NEW YORK : Justin A. Raja ndërroi jetë më 10 tetor 2014, në moshën 33 vjeç – ndërsa i rrethuar nga familja dhe miqtë e tij në një ngjarje familjare në Greqi javën e kaluar.
NGA BEQIR SINA/
Justin Raja është i biri, i Anton Rajës, nga Tropoja, familja e të cilit 50 vjet më parë kishte emigruar nga Nikaj Mërturi – Tropojë, për t’ju ikur së pari nga kuçedra komuniste në Shqipëri, regjimi i Enver Hoxhës, dhe më pas diskriminimit dhe sundimit serbo slllav në trojet etnike, dhe natyrisht për një jetë më të mirë në SHBA.
I riu shqiptar nga SHBA, pati fatin e keq që e dërgoi të shkoi për një gazmend familjar dhe të ndërron jetë në Greqi – tek sa ai po prekte – ujin e bekuar të Perendisë dhe flutoronte më pas si një engjell në jetën e amnueshme.
Dhe, kështu fati i tij i keq e deshte; djali i mikut të shqiptarëve të Amerikës – Anton Rajës, Justin Raja, 33 vjeç, i biri i Anton dhe Gloria Raja, vetëm pak ditë para martesës së motrës – të flutoronte, edhe ai tashmë me engjujt në botën e engjujve në botën e shpirtërave.
Duke u kthyer këto ditë në një lajm tragjik, në gazetat e komunitetit dhe që është përhapur menjëherë nga miqtë e tij në rrjetin social Facebook, duke kaluar nga përtej oqeanit e arritur deri në zemrat e pikëlluara të shumë shqiptarëve të Amerikës.
Kudo dhe menjëherë, është postuar lajmi se Justin Raja, i biri i Anton dhe Gloria Raja, ka ndërruar jetë në Greqi.
Ndërkohë, që familja Raja, thuhej në ndërtëtjera se kishte udhëtuar për një gazmend familjar në Greqi – por që u kthye në një kob – që plagosi shumë zemra. Të enjten e kaluar familja Raja miq dhe dashamirë të saj kishte mbërritur nga SHBA në shtetin grek për gëzimin e madh familjar. Këtë të dielë, ishte e planifikuar një ceremoni martese, për vajzën e familjes Raja, e cila është e fejuar me një amerikan me origjinë greke.
Natyrisht, pa e ditur se do të shkonte dhe ikte nga kjo jetë së bashku me familjen e tij miq dhe dashamirë kishte udhëtuar edhe engjelli Justini, i cili ka ndërruar jetë në mënyrë të papritur, duke pikëlluar prindërit Anton e Gloria, bashkëshorten Laura, vëllanë, Mathew, motrën Dana dhe të gjithë familjen Raja, fisin dhe miqtë e shumtë në SHBA, Shqipëri e Kosovë.
Justini ka lindur në Brooklyn, New York më 3 dhjetor, 1980 me prindër Anton dhe Gloria (Perez) Raja. Ai e kaloi fëmijërinë e tij në Brooklyn dhe Montebello, New York, para se ai dhe familja e tij të lëvizin për në New Hope, Pennsylvania .
Justin mori pjesë në Universitetin Neumann, ku ai mori një diplomë bachelor në Administrim Biznesi. Posti i tij aktual ishte Asistent Vice President i Auditimit të Brendshëm në Nordea Bank. Ai u martua me dashuri duke vënë kunorën e jetës së tij, me zonjushen Lauren, më 24 Shtator 2011, në Kishën Katolike Shqiptare “Zoja Shkodrës” në Hartsdale New York.
Justini – ishte një njeri i veçantë me një buzëqeshje edhe dashuri për të gjithë, në atë që ndriçuan jetën e tij. Ai kishte një zemër të madhe në këtë univers. Vetëmohimi i tij, natyra e vërtetë, buzëqeshje e bukur, dhe dashuria e përgjithshme e jetës e bëri atë një njeri për të qenë i dashur, për të gjithë ata që patën rastin për ta njohur, i respektuar, dhe i kërkuar në jetën e tyre.
Disa nga hobit më të preferuar të Justinit përfshinin: artin e gatimit, udhëtimet nëpër botë, dhe njohjen me historinë botërore. Ai gjithashtu ishte një person sportiv, pra tifoz: i Buffalo Bills , New York Rangers dhe i kampionëve të Kupës së Botës 2014 – Ekipit kombëtar i futbollit që pëlqente më shumë, Gjermanisë.
Të gjithë ata që e njihnin atë me ikejen e tij në jetën e amnueshme do të humbasën një Justin plotë kujtime . Ai la pas gruan e tij të dashur, Lauren prindërit e tij, Anton dhe Gloria, gjyshja e tij, Barle; motra e tij, Dana (Niko);vëllai i tij, Mateu ,axhallarët dhe plotë të afërm të tjerë, si dhe shumë anëtarë të dashur të familjes dhe friends shqiptar dhe amerikan.
Qindra shqiptarë dhe amerikan i shprehen familjes Raja ngushëllime..dhe i dhanë lamtumirën e fundit Justinit
Kumti i kobshëm u ndie i fortë, teksa nga Kumbona e Kishës Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës në Hartsdale New York, në praninë e qindra bashkëatdhetarëve, të të trija besimeve, tingëllonte me kumbimin thërse dhe prekës, duke “lajmëruar” se në oborrin e kishës, kishte mbërritur arkivoli me trupin e të ndjerit Justin Raja.
Familja Raja , kushurinjët e tij – mbarë miq dhe shokët, komuniteti shqiptar në SHBA disa ardhur edhe nga vendorigjina në New York, ku jetonte i ndjeri me familjen e tij, i dha me nderim dhe respekt lamtumirën e fundit Justin Raja, i cili ndërroi jetë,javën e kaluar.
Vdekja e të ndjerit Justin Raja – ka hidhëruar dhe ka lënë në pikëllim familjen, Raja, miqtë dhe të gjithë të njohurit. Mbasi si Dom Pjetër Popaj :”Vdekje të tilla janë shumë të dhimbshme saqë nuk mundet të gjeshë fjalë – Justin i cili vuri kunorën e martesës në këtë kishë – ishte një djalë – biri i Anton dhe Glorias, djali i tyre i mrekullueshëm, mjaft i dashur me familjen dhe shokët e tij, dhe i respektuar dhe i nderuar, nga të gjithë ne” kështu që të gjithë ndjehemi të pikëlluar nga kjo humbje dhe lutemi qëshpirti i tij të prehet në paqe”, tha Dom Pjetri .
Familjarët, mbarë fisi Raja në Amerikë, shok dhe miq, lider të komunitetit, si dhe zyrtarë të lartë lokal të New Yorkut, i dhanë në fillim një respekt në shtëpin mortore Funeral Michael J. Higgins, duke afruar ngushëllime, famlijes Gjonaj gjatë shërbimeve funerale, të premten .
Mesha në nder të të ndjerit, Justin Raja u mbajt ditën e shtunë, më 18 Tetor, në Kishën Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës – Hartsdale, New York, e udhëhequr nga kryefamullitari Dom Pjetër Popaj dhe Dom Viktori, dhe nga Ipveshkia e Kosovës ardhur enkas me këtë rast, Dom Rrok Lleshaj dhe Dom Jeton Thaqi, duke kryer të gjitha ritet katolike, dhe lexuar pjesë të librit të shejtë Biblës.
Ndërsa një masiv njerëzish kan marrë pjesë të shtunën në ceremoninë e varrimit, e cila u mbajtë simbas ritit të cilit ai besonte – të krishterë, ditën e shtunë,, në Kishën Katolike Shqiptare Zoja e Kishës Shkodrës në Westchester, New York. Ndërsa, lamtumira e fundit – varrimi ikja në jetën e amnuehme- do të mbahej të shtunën në mesdrekë, në varrezat qytetare “Varrezat Porta e Qiellit” – në Hawthorne, New York.
Nga foltorja e altarit të Kishës, folën Mëhill Velaj dhe Simon Qafa, anëtarët e familjes dhe disa udhëheqës të lartë lokal të zonës, ku banon familja Raja.
Ndërsa i shprehën ngushëllimet më të thella , nga miq dhe shok të tij u lexuan edhe disa telegrame ngushëllmi, mes tyre edhe ai i Ipveshkit të Kosovës, Dodë Gjergji dhe Kryetarit të partisë AAK-ës zotit Ramush Hardinaj kanididatit potencial për Kryeministër të Kosovës.
” Këto ditë, me hidhërim të madh, shkruan nga Kosova në telegramin e tij Dodë Gjergji, mësuam për vdekjen e papritur të birit tuaj të dashur Justinit. Kjo humbje, thotë ai ka shkatuar shumë dhembje, pikëllim, tronditje shpirtërore, huti dhe befasi në zemrën e secilit prej jush por edhe të miqve tuaj.
Megjithatë, theksohet në telegram ne të krishterët edhe pse në shumë raste nuk e kuptojmë Zotin – e pranojmë dhe i nënshtrohemi vullnetin të Tij, sepse besojmë se Ai na donë pa masë.Ai është dhe mbetet Ati ynë i mirë i cili na ngushëllon.
Më tej ai shkruan se I dashur Anton, jemi me ty në shenjë të solidaritetit të krishterë, dhe vëllazëror – bashkë me ju ndajmë pikëllimin në uratë dhe fe. Vetëm Krishti është ai që ndriçon dhe zbulon errësirën e vdekjes – dhe përmbushë zbartësinë e varrit.Këndej, mos lejoni që zemërat tuaja të humbasin shpresën, por ngushëlloni njëritjetrin me Krishtin e ngjalluar i cili thotë: “Kush beson në mua edhe në se vdes do të jetojë(Gjn 11,25).
Ai përmend në këtë telegram kontributin që ka dhënë Anton Raja në ndërtimin e Katedrales të Lumes Nëna Tëreses,në Prishtinë, duke thënë se Antoni me bashkëatdhetarët në SHBA, kan bërë aq shumë me kontributet e tyre financiare.
“Ne, përfundon telegrami i Dodë Gjergjit, Ipeshkvi i Kosovës, do të i lutemi Zotit për Justinin, birin tuaj që ta gëzojë jetën e amnushme, që nuk ka mbarim. Me ndërmjetësin e të Lumes Nëna Tereses do ti lutemi Zotit edhe për ju, që me fe ta përballoni këtë sprovë, të bartni këtë Kryq. Ta gjëjmë forcën për ti bërë fjalët tona e Jezu Krishtit, që thotë :”O Atë u bëftë vullnesa jote” (Mt 26-42) – Jepja o Zot pushimin e pasosun e e’ndritë dritën e pa marueme !
Sakaq, me telegram i është drejtuar Familjes Raja dhe zotnisë Anton Raja, në Nju Jork Shtetet e Bashkuara të Amerikës, edhe nga Ramush Haradinaj Kryetar i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, i cili thotë se me dhimbje dhe keqardhje të thellë, e kanë marrë lajmin për ndarjen tragjike nga jeta – papritmas dhe në moshë të re të Justinit, “Në këto momente theksohet në telegram, nga zoti Haradinaj të dhimbjes dhe pikëllimit bënë që të ndajë këtë hidhërim me ju dhe familjen tuaj Raja, të afërmit dhe gjithë miqt e shokët tuaj në SHBA”.
“Në emërin tim personal të familjes time dhe kolegëve dhe bashkëpuntorëve Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, ju lus ti pranoni ngushëllimet ma të thella, duke qenë sinqerishtë me ju në këtë momente” përfundon telegrami i zotit Ramush Haradinaj Kryetar i Aleancës për Ardhmërine e Kosovës, kandidati potencial për postin e Kryeministrit të Kosovës, pas zgjedhjeve të fundit.
Një nga politikanët kosovar Tom Hajdaraj miku i famijes Raja, u lutë për forcë për të përballuar dhimbjen “të cilën, tha ai sado pak, megjithse, ajo është shumë e madhe, mundet ta “shuaj pak edhe kjo pjesëmarrje kaq e madhe e bashkëatdhetarëve miqve dhe shokëve të familjes Raja” Zoti e bekoftë atë dhe ku të gjithëve!” tha zoti Tomë Hjadaraj.
Mes një ngashërimi të papërshkrueshëm dhe një mbajtje si i themi në shqiptarët, me forcën që i kishte dhënë Zoti Anton Raja në emër të Laures nënës Gloria, gjyshes së tij, Barle; motra e tij, Dana (Niko); vëllai i tij, Mateu,axhallarët dhe plotë të afërm të tjerë, si dhe shumë anëtarë të dashur të familjes dhe friends shqiptar dhe amerikan gjeti forcë dhe të faleminderojë duke thënë :’Nuk më ngelet gjë tjetër veçse të falemnderojë në emërin tim bashkëshortes time dhe djalit e vajzës mbarë familjes Raja të gjithë ju që na gjendet pranë në këto momente kaq të hidhura për ne : Djalin tim Justin Zoti ma dha Zoti e mori dhe Zoti u bekoftë të gjithëve ju për të ua kthyer në të mira. ”
Archives for October 2014
Kanibalët dhe Shqiptarët
Ulërima në kor e 35.000 bretkosave kanibal serb:”Vritini, vritini shqiptarët, masakrojini, derisa të mos mbetet asnjë gjurmë shqiptari mbi tokë” na i kujton ulërimat e nazistëve të Hitlerit ndaj hebrenjve. Tmerr i paparë ndonjëherë në fushat e futbollit, le t`i bëjë bashkë shqiptarët, duke i kthyer nga devijimi qeveritarët, politikanët, radikalët islamik, filo-grekët, tradhtarët, kozmopolitët, përçarësit fetar dhe shpikësit e ”kombit kosovar”./
Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)/
*Kanibalët, njeri-ngrënësit, njerëzit që hanë mishin e njeriut.
Studimet antropologjike tregojnë se njeri-ngrënia pothuajse gjithmonë është ceremonial i rregulluar dhe se vakt-i (koha e caktuar, kur hahet ushqimi gjatë ditës) ka karakter magjik-fetar.
Një shkak shumë i zakonshëm i këtij veprimi fetar duket të jetë një besim i përhapur se duke ngrënë mishin e një armiku të vdekur fitohen edhe atributet e tij (vetitë thelbësore, tiparet e përhershme, karakteristikat) si psh. guximin dhe trimërinë.
Luftëtarët vendor dhe të huaj (përfshirë mua) që kanë qenë pjesëmarrës të luftërave kundër bishave serbe (vitet 1991-95&1998-99) në frontet kroate-boshnjake dhe Kosovë e njohin burracakërinë e tyre në fushëbetejën e vërtetë. Nuk u habitën aspak për barbarizmin e 35.000 kafshëve serb kundër 20 të rinjve shqiptarë në stadiumin e Beogradit (14-10-2014). Do t`u habiteshim sikur mos të ngjante ajo që ngjau.
Djelmoshat tanë kishin menduar se do të shkojnë në Beograd-Serbi për të luajtur futboll, sport i cili duhet t`i afron e jo t`i ndanë popujt. Fitoret sportive janë shumë të dëshirueshme për palët por jo me çdo kusht.
Qysh para fillimit të ndeshjes “sportive”, stadiumi u shndërrua në një arenë të kohës së gurit. Ulërima raciste fashiste e 35.000 kafshëve të çmendura të Karpateve dhe urrejtja e tyre patetike ndaj shqiptarëve, terrori dhe dhuna e bishave të xhunglës, nuk i frikoi por i motivoi heronjtë tanë të marrin rolin e gladiatorëve – për të luftuar kundër majmunit me shpatat prej drurit.
Në Arenë sunduan gladiatorët. Megjithatë bishat e egra kishin planin rezervë. Për të ruajtur fytyrën nga disfata e paevitueshme, të ndërpritet lufta në arenë dhe të fitojnë 3 poenë në tavolinë të gjerbët, e vunë në veprim ceremonialin e rregulluar: kinse flamuri kuq e zi krenar ishte skenar i ndonjë shtetasi shqiptar. Ashtu që, ngrënia nga ata e mishit të shqiptarit të gjallë të ketë një karakter magjik, sllavo-ortodoks fetar. E gjithë kjo fëlliqësi, për të fituar karakteristikat gjenetike kombëtare të shqiponjave, veçanërisht guximin dhe trimërinë.
Gladiatorët tanë dëshmuan se janë njerëz të lirë dhe pa frikë luftuan kundër kafshëve të egra që kërcenin nëpër drurë. Sa më shumë që ulërinin aq më tepër tërboheshin. Pasi u lodhën nga ulërimat, zbritën prej drurëve dhe u futën në arenë, por nuk mundën të poshtërojnë flamurin tonë. Edhe shumë bisha tjera jashtë arenës i dridhi atdhedashuria, krenaria, guximi, trimëria dhe fuqia e shqiptarit. Djersiten nga frika e tmerrshme se shqiptari nuk është më skllavi, por mbinjeriu i tyre.
Erdhi koha që këta armiq të civilizimit Perëndimor të tregojnë respekt dhe admirim për ne.
***
Heronjtë dhe patriotët e vërtetë, më një guxim të mahnitshëm, me nderë dhe fuqishëm e mbrojtën flamurin. Në atë tmerr, në ato çaste kritike, të rrethuar nga vdekja nga barbarët e etshëm për gjak shqiponje, djelmoshat tanë nuk ishin as mysliman, as ortodoks, as katolik por vetëm shqiptarë. Dhe, prej sot, ata “analistë” shqipfolës që nuk luftojnë keqpërdoruesit dhe radikalizmin fetarë, por i gjeneralizojnë gjërat duke i ofenduar fetë e heronjve, janë gomarë.
Erdhi koha e Bashkimit Kombëtar dhe largimit nga idiotizmi i shqipfolësve se nacionalizmi normal na qenka turp dhe se kozmopolitizmi është ardhmëria jonë. Racizmi, fashizmi, terrori barbarizmi nuk luftohet me kozmopolitizëm.
***
Edhe kur të rijmë shtrembët duhet të flasim drejtë. Askush nuk mund të shohë dhe të kuptojë tek dikush tjetër atë që nuk e ka provuar vetë. Deri tani, shumë bashkatdhetarë të shtetit amë, kanë pohuar se shtypja, dhuna dhe vrasjet e shumta të shqiptarëve të pafajshëm nga sistemi komunist enverist (në sasi dhe cilësi), na qenka shumë më e madhe se Gjenocidi mbi shqiptarët e okupuar nga sistemi sllavo-ortodoks racist, nazist, fashist, terrorist.
Enverizmi ka dëmtuar për shkaqe ideologjike, ndërkaq sllavo-ortodoksët dhe grekët vetëm për shkakun se ishin shqiptarë. Edhe atë, enverizmi ka sunduar 40 vjet, prej vitit 1945 deri më 1985, ndërkaq terrori sllavo-ortodoks mbi shqiptarët e okupuar nga ish Jugosllavia ka zgjatur mbi 100 vjet dhe në forma tjera akoma vazhdon. Nëse enverizmi ka zhdukur 30.000 shqiptarë të pafajshëm, pansllavizmi ka kryer gjenocidin mbi 10 milion shqiptarë të pafajshëm.
***
“I yti ta hanë mishin por t`i ruan eshtrat, kurse i huaji ta hanë mishin s`bashku me eshtrat dhe plotësisht ta zhdukën farën”, – më thoshte gjyshi.
Më tepër se gjysma e shqiptarëve të shtetit amë, nuk janë aspak krenarë se janë shqiptarë, dhe nuk janë aspak atdhetarë, por me “tru” dhe zemër, veçanërisht në Greqi të shpërndarë.
Më tepër se gjysma e shqiptarëve të trojeve etnike në Kosovë, FYROM, Luginën e Preshevës dhe Mal të Zi janë krenarë se janë shqiptarë, dhe janë atdhetarë; ndërkaq, një numër i vogël prej tyre, nga analfabetizmi, me “tru” dhe zemër në Turqi dhe Arabi të shpërndarë.
Prandaj lypset të bashkohemi, të kombinohemi dhe kompletohemi – prej aventuristëve shakaxhinj kozmopolitë, në një Komb dhe Shtet serioz të shndërrohemi.
Synimet nuk ekzistojnë për t`u realizuar me çdo kusht, por për të venë në diskutim mundësinë e asaj që është e vështirë paçka se e dëshirueshme si dhe për të përforcuar besimin në këto mundësi.
***
Serbët nuk i takojnë civilizimit evropian por xhunglës. Kot e kanë ata që dëshirojnë në Bashkimin Evropian t`i inkuadrojnë. Ne endemi mbi tokë, gjithnjë në udhëtim dhe shpesh tundim kapelën dhe përshëndesim një udhëtar atje poshtë në luginë, i cili nuk duket më dhe ndoshta është zhytur plotësisht në errësirë.
Urrejë për të takuar bisha që unë urrejë. Sepse atëherë mblidhen shumë urrejtje në të njëjtën kohë.
Homeri i Maleve Prendush Gega(1843-1938)
Shkroi: Leonora Laçi/Shkoder/ Promovohet në Shkodër libri“ Poeti i Kabashit “ –Prendush Gega “ Artist i Merituar” i Mjeshtrit të Madh të Punës të studiuesit Xhemal Meçi./ “Vin pes Krajlat nëpër det/
Vin pes Krajlat që çoi Eropa,/
Dajn Shqipnin copa –copa”./
Studiuesi i palodhur pukjan Xhemal Meçi që gjatë gjithë jetës së tij hulumtoi me përkushtim të pashterrshëm, duke lartësuar Pukën e mbarë Malësinë me veprat e tij me karakterit shkencor, etnografik, folklorik e historik, së fundmi na paraqet vepren dy vëllimore “Poeti i Kabashit- Prendush Gega- Artist i Meritum”. Me 17 Tetor 2014 në ambientet e Bibliotekës “Marin Barleti” të Shkodrës në bashkëpunim me Muzeun Historik të Pukë u zhvillua promovimi i librit kushtuar rapsodit pukjan Prendush Gegës që në këngët e tij i këndonte çdo ngjarje historike apo dhe përditshmërisë, siq është shprehur dhe studiuesi Prof.Dr Kahreman Ulqini (1963)“Cdo ngjarje, çdo krismë pushke, prekte telat e çiftelisë së Prendushit”. Studiuesi i mirënjohur pukjan Prof. Xhemal Meçi me profesionalizmin e tij na sjell përpara nesh këtë vepër unikale në llojin e vet, që është realizuar me mjeshtëri etnologu, studiuesi, mësuesi që mban mbi vete çmimin e merituar dhe të përligjur plotësisht “Mjeshtër i Madh i Punës”. Në këtë aktivitet promovues morën pjesë profesor e studiues, përfaqsues të pushtetit vendor, media të ndryshme, si dhe miq e dashamirës të Profesor Xhemal Meçit. Përmendim këtu: Prof. dr Artan Haxhi, Tamara Gaci, Prof. dr. Mahir Hoti, Prof. dr Rifat Talani, Prof. Ahmet Osja, Marash Kolaj( nënprefekti i Pukës), Maxhid Cungu( Kryetar i Këshillit të Qarkut Shkodër), Kolonel Bilbil Dervishi etj. Fjala e hapjes u mbajt nga Drejtori i Bibliotekës “Marin Barleti” Gjovalin Cuni, referuan studiuesit Prof. dr.Bajram Xhafa (historian) dhe Sefer Pasha. Në fjalen e se cilit vlen të përmendet vlerësimi që i bën punës kolosale të Studiuesit Xhemal Meçi. Ku Prof.dr. Bajram Xhafa thekson mes të tjerash -“… Por me veprën që ka bërë profesor Xhemal Meçi, njërën nga të cilat po e promovojmë sot, ai i ngriti shkencës së Etnologjisë, vëtës së tij, Pukës e Masësisë, një përmendore. Ku me këtë promovim u jetësuan këngët e Prendush Gegës”. Ndërsa studiuesi Sefer Pasha shprehet -“ Se Prendush Gega është i jashtëzakonshëm, i bën autopsinë shoqërisë së kohës, këngët e tij janë pët tu admiruar. Poeti rapsod Prendush Gega nuk është veç i Kabashit e Pukës por i gjithë Shqipërisë”. Fjalë përshëndetëse mbajti dhe Kryetari i Qarkut Maxhid Cungu e Xhemal Shkjau. U recituan dhe vargje nga këngët e Prendush Gegës që morën mjaft duarktrokitje nga të ftuarit. Vepra dy vëllimore kushtuar rapsodit Prendush Gegës është një vlerë e shtuar për të njohur më mirë historinë e popullit shqiptar, sepse nëpërmjet këngëve është pasqyruar realiteti shqiptar në fund shek XIX dhe fillim shek XX. “Ku kënget e poetit të malësisë Prendush Gegës kishin marr jehonë që prej fushorëve të Kosovës deri në brigjet e Ardiatikut”- citoj këtu Ernest Koliqi-n. Ka shumëllojshmëri në tematikën e këngëve të Prendush Gegës, ku mbizotërojnë motivet patriotike e ngjarjeve historike, ku jepen me mjete të goditura artistike skena historike. Këta këngë shërbejnë dhe si fakte historike për periudhën delikate në të cilën kalonte Shqipërisë. Nga ana artistike, menjanohen detajet e panevojshme, duke u përqëndruar tek dinamizmi i vargut duke shprehur thelbsoren e asaj që dëshiron te transmetoj. Përdorimi i dialogut e monologut si dhe mjaft figurave letrare vihen re dukshëm. Kënget e Prendush Gegës i janë kushtuar figurave si : Halil Musës, Bajram Currit, Pal Marashit, Sali Tahirit, Sadik Hoxha, Ismail Arifi etj. Apo, dhe ngjarjeve si : Lufta e Shkodrës, Lufta e Fletit, duke vlersuar Lajthizën e Malziun, rapsodit ja brenin shpirtin dhe gjëndja nën sundimin turk të Shqipërisë, ku për Rrethimin e Shkodrës nga serbo-malazezët në 1913 thur vargjet: “Esat Pasha u mustak i zi
Po ban fjalë me Mal të Zi
Hiq ket punë s’ta za trimni
Po m’rrethove me Serbi
Hiq pa gjak s’ke mujt me hi
m’merr me t’keq e m’merr me zi
Kullot robin si baktin
Si baktin qi kullot barin
Hej medet si i bahet hallit
Se na u sos mishi i kalit
Njiqind grosh s’i gjindet oka
Krajl Nikolla krye lopa
Nuk po din ça ban europa
Veç po ndez Shkodrën me topa
Po e ndez e te e ka shkri
Nga nji gjyle e hodh per shpi
Ka vra gra e ka vra fmi
Ka qart kish e ka qart xhami”. Dhe në rastin kur në vitin 1903 në Iballë u ndërtua shkolla e re , kundër vullnetit turk, Prendushi thuri vargjet: “Na bajmë shkollën e bajmë saraje, sa për Turkun s’kemi gajle”. Kjo shkollë u ndërtua nga populli i zonës, ku dha ndihmesë dhe Dom Ndre Mjeda me tekste shkollore si dhe mësuesi i parë i kësaj shkolle Kolë Zezaj. Këngët e Prendush Gegës u bën model për “këngtorët” pra shkollat e rapsodisë të mëvoshme. Mjaft përsonalitet të botës Shqiptare apo dhe bashkëkohës kanë dhënë vleresime për Prendush Gegën si Lazër Shantoja, Gjon Karma, Migjeni, Lazër Radi, Prof. Ernest Koliqi, Prof. dr Mark Tirta, Prof. dr. Kahreman Ulqini etj. Vlersimet për Prendush Gegën janë realizuar në mjaft raste dhe në sesione shkencore kushtuar rapsodit pukjan. Vëllimi i dytë kushtuar Prendush Gegës përmban vlerësimet për rapsodin nga personalitet të shkencës e historisë, sesionet shkencore që janë relizuar për të, kujtime e se si e kujtojnë bashkëkohësit e tij. Fjalen e mbylljes e mbajti autori Xhemal Meçi, që falenderoi të pranishmit për pjesëmarrjen, si dhe u ndal tek rëndësia e zhvillimit të promovimit në Shkodër. Duke saktësuar se zgjedhja e Shkodrës nuk ishte rastësore por e qëllimshme, sepse më së tepërmi u vlersua në Shkodër dhe u nxorr në pah Prendush Gega dhe këngët e tij, duke qënë se në këngët e Prendushit zinte një vënd të rëndësishëm ky qytet dhe ngjarjet që po ndodhnin në atë kohë të vështirë. Aq më tepër që luftoj sëbashku me pukjan të tjerë në rrethimin e Shkodrës, studiuesi i mirënjohur Z. Meçi recitoi vargun e Prendushit –“ Shkodra shkret për Shqipni po don me dek”. Pas promovimit u shtrua një koktej si dhe dreke në Grand Hotel Europa që u sponsorizua nga deputeti i Shkodrës Agron Cela. Vepra dyvëllimshme e promovuar tashmë dhe në Shkodër, është pasuri e madhe për folklorin, ku ashtu si Homeri por i maleve shqiptare, Prendushi i thuri vargje heronjëve tanë, ku krijimtaria e tij është një pasqyrim i realitetit.
Politika e Beogradit sulmon Shqipërinë përmes mercenarëve shqiptarë!
Shkruan Asllan Dibrani/
Rastin e ngritjes së flamurit etnik shqiptar mbi Beograd serbët e shfrytëzojnë si propagandë edhe në fushën diplomatike. Nga urrejtja dhe primitivizmi shekullor i tyre, Ministria serbe dhe organet zyrtare deri në kryetarin e tyre Nikoliç, tha se në fluturaken (dronin) me flamur shqiptar ka munguar vetëm eksplozivi në mënyrë që gjithçka të ndërlidhet me terrorizmin. “Është shqetësuese që ekstremistët janë duke shkruar mesazhe të urrejtjes në Manastirin e Deçanit. Gjë që nuk ka as edhe një lidhje ngritja e flamurit me ato teza të tij shoviniste. Pastaj vazhdon citojmë:Shqiptarët janë ata që shkojnë për t’iu bashkuar ISIS-it në Irak dhe Siri”, tha Nikoliç ndër të tjera. Kjo politike që po shfrytëzohet nga qeveria serbe në këto dite dramatike pas eksesit në Studionin e Beogradit , po krijohet një huti nga se vet organet shtetërore të Kosovës dhe të Shqipërisë e deshën atë gjë që lejuan ekstremizmin islamik të krijoj aq hapësire në trojet tona, sa që edhe vet Departamenti Amerikan na e tërhoqi vërejtjen që disa herë. Vet Bashkësia ndërkombëtare po edhe ajo evropiane u prononcuan kundër këtij fenomeni aq brutal dhe antikombëtar…!!! Po ashtu ka krijuar një hamendje se çka po ndodh me shqiptarët, që me aq vrull veprojnë kundër vetvetes, kundër vlerave të veta ,kundër interesave nacionale , sa që vet Beogradi dhe shtet islamike ruse dhe greke e nxiten një gjë të tillë në prapaskenë me thikë me dy teha .Ndërsa ekzekutimin e vallëzimit drejt kësaj të keqe i mbeti qeverive shqiptare dhe të Kosovës. Shqiptarët dhe zyrtarët e tyre duhet ta luftojë këtë dukuri të tillë, një orë e ma parë qe ta heqin një barrë qe i kanë vënë vetvetes.. Të zhduket ky fenomen nga trojet tona me qellim që të demaskohet politika serbo-sllavo-greke , që janë financues dhe protagonist kryesor të realizimit të kësaj dogme në demin e shqiptarëve. Medalje në vete mbi akuzat apo edhe nxitjen e humbej se imazhit kombëtar prej këtyre mercenareve islamik që janë bërë mashë e dreqit e të birit vetëm jo në interesin e kombit shqiptar, por mish i egër në trupin e shendosh të shqiptarëve… Që serbët po e shfrytëzojnë si poteza në interesin e Serbisë dhe në dëm të shqiptarëve ajo s’ka dilemë ,po përsëritet edhe përmes diplomateve nëpër botë. Shqiptarë është koha që mos të merreni me injorancë dhe mos bini në kurthat serbo-ruso -greke. Ndalni fondet e tyre nga Serbia , Rusia , Turqia dhe vendet islamike në financën e ekstremizmit fetar islam nga e cila dinakëria sllave dhe propaganda e tyre, po na kushton si komb dhe popull negativ ,i pa kulturë i pa integritet të pa emancipuar dhe ma në fund edhe po na epet epiteti si terroristë.
“NGA KËMBËT BORROVIQ, NGA MENDJA EKSIQ (MANGËT)!?“
… “Mendimi shqiptar lindi me kandil, u ndërtua nga atdhetarët me fener dhe sot po vdes me qiri”…, ndërkaq Kosova u ndërtua me gjakun e martirëve të saj dhe jo nga parti-të politike ekzistuese. Ajo nuk do vdesë!/
Nga Fadil LUSHI/Tetove/
Është një refren i një kënge të vjetër qytetare, ku pos të tjerash thuhet: “Kush m’i qan hallet e mia…, bini ju moj dajre bini, juve hallin moj nuk ma dini…, e mos qaj e mos qaj, të kam shpirt moj, të kam xhan!”. Kjo këngë rrallë dëgjohet dhe nëse “i shkon” dikujt në vesh, atëherë shkon në veshin e atyre që “hiqen” paksa të moshuar apo janë “jashtë moshës mendore!”. Kjo këndohet gjithandej ku jetojnë shqiptarë, qofshin ata jugorë, veriorë, “shqiptarë maqedoncë, kosovarë, luginas dhe malazias”, të krishterë, ortodoksë, myslimanë, gegë, toskë, fukarenj, të dashuruar a edhe të dëshpëruar. Secili e këndon në dialektin dhe zhargonin e vet, qoftë ai të jetë amator a profesional. Këtë këngë, dikur moti e këndonin edhe të burgosurit politikë shqiptarë në “Petrova Rupa” të Goli Otokut famëkeq…, ata paksa ndryshonin ca fjalë të refrenit dhe thoshin: “kush i qan hallet e fëmijëve tanë!?”… Këto refrene i donte edhe arabaxhiu i mirë dhe i respektuar i mëhallës sonë. Se i kishte për shpirt këto refrene arabaxhiu, e dimë vetëm ne që e njihnim nga afër. Sot, kohë pas kohe, këtë këngë e “parapëlqejnë” edhe nipërit e ish-politikanëve të lartë komunistë si dhe ata stërnipërit e spahinjve që u shërbenin bejlerëve dhe pashallarëve. Sot, këtu pari duken ca pasanikë “të moderuar” që nuk e kanë “për qejf” këtë këngë, për faktin se punët i kanë në “terezi” (e çfarë “terezie” se!). Ata në vend të kësaj kënge e preferojnë atë refrenin: “Ti (pushtet, nënvizim yni) je drita e syve të mi!?”. Ne që shkruajmë këtë vështrim, nëse do ta respektojmë institucionin e mendimit ndryshe, atëherë duhet të themi se e gjithë kjo është një shije e përzgjedhjes së tyre dhe këtu nuk ka kurrgjë të keqe.
Miqtë e mi të nderuar do të pyesin me të drejtë se po ç’lidhje ka pasthirrma e këtij refreni të këngës në fjalë me shkrimin tim dhe të tjerë të tillë si ky. Para se t’u përgjigjem (nëse nuk harroj t’ua kthej “xhevapin”), më duhet të parashtroj një paragraf të ndërtuar nga një komunikim mes dy zonjushash, diku në kufirin shqiptaro-shqiptar…, një “llaf muhabet” që edhe sot e kësaj dite të Perëndisë nuk më “ik a nuk më del nga fiqiri!?”. Një zonjushë nga jugu i Shqipërisë, që ishte shumë e bukur dhe me take të larta, por që në fakt ishte e papërmbajtur, me veshët e mi dëgjova kur një tetovares i tha: “…, që ti nuk je shqiptare, por maqedonce…, dhe kështu siç e mban të folmen (aludonte në idiolektin e saj) tënde vetëm një dreq i mallkuar mund ta kuptojë!?”. Tetovarja e mençur nuk iu përgjigj, jo se i mungonte “hazër- xhevapi!?”, por pse kishte nxjerrë përfundimin se kjo “jugorja”, lëre që nuk kishte fare “haber” për të folmet krahinore por njëkohësisht dukej si një “lopë e gjallë komuniste!?”. Ndoshta kjo “budallaqe” ishte në të “drejtë”, sepse nuk kishte njohuri për faktin se ne jemi një komb me dy dialekte dhe shumë të tjera sociolekte, me një gjuhë standarde, me një kulturë, me dy shtete, me dy kuvende popullore, me dy “vezirë e nënvezirë”, me dy presidentë, me dy “bajrakë” (njëri me shqiponjë dykrenore), me dy himne, me shumë parti politike, me kushedi sa e sa të përzgjedhur të popullit, “me shtatë palë inate homerike “ si dhe me pesë shtëpi, tri prej të cilave i mbajmë me qira.
Në vazhdim të këtij vështrimi gazete do të parashtrojmë pyetjen se a mos vallë “banda (politike) frymore” e Prishtinës (nuk) e pëlqen refrenin: “…, kush (duhet) të na i qaj hallet tona…, bini ju moj dajre bini, juve hallet nuk na i dini…, mos qani e mos qani, ju kemi shpirt, ju kemi xhan!??” A mos vallë Republika e Kosovës nuk vonohet në formimin e qeverisë së re, a mos vallë partitë politike të Republikës së Kosovës bashkë me presidenten nuk e nëpërkëmbin Kushtetutën, a mos vallë ata që e ndërtuan “ligjin themelor të shtetit, ligj ky që përcakton rendin politik dhe ekonomik e shoqëror të tij, dhe në veçanti sistemin e zgjedhjeve, organet e larta dhe lokale të pushtetit shtetëror e të administratës shtetërore” e të tjera, sot nuk dinë ta lexojnë a edhe ta interpretojnë (drejt a gabimisht) ose “për inat duan t’i ngjisin bisht të paqenë”, a mos vallë atë e lexojnë sipas rregullave të alfabetit arab, a mos vallë qëllimisht duan t’i ngjisin gjymtime të sajuara, a mos vallë, duan ta bëjnë me “paterica”, a mos vallë kjo zvarritje a ky luks nuk i shkon përshtati politikës së shovinizmit shtetmadh të Beogradit , a mos vallë kjo vonesë e zgjedhjes së kryeparlamentarit dhe e formimit të qeverisë nuk abuzon afatet, a mos vallë e gjithë kjo nuk e vë në dyshim cilësinë e Kushtetutës dhe detyrimet e presidencës…, a mos vallë ky ligj themelor duhet të lexohet nga gjithsecili ashtu si t’i teket dhe kur t’i teket…, a mos vallë politikanët që duan të “bëjnë pazare” me Kushtetutën dhe me detyrimet kushtetuese të presidencës, një ditë do të detyrohen ashtu pavullnetshëm të shkojnë te punëtoria e qelqpunuesit për të porositur një kornizë për të vënë “fotografinë e tyre artistike” dhe më pastaj ta varin në murin e partisë politike dhe në atë “Murin e Vajit-Ankimit” (jo të Jerusalemit)!??? Ta nëpërkëmbësh kushtetutën, është njësoj sikur “një besimtar katolik njëkohësisht të bëjë kryqin ortodoks, avdesin dhe lutjet myslimane si dhe ritet bektashiane” dhe anasjelltas…, atij dhe komuniteteve të tjera u mbetet të respektojnë fetë e njëri-tjetrit dhe asgjë tjetër.
Një ditë, një njohësi të shkëlqyeshëm të instrumenteve muzikore i parashtrova pyetjen me sa vijon: A mund të ekzekutohet gajdja, dajrja, lodra dhe borizani bashkë me qemanen…, ma ktheu: Gjithsesi jo, sepse katër prej tyre janë shumë zhurmues dhe rrjedhimisht nuk mund të prodhojnë harmoni zërash (“politike”). Dhe, së fundi, a mos vallë politikanët e Prishtinës, me “axhamillëkun e tyre politik”, një ditë nuk do ta “aneksojnë” tërë territorin administrativ të Republikës së Kosovës (përjashto Mitrovicën e Veriut dhe Graçanicën)!??? Ndonëse në këtë kaos dhe ngërç politik nuk ka logjikë, prapëseprapë ca “politikanëbërës që hiqen për të mençur dhe për fodullë”, gjurmojnë a kërkojnë logjikën e paqenë…, kjo i vjen si ajo thënia: “Kur s’ke ara në mal, pse bën dava me çakejtë?”.
Dikur moti, kur babait tim doja t’ia tregoja “kufijtë e arës sonë të zaptuar me manaferra si dhe t’ia zbërtheja filozofinë” e një kryetitulli të një shkrimi tim, ma ktheu si me inat: a mos vallë edhe ti ke hise në të…, sikur donte të më thoshte: “edhe ti, nga mendja je eksiq (i mangët)!?”. Kishte pasur të “drejtë”, sepse nuk më “doli” ajo fjala e urtë popullore: ”Bëmë nënë të të ngjaj”…, unë “asnjëherë nuk i ngjava” Nënës Nazë në mendime. Eh, sikur ta kisha gjallë, do ta luftoja kralin! Ndjesë pastë Nëna Nazë!
“Mendimi shqiptar lindi me kandil, u ndërtua nga atdhetarët me fener dhe sot po vdes me qiri”…, ndërkaq Kosova u ndërtua me gjakun e martirëve të saj dhe jo nga parti-të politike ekzistuese. Ajo nuk do vdesë!
- « Previous Page
- 1
- …
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- …
- 54
- Next Page »