Bashkimi Kombetar – Page 2 – Dielli

“Trojet e Arbrit” dëshiron t’i shohë trojet shqiptare të bashkuara

August 24, 2016 by dgreca

Intervistë me Mr.sc.Nue Oroshi- Kryetar i Shoqatës së Intelektualëve Gjithshqiptare “Trojet e Arbrit”/

Intervistoi: Entela Binjaku/

Pyetje -Z. Oroshi si fillim urime për detyrën e re në drejtim të shoqatës “Trojet e Arbrit”! Cilat janë pritmënitë tuaja nga ky angazhim?

-Nue Oroshi– Fillimisht ju falënderoj për urimet që më jepni! Çdoangazhim kombëtar e shoh si një përgjegjësi që duhet kryer me punë konkrete. Tani më Shoqata “Trojet e Arbrit“ i ka kaluar dymbëdhjetë vjet të veprimtarisë aktive.Me plot sukses këtë Shoqatë e ka udhëhequr intelektuali dhe profesori Muhamet Shatri. Më31 Korrik pas dorëheqjes së parevokueshme të profesorit, kuvendi më zgjodhi kryetar. Profesori u terhoq për shkak të moshës por ai sërish mbetet aktiv. Hapin e parë që bëra si kryetar ishte të propozoja profesor Shatrin për Kryetar nderi të Shoqatës “Trojet e Arbrit” dhe kuvendi e pranoj me kënaqësi. Unë pres që të vazhdojmë punën që kemi bërë deri më tash në mbajtjen e sesioneve shkencore dhe botimin e librave enciklopedik që ndriçojnë me fakte shkencore historinë e vërtet të kombit tonë shqiptar.

Pyetje- Cili është aktiviteti i shoqatës suaj?

-Nue Oroshi- Shoqata“ Trojet e Arbrit” ka pasë një aktivitet të ngjeshur shkencor dhe kombëtar. Ajo ka arritur që t’i grumbullojë në gjirin e saj 150 intelektualë nga të gjitha viset etnike shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare. Deri tash kemi mbajtur katërmbëdhjetësesione shkencore, shtatë akademi dhe kemi botuar trembëdhjetë vepra enciklopedike me një vëllim të përgjithshëm prej rreth nëntë mijëfaqe. Duke qenë se ne jemi e vetmja shoqatë që mbajmë sesione shkencore në të gjitha trojet etnike shqiptare, si fazë afatshkurtër të punës sonë kemi planifikuar që sesionin e radhës ta mbajmë në Gjirokastër ku planifikojmë një sesion shkencor me temën bosht: “Shqiperia e Jugut përballë ekspansionit grek dhe qëndresa shqiptare”. Në vitin 2017 në Durrës kemi planifikuar që të mbajmë një sesion të veçantë shkencor për një ndër arkitektët e shtetit shqiptar, Imzot Nikollë Kacorrin, pasiështëdhe njëqind vjetori i ndamjes nga jeta të Imzot Nikollë Kaqorrit, ndërsa në Mitrovicë do të bëjmë promovimin e trembëdhjetë veprave shkencore, ku do të vizitojmë edhe Boletinin e Isa Boletinit, heroit tonë kombëtar.

Pyetje-Cilët janë bashkëpunëtorët më të afërt që ju keni dhe me cilët këshilloheni për kalendarin e aktiviteteve?

-Nue Oroshi- Bashkëpuntorë kemi shumë! Ifalënderoj të gjithë ata që na kanë përkrahur tash e dymbëdhjetë vjet me radhë! I falënderoj edhe të tjeët të cilët për një kohë të shkurtër kontribuan tek “ Trojet e Arbrit” por që e humbën kondicionin të japin kontribut më tutje sepse rruga e bashkimit kombëtarështë një rrugë jo e shkurtër, që kërkon përkushtim të madh dhe seriozitet të mirëfilltë,pa harruar asnjëherë ata studiues që kontribuan shumë por që tash nukjanë në mesin tone.Ndiej një dhimbje të madhepor jam njeri me fat që pata rastin të punoj ngushtë me të gjithëkëta studiues dhe atdhetarë.Kalendarin e aktiviteteve e ka bërë dhe e bënë kryesia e shoqatës “Trojet e Arbrit’’. Tash pas kuvendit kemi një kryesi të gjërë e cila në gjirin e saj ka njëzet e shtatë antarë të kryesisë nga të gjitha trojet shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare.Në kryesi kemi të pranishme pjesmarrjen e femrës intelektuale shqiptare, ku nga njëzet e shtatë antarë të kryesisë, nëntë janëfemra intelektuale. Një rëndësi te veçantë i kemi kushtuar edhe përfaqësimit rajonal, ku në kryesi kemi intelektualë nga të gjitha trojet shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare, pa harruar edhe perfaqësimin e moshave të ndryshme, duke pasur një përzierje gjeneratash duke filluar tek ma e reja e cila është në moshën njëzet e katër vjeçare dhe vazhduar tek më i vjetri që ka kaluar moshën tetëdhjetë vjeçare.

Pyetje-Sa anëtarë ka shoqata dhe si keni menduar të afroni pranë edhe të rinjtë?

-Nue Oroshi- Shoqata ’’Trojet e Arbrit’’ ka njëqind e pesëdhjetë antarë intelektualë nga të gjitha trojet shqiptare. Ne ju kemi dhënë mundësi të ligjërojnë edhe të rinjve dhe të rejave që janë në fazën e parë të zhvillimit të personalitetit të tyre shkencor. Në një lloj mënyre kemi shërbyer si një institucion shkencor qëju kemi hapur rrugën kuadrove të reja. Ne këtë aspekt jemi sërish të hapur që të bashëkpunojmë me brezat e rinj. Pa harruar edhe veprimtarët e vjetër kombëtarë që kanë marrë pjesë aktive me herët nëpër organizata dhe parti politike dhe që aktivitetin e tyre kombëtar e kanë shprehur përmes paraqitjes së punimeve me fakte dhe të argumentuarashkencërisht! Në këtë rast aty këtu kemi pasë kritika nga disa historianë të cilët ende nuk kanë dalur nga gëzhoja e mentalitetit komunist të të shkruarit të historisë. Ata harrojnë se një intelektual veprimtar në Diasporë që tërë jetën ja ka kushtuarcështjes shqiptare, pavarësisht se jeton në Evropë apo Amerikë, ka mundësinë të vizitojë arkivatqëndrore, dhe kësaj t’ibashkëngjisë edhe letrat dhe dokumentet e veprimtarëve kombëtarë, që, dorën në zemer, kanë qenë intelektualë të vërtetë, duke njohur nga pesë apo gjashtë gjuhë të huaja.

Pyetje-Pasi të përfundojë ky tur i qyeteteve kryesore të trojeve shqiptare si mendoni të vijoni me aktivitetet shkencore? Për sa kohë keni menduar të zgjeroheni me këtë kalendar?

-Nue Oroshi-Sa më shumë kalon koha dhe thellohemi në ndricimin e Historisë shqiptare, në pah dalin edhe shumë ngjarje dhe portrete historike për veprimtarinë kombëtare të të cilëve, ende nuk dihet asgjë ose kjo veprimtari është shtrembëruar aq shumë sa, që atdhetarët e vërtetë na i kanë quajtur me emrin „tradhtarë“, ndërsa tradhëtarët në të shumtën e rasteve na i kanë bërë atdhetarë. Por këtë mit të tyre e kemi rrëzuar për tokë. Për këtë arsye aktivitetet duhen mbajtur edhe në shumë qytete të tjera shqiptare, aty ku ende nuk kemi arritur të mbajmë sesione shkencore. Natyrisht që nuk do të lëmëmënjanë as Malësinë e Dedë Gjon Lulit,Prek Calit e Mehmet Shpendit. Edhe aty në një të ardhme të afërt do të mbajmë një sesion shkencor.Këtë kalendar nuk do ta ndalim deri sa t’ja mbërrijmë bashkimittë kombit shqiptar. Jemi të detyruar të bëjmë një punë të tillë për faktin se në këtë rast po e luajmë rolin e dy akademive shqiptare, që fatkeqësisht asnjëra nuk është në nivelin e duhur ta luajnë rolin e tyre historik për përgatitjen e një koncepti gjithkombëtar shqiptar. Dhe këtë punë për momentin po e kryen Shoqata e Intelektualëve Gjithshqiptarë “Trojet e Arbrit ’’.Përveç aktivitetit shkencor ne në të ardhmen do ta luajmë edhe një rol tjetër.Do t’ju shkruajmë kancelarive perëndimore që të na përkrahinkonceptin tonëkombëtar dhe të bashkohen Trojet Shqiptare në një shtet të përbashkët, ku ky shtet do të jetë i fortë si në aspektin politik po ashtu edhe në atë ekonomik, ndërsa disa aktivitete tjera do t’i bëjmë publike me kohën, pikërisht kur do t’ju afrohemi që t’i kryejmë këto cështje të nevojshme kombëtare.

Pyetje-Si do t’ua përcillni shoqërisë punën dhe kontributin e shoqatës suaj?

-Nue Oroshi- Punën tonë që nga themelimi e deri më tash shoqërisëja kemi përcjellë përmes mjeteve të shkruara, gazetave të ndryshme, televizioneve si dhe faqeve të internetit që sot janë duke e luajtur një rol mjaftë të rëndësishëm të informimit të shpejtë dhe të saktë. Personalisht nuk jam i kënaqur me përfaqësimin tonë nëtv qendrore si në Shqiperi po ashtu edhe në Kosovë dhe vise tjera etnike shqiptare. Të mos e paraqesësh një sesion shkencor me tetëdhjetë studiues siç ishte ai që e mbajtëm në Krujë vitin e kaluar dhe së paku mos të bësh një lajm, kjo cështje nuk do koment. Të bojkotosh sesionin shkencor për “Atë Gjergj Fishtën” mund të pyesimshikuesin se në shërbim të kujt janë televizionet tona qëpaguhen nga taksapaguesit tanë?Dhe nga ana tjetër pikërisht këto televizione shkojnë dhe i bëjnë reklamë një gjysëm poeti i cili në stilin e poezive ’’u rrit djali u ba burrë i thotë babës s’je kanë kurrë’’ bëjnë kronika të ndryshme dhe paraqitje spektakolare!

Pyetje-Cila është një ditë e zakonshme pune juaja?

-Nue Oroshi- Të them të drejtën shpesh herë ditët më zgjasin jashtzakonisht shumë ndërsa netët i kam shumë të shkurtëra, për faktin se jam i angazhuar në shumë drejtime. Fillimisht duhet të bëjë jetën e mërgimtarit të zakonshëm për të siguruar të ardhuratjetësore familjare, si dhe një pjesë e mirë për t’i ndarë për aktivitete kombëtare. Për këtë fakt kam hapur një firmë të vogël ku bëj shpërndarjen e verërave dhe rakisë së Kosovës në Gjermani, ku falë kësaj pune për një vit e gjysëm kam arritur që t’i kem tetë artikuj të gazetave gjermane që kanë shkruar për vererat e Kosovës, por duhet edhe shumë punë e angazhime që të vihen në vendin e duhur, verërat dhe rakia e Kosovës në tregun gjerman. Për këtë mëduhet të bëj edhe një punë të dytë, ku merrem me përkthime në Zyrën Federale të Migrimit, e ku vërtet më dhimbsen pa masë ato familje shqiptare,që po heqin të zitë e ullirit, duke marrë rrugëtime të gjata në Gjermani, por pa ndonjë mundësi që t’i njihet statusi edhe këtu në Gjermani. Më prekin thellë në shpirt sidomos femijët dhe vaji i nënave shqiptare!

Pjesën tjetër të kohës brenda ditës e kaloj duke kontaktuar me studiues nga të gjitha trevat shqiptare, dhe diaspora qoftë në përgaditjen e koncepteve organizative, qoftë në grumbullimin e punimeve të studiuesve por edhe duke degjuar këshillat dhe sugjerimet e shumta të tyre që në të shumtën e rasteve i marrë si këshilla serioze për aktivitete të mëtejme. Në mbrëmje shpesh herë më duhet të shkoj në takimet dhe mbledhjet e CDU-së, qoftë mbledhjet partiake, qoftë ato të Kuvendit Komunal të qytetit të Kielit ku ka tre vjet që jam deputet në këtë Asamble Komunale, njëherazi edhe sekretar i këtij Kuvendi që nga fillimi i mandatit tim në qershor të vitit 2013.

Pyetje-Sa jeni lidhur ndjeheni me komunitetin e shqiptarëve aty ku jetoni?

-Nue Oroshi- Ka njëzet vjet që jetoj në Gjermani. Asnëjëherë nuk e kam lënëmënjanë lidhjen me komunitetin shqiptar në Gjermani, e veçanarishtnë Kiel. Falë aktivistëve dhe veprimtarëve kombëtarë për këto njëzet vjetnëvarësi të periudhave kohore kemi organizuar demonstratat nëpër mbarë Gjermaninë, si dhe në qytetin ku banoj kemi mbajturtri demonstrata. Më pas kemi mbledhur mjete për Luftën Çlirimtare, e pas luftës kemi themeluar shoqatën shqiptaro- gjermane ’’Jetullah Islami’’, që e kemi pagëzuar me emrin e mikut tim që ka rënë dëshmor më2 Qershor 1999. Jetullahu ishte mik i yni dhe kemi pasur dhe kemi për detyrim që emrin e tij ta vendosim aty edhe ku e ka bërë vendin mëveprën e tij heroike.

Pyetje-A keni gjetur mbështetje nga partnerët gjermanë dhe cila është konsiderata e tyre për aktivitetin tuaj në drejtim të promovimit të kulturës shqiptare?

-Nue Oroshi- Gjermanët kanë një konsideratë të madhe për popullin tonë shqiptar dhe për kulturën tonë shqiptare. Flas këtu më shumë edhe për intelektualët, politikanët dhe ushtarakët Gjermanë të cilët u angazhuan që trojet shqiptare të kthehën nga perëndimi. Edhe në aspektin kulturor kemi mbajtur dhjetra tubime të përbashkëta shqiptaro- gjermane, ku kanëmarrë pjesë një spektër mjaft i madh i njerëzve të kulturës, artit dhe shkencës gjermane. Kjo nuk ka mbetur pa u regjistruar edhe në mjetet e informimit në gjuhen gjermane ku janë botuar dhjetra artikuj ,në bashkëpunim me Shtëpinë Filmike ’’Dig Doc’’ kemi arritur që t’i bëjmë dy filma Dokumentarë për Kosovë :’’7 Tage Kosova’’, dhe ’’Herkunfsland Kosova”. Vlen të veçohet fakti se në këta dy filma dokumentarë, siedhe në artikuj tjerë gjithmonë kam qenë i vëmendshëm që fjalën Kosovë, ta shkruaj “Kosova”, e jo “Kosovo”, siç prezantohet në të shumtën e rasteve në shtypin gjerman.

Pyetje-Cila është dëshira juaj më e madhe, një ëndërr që qëndron e heshtur por të cilën nuk keni hezitim ta ndani dhe me lexuesit?

Nue Oroshi- Unë kam dëshira që do të bëhen realitet dhe jo ëndrra. Dëshira ime më e madhe është të shoh trojet shqiptare të bashkuara. Do të punoj me përkushtimin më të madh që Trojet tona të bashkohen, në momentin që ato të bashkohen do të punoj që ky shtet shqiptar të udhëhiqet nga të rinjtë dhe të rejat që kanë talentin dhe dijën për t’i vuar gjërat përpara.E të rinjë dhe të reja të talentuar kemi mjaft, por atyre duhet t’ju japim mundësinë të tregojnë diturinë e tyre qoftë në aspektin politik, qoftë në atë shkencor, ekonomik ,ushtarak dhe shumë lëmi tëtjera.

Pyetje-Një mesazh në fund të këtij bashkëbisedimi…

-Nue Oroshi- Mesazhi im është mjaft i thjeshtë. Ta duam dhe respektojmëshumë më shumë njëri -tjetrin. T’i themi “ndal” orientimit të mbrapshtë politik që po bëjnë disa persona që në rend të parë e kanë vendosur interesin financiar, pa harruar se janë duke i shkaktuar shumë deme popullit dhe kulturës tonë kombëtare. Më shumë respekt për nënat dhe baballarët tanë shumë prej të cilëve janë tash tëmoshuar, sepse dhanë çdo gjë që të na përgatisin për jetë. Të kujdesemi për rininë tonë e cila në të shumtën e rasteve në mungesë të perspektivës po merr rrugën e gabuar! Mos të na kaplojë mendjemadhësia nëse arrijmë diçka në jetë, sepse sado i ditur të jetë njeriu, ai ka nevojë për këshillat dhe sugjerimet e miqve dhe dashmiëve që e rrethojnë!

Faleminderit

Shpetim Idrizi: Bashkimi kombëtar do të jetë busulla politike e PDIU

May 22, 2016 by dgreca

TIRANE, 22 Maj/ Me përfundimin e procesit të numërimit në të gjithë Shqipërinë, Shpëtim Idrizi është rizgjedhur kryetar i Partisë, Drejtësi, Integrim dhe Unitet. Ai mori 72.4% të votave nga 27.6% që mori kandidati tjetër Halil Hyseni. Menjëherë pas mbylljes përfundimtare të procesit të numërimit, Idrizi u shpreh para anëtarëve të PDIU-së, se bashkimi kombëtar dhe zgjidhje e çështjes çame do të jetë busulla e tij.

“Bashkimi kombëtar do të jetë busulla jonë politike e pandrysheshme, zgjidhja e çështjes çame do të jetë objektivi ynë i palëkundur. Prej dje unë, ne të PDIU-së, ndjehemi më të fortë për t’ia rinisur betejave të reja për këtë objektiv, me busullën e Kombit që na tregon hartën e rrugës sonë”, tha Idrizi pas shpalljes së rezultateve përfundimtare.

Gjithashtu Idrizi u shpreh se PDIU është një familje e vërtetë politike, me prani në të gjithë vendin. Ndërsa Halil Hyseni, i cili mori 27.6% të votave tha se vendimi i anëtarësisë duhet respektuar.
Në total për kryetarë të PDIU-së votuan 19634, ose 81.5 për qind të anëtarëve.

DED GJON LULI NË SHËRBIM TË BASHKIMIT KOMBËTAR

September 28, 2015 by dgreca

Nga Frank Shkreli.

Historia e kombit shqiptar gjatë shekujsh është përballur vazhdimisht me pengesa të llojllojshme të cilat kanë bërë të pamundur bashkimin shpirtëror dhe kombëtar të Shqiptarëve. Ishin këto pengesa të vjetëra e të reja, sipas orekseve të rastit të armiqëve të shqiptarëve, por të cilat ishin ndoshta më të rënda se pengesat me të cilat janë përballuar kombe të ndryshme të Ballkanit dhe të Europës në rrugën e tyre drejtë bashkimit kombëtar. Megjithëse këto pengesa, për shqiptarët ishin tepër të mëdha gjatë gjithë historisë së tyre, dëshira dhe ndërgjegjëja e tyre për bashkim kombëtar nuk u shua kurrë. Por pa marrë parasyshë pengesat historike për bashkimin e shqiptarëve, historia e shqiptarëve ka plot raste bashkimesh krahinore dhe fisnore shpirtërore të shqiptarëve, madje janë shënuar edhe përpjekje për organizime panshqiptare, që ndër më të famshmet, ishin Lidhja Shqiptare e Skënderbeut në Lezhë dhe Lidhja e Prizrenit — përpjekje këto të udhëhequra nga figura më të shquara të kombit shqiptar, dhe të cilët me veprat e tyre patriotike u dalluan për veprimtarinë dhe luftën e tyre drejtë bashkimit shpirtëror dhe kombëtar të shqiptarëve. Njëri prej këtyre figurave është edhe Ded Gjon Luli nga Malësia e Madhe. Me 24 shtator 2015 u mbushën 100-vjetë nga vrasja tradhëtisht e tij, kur mbaroi njëri prej kreshnikëve më të shquar të kombit shqiptar.

https://www.youtube.com/watch?v=ZwWOPluuBaU

Deda ishte prijsi i kryengritjes së Malësorëve kundër Perandorisë Osmane, kryengritje e cila çoi në ngritjen e flamurit kombëtar për herë të parë në trojet shqiptare, ç’prej kohës së Gjergj Kastriotit — Skënderbeut. Sipas historianëve, kryengritja e Malësorëve kundër otomanëve dallohej nga kryengritjet e tjera të shqiptarëve — mbi të gjitha — për nga karakteri mbarëkombëtar i saj, gjë që si e tillë më në fund tërhoqi edhe interesimin dhe mbështetjen e Ismail Qemalit dhe Luigj Gurakuqit. Pasi angazhimi dhe lufta serioze e Malësorëve me në krye Ded Gjon Lulin tërhoqi vëmendjen e tyre, ata shkojnë për tu takuar me Malësorët e Ded Gjo Lulit dhe si përfundim përpilojnë Memorandumin i cili përmbënte kërkesat mbarëkombëtare të Shqiptarëve për një Shqipëri me administratë, gjuhë dhe buxhet të vetin.
Memorandumi në fjalë ishte, në të vërtetë, një pasqyrim i kërkesave të gjithë shqiptarëve për vetadministrim në mbarë trojet e veta. Kërkesa kryesore e Ded Gjo Lulit, siç sugjeron edhe kënga popullore, ishte se Shqipëria donte vedin me sundue.

Ded Gjo Luli, shkrue ka letër,

t’parit Shkodres o ia ka çue,

Se Shqipnia nuk don tjetër,

veç don vedin m’e sundue…

Si rrjedhim, kërkesat e Malësorëve të shfaqura në Memorandum, i bënë kryengritësit e maleve t’i paraqiteshin botës së atëhërshme si përfaqsues të aspiratave të mbarë kombit shqiptar. Lufta për liri e Malësorëve, ishte simbol i vëllazërimit të kombit shqiptar dhe tregoi se Shqiptarët kishin një atdhe që dëshironte liri dhe dritë dhe bashkim kombëtar. Prijsi i Malësisë së Madhe dhe malësorët e tij nuk kishin filluar kryengritjen dhe luftën kundër pushtuesve për përfitime personale, ideologjike ose krahinore, por ishte një nismë e tyre për liri, jo vetëm për krahinën e Malësisë së Madhe, por ishte një luftë për mbijetesën e kombit shqiptar në të gjitha trojet e veta. Si e tillë, pra lufta e tyre kishte qëllime mbarëkombëtare. Si frymëzuesi i këtyre përpjekjeve mbarë kombëtare, Ded Gjon Luli mbetet edhe në këtë 100-vjetor të vdekjes së tij, një mbështetës i përjetshëm i idealeve dhe i fateve afat shkurta dhe afat gjata të trojeve etnike shqiptare dhe bashkimit të tyre.

Frymëzimi dhe e kryengritjet e Ded Gjo Luli dhe të luftës së Malësorëve ndez[n flake gjithë trojet etnike shqiptare për liri dhe vetqeverisje. Si rrjedhojë, gazetat europiane të kohës shkruanin për Shqipërinë dhe shqiptarët, jo më si një frazë e zbrazët gjeografike, por për një popull që ishte në prak të lirisë dhe të çlirimit nga zgjedha shekullore e pushtimit turk. Për një popull i cili dëshironte bashkim kombëtar të trojeve të tija etnike, ndër më homogjenet në Europë, pasi si sanxhak ottoman, Shqipëria ishte e ndarë në vilajete dhe administrohej nga një sistem i egër administrativ i imponuar nga otomanët. Kryengritja e Malësorëve, në krye me Ded Gjo’ Lulin, frymëzoi pastaj edhe kryengritjet e tjera mbarë shqiptare në Kosovë dhe anë e mbanë trojeve të tjera shqiptare, duke çuar më në fund në shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë me 28 Nëntor, 1912. Dedë Gjo’ Luli, si rradhë ndonjë tjetër patriot shqiptar, pati guximin dhe trimërinë të sfidonte perandorinë osmane dhe kolonializmin e institucioneve të saj. Si i tillë, ndryshoi përgjithmonë historinë e kombit shqiptar, duke e çuar atë drejtë fillimit eventual të lirisë shoqërore dhe të pavarësisë politike në një shtet të pavarur, të quajtur Shqipëri. Vepra e tij dhe e malësorëve të tij, mbetet sot e kësaj dite një akt i madh historik e patriotik, që do të kujtohet gjithmonë me krenari frymëzuese dhe si simbol i paharrueshëm i fuqisë morale dhe të vlerave atdhedashëse të malësorëve dhe të kombit shqiptar në përgjithësi për të jetuar në liri duke sunduar veten, larg influencave të huaja, kundër pushtuesve të huaj dhe të gjithë atyre që historikisht nuk ia kanë dashur kurrë të mirën shqiptarëve.

Gjithashtu, në këtë 100-vjetor të vrasjes së Ded Gjon Lulit, ne e ndjejmë veten kryelartë si malësorë, mbasi herojtë dhe dëshmorët e Kryengritjes së Malësisë së Madhe – kësaj kalaje të patundur arbërore ndër shekuj, ku nderi e burrënia përkundën në të njëjtin djep — si vëllëzër e motërat tona, të një gjaku, të një kombi, ata dhanë kontributin e madh duke ndezur flake kryengritje mbarë kombëtare, që më në fund çuan në shpalljen e Pavarësisë së shtetit shqiptar me 28 Nëntor, 1912, duke u bërë kështu dallëndyshet që paralajmëruan pavarsinë e shqiptarëve. Ata, me heroizmin dhe sakrificën e tyre — si gjyshët dhe stërgjyshët e shqiptarëve ndër shekuj — i ndëjtën besnikë vlerave shekullore të fisit të shqiptarëve: mbi të gjitha drejtësisë dhe lirisë si dhe vet-sundimit të Kombit Shqiptar – besës e burrënisë, nderit dhe dinjitetit njerëzor, përballë robërisë shekullore të perandorisë turke, si dhe armiqëve të afërt dhe të largët të kombit shqiptar ndër shekuj. Ded Gjon Luli ishte personfikimi i këtyre vlerave shekullore të shqiptarit.

Në këtë 100-vjetor të vrasjes në tradhëti të Ded Gjon Lulit, duhet të kujtojmë, se ai dhe kryengritsit e tij malësorë i erdhën në ndihmë tokës arbërore, ndoshta në periudhën më kritike të historisë së saj. Në një kohë kur dukej sikur shpresave shekullore të shqiptarëve për liri por edhe identitetit arbëror të shqiptarëve po u vinte fundi dhe kur tokat shqiptare ishin venë në ankandë – dhe kur armiqtë e shqiptarëve me influencë nepër kancelaritë e Europës, përpiqeshin të bindin botën se nuk kishte komb shqiptar. Kryengritjet e malësorëve të udhëhequr nga Ded Gjon Luli, i treguan Europës se, po këtu ka një komb shqiptar, se kjo tokë e vjetër nuk mund të nxirret në ankand për tu shitur. Duke ngritur flamurin e Gjergj Kastriotit Skënderbe për here të pare ndër shekuj, ata e ringjallën atë, duke ndërruar përgjithmonë fatin dhe epokën e Shqiptarëve.

Si i tillë, Ded Gjon Luli është i të gjithë Shqiptarëve, anë e mbanë trojeve etnike në Shkodër, Tiranë, Gjirokastër, në Shkup e Manastir, në Prishtinë e Prizren, në Ulqin e në Tivar. Trimëria dhe vendosmëria e herojve të kombit si Ded Gjo Luli, ndaj avancimit të kauzës për liri e pavarësi mbarëkombëtare mbrenda kufijve etnikë të shqiptarëve, janë arritje të cilat në mënyrën e tyre unike, kanë kontribuar dhe duhet të vazhdojnë të frymëzojnë dhe të kontribojnë në formimin e ndërgjegjës dhe të zhvillimit kombëtar edhe sot.

Në këtë 100-vjetor të vdekjes së Ded Gjon Luli meriton të njëjtin respekt që i akorduan atij rilindasit e kombit dhe baballarët e pavarësisë së Shqipërisë, si Ismail Qemali dhe Luigj Gurakuqi. Mungesa e respektit për Ded Gjo Lulin si person dhe e veprës së tij atdhetare do të konsiderohej si një mungesë vlerash kombëtare e brezit të sotëm të klasës politike shqiptare për të cilat luftoi dhe vdiq 100-vjetë më parë Ded Gjo Luli. Vlerat e tyre ishin të qenët besnik Atdheut, drejtësisë dhe lirisë së Kombit Shqiptar — besës e burrënisë, nderit dhe dinjitetit njerëzor, përballë sfidave me të cilat përballen sot shqiptarët anë e mbanë trojeve të veta. Ded Gjon Lulit nuk i është njohur gjithmonë kontributi i tij i vërtetë në historinë mbarë kombëtare të shqiptarëve. Fan Noli, pasi ka shkruar me një rast se ndonëse Ded Gjon Luli e kishte tërhequr atë shumë, “për trimëritë, mençurinë, guximin dhe vetëdijen e lartë që kishte dhe për sakrificat që bënte për Atdheun e tij”, Noli shprehet se, “Jam ndjerë i pezmatuar, kur vonë u rehabilitua nga sistemi komunist dhe shumë pak u përmend”, Ded Gjon Luli. “Rregjimi komunist me heshtjen e tij e dënoji për së vdekuri heroin e luftrave për Flamur dhe Pavarësi, Dedë Gjo Lulin. Fatkeqsisht është kjo një heshtje që vazhdon edhe në periudhën post-komuniste. Megjithëkëte, “Historia vonon, por nuk harron”, ka shkruar Fan Noli në kujtim të heroit mbarëkombëtar, Ded Gjon Lulit. Çdo komb tjetër po mos të kishte një hero si Ded Gjo Luli, do ta çpikte një të tillë.

FESTIVALI I GJIROKASTRES- KUR TE FTOJNE DHE TE INJOROJNE!

July 18, 2015 by dgreca

Festivali Folklorik Kombëtar Gjirokastër 2015 – injorojë Ansamblin Bashkimi Kombëtar i cili përfaqësojë Shqiptarët e Amerikës/
Intervistë e posaçme e gazetarit te komunitetit Beqir SINA me Gjergj Dedvukaj – kryetar i Ansambalit Bashkimi Kombëtar nga Nju Jorku, dhe kordinatorin e pjesëtarin e këtij ansambli këngëtarin e mirënjohur ulqinak Haxhi Zeneli/
Më pare se te shkojmë tek Festivali Folklorik Kombëtar Gjirokaster 2015, cila ka qenë rruga e juaj deri në këtë festival?
Haxhi Zeneli – kordinator dhe pjesëtari i këtij ansambli këngëtari i mirënjohur ulqinak : Rruga për në këtë festival, është vetë historia 23 vjeçare e këtij ansambli folklorik shqiptarë në Amerikë. Dashuria për folklorin ka qenë e madhe, kështu që një grup i këtyre adhuruesëve të asaj kohe, morën vendimin që këtu në qytetin e New York-ut, me qëllim të ruajtjes së identitetit të tyre të organizohen përmes formimit të ndonjë shoqërie kulturo- artistike, klubi apo shoqate. Kështu që në vitin 1984,me qendër në Bronx ( NY), nga një grup atdhetarësh u themelua Klubi“Jusuf Gërvalla”, përmes të cilit filloi angazhimi i organizuar për çështjen kombëtare. Në kuadër të Klubit u krijua edhe Shoqëria Kulturo-Artistike “Ded Gjon Luli”, e cila kishte synim që përmes të foklorit dhe këngëve shqiptare të ngritet vetëdia kombëtare e shqiptarëve që jetonin në diasporë,dhe njikohësisht të ndikohet në ngadalësimin e asimilimit të rinisë në mërgatë.
Siç n’a shpjegon drejtuesi i këtij ansambli z. Gjergj Dedvukaj, një ndër anëtarët e SH.K.A. ”Ded Gjon Luli” kjo Shoqëri, punoi për disa kohë, por për anëtarët e kësaj shoqërie, kjo nuk mjaftonte, ata donin diç më tepër dhe donin që mos të ndalen vetem në Malësi, ata donin që të formonin një ansambël ku mund të përfshihet folklori i të gjitha trojeve shqiptare, prej nga Jugu deri në Veri. Dhe, pikërisht para 22 viteve, Shoqëria Kulturo-Artistike “ Ded Gjo Luli” u shëndërrua në ansambël, i cili u pagëzu me emrin ”Bashkimi Kombëtar”. Në formimin e këtij ansambli të ri morën pjesë : Gjergj dhe Gjon Dedvukaj,Vasel Shkreli,Luigj Tinaj,Tom Gjergji etj. ”Bashkimi Kombëtar” shumë shpejt u bë i njohur dhe tërhoqi shumë artistë të tjerë të komunitetit nga të gjitha moshat, të cilët kaluan nëpër dyert e këtij ansambli, siç ishin: Arben dhe Xhon Krasniqi, Haki Krasniqi, valltarja e ansamblit Lile Cingu, Dile Gecaj, unë Haxhi Zeneli, Shaban Lajçi, Agim Rugova, Entela Ilirjani, e shumë, shumë të tjerë, të cilët morën pjesë në shumë koncerte dhe festivale në mbarë botën të banuara me shqiptarë, ku padyshim që kontribuan për të ruajtur vlerat kombëtare në diasporë.
Me këtë rast nuk mund të rrijmë pa përmendur edhe një artist mjaft të shquar të folklorit kombëtar, artistin e merituar Sali Mani,dhe kontributin i tij ndaj këtij ansambli i cili kompozoj shumë këngë pa asnjë kompenzim material. Sali Mani prej kohës që jetonte në Shqipëri kompozoi enkas këngën që u bë mjaft e njohur të asaj kohe, pra është fjala për këngën “Ku po shkoni djemt e ri, kujt ia leni këtë Malësi” me një motiv shumë prekës, dhe mesazh i rëndësishëm, për ata që u larguan nga trojet e veta ose u dëbuan nga oku- puesit e huaj. Kjo këngë u këndua nga vëllezërit Gjergj dhe Gjon Dedvukaj në festivalin e Gjirokastrës të vitit 1988. Pas këtij festivali kjo këngë u bë hit dhe u këndua nga shumë këngëtarë të tjerë.
Dhe kështu ju morët rrugën për në Festivalin Folklorik Kombëtar Gjirokaster 2015!
-Gjergj Dedvukaj (kryetar i Ansambalit Bashkimi Kombëtar): Po! Sigurisht! Të entuziazmur antarët që nga mosha 7 vjeçe e deri tek mosha 70 vjeçe,morëm rrugën e gjatë për në Festivalin Folklorik Kombëtar Gjirokaster 2015. Siç po shifet shqiptaret që jetojnë jashtë atdheut, të cilët arritën në mëmëdheun e tyre, që të festojnë së bashku me vellezërit e tyre të një gjuhe dhe gjaku, dhe për të treguar që edhe ne atje në botën e larget po mundohemi ti ruajmë këto vlera folklorike kombëtare.
Në mos gabohem ju jeni pjesmarrës i disa festivaleve kombëtare në Shqipëri, Kosovë e Mal të Zi dhe këtu në SHBA, cilat janë arritjet e juaja në këto festivale ?
Gjergj Dedvukaj : Arritje unë do të quaja në rradhë të parë – atë që ne e kemi edhe misonin tonë kombëtar – Bashkimin Kombëtar, ruajtjen dhe kultivimin e foklorit të bukur shqiptar dhe trasmetimin e tij brezave pra fëmijëve tanë në diasporë. Kjo ka sjell atë që interesimi i jonë, ka qen që mos të harrojmë traditat tona edhe këtu në gyrbet. Ne marrin pjesë më ansamblin tonë para shumë viteve, po thuajse prej nga viti 1983 e këtejë nuk jemi ndalur asnjëherë pa marr pjesë, në çdo festival kombëtar në vendlidnje. Duke konkuruar madje shumë suksesëshme në të gjitha festivalët që kemi marr pjesë.Të kujtojë vetëm atë, siç është viti 2013, dhe, Ansambli ynë u vlersua me çmim të parë në Festivalin Kënga Jehonë në Strugë, dhe në Festivalin Folklorik në Rapsha 2013 në trojet shqiptare nën Mal të Zi.
Pjesmarrjen tuaj në Festivalin e Gjirokastrës a mund t’a quajmë pjesën më te suksesshme të Ansamblit Bashkimi Kombëtar nga Nju Jorku ?
-Haxhi Zeneli : Pse jo! Ansambëli ynë shkoi në Gjirokastër kësaj rradhe, mbasi kishte pregatitur një program të larmishëm me pika mjaft domethënëse. Si për shembull hyrjen në skenë, jemi munduar të paraqesim një Bashkim Kombëtar, duke kënduar këngë nga veriu që këndojë Vasel Shkreli dhe u përcjell nga grupi, kurse në anën tjetër të skenës së festivalit na paraqitët këngëtari i ri Adem Kaliqi, i cili është lindur dhe rritur në Sh.B.A.me këngën labe, duke prezentuar një mozaik këngësh dhe veshjeve të mbarë trevave shqiptare, dhe nga pikat të tjera interesante për spektatorin ishin edhe fëmit të moshave shumë të reja si: Klement dhe Artoneta Bujaj, Klaudija Hysaj, Suzana Junçaj, Angjela Preldakaj, që lindën dhe u rritën në Amerikë. Këto fëmijë krijuan emocione disa herë spektatorëve, së bashku me grupin e talentuar të velltarëve nga Detroti,n ën udhëheqëjen e koreografës Joli Agolli, që i treguan Shqipëris se ne bijtë e juej nuk i harrojme traditat dhe këngët shqiptare kudo që shkojmë. Megjiatë, ne e konsiderojmë këtë pjesmarrëje të suksesëshme, për shumë arsy. Por ma kryesorja është ajo që këto të rinjë që morën pjesë në festival u knaqën, dhe nuk do të harrojn asnjëherë se cilit komb i takojnë, kjo është me rëndësi për neve që mos ti humbim brezat këtu por të punojme me ta, pa marr parasysh se atje në vendëlindëje nuk i japin rëndësi kësajë vepre.
Mbas kësaj pjesmarrje dhe ardhjes në Nju Jork, ju jeni shprehur së bashku me pjesëmarrësit, por edhe si drejtor shumë i pakënaqur , madje ju pretendoni se jeni injoruar në këtë festival – Përse ka ardhur gjithë kjo pakënaqësi ?
-Gjergj Dedvukaj : Shkuam me të vërtet të entuziasmuar të gjithë antarët së bashku, ku pjesëmarraja ishte e ndërthur shumë bukur – “brez pa brezi” nga njëra krahinë në tjetrën nga jugu në veri, që nga mosha 7 vjeçe e deri tek mosha 70 vjeçe, së bashku morëm rrugën e gjatë për në Festivalin Folklorik Kombëtar Gjirokaster 2015. Sshkuam për të treguar se shqiptaret që jetojnë jashtë atdheut, deri në Amerikën e largët, të cilët arritën në mëmëdheun e tyre që të festojnë së bashku me vellezërit e tyre të një gjuhe dhe gjaku, erdhën si vëllezër e motra të një gjaku që na vlon në vena – për të treguar që edhe ne atje në botën e largët po mundohemi ti ruajmë dhe mbajmë këto vlera të vyera folklorike kombëtare, vetëm shqiptare.
Por, siç dukët kjo nuk i beri përshtypje askujt në “Tokën Mëmë Shqipëri” ! simbas jush pse?
Gjergj Devukaj – Haxhi Zeneli : Çuditërisht! Si ka mundësi që shqiptarët të tregohen kaq të ftohët ndaj “mikut”, dhe pasi që hyre në shtëpi, nuk del as kushë në derë me të përshëndet, kjo nuk ka ndodhur në Shqipëri më kurr më parë. Mbasi ne si shqiptarë jemi dalluar për mik pritjen dhe bujarinë shqiptare. Sa herë që kemi shkuar jemi pritur në mënyrë të pa përshkrueshme, bile kanë shkruar edhe libra për neve. E themi këtë, me shumë përgjegjësi, se gjatë qëndrimit tonë në Shqipëri, pesë ditët e festivalit, as që u interesua dikush të kontaktojë, apo të paktën të na urojë një mirëseardhëje të thjesht, ashtu siç i ka hije Shqiptarit!
-Përse mendoni se ndodhi kjo ?
-Gjergj Dedvukaj : Përse ndodhi kjo ne nuk e dim?! do të kishte qenë mirë në se u jepet mundësia këtë pyetje tja drejtonit atyre qe e organizuan këtë festival. Ata duhët t’a din më mirë , pra vetëm ata që organizuan dhe udhëheqënin këtë festival. Ne nuk pam as organizatorët e festivalit apo dikush tjetër të na ofrohëshin më ndonjë përshëndetëje, përveç një shoqërues që kishin caktuar të na shoqëronte vetëm “3 ditë që ata mbulonin”, i cili nuk kishte shumë kompetenca që të marrin vendime pa pyetur ministrin. Vend-qëndrimi ynë ishte i caktuar në qytetin e Sarandës,dhe prej aty ne udhtonim për në Gjirokastër. Ne për të qenë ma të pregatitur, muerëm vendim, që ne të udhëtonim dy ditë para për në Shqipëri, sepse, donim që të i përshtashteshim sa më mirë vendit tonë. Me të mbrrrijtur në Tiranë, në aeroport ne pamë një njeri që qëndronte aty me një karton në dorë i cili priste, ku e kishte të shkruar Detroiti, por ne e dinim grupi i Detriodit kishin arritur dy ditë para neve, dhe e kuptuam se diçka ishte ndonjë gabim. Megjiatë vazhduam rrugën për në qytetin e Sarandës. Kështu, që pranë nesh qëndronte shoferi që kishte për detyrë të na shpiente në Gjirokastër natën e përformancës së ansamblit tonë,dhe çdo destinacion tjetër duheshim ne të pagunim nga xhepi, pikrisht ashtu edhe ndodhi.
Me duhet të sqarojë për lexuesin tuaj të respektuar se natën e 15 Majit që ne ishim të caktuar të shfaqnim programin tonë, shumë media televizive dhe gazetar qendronin për rreth nesh, por as që i shkonte ndër mend të na pyesnin se nga vinim? apo kush ishim? dhe kend prezentonim aty, shkurt ne nuk egzistonim, çka do të thotë një injorim total nga ana organizative e këtij festivali “madhështor”. Neve, na kishin caktuar si grup pershendetës të FFK, ndërkohë që Ansambli Bashkimi Kombëtar nga Amerika, ishte Grupi më i madh i festivalit, kishte një përbërëje prej 35 vetave, pra nuk ishim pak që dikush mos të na vrejë në prapaskenë apo në skenë.
Si u përcoll tek publiku shfaqja e Ansamblit Bashkimi Kombëtar nga SHBA?
-Gjergj Dedvukaj – Haxhi Zeneli : Sipas mesazheve që arritën tek neve nga bashkvendasit tanë, u tha se ishin shtangur para ekraneve televizive në Shqipëri, trevat shqiptare dhe SHBA, dhe vende të tjera ku jetojnë shqiptaret. Shumë adhurues të folklorit që kane kan mirëpritur dhe përcjellur programin e këtij festivali nga vëllezërit e tyre, që i shkuan në këtë festival kombëtar për t’i përfaqësuar sa më denjësisht vlerat tona kombetare, sidomos foklorit tonë ruajtur dhe mbajtur aq bukur jasht atdheut në diasporë, këtu përtej oqeanit në SHBA. Për të ju treguar të gjithë shqiptarve se edhe neve mburremi me brezin e ri që rritet në ShBA, me gjuhën e ëmbël dhe të bukur shqip, të këngës dhe valles së bukur shqip, sepse edhe ne kemi ruajtur të njëjtat vlera kombëtare që kemi bartur me vete, kudo ku jetojmë dhe nuk i harrojmë, por përkundrazi po i kultivojmë tek brezat tanë që lindën dhe rritën jashtë atdheut të baballarëve të tyre.
Por, fatkeqësisht, këto adhurues (telespektator) të cilët kishin pritur me kurreshtje para ekraneve, dolën të zhgënjyer nga televizioni shtetror RTSH dhe FFKGJ-2015, i cili transmentonte çdo natë grupet që merrnin pjesë në konkurimet e këtij festivali”mbarëkombetar” dhe nuk i dha vendin që i takonte Ansamblit Bashkimi Kombëtar nga Amerika. Aqsa për Ansamblin ”Bashkimi Kombëtar” ata nuk ja arritën të sigurojnë nji gjysmë ore në valët e kësajë medi-televizive. Dhe, ende edhe kësajë dite mendojmë se programi i ynë, nuk është shfaqur nga mediat televizive.
Po për Haxhi Zenelin si këngëtar i njohur dhe me eksperiencë të gjatë nëpër festivale, çdo të thotë pjesmarrja e Ansamblit Bashkmi Kombëtar nga SHBA në Festivali Folklorik Kombëtar Gjirokaster 2015? dhe ky vlerësim!
-Haxhi Zeneli : Pjesmarrëja e ansamblit tonë në FFKGJ, kuptohët se ka një rëndësi shumë të madhe, por, se këtu duhët të theksojmë diçka shumë me rëndësi : se ne si grupe të disaporës :”Pse të ndihëmi si të diskriminuar” ? siç ndodhi fatkeqësisht kësaj radhe. Unë, mendojë kjo ka radhur ngaqë grupet folklorike që jetojnë në Diasporë, ende trajtohën si grupe të hueja – nuk pranohën si grupe konkuruese, por si përshëndetëse. Ndërkohë, që të gjithë shqiptarët nga të gjitha trevat, brënda dhe jasht Shqipërisë, marrin pjesë si konkurues në festival, përveç atyre të diasporës, nuk mund ta kuptojmë logjikën e këtij koncepti dhe llojit të organizimit. Kurë dihet fare mirë se këto grupe nuk lëjnë asgjë mangut në ruajtjen e identitetin dhe vlerat e folklorit kombëtare atje ku jetojnë, bile për mendimin tim – kjo është ma me rëndësi, që këto vlera po ruhën jashtë Shqipëris, jo vetëm që i ruajn, por edhe i trashogojnë tek brezat e rinjë. Bile ne vrejtëm diçka të jashtzakonshme në FFKGJ-2015, se në mesin e grupeve vendore kishte shumë pak të rinj dhe fëmijë, kjo na jep të kuptojmë se ndoshta ka rënë Interesimi për folklorin tonë të vyer dhe të bukur. Për çka Ansambli ynë, Bashkimi Kombëtar nga Amerika, kishte së paku 10 fëmijë, çka nënkupton se ne e marrin me seriozitet trashigimin e folklorit kombëtar këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Shqiptarët, kudo që jetojnë janë Shqiptar, dhe ata duhët aty të marrin pjesë thjesht si shqiptar. Nëpër mes të këtij arti folklorik popullore, populli ynë do të jet edhe më i bashkuar. Mjaft ishim të ndarë, për 50 vjetë, tashti duhët të gëzohemi, dhe sot nuk na ndalon kush të bashkohemi.Përse shqiptarët e diasporës të trajtohën si të huaj, deri kurë kjo? përkundrazi festivali folklorik duhet të shërbej si urë lidhëse në mes shqiptarëve nga do që vinë. Sepse, unë mendojë se kjo do të stimulojë edhe më tepër në ruajtjën e vlerave tona kombëtare, kudo që shqiptarët jetojnë..
Zoti Zeneli – A mund t’a quajmë këtë çfarë ndodhi një “lapsus” apo disa njërëz në këtë festival kan pasur me qëllim t’a injorojnë me të vërtet diasporën ?
Haxhi Zeneli : Unë të ju them të drejtën nuk e kuptojë, dhe nuk dua që të besojë atë. Dhe, nëse diaspora injorohët me qëllim, atëherë mendojë se do të ishte një fat i zi për atë vend, e sidomos për Shqipërin, kur dihët fare mirë ndihma e diasporës me dekada, prej nga koha e Fan Nolit e këtej çfar ka bër dhi ka ka dhënë kombit shqiptar. Por megjithatë, nuk besojë të ishte një lapsus, edhe po të mendonim se ishte një lapsus, atëherë përse koncerti ynë as në Radio Televizionin Shqiptar – TVSH nuk u shfaqë? më vjen keq që shumë bashakatdhetar, që kanë pritur të shikojn këtë koncert, por më kotë, unë dhe kolegët e mi ju kërkojë ndijesë atyre, dhe ju them se ne ju kemi prezentuar në mënyrën më dinjitoze, por, faji nuk ishte i joni për mosshfaqëjen nëtelevizor dhe midiat e ndryshme. Ne kishim pasur dëshirë ta dimë se ku ka qen ngecja. Nuk e di se si ta quej, ne nuk duam të spekulojmë, por do të ishte e pikllueshme që dikujt si ka pëlqyar diçka?!Dhe, çfarë ka mundur mos t’u pëlqejë? emri i Ansamblit”Bashkimi Kombëtar”?,apo ndoshta flamuri Amerikan që kishim me vete së bashku me atë Shqiptar.
Po për ju Zoti Dedvukaj, mediat a e bënë punë në tyre? dhe ku i shihni mungesën e tyre?
-Gjergj Dedvukaj: Ishte për tu habitur lajmi i pa sakët nga media që u dha në emisionin e ”Zerit të Amerikës” në gjuhën Shqipe! nga krorespondenti i saj në Gjirokastër : se në FFKGJ-2015, Shqiptarët e Amerikës i përfaqësuan vetëm këngetarët : Merita Halili, Eli Fara, Gëzim Nika dhe fis-harmoniçisti Raif Hyseni, Çka do të thotë se ne nuk kemi asgjë kundra këngëtarëve dhe kolegëve tanë respektuar, por lajmi duhët të ishte i plotë dhe i sakët. Kurse, dihët se këta këngëtar ishin të ftuar special për natën “GALA”, ku aty ka pasur edhe këngëtar të tjerë të ftuar siç ishte edhe Rrona Nishliu, pra këta ishin speciale dhe nuk përfaqësonin vendet se nga vinin. Përfaqësues nga SHBA ishte Ansambli ”Bashkimi Kombetar”, që kishte 35 veta, së bashku me grupin e valltarëve të rinj nga Detroiti, me një histori prejë 30 e ca viteve që ky Ansambël i përfaqësonin Shqiptarët e diasporës së Amerikës,dhe emri ynë as që përmend.
Atëhere, për ne si drejtues vjen në pah pyetja nga kush “Zëri i Amerikës” e mori këtë lajm ? Si ka mundësi një lajm i till nga një medije prestigjioze të bëjë një gabim të till!?,ende s’po kuptojmë se ku ishte burimi i këtij lajmi? kurë dihët fare mirë se : Ansambli “Bashkimi Kombëtar” është një ndër grupet e herëshme, ku vite me radhë ka marr pjesë, që nga vitët e sistemit mmonist, kanë udhtuar për në FFGJ, për të prezentuar diasporën e shqiptarëve të Amerikës.
Shqiptarët e Amerikës, çdo herë janë pritur me një respekt të veçant nga e gjithë Shqipëria, kurse kësajë radhe a është bërë me ndonjë qëllim injorimi i ansamblit tuaj, si mendoni ju!
Gjergj Devukaj : Dua të shtojë se megjiatë, kjo që ndodhi kësajë rradhe, ishte diçka e jashtzakonshme, nuk ishte e rëndomët, ishte hera e parë që ne u injoruam nga të gjithë. Pas gjithë kësajë”mikpritje”, na jep të kuptojmë se ne si grup ishim të tepërt dhe ishim të “pa dëshiruar” simbas meje në këtë festival. Në të gjitha festivalët që kemi marr pjesë, natën e fundit të festivalit jemi ftuar që të na jepet së paku një mirnjohje e vlerave tona folkoroke, kurse kësajë radhë, jo që nuk u bë kjo, por na u premtua nga shoqërues i ynë që një mirnjohëje do të ju dëgrgohët në SHBA, por, deri më tani s’ka arritur asgjë nga ana e tyre.
Me këtë rast më duhet të sjell shembuj që duhen vlerësuar! Kurë Ansambli i ynë çmohët dhe merr çmim në festivalët të ndryshme , si për shembull në atë të: Struges, Rapshes, në Festivalin e Berlinit etj. A mos vall jemi të huaj atje në tokën mëmë Shqipëri?Kjo është për t’u habitur se ne web-faqen e FFKGJ-2015, as një fotografi e Ansamblit tonë “Bashkimit Kombëtar”, nuk egzistonte, prandajë edhe ne jemi kurioz ta dimë se:a ishim apo nuk ishim pjese e jueja?apo ishim të huaj!
Këtu dëshirojë të faleminderojë Dr.Pr. Agron Fico, i cili enkas ka udhtuar nga Tirana, për në Kalan e Gjirokastrës, që për rrespekt të ansamblit tonë, dhe RTSH, i mori një intervist , ku ai foli për vlerat e Ansamblit tonë në superlativ, por për çudi as intervista e tij nuk u transmetua, edhe kjo na bënë të dyshojmë edhe më tepër.
Ku e shikoni të ardhmen e këtij festavli mbarë kombëtar ?
-Haxhi Zeneli : Nuk e di pro do të thoja se duke filluar qysh nga pritja mendojë se janë shumë mbrapa për një të ardhme ku ëndërrojmë të gjithë shqiptarët. Andaj mund të përfundojmë se : nëse kjo do të ishte e ardhmëja e këti festivali, mendojmë se kjo është një ardhmëri mjaft e vaktë pa ndonjë premisë. Nëse nuk merren parasysh traditat dhe mikpritja shembullore e këtij festivali, atëherë do të ishte e kotë që ky festival të merret me hulumtimin e thesarit të vjetër kombëtar. Festivali mbarë Kombëtar i cili po harron traditën dhe mikpritjen kombëtare, sepse edhe mikpritja është pjesë e folklorit tonë kombëtar, atëherë Festivali Folklorik Kombëtar i Gjorkastrës do të humbi qëllimin e vetë, në ruajtjën e vlerave kombëtare.
Së fundi a prisni ndonjë reagim nga organizatori i këtij festivali për atë që ka ndodhur – pra një “falje” publike ?
Gjergj Dedvukaj (kryetar i Ansambalit Bashkimi Kombëtar): Kuptohët që faljet janë të mirpritura, por, më mirë do ishte të na sqarohët përse ka ndodhur kështu? ku janë shkaqet? dhe, nëse ne kemi ndonjë gabim, atëherë të na komunikohët, që në të ardhmën mos të ndodhi, e nëse ata kanë probleme në mes partive të tyre dhe i ndahën punët sipas politikës s tyreë ditore, se kush të transmetohët në televizor dhe kush jo, atehere shteti shqiptarë, po jeton ende në të kaluarën, e saj kur kënga dhe folklori ishin pjesë e politikës. Nese, kjo është e vërtetë, atëherë ne urojmë që atyre që të çlirohën nga këto komplekse. Ne Amerikë na drejtohen ndryshe kur vijnë këtu, dhe na harrojnë e injorojnë, kur ne shkojmë ate, tek ne këtu në SHBA të gjithë ata que vijnë triojet shqiptare, janë pritur si vëllezër me respekt e bujari shqiptare pavarësisht se kujt u takojnë nga partitë të ndryshme. Ne, si shqiptarë të diasporës tradicionalisht i presim thjesht si Shqiptar. Sepse në nuk na interesojë bindjet e tyre politike, nuk vuajm nga ato komplekse, sepse, tek e fundit ata janë vellezerit tanë të një gjaku que kane ardhur nga toka mëmë, dhe, ashtu do të mbetemi.

“Bashkimi klasik ?! Nga kush, si, përse tani, kush përfiton?

April 14, 2015 by dgreca

Shkruan: Dr. Enver Bytyçi/
“Ose Bashkimi Europian duhet t’i hapë rrugë integrimit të Kosovës në BE, ose Kosova dhe Shqipëria do të realizojnë bashkimin në një shtet në mënyrë klasike”. Ky ishte pohimi i shumëpërfolur këto ditë i kryeministrit shqiptar, Edi Rama, dhënë në TV Klan Kosova. Para disa javësh ,në takim në një universitet Italian zoti Rama deklaroi të kundërtën: “Të kërkosh zgjidhje jashtë Europës do të ishte antihistorike dhe jorealiste”, thoshtë ai në atë rast.
Pohimin e kryeministrit për bashkimin klasik të Kosovës me Shqipërinë e përhapën mediat shqiptare. Më pas reaguan mediat serbe. Më tej ministri i Jashtëm i Serbisë, Ivica Daçiç, dërgoi një notë protëste në ambasadën tonë në Beograd dhe i kërkoi Këshillit të Sigurimit të diskutojë rreth kësaj deklarate “destabilizuese”, të zotit Rama. Reagoi dhe kryeministri Vuçiç. Dhe prej Beogradit shqetësimi u transferua në Bruksel. Reagoi me finesë, por me fshikullim aleati më i ngushtë i shqiptarëve, Uashingtoni zyrtar. Në Tiranë më shumë se në Prishtinë, u porositën tryeza diskutimesh dhe debatesh pa fund. Shumica e analistëve bënë “injorantin” dhe diskutuan me formulat e dikurshme të diktaturës, të formës: “Hë, ti je apo nuk je për bashkim”?, “Ç’të keqe ka nëse bashkohemi”? “Pse duhet të na pengojë Europa për t’u bashkuar”? e të tilla arsyetime pa kurrëfarë lidhje me logjikën, me analizën, me realitetin, me mundësinë dhe pamundësinë e këtij procesi, me analizën e faktorëve të brendshëm e të jashtëm, me parapërgatitjet që kërkon një ndërmarrje e tillë. Pra, thjesht një interferim dhe provokim i stilit monist, pa pikë gjykimi prej dijetari, aq më pak shkenctari dhe vizionari lidhur me këtë proces.
Nga pikëpamja e së drejtës ndërkombëtare vetëvendosja është një nocion gati abstrakt, ndërsa në rrafshin konkret ajo realizohet vetëm gjatë një procesi. Pa një proces relativisht të gjatë nuk ka vetëvendosje. Që një popull të fitojë të drejtën e vetëvendjsjes aktive, do të duhet të ketë përfituar më parë atë passive. Pra që të realizohet shkëputja do të duhet të kesh fituar autonomi të gjerë të brendshme. Kosova është një rast i tillë. Ajo pati një autonomi të zgjeruar me kushtetutën e vitit 1974, e cila iu hoq me dhunë nga Beogradi më 1989. Nga ky moment bota filloi të mendojë që në Kosovë të realizohej procesi i vetëvendosjes offensive, ose për shkëputje. Dhe procesi ende nuk ka përfunduar, megjithëse ka kaluar prej aso kohe më shumë se një çerek shekulli. Kosova është shpallur shtet i pavarur dhe njohur nga pjesa më e madhe e vendeve të botës dhe Fuqive të Mëdha, çka do të thotë se nuk ka më kthim prapa, por nuk është pranuar si i tillë në Këshillin e Sigurimit dhe në OKB, nuk është endesubjekt ndërkombëtar me të drejta të plota
Deklarata në formë kushtore e zotit Rama e tipit “Ose…. Ose” nuk merr kështu parasysh këtë lloj kurbe të zhvillimit të procesit të vetëvendosjes. Në vend që energjitë e Tiranës të përqëndrohen në këtë aspektin e konsolidimit të shtetit të Kosovës, këto energji kryeministri ka mundur t’i orientojë në dobi të staturës dhe kredibilitetit të tij politik personal, për shkak se turmat entusiazmohen nga fjala “Bashkim”. Psh prej 1924-ës e deri më sot ende ekziston miti i Shoqatës “Bashkimi” të Avni Rustemit. Madje nënprefektura e Kosovës, pra Kukësi i vitit 1924, e zgjodhi Avniun deputet për shkak të asaj fjalës së madhe “Bashkim. Por ajo organizatë vetëm bashkim nuk i solli Shqipërisë, përkundrazi përçarje, dasi, deri atentate të pafund, duke e çuar vendin në pragun e një lufte civile në funksion të pushtetit.
P të njëjtës formulë është sot pohimi i zotit Rama: “Bashkim klasik i Kosovës me Shqipërinë. Po çfarë është ky farë “bashkimi klasik”? Kush e e ka realizuar këtë lloj bashkimi deri më sot kështu në formën e anarkizmit allias Avni Rustem e Haxhi Qamil?! Edhe Gjermania nuk mundi të bashkohej në formën klasike të pretenduar nga zoti Rama. Opinionistët tanë thonë se Edi Rama me këtë deklaratë synoi të bënte presion në Europë, që ajo të përshpejtojë hapat e integrimit të Shqipërisë dhe Kosovës në BE. Mos duhet të besojmë se Helmut Kohl kishte më pak fuqi se Edi Rama, e për këtë shkak iu përmbajt dialogut si e vetmja mënyrë e bashkimit?!.
Ndoshta zoti kryeministër e gjen frymëzimin e tij te modeli i Nikoliç në Beograd dhe Tsiprasit në Athinë, të cilët sa herë i nervozon Angela Merkel mbërrijnë me vrap në zyrën ovale të Vladimir Putin. Por edhe në këtë rast ndryshon krejtësisht pozicioni i palëve: Nikoliç dhe Tsipras ndjehen ideologjikisht dhe shpirtërisht pro Moskës, kanë një motiv për të qenë kontrapedali i Bashkimit Europian. Ndërsa Rama nuk ka asnjë shans të përfaqësojë interesat e një vendi në harmoni me interesat ruse në Ballkan. Shqipëria dhe shqiptarët ndjehen e do të ndjehen gjithnjë viktima të politikave ruse në këtë rajon e për këtë arsye asnjë udhëheqës politik nuk mund të guxojë të përdorë portën ruse të presionit përkundrejt Perendimit. Prandaj dhe alibia e “presionit” bie, aq më tepër e demanton vetë Rama me deklaratën e tij të mëparshme: “Të kërkosh zgjidhje jashtë Europës, është antihistorike dhe jorealiste”, pohim që në të vërtetë nuk është aq sa korrekt, ndërkaq që mund ta vlerësojmë si jodiplomatik për shkak se aleati historik e real më i madh i shqiptarëve janë dhe mbeten SHBA-të.
Pavarësisht përpjekjeve të analistëve proqeveritarë për t’i dhënë një maskë presioni, deklarata e zotit Rama për “një bashkim klasik të Kosovës me Shqipërinë” mbetet një formulë propagandistike me disa objektiva:
Së pari, shqiptarët po përjetojnë ditët më të këqija pas atyre që ata përjetuan më 1997 e 1999 përkatësisht në Shqipëri dhe në Kosovë. Vetëm në Gjermani kanë kërkuar azil në tre muajt e parë të këtij viti 14 mijë shqiptarë nga territori i .Shqipërisë, një shifër kjo 100 herë më e lartë se në vitin e parë të liberalizimit të vizave. Dhjetra mijë shqiptarë të Kosovës morën gjithashtu rriskun e kurbetit. Kur njerëzit vendosin të braktisin shtëpinë, pronën, të afërmit, kujtimet e brezave, varret e prindërve e të të afërmeve të tyre, ata e bëjnë këtë se qeverisja i ka sjellë në ditën e hallit. Dhe të “zotët e shtëpisë”, në vend të zgjidhin hallet e qytetarëve që qeverisin gjejnë rastin të tundin kartën e nacionalistit. Kështu veproi ish-diktatorit shqiptar komunist në vitin 1978, kur u prish me kinezët dhe me festimet e 100 vjetorit të Lidhjes së Prizrenit thirri në ndihmë të pushtetit të tij nacionalizmin. Në jkëto kushte liderët e sotëm në qeverisje në vend që të ndjehen përgjëgjës për gjendjen e krijuar, e hedhin topin te Europa, e cila nuk mund të mbajë asnjë përgjegjësi pse në dy shtetet tona udhëheqësit politikë janë të korruptuar, të inkriminuar dhe pa asnjë lloj përkushtimi për interesat e shtetit.
Së dyti, shqiptarët e Kosovës veç çeshjeve ekonomike e sociale, kanë shqetësim kryesor forcimin dhe përfundimin e procesit të shtetndërtimit, rrugë të cilën e vështirëson vetë klasa e saj politike si dhe bllokimi që i bëjnë asaj Serbia dhe Rusia për anëtarësim në organizatat ndërkombëtare. Tërheqja e vëmendjes nga ky objektiv me prrallat e “bashkimit klasik” është një atentat ndaj shtetësisë së Kosovës. Dhe nëse Kosova nuk ka e nuk do të ketë shtetësi, ajo nuk mund të vetvendosë aq më pak të përdor veton për bashkim me ndonjë shtet tjetër, përveç faktit që edhe pas kësaj e ka të ndaluar nga Rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit.
Se “bashkimi klasik” është i dëmshëm për një kohë të caktuar për shqiptarët, këtë pikë rëndese të çeshtjes e kam analizuar disa herë në analiza të tjera. Por për rikujtesë më duhet të ndalem teajo çfarë theksuam pak më sipër. A është interes kombëtar i shqiptarëve ndërprerja e investimit kaq të madh të shqiptarëve dhe ndërkombëtarëve për implementimin e një Kosove të pavarur, subjekt me të drejta të plota ndërkombëtare? Nëse bëjmë bashkimin e Kosovës dhe Shqipërisë, duke vendosur kufijtë e padefinuar ende me Serbinë pa marrëveshje me ndërkombëtarët, a do të njihej ky lloj bashkimi? Nëse nuk njihet, cila do të jetë pasoja? E sigurt është se në një rast të tillë Serbia do t’i fuste thellë gërshërët e saj në trupin e Kosovës. As zoti Rama dhe as qytetarët e dëshpruar e të nëpërkëmbur të këtyre dy shteteve nuk do të kenë fuqi t’i ndalojnë këto gërshërë, të cilat janë gati në duart e cilitdo lider politik në Serbi. Ndërkaq, me çmimin e ndarjes do të bbiente në ujdi vetë Beogradi për Bashkimin e Kosovës me Shqipërinë, madje për këtë nuk do kishte nevojë ndonjë ndonjë kontribut të udhëheqësve tanë “të ndritur.
Nëse Serbia reagon kundër deklaratave të Ramës, kjo ka dy objektiva: Së pari, që shqiptarët të shpallen faktorë destabiliteti në rajon, për çka Beogradi ka investuar më shumë se një shekull. E dyta, në rastin e një lëvizjeje të tillë, të përforcojë “të drejtën” për të kërkuar pjesën e tortës, e cila nuk ka asnjë gram mall e produkt serb, por vetëm mall e produkt shqiptar, pra të kërkojë dhe të marrë territore shqiptare. Sa më shumë të kundërshtojë të ashtuquajturën “Shqipëri e Madhe”, aq më shumë Serbia i krijon vetes avantazhe në rastin e një tentative të ndrydhimit të kufijve në rajon.
Dhe së fundi, askush nuk beson se në rastin bashkimit “klasik” ose jo klasik të Kosovës me Shqipërinë, shqiptarët e Maqedonisë do të pranojnë as një ditë të bashkëjetojnë me maqedonasit. Ata do ta kërkojnë menjëherë bashkimin me këtë Shqipëri. A ka zoti Rama ndonjë projekt të tijin, si do t’i përgjigjej këtij angazhimi të gati një million shqiptarëve në Maqedoni? A mund ta ndalojë vullnetin e tyre për bashkim me Shqipërinë? Nëse jo, çfarë do të bëhet me shtetin maqedonas? A do të mund et ai të shpëtojë territoret shqiptare në Maqedoni nga përvetësimi I palës maqedone, apo do t’u vejë gërshërën dhe këtyre territoreve? Janë aq shumë pyetje dhe pikëpyetje, të cilat kurrë nuk kanë marrë përgigje realiste e shkencore .