Nga Astrit Lulushi/
Botë globale, por sa shumë e kthen njeriun tek vetja dhe ai e pranon këtë pozitë, por me çmim; malli, nostalgjia, litari që e tërheq njeriun mbrapa. Nuk ka më zona të thella e as të largëta, bota është rreth dhe çdo njeri një qendër më vete. Çdo ngjarje e lajm nuk ka kufi, dhe kjo e tremb tiranin që fillon të paraqesë forma të reja hallka zinxhirësh, si për shembull ‘fakenews’ dhe pastaj ligje kundër. Por kjo formë nuk është e re; dikur quhej ‘agjitacion’ dhe ligji dënonte ashpër. Çdo zhvillim bëhet për të krijuar arsyen për kontroll ku të gjithëve u ofrohet të marrin pjesë, sepse personi që iu ka para nuk vritet. Çdo gjë ku njeriu vë dorë shkatrrohet, edhe vendi nuk është shtēpia e tij, por tokë e pushtuar, ose burgu. Shqipëria, vendi i parë me ligjin antifjalë për të luftuar lajmin e rremë me ligjin kundër propagandës; asgjë nuk kujtohet nëse nuk ke njohuri dhe anasjelltas, është krimi që po pranohet, i fuqishmi bëhet më i fuqishëm, dita më e shkurtër, kujtesa gjithnjë e më e vagët, dhe pastaj vjen shtypja, kthimi prapa.