Archives for December 2014

Mediat sociale dhe lufta psikologjike

December 21, 2014 by dgreca

Nga Aurel Dasareti, USA/
Propaganda është manipulim i qëllimshëm i emocioneve dhe mendimeve të njerëzve për të bindur ata të besojnë ose të bëjnë gjëra të caktuara.
***
Bindjet fundamentaliste janë më të lehta për t`u përligjur me argumente racionale, por ato kanë forcë tërheqëse emocionale më të madhe pikërisht sepse janë më primitive.
Kur përmendim fundamentalizmin, shpesh mendojmë për fundamentalizmin islamik, por ne jemi dëshmitarë të ringjalljes së prirjeve fundamentaliste në mbarë bllokun ish komunist e më gjerë. Këto prirje kanë bashkë elemente kombëtare dhe fetare. Ato nuk kanë ideologji të shtjelluara dhe plotësisht të zhvilluara – por e marrin frymëzimin nga e kaluara e turbullt. Me shembjen e komunizmit, lufta midis koncepteve të shoqërisë së hapur dhe shoqërisë së mbyllur nuk ka përfunduar. Ajo vetëm se ka marrë një formë tjetër. Asaj mënyre të menduarit, që aktualisht lidhet me konceptin e shoqërisë së mbyllur, ndofta i shkon më mirë cilësimi tradicional se dogmatik. Në rastin e fundamentalizmit islamik ky formulim tashmë është kryer. Edhe në rastin e fundamentalizmit grek, serb, “maqedon” e rus formulimet janë të kryera…
***
Zhvillimi i mediave masive moderne ka çuar në përhapjen e dezinformatave, propagandës…
Mediat sociale janë shumë të rëndësishme në fushatat e tilla de-stabilizuese. Këto teknika ishin dhe janë duke u përdorur me aftësi të madhe në Shqipëri, kundër Shqipërisë, në favor të Greqisë, Serbisë, Turqisë…(Kur them “Shqipëri” mendoj për gjithë trojet shqiptare).
Të përqendrohem në rrezikun e madh të politikës greke ndaj vendit tonë e cila me dorën e zgjatur të saj, agjentit, uzurpuesit të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare ateistit dhe mumies të nxjerr nga sarkofagu, qoftëlargut Anastas Janullatos, synon tjetërsimin e shqiptarëve të besimit ortodoks dhe lojën me zjarr me trojet tona në “verio-epir”. Ky kancer prej “prifti” kujdeset të sigurojë që anëtarët, këshilltarët dhe kontaktet e tij që ia mbajnë “topat” me duar, si për shembull Vangjel Dule, Pirro Prifti…të jenë në rrjet.
Ashtu që lufta psikologjike nëpërmjet mediave sociale është e qartë. Dhe të jeni të sigurt se përhapja e mesazheve antishqiptare (në favor të grekëve) është ultra-ngjitëse…
***
Propaganda në maskim
Propaganda është një formë efektive e komunikimit që përdoret për të promovuar agjendat e fshehura.
Manipulon masat
Propaganda në praktik është përdorur si një term për veprimtarinë misionare.
Në vitet 1940, nocioni i “propagandës” ishte në mënyrë të qartë negativ, dhe propaganda u zëvendësua me termin më neutral si: bindje, komunikim dhe informacion.
Qëllimi i propagandës së kohës tonë ende është për të kontrolluar të menduarit dhe sjelljen e audiencës (publikut).
Dërguesi i propagandës nuk është i lidhur nga e mira dhe e keqja, e drejta dhe e gabuara; luan lirisht në emocione dhe paragjykime. Një shpërndarje e balancuar e gënjeshtrës dhe të vërtetës mund të jetë më efektive se objektiviteti dhe përfaqësime të sakta për të bindur – atëherë dhe atje.
***
Pesë argumente të rreme:
Propaganda thjesht mund përkufizohet si manipulim elite e masave të pashkolluara.
Unë kam përgatit një përkufizim ku fokusi është mbi propagandën me program të fshehur të dyfishtë, si në aspektin e mjeteve ashtu dhe qëllimeve. Ai që i hynë propagandës, posedon gatishmërinë dhe aftësinë për të aktivizuar emocionet dhe paragjykimet në arritjen e objektivave psikologjike dhe jo atyre logjike. Në studimet e mia kam identifikuar pesë lloje të ndryshme të argumenteve të rreme të përdorura në propagandën:
Merrni njeriun në vend të topit: Argumenti më i famshëm i rremë bazohet në sulm personal dhe jo për të diskutuar mbi çështjen.
Një tjetër variant është, mbi të gjitha, lojë për galeri, për të arritur mbështetje dhe miratim populist.
Një lloj i tretë është duke luajtur kinse i vjen keq për ne, dhe në të njëjtën kohë të kërkojë simpatinë dhe mbështetjen që na takon.
Një teknikë e katërt është që të luajë në pozicionin e pushtetit me apel për kërcënime, frikë dhe autoritet që ligjërisht mund të detyrojë zgjidhje
Versioni i pestë i argumentimeve të rreme konsiston në paraqitjen e pretendimit si e vërtetë sepse nuk është provuar se është i rremë. Ose padia mund të paraqitet si e rreme nëse nuk është vërtetuar se ajo është e vërtetë.
***
Natyra e propagandës
Qëllimi i propagandës është menaxhimi dhe kontrolli i besimit dhe sjelljes. Të largoj vëmendjen e opinionit nga gabimet në informim dhe arsyetim. Propagandistët përdorin paragjykimet dhe dezinformatat për të krijuar besime të reja për çështjet, si për shembull duke luajtur në neveri për të vërtetat e caktuara ose në mbështetjet fanatike për iluzionet e caktuara.
Propaganda kombinon: argumentim dhe aktivizimin e emocioneve. Kur emocionet dhe paragjykimet aktivizohen, qëllimi është për të parandaluar reflektimin për sa i përket dëshmive – një rezultat i synuar me argumente të rreme.
Faktet dhe trillimet përzien në një mënyrë të sofistikuar. Një propagandist kujdeset të siguron ato elemente faktike që i japin besim propagandistit para se në kuzhinën e tij të gatuaj informata të rreme dhe deformime (shtrembërime) që marrësi (dëgjuesi, lexuesi) i konsideron të besueshme.
Propagandisti i tregon si të parëndësishme gabimet e veta, ndërsa faji dhe përgjegjësia hidhet mbi të tjerët. Propaganda duhet të jetë e lehtë, në stilin bardhë/zi.
Njerëzit me rolet – veçanërisht në aparatin publik ose “Shtëpinë e Zotit” (si mumia Janullatos) – të lidhur me besimin dhe lehtë-besim, i kanë kualifikimet më të mira për të mashtruar tufën e zakonshme. Dhe, kjo ndodh në një cilësi zyrtare, ose në mënyrë të tërthortë përmes njerëzve prapa skenave.
***
Jemi dëshmitarë të ngjarjeve dramatike që kanë kapluar vendin. Anarkia, me të vërtetë mungesa e kontrollit, shoqëri pa ligje pa kontrollin e qeverisë. Mungesa e çfarëdo forme të autoritetit politik dhe/ose të hierarkisë sociale. Papunësia. Varfëria e skajshme. Ikja masive e rinisë në Perëndim. Vrasjet. Hakmarrjet primitive ndaj familjarëve të pafajshëm. Çrregullim politik dhe konfuzion. Mungesa e parimeve udhëzuese, për shembull, standardet e përbashkëta dhe objektivat. Prandaj domosdoshmërish të ndërgjegjësohemi. Nuk është e vështirë për të jetuar nën një mot të vështirë kur ju keni rroba të mira me vete.
Unë nuk jam duke shkuar në shtëpi që të shtrihem në kauç me orë të tëra. Unë shqetësohem nga një stil pasiv jetësor dhe jam i lumtur kur ushtroj kondicionin, forcën, shkathtësitë luftarake. Kjo nuk është në lidhje me paratë. Unë dua të fitojë diçka dhe të jap një kontribut për Kombin tim dhe Tokën e Shenjtë të gjyshërve të mi. Nëse edhe unë kontribuoj që të ngre çështjen kombëtare vetëm 1%, mund të jetë e mjaftueshme për të fituar. Unë nuk jam më një nxënës, dhe do të mundohem që të jem një shembull i mirë veçanërisht për fëmijët e mi… “Unë jam krenar për vendin prej nga vij, ky është mesazhi që unë do të jap ty” – më thoshte gjyshi im.

*Ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Nga eksperienca e studentit kosovar ne SHBA

December 21, 2014 by dgreca

Nga Merlinda Tahiri/
Fotografia eshte vetem njera forme e shperfaqjes se momenteve tona jetesore. Por nuk dua ta le me kaq ndjenjen e bukur te perjetuar dy jave radhazi.
Edhe sikur ta imagjinoja, nuk do te mund te ishte me e kompletuar se realiteti qe perjetova dy jave ne Washington DC, gjersa ndoqa “Washington Winter School” ne Trinity University, organizuar nga “Bislimi Group Foundation ” gjegjesisht profesor Faton Bislimi.
Dikush mund te thote se zhvillimi kapitalist amerikan me ka lene gojehapur. Dicka nga kjo edhe eshte e vertete. Por, ka shume me shume se kaq.
Jo e gjithe bukuria e ketij vendi pasqyrohet ne ndertesat dhe infrastrukturen e saj moderne. Kjo eshte vetem njera ane e saj e bukur. Ana tjeter eshte deshmia e arritjes se kombit ne krijimin e kulminacionit magjik; ate te butesise, dashurise dhe humanizmit – Njeriut.
Njeriut – qytetarit te rendomte dhe atij politikberes.
Tani, e kuptoj medyshjen tuaj te lidhshmerise ndermjet njeriut te bute, te dashur dhe humanist me politikberesin kosovar pershembull. Edhe une i bashkengjitem medyshjes suaj.
Nga takimet qe kishim me disa sosh, realisht kuptova ekzistencen e lidhjes se fuqishme te ketyre elementeve njerezor ne vete politikberesin amerikan. Edhe te atyre shqiptare qe jane formuar dhe veprojne atje, e qe nuk jane pak.
Takimet tona me diplomatet amerikane te aranzhuara per 15 minuta zakonisht zgjatesishin deri ne 1 ore. Nga ketu kuptoja rendesine e studentit dhe dashamiresine qe shprehnin me rastin e takimit.
Nga takimet e shumta qe kishim sikurse me Ish sekretaren e shtetit znj. Albright, senatorin nga Arizona Z.Flake, Zv. Ambasadoren e BE-se ne Washington Znj.Hehlen, Konsullen e Shqiperise Znj. Nesho dhe Ambasadoren e Shqiperise Znj. Toska, do ta mbaj gjate ne mendje takimin me ish kongresistin republikan Joseph DioGuardi dhe ate per disa arsye:
1.Te jesh zeri i shqiptareve per njezet vite me radhe ne SHBA per arritjen e lirise dhe pavaresise se tyre dhe te ndjesh se ende misioni nuk ka perfunduar edhe pse ne moshe te shtyer, do te thote vullnet dhe dashuri e madhe per kete vend.
2.Te flasesh me gjuhen e butesise dhe ngrohtesise per vendin dhe popullin deri ne ate mase sa syte here pas here mbusheshin lote, do te thote te jesh njeri me zemer te madhe.
I tille eshte me te vertete DioGuardi – Njeri me zemer te madhe.
Duke u rikthyer ne kohe dhe duke pare vepren e tij te vlefshme dhe kontributin e tij, nuk mund te ndahesha nga ai pa i thene se: “Me te veretete i ngjante babait te mire te kombit”.
Nga modestia e tij e madhe, e pash qe trupi iu kerrus.
Ndersa ne, dikush ne heshtje e dikush me ze, shprehnim falenderimin tone per perpjekjet e tij te vazhdueshme ne ceshtjen shqiptare dhe per te qenurit zeri i pare i lobit shqiptar ne SHBA.

Po ambasada e Kosoves ne Washington? Cfare ben? Lobon? Krijon lidhje te reja me institucionet ne SHBA? Implementon projekte?
Asnjehere nuk e morem vesh.
Takimin e pare qe uruam ta kishim ishte pikerisht me Ambasadorin e Kosoves ne ShBA.
Do shkonim ne shtepine tone – thonim ne. Por ja qe shtepija jone nuk na ktheu pergjigje per dy jave te tera. Edhe atehere kur te gjithe diplomatet nderkombetare caktuan takimet, ne ishim ne pritje te pergjigjes se ambasadorit tone, i cili nuk mirrte mundin te na kthente qofte edhe pergjigjen negative.
Me ne fund na ftoi ne takim. E beri dy dite para se te ktheheshim ne Kosove. E beri sa per ta bere. Sic behen edhe te gjitha punet tjera ne Kosoves. Sa per t’i bere.
Per te mos komentuar me shume mbi takimin nga I cili morem vetem pergjigje “biznesore” ajo cfare na cuditi te gjitheve, ishte mungesa e flamurit ne ambasade.
Mungonte flamuri i Kosoves ne Ambasaden e Kosoves ne Washington.
Edhe ne foton tone te perbashket mungon flamuri. E c’kuptim mund te kete ajo foto ne Ambasaden e Kosoves ne SHBA pa flamurin tone shteteror? Mua personalisht, nuk me hyn ne pune.
Per ta perfunduar eksperiencen time, ky udhetim ishte dhurata me e bukur qe kam marre ndonjehere. Une e quaj dhurate Krishtlindjesh.
Nuk e kompletuam ne vete kete udhetim te bukur. As une dhe asnje nga anetaret e grupit, nuk do te mund t’i realizonim takimet e lartpermendura pa ndihmen e profesor Faton Bislimi. Qasja e tij e lehte ne institucionet e lartpermendura dhe marredheniet e tij te aferta me perfaqesues politik atje, linte te nenkuptonte se marredheniet institucionale ne fund te fundit ndertohen mbi bazen e marredhenieve njerezore – virtyteve njerezore.
Ndjehem e lumtur qe takova dhe mesova nga studenti i Harvardit, ai i cili na ben krenar te gjitheve per ballafaqimin e tij me ish presidentin serb Boris Tadiq dhe per perfaqesimin e shtetit tone ne menyre kaq dinjotoze.
Shembull per t’u ndjekur!
Faleminderit profesor!

… Ne kishim në mes dy perëndi

December 21, 2014 by dgreca

Visarit dhe Edës…/
Nga Ilir LEVONJA/Florida/
Zoti u ruajt mendt e kokës Visar dhe Eda! Çfarë të them tjetër?! Edhe këto nuk po di si i them! Le që nuk janë fjalët e mia. Do ta them në fund se të kujt janë! Por duke ditur ashtin tënd Visar, zemrën, natyrën, për hatër të asaj dashurie shokësh, a miqësie burrash…, unë e di që ti sonte nuk e pranon as këtë ngushëllim. Ti nuk je egoist. Këto orë të mbrapshta ti nuk ke hallin e vetes. Ashtu siç janë në përgjithësi prindërit. Po kështu edhe Eda. Jemi ne të tjerët. Baballarët apo prindërit me nga një fëmijë. Ne, ”jashtë” gjëmës tënde.
Sot më shumë se kurrë kam urryer cilësimet djali i vetëm. I poetit, deputetit, ministrit. Fati tij i mbrapsht. Vuajtjet që nuk iu ndanë etj.
Sot më shumë se kurrë kam urryer fjalët dheu, lëndina, amëshim, paqe, u prehtë. Të gjithë llojet e ngushëllimeve që kemi. Jo për faj të ekzistencës së tyre, por për inat të fatit të mbrapsht. Rriskut tënd. Pafuqishmërisë time për të kthyer kohën.
Sot më shumë se kurrë kam urryer edhe besimin në gjërat e bukura të prindit. Madje jam lëshuar. Kam folur me vete se si, apo qysh mund ta ndajmë këtë dhimbje.? Kam ndërruar vendet me tim bir. Ka qënë ai që më ka marrë prej dore.
Sot kam urryer diskutimet alla shqiptare, në raport me jetën, jetën e këtueshme dhe të përtejme. Dokrrat e pakujdesisë, deri tek elementët e sigurisë me vendime qeverie.
Kam parë për orë të tëra portretin e Atjonit. Vetëm 19, flokëzi, kaçurrel. I bukur.
U kujtova se dikur, kur ti dhe unë diskutonim për Mario Lucin, na iku pa u ndjerë dhe mblidhte bar në lulishten e madhe. Ndaj kam qeshur, ndërsa kam lotuar.
Gjithmonë kam kërkuar të di pse ka qënë e madhe miqësia jonë. Ne kishim në mes dy perëndi. A të kujtohet, kur më thoshe eja pa droje se ime më të do shumë. Edhe e imja, sekretarja ime siç e quaja unë. Ngrente telefonin dhe përgjigjej, po tani. Të vi menjëherë. Dhe më jepte urdhër. Shko se të pret Visari. Pastaj shtonte, sepse më pëlqen ky njëri. Mua sot mu kujtuan këto perëndesha. Mbaj mend se në një vaki, e kisha tmerrësisht të vështirë. Nuk dija se çfarë të thosha. Qe një rast i dhimbshëm. Një rast, të më falësh për krahasimin miku im, si ky i yti. Çfarë të thosha… ajo më këshilloi, i thuaj të ruajt Zoti mendt e kokës. Sepse është gjëm veç për prindërit.

Krimet serbe në Kosovë

December 21, 2014 by dgreca

Pritje madhështore e Dr.N.Pllanës në Middel East Technical University në Ankara, njëri ndër Universitetet më prestigjioze në botë/
Nga: Jeton Dukagjini/Ankara/
Me ftesën e Prof. Dr. Hüseyin Bağcı– Shef i departamentit të marrëdhënieve ndërkombëtare dhe kontributin e absolventit të këtij Universiteti z.Jeton Dukagjini, në amfiteatrin e mbushur plotë me studentë dhe profesorë, ku morën pjesë edhe Ambasadori i Republikës së Kosovës z.Avni Spahiu, Ambasadori i Republikës së Sllovenisë, Prof.dr. Milan Jacbek, Namik Shabi, Enis Krasniqi, Oktay Pomak, Penet Kokalari, Laura Agolli, Dr.sc.Onur Bahçecik, Tolgahan Akdan, Murat Demirel, Dr.sc. Taner Zorbay – historian, etj.u promovuan suksesshëm libri Terrori i Serbisë Pushtuese mbi Shqiptarët 1844-1999, filmi dokumentar Rrugëtimi i një libri nëpër botë, dhe Dr.Pllana mbajti një ligjëratë para studentëve dhe mësimdhënësve të këtij Universiteti për gjenocidin serb mbi shqiptarët, me titull: Një foto sa njëmijë fjalë. Filmi dokumentar ishte i përkthyer me titra në gjuhën turke u ndoq me një interesim të veçantë nga të pranishmit, nga se për 30 minuta aq sa zgjati ky film, ishte aq përmbajtësor sa që, rrugëtimi shumëvjeçar i Profesor Pllanës nëpër botë dhe promovimi i suksesshëm i veprave të tij në më shumë se 45 qendrat kryesore evropiane e botërore, deri në Amerikën mike dhe Australinë e largët, nxiti kurreshtjen e studentëve dhe profesorëve të këtij Universiteti, që të zhvillohet një debat shumë i frytshëm mes tyre dhe Profesor Pllanës, përmes pyetjeve të shumta, e të cilat merrnin përgjigje shumë konkrete nga Prof. Pllana, që pastaj shoqëroheshin edhe me duartrokitje frenetike nga të pranishmit në Amfiteatër. Pamjet shokuese të librit të ilustruar në 7 gjuhë të huaja: shqip, anglisht, frengjisht, gjermanisht, serbisht e maqedonisht, me më tepër se 500 foto, por edhe niveli i lartë shkencor dhe argumentues, i pasuruar me dokumente të rëndësishme arkivore, bënë që studentët e këtij Univeristeti, dhe jo vetëm këta, të binden me fakte për gjenocidin serb mbi shqiptarët dhe vrasjen e pafajshme të tyre, të më shumë se gjysëm milioni civilëve (djem e vajza, burra e gra, pleq e plaka, gra shtatzëna, invalidë e fëmijë të të gjitha moshave) brenda periudhës së viteve 1844-1999. Andaj, u bindën sa i domosdoshëm ka qenë intervenimi humanitar dhe ushtarak i NATO-s në Kosovë, për ta shpëtuar nga zhdukja kolektive popullin tonë të shumëvuajtur e liridashës.
Ja edhe ligjërata e Profesor Pllanës para këtij auditoriumi të rëndësishëm të këtij Universiteti:
Një foto sa njëmijë fjalë
E kaluara historike e popullit shqiptar ka qenë shumë e rëndë. Luftërat ishin të vazhdueshme dhe shkatrrimtare, ndër më barbaret që njeh historia e njerëzimit. Trashëgimia e kulturës materiale dhe shpirtërore e shqiptarëve dëshmon lashtësinë historike dhe autoktoninë shqiptare në tërë gjeografinë e tyre etnike, andaj edhe në Kosovë. Synimi i pushtuesit serb, së paku që nga viti 1844 e këndej, ishte që duke zhdukur këtë pjesë të popullit shqiptar të zhdukte edhe këto dëshmi. Duke zhdukur gjurmët e së kaluarës, pushtuesi plasoi tezën false se gjoja Kosova është tokë serbe dhe se historia e saj filluaka nga mesjeta. Populli shqiptar, ndër popujt më të vjetër të Ballkanit, duke mbrojtur tokën dhe lirinë e vet, shumë herë u përgjysmua nga luftërat, u pre, u dogj, u vra dhe u masakrua nga zjarrvënësit e Ballkanit – pushtuesit serbë.
Për dhunën serbe mbi popullin shqiptar ka argumente të shumta. Ato janë të pranishme që nga ardhja e sllavëve në këto troje të Ilirisë. Dhunë është bërë në mënyrë sistematike, herë me metoda perfide e herë haptazi. Shkalla e çmendurisë dhe e urrejtjes patologjike ndaj shqiptarëve ka shku deri aty sa edhe foshnja është nxjerr nga barku i nënës shqiptare, siç ka ndodhur edhe në luftën e fundit në Kosovë, 1998/1999.
Në të gjitha këto veprime dhune, pos organeve shtetërore, ushtarake e policore serbe, gjithmonë janë implikuar edhe Akademia e Shkencave dhe Arteve të Serbisë, por edhe Kisha ortodokse serbe.
Kjo dhunë dhe kjo barbari është e dëshmuar me më tepër se 500 fotot e saj, edhe në këtë libër që po e promovojmë sot, e cila është e sajuar në këto gjuhë: shqip, anglisht, frengjisht, gjermanisht, turqisht, serbisht e maqedonisht.
Gjenocidi serb mbi shqiptarët zyrtarizohet nga “Naçertania” e Ilija Garashaninit, e vitit 1844 dhe vazhdon deri në mbarim të shekullit XX. Prej atëhere politika serbe ka hartuar 24 elaborate për zhdukjen kolektive të popullit shqiptar nga faqja e dheut. Përmasat tragjike të këtij krimi nuk e kanë rrezikuar paqen vetëm në Ballkan por edhe në tërë rajonin. Ky është shkaku që e kemi parë të rrugës të ofrojmë argumentet tona për politiken gjenocidale serbe, e cila u ndërpre vetëm me Intervenimin humanitar e ushtarak të NATO-s në Kosovë, në vitin 1999.
Po sjellim vetëm dy-tri të dhëna nga historia serbe, të vërtetuara edhe nga arkivat e tyre, citoj:
“Kur ushtria jonë hyri në Sanxhakun e Nishit më 1878, fshatrat mbetën të shkreta. Nuk dihej si ishin quajtur më parë. Çdo gjë ishte shkretëruar”…”gjobat, arrestimet, vrasjet, zbatimi i pamëshirshëm i masave policore, prerja e pyjeve, ndjekjet, lëshimi i qenve, puna angari, rrënimi i varrezave i detyrojnë shqiptarët ta marrin rrugën e Anadollit”.
Më 1941, një kryeçetnik shkruante: “ Do të jem shumë i lumtur kur Kosta Peçanci do të më jap urdhër – Llapi, Sitnica dhe Drini do të bartin dy muaj koka të shqiptarëve. Atje në Kosovë nuk do të mbetet asnjë plis për fare”.
“ A do ti formojmë kampet e përqëndrimit. Të gjithë shqiptarët janë kriminelë..”shkruhej më 1945.
Ndërkaq në planin e Kryekriminelit, satrapit të Ballkanit – Millosheviq 1989-1999, për shfarosjen e popullit shqiptar thuhej:
Në Kosovë toka e djegur duhet të përfshijë të gjitha anët e saj.
Tymi i vatrave shqiptare të dëshmojë se ato vise janë fikur përgjithmonë.
Kufomat e karbonizuara dhe shtëpitë e bëra shkrumb të shkaktojnë trishtim vdekjeprurës.
Botës t’i themi: “Po i vrasim se po na detyrojnë”.
Toka e Shën Savës duhet të hakmerret. Shqiptarët i pastron vetëm thika dhe zjarri(Kisha serbe).
Gjenocidi serb në periudhën e viteve 1878-1912
Gjatë viteve 1878-1912, pushtuesi serb, duke shfrytëzuar disponimin antishqiptar të Evropës, okupoi dhe serbizoi 714 fshatra shqiptare të Sanxhakut të Nishit. Sipas llogarive që i ka bërë Komiteti “Mbrojtja Kombetare e Kosovës, populli shqiptar i Sanxhakut të Nishit është dëmtuar për 40 miliardë dollarë.
Krimet serbe në Kosovë 1912-1915
Politika dhe dhe diplomacia e qeverisë së Nikolla Pashiqit, për ta mbajtur Kosovën do të përdorë dy metoda perfide:
Do t’i izolojë dhe do t’i burgosë udhëheqësit kryesorë shqiptarë në krye me Hasan Prishtinën. I liron në fund të marsit 1913, kur e kishte kuptuar se në Londër çdo gjë kishte marrë fund.
Qeveria serbe në Kosovë organizon nënshkrimin e peticioneve në emër të shqiptarëve, gjoja se ata dëshirojnë të mbesin nën Serbinë.
Të dhënat që ruhen në Arkivin e Serbisë (dokum. Nr.1246) dëshmojnë së në Turqi, nga terrori serb dhe malazez janë shpërngulur një numër shumë i madh i shqiptarëve. Dokumenti dëshmon edhe këtë të vërtetë: në Anadoll, 395 anije evropiane kanë bartur 239.807 shqiptarë. Në këtë numër nuk janë llogaritur fëmijët nën moshën 6 vjeçe.
Komiteti i Kosovës ka argumente se gjatë viteve 1912-1915 në Anadoll janë shpërngulur afro 500.000 mijë shqiptarë, kurse sipas Ligjit mbi kolonizimin e Kosovës(1914) në Kosovë janë vendosur 20.000 serbë dhe 5.000 malazez.
Gjatë kësaj periudhe janë vrarë e likuiduar qindra e mijëra shqiptarë.
Kosova gjatë viteve 1918-1941 shndërrohet në Kamp të përqëndrimit.
Vrasjet dhë shpërnguljet e shqiptarëve vazhdojnë gjithnjë me intensitet e më të shtuar.
Në Konferencën e Paqes në Versajë, më 1919, Qeveria e Mbretërisë SKS, në mënyrë perfide arriti ta mënjanojë çështjen e Kosovës. Ata i shkruajnë Konferencës se gjoja shqiptarët dëshirojnë t’i bashkohen Serbisë.
Sipas të dhënave në Arkivin e Jugosllavisë (Fondi S. 14), më 1919 -1921 fillon dërgimi i popullatë së Kosovës në kampet e përqëndrimit në Leskovc e në Nish. Në këto kampe ishin të vendosura 640 familje shqiptare. Në këtë periudhë vriten mijëra e mijëra shqiptarë. Në këtë libër që po e promovojmë sot është edhe numri i të vrarëve sipas prefekturave.
Konventa jugosllavo – turke për shpërnguljen e shqiptarëve më 1938
Kjo Konventë planifikonte spastrimin e viseve shqiptare nga viti 1939 deri më 1944.
Sipas dokumentit (DASIP B. Drushtvo Naroda u Zhenevi, viti 1939, D.II/39 – Konvencija o iseljavanju Albanaca prinudnim putem), në periudhën e viteve 1918-1941, Serbia i ka dëmtuar shqiptarët për 30 miliardë dollarë me rrëmbimin e pronave dhe dëme të tjera materiale.
Në viset shqiptare të ripushtuara nga Jugosllavia likuidohen 49.000 shqiptarë. Pasuria e tyre u ipet kolonistëve serbë që ishin kthyer sipas direktivës së Politbyrosë së Komitetit Qendror të PKJ-se.
Në Kuvendin e Bujanit (dhjetor 1943-janar 1944) përfaqësuesut e shqiptarëve deklarohen se dëshirojnë të bashkohen me Shqipërinë. Evropa edhe kësaj here heshti dhe i tradhtoi shqiptarët, duke kënaqur apetitet hegjemoniste të Serbisë.
Krimet ndaj shqiptarëve vazhdojnë edhe nga pushteti i dal pas Luftës së Dytë Botërore. Elaboratet famkeqe te Çubrilloviqit dhe të Drazha Mihajlloviqit për zhdukjen kolektive të shqiptarëve vazhdojnë deri më 5 shkurt 1945.
Shtabi i Titos për likuidimin e shqiptarëve 1950-1966
Edhe në shtabin e Titos, i themeluar në vitin 1950, ku sidomos veçoheshin kriminelët Aleksandër Rankoviç e Kërsta Cërvenkovski, janë përdorur metodat më barbare kundër shqiptarëve, sidomos ato nëpër burgje. Metoda të ngjashme janë përdorur edhe nga regjimi i kriminelit Millosheviq, nga viti 1989 deri në qershor të vitit 1999.
Më 23 mars 1989 Kosovës i suprimohet me dhunë Kushtetuta e vitit 1974.
Luftërat e përgjakshme gjenocidale që u bënë në hapësirat e ish- Jugosllavisë, gjatë viteve 1990-1999, sidomos mbi boshnjakët dhe shqiptarët, dëshmuan sa e padrejtë ishte historia, kur më 1918 u lejua krijimi i Jugosllavisë artificiale. Prandaj ishte e pashmangshme edhe lufta çlirimtare në Kosovë, të cilën e zhvilloi Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila triumfoi në qershor të vitit 1999, me ndihmën dhe përkrahjen e Evropës, Britanisë së Madhe, Turqisë dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës në krye me Aleancën Veriatlantike, kur përfundimisht regjimi fashist serb kapitulloi në Kosovë, por duke lënë pasoja të mëdha të cilat populli i Kosovës po i vuan edhe më tutje. Vrasja e më shumë se gjysëm milioni shqiptarëve të pafajshëm midis viteve 1844-1999, si dhe vrasja e më tepër se 15.000 njerëzve civilë dhe zhdukja e më tepër se 1700 shqiptarëve të pafajshëm vetëm në luftën e viteve 1998/1999, edhe më tutje rëndon mbi supet e popullit tonë të shumëvuajtur e liridashës, e të mos flasim për dëmet materiale që janë shumë të mëdha.
Për krimet që janë bërë gjatë këtyre viteve, Këshilli i Sigurimit i OKB-së themeloi Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës për krimet e luftës në ish – Jugosllavi, por fatkeqësisht prap Serbia kursehet dhe nuk akuzohet për gjenocid!!?
Më 17 shkurt 2008, Kosova shpallet shtet Sovran dhe i pavarur, të cilin deri më tani e kanë njohur ndërkombëtarisht më shumë së 100 shtete të Evropës dhe botës. Ajo synon të bëhet anëtare e BE dhe e mekanizmave të tjerë euro – atlantik, që në një të ardhme jo të largët ta ketë edhe ulësen e vet në Organizatën e Kombeve të Bashkuara.
Jufaleminderit për vëmendjen Tuaj!
ANKARA, 17 dhjetor 2014

Reagon komuniteti shqiptarë mbi vrasjen e dy policëve në Brooklyn – Nju Jork

December 21, 2014 by dgreca

Reagojnë anëtarë të “Illyrian Society of Law Enforcement” dhe aktivistë të komunitetit/
Nga Beqir SINA/
BROOKLYN NEW YORK : Në reagime të menjëhershme, dje pas vrasjes së dy kolegëve të tyre, janë përfshirë edhe policët shqiptarë anëtarë të Shoqatës Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane – “Illyrian Society of Law Enforcement”, si dhe aktivistë të njohur të komunitetit shqiptarë në Nju Jork ku edhe ndodhi ngjarja e vrasjes së dy policëve në detyrë.
Një shoqatë, e cila ka mbledhur deri tani rreth vetes me dhjetëra oficerë policie, shqiptaro – amerikanë të uniformave blu amerikane që shërbejnë çdo ditë e natë me profesionalizëm dhe përkushtim në organet e policisë federale, shtetërore, si edhe në strukturat e tjera që merren me ruajtjen e rendit dhe sigurisë, në nivele lokale, në shtetin e New York-ut dhe në SHBA, ka regauar nëpërmjet disa drejtuesve të saj.
Oficeri i policisë Ylli Dautaj, me gradën lejtnant në NYPD, i cili pas luftës së Kosovës shkoi atje nga Amerika me mision për të ndihmuar, është tronditur nga vrasja e dy kolegeve në detyrë.
Ai është njëkohësisht nënkryetari i dytë i shoqatës Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane.Lejtenant Ylli Dauti – shkruan në facebookun e tij :”Se, në ndërkohë që ne po vajtojmë humbjen e dy kolegeve tanë nga rradhët e unformave blu të Policisë së NYPD, Wenjian Liu dhe Oficerit të Policisë Rafael Ramos, ku të dy së bashku u qëlluan dhe vranë sot ndërsa shërbenin në Brooklyn – mendimet dhe lutjet tona bashkohen me familjet e tyre”.
Kurse, oficeri i policisë nga uniformat e NYPD – Elton Shametaj, i cili është edhe arkëtari i shoqatës Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane, i njohur me nofkën “Tony Sh”, në postimin e tij – mbasi ai ka qenë në përcjellen e dy viktimave duke bërë nderime – shkruan se :”Ne kemi qenë më shumë së bashkëpuntor(policë) dhe vëllezër! Nuk mund të gjejë fjalë ngushëlluese për këtë humbje. Rajoni i Policisë numër 84 – ku ata shërbenin, thotë ai nuk do të jet i njëjtë pa ju P.O LIU dhe Ramos. Emrat tuaj do të jenë të paharruar! ka shkruar Shametaj.
Një policë tjetër shqiptarë në radhët e uniformave blu të poliicisë së Nju Jorkut, Arben Dedaj nga Puka emigruar vitet e fundit në SHBA, anëtar edhe ky i shoqatës Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane, e përshkruan në postimin e tij në facebook, aktin e vrsajes së dy policëve, si një natë të vështirë, e cila u përcoll me humbjen e dy policëve për policinë e New York-ut,
” Hidhërim, lumë lotësh, heshtje dhe zëmerim, shprehet oficeri i poliicisë Dedaj – duke shtuar se” Trupat e pajetë të policëve tani po përcillen nga kolegët me nderime dhe me lotë për në morgun e një spitali tjetër”.
Ai tregon se ka marrë pjesë dje me kolegun e tij Elton Shametaj, në një përcjellje mallëgjyese, ashtu si e përshkruan ai – gjatë rrugës për në shtëpinë mortore – ku prezenca e zjarrfiksave të NYFD, dhe e unifromave blu të NYPD – të cilët të rreshtuar gati në çdo kryqëzim përpara automjeteve të tyre – merrnin pozicion në nderimin e lamtumirës- ndërkohë që kalonin ambulancat dhe vargu i gjatë i makinave që shoqëronin dy arkivolët me trupat e pajetë të dy oficerve të policisë njujorkeze….
“Sonte, thotë Dedaj shihej më së miri forca e shtetit dhe rrespekti për të rënët në detyrë që vetëm se nuk i ringjall dot…. dhe normal shkruan ai që mendja më shkon tek forcat e ruajtjes së rendit në atdhe …kur do bëhemi edhe ne shtet?!! pet ai me këtë rast duke shfrytëzuar këtë dhimbje të madhe për policinë Amerikane, dhe gjithë komunitetin.
Gjithashtu, i menjëherëshëm ka qenë edhe reagimi i shqiptarëve në Nju Jork, mbrëmë, kur një burr- afro-amerikan, ka vrarë në afërsinë e një stacioni treni – me armë zjarri, dy oficerë nga Departamenti i Policisë në Nju Jork, dhe më pas është gjetur i vetëvrarë.
Anëtarë të komunitetiti shqiptarë – aktivist të këtij komuniteti, janë solidarizuar me policinëteksa kan reaguar duke postuar në profilet e tyre – në rrjetet sociale facebook dhe twitter – ngushëllimet e tyre dhe dënuar fuqishëm aktin kriminal të vrasjes së dy policëve në detyrë.
Xheladinë Zeneli – veprimtarë i komunitetit shqiptarë shkruante në një postim të tij dje se “Sot, me 20 Dhjetor 2014 ,në Brooklyn ( NY) u vranë pas shpinde dy policë të cilët ishin në detyrën e tyre duke u përkujdesur për sigurinë e qytetarëve të këtij qyteti. Deri sa motivi i kësaj vrasjeje makabre, thotë ai është nën hetime, shprehim ngushllimet më të thella familjes së policëve për humbjen e bijëve të tyre, të cilët sakrifikuan jetën e tyre për mbarëvajtjen e qetësisë dhe sigurisë së Brooklyn-it dhe New York-ut”.
Ngushëllime, në profilet e tyre kan shprehur edhe qindra aktivistë të tjerë, të cilët janë duke u lutur që shpirtërat e tyre të prehen në Paqe!
Reagimet e amerikanëve:
Ndërsa shumë udhëheqës politikë dhe të komunitetit janë duke reaguar, duke dënuar vdekjen nga shtënat me armë zjarri që morën jetën e dy oficerëve të policisë New York City – teksa e kan quajtur atë një “akt i keq i barbarizmit,”, disa të tjerët janë duke treguar gishtin në drejtim të kryebashkiakut Bill de Blasio dhe të tjerëve zyrtar të lart të bashkisë së Nju Jorkut, të cilët jan kritikuar për dekleratat e tyre , të bëra më parë, dekelrata këto që janë quajtur si “përçarëse dhe anti-policisë” në këtë komunitet.
Në reagime të ashpëra janë përfshirë edhe shumë udhëheqës të tjerë politikë, përfshirë dhe kryetarin e sindikatës të policisë, zotin Lynn, si dhe ish-guvernatori i New York George Pataki, të cilët fajësoin Kryebashkiakun de Blasio dhe Prokurorin e Përgjithshëm Eric Holder, të cilët sipas tyre me dekelratat e bëra, kan nxitur debate të shumta – si në radhën e forcave blu por edhe të komunitetit.
Presidenti amerikan, Barak Obama, dje nga Havai ku po kalon pushimet doli në një konferencë shtypi ku dënoi krimin e rëndë dhe premtoi që do të rrisin sigurinë në vend, duke premtuar se kjo do të nisë me rishikimin e ligjit që njeh të drejtën e armëmbajtjes për çdo person.
“Dy burrat e guximshëm nuk do të shkojnë sonte në shtëpi për të dashurit e tyre… Zyrtarët që shërbejnë dhe mbrojnë komunitetet tona rrezikojnë jetët e tyre për tonat dhe ata meritojnë respekt dhe mirënjohjen tonë çdo ditë”, tha Presidenti Obama dje.
Ngjarja :
Një afro-amerikan ka vrarë me armë zjarri dy oficerë policia në Nju Jork një ditë më parë, dhe më pas është vetëvrarë.
Dy viktimat ishin Rafael Ramos, 40 vjeç, dhe Wenjian Liu, 32 vjeç. Ata u qëlluan të shtunën pasdite teksa patrullonin me makinën e tyre pranë një stacioni treni në Bruklin.
Agresori, i identifikuar si Ismaaiyl Brinsley, 28 vjeç, më parë kishte plagosur edhe -ish të dashurën e tij e kishte postuar në rrjetet sociale mesazhe kundër policisë.
Pak para ekzekutimit, ai shkruante në rrjetin social “Instagram”: “Ata morën një nga ne, le të marrim dy prej tyre”.
Para se të vetëvritej afro amerikani ka deklaruar se vrasja është bërë në emër të dy të vrave me ngjyrë nga policia amerikane, Michael Brown dhe Eric Garner, për të cilët në amerikë kanë shpërthyer protestat kundër masave që policia merr ndaj të zinjve, por jo vetëm.
Oficeri Wenjian Liu
Oficeri i policisë i kombësisë koreane Liu ishte 32 vjeç dhe një veteran me shtatë-vjet në rradhët e uniformave blu të NYPD. Liu ishte i martuar vetëm dy muaj më parë.
Oficeri Raphael Ramos
Ramos i kombësisë Porto Rikene – ishte 40 vjeç dhe një policë me dy vite në radhët e policisë së NYPD. Ai ka punuar si një agjent i sigurisë në shkollat e Nju Jorkut, para se të kishte përmbushur ëndrrën e tij për të qenë një oficer i policisë në radhët e unifromave blu. Ai ishte i martuar dhe ka një djalë 13-vjeçar. Ai sapo festoi ditëlindjen e tij të 40-të më 12 dhjetor.
(Ne Foto: Ilustrim nga Ben Dedaj)