Archives for May 2015

Shatatorja e të lumnes Nëna Tereze dhe Papa Fracesku në qershor në Sarajevë

May 26, 2015 by dgreca

Gashi : Është ky edhe një mesazh i qartë që vëllezerit e Nënë Terezës nga gjaku, gjuha dhe kombi, shqipëtaret, t’i dhurojnë ketij qyteti simbolin e dashurisë ,paqes dhe mirëkuptimin njerëzor, simbolin e humanizmit siç është Nënë Tereza./
Intervistë me ish ambasadorin e R.Sh në Sarajevë , z. Flamur Gashi/
Nga Tirana Beqir SINA/
Sarajeva – Qyeteti ku nisën dy luftëra botërore – qyteti që ka pasur luftëra më të këqija e me më shumë viktima, por që në historinë moderne Sarajeva ishte qyteti nën rrethimin më të gjatë, që ka zgjatur tri vite e dhjetë muaj, prej këtij qershori në zemër të saj do të ketë; edhe simbolin e rruzullit, emblema e paqes, mishërim i dashurisë , respektit dhe mirësisës njerëzore, simbol i fortë kombëtar shqiptarë, të Lumnuemen Nëna Tereze nënën e të gjithë botës – fitues e çmimit Nobel për Paqe.
Dhe, kjo meritë i takon ish ambasadorit të R.SH në Sarajeve z. Flamur Gashi, i cili premtimin e dhënë para se ta largonin para kohe nga detyra, nga kjo qeveri, e çojë në vend me sponsorizimin e një shqiptari të Amerikës, veprimtari të dalluar Marash Kol Nucullaj anëtar I Bordit të LQSHA.
Para nisejes për në Sarajevë, të shtatores së Nëna Terezes e cila do të vendoset në njërën nga sheshet kryesore tëkëtij qyteti, vetëm dy ditë më parë se Sarajevën do ta vizitojë edhe kreu i kishës katolike – Vatikanit Papa Francesku, në Tiranë biseduam me këshilltarin për Ballkanin të Presidentit të R.Sh. Bujar Nishani profesor Flamur Gashin.
Shtatorja e Nënë Terezës javën tjetër në Srajevë – Bosnjë, kur dhe si filloi iniciativa juaj ?
Gashi – Në përfundim të mandatit tim si ambasador I Republikës së Shqipërisë në Bosnje Hercegovinë, takova për takim kortezie të gjithë personalitetet e larta shtetërore të Bosnjes , dhe një takim ishte edhe kryetari i bashkisë së Sarajevës,me të cilin biseduam për bashkëpunim të mëtejshme,në përfundim të mandatit tim në Bosnje. Pas shumë mendimesh se çfarë mund ti lëja si kujtim Bosnjes, këtij qyteti me një shpirt humanitar, me një shpirt të mbijetesës qytetare , me një shpirt humanizmi, dhe të një tradite të njohur jo vetëm në rajon por edhe më gjerë, lindi idea dhe aty per aty I thash kryetarit të bashkisë së kërkoj ndihmën tuaj për një leje, të vendoset shtatorja e Nëna Terezes në Sarajevë. Dhe ai u befasua dhe më pyeti se çfarë leje ? dhe unë ju përgjigja se dua një leje për një shtatore. Dhe këtu ishte pikësynimi dhe perfundimi i gjithë kësaj dhe unë vendosa që shtatorja e cila do t’i dhurohet qytetit të Sarajevës si shenjë e imja për punën 5 vjeaçre në Sarajevë , të jetë shtatorja e humanistes shqipëtare ,të shenjtës Nënë Tereza.
Periudha prej kur ju morët premtimin dhe angazhimin për të vendosur shtatoren e Nënë Terezes dhe deri tani sa u vendos për të shkuar Nënë Tereza në Sarajevë, është edhe periudha që ju jeni larguar nga atje, A ju krijojë vështirësi për të realizuar atë premtim?
Gashi: Po vërtet ka pasur vështirësi të ndryshme teknike, sepse me marrëveshjen e Dejtonit , në Bosnje Hercegovinë, nuk lejohet vendosja e shtatoreve dhe monumenteve të ndryshme , pa një leje speciale nga komisione të veçanta. Mirpo, kur bëhet fjaëe për figurën dhe emrin e madh të Nënë Terezës , atëhere kishte disa lehtësira të veçanta në këtë punë. Unë jam marrë me premtimin e mbajtur që do ta bej shtatoren . Premtimi është bërë në Tetor të vitit të kaluar dhe tani jemi në fund te Majit dhe në fillim të Qershorit dhe me 4 qershor do të vendosim shtatoren ne Sarajevë , 2 ditë para vizitës së Papa Franceskut, vizitës të parë në të tij në Sarajevë. Është ky edhe një mesazh i qartë që vëllezerit e Nënë Terezës nga gjaku, gjuha dhe kombi, shqipëtaret, t’i dhurojnë ketij qyteti simbolin e dashurisë ,paqes dhe mirëkuptimin njerëzor, simbolin e humanizmit siç është Nënë Tereza.
Sot që gjithëçka ka përfunduar sa e veshtirë ishte për të realizuar një gjë të tillë për ngritjen e shtatores dhe për vendosjen atje? Kur bëhet fjalë tek materiali financiar dhe puna që është bërë për realizimin e saj ?
Gashi : E para pas premtimit, me thënë të drejtën u ndjeva i obliguar shumëfish që këtë ta realizoj sa më mirë, sa më bukur , sa më shpejt dhe denjësisht. Kam biseduar me disa skulptorë të ndryshëm këtu në Republikën e Shqipërisë dhe në Kosovë. Kam parë disa bucete të ndryshme të Nënë Terezës dhe përfundimisht, kam përcaktuar për një bucetë. Meqë është donacion privat dhe unë bëja zgjedhjen , nuk kishte ndonjë komision , por ngaqë kam shumë miq e shok të cilët janë artistë , u përcaktova për një bucetë, e cila më pëlqeu jashtëzakonisht shumë, i skulptorit Pjerin Kolnika. Është Nënë Tereza me një fëmijë ,me rruzare në duar. Është tamam përshkrimi real i Nënë Terezës ashtu siç unë e ëndërroj dhe imagjinoj dhe ashtu siç e kam takuar 3 herë vetë dhe ka ngelur në memorjen time e freskët dhe kështu është transmetuar edhe tek kjo skulpturë mjaft dinjitoze e skulptorit akademik Pjerin Kolnika
Ju lutem na thoni diçka rreth të dhënave teknike të shtatores ?
Gashi: Shtatorja është rreth 2 metra e lartë , është e derdhur në bronz , peshon rreth 300 kg dhe në bazamentin e saj ka të shkruar emrin të cilin ia kanë lënë nëna dhe babai i saj “ Gonxhe Bojaxhi “.
Dhe ky emër dhe ky mbishkrim do ta shoqërojë sa të egzistojë kjo shtatore. Pastaj në bazament do të shënohet Nënë Tereza në të tre gjuhët, anglish, shqip dhe serbo – kroatisht. Kur jam në këtë përgjigje, më lejo të bëj një falenderim të veçantë, për Marash Kol Nucullaj, një bashkëatdhetar I yni me origjinë nga Koja e Malësise së Tuzit , I cili jeton dhe punon në Detroit të SHBA. Ai sapo mori vesh për iniciativën time, më takoi erdhi në Tirane, dhe më tha : “ Ambasador , me leje t’ju them një gjë , : “ Unë dua që të financoj për këtë shtatore “. Dhe, shtojë se ti mjafton që ke dhënë idenë dhe je duke bërë gjithë këtë mund dhe sakrificë që Nënë Tereza të shkojë në Sarajevë. Me këtë rast një faleminderim të veçantë dua tja shpreh qysh në fillim së bashku me një mirënjohës Z. Marash Kol Nucullaj , i cili ka bërë të plotë financimin për prodhimin e shatores së Nënë Terezës.
Gashi : Më parë se të vendosej shtatorja e Nënë Terezës , besoj se qytetarët e Sarajevës , janë mësur me lajmin se do të vendoset me 4 qershor. Si është pritur ky lajm në Sarajevë ?
Është pritur jashtëzakonisht mirë lajmi për tu vendosur në zemër të qytetit dhe në këto ditë të bekuara kur këtë qytet do ta vizitojë Papa Francesku. Lajmi akoma nuk është bërë publik, por ne kemi përzgjedhur këtë lajm se pas vizitës madhështore që pat Papa Francesku i parë në Tiranë, vizita e dytë në Ballkan do të jetë në Sarajevë, dhe unë jam munduar sëbashku me skulptorin dhe me gjithë stafin teknik, që po merremi me organizimin e këtij evenimenti, ta bëjmë 2 ditë para se të vijë Papa në Sarajevë dhe ta shohin edhe medijat dhe e gjithë bota që shenjtorja e shqipëtarëve është prezente edhe në Sarajevë. Ky qytet i viktimave të shumta , vujatjeve dhe ndarjeve të mëdha nga luftërat, të ketë në zemër tij, prej këtij qershori të bekuar edhe simbolin e rruzullit, emblemën e paqes, mishërim i dashurisë , respektit dhe mirësisës njerëzore, simbol i fortë kombëtar shqiptarë, të Lumnuemen Nëna Tereze, Nënën e të gjithë botës – fitues e çmimit Nobel për Paqe.
Së fundmi cfarë mesazhi mendon se përcjell shtatorja e Nënë Terezës nga qendra e Sarajevës, ?
Mesazhin e dashurisë ,paqes, mirëkuptimit ndërfetar dhe përkujdesjes ndaj të vobekve dhe të varfërve në të gjithë botën. Nënë Tereza është simbol I miresise , I dashurise amesore.
Ju faleminderit !

Monumenti i të Lumes Nënë Tereza në Sarajevë do të jetë i 12-ti nëpër botë, përndryshe , ai është i ngritur nga misionarët dhe njerëzit humanitarë në botë . Monumente të ngjashme janë ngritur , ndër të tjera , në Nju Jork dhe Detroit në Shtetet e Bashkuara , në Tiranë , Kosovë, Mitrovicë dhe Prishtinë, Shkup , Tuzi ( Mali i Zi) e tjerë.
Lekë dhe Pashkë Gojçaj janë “bartësit” e shtatores së Nënë Terezes në Nju Jork, Prishtinë dhe Mitrovicë
Ishin dy bij të Hotit historik, të Malcisë së Ded Gjo Lulit, e Prek Calit, e sa e sa figurave të këtyre malësorëve, ata që të parët e sollën në mërgatën shqiptare, në SHBA-së, idenë fisnike dhe bujarinë që të sponsorizonin lartësimin në statuja bronxi, rrugëve dhe shesheve të Amerikës, ikonën të kësaj bije shqiptare, që pasi e sponsorizuan në sheshet e Tuzit e të Prishtinës, pa pritur që të shejtërohet, duke u kujtuar e sjellë ndërmend mbarë njerëzimit që po përgjërohet për këtë Nënë të madhe, se ajo është bijë e popullit shqiptar, e vendosën statujën e saj në Neë York (Harstdale), në Prishtinë dhe Mitrovicë. Vëllezerit Lek e Pashk Gojçaj edhe pse biznesmene, kanë bërë investimin më të shkëlqyer në jetën e tyre në një fushë ku përfitimi është veçse moral, dinjitet e krenari kombëtare, e shumë më i çmuar e i pavdekshëm se çdo lloj kapitali tjetër.
Biografia e Nëna Terezes

Anjezë Gonxhe Bojaxhiu e njohur si Nënë Tereza lindi në Shkup më 26 gusht të vitit 1910 dhe vdiq më 5 shtator 1997 në Kalkuta, (Indi), ishte humaniste e njohur shqiptare, fituese e çmimit Nobel për Paqë.
Gonxhja ishte fëmija i tretë i Kolë Bojaxhiut (Nikollë Bojaxhiu) me origjinë nga Mirdita dhe e Drane Bojaxhiut (mbiemri i vajzërisë Barnaj) nga Novo Sella e Gjakovës. Lindi në Shkup, të Shqipërisë te pushtuar prej Perandorisë osmane, sot Republika e Maqedonisë, më datë 26 gusht 1910. Shkupi i merret Shqipërisë prej Maqedonisë me 1 Janar 1918 ne baze te traktatit te Versajes. Një ditë pas lindjes u pagëzua në kishën e Zemrës së Krishtit nga famulltari i atëhershëm Dom Zef Ramaj. Kola dhe Drania kishin 5 fëmijë, dy u vdiqën në fëmijërinë e hershme. Frikë të madhe kishte nënë Drania mos Gonxhja i vdiste menjëherë pas lindjes, sepse me trup dhe shëndet dukej e dobët. Gonxhja kishte një vëlla dhe një motër. Vëllai quhej Lazër Bojaxhiu dhe studioi në Grac të Austrisë në Akademinë Ushtarake, por për shkaqe politike emigroi qysh herët në Itali.
Kurse motra quhej Age Bojaxhiu. Babai i saj merrej me tregti dhe mblidhte në shtëpinë e tij artistë dhe patriotë shqiptarë. Gonxhja mësimet e para i mori në një shkollë shqipe në Shkup, ku po ashtu e kreu dhe gjimnazin, por në gjuhën serbo-kroate. Pasionet e rinisë së Gonxhes ishin tre: të bëhej mësuese, të shkruante dhe recitonte poezi dhe të kompozonte e të luante muzikë. Emrin “Tereza” e mori kur ishte 18 vjeçe dhe u dorëzua murgeshë. Nënë Tereza u largua më 26 shtator 1928 nga Shkupi në drejtim të Dublinit, Irlande. Prej kësaj dite, nënë, bijë e motër nuk do të shiheshin më kurrë. Më 12 shtator 1928, Gonxhja kishte shkruar këtë letër drejtuar tezes së saj: “Shkup 12. 09. 28 E dashura Teze Lis! Më 26 te ketij muajit po nisem prej Shkupit. S’po mund mos me ju shkruaj dy tri rreshta per juve. Lamtumire, e deshiroj qe Zoti t’ju jap gjithcka qe ju deshiron zemra. Dua t’ju fal gjerat më të përzemerta, Gonxhja”.

Ky ishte momenti kur ajo u nda përfundimisht me familjen dhe vetëm pas 30 vitesh, do të takohej me të vëllanë, Lazrin. Kurse nëna Drania dhe motra Age, shkuan në atdhe, në Shqipëri, qysh para Luftës së Dytë Botërore. Nënë Tereza u vendos në Kalkuta (Indi) ku fillimisht u bë mësuese dhe shumë shpejt drejtore e shkollës së vajzave. “Nënë Tereza e Kalkutës” u quajt kur themeloi urdhërin “Misionaret e Dashurisë” (1951) për t’u shërbyer më të varfërve dhe më të pashpresëve të Kalkutës, Indisë dhe gjithë botës. Në vitin 1979, kur mori çmimin Nobel për Paqe, e gjithë bota mësoi se Nënë Tereza ishte shqiptare. Por Shqipëria nuk heshte. Republika Popullore Socialiste e Shqiperisë nuk i kishte dhënë vizë nobelistes së ardhshme as sa për të parë nënën e saj që jetonte në Tiranë, as për te marrë pjesë në varrimin e saj më 1974, as për të parë varrin. Madje këtë vizë nuk ia dhane as kur fama e saj kishte marrë dhenë në të katër anët e botës deri ne fillim të viteve ’90. Shqiptarja trupvogel ishte kthyer në një legjendë të gjallë. Ajo ishte nënë kujdestare e 7,500 fëmijëve në 60 shkolla, ishte nënë që mjekonte 960,000 të sëmurë në 213 dispanseri, ishte e vetmja në botë qe trajtonte 47,000 viktima të lebrozes në 54 klinika, kujdesej për 3 400 pleq të braktisur e të lënë rrugëve, në 20 shtëpi pleqsh, kishte birësuar 160 fëmijë ilegjitimë e bonjakë. Këto janë shifrat e mesit të viteve ’80. Deri sa Nënë Tereza ishte gjallë dhe sot e kësaj dite shifrat kanë ndryshuar shumë.

Nënë Tereza nuk qe ndonjë perëndeshë dhe me të mund të fliste çdonjëri. Madje ajo kishte edhe adresë të saktë: një godinë ngjyrë hiri në Bose Road, të ndërtuar në një lagje të zhurmëshme dhe çjerrëse, të stërmbushur me njerëz, e cila vlonte nga çajbërësit, shitësit dhe tregtarë të tjerë të pjesëve më të ndryshme këmbyese si dhe lëngështrydhësit. Këtu, mu në qendër të Kalkutës shtrihej shtabi i përgjithshëm i Rregullit, “Shtëpia e Nënës”, pranë portës të së cilës qe vendosur një tabelë druri ku shkruante: “Mother Teresa.”. Shtëpinë e Nënë Terezës e kanë vizituar personalitete si: mbretëresha e Britanisë, ish presidentët e Shteteve të Bashkuara George Bush e Jimmy Carter, Yasser Arafati, princesha Diana e shumë të tjerë. Nënë Tereza ka qenë mjaft bujare, humane e zemërgjerë dhe këto janë karakteristikat që do ta bëjnë të jetojë përgjithmonë në zemrat e gjithë njerëzve, sidomos në zemrat e shqiptarëve.

Disa nga çmimet dhënë në vite Nënë Terezës:
Çmimi Damian Dutton
1962 – Çmimi Ramon Magsaysay
1973 – Çmimi Templeton
1978 – Çmimi Balzan
1979 – Çmimi Nobel për Paqe
1980 – Çmimi Bharat Ratna
1985 – Çmimi Medal of Freedom
1996 – Qytetare nderi e Shteteve të Bashkuara të Amerikës
1996 – Dekorata Qytetar Nderi i Kosovës
Në vitin 2003, Aeroportit të Tiranës, Shqiperi iu dha emri “Nënë Terezës”. Në hyrje të këtij aeroporti më 2007 u inagurua edhe busti i saj.
Medaljet Urdhri “Nënë Tereza”
Urdhri “Nënë Tereza” është një dekoratë nderi e Republikës së Shqipërisë që u jepet qytetarëve shqiptarë dhe të huaj për akte të shquara humanizmi ndaj kombit shqiptar dhe njerëzimit. Dekorata prej ari i jepet me dekret nga Presidenti i Shqipërisë.
Medalja humanitare “Nëna Terezë” është dekoratë shtetërore e Kosovës që u jepet qytetarëve të Kosovës e të huaj që kontribuojnë në fushën e humanizmit. Shprehja e mirënjohjes dhe nderimi i individëve me këtë dekoratë bëhet nga presidenti i Kosovës.

DILEMA GREKE PËR KONISPOLIN

May 26, 2015 by dgreca

NGA RASIM BEBO/
Kanë ndodhur dy goditje të fundit, të përgatitura dhe të drejtuara nga emisari grek, në shërbim të Greqisë në Shqipëri, koloneli peshkop Janullatos. Ky kërkon ta kthejë Shqipërinë në një shtet pa kombësi shqiptare dhe shqiptarët e vërtetë te mbeten me kombësi shqiptare, pa shtet, deri në asimilim të plotë.
1. Skandali në Delvinë: Ulet flamuri shqiptar, ngrihet ai i Verio Epirit.
2. Në zgjedhjet për bashkinë e Konispolit, bëhen përpjekje, se kush do ta fitojë atë, grekët apo shqiptarët. Shqipëria s’ka as qeveri, as Akademi të shkencave, kjo është fatkeqësia që ka pllakosur këtë shtet. Është thënë disa herë. Rexhep Shahu thotë: “z. Rama nuk ka guxuar të merret me shqiptarët e Çamёrisë dhe çështjen çame, sepse për të ardhur Rama në pushtet, pati mbështetjen nga Greqia, e cila mobilizoi politikën e saj,për të nxitur shqiptarët që jetojnë në Greqi,të votojnë Ramën”… Ndërsa Sali Berishës, më 28 dhjetor 2011, (special nga AMA – New.) Kisha Greke i dha titullin e lartë “Bekimi ynë i Artë” për shërbime të shquara ndaj Greqisë”. (R. Bebo, “artikuj dhe ngjarje”, bot. 2012, f. 14).
Kështu, të dy partitë kryesore, të zgjedhura që në fillim nga Ramiz Alia, janë të shitura te greku dhe greku i përforcoi më shumë, duke pasur në krye të tyre Janullatosin, i cili ështe kthyer në një guvernator mbi qeveritë shqiptare. Pavarësisht nga konjuktura e sotme.
Ju, grekët, nuk doni ta njihni historinë, sepse u ka mbuluar një megalomani hipokrite. Por keni parë tri raste gjatë shekullit që kaloi, kur me urdhër jeni larguar nga Shqipëria e Jugut me bishtin në shalë. Po ua kujtojmë: më 17 maj 1914, u urdhëruat nga qeveritë evropiane për tu larguar nga Shqipëria e Jugut. (Pas masakrës së viteve 1913 – 1914). Herën e dytë, në “Luftën Italo-greke”, Më 5 prilli 1941, me urdhër të Berlinit, u larguat nga Shqipëria, me të 15 divizionet greke dhe pas 15 prillit në Shqipërinë e Jugut nuk mbeti këmbë e ushtarit grek. Latë kufomat e ushtarëve tuaj përrenjve, maleve dhe kodrave të pavarrosur që u bënë pre e rrëkeve që i hodhën në lumë e në det. (Temë tjetër kjo)
Herën e tretë, mars 1997, vërshuat kundra Shqipërisë së Jugut me zjarr dhe hekur, njësoj si në Luftën e Parë Botërore 1913-1914, të përgatitur nga usta Janullatosi me ndihmësit e tij Sali Berisha e Fatos Nano, duke u pleksur në një luftë civile me 3000 të vrarë dhe 11000 të plagosur. Filluat piketimin kufirit të Shqipërisë së Jugut, ndërmjet rrjedhjes së mesme dhe të poshtme të lumit Vjosa. Por nga Magdalena Ollbrajt, sekretare e SHBA, dhe prej Evropës nga Çylleri, kryeministrja e Turqisë morët ultimatum dhe u larguat me vrap nga sytë-këmbët.
Por ju prapë nuk doni ta kuptoni dhe organizuat sërish skandalin në Delvinë. Më 16 maj, me rastin e “101 vjetorit të aneksimit të jugut të Shqipërisë” (që njihet nga greket si Autonomia e Vorio Epirit) – Protokolli i Korfuzit . Sqarim : Diplomati Ferdinando Salleo, thotë: “Dispozitat e Korfuzit iu parashtruan kryeqyteteve evropiane për t’i vënë në jetë. Negociatat u mbyllën me 17 maj 1914, miratimi erdhi më 2 korrik 1914. “Dispozitat” konfirmuan domosdoshmërinë e tërheqjes së plotë të grekëve nga Shqipëria. (“Shqipëria gjashtë muaj demokraci”, bot, 2000, f. 78).Ç’farë kërkoni “Protokolli i Korfuzit” është fshirë nga diplomacia evropiane që më 17 maj 1914.
Dhe prapë një grup grekësh, të shoqëruar nga minoritarë grekë në Krane të Delvinës bënë homazhe në përmendoret e andartit grek Thimios Lolis, i cili ka kryer masakra mbi popullsinë shqiptare në vitet 1914 dhe1944. Në homazhe është hequr flamuri shqiptar i zonës dhe është ngritur ai i “Vorio Epirit”. Ky provokim i rëndë, vijoi me Odiseas Boros, kryetar i organizatës së Vorio Epirit “Pirro” në Thesali. Ai mbajti një fjalim me tone nacionaliste ku bënte thirrje se “Vorio Epiri është tokë Greke dhe nuk e kemi harruar”. Në këtë aktivitet ishin të pranishëm dhe trupa paraushtarake greke të Lidhjes Nacionaliste Greke.
Akte të tilla, si ulja e flamurit shqiptar dhe ngritja e flamurit të aneksimit të Jugut brenda territorit të Republikës së Shqipërisë, nxisin urrejtjen etnike midis qytetarëve shqiptarë në prag të zgjedhjeve vendore që do të mbahen më 21 Qershor.
Të nesërmen më 17 Maj, Stavros Gjinos, Odiseas Boros bashkë me kryetarin e OMONIA-s, Leonidhas Papas, morën pjesë në Delvinaq të Pogonit në paradën e përvitshme që organizon Mitropoliti i Konicës “për shpalljen e Autonomisë së Vorio Epirit – aneksimi i Jugut të Shqipërisë”. Paraushtarakë grekë, mbanin në duar parrulla ku shkruhej: Vorio Epiri Tokë greke, do të rikthehemi dhe toka do të dridhet… Kryetari i OMONIA-s, mbajti një fjalim histerik për aneksimin e Jugut të Shqipërisë dhe u takua me oficerë të lartë të sigurimit dhe ushtrisë greke. Ka mëse dy vjet që në Jugun e Shqipërisë lëvizin ish-ministri i mbrojtjes së Greqisë, ish-Shefi i Shtabit të Ushtrisë greke dhe gjeneralë të sigurimit, zbulim dhe kundërzbulimit grek. Qëllimi i tyre është njohja e terrenit shqiptar. Në të njëjtën kohë, nënkryetari i Kuvendit të Shqipërisë, Vangjel Dule, si dhe Fredi Beleri, Anastas Guda, Jani Babi, organizuan tubim për këtë përvjetor, duke kërkuar me çdo kusht që minoritarët të votojnë vetëm për kandidatët e PBDNJ dhe OMONIAs. Vangjel Dule në vitin 2010 ishte njëri nga iniciatorët për vendosjen e përmendores së andartit Thimio Lolis në fshatin Krane të Komunës së Delvinës.
Paraushtarakë grekë mbanin në duar parrulla ku shkruhej: Vorio Epiri Tokë greke, Do te rikthehemi dhe toka do të dridhet. (A. Llalla).
Prof. Dr. Agim Shehu shkruan: “Ndjejmë kënaqësi të veçantë si shqiptarë që historiani Dieter Fahrni, Gjenevën e quan “Qyteti i Shqiponjës”. Shqiponja e Zeusit, perëndia e pellazgëve, e të parëve tanë të njohur, është simbol i herët hyjnie i mbajtur nga shqiptarët në besimet, legjendat, kurorat mbretërore e në Flamurin kombëtar; flamur nder më të lashtët e më të drejtët në botë. (“Fisnikëria Helveto-Ilire” bot. 2006, f. 10).
Në një kohë u pushtua Kosova me Çamërinë. Milosheviçi e trazoj ujin, siç thoshte Maoceduni, por Kosova mori pavarësinë në saje të miqve amerikano-anglezë. Sot ju presim “ta dridhni tokën”, se boll vajti një shekull që e keni pushtuar. Duhet turbulluar uji dhe kufiri të vijë te viti 1830, në jugë të Epirit dhe të Thesalisë dhe do t’i kthehen atdheut të tyre, Shqipërisë .
Me sa para mend, hiqni flamurin shqiptar mijëravjeçar në Delvinë, në Shqipëri dhe vini flamurin grek te vitit 1830 dhe një copë robë për flamur të Vorio-Epirit.?… MËSONI JU GREKËT: Ai Flamuri Shqiptar vjen tek ne sot nga SHQIPONJA QË MBANTE ZEUSI NË SKEPTËR dhe prej këtej ne quhemi SHQIPTARË me KOMBËSI dhe GJUHË SHQIPE. Ky Flamur kaloi mijëra vjet dhe arriti te Aleksandri i Madh, te Pirrua, te Skënderbeu dhe te Ismail Qemali, po me këtë flamur… Dhe ju sot merrni guximin e hiqni, si mysafirë të ardhur në Shqipëri… Ju e keni bërë Shqipërinë, sikur shkoni nga Seleniku në Janinë… Kështu Janullatosi juaj dhe peshkop jonë ua ka shtruar rrugën për të ardhur në shtetin Shqiptarë kur të doni dhe sa herë të doni. Ndërsa Shqiptarëve u griset pasaporta dhe u hidhet në fytyrë, kaq të pacipë jeni. Pyesim, sa kohë do të vazhdojë kjo gjendje?… Ju, tek e fundit, nuk keni faj, sepse si gjeni, bëni. Por për këta tradhtarë që u lejojnë, do të përgatitet dhënia e llogarisë në sheshin Skënderbeg…
Aneksimi i KONISPOLIT
Anastasios Gudas e filloi fushatën, jo në Mursi, as në Xarrë, as në Markat, as në Konispol, por te padronët e tij në Athinë. Ai përkrah kandidatit tjetër të PBDNJ-së për bashkinë e Himarës, pjesëmarrësin në masakrën e Peshkëpisë më 1994, ish-i burgosur ordiner Fredi Belerin, foli në greqisht për një aneksim të butë të zonës, duke ju bashkangjitur ekonomikisht Gumenicës. Guda premtoi se do të punësojë në bashkinë e Konispolit të gjithë minoritarët grek që kanë shtetësi të dyfishtë si dhe grekët e papunë të Gumenicës në Konispol, pasi Greqia gjendet në gjendje të rëndë ekonomike…
Pas takimit, Anastas Guda takoi ekstremistin Babis Karathanos, i cili njihet për aktivitetet e tij antishqiptare që në fillim të viteve 1980, si dhe deputetin e djathtë Terenc Kuik. Deputeti Terenc Kuik ka qenë njëri nga mbështetësit kryesor të regjimit të Sllobodan Millosheviçit në Greqi. Ditë më parë, Anastasios Gudas shpërndau nëpër territorin e bashkisë së Konispolit, fletushkat propagandistike të shtypura në Greqi vetëm në gjuhën greke duke i dhënë një drejtim të rrezikshme fushatës.
Shtypja e fletushkave në gjuhën greke nga Gudas, tregon se ai nuk ka qëllim për zhvillimin ekonomik të zonës, por për të bërë asimilimin e shqiptarëve dhe për të treguar se bashkia e Konispolit banohet me shumicë nga minoriteti grek.
Në zgjedhjet për bashkinë e Konispolit luftohet se kush do ta fitojë atë, grekët apo shqiptarët. (A. Llalla. 20 maj 2015. Lajmi I fundit cicerr). Greku vazhdon të ofendojë dhe poshtërojë Shqiptarët, por le të mesojnë se ç’farë thonë te huajte për shqipërinë:
Felix Zhylien, duke u lavdëruar shqiptarëve «pasionin për pavarësi e lavdi si tipar kryesor karakteri e burim heroizmi» shton: «Në të gjitha kohët Shqipëria ka qënë vëndi klasik i heronjve: atje Homeri gjeti Akilin, Greqia Aleksandrin e Madh e Papa Eugjen IV Skënderbeun». Te vepra «Shqiptarët» historiani amerikan Edvin Zhak po ashtu: «Këta bij të paepur të Shqipes ishin pasardhës të denjë të Akilit, Filipit, Aleksandrit të Madh dhe Pirros» Jo rastësisht dy Brirët, simbol pellazg, i mbanin të tre bashkëkombasit e mëdhenj, Leka i Madh, Pirroja dhe Skënderbeu. Historiani Flori i sh. 2, thotë se para Pirros, përkrenarja me brirë, qe profil i kokës së Aleksandrit të Madh. Dijetari P. Franke, shkruan se Skënderbeu «mban një helmetë me dy brirë cjapi të mëdhenj, që nuk ndeshen gjëkund në tablotë bashkëkohore. (A. Shehu)
Zeusin e rriten dy prifteresha kurite në shpellen e malit «ID» te Kretës, Malta dhe Melisa, e para me qumushtin (malte) të dhisë mallteze dhe e dyta Melisa me mjaltë, prej kendej vjen helmeta me dy brirë. (R. Bebo ‘Zeusi’, bot 2009, f. 28). Dijetari i shquar Karl Treimer… thotë: «Të parët e shqiptarëve të sotëm kanë qënë bartësit e një shteti të madh të fuqishëm dhe krijues të kulturës evropiane të Epokës së Hekurit, pra të një kulture të vetive të larta…». Edvin Zhak vlerëson: «Ky popull i lashtë pellazg shënon një datë më të herët se zhvillimi i qytetërimeve të Greqisë e të Romës. Ne zbulojmë gjurmë të kulturës parahelene të Shqipërisë, të cilat nuk mund të kuptohen ndryshe» (me gjithë nderimin që kemi si popull, sllavët në stepa e moçale as që zihen në gojë). Antropologu amerikan C. S. Kun te «Mbi racat e Europës» thotë: «Ilirët, racë nordike…krijuesit e qytetërimit të Hekurit në Evropën JL, kur emri Romë e Athinë ende nuk ka qenë dëgjuar»!
Për fat të keq, duke dashur të sigurojnë të sotmen e tyre, grekët shtrëmbërojnë të kaluarën e fqinjës-Shqipëri: «Maqedonia-historikisht greke…Filipi e Aleksandri i Madh grek(!)» e këtë e marrin si aksiomë për të cilën nuk qasin vërtetim. (A. Shehu).
Historiani grek Niko Kazanzaqi, manipulon në librin «Ja vdekje ja liri». Ja kushton, legjendarit të Konispolit Haxhi Mehmet Dalani që u flijua me 800 kalorës të fshatrave të Konispolit në Frangokastello të Kretës kundra turqëve në vitin 1828, dhe i ndryshon emrin nga Mehmet në Mihal dhe e vendos ne eciklopedi për grek. (R. B).
«Të hesht për të vërtetën e Atdheut do bëja tradhëti ndaj tij»
E në fund diçka më mbresëlënëse. Për punë të vet, CIA më 1996 jep një raport sekret (e publikoi dhe TV grek «Antena»): «Leka i Madh dhe Maqedonia e asaj kohe, ishin ilirë, ata ishin armiq të Greqisë kurse vetë Maqedonia nuk ka qënë greke». E më tej: «Grekët frikësohen se maqedonët do t’i kërkojnë vlerat e tyre e kjo mund të shndërrohet në një çështje serioze në atë pjesë të Evropës…». Duke iu tingëlluar hidhur, qarqet e interesuara greke para se të mendojnë ndonjë tjetër «aksident makine.» për autorin e shkrimit, le të sqarohen njëherë me CIA-n.
Ndërsa Natalie Klayer te «Fillimet e nacionalizmit shqiptar» përcakton: « Fabrikimi i Panteonit Kombëtar ka filluar shumë më parë se 1896, dhe përmblidhte figura të tilla si Aleksandri i Madh, Pirro, Skënderbeu, Bushatllinjtë dhe Ali Pashë Tepelena». (A. Shehu).
Rasim Bebo, Addison, Çikago,maj 2015

“Pse mërgata shqiptare duhet të bashkohet rreth Vatrës”

May 25, 2015 by dgreca

Flet Z. Tahir Kolgjini/*
Të ndershme zonja, Të ndershëm zotnij,/
Ma para e kam për detyrë me falënderue zotni Isa Ndreun, kryetar’ i Bashkimit Demokratik Shqiptar dhe shokët, të cillët, patën mirësinë me ftue nji pjesë t’ajkës shqiptare në mërgim, për të marrun pjesë në kët mbledhje.
Me nji herë më duhet me vumë në dukje se, unë, në kët mbledhje nuk kam ndonji cillësi me përfaqsue partín, me të cillën lidhem.Këtu flas vetëm n’emnin t’em personal.
Nga përmbajtja e ftesës datë 15-5-1977, nênshkrue prej zotni Ndreut merret vesht se, mbledhja e jonë këtu, nuk ka të bamë me pjesën politike- teknike të kongresit të dytë të Bashkimit Demokratik Shqiptar.Kongresi, qi asht cillësue si mjet për mbledhjen t’onë këtu, misionin e vet, simbas rregullave, e përmbarueka në nji sallë tjetër të veçantë të këtij hoteli.
Prandej, përzemërsisht i uroj ngallnim në përpjekjet e veta.
Mbledhja e jonë, pra, si asht parapamë në ftesën e sipërme programatike, ka për qëllim qi nëpërmjet bisedimesh dhe propozimesh praktike unjisuese, t’arrihet në nji bashkërendim veprimesh. Me fjalë tjera, me anë të njij kuvendi, qi zhvillohet këtu, të shkëmbejmë lirisht mendime se, na mërgimtarët shqiptarë, në konditat e sodshme, në se duhet të hjedhim ndonji hap dhe si e shka mund të bajmë?…
Asht nji themë me randësi shum të madhe, kjo çashtje.Asht nji problem, qi ka lidhje me ndiesina shqiptare, me burrëni dhe me vetmohim.Ka lidhje me Komb, me atdhe dhe me atdhedashuni.Asht nji nyje, qi nuk kanë mundun me e zgjidhun dekadat.Për këtê, nuk mjafton vetëm nji bisedim. Për këtê nuk mjaftojnë as dydit të vetme. Mbi këtê çashtje, asnji shqiptar prej nesh, nuk mund të qëndrojë në heshtje.Heshtja dhe indiferenca në kët rasë, simbas mendimit t’em, kishte me qenë nji negligjencë, e cilla, për disa, mund të mbërrije gadi në shkallën e tradhëtís.
Prandej, përkitas me botën t’onë shqiptare, çashtjes duhet t’i bâjmë diagnozin dhe, simbas rezultatit, duhet të zbatojmë mënyrat e mjekimit.Po nuk u cillësue smundja, nuk mund t’i bâhet mjekimi.
Nuk kam për qellim as me fyem kend, as me poshtënue. Pra, tue i dhanun gjithkuej atê, qi meriton, shkurtimisht po hyj në themel:
Si e dijmë, komunizmi, me ndihmën e huej dhe me grykë të pushkës, erdh në fuqí në vendin t’onë. Atê, në fillim, tue mos mund me e parapamë rrezikun, disi e ndihmoi dhe nji rimë e gabueme nacionalistash shqiptarë, rimë, ecilla, s’ka dyshim se, kur e pau realitetin e idhtë, u pendue; por, atëherë, kur pendesa e mbrame, nuk t’ep dobí.
Komunizmi, për hirë të doktrinës, e lau vendin me gjak skaj më skaj e pllambë për pllambë.
Mbassi e randa, e ngrejti të lehtën, nji pjesë e nacionalistave shqiptarë, qi i shpëtuen vdekjes, në kohë të ndryshme dhe me rruga të ndryshme, u aratis, tue kalue në botën e lirë demokratike. Këta dhe shqiptarë tjerë, qi kishin ardhun ma herët në botën e lirë e qi parapëlqyen mos me këthyem në Shqipni për shkak të regjimit, morën cillësín si « refugjatë politikë », tue gëzue përkrahjen e instituteve të ndryshme ndërkombtare. Në kët mënyrë, të dy palët, formuen grumbullin, qi na, e quejmë « mërgata shqiptare ».
Aty kah gjashtëmujori i parë i vjetit 1945, shumica e madhe e nacionalistëve t’aratisun shqiptarë, ishin truçue n’Italí. Dhe në këtê kohë, kemi vetëm dy partina politike shqiptare, të cillat, ishin formue – si organizata – qysh në Shqipni: Legaliteti dhe Balli Kombtar.
Në kët kohë, kudo, gjendja e popullit shqiptar, ishte në mjerim të plotë:
Gjenerali i mallkuem, Zervas, n’emën të qytetnimit shtazarak grek, me thikë, me hanxhare dhe me plumb, masakronte popullin arbënesh të Çamerís dhe të vendeve tjera të Janinës. Aj, rikrijoi nji situatë shum ma tmerruese se ajo, qi pat qenë krijue me andartët e Zografos.
Populli shqiptar në Jugosllaví, grumbuj grumbuj pushkatohej për të vetmen arsye se ishte shqiptár. Shqiptarët, rekrutoheshin, inkuadroheshin në njisina ushtarake dhe, tue ndjekun rrugën Kukës-Pukë-Shkodër e Podgoricë, dergoheshin e pushkatoheshin me mija e mija në karmat e Malit të Zi. Partija komuniste e Jugosllavís, për të mashtrue shqiptarët, në vjetin 1941 në Jajica, pat vendosë se, elementit shqiptar, i njifet e drejta deri në bashkim. E ma vonë, jo veç ia mohoi kët të drejtë, tue i vumë koburen në fyt; por, e ndau copa copa. Nji pjesë e la nen Serbí. Nji pjesë ia dhuroi Malit të Zi. Nji pjesë ia mbathi Makedonís. Dhe nji pjesë të vogël me emnin Kosmet, formalisht e pagzoi si autonomí, tue e shtrëngue qi dhe kjo, të jetoje nen thundrën e shovenizmit serb.
Në Shqipnín politike vazhdonte terrori në mënyrë qi popullit tambli i nanës i erdhi për hundësh. N’ atë kohë, Stalinistat e Tiranës, në nji anë bâjshin pastrimin e pa mëshirshëm të vëllazënve të tyne, simbas parimeve komuniste, e n’anë tjetër, dergojshin brigadat e tyne për me i ndihmue partís komuniste jugosllave qi të dominoje gjendjen kundra luftëtarëve shqiptarë, të cillët, derdhshin gjakun e tyne për lirí.
Kjo, ishte gjendja e kobshme e vëllazënve shqiptarë kudo e në përgjithësi. Dy organizatat kryesore të mërgimit, për fat të keq, as përpara kësaj trishtese nuk u treguen të gjalla, për të formue nji dialog.
Në vjeshtën e vjetit 1946, u formue nji parti e tretë në mërgim: Bloku Kombtar Indipendent. Kjo, tue dashtë me nderue dy organizatat e sipërtregueme, këtyne, disa herë iu drejtoi thirrje me lutje qi, mbassi të shqyrtohet situata bashkërisht, të sajohet nji kombinim i ndonjij veprimtarije të përbashkët. Mirëpo, dhe këso here, propozimi i bâmë, u prit me heshtje.
Gjenda tragjike për shqiptarët, prap vazhdon si ma para!…
Përpara kësaj tragjedije, mërgata shqiptare n’Evropë, asht në ermí.E ka kapun ankthi. Ndërsa, shqiptarët e Amerikës, ene nuk janë në dijení të plotë të ndodhinave. Këta, enè nuk ishin ndriçue mbi situatën e vështirë të kohës.
Pse t’a zgjatim?Ju, e dini dhe unë, e dij.U krijuen komitete me kuadro të ngushta dhe-mandej-me kuadro të gjana. U krijuen partina e grupe politike, diku me përçamje në mes të tyne e diku me përbamje të reja. Për këto, nuk po due me Ju shpërdorue durimin. U shtuem aq tepër sa mërgata shqiptare, u bâ dymbëdhetë shpi e trembëdhetë pleq.
Mjerimi i vëllazënve t’onë, gjithnji vazhdon. Dhe na, qendrojmë në vend numro.
Uroj qi të jem gabim.Por, unë, mjerisht, kam sjellun bindje se, medis grupeve kryesore të mërgatës, asht gadi e pa mundun qi të sigurohet nji marrëveshtje për ndonji bashkërendim veprimi. Për deri sa disa zotnij qysh tash përpiqen me i sigurue vehtes nji pozitë të shqueme në Shqipni, unë, kët bindje kam për t’a ruejtun. Mbi të gjitha, nji sjellje e tillë, më duket se do të jetë edhe absurde, mbassi na kujton proverbin – lepuri, në mal e fterja, në zjarm.
Kjo pesimizmë, pra, mue më shtje me shfaqun pikëpamjet e mija, qi vijojnë:
1/Çdo grup politik i mërgatës, tue ruejtun cillësín e vet, duhet të krijoje marrëdhanje të përzemërta me Vatrën dhe në kët mënyrë VATRA, të mbërrije në gjendje për t’u cillësue e për t’u njoftun si « ORGAN QENDROR » i mërgatës shqiptare.
2/Çdo shqiptar, qi i vlon zemra për Shqipní e për shqiptarí, o nepërmjet të njij grupi politik, ose drejt për s’drejti, duhet të lidhet me Vatrën, mbassi po të mbetet në vetmí, nuk mund të jetë në gjendje me i sjellun ndenji shërbim të konsiderueshëm çashtjes shqiptare.
3/VATRA, përpara këtij zhvillimi, simbas nevojës, ban modifikimet e nevojshme në dispozitat përkatëse, tue hjedhun hapat e duhun për nji veprimtari ma të gjanë kulturore e politike.

* * *
Arsyet, qi më frymzojnë në mendimet e mija si ma sipër, janë:
A/Grupet e ndryshme politike, si u shpalue dhe ma nalt, për fat të keq, nuk janë tregue të zojat për nji bashkërendim veprimi.
B/Grupet politike, dikuër, mund të shpërbâhen.
C/Vatra, duhet të jetë e përjetshme.
Vatra, kët autoritet e meriton, sepse;
a) asht e vetmja shoqní shqiptare me nji vjetërsí 70 vjeçare.
b) si strukturë, ka përkrahun dhe përkrah parimet e demokracís së lirë, qi mbështeten në vullnetin e popullit. Pra, nuk vjen ndesh as me grupet politike, të cillat, do të krijojnë lidhje me ‘tê.
c) ajo, në çdo pikëpamje, mundësinat i ka ma të mëdhaja se çdo grup politik të mërgatës shqiptare.
***
Motra shqiptare,
Vëllazën shqiptarë,
Jam krejt i sigurtë se Ju, nisesos, e keni ndjekun çashtjen e Kipro-s nga shtypi dhe nga tejtimet radiofonike e tjera.Nuk po shof nevojë me bâmë historikun e çashtjes. Vetëm, shkurtimisht, due me vumë në dukje se, Osmanllija, Kipron-n e kishte pushtue prej Venedikut; dhe në luftën Ruso-Turke, përkohësisht, ia kishte lanun Britanís së Madhe. Para 15 e sa vjetve, në mbështetje të njij traktati, qi ishte nenshkrue prej përfaqsuesave të Londrës, t’ Athinës dhe t’Ankarás, ishulli, qe pranue si shtet në vehte, tue iu njoftun elementit grek dhe turk t’ishullit.
Makarios-i, tue shkelun marrëveshtjen, dhunoi keqas të drejtat e elementit turk, tue kalue edhe në masakrime. Në vjetin 1974, Athina, me anën e misionarëve të vet, krijoi nji revolucion për të përmbarue enosis-in. Turkija, tue marrun parasysh rrezikun e situatës së krijueme, u shtërngue me ndërhymë ushtarakisht, për të pruejtun të drejtat e popullit të vet. Kishte të drejtë.
Nuk u mjaftue me kaq. Athina, e shtoi dhunimin e vet kundra Turkís, tue fortifikue ushtarakisht disa ishuj në detin Ege, të cillët, në bazë të traktit të Lozanës, nuk mund të fortifikoheshin, për shkak se, ishin thuejse në breg t’Anadollit. Jo veç; por, Grekija, filloi me e përdorun detin Ege, sikurse t’ishte nji liqê’ i saj. Mbi këte, u keqsuen marrëdhanjet medis Ankaras dhe Athinës.
Në kët rasë, kolonija greke në Shtetet e Bashkueme, hyn në veprim; ndikon kongresin amerikan, i cili, pranon embargo-n kundra Turkís dhe, përfundimisht, shkaktohet nji ftoftësi edhe medis Washingtonit e Ankarás.
Qè, pra, kjo, asht nji koloní, qi sakrifikon për vendin e origjinës së vet.Nji koloní vërtetë patriotike.
– Ku jemi na shqiptarët? Ç’po bajmë për të drejtat t’ona?…
Ju falem me nderë, tue Ju paraqitun nderimet e mija ma të shqueme.
*Marrë nga buletini me titull «Seminari dhe Kuvendi i Dytë i “Bashkimit Demokrat Shqiptar”, Nju Jork, 16-18 shtator 1977», fq.92-95
Shenim i botuesit: Z. TAHIR KOLGJINI
Z. Tahir Kolgjini, me 24/Prillë/ 1903 leu në katundin LUSEN të Lumës. Aj, si fëmij vazhdon në shkollën fillore të katundit deri sa krisi lufta e Ballkanit. Në kohën kur ushtrija serbe masakroi popullsín e katundeve të Lumës, me nji pjesë të familjes u shpërngul për në Stamboll.Këtu vazhdoi mësimet n’institutin e theologjís « DARUL HILAFETUL ALIYE ».Në vjeshtën 1924, kur kthei në Shqipni, u emnue mësues i shkollës fillore. Si u largue me dorëhjekje nga mësuesija, me radhë ka vazhdue në detyrat: Sekretar i Gjyqit të Paqit, sekretar i Gjyqit Shk. I., nëpunës Përmbarimit, kryetar Bashkije në Kukës e në Prizren, zav.Prefekt në Kukës, prefekt në Gjinokastër, prefekt në Prishtinë dhe drejtor i përgjithshëm i policís shqiptare në Tiranë. Mâ në fund, kur ishte prefekt i Shkodrës, u largue nga Shqipnija me 24/ 11/ 1944; dhe, mandej, me 30/Qershuer / 1948 emigroi për Stamboll.Këtu, bashkë me Zabit dhe Hurshit Shahzivarin – në shoqni kolektive -zotnon nji fabrikë galvanizacioni e gjanash metalike dhe merret me tregtí.
Kolgjini, gjatë kohës së mërgimit, mërgatës s’onë i ka dhânun këto vepra:
Shpalime rreth Lahutës,
Fjalët turkisht në Lahutën e malsís,
Luma dhe luftat e saja,
Të vërteta-Shqiptare-Greke ( turkisht),
A t’kujtohet, a i mban mend? (poezi)
Esat Pashë Toptani dhe akuzat, qi i bahen.
Aj, me nji vullnet të papërkulun shkruen edhe në fletore e në revista të ndryshme të mërgatës: Shêjzat, L’Albanie Libre, Mundimi i Ynë, Dielli, Vardari, Lajmtari i të Merguemit, Koha e Jonë e tjera.
* Ky artikull eshet botue ne vitin 1977.

TOM DOSHI: MOS I SHISNI VOTAT- MOS I MERRNI LEKET E ILIR METES!

May 25, 2015 by dgreca

DOSHI:Unë u bëj thirrje jo ju që jeni këtu, por edhe banorëve të Shkodrës, mos ua merrni lekët, mos ua merrni kuponat, se ato do kthehen kundër jush nesër. Duke shitur votat, keni shitur lirinë tuaj,” /
Ashtu siç kishte paralajmëruar, deputeti Tom Doshi është përfshirë në fushatën elektorale dhe dalja e tij e parë është pritur me shumë interes nga mediat.
Deputeti Doshi u shfaq në krah të kandidatit të majtë për Bashkinë e Vaut të Dejës, Gjokë Lleshi.
Në një sallë të mbushur plot, sidomos me djem të rinj, pati shumë duartrokitje, sa herë përmendej emri i Doshit.
Të rinjtë thanë se janë të FRESSH.
Disa nga parafolësit e quajtën Doshin “superdeputet i Shkodrës dhe Shqipërisë”.
Shefi i shtabit të Gjokë Lleshit tha se “do shtojmë votat me 20 përqind, falë mbështetjes së Tom Doshit”.
Më pas e mori fjalën Doshi, që në shënjestër të sulmit të tij kishte Ilir Metën.
Ai tha se kandidati rival i PD në Vaun e Dejës, në fakt është njeri i Ilir Metës.
“Për tre ditë, kandidat për Bashkinë e Vaut të Dejës ishte Pjetër Lleshi.
Pas tre ditësh e thërret Lul Basha dhe i thotë se kandidat do jetë Zef Hila.
Në atë moment Pjetër Lleshi i bashkohet PS dhe thotë se do mbështesë Gjokë Lleshin,” tha Doshi.
“Ky skenar është bërë mes Lul Bashës dhe Ilir Metës, që në zgjedhjet e vitit 2017, Zef Hila të punojë për LSI-në.
Ilir Meta mendon se e blen Shkodrën, por këtë herë ai e ka humbjen të sigurt. Edhe Hasani në Kukës do humbasë.
Ai mendon se populli është një plaçkë që blihet dhe shitet.
Unë u bëj thirrje jo ju që jeni këtu, por edhe banorëve të Shkodrës, mos ua merrni lekët, mos ua merrni kuponat, se ato do kthehen kundër jush nesër. Duke shitur votat, keni shitur lirinë tuaj,” tha Doshi.
“Takova një burrë në moshë, një mik i mirë dhe i vjetër, e më tha u kam thënë ca miqve të mi në Bushat se po merrni një thes miell, po hani një javë, por po ngarkoni veten me 150 kile pleh për katër vjet”.
“Zef Hila është bërë i bezdisshëm edhe për fisin e vet,” tha Doshi.

PRESIDENTI NISHANI:MOS E SHISNI VOTEN!

May 25, 2015 by dgreca

MESAZHI I NISHANIT: QYTETARËT TË MOS SHESIN VOTËN, ËSHTË ARMA MË E FORTË/
Presidenti i Republikës, Bujar Nishani ka përcjellë një mesazh për zgjedhjet e 21 qershorit, kur na ndajnë edhe 27 ditë nga ky proces. Presidenti i Republikës i ka bërë apel të gjithë qytetarëve që të mos shesin votën pasi ajo është amra më e fortë.
Nishani u shpreh se duhet ti japim rëndësin që meriton këtij momenti.
Në mesazhin e tij, Presidenti tgotë se vota është mjeti më i rëndësishëm për përmirësimin e të tashmës dhe të ardhmes dhe është mjeti më i rëndësishëm për ndreqjen e gabimeve.
Bujar Nishani: “Të dashur bashkëqytetarë, ka nisur tashmë fushata zgjedhore për të votuar drejtuesit vendor. Votimi përbën një akt sublime, nga aktet më të rëndësishme njerëzore të shprehjes së vullnetit të lirë në një vend demokratik ku qytetarët shprehin preferencat për ata prej të cilëve do të qeverisen në 4 vitet e ardhshme me bindjen dhe shpresë se të zgjedhurit prej tyre do të mbajnë premtimet e ta bëjnë punën siç duhet. Ju ftoj në këtë rast, që këtij momenti të rëndësishëm dhe delikat, t’i japim rëndësinë që meriton. Vota është mjeti më i efektshëm, instrumenti më i fuqishëm në dorën e qytetarëve për ndreqjen e gabimeve, shërimin e plagëve, sigurimin e paqes sociale si dhe përmirësimin e gjithçkaje tjetër që ka të bëjë me të tashmen e të ardhmen e individit dhe vendit në përgjithsëi. Votimi u kujton njerëzve që nuk janë aq të ndryshëm, nuk janë shumë larg nga njëri-tjetri, se fatet e individëve janë të ndërlidhura se me vullnet pozitiv të përbashkët ndreqen shumë gjëra. Mund të përmirësohet jeta përditshmëria si dhe të gjallërohet e shtohet shpresa. Duke votuar në mënyrë të gabuar ose duke mos votuar, jemi të pa mbrojtur e të pasiguruar. Vetëm nëpërmjet votës merrni në dorë fatet tuaja. Demokraci do të thotë të kesh dhe të respektosh një numër të drejtash themelore të individit në marrëdhënie me bashkësinë. Një nga këto të drejta është edhe e drejta e votës, të cilën e arritëm me aq mund e sakrifica e që është një liri e paçmuar. Lirinë e votës nuk mjafton vetëm ta keni, po duhet të dini edhe ta përdorni. Përdoreni mirë lirinë e të votuarit. Nëse e përdorni si duhet, mund të jetoni të qetë në intervalin mes dy votimeve. Nëse e përdorni keq, shpërdorimin e asaj lirie do ta vuani me pasoja, madje edhe dramatike. Respektojeni dhe votojeni kandidatin që t’ju respektojë ju dhe veten e tij, që brengoset që sakrifikon, pse jo dhe që vuan më shumë për ju se për veten. Mos e shisni votën, ajo nuk ka çmim. Shitja e votës është turpi dhe tmerri më i papërfytyrueshëm që i njollos të gjithë njësoj. Kandidati që ua blen votën nuk ju respekton, vetëm ju gënjen, ju përbuz e ju urren. Fenomeni i shëmtuar i shit-blerjes së votës ka ndodhur edhe në zgjedhjet e kaluara. Është e mundur të ankoheni për atë që keni zgjedhur normalisht, por që nuk e ka përligjur atë besim të dhënë. Por të korrektoni dikë të cilit votën ja keni shitur, është e pamundur. Vota nuk merret në këmbim të asnjë favori. Vota vetëm meritohet. Denonconi përpjekjet për blerjen e votës. Mos u bëni viktima të këtij gabimi fatal. Pasojat shkatërrimtare të të cilit vuhen gjatë. Mbarësia e zgjedhjeve përcakton gjithçka që ka të bëjë me fatet tuaja në marrëdhënie me shtetin. Mos lejoni që dita e zgjedhjeve të bëhet ditë pazari zgjedhjesh. Le të jetë dita e votimit siç i ka hije një vendi ku demokracia funksionon. Një ditë feste. Zgjidhni kandidatët me vizion, bindje, vendosmëri, energji, pasion e frymëzim, kandidatët që e kanë dëshmuar se votën tuaj e meritojnë. U uroj një fushatë të mbarë e korrekte të gjithë kandidatëve në garë dhe stafeve të tyre zgjedhore”.