PO RIKTHEHEN SIMBOLET E KOMUNIZMIT

September 25, 2015 by dgreca

Presidenti Nishani pret një përfaqësi të Unionit Mbarëkombëtar të ish-të përndjekurve politikë të Shqipërisë/

Tirane-25 shtator 2015- Presidenti i Republikës, Sh.T.Z. Bujar Nishani priti sot në Zyrën e Tij një përfaqësi të Unionit Mbarëkombëtar për Integrimin e të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë të Shqipërisë, të cilët shprehën shqetësimin dhe protestuan kundër rikthimit të simboleve të diktaturës komuniste, siç është edhe ndërtimi së fundmi i një bunkeri–simbol të diktaturës në oborrin e Ministrisë së Brendshme.

Gjatë këtij takimi pune, Presidenti Nishani u njoh me kërkesat e përfaqësisë së ish-të përndjekurve politikë, të cilët pasi falënderuan fillimisht për pritjen e rezervuar, i kërkuan Kreut të Shtetit që të ndërhyjë dhe të bëhet mbrojtës i shtresës së tyre ende të pa integruar plotësisht, duke i dorëzuar edhe Notën e tyre të Protestës.

Gjithashtu, duke shprehur shqetësimin dhe protestën e tyre të ligjshme kundër “rikthimit të simboleve të diktaturës në vendet publike dhe mos dënimin e krimeve të diktaturës”, përfaqësuesit e ish-të përndjekurve parashtruan njëkohësisht nevojën për mbështetje nga shteti në përgjithësi ndaj kauzës dhe problemeve të tyre, si dhe nga Presidenti Nishani në veçanti, si simbol i unitetit të popullit.

Presidenti i Republikës, duke vlerësuar përpjekjet konstante dhe aktive të ish-të përndjekurve politikë për rritjen e ndërgjegjësimit publik ndaj çështjes dhe problematikave të tyre, theksoi se po ndjek me vëmendje dhe shqetësim tendencat e vazhdueshme për të risjellë mesazhet dhe simbolet e së kaluarës diktatoriale, të cilat mund të cenojnë ekuilibrat e shoqërisë shqiptare.

Presidenti Nishani u shpreh se do të bëjë të gjitha përpjekjet personale dhe institucionale “gjithnjë në zbatim të Kushtetutës dhe brenda të gjithë kuadrit ligjor” për t’i përcjellë shqetësimet e shtresës së ish-burgosurve politikë tek qytetarët dhe institucionet e shtetit shqiptar, në mënyrë që të mbahet gjallë reflektimi mbi të kaluarën e hidhur, duke mos lejuar që të përsëriten më përvojat fatkeqe dhe format e terrorit, qoftë edhe psikologjik, të diktaturës gjysmëshekullore, sidomos gjatë këtij viti në kuadër të 25-vjetorit të rënies zyrtare të komunizmit.

PËR KË BIEN KAMBANAT?

September 18, 2015 by dgreca

KAMBANAT BIEN PËR TË GJITHË/

NGA BESIM NDREGJONI/

Presidenti i Unionit të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë të Shqipërisë./

Shqiptarët ndodhen përpara fenomenit më të rrezikshëm për ecurinë dhe zhvillimet e demokracisë, Ajo përballet me mos denimin e ideollogjisë kriminale të diktaturës. Sot mazhoranca aktuale po rikthen dhe po trysnon me pushtetin politik qeverisës simbolet e diktatures komuniste.Mbas 25 vitesh ne përballemi me një mazhorancë me moshë të re por me mentalitet komunist dhe këmbgulës për të rehabilituar diktatorin dhe simbolet e atij regjimi shfarosëse që vrau dhe torturoi shqiptarë të pafajshëm. Eshtë e pamoralshme që ky parlament i dalë nga zgjedhje e 23 qershorit është parlamenti i mbushur me ish operative të sigurimit, me bisnesmen të dyshimtë në afera korruptive, dhe me suportin politike të diktaturës. Ne sot kemi një parlament ku drejtues të komisioneve të këtij parlamenti janë individë që i kan shërbyer me devotshmëri diktaturës dhe kan gëzuar poste politike në diktaturë. Si Kryetari i Komisionit të ligjeve, Kryetari i komisionit të sigurise kombëtare etj. Kemi ministra që kan qënë hetues të diktaturës e sot drejtojnë drejtësinë. Promovohen në organet e larta të shtetit administratorët me të flakët të pushtetit të djeshëm diktatorial.

Shqipëria përdor dy standarte në demokraci, ish komunisti nderohet si pjesmarrës në luftën antifashiste dhe ish antikomunisti i vrarë kundra fashizmit përbuzet.

Fatkeqësisht mbas 25 vitesh është krijuar muri klasor ideologjikë i cili ka ndërtuar suporte urretje ndaj antikomunistëve ish të përndjekur politikë, dhe promovon në institucjonet ligjëvënse, shtetërore ata që dje, ishin pjesë e diktaturës dhe direkt pjesmarrës në krimet ndaj të përndjekurve politikë. Fashizmi triumfoi duke promovuar të rinjtë “balilët” .. fatëkeqesishte mbas 25 vitesh në demokracinë shqiptare po promovohen “balilët” e Enver Hoxhës.Cdo vitë kjo mazhorancë me “balilët” e saj komuniste i rikthen shoqërise ideologjinë komuniste dhe parqet para opinionit si hero diktatorin. Kriminelët nuk mund të jenë heronj zoti Kryeministër, Kryetari i Parlamentit dhe se fundi “balili” i ri i komunizmit fatëkeqësishtë, Kryetari i Bashkisë së Kryeqytetit..

Midis ministrive dhe Bashkisë , Kryeministri Rama dhe Kryebashkiaku Velia po ndërtoin një Bunker madhështor që të lidhin tunelin nga shtëpia e “gjetheve” ish e sigurimit të pushtetit komunistë me MB. Ambasada italiane ka financuar një projekt që ti shërbej tunelit të nëndheshëm, dhe jo të ndërtohet bunkerin si në kohën e diktatorit HOXHA. Tjetërsojne fondet vetëm që të jëtë nje simbol i komunizmit në qendër të kryeqytetit.. Dhe kjo ndodh nga këta pushtetarë që cdo ditë flasin se nuk janë pjesë e komunizmit etj ..hipokrizi totale e morale e këtyre politikanëve që nga mosha jane të rinj por nga mentaliteti janë me diktatorin e diktaturën..

Ne ish të përndjëkurit politikë që kemi kaluar tortura cnjerzore nga diktatura kemi kërkuar të zhvillohet një seancë parlamentare e Kuvendit të Shqipërisë për dënimin e aktiviteti kriminal të Enver Hoxhës mbi bazën e Konventës kundër Torturës. Regjimi i Enver Hoxhës kishte në metodën e tij drejtuese torturën si element të mbajtjes së pushtetit. Heshtje, vetëm heshtje për kërkesën tonë të drejtë dhe ligjore. Parlamenti aktual diktatorin e quan hero..kurse ne antikomunistëve armiq të partisë.

Opozita shqiptare, pjesmarrjen e saj në parlament duhet ta ketë moto të ditës në kalendarin e saj, përfshirjen e denimit të krimeve të komunizmit, por dhe ajo i mbështetet heshtjes. Jemi i vetmi vend në botë që nuk i denojmë krimet e komunistave që kan kryer për 45 vite mbi ne, dhe ish prokuror apo operativa sigurimi , hetues , administator të lartë të diktaturës komuniste , krenohen me aktivitetet e tyre kriminale në pushtetin e diktatures duke denuar qytetar deri në marrje jete. Për një ish antikomunistë të përndjekur politikë është e ndaluar të jetë në drejtimin e shtetit apo në administraten shtetërore , kurse për ata që i kan shërbyer diktatures janë të hapura promovimet në administratë dhe shtet. Para disa ditësh ne i kemi dhënë afat parlamentit dhe qeverisë të denoj me ligj krimet e diktaturës.. por heshtja vazhdon.. cdo heshtje ndaj kërkesës tonë të drejte do të jetë një bumerang për këtë mazhorancë dhe për gjithë klasën politike. Ne nuk do të lejomë që misioni antikomunist të dështoj sic ka ndodhur për 25 vite të këtij pluralizmi komunist shqiptarë. Cdo krim duhet të denohet me ligj, në Shqipëri ndodh e kundërta, krimi komunist denohet me demagogji.

I ftojmë ambasadorët e akredituar në Tirane, në respekt të misionit të tyre . në respekt të lirive dhe të drejtatave të njeriut, të mos jenë indiferent për denimin e krimeve të komunizmit shqiptar.. apo klasës antikomuniste shqiptare që është pjesa më fisnike e qëndrestare dhe miqësore e vendeve që ata përfaqësojnë. Mos të harrojnë se para 25 vitesh ata ishin armiq për pushtetin e diktaturës. Të gjithë ish të burgosurit dhe të përndjekurit politikë të Shqipërise kemi kaluar mbi njëmije vite burgje në kampe të punës së detyrueshme. Vetëm se mbronim të drejtat dhe liritë e njeriut .Sot kur pushteti që i përbuz mbështetet në kapitalin moral të ish përndjekurve politike këto viktima e shohin veten si “lecka të hedhura poshtë” , nga ata që nuk pranojnë të trazohen nga tregimet e bëmat e tyre , historira të kaluara që u kujtojnë pushtetarëve karierat gjatë regjimit komunistë . Qeveritarët, fytyrat e të cilëve ndritin nga dhjami apo si Kryetari i Bashkise Tiranës që mbrenda 40 ditëve të qeverisjes përdor fondet publike për të promovuar një ngjarje ideologjike të diktaturës , duke u krenuar me fotot e diktatorit dhe bërjen e një bukeri simbol të diktaturës komunise. E pakta në një sistem demokratikë këto veprime anti demokratike do ta detyronin Kryeministrin dhe Kryetarin e Bashkise të jëpnin dorëheqje për promovimim të simboleve komuniste.. Godina e MB, ku dyshja Rama –Veliaj po ndërtoin bunkerin me fondet e ambasadës italiane, pikrishtë tek kjo godinë , ku qindra shqiptarë u torturuan u masakruan vetëm se deshën Shqipërine demokratike, për të i bërë karrshillëk viktimave të komunizmit, nderim për xhelatin dhe përbuzje për viktimën. A mund të ndërtojmë raporte të drejta për zhvillimin normal të demoracisë më këtë sjëllje të kësaj qeverie. Ekulibrat në një shoqëri ruhen kur ato kan të përbashkët mbrotjen e lirive e të mendimit ndryshe. Me ruajtjen e ketyre ekulibrave ndërtojme shtet të së drejtës.

E ftojmë median pamvrësisht mbi trysnine politike që ajo ka nga pushteti politike të jete promotore e kësaj lëvizje kombëtare të përndjekurve politikë për të denuar të keqen që mban peng demokracine tonë të brishtë. Për të i thënë ndal promovimit të simboleve të diktaturës ku akoma nuk është tharë gjaku i mijëra shqiptarëve që akoma nuk u janë gjëtur eshtrat e shqiptarëve të mirë që i vrau diktatura me simbolet e krimit.. I bëjmë apel gjithë shqiptarëve “Këmbanat bien për të gjithë.. diktatura po troket nga indiferenca jonë. Heshtja vret lirinë.

MEMORIALI I KRIMEVE TE KOMUNIZMIT PËR DIBRANËT QË PERBALLUAN DIKTATUREN!

May 8, 2015 by dgreca

Nga Besim NDREGJONI/
“Nji popull që nderon burrat e vet, nji popull që pavdekson kujtimin e tyne, jo vetëm në faqet e historise, por edhe mbi rrasa e në monumente, ai popull tregon se ka ndërgjegje, se ka ndjesi të holla, se njeh miradijen e ka dëshire me u sjellun e me u drejtuem simbas shembullit të të Mëdhajve te vet”. (Luigj Gurakuqi) kjo thënje e shqiptarit të madh Gurakuqi shoqëronte në këtë ditë prilli ne dibranëve që peruruam monumentin që tregon pavdeksine dhe kujtimin e dibranëve antikomunist që u vrane dhe u burgosen për liri, ndaj diktaturës komuniste … lirinë të cilën po e gëzojme sot. Për ne dibranët, Dibra është një fushë e gjërë magnetike , që sa ma shum ta shohësh , prekesh dhe ta përmendesh , aq më e dashur bëhet , aq më shume ngrihet e lartësohet si një mal i larte..
Ky memorial kujton historine tragjike të Dibrës e cila e perjetoi për 45 vite komunizëm, një histori , qëndrese , vuajtjesh, lotësh nënash , na mallëngjen e na kujton kohën ku u flijuan burra e gra dibrane, na kujton pushkët e para antikomuniste të Halili Alisë e të Sef e Dan Kaloshit të Beqir Sines, të plakut patriot e anti serbit 70 vjeçar Llan Destan Ndregjonit, të Hakik Menës me vëllezrit e tije, të Lurës Kreshnike..të çetave të Fiqiri Dines, e të Hysni Demës… një luftë civile ndaj banditëve terroriste që mbanin mbi kokat e tyre shenjat antishqiptare të sllavo komunizmit dhe donin me i treguar Dibrës se hasmi shekullor serbët na ishin ba vllaznit e idealit komuniste, të idealit internacional dhe çdo kundërshtim ndaj sllavëve ishte tradhti.. komunistët shqiptare me ideologjine e kriminalizuar e të neveritshme, kishin marre hunët e zjarmit në dorë dhe digjnin kullat dibrane , ato kulla që i kishte djegur serbi i digjnin komunistët. Memoriali i krimeve të komunizmit tregon plumbat që vrane dibranët e mire e të mencur, Kaloshët e Ndreet Sopotët e Capët e Maqellarës, Gjilagët e Oxhakut, e Pirajt , trimat të paepur . Na sjell në vëmendje qëndresën e intelektualit dibran Edip Tërshanen që në vitet e para të ashtuquajtur “çlirim” , i drejtohej diktatorit se ju jeni tradhëtar i kombit dhe jeni shërbyes i sllavizmit. Vrasjen e pafajshme të Hasan Dinen së Maqellarës, memoriali na apelon që Kryeministri Fiqir Dinja i madh e Hysni Dema i Homeshit, e të gjithë dibranët antikomuniste që kockat e tyre ndodhen në vendet e huaja , të kthehen në tokën dibrane se për Dibrën dhanë gjithçka.. Ky memorial është historia e burgut 25 vjecar të Ali Maliqit të mencur që e vrane në burg sigurimi i shtetit 10 ditë para lirimit, të trimit Dine Dema që theu muret e hetusise e nuk pyeti për plumbat e banditëve komuniste.. Dibra në luftë me serbët një shekull e nuk ishte dorzuar, por do të binte pre e pabesisë së banditëve komuniste vetëm se këta ishin shqiptare. Dibra e nëntë maleve, e 7 teqeve e tre oxhaqeve do të mbushej me kufoma fisnikësh nga shqiptarët aziatike që vinin me terror e pabesi mbi popullin e pafajshëm e të mencur dibran.. E cila shpi e mirë në Dibër do të i shpëtonte pushkatimit e burgimit .. Memoriali i krimeve komuniste nuk mund të i xan të gjithë dibranët që u vrane me komunizmin por është Kujtesë., sfidë për mos me harruar plumbat e komunizmit e burgun e me sjell ndërmend punën e përbashket e të detyrueshme që banë antikomunistët dibranë të burgosur në moçalet e Bedenit, Vlocishtit , Myzeqesë , e në aerodromet e Urës Vajgurore dhe Rinas-it, kampet çfarosëse të Burrelit, e Gjirokastrës, Spaçit, e Qaf-Barit dhe do të provonin sëbashku me shqiptarët e tjere, vuejtjet e perbashketa, urine, të ftohtit, dhimbjen e drunit të policit të kuq në kurrizet e tyre të krrusun nga pesha e rande e baltes ngjitese dhe e cimentos ne supe, e bisedave koke me koke me të burgosurit e tjere ,mbi fatin e vendit tone, e sidomos mbi perspektivat e se ardhmes se atdheut tone të përbashkët!
Memoriali i krimeve të komunizmit përuruar me 30 prill 2015 me inisativën e Ilir Krosit dhe Besim Ndregjonim në prezencë të Presidentit të Republikës shkelqesia e tij Bujar Nishani.
Maqellara e Dine begut, Fushaaliaj e Bllicja e Sale Demirit, Reci e Dardha , Muhurri i mentarit Dine Hoxhës, Peshkopia e Sul Shehit, Brezhdani i Karahasaneve, e Kazideteve , Kastrioti i Xhilagëve, e Dohoshishti i Hysenagolleleve e Kadrieve, Sllova e Elez Isufit, Luznia e Murreve e Manukeve, Katergrykët e Murrës të persekutimit për cdo katun, Lura e bajrakut, e Cidhna e Nokajve me Gjoricën e Markajve e Camajve , Bulqiza e Zerqani i sheheve patriot e të pamposhtur e radha nuk fund.. të gjithë katundet e Dibres kan pasur persekutimin e tyre 50 vjecar përbuzjen e diktaturës eleminimin dhe zhdukjen me cdo kusht të mencurise dibrane.. Sot, ne qe mbijetuem, kemi privilegjin me kujtue dhe me fillue nji jete te re. O Dibra heroike e diteve të vështira kombëtare! Ti meriton të jeshë krenare! Historia do të njohë përherë vlerën e aktit tand heroik. Historia yte do të frymëzojë brezeni të tana me mesimet që dhanë për të ardhmen herojt tuej, shumica heroj të heshtun. Mos u shkurajo nga heshtja që të rrethon sot, mos e humb shpresën se ditë ma të mira do të vijne për ty – e për të gjithë ne – sepse heroizmi i vertetë nuk konsumohet as nga koha as nga hapesina. Katrahura politike qe ngriti koken mbas shembjes se turpshme te komunizmit ashte nji plage e rande por kalimtare. Dibra e Shqiperia meriton nji shtet e nji shoqeni te lire, te lire nga frika, sidomos frika qeveritare, dhe te lire nga uria, papunesia dhe varferia…. Dibra dhe Shqiperia meriton nji sistem politik te hapet, transparent, dhe plot respekt për cdo qytetar të lire. Dibra dhe Shqiperia meriton nji emën që të respektohet nga bota e jashtëme. Dibra e Shqiperia meriton këtë respekt sepse e ka pague rande detyren që vuni mbi shpatullat e saj nji histori e egër e imponueme mbi shqiptaret pa pelqimin e tyne. Dibra dhe Shqiperia meriton nji të ardhme të lumtun e premtuese sepse ka derdhe gjakun si lum për nji dite të atille. E ne këtë përpjekje vigane, për drejtësi të mohueme Dibra e juej, Dibra ime , Dibra e të gjithë shqiptarëve zen nji vend nderi! Me lejue kriminelet komuniste të jetojne pa dhanë llogari të krimeve monstruoze që kane krye në kurriz të Dibrës e popullit tonë, don të thotë me mohue ekzistencën e këtyre krimeve, don të thote se nuk ka pase rezistencë anti-komuniste, nuk ka pase të arrestuem, të torturuem, të denuem, të internuem, nuk ka pase me mijera të pushkatuem, don të thotë me mohue vuejtjet e familjeve tona dhe të të gjithe popullsise së vendit tonë të shtypun pa meshire. Kjo don të thote me mohue sakrificat e nanave, motrave, bijave, bashkeshorteve tona- të femnës dibrane e shqiptare që i dha dimensionin ma fisnik rezistencës sone anti-komuniste, – don te thote të zhytesh në botën e krimit, ku gjithçka lejohet dhe askush nuk përgjigjet. Kjo, nuk ashte Shqiperia për të cilën kemi luftue. Kjo nuk ashte Shqiperia demokratike , Shqiperia e qytetarit të liri për të cilën ne kemi andrrue si antikomunistë. Ne dibranët i thamë jo hakmarrjes, se kështu është morali i ynë! Por Drejtesi ne duam që të denohen krimet makabre që ju bënë dibranëve e shqiptarëve.. Ne emen te te gjitha viktimave te komunizmit, dhe në emën të breznive të ardhme që nuk duhet të rijetojnë kommunizmin, le të ngrejme zanin tone sa ma nalt që mundemi, le të punojmë sa ma shume e me sistem, le të mobilizohemi me goje, me shkrim, me manifestime publike, e sidomos me forcën e votës së lirë që të ringjallim interesimin kombëtar e ndërkombëtar për padrejtesinë që jetojme sot, dhe të zgjedhim si përfaqsues të se drejtës dhe të drejtesise koleget tone që kan jetue vitet e shtypjes së militantantizmit të çmendun komunist, ne vete e familjet tona, le të nxjerrim në drite dokumentacionin e duhun akuzues, dhe t’a bajme atë publik, material pedagogjik për edukimin e të rinjve me frymën e demokracise që siguron lirine e dinjitetin e çdo qytetari, pavaresisht nga ndryshimet e bindjeve politike qe kemi. Memoriali apelon dhe ju kujton: “Mos harroni, sepse harresa ashte vdekja e jone e dyte. Memoriali i Dibrës i drejtohet shtetit shqiptarë “Mos na mohoni drejtësine. E Presidenti Nishani i emocionuar përpara Memorialit do të shprehej : Nacionalizmi Dibran nuk mund të ishte tjetër, e të bante heshtjen por do të ishte antikomunist në mbrotjet të vlerave të kombit ndaj asaj diktature çfarosëse. Prandaj meriton mirnjohje e shtetit e të shoqerise. E Dibranët me një zë do të i përgjigjeshin : Ne nuk do të harrojme.
*Besim Ndregjoni
President i Unionit Mbarkombetar Integrimit të Burgosurve e të Përndjekurve Politike të Shqiperise.

HAPJA E DOSJEVE PA LUSTRACION, VETËM DEMAGOGJI KOMUNISTE

January 22, 2015 by dgreca

Nga Besim Ndregjoni*
Jemi në vitin e 25 të ndrimit të sistemit nga ai totalitar në pluralizëm politik. Klasa politike shqiptare për dy dekada e gjysëm, jo vetëm që nuk u shkëput nga e kaluara komuniste , por përkundrazi krijoj një atmosfere “armiqësore” ndaj atyre që përballuan genocidin komunistë (ish të përndjekur politikë kundërshtar të regjimit komunistë) dhe pse këta, përçuan në shoqërinë postkomuniste : Paqen dhe jo hakmarrjen, virtute të larta njerzore të këtyre shqiptarëve të mirë që shquheshin dhe nga gjeneza kombdashëse nga vinin. Fatëkeqësishtë të përndjekurit u përballen në këtë çerek shekulli pluralizëm me një luftë të re “klasash” me metoda “demokratike,” pjesa intelektuale e ideollogjizuar nga diktatura dhe trashgimtarët e priviligjuar të sistemit totalitar u ndanë në dy kampe “demokratë” e “socialistë” përvetsuan me anë pushteti e korrupsion ekonominë kombëtare dhe sot numrojnë në partitë e tyre jo pak por 55 milardier në një ekonomi tregu allashqiptarçe që është e vdekur dhe e pakallur…Në këtë situatë politike pushteti aktual nxori në treg politikë e mediatik: “ Hapjen e Dosjeve të bashkpuntorve “. Klasa politike shqiptare e ka përdorur në formën e pinpongut këtë problem sa madhor por dhe shumë shqetsues për shoqërinë shqiptare. Hapja e dosjeve është një gur i rëndë për një shoqëri që ka kaluar trauma çnjerzore ku dihet shkaku dhe pasoja. Shkaku ishte mbajtja e pushtetit me dhunë nga diktatura dhe pasojat ishin viktimizimi i të pafajshmit qytetarët që kundërshtonin këtë tragjedi të një bande të çmendurish ideologjikë që e etikonin veten komunistë shqiptar. Viti 90 dhe fillimi i vitit 91 kishte një bilanc të tmerrshëm krimi 45 vjeçar, situata kishte agravuar në atë xhungël komuniste “të mbijetosh apo të vdesish” vetëm kjo ishte zgjidhje e shqiptarëve për at kohë terrori . Xhungla kishte rrethuar vendin me tela e me xhëmba dhe e kishte mbushur vendin me mijëra të vrarë e të zhdukur, me mijëra të burgosur të sakatuar e të çmendur me tortura në kampet famkeqe tronditse si Burreli, Spaçi, Qaf-Bari, mijëra familje nëpër kampet e internimit po humbnin gjuhën e vendin e lindjes dhe ishin kthyer në fantazma të mbijetuarish, Përçundimi , poshtrimi, depersonalizimi ishin metodat e edukimit të xhunglës komuniste shqiptare. 80% e popullsisë priste persekutimin pa ligje që mund të i ndodhte në çdo çast në xhunglën shqiptare. Ky bilanc krimi është bërë me dosjet që fuksiononte pushteti i xhunglës komuniste shqiptare. A duhen hapur dosjet? Sigurishtë dosjet duhet të hapen kjo është kërkesë e shoqërisë. Shoqëria kërkon transparencë dhe moral për të ndërtuar demokracinë .. Politika të kundërtën e shoqërisë të mos hapen, se hapja e tyre nxjerr në shesh shërbimet që i kan bërë pushtetit të xhunglës. Por kush duhet të i hapi dosjet? Ata që i krijuan dhe u shërbyen ekzekutimit të tyre, apo trashgimtarët e krijusëve të dosjeve! A ka moral politika e pushteti aktual direkt pinjollët e udhëheqësve të xhunglës komuniste të hapin dosjet. Këta “dosjer” dhe trashgimtarë dosjerësh gjatë 25 viteve refuzuan jo vetëm hapjen e dosjeve por nderuan xhelatin, dhe kryeterroristin e xhunglës, që zbatoi e ekzekutoi dosjen dhe përbuzën viktimën duke e etikuar siç e kishte sajuar dosja e krijusve e (prindërit e tyre). Hapja e dosjeve nuk do të penalizoi askënd deklaronte në një emision televiziv inisiatori i ligjit për hapjen e dosjeve, pushtetari i ardhun me bekim të “Sorosit” në drejtimin e një ministrie ku i kan besuar trajtimin e ish të mbijetuarve të xhunglës dhe viktimave të krimit të dosjeve . Pra do të ketë hapje mekanike të dosjeve. Nëqoftëse ndonjë viktimë kundështare e pushtetit që kërkon të jetë në politikë, atëhere këtij do të ja bëjmë publike dosjen. Ne nuk shkelim të drejtën e kriminelit, ajo mbrohet dhe pse ka bërë krimin, e ka bërë dosjen e kundërshtarit të xhunglës, se biem ndesh me Gjykatën Kushtetuese. Ne nuk hakmerremi anipse kjo gjykatë mbron krimin dhe penalizon viktimën.. Po, ne ishim dje Gjykata e xhunglës dhe bëmë dosjet, sot jemi Gjykata Kushtetuese dhe mbrojmë krimet e dosjeve që u sajuam dhe i ekzekutuam. Hapja e dosjeve nuk është për tu hakmarrë ndaj një individi me pushkatim, burg, internim, përçundim siç bëhej në xhungël komuniste shqiptare. Hapja e dosjeve është për të pastruar politikën nga krimi dhe krimineli, dhe për të ndërtuar një politikbërje me moral-ligj fuksionuese për një demokraci ku të denohet krimi e krimineli që xhungla mos të na përsëritet. Të drejtat dhe liritë e njeriut janë univerale dhe mbrohen nga të gjithë, por krimi denohet në çdo kohë dhe kur thuhet se kan kaluar 25 vite kur është bërë krimi. Projekt-ligji Velia është thjesht një demagogji tipike komuniste dhe asapak për të mësuar nga e kaluara e xhunglës komuniste pinjoll i sëcilës është dhe autori i këtij ligji. Nuk mund të ketë hapje dosjesh pa lustracion që denon krimin makabër që përmbajnë dosjet ndaj shqiptarëve në periudhën komuniste. Në qoftëse nuk denojmë pasojat e krimit të dosjeve , për çfar i hapim ato! Hapja e dosjeve nuk u takon atyre që trashgojnë pushtetin e Xhunglës , por kjo hapje i takon shoqërisë atyre që pësuan nga dosjet dhe refuzuan hakmarrjen. Krimi duhet të denohet, kjo nuk është një kërkesë politike apo e klasës së martirizuar nga dosjet , por një domosdoshmëri e një zhvillimi që imponon marrjen e nji qëndrimi që perjashton oportunizmin politik të ditës dhe synon ndërtimin e bazave të qëndrueshme morale të shoqërisë shqiptare. Përgjegjësia jonë sot nuk kufizohet me demaskimin e krimit komunist në Shqipëri që është hapi i parë por dhe denimin e këtij krimi. Ajo përfshinë edhe eleminimin e mundësisë së një përsëritje dhe ndërtimin e nji shoqërie që siguron paqen dhe sigurinë për brezat e ardhshëm. Kjo është përgjigjja e qytetruar , dinjitoze ku perjashton hakmarjen nji cilsi shtazarake vetëm për xhunglën. Hapja e dosjeve kërkon denimin e krimit , ndëshkimin e kriminelit dhe vendosjen e një drejtësie që siguron barazinë për të gjithë pa perjashtim. Morali është ligji i pashkruar por që gjen zbatim çdo ditë në një shoqëri të civilizuar e demokratike. Këtë Shqipëri duam ne të mbijetuarit e xhunglës . Kjo nuk është Shqipëria për të cilën luftuan kundërshtarët e komunizmit. Kjo nuk është Shqipëria demokratike , Shqipëria e qytetarëve të lire për të cilën kemi andruar e shpresuar në këta 25 vite. Hakmarje ? Jo! Drejtësi? Po!
*President i Unionit të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë.

HAPJA E DOSJEVE, PROBLEM PËR POLITIKANËT JO PËR SHOQËRINË

December 15, 2014 by dgreca

Nga Besim NDREGJONI/
Çështja e hapjes së dosjeve është një problem madhor, e cila më shumë se si një mjet për vendosjen në vend të një të drejte legjitime atë të “ dënimit” të autorëve të ushtrimit të genocidit, shërben si mjet për presion politik nga forca të ndryshme politike. Odiseja e dosjeve është mjaft e gjatë, një hap konkret u bë vetëm në 1996 me “Komisionin MEZINI”, por që dështoi për faj të politikës e cila për të mbuluar njërën apo tjetrën figurë të politikës, e la në heshtje këtë problem. Duke e parë nga ana morale ky problem është penguar për shkak të të ashtuquajturit reagim negativ social që do të sillte hapja e tyre, e vërteta u përdor më shumë për interesa të klasës politike postkomuniste e cila ka perdorur interesat e saja të pushtetit se sa ballafaqimin me të vërtetat tragjike të një diktature që nuk kishte asgjë të përbashkët me pushtetet komuniste në Europën juglindore, por vazhdonte genocidin mbi kudërshtarët e saj siq ishim ne të përndjekurit politikë shqiptare, që kaluam një kalvar vuatjesh, traumash, përcmimesh, fyrjesh, degradimi sot e pabesushme për shoqërinë apo dhe për miqtë e vendit tonë.
Shqipëria është vendi i vetëm ish-komunist i cili nuk ka marrë masa serioze për të pastruar jetën e politikës nga “mbeturinat” e Sigurimit të Shtetit, e të pushtetit diktatorial, të cilat më shumë se kurrë, sot janë më të rrezikshme se kurrë. Do të ishte më mirë që hapja e dosjeve të kalonte fillimisht në një rrugë vetdeklarimi për një periudhë të caktuar kohore e pasuar kjo me një dorëheqje nga politika nëse është pjesë e saj, duke sqaruar kushtet që e detyruan për tu bërë pjesë e makinës së genocidit, rolin përkatës dhe më pas të bëhej deklarimi publik i atyre që e dyfishojnë fajin ndaj popullit shqiptar me anë të heshtjes. Pra problemi kryesor në Shqipëri nuk qëndron tek mungesa e dëshirës për ti hapur, por tek fakti se për çfarë funksioni shërben kjo hapje.
Politika i mëshon me forcë hapjes së dosjeve për bashkëpunërorët, por asnjëherë në këto 24 vjet nuk është marrë në shqyrtim seriozisht fakti se:
Kush ishin përgjegjësit kryesor të zbatimit të skemës enveriste-staliniste e ngritjes të një pushteti diktatorial komunist, që vendet e lindjes europiane e kishin denuar që në vitin 1956.
Kush ishin ata që me zellin e madh e praktikuan këtë skemë të veçantë në llojin e vet.
Kush ishin ata që injorancën e tyre e vunë në zbatim të eleminimit të klasës së intelektualëve, duke patur si postulat shprehjen “ Armik i Popullit dhe i Partisë”.
Përpara se të kërkohet hapja mekanike e dosjeve të bashkëpunëtorëve duhen hapur njëherë dosja e asaj ideologjie që u injektua tek këta bashkëpunëtorë, të bëhet një analizë e të gjithë përmbajtjes së saj për të arritur në një përfundim produktiv të shkakut dhe pasojës. Vetëm duke bërë një analizë të lidhjes shkak-pasojë në rrugë profesionale dhe nga njerëz që do e realizojnë atë me objektivitet larg pasioneve dhe subjektivitetit do arrihet që të krijohet një tablo e qartë se çfarë do të kërkohet të arrihet nga hapja e dosjeve të bashkëpunëtorëve. Fillimi duhet të jetë hapja e dosjeve të puntorëve të “sigurimit”.
Asnjehere deri më sot nuk janë analizuar shkaqet që çuan në hartimin e skemës se komunizmit diktatorial shqiptar si një lloji të veçantë. Analiza ka ngelur vetëm në stadin e hipotezave apo dyshimeve të shpërndara të cilat rrallëherë kanë një lidhje kronologjike dhe logjike të ngjarjeve gjë e cila ka ngritur një tymnajë mbi opinionin publik, i cili një ditë lexon një dokument ku X evidentohet si komunist, apo nacionalist i orëve të para, kurse të nesërmen shfaqet në kahun e kundërt. Kjo është një tymnajë ideologjike e demagogjike që përdoret me fortë se kurrë nga politika aktuale shqiptare e cila si pjellë e atij regjimi e përdor këtë ideologji për pushtet dhe jo për të i shërbyer të vërtetës dhe demokracisë për të cilën ka nevojë shoqëria jonë. Studime jo të plota tregojnë; se çdo tre ditë një shqiptar ekzekutohej me ose pa gjyqe për motive politike. Çdo javë një i burgosur politik vdiste në burg nga torturat. Çdo dy ditë internoheshin tre persona për motive politike.Çdo 2 muaj një i burgosur politik pësonte gjymtime trupore për shkak të keqtrajtimit në hetuesi, burg ose kamp përqëndrimi. Ndërsa 3 milion shqiptar jetonin me frikën e përhershme të persekucionit pa ligje. Lista është e gjatë…Në diktaturë veprohej dhe mbahej në këmbë kjo skemë sundimi: Diktator – Institut Marksist&Leninist – Sigurim i Shtetit. Jo pa qëllim në krye të institutit diktatori kishte bashkëshorten e tij e cila përveç besnikërisë kishte të drejtën dhe të kontrollit të materialeve që prodhoheshin dhe shpërndaheshin nga ky institut. Mijëra leksione udhëzonin sesi të shtypej mendimi i lirë, ekonomia e tregut dhe si të përgatiteshin kuadro për të mbajtur politikisht diktaturën. Nga ky institut do të shpërndaheshin volume të tëra si brenda dhe jashtë vendit literaturë për sofistikimin e mekanizmit të funksionimit të diktaturës.
A u dënua ky institucion i krimit në pluralizmin politik? Jo, me keqardhje konstatojmë se lektorë të këtij instituti janë pjesë përbërëse themelore e politikës njëzetekatërvjeçare pluraliste dhe janë të shpërndarë me funksionet e tyre si në parti politike, diplomaci apo institucione kushtetuese. Strategjia e këtij institucioni synoi dhe realizoi depersonalizimin e individit dhe shkatërrimin e familjeve fisnike që kishin dhënë gjithçka për kombin, por që ishin kundërshtarë të regjimit. Stacionimi i strukturës u përqëndrua në veprime psikologjike, fizike dhe ekonomike. Ambienti ku jetonin dhe punonin këta qytetarë, ushtrohej dhunë psikologjike ndaj intelektit dhe përçmohej personaliteti publikisht, qytetarët kundërshtarë të këtij regjimi pavarësisht nga dija, arsimimi apo qytetaria që kishin ata ishin te detyruar te provonin këto trauma përcmime psikologjike e fizike. Organizoheshin të ashtuquajturat mbledhje popullore në të cilat cdo qytetar kundërshtar, atakohej psikologjikisht, ose do të etiketohej me nofkën armik dhe bashkëpunëtor i imperializmit. Një pjese të mirë të popullësisë do t’i ndalohej dhe votimi.
Në aspektin fizik individi dënohej me punët më të rënda, nuk lejohej që të punonte në bazë të aftësive, reklamohej me etiketën dembel pavarësisht nga aftësitë që kishte. Individët ishin të detyruar që të mos kundërshtonin asnjë dhunë fizike dhe t’i nënshtrohej asaj. Në planin ekonomik, sado aftësi të kishte për të përmirësuar gjendjen ekonomike, individit i konfiskohej pasuria dhe nuk lejohej të zhvillonte mirëqënien. Metoda e depersonalizimit do të ishte bashkëudhëtar i epokës diktatoriale dhe sa përmendëm më sipër këto trauma dhe tortura ishin të përgatitura po nga ai institut. Së bashku me masat që përmendëm më sipër do të përgatiteshin edhe ligje diskriminuese të aprovuara kundër kundërshtarëve politikë.
Policia sekrete e quajtur ‘Sigurimi i Shtetit’ në fillimet e pluralizmit do të deklarohej publikisht sikur u dënua, por strukturat e tij ishin dhe janë ende të pacënuara. Çdo denim në sistemin demokratik bëhet me ligj. Shtojmë se dhe sot ata që kan mbaruar atë shkollë janë deputet në parlamentin aktual.
Kërkesa e shoqërisë shqiptare insiston në hapjen e dosjeve për të zgjedhur politikanë të pastër moralisht dhe politikisht, por kjo gjë tek ne nuk ndodh. Komunistizimi enverist nuk e lejon, e anashkalon këtë problem madhor të pastërtisë së politikanëve. Dhe këtu në mënyrë të fshehtë apo të hapur, u përmenden dosjet atyre që kërkojnë dekomunistizimin e politikës aktuale, që të ndërtojmë shtet të së drejtës.
Pa u dënuar strukturat e ‘Sigurimit të Shtetit’ “Institutit marksist-leninist” Komiteti Qendror i Partisë , dhe të rretheve” që kanë përgatitur dosjet, nuk mund të shkëputen politikanët nga komunistizimi i tyre ,dhe të hapen dosjet.
Të drejtat dhe liritë e njeriut gjatë këtij 24 vjeçari nuk u zbatuan për ish të përndjekurit politikë, të cilët luftuan një gjysëm shekulli për to. Politika e komunistizuar luan rolin më negativ në këtë drejtim. Ajo dezinformon komunitetin ndërkombëtar për këtë shtresë që është 1/3 e popullësisë dhe i sjell asaj dëme të pallogaritshme në integrimin e shoqërisë. Kjo analizë nuk mund të realizohet me shkrime sporadike gazetash apo botime kujtimesh bruto nga “ kaviet e eksperimentit” komunist apo eksperimentuesit të cilët sot shfaqen në shtyp me “lëkurën e qengjit”, por me anë të asaj analize që u përmend më sipër.
Per tu theksuar është se duhet bërë një kategorizim dhe një vleresim real i pozicionit të gjithsecilit, pavaresisht se numri i bashkepuntorëve është i madh dhe kjo do të kërkojë një pune kolosale. Ky proçes do të shërbejë për të krijuar një tablo të plotë se kush u bë pjesë e mekanizmit totalitar, (“se antarët e partisë komuniste ishin pjesa e këtyre strukturave kriminale,”) sepse e ndiente si pjesë të jetës apo për të arritur një qëllim të caktuar dhe kush u bë pjesë e tij, sepse gjate kohës që ai vetë ndodhej nën trysninë e dhunës fizike dhe psikike, shihte qe prindi, motra, vëllai, fëmija apo një i afërm tjetër ndodheshin në një pozitë më të rëndë se ai vetëm se këtij të fundit i kërkohej që të bëhej pjesë e mekanizmit të eksperimentit. “ spiunët në çdo moment janë të dëmshëm, por spiunët e burgut janë më të poshtrit” (Referenca e pregaditur nga krijuesit e dosjeve). Përsa i përket kësaj shprehje ekzistojnë rezerva sepse ka individë që e kanë bërë këtë poshtërsi sepse me të vërtetë kanë qënë të tille, por ka patur edhe nga ata që e kanë nënshkruar “ kontratën e njëanshme të spiunit” me Sigurimin e Shtetit për të mos parë fëmijën apo çdo të afërm duke u torturuar nga xhelatët me veshje moderne, por me teknika mesjetare. Ka me shume se 8 vite që A.K.E. ka aprovuar rezolutën për denimin e krimeve të komunizmit, dhe Shqiperia që vuajti ma shumë se cdo shtet tjeter në Europe hesht ndaj denimit të këtyre krimeve monsturoze dhe cnjerzore, ndaj genocidit të shkatrimit të 30% të popullsisë që u masakrua nga këto krime. Megjithse ka dhe një rezolutë të parlamentit shqiptarë të viti 2006 e plurosurn në syrtarët e këtij institucjoni që të denohej krimi komunist si vazhdimi i rezolutës europiane,. Dhe ky Kryeministër e kjo mazhorancë në at kohë opozitë nuk e votuan rezolutën e denimit të krimeve të komunizmit. Sot në pushtet pretendon të hapi dosjet. Dosjet hapen kur diktatori, institucjonet e krijimit të dosjeve janë denuar moralisht dhe ligjërishtë, e kur të arrihet kjo nuk do të lejohet ping-pongu i politikës aktuale, hapen apo nuk hapen dosjet. Të shpresojmë…..