Nga Lindita KOMANI/
Një revolucion i vogël shqiptar ndodhi dje. Mbase kjo është e pashpjegueshmja brenda emocionit që lindi duke u bërë pjesë e tij, një emocion i panjohur që dukej sikur vinte nga një botë tjetër. Nga bota ku qytetari e kryen të plotë aktin qytetar, pa u tutur, i vetëdijshëm se po qytetarizon ekzistencën e vet me një standard që ia kishin mohuar por të cilin në thellësi është i bindur që e meriton, si të drejtë qytetare.
Sa shumë shtresa kalbësirë është dashur që të zhbëhen që të mbërrinim këtu, në revolucionin e vërtetë të parë të paimportuar nga jashtë, revolucionin prodhim kryeqytetas me një shumësi dialektesh që perceptoheshin me zërat që shprehnin adhurimin për aktin e artistit e shkrimtarit Erebara aty lart mbi vinç! Me radhë shkronjat zbritën
T
E
A
T
R
I
K
O
M
B
E
T
A
R ishte vendosur pak më herët si akti i parë i shpëtimit të trashëgimisë nga
shteti keqbërës. Një R krenare, R-ja kryeqytetare që si askund tjetër në botë
mbron shtetin nga shteti. Shteti sulmoi
e i vodhi kryeqytetit, shtetit e qytetarëve shkronjat e Teatrit Kombëtar, qytetarët si
burimi i ekzistencës së qytetit e shtetit rezistuan dhe e ripagëzuan atë ditën.
Shkronjat u prodhuan edhe më të bukura se ishin. Nga kudo buroi dëshira për t’u bërë pjesë e rezistencës ndaj aktit madhor të dhunës shtetërore mbi kryeqytetin. Kontributet u caktuan të ishin të barabarta, askush të mos kishte të drejtë të tregohej më bujar se tjetri. Të gjithë mund të ishin vetëm qytetarë të barabartë në të drejtë e përgjegjshmëri.
Në letra Tirana është kryeqytet prej vitit 1920. Me vepra, për mua Tirana prej dje 7 maj 2019 është realisht kryeqyteti shqiptar.
8 maj 2019