• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Enigma e Hymnit të Federatës “VATRA”

June 29, 2015 by dgreca

Nga Dalip Greca*/

Ne Foto:Banda Muzikore e Vatres, qe me 1920 udhetoi ne Shqiperi dhe me pas u kthye ne Bande e Shtetit Shqiptar/

Federata Panshqiptare e Amerikës ka Hymnin e saj, që në vitet ’20 të shekullit të shkuar. Por saktësisht; kur dhe në ç’rrethana u krijua ky Hymn, nuk gjejmë të dhëna të plota. Në dy historitë e Vatrës, të botuara deri tani, mungojnë këto të dhëna. Nuk ruhet as ndonjë interpretim i incizuari këtij Hymni,(Me rastin e 100 vjetorit te themelimit te  Vatres, maestro Zhani Ciko, do t’i jepte jete Hymnit te Vatres,tek do te realizonte ehde CD, qe tashme ndodhet ne VATER, e sjelle si dhurate nag ish Kryeminstri Sali Berisha)  edhe pse kompozitori i tij, ka vdekur relativisht vonë, në vitin ’76 të shekullit të shkuar dhe ai i ka pasur mundësitë e ruajtjes së incizimit. Vetë Kompozitori gjatë të gjithë jetës u mor me muzikë dhe tregëtimin e pllakave muzikore, kishte dhe kompaninë e tij të prodhimit dhe tregëtimit të incizimeve muzikore; ai nuk na ka lënë ndonjë shënim se ne cfare rrethanash e kompozoi Hymnin dhe kur e kompozoi atë. Ne kohethemelimin e Vatres kompozitori ndodhej ne Rumani.Duhet të jetë një bashkëpunim i viteve ’20 i kompozitorit me autorin e vargjeve, i cili ka jetuar ne SHBA deri aty nga viti 1931. Dimë vetëm faktin se kompozitori iu bashkua Bandës së Vatrës, kur ajo shkoi në Shqipëri pikërisht në vitin 1920.

Është i njohur fakti qe Banda e Vatrës, në vitin 1920, shkoi në Shqipëri dhe i shërbeu shtetit shqiptar, madje shoqëroi dhe Komisionin Ndërkombëtar të Kufijëve në fillimin e mbërritjes së tij në Shqipëri.Bashkë me Bandën e Vatrës shkuan në Shqipëri edhe djemtë e shqiptaro-Amerikanëve për të mbrojtë Atdheun.Trupat mbrojtëse ishin stërvitur në SHBA.Fillimisht Vatra kishte marrë me qera një sallë të madhe në Boston dhe atje mblidheshin vullnetarë nga qytete dhe katunde të ndryshme të Neë Englandit për t’u stërvitur ushtarakisht. Komandanti i trupave vullnetare ishte Aqif Përmeti, i cili shkoi në Shqipëri së bashku me vullnetarët në kohën e Luftës së Vlorës. Sipas Petro Ktonës, ishin 200 vullnetarë që u nisën drejt Shqipërisë. (P. Ktona ”Misioni i Federatës Pan Shqiptare të Amerikës VATRA dje dhe sot”, New York 1978).Aqif Përmeti nuk u kthye më në SHBA, ai hyri në shërbim të ushtrisë shqiptare si oficer i larte dhe i shërbeu Kombit.U gradua gjeneral dhe më 1945 u egzekutua nga Qeveria Komuniste e Tiranës.

Autori i tekstit te Hymnit ishte prefekti i parë i Vlorës

Le të kthehemi tek Hymni; per t’iu pergjigjur pyetjes se cilët janë autorët e tij, duke shpresuar se së shpejti do të saktësojmë edhe kohën kur u kompozua e kur u egzekutua për të parën herë ai.Teksti i Hymnit të Vatrës është shkruar nga Refo Çapari, një figurë e njohur për kohën.Historiani i njohur çam Ibrahim D Hoxha dëshmon se Refo Çapari vinte nga familja shumë e njohur Çapari e Çamërisë.Tashmë,që nga viti 2006 kemi një monografi që i kushtohet familjes dhe fisit Çapari, një nga katër dyert më të mëdha e më të rëndësishme në Çamëri. Gjatë 150 vjetëve të vazhdimësisë së saj të pandërprerë, kjo familje lëshoi mjaft rrënjë, duke krijuar kështu një pemë madhështore shumëdegëshe. Prej saj dolën plot prijës luftarakë, politikanë, diplomatë dhe burra të tjerë të zotë, ku ndër brezat e fundit u dallua Refo Çapari, i cili u shqua në përdorimin e penës.(IH)

Sjellim këto të dhëna informuse për autorin e vargjeve të Hymnit të Vatrës, Refo Çaparin (1884-1944); ishte një politikan i njohur shqiptar për kohën dhe njëkohësisht udhëheqës po aq i njohur fetar. Çapari kishte krijuar personalitetin e tij duke shërbyer si i pari prefekt i Qarkut të Vlorës dhe biograf i parë i Ismail Qemalit. Ai konsiderohet të jetë i pari përfaqësues i Besimit Bahá’í në Shqipëri.
Refo Çapari ka lindur në veriperëndim të Greqisë, Çamëri. Në fund të viteve 1900 Çapari ishte diplomuar nga shkolla e ligjit të Stambollit. Pas Deklaratës së Pavarësisë shqiptare me 28 Nënëtor 1912, Çapari u bë i pari prefekt i Qarkut Vlorë. Gjatë Luftës së Parë Botërore ai kishte emigruar në SHBA, ku ishte konvertuar në Besimin Bahá’í, ç’ka sipas arkivit Bahá’í, i takon vitit 1928. Mësojmë po ashtu se në vitin 1931 ai u kthye në Korçë, ku ka përkthyer tekstet Bahá’í në gjuhën shqipe. Në 1938 Çapari filloi botimin në Korçë dhe Tiranë të revistës Bahá’í “Pendë supreme” (shqip: pena siprore).
Përkthimi i parë i publikuar i letërsisë Bahá’í në gjuhën shqipe “Fjalët e Fshehura”,është përkthyer nga Refo Çapari (Arkivi i Qendrës Botërore Bahá’í).
Në një letër të dat 19 gusht 1933, Refo Çapari shpall botimin në shqip të librit të Esslemont “Bahá’u’lláh-u dhe një epokë të re”. Refo ishte martuar me Fiqrije Çapari, nënë e dy vajzave, e cila u gjet ne Prizren shumë vite pas vdekjes së Refos.

Mendohet se Çapari ka ardhur në SHBA në vitet 1914-15 dhe është kthyer më 1931, ndërkohë që kompozitori i Hymnit, pasi kishte shkuar në Shqipëri me Bandën e Vatrës kishte ardhur në SHBA më 1926.Se kur dhe nëç’rrethana lindi bashkëpunimi për Hymnin e Vatrës ende nuk mund ta themi me saktësi, veçse njihet bashkëpunimi i tij me Vatrën.Nëse Hymni i Vatrës është egzekutuar për të parën herë pas kthimit të kompozitorit Asllani nga Shqipëria në SHBA, do të jetë më lehtë që të përcaktohet koha e bashkëpunimit.

Kompozitori , muzikant i shquar nga Leskoviku, i diplomuar në Stamboll dhe Bukuresht

Kompozitori i Hymnit është një muzikant që kanë lënë gjurmë pas, jo vetëm në pentagramin ku janë vendosur notat, që kanë muzikuar Hymnin e Vatrës, por diçka më shumë. Kompozitori që muzikoi vargjet e Hymnit të Vatrës quhej Ajdin Asllan.Në shënimet e lëna në një album festiv, në ato që Vatra botonte me urime dhe me fotografi të vatranëve dhe në tërësi të shqiptarëve të Amerikës,gjejmë gjurmët e jetshkrimit të tij. Pikërisht në Albumin festiv të vitit 1953-54, kompozitori i Hymnit ka lënë disa shënime biografike që hedhin dritë në jetën e tij. Përmes atyre shënimeve informohemi se Ajdin Asllan, kishte lindur në rrethinat e Leskovikut me 12 mars 1895. Studimet i pat kryer në shkollën turke dhe greke të vendlindjes, pasi shkollë shqipe nuk kishte përreth. Mësimet shqip dhe ndjenjat atdhetare, siç shprehet në shënimet e veta biografike, Ajdini i mori prej prindërve, të cilët i përcollën ndjenjat kombëtare dhe dashurinë për gjuhën shqipe.Ndërkohë që mësimet e gjuhës shqipe ai i mori privatisht prej patriotit Stefan K. Postenani, që ishte nga Postenani, Katundi i krahinës së Leskovikut(shënim i tij).

Pas luftës Ballkanike, Ajdin Asllani dhe familja e tij u gjendën në një kolonë të gjatë refugjatësh, që u detyruan të linin trojet dhe vatrat e të parëve pas sulmeve të grekëve, që dogjën dhe shkatërruan fshatra të tërë.Familja u vendos në Stamboll të Turqisë. Prindërit pasi u sistemuan në Stamboll, vendosën që ta shkollonin të birin.Dëshira e tij ishte muzika, prandaj prindërit e regjistruan në shkollën e muzikës, e cila i jepte përveç njohurive teorike edhe mundësi praktikimi.Djali kishte talent dhe prindërit e mbështetën. Më 1915 Ajdini, që tashmë ishte 20 vjeçar e la Turqinë dhe shkoi në Bukuresht të Rumanisë, ku emigracioni shqiptar ishte i më i madh në numër, tepër i organizuar dhe vendimtar për formësimin e çështjes kombëtare së bashku me komunitetin shqiptar në Turqi dhe Egjypt. Ajdini edhe në Bukuresht vijoi studimet për muzikë. Në shënimete veta ai shkruan se në Bukuresht “punoja në varjete për të nxjerrë harxhet dhe për të plotësuar praktikën për të cilën kisha aq shumë nevojë.”

Nga Rumania, instrumentist në Bandën”Vatra” në Shqipëri

Në Bukuresht Ajdinit i dhanë kurajo dhe e ndihmuan shumë shqiptarët, por ai veçon ndihmën që i dhanë “Vëllazëria korcare”, Peço Korça dhe Themistokli Bozhani.Tashmë ai ishte plotësuar me njohuri muzikore dhe fryma kombëtare ishte bërë pjesë e shpirtit dhe ndërgjegjes së tij.Ndërkohë emri i Federatës Panshqiptare të Amerikës kishte pushtuar zemrat e djalërisë shqiptare.Ajdini dëgjon se Banda Kombëtare që kishte krijuar Vatra në SHBA së bashku me vullnetarët e stërvitur në Amerikë, po shkonin në Shqipëri.Edhe atij i rrahu zemra nga krenaria dhe devocioni kombëtar. Mori rrugën dhe shkoi në Shqipëri dhe iu bashkëngjit bandës. Këtë moment, vetë Ajdini e përshkruan kështu:” Më 1920, kur Banda “Vatra” shkoi në Shqipëri bashkë me vullnetarët, me zjarrësinë që kisha për kombësinë t’onë dhe për vendlindjen time vajta në Shqipëri, ku pa humbur kohë mora pjesë në Bandën Vatra, që në atë kohë u emrua Banda Presidenciale.”Ajdin Asllani qëndroi në radhët e Bandës së Vatrës deri në vitin 1926, moment kur merr rugën e gjatë për këndej Atlantikut.Pra u vendos në Amerikë.Nuk hoqi dorë nga pasioni i tij, muzika, ajo përbënte profesionin e tij. Përë gjatë të gjithë kohës e ushtroi profesionine muzikantit duke u bërë pjesë e orkestrave të ndryshme ose duke i drejtuar ato. Pa kaluar shumë vite ai krijoi orkestrën e vet.Madje për më shumë se 25 vjet ai arriti që të ketë kompaninë e vet, me të cilën prodhonte dhe tregtonte pllaka muzikore.Kompaninë e tij e kishte pagëzuar me emrin”Balkan Phonograph Record Co.”, ku prodhonte pllaka në gjuhën shqipe dhe gjuhët e tjera të Ballkanit.Në shënimet e shkurtra biografike, ai ndjehet krenar që është shqiptar dhe e thekson me dorën e shkrimin e tij se: ”Jam danga nga Postenani i Leskovikut”. Kypohim ka shumë rëndësi pasi janë bërë përpjekje që krijimtarinë e tij t’ia atribojnë tjetërkujt kombesie, vecanerisht asaj greke.

Trashëgimia në SHBA: Rekorde Shqiptare, regjisor “Leskoviku”

Gjenden CD që vërtetojnë autorsinë e Ajdin Asllanit me pseudonimin ”Leskoviku” .Në to shkruhet:”Muzikë shqiptare-Regjisor Ajdin Asllan-Leskoviku”. Ka shumë mundësi që ai përdorte pseudonimin muzikor”Leskoviku”.Gjate kerkimeve të mia kam gjetur dhe kam shijuar krijime të tij si “Valle me Klarinetë dhe llautë “si dhe “Valle devollitçe me gërnetë”.Sipas shënimeve shoqëruse në klarinetë luan vetë instrumentisti virtuozë, që lunate në disa instrumente, Ajdin Asllan.Kompozitori i Hymnit të Vatrës kishte lindur me 1895 dhe ndërroi jetë në SHBA më 1976. Ai ishte një multi instrumentist që kishtë lënë gjurmë në jetën muzikore të emigrantëve nga shumë vende të Ballkanit.Është e vërtetuar se ai ishte mjeshtër në shumë instrumente si: Klarinetë, Oud, llautë, lauto, ishte njëkohësisht instruktor dhe pronar i pavarur. Orekstra e tij ishte pjesë e skenave të klubeve të natës dhe ishte shumë i kërkuar nga komunitetet shqiptare, turke, greke, madje dhe armene në Avenunë e 8-tënë Neë York City nga mesi i shekullit 20-të deri në vitet ’60.

Ka të dhëna se Ajdin Asllan në vitet ’30 dhe ’40 të shekullit të shkuar ka bërë disa incizime që i dhanë famë. Dikur, ai ka pasë dhe një dyqan të njohur, që tregtonte pllaka me muzikë ballkanike. Dyqani ishte në 42 Rivington në anën e ulët dhe me pas, përfundimisht u vendos në 27 street, mes avenusë 7 dhe 8. Prodhimet e tij shënoheshin me inicialet me etiketën “Me-Re-Rekorde Shqiptare.”

Le të kthehemi tek Hymni i Vatrës. Vargjet shprehin shpresën se lindja e Vatrës do të shkallmojë errësirën dhe skllavërinë, do të sjell një diell plot shkëlqim. Hymni bën thirrje për bashkim rreth Vatrës.

Ja vargjet e plota:

HYMNI I VATRËS

Vëllezër u dërmua

Errësir’ e Skllavërisë.

Lindi me dirsë nderi,

Një djellë plot gëzim

Vatra kështjell’ e dashur,

E mëmë Shqipërisë

Me dashuri na mblodhi,

Rreth Shkabës në mërgim.

Për dashuri dhe për bashkim,

Rreth Vatrës të pa ndarë!

Bashkohuni me një mejtim,

Si burra shqiptarë!

*(Dielli-Arkiv)

Filed Under: Histori, Vatra Tagged With: Ajdin Asllan-muzika, dalip greca, Hymni i vatres, Refo Capari, teksti

NUMRI I RI GAZETES “DIELLI” NE PRINT

June 27, 2015 by dgreca

Numri i ri i Gazetes “Dielli” i kushtohet ngjarjeve ne komunitetin shqiptar ne SHBA dhe ne vendlindje.

Disa nga shkrimet qe mund te lexoni:

–  Fotoreportazh nga Parada Nderkombetare e Emigranteve ne New York- Kuq e Zi ne Avenune “Amerika”

– Liga Qytetare, avokate e ceshtjes Shqiptare ne Amerike

– Dy Festivalet e Femijeve shqiptaro-Amerikan dhe moskoordinimi i veprimtarive

– Komuniteti shqiptar dhe Katedralja “Nene Tereza” ne Prishtine.

-EDITORIALI: Para Bashkimit te Diaspres, kerkohet bashkeveprim

– Deklarata dhe qendrime te Vatres per ngjarjet ne vendlindje; ne Maqedoni dhe Kosove

– Zgjedhjet lokale ne Shqiperi.

– Lazarati- Krimi dhe shteti

– Rubrikat kulturore

– Mysafire ne Vater

-Tre ekipe televizive, xhirime ne Vater

– Qendra Kulturore “Nena Tereze”, Shoqata “Rugova- Pikniqet dhe ruajtja e traditave ne komunitet

– Fjala e studiuesit: Cfare i bashkoi Nolin me Konicen tek Skenderbeu

– Veprimtari te Shoqates se Shkrimtareve Shqiptar0-Amerikane

– Perkujtime ne Komunitet

– Sistemi Komunist dhe shkencat albanologjike

– Hapja e Arkivave-Abaz Kupi

– Ernest Koliqi, 40 vjet pas vdekjes

– Histori Amerikane-Presidenti Washington dhe Revolucioni Amerikan 

Keto e te tjere shkrime mund t’i lexoni ne Diellin e Printuar

Filed Under: Vatra Tagged With: dalip greca, Dielli i printuar, Qershor 2015

URAN KOSTRECI ISHTE NE VATER

June 24, 2015 by dgreca

Poeti i dënuar i diktaturës komunsite, që bëri 20 vjet burg në Burrel dhe 5 vite në kampet e internimit, Uran Kostreci, vatran dhe mik i vatranëve, që kaloi rreth 8 vite në Vatër, tashmë i kthyer në Tiranë, ishte për një vizitë në SHBA.

Ndonëse shkaku i ardhjes ishte dasma e mbesës, vajzës së Hasanit, ai sërish ishte aktiv, duke mgritur zëri për të përndjekurit politik përmes një interviste në Zërin e Amerikës, ku u prononcua edhe për Hapjen e Dosjeve dhe mungesën e Ligjit të Lustracionit. Z. Kostreci gjatë kësaj vizite u takua dhe u cmall me miqtë dhe vizitoi Vatrën. Ai u takua me kryetarin e Vatrës dr. Gjon Bucaj, me vatranin e mocëm Zef Përndocaj, Zef Balaj, Muhamet Omari, editorin e Diellit dhe me shumë miq të tjerë vatranë.

Me këtë rast ne përzgjodhëm disa nga sonetet dhe epopenë e Karkalecave të poetit Uran Kostreci për kënaqësi të lexuesit të Diellit në online.

MEHDI FRASHËRI

Sa her’shoh historin,Mehdi e ndjej

Me,Ty, vulë e fytyrë mori shteti,

N’kufij t’Atdheut,misione të mëdhej

Imazhi i atdhetarit flaktë mbeti.

Për Paris e Gjenev’Shqipria gjeti

Avokat mbrojtës,Ty,o Mehdi bej,

Kryeminister ishe kur qe mbreti.

Kur msyu fashizmi,n’radio,ata shkërbej.

 

I nxive,faqe botës,vetëm Ti.

Nën Rajhun,kur pe kuqo e shkjah zuzarë

Po vrisnin shqipo e fshatrat bënin hi,

 

Atbot,mbi supe,e more,Ti,një barrë,

Po,medet,kuqot erdhën,o Mehdi,

E në syrgjyn u shove zëmër vrarë.

 

PETRO  ZHEJI

Sonet nga Uran Kostreci/

Një mik e tha e un besoj, Ti… fjete

Mbas aq brilant përkthimesh, korifè!

Mes mjegulle antike,o eremit më vete,

Ti,rolin mesianik të shqipes pe!

 

Të gjuhës ton’ gjenezë, ndofta, gjete;

Si  Zarathustra fjalën tënde e the

E do dëgjojmë, shpejt, mbase, tërmete

Për shqipen – çelsi i gjuhëve mbi dhè.

 

Sa shum’ ngjyrim e shpirt e fjalë ar

Ka fraza jote, sa frymzim e afsh:

Her’ si ujvarë e vrullshme ujë llagar

 

Dhe herë e qetë e butë si mëndafsh;

Ti, që u reke e aq ishe krenar

Për shqipen, Petro, atje, parajsën pafsh.

MONOLOGU I SOKRATIT PARA VDEKJES “Pi helmin!”

Pi helmin! – më tha gjyqi në Athinë.
Nuk pritën sat ë vdisja e po më vdesin…
Të verbër qënë, u hapa sytë e s’dinë
Që me të… ikur un’, prap’ qorra mbesin.
Zbath’ unë u enda e mantel pata thesin;
Për dije e pyesja, e nxitja rininë
Të ngjizte ide, mirpo tash “vdis”! thërresin
Ata që tallja për paditurinë.
Virtyt un’ predikova në çdo rast;
Thash’ ligji keq më mir’ se anarshia.
Kur thonë – un’ prish… të rinjtë-e bëjn’ me kast!
Veç po t’ia mbath, mohoj idetë e mia;
Ndaj helmin pi më mirë un’ këtë çast
Dhe shpëton shpirti e filozofia.

 

SA JE LARG
Sa je ti larg, ndjej ankth në shpirt, rrëmujë
As lule, as këngë, as qielli s’më pëlqen;
Kur nuk të shoh un’zverdh si gjeth pa ujë,
Më zbehet bota, dielli nuk shkëlqen.

Në vonon ti, e mbaj veten s’bëj bujë,
Por vuan zëmra, ngërçi… e mbërthen
Më lidhet gjuha, ofshaj, më priten gjunjë
E sa nuk brohoras kur shoh që vjen.

Me vrull un’portën çel, po shpirt çaprazi
Më shuhet kur ti heshtur hyn, ngadalë
E un’qejfprishur ndrydhem nga marazi.

Por sapo nis e flet të ëmbla fjalë
E të shkëlqejn’ si yje syt’ nga gazi,
Më qesh fytyra e zëmra ndizet valë.

 

AHMET ZOGU/

 

Kur flamuri u ngrit në Vlor’more pjesë/

E më njëzet ministër ishe Ahmet;/

Teksa fashisnje n’Mirdit një ngatrresë,/

N’Tiran’ra shteti e erdhe e ngrite vetë./

Të bënë atentat ; të bënë e grusht shtet;/

Prap’ erdhe e mes aq kurthesh të pabesë,/

Me ndalë at’kaos, vendose u shpalle mbret;/

Sakaq, Ti,rregull vure e ngjalle shpresë./

 

E ndonse intriga e kurthe plot përballe,

Udh’,shkolla e ura e ministri ndërtove,

Monedhën ngrite,ekonominë e ngjalle;

Dhe vizat hoqe e djem jashtë edukove.

Ti,afsh për komb,në shpirt,nxënsve u kalle.

Shtet bëre,o Zog,po sa shumë u qortove.

 

 

DEDE ABAZI

Me dhunë iu gjegje dhunës,Kryegjysh,

Ja nise,në tabut,Enver tiranit

Nj’a dy klerikë të verbuar sysh:

Jezitë kuqo yshtur prej shejtanit,

 

Që donin-taç e grua-ata këlyshë

Për me përdhosë altarë e bektashianit,

Po,Ti,me plumba ua preve atë yrysh,

I dole zot teqesë edhe vatanit.

 

Kur në Shqipri sundonte një pafe,

Që vriste e s’linte asnjë me fol një fjalë,

Ti,fole….me kobure,o Dede,

 

E krisma e saj na ngrohu zëmrat valë.

Ti,n’dorë I gjall tiranit nuk I re,

U bëre fli,Dede,te qofsha falë.

 

Shpërndarësi I trakteve

(Kushtuar nacionalistit ZALO XHOMAQI)

 

Me laps në dorë unë isha n’tavolinë

Kur m’u faneps i veshur me savan

Një djal meit i zbet,shajni,shafran

E m’tha:-Për zogj bën vargje e për lëndinë?

 

“O pena ty t’u thaft,mos gjetsh derman!

“Po mua pse s’ma thure,elegjinë,

“Që trakte hodha e nxiva robërinë

“E për atë me plumb kuqot më vranë.

 

“Kur hymne,atbot,I thurnin mizorisë

“E komunizmit,që bënte kërdi,

“Un’vetëm fillikat,bonjak,i ri,

 

“Tek pashë i hapej varri Shqipërisë,

“E ngrita zërin kundra tiranisë

“E për Atdheun tim u bëra fli.”

Uran Kostreci/ 

E P O P E J A  E  K A R K A L E C Ë V E/

OSE/

(Epopeja e Komunistëve)/

Karkalecët bëjnë sikur e luftojnë okupatorin Sqifter/

U mbush dynjaja/

Me karkalecë/

Ka mall njeriu/

Përdhe të ecë/

 

Kërcejn’ përpjetë

Të çajn’ turinjtë

Lëvrijnë sheshit

Më keq se minjtë;

 

Ca bark jeshilë

Kok’ kuqalashë

Me yll në ballë

Me këmb’ si mashë

 

Roitën sheshit

Plot zhurnë e bujë

Duke përhapur

Panik, rëmujë

 

Ne karkalecët

Më nuk durojmë

Pushtuesit, vetë

Do t’i luftojmë

 

Kërdi e zezë

Në qiell zhvillohej

Kur karkaleci

Posht’ trimërohej:

 

Si krimbi fshihej

Në skuta e bira

Zvarisej e zinte

Gjoja pusira.

 

Dhe një sqifter

Përdhe sa piqte,

I ngordhur fare

A shpirt tek hiqte,

 

Gjith’ karkalecët

I jepnin dërmën

Duke çukitur

Si korbat kërmën.

 

Kur karkaleci

Manovrat…nisi,

Fill Druzhe Tata

I degëdisi

 

Për te komshiu

Dy zabërhanë:

Druzhe Milpoçin

Edhe Dushmanë

 

Si “delegacia”

Demek në mal

Por me detyrë

Mision special.

 

Bajlozët shqahë

Sa prezantuan,

Gjith’ karkalecët

I kritikuan:

 

Qysh bët’, në Mufkë,

Ju bashk’punim

Tok me Shqiponja?

Ç’ qe ky gabim?

 

Nga Druzhe Tata

Urgjent kërkohet

Që Mbledhja e Mufkës

Të anullohet.

 

 

………………………………………………..

 

Marshallah “lufta”

Filloi së mbari

Enhaxhuzeja

Ish kumandari.

 

Ky frenat ende

Në dor’ pa marë

I shpalli Shkabat

Si trathëtarë:

 

-Për ne-tha-shokë,

ësht’ më beteri

Armik, Shqiponja

Dhe jo Sqifteri.

 

Sqifterat pakëz

Do t’i nangasim

Që shkak të kemi

E goj’ të flasim

 

Se për ta gjasme

I ndezëm zjarret

Ama Shqiponja

Do qitur faret.

Karkalecët propagandojnë idetë e Kërmanizmit

“Zëre me Popla”

Jallan gazetë

Përhapi lajmin

Poshtë e përpjetë:

 

“Ne karkalecët

Kemi vendosur

Ta vazhdojm’ luftën

E armatosur

 

Gjer në fitoren

Përfundimtare

Pushtuesin shporrim

O ngordhim fare.

 

Dhe kot nuk flasim

Të gjith’ ta dinë

Ne kemi busull

Goxha doktrinë:

 

Bash Kërmanizmin,

Një teori

Që vjen nga…kërmë

Dhe nga mani

 

Që nuk njeh skamje,

Fukarallëk

Por vetëm festë

Qejf e bollëk,

 

Vet’ Morrkësula

Për të ka shkruar

Alamet veprash

Që jan’ botuar

 

Ndër to m’e madhja

Ësht’ KAPISTALLI

Që s’e mbaroi

Dot për së gjalli,

 

Por Englenxheja

E pat bitisur

Libër i bukur

Për t’ englendisur.

 

Pra, mbas mësimit

Të Englenxhesë,

Të Morrkësulës

Dhe Axhuzesë

 

Ejani, shokë,

Me ne në çetë

Malit të lartë

Të shkojm’ përpjetë

 

Dhe përmbi kërma

Pastaj të ngremë

Sokakllafizmin

Që nam të lemë,

 

Sokakllafizmi

Ka ca…adhap

Se thot’ bej punë

Pa të të jap

 

Po Morrkësula

E la me gojë,

Sokakllafizmi

Pak do vazhdojë

 

Shpejt Kërmanizmi

Pas tija vjen,

Aty parajsën

E tokës gjen

At’her’ mbas mundit,

Sikush punon

Dhe mer shpërblim

Sa dëshiron

Shqiponja demaskon demagogjinë e karkalecëve

Jep-mer Shqiponja

Me përgjërim

-O, karkalecë,

Jeni gabim,

 

Sot, Axhuzeja

Ju flet në erë,

Por nesër sytë

Ka për t’ju nxjerë.

 

Sokakllafizmi

Ësht’ llaf sokaku

Dhe Kërmanizmi

Regjim bataku

 

E sa për luftë

Përçar’ siç jeni

Fuqi ta shporrim

Sqifterim, s’kemi

 

Dhe ne i biem

Por kur e gjejmë

Larg shum’ nga fshatrat

Që mos i lejmë

 

Pushtuesit rastin

Për t’u hakmarrë

Duke vra popull,

Duke vën’ zjarrë

 

Na dhimbset vëndi

E s’na ka hije

Të bëjm’ si juve

Atje n’ Borije

 

Vrat’një Sqifter

E vrap në prrua

Ia mbathët vetë

Po fshati u shua

 

Ju karkalecët

Në dëshironi,

Vërtet, pushtuesin

Që ta luftoni,

 

Bujrum t’i biem

Hëm ju, hëm ne

Jo përc… këtu

E përc…atje.

 

Do bëni luftë

Djalli ta hajë

Apo spektakël

E berihaj

 

Pastaj çne juve

Me Shkjahun mik

Kur hëm Sqifteri

Hëm Shkjahu, armik

 

Ai Druzhe Tata

Me Axhuzene

Përkundër nesh

Po ju ndësen:

 

Ne bjer’ Sqifterit

Bamb, dhè më dhè,

Ju tok me Druzhen

Na bini ne.

Karkalecët mashtjojnë popullin me profka

Enhaxhuzeja

Me grusht kanoset

Nxjer jargë e shkumbë

E hardalloset:

 

-Veç na zilia

Na kanë sharë

Po karkalecët

Kan’ për t’i parë

 

Ne do të bëjmë

Çka nuk ësht’ bërë

Sa do habitet

Një botë e tërë

 

Të gjith’ do marin

Model nga ne

Sistemi ynë

Do t’jet’ muze

 

Regjimi ynë

Do jet’ m’i miri

Do han’ të gjithë

Me lug’ floriri

 

Zengjin s’do ketë

As varfanjakë

As ti më shumë

As un’ më pak

 

Do sjellim qumësht

Me rubinetë,

Sa her’ të pihet

Shko e pi vetë

 

Sa her’ të hahet

Një gjellë e mirë

Byrek a qofte

A ëmbëlsirë,

Mos luaj vëndit,

Aty ku je,

Fët, shtyp një sustë,

Hazër e ke!

 

Krejt me korent

More jahu

Xherr…bjeri ziles,

Të vjen këtu

………………………………………………………………….

Premtime ditë,

Premtime natë,

Miletit mendja

Iu bë sallatë.

 

Ah, turmë zeza,

U çakërdise

Mbas karkalecit

U telendise….

 

Ca plaka trëmben,

I ha marazi

Se mos po vdesin

Më par’ nga gazi.

 

Thon’:-Kur do vemi?

Po qysh do hamë?

Ësht’ larg akoma?

Ja …ja…ku vamë.

 

Mom’ Tyryfylja

Me vithje t’ gjana

Thot’:-Karkalecët

I pastë nana,

 

Një sy do nxjer

Veç sa jam gjallë,

Të shof një syresh

Me yll në ballë.

 

U mbush dyniaja

Me karkalecë

Ka mall njeriu

Përdhe të ecë

 

Kërcejn’ përpjetë

Të çajn’ turinjtë

Lëvrijnë sheshit

Më keq se minjtë;

 

Ca bark jeshilë

Kok’ kuqalashë

Me yll në ballë

Me këmb’ si mashë

 

 

Kush u bashkua me karkalecët

 

Mbas karkalecit

Në mal po venë

Milet kam-kum…

Derven, dervenë

 

S’di qysh u poqën

Ruxhibihanë

Gjith’ malukatë,

Qen sallëhanë,

 

Se ndodh që Zoti

Si të nis qen,

Të kthen njeri

Po s’shëmbëllen.

 

Veç, ama, njerëz

Jan’ dhe ata

Se flasin, qeshin

E bëjn’ shaka

 

Ka midis tyre

Ca, që paratë,

Bixhoz i lanë

Pa turp, një natë;

 

Ca shoqëria

I pati zbuar,

Ca, në provime,

Pse qen’ rëzuar;

 

Një e la mikja

E malit krisi,

Se fort sevdaja

E leqendisi;

 

Një e pat bërë

Lanet i jati,

Se përdhunoi

Një vajzë fshati;

 

Dikë e zhvati

Një e përdalë

Pa lekë mbeti

Dhe… mori malë;

 

Një i grabiti,

Gjitonit, pelën,

Një vodhi meshë

Në kish’ të dielën.

 

Dhe kush bën turpe

Në vënd s’i rrihet

Ndrron shpesh banesë

Që të mos njihet.

 

Pat dhe fisnikë

Të varfëruar

Që asnjë ditë

S’patën punuar;

 

Apo tregtarë

Na trut’ lafitur

Që dolën malit

Në tym pa ditur,

 

Që hanin zhdëpshin

E buk’ kërkonin,

Florinj me thaës

E prapë ankonin.

 

Po e vërteta

Ama do thënë

Se pat dhe njerëz

Mjaft për të qënë:

 

Të rinj të zjarrtë

E të shkolluar

Nga heroizma

Të frymëzuar,

 

Që lanë librat

E morën malin

Veç për të drejtën,

Për idealin,

 

Por kur ta shohin

Ata qyqarë

Në çfar’ bataku

Jan’ duke shkarë,

 

Ca vrasin veten,

Ca degëdisen,

Ca vet’ prej shok’ve

Do dyfeqisen;

 

Dhe ca damkosur

Si tradhëtarë

Do kalben burgjesh,

Do hiqen zvarrë!

 

Po dhe ata

Që në mal s’vanë

Për karkalecin

Derdhën paranë.

 

Insekti i hurit

E i litarit,

Të gjithve u hodhi

Trutë e gomarit!

 

Djem verdhacukë

Të thatë cmingo,

Tërma-tëposhtë

Ven’ varavingo…

 

Me bluza t’ kuqe

E me galloshe

Afishe ngjitin

Në shtylla e qoshe:

 

Bëjn’ sikur fshihen,

Sikur…i ndjekin

E përmbi ballë

Një grusht…përpjekin!

 

Ky me sa duket

Është ishareti

Se shpejt do bëhet

Në bot’…qameti!

 

Le po …dhe vajza

Me zhapone

A me çitjane,

Me ferexhe:

 

Përditë mbushin…

Brekë e poturë

Me copa buke

Sa një kobure

 

Dhe venë i shpien

Andej përpjetë

Te karkalecët

Në mal…në çetë!

 

Enhaxhuzeja triumfon mbi shqiponjat

Syrgjyn poi kin

Shkabat zhgënjyer

Tamam si Krishti

Në kryq mberthyer.

 

Enhaxhuzeja,

Që u mëshye,

Fitues, ai,

Nga “lufta” u kthye!

 

Me ca pallaska

Ky kumandar,

Nga vrima doli

Si… flamurtar!

 

Milet kam-kum

Me lule fshesë,

Enhaxhzenë,

Ka dal’ ta presë!

 

-Të lumtë . o trim,

E bëre fora!

Bërtasin, ngjiren

Turmat e gjora

 

Bën Axhuzeja

Parakalime,

Flet për beteja

E mban fjalime.

 

Kalon rivistë

Me brir’ helmetë

Tundet e shkundet

Gjall’ Marsi vetë!

 

Që nga tribuna

Si një aktor

Përshëndet turmën,

Ja bën me dorë.

 

Plas brohoria

Si fishekzjarre

Kur i flet turmës

Pa letër fare:

 

Fituat, shokë,

Lirinë e plotë,

Tani ju jeni

Zotër në botë!

 

E arthme e lumtur,

O shokë, ju prêt

Gjithçka që shihni

Juve u përket.

 

Hedh valle turma

Plot brohori,

Përmjer nga gazi,

Bën kakërdhi…

 

 

Karkalecët i flakin maskat

 

Ato shqiponja

Që s’u larguan

Nga karkalecët

Keq e pësuan

 

Dhe kush me shkabat

Aleat qenë,

Në gjyq i shpien

Derven-dervenë

 

I heqin zvarrë

Tok i burgosin

Thell’ në qelira

Lëmsh i groposin

 

………………………………………

 

Po vjeshta iku,

U fryn’ prenjtë

I zbritën tufat,

Përposh, çobenjtë.

 

Lart nëpër male

Dëbor’ ka zënë,

S’gjejn’ karkalacët

Më për të ngrënë

 

Enhaxhuzeja

Urgjent në çetë

U mblodh me trima

Si ai vetë!

 

Aty lëshoi

Komunikatë:

Të dorëzojnë

Ushqim të thatë

 

Kallaballëku

Nga jan’ nga s’janë

Se karkalecët

Duan të hanë

 

Mbas direktivës

Reforma nisin

Ku gjejnë depo

I boshatisin.

 

Me të grabitur

Mizat e dheut,

Iu kthyen bletës

E krimbit plehut

 

Pa t’iu vërsulën

Dhe shpëndërive

Nëpër kotece

Rrëzë çative.

 

Nepër plevica

Nëpër hambarë,

Katonj, koçekë,

Shtëpi, qilarë.

 

Turmat e gjora

Nga kjo fushatë

U baterdisën,

Mben’ më të thatë!

 

Nga frika fshihet

Kudo miteti.

Afroi stihia,

U bë qameti!

 

Të zezat turma

S’din’ ku të shkojnë

Dje, brohorisnin,

Sot, veç mallkojnë.

 

Nëpër pallatet

E mbetur bosh

Ku njerëzia

U qitën osh…

 

Tash, karkalecë

Aty bëjnë pallë,

Me nipër, mbesa,

Me teze e hallë.

 

Kësmeti i tyre

Flen’ mbi kariollë,

Dyshek me pupla,

Çarçaf të hollë.

 

Në bulevarde

E nëpër piaca:

Sheh karkalecë

Zënë “allabraca”,

 

Me roba vishen,

I blejn’ pa lekë,

Me borsalina,

Bastun, qostekë.

 

Dhe karkaleckat

Na mbajn’ myhyre,

Bëjn’ tualete,

Vën’ manikyre.

 

Pra, karkalecët

Civilizohen

Tamam si njerëz

Po prezantohen.

 

Ja, karkalecja

Prej penxheresë,

Në boulevard,

Përposh, së resë

 

I lëshon zë:

Lulush, më qafsh!

Më mer ndë mapo

Çorap mëndafsh.

 

Nusja me çantë,

Me permanent

Që flet dhe fjalën

“Eveniment”!

 

Që porsi stapka

I ka kërcinjtë

Dhe qeska boshe…

I varen gjinjtë,

 

Si karkaleckë

U drithërua,

Shpejt me allatkë

Pak u freskua,

 

Pastaj e nxori

Gjuhën një kut

Dhe i tha vjehrrës:

Të sjell një mut!

 

Pra, karkalecët

Qytetërohen

Me njerëzinë

Përditë afrohen

 

Ndërsa njeriu

Për t’zezën e vet

Si karkaleci

Tash, hopthi…nget!

 

Prishja me Druzhe Tatën e pastaj edhe me Car Hasharinë

“Zëre me popla”

Me llafe blozë…

E shau, sot, Druzhen

Me gjith’bajlozë

 

Hy… në Djall vafshin

Shkjahët me morra!

S’kemi pun’ fare

Me ata horra.

 

Mik tjeter kemi:

Bash Sëkëlldinë,

Ariun e Stepës,

Car Staplajthinë

 

Po s’vajti gjatë

Pllakosi zia

U dha mandata:

Vdiq Staplajthia!

 

Mehumit, vëndin

Ia zu menj’herë

Car Hasharia

Larash i ndjerë:

 

Shulak nga shtati,

Me goxha mullë

Dhe pak si qose

Dhe kokë tullë.

 

 

Por gojë  ëmbël

E i sajdisur,

Qe flet qyfyre

Per t’u kërdisur!

 

Car Hasharia

Qeros dinak

Fshiu plerhat brënda

Pak e nga pak

 

Si ia spërndriti

Cdo cep shtepisë,

I hodhi sytë

Përtej avllisë,

 

Udhët e gjata,

Tha: Nuk përshkohen

Karrocës kuajt

Po t’mos i ndrrohen

 

Sheh, Axhuzeja,

Çarkun e ngritur,

Dhe sulmon Qosen

Si i bubitur…

 

E quan “klloun”,

“Deviator”

Dhe “renegat”

Dhe “tradhëtor

 

Qerosi mikun,

Që…i dul dore,

E shau “Judë”

Dhe…nevojtore!

 

 

Enhaxhuzeja kolektivizon fshatarët

 

Afroi behari

Po shkrin dëbora,

Fillojnë e dalin

Kafshët e gjora

 

Kullosin rrotull

Çik’ nga një çikë,

Sa ndjejnë zhurmë

Fshihen me frikë…

 

Po ja ku doli

Enhaxhuzeja

Prap’ me gënjeshtra

E profka t’ reja

 

Me ton të butë

Javash, me qokë

Llafosi ëmbël:

Të dashur shokë!

 

Pse kaqë shumë,

Or të bekuar,

Me karkalecin

Të zëmëruar!

 

Doemos lufta

Ka pas teprime,

Në vrull e sipër

U bën’ gabime

 

Ama, për juve

Jemi përpjekur

Mjaft karkalecë

Në luft’ kan’ vdekur

 

Pa pastaj neve

Një racë jemi

S’bën me shoshoqin

Inat të kemi!

 

Pa shih armiqtë

Si na rrethojnë

Na futin spica,

Na ngatrojnë

 

Pse mos punojmë

Gjith’ bashkarisht

Dhe ndajm’ fitimet

Vëllazërisht?

 

Do jenë depot

Plot e përplot…

Haj sa të duash

Veç a ha dot!

 

S’do ket’ rrezik

Për abuzime

Racion me peshë

I ndar’ me qime!

 

Nga muhabeti

Mjaltë e sheqer,

Ha tekun… turma

Prap’ dhe njëherë!

 

Ca bënë ankesa

Dhe kundërshtuan,

Por deshën, s’deshën…

U dorëzuan.

 

Disa rebelë

Që u tërhuzë

I zun’ me shqelma,

Ran’ hundë e buzë!

 

Mes ulërimash

U ngrit dollia…

U shpall me bujë

Dhe “Bashkësia”!

 

E ja ku dalin

Në pun’ një ditë

Kallaballëku

Vargan si dhitë.

 

Ca karkaleca

Na pas u shkonin,

U jepnin urdhër,

I komandonin.

 

Dhe kur argatët

Nga puna kthenin,

Çka kishin mbledhur

Depos ia lenin!

 

Vet’ karkalecët

Atyre u ndanin,

Sa “një sy mize”

Racion’ që hanin.

 

Po puna e rëndë

Nxori avaze

E ca argatë

Po bënin naze…

 

Ndaj u caktuan

Kudo kalecë

T’i detyronin

Ata mistrecë

 

Të ulnin kokën,

Të bënin punë

Në mos po ndryshe

T’u vinin drunë!

 

Se karkalecët

Jan’ shum’ të mirë,

Po duan bindje

Dhe urtësirë!

 

Enhaxhuzeja sundon me hafije dhe terror

Kur karkalecët,

Mirë u forcuan

Kallaballëkun

Keq e ngujuan.

 

Sapo llafosnin

Pësh-pësh dy veta,

Shpejt karkalecët

Me dy-tri çeta,

 

Si re e shiut

Mbi ta pllakosnin,

U nxirnin sytë

I handakosnin

 

E si me i kapur

Dyqind shejtanë,

Osh…i zvarisnin

Për në hapsanë!

 

Ish me agjenta

Një rrjet i tërë

Që s’linte skuta

E s’linte vërë

 

Pa future hundët,

Pa spiunuar

Se ç’farë ish folur,

Ç’qe biseduar…

 

Dhe kur hafije

Gjëkundi s’kishte,

Të bënin sytë

Se aty ishte!

 

U hoq besimi,

U hap paniku,

As miku njihej

Më, as armiku!

 

Për Axhuzenë

Ç’qen’ kundërshtarë,

Për gjuhe u varën

Nëpër litarë.

 

Ca i syrdisi

Për mysybet

Me gjith’ fëmijë

Oh, vajmedet!

 

Kur e zu gjaku

Desh Perëndia

U kthye hëngri

Dhe shok’t e tija!

 

Kurban i bëri

Me ustallëk

Nga dy-tre bashkë

Për kollajllëk!

 

I leu më parë

Me të pëgërr

Për qen i mbajti

I vrau për dërr

 

………………………………………………………………………

 

Enhaxhuzeja lidh miqësi me Kaf-Kuf-Cain

Sot karkaleci

Që lart në kodër

Dha sihariqin

Me dajre e lodër

 

“Në Filifistun

Me miq të ndritur:

Me Çin Ma Çinin

Shal’ shkalafitur,

 

Bëmë aleancë

Të fortë, andaj

Erdh’ prijsi i tyre,

Sot, Kaf-Kuf-Caj!”

 

…Ky Kaf-Kuf-Caj

Iverdh’ shafran

Mbi shal’t e holla

Si qime mban

 

Një trup gjilpërë

Me kok’ si rruzë

Që shtriq e shtrydh

Porsi meduzë

 

Dy tentakula

Si kambalec

Dhe e mer era

Ngado që ec!

 

Enhaxhuzeja

Rreth atij miku

Këndon e hidhet

Si top llastiku:

 

“Rroft’ Kaf-Kuf-Caj

Mik e baba

Që tre pashë emrin

Të-gjatë e ka!

 

Jo Hashari,

Por Kaf-Kuf-Caj

Të mbushet goja

Or mik vëllaj!

 

Por Kaf-Kuf-Caj

Me zor shqiptohet…

Për lehtësi:

Kaf-Kuf do thohet…

 

Kaf-Kuf! Kaf-Kuf!

I lumi unë

Për mik që zura

Në Fil’fistunë!”

 

 

Mileti vuan pasojat e kërmanizmit

 

Nga gazi i mikut

Bëhen reforma

Pun’ vullnetare,

Dhe ngrihen norma!

 

Në vënd të lekut

Mer medalione,

Flamurka yllka,

Emulacione!

 

Dhe karkalecët

Me përgjërime

Thon,: “Besa-besën

Keto vendime

 

Ësht’ masa vetë

Që i sajon…

Ajo jep urdhër,

Na komsndon…!”

 

Masa mbledh grushtet

Dhëmbët kërcet

Punon tër’ ditën,

Ofshan e s’flet

 

E fill mbas pune,

Mbas gjith’ sikletit

I bën dhe festë

Axhuze mbretit…

 

Me ca pankarta

Duke kuisur

Urra! Urra!

Me byth’të grisur!

 

T’i bësh xhelatit

Hymn, hosana,

Se të nxjer shpirtin

Më keq e ka!?

 

Ah,turmë e gjorë!

Të erdhën mëntë,

Tash, por ç’i do…

S’i hanë as qëntë!

 

Që karkaleci

Ish smundje e butë

Ta tha shqiponja

T’u thafshin trutë!

 

Por, ti, si Krishtin

E kryqëzove

Tash haje çorbën

Siç e gatove!

 

Haj fshikuj shpinës

E thaj kënetë,

E, lodrës, bjeri

Me barkun petë…!

 

Po thupra s’ndihet,

Se bie dajreja

Dajak e festë:

Rroft’ Axhuzeja!

 

 

Heqja e fesë nga karkalecët

 

Gojë më gojë

Përhapet llafi:

Do hiqët çallma

E kambillafi!

 

Trim karkaleci

Që mban fjalime

Nuk prêt nga turma

Të mar’ vendime

 

Por pyet: “Në ka

Ndonjë që thotë,

Se feja duhet

Të jet’ në botë,

 

Pse s’del ky gjarpër

Lubi, lugat?

Pse s’del t’ia shohim

Atë surrat?

 

Se me të dorën

Nuk do e ndyjë

Asnjë, por masa

Le ta pështyjë!”

 

Masa mbledh grushtet

Dhëmbët kërcet

Ul kokën struket,

Ofshan e s’flet!

 

Rrëzohen tyrbet

E minaretë,

Teqe e kishë

Me këmb’ përpjetë…

 

S,ka muezinë,

S’dëgjon kumbonë,

Mevlut a meshë,

Predk mbi amvonë.

 

Mom’ Tyryfylja

Duke u dridhur

Nga qielli ndjesë

Lyp duarlidhur:

 

“Zot, nxirrmi zytë!

Zot, më shurdho!

As të ndjej dua

E as të shoh…!”

 

Pastaj përlotur,

Me turmën shan

“Të hiqët feja,

Se feja s’ban!”

Revolucioni kulturor i karkalecëve

 

Sot prapë lodrës

I ra kasneci

Dhe lajmëroi

Se karkaleci

 

Do të thjeshtojë

Program e shkollë:

T’i bihet shkurtas,

Te pritet hollë!

 

“S’na duhen neve

Fillosofira,

Literaturë

Dhe historira!

 

Na duhen gjëra

Që hyjn’ në punë,

Në jetën tonë,

Jo ti…Jo unë…!

 

Për shëmbull foshnjës

I do mësuar

Qysh Axhuzeja,

Dje, ka luftuar…

 

Pastaj shkollari

Me pun’ të rritet…

Të hap qilizmë,

Që të stërvitet

 

Në ëshë i vogël…

Paçka mësohet,

Se, fundja, buka

Pa mund s’fitohet;

 

Do derdhur djersa

Pa e kursyer

Dhe karkalecit

I do shpërblyer,

 

Se, dje, në luftë,

Ka derdhur gjak

E, sot, per neve

Ka mjaft merak!

 

Merak se…s’dihet

A do të mundi

Revolucionit

T’i hyj’përfundi!

 

Emancipimi

Si do të kryhet?

Koncepti…krisi,

Por a do…thyet?

 

Mir’ veresie

Vazhdon aksioni,

Po pse s’po futet

Në gjak zakoni,

 

Që të punohet

Veç badjava,

Pun’ vullnetare,

Krejt…pa para?

 

Kur do të shkulet

Paragjykimi

Për të shijuar

Një çast gëzimi:

 

Bajram e pashkë

E plot ngatresa,

Gosti e saze

Nëpër martesa?

 

Kur to të ngulet

Koncepti i ri

Se angaria

Ësht’ nder, lavdi?

 

Kur, pra, shkollari

Do të mësoje

Për karkalecin

Veç të punojë?

 

Urdhër: Gra, plaka,

Qorra, sakatë,

Memecë, shurdhë

Hëm dit’, hëm natë

 

Kanal të çelin

Të bëjnë drithë

Të ven’ në punë,

Në pun’ të gjithë!!!”

 

 

Enhaxhuzeja bën “ligje”

 

Enhaxhuzeja

Gjith’ tru e mënd…

Për të bër’ ligje,

Thëret kuvënd!

 

Me karkaleca

Mbush plot një sallë

E mbi tribunë

Vet’ rri në ballë,

 

Sa po ta shihni.

Ky-do të thoni

Ësht’ ja Likurgu,

Ja Napoloni,

 

I kapardisur

Me do gjyslykë.

Mes dy antarve

Ulur si pykë…

Bash vetë i tretë

Si perusti:

Aj ligjëvënës,

Ata zhuri!

 

Ky zhgan juristësh

Kuvënd Sovran,

Kur u flet prijsi,

Veç iso mban…

 

Fill mbas çdo neni,

Amin! thërret,

Asnjë klauzolë

Gabim s’e qet!

Enhaxhuzeja prishet edhe me Kaf-Kuf-Cajin

Enhaxhuzeja

Me gjith’ suitë,

Kudo, fjalime

Mban dit’ për ditë.

 

E në çdo rast

Punë e pa punë,

Ai mbur mikun

Në Filfistunë:

 

Ësht’ miku im

Trim Kaf-Kuf-Caj

Le të më ngasë,

Kush, po t’ia mbajë!

 

Si Çin Ma Çini

Nuk gjen gjëkundi,

S’ka perëndi,

Atë, ta mundi!

 

Po a ra m’ sysh

A ogradisi

Me Çin Ma Çin

Miq’sia…krisi!

 

Enhaxhuzeja

Gjuh’ lapërdhar,

Tha: Çin Ma Çini

Qënka zuzar!

Na përmor Tata,

Na dhjeu Qerosi,

Tash, Kaf-Kuf-Caj

Na menderosi!

 

Ku vamë u mpleksëm

Djalli ta hajë

Në Filfistun

Me Kaf-Kuf-Caj,

 

Që pa sheqer

Pi çaj në vapë

Dhe llap orizin

E ha me stap!

 

Hy…def u bëftë,

Në Filfistun,

Shafran millet

Surrat majmun!

 

Tash, ters u kthye

E fatit rrota,

Se karkalecët

Filloi gjith’ bota

 

Në loj’ t’i vërë,

T’i telendisë,

Me turli fjalësh

T,i gomarisë!

 

Dhe Axhuzeja

Nis duke sharë…

Soj sorollop

Gjith’ botën mbarë

 

Nga themelia

Gjer maj’ çatisë

Ç’i mbante brënda

Pragu shtëpisë!

 

Dhe në duel

Gjith’ botën ftoi

Por kjo, siduket,

U trëmb…s’pranoi!

 

Enhaxhuzeja, ngelur fillikat, vendos ta shpallë veten fillosof

 

Sot, ra daullja,

A ça zurnaja,

Shungulloi ajri,

U shkul… dyniaja!

 

Ky karkaleci

Prap’ do jet’ mpeksur

Me miq-than’-njerzit

Dhe pa u feksur,

 

Sikush, për mikun,

Urim t’i japë,

Nxiton sa prishur,

Me të, s’ësht’ prapë!

 

Kollaballëku,

Në rrugë, shtohet…

Shoshoqin pyesin,

Nuk u durohet:

 

Ky është i vjetër,

Mik, a i vonë?

Ku djall e gjeti?

Emrin ç’ia thonë?

 

Tash, prap’ do lehur…

Do shfaqur gazi,

Firomë s’kemi…

Na dhëmb gurmazi!

 

Le…po na duhet

Frym’ për të sharë

Mikun, që patëm

Një jav’ më parë!

 

Po zhurma shuhet

Se maj’ ballkoni

Kërceu e hipi

Te mikrofoni

 

Një karkalec

Trup shapulitur,

Jeshil e buzësh

I jargavitur…

Mileti e priti

Me brohori:

Rroftë Axhuzeja

Dhe miku i ri!

Po karkaleci

Me zë të mprehtë,

S’na duhen miqtë,

Tha, jemi vetë!

Nuk na zë malli

Për rockodanë,

Nevojë s’kemi

Ne, ata kanë!

Ne kemi prijës

Enhaxhuzenë,

Një fillosof,

Që ndriti…dhenë!

 

Jehona e fjalës

Nuk qe fashitur

Kur turma klithi

Si e bubitur:

 

O lum e lum,

Të lumit ne

Për fillosofin

Enhaxhuze!

 

Mileti gajaset me taksiratin që e gjeti

 

Trim karkaleci.

Lart, ne ballkoni,

Sa mer fund zhurma

Dhe ovacioni,

 

Tha: Me tjer’ libra

Hiç mos ropati,

Se dija e botës

Këtu…ësht’ gati

 

E fësht…e nxjer

Nga ndënë sqetull,

Alamet libri

Si…koqe petull!

 

Me ngjyr’ të kuqe

Veshur kapaku,

Per qejf I lidhur…

Të zë meraku!

 

E hapin, njerzit,

Siç i ka hije,

Por sa lëxojnë,

Zalia u bie!

 

Më dysh…palosen,

Qeshin, gajasen…

E me sho-shoqin

Si qorr përplasen!

 

Ky paska rrjedhur..

Pa shih se ç’thotë…

Si ne nuk paska

Më mir’ në botë!

 

Qyqja, kërthisa!

Gajas një grua,

Vërtet e thotë

A qesh me mua?

 

-Ndër ne, veç, paska,

Thot’, barazi!

Lëxon…e shkrihet

Një djalë i ri.

 

Ca kukurisen

E gojën hapin…

Si peshk pa ujë,

Shpirt, mënt po japin!

 

Me ujë i ngjallën…

Nj’ a dy të mekur…

Por sa pan’ librin,

Top…ran’ të vdekur!

 

Një u ngjir gazit,

Thotë: Ujë, amani!

Sa bën të qeshë,

Leh…si qen stani!

 

Gajaset tjetri

E lemza e nget…

Klluq! kukuriset

Klluq! si gjeldet.

 

Një qeshte e barkun

Mbante me dorë…

Dha…dha… hoq bollkat,

Se u përmor…

 

Lart, oratori,

Jeshil, vramuz…

Vazhdon fjalimin

E gjat’ tërkuzë:

 

Ky vep’r e madhe

Ka si qëllim

Revolucionin,

Në bot’, zbatim!

 

-Hi! hi! qesh turma-

Ho! ho! ha! ha!

Ky dashka e botën

T’a bëj’ si na!

 

E libri i madh,

Që dheu…s’e nxë,

Shkon…fletë-fletë

Drejt…në ËC!

Burg Burrel 1971-1981

 

Populli e qan me…qurre Enaxhuzenë

 

Midis praverës

Tet’dhjetë e pesë,

Iu ndal firoma,

Enhaxhuzesë!

 

Medet! na vdiq

Axhuze-mbreti-

Dre, ç’far’ mynxyre!

Ku-ku, ç’na gjeti!

 

Qysh u vithis

U shëmb e ra

Gjithë ai div…

Si katana…!

 

Në arkivol,

Sot, xhenaze

Je shtrirë e dergjesh,

O Axhuze!

 

Sa gjatë e gjërë

Je bër’teslim,

Me shami lidhur

Buzët o trim!

 

Symbyllë, i verdhë,

Meit, shafran,

Me kostum veshur

E me kaftan

 

E sipër: lule,

Që qef i kishe

Kur t’i dhuronin

I gjall’ sa ishe!

 

Rreth teje, shokët,

Tuj’ angullirë

Kur vjen mileti

Jep lamtumirë.

 

Sokëllin salla,

Po dridhen…mure,

Kur disa gra

Të qajn’ me qurre…

 

U bie zalia,

I kap siniri

Për ty që ishe

Bandill m’i miri!

 

Qajnë e ca vajza

Me lotët…lumë

Që për së gjalli

I deshe shumë!

 

Tash, kujt t’ia hedhin

Çupat e shkreta,

Lart, në tribunë,

Ato buqeta?

Kush, paskëtaj,

Do t’i qafojë,

T’i jargavisë…

Pllaq-plluq! në gojë?

Me ato buzë

Mëlçi të trasha,

Kush do t’i puthë,

Tash, ato vasha?

Për cilin, turma,

Tash, do punojë,

Do hedhë valle,

Parakalojë?

Kush, në ballkone,

Podiume, piaca

A mes fshatarve,

Lart, në taraca,

Do ta trajtojë

Problemin, thellë,

Se ësht’ patatja

Hëm buk’, hëm gjellë?

 

Kush do iu thotë

Se bima, dheu

Kan’ dobi shumë

Nga glasa e plehu?

 

Kush do iu flasë

Për krunde e hime,

Për kokodashin

Bër’ me therrime?

 

Kush , në aksione,

Tani, rininë

Ka për ta nisur

Si bagëtinë

 

Të çel’ tarraca,

Të thaj’ batak

Me shami quresh

Në qaf’ si lak?

 

Sa i desh njerzit

Merhumi i gjorë…

I piqej buza

Për punëtorë!

 

I mblidhshin lotët…

Lëmsh…psherëtinte

Kur për fshatarin

Dollinë e ngrinte!

 

Me fund…e kthente!

I dhimbsej masa!

Sa i kish hije…

Kur thoshte: kllasa!

Qan karkaleci:

Të zeztë ne,

Qysh do të rrojmë

Pa Axhuze!

 

O kuje e zezë,

Ku-ku! ç’na gjeti!

Mbas berihajt

Qan dhe mileti;

Qan dhe mileti

Veshur me thes,

Që luste Zotin

Kur ..po na vdes!

Tash, që satrapi

E hodhi shtupën…

Qan njerëzia

Na kalli krupën!

Një pyeti mikun:

-Po, ti, pse qan

Sa ish ai gjallë

S’gjeje derman?

-S’mar vesh-tha tjetri-

Nuk di se si…

Por m’u përzjenë

Zorrë e mëlçi…

Ay merhum

Seç kish….diçka!

Ta mbushte… synë,

Qe shum’ kaba!

Pastaj mirë unë,

Po as më thua,

Ti, pse po qan

Me lotët…krua?

 

-E sheh tabutin-

Tha miku i mirë-

Sa ka si ky,

Si kjo…coftirë!

E po të ngordhin

Një e nga një

S’mbarohen kurrë,

O kokë gdhë!

Qaj …pse njëherësh

Nuk po gremisen!-

E të dy miqtë

Me lot…kërdisen.

F u n d

Shkruar ne Internim,  Kurtaj (Peqin) 1986

Filed Under: LETERSI, Vatra Tagged With: Epopeja e Karkalecave, Sonete, Uran Kostreci, vizite ne Vater

NJOFTIM I KRYETARIT TË VATRËS

June 23, 2015 by dgreca

Po ju njoftoj se mbledhja e Këshillit Drejtues do të mbahet ditën e dielë më 12 korrik 2015, në orën 2 PM në sallën e VATRES. Në këtë mbledhje do të bisedohet mbi punimet e Kuvendit vjetor i cili u mbajt me 2 maj në Jacksonville, Florida, si dhe mbi subjekte të tjera që kanë të bajnë me aktivitetet e Vatrës dhe me detyrat që na presin. Do të hartohet lista e re e Këshillit Drejtues, që do të ketë një numër antarësh në proporcion me numrin e përgjithshëm të antarëve të Vatrës. Deri në atë datë parashihet se kryetarët e degëve do të kenë dërgue listat e plota të antarëve të rregullt të degëve të tyre. Prandaj ju lutem të mos mungoni, pse janë të nevojshme mendimet e të gjithëve. Në se ndokush nuk mund të jetë i pranishëm për arsye objektive, duhet me ngarkue me shkrim (e-mail ose letër) nji antar që do të jetë në mbledhje, për ta përfaqsue personin i cili dëshiron por nuk mundet me marrë pjesë fizikisht.

Kryetari

Dr. Gjon Bucaj

 

 

Filed Under: Vatra Tagged With: Gjon Bucaj, I KRYETARIT TË VATRËS, Njoftim

NESER PARADA- SONTE, ORGANIZATAT E KOMUNITETIT MBLIDHEN NE GIOVANNIS RESTAURANT

June 19, 2015 by dgreca

NE FOTO: Nga takimi i 13 Qershorit organizuar nga Rrenjet Shqiptare ne Shtepine e Vatres/

Sonte, e Premte 19 Qershor 2015, nën drejtimin e Organizatës “Rrënjët Shqiptare” me president Marko Kepi, do të organizohet takimi i organizatave pjesmarrëse në Paradën e Emigrantëve, që organizohet ditën e Shtunë, me 20 Qershor 2015, 0ra 8 AM-1.00 PM në 43th Sreet dhe 6 Avenue. Takimet e mëparshme me të gjitha organizatat pjesmarrëse janë bërë në Shtëpinë e Vatrës. Takimi i fundit, që bëhet sonte në orën 7 PM organizohet në Giovannis Restaurant, pronë e z. Gjergj Dedvukaj, në adresën 2343 Arthur Avenue – Bronx, NY 10458 .

Fotografia shoqëruse ështe marre nga takimi i dytë i organizuar në Vatër.

Edhe një herë Vatra u bënë thirrje vatranëve të treshtetëshit të bëhen pjesë e paradës, të sjellin fëmijët apo nipër e mbesa, të veshur kuq e zi, të marrin flamujë Kombëtar dhe të nderojmë Kombin Shqiptar, në këtë Paradë..

Shihemi në Paradë, nesër e Shtunë, 20 Qershor, 2015.

 

Filed Under: Vatra Tagged With: 20 qershor, Parada, Vatra

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 98
  • 99
  • 100
  • 101
  • 102
  • …
  • 145
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT