Archives for March 2015

KRIME QE MBAHEN TE FSHEHURA

March 7, 2015 by dgreca

HAPNI DOSJET!-“TURP PËR JU, AS NË MESJETË NUK JANË PËSHTY TË BURGOSUNIT RRUGËVE SI TASHTI!”/
47 VJET: TUE U PËSHTY NJË POPULL…/
Nga Fritz RADOVANI/Australi/
■Ishte vajza e ré Drita Sokoli, nxanëse e Gjimnazit të Shkodres, që në 1946 pa frikë e me guxim të pashoq ua perplasi per surrat Çiril Pistolit me shokët e tij komunistë e agjentë të sigurimit, pështymjet e Klerikëve Katolik tue dalë nga gjyqi tek kinema “Rozafat”…
■Janë 47 vjetë diktaturë e pashoqe që kerkoi me shkatrrue me thëmel bazat e atij të papersëritëshmit Unitet ndërmjet Besimtarëve Katolikë e Muslimanë në Shkoder!
■Në Fushen e Çelës së qytetit të vjetër e historik shetitja në darkë tregonte edukaten e qytetarëve të saj që verbonte komunistët dhe vagabondët “sigurimca”, që me revole në brez kerkonin me dhunue Vajzat Burrnesha të Familjeve Shkodrane, nder zyret e porsa hapuna të rinisë komuniste në Gjimnazin e Shtetit dhe të institucioneve tjera të qytetit.
■Shkollat fetare ishin të hapuna per të gjitha besimet që në vitet 1925 ku, perfshihej edhe shkolla e Motrave Stigmatine të Shkodres, e cila u mbyll e para në vitin 1945… Vajzat me Kryqa në qafë e madaja, verbonin rininë komuniste e prindët e tyne në sherbim të Titos. Ishin vjerrshat e ndalueme edhe sot të At Gjergj Fishtës dhe Don Ndre Zadejës, që duheshin fshij nga truni dhe librat e shkollave të “reja” sllavokomuniste të Shqipnisë.
■Në Janarin e 1945 arrijtën dy “heronj” në Shkoder Sheuqet Peçi dhe Mehmet Shehu. Duhej shtrue edhe Shkodra. Mbas arrestimit të At Gegë Lumaj dhe At Dioniz Maka, u arrestuen po në Janar edhe gra e vajza shkodrane: Margerita Gjeloshi, Ida Melgushi, Ida Lezha, Pina Kola dhe Gjystina Sekuj. Aranit Çela fillon karriren e kriminelit me femna.
I kam njoh të gjitha dhe mund të them se ishin ajka e kultures së Shkodres para 1944.
■Plot 70 vjetë që në Janarin e vitit 1945 fillojnë edhe interrnimet e familjeve “reaksionare” me Familjen e Gjonit Markagjonit, Roza Jakova, Elena Gjelosh Lulit (Mirakaj), Familja e Lin Delisë, Nedin Zajmit, Familja Derguti, Familja e Gjon Shytit, Angje Vasia, Nine Destanisha, Familja e Sabri Dacës, Lutfije Omari, Maria e Nush Topallit, Familja e Cafo Beg Ulqinit, Hava Rrepishti, Hatixhe Pipa, Familja Anton Dukagjinit, Familja Serreqi, Motrat Lula e Leze Kol Hysaj nga Vermoshi, Familja e Mul Bajraktarit, Flora Pali dhe sa familje të tjera që i pasuen mbas 15 Majit 1945, si Familja Mirakaj, Mulleti etj… Bashkë me pleqë e fëmijë, shumica perfundoi në Tepelenë, Berat dhe ku kishte kampe Urije dhe vuejtjesh të paimagjinueshme, që as nuk mund të kuptohet se kush i projektoi përveç, kenjes vrastarë e kriminel të pashpirtë ashtusi ishte Enver e Nexhmije Hoxha, Mehmet e Fiqrete Shehu, Ramiz Alia, Omer Nishani, Haxhi Lleshi, Koçi Xoxe, Manush Myftiu, Tuk Jakova, Aranit Çela, Misto Bllaci, Zoi Thëmeli, e emnat e këtyne vrastarë fëmijshë do të vazhdojnë pambarim deri tek mumjet e terrorit Xheudet Miloti e Shyqyri Çoku…
■Po varrezat a dihen ku i kanë të Ndjerat që vdiqën në interrnim: Dava e Mrika e Gjonit Markagjonit, Marta Markagjoni, Hajrije Mulleti, Vasfije Dema, Cubë D. Mirakaj, Kune Mirakaj, Sulltane, Meleqe e Rukije Dine, Caje Merlika, Ana Pervizi, Roza Marashi…
■Po Emnat e Engjujve të vegjel që u ngjitën në Qiell nder kampet e shfarosjes ku janë? ■Në vitin 1946 fillojnë edhe vrasjet e pushkatimet pa gjyq. Shumica e Këtyne Heroinave as nuk zehen me gojë, jo vetem Emnat e Nderuem po, as Veprat e Tyne Heroike!
■Në 15 Nandor 1946 pushkatohet në Prizren Marije Shllaku, nga Shkodra.
Vritet në Sheldi me 5 Dhjetor 1946 Marije Deda (Zojzi), me burrin e saj Pjeter Deda.. Vriten me armë në dorë Burrneshat legjendare Liza Mali, Bardha Bushkola, Gjela Biba dhe vdes në tortura Marije Tuci… Marija, Motra e Zadrimës varet nga toger Baba…
■Vriten në Malësi: Mara Ali Bacaj, Marije Dedë Preka, Lula Mirash Dodaj, Katrina Nik Bibaj; në Lezhë, Dila Bala dhe në Pukë: File Mimani dhe Hamide Vukaj… (Disa nga këta Emna të Nderuem janë marrë nga libri “Dhimbje” e F. Mulletit)
■Arrestohen: Marta Doda, Agime Pipa, Adile Boletini, Terezina e Liza Pali, Ana Daja, Viktore Kuka, Drita Kosturi, Sadije Kazazi, Frida Sadedini, Lavdije Petrela, Bigje Pistulli… Torturohen, masakrohen dhe vuejnë vite e vite tmerri burg e uri…
■Arrestohet në Shllak, tek shpella e Mëri Kokës Palina e shoqja e Gjon Pukës, me nusen e nipit vet Lena Prendushi, e cila, ato ditë lindi edhe vajzen në hetuesinë Shkodres…
■Kush i projektonte dhe zbatonte këto vepra terroriste, a duhet ti dijnë Shqiptarët?
***
■Kur u arrestue mësuesja e Nderueme zj. Viktore Kuka, në shkollen e Dajçit të Bregut të Bunës, unë ishe nxanësi i Saj… dhe gati mbas 45 vjetësh jemi takue e kemi shkembye kujtime të asaj kohë sa të trishtueshme aq edhe të lavdishme… Kujtonte Nanën time me sofratasa tek dera e burgut Fretenëve, që e kishte pa nga dritaria me hekra…
■Mbas vitit 1991 njoha afer Heroinen Terezina Pali (Zorba), per të cilen edhe sot ruej një respekt të veçantë, Ajo ishte Burrneshë dhe kurdoherë prania e Saj, i nderonte dajat e masakruem Thani, po me kujtime të saja ngrinte naltë Martirë që koha po “errsonte”!
■Kujtoj si tashti kur më foli per kohën që ka kalue në birucë me At Mati Prennushin, kur ishte kthye nga filmi që kishin xhirue operatorët jugosllavë tek Elteri i Shna Ndout, ku sigurimi kishte futë armët me akuzue Klerin…Mezi po ecte At Matia, se e kishin shty dhe ishte rrëzue dhe i ishte ajtë kamba… Megjithate, më thonte eja të këndojmë per inat të këtyne qejvet, dhe fillonte Ai vetë: “Në Shkodren tonë ka ra nji dritë!…” (1992)
At Çiprian Nika ishte me të vërtetë si Shenjt, vazhdonte Terezina, vuante shumë prej kambëve se ia kishin djegë damarët me hekur të skuqun ndërsa, çorapët iu ngjiteshin për mish nga plagët e peshgvës, kësi plagësh kishte edhe në shpinë, këmisha ju shkapte prej plagëve vetëm… kur e thërriste hetuesi që ma shpesh e siellte pandjenja e rrëshqanë se me kambët e veta, njenen kambë ia thyen e megjithatë, edhe ashtu gjente forca me qëndrue … forca e tyne ishin vetëm urata e lutjet e vazhdueshme…
Në bisedat e Saj zj. Terezina, veçonte nder agjentat e sigurimit të asaj kohë (1946): Mili Misja, Satber Jubani, Sadush Kumbaro, Haxhi Pela, Agim Bejleri, Isa Miloti…
■Ja dhe disa kujtime nga ditët e zeza të jetës këtyne Heroinave të Pathyeshme:
■Një zonjë (K.V.) tregon: “… na rrahnin, na shanin me fjalët ku ishin ma të ndytat. Ishim të rëja 18 vjeçe, nuk i kishim ndigjue kurrë ato flligështina, na torturonin dhe mandej na çvishnin vetëm ndër këmisha në pikën e dimnit, na hidhnin ndër dhomat e priftënve… Por, ata menjëherë na mbulonin me pelerinat e tyne, e vetë mërdhitnin të shkretët gjithë natën. Kur na dilte gjumi mbas sa orësh lodhje në tortura, i ndigjonim tue thanë uratë. Na u thonim: “Merre tash pelerinën dhe flej pak edhe ti, se nuk ke mbyllë sy gjithë natën! – Jo, jo, vazhdo e flej ti, – na thonin ata, – flej edhe pak se je e re, na jemi mësue e po durojmë…” Porosia e tyne ishte: “Mundohuni me durue për hatër të Zotit!…”
■Më shpjegonte me dhimbje zj. Viktore Kuka, sesi njëditë i ndjeri Dulo Kali i kishte kërkue pak ujë me pi Dulaç Lekiqit, dhe ky i thotë Elez Mesit me i sjellë një safë me ujë Dulit. Elezi ia sjellë dhe Duli e piu atë ujë i thamë etjet që mbas pak minutash i shkreti Dulo Kali, rropatej në birucë nga tmeri, mbasi uji ishte kenë i krypun… Elezi tallej në korridor, “lypé ujë, ta sollëm, po bërtite po të japim edhe hû …”
■Tronditej tashti zj. Ana Daja, kur shpjegonte sësi ka pa Don Anton Muzaj, në hollin e Kuvendit të zhytun deri në bel në një ujë të qelbun të përzimë me pisllëkun e pusave të zezë, në të ftohtin e dimnit të Shkodrës dhe kur e merrte kolli Até, skuqej ai vend nga gjaku që nxirrte përgoje… E torturonte tregonte ajo, i pashpirti Pjerin Kçira.
■Aranit Çela merr në pyetje para gjyqit dhe porositë hetuesin per Liza Palin: “Kjo ka shumë frikë, torturojeni se ka për të pranuar akuzat… Detyrojeni që të deponojnë edhe per Klerikët e arrestuar…” Po, në fakt nuk ua plotsoi Liza me shoqe dëshirat katilëve…
HAPNI DOSJET ! Burrneshat e Pathyeshme nga sigurimi duhet ti njohin Shqipnia!
■Në vitin 1993 pata fatin me njoh zj. Drita Kosturi, e cila më tregonte sesi e kishin lidhë në një shtyllë druni At Frano Kirin, e kishin nxjerrë në pishën e diellit në piskun e vapës në verë të veshun trashë. Kur i kërkonte ujë ose me krye nevojat përsonale, e lironin shtyllën e mbajtun me litar dhe i shkreti At Frano, përplasej me fëtyrë përtokë, gjakosej, shpesh humbiste ndjenjat, e lagnin me ujë dhe e ngjitnin prap shtyllën nalt… Disa ditë e kishte pa ajo vetë me sytë e saj derisa ishte ba që nuk njifëj ma cili ishte… Zgerdhihej poshtë Zoji Thëmeli, Dul Rrjolli e Lilo Zeneli kur binte At Frano permbys e gjakosej!
Ajo ishte një Moter e Vërtetë e të Vuejtunëve, ashtusi e ka quejtë At Palë Dodaj…
■E Nderuemja zj. Adile Ashikja, shpjegonte sesi Fadil Kapisyzi e Dul Rrjolli kishin mbytë në korrent elektrik At Bernardin Palaj, tek konvikti “Malet Tona”…ku e varrosën.
Në vitin 1968 kur po demaskohej Kleri Katolik në “Revolucionin Kultural”, kerkojnë nga zj. Adile me akuzue Imz. Ernesto Çoben, tek i cili kishte shkue dy ditë përpara… Ajo u çue në kambë në mbledhje dhe u tha: “Nuk ju vjen turp, unë kam shkue tek Imz. Çoba dhe i kam kerkue pare me ble buken se nuk kishe, e ju më kerkoni me shpifë për Té!”
Po, sot a nuk duhet me mësue Shkodra se ku ishte Xhemal Dini e Angjelin Kumrija, kur zj. Adile, shkoi në Argjipeshkvinë e Shkodres…? Atëherë zj. Adile e interrnuen, ndersa agjentët e sigurimit që vezhgonin Imz. Ernesto Çoben, Don Mark Hasin dhe të tjerë klerikë apo laikë që ndiqeshin prej tyne sot, po “vizitojnë” Vatikanin e Romën…
■Ishte vajzë e re zj. Laura Keçi, kur arrestohet dhe masakrohet në hetuesinë e Shkodres nga krimineli Shyqyri Qoku, dhe pranë qelisë kishte Don Mikel Beltojen… Ato ditë kur Até do ta pushkatonin, zj. Laura kujton porositë e Tij: “Tregoni Hoxhës dhe Shehut… atyne që me krimet që kanë ba kanë shkretnue familjet Shqiptare dhe kanë vorfnue edhe kombin tonë… U thoni: Hiqni dorë nga vrasjet e djelmëve, vëllazënve tuej, mos veshni zi nanat, motrat e gratë Shqiptare që tash sa vjet nuk i kanë hjekë rrobat e zisë… I thoni “damave” të tyne mos u kënaqni me vrasjët e gjakun e bijve e bijave të Shqipnisë!
Keni harrue se jeni tue vra Shqiptarë! Shkatrruet Atdheun!” (Nga letra e zj. L. Keçi)
■Pa u largue nga viti 1974, kam shkrue para një viti se, kur i duhej gjak fëmijësh të porsa lindun me i “dhurue” tiranit Popullit Shqiptar Enver Hoxhës…atëherë flitej permbi 120 fëmijë u mbyten në maternitetin e Tiranës në tri ditë të fillimit muejt Prill, me urdhën të “heroinës” Nexhmije Hoxha, per me i shpetue jeten katilit Popullit Shqiptar..?! – Askush nuk flet! A thue vazhdon edhe sot frika? Ma shumë asht “sekreti” që “bluzat e bardha” ashtusi në të gjitha veprimet tjera të tyne në sherbim të sigurimit të shtetit, vazhdojnë mbajtjen e fshehtë të krimeve të kryeme me duertë e tyne… Po, mos harroni, se dhimbjet e zemres Atyne Nanave që ua keni shkëputë foshnjet nga gjiu, vazhdojnë me lotue!
■HAPNI DOSJET ! Tue dashtë me Ua marrë nderin dhe Fëtyrën Heroinave Shqiptare, me Ua plasë Zemrat dhe me Ua shporue në hanxharë, tue Ua vra e masakrue loçkat e veta,Ua keni ngritë Monumentin e Lavdisë së Përjetëshme!..Nuk asht largë dita që rreth Atij Monumenti të Nanave e Motrave tona, do të vallzojnë edhe Engjujt e Qiellit!
Vazhdon Pjesa V… “Para Pushkatimit…”…
Melbourne, Mars 2015.

Mora ne Bruksel dashurine tuaj nga Florida

March 7, 2015 by dgreca

NGA BAJAME HOXHA-ÇELIKU, BRUKSEL/
Po largohem nga Florida me dashurinë tuaj me vete/
Dikur kam qenë e internuar dhe s’i kaloja dot as e vogël e as me tim shoq, rreth katër km² territor që e rrethonin kampin e Savrës. Është një keqardhje e përzier dikur me lot dhimbje kur njeriu mendon se çfarë është liria,hapësira, detet, oqeanet, treni, autobusi,anija, avioni,vetura, aq më tepër kur e kapërcen atë prag dreqi të ndaluar e merr udhëtimin për shumë larg, deri atje ku kemi shkuar vetëm me imagjinatë, dhe le pas ato shpella skëterre, apo kampet të fëlliqura si nga ambienti dhe nga personazhet e titullarët diktatorë e të çmendur për të shtypur, e fyer, për të të marrë edhe frymën e fundit, dhe jo në pak raste në tortura të tmerrshme fizike dhe ato psikologjike, kur temperatura i kalonte 42°c. Nuk shkohet përpara pa menduar të djeshmen, pa lidhur kohët, pa bërë krahasimet, pa kujtuar fëmijërinë tejet të vrarë e të rreckosur,të pa ngrënë e të braktisur, syrgjynosur e katranosur, nëpër kampet e komunizmit të dalë boje, por ne krenarë për pastërtinë shpirtërore të nënave tona heroike mbijetuam duke u rritur jetimë por me dinjitet. Ishim shembull i pastërtisë në ato kushte e kohë të kufizuar sepse duhej të gdhiheshe e të ngryseshe nëpër fushat e apelet e pafund të myzeqesë të cilën e kthyem në hambarin e Shqipërisë, duke hapur me krahë kanale të thella kulluese,vaditëse, lloj-lloj punësh të tjera të rënda, me kazma e lopata, duke e niveluar, si i vogli në moshë punoi, ashtu dhe i madhi, kur në çdo vend të botës, këto punë teje dërmuese, i bënin makineritë përkatëse të kohës.
Liria! O zot! Sa fjalë e gjerë dhe e bukur sa vet jeta!Dhe erdhi koha që diktatorët të mos kenë më skllevër pune, vallë ç’bëjnë ata tani pa ne? Kë shtyjnë? Kë fyejnë e ofendojnë? kujt i çirren e hakërrehen? Ua kemi falur kampet t’i mbajnë me shëndet! Mjaftë punuam për ta! Me keqardhje e shkruaj: po ne u kemi falur të gjithë Shqipërinë, atdheun, që të kacafyten tani me njëri tjetrin. Këtu, nuk kemi bërë zgjidhje të drejtë. Gabimi qe se mungoi partia e duhur në 24 vjetët e fundit, ajo që duhej krijuar në “ditët e fundit të pompeut” Partia e të përndjekurve politik, në të cilën do të merrnin pjesë me qindra e mijëra shqiptarë që vuajtën ferrin komunist e të mbronin të drejtat e tyre të cilat edhe pas demokracisë u shkelën, u morën nëpër këmbë, e të gjithë mbetën pa strehë pasi dolën nga kampet e burgjet. Në këtë kategori njerëzish, bëj pjesë dhe unë,familja ime e përbërë nga pesë persona, dhe sot e kësaj dite nuk ka shtëpi në asnjë vend të botës, me e dhimbshmja s’kam në atdheun tim, ku punuam e derdhëm djersën lumë si kafshë tërë jetën që nga mosha 11vjeçare e deri në “demokraci”. Shpesh kam bërë kërkesë në qeverinë e Berishës për të kërkuar atë pjesë të vogël të pensionit të veçantë si gjithë kolegët e mi, si krijuese me shumë e shumë tituj e kontribute të tjera në dobi të demokracisë. Këtë ma jep ligji, po fatkeqësisht nuk e kam fituar, ligji ma jep, sundimi e ndal!Edhe verën e shkuar e kërkova përsëri po përgjigjja mbërriti negative. Vetëm kryeministrit të sotëm nuk i jam drejtuar ende, po le të shpresoj.

Pas shumë sakrificash për të qëndruar në Atdhe, kapërceva me vështirësi kufijtë dhe u stabilizova në Bruksel, duke u bërë Belgjika një atdhe i dytë për mua, më dha vendin e merituar, më kthehu dinjitetin të cilin ma kishte mohuar vendi im Shqipëria. Ky atdhe i dytë, më bëri vend si bijës së vet të vuajtur nën një diktaturë të urryer. Kështu prej shumë vitesh gëzoj pasaportën Belge, pasi nacionalitetin me gjithë familje na i dhanë brenda dy vjetësh.
Kur viziton Evropën sigurisht ka dhe më tutje është toka e premtuar, ose e bekuar, Amerika. Mua m’u dha rasti fillimisht të vizitoja shtetin e Floridës në Amerikë, për çështje pune, por dhe motra ime Shpresa Kulla, me familjen e saj të nderuar,të shoqin gëzimin, dhe tre fëmijët Sonilën Evën dhe Gencin banojnë atje. Ata kur shkuan kishin me vete dhe heroinën, nënën e mrekullueshme të Gëzimit,Myneverin, e cila sakrifikoi jetën duke provuar të gjitha kampet famëkeqe të Shqipërisë, që nga Tepelena dhe së fundi në kampin Savër,me të birin katër vjeç e s’u martua kurrë më. Ajo i qëndroi të shoqit të arratisur në Amerikë besnike për tërë jetën. Tani ajo s’është më. Po unë sa herë që shkoj përulem para varrit të saj me një tufë lule, dhe instinktivisht më pikojnë dy pika loti në kujtim të së kaluarës së hidhur dhe të qëndresës së saj heroike. Pas demokracisë motra u sistemua në këtë vend të begatë me shumë demokraci. Fëmijët tani janë të rritur Sonila punon në një zyrë shtetërore, Eva punon Stewardess që me rastin e 11 shtatorit, kurse Genci, Inxhinier elektronik.
Në shtetin e madh e të bukur të Floridës, të bien në sy rrugët të gjëra me nga katër korsi, e me shumë ura moderne ku qarkullimi i dendur nuk pengohet kurrë, dhe syri të sheh e të ngopet me fusha të pa fund, ku mungojnë vetëm malet sidomos në Orlando mungojnë edhe kodrat, dhe çdo shtëpi ka pishinë, ose liqen origjinal te ballkoni i katit të parë. Me që Florida është e njohur nga liqenet e shumtë, banesat janë ndërtuar rreth e rrotull tyre, që nga lartë duken aq bukur si lule-lule të vizatuara në forma të ndryshme.
Këtë shtet është e dyta herë që e vizitoj, dhe mbeta e mahnitur për vet faktin se aty është gjithmonë ngrohtë e nuk bën dimër. Vend për fukarenjtë por në fakt atje janë të gjithë të pasur se i thonë:Amerikë. Pa le të vizitosh Manhattan New York, me qendrën e tij madhështore, e me ura marramendëse pastaj Statujën e Lirisë, Brooklyn, Bronx, Pennsylvani, Çikago, Michigan, etj, mbetesh pa mend, pa e zënë në gojë Kanadanë që duhet kohë për të qëndisur një libër për mrekullitë e saj.
Gjëja e parë që më ka rënë në sy dhe herën e parë, është se, femrat shqiptare ishin shumë të avancuara, kishin ecur përpara me guxim, duke çarë jetën me forcën e dijes, të mendimit,të kurajës dhe me krenarinë e origjinës. Të gjitha të zonjat, të shkolluara apo mbrojtur diplomat me aftësi të paparë në vendet që banonin, e jo qyqare të sunduara nga burrat, që të prisnin gjithçka nga burrat apo fëmijët e tyre. Ato janë shembull i krenarisë, si Shpresa Kulla,Flutura Simaku, Alketa Gega Shingjergji, Nazmie dorona, Adela Reçi, sidomos Liri Themollari vetëm me zotësinë e saj mbante një restorant të madh i cili frekuentohej shumë nga amerikanët. Në Orlando lashë pas, miket e mia të mira ku shpesh pinim kafe së bashku në Starbucks, apo nëpër familjet e njëra tjetrës ku tema kryesore ishte: Shqipëria sot, letërsia,puna, dashuria. U largova nga ky shtet mikpritës, duke marrë me vete dashurinë e tyre të pakufishme. Ndër të tjerat, përshtypje të mëdha më la një zonjë e nderuar që quhej: Meli Alla, më e moshuara ndërmjet tyre. Kjo grua vitale me autoritet, e cila kapi Amerikën në moshë të konsiderueshme 59 vjeçare,me të shoqin Nexhmi Alla, mësoi mirë anglishten, mësoi dhe mori patentën për veturë në Orlando, pastaj, studioi për të fituar Nacionalitetin Amerikan dhe e fitoi. Kështu Meli Alla, i doli për zot vetes dhe familjes, sepse në Florida, pa makinë je pa këmbë. Kjo Zonjë e nderuar që sot është te të shtatëdhjetat, që në pamje të parë të le përshtypjen e një gruaje që vinte nga gene fisnike, aktive si në punë e në shoqëri, dhe së fundi anëtare e kryesisë së shoqatës “Vatra” në Orlando, e cila u krijua një vit më parë,dhe mbetet një nga themelueset e saja. Meli Allën do ta gjeje duke lexuar gazetën “ Dielli” apo në çdo kuvend apo bisedë shoqërore, ndonëse e moshuar ajo nxitonte me një veturë të vogël, sa te njëra te tjetra për t’i ardhur në ndihmë ndonjë patriotes që kishte probleme shëndetësore,me letrat, në familje, apo probleme shoqërore. Ajo i shtronte qetë-qetë punët dhe i sheshonte me mençuri e dashuri njerëzore, se zoti e dërgoi vetëm për të bërë mirë e t’u gjendet njerëzve në nevojë. Natyra e saj e butë e bujare, gjithnjë e qeshur të bënte për vete, të ngjallte admirim,dhe mendimi shkonte larg, aq larg sa të dukej se nuk kanë fund Nënë Terezat shqiptare, dhe kështu, të pajisur me kaq shumë virtyte të larta, e njoha unë këtë shqiptare të pa lodhur dhe krenare. Thjeshtësia e saj e karakterizonte në çdo hap që hidhte, edhe pse tërë jetën e saj e kaloi në kryeqytetin e Shqipërisë,Tiranë. Meli, ndjehej e barabartë me më të thjeshtat gra,edhe pse kishin nga një punë të mirë bashkë me të shoqin inxhinier në zyrën e projektimit. Ky çift i mrekullueshëm, rriti dhe edukoi mirë si askush tjetër dy vajza të bukura Matildën dhe Adelën, duke çuar Matildën e shkëlqyer të kryente universitetin në Ekonomi. Familja Alla, njihet për mirësitë e pakufishme edhe kur banonin në Tiranë. Kështu kanë gëzuar respektin dhe dashurinë e të gjithë atyre që e kanë njohur. Por ja, jeta ka të papritura, dhe zemrat lëndohen deri aty ku dhemb shpirti në pafundësi. Çifti Alla, së fundi, afrohet pranë vajzës së tyre të vetme Adelës, e martuar me Aldo Reçin, me banim në shtetin e Floridës, që prej 11 vjetësh. Çifti i ri Reçi, qe stabilizuar në Orlando, kur Çifti Alla, vendosi të largohej nga Tiranë e të banojnë pranë vajzës dhe nipave në Orlando. Ata të dy vendosën të marrin një shtëpi të vogël me qira, në të njëjtin qytet që vajzës t’ia lehtësonin sadopak dhimbjen e anasjelltas, por pa ndërhyrë në familjen e saj të re, e të mrekullueshme. Meli dhe Nexhmiu tashmë në moshë, kanë dhe dy nipa në Shqipëri nga Matilda, Kim dhe Ted. Kimi tashmë tetëmbëdhjetë vjeçar, këtë vit, i gëzoi gjyshërit e vet me vizitën që u bëri në Orlando mbasi ai është me studime në Kanada,(shkollën që kreu dhe e ëma) kurse Tedi vazhdon gjimnazin në Tiranë pranë të atit,Ilir Kurti. I shoqi i Adelës, Aldo ,një djalë flori nga pamja dhe nga puna, i zoti dhe largpamës, mikpritës në familje dhe në restorantin e tij si askush tjetër. Ai ka një restorant të bukur të madh ku shpesh ftohen prej tij njerëz të kulturës shqiptare dhe shtron dreka e darka për nder të tyre. Pra Zonja Meli, gjen forca e gjithmonë shikon përpara, për t’i ardhur në ndihmë me veturën e saj të vogël çdo shqiptari që është në nevojë, sidomos femrave, të cilat janë nga natyra më delikate kur ndodhen për herë të parë në dhe të huaj.

NJE PYETJE QEVERISE GREKE PËR GENOCIDIN ÇAM

March 7, 2015 by dgreca

MIHAS QEVERISË GREKE: SI DO DËSHIRONIT T’U KËRKOHEJ DËMSHPËRBLIM PËR GENOCIDIN ÇAM NGA SHTETI SHQIPTAR?/
Nga Takis Michas/
Dëshironi konflikt?
Analizë nga gazetari i njohur Takis Mihas që diskuton axhendën e SYRIZA “që çdo ditë që kalon na sjell më afër greminës”. Në një shkrim tjetër në Huffington Post, Mihas sugjeron se gjeopolitika e re SYRIZA’s do ti përfitojë pak miq Greqisë ku duhet, në BE dhe NATO. Në këto dy organizata Greqia do dallohet gjithnjë e më shumë si zëdhënëse për Putin dhe synimet e tij gjeopolitike. Ashtu si në vitet ’90 kur Greqia, me arsye të mira, shihej si kukull e Slobodan Milosheviçit dhe xhelatëve të tij në Bosnje.
A donte ndonjëherë me të vërtetë qeveria greke marrëveshje me kreditorët e saj? Apo është situata aktuale rezultati i një politike konfrontuese të përgatitur që në fillim? Unë mendoj se ndoshta është e dyta. Pika interesante këtu, është se qeveria e SYRIZA ndërmori veprime dhe deklarata që nuk rrjedhin domosdoshmërisht nga programi i saj, por ishin të synuara vetëm për të nxehur partnerët tanë evropianë.
Le të shikojmë në disa prej tyre:
Me këto veprime ishte fakti se zoti Tsipras vendosi në deklaratat e tija programatike, me mënyrë veçanërisht lirike, çështjen e dëmshpërblimeve të Luftës së Dytë Botërore. Për të kuptuar këtu përmasat e pahijshme të këtij veprimi, le të konsiderojnë këtë:
Le të imagjinojmë se Kryeministri i Shqipërisë, erdhi në Athinë për të lypur për kredi. Pak para se të largohej nga vendi, fton gazetarët dhe shpall se ai do të ngrejë çështjen e kompensimit për pronat e çamëve në Thesproti/Çamëri dhe për krimet kundër popullatës civile dhe largimit të dhunshëm të tyre nga Greqia. Nuk do ta karakterizonim këtë akt si “skandaloz”? Nuk do të kishte konsideruar ky si një “provokim” ndaj Greqisë? Nuk do të mendonim se një veprim i tillë, në thelb, hedh dinamit tërë status-kuonë e pasluftës Balkanike dhe e hap kutinë e Pandorës për çdo lloj kërkesash?
Fakti i dytë i rëndësishëm është vendosja në dy ministrive të rëndësishme: atë të Jashtme dhe të Mbrojtjes, dy figurave politike që mbështesin plotësisht gjeopolitikën e presidentit Putin, dhe kjo në një kohë kur marrëdhëniet mes Perëndimit dhe Rusisë janë veçanërisht të tensionuara. Në të vërtetë, Ministri i Punëve të Jashtme në deklaratat e tij të para të konsideronte të dobishme të nënvizohet se në konfliktin Rusi-Perëndim se Greqia pajtohet me Rusinë. Cila ishte dobia e vërtetë e këtyre veprimeve veç nxjerres në pah profilin ballafaques të qeverisë SYRIZA ndaj partnerëve të saj të Perëndimit?
Meqë ra fjala, në këtë pikë unë do të doja të theksoj se mbështetja e SYRIZA për Rusinë nuk kufizohet vetëm në aspiratat gjeopolitike të Rusisë, por shtrihet dhe tek përkrahja e politikës autoritare të Putinit brenda vendit. Kështu, eurodeputetët e SYRIZA ishin në mesin e pakicës së vogël të Parlamentit Europian të cilët refuzuan të dënojnë persekutimin e kryer nga qeveria e Putinit kundër OJQ-ve të tilla si “Memorial” që hulumtonte të kaluarën staliniste të vendit.
Veprimet e tjera, të cilat sigurisht theksuan profilin konfliktual ose ballafaques të Greqisë, kanë qenë veprime të tilla si psh. deklarata e pabesueshme e J. Varoufakis cila krahasonte Trojkën me … CIA-n (!) dhe publikimin e skicës së njohur nxitëse në gazetën Avgi, organin zyrtar partiak të qeverisë.
Siç e përmenda dhe më parë, këto veprime mund të ishin shmangur nëse supozojmë se SYRIZA nuk ishte agjendë ballafaquese. Sepse as çështjen e dëmshpërblimeve, as politikën pro-Putin, as natyrisht skica e Avgi dolën (jo direkt të paktën …) nga programi politik i SYRIZA.
Prandaj, përdorimi i këtyre veprimeve tregon se SYRIZA ka një tjetër axhendë të “fshehtë” që çdo ditë që kalon na sjell më afër greminës.
Marrë nga Gazeta Protagon
Dergoi per Diellin:Chameria Organization

7 MARSI FESTOHET EDHE NGA SHQIPTARET NE ZELANDEN E RE

March 7, 2015 by dgreca

One Tree Hill, 7 mars 2015/
Me rastin e Ditës së Mësuesit shqiptaro-zelandezët organizuan piknik të përbashkët në natyrë. Shumica e manifestuesve ishin ish punëtorë të shkollës shqipe me dekada të tëra, duke filluar që nga viti 1948 Muhamet Fusha, 1953 Sali Sefaj, 1964 Burahan Gjerqeku, Besa Gjerqeku 1966, Sabit Abdyli 1968, Ilir Hoxha, Ali Hoxha, Luljeta Hoxha, Haxhere Jashari etj. Gjithë pasdreken kokë më kokë kujtuan vitet e para të punës me ditar në dorë, u përmenden me admirim emrat e doajenëve të arsimit shqip: Mehmet Gjevorit, Beqir Kastratit, Tajar Hatipit, Rexhep Hoxhës, Shefqet Veliut etj. U diskutua gjetja e mënyrës për ruajtjen e gjuhës dhe identitetit te fëmijë tanë. Ilir Hoxha lexoi një si kumtesë të përgatitur që më parë në lidhje me rolin e mësuesit në shoqëri. Në ndarje bëmë edhe fotografi.

Jasmine Sina proved she belongs in Division I

March 7, 2015 by dgreca

Bearcats point guard named America East Rookie of the Year/
Story Highlights/
Binghamton’s Jasmine Sina was voted the America East Conference Rookie of the Year.
Sina joins Andrea Holmes and Jasbriell Swain as Bearcats to win Rookie of the Year honors.
Sina and Imani Watkins were both selected to the All-Rookie Team./
VESTAL – Doubts about Jasmine Sina’s ability to play Division I college basketball kept the 5-foot-5 point guard from signing a letter of intent until late in her senior year of high school.
Sina found a home at Binghamton University as the starting point guard for first-year coach Linda Cimino, and on Friday evening Sina was named the America East Conference’s top freshman.
The conference coaches voted Sina, a resident of Lake Hoptacong, N.J., the conference’s Rookie of the Year. The conference announced its annual awards in a banquet in the Events Center.
“Coach Cimino really believed in me, and I think that her coaching style and the other (coaches) really developed me this year,” Sina said. “That’s why I got this award, and it’s a great accomplishment. It shows other schools and other coaches that I can play at this level and that I can compete with the best players in the conference.”

Sina joins Andrea Holmes (2009) and Jasbriell Swain (2011) as the only Bearcats women’s basketball players to win America East Conference Rookie of the Year honors.
Sina, who was named to the conference’s All-Rookie Team along with teammate Imani Watkins, led the Bearcats in scoring (14.7 points per game), 3-pointers per game (2.9) and minutes per game (39) in her first collegiate season. She also ranked second on the team to Watkins in assists per game (3.2) and steals per game (1.3).
Sina, who recorded five 20-point games this season, finished the regular season ranked fifth in the America East in scoring, fourth in 3-point shooting percentage (34.7) and first in 3-pointers per game (2.9). She enters this week tied for 12th in NCAA Division I in 3-pointers per game and eighth among Division I freshmen in scoring.
Sina’s scoring average is the highest by a Binghamton freshman since Rachel Laws averaged an identical 14.7 points per game during the 2003-04 season, and Sina’s average is the most for a freshman in the conference since Boston University’s Chantel Alford (14.9 ppg) during the 2009-10 season.
“Jasmine is such a special player, and I knew when we recruited her that she was going to be a great player in this conference,” Cimino said. “All she needed was someone to give her a shot. We were her only Division I offer, and she made the most of that opportunity that she was given. I’m just really proud of her.”
Watkins, a dynamic shooting guard, ranked 10th in the conference in scoring (13.4 points per game), eighth in assists per game (3.3) and ninth in steals per game (1.7) during the regular season. She led the Bearcats in assists per game and steals while ranking second in scoring behind Sina.
Like Sina, Watkins has logged major minutes for the Bearcats as a freshman. She averaged 36.6 minutes per game, and has developed a chemistry with Sina.
“Jasmine is an amazing point guard, and I think that this is the best relationship that I’ve ever had with another teammate, (the one) that I have with her,” Watkins said. “Not just off the court, but on the court as well. Obviously, we play really well together.
“I think we clicked as soon as we both got here together. I think we’re an amazing match-up, and we’re going to cause some havoc in the near future.”
The Bearcats (4-25, 2-14) play top seed the University of Maine (22-7, 14-2) in the quarterfinals of the America East Conference tournament on Saturday at noon in the Events Center.

AMERICA EAST CONFERENCE
WOMEN’S BASKETBALL AWARDS
Player of the Year: Shereesha Richards, Jr., Forward, Albany.
Co-Defensive Players of the Year: Shereesha Richards, Jr, Forward, Albany; Liz Wood, Jr., Forward, Maine.
Rookie of the Year: Jasmine Sina, Fr., Guard, Binghamton.
Sixth Player of the Year: Imani Tate, So., Guard, Albany.
Coach of the Year: Richard Barron, Maine.
First-Team All-Conference: Shereesha Richards, Jr., Albany; Sigi Koizar, So., Maine; Liz Wood, Jr., Maine; Elizabeth Belanger, Jr., New Hampshire; Sabre Proctor, Sr., Stony Brook.
Second-Team All-Conference: Imani Tate, So., Albany; Cherelle Moore, Sr., Hartford; Capree Garner, So., UMBC; Shannon Samuels, Sr., UMass Lowell; Kori Bayne-Walker, So., Stony Brook.
Third-Team All-Conference: Sarah Royals, Sr., Albany; Amber Bepko, Sr., Hartford; Deanna Mayza, So., Hartford; Taylor McCarley, So., UMBC; Ariel Gaston, Sr., New Hampshire; Brittany Snow, Jr., Stony Brook.
All-Rookie Team: Tiana-Jo Carter, Albany; Jasmine Sina, Binghamton; Imani Watkins, Binghamton; Carlie Pogue, New Hampshire; Sydney Smith, Vermont.
All-Defensive Team: Shereesha Richards, Jr., Albany; Liz Wood, Jr., Maine; Lindsey Doucette, Jr., UMass Lowell; Kaylee Kilpatrick, Sr., New Hampshire; Jessica Ogunnorin, Gr., Stony Brook.
All-Academic Team: Sigi Koizar, So., Maine; Liz Wood, Jr., Maine; Kaylee Kilpatrick, Sr., New Hampshire; Jessica Ogunnorin, Gr., Stony Brook; Brittany Snow, Jr., Stony Brook.