Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PSE PO GABON ILIRI, ASGJE NUK SJELL DJEGIA E MANDATEVE TE DEPUTETEVE

by

REAGIM NDAJ OPINIONIT TË ILIR LEVONJËS BOTUAR NE DIELLI/

OPINION NGA LEK MIRAKAJ/

Në të tërë analizën,për vagonat e vjetër, për dualitetin e krijuar nga mungesa e kryetarit të P.D.në Parlament,për nevojën e përtëritjes së P.D.si në organizim dhe në krijimin e hapsirës për intelektualët e rinj dhe idetë e tyre, jam plotësisht dakord me Ilirin në Opinionin e tij për djegjen e madateve të deputetëve, botuar në Dielli online.Nuk ndaj të njëjtin mendim për idenë e djegjes së mandateve.Aresyet janë të thjeshta.E para ,nëse demokratët do të djegin mandatet nuk do të thotë se do ketë zgjedhje të parakohëshme,në 96 socialistët i dogjën mandatet po P.D. qeverisi pa pjesmarjen e socialistve dhe mos të kishin ndikuar rrethana krejt të jashtëzakoneshme do e kishin mbyllur mandatin,pa u turbulluar fare.E bojkotuan socialistët Parlamentin ,po nuk u bënë zgjedhje të parakohëshme,e bojkotuan demokratët parlamentin për reformën teritoriale dhe patëm atë pseudo reformë që i jep avantazhe të dukshme socialistëve që e votuan reformën pa demokratët dhe çfar ndodhi,mbas tërë atyre përbetimeve se nuk e pranojnë reformën,demokratët shkuan në zgjedhje duke e dijtur se që në nisje socialistët kishin avantazhe.Po ajo më kryesorja është se P.D.nuk e ka marrë veten nga dy humbje të thella dhe të njëpasnjëshme dhe një humbje e tretë që është shumë e mundëshme ,në rast të zgjedhjeve të parakoheshme,do ishte e papërballueshme për P.D..Një aresye që duhet ti bëjë të mendohen mirë demokratët është fakti,se jo të gjithë deputetët janë të gatshëm t’i djegin mandatet. Aresyeja është e thjeshtë,shumica e tyre e dinë se nuk do jenë në listën e ëmerimit si të punësuar në karrigen e deputetit në legjislaturën tjetër.Për ti bërë të devotshëm që të ndjekin kryetarin në këtë vendim drastik,ku shumica humbasin punën e privelegjuar,e vetmja menyrë që të binden është nëse atyre i premtohet riemërimi(nuk mund të thuash se do jenë të zgjedhur nga elektorati)përsëri në karrigen e gjoja deputetit.Në këtë rast ideja e Ilirit se me djegjen e mandateve do pastrohet parlamenti ,barazohet me zero.Me xhaketa të vjetra apo xhaketa të kthyera(Islami ,Dogjani e të tjerë)nuk fiton as P.D. dhe për rjedhoj as populli shqiptar.Nuk sigurohet e ardhmja e demokracisë në Shqipëri duke ricikluar LSI- në në çdo katër vjet,duke i krijuar komoditetin e të qenit peshorja qe vendos pushtetet dhe pretendimin per të qenë ajo arbitri që vendos për qeverisjen dhe privilegjet që të jep pushteti i koruptuar që dikton fatet e qytetarve të thjeshtë. E vetmja shpresë ështe REFORMA E DREJTËSISË që do pastrojë sistemin e drejtësisë dhe do krijojë pushtetin e tretë të pavarur nga partitë ,që do bëjë të mundur krijimin e BYROSE KOMBETARE TË HETIMIT,si instrument që do pastrojë dy pushtete e tjera nga njerëz që kanë dështuar për njëzet e pesë vjet,nga paftësija apo në mënyrë të qëllimshme.Për ti hequr mundësinë E.Ramës që të bëjë lojra me zgjedhjen nga lista pas dy votimeve të para,do mjaftonte që kandidatët mos të kenë renditje po të zgjidhen me short,në këtë mënyrë votimi apo mosvotimi me dy të tretat në dy raundet e para do ishte i paleverdishëm për tu aplikuar nga E.Rama.Me që presupozohet se kandidatët i plotësojnë kriterët për tu zgjedhur dhe nuk do jenë të favorizuar nga renditja me të cillën partitë mund të spekullojnë ,kjo mund të ishte ,një ndër shumë menyrat e tjera,që të zgjedhurit duke mos qenë borxhlinj ndaj partive ,do jepnin një farë garancije se do jenë të pavarur në veprimtarinë e tyre.Do ishte më e këshillueshme që P.D të gjente mënyrat për tu bërë bashkëautore e reformës dhe mos t’ia linte E.Ramës komoditetin për të aprovuar reformën që i intreson atij.Të shpresosh se LSI ,në mënyrë indirekte do mbështesë P.D,më duket naive,nuk rrezikon Meta marëdhenjet me ndërkombëtarët ,nëse ata nuk do ti lënë shteg për manovrime dhe lojra fjalësh.Dhe së fundi do shtonja ,QË TË GJITH KANDIDATËT DUHET TA KENË SI KUSHT TË DOMOSDOSHËM,QË MOS TË KENË QENË PJESË E ORGANEVE TË DHUNËS,ndryshe asnjëherë nuk do kemi drejtësi të vërtetë në Shqipëri.Njerëzit që në një formë apo tjetër,indirekt apo direkt kanë qenë pjesë e organeve të dhunës gjatë diktaturës nuk duhet të kenë vend në drejtësinë e shoqërisë së ardheshme demokratike.Të gjitha fajet dhe krimet kanë një limit kohor që shoqërija i konsideron të mjaftueshme për kthimin e të drejtave qytetare.KRIMET KUNDËR NJERZIMIT NUK PARASHKRUHEN. Po çfarë ka shum mundësi të ndodh.Të mbarset mali dhe të pjell një mi.Le të shpresojmë se ndërkombëtarët janë ngopur me lojërat e politikanëve shqiptarë dhe do ti venë pikat mbi “I”dhe populli shqiptar më së fundi të shohë një rreze drite në fund të tunelit të tejzgjatur 25 vjeçar.

 

Lamtumirë prej botës shpërndarë

by

…. Nexhmije Hoxha tha se Enveri i saj i bëri vrasjet në emër të shtetit. Nga që ishte burrë shteti. Por bilancet e shtetit janë çfarë thamë mësipër. E njëjta histori …, nuk ka punë, nuk ka treg, nuk ka shtet. Megjithatë Nexhmija tha se Enveri bëri punën si shtetar. Dhe rezultatet e shtetit të saj ishin…, 85% e shtetarëve shqyen kufijtë e maleve.
Opinion Nga Ilir Levonja-Florida/
A ishte dominante në shtyp intervista e Nexhmije Hoxhës? Kjo është çështja në botën virtuale shqiptare. Dhe ka një lloj ngutje, një lloj kërshërie mikluese, ku të vihen në dukje një lloj triumfi i të ashtuquajturës nana Shqipëri. Megjithëse në lamtumirën e saj kjo nanë, veç foli si shtetare. Asesi si nanë.
Megjithatë bota ime shqiptare kështu qënka. Gjithmonë bumin apo gjëmimin mediatik e bëjnë nga mosha shtatëdhjetëvjeçare e sipër. Referohuni po deshe edhe memories. Shërret për të drejtën e njërit apo tjetrit. Kështu qënka e shkruar. Ndërsa gjaku virtual, rinia, ha fara luledielli bulevardeve. Ose trotuareve të provincës. Gjuajnë me romuze njëri-tjetrin. Bëjnë plane për të ikur. Nuk ka punë. Nuk ka treg. Nuk të përkrah shteti. Nuk bëhet më këtu. Ky vend ka mbaruar. Duhet lekë të gjesh një vend pune. Duhen kaq milionë. Duhen lekë të blesh diplomën. Duhen lekë të marrësh një vertetim. Një çertifikatë. Duhen lekë të marrësh një vendim gjykate. Duhen para të hapësh një biznes. Punon tek tjetri, por nuk ke asgjë të siguruar. Dhe me të drejtë mbajnë sytë nga emigrantët. Por po ua them unë, se edhe këta, janë një botë mashtrimi më vete. Tjetër hiqen e tjetër janë. Dhe prapë bëjnë nga marrëzitë më të çuditshme, më aventureske si e si të ndihmojnë të afërmit e tyre. Kam dëgjuar e parë kaq shumë histori, sa, edhe kjo është një temë tjetër. Që ndofta në një të ardhme do rrëfej me pjesë. Por e vërteta është e hidhur. Deri në sakrfica absurde. Si e si që të tregojnë se janë të zotët. Si e si tu mburren shoqi-shoqit se bëjnë për të afërmit e tyre. Në fakt janë deri çmenduri të botës së boshe të shfrymit shqiptar. Që tjetër është, tjetër hiqet dhe tjetër bën. Kam parë muhaxhirë që rrojnë vet si eremitë, si e si vajza me dhëndrrin të rrojë në luks në mes të Tiranës. Kam parë e dëgjuar shumë. Ashtu sikur dëgjojë refrenin e mësipërm nga, vendi mëmë…, nuk ka punë. Nuk ka treg. Nuk bëhet më këtu. Duhet kaq para për një vend pune. Këto e të tjera janë shprehjet që vinë si dush fytyrës. Dhe ti gufosesh. Nuk ke se çfarë të thuash.
Megjithatë, çdo kohë ka bilancet e veta. Përshembull Nexhmije Hoxha tha se Enveri i saj i bëri vrasjet në emër të shtetit. Nga që ishte burrë shteti. Por bilancet e shtetit janë çfarë thamë mësipër. E njëjta histori …, nuk ka punë, nuk ka treg, nuk ka shtet. Megjithatë Nexhmija tha se Enveri bëri punën si shtetar. Dhe rezultatet e shtetit të saj ishin…, 85% e shtetarëve shqyen kufijtë e maleve. Duke lënë kockat borës dhe rrëpirave, burgjeve të Greqisë. Ndërkohë edhe ata që jetojnë akoma atje, edhe pse qytetarë të devotshëm, janë të tunduar nga operacionet fshesa. Shtetarët e saj thyen dyert e ambasadave, rrëmbyen zgërvallat e industrisë dhe transportit socialist e iu vërsulën detit. Duke mbushur Adriatikun me trupa, duke i siguruar Italisë e më tutje, mish për seks, drogë, mafie etj. Por edhe shenjtorë si punëtorë e familjarë të mirë, edhe intelektualë e artistë profesionistë të klasit të parë. Pasi nuk kanë se çfarë i duhen shtetit të saj. Pa le t’i kthemi bilancit të burgosurve, atyre që ajo nuk do t’i lëndojë plagët nga shteti i saj. Kështu tha ajo, ndaj nuk foli për burgun e saj. A e dinë shqiptarët se vetëm për të drejtën e fjalës, për pikëpamje të kundërt politike, janë dënuar 35 mijë njerëz. I bie më shumë se një qytet. Sa gra janë vrarë, sa burra, sa njerëz në përgjithësi janë poshtëruar…?
Megjithatë bota virtuale vazhdon. Nexhmija më e klikuara. Në fakt paneli i shtadhjetë, tetëdhjetë vjeçarëve. Tashmë u thye rekordi. E theu Nexhmija me rastin e 95 vjetorit të saj.
Shqipëri vendi im, mos u merr me fjalët e shtetatëreve por me bilancin e punës së tyre.
Dhe deri sot ai është i qartë, shtatëdhjetë, tetëdhjetë apo nëdhjetëvjeçarët bëjnë bumin mediatik. Dhe rinia ha fara luledielli totuareve nëpër qytete. Lamtumirë nuk është fjala e duhur.

Njëqind vjeçe do edhe drita…!

by

Gjoba e bashkise per protesetn e PD, trangulli per Erjonin, dekoratat, sharja nga mamaja  dhe… vdekja e se moshuares ne Fang te Mirdites…./

Nga Ilir Levonja/

Pikërisht në kohën kur disa shtetarë shqiptarë merreshin me dekorata. Me kastraveca. Se si hyri dhe se si doli trangulli në Bashki. Se si gjobitesh. Dhe si nuk gjobitesh kur proteston. Sa qejf është të shahesh nga mamaja. Në Fangun e Mirditës, vendit bash një toponim i butë shqiptar. Vdes një grua për shkaqe që Zoti i di. Thonë nga të ftohtit. Thonë nga mosha e madhe. Thonë nga që e braktisën fëmijët. Sidomos vajza që ka ikur si shumë të tjerë në Tiranë. Dhe në kësi rastesh, ne jemi kampionë të paragjykimeve. Mallkimeve. Denigrimit. Aq sa as vet krijonjësi nuk na kishte parashikuar kaq vital. Kaq energjik. Kaq bukursharës, këtë njeriun shqiptar. Sa ajrin, qiellin…, të përditshmen. I qëndisim kaq mjeshtërisht. Me kastraveca dhe shalë mamash. Sa as vet natyra mëmë nuk i qëndis kurrë ndonjëherë.
Dhe ne të përpirë nga ethet e së ardhmes europiane. Nga vrulli jonë me të shtyra e të shkelura. Jemi bërë prej kohësh kampionë të llogjeve. Thonë edhe nga ndërprejrja e energjisë. Thonë edhe mallkojnë mbarë e prapa qeverinë. Por edhe atë pinxaxhiun. Atë që u ngjit në shtyllë dhe i këputi telat.
E vërteta e mjerueshme e nënave tona. Eshtë fakt i mëndësisë dhe i dështimeve ndër dekada. I pikërisht këtyre burrave shtetarë që shahen nga mamaja. I mëndësisë përmes së cilës kalon prindi.
Mëdyshjes duhet apo jo të jetojë me fëmijën? Fëmijët kanë për detyrë t’i gjënden. Se i ka rritur. U ka bërë kokën. Nga ana tjetër shtetin që nuk ofron ndihmë. Fqinjët që u raftë pika. Shkurt e gjitha është brenda një natyre lëmoshe. Asnjëherë rruga e drejt, e duhur, pyetja e domosdoshme. Për të kuptuar se përse në moshën e tretë, njeriu u bëka një shuk leckash. Një hallexhi për t’u mëshiruar. Për t’i ofruar lëmoshë. Sikur të jetë një qënie pa instikte. Pa të shkuar. Pa histori njerëzore. Pa atë embrion riprodhues të jetës. Të cilën ne vetëm po e shkojmë.
A duhet djali, vajza ta mbajë nënën, prindin në përgjithësi.? A duhet prindi të shkojë pas fëmijëve.? Pasi ka edhe nga ata të tillë që pikërisht për të mos u bërë me turp. Nuk i shkojnë, ose nuk u kërkojnë gjë fëmijëve. Më mire të vdesin në mjerim. Aty në pragun e burrit se sa t’u luten fëmijëve. Pasi ka edhe nga ta prindër që nuk u afrohen fëmijëve nga që nuk duan sherr në shtëpinë e tyre. Sherr midis gruas dhe djalit. Midis vajzës dhe dhëndrrit etj.
Ja, këto e të tjera mallkime janë bisedat tona. Por asnjëherë thelbi. Përse një qytetar i moshës së tretë, duhet të jetojë në varfëri të skajshme? Përse dalim përjetësisht në pensione të pamjaftueshme.? Përse duhet të jetojmë, pikërisht atëhere kur kemi nevojë më shumë, për komoditet, qetësi dhe paqje…, përgojimin dhe bërjen boz faqe njerëzimit skamjen personale.? Sikur nëntëdhjetë e pesë përqind, e asaj shoqërie t’ia ketë hedhur të ardhsmes.?
E kam thënë shumë shpesh. E jona, e ardhmja e jonë…., me këto politika shtetarësh që shahen nga mamatë. Ka për të qënë më mizerje se e kësaj nëne njëqindvjeçare nga Frangu i Mirditës.
Pyesni veten. Të punësuar…, dhe të papunësuar. Si do jetë e ardhmja juaj.? Mosha juaj e tretë? A do e keni një të tillë.? Si ajo e qytetarëve nëpër botë? Plot pavarsi pensionimi. Plot pavarsi banimi. Paguarje faturash? Nga farmacia deri tek telat e korentit?
Pyesni veten, vetëm një herë. Po pyeteni seriozisht. Apo do ta kemi më zi se e nënës nga Frangu i Mirditës?
Dhe më që erdhi rendi tek ty. Ti ëngjull gurrash…t’u bëftë jeta e amëshuar buzëqeshje. Po bijtë tanë janë të zotët veç për deklarata. Shumë shpejt do mbushin muret e fb, twitterëve…, me mjerimin tend. Lavdia e mossuksesit të tyre.

U ke futur tmerrin Grida…!

by

Shkruan: Ilir Levonja-Florida/
Të ndenjurat e Gridës…/
U ke futur tmerrin Grida. Çfarë nuk po bëjnë. Po përpiqen të të përdhosin përmes bukurisë. Hera e parë që mu dhimbs edhe Vangjushi. Dukej si një kalli i tharë përbri asaj shpine si rrjedhë uji.
1)Shqiptarët e botës së internetit janë përfshirë në një zhurmë virtuale. Shumë socialistë të mirë. Njerëz të thjeshtë. Kësaj here shumë gra. Ndaj miqësisht atyre po u drejtohem. Grave të anëtarësuara. Po ashtu edhe atyre mendjeve prej trotuari nga koha e diktaturës që, kur lodhnin ndonjë qoshe duke ngrënë fara luledielli. Kur u kalonte aty pari ndonjë vajzë e bukur, vdisnin duke u lëpirë e duke thënë. ”Ec, aty…, të hëngsha gjoksin. Të hëngsha gomat rezervë etj”. Kjo po vazhdon edhe sot. Pa e kuptuar. Ashtu si me nostalgji të fshehur. Si e si të na mbushet mëndja se kështu po e zhvlerësojmë kundërshtarin.
Por për së pari grave. Një kujtesë miqësore. Vërtet duke shpërndarë atë fotomontazh po ia rrisni vlerat Vangjushit? Vërtet, po i kënaqni edhe sytë e burrave tuaj nëpër kafenetë e darkës? Me ”pa vlerën” e asaj fundshpine gruaje? Gjykoni se ata, që u buzëqeshin përmes mobileve, nga kafeneja, do të votojnë Dakon e dhembshur? Vërtet, u duhet profesionit tuaj prej shtëpiakeje, linjat seksi, fustani i ngecur mes të ndenjurave, i një femre.? Thua do të ngrihet shifra e mjerë e përkrahjes suaj sociale. Ngujimi modern, i një shërbyeseje shtëpie. Që ciladoqoftë nga ju, e djathtë apo e majtë. Vërtet i fituat të drejtat, përfaqësimin në vendim marrje, në ndërtimin e të ardhmes. Të ardhmen tuaj pa pensionim. Duke menduar se me shpërndarjen e atij fotomontazhi të ndenjurash. Pikërisht përmes shërbimit të internetit me ofertë? Vërtet u ndreq ai vend me luftën e fokusuar në një grup emrash? Vërtet ju besoni se burrat tuaj, gjysmë Vangjush, gjysmë të rakiosur, do futen në shtrat me dëshirën tek fundshpina juaj? Sidomos pas atij fotomontazhi që ngjall edhe nepsin e të vdekurit. Keqardhje, për rrugën e duhur, apo drejtimin e duhur.
2) Eshtë fakt që rrjetet sociale e kanë mundur prej kohësh shtypin e shkruar. Aq sa hera-herës me keqardhje editorialet i referohen atyre. Deri tek statutet e fb. Si përshëmbull të sharat midis kuvendarëve, vijojnë edhe pasi mbyllet Kuvendi. Vijojnë në shtyp. Kësaj radhe risillen aty përmes statuteve të aktorëve politikëbërës nga bota virtuale e internetit. Këtu përfshihen edhe familjarët. Siç qe rasti i mbrëmshëm midis Berishës, Ballës, dhe Shkelzen Berishës.
Janë përfshirë në një fushatë të pasmesh femre. Po a mund të denigrohet kështu një kandidate? A mund t’ia ulim pikët? Tjetra për çfarë na duhet se kujt i janë, apo nuk janë ato të ndenjura ku fle një fustan, me një vijë të rrëzuar që i kënaq kaq shumë këta sy votuesish? Të Gridës apo të Justyna Steczkowska-s etj?
Po ndërsa shtypit, atij, apo atyre webe tradicionale u duhet zhurma. Nuk e kuptojë përse njerëzit e thjeshtë. Sidomos simpatizantët. Sidomos simpatizanteve. Përse duhet të përfshihen në këtë zhurmë e cila nuk zgjidh ato probleme që konstatuam më sipër?
Përse nuk ndihmojmë për së pari vetveten, ne. Që mbasandaj të kujtohet politika e të na ndihmojë.
A e dini.? Lodrën e botës virtuale ju e keni në dorë. Nuk është aspak e vështirë për të shuar kureshtjen tuaj? Jo aspak. E bëjnë vet njerëzit. Ta tregojnë ata se cila është. Mjaft të jeni të vëmendshëm me njëri-tjetrin. Jo me nervat ndaj socialistit apo demokrates. Justyna Steczkowska. Mjafton të shkosh në Google dhe të kërkosh me këtë emër. Të dalin edhe fotot që po ju çmendin. Ju e keni mundësinë. Ashtu siç jeni mjaft virtuale kur luani Candy Crush Saga. Argëtohuni edhe duke braktisur inatin tuaj. Për të kuptuar ekzistencën tuaj. Ekzistencën e zhurmës që është një vrull ere që nuk i rregullon të drejtat tuaja. Që u la shtëpiake. Fatkeqësisht…

Mos e shit votën!

by

Nga Ilir Levonja-Florida/
-Me fillimin e fushatës/
Ti qytetar që mendon se do heqësh emrin nga lista e shitores në lagjen tënde. Se do mbyllësh një hall. Ta dish, gabohesh. Një listë veresie akoma më e gjatë të pret nga muaji tjetër e në vazhdim.
Ti qytetar që do të japin një drekë diku. Ti që ke gjithë jetën anëtar. Dhe gjithë jetën u ke trokitur në derë të afërmve të tu, fqinjëve.
U ke kërkuar votën.
Edhe pse në zgjedhjet e mëparshme e bërë. Dhe asgjë nuk more si shpërblim.
Prapë një drekë me bretkosa do marrësh.
Mos e shit votën për një grusht para. Nuk janë shpëtimi yt, por robëria.
Personi që do t’i ofrojë, në emrin e tij, është i varuar nga dikush tjetër.
Ai tjetri do t’i marri në dhjetëfish, në qindfish, në miliona. Nga tenderat për rrugën tënde. Nga demagogjia në shërbimin tënd.
Ai do bëhet me vilën e tretë. Kurse ty do të vazhdojë të pikojë çatia.
Ai do të çojë fëmijët për të studiuar jashtë shtetit. Kurse fëmijët e tu do vazhdojnë të ikin nëpër male refugjatë. Nëpër det me gomone. Nëpër dogana brenda mauneve.
Ti qytetar që mendon se i zgjidhe hallet me një premtim. Se do marrësh një vend pune.
Gabohesh. Ai vend ka për të qënë kërcënim. Lekët e paguara nuk do të arrijnë të zëvendësohen me rrogën e ulët. Dhe sigurisht që në një ditë, krejt papritur do të heqin. Dhe ti prapë do mbetesh borxhli. Dhe prapë do jesh pjesë e një sistemi. Ku ha njeriu njeriun.
Jo pjesë e qytetarisë.
Dhe ti prapë do rrish në radhë, për të mundur atë që të mundi. Jo me meritë, por me intrigë.
Mos e shit votën tek një kryetar i ofruar. Jo i përzgjedhur.
Ai nuk ka se çfarë të bëj për ty. Ai është nën urdhrat e padronit. Në një të ardhme të afërt, ti do jesh një spektator publik i luftës mes tij dhe padronit. Puna e përqindjeve në mes. Jo hallet e tua.
Pra ishe, do jesh dhe do të mbetesh një spektator. Jo qytetar. Në të njëjtën kohë kur në vendet fqinjë, qytetari është qytetar. Pjesëmarrës. Dhe jo një i dënuar si spektator.
Mos e shit votën tënde duke i besuar një premtimi për legalizimin e një trualli, një shtëpie. Kur ai dhe ajo janë shitur njëqind herë. Janë ndarë njëqind herë, janë kthyer në pasuri të pa luajtshme, po njëqind herë. Me vula dhe firma të rregullta. Nga e njëjta Gjykatë. Në të njëjtën zyrë kadastrale. Nga të njëtët persona.
Shkurt mos e shit votën tënde për mish mashin, sepse do bëhesh pronari i njëqind e një-t. I këtij mish mashi.
Mos e shit votën përpara atij kandidati, njerëz të të cilit mbajnë shënime kur ju flisni. Ta dini ato letra, ato blloqe, janë koshi i halleve tuaja. Hallet tuaja nuk kanë nevojë të mbahen shënim. Ato janë zhurmëkërcitës. Që në fytyrat tuaja që kanë disnivel të dukshëm me shëndetin e bardhë të kandidatit. Ndaj u thoni liderëve të rrinë larg pozave me ju. Përqafimeve…, mund të gërricin fytyrat e buta nga faqet tuaja të pa rruara.
Kujdes pra nga pamjet me kalemxhinjë që bëhen figura të rëndësishme publike vetëm pse mbushin koshat me hallet e juaja.
Kujdes nga ata që e përdorin me kollajllëk mençurinë e viteve, thënien në gjindjen e shpirtit tuaj, se fjala vret më shumë se plumbi.
Kujdes që të mos keni përjetësisht depresion. Ata do i përdorin fjalët tuaja thjesht për tu dhënë sa më shumë emocion fonive të markave të fundit. Steriove gjigande.
Një burrë shteti do i bjeri sërish gjoksit. Duke u përgjëruar mbi hallet tuaja që u kanë veshur me rrudha e pa rroje, kokë e këmbë. E mbani mend ? E bëri Edi Rama darkën e 21 janarit. E rrahu zemrën e tij përpara jush. E rrahu me forcë. Ju menduat se e bëri për të vrarët tuaj. U bëtë me të drejtë popull. U bëtë njerëzim i madh. U bëtë qytetar. Ju i shkuat pas. Përse? Për të mundur padrejtësinë. Që ka sharmin e sheikut.., edhe pse me kostum katoliku. Që ka çadra beduinësh edhe pse me darka plot pije katolikësh. Që ka priza energjie edhe në një shesh publik, edhe pse ju vrisni veten nga faturat e pa paguara të energjisë. E cila në raport me vendet e tjera. Eshtë katërqindfishuar në raport me të ardhurat e tua prej milingone. E megjithatë sheiku dhe katoliku janë bashkë. Të vdekurit tuaj, flen veç. Veç edhe prej jush. Sheiku dhe katoliku jua bënë dymbdhëdhjetë shifror borxhin. Ta dini, i bie tashmë që edhe ata që do lindin në dymijë e pesëdhjetë e pesën, janë debitorë.
Mos e shit votën në ke një fije respekti për veten. Për jetën tënde që i ngjan një fabrike të braktisur nga ndotjet radioaktive.
Ti që ofrohesh për një emër në listën e komisionerëve. Që mendon se të paktën të marrësh një shpërblim. Një drekë me bërxolla dhe turshi. Një premtim për një vend pune. Një premtim për të shënuar emrin diku. Sa për të marrë rrogën. Duke kujtuar se po ndihmon sado pak familjen. Aspak. Do luftojë yt bir, më keq nga ty. Do ketë yt bir një tashme në të nesërmen e tij, më të dhjerë se e jotja. Do të nëmi sysh. Do të nxjerri në punë. Ty që mendove se u torturove për ‘të.
Mos e shit votën ti që mendon se duke marrë pak lekë fushate, mund të blesh ca vite pune në zyrat e pensionimit. Gabohesh, prapë sytë tek westerunion-i do i kesh. Një hall më shumë për fëmijën tënde. Një pleqëri me qera. Një pleqëri me ramatizëm kockash dhe shpirti.
Sepse një biznesmeni që ka një biznes, nuk i duhet Bashkia për ty. Por për biznesin.
Një qeveritar që ka dikasterin, nuk e do Bashkinë për ty. Por për partinë.
Sepse pavarsisht komunikimit, edhe politika ka brenda një mision. Kësisoj është botë e misionarëve. Me qëllime misionare. Jo përqindjesh. Një biznes që nuk i rri konform misionit të politikës për të drejtat civile, për të tashmen dhe të ardhmen qytetare, është shushunjë e politikës. Dhe normalisht mijra shushunjëza në trupat tuaj. A e dini, 95% e shqiptarëve punojnë sot pa të drejtat minimale të një punonjësi. Pa një orë pune të arshivuar. Pa siguracione jete. Pa…, çfarë të thuash më shumë. Zi e më zi bëhet. Kjo është e ardhmja. Ju do paguani sërish, zyra pensioni, që nuk ndajnë pensione. Ju!
Ti qytetar që mendon se vota jote është një thes miell. Jo është më e vlertë se edhe një vaporr me miell. I cili është blerë me lekët nga përqindjet e tenderave publikë. Ti një thes miell do marrësh. Ata vaporët.
Mos e shit votën për ricklimin e këtyre pa vlerave.
Bëhu qytetar me shance më të mëdha. Sepse ëndrra shohin të gjithë njerëzit. Kësisoj të gjithë e duan një shanc. Kësisoj do kemi më shumë misionarë me projekte për hallet tuaja. Dhe më pak shushunjëza në trupin tuaj.
Bëhu qytetar dhe jepi udhë ndjesisë së shpirtit. Për më shumë misionarë. Jo nga ata që pozojnë për të treguar markën e kostumit, të orës apo xhelin e flokëve. Por ata me xhelin e rrudhave tuaja. Me parfumin e halleve tuaja. Ka kudo midis. Ka plot. Ju jeni vitalë. Nuk jeni shterpëzuar.
Bëhu qytetar dhe merrja lekun e shampanjës atij pashait katolik.
Që ka të drejtën të bëj tri lloje dasme për fëmijën, me miqtë e vet, me miqtë e vajzës, me miqtë e dhëndrrit; tri lloj ditëlindjesh… Kurse ti, vazhdon me listat emërore, sa do më hedhi filani, sa do më hedhi fisteku. Duke thelluar brenda vetes tënde mendësinë e dorovitjes si një borxh. Dhe, ia feston ditëlindjen fëmijës tënde pa drita, me një tortë veresie.
Bëhu qytetar, gjyko si qytetar, voto si qytetar…, që të rrosh si i tillë.