Maqedonia – Page 5 – Dielli

Edhe, Maqedonia ashtu si “ish “Jugosllavia “…!

January 4, 2014 by dgreca

Maqedonia, nuk pyet fare për shqiptarët, dhe se ashtu si “Siamezja e saj” ; ish “Jugosllavia” do të shpërbëhet …/

Nga Beqir Sina/

BENSONHURST – BROOKLYN NY : Në New York, pranë selisë së OKB-së, sheshin e njohur Dag Hamarskjold Plaza në prag Krishtëlindjes, u mblodhën dhjetëra shqiptar, përfaqësues nga disa shoqata dhe organizata të komunitetit, për më shumë se dy orë për të protestuar si thanë ata: “kundra Planit të Qeverisë Maqedonase, për të ndërruar rrjedhën e lumit historik të Radikës, ku uji i këtij lumi sipas planit Maqedonas – do të derdhej në Vardar dhe më tej drejt detit Egje, në vend të rrjedhës natyrore drejt perëndimit.

Megjithëse, pjesëmarrja ishte e vogël – gjithësesi protestuesit e ngritën zërin e tyre, për një të drejt që thyen edhe ligjet ndërkombëtare, sië është :”Ajo për kontrollin e ujërave në mes dy shteteve”. Por, ajo që ra në sy në këtë protestë, ishte se në fjalime u permend shpesh se është ” Maqedonia, ajo që nuk po pyet fare për shqiptarët, dhe se ashtu si siemzja e saj – ish “Jugosllavia” e gjashtë Republikave dhe dy Krahinave do të shpërbëhet !” kështu si vepron ajo me shqiptarët.

Lind pyetja; se përse mund dhe do të ndodh që Maqedonia të shpërbëhet si “Jugosllavia” e Titos!!! dhe kur…!?

Përgjegjja ishte sepse! në rradh të parë: dihet që Maqedonia, nuk ka atë “potencial politik si Ish Jugosllavia” që mundi t’a mbajë krijesën, si Jugosllavia, me ish 6të Republikat dhe me dy ish Krahinat, me 10të kombësi e disa raca. Mbasi dihet që “Maqedonia “, ka dy dekada që ajo u shkëput nga “Jugosllavia”, dhe ende nuk ka një emër, por, herë thirret Maqedoni dhe herë zyrtarisht: “Republika ish Jugosllave e Maqedonisë- FYROM”, të paktën kështu e njehë OKB-ja, dhe më shumë se 3/4 e botës.

Së dyti: Qëndrimin e Shkupit me shqiptarët, krahasohet sot shpesh her me atë të Ish “Jugosllavisë” dy dekada më parë. “Shkupi, thuhet se nuk po i pyet fare, ( ashtu si për shqiptarët dhe për Dibrën ), të cilët janë 28 përqind e Maqedonisë, një e treta e saj dhe ashtu si vepronte edhe nën ish”Jugosllavinë” që u shpërbë dhe nuk egziston më. Kohë, kjo kur shqiptarët dikur ishin qytetar të dorës së dytë apo të tretë…apo ku di unë si i konsideronin ata atëhere, edhe shqiptarët sot!”
Së treti : Dibra e Madhe, dihet që është sot nën Maqedoni! dhe është 97 përqind shqiptare, por ka mbetur për fatkeq “Zorrë Qorre” i thonë- ashtu si ishte ajo nën vitet e 90-ta, e ndoshta ma keq kur ishte ish “Jugosllavia” e cila falemintoi, dhe u shkërrmoq, sikur të mos kishte qenë dhe kjo republikë, e cila mbeti si një mbetje e saj me emrin që e thërrasin sot në OKB – Republika e Maqedonis e ish Jugosllavisë FYROM, pra, e thënë ma shqip ka ngelur edhe sot pa emër….. Së katërti : A e harroi Shkupi atë se çfarë bën shqiptarët për këtë shtet, që të ndahet nga e ashtuquajtura “Jugosllavia” e 20 vjetëve më parë, se Maqedonia, të shpallte pavarësinë e saj – Por, që fatkeqësisht ky vend që pretendon te jet shtet dhe t’i bashkëngjitet BE, dhe Nato-s, ende ka mbetur pa emër dhe po thirret IRJM! Dhe kjo a e dini pse ? falë atij nacionalizmit të sëmurë të Shkupit, dhe sidomos të Kryeministrit ultra-nacionalist Nikolla Gruevskit, që shpenzon qindra milionë dollar nga parat e popullit të vet, për të mbushur Shkupin me statujat e nacionalizmit Maqedonas, dhe të “Car Dushanit”, dhe i harron shqiptarët. Kryeqyteti i Maqedonisë Shkupi, është tjetër qytet në urë e sipër dhe është qytet tjetër “çuditërisht” në urë e poshtë, pikërishtë aty ku jetojnë shqiptarët etnik!

….pse?…shpërbërje !

Shpërbërja e Jugosllavisë, ka ndodhur si rezultat i një seri të trazirave ndëretnike dhe politike, që nisën të parët me shqiptarët e Kosovës, në 1964 dhe 1981 dhe e përfunduan fatkeqësisht më të fundit, në mes konflikteve, dhe luftërave gjatë dhe mbas viteve të 90ta . Pas një periudhe të krizës të gjatë ndëretnike dhe politike, sidomos atyre në vitet 1980 , në të cilën e futën shqiptarët sajesën “Jugosllavi” me gjashtë republikat përbërëse të ashtuquajturës ish – Republikës Socialiste Federative të Jugosllavisë, ajo çahet, dhe shpërbëhet, shkërmoqet dhe nuk egziton më, sikur të mos kishte qenë fare. Dhe kjo erdhi nga çështjet e pazgjidhura të shkaktuara dhe akumuluara gjatë, për më shumë se gjysmë, shekulli, të cilat përveç protestave me udhëheqjen e fundit të ultranacionalistit Sollobodan Millosheviq, sollën dhe disa luftëra të hidhura ndëretnike “Jugosllave” luftëra të përgjakëshme.

Protestat dhe Luftërat në ish “Jugosllavi” kan qenë të ndikuar nga ultra – nacionalizimi i sëmurë dhe një “gjarpëri, serb që kur i vjen ngordhja ai bëhet edhe më helmues” .

Pas fitores komuniste në Luftën e Dytë Botërore , Jugosllavia u krijua nga Marrshali Tito, si një federatë e të gjashtë republikave , me kufijtë e vizatuar në baza etnike dhe historike : Slloveni, Kroaci , Bosnjë-Hercegovinë , Serbi , Mal të Zi dhe Maqedoni . Përveç kësaj , në këtë vizatim u krijuan edhe dy krahinat autonome, të themeluar në kuadër të Serbisë, Vojvodinës dhe Kosovës . Secilia, nga republikat kishin degën e vet të partisë Komuniste dhe një elitë në pushtet , dhe të gjitha tensionet janë zgjidhur në nivelin federal .

Ky është “Modeli Jugosllavë” që jo si shtet, por si qeverisje në një vend si Maqedonia me pesë kombësi nga Kryeministri Gruesvski, që është zgjedhur për organizimin e funksionimin sipas një marrëveshje (Marrveshje Ohrit) të shtetit , si dhe një ” mënyrë e mesme ” në mes të ekonomisë së planifikuar dhe liberale dhe pakënaqësirva të thella ndëretnike. E cila, në kohën e Ish “Jugosllavisë”, thuhej se na ” kishte qenë një sukses relativ , dhe vendi përjetoi një periudhë të rritjes së fortë ekonomike dhe të stabilitetit relativ politik deri në vitet 1980 , nën sundimin e fortë të kryetarit të saj – Marshallit, si i thërrisin ata Josip Broz Titos . Mirëpo, pas vdekjes së tij në vitin 1980 , sistemi i qeverisë federale, ishte”kalbur” ishte dobësuar dhe u la në gjendje për të përballuar me rritjen e sfidave të thelluara ndëretnike, ekonomike dhe politike së bashku .

Në vitet 1980, të parët ishin shqiptarët e Kosovës, që filluan të kërkojnë që të ashtuquajturës ish “Krahinës” së tyre të i jepej autonomi më e madhe. Pra, që t’i jepej statusi i një republikë përbërëse , duke filluar me të vitit 1981 me protestat destabilizuese, që e tronditën nga themelet krijesën “Jugosllavi”, dhe ” varka fillojë të shpohet në mes liqenit” . Tensionet etnike ndërmjet shqiptarëve dhe serbëve ishin dhe mbetën në fokus, gjatë gjithë asaj dekadës. Ato ishin “ndezja e fitlit” dhe do t’u thoshin edhe popujve të tjerë të gjashtë Republikave “hajde pse nuk çoheni edhe ju!?” pse flini gjumë të rremë!! e jetoni vetëm me ëndrrat se keni qenë mirë me Titon.
Shqiptarët, ishin ata që e bënë udhëheqjen komuniste “Jugosllave”, të “humbi kontrollin” e saj – në atë kohë, dhe bota të shifte se çfarë po ziente përbrenda të ashtuquajturës”Jugosllavi”. Ngritja e shqiptarëve, rezultoi në homogjenizimin e serbëve anembanë “Jugosllavisë”, sidomos në Kosovë.Të cilën serbët gjithnjë e panë vetëm me një fare autonomie të krahinave. Megjithëse e shifnin se sistemi i tyre në Kosovë ishte joefektive në nivel të konsensusit në rang federal. Kosova doli e para si pengesë për interesat serbe në atë të ashtuquajturën “Jugosllavi” e Titos .

Në vitin 1987 , Sllobodan Millosheviqi, erdhi në pushtet në Serbi , dhe me anë të një seri të lëvizjeve populiste, sidomos atyre ulta -nacionalsite, për të fituar kontroll de facto mbi Kosovën , Vojvodinën dhe Mal të Zi , duke mbledhur një nivel të lartë të mbështetjes në mesin e serbëve për politikat e tij të lëvizjes nacionaliste . Kujtojmë, fjalimin e tij “nazisto fashist si Hitleri apo si Duçes” në Fushë Kosovë. Mirëpo, pas Kosovës, Millosheviqi, është pritur me kundërshtim edhe nga krerët e partive të republikave perëndimore të Sllovenisë dhe Kroacisë , të cilët edhe nga ajo që po shifnin në Europë, se se çfarë po ndodhte në Kosovë, deshën demokratizimin më të madh të vendit, në shkëmbim të dobësimit të komunizmit në Evropën Lindore . Kështu që Lidhja e Komunistëve të Jugosllavisë, ishte tretur në vitin 1990, Komunizmi në domino po binte një e nga një dhe kjo më shumë sipas shteteve dhe linjave të tyre etnike .

Gjatë 1990, komunistët jugosllav humbën fuqinë kundrejt partive nacionaliste në zgjedhjet e para shumë-partiake, të mbajtura në të gjithë vendin , me përjashtim të Serbisë dhe Malit të Zi , ku u fituan nga komunistët e Millosheviqit dhe aleatët e tij . Retorika nacionaliste në të gjitha anët u bënë gjithnjë e më të nxehtë . Në vitin 1991 , një nga një republikat shpallën pavarësinë ( vetëm Serbia dhe Mali i Zi mbeten më gjatë të federuar ) , por statusi i pakicave serbe jashtë Serbisë u la i pazgjidhur . Pas një varg të incidenteve ndër- etnike , luftërat jugosllave, së pari në Kroaci dhe më pas , më të rënda , në Bosnjë e Hercegovinë dhe Kosovë, lanë një dëm ekonomik dhe politik afatgjatë, në rajon dhe multietnik . Lanë shumë çështje pa zgjidhur edhe sot e kësaj dite….!

Mirëpo, si përfundim unë nuk jamë ndonjë “profetë” politik, të jem unë ai që them se “Maqedonia do të shpërbëhet, sot apo nesër”!. Por, jam i sigurt se kështu si po kërkon t’a mbajë shtetin Maqedonia, me këta politikan të sojit Nikolla Gruevski, do të ketë shumë shpejt fatin e “Jugosllavisë” së Marshallit Tito, dhe të Millosheviqit.

Shpërbërja e Maqedonisë, nuk është e thënë se do të vijë nga lufta apo gjenocidi pasues ndër- etnikë dhe politika ekspasioniste, po do të vijë nga idetë e ultra nacionaliste të Shkupit, hegjomonizimi dhe pikëpamjet e tyre pansllavismit të Maqedonisë, të cilat, janë elementet e rëndësishme që duhet kujdesur qeveria për të mos hapur grindje, dhe për të përfshirë faktorët bashkëkohore dhe historike, të cilat ishin natyrisht dhe formimi i të ashtuquajturës Maqedoni.

Para, dhe pas Luftës së Dytë Botërore , tensionet më të mëdha në Ballkan, dihet se erdhën duke u zmadhuar nga tensionet shumë- etnike, padrejtësitë, diskirminimit, genocidit. Megjithëse, me një make-up me ndihmëne Komunistëve ata arritën që të krijojnë edhe Jugosllavinë dhe ti “japin” asaj dominimin relativ politik dhe demografik të serbëve, në të gjithë Jugosllavinë . Çka ishte dhe themelore më pas e tensioneve të kombësive që ishin me konceptet e ndryshme të shtetit të ri Jugoslllav .

Gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë, tensionet e vendit janë shfrytëzuar nga komuniteti ndërkombëtar ” të krijoi një shtet që unë do ta quaja ” eksperimental” Maqedonas, një shtet “make-up” që përfshin pjesën më të madhe, kombësin shqiptare, (Maqedonë( Bullgarë 1.297.981 (64,18 %)Shqiptarë 509.083 (25,17 %)Turq 77.959 (3,85 %)Romë 53.879 (2,66 %)Serbë 35.939 (1,78 %)Boshnjakë 17.018 (0,84 %)Arumunë 9.695 (0,48 %)Të tjerë 20.993 (1,04 %).)

Një shtet, ky që megjithëse serbët janë pakica, por duket se janë një kolonë e pestë e ekspansionizmit në Maqedoni, duke ndjekur politikën e diskriminimit të shqiptarëve. Ende aty vazhdon politika e diktuar e Shkupit, ndaj një të tretës së Maqedonisë, diskriminimin e shqiptarëve, dhe kombësive të tjera përball nacionalizmit të shferenuar të Gruevskit, i cili do të çojë Maqedoninë drejt “shpërbërjers” ….!!! drejt dështimit të shtetit.

Maqedonia ka dështuar për të bërë shtet multi etnik, dhe për të zgjidhur problemet kyçe kombëtare etnike . Për më tepër , ngjallja artificialisht e nacionalizmit sllavo maqedonas, do të bëhet shkak i rritjes së tensioneve etnike, dhe lëvizjeve unitariste , kryesisht atyre sllavo-maqedonase ku me çdo kusht kërkohet dominimi sllavo maqedonas . “Shpërbërja” e Maqedonisë sipas meje vjen ashtu si dhe e ish e ashtuqujatura “Jugosllavia”, dhe do të ndodhë në ciklet e protestave, si fillim për të drejta më të mëdha të kombësive të tjera – kryesisht shqiptarëve. “Marrëvesha e Ohrit”, një dekadë më parë ska qenë gjë tjetër përveçëse: ” ishte një përpjekje për bet nje shtet “Qark të shkurtër”, ose një model i krijuar në modelin federal dhe formalizimin e të drejtave kombëtare etnike .

Ky “version” i dështuar i federatës që në thelb është bërë për herë të parë me “Jugosllavin” që nuk egziston më, me një bashkim shtetesh de facto , duke e vendosur presion mbi legjitimitetin e regjimit dhe duke “shtypur” me dhunë pakënaqësit etnike nga forca e pushtetit, ose e më të fortit, atij që është i frustruar vazhdimisht nga pamundësia dhe pamendësia e tyre, për të krijuar një shtet solid ashtu si pretendon sot Maqedonia.

Maqedonia “ndëshkon” shtetasit e Kosovës

September 8, 2013 by dgreca

Qeveria e Maqedonisë ka miratuar masa kundër Kosovës, pas vendimit të kësaj të fundit për aplikimin e embargos për disa prodhime maqedonase.
Vendimi i Qeverisë në Shkup parasheh taksa rrugore prej 2 eurosh për çdo qytetar që kalon kufirin, taksë prej 5 eurosh për makina, ndërsa për mjetet transportuese taksa do të jetë 10 euro.
Zyrtarë të qeverisë kanë thënë se masat do të vlejnë derisa Kosova të heqë embargon për Maqedoninë.
Nga Qeveria maqedonase po ashtu kanë thënë se janë në kontakt të vazhdueshëm me Prishtinën zyrtare, por nuk jepen detaje mbi qëndrimet e palëve.
Masat ndëshkuese i ka paralajmëruar vetë kryeministri Nikolla Gruevski dy ditë më parë, duke deklaruar se kabineti i tij “po shqyrton të gjitha mundësitë pas vendimit të njëanshëm të Kosovës”.
Zhvillimet e tilla në raportet mes dy shteteve kanë ardhur pas vendimit të autoriteteve maqedonase për ndalimin e importit të miellit nga jashtë, që ka përfshirë edhe Kosovën.
Si kundërpërgjigje ndaj këtij vendimi, Qeveria e Kosovës prej para dy ditësh ka vendosur embargo për disa prodhime të Maqedonisë.(I.Kadriu)

Ismet Ramadani:Maqedonia rrezikon rrugën e integrimit

August 26, 2013 by dgreca

Maqedonia ka gjasa reale jo vetëm të merr raport negativ nga Komisioni Evropian, por edhe të humb rekomandimin për nisjen e bisedimeve për anëtarësim në BE, thotë në intervistën për Radion Evropa e Lirë, Ismet Ramadani, nënkryetar i Këshillit Euroatlantik të Maqedonisë.

Intervistoi:Isuf Kadriu/

RADIO EVROPA E LIRË-Zoti Ramadani, si e vlerësoni punën e Komisionit hetimor, i cili, nuk arriti të dalë me një raport, sa i përket incidentit të 24 dhjetorit në Kuvend? Çfarë do të thotë kjo për Maqedoninë?

ISMET RAMADANI-Krejt kjo kuptohet se do të reflektohet në të ardhmen euroatlantike të shtetit, sepse dy partitë më të mëdha politike maqedonase tregojnë se nuk janë në gjendje që të japin një vlerësim ku duhet ndoshta edhe dikush patjetër të marrë përgjegjësi për një ngjarje të tillë, jo të pëlqyeshme që ndodhi më 24 dhjetor.
Kështu që besoj se loja e tyre do të jetë më shumë në dëm të qytetarëve, pasi ato do të garojnë se cila prej tyre më shumë do të përfitojë nga ajo që ndodhi në Komision.

RADIO EVROPA E LIRË-Sa ka gjasa që nga dështimi i punës së Komisionit, Maqedonia të humbë rekomandimin për fillimin e negociatave për anëtarësim në BE, në raportin e progresit të vjeshtës?

ISMET RAMADANI-Mendoj se gjasat janë reale që të fillojë faza e dënimeve që do të vijnë në strukturat udhëheqëse të BE-së, për shkak se, sipas meje, Maqedonia ishte e përkëdhelur në disa situata me vetë ngritjen e bisedimeve në nivelin më të lartë, duke i dhënë shans, mirëpo mund të ndodhë që kësaj radhe ajo edhe të marrë raport negativ.
Me këtë, përfundimisht, do t’i tregohej kësaj qeverie të udhëhequr nga kryeministri Nikolla Gruevski, se nuk është kjo rruga, e cila e shpie vendin drejt integrimeve euroatlantike. Me këtë do të konstatohej se përfundimisht kësaj udhëheqësie shtetërore duhet t’i jepet një vërejtje më serioze që mund të shkojë deri te përcaktimi për një komponim apo riformatim të një qeverise, e cila do të ishte më integruese sa i përket strukturave euroatlantike.

RADIO EVROPA E LIRË-Që të ndodhë kjo, duhet të ketë zgjedhje të parakohshme parlamentare. Mendoni se janë krijuar kushtet apo se pushteti aktual është i gatshëm që të shkojë në zgjedhje të parakohshme parlamentare?

ISMET RAMADANI-Po, mund të jetë si opsion, por atëherë partitë politike shqiptare duhet të dalin me një apel paraprak dhe të thonë se nëse zgjedhjet i fiton një parti politike maqedonase, e cila është dëshmuar se nuk është e interesuar për integrimet euroatlantike, ne me parti të tillë nuk jemi të interesuar të bashkëqeverisim.
Me këtë i bëhet me dije edhe opinionit të brendshëm, por edhe atij ndërkombëtar, se mund të vijë një krizë edhe më e thellë që do të marrë përmasa ndëretnike edhe politike, të cilat me të drejtë mund t’i shkaktojë faktori politik shqiptar. Kjo sepse alibinë e ka shumë të fortë, ngase me parti politike maqedonase, e cila pengon apo nuk është e interesuar që ta zgjidhë çështjen e emrit, apo të bëjë pak më shumë drejt integrimeve euroatlantike, ne nuk mund të bashkëqeverisim.
RADIO EVROPA E LIRË-Sa mund të ndodhë ky unifikim i faktorit politik shqiptar, duke marrë parasysh se përvoja e deritanishme tregon se ato sikur më tepër kanë qenë të interesuara për pushtet, sesa të bëjnë kushtëzime të tilla?

ISMET RAMADANI-Unë mendoj se para elektoratit shqiptar është shtjerrë edhe ai mashtrim që është bërë për të grabitur sa më shpejt pushtetin apo pjesë të pushtetit. Dhe, nuk besoj se do të munden partitë shqiptare edhe një herë të provojnë që elektoratin shqiptar ta vënë në lajthitje pa u dhënë garanci më të mëdha se ata do të kenë vendin e vet në integrimet euroatlantike në qoftëse edhe më tutje lihet hapësirë dhe tentohet të blihet kohë sa i përket integrimeve.
Unë mendoj se atëherë shqiptarët do të jenë humbës të mëdhenj, sepse partia e Gruevskit, si parti konservative nacionaliste, në planin e brendshëm partitë shqiptare do t’i vërë në pozicion të palakmueshëm, inferior dhe do t’ia marrë edhe mundësinë që ato të legjitimohen si parti pozitive dhe në interes të qytetarëve shqiptarë në Maqedoni.

RADIO EVROPA E LIRË-Partitë shqiptare ishin skajshmërisht indiferente edhe ndaj punës së Komisionit, incidentit në Kuvend e kështu me radhë, Si e shpjegoni ju këtë heshte, këtë indiferencë të tillë?

ISMET RAMADANI-Unë mendoj se është gabim që të merret pozicioni indiferent për çështje, të cilat edhe pse në dukje të parë shihen sikur u takojnë maqedonasve, sepse sado që ne themi se çështja e Komisionit, incidenti në Kuvend është problem midis LSDM-së dhe VMRO-DPMNE-së, ajo në mënyrë të drejtpërdrejtë do të kisha thënë, reflektohet në pozicionin që ka shteti ndaj integrimeve euroatlantike dhe këtu janë shqiptarët.
Madje, mund të them se në njëfarë mënyre ne po e paguajmë edhe më shumë, sepse vetë inatosja, kryeneçësia e kryeministrit për t’i prishur marrëdhëniet me fqinjët, për t’i prishur marrëdhëniet me BE-në, të gjitha ato po reflektohen në ngecjet e ekonomisë, në rritjen e varfërisë, të papunësisë, të harxhimit të parave të buxhetit, të cilat fare nuk shkojnë në interes të të përmirësimit të jetës së tyre.

RADIO EVROPA E LIRË-Problemi kryesor, me të cilin përballet Maqedonia, është çështja e emrit. Në shtator janë paralajmëruar lëvizje të reja nga ndërmjetësi i OKB-së, Metju Nimic. Shpresoni se mund të ketë ndonjë zhvillim pozitiv, duke marrë parasysh pozicionet e palëve, e në veçanti të kryeministrit Gruevski?

ISMET RAMADANI-Fatkeqësisht, bashkëbiseduesit, të cilët duhet të vendosin për këtë çështje, të marrin vendim, janë shumë larg në qëndrime. Nuk e kap aspak logjika që Samaras dhe Gruevski ta zgjidhin çështjen e emrit, edhe pse presionet mund ta bëjnë të veten.
Këtu kemi të bëjmë me problemin se Gruevski ka shkuar shumë larg sa i përket ndeshjes me historinë më të largët greke dhe asaj që pretendohet nga Gruevski dhe udhëheqësia rreth tij, për Maqedoninë antike, identitetin antik maqedonas dhe këtu besoj se grekët në asnjë mënyrë nuk do të lëshojnë pe, sado që t’i bëhet presion Samasarit, pasi nesër ajo duhet të ratifikohet në Kuvendin e Greqisë dhe kjo përbërje e tij nuk do të lejojë asnjëherë që asnjë centimetër apo miligram e historisë antike të Greqisë, t’i jepet Maqedonisë.
Ndoshta për ndonjë emërtim gjeografik Greqia do të bëjë lëshime, mirëpo besoj se kjo do të kushtëzohet nga ana e tyre që në formë të shkruar udhëheqësia maqedonase të heqë dorë nga historia antike dhe apo nga ajo që quhet identitet antik.

Maqedonia larg Europës

April 10, 2013 by dgreca

Sa i përket rotacionit, mund të thuhet se këto zgjedhje lokale prodhuan një kulturë të atdmirueshme të dorëzim-pranimit të pushtetit, por sa i përket standardeve, ato diku diku kaluan mbi vijën e kuqe. Pati votues misterioz, të importuar nga Shqipëria, të cilët e kishin vështirë ta dëshmonin, maqedonisht, përkatësinë e tyre maqedonase, pati shit-blerje të votave, pati fshirje të votuesve nga regjistri zgjedhor dhe mbi të gjitha, pati një fushatë glamuroze e të kushtueshme, për të cilën asnjë përfaqësues i pushtetit nuk dha llogari se prej nga janë siguruar fondet /

NGA EMIN AZEMI/

KOLLTUQE PËR SEFA APO PËR PUNË: Ka ngelur edhe pak hi nga prushi zgjedhor në Maqedoni, ndërkohë që të zgjedhurit e popullit po i modifikojnë përmasat e kolltukut me lartësinë dhe trashësinë e tyre dhe mbetet të shohim nëse ata do të ndryshojnë me shpejt apo kolltuqet e tyre. Ata që fituan mandate për të qeverisur komunat këto katër vjetë të ardhshëm, përpos performansave trupore, do të duhej të modifikojnë edhe retorikën e tyre parazgjedhore në vepra konkrete, duke i vënë në zbatim ato, por edhe duke dëshmuar se do të jenë më të ndryshëm nga pararendësit e tyre.

Normaliteti i zgjedhjeve nuk do të duhej të zbriste nën parametrat e një rotacioni normal të pushtetit, por jo edhe mbi iluzionin se ato ishin krye kreje demokratike e të ndershme. Sa i përket rotacionit, mund të thuhet se këto zgjedhje lokale prodhuan një kulturë të atdmirueshme të dorëzim-pranimit të pushtetit, por sa i përket standardeve, ato diku diku kaluan mbi vijën e kuqe. Pati votues misterioz, të importuar nga Shqipëria, të cilët e kishin vështirë ta dëshmonin, maqedonisht, përkatësinë e tyre maqedonase, pati shit-blerje të votave, pati fshirje të votuesve nga regjistri zgjedhor dhe mbi të gjitha, pati një fushatë glamuroze e të kushtueshme, për të cilën asnjë përfaqësues i pushtetit nuk dha llogari se prej nga janë siguruar fondet.

Këto zgjdhje lokale konfirmuan distancën në mes të pushtetit dhe opozitës, jo vetëm me programe dhe oferta zgjedhore, por edhe me mandate. Vështirësia e të qenit opozitë në Maqedoni, aktualisht matet me gjatësinë e distances që krijon diferencën e numrave, gjithnjë në favor të pushtetit aktual (VMRO, BDI) dhe në disfavor të opozitës (LSDM, PDSH). Ende nuk e kemi një analizë të plotë e gjithpërfshirëse për shkaqet e kësaj disfate kaq të madhe të opozitës në zgjedhjet lokale, ndonëse ka shumë përpjekje që këtij bilanci zgjedhor t’ia faturojnë, në radhë të parë, klimës jodemokratike dhe garës së pabarabartë që iu paraprinë këtyre zgjedhjeve, por edhe humbjes së sensit të njëmendët opozitar dhe mosofrimit të ofertave serioze nga ana e këtij kampi politik (maqedonas e shqiptar).

PAKUPTIMËSIA E BETEJËS PËR TETOVËN: Tetova, qyteti krijuar nga Perendia për t’i bërë ballë malit plak Sharr, viteve të fundit është futur edhe në një garë të pakuptimt, që vetëm politikanët naiv dijnë t’i japin kuptim e që domosdoshmërisht duhet të lidhet me të qenit e Tetovës bastion i politikbërjes së shqiptarëve në Maqedoni. Nëse është kështu, siç parapëlqejnë të mendojnë politikanët shqiptarë, atëherë PDSH duhet të shpërngulet prej andej dhe të shkoj, ose në Strugë, ose në Studeniçan, ku ajo pretendon se ka fituar. Rezoni lokalist i liderëve politik shqiptarë në Maqedoni, jo rrallë ka penguar ata të projektojnë një dioptri më të zgjeruar të situates kolektive të shqiptarëve, prandaj sot e kemi gjendjen e tillë që kryetarët e komunave shqiptare pas zgjedhjeve lihen totalisht të vetmuar dhe perceptimi i përgjithshëm për hallet e tyre, ngel vetëm në fjalimet boshe parazgjedhore të zhurmagjinjëve, që vetes i thuan liderë politik. Perceptimi paszgjedhor vazhdon të eklipsojë nevojat reale të njerëzve në terren, kurse drejtuesit e komunave sërish do të adresojnë kritika tek pushteti qendror, i cili, sipas tyre, nuk tregon sens të mjaftueshëm për projektet e tyre me karakter lokal. Kjo ndodhë zakonisht me ato komuna shqiptare të pazhvilluara tek të cilat kujdesi institucional-qeveritar nuk hetohet, gati, fare dhe na duket i pakuptimt ky vrap i liderëve shqiptarë për të promovuar gjoja njëfarë autoriteti shtetëror në nivel lokal, ndonëse përvoja ka dëshmuar se autoriteti shpejt zhvishet nga pafuqia për të ushtruar ndikim që edhe në këto mjedise të pazhvilluara të hetohet dora e pushtetit qendror.

KANIBALIZMI OPOZITAR SHQIPTAR: Bashkë me zgjedhjet lokale në Maqedoni, u hap edhe dilema nëse ato ishin vetëm një garë e thjeshtë për të zënë kolltukun e radhës së pushtetit, apo diçka edhe më shumë se kaq. Hijet e kësaj dileme u dukën që në startin e fushatës zgjedhore, kur prirja për dominim nuk ishte vetëm në relacionin pushtet opozitë, por diçka edhe më ngusht. E kemi pa dhe dëgjuar që pushteti, gjegjësisht opozita të përdor të gjitha format e lejueshme demokratike të atakimit të oponentit politik, por rrallë na bie të shohim e dëgjojmë që edhe vetë opozita të përdor metoda të sofistikuara për të eliminuar dhe shkërmoqur konkurrentët brenda kampit opzitar. Kjo ndodhi pikërisht në këto zgjedhje dhe na duket tepër absurde dhe e palogjikshme lufta e nëndheshme që u bë për ta dobësuar dhe, mundësisht, eliminuar prezencën politike të Rufi Osmanit, kundër të cilit, nuk ishin vetëm partitë aktuale në pushtet, por edhe një parti opozitare shqiptare (PDSH), drejtuesi i së cilës sikur është pajtuar me fatin që vetëm ai, dhe askush tjetër, të mbetet lideri i përjetshëm i opozitës shqiptare, me kusht që opozitarizmin ta kultivoj jo për të sjellë veten në pushtet, por për të eliminuar konkurrencës brendapozitare. Një kanibalizëm ky i paparë politik, i denjë vetëm për ndonjë xhungël të vetmuar në shkretëtirën e mendjes dhe arsyes.

Kur jemi te Rufi Osmani, do të duhej të nënvizojmë edhe një fakt që lidhet drejpërdrejt me metodologjinë e tij të veprimit politik. Disfata e fundit zgjedhore e cila e privoi atë nga drejtimi i mëtutjeshëm i komunës së Gostivarit, në fakt ishte një tagër që Rufiu i përmasave lokale pagoi për Rufiun e përmasave kombëtare. Ai, si kryetar komune që ishte për katër vite, shumë pak punoi për partinë dhe kjo e fundit e kishte gati të pamundur ta nxirrte atë lider, konkurrent, në përmasa kombëtare. Dhe ndodhi ajo që edhe pritej, sepse garën për pushtet lokal në Maqedoni nuk e bënë kandidatët, por vetë liderët dhe partite e tyre. Në rastin e Gostivarit, garën e bëri Rufiu i komunës duke ia zënë hijen Rufiut të RDK-së, dhe kondicioni i pamjaftueshëm i kësaj të fundit bëri që lideri Osmani të humb jo vetëm drejtimin komunal, por edhe vrapin për të qenë konkurrent i denjë në skenën e madhe politike të Maqedonisë, madje edhe për arsyet e sipërpëmendura.

Megjithate, të gjithë bashkë në Maqedoni, ende nuk mund ta bëjnë një vrap që po e kërkon Europa, që zgjedhjet të nxjerrin në pah domosdoshmërinë e ndryshimit dhe ofrimin e alternativave. Përderisa ndryshimi edhe alternativat janë vetëm simulim i demokracisë, Maqedonia e ka vështirë të konsiderohet nga qytetarët e saj si një aspiratë e ligshme për ta shijuar Europën edhe në oborret e tyre.

KU PO SHKON MAQEDONIA?

March 2, 2013 by dgreca

Maqedonia nuk mund të ekzistojë me masa represive kundër popullit të pafajshëm shqiptar/

Nga Isuf B. Bajrami/

Në shërbim të veprimeve destruktive të politikës antishqiptare u vu ushtria dhe policia maqedonase, e cila, nëpërmjet dhunës e terrorit, bastisjeve, rrahjeve, burgosjeve, vrasjeve, kërkon të shuan aspiratën e shqiptarëve për të drejtat e tyre legjitime kombëtare.

Kohëve të fundit përveç aksioneve represive ushtarako-policore, u thirrën nëpër polici në të ashtuquajturat “Biseda informative” një numër i madh shqiptarësh me profesione nga më të ndryshmet, nga të gjitha trevat etnike të shqiptarëve në Maqedoni. Nëpër stacionet policore këta intelektual të shquar u stresuan, u vunë nën një terror psikik të pashembullt, u keqtrajtuan fizikisht, u kërcënuan dhe u mbajtën me orë të tëra. Qëllimi kryesor i policisë-politike maqedonase është t’i mposhtë këta luftëtarë të dijes, t’i frikësoj, dhe në fund t’i detyroj të heqin dorë nga ideja për të drejtat themelore demokratike ku ka shqiptar në territoret etnike shqiptare në Maqedoni.

Këto veprime banditeske të autoriteteve dhe policisë-politike maqedonase janë një shprehje e urrejtjes së thellë që ata ushqejnë ndaj popullsisë shqiptare, me veprimet e të tyre antihumane, antikulturë, gjë që është e pashembullt për çdo vend evropian. Këto veprime kryhen në një kohë kur udhëheqës të ndryshëm politikë, personalitete të larta maqedonase flasin me të madhe për “barazinë”e popujve, për”respektimin”e të drejtave dhe të lirive të njeriut. E kjo është hipokrizia më e madhe e mashtrimi më i ulët që shfaqet aktualisht në Ballkan, sidomos në trojet ku banojnë kryesisht shqiptarët.

E drejta e shkollimit është e garantuar për çdo popull kudo në botë, është një e drejtë e patjetërsueshme, e shkruar jo vetëm në dokumentet ndërkombëtare, por edhe në Kushtetutat e vendeve demokratike. Nuk është parë dhe dëgjuar që në një vend evropian të ushtrohet dhuna e terrori, të përdoren armët dhe të derdhet gjaku ndaj një populli që lufton për të drejta kombëtare, arsimin në gjuhën amtare. Kjo ndodh vetëm në vendet me orientim sllavo-ortodoks; Serbi,Mal i Zi, Maqedoni, Greqi, në këto vende ballkanike që njihen për egërsinë dhe barbarinë e tyre.

Ky atentat i qeverisë maqedonase ndaj shqiptarëve është në të njëjtën kohë edhe një atentat ndaj Shqipërisë dhe Kosovës, të cilat ndër të parat e njohën Republikën e Maqedonisë pas “shkëputjes” së saj nga ish Jugosllavia titiste. Kjo politikë që ndiqet nga qarqet sunduese maqedonase është një politikë dritëshkurtër, pa asnjë të ardhme, një politikë që është në dëm edhe të vetë interesave të popujve maqedonas. Por duhet ditur se ekzistenca e vetë Maqedonisë si shtet rrezikohet tej mase, duke nëpërkëmbur një popull autokton,që ka gjuhën dhe zakonet e veta, kulturën dhe traditat e tij. Është e pamundur të nënshtrohet dhe të shtypet populli më i vjetër në Maqedoni, siç është populli shqiptar. Historia shumëshekullore e popullit shqiptar dëshmon për luftërat që ka bërë ai për të ruajtur identitetin e tij, për të mbrojtur trojet e tij nga pushtuesit e ndryshëm qysh në kohët më të hershme e gjer më sot.

Shumë shtete evropiane me demokraci të zhvilluara, me potencial ekonomik e shkencor, me një kulturë të lashtë, kanë bërë dhe bëjnë përpjekje të vazhdueshme për emancipimin e mëtejshëm të shoqërisë, për sigurimin e barazisë së njerëzve përpara ligjit, për afirmimin dhe mbrojtjen e të Drejtave dhe të Lirisë së qytetarëve të saj. Kjo natyrisht nuk është arritur pa mund e përpjekje, pa luftëra dhe ndeshje sociale, pa kontradikta. E ne sot flasim për Evropën e qytetëruar dhe të emancipuar, për vende me demokraci të zhvilluar. Këto janë arritje të shënuara që ne i mbështesim dhe i përshëndesim, janë fitore që Evropa mundohet me fanatizëm t’i ruaj, zhvilloj e thelloj më tej.

E megjithatë ne e shohim qartë se si kjo Evropë “demokratike” dhe e civilizuar qëndron indiferente ndaj fateve të popujve të tjerë, ku shkelen këto të drejta, ku mungon barazia përpara ligjit, ku nëpërkëmben liria dhe pavarësia e individit, ku ushtrohet dhuna e terrori ndaj popullsisë së pafajshme. Shihet gjithnjë e më qartë hipokrizia e qarqeve sunduese evropiane ndaj fatit dhe të ardhmes së popujve të tjerë. Heshtin dhe bëhen të paditur për shpërnguljet nga Toplica e Sanxhaku, kur derdhet gjaku si lumi në fshatrat e Medvegjes, Bujanovcit, Preshevës, Karadakut dhe Tetovës, kur vriten, ndiqen dhe torturohen me qindra e mijëra shqiptarë nga shtëpitë e tyre, kur ushtrohet një etnocid e gjenocid i pashembullt-sistematikisht ndaj popullit shqiptar. Është hipokrizi akordimi i kredive dhe furnizimi me armë më moderne në një kohë kur derdhet gjaku i shqiptarëve si Lum në shtëpitë e tyre.

Ndaj luftës disavjeçare në qendër të Ballkanit, ku janë shfarosur me dhjetëra e mijëra njerëz, ata kanë mbajtur qëndrim indiferent, për të mos thënë se e kanë nxitur atë për të nxjerrë përfitimet e veta. Shqiptarët vetëm në qoftë se me luftën e tyre të drejtë dhe çlirimtare do të dinë jo vetëm të rezistojnë, por edhe të dalin fitimtarë, atëherë Evropa e “qytetëruar”, e gjendur përpara një fakti të kryer, do të mbante një qëndrim tjetër dhe hipokrizia e saj do të dilte sheshit, kurse propaganda do të flasë me një gjuhë tjetër, se “ne evropianët gjithnjë kemi qenë në mbrojtje të pafajshmëve, në mbrojtje të lirisë dhe të pavarësisë së popujve”.

Ç’bëri Evropa kur ndaj shqiptarëve të pambrojtur u qëllua me armë. Me qëndrimin e tyre mospërfillës ata i nxitën qarqet sunduese serbo-maqedonase që të vazhdojnë edhe më tej dhunën e egër ushtarako-policore, duke shtypur çdo ëndërr të shqiptarëve për të drejtën e tyre legjitime kombëtare për arsimin në gjuhën amtare.

Është koha që shqiptarët t’i kuptojnë miqtë dhe armiqtë e tyre, çiltërsinë dhe hipokrizinë, fjalët nga veprat.

Qeveritarët maqedonë me të gjitha mënyrat përpiqen t’i ndalojnë shqiptarët të organizohen, të shkollohen, sepse nuk duan që ata të jenë të barabartë me ta. Kjo është arsyeja përse ata u hodhën me tërbim për të ndaluar themelimin e Universitetit të Tetovës, për të ndalur rininë shqiptare të marrë arsimin e lartë.

Gjakderdhja, terrori i egër ushtruar ndaj nismëtarëve për themelimin e Universitetit të Tetovës dhe ndaj studentëve të parë në këtë tempull të dijes dhe kulturës, na kujtojnë pa dashur kohën e mesjetës kur shkencëtarët digjeshin të gjallë, ngaqë shkenca e tyre u hapte sytë njerëzve të pashkolluar, na kujtojnë Xhordano Brunon që u dogj i gjallë në sheshin e Romës për arsye të zbulimeve të tij të mëdha shkencore për planetin e Tokës.

Sikurse politika e pushtetmbajtësve serbo-maqedonë t’i përmbahej porosive dhe mësimeve të Goce Delçevit; “Kombet të bëjnë gara kulturore dhe jo gara të dhunës dhe të intrigave”, sikurse pushtetarët maqedonas t’i ktheheshin politikës reale dhe miqësore ndaj popullit shqiptar në Maqedoni, dhe në mënyrë demokratike të pranonte t’u njohë shtetasve shqiptar barazinë sociale, politike, nacionale, qytetare dhe shtetërore, kjo do të ishte ajo politikë që do të nxirrte nga pellgu i pafund këtë vend ballkanik. Kjo do të shërbente si një faktor i rëndësishëm për ekzistencën e Maqedonisë. Me barazi të plotë në çdo fushë, pa dhunë dhe diskriminim midis të gjitha nacionaliteteve që bashkëjetojnë sot në Maqedoni.

Shqiptarët që jetojnë në trojet e veta, nuk kërkojnë gjë më tepër, ata duan të trajtohen si qytetarë të barabartë me maqedonasit. Në qoftë se kjo politikë diskriminuese do të vazhdojë edhe në të ardhmen, atëherë shqiptarët do të kërkojnë t’i jepnin fund kësaj gjendjeje jo normale dhe do të kërkonin të ndaheshin nga Maqedonia. Pa asnjë hezitim e diskutim, kjo do të sillte shpërbërjen dhe zhdukjen nga harta evropiane të kombit maqedon.

Do të ishte mirë që qeveritarët maqedonas të nxirrnin përfundime pozitive nga qëndrimi realist i qeverisë shqiptare që ishte i vetmi shtet dhe komb fqinj i maqedonasve që e njohu ekzistencën e kombit dhe të shtetit maqedon. Në barazinë e plotë midis popujve qëndron edhe formula e stabilitetit të brendshëm të Maqedonisë. Në qoftë se nuk kuptohet realisht kjo gjë, atëherë pasojat do të jenë më të mëdha me përmasa katastrofike.