Nga Sadik Elshani/
Ne muajin tetor te vitit te kaluar, zyrtarisht, me analizat e ADN-se me ne fund u identifikuan pozitivisht mbetjet mortore te Heroit Kombetar, Trimit te Kosoves dhe te gjithe shqiptarise, Isa Boletini. Padyshim, ky ishte nje lajm shume i mire per te gjithe shqiptaret, se me ne fund ky Burre i Madh i kombit tone do te kete vendin e perhershem ku do te prehen eshtrat e tij ne token e lire shqiptare, per lirine e se ciles ai kishte luftuar tere jeten dhe ne fund kishte flijuar edhe vete jeten e tij. Po ato dite u njoftua se do te fillojne edhe pergatitjet per rivarrimin madheshtor te eshtrave te Isa Boletinit dhe se rivarrimi do te behet ne fshatin Boletin, vendlindjen e tij dhe te shume trimave te tij qe gjithmone iu ndodhen prane.
Per habine tone, dje lexuam ne shtypin shqiptar se me vendimin e qeverive te Shqiperise dhe te Kosoves, rivarrimi i eshtrave te Isa Boletinit nuk do te behet ne Boletin, sic ishte njoftuar me heret, por ne Vlore. Ky vendim nuk me duket i drejte per kete cast, shfaq haptas papjekurine e te dy qeverive, tregon qartas shkurtpamesine e te dy qeverive dhe po ashtu tregon se te dy qeverite nuk kane vizion, program kombetar, platforme, strategji kombetare. Sikur e sjell nje porosi ogurzeze, sikur u tregon serbeve dhe gjithe botes se ne nuk jemi te sigurt nese do ta kontrollojme ndonjehere ne jeten tone veriun e Kosoves. Kjo eshte nje porosi e kobshme per te gjithe shqiptaret. Vlora, qyteti ku u ngrit Flamuri i Skenderbeut dhe u shpall Pavaresia e Shqiperise eshte qyteti shume i dashur per te gjithe shqiptaret. Ne Vlore ato dite u ndodh edhe Isa Boletini me trimat e tij dhe ata ishin ushtria e pare e Shqiperise se pavarur. Te gjitheve na jane ngulitur ne koken tone skenat e fundit te filmit “Nentori i dyte” kur Isai vjen ne Vlore, bie ne gjunj dhe e puth flamurin Kuq e Zi, flamurin e lirise. Dhe nuk ka asgje per t’u kundershtuar se, perse eshtrat e ketij burri te rralle te kombit tone te varrosen ne Vlore, ose ne cilindo skaj te tokes shqiptare, sepse ai luftoi per lirine e cdo pellembe te truallit arberor.
Ndodhemi ne rrethana te caktuara historike. Vertet Kosova eshte shtet i pavarur, por veriu i saj ku ndodhet edhe fshati Boletin, per fat te keq nuk eshte nen kontrollin e qeverise se Kosoves. Ngjarje te tilla te medha kombetare, si rivarrimi i eshtrave te nje Heroi Kombetar, duhet te sjellin nje porosi te madhe, nje mesazh te prere e te qarte per te gjithe, se Kosova nuk ka hequr dore dhe kurre nuk do te heq dore nga pjesa veriore e saj. Rretanat e tanishme ne Kosove dhe gjendja ne Veriun e Kosoves, kerkojne, diktojne qe eshtrat e Isa Boletinit duhet te rivarrosen ne Boletin dhe jo ne Vlore dhe na asnje vend tjeter. Gati pas njeqind vjetesh nga vrasja e tij, eshte koha qe ai te prehet i qete ne vendlindjen e tij. Kosova sot me shume se kurre ka nevoje qe ne gjirin e saj ta kete birin e saj te madh, Isa Boletinin, ta ndiej nga afer pranine e tij. Ceremonia madheshtore e rivarrimit te eshtrave te Isa Boletinit le te filloje ne Vlore, te vazhdoje ne te gjitha qytetet shqiptare dhe me ne fund te perfundoje ne Boletin. Me kete me siguri do te pajtohej edhe vete Baca Ise. Kryetari i Kuvendit Komunal te Mitrovices, Zoti Agim Bahtiri dhe gjithe mitrovicasit kane te drejte qe kembengulin qe rivarrimi i eshtrave te Isa Boletinit te behet ne Boletin ose Mitrovice dhe jo ne Vlore. Qeveria e Shqiperise dhe ajo e Kosoves nuk duhet te luajne lojera te tilla me mbetjet mortore te njerit nga burrat me te medhenj te kombit tone, por te respektojne kerkesen e bashkevendasve te tij dhe shumices se shqiptareve.
“Une jam mire kur asht mire Shqypnia” – ka thene dikur Isa Boletini. Ne sot duhet te njdjehemi mire kur ai prehet i qete me tere lavdine e tij, ne vendlindjen e tij, ne Kosoven e lire. Dhe neve nuk na mbetet tjeter, vecse te perkulemi me nderim perpara figures se tij, te vazhdojme rrugen e tij, te ndjekim shembullin e tij, te jemi te bashkuar e te punojme me perekushtim per ceshtjet madhore te kombit tone.
* Philadelphia, 14 maj, 2015
Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.
Korrupsioni ne mesin tone – korrupsioni brenda nesh
Shkruan:Sadik ELSHANI-Filadelfia/
Nje shqetesim i madh per qytetaret e Kosoves dhe partneret nderkombetare qe kane lidhje ekonomike me Kosoven, pa dyshim eshte korrupsioni i larte ne te gjitha nivelet e qeverisjes, ne te gjitha sferat e jetes politike e publike. Korrupsioni i ka leshuar rrenjet thelle ne shoqerine kosovare, po ia ze frymen zhvillimit te gjithembarshem te Kosoves duke i dhene nje pamje te shemtuar skenes politike e publike te Kosoves. Niveli i korrupsionit pasqyron nivelin, gjendjen e shoqerise se nje vendi, shkallen e zhvillimit material e shpirteror te nje vendi. Korrupsioni nuk eshte vetem simptom, shenje e semundjeve te shumeta, dukurive me negative shoqerore, por edhe vete eshte nje semundje e rende, eshte kanceri i nje shoqerie, eshte nje tregues, barometer i gjendjes se nje shoqerie, klases politike te nje vendi, nivelit zhvillimor, kulturor e arsimor te nje kombi. Prania e larte e korrupsionit ne nje shoqeri flet qaret se ajo shoqeri e ka humbur busullen e kodit moral, etik. Vendet e zhvilluara, kombet e perparuara karakterizohen me nje shkalle teper te ulet te korrupsionit dhe me nje vetedije, ndergjegje, kod moral e etik teper te larte. Qytetaret, zyrtaret e vendeve te tilla jane te ndershem e shume punetore.
Korrupsion nuk eshte vetem kur nje person kerkon para, ndonje dhurate, shperblim per nje pune qe ashtu – ashtu duhet ta kryeje, por jane edhe format tjera korruptuese, si: nderhyrja per te kerkuar dicka qe nuk i takon dikujt, venja ne nje pozite te larte, ne nje institucion e personit qe nuk eshte i kualifikuar, nuk i ploteson kriteret per ate pozite, etj. Korrupsioni eshte pengese kryesore per zhvillimin e nje vendi, sepse nuk e nxit kreativitetin, nuk e ngjalle deshiren per te punuar, kembenguljen per te arritur dicka, por e nxit parazitizmin, pertacine, sjell nje porosi te keqe, se per te arritur ne nje pozite ne shoqeri, ne ndonje institucion, nuk ke nevoje te punosh, te angazhohesh, te tregohesh, te dallohesh nga te tjeret, por vetem duhet te kesh lidhje te forta. Korrupsioni e ndrydh shpirtin konkurues, garues te nje vetje (individi), te nje shoqerie, faktor ky kyc dhe mese i domosdoshem, force shtyse per zhvillimin e nje vendi dhe sikur e le nen hije shfaqjen e ideve, ndermarrjeve te reja krijuese.
Per kete dukuri te shemtuar, pergjegjes ne radhe te pare jane personat, institucionet qe jane te korruptuar. Por keto dukuri nuk ndodhin ne nje hapesire te zbrazet, por ndodhin ne shoqeri, ne kohe dhe hapesire te caktuar, prandaj, edhe shoqeria i mbane pergjegjesite, i ka fajet e veta. Per fat te keq, ne anet tona, pasurimi i shpejte e i paligjshem, keqperdorimi i pozites, detyres, konsiderohen si zotesi. Nese dikush eshte ne nje pozite qe ka mundesi te pasurohet ne menyre te paligjshme dhe nuk pasurohet, atehere askush nuk e quan ate person parimor, te ndershem, por do ta quajne qyqar, frikacak – njeri qe nuk eshte i zoti per veten e vet. Nese je pergjegjes, drejtor ne nje institucion, ndermarrje dhe nje mik, nje i aferm te kerkon qe tia kryesh nje pune, nje kerkese qe nuk i takon, nuk e meriton dhe ti nuk ia kryen ate kerkese se nuk e lejojne rregullat, nuk e lejon ligji, atehere ai nuk te quan parimor, njeri qe e zbaton ligjin me perpikemeri, por do te drejtohet: Po cfare drejtori qenke ti qe nuk mund ta thyesh ligjin, nuk mund t’i thyesh rregullat per mikun tend, te afermin tend. Nder te tjera, te bejne edhe frikacak. Keto jane bindjet qe jane krijuar ne shoqerine tone, se ai qe punon ne nje zyre, institucion, duhet te jete Zot i asaj zyreje dhe jo sherbetor i qytetareve.
Para ca ditesh takova nje keshilltar te Keshillit Bashkiak te qytetit te Filadelfias me te cilin njihem mire dhe duke biseduar, nder te tjera me tha se u ka ndihmuar disa shqiptareve, dhe pastaj shtoi se, te gjithe i ofronin dicka. Une u thoja, vazhdoi ai, se une ketu jam per t’ju ndihmuar, per t’ju sherbyer juve dhe ju nuk keni kurrefare detyrimi ndaj meje. Te tille jemi ne, gjera te tilla jane bere pjese e jetes sone – per te kryer nje pune, duhet dhene dicka. Korrupsioni eshte shtrire, ka depertuar ne te gjitha sferat e jetes, por per cudi, me se shumti ne shendetesi dhe drejtesi, dy veprimtari qe duhet te jene me pak, ose fare te korruptuara. Mjekesia ne radhe te pare eshte nje profesion human, ndersa drejtesia eshte ajo qe duhet te luftoje korrupsionin.
Korrupsioni i larte eshte bere pengese kryesore per zhvillimin e Kosoves, terheqjen e investimeve te huaja dhe punen e suksesshme te ndermarrjeve, bizneseve vendore. Shume kompani, fondacione, institucione financiare nderkombetare nuk do te investojne, nuk do te angazhohen ne vendet me korrupsion te larte. Prandaj, duhet bere perpjekje serioze per parandalimin e veprimtarive korruptive dhe zhdukjen e korrupsionit. Kete, vazhdimisht dhe me kembengulje e kerkojne edhe miqte dhe aleatet tane – ata qe na duan te miren, na perkrahen, dolen ne mbrojtjen tone ne castet me te veshtira te historise sone. Eshte veshtire te luftohet korrupsioni nga zyrtare dhe institucione te korruptuara. Kjo dukuri patologjike nuk eshte krijuar brenda nates dhe nuk do te zhduket brenda nates. Nuk eshte lehte, por duhet filluar nga diku qe te dalim nga ky rreth ngulfates. Formula, qasja me e lehte, me e thjeshte do te ishte: Mos u korrupto dhe mos korrupto te tjeret. Kjo lehte thuhet, por veshtire zbatohet ne jete. Duhet filluar me edukimin e femijve qe ne moshe te re, ne familje dhe ne shkolla. Te krijohet nje brez i ri, i edukuar, i paisur me vlera te larta kombetare e njerezore, i ndergjegjesuar per rolin e tyre per zhvillimin dhe perparimin e vendit. Te identifikohen dhe te denohen personat, zyrtaret e korruptuar – te largohen nga skena politike e publike e vendit. Klasa e vjeter politike oportuniste, e korruptuar, jokompetente, joefikase, te zevendesohet me njerez te ri, te shkolluar e te afte per t’i kryer me pergjegjesi detyrat e tyre. Te kembejme pervojat me vendet, institucionet e perparuara nderkombetare dhe te kerkojme ndihmen e tyre per ngritjen e nje administrate, institucioneve efikase, moderrne demokratike. Por duhet te angazhohen e te ndergjegjesohen edhe qytetaret, shoqeria civile. Nje gje eshte e sigurt: njeriu nuk lind i korruptuar dhe nuk fillon te korruptohet kur te arrije ne nje pozite te larte (me ndonje perjashtim te rralle). Pra, shfaqja e korrupsionit e ka nje zanafille, e ka nje fillim dhe sic u cek me lart, nuk ndodh ne nje hapesire te zbrazet. Sa me pare qe te zbulohet, sa me pare qe te luftohet, sa me pare qe te ndalohet – aq me mire per te gjithe.
Per lirine dhe pavaresine e Kosoves shume atdhetare e shkrine pasurine e tyre, madje disa e flijuan edhe jeten e tyre, ndersa sot, oportunistet me veprimtarite e tyre korruptive, kriminale jane duke e pasuruar veten dhe klanet e tyre ne dem te qytetareve te varferuar te Kosoves – jane duke e varferuar Kosoven, duke e vene Kosoven ne nje gjendje te veshtire ekonomike e shoqerore dhe duke e rrezikuar shtetesine e saj. Me njerez te tille ne pozita udheheqese dhe veprimtari te tilla kriminale, Kosova kurre nuk mund te ecen perpara! Deri kur keshtu?!
P. S. Cdo fjale e shkruar (dhe e pashkruar) ne kete shkrim, vlen edhe per korrupsionin ne Shqiperi.
Philadelphia, 9 maj, 2015.
*Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.
Vater e ngrohte atdhedashurie
Persiatje ne ditelindjen e 103-te te Vatres/
Shkruan:Sadik Elshani, Philadelphia/*
Me 28 prill Vatra feston 103 vjetorin e themelimit te saj – 103 vite ne sherbim te bashkesise shqiptaro – amerikane, ne sherbim te ceshtjeve madhore te kombit tone. Vatra eshte nje emer i dashur, i nderuar, eshte nje institucion kombetar, eshte sinonim, eshte identiteti i bashkesise shqiptare te Amerikes. Emri i saj eshte i lidhur ngusht me disa nga fytyrat me te ndritura te kombit tone, si: Noli, Konica, motrat Qiriazi e shume figura te tjera. Nder vite ajo luajti nje rol te rendesishem, thene me mire, te pazevendesueshem per ruajtjen e gjuhes, traditave tona, identitetit tone kombetar ketu ne Amerike, si dhe ne ngritjen e ndergjegjes kombetare dhe zgjimin kombetar ne pergjithesi. Rreth Vatres dhe ne gjirin e Vatres shqiptaret u brumosen me idete atdhetare dhe nder vite mbajten gjalle frymen dhe qenjen shqiptare, ndersa gazeta Dielli qe ajo botonte (dhe vazhdon ta botoje edhe sot) perhapte rrezet e diturise e te perparimit ne te gjithe boten shqiptare – u bente thirrje shqiptareve qe me arme ne dore te luftonin per clirimin e Shqiperise nga zgjedha e huaj shumeshekullore. Per rolin e saj qe luajti gjate historise sone kombetare, Vatra u be simbol, u be shembull udherrefyes se si duhet organizuar e vepruar per te miren e atdheut, per mireqenjen e kombit. Vatra u formua me nje qellim te larte, per te krijur nje shtet shqiptar te pavarur, te lire e demokratik. Ne periudhat e veshtira e kaotike te historise sone, ajo shpesh luante rolin e nje qeverie shqiptare, Ministrise se Puneve te Jashtme te Shqiperise dhe gjithmone ishte dhe mbeti nje ambasadore e denje e vlerave tona kombetare, kujdestare dhe mbrojtese e ceshtjes kombetare. Sot kemi dy shtete shqiptare, Shqiperine dhe Kosoven. Edhepse Shqiperia dhe shqiptaret jane ne nje pozite me te volitshme se kurre ndonjehere me pare ne historine tone, ende kemi per te bere shume – vellezerit tane ne Mal te Zi, Sanxhak, Luginen e Presheves, Maqedoni e Cameri ende nuk i gezojne te drejtat e tyre. Misionet kombetare nuk kryhen kurre, ato kalojne nga nje shkalle ne shkallen tjeter, marrin forma e trajta te ndryshme. Kombi, shteti gjithmone jane ne ndertim – ndertimit te kombit, shtetit kurre nuk i hiqen skelat.
Vatra u krijua ne kohen kur shqiptaret nuk kishin parti politike, por kombi, Shqiperia ishte partia e shqiptarit dhe shqiptarizmi ishte ideologjia e tij. Kete tradite, kete fryme atdhetare Vatra duhet ta vazhdoje edhe sot. Shqiptaret edhe sot kane nevoje per nje Vater te organizuar mire ku mund dhe duhet te mblidhen te gjitha mendjet e ndritura te kombit tone dhe me devotshmeri e perkushtim kembengules u qasen ceshtjeve madhore te kombit tone. Kete rol, asnje organizate, asnje institucion nuk mund ta luaje me mire se Vatra, sepse ajo ka me shume se nje shekull ne sherbim te kombit dhe gezon adhurimin e besimin e shumices se shqiptareve. Pervjetoret e Vatres kane dicka te vecane, sepse nuk i shenojme, nuk i festojme vetem pervjetoret e themelimit te nje organizate qe emri i saj eshte i shkruar me shkronja te arta ne faqet e historise sone kombetare, por edhe per faktin se kjo organizate ende jeton, ende eshte vaktive ne mesin tone. Kjo eshte magjikja e Vatres! Kjo eshte ajo ura e forte, ura e vetme shpirterore qe lidh periudhen e Rilindjes Kombetare me kohen e sotme.
Shoqatat si Vatra qe karakterizohen me nje program, platforme, angazhim, vizion kombetar, i perballojne me sukses te gjitha sfidat, dallget e stuhishme te historise dhe dramave njerezore, gezojne jetegjatesi e perjetesi, ndersa shoqatat qe ndjekin politiken e dites, shuhen shume shpejt, sikur vete dita qe shuhet me perendimin e diellit. Kjo eshte formula e jetegjatesise se Vatres, por eshte edhe per faktin se Vatra u themelua, zhvilloi dhe ende po e vazhdon veprimtarine e saj ne nje shtet demokratik si Amerika, shtet qe nuk te pengon, por te ndihmon per ruajtjen e gjuhes, traditave kombetare dhe qendron larg intrigave e prapaskenave meskine. Vatra beri shume per shqiptaret dhe Shqiperine – tani ne duhet te bejme me shume per Vatren qe gjithmone ta mbaje te ndezur zjarrin e atdhedashurise, te rrezatoje vlera te larta kombetare e njerezore dhe ta vazhdoje me sukses misionin e saj fisnik kombetar, duke e mbajtur gjithmone lart e me lart flamurin e shenjte te shqiptarizmit. I urojme asaj mbaresi e perjetesi!
Philadelphia, 26 prill, 2015
*Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.
Dheu eshte flori – puna eshte flori
Nga Sadik Elshani/*
Pjesen e pare te titullit te ketij shkrimi e huazova nga titulli i tregimit te Sami Frasherit, “Dheu eshte flori”, moralin e te cilit duhet ta dine te gjithe ata qe e kane lexuar kete tregim. Rilindesi mendjendritur nuk m’u hidherua, perkundrazi, me porositi: “Merre kete titull, perhape kete porosi, se eshte per te gjitha koherat.”
Ne keto dite te ngrohta te fillimit te pranveres, me vijne ne mendjen time kujtime nga femijeria, rinia ime ne Suhareke/Therande te Kosoves. Prinderit e mi, te urte e punetore, me vone edhe me ndihmen tone te vogel, i pervisheshin punes, punonin dite e nate ne kopshtin tone te madhe, punonin ne ara. Kopshti yne gjate tere vitit kishte dicka te mbjell, jepte prodhime te ndryshme, sipas stines. Puna e ndershme, puna e palodhshme ishte himni i jetes se prinderve te mi. Vertet, per familjen tone dhe shume familje te tjera, dheu ishte dhe do te mbetet flori.
I kujtova keto copeza nga jeta ime e mehershme, tani ne kohen kur Kosova po zbrazej nga banoret e saj, duke marre rruget e gjata, te mundimshme, te pasigurta, te pafundme e te hidhura te mergimit, per te kerkuar pune, per te siguruar mbijetesen. Ndersa arat, tokat pjellore po mbesin djerrina. Njerezit nuk duan te mendojne se dheu eshte flori – puna eshte flori. Prinderit e mi dhe shumica e popullsise se Kosoves jetuan ne kushte shume te veshtira, por ata nuk u dorezuan, duke punuar dite e nate ata i siguruan familjes nje jete deri diku normale.
Ne fillim te viteve te 90-ta, pas renjes se diktatures komuniste ne Shqiperi, shume shqiptare i moren rruget e botes dhe nje pjese e mire e tyre perfunduan ne Greqi, duke mbledhur ullinj, portokalle dhe duke bere pune te tjera te ndryshme. Edhe toka shqiptare ben ullinj, portokalle e shume prodhime te tjera cilesore. Me vone, disa e kuptuan se dheu eshte flori – u kthyen ne Shqiperi dhe mbollen ullinj, portokalle e shume kultura te tjera bujqesore. Sot ata i gezojne frytet e punes se tyre duke i punuar arat e tyre, prane shtepive te tyre, prane familjeve te tyre – duke u bere zot te tokes se tyre dhe jo sherbetore te grekut.
Neper shkollat zvicerane, femijet i mesojne se Zvicra eshte nje vend i varfer, pa burime te pasura minerale pa pasuri te mjaftueshme natyrore. Dhe vertet keshtu eshte. Prandaj, ata duhet te jene te vetedijshem per kete, duhet te punojne shume, duhet te jene kreative, prodhimtare dhe te kursejne shume. Dihet niveli zhvillimor i Zvicres, prandaj nuk ka nevoje te zgjatem me teper ketu. Ne ne Kosove gjithmone pohojme se Kosova eshte e pasur me minerale, burime natyrore, fusha pjellore, male te mbuluar me drunj e kullosa, etj. Dhe vertet keshtu eshte – Kosova eshte e pasur. Po tani si ndodhe qe kosovaret jane te varfer ne Kosoven e pasur dhe zviceranet jane te pasur ne Zvicren e varfer?! Kosovaret nga Kosova e pasur shkojne per punuar, per te siguruar jetesen ne Zvicren e varfer. (Ky eshte nje reflektim nga ana ime, sepse dihet mire historia e Zvicres dhe po ashtu dihet mire historia e Kosoves dhe as qe me shkon ne mend ta krahasoj Kosoven me Zvicren). Por punet nuk po u kryekan vetvetiu! Nese nuk i shfrytezojme si duhet dhe sa duhet pasurite tona natyrore, atehere eshte njelloj sikur te mos i kishim fare. T’i shfrytezojme pasurite tona, te zhvillojme kreativitetin – vetem me pune kembengulese, vetem me pune intelegjente mund ta zbusim gjendjen e rende ekonomike me te cilen po ballafaqohet Kosova tani per nje kohe te gjate. Po, ta punojme token ashtu siq duhet! Popujt, vendet qe kane nje etike te larte te punes, gezojne nje standard te larte te jeteses dhe nuk jane te korruptuar.
Nje studim qe ka bere koheve te fundit nje organizate nderkombetare, ka ardhur ne perfundim se shkalla e zhvillimit te nje vendi nuk varet se sa pasuri dhe cfare pasurish natyrore ka nje vend, por cfare organizimi, cfare rendi shoqeror ka ai vend. Dhe si shembull marrin Korene e Veriut dhe Korene e Jugut. Pra, dy vende qe banohen nga i njejti popull, qe kane shperndarje gati te njejte te pasurive natyrore, por kane rende te ndryshme shoqerore. Si rrjedhim, kane zhvillim ekonomik, shoqeror krejtesisht te ndryshem. Te gjithe e dime se standardi i jetes ne Korene e Veriut as qe mund te krahasohet me ate te Korese se Jugut.
Kosova eshte e bekuar me pasuri natyrore, me nje popullsi me moshe relativisht te re, por dicka po na mungon… Eshte nje thenje: “Nese dikush te kerkon peshk, mesoje te peshkoje dhe ai gjithmone do te kete peshk”. Ne neper bote po kerkojme pune dhe shumica e shqiptareve kudo qe ndodhen, jane punetore te mire. Te mesohemi, apo te na mesoj dikush qe te jemi punetore te mire edhe ne vendin tone. Prandaj, nje nga qellimet, detyrat paresore te qeverise se Kosoves duhet te jete krijimi i nje klime sa me te volitshme per te siguruar investimet e huaja, investimet e diaspores shqiptare, te bashkepunoje me organizatat qeveritare dhe joqeveritare nderkombetare per te ndihmuar sipermarresit, fermeret kosovare per te krijuar ndermarrje bashkekohore, biznese e ferma familjare, per te siguruar punesimin e nje numri sa me te madhe te qytetareve te Kosoves. Keto qellime mund te arrihen vetem ne nje shoqeri, nje shtet te qendrueshem me nje qeveri serioze, te perkushtuar, te tejdukshme (transparente) e te pakorruptuar. Dukurite negative, sidomos korrupsioni i larte ne te gjitha nivelet, jane pengesa kryesore per zhvillimin e Kosoves. Qeveritaret, udheheqesit e partive politike te gjitha energjite e tyre i kane perqendruar per t’i ruajtur karrikat e tyre, per t’i mbrojtur interesat e tyre te ngushta vetjake e partiake dhe nuk angazhohen, nuk bejne perpjekje per permiresimin e jeteses se qytetareve te Kosoves.
Ne nderkohe, t’i pervishemi punes, te mos presim per askend. Prinderit e mi nuk do te prisnin per askend, nuk do te prisnin per asgje, por do te zgjoheshin pa lindur dielli dhe do t’ia fillonin punes. Bashkatdhetare te nderuar: Dheu eshte flori, puna eshte flori, puna eshte nder – kampet e refugjateve jane mjerim.
Philadelphia, 15 prill, 2015
Shenim: Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.
Historia e shtremberuar nuk eshte mesuese e mire e jetes….
Disa thenje nga Sadik Elshani/
– Ne qiellin e lavdise se kombit tone ka hapesire per shume yje. Secili te shkelqeje me driten qe rrezaton – nuk duhet ta zbehim, ta shuajme njerin qe te shkelqeje tjetri.
– Yjet – trupat qiellore, kur shuhen e humbin shkelqimin e tyre. Yjet ne toke, edhe kur shuhen, vazhdojne te shkelqejne ne perjetesi.
– Edhe yjet e shuar mbahen ne mend per shkelqimin e tyre te dikurshem.
– Sikur te kishim aftesine per t’i pare gabimet, te metat e tona – te gjithe do te ishim njerez te perkryer.
– Miku i mire nuk te ve ne pozite te veshtire.
– Dhimbja eshte metafore e dashurise.
– Bashkimi arrihet me mirekuptim e vullnet te mire, duke ia zgjatur doren njeri – tjetrit dhe jo duke ia treguar grushtin njeri – tjetrit.
– Te mbjellim sot qe te korrim neser.
– Heshtja eshte ar kur nuk duhet te flasesh. Por kur duhet te flasesh e nuk flet, atehere heshtja eshte e papranueshme.
– Ne kopshtin e jetes sone jane hedhur farat e veseve e te virtyteve. Do te korrim ate per te cilen do te kujdesemi me teper – le te lulezojne virtytet.
– Njeriu pa miq e shoke eshte si lulja pa ere, si zogu pa krahe, si burimi pa uje.
– Ngrohtesia e dashurise se nenes eshte me e ngrohet se rrezet e diellit.
– Historia e shtremberuar nuk eshte mesuese e mire e jetes.
– Deshtimi gjithmone nuk eshte humbje, por shpeshhere eshte nje hap me afer arritjes se qellimit.
Sadik Elshani, Philadelphia, 11 prill, 2015
- « Previous Page
- 1
- …
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- Next Page »