Archives for November 2014

Kur krimineli kthehet në vendin e krimit

November 10, 2014 by dgreca

Opinion nga Mr.sc. Nue Oroshi/
Krimineli Rrahman Parlloku së bashku me dy komunist Pajazit Nushi dhe Jusuf Bajraktari, disa nostalgjik te tjerë të komunizmit pansllavist dhe proserb të dëshmuar, ripushtimin e Trojeve Shqiptare e quajne clirim. Atëher shtrohet pyetja pse u dasht lufta e viteve 1998-1999 dhe përkrahja e NATO-s për ta nxjerr Kosovën nga kthetrat e pushtimit Serb, pasi qe ajo qenka cliruar para 70 vjetësh. Ajo që bije në sy ësht pjesmarrja e kriminelit Rrahman Parlloku i cili së bashku me Qeda Mijeviqin, Milladin Popoviqin,Qamil Brovinen, Svetozar Vukmanoviq Tempon,Fadil Hoxhen, Aleksander Rankoviqin, Ali Shukriun, ndimuan në ripushtimin e Kosovës dhe rikthiminë e sërishëm nën pushtiminë serbosllav, që sode këta të mjerë e quajn „Clirim“. Dhe gjith ky shou i fallsifikimit të historis u ba me mjetët e taksapagusve Gjakovar sepse ishte nën administrimin e pionjerës komuniste më shami të kuqe në gjoks, dhe yllë të kuq komunist në ballë, Mimoza Kusari Lila, e cila tanimë i takonë një partije që ju ësht harruarë emri që nga 8 Qershori 2014 në Kosov.
Rrahman Parlloku dhe kriminelët e tjerë komunistë janë përgjegjës për vrasjen e 47.300 shqiptarëve gjatë Luftës së dytë Botërore, në të gjitha visetë etnike Shqiptare. Tani është fakt i njohur dhe i vërtetuar me argumente shkencore se Partia Komuniste e Shqipërisë si dhe Partia Komuniste e Kosovës u krijuan nga jugosllavët, apo siç thoshte atdhetari Prenk Cali në një dialog me komunistin Mehmet Shehu edhepse i zënë tradhëtisht në mes të këtyre dyve, u zhvillua ky dialog: Mehmet Shehu i thot Prenk Calit: E more Prenk Cali, të pat ardhur koha që ta mbyllje historinë me shkronja ari po t’u bëje me ne komunistat, pse veprove kështu. E vigani i Malësisë Prenk Cali i përgjigjet: Jo zotni, faji bie mbi ju komunistat, se ju u bëtë me anmikun shekullor të shqiptarit me shkaun. Këtu është për tu theksuarë fakti, se shqiptari komunist si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë i del në përkrahje sllavit komunist vetëm se e kishin të njejtën ideologji, kundër vëllait të gjuhës, gjakut dhe flamurit.
Pra, komunistët shqiptarë dhe sllavë luftojnë kundër nacionalistëve shqiptarë, meqenëse historia do fakte, atëherë për këtë bazohemi në librin e atdhetarit, Tahir Zaimi, Lidhja e II e Prizrenit dhe lufta heroike e popullit për mbrojtjen e Kosovës, Bruxelles 1964, i cili shkruan: Për me shtypë e shkatërrue fare këtë rezistencë të fortë me kryeneqësi që sapo shuhej më një anë, plaste papritmas në tjetrën, kërkohet prap kontributi i shqiptarëve të zezë, të cilët të inkuadruem në tri Brigada, njana e (V-ta) nën komandën e Shefqet Peqit dhe tjetra e (III-ta) në atë të Rrahman Parllokut, që kishte për sekretar politik Gafurr Qyqyn, vrapojnë në ndihmë të marshallit Jugosllav, i cili nuk e ndjente veten aspak në gjendje me zotnue situatën.
Brigada të cilat arrijnë më shpejt e para e nisur nga Elbasani, e tue kalue nëpër Librazhd-Klenjë-Zerqan-Peshkopi, Kalaja-Dodës në Lusen të Lumës ku i plasë pushka dhe mbas një ndeshje të përgjakshme mbetën 14 dëshmorë prej Lusne, kurse në anën tjetër vriten 180 nga efektivat e Brigadës, e cila kalon nëpër Topojan, Shishtavec dhe së andejmi në Gjemashicë-Bellushë-Prizren, prej kah në Gjakovë, Pejë e vise tjera të Kosovës, ku qëndron për një kohë prej dy vjetesh, dhe tjetra e nisun nga Shkodra, e tu kalue nëpër malet e Dukagjinit, e nëpër Malësi të Gjakovës, në Junik dhe prej andej në Pejë e vende tjera të Kosovës. Kurse, një tjetër brigadë nën komandën e Aqif Lleshit, niset nga Peshkopia e kalon në Dibër të Madhe, Kërçovë, Gostivar,Tetovë e Shkup për t’ja dorëzuar patronit-aleat viset e Maqedonisë Shqiptare.
Forcat komuniste maqedone që deri në mbarim të vitit 1944 ishin dermue e paralizue prej komandantit të fuqive nacionaliste Xhemë Has Gostivari mbasi vendi u shkel prej brigadës Shqiptare, filluen prap me u forcue e me u shtri në atë sektor, ku masakruan me qindra e mijëra shqiptarë, ndër të cilët vetëm në Tetovë 4000, në Gostivar 700, dhe në Kërqovë 500 veta. Se rexhimi komunist në Shqipëri vepronte njëtrajtshmërisht me rexhimin komunist në ish Jugosllavi dhe në bashkëpunim të plotë në luftën kundër atdhetarëve shqiptarë tregon edhe rasti i dy atdhetarëve shqiptarë, kolonel Fuad Dibrës dhe profesor Kolë Margjinit.Që të dy këta atdhetarë kishin shtetësinë shqiptare por që forcat komuniste nga Shqipëria i dorëzuan të dyt tek forcat komuniste jugosllave, dhe, ku më pas u vranë që të dy.
Profesor Kolë Margjini u arrestua nga grupet kriminele komuniste shqiptare, të cilat ia dorzuan organeve jugosllave. Gjykata e dënoi me burgim të rëndë ndërsa UDB-a e likuidoi në burgun famëkeq të Mitrovicës së Sremit, më 1949. Nuk i dihet varri se ku është gjuajtur pas likuidimit. Kolonel Fuad Dibra me 14 nëntor 1944 u shoqërua nga forcat e Brigadës së V-të të Ushtrisë Komuniste të Shqipërisë për në Tiranë ku u arrestua dhe iu dorëzua autoriteteve jugosllave.
U dënua me vdekje dhe u ekzekutua në Korishë të Prizrenit, me 9 tetor 1946, sot e asaj dite nuk i dihet varri. Gjithsejtë, sipas të dhënave të Tahir Zaimit dhe historianëve tjerë, janë vrarë nga sllavokomunistët në viset etnike Shqiptare jasht Shqipërisë Londineze 47.300 shqiptarë.Vlenë të veçohet fakti se Nacionalistët Shqiptarë, Kosovë, i kanë quajtur në shkrimet e tyre të gjitha viset shqiptare të cilat kanë mbetur jashtë shtetit shqiptar, pra përafërsisht në kufijtë etnikë të Dardanisë antike. Këtë shtrirje gjeografike e përdorë edhe atdhetari Tahir Zaimi kur jep të dhënat për vrasjen dhe masakrimin e shqiptarëve në këto krahina.
Nuk e di se si ësht ndierë krimineli Rrahman Parlloku kur vjenë e përshendetë pikërishtë në vendin që ka kryerë krime të rënda në Gjakovë dhe rrethinë, sepse ishte në krye të një brigade të III kriminele e cila me urdhëratë e serbisë dhe të rusisë vriste e priste shqiptarë atdhetarë vetëm, se e doninë të lirë atdheunë e tyre dhe të orjentuarë drejtë politikës Evropiane, aty edhe ku sod e kësaji dite ësht e orjentuar pjesa më e madhe e popullitë shqiptarë e sidomosë intelektualët Idealist. Në fundë skamë për të thën gja për këta komunista pansllavistë, që shpirtinë ja kanë falur, dreqit, djallit të mallkuaritë dhe mefistofilitë, përveqë faktitë se ky djallë ju marrtë me vete, dhe kurr emri mosë ju dëgjoftë për të gjitha ato tradhëti dhe masakra që bët mbi popullinë shqiptar.

DESHQIPTARIZIM I LETËRSISË KOMBËTARE

November 10, 2014 by dgreca

Nga Rasim BEBO/Chikago/
Ka mbërritur në shkolla një listë e re librash, të rekomanduara për bibliotekat shkollore, të cilën Ministria e Arsimit e ka publikuar më 28 Tetor. Aty janë përjashtuar “Nënë Tereza”, “Ibrahim Rugova” dhe krejt letërsia studimoree Kosovës, si dhe “De Rada”, dyqindvjetori i të cilit, kremtohet sivjet. Bordi i Ministrisë së Arsimit, i thirur në ilegalitet dhe i miratuar po ashtu pa asnjëfare trasparence e kriter, shpalli më 28 Tetor me gjuhë ultimative qëështë karakteristikë e kësaj qeverie, një liste me treqind e tetëdhjetë e pesë tituj, e cila është një sakatim i listës shumëvjeçare të miratuar nga Ministria e Arsimit, ku ishin hequr titujt e armiqve politikë dhe ishin shtuar si me sustë mjaft tituj nga shtëpite botuese. Ky është një skandal kombëtar i botuar së fundi në shtypin tonë. (Ramiz Dërmaku, “Skandal” gazeta Bota Sot, marrë nga Gazeta 55)
Gjatë këtyre dy dekadave, kupola e drejtuar nga guvernatori Janullatos, përveç qilizmës që i bëri tokës shqiptare, duke mbjellë në të vorreza të ushtarëve grekë me kufoma shqiptarësh, duke mbjellë shkolla greke, duke ndërtuar kisha të stilit grek dhe kisha me emër të shenjtorit Shën Kozma, i cili është ekzekutuar në vitin 1779 nga qeveritarët shqiptarë të kohës.
Historianët grekë, të orientuar nga kisha greke,kanë shkruar artikuj të veshur me “dinakërinë greke”, se çamët nëÇamëri (muslimanët) janë kolonë turqish dhe për këtë nuk duhen të njihen si popull shqiptar autokton. Por Qeverisja Shqiptare dhe Akademia e Shkencave kanë heshtur.Kështu erdhi si pasojëedhe deklarimi i tyre se “Çamëria nuk ekziston”. Forumet botërore e ligjëruan,sepse nuk u doli përpara nga ne, një kundër-rezolutë për Çamërinë, që të kundërshtonte rezolutën greke.
Sllavët na rrëmbejnë emrin “Maqedoni” dhe ne na quajnë ardhacakë dhe “ashkla” të mbetura gjatë kohërave. Ne duhet të kemi parasysh, “se ata që nuk kujtojne të kaluarën janë të dënuar ta përsërisin atë”, siç thotë historiani amerikan George Santajama.
Me fjalët “Shqipëri lindore”, “veri-lindore” dhe “Iliriada” i kanë zënë vëndin emrit “Maqedoni”, emër i vjetër mbi katërmijëvjeçar.” A është kjo normale? Ndërsa fshatrat e Strugës, vendosin në Strugë pllakatën përkujtimore pas njëqind vjetëve të “kryengritjes Maqedono-Shqiptare” kundër okupatorit serb. Tëkuptojmë këtë rast, “maqedonët” janë sllavët e Maqedonisë dhe këta u bashkuan me shqiptarët, gjoja luftuan kundër serbëve. Sa gënjeshtër e hapur. A ka ndodhur ndonjëherë që sllavo-maqedonët të luftojnë kundër sllavo-serbëve?
Historiani Maqedon Andonov Polianski e quan popullatën sllave në Maqedoni “maqedonas”, kur ata kanë ardhur një mijë vjet pas Aleksandrit të madh të Maqedonisë. Kur e pyesim për këtë, ai thotë, ne me të vërtetë kemi ardhur shekuj më vonë, por kur erdhëm në Maqedoni ne jemi maqedonas. Kështu grekët mohuan Çamërine dhe sllavët përvetësuan emrin maqedon dhe uzurpuan pushtetin. Ndërsa qeveria dhe Akademia e Shkencave vazhdojnë në përkrahje të deshqiptarizimit, kjo është një fatkesi e madhe.
Personaliteti shqiptaro-amerikan, zoti dhe zonja Dioguardi deklaruan se historiani grek Nikolas Stavros ka thënë: “futja në dorë e kishës shqiptare është fitorja më e madhe e jona në Shqipëri në shekullin e njezetë”. Kjo deklaratë e historianit grek, tingëllon tepër poshtëruese për nderin dhe për dinjitetin e Rrepublikës së Shqipërise, dhe më tej. Janullatosi ka deklaruar në gazetën greke “Kathemerini”: “Nuk e kuptoj idenë e shqiptarëve që feja e shqiptarit ështëshqiptaria, këtë tezë do ta luftojmë duke dalë hapur kundër rilindjes kombëtare shqiptare”. (nga Eshref Ymeri)
Qeveria Shqiptare dhe Akademia e Shkencave Shqiptare, e perforcuan mendimin e Janullatosit, per te zhdukur të gjithë mendimin shqiptar me të gjithë perfaqësuesit e vet, duke nisur me Branko Merxhanin e duke vijuar me Mehdi Frashërin, Mithat Frashërin, Mustafa Krujën, Ernest Koliqin, Gjergj Fishtën e Anton Harapin. Këta e mbushën me antizogizëm dhe antinacionalizëm. Po kështu albanologu At Zef Valentini është fshirënë mënyrë metodike nga lista e vjetër. Hakmarrja është shekullore dhe të njëjtin fat kanë pësuar edhe kujtimet e papërseritshme tëAt Zef Pëllumit, “Nder i Kombit” të vlerësuara edhe me “Penën e Artë” nga MTKRS-ja, vetëm se këto shënime janë shpluhurosur prej kohës.
Mungesa e krejt të ashtuquajturit neoshqiptarizëm, pason goditjen si me sopatë të gjithë mendimit shqiptar para luftës së II botërore dhe ështënjë krasitje e gabuar, në listën e re të qeverisë së Edi Ramës, mungesa në listë e krijimtarisë së Ibrahim Rugovës, Azem Shkrelit, Ali Podrimjes e Eqerem Kryeziut. Nuk është një harrese në kuptimin e mirfilltë të fjalës, pasi librat e tyre kanëqenë rregullisht në të gjitha listat e Ministrisë së Arsimit që nga viti 2006, por është një qëndrimi i turpshëm, për të cilin anëtaret e bordit duhen te skuqen dhe Ministria duhet te nxjerrë përgjegjësitë e vërteta të këtij sakrilegji. Kështu është sakatuar prejlistës së botimit,me një të rënë të lapsit,krejt botimi i shqiptarëve të Kosovës.
Voluntarizmi për sakatimin e listës së vjetër rekomanduese, ka goditur kryesisht qëndrimet perëndimore të shqiptarëve, ndërkohë që shtesat e reja, janë thellësisht riciklime tëopinioneve bolshevike, të viteve të shkuara në të ashtuquajturat “studime të reja shqiptare”. Serish si shpëtojmë dot krahasimit, kur qëmtojmë se në listëështë shtuar një studim për Skënderbeun i gazetarit Virgjil Kule dhe jo studimi i Aurel Plasarit,ku përfshihen edhe studime për Kutelin e Camajn, janë fshirë njësoj sic janë fshirë edhe tituj e perfshirë në kolanën “Inteligenda”.
Mungesa ulëritëse e listës, e cila shkon fiks sipas historikut të mungesave tëçfarëdollojshme të kryeministrit Edi Rama, është mungesa e çfarëdolloj libri të shenjtores shqiptare Nënë Tereza. Libra të pafund në shqip, të shkruar nga studiues, poetë e historian janë rrëzuar, ndërkohë që në shqip janë botuar prej vitesh edhe cikli i poezive të nënë Terezës, e cila gjithashtu po provon censurën e re të mirditores Lindita Nikolla.Kjo censure orientale,është përdorur edhe për librat në shqip të Atit të Shenjtë Benedikti XVI, apo historianit hebre më i njohur i shekullit XXI Simon Sebag Montefiore.
Nuk dihet ende si qëndron e vërteta, pasi ministria, s’ka dalë formalisht me shkresën e vet me firmë e vulë qe u ka nisur drejtorive rajonale në rrethe, por thirrja mbetet që sa më shpejt lista të miratohet, qoftë edhe vetëm me klientelën e lartpërmendur të mazhorancës. Nuk ka asnjë problem që librat e Jorgo Bules, Rudina Xhunges, Arben Putos, Shaban Sinanit e Floresha Dados shkojnëpreferencialisht në shkollat tona nëntëvjecare e të mesme, dhe NënëTereza, Jeronim De Rada, Branko Merxhani, Ibrahim Rugova, Ali Podrimja dhe At Zef Pëllumbi sërish censurohen.
Duhet përcaktuar fajtori për sakrilegjin e 28 Tetorit e po ashtu duhet zyrtarizuar edhe bllokimi i 30 Tetorit. Ministria Lindita Nikolla, duhet të gjejë fajtorin, nëse nuk do të konsiderohet vetë fajtore për sakatimin e listës së vjetër dhe harresat e tmerrshme të De Radës, Nënë Terezës e Ibrahim Rugovës. Kurse Edi Rama, i cili pati kohë gjatë tetë viteve të opozitës, të bënte lojën e peshtirë të përshtyrjes së botuesve, kur ata s’ishin në grigjen e tij, tani ka detyrimin të denoncojë listën e të kthejë në shinat e një tradite pozitive, e cila synon arsimin kombëtar dhe jo arsimin partiak enverist. (me shkurtime nga Redaksia 5/11/2014).
Rasim Bebo Tiranë 10 nentor 2014

MANIA E ARTIKUJVE

November 10, 2014 by dgreca

NGA BAHRI OMARI/*
Shqiptarët e Amerikës kanë maninë të shkruajnë artikuj nëpër gazeta dhe e shkojnë çdo kufi me këtë mani. Sicili që ka zënë të mësonjë Abecenë, ndjen fuqi në vete të shkruajë një artikull, qoftë për politikë, qoftë për kritikë. Pas eksperiencës që kemi patur, afro këto dy vjet, nuk mundim të ndajmë më tepër se 40-50 veta që t’ua zërë dora pëndën dhe të dinë se ç’shkruajnë.
Shkrimi me fjalimet ndryshon tepër; shumë dinë të fjalosen bukur, po nuk dinë të shkruajnë. Gjithashtu ka shkrimtarë mjaft të lartër që nuk flasin dot si shkruajnë. Po shqiptarët nuk i ndajnë këto gjëra dhe duan të gjithë të bëhen artikullshkronjës.
Një shkrimtar duhet të marrë para sysh vështirësinë e asaj që do të shkruajë. Duhet të dijë si niset dhe si përfundohet një artikull.
Dimë njerës që e kanë prerë të marrët e gazetës sepse nuk ia botoj Redaktori artikullin.
Munt të themi që artikullshkronjësia është bërë sëmundje nër ne, dhe shumë shqiptarë kanë idenë që pajtimin e tyre në gazeta e japin që të kenë të drejtë të shkruajnë. Shtypi përkrahet si vegël përparimtare, si gjë e cila mpron të drejtat e kombit dhe jo për një ide aq foshnjarake.
Kjo mani i bën shqiptarët t’i përsëritin artikujt mi një themë. Po kjo bëhet kur i zoti i artikullit të dytë kërkon ta zhvillojë çështjen ca më mirë, ose ta gjykojë nga një pikëpamje tjatër.
Sikur t’i marrim t’i studiojmë festimet e ditërave të shënuara dhe t’i kqyrim raportet që vinë nga kollonitë, shumë pak ndryshim do gjejmë nga njëri te tjatri. Gjithashtu mi lëvizjen e grekomanëve, nuk do gjejmë nonjë mendim të ri, gjithë përsëritet e para, me një mënyrë që e velin njerinë fare.
Në çdo gjë ka një mënyrë, ka një rijësim (nouveauté) e cila bëhet me qëllim të mos e mërzitë njerëzinë. Kur do shkruajmë gjësendi, të përpiqemi t’u servirim nonjë gjë të re këndonjësve që t’u heqim vrejtjen ta këndojnë atë që shkruajmë. Artikuj që shkruajnë shqiptarët e këtushmë – përveç disa të pakëve – janë ja personale, ja për grekomanët, ja për fillimin e nonjë shoqërie. Shumë të pakë janë ata që mundin të shkruajnë gjëra mi thema të përgjithëshme.
Le të heqim dorë nga mani e artikujve se nuk u japëm rast atyre që dinë ta ndritojnë gjëndjen me shkrime të vyera. Duhet ta përkrahim shtypin jo për të botuar artikuj, po si vegël përparimtare të qytetërimit.
Botoi, DIELLI,4 janar 1917

Kampet e internimit-Tepelenë, rrëfimet e të burgosurve politikë

November 10, 2014 by dgreca

Ish Kampi i Internimit të Tepelenës është kthyer së fundi në qëndër të vëmendjes pasi qindra vetë kanë humbur jetën, ndërkohe qe personat e mbijetuar janë mbledhur së bashku me rastin e botimit të vëllimit të tretë të “Fjalorit enciklopedik të viktimave të komunizmit”. Sipas nëndrejtorit të Institutit të Studimit te Krimeve Çelo Hoxha, kampi i Tepelenës njihet si me fatkeqi për shkak të numrit të lartë të viktimave.
Në kampin e Internimit të Tepelenes qindra vetë kanë humbur jetën, ndërkohe qe personat e mbijetuar janë mbledhur së bashku me rastin e botimit të vëllimit të tretë të “Fjalorit enciklopedik të viktimave të komunizmit”. Fondacioni Konrad Adenauer në bashkëpunim me Institutin e Studimit të Krimeve kanë organizuar një konferencë të përbashkët me fokus kampet e internimit .
Sipas nëndrejtorit të Institutit të Studimit te Krimeve Çelo Hoxha, kampi i Tepelenës njihet si me fatkeqi për shkak të numrit të lartë të viktimave.
Një nga personat e internuar në kamp Lek Pervizit, ka hedhur në skicë portretet e disa bashkëvuajtsve si dëshmi e vetme të trashëguara nga kjo periudhë.
Bashkëshortja e Lekës rrëfen se ka lindur në këto kampe internimi dhe është simbol i fëmijëve të mbijetuar pasi shumë prej tyre kanë humbur jetën qe ne muajt e parë të jetës.
Në ambientet e kazeramve të dikurshme, ku strehoheshin të internuarit është improvizuar një ekspozitë me punimet e Lek Pervizit.
Kampi i Internimit në Tepelenë është cilësuar ndryshe si “Aushvici” i Shqipërisë dhe ka funksionuar nga viti 1949 deri në 1954.

Vizita e Ramës në Serbi për faqe të zezë

November 10, 2014 by dgreca

Nga Shenasi RAMA/
Komenti dhe pershtypja e pare qe te vjen ndermend eshte se vizita ishte tejet e tensionuar dhe jo e frutshme.
Gjendja ne Beograd ishte si gjendje lufte, ishte dite pushimi ne Serbi, dhe nen fjalet e perhapura te atentateve, u mundesua ky simbolizem me ngarkese tejet negative nacionaliste shoviniste.
Rruget nga aeroporti ne Pallatin Serbija ishin pa njerez, protokolli u respektua, takimi u be, dhe secili politikan tha ate qe iu duhej thene kombeve e popujve te vet ne konferencen per shtyp, tamam si nje teater kabuki, dhe natyrisht u nenshkruan ato marreveshje qe ishin justifikimi per takimin.
Te dy palet mund te shkojne tek njerezit e tyre duke thene se kjo ishte nje fitore. Vucic, se bashku me Nikolic do te thote se amabsadori Amerikan, Kirby dhe Kancelarja gjermane e kerkuan kete dhe nuk kishim cfare te benim ndryshe.
Edi Rama do te thote se mbrojti te drejtat e shqiptareve e foli per Kosoven dhe u sollem keshtu se gjermanet na e kerkuan kete. Me nje fjale ted y palet do te thone se bene qoken, lane duart dhe nuk e “shiten kombin e tyre” kur kane interesa te tjera per te cilat pajtohen pa medyshje sepse njera pale nuk ka ndonje dashuri per popullin e vet.
Mirepo si ne cdo loje te tille, nuk ka vetem fitimtare, por ka edhe humbes. Dhe fituesit nuk percaktohen nga konferencat per shtyp por nga arritja e qelimve qe shpesh edhe nuk permenden fare. .
Ne menyre te sterholluar, profesionale dhe pa lene shkas per interpretime qe e shohin sjelljen e tyre si shperfillese, serbet dhe paria e tyre ia arriten qe te dimensionojne viziten dhe ta paraqesin si duan ata. Thelbi doli ne marreveshjet e ne diskutimet thelbesore lidhur me infrastrukturen, pakicat, ekonomine, BE dhe mbi te gjitha Kosoven. Tani, ti marrim keto pika me radhe.
Se pari, ne lidhje me pakicat, nuk ka pakice te perfillshme serbe ne shtetin shqiptar, por ka qindramije shqiptare ne Serbi qe Kryeministri Rama as nuk i zuri ne goje, as nuk vizitoi ndonje dyqan te djegur nga ekstremistet, as takoi ndonje shqiptar te rrahur prej tyre. Megjithate duke I vene ne te njejtin nivel, Kryeministri Serb jo vetem merr ate qe nuk I perket, por edhe ve shterngesa ne ate qe mundet me kerkue shteti shqiptar ne lidhje me pakicen shqiptare ne shtetin serb qe eshte me qindramijera vete. Nuk reduktohet kjo pakice ne Presheven e nje shkolle ne Bujanovc.
Se dyti, ne lidhje infrastrukturen, dihet tashme se edhe kinezet edhe te tjeret kane planet e tyre per te ndertuar rruget e kalimet qe nisin me portet si i Shengjinit dhe shkojne deri ne Beograd, apo nga Tivari ne Beograd. Nuk eshte secret qe kryeministri shqiptar ka nenshkruar marreveshjen qe e ben portin e Shengjinit pike hyrjeje per kinezet dhe interesat e tyre dhe kalimin perms MAqedonise e deri ne Beograd project prioritar te qeverise shqiptare. Nuk eshte koridor I BE ky, por pjese e Rruges se Mendafshit kinezo-ruse.
Se treti, ne lidhje me ekonomine dihet se nuk ka pasur ndalese ndonjehere biznesi midis Tiranes e Beogradit, Zemunit e klaneve te krimit ne Tirane ne te gjtiha partite. Supermarketet, mielli serb, energjia per te cilen qeveria harxhoi 40 milione euro, bota kriminale qe I ka rrenjet deri ne krye te qeverive, trafiku I mishit te bardhe, shitja e interesave dhe e njerezve jane fakte te ditura. Ka disa shqiptare qe kane qene pararoja e ketyre interesave. Mero Baze, per shembull ia ka njerre bojen dikur ketij kryeministri dhe kryetarit te Kuvendit, dhe shume qeveritareve, dhe me pas edhe Qeverise se Sali berishes per lidhjet e tyre kriminale ekonomike e Serbine. Figura symbol eshte Damir Fazllici, por askush nuk mundet me harrue interesat e Vellezerve Karic nga Peja e te tjereve qe kane investuar si ne kosove ashtu edhe ne Shtetin shqiptar. Megjithate, duhet ta shohim njehere kete marreveshje per ta gjykuar.
Se katerti, ne lidhje me BE-ne, kryeministri rama e beri qoken, do te marre nje grusht me pare nga gjermanet, e Vucic, do te vazhdoje te punoje ne politiken e shtetit serb qe sheh prioritare Rusine dhe marredheniet pansllaviste, ortodokse. Mirepo BE eshte halve e ftohte. As ne nuk jemi europiane, as serbet nuk jane, edhe pse mburren, si e tregon ai monumenti ne Kragujevac se kane shpikur pirunin…. Ne ende jemi ne procesin e shperberjes se perandorise otomane dhe sillemi si ne kohen e asaj perandorie. Keta tanet sillen si jenicere qe duan nje kocke e nje zot me iu sherbye dhe shesin kombin e vet, Serbet sillen me dinakeri e duke u mbeshtetur ne besnikerine qorre te popullit te vet, sipas parimit te njohur te Nikolla Pashiqit.
Dhe ne fund nje gje interesante, mundesia e ndarjes se Kosoves dhe diskutimi per te. Nuk ka pune Edi Rama me kerkue nga Serbet Kosoven, si ka ardhe puna duhet me kerkue Kosova shqiperine prej grekeve e Jenicereve. Megjithate, duke e njohur mendesine e tyre, them se nuk ishte e rastit pllakata qe serbet e Kosoves presin Vucic si kryeministrin e tyre ne Dhjetor… Jo me I dhane kredit Hashim Thacit, sepse nuk e meriton, por ky takim ma ka perforcuar shume bindjen se nga marria apo nga urtia, ka qene nje gje e mire qe shqiptaret e Kosoves nuk kane qeveri, sepse kush po don me e nda Kosoven nuk po din me ke me fole, pavaresisht presioneve qe po bahen mbi ta.
Se pesti, reflektimi i kesaj vizite ne te dy makinat e propagandes te kontrolluara nga parite respektive eshte tejet domethenes. Ate qe sheh ne Tirane nuk e sheh ne Beograd. Ja tani serbet nxoren Edi Ramen duke u perkulur paksa me shume se duhet para flamurit serb, foton e nje pjestari te delegacionit duke bete selfie me flamuret shqiptare e serbe (qe tregon se cfare kalamanesh kemi ne delegacion), rruget bosh, dhe pllakatet ne komunat serbe ne Kosove qe e tregojne hapur agjenden me Serbine. Dhe me e bukura eshte se Vucic thote “pakicat jane ura bashkepunimi” dhe do te shkojme drejt Europes nepermjet infrastruktures” dhe se Rama nuk ka pune me Kosoven (e Metohine per Serbet) tamam si e pata parashikuar edhe ne shkrimin e me parshem dhe nenteksti eshte i qarte…
Ashtu si edhe e pata parashikuar ketu tek RRETHI I FERRIT edhe kjo vizite doli per faqe te zeze. Tani cdo detaj po merr nje rendesi simbolike dhe ogurzeze, qe nga perkulja pak e tepert e Edi Rames para flamurit serb, tek vendosja e flamureve ne takim tek rruget bosh, dhe policia e tepert, tek mungesa e dhenies se celesave te Beogradit, ndryshimet me viziten ne Presheve, sjellja ne konferencen per shtyp, mesazhet qe u percollen e deri ngrirja e ketyre dy politikaneve qe e dine se kjo ishte nje vizite e deshtuar pa filluar. por ana e mire eshte se tani paria e Tiranes nuk kendon dot me bratsvo-jedinstva, apo fraternite-unite, apo Europa uber alles. Dhe ana e keqe eshte se shqiptaret me ne fund do te fillojne ta kuptojne se internacionalizmi, pavaresisht ne formen qe vjen, qofte ajo e internacionalizmit proletar apo kjo e kozmopolitanizmit capitalist eshte rruga e gabuar. Kush mendon se i zgjidh punet duke e perkedhelur gjarperin e ka gabim. Dhe si ka thane edhe Prof. Dr. Gjergj Mullaga, filozofi popullor, kush e ka dreqin komshi, duhet me prite gjithcka te keqe prej tij e “fundi dalte hajer.”
*Ky shkrim u publikua nga Shenasi Rama në blogun e tij Rrethi i Ferrit.Shenasi Rama ka qenë zëdhënësi dhe këshilltari Politik i i UCK-se, sot është profesor në Nju York University