sokol Olldashi – Dielli

SOKOL OLLDASHI: Nuk e di ç’lë pas, nuk e di ç’ke përpara

April 15, 2015 by dgreca

(Mbresa nga vëllimi poetik “unë dhe Unë” i Sokol Olldashit)/
Shkruan:Pirro Dollani/Las Vegas/
Sapo mbylla fletën e fundit të librit të Sokolit “unë dhe Unë” dhe në mendjen time vazhdon jehona e vargjeve të poezisë “Krishtlindje” që mbyll vëllimin:
Më falni, njerëz
në ju gjykova
keq!

Ju
fal,
që
më fyet
pa të drejtë.

Tani. . .
Krishti
Jam
Unë!
Kjo poezi tingëllon si një përfundim logjik i tërë jetës së trazuar, të rebeluar e shpirtit kryengritës të heroit lirik, pasojë e shëmtimit, hipokrizisë njerëzore që mbizotëron ku e keqja është bërë normë. Ai është i vetëdijshëm për peripecitë që do të ndeshë në luftë kundër së keqes, dhe kjo gjë e bën të vetëdijshëm edhe për fundin e tij. Ashtu si edhe Krishti që për t’u ngjitur në qiell, duhet më parë të vdesë—apo siç shprehet poeti “duke u ngjitur tëposhtë”—ashtu edhe ai tek poezia “Nuk di ç’të lë, nuk di ç’ke përpara” shkruan:
“Kufij ka përpara, kufij ka dhe pas,
Kufij anash, kufij lart, kufij poshtë,
Kalldrëmi mes hapësirës pa anë,
Unë mbi të duke u ngjitur tëposhtë.”
Prandaj fjalët “vdekje”, “varr”, “ikje” janë aq të shpeshta në poezinë e tij.
Që në poezinë “Kënga” që hap vëllimit me një varg migjenian, ai shpërthen: “Këndoje/ derisa qiellin të mbyllësh në grusht/ e me grushtin tjetër globit t’ia ngjeshësh.”
Të tërë poezitë e këtij vëllimi më shëmbëllejnë me një mozaik ngjyrash të ashpra e penelata të trasha që piktor si Rembrandi përdorën në autoportretet e tyre. Dhe ky vëllim është një autoportretizim i poetit. Madje, Sokoli është profetik në portretizimin e vetvetes, pasi është në gjendje të japë me saktësi, jo vetëm ç’bënë me të, por edhe të shohë vrasësit, hipokritët, servilët që qajnë gjatë ceremonisë së varrimit të tij:
“Në kortezh të përmotshëm, grumbuj dykëmbëshash pas një arkivoli që vrapon./ Ata e vranë./ Ata e përcjellin./ Ata e qajnë./ Në fund të fundit/ me dhé/ e mbulojnë./ Prifti bën Meshën e Fundit,/ u uron krimbave oreks.”
A nuk ndodhi vërtet kështu me të? Nxituan ta varrosin, sikur kërkonin të fshihnin diçka. Madje bënë të pamundurën ta kalonin në heshtje përvjetorin e parë të vdekjes të këtij luftëtari.
E harruan kaq shpejt këtë trim e intelektual të mençur, që nëse do të zbatohej MERITOKRACIA e DEMOKRACIA brenda radhëve të partisë së tij,
Sokoli do të ishte në krye të Partisë Demokratike, të kësaj Partie, që sot është bërë për t’i qarë hallin. Në krye të së cilës është një njeri që çuditërisht i ngritur me katapult,pa pasur asnjë meritë e kontribut paraprak në luftën për demokraci. . .
Krahas poezive që tingëllojnë si aktakuza ndaj së keqës, padrejtësisë shoqërore, shëmtimit njerëzor, zënë vend dhe një mori poezish me temën e dashurisë. Ato janë kaq të ndjera që nuk mund t’i lexosh pa njomur sytë dhe faqet. Te tilla do të përmendja,”Dhe unë dhe ti”, “Mikut tim, Xhimi”, “Do të iki një ditë bashkë me vjeshtën”, Dashuri”, “Letra e fundit”, “Si tingulli i një bluzi”, “17 shkurt 1993”, etj. etj.
Një nga karakteristikat e poezisë së Sokol Olldashit që e bën atë tejet unikale është ajo që do ta quaja “forca/pesha e retiçensës.” Retiçensa zë një vend të konsiderueshme në poezinë e tij. Ajo krijon një lloj “misteri” që nxit imagjinatën e një lexuesi të mirë dhe rrit më tej anën emocionale të poezisë. Nga poezia “Letra e fundit” po citoj strofën e fundit:
“Tani, bëj si di ti,
unë të premtoj veç një gjë:
sido që të zgjedhësh në fund,
unë do t’vij, o iki,
. . . pa zë.”
Po kështu poeti Sokol Olldashi ka gjithashtu një sy të mprehtë për detaje dhe në poezitë më të mira ai është tejet spontan.
Këto janë disa mendime të shprehura nxitimthi, si të doja t’i regjistroja për t’u rikthyer përsëri. Natyrisht, një vëllim poetik nuk mund të lexohet siç lexohet një tregim a roman nga fillimi në fund, siç e lexova unë ngaqë s’mund ta hiqja nga dora. Poezia në përgjithësi, dhe poezia e Sokolit në veçanti, nuk duan lexim, por rilexim. Sokoli ishte një djalë me talent të shumanshëm, por ma do mendja që po të merrej seriozisht me letërsinë, ai do të ishte padyshim një nga majat e letërsisë sonë. Apo siç shprehet i madhi Dritëro Agolli për poezitë e këtij vëllimi: “. . .Poezi të një niveli të lartë dhe të çuditshëm të poetit të vërtetë Sokol Olldashi.”
Libri i tij “unë dhe Unë” edhe mua më bën krenar, pasi kam qenë mësuesi i rrethit letrat të pallatit të Kulturës të Durrësit që përbëhej nga nxënësit më të talentuar të gjimnazeve të qytetit. Por Sokoli shquhej mbi ta në të gjitha drejtimet. Madje, që kur hynte në sallë vëmendja e letrarëve të rinj përqendrohej tek ai. Pasi ai i kishte të gjitha: talentin, zgjuarsinë, çiltërsinë dhe bukurinë e trupit e të shpirtit. Ai jetoi pak, por për ato pak vite bëri atë që shumë e shumë njerëz nuk e bëjnë edhe sikur t’i kalojnë të njëqindat. Edhe pse jetoi pak, ai e plotësoi dhe e tejkaloi atë që bën njeriu në një jetë.
Tani. . .
Krishti
Jam
Unë!
Po, ashtu je e do të jeshë nxënësi im i mrekullueshëm! Dhe si AI do të ngjallesh sa herë që lexuesi do të marrë në dorë librin e do të bashkëbisedojë me ty!
Las Vegas, 14 Prill, 2015, ora 23:15

Lamtumirë i dashur mik dhe vëlla

November 21, 2013 by dgreca

Nga Lulzim BASHA/

Këtu ku sot jemi mbledhur, për t’i dhënë përshëndetjen e fundit Sokol Olldashit, do të donim të mos vinim kurrë.
Në këtë humbje kaq tragjike dhe kaq të parakohshme, të gjesh fjalët e duhura për mikun, për shokun dhe liderin e shumë betejave politike dhe njerëzore, është shumë e vështirë.
Sepse sot, të gjithë së bashku, jemi duke jetuar një makth të tmerrshëm dhe të pabesueshëm.
Na duket sikur nga çasti në çast, do të zgjohemi nga ky makth dhe nga kjo gjëmë e papritur. Nuk na besohet dot të mos e shohim Sokolin gjithnjë në këmbë, gjithnjë në krye, me pamjen e tij të vendosur e të hijshme, me buzëqeshjen e tij të rrallë, ku çiltërsia rinore u kishte rezistuar për mrekulli viteve të moshës së burrërisë dhe pjesëmarrjes së zjarrtë në sa e sa beteja politike.
Si bashkëpunëtor, si koleg dhe si kryetar i Partisë Demokratike, e kam unë sot këtë barrë kaq të rëndë, që të përcjell bashkë me ju, me lotë dhe dhimbje dhe mundësisht edhe me fjalët e duhura, Kolin tonë të dashur.
Zoti na është dëshmitar që do të donim me gjithë forcën që njeriu ndryn në shpirt, që kjo e sotmja të mos ish një ditë e vërtetë.
Do të donim të mblidheshim sot, kaq shumë sa jemi mbledhur, për të festuar datëlindjen e tij, apo një gëzim tjetër familjar, gjithçka tjetër, vetëm e vetëm që të mos na nxjerrë goja të themi:
Se Sokolin nuk do ta kemi më midis nesh!
Sepse Sokoli, ashtu si edhe e ka emrin, ishte dhe është një luftëtar, një Sokol i paepur i shumë betejave, jo vetëm politike, por mbi të gjitha e në radhë të parë i betejave njerëzore. Për një Shqipëri më të mirë dhe për një Shqipëri ndryshe, europianiste, krenare dhe të çliruar nga prapambetja.
Sokoli shkëlqeu si gazetar politik e opozitar i paepur, ku për vite të tëra, ndër më të vështirat për Partinë Demokratike, ai çmontonte dhe denonconte intrigat politike që tkurreshin kundër nesh dhe u jepte kurajo radhëve tona.
Na jepte kurajo kur ishim në pakicë dhe kur forca të errta kërkonin me çdo kusht të na zhbënin si forcë politike e të mirës dhe si ndërtimtare të Shqipërisë europiane.
Sepse, ai e dinte që në moshën 18-vjeçare si bashkënismëtar i lëvizjes së Dhjetorit, se misioni dhe roli i Partisë Demokratike, ishte një mision i madh, i patjetërsueshëm dhe i shenjtë.
Sokoli përjetoi një fëmijëri të trazuar për shkak të persekutimit absurd dhe kriminal që Diktatura i bëri familjes së tij.
Por jeta e tij shoqërore dhe politike, dëshmoi se ai e kish bërë një betim, një betim që e mbajti të gjithë jetën e tij:
Të luftonte për të drejtat demokratike të shqiptarëve dhe të Shqipërisë, që askush më të mos persekutohej dhe të vuante si vuajti ai dhe familja e tij.
Dhe ne jemi sot këtu për të premtuar përmes dhimbjes dhe lotëve, se betimi yt Sokol, është edhe betimi ynë!
Për aq sa do të kemi frymë dhe jetë!
Sokoli nuk u nda kurrë nga ky rrugëtim me Partinë Demokratike, në ditë të këqija e në ditë të vështira. Me profilin, kurajën dhe vizionin e veçantë të liderit, me forcën dhe këmbënguljen e një burri me vullnet të madh, por me buzëqeshje të dlirë dhe të pastër rinore.
Shqiptarët e përqafuan këtë mirësi dhe forcë që buronte nga shpirti i tij, duke e votuar masivisht katër herë rresht për deputet të Kuvendit të Shqipërisë, si djalin dhe misionarin e tyre.
Në këtë dhimbje kaq të rëndë që na hape o miku dhe vëllai ynë, pasionant i poezisë, artit dhe muzikës, mjeshtër i fjalës dhe i debatit, parlamentar i dimensionit të guximit, ministër vullnethekurt, baba, bashkëshort, djalë dhe vëlla i pazëvendësueshëm, na krijove një brengë të pashërueshme.
Përulemi thellë në këtë trishtim dhe në këtë zymtësi të papërshkrueshme që vdekja jote na shkaktoi. Në këtë traumë të rëndë që mungesa jote na shkakton deri në kockë.
Por je dhe do të jesh gjithmonë për ne, impuls dhe forcë, një zë i dashur dhe një mik i përjetshëm, një deputet i shtrenjtë i popullit tonë, një djalë dhe një baba i pazëvendësueshëm.
Lamtumirë i dashur mik dhe vëlla.
U prefsh në paqe!

Humb jetën deputeti Olldashi

November 20, 2013 by dgreca

Politikani i djathtë mbeti mbrëmjen e se merkures viktimë në një aksident automobolistik në të dalë të Tiranës, në rrugën drejt Elbasanit. Në Shqipëri humbi jetën mbrëmë në një aksident të rëndë automobilistik deputeti i partisë demokratike Sokol Olldashi. Automjeti me të cilin ai udhëtonte ka dalë nga rruga në pjesën Tiranë-Elbasan, në një kthesë të fortë. Duket se shkak mund të ketë qenë shpejtësia si dhe moti i keq e me shi. Makina e zotit Olldashi ka rënë duke u rrokullisur për disa metra në një greminë. Mjeteve të policisë dhe të zjarrëfikësve u është dashur një kohë e gjatë për të nxjerrë trupin, i mbetur i bllokuar nga makina gjatë rënies.

Zoti Olldashi, 41 vjecar, ishte një ndër politikanët në zë të së djathtës. Ai pati një ngjitje të shpejtë në politikë, pas fillimit të viteve 2000, ndërkohë që më parë kishte ushtruar profesionin e gazetarit. Në të dy qeveritë e ish kryeministrit Sali Berisha, ai ka qenë ministër i Brendshëm dhe i Punëve publike e Transportit. Këtë verë, pas dorëheqjes së zotit Berisha nga drejtimi i partisë demokratike ai u përfshi në garë direkte me zotin Lulzim Basha, për kreun e forcës kreysore të opozitës.