Nana Terezë
Nan e nanave midis dy shekujsh
Shpirt’ i shpirtnave të katakobëve
Dishepull besnike Apostujsh
Mburojë e varfnisë së kombeve.
Shejtnesh e gjallë në qiell
Shejtnesh e gjallë në tokë
Dashnin e Zotit zgjodhe vel
Kryqin e naltsum t’ Krishtit shok.
Dikur të shau tirania
Tash lëvdohen me emrin tand
Hijemadhe dhe e dritshme hyjnia
Mbulesë ozoni anë e kand.
Nan , lutu për tan hipokritët
Q’ emrin tand stampun n’ filxhana
Orendi, tue shkallmue ritet
Tregtaruc ,rrugaça e mjerana .
Buz tok’s ka me u shfaq Jupiter
Hana ka me vrapu larg…larg
Dheu i çam dhe uji shterr
Soji i njeriut lebetit zharg.
Në vaj ka me kenë alemi
Se kombet pa Babel vajmedet
Te fundmin fluturim Zgalemi
Ka me e ba mbi nji lug det !
Me Abrahamin e Krishtin
Ke me u ul mbi dheun tue u tret
E ke me ia pshtue shqipes fisin
Në tokën e re ma t’ fortin shtet !
Sirena e Grand Kanal (Venecia)
Gjarpërova në Grand Kanal
Me një “lundërtar” në sanall
Buzë molos rruzulluar
Dy sy qielli , flokë flauruar .
Trup skalitur si drenushë,
Plot jetë siç laureshë
Hedh vështrimin e adorë
Dhe valvit të bukrën dorë.
E pyes unë “lundërtarë”:
“A e sheh vashën rreze arë?”
Dhe tek e pyes për perrinë
Ajo kthehet në gjeraqinë!
Kthej kokën prapa në varkë
Asnjeri , por veç një arkë …
Fërkoj sytë si ëndërrimtar.
Si eter avulloi “lundërtar”!
Sërish arka dhe dy rrema ,
Mugëtirë …trokth rreh zemra :
“Ku shkoi nimfa e “lundërtari” ?”
Shurdhu vala, verbu fari!
Çapëloj t’ hap arkën e trishtë…
Prej nga del çupë e fildishtë
Si Houdini qesh Sirena
Lundërtarja tok me rrema…
Prag vjeshte
Janë larguar ca të mirë
N’ dimencionin e pavdirë
Dhe të tjerë që janë përreth
Ca në vreshtë dhe ca në gjeth.
Se të moçmit thon’, “Gusht e gunë”
Mund t’ ketë breshër , fortunë…
Vreshtari vjel të bekuarin rrush
Verë për dimër , dru për prush.
Si çdo vit kështu vjen √jeshtë
Puth det , livadh e kreshtë
Çdo barishte që çngjyros tokë
Fije argjendi mbi tonën kokë.