Nga Astrit Lulushi/
Armë nuk kemi
Por mënyra do gjejmë
Për t’i bërë ato
Por si?
Askush nuk ka mbetur
Ata që diktatura nuk i vrau
I gjunjëzoi i bëri skllevër.
Edhe nëse armë bëjmë
Ç’vlerë do të kenë ato
Pushteti i tyre është i fortë
Mjetet tona nuk e përballojnë.
Një zë thotë:
“Kemi nevojë për udhëheqës
Sepse edhe ata kanë
Prandaj janë të organizuar”-
“Edhe nëse armët i bëjmë,
Këtë nuk e kemi”, ishte përgjigjia
Dhe kalvari me mundime, heshti….
Cikli i çmendurisë/
Nga Astrit Lulushi/
Iu kujtohet ‘97/
Kur çdo gjë u shua/
Radioja Shtetërore/
Muzikë të vdekurish jepte/
Goja Atdheut iu mbyll/
Vetëm gulçima ngirrte/
Më e rënda ishte/
Humbja në njerës/
Ajo tragjedi morri fund/
Por askush nuk u dënua/
Edhe pse dihet/
Se kush ishin/
Ata që e organizuan/
Kjo vetëm sikur u harrua/
Dhe tani gjendja po njësoj/
Shqipëria e gjunjëzuar/
Çmenduri e ricikluar/
Turmash e politikanësh/
Përsëri pa përgjegjësi/
Për këtë rrënim fatal
Që në horizontin duket.
Balladë varrimi/
Rydyard Kipling
shqipërim – Astrit Lulushi
Nëse këtu kam shans të vdes,
Solemnisht ju lutem të merrni
Gjithçka që mbetet nga “unë”
Për hir të së mirës së vjetër.
Më paketoni tërësisht
Në akull që përdoret për të pushuar
Pas kësaj – puna juaj është bërë.
Vajtoni të dashurin e nisur
Hidhni mbi mua dhe e pluhur.
Mendoni për diellin e qershorit
Edhe për shirat e shtatorit
Deri në Ditët e Gjykimit
Më lini, atëherë, në vdekjen time,
Për hir të së mirës së vjetër.
Mënyrë zgjimi/
Astrit Lulushi
Pluhuri në pluhur
Është udha e duhur
Për mbetjet dhe plehrat;
Korrupsioni ka llojin e vet
Përmes rrugëve të panjohura
Për të kërkuar shkaqet,
Njolla të pastrohet
Nga veprimet më parë
Në atë vend të trishtuar
Qoftë edhe shtëpinë juaj
Deri me lutje e lëmosha
Dhe fjalë të shenjta, tërhiqe
Njeriun, tunde të zgjohet,
Të paktën një herë, të bëhet