Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for March 2014

Sander Ruci; udhetim i pafund ne rrugen e artit

by

Nga Gjergj LACUKU/      

 Te flasesh per artistet Shkodrane e per Shkodren, djep te kultures Shqiptare, eshte  nder e kenaqesi e jeshtezakonshme jo vetem per ne qe jemi pjese e saj por pa hezitim do thoja se çdo shqiptar do ndihej krenar per vlerat  dhe frymezimin  qe kjo treve i ka dhane Shqipnise.  Plejada e njerzve te shquar qe ka nxjerr Shkodra eshte e pafundme por sot do veçoja nji ndër artistet qe edhe pse larg saj, ai eshte aty me Shkodren ne çdo hap, ne çdo frymemarrje , ne çdo rrahje zemre, eshte aty Shpirtnisht; Aleksander Ruçi eshte artisti qe çdo dite te jetes se tij ja kushtoj Shkodres. Forca dhe vitaliteti , dashnia dhe nostalgjia , shpresa dhe andrra, perkushtimi dhe lidhja me qytetin e tij shkrihen ma se miri ne zemren dhe shpirtin e artistit per qytetin e tij , vendin qe e lindi dhe e rriti qe siç thote edhe ai vete vetem per Shkoder do lija edhe vendin ma demokratik te botes, Ameriken e madhe.

Karriera e tij eshte ndër ma te pasurat e artisteve aktual te qytetit te Shkodres. Sandri edhe pas ndryshimit te sistemve kurre nuk e ndaloj veprimtarine e tij artistike dhe per nji artist ne nji ekonomi te tregu te lire ishte shume e veshtire te mbijetoje  tuj pase parasysh kushtet me te cilet u ballafaqohej shoqnia Shqiptare.

Njerzit qe jane te perkushtum, me vullnet dhe pasion arrijne te sfidojne çdo gja sepse per njeriun e artit nuk ekzistojne barriera as fizike as shpirtnore. Me artin e tij, humorin e mirefillte , dashnine per Shkodren ne veçanti dhe Shqipnine ne pergjithesi ,artisti arriti jo te mbijetoje vete, se artistet nuk e njohin vdekjen, por i bani te tjeret te mbijetojne me forces e fjales , ju ktheu buzeqeshjet e mungume nga hallet e jetes se perditshme. Shfaqjet e tija paten jehone edhe pertej kufijve etnik  te Shqipnise duke u mirepritun nga mbare diaspora Shqiptare ne te dyja anet e Atlantikut.

Perveç njohjes  nga larg nepermjet televizionit, pata fatin ta njihja nga afer qe prej vitit 2006 pikerisht ketu ne Florida, ku ai jeton dhe punon si qytetar i nderum Shqiptaro-Amerikan .

Sandri eshte personifikim i nji Artisti vizionar dhe gjithemone ne kerkim te sfidave te reja sepse per te arti nuk eshte nji pike mbrritje por nje udhetim i pafund ne kerkim te se panjohures , eshte ajo qe ne njerzit e zakonshem nuk e shofim por nepermjet artisteve e kuptojme se ekziston.

Artisti Shkodran, Sander Ruçi , ka 40 vjet qe me humorin e tij vazhdon me lan gjurme permanente ne piedestalin e humorit Shqiptar, tue kriju keshtu figuren e vet origjinale per te u radhitun me dinjitet me figurat ma te shqume te humorit siç jane ; Tano Banushi, Gjoso Vasia, Paulin Preka , Zef Deda, Zylyha Miloti e Besnik Çinari.

Megjithate , ai eshte gjithemone mirenjohes atyne qe ai i quan mentoret e tij, te ndjerin Tano Banushi dhe nji ndër bashkepuntoret e tij te aferm, z. Paulin Preka.

Se shpejti , Sandri do te dale para publikut Shqiptar ne Shkoder dhe Tiranë me shown e tij te 8-te por jo te fundit. Ne rrugetim e tij artistik , nuk ka destinacione por pafundesi , pafundesi andrrash, shpresash, sfidash, suksesesh e luhatjesh sepse siç thote vete Sandri i tille eshte arti .

 

DEMONSTRATA E 8 PRILLIT NË UASHINGTON (I)

by

Gjukanoviçi ndjek dy standarde: përkrahje për malazezët e diskriminim ndaj shqiptarëve etnikë në trojet e veta mijëravjeçare

Nga Ramiz LUSHAJ/

1.Kryeqyteti i Amerikës, Uashington D.C. më 8 prill 2014 do të jetë “kryeqytet i shqiptarëve”, pasi aty, para të ndritmes Shtëpi e Bardhë e selisë së ambasasadës Malazeze, shqiptaro-amerikanët do të jenë për disa orë në një demonstratë aktive e masive kundër kryepolitikanit malazez, Milo Gjukanoviç, kryeministër shoven i pa cak i diskriminimit të përgjithshëm e të vazhdueshëm, i asimilimit mafioz e i shpërnguljes së detyruar të shqiptarëve etnik nën Malin e Zi.Në Tempullin e Demokracisë Botërore do të protestohet nga shqiptarët drejtpërdrejt kundër liderit ma jetëgjatë e diktatorit të fundit në politikën ballkanike e europiane, kundër Gjukanoviçit kundërshqiptar, i zgjedhur një herë president (1998-2002), shtatë herë kryeministër (nga 15 janari 1991 deri më 4 dhjetor 2012), një herë ministër i mbrojtjes (2006), prej vitit 1998 edhe kryetar i Partisë Socialiste Demokrate (DPS), parti në pushtet në këto tri dekadat e fundit. Kaq kohëgjatë me mandate në pushtet nuk i ka asnjë lider aktual ballkanik e euro-atlantik.

Lideri politik, Milo Gjukanoviç guxon e reklamon veten e Malin e Zi si “kampion të demokracisë në Ballkan”, po tashma ai është kthye në një “gospodar” i Malit të Zi, i cili në mendje, biseda e veprime e ka për shembëllim paraardhësin e tij të hershëm, antishqiptarin Krajl Nikolla I, e po don me çdo kusht të jetë një “krajl i ri” dhe kësaj ia ka mbrri pa vështirësi tue shkel çdo “semafor” të demokracisë euro-atlantike, tue i dëmtue pa fund e skej shqiptarët etnik në viset e veta trojenike, etj.

Fakte e gjasa dëshmojnë se Gjukanoviçi e ka kap “peng” shtetin e vogël bregdetar e alpin të Malit të Zi, është kthye sikur tw ishte një “Fidel Kastro” i dytë i Europës euro-atlantike. Prej nga 15 shkurti 1991, në 29 vjetorin e ditëlindjes së tij, udhëheq shumëfishtë Malin e Zi, si president apo kryeministër; si kryetar i partisë (DPS) në pushtet; si klan politik përtej koalicioneve mazhoritare; si klan ekonomik para e larg syve të popullit e botës; me ndikime me anë të dy kishave ortodokse serbe e malazeze që ende luftojnë për pavarësi e territore; me lidhjet e të (pa)njohura me struktura të specializuara policore, vëzhgimore, hetimore, etj., etj.

Gjukanoviçi 52 vjeçar e ka fut në darë të vet treshe krejt Malin e Zi(!) Presidenti 60 vjeçar Filip Vujanoviç me seli presidenciale në Çetinën e krajlisë, ka lind e rrit dhe krye studimet universitare në Beograd, është përfaqësues i partisë (DPS). Ai, prej 5 shkurtit 1998 ka tetë mandate rradhazi: dy herë kryeministër, një herë kryeparlamentar, pesë herë president (22 dhjetor 2002, 9 shkurt 2003, 11 maj 2003, 6 prill 2008, 7 prill 2013).

Kotorrasi 52 vjeçar Ranko Krivokapiç, pasuniversitar i Beogradit, prej vitit 1989 deputet i Malit të Zi e i Jugosllavisë së Millosheviçit, prej vitesh kryetar i Partisë Social-Demokrate (SDP) me gjashtë deputetë në Parlament e në koalicion qeverisës me Gjukanoviçin, prej 30 korrikut 2003 është zgjedhur në katër mandate të njëpasnjishëm kryetar i Parlamentit Malazez.

Ndërkohë, në qeverinë e fundme të Gjukanoviçit, ndonëse shumë sish me tituj e grada shkencore e moshë mesatare të mirë, prapë ka zv/kryeministra apo ministra të blinduar në kabinete qeveritare qyshse para Shpalljes së Pavarësisë së Malit të Zi.

 

Dora e hekurt e Gjukanoviçit, ish mik e bashkëpunëtor i Millosheviçit, ia ka mbrri ta vorbullojë Malin e Zi në atë farë soj rrjete klanore sa ta keqkthejnë këtë shtet në të ashtuquajturin pa mëdyshje: “Mali i Zi i Nikshiqit”. Kjo nuk ngjet në asnjë vend euro-atlantik.

 

Nga Nikshiqi, vendlindja e kryeministrit kundërshqiptar Milo Gjukanoviç, komuna ma e madhe e Malit të Zi, me 2.065 km2  e rreth 60.000 banorë, janë në pika kyçe të shtetit malazez: Sekretari i Përgjithshëm i Këshillit të Ministrave, 60 vjeçari Zarko Sturanoviç, i cili e mban këtë detyrë prej vitit 2003. Ministre e Mbrojtjes, dr. Milica Pejanoviç-Gjurisiç, që sivjet feston 55 vjetorin e lindjes në Nikshiq. I nokshiqas është edhe ministri i Kulturës, Branislav Miçunoviç.

Gjukanoviçi më 10 nëntor 2006 u “tërhoq” nga dera kryeministrore në Podgoricë për t’u marrë me biznes, ku i ngriti shpejtas e fuqishëm pesë biznese të suksesshme, “Universitas”, “Capital Invest”, “Primary Invest”, “Select Investmens”e fundit, Global Montenegro”(25 shkurt 2008), hyri aksioner në bankën e të vllait, një nga ma të njohurat në Ballkan. Njëkohësisht Gjukanoviçi kundërshqiptar ishte edhe kryetar i partisë kryesore në pushtet, deputet në Parlament, kryetar i Komisionit të Kushtetutës të shtetit të ri malazez.

Gjukanoviçi me kompromis politik e vetjak e përzgjodhi pasardhës të tij një nikshiqas tjetër: 44 vjeçarin Zheljko Sturanoviç, më 10 nëntor 2006. Prapë, në 46 vjetorin e lindjes, në shkurt 2008, Gjukanoviçi rikthehet në krye të ekzekutivit malazez, edhe ma i fuqishëm nga ç’mund ta mendonin kundërshtarët e ndërkombëtarët.

I nikshiqasi Zheljko Sturanoviç, tashma 60 vjeçar, është jo vetëm nënkryetar i partisë të DPS prej vitit 2007, bile u rizgjodh në këtë detyrë edhe në kongresin VI të saj (21 maj 2011). Përveç kësaj, ky bashkëvendas i Gjukanoviçit kundërshqiptar është një nga tre nënkryetarët e Kuvendit të Malit të Zi, i zgjedhur në këtë post prej vitit 2009, në dy legjislatura. Ky i mbron mjaft mirë interesat e Gjukanoviçit në Parlamentin me kryetar nga partia e dytë në koalicion, njëkohësisht i kryen me pasion e aksion çdo detyrë kundërshqiptare të misionuar prej tij.

2.

Demonstrata e 8 prillit 2014 në Uashington D.C. do t’i tregoj e mësoj Milo Gjukanoviçit se shqiptaro-amerikanwt në Amerikë nuk do ta lejojnë t’i diskriminojnë shqiptarët në Ulqin e Podgoricë, në Tivar e Tuzi, në Plavë-Guci e Rozhajë, etj. nuk do ta lejojnë ta kthejnë Malin e Zi multietnik në një shtet pa shqiptarë.

Shqiptaro-amerikanët e trojeve etnike nën Malin e Zi do të shkojnë në ket’ demonstratë, sepse i çojnë atje edhe mbi 9 mijë km2  që iu morën Shqipërisë Etnike me pushtime e aneksime nga principata e mbretëria e Malit të Zi pas betejës të Ostrogut (1853) e të Grahovës (1858), në kohën e Krajl Nikolla I (1860-1918). Me kwto toka etnike shqiptare Mali i Zi e trefishoi sipërfaqen e saj territoriale shtetërore.

Shqiptarët në Amerikë që kanë vendlindjen, etno-gjenezën, farefisninë, kullat e trojet në vise shqiptare nën Malin e Zi, i çon në demonstratën e 8 prilli 2014 në Uashington D.C. edhe shkelja e Kushtetutës të Malit të Zi e 19 tetorit 2007, e cila shprehimisht ligjëron: “Ndalohet çdo diskriminim i drejtëpërdrejtë ose i tërthortë, në çfarëdo baze…”(Neni 8) etj. Si është e mundur që një shtet i cili nuk mund të shpallte pavarësinë e tij të 21 majit 2006 pa votat e shqiptarëve dhe një Kushtetutë e miratuar edhe me votat e tyre, të shkelet kryesisht për shqiptarët etnik nga Gjukanoviçi e Co?!

Ky diskriminim është i gjithanshëm, ofensiv, tragjik, i fokusuar në disa plane të prejkohshme e të sotme:

1) Ç’popullimi i viseve shqiptare nën Malin e Zi.

Sipas disa përllogaritjeve, në kohën e Krajl Nikolla I, popullsia shqiptare është

ulur mbi tre herë nga vrasjet e burgosjet, nga shpërnguljet e dhunshme të spastrimeve etnike, nga asimilimet, etj. Në këto mbi dy dekada të sundimit të Malit të Zi nga krajli i ri, Milo Gjukanoviç, popullsia shqiptare me ndeje vendalie në trevat e veta etnike është ulur në rreth dy herë pasi nga politikat e mbrapshta e të ashpra kundërshqiptare janë detyruar edhe për të emigruar jashtë trojeve të veta, si në Amerikë ku gjendet një “Malësi e Dytë”.

2) Mos lejimi i perdorimit të lirshëm i simboleve kombëtare. Ligji i  Parlamentit

të Malit të Zi, i miratuar më 23 dhjetor 2011, pikërisht në prag të 100 vjetorit të Pavarësisë tw Shqipwrisw, me anë të nenit 23 të tij, të dënon me gjobë apo burgosje për shpalosje publike të Flamurit Kombëtar Shqiptar.

3)Është shkelur Kushtetuta, neni 13 i saj dhe Akte e Konventa ndërkombëtare

mbi përdorimin e gjuhës shqipe. Ka plot fshatra me popullsi të madhe shqiptare si në bregdetin e Tivarit e Ulqinit, Ultinën e Podgoricës, Plavë-Guci e Rrozhajë dhe nuk gjen në territorin e tyre as tabela e mbishkrime në gjuhën shqipe. Në qytetin e Tivarit nuk ka asnjë shkollë shqip. Në qytetin e Rozhajës vjen një tregtar kinez e shitoren e tij e shkruan në shqip “dyqan kinez”, ndërsa shkollës shqipe në Dacaj (Malësia e Rozhajës) i hapin probleme të qëllimshme për mbylljen e saj, për shuarjen e gjuhës shqipe në këtë komunë me 432 km2 në të cilën në kohën e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit mbi 80 për qind e popullsisë ishte shqiptare.

4) Ndryshimi i ligjit për përfaqësimin e popullit Shqiptare në Kuvendin e Malit

të Zi.

                  5) Çështja e pambyllur e (demarkacionit) përcaktimit të kufijve tokësor, detar e

liqenor të Malit të Zi me Shqipërinë e Kosovën. Edhe nga lëvizjet e kufijve ndërmjet komunave brenda shtetit të Malit të Zi po dalin problematika me pronat, etj. sikurse rasti i komunës së Beranës e cila ia mori 2.700 ha pyje të shëndetshme komunës së Rozhajës, mbi gjysma e tyre janë prona të shqiptarëve, si të vllaznisë Bralaj, etj.

6) Arrestimet dhe burgosjet gjatë aksionit famëkeq e terrorizues “Fluturimi i

Shqiponjës” në Tuzi; arrestimet e 23 shqiptarëve në fshatin Martinaj të Plavë-Gucisë, etj.

7) Injorimi dhe mos dhënja e të drejtës të komunës urbane të Tuzit për të dalë komunë më vete në ndarjen administrative-territoriale të Malit të Zi.

8) Tentimi për ndryshimin e strukturës demografike duke sjell ardhacakë nga veriu i Malit të Zi në komunën urbane Tuzi, ku jetojnë fiset e historisë Hoti, Gruda, etj.. Para disa ditësh, kryebashkiaku i Podgoricës, Miomir Mugosha i partisë së Gjukanoviçit ishte sëbashku me të vetët në Tuzi, në fisin e Grudës, tek vendbanimi Dheu i Zi, ku është ngritë një lagje me boshnjakë të ardhur nga brigje të degëve lumore të Limit dhe po e ngrejnë në bashkësi lokale, shkollë, etj. Akte të tilla shoviniste të asimilimit e spastrimit etnik të shqiptarëve po manifestohen prej kohësh në të gjitha komunat etno-historike shqiptare.

9) Ndarja copëtuese për arsye asimilimi e krahinës etno-historike e komunare të Plavë-Gucisë (në të Plavës e të Gucisë) është një proces drejt përfundimit ligjor në institucionet e larta të Podgoricës e Çetinës. Eksproprimi i pronës private në emër të krijimit të parqeve nacionale në pronat private të shqiptarëve të Plavë-Gucisë është një çështje me pasoja të atilla që sapo kanë nisur dhe nuk kanë të mbyllur; etj.

10) Marrja e kompetencave në mënyrë arbitrare për pasuritë detare të komunës së Ulqinit, konfiskimi i pronave private të shqiptarëve në Gjirin e Valdanosit; etj.

11) Në Rozhajë (Tregovishta) nuk po iu kthehen shqiptarëve të atyshëm mbi 5.000 ha me male, pyje e kullota të tyre si në Lug të Shtjerrave në kufi me Dragën e Jabllanicën, në Plluncaj, Peshkaj, Llazin e Rexhit, Husaj, etj. Këto ua ka pasë marrë  dikur shteti monist jugosllav e tashti iu takojnë ligjërisht vllaznive shqiptare Dacaj, Vukli, Lajçi i Buxhovit, Dreshajt, Nikçët (Rexhiqët), Bralajt, Haxhisejdët, etj., të cilët enden në pafundësi dyerëve të gjykatave malazeze në përballje me padrejtësitë, nuk iu lejohet t’i shfrytëzojnë as për dru dhe as për kullota tokat e tyre etnike, nuk iu mundësohet mbajtja e bagëtive, etj. Kjo sjell varfëri e shpërngulje të shqiptarëve.

12) Malësia e Rozhajës është i vetmi territor në shtetin e Malit të Zi, ku forcat militare e paramilitare serbe hyjnë në prill-qershor 1999 dhe kryejnë vrasje, tortura, djegje të shtëpivë, pasurive, etj. si në Qafë Hajle, Bukël të Sirmë, Dacaj, Husaj, etj. Shqiptarët etnikë të Rozhajës, sikurse edhe ata të Kosovës martire, u detyruan të largohen përkohor nga vatrat e tyre. Damet sipas vlerësimit të një komisioni zyrtar kapin mbi 1.5 milionë Euro. Ende 37 familje shqiptare presin shpërblimin përfundimtar. Përndryshe: në Murinë të komunës të Plavë-Gucisë ura mbi lumin Lim vërtet u shkatërrua nga bombardimet e NATO-s veçse u ndërtua brenda një muaji e njëkohësisht e njejtësisht u ndihmuan me financime e material ndërtimor edhe familjet malazeze të dëmtuara nga detonimet.

Pra, Gjukanoviçi ndjek dy standarde: përkrahje për malazezët e diskriminim ndaj shqiptarëve etnikë në trojet e veta mijëravjeçare.(Foto:Arkiv)

Presidentja Atifete Jahjaga u takua me sekretarin e përgjithshëm të OKB-së, Ban Ki Moon

by

Presidentja e Republikës së Kosovës, zonja Atifete Jahjaga, u takua sot në selinë e OKB-së në New York me sekretarin e përgjithshëm të OKB-së, zotëri Ban Ki Moon, me të cilin bisedoi për zhvillimet aktuale në Kosovë.E shtune, 29 mars 2014. Presidentja Jahjaga e vlerësoi rolin e Sekretarit Ban Ki Moon në mbështetje të Kosovës dhe theksoi rëndësinë e vazhdimit të bashkëpunimit me OKB-në në arritjen e përparimit të mëtejmë në Kosovë në të mirë të të gjithë qytetarëve dhe të rajonit në tërësi. Ajo tha se Kosova është e përkushtuar që të bëhet partnere e besueshme e OKB-së dhe anëtare me të drejta të plota e organizatës botërore, si shtet i pavarur. Presidentja Jahjaga theksoi se rajoni i Ballkanit ndodhet në një moment vendimtar, kur është hapur mundësia për një paqe të qëndrueshme pas fillimit të dialogut ndërmjet Kosovës dhe Serbisë për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet tyre dhe theksoi se BE-ja ka ndërmarrë hapa konkretë për të fuqizuar këtë moment.

Ajo tha se janë arritur marrëveshje të rëndësishme, por ato duhet të zbatohen në praktikë dhe plotësisht dhe se rruga e Serbisë drejt BE-së duhet të kushtëzohet me normalizimin e plotë të marrëdhënieve me Kosovën.

Presidentja Jahjaga theksoi se Kosova po ndërton një shtet funksional dhe demokratik dhe një shtet gjithëpërfshirës, me pjesëmarrjen e të gjitha komuniteteve në institucionet dhe shoqërinë e saj.

Ajo tha se rruga e hapur e integrimeve evropiane e Kosovës dhe gjithë rajonit të Ballkanit do sigurojë më shumë stabilitet, zhvillim ekonomik të secilit vend dhe gjithsesi edhe përparim. Presidentja Jahjaga theksoi se Kosova vazhdon të aspirojë anëtarësimin në të gjitha organizatat ndërkombëtare, para së gjithash në BE, pavarësisht pengesave të tashme me mosnjohjen nga pesë vendet anëtare të saj.

Presidentja Jahjaga theksoi se duhet parë me kujdes të gjitha përparimet e rëndësishme të arritura në Kosovë, që kontribuojnë në paqen dhe stabilitetin në rajon.

Duke folur për çështjen e mbi 1700 qytetarëve të pagjetur, Presidentja  Jahjaga theksoi se është e nevojshme ndihma e bashkësisë ndërkombëtare për ta përmbyllur një plagë te rëndë të shoqërisë së Kosovës që prej përfundimit të luftës dhe qe familjet të gjejnë paqen dhe qetësinë e tyre.

Sekretari i përgjithshëm i OKB-së, zotëri Ban Ki Moon vlerësoi zhvillimet pozitive në gjithë rajonin e Ballkanit, me theks të posaçëm në dialogun e zhvilluar ndërmjet Kosovës dhe Serbisë për normalizimin e marrëdhënieve. Sekretari i përgjithshëm Ban Ki Moon theksoi rëndësinë e zbatimit të marrëveshjeve të arritura në procesin e dialogut të lehtësuar nga BE dhe vazhdimin e angazhimit në ruajtjes e paqes dhe të stabilitetit ne rajonin e Ballkanit. /B.SINA/

Njoftim i Degës së Vatrës Michigan

by

Me datën 12 Prill 2014, ditën e shtunë, në orën 7:00 Pm, në një nga mjediset e Qendrës së Shën Palit, Dega e Vatrës Michigan zhvillon takimin vjetor me këtë rend:

  1. Informacion mbi aktivitetin njëvjeçar të kësaj Dege
  2. Diskutim i Projekt Statutit të ri të Vatrës
  3. Antarësimet e reja dhe pagesa vjetore për vitin 2014

Me këtë rast Kryesia e Degës  organizon një kokteil party

Dega e Vatrës Michigan

28 Mars 2014

Ne Foto: Dega e Vatres ne Michigan(arkiv)

Nikoliçi dhe Daçiçi s’bëhen dot as De Gol, as Helmut Kohl

by

Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/Santa Barbara, Kaliforni/

 Në faqen internetike të gazetës “Shqiptarja.com” të datës 26 mars 2014, ishte botuar një njoftim befasues me titull:“Gratë serbe në të zeza: Kërkojmë falje shqiptarëve për krimet serbe”. Ky njoftim m’u duk befasues për faktin se tradicionalisht, që prej Kongresit famëkeq të Berlinit dhe Konferencës edhe më famëkeqe të Londrës, kur u vendos që trojet etnike shqiptare të copëtoheshin me thikën e pamëshirshme të kasapëve evropianë, për të kënaqur epshet shoviniste sllavogreke, me përkrahjen kriminale të shovinizmit rusomadh, gjatë tërë kohës që Serbia dhe Greqia kanë masakruar shtazërisht popullin shqiptar të Kosovës dhe të Çamërisë, ka rënë në sy një unitet i paimagjinueshëm i popullit serb dhe i popullit grek me qëndrimin shovinist të Beogradit dhe të Athinës ndaj etnisë shqiptare.

Kjo është edhe arsyeja që në një sërë shkrimesh të mëparshme, popullin dhe kombin serb dhe grek unë i kam quajtur popull dhe komb shovinist.

Pavarësisht se nga ç’motive janë nisur ato gratë serbe, të cilat, të organizuara nga zonja Stasa Zajoviç, qenë grumbulluar për t’u kërkuar falje shqiptarëve për krimet serbe në Kosovë, duhet pasur parasysh ajo çka ato deklaruan në protestën e tyre:

“‘Gratë serbe në të zeza…kërkojnë nga qeveria e ardhshme e Serbisë të zbulojë të vërtetën dhe të dhënat për të zhdukurit gjatë kohës së bombardimeve në Kosovë dhe të hapë varrezat masive në të cilat janë mbetjet mortore të shqiptarëve nga Kosova. Nëse nuk e bëni këtë do të konsiderojmë se e gjitha është frazë boshe dhe se Marrëveshja e Brukselit në fakt paraqet instrument për mbetjen në pushtet të elitës”.

Nga kjo deklaratë rezulton se Brukselit, të përfaqësuar nga zonja Eshton (Catherine Margaret Ashton – 1956), as që i ka rënë ndër mend ndonjëherë që, para se të kërkonte arritjen e një marrëveshjeje mes Prishtinës dhe Beogradit, t’i shtronte këtij të fundit kërkesën e prerë jo vetëm për zbulimin e varreve masive me eshtrat e kosovarëve të zhdukur, por edhe për daljen me një pendesë publike për të gjitha krimet e rënda që kreu në Kosovë gjatë viteve të luftës. Brukseli nuk e shtroi dhe nuk ka ndër mend ta shtrojë një kërkesë të tillë, sepse fill pas përfundimit të bombardimeve të NATO-s, pjesa dërrmuese e vendeve anëtare të Bashkimit Evropian, duke sfiduar Shtetet e Bashkuara të Amerikës që përballuan 80% të shpenzimeve për ndëshkimin e Serbisë, morën anën e kësaj të fundit. Këtë e pranon haptas ish-shefi i UNMIKU-ut Lamberto Zanieri, i cili pati deklaruar:

“Pas ndërhyrjes ushtarake, një pjesë e bashkësisë ndërkombëtare mori anën e Serbisë” (Citohet sipas faqes së internetit. 16.04. 2011).

Dhe domosdo që kërkesat e lartpërmendura Brukseli nuk mund t’ia shtrojë Serbisë, përderisa Hashim Thaçi dhe Prishtina zyrtare janë vënë në rolin e shurdhmemecit para kërkesave të tilla, duke braktisur veprën madhore të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, si edhe interesat kombëtare të popullit shqiptar të Kosovës. Hashim Thaçit i intereson simpatia e Brukselit dhe jo kërkesa për zbulimin e së vërtetës për varret masive të kosovarëve të vrarë barbarisht, as kërkimi i pendesës prej Beogradit për barbaritë që kreu në Kosovë, as kërkesa për kompensimin tërësor të të gjitha shkatërrimeve në mbarë Kosovën që e çuan ekonominë e kësaj të fundit shumë vite prapa. Beogradi duhej të përmbushte fillimisht këto kërkesa, pastaj Hashim Thaçi të pranonte të ulej në bisedime me Daçiçin në Bruksel. Por Hashim Thaçit i intereson të prezantohet si një djalosh simpatik dhe i bindur para Brukselit, si plastelinëpolitikan, se kështu, sipas mendjes së tij, ai siguron vazhdimësinë e pushtetit të vet, se kështu ai fiton “kredi” në sytë e Bashkimit Evropian, i cili, nën zë, i nxjerr gjuhën dhe tallet me të. Brukseli, në qendër të marrëveshjes me Thaçin dhe me Daçiçin, ka interesat e serbëve të Kosovës, të cilët kërkojnë krijimin e komunave-minishtete brenda territorit të Kosovës, duke e shndërruar pavarësinë e kësaj të fundit në një të ashtquajtur pavarësi dhe sovranitetin e saj në një të ashtuquajtur sovranitet. Thaçi e ka braktisur veprën madhore të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Domosdo, se ai nuk e ka ndier erën e barutit. Prandaj edhe para ca kohësh ai deklaroi në Euronews:

“Unë kam qenë larg fronteve të luftës. Lufta ime ka qenë politike” (Citohet sipas faqes së internetit “Indeks”. 13 shkurt 2014).

Me këtë deklaratë të palavdishme, Thaçi të kujton Enver Hoxhën, për të cilin, në plenumin e Beratit të vitit 1944, Sejfulla Maleshova, duke iu drejtuar të pranishmëve, tha: “Shikojani koburen që mban në brez, i ka zënë ndryshk”.

Prandaj populli shqiptar i Kosovës le të vazhdojë të shtrojë kurrizin para Thaçit dhe vetëm të rri e të soditë përkujdesjet shembullore të tij për pakicën serbe, e cila gjatë viteve të luftës u bë mbështetje e fuqishme e bandave ushtarake të Millosheviçit për masakrimin dhe poshtërimin e popullsisë së pambrojtur kosovare.

Grupi i grave serbe mirë bëri që doli në atë protestë për t’u kërkuar falje shqiptarëve për krimet serbe, por problemi është se kërkimi i faljes apo pendesa e tyre nuk ngre kurrfarë peshe, nuk ka kurrfarë vlere juridike, sepse me pendesë publike duhet të dalë Beogradi zyrtar, duhet të dalë parlamenti serb, duhet të dalë presidenti Nikoliç dhe kryeministri Daçiç. Ata, madje, nëse Nikoliçi dhe Daçiçi do të ishin, qoftë edhe njё grimë, politikanë të nivelit evropian, fillimisht, duhej ta njihnin pavarësinë e Kosovës dhe paskëtaj duhej të bënin kërkesën për të ardhur për vizitë në Prishtinë dhe në Tiranë. Dhe kur të zbrisnin nga shkallët e avionit, të përuleshin me respekt para tokës shqiptare dhe të kërkonin ndjesë botërisht për qëndrimin e egër, armiqësor, për krimet e rënda që shovinizmi serbomadh ka kryer kundër kombit shqiptar gjatë një periudhe mbinjëshekullore. Kjo pendesë publike do të hapte një faqe të re në ndërtimin e marrëdhënieve korrekte dhe të fqinjësisë së mirë mes serbëve dhe shqiptarëve. Por ata s’mund ta bëjnë dot një gjë të tillë, se ata s’janë politikanë të këtij niveli, se ata janë pasardhës të Millosheviçit, janë mbetje të shovinizmit serbomadh. Prandaj ata s’mund ta vënë dot veten në rolin e de Golit (Charles André Joseph Marie de Gaulle  1890-1970), i cili, kur zbriti nga shkallët e avionit në Algjer në vitin 1961, iu drejtua algjerianëve që ishin grumbulluar aty:

“Ju kërkoni pavarësi? Merreni, e gëzofshi!”

Nikoliçi dhe Daçiçi nuk mund ta vënë dot veten as në rolin e kancelarit Helmut Kohl (Helmut Josef Michael Kohl – 1930), i cili, në emër të Gjermanisë, bëri pendesë publike dhe kërkoi ndjesë për krimet që nazizmi gjerman kreu kundër popujve evropianë dhe sidomos kundër hebrenjve.

Santa Barbara, Kaliforni

27 mars 2014