Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Ikona e artit të përkthimit

by

Në nderim të kujtimit të Jusuf Vrionit/

Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/Sinsinati, Ohajo/

  Sot, më 16 mars 2016, është 100-vjetori i lindjes së Jusuf Vrionit, i një figure emblematike të artit të përkthimit në Shqipëri, i një intelektuali erudit të nivelit evropian, i cili zë një vend nderi në panteonin e personaliteteve të shquara të kombit shqiptar.

Në librin tim me titull “Përkthimi, një histori pasioni”, të cilin Shtëpia Botuese “Omsca-1”, me titullar zotërinë e nderuar Luan Pengili, e nxori nga shtypi më 02 tetor 2015, pjesën e dytë ia kam kushtuar përkthimit të letërsisë politike në gjuhë të huaja. Këtë pjesë e kam titulluar “Universiteti i përkthimit në gjuhë të huaja”. Aty kam përshkruar punën me profesionalizëm të lartë që ka përballuar Redaksia e përkthimeve në gjuhë të huaja në Shtëpinë Botuese “8 nëntori” gjatë një periudhe gati 20-vjeçare, deri në vendosjen e sistemit pluralist në vendin tonë.

Në mënyrë që në këtë pjesë të librit të pasqyrohej sa më afër realitetit kontributi i përkthyesve dhe i redaktorëve, disa ish-kolegëve të mi te Redaksisë, iu drejtova me kërkesën për të më dhënë mbresat e tyre për atë punë të jashtëzakonshme që na është dashur të përballojmë në afate shumë të ngjeshura në tetë gjuhë të huaja. Nga sektori i frëngjishtes, më dërguan mbresa fort interesante dy përkthyes mjaft të talentuar, profesori Edmond Tupja dhe përkthyesi dhe studiuesi i njohur Fotaq Andrea, për çka u jam shumë mirënjohës. Që të dy këta përkthyes me emër, në mbresat e tyre ndaleshin posaçërisht në përshkrimin e artit të përkthimit të Jusuf Vrionit. Ato mbresa përbëjnë një homazh të shkëlqyer në nderim të këtij mjeshtri të rrallë të përkthimit.

Mbresat e studiuesit Fotaq Andrea pata kënaqësinë t’i rilexoj në faqen e internetit të gazetës Shqiptarja.comtë datave 13 dhe 15 mars 2016. Këtu dëshiroj t’i shpreh mirënjohjen time të thellë Redaksisë së gazetës “Shqiptarja.com”, e cila veprën time të lartpërmendur e vlerëson si “një libër me vlera enciklopedike, një monument i artit të përkthimit”.

       Me këtë rast, dëshiroj të ndaj me lexuesit e nderuar ca kujtime të mia nga koha kur isha koleg më Jusuf Vrionin, me këtë ikonë të artit të përkthimit, kujtime këto që i kam përfshirë edhe në librin tim.

Për sektorin e frëngjishtes ishte një fat i jashtëzakonshëm që kishte në radhët e veta Jusuf Vrionin, një personalitet i shquar i kulturës kombëtare. Si një figurë e mirënjohur në radhët e elitës intelektuale evropiane, duke rënë pre e xhelozisë çmendurake të Enver Hoxhës, i cili kurrë nuk qe i aftë të pajisej me kulturë universitare, Jusuf Vrioni u torturua më shumë se një vit në qelitë e diktaturës komuniste, pa as më të voglin faj, dhe mandej u dënua me burg, prej nga doli në vitin 1958. Ishte një krim i rëndë që diktatura enveriane kreu kundër këtij intelektuali erudit që ishte diplomuar për shkenca ekonomike dhe politike në Paris, ku kishte jetuar për shumë vite me radhë.

Për përkthyesit e sektorit të frëngjishtes, Jusuf Vrioni ishte një enciklopedi e vërtetë. Ai ka shërbyer për ta si një shkollë kualifikimi me vlera të jashtëzakonshme.

Kujtova shtatorin e vitit 1978, kur unë, si bashkëpunëtor i jashtëm, fillova të njihesha për herë të parë më nga afër me kolektivin e Redaksisë. Pikërisht asokohe u njoha me Jusuf Vrionin. Por njohja jonë u bë edhe më e afërt pas muajit mars të vitit 1979, kur, siç e kam përmendur në libër, u emërova përkthyes aty dhe më pas përgjegjës i Redaksisë. Njohja jonë vazhdoi deri në fund të dhjetorit të vitit 1991, kur u riktheva në Universitet. Ishin vitet e kristalizimit të një universiteti të vërtetë përkthimi. Dhe kryeprofesori i atij universiteti ishte Jusuf Vrioni. Prandaj jo më kot të gjithë përkthyesit e kishin Jusufin si Yllin e Karvanit.

Për përkthimin e fjalive apo edhe të paragrafëve të sikletshme, kur ishte bukur e vështirë të zbulohej qartazi nënteksti politik i idesë së autorit, përkthyesit, jo vetëm të rinjtë, por edhe ata më me përvojë, merrnin si pikë orientimi variantin e përkthimit të Jusuf Vrionit.

I jashtëzakonshëm është kontributi i Jusuf Vrionit në përkthimin e veprave të Kadaresë. Shkrimtari i njohur Visar Zhiti thotë:

“Do të ishte Jusuf Vrioni që do të punonte i paemër dhe si rob në diktaturë në përkthimin e veprës së tij në frëngjishte, ku pas asaj gjuhe do ta merrnin dhe gjuhë të tjera dhe Kadarea do të njihej si një nga shkrimtarët më të shquar të shekullit XX në botë. Dhe Jusuf Vrioni, ashtu si ish-të gjithë të burgosurit politikë, mbetet i padëmshpërblyeri” (Citohet sipas: Visar Zhiti. Debati Jorgaqi Kadare? Në diktaturë nuk kishte disidencë”. Marrë nga faqja e internetit “Fjala e Lirë”. 29 korrik 2014).

I pajisur me një kulturë të gjerë, enciklopedike, Jusuf Vrioni mund të konsiderohej denjësisht si patriark i letrave shqipe. Për të mund të shkruash dhe të flasësh pambarimisht. Por këtu dëshiroj të ndalem në dy tipare themelore të karakterit të tij të admirueshëm që e nxirrnin në pah si një intelektual të shquar.

Së pari, thjeshtësia. Të befasonte kultura e tij e jashtëzakonshme në shumë fusha të dijes, por të linte pa mend thjeshtësia e tij proverbiale në komunikimin me të tjerët. Ishte një privilegj përjashtimor i formimit të tij intelektual aftësia e rrallë për të zbritur aq natyrshëm nga maja e Olimpit të dijeve dhe për t’u shfaqur para çdokujt si një bashkëbisedues i barabartë, pa folur kurrë për vetveten. Për thjeshtësinë e njerëzve të shquar, Tomas Mani(Paul Thomas Mann – 1875-1955) thotë:

“Thjeshtësia e njerëzve të shquar, e cila shpesh na duket befasuese, në shumë aspekte shpjegohet pikërisht me faktin se ata, si rregull, pak gjëra dinë për veten e vet, rrallë herë mendojnë për “un”-in e vet dhe me të drejtë e ndiejnë veten njerëz të zakonshëm”.

Së dyti, fryma kombëtare e formimit të tij intelektual. I shkolluar në Perëndim për një kohë të gjatë, i pajisur me disa diploma, i doktoruar në drejtësi, Jusuf Vrioni kishte përvetësuar si rrallëkush shkencën e dashurisë për atdheun e vet. Në personin e tij ndërthurej përsosmërisht vizioni shumëpërmasor i intelektualit me kulturë të gjerë, me dashurinë për gjithçka kombëtare. Rrallë mund të hasësh intelektualë të nivelit të Jusuf Vrionit, tek të cilët kultura perëndimore të ketë ngulitur tërthorazi aq mrekullisht ndjenjën e një dashurie të pamatë për kombin shqiptar dhe për trashëgiminë e tij kulturore.

Prej Jusuf Vrionit duhet të mësojnë shumë të gjithë ata intelektualë, të cilët, duke u ngritur kundër nacionalizmit shqiptar, mendojnë se do të parapëlqehen nga Perëndimi. Aq më tepër duhet të mësojnë prej Jusuf Vrionit ata politikanë shqiptarë, të cilët ushqejnë shpresa se me frymën e tyre të antinacionalizmit, do të jenë të mirëpritur në Perëndim. Në të vërtetë, të dyja palët, në heshtje, janë objekt humori dhe qesënditjeje në Perëndim. Këta intelektualë dhe politikanë duhet të kenë parasysh fjalët e Dostojevskit, i cili ka thënë:

“Sa më shumë nacionalë të jemi, aq më shumë evropianë do të bëhemi”.

Ishte pikërisht ai formim i përkryer intelektual me një frymë të theksuar kombëtare i Jusuf Vrionit që i linte aq shumë mbresa Suzana Anjelit(Susanna Agnelli – 1922-2009), personalitet i kulturës dhe i politikës italiane, ish-ministre e punëve të jashme, e cila i pati thënë një ish-kryediplomatit tonë pas vitit 1991:

“Ta kishit ambasador te ne, do të ishte nder për Italinë”.

Jusuf Vrioni u largua për në botën e përtejme në vitin 2001, por ai la pas trashëgimtarë të denjë në fushën e përkthimtarisë, të cilët ditën ta përvetësojnë mjeshtërisht artin e përkthimit që e mësuan në “universitetin jusufian” që funksionoi për gati dy dekata nëRedaksinë e përkthimeve në gjuhë të huajapranë Shtëpisë Botuese “8 Nëntori”. Profesori i frëngjishtes Edmond Tupja që doli nga “bankat e atij universiteti”, sot është përkthyes i 45 veprave artistike nga frëngjishtja në shqip dhe nga shqipja në frëngjisht, është leksikograf dhe publicist i talentuar, është autor i rubrikëssë përjavshme “Kundër rrymës”të çdo numri të së dielës të gazetës “Panorama”,një rubrikë kjo me emër në fushën e publicistikës humoristike shqiptare.

Studiuesi Fotaq Andrea, gjithashtu, po aq mjeshtërisht kaloi nëpër “kudhrën e universitetit jusufian”, çka e dëshmoi me aftësitë e tij si përkthyes i talentuar gjatë viteve që punoi në Redaksi dhe më vonë. Ai sot shquhet si një përkthyes dhe hulumtues i mirënjohur në shërbim të kulturës kombëtare. Përveç pëkthimit të disa veprave nga frëngjishtja, ai ka rënë në sy të lexuesit shqiptar për veprën me titull “Pena të arta franceze për shqiptarët”, që doli nga shtypi në vitin 2007.Kjo është një vepër madhore me një vëllim prej mbi 700 faqe dhe përbën një kontribut të jashtëzakonshëm për pasurimin e kulturës sonë kombëtare me mendimin filozofik të shumë figurave të shquara franceze për shqiptarët. Shumë i çmuar është kontributi i studiuesit Fotaq Andrea edhe në hulumtimin e veprës së Faik Konicës. Këtu bie në sy puna e tij e zellshme në zbulimin e dy romaneve të panjohura më parë të këtij personaliteti të kulturës dhe të diplomacisë shqiptare, romane këto, të cilat, në muajt e ardhshëm, do të vihen në dorën e lexuesve.

Sinsinati, Ohajo

16 mars 2016

 

Reforma në drejtësi: Do të mbarset mali dhe do të pjellë një mi

by

Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/
Sa për kujtesë ambasadorit të nderuar amerikan Donald Lu/
Presidenti amerikan Franklin Ruzvelt (Franklin Roosevelt – 1882-1945), më 06 janar 1941, ka pasë deklaruar për katër liritë themelore:
“Ne shpresojmë të shohim një botë të mbështetur mbi katër liri themelore: e para – lirinë e fjalës dhe të shprehjes, e dyta – të drejtën që kushdo mund të nderojë Zotin sipas dëshirës dhe besimit, e treta – zhdukjen e varfërisë, e katërta – çlirimin nga frika.
Vetvetiu shtrohet një pyetje e thjeshtë:
Ku është klasa politike shqiptare në raport me zhdukjen e varfërisë gjatë këtyre 25 vjetëve të pluralizmit politik?
Përgjigjja, po ashtu, është fare e thjeshtë:
Klasa politike ka bërë ç’është e mundur për t’u vetëpasuruar, çka ka sjellë si pasojë varfërimin e pandalshëm të pjesës dërrmuese të popullsisë dhe sidomos të më shumë se një gjysmë milioni pensionistësh.
U bë kaq kohë që po diskutohet për reformën në drejtësi. Madje për këtë problem është folur dhe stërfolur kaq shumë, saqë mbarë qytetarëve të thjeshtë sikur ka filluar t’u bëhet bozë. Një fjalë e urtë thotë: Atje ku bëhet dasmë e madhe, merr lugë të vogël! Sepse qytetarët kërkojnë vepra dhe jo fjalë. Që kjo reformë është shumë e rëndësishme, kjo as që mund të vihet në dyshim.
Më ka bërë përshtypje të jashtëzakonshme roli që po luan ambasadori i nderuar amerikan Donald Lu për kryerjen e kësaj reforme. Në një dalje të paradokohshme në publik, ai ka deklaruar:
“Të gjithë ne në Ambasadën Amerikane jemi të përqendruar në reformën në drejtësi për shkak të udhëzimit direkt nga zyrtarë të lartë në Shtëpinë e Bardhë dhe në Departamentin e Shtetit. Ata na kanë thënë qartësisht se prioriteti numër një i Qeverisë Amerikane në Shqipëri është të mbështesë reformat e nevojshme për pranimin e Shqipërisë në BE” (Citohet sipas: “Donald Lu: SHBA s’do gjejë qetësi për reformën në drejtësi, kemi udhëzim direkt nga Shtëpia e Bardhë”. Marrë nga faqja e internetit “syri.net”. 06 janar 2016). 
Ne, qytetarët e Shqipërisë Londineze, u jemi dhe do t’u jemi mirënjohës në jetë të jetëve Shteteve të Bashkuara të Amerikës për kontributin e jashtëzakonshëm që kanë dhënë për mbijetesën tonë si shtet. Sepse në dy raste, mbijetesa jonë ka qenë në zgrip.
Së pari, ujqit evropianë, në Konferencën e Paqes në Paris të vitit 1919, pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore, patën hartuar plane ogurzeza për ta zhdukur nga harta e Evropës edhe atë ngastër Shqipërie që kishte mbetur pas vendimeve kriminale të Kongresit të Berlinit të vitit 1878 dhe të Konferencës së Londrës të vitit 1913. Por ndërhyrja vendimtare e Presidentit Uillson qe shpëtimtare për vendin tonë. Ky ishte shpëtimi i parë i Shqipërisë nga ana e Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Shpëtimi i dytë erdhi në vitin 1997, në kushtet kur shteti shqiptar ishte shpërbërë tej e ndanë. Pikërisht në atë situatë tragjike ku e katandisën vendin “bejlerët” e politikës shqiptare, shovinizmi grekokaragjoz, përmes kryeministrit të vet, i kërkoi leje Sekretares së Shtetit, zonjës së nderuar Medlin Ollbrajt, për të futur trupat në Shqipërinë e Jugut, me arsyetimin gjoja për të mbrojtur minoritetin grek. Por zonja Ollbrajt i tha se mund t’ju dalin probleme me Turqinë. Dhe kryeministri grek u tërhoq me bishtin ndër shalë. Dy vjet më vonë, në pranverën e vitit 1999, pikërisht Shtetet e Bashkuara, me Presidentin Klinton në krye, duke pasur edhe mbështetjen e fuqishme të Kryeministrit britanik Toni Bler, për 78 ditë rresht, zhvilluan fushatën e bombardimeve kundër Serbisë, për shpëtimin përfundimtar të popullit shqiptar të Kosovës nga tirania mbinjëshekullore e shovinizmit serbomadh.
Tani, kur në vendin tonë është krijuar një gjendje pa rrugëdalje, për shkak të sundimit të një klike kriminale oligarkike, e cila pjesën dërrmuese të popullit tonë e ka katandisur në kufijtë e varfërisë, për shkak të së cilës, gjatë një viti, vendin e kanë braktisur mbi 100 mijë qytetarë dhe, sipas mjeteve të informimit masiv, rreth 200 mijë të tjerë kanë aplikuar për lloton amerikane, Shqipëria ka nevojë për një shpëtim të tretë nga ana e Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Tani problemi shtrohet fare thjesht, edhe për ambasadorin e nderuar Donald Lu: kush do ta kryejë reformën në drejtësi? Mos vallë këta oligarkë të politikës, të cilët, në kurriz të qytetarëve të thjeshtë, janë pasuruar në një mënyrë marramendëse, duke filluar nga krerët e oligarkëve të politikës qendrore, deri te oligarkët e politikës vendore? Kjo duket krejtësisht e pabesueshme. Le të ndalemi në disa fakte konkrete, të cilat janë bërë publike përmes mjeteve të informimit masiv.
Ish-deputeti i LSI-së, zotëria Dritan Prifti, dikur ka pasë deklaruar publikisht nga foltorja e Kuvendit:
“A ka shqiptar, kolegë deputetë, që beson se zoti Edi Rama është i pastrehë? Ai në deklaratën e tij të pasurisë thotë që është i pastrehë dhe ne të gjithë e dimë që Edi Rama është pronar i fshehtë i mbi 200 apartamenteve në Tiranë, sepse flasin ndërtuesit. Taksa e tij e jashtëligjshme është 30 euro për metër katror për çdo leje ndërtimi që ka dhënë nga viti 2000 e deri sot” (Citohet sipas: “PS: Padi penale për Priftin, shau kryetarin socialist Rama”. Marrë nga faqja e internetit “Info Arkiva. Arkiva mediatike Shqiptare”. 15 korrik 2010).
Kjo deklaratë është transmetuar edhe në TV “Top Channel”, në emisionin e lajmeve të orës 15:30 (Citohet sipas: “Pasuria 1.8 mln euro, Prifti: Shita aksionet”. Marrë nga faqja e internetit “top-channel.tv”. 15 korrik 2010).
Sipas një raporti të OSBE-së, thuhet se Kryeministri Edi Rama “ka një pasuri prej 200 milionë eurosh” (Citohet sipas: ““200 mln euro”! Një përshkrim psikologjik për Ramën”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Mapo”. 12 shtator 2015).
Para do kohësh, gazetarja e Zërit të Amerikës, zonja Ardita Simiçia, i mori një intervistë kryetarit të Kuvendit, zotërisë Ilir Meta, gjatë kohës që ky ndodhej për një vizitë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Këtu janë shkëputur vetëm dy pyetje mjaft domethënëse të gazetares dhe dy përgjigje fort kuptimplote të kryetarit të Kuvendit:
Ardita Simiçia: “…Meqë përmendët nevojën që vendi të ketë një zhvillim sa më të barabartë, të sjellë një ndarje sa më të barabartë të përparimit që do të realizohet, desha t’ju bëja një pyetje disi personale për klasën politike në Shqipëri që shpalos një mënyrë jetese dhe një luks të jashtëzakonshëm. A ndiheni ndonjëherë nën presionin e publikut, këtij publiku që ikën përditë, që ka një minimale të jetesës te 5-dolarrëshi në ditë, a ka ndonjëherë diçka që ju prek, ju kap në gjithë këtë shpalosje luksi dhe ekstravagance do të thosha?…
Ilir Meta: Nuk e di për çfarë luksi e keni fjalën…
Ardita Simiçia: Pyetja e vetme që marrim ekskluzivisht për çdo politikan këtu është: klasa politike shqiptare duhet të largohet, ata po e mbajnë peng këtë vend pasi janë të gjithë të korruptuar. Dhe nga ana personale, a e ndieni ndonjëherë presionin, a ju vjen ndonjëherë siklet nga gjithë ajo që thuhet? A e ndieni dëshirën për të thënë: mjaft më! Dua të sqarohem dhe të lahem…
Ilir Meta: Shqipëria e paska të zgjidhur problemin e korrupsionit se mund t’u marrë juve t’ju vërë prokurore të përgjithshme dhe ju e zgjidhni në emër të popullit” (Citohet sipas: “Meta në VOA: Emri im në aferën CEZ? Nisni gazetarinë nga e para”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Shqiptarja.com”. 29 tetor 2015).
Nënkuptohet që gazetarja e nderuar Ardita Simiçia, është nisur nga disa fakte konkrete kur zotërisë Ilir Meta i pati drejtuar dy pyetjet e mësipërme për luksin ku jeton, në kushtet kur mjerimi ekonomik ka pllakosur pjesën dërrmuese të qytetarëve të vendit për faj të oligarkëve të politikës, mes të cilëve edhe kryetari i Kuvendit zë kryet e vendit.
Është vërtet e çuditshme se si është e mundur që zotëria Ilir Meta kërkon t’i bishtënojë përgjigjes për pyetjen e gazetares, duke u shtirur sikur nuk e kuptuakej se për çfarë luksi e kishte fjalën gazetarja, sikur vetë ai nuk jetuaka në mes të luksit dhe sikur nuk qenkej ai që organizoi një pritje me salltanete të mëdha me rastin e 45-vjetorit të lindjes.
Në mjetet e informimit masiv është bërë i njohur publikisht edhe ky fakt konkret për jetën luksoze që bën zotëria Ilir Meta, për çka gazetarët e Zërit të Amerikës, si zëdhënës të drejtpërdrejtë të Departamentit të Shtetit, kanë qenë në dijeni me kohë e me vakt:
“Vila e Ilir Metës në Gjirin e Lalzit është 2000 m² bashkë me oborr ku janë mbjellë ullinj dhe palma gjigante që u sollën me helikopter. Ndërsa brenda vilës ndodhen shumë dhoma dhe 11 wc. Mobilimi besohet se kushton mbi 400 mijë euro. Vetëm kolltuqet “skavolini” kushtojnë 32 000 euro, shkruajnë sot disa media on line, mbështetur në një emision të gazetares Sonila Meço. Kjo është thjesht vila për fundjava, sepse ata jetojnë në një pallat 5-katësh në qendër të Tiranës, në zonën e bllokut, ku 4 kate janë banesa e tyre.
Këto janë fotot e bëra gjatë një interviste të dhënë për mediat nga bashkëshortja e kreut të LSI, Kryemadhi, e cila është edhe deputete. Sipas Monikës, edhe macja ka tualetin e veçantë për të kryer nevojat personale” (Citohet sipas: “Vila luksoze e Ilir Metës me 11 wc”. Marrë nga faqja e internetit “kosovarja.biz”. 31 tetor 2015).
Në një artikull të botuar para do kohësh në gazetën “Telegraf”, e cila dallohet për denoncimin e korrupsionit në vendin tonë, flitet për milionerët e institucioneve qendrore dhe të qyteteve kryesore. Këtë herë, në artikull jepet një pasqyrë me të dhëna konkrete për pasurinë e oligarkëve-milionerë të njërit prej qyteteve kryesore dhe, konkretisht, të qytetit të Elbasanit. Milionerët e këtij qyteti punojnë në mjekësi, në gjykatë, në prokurori, në avokaturë e në noteri, në polici, në banka dhe në arsim.
Më bëri shumë përshtypje fjala “arsim”. Dhe me siguri që gazeta e ka fjalën për arsimin e lartë, pra, për pedagogët e universitetit. E kam të vështirë ta përfytyroj se si është e mundur që një pedagog të marrë para nga studentët e vet, për t’u vënë nota kaluese. Kam punuar vetë pedagog në universitet, deri sa dola në pension në vitin 2003, dhe marrëdhëniet me studentët i kam pasë vlerësuar si të shenjtëruara. Një pedagog universiteti që merr para nga studentët, si mund të ketë sy e faqe të dalë para tyre në auditor gjatë zhvillimit të leksioneve dhe të seminareve, apo gjatë përballjes me ta nëpër këmbësoret e qyteteve? Ky është degjenerim deri në përmasat e neverisë, që më solli në kujtesë një ngjarje konkrete që u pasqyrua para disa vjetësh në mjetet e informimit masiv:
“Denoncimi i disa studentëve të Universitetit të Elbasanit “Aleksandër Xhuvani” për marrje ryshfeti, ka bërë që policia e këtij qyteti të arrestojë në flagrancë pedagogun e gazetarisë, Isidor Koti, me një shumë prej 1 milionë lekësh të vjetra, të ndara në zarfe” (Citohet sipas: “Merrte para nga studentët, arrestohet Isidor Koti”. Marrë nga faqja e internetit “albeu”. 15 shtator 2012).
Ndër të tjera, në artikullin e gazetës “Telegraf” thuhet:
“Kushdo që ka drejtuar dhe ka ikur nga posti, e pakta, ka ikur me një pasuri prej 150 mijë euro, e cila është pesëfishuar më pas me shitjen e pronave të fituara gjatë kohës që kishte në dorë “zgjidhjen” e halleve dhe problemeve të qytetarëve… Ka milionerë të këtyre rangjeve që kanë deri 18 apartamente në Elbasan dhe që kanë nisur t’i japin me qira ose t’i shesin. Shtresa e milionerëve në rrethe është krijuar dhe ka ardhur qetë-qetë në rrugën e saj, duke iu shmangur rreziqeve të ligjit. Ata kanë krijuar imunitetin e tyre dhe i gjenden njëri-tjetrit, sa herë u kanoset ndonjë hetim, ndonjë kallëzim apo ndëshkim ligjor. Ata nuk i prek as “dekriminalizimi” që pritet të miratojë Kuvendi, pasi e quajnë veten me mburrje “të paprekshëm” (Citohet sipas: “Milionerët e institucioneve qendrore dhe “bejlerët” e qyteteve kryesore”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Telegraf”. 12 janar 2016).
Këtu duhet të kemi parasysh faktin që qeveria Rama kërkon zbatimin e rreptë të ligjit, por vetëm në raport me shtresat e varfra të popullsisë dhe aspak në raport me oligarkët. Madje edhe atëherë kur pasojat mund të jenë tragjike. Para pak kohësh, publiku i gjerë u njoh me një ngjarje të kobshme si më poshtë:
“Pasi e lanë prej muajsh në terr, duke i ndërprerë energjinë elektrike, sepse nuk kishte mundësi të paguante, sot është ndarë nga jeta.
Bëhet fjalë për një të moshuar 91-vjeçare nga fshati Fang i Mirditës. Barbulla Pepa jetonte e vetme në kushte të varfërisë ekstreme.
Fqinjët e saj e kanë gjetur të vdekur në shtëpinë tejet të vjetër dhe pa kushtet më minimale. Po fqinjët kanë hapur dyert për mort për nënë Barbullën.
Rreth një muaj e gjysmë më parë, përmes medias, ajo i bëri apel OSHEE-së t’i rilidhte energjinë, sepse nuk kishte mundësi ta paguante, por thirrjet e 91-vjeçares ranë në vesh të shurdhët” (Citohet sipas: “OSHEE i ndërpreu energjinë elektrike, vdes nga të ftohtit e moshuara”. Marrë nga faqja e internetit “Lapsi Lajme”. 11 dhjetor 2015).
Pra, atë plakë të gjorë OSHEE-ja nuk e mëshiroi, sepse zbatoi urdhrin që lëshoi kryeministri Rama për ndërprerjen e energjisë elektrike, pavarësisht nga rrjedhojat tragjike që mund të vinin më pas. Nuk e di se sa i rëndon në ndërgjegje kryeministrit Rama vdekja e saj plake të mjerë. Kjo ngjarje e dhimbshme më kujtoi përmbajtjen e një shkrimi të qytetarit rus Vladimir Garmatjuk nga qyteti Vollogda, të cilin e kishte botuar në internet më 27 korrik 2010. Në atë shkrim ai e cilësonte kryeministrin Putin si mbrojtësin e oligarkëve dhe si kamxhikun e shtresave të varfra të popullit rus.

Para pak ditësh, duke shtegtuar nëpër faqet e internetit, hasa rastësisht në një intervistë, të cilën gazetari i mirënjohur i zërit të Amerikës, zotëria Ilir Ikonomi, ia kishte marrë profesorit të shkencave politike në Universitetin e Nju Jorkut në Manhatan, Grid Rroji. Në njërin nga mjetet e informimit masiv lexova informacionin e mëposhtëm, ku ndoqa edhe videon e intervistës:
“Zëri i Amerikës e komentoi projektligjin e qeverisë për kriminalizimin e shpifjes si tentativë të kryeministrit Edi Rama për t’i mbyllur gojën medias. Duke e komentuar reagimin që shkaktoi kjo nismë ligjore, gazetari i Zërit të Amerikës, Ilir Ikonomi, në një intervistë me doktorantin e shkencave politike në Universitetin e Nju Jorkut në Manhatan, Grid Rrojin, u shpreh:
“Në Shqipëri pati një valë kundërshtimesh të forta ndaj propozimit të kryeministrit për burgim deri në 3 vjet për shpifje apo fyerje ndaj figurave shtetërore. Megjithëse qeveria duket se po tërhiqet, kjo u pa si një masë për t’i mbyllur gojën medias. A është kjo diçka shqetësuese për ju, sepse vërtet kemi parë nga zyrtarët më të lartë arrogancë ndaj gazetarëve, për shembull, kur tentohet të flitet për korrupsionin dhe pasuritë e politikanëve? Pak ditë më parë, ndaj gazetares së Zërit të Amerikës, Ardita Simiçia, pati një reagim të ashpër të kryetarit të kuvendit, Ilir Meta, i cili u pyet gjatë vizitës në SHBA mbi akuzat për korrupsion dhe pasurinë e tij” (Citohet sipas:
““Shpifja”/ Zëri i Amerikës: Rama tentoi t’u mbyllë gojën mediave. Zyrtarët e lartë sillen me arrogancë”. Marrë nga faqja e internetit “Lapsi Lajme”. 13 nëntor 2015).
Gjatë ndjekjes së intervistës, mësova se, siç e përmendi zotëria Ilir Ikonomi, profesori Grid Rroji, pak muaj më parë, kishte botuar librin mjaft interesant me titull “Paria e rrethit të ferrit”. Pasi e ndoqa intervistën deri në fund, u interesova në faqet e internetit për adresën elektronike të profesor Rrojit dhe sapo e gjeta, i nisa një mesazh, ku e falënderova për botimin e librit dhe i shpreha dëshirën për ta blerë. Shumë shpejt, profesor Rroji më ktheu përgjigje me falënderimet përkatëse, duke më dërguar edhe librin në formatin pdf. Librin prej 407 faqesh e lexova me shumë kënaqësi. Në këtë libër, autori ka bërë një analizë të hollësishme të periudhës çerekshekullore, gjatë së cilës Shqipëria është zvarritur dhe vazhdon të zvarritet e zalisur, pa mundur të ngrihet dot kurrë në këmbë, për të marrë formatin e një vendi normal, në të cilin të kishte hapësirë funksionimi i një shteti juridik, ku të gjithë të ishin të barabartë para ligjit. Mjaft citate të shkëputura prej këtij libri, do të ishte interesante sikur të përfytyroheshin të afishuara anës bulevardit qendror të Tiranës, anës bulevardeve të qyteteve kryesore dhe të autostradave të vendit.
Ja disa nga këto citate:
“Kriza ekonomike, dështimi i projektit politik të integrimit, rrënimi moral i shoqërisë dhe mungesa e zgjidhjeve të ofruara nga paria, kanë krijuar një situate, e cila, fatkeqësisht, ngjason shumë me një tenxhere me presion mbi zjarr”.
“Parisë i nevojitet një kulturë kriminale për të justifikuar vjedhjen e pasurisë publike, pasurimin e saj të shpejtë, duke menduar se ky popull kaq e ka takatin. Paria vepron me moton “sipas kokës edhe festen”, sepse nuk e vlerëson popullin shqiptar. Mirëpo, kultura kriminale e parisë nuk prodhon zgjidhje të problemeve, por i shumëfishon ato. Si pasojë, në momentin që qytetarët do të ndërgjegjësohen që paria i ka mashtruar paturpësisht dhe u ka mohuar një të ardhme me nder, rruga që u mbetet është përplasja me parinë”.
“… i ashtuquajturi “model integrues” kufizon ndjeshëm sovranitetin e Shqipërisë, duke rrezikuar qenësinë e shtetit shqiptar. Në një mjedis ndërkombëtar ku mbizotëron modeli i shtetit-komb dhe ku të gjithë aktorët janë në luftë të vazhdueshme për mbijetesë, çdo shtet i varur nga të tjerë është detyrimisht i rrezikuar”.
“Integrimi është një rrenë e madhe, sepse jo vetëm, siç shprehet studiuesi gjerman Jens Bastian, “nuk ka gjasa që BEja të zgjerohet në Ballkan të paktën deri në 2020”, por edhe sepse Shqipëria nuk shihet në Europë si material zgjerimi”.
“Integrimi është një rrenë e bukur, e cila nuk ka asnjë gjasë të ndodhë në dy dhjetëvjeçarët e ardhshëm e më tej, dhe aspak gjasë të na ndihmojë për të kapërcyer krizën e thellë politike dhe shoqërore ku jemi. Sistemi i ndërtuar mbi rrenën e madhe të integrimit është i dështuar, dhe i shërben mbajtjes nën sundim të shqiptarëve me anë të propagandës”.
“Na thuhet se do të marrim miliona euro, një tjetër gënjeshtër e pastër, sepse edhe sikur Europa të na priste me tabaka me euro tek porta, sistemi i vjeljes së këtyre fondeve është në bazë të kapaciteteve aplikuese të strukturave të shtetit, të cilat janë jo vetëm të paafta, por edhe në funksion të sistemit korruptiv që ka instaluar”.
“Mungesa e një force politike serioze, me karakter kombëtarist, është një nga boshllëqet vështirësisht të shpjegueshme që ka krijuar tranzicioni, dhe që duket se nuk do të vazhdojë edhe shumë gjatë”.
[Në emisionin shumë të ndjekur të gazetarit të mirënjohur Rezart Xhaxhiu të datës 21 janar, ndoqa intervistën që ai i mori drejtuesit të lëvizjes “Reago”, zotërisë Leonard Dedej. Në përgjigjet e veta, zotëria Dedej i bëri radiografinë situatës së rëndë ekonomike që mbizotëron në vend dhe demaskoi paq klasën politike shqiptare. Në fund ai deklaroi se, së bashku me miqtë e vet, janë duke përgatitur kushtet për krijimin e një partie të ekstremit të djathtë. Nënkuptohet vetvetiu që varfëria ekstreme që paria pushtetore i ka imponuar shumicës dërrmuese të qytetarëve, do të pjellë domosdo edhe një reagim ekstrem. Prandaj profesori Grid Rroji ka shumë të drejtë kur thotë se kjo situatë nuk do të vazhdojë gjatë. Do ta shikojmë në praktikë se cili do të jetë programi i partisë së zotërisë Dedej, cila do të jetë platforma, mbi të cilën mbështetet programi i saj dhe le të shpresojmë se kjo parti nuk do të përfundojë në një flakë kashte, si puna e partisë së zotërisë Kreshnik Spahiu.]
“…paria e Tiranës e ka frikë më shumë se çdo gjë tjetër kombëtarizmin, sepse ndërtimi i shtetit-komb presupozon vendosjen në plan të parë të interesave kombëtare. Duke qenë se interesat kombëtare nuk përkojnë me interesat e ngushta të pasurimit dhe të shfrytëzimit të popullit nga paria, kjo e fundit gjatë këtyre 23 vjetëve ka bërë ç’është e mundur për ta thelluar grimcimin e shoqërisë…”.
“Kombëtarizmi shqiptar nuk është shpikje e asnjë individi, por një frymë e mbrujtur ndër shekuj”.
“Udhëheqësit politikë shqiptarë të të gjitha palëve janë kriminelë të veshur me kostume, të cilët kush më shumë e kush më pak nuk ngurrojnë t’i lyejnë duart me gjakun e shqiptarëve për të mbërritur objektivat e tyre”.
“… palët kanë krijuar modelin e politikanit hajdut, pa shtyllë kurrizore e në shërbim të klanit përkatës, pa kurrfarë ndjenje shërbimi publik. Ky model nuk ishte i paevitueshëm, por shprehje e vullnetit të qartë të parisë për ta zvetënuar skenën politike dhe për ta sunduar më kollaj popullin”.
“… nëse duam ndryshim të vërtetë, duhet ndryshuar sistemi i vlerave, jo hajdutët”.
“Shqiptarët, kudo që jetojnë nëpër botë, sillen si qytetarë model në shumicën dërrmuese të rasteve, dinë të shfrytëzojnë liritë që u jep demokracia dhe në disa raste kanë arritur të bëhen politikanë të suksesshëm në vendet pritëse. Shumica dërrmuese e tyre nuk vjedhin, nuk vendosin gjoba, nuk kanë lidhje me kriminelë e kartele mafioze. Kjo shumicë punon dhe fiton me gjak dhe djersë, shkollon fëmijët dhe e mban një sy gjithmonë nga atdheu. Kësisoj, problemi nuk janë shqiptarët, por sistemi politik dhe mendësia katundare që na ka imponuar paria”.
“… ne na duhet një shtet i mbështetur tek vlerat që garanton sundimin e ligjit. Çdo zgjidhje tjetër na çon në hulli të pakëndshme e na lë nën thundrën e kësaj parie të zvetënuar, e cila tashmë e ka tejkaluar çdo cak të maskarallëkut. Hapi i parë drejt këtij fillimi të ri është të ruajmë nderin e t’i vemë një kryq të madh votës”.
“Morali i zvetënuar i parisë dhe mungesa e zgjidhjeve për të jetuar me nder në atdhe, ka shkaktuar një zhgënjim masiv, i cili po pasqyrohet tek ikja masive dhe zbrazja e fshatrave nga Jugu në Veri”.
“Opozita sot janë shqiptarët, ata që nuk kanë më shpresë tek paria, ata që po detyrohen ta lenë vendin me turravrap, por edhe ata të rinj e të reja në diasporë, të cilët kanë tashmë përvojë në shtete funksionale, por dhe e ruajnë në shpirt dashurinë për kombin shqiptar. Pra, nga pikëpamja ideologjike, opozita e vërtetë e ka të përcaktuar tashmë rrugën e vetme drejt ringritjes së shqiptarëve. E vetmja zgjidhje është ndërtimi dhe konsolidimi i shtetit- komb”.
“Paria e Tiranës nuk ka më ku dhe si të fshihet. Ajo përbëhet nga palë të kriminalizuara, të cilat kanë vjedhur shqiptarët pa asnjë vrasje ndërgjegjeje, sepse ata nuk e duan popullin e vet”.

Sigurisht që paria e Tiranës nuk e do popullin e vet. Sepse mungesën e respekti ndaj tij ajo e ka trashëgim nga diktatori Enver Hoxha, i cili, së bashku me kastën kriminale të Byrosë Politike, të mbyllur brenda Bllokut famëkeq, nën mbrojtjen e bajonetave të Gardës së Republikës, popullit shqiptar, me terrorin që ushtroi ndaj tij, ia futi frikën në palcë. Kjo frikë, për inerci, po vazhdon të manifestohet edhe në ditët tona, përderisa qytetarët nuk janë në gjendje të vetorganizohen dhe t’i tregojnë vendin mafies politike në pushtet përmes protestave të fuqishme paqësore në mbarë vendin dhe nëpërmjet bojkotimit tërësor të procesit zgjedhor.
Duhet theksuar fakti që Kontrolli i Lartë i Shtetit, me dr. Bujar Leskaj në krye, deri tani ka bërë një punë të shkëlqyer me kontrollet e ushtruara, duke zbuluar dhe duke denoncuar në organet e (pa)drejtësisë abuzime të rënda me fondet publike dhe në dogana. Por, fatkeqësisht, askush nga zyrtarët e lartë, qofshin këta ministra apo deputetë, nuk është vënë para përgjegjësisë penale prej organeve të drejtësisë për grabitjet e rënda të shumave kolosale nga arka e shtetit.
Pra, rezulton se që nga organet qendrore dhe deri te qeveritarët lokalë, është krijuar një mjedis korruptiv që ka kapur për fyti shtetin dhe po varfëron në një mënyrë të pandalshme pjesën dërrmuese të qytetarëve të vendit. Kjo ndodh për arsye se në vendin tonë nuk ka opozitë të vërtetë. Sepse po të kishte, ajo duhej të luante rolin që i takonte në mbrojtje të standardit të jetesës së qytetarëve të vendit. Shkrimtari dhe publicist i njohur amerikan Ambroz Birs (Ambrose Bierce 1842-1914), thotë:
“Opozita në politikë është një parti, e cila nuk e lejon qeverinë të bëjë akte çmendurie, duke ia prerë asaj gilcat e gjurit”.
Gazetarja Ardita Simiçia, siç u përmend më lart, i përcolli kryetarit të Kuvendit informacionet që i shkojnë Radios Zëri i Amerikës nga qytetarë shqiptarë:
“Pyetja e vetme që marrim ekskluzivisht për çdo politikan këtu është: klasa politike shqiptare duhet të largohet, ata po e mbajnë peng këtë vend pasi janë të gjithë të korruptuar”.
Kjo është një e vërtetë tragjike për fatet e vendit tonë. Kjo dëshmon më së miri se klasa politike është bërë si uji i ndenjur dhe ka vite që kutërbon erë të keqe, sepse noton në llumin e krimit ekonomik. Për pasojë, edhe sistemi i (pa)drejtësisë është strukturuar asisoj, që të mbrojë vetëm interesat e kësaj klase politike me moral të degjeneruar. Prandaj të kërkosh kryerjen e reformës në drejtësi prej kësaj klase politike, është njëlloj sikur të kërkosh dardha nga boriga.
Duke pasur parasysh situatën e krijuar, do të ishte fantastike sikur të bëhej një reformë me të vërtetë rrënjësore në drejtësi, e cila do të mund të vinte para përgjegjësisë ligjore të gjitha ata që kanë shkelur rëndë ligjin, pavarësisht nga postet që mbajnë, që kanë grabitur pasurinë kombëtare dhe qytetarët e thjeshtë dhe që kapitalin financiar e kanë depozituar në banka të vendit ose të huaja, me siguri, me emra të tjerë. Por problemi është se ku t’i gjejmë ata prokurorë dhe ata gjykatës, të cilët, jashtë rrezes së ndikimit të politikës, do të mund ta merrnin në dorë situatën e krijuar, në mënyrë që t’i vinin fajtorët në bankën e të akuzuarve dhe kapitalet e grabitura prej tyre, të vendosura me të tjerë emra nëpër banka, duke filluar që nga Shqipëria, nga Zvicra e deri në Qipro apo gjetiu, t’ia kthenin Bankës së Shtetit, çka do të krijonte kushte për rritjen e pensioneve minimale dhe të pagave të ulëta. Jam i bindur se kjo mbetet një ëndërr në diell, por, si qytetarë i Republikës së Shqipërisë, e ndiej për detyrë ta shpreh publikisht. Sepse politika dhe (pa)drejtësia bashkëpunojnë ngushtë me njëra-tjetrën dhe, së bashku, vërtiten në një qerthull kriminal, për të cilin nuk mund të gjendet kurrfarë ilaçi që t’i bëhet dermani. Fakti që organet e (pa)drejtësisë kanë heshtur dhe vazhdojnë të heshtin për abuzimet e rënda që ka denoncuar Kontrolli i Lartë i Shtetit, që nga doganat e deri te tenderat, është dëshmia më kuptimplote e humnerës së thellë që ndanë qytetarët e thjeshtë të vendit nga “bëjlerët” e politikës dhe e kotashpresave (iluzioneve) që mund të ushqejë ndokush se mund të kryhet me të vërtetë ndonjë reformë në (pa)drejtësi. Sepse oligarkët kriminalë të politikës shqiptare kanë ditur si ta bëjnë “tenxheren” e krimit, por, në të njëjtën kohë, ata ia kanë gjetur asaj edhe “vjegën” e duhur. Prandaj them se reforma në drejtësi do të na vërtetojë në praktikë se si do të “mbarset mali” për të “pjellë një mi të ngordhur”.
Është për t’u përshëndetur angazhimi i drejtpërdrejtë i Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe konkretisht i Departamentit të Shtetit, të cilët, përmes ambasadorit të nderuar Donald Lu, kërkojnë ndëshkimin e krimit ekonomik dhe kryerjen e reformave të thella për pranimin e Shqipërisë në Bashkimin Evropian. Por unë mendoj se reforma në (pa)drejtësinë shqiptare mund të kryhet vetëm atëherë, nëse atë e marrin në dorë juristë, prokurorë amerikanë, të cilët, me gjakftohtësinë e tyre profesionale, në bashkëpunim të ngushtë edhe me juristë, prokurorë të pakorruptuar vendës (se duhet shpresuar se të tillë duhet të ketë), do të zbulojnë rrënjët e krimit ekonomik në Shqipëri, duke ia bërë të njohur publikut shqiptar. Sepse vetëm kështu do të mund të shkulet nga themelet mafia politike në pushtet dhe të gjithë fajtorët do të mund të marrin dënimet e merituara për krimet e kryera, që të bëhen shembull për pasardhësit e tyre, në mënyrë që në Shqipëri të hidhen një herë e mirë bazat e shëndosha për funksionimin e një shteti juridik. Sepse juristët dhe prokurorët amerikanë janë rritur, edukuar dhe shkolluar në atdheun e Tomas Xheferseonit (Thomas Jefferson 1743-1826), autorit të Deklaratës së Pavarësisë së vitit 1776, i cili u ka lënë ca fjalë të arta pasardhësve të vet:
“Përkujdesja për jetën dhe lumturinë e njerëzve është e para dhe e vetmja detyrë e ligjshme e një qeverie të mirë”.
Për mendimin tim, vetëm në këtë mënyrë do të mund të bëhet shpëtimi i tretë i Shqipërisë, por këtë herë nga oligarkët e kriminalizuar të politikës shqiptare, të cilët i kanë poshtëruar në një mënyrë të paimagjinueshme qytetarët shqiptarë me varfërinë skandaloze që u kanë imponuar. Sepse vetëm kështu do të krijohen kushte që, nga radhët e brezit të ri, të intelektualëve të përgatitur në Perëndim, dhe sidomos në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, dhe të intelektualëve të ndershëm dhe atdhetarë vendës, jo të etur për pushtet personal dhe familjar, të dalin personalitete të spikatura, të cilat, edhe me ndihmën e drejtpërdrejtë të Uashingtonit, do të mund të krijojnë një formacion të ri politik, që të marrë në dorë fatet e vendit dhe ta shpëtojë atë një herë e mirë nga oligarkët e tanishëm kriminalë të politikës shqiptare, duke ndërtuar një shtet-komb. Sepse, në kushtet e tanishme, siç thekson me shumë të drejtë profesori Grid Rroji, “Amerika e Xhorxh Uashingtonit nuk mbështet politikanë që kërkojnë me çdo kusht pushtet personal e familjar, duke rrënuar të ardhmen e kombit të tyre, duke cënuar institucionin e votës apo duke nxitur përmbysje të dhunshme të shtetit. Për rrjedhojë, Amerika nuk mbështet asnjë nga palët” (Grid Rroji. “Paria e rrethit të ferrit. Analiza, vëzhgime, përjetime”. Shtëpia botuese “Onufri”. Tiranë 2015, f. 87).

Hashim Thaçi President!!!…Vajmedet, o Kosovë!

by

Opinion Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/
Përmes mjeteve të informimit masiv, u njoha edhe me informacionin e mëposhtëm
“Ministri i Jashtëm Hashim Thaçi ka qenë i ftuar në emisionin e Baton Haxhiut në Klan Kosova, nga ku ka thënë se nuk do të jetë kurrë më kryeministër.
Ai tha më saktë se “nuk do t’i rikthehem kurrë pozicionit tim të mëhershëm”, duke nënkuptuar atë të kreut të qeverisë.Hashim Thaçi ka qenë për dy mandate kryeminsitër i vendit dhe tani pretendon të ngjitet në postin e presidentit” (Citohet sipas: “Thaçi: Nuk do të jem kurrë kryeministër”. Marrë nga faqja e internetit “albeu”. 11 janar 2016).
Sigurisht, detyrimet e veta ndaj Serbisë Hashim Thaçi i zbatoi një më një, në bashkëpunim të ngushtë edhe me sivëllain e tij Isa Mustafa, të dy shërbëtor besnikë të agait të Beogradit. Duke tradhtuar interesat e larta të Kosovës, si agjentë të regjur tëshovinizmit serbomadh, ata firmosën në Bruksel marrëveshjen me Beogradin për krijimin e një minishteti serb në Kosovë, të quajtur “bashkësia e komunave serbe”.
Kjo ishte detyra kryesore që Beogradi ia kishte ngarkuar Hashim Thaçit për ta zbatuar me domosdo. Dhe Hashimi e zbatoi. Sepse s’mund të vepronte ndryshe. Se ai ka kohë që ka hyrë në shërbim të shovinizmit serbomadh.
Njëri nga aktivistët e shquar të diasporës shqiptare në Gjermani, zotëria Xhafer Leci, e ka denoncuar publikisht Hashim Thaçin, si agjent i francezeve në shërbim të Beogradit. Zotëria Xhafer Leci, përmes katër pyetjeve, ka bërë denoncimin e mëposhtëm:
1. Hashim Thaçi duhet të tregojë kush ishte oficeri i ushtrisë sekrete të Francës, i cili në vitet 1990 bëri kursin e gjuhës gjermane, bashkë me Hashimin në Zyrih të Zvicrës?
2. Ai ishte ai i njëjti oficer, i cili, si pjesëmarrës në Marrvëshjen e Rambujesë, e manipulonte Hashim Thaçin, për mosnënshkrimin e marrëveshjes, me qëllim që forcat serbe të mos bombardoheshin nga NATO-ja dhe me qëllim që Kosova të mbetej përgjithëmonë nën sundimin e Serbisë?
3. Pse përpjekjet e UÇK-së për të marrë kontrollin e minierave të Trepçës u penguan nga trupat franceze me 3 korrik 1999 dhe pse heshti Hashim Thaçi?
4. A e dinte Hashim Thaçi kur majori francez Bunel u arrestua në tetor të vitit 1998, për të dhënat sekrete të NATO-s tek ushtria serbe, në rastin e luftimeve në Bosnjë, ku oficerët e ushtrisë franceze patën protestuar me moton: “Lirojeni Majorin Bunel”?! (Citohet sipas: Xhafer Leci. “Mitrovica, Trepça dhe Hashimi”. Marrë nga faqja e internetit “Tribuna Shqiptare”. 23 nëntor 2013).
Në gazetën internetike “Tribuna Shqiptare” të datës 03 tetor 2013, pata lexuar intervistën mjaft interesante që moderatori i mirënjohur dhe i nderuar i kësaj gazete, zoti Ajet Nuro, i kishte marrë zotit Xhevat Rexhaj, përkthyes, analist dhe veprimtar i shquar i diasporës shqiptare në Zvicër.
Në atë intervistë, zoti Rexhaj, duke u ndalur në rrjedhën e ngjarjeve në Kosovë pas vdekjes së Presidentit Rugova në vitin 2006, flet për perëndimorët, të cilët, sipas tij:
“…kishin një zgjidhje, duke favorizuar H. Thaçin, si një njeri që do të lëshojë pe, si një njeri që ndoshta ata e kishin në dorë si të shantazhuar apo gati komplet partinë e tij.., pra, sigurisht se mendohej që mos të ketë turbulenca edhe nëse bëhet Hymni pa tekst, Flamuri laraman, Kushtetuta e dobët, e gjer te marreveshjet e sotme për Veriun me autonomi”.
Ndërkohë, ca të dhëna mjaft kuptimplote dëshmojnë se Hashim Thaçi, edhe gjatë bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë, e ka treguar me fakte se që asokohe ka qenë agjent i Serbisë. Nënkuptohet që, gjatë asaj kohe, shërbimi sekret serb, në bashkëpunim të ngushtë me shërbimin sekret rus, përgjonin bisedat telefonike të Hashim Thaçit. Gjenerali rus Leonid Ivashov, dëshmitar në mbrojtje të Millosheviçit në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës, ka deklaruar:
“… unë kam qenë i vetmi nga dëshmitarët që kam
dhënë dëshmi dy ditë rresht. Ditën e parë, ndër të tjera, unë rrëfeva për dy biseda të përgjuara telefonike të Madlen Ollbajtit me Hashim Thaçin. Ende pa arriturderi te ngjarjet kryesore, atij se si i kishte shpëtuar goja dhe kishte deklaruar se, demek, në territorin e Kosovës, përveç shqiptarëve, nuk do të ketë as NATO, as serbë. Ollbrajt, e cila asokohe telefononte nga Gjermania, udhëheqësit kosovar ia futi të dyja këmbët në një këpucë. Biseda tjetër mes tyre u zhvillua më 25 mars 1999, ditën e dytë pas fillimit të bombardimeve. Këtë herë ajo doli në telefon nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
“Ku ma keni kryengritjen tuaj, – i bërtiste Thaçit në telefon, – pse nuk po e shpërtheni kryengritjen?”.
Kur unë solla këto fakte, anëtarët e trupit gjykues shqyen sytë” (Citohet sipas: Leonid Ivashov. Intervistë për revistën “Itogi”. Botuar në faqen e internetit “russmir.info”. 27 gusht 2010).
Nga këto deklarata të gjeneralit rus, së pari, rezulton se Beogradi i kishte vënë si detyrë Thaçit që të deklarohej kundër pranisë së NATO-s në Kosovë. Por, për ta maskuar detyrën e tij në shërbim të Beogradit, atij i qenka dhënë porosia që të shprehej edhe kundër pranisë së serbëve në Kosovë, se kjo nuk i prishte shumë punë shovinizmit serbomadh, i cili ishte mjaft i interesuar që vetëm NATO-ja të mos shkelte në Kosovë se pastajai dinte vetë se si i rregullonte punët me Kosovën.
Së dyti, Thaçi i paska premtuar zonjës Ollbrajt se fill pas nisjes së bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë, në Kosovë do të shpërthente një kryengritje e madhe, domosdo, “nën udhëheqjen” e Thaçit!!! Por, faktikisht, në Kosovë, pas 24 marsit 1999, s’shpërtheu kurrfarë kryengritjeje. Pra, Thaçi e paska mashtruar zonjën Ollbrajt me premtimin për “fillimin e kryengritjes”. Nënkuptohet që nuk mund të fillonte kurrfarë kryengritjeje, sepse Thaçi s’mund të dilte dot jashtë piketave që i kishte vendosur ustai i Beogradit.
Tani Thaçit i ka ngecur keq në fyt “llokma e majme” e Beogradit pas urdhrit që ka marrë prej këtij të fundit për krijimin e minishtetit serb brenda territorit të Kosovës, të ashtuquajtur “bashkësi e komunave serbe”. Përkrah Thaçit,është radhitur kryeministri formal Isa Mustafa, edhe ky një tjetër agjent në shërbim të Beograsit, si edhe grupi i deputetëve të partisë thaçiste dhe të partisë mustafiste. Tani, këta deputetë që përbëjnë shumicën në Kuvendin e Kosovës, kërkojnë ta kalojnë në votim dhe t’i hapin përfundimisht dritën jeshile firmës së Thaçit dhe të Mustafës që kanë hedhur në Bruksel për krijimin e minishtetit serb brenda Kosovës. Pra, deputetët në fjalë kanë hyrë në rrugën e tradhtisë kombëtare dhe me qëndrimin e tyre më kujtojnë deputetët tradhtarë të Kuvendit të Krahinës Autonome të Kosovës, të cilët, në vitin 1989, nën diktatin e Millosheviçit, si frikacakë të fëlliqur, morën vendimin për shfuqizimin e autonomisë. Se nuk patën burrërinë të mos e pranonin në asnjë mënyrë marrjen e atij vendimi tradhtar, edhe sikur ta dinin që do të binin theror, që të gjithë, në sallën e atij kuvendi. Në qoftë se opozita kosovare dhe mbarë populli i Republikës së Kosovës, nuk do të jenë në gjendje që ta ndalojnë marrjen e një vendimi të tillë qëështë tradhti e pastër kombëtare, atëherë në hyrjen e Kuvendit të Kosovës duhet të vendoset një pllakë mermeri, ku të gdhendet shprehja:
“Kuvendi i tradhtisë”
Nëse Kuvendi i Kosovës do t’ia lejojë vetes një tradhti të tillë, ai do të përsërisë aktin e tradhtisë që kreu Kuvendi i Shqipërisë me vendimin që mori më 25 mars 2009 për ngritjen e varrezave të ushtarëve agresorë grekë që ranë në territorin shqiptar gjatë luftës italo-greke. Ai vendim prej tradhtarësh të kombit shqiptar, i forcoi pozitat e kryeshovinistit grek në Shqipëri me emrin Janullatos, i cili bleu eshtra shqiptarësh, të cilat i reklamoi si eshtra ushtarësh grekë, duke çuar në vend një mision të rëndësishëm që i kishte ngarkuar kisha shoviniste greke dhe shovinizmi grekokaragjoz.
Tani, Hashim Thaçi, për t’i hedhur një plaf përsipër tradhtisë kombëtare, kërkon të fshihet pas kolltukut të Presidentit.
San Diego, Kaliforni
12 janar 2016

KUJTESE: 30 dhjetor, u mbushën 75 vjet që kur u nda nga jeta Atë Gjergj Fishta….

by

Kur kujtojmë Atë Gjergj Fishtën/
Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/
Sot, më 30 dhjetor, mbushen 75 vjet që kur u nda nga jeta Atë Gjergj Fishta, njëra ndër figurat më emblematike të nacionalizmit shqiptar. Si një intelektual i shquar, i cili studimet e larta i kishte përfunduar shkëlqyeshëm në Kroaci për filozofi dhe për teologji, tërë jetën e vet ia kushtoi njohjes nga afër të jetës dhe tëformimit psikologjik të banorëve ku punoi dhe meshoi për vite me radhë.
Në mesin e banorëve të viseve veriore të vendit tonë, ai njohu nga afër gjendjen tyre të rëndë ekonomike, e cila nuk i pengonte që ata të shpërfaqnin forcën e karakterit të tyre, bujarinë karakteristike, mikritjen tradicionale, fisnikërinë e shpirtit, besnikërinë ndaj normave të kodit zakonor, trimërinë dhe qëndresën burrërore para çdo padrejtësie në jetën e përditshme. Aty ai u njoh me thesaret e gjuhës shqipe, me pasurinë e saj të pamatë leksikore, e cila do të gatuhej aq mjeshtërisht në “magjen” e krijimtarisësë tij artistike
Si njohës i pesë gjuhëve të huaja, ai erdhi e u kalit me një kulturë të gjërë në disa fusha të dijes, duke dhënë një kontribut të shquar në lëmin e letërsisë artistike, në publicistikë, në arsim, në estetikë, madjeedhe në pikturë. Në të njëjtën kohë, ai ka luajtur një rol të rëndësishëm si politikan, duke ngritur zërin e tij të fuqishëm në mbrojtje të interesave kombëtare, përballëkrimit të rëndë që kreu shovinizmi evropian me copëtimin e trojëve tona etnike për interesat e grekosllavizmit.
Prandaj është emblematik fjalimi i tij në Konferencën e Paqes në Paris në vitin 1919, ku ai deklaroi burrërisht:
“Po qe se përnjimend parimi i autodeterminacionit asht marrë prej Konferencës së Paqes si karakter themelor për trajtimin e shteteve si dhe përcaktimin e kufijve të tyne, e drejta e lypë që Shqipnia të qitet shtet më vete përmbrenda kufijve të vet etnikë dhe gjeografikë”.
Kur lexojmë këtë deklaratë të Atë Gjergj Fishtës në një forum të lartë ndërkombëtar, siç ishte konferenca në fjalë, bindemi plotësisht se ai është burrëria dhe lavdia e kombit shqiptar, ai është dinjiteti, nderi dhe krenaria e nacionalizmit shqiptar. Ai është burim i pashtershëm frymëzimi për të gjithë shqiptarët me vetëdije të lartë kombëtare.
Vite më vonë, në veprën e tij të shquar “Lahuta e Malcisë”, Atë Gjergj Fishta do ta demaskonte rëndë Evropën për krimin e rëndë që kreu me copëtimin e trojeve tona etnike:
Uh! Evropë, ti kurva e motit!
Që i re mohit, besës së Zotit!
Po, á ky asht sheji i qytetnisë?
Me da token e Shqypnisë,
Për me mbajt klyshtë e Rusisë?
Por, në të njëjtën kohë, Atë Gjergj Fishta është edhe shuplaka më e rëndë për të gjithë besëprerët, dallkaukët, hajdutët, mercenarët dhe tradhtarët e kombit shqiptar, të cilët, në krye të politikës shqiptare, shenjtërinë e të qenit shqiptar, nacionalizmin shqiptar, e kanë nxjerrë në breg të pazareve grekosllave dhe të pabesisë evropiane. Prandaj ai u drejtohet atyre me vargjet gjëmimtare:
Ju rrugaça sallahana,
vagabonda shakllabana,
rricna t’ndyet, mikrobe të kqij
qi të mjerës moj Shqipni
kthelltë hi i keni në mushkni
pa dhimbë gjakun tuj ia pi,
por der kur, bre batakçi!
Bre coftina, kalbe mbi dhè
der kur ju, tu tallë me ne,
do t’na qelbi fis e atdhè?
Çdo bashkëkombas që i thotë vetes shqiptar, kur kujton Fishtën e Madh, për forcë të ligjit të antitezës, sjell ndërmend menjëherë figurën më të urryer të kombit shqiptar, kriminelin Enver Hoxha, i cili qe vënë kokë e këmbë në shërbim të shovinizmit jugosllav. Në dallim nga Fishta, i cili shovinizmin jugosllav e kishte vënë në tehun e “bajonetës” së vet letrare dhe publicistike, Enver Hoxha kishte rënë në gjunjë para serboshovinizmit jugosllavdhe ishte gati që Shqipërinë ta kthente në një republikë të shtatë të Jugosllavisë.
Për të nxjerrë në spikamë figurën e neveritshme të Enver Hoxhës, si një servil i pështirë i sllavizmit, para madhështisë së nacionalizmit të Gjergj Fishtës, lexuesve të nderuar po ju përcjell fragmentin e mëposhtëm, të shkëputur nga një fjalim i Enver Hoxhës:
“… Dashuria e popujve të Jugosllavisë e mareshallit Tito dhe e gjithë udhëheqësve të Jugosllavisë për popullin shqiptar është shumë e madhe. Ne kemi fatin e madh e të lumtur që kemi në kufirin tonë të veriut një aleate e nje mike kaq të fortë, kaq të sinqertë siç është Jugosllavia…..Po të studjojmë historinë e vërtetë të popullit tonë dhe jo atë të shkruajtur prej agjentëve të imperializmit, do të shohim se populli ynë, pa qenë një popull sllav, ka pasur një lidhje të ngushtë dhe të përzemërt me popujt sllavë… Këtë miqësi nuk mund ta errësonte shërbëtori i imperializmit dhe i fashizmit italian, shovinisti At Gjergj Fishta me “Lahutën e Malësisë”, ku ai nga një vepër kusare të thjeshtë, kërkon t’i bëjë apologjinë shovinizmit më të tërbuar dhe ta ngrerë armiqësinë që nuk ka ekzistuar në mes të malësive të veriut dhe Malit të Zi, në një teori të çmendur…..Fishta dhe Vlladan Gjeorgjeviçi janë njerëz të po një shkolle dhe shërbëtorë të një ideje skllavëruese. (Citohet sipas: “Pse u masakrua Gjergj Fishta”. Pjesë të fjalës së Enver Hoxhës para një grupi të rinjsh që morën pjesë në Pleniumin e IV të rinisë popullore.Marrë nga faqja e internetit “Peshku pa ujë”. 06 dhjetor 2012).
Nuk e kam informacionin e saktë se kur është zhvilluar ky Plenumi IV i rinisë punëtore Por gjasat janë se duhet të ketë qenë periudha mes viteve 1945-1948, në kohën e dashurisë përvëlimtare të komunistëve enverhoxhistë për Titon dhe për shovinizmin jugosllav. E ka fajin Nexhmije Hoxha që këtë fjalim të turpshëm, me përmbajtje kriminale të Enver Hoxhës, nuk e ka përfshirë në serinë e veprave të tij, në mënyrë që të kishim mundësi ta citonim me faqe, me vëllim dhe me datë konkrete. Pikërisht në këtë fjalim, Enver Hoxha radhitet në krah të sllavizmit, armikut të tërbuar të kombit shqiptar. Enver Hoxha ka paturpësinë të deklarojë se “populli ynë, pa qenë një popull sllav, ka pasur një lidhje të ngushtë dhe të përzemërt me popujt sllavë”, duke harruar qëllimisht masakrat e shovinizmit serbë kundër popullit shqiptar në krahinën e Nishit pas vendimeve të Kongresit famëkeq të Berlinit, pas Konferencës edhe më famëkeqe të Londrës të vitit 1913 në mbarë Kosovën dhe sidomos krimet e tij kundër popullit shqiptar të Kosovës mes dy luftërave botërore dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Me urrejtjen e tij egërane dhe me shpifjet e tij të ulëtakundër Gjergj Fishtës, për demaskimin që ky i ka bërë serbosllavizmit në veçanti dhe sllavizmit në tërësi, Enver Hoxha radhitet pranë Titos dhe shovinizmit jugosllav, si një vegël e verbër e tyre. Se sa “mike” ka qenë për popullin shqiptar Jugosllavia titiste, e vërtetoi periudha mbigjysmëshekullore në qëndrimin kriminal që ajo mbajti ndaj popullit shqiptar të Kosovës.
Për qëndrimin e tij të vendosur më mbrojtje të kombit shqiptar dhe për demaskimin që i ka bërë shovinizmit evropian dhe sidomos shovinizmit serbomadh, Gjergj Fishta duhet nderuar me shtatore gjigante jo vetëm në Tiranë, por edhe në Prishtinë dhe në Shkup.

Santa Barbara, Kaliforni
30 dhjetor 2015

Opozita Kosovare para Provës së Madhe

by

Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/
Po bëhen gati tre muaj që prej 25 gushtit 2015 që kur Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa kanë nënshkruar në Bruksel me kryeministrin serb Vuçiç një marrëveshje antikombëtare që ka për qëllim copëtimin e trojeve të Kosovës apo, thënë ndryshe, bosnjëzimin e Kosovës. Kjo marrëveshje shënon aktin më të lartë të tradhtisë kombëtare që kanë kryer këta mercenarë të shitur kokë e këmbë te Beogardi.
Pas nënshkrimit të asaj marrëveshjeje tradhtarësh, Thaçi me Mustafën, si dy argatë të bindur të Beogradit, gjatë kësaj periudhe që ka kaluar, janë munduar që asaj t’i japin fuqi ligjore, përmes votimit në parlament. Por deri tani nuk kanë mundur t’ia arrijnë qëllimit, për shkak të kundërshtimit të vendosur të opozitës.
Nga mjetet e informimit masiv, deri tani kisha mësuar në vija të përgjithshme se, sipas asaj marrëveshjeje, duhet të krijohet shoqata e komunave serbe (i shtuquajturi asociacion), me atribute autonomiste, me qëllim që hartës së Kosovës t’i japin pamjen e lëkurës së leopardit. Me fjalë të tjera, sipas asaj marrëveshjeje, serbët e Kosovës do të vetëqeverisen dhe varësinë do ta kenë drejtpërsëdrejti nga Beogradi, çka do të thotë se nuk e njohin autoritetin e Prishtinës.
Pra, pas gjithë atyre krimeve të rënda, pas gjithë atij gjenocidi të egër që shovinizmi serbomadh dhe kisha shoviniste serbe ushtruan ndaj popullit shqiptar të Kosovës, mbas gjithë atyre shkatërrimeve barbare që shovinizmi gjaksor serb kreu në mbarë territorin e Kosovës, ku minoriteti serb ishte mbështetja më e fuqishme e Millosheviçit në synimin e tij për zbrazjen e Kosovës nga banorët e saj shqiptarë, tradhtarët Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa hedhin firmat për autonomizimin e minoritetit serb brenda territorit kosovar.
Në vend që Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa të kishin menduar me kohë e me vakt për përgatitjen e një Rezolute të posaçme për gjenocidin serb, për vrasjet barbare, si në skenat e mesjetës, për djegiet dhe shkatërrimet, për përdhunimin e 20 mijë grave dhe vajzave, për vrasjet e mijëra qytetarëve dhe zhdukjen e kufomave të tyre, për kompensimin e të gjitha dëmeve të rënda që Beogradi i shkaktoi Kosovës, dhe këtë Rezolutë, të shoqëruar me prova dhe fakte konkrete, t’ia nisnin Këshillit të Sigurimit, Organizatës së Kombeve të Bashkuara, Kongresit dhe Senatit Amerikam, si edhe Brukselit, ata, përkundrazi, vendosën t’i dhurojnë Beogardit vetadministrimin e komunave serbe, përmes autonomizimit të tyre.
Në këto kushte, vjen vetvetiu përfundimi se Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa janë agjentë të regjur të Beogradit, të cilët me siguri që kanë hyrë në shërbim të tij këtu e shumë vite të shkuara.
Unë, siç e përmenda më lart, kisha marrë të dhëna se në themel të marrëveshjes ishte autonomia e komunave serbe. Por nuk e kisha informacionin e duhur se si duhet të konkretizohet kjo marrëveshje. Fatmirësisht, përmes faqeve të internetit u njoha me disa fakte konkrete që dëshmojnë për gjëmën qëi kanë përgatitur Kosovës dy kryetradhtarët e saj me damkë, Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa.
Nga një analizë e zotërisë Idriz Zeqiraj, të botuar në internet pak ditë më parë, mësova të vërtetën tragjike që përmban marrëveshja në fjalë. Në atë analizë, sa të argumentuar dhe profesionalisht të realizuar, zotëria i nderuar Idriz Zeqiraj shkruan:
“Mjaftojnë tri çështje që ngërthejnë marrëveshjen për “Zajednicën”:
1. Ushtria e Kosovës nuk lejohet të depërtojë në Veri.
2. Lejet për kthim dhe ndërtim të shtëpive të shqiptarëve, janë në varësinë ekskluzive të komunës, me shefa serbë;
3. Pikën doganore në Veri e vjel komuna, e cila e njeh për shtet Serbinë dhe jo Kosovën. Rrjedhimisht, një shtet i huaj, pra, Serbia, menaxhon pikën doganore!!! Ndërkohë që kudo në botë doganat janë monopol shtetëror” (Citohet sipas: Idriz Zeqiraj. “Veprimet provokuese dhe tërbuese të Hashimit”. Faqja e internetit e gazetës “Bota Sot”. 06 nëntor 2015).
Vetvetiu lind pyetja:
Po Brukseli, si ndërmjetës, ç’qëndrim po mban ndaj kësaj marrëveshjeje?
Nënkuptohet që, përderisa tradhtarët Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa, në prani të përfaqësueses së Bashkimit Evropian Federika Mogherini, kanë pranuar kërkesat e Beogradit që i ka bërë publike zotëria Idriz Zeqiraj që e citova më lart, atëherë Brukseli s’ka pse të ketë ndonjë kundërshtim. Sepse Bashkimi Evropian, fill pas përfundimit të bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë, mori tërësisht anën e Serbisë dhe atij i intereson vetëm fati i Serbisë, sespe prapa saj vigjëlon Rusia, armikja e betuar e kombit shqiptar. Për këtë përkrahje të Serbisë nga ana e Bashkimit Evropian dhe braktisjen e Kosovës në mëshirën e fatit, dëshmon ish-shefi i UNMIK-ut në Kosovë Lamberto Zanieri, i cili, më shumë se katër vjet të shkuara, në një intervistë për agjencinë gjermane të lajmeve, ka pasë deklaruar:
“…pas ndërhyrjes ushtarake, një pjesë e bashkësisë ndërkombëtare mori anën e Serbisë. (Citohet sipas: Lamberto Zanier. “Pas ndërhyrjes ushtarake, një pjesë e bashkësisë ndërkombëtare mori anën e Serbisë”. Marrë nga faqja e internetit. 16 prill 2011).
Faktin që Brukseli është tërësisht në anën e Serbisë dhe kërkon zbatimin e marrëveshjes së 25 gushtit 2015, informacioni i mëposhtëm e vërteton pa mëdyshjen më të vogël:
“Bashkimi Evropian ka kërkuar nga Prishtina dhe Beogradi që t’i implementojnë detyrat. të cilat i kanë shkruar në marrëveshjen për themelimin e Asociacionit të Komunave Serbe.Një ditë pasi Gjykata Kushtetuese e Kosovës suspendoi këtë marrëveshje deri në marrjen e një vendimi pas kërkesës së Presidentes së Kosovës, Brukseli thotë se marrëveshja e arritur më 25 gusht ndërmjet kryeministrave të Kosovës dhe Serbisë, Isa Mustafa e Aleksandër Vuçiq, duhet të implementohet.Maja Koçijançiç, zëdhënëse e Përfaqësueses së Lartë të BE-së, Federika Mogherini, tha se BE pret zbatimin e marrëveshjes së arritur.
“Ne nuk i komentojmë proceset gjyqësore që janë në rrjedhë, por presim që marrëveshja e 25 gushtit të implementohet.Të dyja palët janë përgjegjëse për pjesën e tyre të punës në implementim”” (Citohet sipas:“Çfarë thotë BE për suspendimin e Asociacionit?”. Faqja e internetit e gazetës “Bota sot”. 11 nëntor 2015).
Qëndrimi prej tradhtarësh me damkë i Hashim Thaçit dhe i Isa Mustafës, të cilët, për të pasur përkrahjen e Brukselit në ruajtjen e kolltuqeve të tyre të turpshme dhe duke shkelur si pa gjë të keqe mbi gjakun e të rënëve për lirinë e Kosovës, pranuan të ulen në dialog me Serbinë millosheviçiane, pa përgatitur paraprakisht Rezolutën e lartpërmendur, më kujton qëndrimin tradhtar të Enver Hoxhës ndaj shovinizmit grekokaragjoz, me të cilin ai pranoi të lidhte marrëdhënie diplomatike më 06 maj 1971, pa kërkuar paraprakisht prej tij abrogimin e ligjit të luftës. Meqenëse ky ligj është ende në fuqi edhe sot e kësaj dite, për shkak të qëndrimit tradhtar të Enver Hoxhës ndaj Athinës shoviniste, Greqia vazhdon të mos e njohë tërësinë territoriale të Republikës së Shqipërisë, popullsia shqiptare e Çamërisë nuk është kthyer në trojet e veta dhe minoriteti shqiptar në Greqi nuk gëzon asnjë të drejtë.
Analisti ushtarak shqiptaro-amerikan dhe atdhetari i shquar Aurel Dasareti shkruan:
“Qeveria kriminale antikombëtare e Hashim Thaçit dhe e Isa Mu(t)stafës domosdoshmërisht të ndërpresë dialogun me Serbinë dhe të shpallë të pavlefshme nënshkrimet për “Asociacionin e Komunave me shumicë serbe në Kosovë” dhe“Demarkacionin e kufirit me Malin e Zi”” (Citohet sipas: Aurel Dasareti.“A po digjet Shqipëria?”. Faqja e internetit “Tribuna Shqiptare”. 11 nëntor 2015).
Në kushtet e krijuara pas tradhtisë së hapur të Hashim Thaçit dhe të Isa Mustafës, i cili, me urdhër të Beogradit, hyri në aleancë qeverisëse me kryetradhtarin Hashim Thaçi, opozita kosovare, nëse është e zonja dhe udhëhiqet tërësisht nga mbrojtja e interesave të larta kombëtare, duhet të zgjojë popullin dhe ta ngrejë më këmbë, duke trokitur në derë të çdo qytetari të Kosovës, në krejt territorin e saj, për t’i sqaruar tradhtinë e lartë që kanë kryer krerët e dy partive kryesore, tradhti kjo, e cila ka rrezik që popullin shqiptar të Kosovës ta hedhë në një luftë civile, që do t’i vinte shumë në osh Serbisë. Opozita Kosovare tani ndodhet para Provës së Madhe.

Santa Barbara, Kaliforni
18 nëntor 2015