SHBA, vlerësohen lartë të arriturat e Kosovës/
Washington, 8 Shkurt 2016/Ministri i Punëve të Brendshme të Republikës së Kosovës, Skender Hyseni, po qëndron në Washington, në një vizitë zyrtare disa ditore. Gjatë ditës së parë, ministri Hyseni, takoi Bruce Swartz, zëvendës-asistent i Prokurorit të Përgjithshëm të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, si dhe Wayne Salzgaber, zëvendës-drejtor i Byrosë Nacionale Amerikane për INTERPOL.
Temat kyçe të bisedave që ministri Hyseni pati në këto takime ishin parandalimi i radikalizmit dhe ekstremizmit të dhunshëm në Kosovë, luftimi i krimit, si dhe bashkëpunimi ndërkombëtar policor.
Bashkëbiseduesit amerikanë vlerësuan lartë të arriturat e Kosovës në përballjen e saj me ekstremizmin e dhunshëm dhe radikalizmin. U konstatua se tashmë Kosova ka demonstruar efikasitet në parandalim të këtyre dukurive, që Kosovën e bëjnë shembull jo vetëm për rajonin, por edhe për shumë vende tjera të botës.
Vëmendje e veçantë gjatë këtyre takimeve iu kushtua përfshirjes më të madhe të Kosovës në bashkëpunimin policor ndërkombëtar, veçanërisht anëtarësimit në INTERPOL.
Ministri Hyseni mori përkrahje të pa kursyer amerikane për arritjen e këtyre objektivave. Në të gjitha takimet u theksua partneriteti strategjik funksional midis Republikës së Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara në fushën e sundimit të rendit dhe ligjit.
Në vijim të vizitës, ministri Hyseni do të ketë takime të shumta dhe do të nënshkruajë një Memorandum Mirëkuptimi për fushën e forenzikes me FBI-në. Po ashtu, gjatë qëndrimit në Washington, ministri Hyseni është ftuar të mbajë një ligjëratë në “George Washington University”./b.j/
“Me plis në Paris” nëpër vendbanimet shqiptare në SHBA
*”Beteja në Ballkan”- vazhdon rrugëtimin “Me plis në Paris” nëpër vendbanimet shqiptare në SHBA/
* Mbas, qytetit të Nju Jorkut, “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, këto ditë në një mbrëmje për grumbullimin e fondeve mbrriti në Bostonin – Nolian dhe më pasë në Washington D.C.”Beteja në Ballkan” një dokumentar shqiptaro amerikan të realizuar në rrugtimin e tyre historik të ekipit mbarë-kombëtar shqiptar të futbollit në udhëtimin për në Kupën e Euro 2016, në Francë
Nga Beqir SINA/
BOSTON MA: Vazhdon rrugëtimin e tij – nëpër vendbanimet shqiptare në Amerikë, promovimi i dokumentarit “Beteja në Ballkan”, një dokumentar shqiptaro amerikan i realizuar në rrugtimin e tyre historik të ekipit mbarë-kombëtar shqiptar të futbollit në udhëtimin për në Kupën e Euro 2016, në Francë.
Mbas, qytetit të Nju Jorkut, fundvitin e kaluar, ”Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, këto ditë në një mbrëmje për grumbullimin e fondeve, mbrriti edhe në Bostonin – Nolian e më pas edhe në kryeqytetin e SHBA, Washington D.C .
Dokumentari filmik një realizim me një teknologji nga më bashkohoret – dokumentari i parë shqiptaro amerikan – u prit këtë fund javë nga “Albanian United SC” – “KS Shqiptarët e Bashkuar” në Boston, në një restorant ku pronarët e saj janë shqiptar, i quajtur restoranti Alba, në Boston. Mikëpritës, ishte trajneri dhe menaxheri që priti ekipin realizues të “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, zoti Ergys Struga, i cili organizoi gjithçka, për një darkë festive.
Fushata fond-mbledhëse, tipike amerikane për realizmin e këtij dokumentari, i cili përfundon këtë qershor me kumbimin emocionues “Me Plis në Parisë”, ishte i njëjtë në format, si ai i bërë në qytetin e Nju Jorkut, fund muajin e kaluar.
“Mbasi, u takuam dhe u përshëndetëm me shqiptarët e Bostonit, thotë – strumbullari dhe promotori i këtij dokumentari, regjizori i talentuar shqiptar Kreshnik Jonuzi, u treguam atyre parapamjen e filmit, dhe u spejguam, se deri ku kemi arritur dhe ku synojmë me ndihmën e të gjithë shqiptarëve.”
“Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, në rrugëtimin e tij nëpër vendbanimet shqiptare në SHBA, më parë se të mbrrijë në Parisë – Francë, më 24 Janar ishte mysafirë edhe në lokalin “Sneak Peek”, për t’u shfaqur kështu edhe në kryeqytetin amerikan Uashington, DC!
Ekipi realizues i këtij dokumentari me këtë rast, faleminderojë donatorët, dhe Diton Pashaj dhe stafin e tij në “Steel Plate” për shfaqjen në “Sneak Peek” të “Betejës në Ballkan” në Washington DC, në 24 janar të vitit 2016.
“Ky event prezantoi mundësitë për prodhuesit ekzekutivë të filmit dokumentar, për t’u takuar me një grup shqiptarësh kuq e zi – dhe prezantojë filmin e tonë në komunitetin shqiptarë në Uashington DC” tha Kreshnik Jonuzi, mbas tubimit .
Ai ka shkruar në statusin e tij në rrjetin social “Facebook” se “Disa nga ju mund të keni dëgjuar tashmë për një projekt emocionuese nisur vitin e kaluar – disa shqiptarë së bashku, me ne janë në këtë rrugëtim duke na ndjekur e mbështetur deri në Parisë, me dokumentarin “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”. Dokumentarin, që përshkruan udhëtimin e ekipit kombëtar në Kupën e Europës Francë 2016. Sa bukur tingëllon dhe sa emocionuese thotë ai :”Me Plisë në Parisë”, dokumentari ynë “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, por ai me siguri ka nevojë për disa fonde në mënyrë që të përfundojë. Pasi kemi nisur me përpjekjet e tona për mbledhjen e fondeve në New York, ne kemi arritur së bashku me ekipin tonë, të marrim edhe tash mbështetjen e shqiptarëve edhe në Boston e Uashington D.C: me komunitetin shqiptar.” thotë Jonuzaj një producent shqiptarë shumë i talentuar.
Kreshniku, sa her permend dokumentarin nuk le pa permendur edhe punën e kolegeve të tij ekipit të dokumentarit “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, të cilët me shumë përkushtim e profesionalizëm kan arritur deri këtu. Ai ka permendur, gjithashtu, se me ata gjithmonë në këtë rrugëtim nëpër Amerikë, është edhe drejtori i dokumentarit me vlerë, producenti amerikan Charlie Askew, i cili është gjashtë herë fitues i çmimit Emmy – ose producenti i cili ka krijuar dokumentarë sportive për gjigandin sportiv amerikan e HBO, NFL Films dhe ESPN.
Duhet cekur me këtë rast se në përpjekjen për mbledhjen e fondeve për dokumentarin, prodhuesit e tij – ftojnë të gjithë shqiptarë në SHBA, të bëhen pjesë e kësaj historie, dhe të tregojnë mbështetjen e tyre, me çdo gjë që ju mund të bëni nga ana financiare, nëse ajo të jetë edhe nga 5 deri në 50 dollarë, nëpërmejt portalit www.battleinthebalkansfilm.com. ;
Prodhuesit e dokumentarit “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, me siguri do të vlerësojnë çdo gjë, dhe do t’ju jeni mirënjohës, për donacionet tuaja.
Kreshnik Jonuzi producenti dhe regjizori i filmit dokumentar “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan, së bashku me Zana Kabën kan thënë se :” Ky është një film që kronikat e saj i ka përmbledhur me kombëtaren shqiptare dhe udhëtimin e tyre të parë ndonjëherë në historinë kualifikimit në një turne kaq të madh ndërkombëtar”.
Kurse, producenti amerikan Charlie Askew, ka folur për eksperiencën e bukur që ka marrë me vete pas realizmit të këtij dokumentari, që ai i ka sjell nga Shqipëria e bukur dhe shqiptarët, bujar dhe të dashur, duke shtuar “muzika, rakia dhe mënyra se si festonin shqiptarët,” më ka suprizuar, kurse, tani kam bërë shumë miq në Shqipëri”.
“Ju flisni për një projekt pasioni … këta njerëz duan rrënjët e tyre shqiptare, dhe ata janë duke punuar shumë për të treguar pjesën tjetër të botës se si Shqipëria e madhe dhe ekipi i kombëtare shqiptarë i futbollit është. Faleminderit për të bërë mua një pjesë të filmit tuaj” thotë Drejtori, i këtij filmi dokumentar Charlie Askew.
“Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan”, në rrugën e tij legjendare “Me Plisë për në Parisë”, “noton” nëpër intervistat me kapitenin e kuqezinjeve Lorik Cana, heronjët e kuqezinjeve, dhe përfaqësuesit të Federatës Shqiptare të Futbollit, gazetarë sportivë, tifozët shqiptar, nga Shqipëria, Kosova, Lugina e Preshëves, Mali i Zi e Maqedonia, Diaspora e Çamëria, dhe ata që kishin udhëtuar nga Amerika( anëtar të klubit Korabi në New York) e tjerë, të cilët ndoqën ekipin tonë kombëtar nga Lisbona, Beogradi, Kopenhagen , Tiranë, e deri në Erevanin e largtë, në rrugën e tyre për në Euro 2016.
“Ndiqni historinë e ekipit kombëtar shqiptar të pasur, me krenarinë kombëtare, dhe tensionet historike, si ata arritën kualifikimin në rrugën për në Kupën Evropiane në vitin 2016”, ka deklaruar Producenti Ekzekutiv Kreshnik Jonuzi, një shqiptar i Amerikës, ky, i lindur këtu ku prindërit e tij, të cilët emeigruan dekada më parë nga Gostivari në SHBA.
Pas ndeshjes katastrofike në Beograd më 14 tetor, 2014, Kreshnik Jonuzi, ka deklaruar për gazetën tonë, se ai pa një mundësi për të treguar një histori thellësisht të përkushtuar dhe emocionale të ekipit shqiptar të futbollit kombëtar.
Ai ndau idenë me producentët ekzekutiv Luftar Von Rama, Zana Kaba dhe mori në konsideratë menjëherë në formësimin e vizionit e filmit.
Luftari, Kreshniku dhe Zana për të filluar realizmin e këtij projekti, e nisën punën e tyre në buxhetimin, marketing dhe promovimin e filmit.
“Ne kemi një ekip të mahnitshme, që kanë ardhur duke u bërë së bashku për shkak të përkatësive tona të ngjashme, por më e rëndësishmja, për shkak të pasionit tonë të fuqishëm për të bërë një film sa më bindës” tha Jonuzi për gazetën tonë.
Kreshniku, Luftari dhe Charlie, udhëtuan për në Shqipëri dhe qëndruan shumë afër ekipit për çdo ditë para takimit të kthimit në Tiranë kundër Serbisë, mbas tragjedisë që ndodhi në Beograd. Ata kan filmuar , dhe kan marë një-në-një intervista me ekipin, mediat lokale, përfaqësues vendorë të qytetit, trajnerëve, figura politike dhe më shumë, në mënyrë për të kapur dhe për të ndërtuar përmbajtje sa më intersante dhe dinjitoze rreth filmit të tyre.
Ekipi shpreson për të rritur ndërgjegjësimin e filmit të tyre në të ardhëmen, i cili pritet të shfaqet e plotë, kur të përfundojë aventura historike e kuqezinjë në Euro 2016 në Francë, ku Shqipëria tashmë ka mësuar edhe kundërshtarët e grupit si janë Franca, Rumania dhe Zvicra “ shqiptare” , duke i ftuar miqt e tyre për të mësuar më shumë për të ardhmen e filmit të tyre.
Ata thonë se mbështetja e komunitetit shqiptar deri më tani ka qenë e madhe dhe “Beteja në Ballkan” shpreson të vazhdojë të ndërtojë rrjetin e tyre në ngritjen e fondeve për të vazhduar prodhimin e filmit, ku ekipi i tyre përsëri këtë mars, do të nisë intervistat dhe të ndjekin ekipin mbarëkombëtar përmes Kupës Euro 2016 këtë qershor .
Charlie Askew Kreshnik Jonuzi Luftar Von Rama dhe Zana Kaba, kan thanë se : “Ne jemi krenar për të punuar në një histori të rëndësishme dhe ne po shohim përpara për të ndarë atë me adhuruesit tonë, këtë film dokumentar “Battle in the Balkans – Beteja në Ballkan“.(Faleminderojmë – Veseli Photography: për fototalbumin nga tubimi në Boston)
Ida Trebicka, nje pianiste shqiptare në SHBA
Ida Trebicka “Affiliate Professor” në degen e pianos në Universitetin e Syracuse SHBA/
Nga Liliana Pere. Histori Suksesi/
Profili
Ida,një grua pianiste ne profesion, qytetare nga Korça.Qyteti i abc Shqipe, serenatave, qyteti i dashurisë,Parisi i Vogël, e po të kërkosh, gjen plot epitete të tjera që cilësojnë vlerat e qytetit te Korces. E hapur herët me botën, drejt perëndimit ze vend te konsiderueshëm kultura. Shumë Atdhetarë që sot mbushin faqet e historisë së kombit, ishin pikërisht nga Korça,
Të kujton po aq kënaqësi e mikpritje, sepse kudo që të shkosh gjëja e parë me të cilën do të takohesh, është pikërisht mikpritja e korçarëve…Lulet ..Kangjellat, sofatet kalldrëmet eh……
Korca mbetet vendlindja e dashur e Idës ku,ku u lind dhe u rrit. Në Korce, nëpermjet familjes, shkolles dhe traditave qytetare Ida u formua si artiste/muzikante dhe qytetare. Korca për atë është e shtrenjtë, është vendi me i bukur jetës së saj ku ndihet e qetë, e rrethuar me dashuri. Puna e saj shoqëruar me passion e talent bëri te behet nje artiste, qe t’i kapërxeje kufijte e Korçës dhe Atdheut, Ida sot eshte nje Pianiste e madhe ne SHBA
Në vitin, 1995, Master’s Degree në Piano Performance, Ph.D (Doktorature).
Në vitin 1997 pedagoge, Affiliate Artist në shkollën e muzikës, Setnor, në Universitetin e Syracuse…1997, fiton poziten e “Affiliate Professor” në degen e pianos. Nje realizim i mundimeve, djerses, oreve te pafundme te punës, dhe kurorëzim i ëndrës per t’u stabilizuar perfundimisht në SHBA, dhe krijuar nje jete te re, dhe karriere brilante
Karriera artistike filloi në Shqiperi dhe vazhdoi në Azi, Kanada, dhe sigurisht në Shtetet te Bashkuara, nga lindja në perendim dhe Jug Nje nga momentet me signifikante është concerti i organizuar nga “Miqte of Firences” me 2006, luajtur solo, tek kembet e statujes se Davidid, në Galleria dell Accademia në Firenze.
*****************************************************************************
Ju lutem ndiqni Intervisten…
E dashur Ida;
-Endrrat e Ides per tu bërë pianiste nis herët që në femijerinë e saj, shoqeruar me punë dhe passion behen realitet.Si ka filluar ëndra dhe dëshira per muzikën dhe vecanërisht istrumentin tuaj te dashur Piano?
Qe femijë kam qenë e dashuruar pas muzikes. Në familje nëna ime Meri Tili, ka pasur nje ze te mrekullueshem, babai Koco Tili, i edukuar dhe shkolluar në Liceun francez te Korces, i binte mandolinës, kendonte ariet e Verdit dhe Puccinit rreth shtepise, dhe motra Klara, luante në violinë me ore te tera, duke krijuar keshtu nje ambjent artdashes. Në moshen 7 vjecare, jam pranuar në shkollen e muzikes Tefta Tashko Koco në vendlindje. Fatkeqesisht, nuk u lejova te studioja asnje instrument per shkak se motra ime ishte nxenëse në klasen e violinës. Shume shoqe dhe shoke te mij pesuan te njejtin fat. Mesimet e solfezhit nga ana tjeter ishin te rregullta dhe me mbanin te gjalle interesin per muziken. Me vonë në semestrin e dyte te klases se shtate, me interesimin dhe insistimin heroik te nënës time, Meri Tili, dhe perkrahjen e drejtoreshes se muzikes Vasilika Cavali-Nano, (te cilen e kujtoj me shume dashuri,) u pranova si pianiste e rregullt në shkolle. Ajo shkolle mbetet vatra ku jam rritur, kam luajtur si femije, jam formuar, frymezuar, dhe ku kam krijuar lidhjet shoqerore me te fuqishme.
-E dashur Ida; desha te di kur jeni larguar nga Shqiperia, cilat jane aresyet , dhe si është komunikimi juaj me Atdheun pas largimit, Sa Nostalgjike jeni ?
Jam larguar nga Tirana, me 1992, dhe per nje kohe te gjate u shkeputa dhe nuk u riktheva në Shqiperi. Nga 2005, kam vizituar atdheun pothuajse cdo vit.Kam nënën dhe farefis në Korce, por dhe miq, kolege dhe shoqeri në Tiranë, Durres, Elbasan, Shkoder dhe Pogradec etc.
Malli per vendlindjen dhe Atdheun nuk treten asnjeherë.
-Formimi juaj shkollor pas liceut finalizohet me rezultate te larta në shkollën e muzikës Tefta Tashko Koço në Korçë,dhe rritja juaj ne nje ambjent artdashës, mendoni se mësimet e para në këtë shkollë janë pjesë e suskesit tuaj sot?
Absolutisht, shkolla e muzikes në Korce, ishte vertet në krye te te gjitha shkollave te tjera te qytetit, jo vetem pse kishte destinacion mësimdhenjen e lëndeve artistike e muzikore, por në kete shkolle u jepej nje rëndesi teper e vecante edhe lëndeve te përgjithshme akademike, gjuhes, letersise, matematikes, shkencave natyrore, dhe gjuhes se huaj. Ajo shkolle ka nxjerre intelektuale dhe artiste te pafund te nje kualiteti te larte, sepse vërtet kur ke nje nje bazament dijesh teper te shendetshme qe në famijeri, edhe suksesi me vonë në jete është me i mundshem. Kujtoj me nostalgji pjesemarrjen në konkurset e matematikes, gjuhe-letersise etc, midis shkollave te qytetit, dhe si nëpermjet tyre kultivohej kureshtja dhe etja per dije te pafundme.
-Nga biseda vlerësovase ju jeni krenare per cilesinë e shkolles dhe mesimdhënjes ne Shqiperi, ka superioritet. Dhenja e Medaljes se arit nga Ministria e Kultures ju ka gezuar dhe entusiazmuar shumë, mund të percillni per lexuesit disa detaje ?
Ishte nje krenari jo vetëm e imja por e prindërve dhe familjes sime. Ishte vjështë e vitit 1981, dhe unë isha në semestrin e pare te studimeve te larta në Institutin e Arteve, kur u njoftova se do te me dorëzohej medalja në Pallatin e Kultures në Korce. Ishte vertet nje ngjarje e organizuar bukur, dhe e paharrueshme në kujtesen time. Ajo medalje ka qenë simboli i nje pune te parrjeshtur, e oreve te studimit te pafund në piano, në mes te beharit, dhe dimrit te ftohte. Ishte ajo medalje qe me lejoi mundesinë te shkoj per studime në Universitet, në nje kohe kur unë, femija e katert e nje familjeje me tre femije te studjuar, nuk do te kisha asnje mundesi dhe shprese per studime te larta,
-Cila ka qenë mbështëtja juaj nga pedagoget tuaj dhe shtysa per punuar me teper, kush pedagog ka ngelur në kujtesen tuaj si udhërëfyes në rrugen e muzikes si nje bazament dijesh tepër te shëndetshme ?
Në Insitutin e larte te Arteve u caktova në studion e Nora Cashkut, e cila kishte pak vjet qe ishte kthyer nga studimet në Rumani. Kam pasur marredhenje shume te mira me pedagogen time, te cilen me pas e pata kolege. Me ka dashur dhe respektuar shume.Ka qenë nje respect I ndersjellte.
-Me pas ju keni dhenë mesim si pedagoge , e pianos në Institutin e Larte te Arteve, sa e bukur dhe e rendesishme ka qenë per ju në planin akademik , bashkepunimi me koleget dhe studentet per te transmetuar tek studentët tuaj muzën e talentit tuaj te madh si pianiste ?
Ishte nje periudhe e shkëlqyer per mua, dhe kujtimet me te mira janë jo vetem nxenësit e mi por dhe figurat e muzikes shqiptare me te cilet pata rastin të njihem dhe bashkepounoj, si prof. Cesk Zadeja, Tonin Harapi, Kozma Lara, Albert Paparisto, si dhe mentored e mi te drejtperdrejte, Gezim Laro, Ibrahim Madhi, Muharrem Denisi dhe Kico Dako. Kam krijuar në ato kohe lidhje te thella artistike dhe miqesore me Bujar Llapin, Vangjush Papadhimitrin, Raimonda Kocon, Eno Kocon, Fatmir Hysin, Thoma Gaqin etc. Mbase harroj ndonje mik e koleg te asaj kohe, te me falni…Por pervoja e atyre viteve është e pazevendesueshme. Me kujtohet, kisha te njejten studio me prof. Toninin, ai hynte në dere me buzeqeshje, ulej në piano dhe luante Arabesque te Debussy. Kemi bere biseda per muziken, artin, kompozitore, kemi shkëmbyer ide, mendime, dhe gjithe kjo pervojë per mua është pasuri e ralle. Veprimtaria ime koncertore në ato vite u perhap nga sallat e ILA-se në TOB, Radio Televizion, Lidhjen e Shkimtareve, dhe në rrethe te tjrea te Shqiperise. Dua te permend se në ate kohe, se bashku me pedagoget e rinj, Astrit Seliten dhe Bujar Sykën themeluam Trion e Institutit te Larte te Arteve, dhe sebashku kemi luajtur mjaft koncerte.
-E dashur Ida, mund te sillni në vëmëndjen e lexuesve disa eksperienca të bukura te suksesshme tuajat me personalitete te artit shqiptar?
Keni interpretuar si soliste me Orkestren e Radio Televizionit nën dirigjimin e Eno Kocos, Koncertin 2 te Sergei Rachmaninov….
Nje nga kulminacionët e aktivitetit te asaj kohe ishe bashkepunimi me orkestren e RTSH, në vitin 1987-88 dhe dirigjentin Eno KLoco, në Koncertin Nr 2 te Sergei Rachmaninoff. Ishte gje e rralle në ate kohe qe soliste te tjere pervec, Margarita Kristidhit, Nora Cashkut dhe Anita Tartarit te kishin ate fat. Jam shume mirënjohese per mundasinë qe m’u paraqit. Në salle ate mbremje, ishin te gjithe pedagoget e Institutit. Në kujtese me ka mbetur perqafimi dhe fjalet mallengjyese qe prof. Ibrahim Madhi me ka thenë pas interpretimit tim. Edhe gazeta Zeri I Piopullit shkruajti nje artikull te gjate per ate Koncert, e ruaj nje kopje te gazetes edhe sot.
-E dashur Ida; C’fare mbështëtjesh keni pasur nga familja në jeten tuaj te dedikuar artit dhe sa vështiresi keni kaluar në kete rruge suksesi ?
Nuk me besohet qe kanë kaluar gjithe keto vite…dua te theksoj se te ishe artiste në ato vite nuk ishte e lehte, ishte nje lufte dhe sacrifice e vertete te ishe teresisht e dedikuar tek arti. Në ate periudhe, para demokracise, kushtet familjare dhe shoqerore paraqisnin vështiresite e tyre, sidomos per femrat. Martesa me Kosten ishte pjese e jetes prej te ciles lindi vajza ime e shtrenjte, Genta. Si cdo martese edhe ajo e jona pati vështiresi, perplasje personalitetesh, por edhe momente te bukura. Vitet kur Genta ishte e mitur, qenë te veshtira, ishin koherat e tollonave…jeta ishte vertet e veshtire, dhe ndikimi në marredheniet familjare, deri diku, negativ. Kosta im shoq, e adhuronte muziken klasike, dhe ishte teper I apasionuar pas saj, qendrimi i tij ndaj profesionit tim ishte pozitiv dhe inkurajues.
-Amerika, garanton liri dhe mentalitet tepër demokratik per gjininë femerore.A e patët te lehte kete adoptim dhe ambjentim per fushen tuaj muzikore pas largimit nga shqiperia, c’farë gjetët ne realitetin amerikan në lidhje me artin dhe muzikën si u perballët ?
Amerika ishte nje realitet i ëndres qe kam pasur qe në femijëri. Familja ime ka pasur mjaft anëtarë qe kanë emigruar në Amerike qe në fillim te shekullit the 20. Unë personalisht, jam ndjere shume mirë në Amerikë, gje qe është, me sa jam e informuar, tipike per gratë në pergjithesi.
Në pranverë te vitit 1993, nje mik i familjes me origjinë shqiptare nga Korca, Christopher Gillam, na sponsorizoi per studime te larta në Universitietin e Sirakuzes. U larguam në Gusht te të njejtit vit. Ishte realizimi i nje ëndre te madhe.
Te them te drejtën, fillimi ishte i veshtirë nga ana ekonomike per familjen, por jo i veshtirë per mua nga ana profesionale. Fakulteti i muzikës me beri nje oferte si Graduate Teaching Assistant, e cila me garantoi, nje Master’s degree pa pagese, nje kompesim monetar, dhe sigurim shendetesor familjar.Ishte nje offertë qe nuk mund ta refuzoja. Them me krenari, qe pregatitja jonë në Shqiperi ishte superiore, dhe me ndihmoi te ndihesha e respektuar, dhe ta perballoja jeten e re me optimizem. Nje aspect tjeter pozitiv, ishte fakti qe lexoja dhe kuptoja mirë gjuhën angleze.Vështirësia jonë ishte mungesa e njohurive technologjike, kompjuterit. Te gjitha detyrat ishim te detyruar t’i paraqitnim te printuara në kompjuter, vështirësi qe së bashku i kaluam në nje kohë te shkurtër me punë dhe dedikim.
-Rruga e suksesit tuaj fillon si pedagoge,mbron doktoraturën dhe kaloni Profesore në degen e Pianos,ne Amerikë, ka qene nje sadisfraksion i madh per Idën dhe familjen kjo arritje profesionale ? Mund ta pershkruani ju lutem rrugen e suksesit dhe aktiviteteve ne Amerikë dhe jashte saj ?
Në vitin, 1995, u gradova me Master’s Degree në Piano Performance, dhe fillova Ph.D (Doktoraturen). Në vitin 1997 ju u emëruat pedagoge, Affiliate Artist në shkollën e muzikës, Setnor, në Universitetin e Syracuse Nderkohe me 1997, applikova dhe fitova poziten e “Affiliate Professor” në degen e pianos. Si rrjedhim, fitova rezidencinë amerikanë per vete dhe vajzen, Ishte nje realizim i mundimeve, djerses, oreve te pafundme te punës, dhe kurorezim i endres per t’u stabilizuar perfundimisht në SHBA, dhe krijuar nje jete te re.
Kenaqesia dhe krenaria ime është maksimale pas koncerteve, shfaqjeve profesionale, konferencave dhe masterclasses. Karriera ime filloi në Shqiperi dhe vazhdoi në Evrope (Itali, France, Angli, Greqi); Azi (Kinë dhe Hong Kong), Kanada, dhe sigurisht në Shtetet te Bashkuara, nga lindja ( Nëw York, Massachusetts, Connëcticut, Pennsylvania, Nëw Jersey) në perendim (California,) në Veri ( Michigan, Chicago, Nëw York, Ohio) dhe Jug (Florida, Arkansas, Texas etc.) Nje nga momentet me signifikante është concerti i organizuar nga “Miqte of Firences” me 2006, ku kam luajtur solo, tek kembet e statujes se Davidid, në Galleria dell Accademia në Firenze.
-Cilët do te veçonit ne preferencat tuaja muzikore nga kompozitorët e medhenjte huaj dhe kompozitorë shqiptare ?
Gjigandet e muzikes, 3 B-te e medha: Bach, Beethoven dhe Brahms, ( me pelqejnë koloset gjermanë te muzikes). Megjithate, është veshtire te percaktosh dhe t’i pergjigjesh me bindje absolute kesaj pyetje…me pelqejnë mjaft kompozime dhe kompozitore. Dua ate pohoj se në c’do mundesi qe me jepet programoj muzike te kompozitoreve shqiptare, Harapi, Zadeja dhe Ibrahimi. Vitet e fundit, kam programuar vepra te kompozitoreve me te rinj, miqve te mi, Thoma Simaku, Vasil Tole dhe Eriona Rushiti.
-A do dëshironit ta linit Amerikën , apo ajo është Atdheu yt I dyte vendi I realizimit te plotë Akademik dhe profesional , çfarë është për ju Amerika ? Si bashkoheni me bashkatdhetaret dhe c’fare bëni ju per komunitetin shqiptar si një artiste e madhe ?
Amerika, është tashme shtepia ime, vendi ku jetoj, krijoj, dhe pregatit breza te rinj. Fakti qe diaspora shqiptare në USA është rritur dhe ka zenë vendin e vet në shoqerinë amerikanë e lehteson mallin per vendlindjen, dhe krijon mundesira te reja shoqerore. Shqiptaret e Amerikes, organizojnë festa, festivale, dasma, ndjekin festat fetare, duke u mbledhur sebashku me kenge, valle në gjuhen e memedheut, dhe duke krijuar momente ku ndihen komplet shqiptare.
Jeta amerikanë është e shpejte, ka edhe stress, është teper e programuar, dhe gjate javes, me pak kohe per clodhje, shpesh here në kotrast me jeten e kafenëve te Shqiperise. E rendesishme është te shfrytezosh fundjaven per pushim dhe argetim. Amerikanët udhetojnë dhe shfrytezojnë në maksimum fundjaven, per te kaluar kohe cilesore me familjen. Jam mesuar tashme me kete jete dhe Ameriken e adhuroj. Me pelqen fakti qe njerezit respektojnë njeri tjetrin dhe jeten personale te tjetrit.
-A është Amerika idhulli i Demokracise per ju, i faktit te barazise per nacionalitetit, gjinise, ngjyres, fese, dhe a ka te njejtat posibilitete per progress dhe edukim per c’do emigrant?
Po shumë e është e vërtetë Kam perparuar nga ana profesionale, menyra se si i zbërthej, analizoj dhe interpretoj veprat muzikore nga ana stilistike, kam ndryshuar këndveshtrimin e jetes, jam me praktike, sigurisht edhe jeta ben te vetën. Pervojat e ndryshme qoftë positive apo nëgative janë jetike, dhe na bejnë te fortë. Në rastin tim, pervojat e jetes, me detyruan te bej c’ka ishte e mundur te siguroja jeten per vajzen dhe veten time, thenia “punë punë nate e dite, qe te shohin pake drite” ka kuptim te plote per mua. Amerika, pavaresisht nacionalitetit, gjinise, ngjyres, fese, cdo njeri është i barabarte dhe ka te njejtat posibilitete per progress dhe edukim. Amerika me dha mundesi te krijoj lidhjet shoqerore dhe miqësite me te fuqishme, qe nga mikeshat me te cilat studjuam sebashku në graduate school, koleget e punës, dhe miqte e kishes Episcopale te Shen Pjetrit në Cazenovia NY ku jam Drejtuese e muzikes qe me 1996. Ata kanë qenë mbështëtje morale dhe shoqërore, per familjen time gjithë keto vite.
-Ju punoni shumë edhe ne planin per te ndihmuar bashkeatdhetarët Kosova, duke ndihmuar për stabilizimin e tyre, nëpërmjet Shoqatës së refugjatëve.Mundeni nje spjegim me te qarte rreth tij, dicka me tepër rreth veprimtarise bashkepunuese?
Midis viteve 1995-2000, nje rrjedhe refugjatesh nga Kosova, u vendos nga qeveria Amerikan në qytetin e Sirakuzes. Familja ime ishte e para familje shqiptare qe u vendos në qytet qe prej 1939. Në kete moment lindi nëvoja per njerez qe flisnim gjuhën shqipe, për te përkthyer dhe shoqeruar refugjatet në vizita njekesore, dhe ndihmuar per plotesim te aplikimeve dhe intervistave per punësim. Shoqata e rivendosjes se refugjatëve, ndihmon njerez qe janë detyruar te braktisin vendlindjen dhe atdheun, dhe nuk kanë mundesi te kthehen per shkak te rrezikut te shdukjes, persekutimit, per shkak te races, nacionalitetit, besimit fetar, dhe opinionit politik. Më kujtohen vitet e para kur familjem mberriten, dhe unë me Genten, zbukuruam shtepite e banimit, dhe shkruam pankartat “Mirësevini!” në shqip.
Por c’ka me kujtohet dhe me ka leme mbrese, është pjesemarrja dhe dhenia e ndihmes, në lindjen e 2 femijeve kosovare në spital. Nje vajze u quajt Amerika, dhe tjetra Arberesha, shume domethenëse!!!! Kanë qenë dy momente mbreselenëse, qe kanë zenë nje vend te memorjen time. Edhe sot, vazhdojme te jeni miq me keto familje.
-Babai juaj zë nje vënd te vecantë ne jeten tuaj jo vetem si prind , por dhe si një edukator I devotshëm ne formimin tuaj, kerkoj ndjese per ngacmimin e ndjenjave tuaja, pershkruaeni me fjalet tuaja te zemres qe I takojnë nje prindi ….
Humbja e babajt me 2006, me ka lenë nje zbrazesi te madhe në zemer. Im ate ishe shoku im i ngushte, njeriu qe me frymezoi per letersinë dhe gjuhet e huaja. C’do te djelë, na merrte per dore mua dhe motren, dhe na conte tek kinëmaja e femijeve, dhe me pas me blinte nje liber tek libraria në qender te Korces. Libraria e familjes time ishte shume e pasur me libra te vjeter dhe te vyer, në shqip, Italisht, frengjisht dhe greqisht. Babai i zoteronte te gjitha keto gjuhe në menyre perfekte. Zanafilla e shume librave shqiptare rridhte nga fakti se ai ishte punësuar tek “Shtypshkronja Koti” e cila ishte themeluar dhe ishte në pronësi te te afermve te familjes.
Kam qenë me fat qe babai dhe mamaja, kanë jetuar me në në Amerike per nje kohe te gjate. Ishin ato vite qe munda ta shoh babanë me syrin e nje te gruaje te pjekur dhe jo te nje famije, te shkembejme mendime, per gjithcka në jete, per artin, politiken, filozofinë. Gjate atyre viteve, ai u be nje shok i ngushte jo vetem per mua, por edhe per Genten, i mesonte shqipen dhe frengjishten, dhe ajo qe ka me vlere te permend, i tregonte historinë e familjes në breza, dhe historinë e Shqiperise dhe shqiptareve, i mesonte kenge dhe poezi. Per mua, babai do te mbetet njeriu me i dashur, si prindi per femijen, dhe nje model dhe personifikim i intelektualit korcar.
-Ida Vazhdon flet per familjen e saj………
Genta erdhi shume e vogel në Amerike, dhe u integrua shpejt në jeten Americanë permes shkolles. Ndikimet dhe influencat shqiptare per te ishin:
a) ardhja e gjysherve dhe familjeve te para shqiptare me te cilat filluam te mblidheshim per sebepe, dhe ku femijet luanin sebashku.
b)Dua ate theksoj se Sirakuza ka edhe nje komunitet dashamirës shqiptaro greek, qe flet shqip, dhe qe ka emigruar dekada me pare. Ky komunitet ka mbështëtur shume familjet e reja shqiptare.
Genta, mund te them është nje amerikano-shqiptare, krenare qe është shqiptare, dhe amerikanë në botekuptim dhe kendveshtrim. Genta viziton Shqiperinë rregullisht, gjate muajve te beharit, per arsye te lidhjeve familjare.
-Në SHBA, ka një komunitet të konsiderueshëm shqiptarësh sa të integruar e shihni këtë komunitet dhe në vecanti gruan në jetën amerikanë ?
Grate e shohin Ameriken gjithmone realizim ne c’do plan dhe e enderojne per familjen e tyre pasi ato jane me kerkueset me Nuk ka diferencim në ecjen perpara te gruar veç burrit. Mund te them se grate e duam shume Ameriken, dhe jeten amerikanë. Ato janë te aft ate arrijne sukses, duke qenë vazhdimisht në rolin e nënave te mira dhe bashkeshorteve. Komuniteti ynë i vogel, në Sirakuze, ka nxjere, mesuese, doktoresha, inxhiniere, bankiere, biznësmenë, artiste etc.
Shqiptaret qe jetojnë ketu janë te integruar mjaft mirë në jeten amerikanë. Shume anëtare familjesh qe erdhen me moshe pak a shume te re, vazhduan studime te larta dhe kanë zenë vende punë perkatese, duke siguruar nje jete ekonomike cilesore. Shqiptaret vertet kanë ecur mjaft, dhe sidomos femijet e tyre, te cilet janë integruar plotesisht në jeten amerikanë.
Historite e grave shqiptare janë histori suksesi.
Falenderim Ida-
Ishte nje kenaqesi Lili qe komunikuam bashke dhe e vleresoj shume kete organizim me sens pateriotik, per propogandimin e vlerave te gruas shqiptare ne bote , duke na dhene mundesi qe ne te shprehemi si askund tjeter , me ju. Jeni nje grua e suksesshme ne atdheun tone dhe na afron te gjithave prane Atdheut. Na jepni mundesi me ze dhe zemer,te bejme te njohura sukseset tona me nje pune te madhe te palodhur,. Jam krenare per punen dhe mission tuaj Lili. Faleminderit.
Falenderim Liliana
Faleminderit ju e dashur Ida , pateriotja ime e dashur , Pianiste e talentuar dhe shume e suksesshme, artiste me nje bukuri fizike dhe shpirtërore, finesse ne kulturen dhe sjelljen tuaj si nje artiste e madhe ,
Grate shqiptare krenohen me ju , jeni elita e muzikës dhe culturës tone ne vendin ku jetoni duke shkelqyer emrin e Gruas Shqiptare ne Bote dhe te Shqipërise tone te dashur.
Liliana Pere
Ing Informatik
Presidente
Organizimi Internacional.
”Gruaja Shqiptare Në Botë”
Peace Missionary & Honorary Advisor of DMPP
ILIR META NE SHBA
Meta në SHBA, do marë pjesë në Forumin e Inteligjencës dhe Sigurisë/
Kreu i Kuvendit Ilir Meta, është nisur drejt Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Ai do të marrë pjesë në Forumin Parlamentar të Inteligjencës dhe Sigurisë.
Ky forum zhvillohet në Kongresin Amerikan, me ftesë të kryetarit të TaskForcës së Kongresit për Terrorizmin dhe luftën jo-konvencionale. Gjatë kësaj vizite kreu i Kuvendit do të ketë dhe një sërë takimesh të tjera.
KOMUNITETI SHQIPTAR NE SHBA- 10 MIJE DOLLARE PER VETERANIN E UÇK-së
-10 mijë dollarë : Mbyllet me sukses në New York aksioni për të ndihmuar veteranin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – UÇK-së, ish luftëtarin Mifail Klaiqin nga fshati Koretn i Kamenicës Kosovë/
Nga Beqir SINA – New York./
NEW YORK : Këto ditë iniciatori i kësaj fushate veprimtari i dalluar i komunitetit Esad Gjonbalaj bëri me dije se u përmbyll me sukses aksioni për të ndihmuar veteranin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – UÇK-së, ish luftëtarin Mifail Klaiqin nga fshati Koretn i Kamenicës Kosovë.
“Ky aksion rezultojë i suksesshëm tha Gjonbalaj, fal përkrahjes dhe zemërgjerësisë së bashkëatdhetarve tanë, të cilët si në të kaluarën ku vjen në pyetje çështja kombëtare nuk kursejnë asgjë”.
Më tej Gjonbalaj flet për rrjedhën e këtij aksioni për grumbullimin e të hollave “Kur arritëm ne shumën e 9250 dollare të mbledhura na telefonoj Shkumbim Sadiku Balidemaj dhe me zemërgjersin e tij përmbylli aksionin tonë dhe ngritur shumën në 10 mijë dollar amerikan.”
Andaj ai gjen rastin që Shkumbimin t’a falenderojë përzemërsisht për këtë kontribut dhe atdhedashurinë e tij të dëshmuar me vepra.
Në përmbylljen e këtij aksioni Gjonbalaj e ka vlerësuar si shumë të çmuar kontributin finanaciar të bashkëkombësve : “Ju falënderoj përzemërsisht të gjithë ju që më përkrahët në këtë aksion fisnik dhe bujar, ku nën moton “Për veteranët e UÇK-së nuk na dhimbset asgjë” ju betë të mundur që me kontributet tuaja Mifail Klaqit dhe familjes së tij të i gjendeni pran në këtë ballafaqim të vështirë jetësorë të këtij luftëtari te atdheut.”
Shfrytëzoj rastin që edhe në emër të Mifailit të përcjell tek ju mirënjohjet më të larta për ju dhe familjet tuaja. Me ndihmat tuaja të nderuar vëllezër – ju dëshmuat se populli shqiptar vlerëson lart sakrificën e çdo njërit në të mirë të atdheut, thotë iniciatori i këtij aksioni për grumbullimin e parave, zoti Esad Gjonbalaj
-Zoti Gjonbalaj – Si ju lindi kjo ide ose çfarë të motiviojë ?
-Ka kohë që në ekranet dhe mediat në gjuhë shqipe shohim reportazhe, ku shihen luftëtaret e lirisë duke u ballafaquar me vështërsi tani në Kosovën e lirë duke vuajtur për ekzistencë dhe gjëra elementare për jetën.
Këta bije ma te shtrenjtë të atdheut u gjeten për komb të tyre në momentet ma kritike për fatet e Shqiptarisë. Është, e pa falshme për shtetet tona që për këtë kategori të shoqërisë tonë veteraneve të UÇK-së mos të gjinden fonde adekuate. Andaj ideja ishte aty të bëjmë diçka sepse është e pa falshme që ne të vështrojmë skena të tilla përmes ekraneve televizive dhe te rrimë duarkryq pa bërë asgjë’
Si ju përgjigjen bashkëkombasit ?
Duhet, cekur se pjesa dërmues e donatoreve është nga Plave Gucia prej nga jam edhe vetë, por në këtë aksion për grumbullim të hollash nuk mungojnë edhe veprimtarë të njohur nga Kosova, Malësia dhe Ulqini.
Sa arritët të grumbulloni? dhe, a janë të mjaftueshme për një gjendje të till për veteranin e UÇK-së Mefail Klaiqin ?
Aksionin e përmbyllëm sot me 19 tetor 2015 dhe shuma totale e tubuar është 10.000 (dhjetë mijë dollar amerikan) që është një shume goxha e mirë dhe besojmë se veteranit tonë Mifail Klaiqit do ia lehtëson pak ballafaqimet e tija jetësore. Unë vlerësoj se kjo shumë do i ndihmoj Mifailit i cili është nga fshati Koretin i Kamenicës në Kosovë që këtë dimër t’a ketë ma të lehtë dhe për një kohë po shpresojmë që edhe institucionet e shtetit te Kosovës te vetëdijesohen dhe mos të lënë veteranët tonë të ballafaqohen me ekzistencën.
JA LISTA E DHURUESEVE:
Shkumbim Sadiku Balidemaj $750
Granit Gjonbalaj $500
Shaban Sinanaj $500
Qazim Dedushaj $500
Ismet A Dedushaj $500
Alban Prelvukaj $500
Besim Malota $500
Dr. Kujtim Balidemaj $500
Zijadin Ruhani $400
Nrek Tonaj $300
Ramë Zeneli Balidemaj $250
Mentor Fadili Ahmetaj $250
Rexhep Gali Balidemaj $200
Sadri Mehaj $200
Ismet S Kurti $200
Ekrem Shaqiri $200
Rame Selimaj $200
Halil H Ahmetaj $200
Emin Ulaj $200
Edin Palavertic $200
Xhevdett Balia Qosaj $150
Mustaf Salihi Ahmetaj $100
Ismet R Gjonbalaj $100
Fazli R Gjonbalaj $100
Avdi N Balidemaj $100
Esad Gjonbalaj $100
Ejllo Berishaj $100
Haris Biberaj $100
Deme Zeneli Balidemaj $100
Faik Dini Gjonbalaj $100
Visar Mustafa $100
Besim Maxhun Kukaj $100
Vesel Qosaj $100
Isak Qosaj $100
Enver Balidemaj $100
Agim Mujaj $100
Michael Cosentino $100
Musa Dakaj $100
Ardian N. Balidemaj E 100
Naser Mehaj $100
Sadri Ademi Ahmetaj $100
Rifat Ahmetaj $100
Naim Krasniqi $100 – Marios Pizza, Bronx
Shefki Megjuani $100
Azem Hasngjekaj$100
Egzon Cele Hasngjekajn$100
Hysen Avdia Dedushaj $100
Kelmend Riza Ahmetaj $100
Beqir Avdia Dedushaj $100
Pas këtij suksesi do t’a quaja – a mundet të formohet një fond i veteranëve të UÇK-së ?Po marr si shembull Fondin e Vetraneve të Luftës në Vietnam dhe Kore- këtu në SHBA
Natyrisht që po, por mbete të shihet në këtë aspekt sepse unë kam pasur kërkesa te tilla . Besoj është hyjnore te ndihmosh luftëtaret e lirisë sepse aty tek këta bashkëkombës është edhe zanafilla e lirisë se Kosovës, aty është adresa e kushtrimit te atdheut aty është zëri i “Vendlindja thërret bijtë e vete”, këta vëllezër meritoj dhe u duhet përkrahja e jone.
Zoti i bekoftë te gjithë ata qe dhuruan sepse ata e bën te mundur qe ky aksion te rezultojë i suksesshëm , kontributet e tyre janë vepra de atdhedashuri e dëshmuar ne vepra.
-Biografia e Mifail Klaiqi shkrur nga ai vetë:/
-Unë Mifail Klaiqi i lindur me 30 10 1974 ne fshatin Koretin ku jetoj edhe sot.
Si 24 vjeçar gjendesha me pune ne Zurih te Zvicrës kur ju përgjigja thirrjes se Shtabit te UCK-se për mobilizim dhe lufte dhe lufte deri ne çlirimin e trojeve shqiptare nga pushtuesit.
-Aktiviteti im ne Ushtritë Çlirimtare ishte; ne Ushtrinë Çlirimtarë te Kosovës Zona e Par Operative – Kosova , Brigada 172 Isa Kastrati viti 1999 .
Me Ushtrinë Çlirimtare Preshevë Medevegje dhe Bujanoc , Zona e III Operative ne Kosovën Lindore-Lugina e Preshevës Brigada 111 Fatmir Ibishi viti 2000,
Me Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare Zona II Oprative ne Maqedoni Brigada 112 Mujdin Aliu viti 2001.
Gjat luftës unë mora dy plagë fizike nga plumbat dhe predhat e armikut: ne këmbën e djathte dhe ne kok.
Pas vitit 2001 problemet psikike mu lajmëruan dhe u trajtova ne psikiatri ne Kosovë dhe Zvicër.
Vitin 2009 u diagnostifikova me një sëmundje kronike te melqis.
Vitin 2013 ne Tirane ne Kliniken KAJO bëra disa analiza te thella te melqis,
Raportimi i Hepatologut Dr Ilir Kajo thotë se sistemi i imunitet tim e ka humbur luftën kundër virusit, pasi sëmundja me ka përshkua një pjesë te konsiderueshme te melqis dhe me udhëzoj qe urgjentisht te filloj me terapinë e caktuar.
Nga viti 2013 un nuk kam pasur mundësi te bej terapi dhe as një kontroll mjekësore ne mungesë te financave.
Unë jetoj ne fshat pa shtëpi banimi timen, te pa inkuadruar ne pune as un dhe as gruaja ime.
Jetoj me gruan Mentoren, dhe dy djemtë Erjonin 6 vjeç dhe Arjanitin 1 vjeç.
- « Previous Page
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 12
- Next Page »