Astrit Lulushi/
Graviteti Njutonian ka humbur mbështetjen mes shkencëtarëve sot. Të dyja, teoria e evolucionit të Darvinit dhe teoria e gravitetit të Njutonit u formuluan qindra vjet më parë për të shpjeguar se si funksiononin fenomenet natyrore. Dhe në të dyja rastet janë zbuluar informacione që zgjerohen deri në pikën ku shkencëtarët e kuptojnë se teoritë origjinale – megjithëse janë ende të dobishme në shumë raste – janë të paplota.
Teoria e Darvinit, për shembull, nuk shpjegon si ndodhën mutacionet ose se si ato mund të kalohen nga një brez në tjetrin; kjo gjë u zbulua me ADN-në shumë vite më vonë. Dhe shkencëtarët në përgjithësi i referohen të ashtuquajturës “sintezë moderne” që përfshin përmendjen e ADN-së në vend të evolucionit “darvinian”. Teoria origjinale e Darvinit gjithashtu nuk përfshinte përmendjen e temave të ndryshme që ende diskutohen sot për sa i përket rolit dhe rëndësisë që luajnë në evolucion zhvendosja gjenetike, rrjedha e gjeneve dhe ndoshta edhe epigjenetika.
Teoria e Njutonit, nga ana tjetër, prodhoi rezultate të pasakta në rastet që kanë të bëjnë me shpejtësi të larta ose masa të mëdha. U desh të vinte Ajnshtajni me teorinë e tij të relativitetit që ato çështje të zgjidheshin. Megjithëse formulat e Njutonit konsiderohen ende të dobishme sot në situata që nuk përfshijnë shpejtësi të mëdha ose masa të mëdha.
Gjëja e rëndësishme është se edhe pse shkencëtarët tani e dinë se teoria e Darvinit dhe teoria e Njutonit ishin jo të plota, asnjë shkencëtar nuk thotë se evolucioni nuk ndodh ose graviteti nuk ekziston.
Shkenca ka ecur përpara që nga koha e Darvinit dhe tani dihet se ka faktorë të tjerë të përfshirë në një shkallë ose në një tjetër. Pra, të thuash se teoria “darviniane” është jo e plotë nuk është e diskutueshme dhe se teoria “Njutoniane” është e paplotë. Pas kësaj që u tha, disave u mbushet mendja se vetë evolucioni është i rremë dhe se “Zoti e bëri atë” është shpjegimi aktual për diversitetin e jetës në Tokë.