD-ës dhe pa i vënë në kandar me të mirat, që mblidhen në disa ngjarje si me atë të shtunë të 15 marsit 2008, Gërdecin. Me 21 janarin e 2011-ës. Dhe këto si produkte të aleancave, të dyja bashkë. Të atyre aleancave dhe ca xhaketave të vjetra dy kategorish, ca që nuk lëshojnë pushtetin dhe ca që ia kanë afruar djemve, dhëndurrëve dhe klaneve rreth. Kjo bën atë që shqiptarët të t’i futen me një dashuri manjake një tjetër prototipi që mbajti për aq aq vite një bashki si Tirana, sikur të mos kishte pjellur burrë shteti më ai truall. Ky quhet Edi Rama. Deri dje një suportues i organit të akuzës dhe drejtësisë dhe që u ka premtuar shqiptarëve pastrimin e atyre institucioneve. Mirëpo sapo i prekën floririn e tij, këlthiti. Dhe me të drejtë, shqiptarët janë akoma tek mulliri i Thanës, me Saliun dhe kastën e tij. Ndaj sot të kall datën mendësia që deri sa nuk dënuam Saliun për Gërdecin dhe 21 Janarin, pse ta dënojmë Sajmirin. Shqiptarët i janë nënshtruar një përversieti me mendësi provinciale se plumbi do plumb. Mundën dhe i falën dhe vazhdojnë t’i japin falje, të drejtë, këtij zallapi kryeministër, gjithçka, çdo gjë… aq sa kurrë nuk kanë për ta kuptuar se sa më shumë përmendore u ngrenë sharlatanëve të politikës, aq më shumë ia fusin vetes. Kësisoj gjatë gjithë këtyre viteve nga protestat e bojkotit, Gërdecit, 21 janarit, i lejuan Edi Ramës çdo aleancë me këdo, mjaft të largonin Berishën. Pa asnjë dhimbje pse po ia fusnin edhe vetes. I lejuan kanabizimin e vendit vetëm pse izoloi një Lazarat. Nuk lane këmbë batakçiu pa e ngritur vringthi qytet më qytet, lagje më lagje sa sot akoma vriten në periferitë e Lezhës, Laçit, Beratit a Vlorës, për hir të ndarjes së pushtetit dhe zonave të influencës. Ulin veshët kur ashtu plot pështyma kryeministri i vendit i gërhushet prokurorisë me fjalët mos guxoni të akuzoni ajkën e vendit, kuvendarët.
Eh Shqipëri sa shumë që fal…

4) Nuk e di se si janë ndjerë dje, a si ndihen sot ata njerëz, qytetarë të thjesht që për një a dy arsye, kanë provuar vrullin prej hekuri skafandrash a uniformash, vrullin në befasi, herët pa zbardhur dita, duke thyer a rrëmbyer ndonjë pjestarë të shtëpisë. Rrota e fati e sjell ashtu. Asnjë prind nuk e do, por fëmija ta bën. Nuk e di se si ndihen kur shohin se si një beniamin qeveritar i gërmushet njerëzve të drejtësisë. Një beniamin i Edi Ramës që sot është kthyer në një xhevahir kombëtar, kur është faqja e zezë e jona. Nuk e di se si ndihen kur dikush ka imunitet e dikush jo. Cullak i jemi shfaqur jetës. Cullakër të gjithë. Se si ndihen kur djali a vajza, babai a gruaja, kërrmen qelive. Dhe ai Sajmiri gërhushet. Edi Rama më keq. Ky babai i reformimit të drejtësisë së kalbur. Po me siguri të tulatur, prindër të pafuqishëm përballë daljes nga dora të fëmijëve. Daljes nga dora të gjithçkaje vitale, pasi gjithçkaja veç jetë nuk mund të quhet, po një katrahurë ku gjithkush ha gjithkënd. Ndaj me siguri qeshin hidhur, pa ndjenja, pa dhimbsuri kur kujtojnë rrapallimat e thyerjeve të dyerve. Urdhërat që të mos lëvizin vendit, duart e forta, prangat. Si ndihen? Mut ndihen. Sidomos kur Sajmiri bërtet e çirret sikur ta kenë kapur nga koqet. Dhe e gjitha kjo sepse në Shqipëri ligji është lodër seksuale për perversët dhe jo një mjet para të cilit të gjithë dridhen.