Sali berisha – Page 2 – Dielli

NGJARJET E VITIT ’97, ISMAIL QEMALI, SALI BERISHA DHE…TË TJERËT

March 27, 2017 by dgreca

Nga Ramiz LUSHAJ/

“Muzeu Kombëtar i Pavarësisë” në Vlorë e mori këtë status më 1962, në festimet e 50 vjetorit të Pavarësisë. Ma herët, në vitin 1936 deri në fillime të Luftës së Dytë Botërore, ishte “Muze Historik Kombëtar”, i pari muze historik në Shqipëri, pasi në këtë godinë dykatëshe të shek. XIX, u festua përvjetori i parë i Pavarësisë në nëntor 1913 dhe ishte për disa muaj selia e parë e të parës Qeveri Shqiptare të Ismail Qemal Bej Vlorës. Në vitin 1963, për vet vlerat e mëdha historike kombëtare u shpall edhe “Monument Kulture”.

Përplot njëzet vite ma herët, ngjarjet e marsit 1997 në Vlorë e përfshinë në vorbullen e tyre, në cunamin e tyre edhe këtë objekt historik e kulturor të një randësie tejet të veçantë. U sulmua nga banda të rebelimit të armatosur (jo)politik. U cënue keqas shenjtëria e këtij institucioni të rrallë kombëtar dhe shenjtëria e objekteve të saj. Nuk e mbrojtën dot as misioni i saj kombëtar, as piedestali historik, as ombrella e statusit të saj të dyfishtë. Ishte një akt antikombëtar, që vështirë të përngjasë edhe në vendet ma të pa zhvilluara të botës së sotme globale.

Banditë të armatosur hynë brenda Muzeut Kombëtar të Pavarësisë me një revansh antishqiptar. Çartanisht. Pabesisht. Paturpësisht. Antikombëtarisht.

E sulmuan edhe Ismail Qemal Bej Vlorën, “Baba i Pavarësisë”, themeluesi i Shtetit të ri Shqiptar, kryetari i Shtetit dhe kryeministri i parë i pas Shpalljes së Pavarësisë të 1912-tës. Aktet e tyre i tregojnë këto dy foto:

E para, e paraqet burrshtetasin Ismail Qemali me kokën e mbështetur tek valvitja e Flamurit Kombëtar Shqiptar. Banditët e kanë goditur me tre plumba në të djathtë të fytyrës së tij të bukur, tek balli dhe afër syrit të tij. Ata e goditën me 7 plumba edhe Flamurin Kuqezi.

Foto e dytë e paraqet portretin e Plakut të Vlorës e të Pavarësisë tek Shqiponja dykrenare. Banditët ia kanë çarë gjoksin dhe kokën me bajonetë të armëve të tyre kriminale, mafioze.

Banditët rrëmbyen në Muzeun Kombëtar të Pavarësisë edhe disa objekte të rralla me vlerë kombëtare të veçantë. Një prej tyre ishte edhe Aparati Mors, me të cilin iu dha lajmi Botës për Shpalljen e Pavarësisë Kombëtare të Shqipërisë në 28 nëntorin e 1912-tës nga Vlora e Ismail Qemalit, që dhanë lajmin se Shqipëria “bahet në vehte, e lirë, e mosvarme”.

Dy vlonjatë atdhetarë të njohur, nga dyer të shquara vlonjate, flokëthinjur nga vitet, e gjetën aparatin Mors të hedhur në një kanal aty pranë Muzeut Kombëtar të Pavarësisë. Ishte krejt i përbaltun. E morën në duar, e pastruan me gjithë shpirt’ e plot dritë. Ia rikthyen Muzeut. Dveta para disa ditësh. Më thanë se ishte aty. Mirëpo, çështja shtrohet ndryshe: obkete të tilla tepër të rralla shtete të botës së sotme i ruajnë nën masa të jashtëzakonshme sigurie nga akte të tilla, nga kriminelët e çdo kohe, edhe nga rebelime të tilla “shqiptarçe”!

Pra, kështu, kësisoj, ngjarjet e vitit të mbrapshtë ’97, rebelimi i armatosur i Vlorës, nuk ishte thjesht ndaj Presidentit të Shqipërisë së asaj kohe, prof. dr. Sali Berishës, po ishte dhe kundër themeluesit të Shtetit të ri Shqiptar, kundër Ismail Qemal bej Vlorës të Pavarësisë Kombëtare Shqiptare. Ishte një goditje ndaj identitetit kombëtar shqiptar. Ishte një veprimtari që shkoi deri në akte e veprimtari antikombëtare, që dëmtoi imazhin e Shqipërisë, që ngadalësoi zhvillimin dhe integrimin euro-atlantik të Shqipërisë. Në marsin e çdo viti dhe të çdo dite në kalendarin e kohës shqiptare zbardhen dëshmi për politikat antikombëtare të fqinjve e aleatëve të tyre, klane të politikës shqiptare e aleatëve të tyre në “Kryeqytetin e Rebelimit” në Vlorë: Tre gishtat e simbolit serb të ngritur në Vlorë, në Rebelimin e ’97-tës – që akademik Rexhep Qosja i Kosovës e “Qytetar Nderi” i Vlorës, e keqcilëson “Revolucion i vonuar”(!) apo ndokund tjetër fjalathuhet se filantropi klanor Xhorxh Soros e mbështeste këtë Rebelim të Vlorës. Agjensia Italiane e Lajmeve (ANSA) komentonte më 2 mars 1997: “I gjithë skenari po shfaqet si një strategji politiko-ushtarake dhe jo si një manifestim spontan popullor”. Disa ditë ma vonë, më 13 mars 1997, Agjencia Franceze e Lajmeve (AFP) deklaronte: “Trazirat në Shqipëri ishin një grusht shteti i ushtarakëve”. Shkrimtari shqiptar, kandidat i Nobelit, Ismail Kadare, nga Parisi i Francës, në një intervistë në “Zëri i Amerikës” më 13 mars 1997, deklaronte: “Ora e Shqipërisë ishte kthyer prapa në Luftën Civile midis nacionalistëve dhe komunistëve në vitet 1943-1944”. Kryetari i SHIK-ut e, njëherash, Kryetari i Operacionit për Rivendosjen e Rendit, Bashkim Gazidede, më 26 mars 1997, fliste botnisht për një plan “Lotos” të Qeverisë Greke, që kishte objektiv themeltar e primar “çlirimin e Vorio-Epirit nga sundimi shqiptar me anë të një rebelimi të armatosur” dhe akuzonte me emër e mbiemër individë e qarqe greke në Greqi e në SHBA, lobuesin pro-helen Nicholas Gage. Edhe TV Grek “MEGA”, qyshce më 5 mars ’97, pohonte: “Sot, grupe të armatosura në Jug të Shqipërisë ngritën për herë të parë Flamurin e Vorio-Epirit. Ata kërkojnë ndarjen e pjesës së Jugut nga pjesa tjetër e vendit, duke filluar nga Tepelena, duke shpallur kështu edhe autonominë e Jugut të Shqipërisë”. Një Fondacion Amerikan për Europën Lindore i drejtonte një letër Ambasadës Shqiptare në Amerikë, ku – ndër të tjera, argumentonte më 10 mars ’97, se: “Është naivitet i madh të mos e kuptosh se Komiteti i Vlorës dhe udhëheqësit e tij janë të frymëzuar nga mafia e tipit komunist dhe të KGB-së”. Fakte e komente të tilla ka plot. E vërteta prêt të zbardhet përfundimisht e përjetësisht.

Ngjarjet e vitit ’97 nuk janë drejtue kundër emrave të përveçëm, as ndaj Ismail Qemal Bej Vlorës dhe as ndaj Sali Berishës, por kundër një emri të përgjithshëm kombëtar, kundër Shqipërisë etnike e euro-atlantike.

Viti 1990 ishte annus mirabilis për ne shqiptarët

December 11, 2015 by dgreca

Nga Dr. Sali BERISHA/
Mirënjohje të thellë ndaj të gjithë atyre studentëve dhe intelektualëve, që me aktin e tyre, trimërinë, guximin shndërruan në annus mirabilis vitin më të mërzitshëm të jetës sime, sepse viti më i mërzitshëm i jetës ishte viti 1990 për faktin se të gjitha vendet po ndryshonin kurse ne, dukej në aparencë se do të mbeteshim Kuba e Adriatikut. Por parashikimet ishin të gabuara sepse studentët, intelektualët dhe qytetarët e Tiranës ia dolën po atë vit ta shndërrojnë pas kaq e kaq vite të tmerrshme, horribilis, vit mrekullie për shqiptarët. Ishte vërtet një annus mirabilis sepse ne erdhëm në dhjetorin ‘90, duhet ta pranoj, si një komb i turpëruar, por dhe i poshtëruar. Nietzche ka thënë një fjalë të cilës ata që kanë provuar shtypjen dhe një mijë herë ta mendojnë nuk i heqin dot as edhe një germë: “njeriu i shtypur është turpi i natyrës, njeriu i lirë është fëmija i natyrës”.
Ne ishim të shtypur dhe të tillë erdhëm. Kjo lëvizje hapi për ne dyert e lirisë, riktheu për ne liritë dhe të drejtat e ndaluara me Kushtetutë, hapi për shqiptarët derën e një seri proceseve falë të cilave sot janë të lirë.
Ne si komb, por jo vetëm ne, çdo familje, çdo komb, çdo individ në udhëtimin e tij përballet me rreziqe, me vështirësi. Rreziqeve s’ke ç’u bën, do i përballosh dhe gabimi më i madh është të mendosh ndryshe, kurse vështirësitë me urti dhe mençuri edhe mund t’i zvogëlosh problemi ynë është se në mënyrë të përsëritur ne nuk kemi patur qëndrime të përshtatshme ndaj vështirësive dhe ja kemi komplikuar më shumë historinë vetes sonë.
Tani jemi në rrugën e lirisë, lavdi Zotit dhe besoj se edhe vështirësitë e përkohshme që janë reale, sepse ne, pas një tranzicioni, pas një pasazhi të rregullt të civilizuar të pushtetit që bëmë 2 vjet më parë, përballemi sot pas 25 vitesh me gjëra që imagjinata nuk mund t’i merrte me mend, përballemi me një përpjekje për të rikthyer kultin e Enver Hoxhës, përballemi me dekorimin e xhelatëve të vërtetë të sistemit komunist.
Sot të përndjekurit politikë donin të shkatërronin bunkerin në qendër të qytetit. Shumë nga ju këtu e keni të vështirë të imagjinoni pse kjo betejë me bunkerin, por për ata ai është simboli i burgut që ata bënë.
Për çdo shqiptar ai është simboli i mjerimit dhe varfërimit të tyre ekstrem. 16 vite me radhë 36% e buxhetit të shtetit u fut në bunker. Kurse për Edi Ramën që ndërtoi bunkerin është një atraksion atëror. Por prapë sot jemi vend anëtar i NATO-s, jemi vend kandidat i BE, kështu që sado anakronike që duken këto qëndrime unë jam i bindur se do të marrin përgjigjen e merituar dhe se nuk kanë të ardhme.
Ju shpreh edhe një herë mirënjohjen më të thellë zoti President për nderimin që më bëtë dhe do të përpiqem që të bëj çfarë të kem mundësi, së bashku me të gjithë shqiptarët, që flamuri ynë të valvitet krahas flamujve të tjerë të Europës në Bashkimin Europian.

* Fjala me rastin e dekorimit nga Presidenti Bujar Nishani

Sali Berisha dhe kartolina

December 7, 2015 by dgreca

Berisha ne replike me Taulant Ballën: : “Atë që u bëra etërve tuaj nuk ua ka bërë kush ndonjëherë”….

* ** “Etërit” e tyre i eliminoi vetë koha dhe mosha. Por, ai bëri, ai bëri shumë, kundër atyre që u persekutuan nga “etërit” e tyre: kundër ish-pronarëve, kundër ish- të persekutuarve, kundër njerëzve të ndershëm dhe atdhetarë. Ai nuk ktheu pronat, ai nuk ndihmoi financiarisht, moralisht dhe politikisht të persekutuarit e komunizmit, ai nuk hapi dosjet. Të gjitha këto ai mund t’i bënte fare lehtë, pa i thënë kush se përse i bënte, të gjitha këto ishin hapat e parë që duheshin bërë për t’u larguar nga komunizmi.

Opinion nga ILIR HASHORVA-New York/’

Më 4 dhjetor, 2015, pasi Taulant Balla lexoi në Kuvendin e Shqipërisë një kartolinë që Sali Berisha i dërgonte plot dashuri dhe respekt nga Parisi në vitin 1979 Hysni Kapos dhe Vito Kapos, me rastin e lindjes së një nipi në familjen e tyre, u ngrit Sali Berisha për replikë. Në vend që të përqendrohej te kartolina, iu drejtua Edi Ramës me një fjalim gjysmë poezi e gjysmë prozë, çdo strofë apo paragraf të të cilit e fillonte, duke përsëritur një herë apo disa herë, fjalën: Edi Rama. Fjalimi që mbajti ishte përgatitur, me sa duket, kohë më parë për ta përdorur kur t’i a lypte nevoja, sepse ai nuk kishte kurrfarë lidhje me kartolinën, pra me çështjen që diskutohej. Nga fjalimi i Sali Berishës që zgjati 4 minuta shkëputa këtë frazë: “Atë që u bëra etërve tuaj nuk ua ka bërë kush ndonjëherë”.

… Sali Berisha, në të vërtetë nuk u bëri asgjë “etërve” të tyre, ndonëse me fuqitë që pati dhe me përkrahjen e popullit të asaj kohe, mund dhe duhej t’u bënte diçka, qoftë edhe të vogël. “Etërit” e tyre i eliminoi vetë koha dhe mosha. Por, ai bëri, ai bëri shumë, kundër atyre që u persekutuan nga “etërit” e tyre: kundër ish-pronarëve, kundër ish- të persekutuarve, kundër njerëzve të ndershëm dhe atdhetarë. Ai nuk ktheu pronat, ai nuk ndihmoi financiarisht, moralisht dhe politikisht të persekutuarit e komunizmit, ai nuk hapi dosjet. Të gjitha këto ai mund t’i bënte fare lehtë, pa i thënë kush se përse i bënte, të gjitha këto ishin hapat e parë që duheshin bërë për t’u larguar nga komunizmi.

Sali Berisha rrahu barbarisht ish-pronarët kur ata u futën në grevë urie. Ai rrahu barbarisht ish-të përsekutuarit kur ata u futën në grevë urie, madje i detyroi edhe të vetëdigjen, ai nuk hapi kurrë dosjet, por i përdori ato për qëllimet e veta të trembjes së njerëzve dhe të mbajtjes së pushtetit. Ai, në vend që disa parti historike antikomuniste dhe atdhetare si Balli Kombëtar e Legaliteti t’i përkrahte e t’i kishte aleate të forta, i shpartalloi duke u futur farën e përçarjes, i ndau në dy ose më shumë pjesë e i shndërroi, ashtu siç janë sot, në kufoma. Ai po këtë gjë bëri edhe me të persekutuarit politikë të komunizmit: ua ndau shoqatën e tyre në shumë shoqata, duke i vënë nga prapa shoqatës që i shkonte mbas dhe cilësorin “demokrate” dhe “antikomuniste”, a thua se grupet e tjera nuk qenë demokrate dhe ishin komuniste.

Dhe nga këto probleme që duhej t’i zgjidhte jo vetëm si çështje drejtësie, por edhe si çështje pushteti, ai e humbi pushtetin. Ai e humbi pushtetin jo se ata që e morën ishin më të mirë, por sepse ai gaboi rëndë: në vend që të mbante pranë njerëzit që trumbetonte se përfaqësonte, pra të persekutuarit e komunizmit, antikomunistët dhe jokomunistët, intelektualë të ndershëm me personalitet, me integritet dhe me guxim, ai e rrethoi veten me servilë pa asnjë lloj vlere, me njerëz me lidhje të forta me komunizmin, madje edhe me spiunë dhe persekutorë të tij, duke menduar se ashtu do ta mbante më mirë pushtetin.

Ai nuk u ndesh kurrë në kuvend me opozitarët e tij për çështje të një rëndësie të veçantë për të gjithë vendin dhe popullin si, për shembull, për çështjen e pronave, të dëmshpërblimit të të persekutuarve të komunizmit, të hapjes së dosjeve, të zvogëlimit të privilegjeve të deputetëve etj. Jo, për këto ai nuk u ndeshe kurrë, madje ka qenë në pajtim të plotë me kundërshtarët e tij, me ata që pretendon se u ka bërë namin etërve të tyre, se atë që ua ka bërë ai nuk ua ka bërë kush. Por, ai ndeshet përditë, për jetë a për vdekje, me ta për çështje që nuk kanë asnjë rëndësi të vërtetë dhe kjo i gënjen kundërshtarët e komunizmit dhe e bën atë popullor midis tyre. Megjithatë, pas shumë kohësh, sado demagogji të përdorë për t’i kamufluar sjelljet e tij, dhe më duhet të pranoj se është mjeshtër i demagogjisë, njerëzit kanë filluar ta kuptojnë.

Ah, sikur atë fjalim pasionant që mbajti gjoja për kartolinën, ta mbante për çështjet e rëndësishme që përmenda më lartë! Të ishte i sigurt se pushtetin, ëndrrën dhe pasionin e tij më të madh, do ta kishe përjetë dhe historia do t’i siguronte një vend nderi. Ai këto tashmë i ka humbur dhe nuk ka gjasa t’i fitojë më. Me politikën që ndoqi rilindi pikërisht bijtë e “etërve” që pretendoi se i shkatërroi, rilindi kundërshtarët e tij.

Nju Jork, dhjetor 2015 – Ilir Hashorva

Kandidatja e se Majtes, Bazhdari humbet gjyqin me Berishen

July 3, 2015 by dgreca

Bazhdari s’paraqitet në gjyqin ndaj Berishës, gjobitet 400 mijë lekë/
Keti Bazhdari nuk është paraqitur në gjyqin ndaj Sali Berishës dhe për këtë pasojë gjykata e ka pushuar çështjen dhe e ka ngarkuar Bazhdarin me pagesën e shpenzimeve gjyqësore prej 400 mijë lekësh të vjetra, raporton Droni.al.
Bazhdari kishte ngritur padi ndaj ish-kryeministrit Sali Berisha, pas deklaratave të tij në Kuvend.
“Unë nuk dua të merrem me kandidatët por meqë po shet Bazhdarin, do ta them publikisht, pasuria e saj është në tytë të revoles edhe ndaj kujt? Kujt ia mori Keti pasurinë. Si na lindi Keti pasunare e madhe, e bija e një të përndjekurit. Me revole ndaj kujt. Ndaj të dashurit të vet që e kishte me depresion. Kaq!”, akuzoi mëse dy muaj më parë Berisha në Kuvend.
Pas këtyre akuzave, Keti Bazhdari ngriti një padi në gjykatë.“Kjo deklaratë është kryer me dashje direkte dhe me qëllim për të diskredituar në opinionin shoqëror nderin dhe dinjitetin e personit tim, me qëllim për të influencuar në mënyrë të paligjshme në elektoratin e Bashkisë Shkodër për zgjedhjet vendore të datës 21 Qershor 2015”, deklaronte Bazhdari, ish-kandidatja e ASHE për bashkinë Shkodër.
Ajo u shpreh gjithashtu se paratë që do të merrte si dëmshpërblim nga shpifjet e Sali Berishës, do t’i dhurojnte për një shkollë të komunitetit egjiptian.

20 SHKURTI-DITA E NGANJDHIMIT MBI DIKTATUREN

February 20, 2015 by dgreca

Dr. Sali Berisha: Sot 20 shkurti, dita e ngadhenjimit mbi diktaturen, dita e kujteses kombetare!/
Te dashur miq, ne historine e Shqiperise dhe shqiptareve 20 shkurti eshte dita e madhe e lirise, e ngadhenjimit te tyre mbi diktaturen dhe permbysjen e saj, te shtatores se Hitlerit shqiptar dhe busteve te gjalla te bllokut hoxhist. Sot eshte dita ne te cilen PD me aletatet e vet u deshmuan si opozita me e fuqishme e asaj kohe ne Europe dhe me gjere.
20 shkurti eshte dita e kujteses sone kombetare te qindra mijera martireve dhe viktmiave te sistemit barbar komunist. Si sot 24 vjet me pare qindra mijera qytetare, te rinj e te reja, studente, punetore, intelektuale te revoltuar, nga Tirana dhe mbare Shqiperia, te organizuar nga PD, sindikatat, levizja studentore, u bashkuan ne mengjesin e dt 20 shkurt 1991 ne Qytetin Studenti, ne mbeshtetje te greves epike te mbi 750 studenteve te ngujuar e te vendosur per sakrifica sublime per t’i hequr emrin e diktatorit Enver Hoxha Universitetit te Tiranes. Pas qendrimit rreth tre ore ne Qytetin Studenti, te pjesmarresve te revoltes popullore paqesore me te fuqishme me masive ne historine e vendit, artistja e mirenjohur Rajmonda Bulku iu ben thirrje nenave dhe motrave ne proteste per tu nisur drejt presidences dhe kerkuar plotesimin e kerkesave te studenteve ne greve. Ndersa qytetare te tjere nga masa leshuan thirrjet ” te sheshi, te sheshi”, thirrje kjo e perzgjedhur nga PD me pare dhe qe nenkuptonte marshimin drejt sheshit Skenderbej per rrezimin e shtatores se diktatorit.
Pas ketyre thirrjeve llava e kurajos, guximit, vendosmerise te qindra mijer qytetareve tashme heronj te dites tone te madhe, te vendosur per cdo sakrifice, u nisen. midis tankeve, mitralozave te regjimit, çau rrethimet, vershoi ne bulevardet e medha te Tiranes dhe ne betejen paqesore me legjendare per liri te shqiptareve, permbysi ne ora 14:05 shtatoren e Hitlerit te shqiptareve dhe vendosi ne piedestal flamurin kombetar, falmurin e lirise, flamurin e Skenderbeut.
Me 20 shkurt forcat demokratike ne drejtimin e Partise Demokratike i dhane perbindeshit hoxhist goditjen fatale dhe me gjithe çmimin me gjak qe do paguanin ne ditet ne vazhdim me jeten e 13 martireve te shkurtit, dhunen dhe terrorin e eger me te cilat u perballen, bllokuan me guxim dhe vendosmeri, rikthimin e shtatores se satanit ne vendin ku u permbys, deshtuan grushtin ushtarak te shtetit te forcave ekstermiste hoxhiste dhe dhane, mendoj une, nje kontribut historike ne shmagien e nje lufte civile, ne te cilen donin te zhysnin vendin forcat e nomenklatures hoxhiste ne PPSH, ne policine sekrete, ushtrine dhe fallanga te tjera.
Sot pas 24 vjeteve, Shqiperia eshte vend anetar i NATO-s, ka marre statusin e vendit kandidat ne BE dhe shqiptaret levizin pa viza ne Europe. Sot PD eshte ne opozite dhe ne pushtet nuk eshte e majta e moderuar shqiptare por si ne asnje vend tjerter ne Europes ne pushtet me 23 qershor erdhen djemte dhe vajzat e bllokmeneve hoxhist qe ne permbysem me 20 shkurt te Viti 1991. Neo-ibllokmenet me ne krye Edvin Kristaq Ramen ne 18 muaj ne pushtet rehabilituan dhe ngriten muze shteteror Hitlerit te shqiptareve, Enver Hoxhes, kremtuan 70 vjetorin e clirimit te vendit me frymen percarese enveriste per luften dhe ndihmen e aleateve tane, permbysen simbolin e demokracise ne Kavaje, per analogji te permbysjes se shtatores se Enver Hoxhes. Klika e neo-bllokmeneve ne pushtet zevendesoi shtetin ligjor me shtetin policor, ka arrestuar, ndaluar ne nje vit 38 mije shqiptare, ka shnderruar Shqiperine ne protektorat te krimit dhe droges dhe po zhben nje nga nje arritjet 23 vjecare te demokracise shqiptare.
Gjendja ne Shqiperi po ecen drejt destabilizimit dhe kaosit. Sot 20 shkurti i ri eshte me jetik se asnjehere me pare, eshte thirrja e brendshme e te gjithe atyre qe perjetuan kalvarin e eger te diktatures hoxhiste si dhe e qindra mijera te rejave e te rinjve, studenteve, intelektualeve, puntoreve dhe qytetareve te thjeshte, heronj te 20 shkurtit te vitit 1991 qe shohin sot ne pushtet bastardet e bllokmeneve qe permbysem 24 vjet me pare.
20 shkurt i ri eshte thirrja e qindra mijera shqiptareve qe perballen sot me terrorin e shtetit policor, terrorin e energjise elektrike, taksave te larta, standartet me te ulta, Lizave, Manastirllive, Veliajve, Danajve, Fekave, Erioneve, Beqajve, Balleve, Kodhelve, Nikollave, Kokedhimeve etj etj te Rames. 20 shkurt i ri eshte thirrja e cdo femije qe do te shkoje i sigurte ne shkolle, eshte thirrja e çdo qytetari shqiptar qe kerkon siguri per jeten, veprimtarine e tij!
Perpara, sa me shpejt drejt nje 20 shkurti te ri!!
Sali Berisha