SHBA-Kosovë, takim Nuland-Jahjaga/

-Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga në Uashington takon Ndihmës Sekretaren amerikane të shtetit për Evropë dhe Euro-Azi, Victoria Nuland/

 UASHINGTON, 24 Mars 2016/ Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga, takoi në Uashington Ndihmës Sekretaren amerikane të shtetit për Evropë dhe Euro-Azi, Victoria Nuland, me të cilën diskutuan për gjendjen politike në Kosovë dhe situatën e përgjithshme në rajon.
Presidentja Jahjaga e njoftoi Ndihmës Sekretaren Nuland për përpjekjet e saj për të ndërmjetësuar dialogun mes pozitës dhe opozitës në Kosovë dhe për të ofruar zgjidhje institucionale që do të ndihmonin në tejkalimin e situatës politike të krijuar në vend.
Presidentja Jahjaga po ashtu diskutoi për procesin e dialogut me Republikën e Serbisë, situatën e sigurisë në vend, me theks të veçantë për ekstremizmin e dhunshëm dhe kontributin e Kosovën për t’u përballur me këtë fenomen.
Presidentja Jahjaga e theksoi nevojën e përgjithshme për një angazhim më të madh evropian dhe amerikan që do t’i ndihmonte shtetet e rajonit të konsolidojnë demokracitë e tyre dhe të forcojnë sundimin e rendit dhe ligjit në kuadër të integrimeve evropiane.
Presidentja Jahjaga gjithashtu njoftoi Ndihmës Sekretaren Nuland me përmbushjen e obligimeve për themelimin e Gjykatës Speciale nga institucionet e Kosovës dhe përkushtimin e Kosovës që t’i respektojë obligimet ndërkombëtare./b.j/

SHBA-Kosovë, Presidentja Jahjaga u nderua nga Kongresmeni Elliot Engel

 UASHINGTON, 24 Mars 2016/ Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga u nderua nga Kongresmeni demokrat Elliot Engel në një mbrëmje të organizuar nga Women in Foreign Policy Group kushtuar të mbijetuarve të dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë.
Kongresmeni Engel, i cili mori pjesë në këtë ngjarje, i dhuroi Presidentes Jahjaga flamurin amerikan të cilin ai e kishte valuar në nderim të mandatit të saj 5-vjeçar në Kongresin amerikan.
Me këtë rast, kongresmeni Engel falënderoi Presidenten Jahjaga për punën e saj si Presidente dhe thellimin e marrëdhënieve mes Republikës së Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe miqësinë mes dy popujve.

***

Fjala e Presidentes Jahjaga në shfaqjen e dokumentarit “Mendoj për ty” në Washington

Presidentja e Republikës së Kosovës, zonja Atifete Jahjaga mbajti një fjalë rasti në shfaqjen e dokumentarit “Mendoj për ty” të artistes Alketa Xhafa Mripa dhe producentes Anna di Lellio në Universitetin NYU në Washington DC. Ky event është organizuar nga Ambasada e Kosovës në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Grupi i Grave në Politikën e Jashtme dhe NYU në Washington DC.

Me këtë rast, ajo tha:

Të dashur studentë,

Zonja dhe Zotërinj,

Është kënaqësi e madhe t’ju drejtohem në këtë eveniment i cili shpalos një pjesë të vështirë të historisë së re të Kosovës. Para vetëm 17 vjetësh, Kosova doli nga një luftë e tmerrshme, e cila rezultoi me një milion refugjatë, mijëra jetëra të humbura, shkatërrim të tmerrshëm material dhe mijëra viktima të paimagjinueshme të dhunës dhe keqtrajtimit seksual.

Dhe përderisa kemi lëvizur përpara në rindërtimin e të ardhmes sonë mbi hirin e shkatërrimit dhe vuajtjes së pamasë njerëzore, duke u munduar të gjejmë zgjidhje për shumë sfida rreth ndërtimit të një vendi paqësor, stabil dhe të sigurt, ne ndërmorëm vendime si shoqëri për të nderuar dhe respektuar sakrificën e secilit qytetar të cilët dhanë çdo gjë për çlirim dhe për liri.

Ne i nderuam të gjitha gratë dhe burrat të cilët shtrinë dorën e ndihmës në kohët më të vështira dhe mbështetjen e fortë të të gjitha vendeve mike të cilat ndaluan gjenocidin në Kosovë dhe na ofruan mundësinë për një jetë në paqe dhe në liri.

Ne e bëmë këtë duke ndërtuar një shtet të bazuar në principe qytetare, duke garantuar dhe respektuar të drejtat e të gjithë qytetarëve, pa dallim etnik, fetar apo gjinor, sepse e dinim fare mirë se sa e shenjtë është mbrojtja e drejtave të njeriut, dhe se ne si shoqëri me dekada të tëra kemi vuajtur nga mungesa e respektimit të tyre.

Por, përkundër gjithë kësaj pune të palodhshme gjatë viteve për ta rindërtuar shoqërinë tonë, e kishim të vështirë ta adresonim një pasojë të rëndë të luftës, e cila kishte prekur dinjitetin e vajzave, motrave dhe nënave tona duke i kthyer trupat e tyre në fushë beteja.

Dhuna seksuale u përdor si mjet lufte në Kosovë ndaj mijëra grave dhe burrave më qëllim që të instalohet ndjenja e frikës dhe shtypjes tek qytetarët e pafajshëm, u përdor për të nxitur pastrimin etnik, për t’i përulur meshkujt, për ta zhveshur një shoqëri nga vlerat e saj njerëzore, dhe për të mbjellë farën e vuajtjes dhe dhimbjes përjetësisht në jetërat e viktimave, familjeve të tyre, dhe mbi të gjithë ne.

Në ditët e para të mandatit tim si Presidente e Kosovës shkova të takoj një grup të grave të mbijetuara të dhunës seksuale gjatë luftës, Ato më pritën ngrohtësisht dhe m’i hapën zemrat e tyre.

Tmerret të cilat trupat e tyre i kishin përjetuar flisnin me zë të lartë për krime jo njerëzore, që na bënte thirrje të gjithë ne që të ngritemi dhe të kërkojmë drejtësi për viktimat, të kërkojmë dënim për kryesit e këtyre veprave, dhe që ta ndalojmë përdorimin e këtij mjeti të luftës. Tregimet e tyre pothuaj se nuk ishin dëgjuar fare jashtë mureve të organizatës ku po merrnin trajtime, dhe në shumicën e rasteve nuk ishin ndarë kurrë ne askënd.Krimi i tmerrshëm i dhunës seksuale i kishte mbajtur viktimat të burgosura brenda tmerreve të cilat i kishin përjetuar, të heshtura, të stigmatizuara dhe të turpëruara nga mbarë shoqëria.

Ne nuk e kishim kuptuar se duke e zgjedhur heshtjen, ne si individë, si shoqëri dhe si institucione, ishim bërë pjesë e padrejtësisë së kryer mbi to.

Kur u ktheva në zyre atë ditë, me zemër të thyer dhe e tmerruar nga e gjithë ajo, nuk munda që më gjatë ta pranoj atë heshtje e cila e rrethonte këtë çështje. Vendosa se ishte koha për ta udhëhequr shoqërinë tonë drejtë gjetjes së rrugës për të adresuar këtë pjesë të historisë sonë të përbashkët, dhe për ta ndryshuar diskursin social dhe institucional të cilin e kishim mbajtur për vite me radhë.

 

Para dy vitesh, unë themelova me dekret special Këshillin Kombëtar për të Mbijetuarit e Dhunës Seksuale gjatë Luftës, një mekanizëm të paprecedent, i cili mblodhi rreth vetes të gjithë sektorët e shoqërisë, institucionet shtetërore, organizatat e shoqërisë civile dhe organizatat ndërkombëtare, me qëllim të përbashkët për të ndërmarrë të gjitha hapat e nevojshëm për t’i ofruar të mbijetuarve njohje ligjore, mbështetje psiko-sociale, qasje në drejtësi, qasje në burime ekonomike dhe mbi të gjitha, njohjen nga mbarë shoqëria dhe nga mbarë bota të krimit të kryer mbi ta.

Me krenari e kujtoj takimin e parë të Këshillit Kombëtar me 7 mars 2014, kur me një zë, për herë të parë, ne si institucione dhe si shoqëri shprehëm vendosmërinë tonë për ta thyer tabunë e cila e rrethonte këtë çështje për një kohë aq të gjatë, të luftojmë stigmën e cila akoma i rrethon ata dhe për të punuar pa ndalur për ti trajtuar ata siç i kishim trajtuar kategoritë tjera të luftës, me respekt dhe nderim të dinjitetshëm të sakrificës së tyre.

Më 12 qershor të vitit të kaluar, në Ditën e Çlirimit, mbarë vendi u zgjua nga një realitet i ndryshuar. Stadiumi i Prishtinës ishte i mbuluar me mijëra fustane, të cilat mbanin tregime të krimeve të dhunës seksuale të kryera mbi njerëz të pafajshëm, krim për të cilin më nuk mund të heshtnim.

Instalacioni artistik “Mendoj për Ty” i artistes Alketa Xhafa-Mripa dhe producentes Anna di Lellio, na solli zërin e fuqishëm të të gjitha viktimave, një solidarizim të paprecedent të grave dhe burrave nga çdo cep i vendit dhe përtej, të cilët iu përgjigjën thirrjes për të dhuruar një fustan për këtë instalacion artistik.

Me ndihmën e Këshillit Kombëtar, organizatave të grave dhe aktivistëve, institucioneve qeveritare, njerëzve të thjeshtë dhe shumë partnerëve, ne pamë një kërkim artistik për drejtësi nga Alketa dhe Anna i cili u shndërrua në një lëvizje e cila doli përtej kufijve të vendit tonë, lëvizje e cila fliste hapur për dhunës seksuale si mjet lufte dhe e cila kërkonte drejtësi për të gjithë të mbijetuarit në Kosovë dhe në botë.

Ajo ditë do të mbetet përherë e freskët në kujtesën time, sepse nëpërmes gjuhës universal të artit ne si shoqëri u bashkuam, dëgjuam tregimet e njëri-tjetrit për një krim të tmerrshëm dhe shprehem vendosmërinë tonë për tu ofruar paqe të gjithë të mbijetuarëve.

Dhe derisa po ecja në stadium, nëpër mijëra fustane, hasa në dy funde të cilat mbanin të shkruar dy mesazhe të cilat ta thyenin zemrën: Në njërin fund shkruante: “Unë kam një përvojë të hidhur”, ndërsa në tjetrin: “ Ky fund mban në vete një histori të mbyllur nga pranvera e vitit 1998”.

Sot, ato dy funde janë të varura në muret e Zyrës së Presidentit të Kosovës për të na përkujtuar sakrificën e mijëra grave dhe burrave, por mbi të gjitha për të na përkujtuar se është obligim i yni për ti trajtuar ata me dinjitet.

Sot, u them të gjithë të mbijetuarve, faji nuk bie mbi ju dhe se ne do të vazhdojmë të luftojmë për drejtësi për ju. E falënderoj Alketën dhe Anën për këtë instalacion të fuqishëm artistik i cili na bën të gjithëve krenarë.

Të dashur studentë,

Zonja dhe Zotërinj,

Gjatë viteve kam dëgjuar tregime të grave ëndrrat e të cilave për tu bërë nëna kurrë nuk u realizuan sepse ato humbën fëmijët akoma të palindur për shkak të dhunës jo njerëzore të kryer mbi to.

Kam dëgjuar tregime të nënave të cilat kanë qenë dëshmitare të përdhunimit, rrahjes dhe torturimit të vajzave të tyre, para syve të tyre, tregime të grave të abuzuara seksualisht në mënyra të paimagjinueshme para syve të burrave, baballarëve të tyre, para syve të mbarë fshatit. Tregime të fëmijëve të vegjël të cilët nuk i mbijetuan këto akte jo njerëzore. Tregime të grave të cilat humbën familjet e tyre për shkak të turpit nga ky krim, gra dhe vajza të reja, të lëna prapa me njollën e turpit të vendosur thellë në trupat e tyre.

Në të gjitha këto tregime po ashtu u bëra dëshmitare e guximit të vajzave të reja dhe grave, të cilat përkundër çdo gjëje, gjetën forcë për të rindërtuar jetërat e tyre, të kujdesen për fëmijët dhe familjet e tyre, të cilat i luftojnë për çdo ditë tmerret të cilat i kanë përjetuar dhe të cilat nuk dorëzohen asnjëherë. Gra të cilat e inkurajojnë njëra tjetrën për të mbijetuar dhe të cilat i thonë njëra tjetrës se ato janë heroinat e shoqërisë sonë.

Po ashtu kam dëgjuar tregime për gra të fuqishme të cilat përmes vendosmërisë së tyre i kanë ofruar mbështetje të mbijetuarve që nga përfundimi i luftës dhe kanë ngritur zërin edhe atëherë kur askush nuk tregonte vullnet për ti dëgjuar.

Ju them të mbijetuarve se ju jeni me të vërtetë heroinat tona dhe i shpreh falënderimet më të thella në emër të shoqërisë gjithë grave dhe burrave të cilët luftuan pa ndërprerë për drejtat e tyre.

Shpresoj se duke e shikuar këtë dokumentar rreth instalacionit të fuqishëm artistik “Mendoj për Ty”, ju do ta kuptoni shkallën e lartë të këtij krimi të lemerishëm të luftës i cili ndodhi në Kosovë dhe do ta merrni me vete forcën dhe kurajën e të mbijetuarve.

Ne mund ta ndalim këtë mjet lufte, i cili çdo ditë po shkatërron jetëra në cepe të ndryshme të botës, po shkatërron thelbin e njerëzisë sonë; por ne duhet të veprojmë bashkarisht dhe ta luftojmë këtë kulturë të mosndërshkueshmërisë.

Neve si shoqëri na u desh kohë e gjatë për ta gjetur rrugën e drejtë. Aplikacionet e para nga tri gra për njohjen ligjore të statusit të viktimës së dhunës seksuale gjatë luftës i kam pranuar javën e kaluar, 17 vjet pas përfundimit të luftës.

Dhe po ashtu, edhe 17 vjet pas përfundimit të luftës akoma asnjë person nuk është dënuar për krimet e dhunës seksuale të kryera në Kosovë.

Por, ne sot nuk jemi më të heshtur, sot flasim me një zë për të mbijetuarit. Sot kërkojmë drejtësi.Dëshiroj të falënderoj organizatorët e këtij evenimenti të rëndësishëm, ambasadën e Kosovës në Washington, D.C, sepse populli dhe qeveria Amerikane kanë qëndruar pranë nesh në kohërat tona më të vështira. Jam e nderuar dhe kam kënaqësinë që shoh se e kemi mbështetjen tuaj edhe në këtë kërkim tonin për paqe dhe drejtësi.

Ne nuk mund ta ndryshomë të kaluarën por mund të punojmë së bashku dhe të garantojmë një të ardhme më të mirë për secilin. Besoni në fuqinë tuaj për të sjellë ndryshime.

Ju faleminderit.

 *****

Saopštenje na srpskom jeziku biće uskoro objavljena na veb sajtu.

 *****

President Jahjaga’s speech at the screening of the “I think of You” documentary in Washington/

President of the Republic of Kosovo, Mrs. Atifete Jahjaga, held an address at the screening of the “I think of You” documentary by artist Alketa Xhafa-Mripa and Producer Anna di Lellio at the NYU University in Washington D. C. This event was organised by the Embassy of Kosovo in United States of America, Women’s Foreign Policy Group and the NYU in Washington D.C.

During this address, Madam President said:

Dear students,

Ladies and gentlemen,

It is a real pleasure to address you at this important event which unfolds a difficult part of the recent history of Kosovo. It was only 17 years ago that Kosovo came out of a terrible war which counted a million refugees, thousand lost lives, thousands still missing, terrible material destruction and thousands victims of unspeakable sexual violence and abuse.

While we moved on to rebuild our future upon the ashes of destruction and immense human suffering, struggling with the many challenges of building a peaceful, stable and secure country, we made all attempts as a society to honor and respect the sacrifice of every citizen who had given everything for freedom and liberty.

We honored all the women and men who have extended their helping hand in our most trying times and the staunch support of all friendly countries who had put a stop to the genocide in Kosovo and offered us the chance for a life in peace and in freedom.

We did this by building a state based upon civic principles, guaranteeing and respecting the rights of all citizens regardless of their ethnic background, religious belief or gender, for we knew far too well how sacred the protection of human rights is, for we as a society for many decades had suffered terribly from the lack of it.

Yet in all these years of tireless work to rebuild our society, it was difficult for us to address a very harsh consequence that the war had left behind, which had touched the dignity of our daughters, sisters and mothers by turning their bodies into a battle field.

Sexual violence was used as a tool of war in Kosovo against thousands of women and men with the purpose to incite fear and oppression upon innocent citizens, it was used to incite ethnic cleansing, to emasculate the men, to strip the whole society from its human values, and to plant the seeds of pain and suffering forever in the lives of the victims, their families and upon all of us.

It was in the first days of my mandate as the President of Kosovo that I went to meet a group of women, survivors of sexual violence during the war. They accorded me warmly and opened up their hearts.

The horrors that were committed upon their bodies were speaking loudly of the inhumane crime, which had to call upon all of us to rise and seek justice for the victims, to seek punishment for the perpetrators, and put a stop to this tool of war. Yet their stories were barely heard outside the walls of the organizations they were accepting treatments and in most of the cases they had never been shared with anyone.

The terrible crime of sexual abuse had kept the victims imprisoned in the horrors they had experienced, silenced, stigmatized and shamed by the whole society.

We did not realize that by choosing silence we as individuals, as institutions and as a society had become part of the injustice committed upon them.

When I went back to my office that day heartbroken and horrified of what I had been witness of, I could no longer accept the silence which had surrounded this issue for such a long time. I decided it was time to lead our society towards finding the right path to address this part of our common history, and change the social and institutional discourse we had used for all these years.

Two years ago I established with a special decree, the National Council for the Survivors of Sexual Violence during the War, an unprecedented mechanism which brought all sectors of the society together namely the country’s institutions, civil society organizations, and international organizations under the common aim to undertake all necessary steps to offer to the survivors of wartime sexual violence legal recognition, psycho-social support, access to justice, access to economic resources and foremost recognition by the society and the whole world for the crime committed upon them.

I will proudly remember the first day of the National Council on the 7^th of March 2014, when in one voice for the first time we as institutions and as a society as a whole expressed our staunch commitment to break the taboo which had surrounded this issue for such a long time, to fight the stigma still surrounding the survivors and to work tirelessly to treat them as we had done with all other categories of war, with respect and dignity honoring their sacrifice.

In the 12^th of June last year on the Liberation day the whole country woke up to a changed reality. The stadium of Pristina found itself covered by thousands of dresses, carrying horrible stories of the inhumane crime of sexual abuse committed to innocent people, a crime which could no longer remain silent.

The artistic installation “Thinking of You” by the artist Alketa Xhafa Mripa and the producer Anna di Lellio brought to us the strong voice of all the victims, in an unprecedented solidarity from women and men from all corners of the country and beyond, who responded to the call to donate a skirt for this artistic installation.

With the support of the National Council, the women’s organization and activists, government institutions, ordinary people and many partners, we saw this artistic quest for justice by Alketa and Anna become a movement reaching beyond the borders of our country, speaking openly of the sexual violence as a tool of war and seeking justice for all its survivors in Kosovo and in the whole world.

That day will always remain fresh in my memory for through the universal language of art we as a society stood together, we heard each other’s stories of a terrible crime and expressed our determination to offer peace to all the survivors.

As I walked through the stadium, through the thousands of dresses I came across two skirt which carried two heartbreaking messages, in one of them it was written: “I have a bitter experience” while in the other it said: “this skirt has a closed history from the spring of 1998”.

Today those skirts are hanged in the walls of the Office of the President of Kosovo to remind us of the sacrifice of thousands of women and men, and foremost remind us of our obligation to treat them with dignity.

I say today to all the survivors, it is not your fault and we will continue to fight for your justice. I thank Alketa and Anna for this powerful artistic installation which makes us all proud.

Dear students,

Ladies and gentlemen,

In these years I have heard stories of women whose dreams of becoming mothers never came true when they lost their unborn child due to inhumane act of violence committed upon them.

I heard stories of mothers who witnessed their daughters being gang raped beaten, tortured in front of them, stories of women sexually abused in unspeakable ways in front of their husbands, fathers, in front of the whole village. Stories of young children who have not survived the inhumane acts. Stories of women who lost their families to the shame of this crime, women and young girls left behind with the stain of shame engraved deep in their bodies.

In all of these stories I also witnessed the courage of young girls and women who despite everything have found the strength to rebuild their lives, to take care of their children and families, who fight every day with the horrors they have lived and never give up. Women who encourage each other to survive and tell to each other that they are the heroines of our society.

I have also heard the stories of powerful women who through their fearless determination have offered support to the survivors since the end of the war and raised their voices even when no one was willing to hear them.

I tell them to the survivors that you indeed are our heroines and express our deepest gratitude on behalf of our society to all the women and men who fought tirelessly for their rights.

I hope that by watching the documentary of making the powerful art installation ‘thinking of you’ you will understand the large scale of this despicable war crime which took place in Kosovo and carry with you the strength and the courage of the survivors.

We can put a stop to this tool of war which is everyday destroying lives in different corners of the world, destroying the fabrics of our humanity, but we need to act together and fight the culture of impunity.

It did take us a long time as a society to find the right path. Just last week that I received the first applications from three women to apply for the legal status of the survivor of sexual violence during the war, 17 years after the war ended.

Indeed still 17 years after the war there is not a single person sentenced for the acts of sexual violence committed in Kosovo.

Yet today we are no longer silent, today we speak on one voice for the survivors. Today we ask for justice.

I would like to thank the organizers of this important event, Kosovo’s Embassy in Washington D.C. for the American people and the American government have stood by us since our most trying times. I am honored and pleased to see that we have your support also in this quest for peace and justice.

We cannot change the past but we can make sure to work together and guarantee a better future for everyone. Believe in your power to bring change.

Thank you!