Archives for April 2016
‘We will not cede space in the Baltic, we are not afraid’, says US warship commander after Russian flyby
Rory Kelleher, the Lithuania Tribune/
Thursday, April 14, 2016/ The commander of the US warship buzzed by two Russian attack jets in the Baltic Sea has said that the US Navy will not cede space to Russian forces in the Baltic. He was speaking in Klaipėda where the USS Donald Cook has docked today.
USS Donald Cook
“The objection of the United States Is not about fear but about safe and professional behaviour between international militaries in international airspace and international waters. The US navy will continue to operate forward with allies and in doing so we will not cede space,” Commander Charles Hampton said in a press conference on the deck of the USS Donald Cook in Klaipėda port.
“As you have seen in the media, the flybys were very low, very fast – and were inconsistent with the normal operations of international militaries in international waters and in international airspace,” the destroyer’s commander said.
Related articles:
Russian jets swoop within metres of American warship in ‘simulated attack’ over the Baltic Sea
“This behaviour is inconsistent with normal behaviour between two peacetime navies,” he said.
Asked about the buzzing by Russian jets which military analysts have described as a ‘strafing run’, he said: “They were very close to the ship. This ship is a multi-mission ship, a destroyer, this is right in line with the scenarios we prepare and the crew train for – this ship is designed to detect and track contacts such as this from several hundred miles away.
“We tracked the aircraft from 100 nautical miles away, and again I think its worth repeating – the objection from the US government is not about fear but about safe and professional behaviour.”
He said the US destroyer was designed to combat this kind of threat – “the crew is highly trained and this is a normal procedure we are trained for”.
He then reiterated that the crew was very pleased to be in Lithuania and thanked the Lithuanian people for their warm welcome.
RONALD RUSSELL NE SOFREN E DIELLI PREJ FASLLI HALITIT
RONALD RUSSELL 1904 -1974/Rusell ishte një gazetar britanik, autor dhe politikan konservator.
U lind më 29 maj 1904, djali i J Stanley Russell e Seahouses, Northumberland. Ishte arsimuar në Haileybury dhe Imperial College. Filloi një karrierë në gazetari në vitin 1929 në Newcastle Chronicle, duke lëvizur për Reuters në vitin 1931. Në vitin 1935, ai u bë një lektor në ekonominë e industrisë së qymyrit. Gjatë Luftës së Dytë Botërore ai shërbeu si oficer në artileri Royal dhe si një oficer i stafit.
SOT DHE DJE
Frikacaku i sotëm
Është ai fëmija që e tallnin dje.
torturuesi i sotëm
është fëmija që kamzhikonin dje.
Mashtruesi i sotëm
është fëmija që s’i besonim dje.
Protestuesi sotëm është fëmija që shtypnin dje.
I dashuruari i sotme është fëmija që ledhatonin dje.
I pakompleksuari i sotëm
Është ai fëmija që ledhatonim dje.
I pakompleksuari i sotëm
është fëmija që nuk e blasfemonim dje.
I shfrenuari i sotëm
Është ai fëmija që s’e anashkalonim dje.
Inteligjenti i sotëm
është fëmija që e mësonim dje.
Indulgjenti i sotëm
është fëmija që falnim dje.
Njeriu që aspiron dashuri dhe bukuri
Është ai fëmija që jetonte i lumtur edhe dje.
___________________________________________
*Ronald Russell ka ngritur problemin e njeriut që është zhvilluar në mënyra të ndryshme në bazë të metodave me të cilat është trajtuar si një fëmijë. Cila nga këto favore dhe çfarë e pengojnë zhvillimin paqësor të personalitetit të foshnjës.
Përktheu: Faslli Haliti
Na ishte një herë…!
Fejton/
Nga Reshat Kripa/
– Gjysh, a do të më tregosh një përrallë? – më tha në një nga këto ditë mbesa ime. Kërkesa e saj më hutoi. Nuk më kujtohej asnjë nga përrallat që kisha dëgjuar dikur nga gjyshja ime kur isha fëmijë. Mirpo mbesa ngulte këmbë. Atëherë m’u kujtua se përrallat e gjyshes fillonin me shprehjen:
– Na ishte njëherë…!
Unë e dëgjoja i habitur deri sa qepallat më mbylleshin. Kur zgjohesha kërkoja më kotë të shihja ndonjë nga personazhet e atyre përrallave por ata ishin zhdukur, ishin bërë hije të padukshme.
Mirpo vitet rrodhën dhe tani isha unë ai që duhej t’i tregoja mbesës time përralla të tilla. Historia po përsëritej.
Desha, nuk desha, fillova të sajojë nga mendja një të tillë me personazhet e kohes sonë, të cilën e nisa me shprehjen e zakonshme:
– Na ishte njëherë…! – dhe vazhdova duke shpikur lloj-lloj aventurash.
Përralla që nisa t’i tregoj mbesës nuk bënte fjalë as për diva dhe as për katallanë, as për Hirushe dhe as për Borëbardha që të të ngjallnin simpati me veprimet e tyre. Përralla bënte fjalë për disa karagjozë që mburreshin dhe thërrisnin me zë të lartë për të mirat që i paskëshin bërë dhe do t’i bëkan këtij vendi dhe këtij populli dhe i kërkonin atij që t’i përkrahte. Këta karagjozë me pelivanllëqet e tyre kishin mundur të arrinin majat e pushtetit dhe që nga froni i lartë i perandorit bënin be e rrufe dhe betoheshin në qiell e në dhe se do të bënin mrekullira për popullin e përvuajtur që qeveritarët e mëparshëm na e paskëshin lënë në mjerim. Më tepër betoheshin se do të vinin në vend padrejtësinë që i ishte bërë asaj pjese të popullsisë që “ustallarët” e regjimit të përmbysur e kishin degdisur në hapsanat e errëta të vendit dhe i kishte etiketuar si “armiq të popullit”.
Një fushatë e shfrenuar shpërtheu në median e shkruar dhe atë vizive mbi këtë “dëshirë” të sundimtarëve të sotëm. Ekranet e televizorëve gati sa nuk u çanë nga britmat e korbave dhe faqet e gazetave u nxinë me këtë lajm të bujshëm. Pikërisht një vit më parë, nën tamtamin e kësaj medie, u miratua në Kuvendin e Shqipërisë një ligj i mbiquajtur “Për të drejtën e informimit për dokumentet e ish-Sigurimit të Shtetit të Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë”, madje i vunë edhe një numër 45 dhe një datë 30.04.2015 që të mos harrohej kurrë. U fol se për këtë ishin bazuar në eksperiencën gjermane Sa për sqarim, një ligj i tillë për këtë çështje ishte bërë edhe njëzet vjet më parë kur në pushtet ishte qeveria e vendosur pas përmbysjes së madhe e cila u hodh poshtë nga qeveria pasardhëse që erdhi në pushtet pas katrahurës së madhe të ndodhur dy vjet më pas. Me rikthimin në pushtet të qeverisë së parë u hartua përsëri një ligj i tillë por të rrëzuarit nuk dorëzoheshin. Duke shfrytëzuar faktin se në krye të organeve kushtetuese që duhej të vendosnin mbi fatin e ligjeve ishin vetë ata të cilët ky ligj do t’i fshinte nga faqja e dheut, arritën ta heqin qafe edhe këtë ligj.
Po çfarë përmbante ligji i ri? Do të doja të citoja disa vargje të një poeti satirik të së kaluarës që, në të vërtetë, ka qenë i të njejtit kalibër me sundimtarët e sotëm):
Me pallavra plot një thes,
Desh t’na mbushte mendt e kres!
Kështu edhe përpiluesit e këtij ligji. Përpiluan një çorbë derri që as edhe më të diturit e dheut nuk mund ta kuptonin se çfarë zgjidhte. Me pak fjalë as mish dhe as peshk. Për këtë ligj nuk u mor mendimi i askujt. Nuk u pyetën shoqatat e të përvuajturve. Nuk u pyetën shoqatat e të drejtave të njeriut. Nuk u pyet asnjë shoqatë tjetër. Madje njëra nga këto shoqata hartoi një projekt-ligj që u diskutua gjërësisht nga shtresat e mësipërme. Ky projekt-ligj u hartua në bashkëpunim me fondacionin gjerman “Kondrad Adenauer”. Mirpo kuvendi, për të cilin nuk e dimë se cilën eksperiencë gjermane kishte zbatuar sepse Gjermania nuk ka patur dy variante të tilla, nuk kishte se si ta miratonte një ligj të tillë pasi ai, po të miratohej do të flakte jashtë shumë individë që sot drejtojnë komisionet e kuvendit, drejtoritë e institucioneve të qeverisë, të gjitha shkallët e drejtësisë. Ndaj u miratua ligji i hokatarëve që lante gojën me shtresën e gjërë të popullsisë.
Megjithatë pati disa që e përkrahën pasi mendonin më mirë një gjysmagjel se sa hiç fare. Mirpo nuk vonoi edhe ata u zhgënjyen. Prit e prit që ligji të zbatohej dhe atyre iu bë mjekra një pëllëmbë dhe nuk po e shihnin të zbatuar. Në një nga nenet e ligjit (Neni 7/1) thuhet: Për zbatimin e këtij ligji krijohet Autoriteti për Informimin mbi Dokumentet e ish-Sigurimit të Shtetit.
Të interesuait prisnin zbatimin e këtij neni. Kush do të ishin kandidatët për këtë post? Në Nenin 8/1 të ligjit thuhet:
Autoriteti përbëhet nga 5 anëtarë, të zgjedhur nga rradhët e shtetasve të shquar, me integritet të lartë profesional e moral.
Çuditërisht, në ligj nuk përcaktohet se kush duhet t’i propozojë këto kandidatura, gjë që nuk ndodh në projektin e shoqërisë civile ku përcaktohet se vijnë nga propozimet e Presidentit të Republikës dhe Shoqërisë Civile. Siç duket Kreu i Shtetit kishte vendosur të ishte ai vetë zot dhe vetë shkop. Megjithatë pasi kaluan gjashtë muaj më në fund u përcaktuan edhe dhjetë kandidaturat që do të konkuronin për një vend në autoritetin në fjalë. U thirrën edhe në komisionin përkatës të Kuvendit ku paraqitën curriculumet e tyre. Dorëzuan edhe kartat e sigurisë së figurës së sejcilit. Megjithatë zgjedhja e tyre vazhdon të mbetet enigmë. Ajo, megjithëse kanë kaluar edhe gjashtë muaj të tjerë, ende nuk ka përfunduar. Deri kur? Asnjë përgjigje. Përse? Përsëri nuk ka përgjigje. A mos vallë janë bërë pishman që e miratuan këtë ligj dhe tani duan ta lenë në harresë? Mos u çudisni! Kjo është Shqipëria jonë, Shqipëria në botën e çudirave.
Pikërisht mbi këtë temë ndërtova përrallën që ia tregova mbesës time. Ajo më dëgjoi me vëmendje dhe kur mbarova më pyeti:
- Po tani ku mund t’i shikojmë këta hokatarë? – duke përdodrur fjalën me të cilën
i kisha emërtuar unë
Mbeta në mëdyshje. Nuk dija si t’i përgjigjesha. U gjenda ngushtë. Për fat më erdhi në ndihmë kanali televiziv publik i cili transmetonte kronikën e një parade të çuditëshme. E ktheva në një kanal tjetër. E njejta gjë. Po kështu edhe kanali i tretë, i katërti e në vazhdim. Kisha parë shumë lloje paradash, duke filluar nga ato ushtaraket, të bukurisë ose të modës, por një paradë të tillë nuk e kisha parë kurrë. Kjo për faktin se, në vendin tonë, ndodhin çudira të tilla që nuk mund t’i shohësh në vende të tjera. Ajo ishte një paradë e burrave të shtetit që sot drejtojnë vendin dhe që donin t’i mbushnin mendjen publikut se ata paskëshin qenë ajka e shoqërisë shqiptare. Midis tyre kishte edhe nga ata që dikur, në kohën e firaunit, kishin qenë me detyra shumë të mëdha ose pinjollë të tyre duke folur para një turme që i duartrokiste me ovacione si dikur.
- Ja ku i ke! – i thashë mbesës.
Nuk e di nëse ajo më kuptoi apo jo por në mendjen time më vinte rrotull shprehja:
- Na ishte një herë një ligj!
Xhevahire Shqipërie
Nga Pirro Dollani/
Rastësisht duke lexuar shtypin në Internet, pashë që gazeta Shekulli.com.al kishte botuar shkrimin tim “Kudo që shkoj atdheun mbart si plagë”, shkrim i botuar fillimisht te gazetat Illyria dhe Dielli, më 6 Prill 2016. Më erdhi turp kur fillova ta lexoj: e kishin gjymtuar dhe botuar në rubrikën “letra në redaksi.” Mendova t’u shkruaja e t’u kërkoja llogari që e kishin rrëmbyer dhe sakatuar, pa çarë kokën për të drejtën e autorit. Por, hoqa dorë menjëherë se m’u kujtua një rast më ekstrem se ky. Kur u botua në Amerikë libri i Moikom Zeqos “ZODIAK” botova një shkrim te gazetat Illyria, dhe Dielli me titull “Për Moikomin” më 12 dhjetor, 2016. Me vonë e pashë shkrimin për librin “ZODIAK” te gazeta Shqiptarja.com. Por çuditërisht, në fund të shkrimit, kishin vënë inicialet e nje “autori imagjinar”, S.M (?!) Qesha me vete, dhe thashë se do te jetë ndonjë gabim ortografik. Kështuqë, u dërgova një shënim miqësor kryeredaktores, zonjës Alba Malltezit si edhe përgjegjëses së rubrikës Z. Dhurata Hamzai. U thoja që gabimisht në vend të autorit të vërtetë poshtë shkrimit ishin vënë inicialet S. M(?!) Gjithashtu, u kisha bashkëngjitur edhe linkun e gazetave Illyria dhe Dielli që të shikonin autorin e vërtetë të shkrimit, dhe datën e botimit që ishte më përpara se data e botimit të tyre. Dhe me naivitet prisja ndonjë email nga zonjat ku do të lexoja: “Z. Pirro Dollani, falemnderit që na informuat. Ju njoftojme se e korrigjuam.” Por asgjë nuk ndodhi. Kaluan një, dy, tre javë dhe asgjë. Duke jetuar për mëse 20 vjet në Amerikë, dhe duke njohur nga afër ligjin e rreptë të së Drejtës së Autorit, si edhe etikën e lartë profesionale që kanë gazetarët këtu, heshtja e tyre më bënte shumë përshtypje. Dhe jo vetëm heshtja! Shkrimi vazhdonte të mbante poshtë inicialet e dikujt që s’ka asnjë lidhje me artikullin. Më vonë u dërgova të dyja “gazetareve me etikë të lartë profesioniste” edhe një mesazh tjetër. Por përsëri heshtje. Edhe tani, mbas 4 muajsh, në gazetën online “shqiptarja.com” shkrimi mban përsëri “emrin imagjinar” të pagëzuar nga këto gazetaret tona. Nëse gjëra të tilla do të ndodhnin në shtypin amerikan, gazeta e gazetari do të ndëshkoheshin ashpërsisht. Por në Shqipëri xhevahire të tilla e shumë më të mëdha se këto janë gjëra të zakonshme. Prandaj vendosa që të mos u shkruaja gazetës shekulli.com.al., që jo vetëm e kanë botuar shkrimin “Kudo ku shkoj Atdheun mbart si plagë” pa u marrë leje gazetës Illyria e Dielli, por edhe për redaktimin përçudnues që i kanë bërë artikullit. Sepse asgjë nuk pres nga gazetarë të tillë, që u mungon etika e gazetarit si edhe profesionalizmi. Këtë përfundim ma “mësuan” zonjat e “Shqiptarja.com.” me papërgjegjësinë e tyre. Më poshtë, mund të shihni që edhe tani, 15 prill, 2016, mbas katër muajsh, shkrimi mban inicialet S. M. Fakti që ato zonja nuk pranonjnë të korrigjojnë këtë gabim, duke vënë emrin e vërtetë të autorit, ose tregon se për to nuk ka rëndësi fare vërtetësia e shkrimeve që botojnë në faqet e gazetës ose kanë krijuar një autor “imagjinar” për këtë shkrim për të futur në xhepat e tyre ndonjë honorar që mund t’i kenë paguar S. M-së për shkrimin. Jam i paaftë të gjej një tjetër arsye!
- S.
Ja shkrimi botuar tek Gazeta Illyria dhe Dielli, më date 6 Prill, 2016, që edhe sot, date 15 Prill, vazhdon të mbajë emrin e autorit imagjinar, S.M.
‘Zodiaku’ i Moikom Zeqos botuar në
Amerikë duhet të kthehet në ngjarje
Ka pak kohë që ka dalë nga shtypi në dy gjuhë-anglisht ë shqip-vëllimi poetik “Zodiac” ë Moikom Zeqos, me një përkthim tejet të mirë të Anastas Kapuranit dhe të Wayne Miller.
Çdo libër ë ri natyrisht, Ë MIRË duhet të jetë një shkak për ta festuar! POR, kur bëhet fjalë për një vepër të një niveli të tillë artistik, siç është “Zodiaku” ë Moikom Zeqos, botimi duhet të shndërrohet në një ngjarje, veçanërisht, kur kjo vepër ka marrë vlerësime jashtëzakonisht të larta nga autorë të shquar amerikanë.
Për çdo lexues dhe adhurues të librave të Moikomit, si edhe për ne, shokët ë miqtë ë tij, botimi në gjuhën angleze ë këtij libri në një periudhë jo shumë të këndshme për të, na gëzon dhe na shton besimin se Moikomi do ta kalojë me sukses këtë periudhë ë do ta mund atë sëmundje të flamosur, pasi Moikomi ende s’i ka thënë të gjitha.
Madje, edhe ato vargjet ë bukura në mbyllje të poezisë së brishtë të Robert Frostit, “Stopping by the Woods on ë Snowy Evening”, duket sikur janë thënë më tepër për Moikomin: “The woods are lovely dark and deep/ But Ë have promises to keep/ And miles to go before Ë sleep/ And miles to go before Ë sleep! Po ë dashur Moikom: “Kemi edhe shumë milje për të bërë përpara se të biem të flemë!”
Para disa ditësh mora një email nga shkrimtari ë njohur amerikan, Richard Powers, autori ë romanit “Jehona ë Kujtesës”, ë cili sapo kishte mbaruar librin “Zodiac”. Ja si shkruan:
Jam mjaft ë gëzuar që me jepet rasti të falenderoj Moikomin nëpërmjet teje për këtë vepër të shkëlqyer dhe për frymëzimin që më jep mua ndërkohë që po punoj mbi librin ë ri. Dhe falenderimet ë mia më të përzemërta për poezinë frymëzuese dhe të shkëlqyer, ë cila tashmë po rimbjell dhe po ripërhap vetveten në veprën time.”
(“I’m overjoyed to have the chance to thank Moikom, through you, for the magnificent work and the inspiration it gives me as Ë work on my new book. . . And most of all, my heartfelt thanks for the exuberant and inspiring poetry, which is already replanting and re-propagating itself in my work.”)
Ja disa citime nga këta autorë amerikanë që kanë bërë vlerësime maksimale për këtë libër. Ja si shkruan, Ilya Kaminisky, poet, kritik vlerësuar me shumë çmime:
“Në këtë kohë, është një gjë ë rrallë të gjesh një poet që vërtet është ë madh ë kompleks dhe që krijon jo thjesht një portret njerëzor, një komunitet apo një refleksion, por një kozmologji të tërë, ashtu siç ishte para së gjithash edhe “Komedia Njerëzore”, një kozmologji—njësoj si “Duino Elegies” ë Rilkes apo “Four Quartets” ë Eliotit”, apo në kohën tonë, ndoshta si “Cántico Cósmico” ë Ernestro Cardenales”.
(“It is rare these days to find ë poet who is truly large and complex, creating not just ë human portrait, or ë community or ë reflection, but ë whole cosmology; the way Divina Commedia was, first and foremost, ë cosmology—like Rilke’s Duino Elegies or Eliot’sFour Quartets or, in our time, ndoshta Ernesto Cardenal’s “Cántico Cósmico”.)
Ja një citim tjetër nga Kevin Prufer, poet, eseist, po ashtu vlerësuar me shumë çmime
“Zodiaku” është një libër ë mrekullueshëm që është sjellë në jetë për anglisht folësit me një përkthim të fuqishëm të Wayne Miller dhe Anastas Kapuranit.
(Kevin Prufer, poet, eseist, po ashtu vlerësuar me shumë çmime: Zodiac is ë marvelous book, brought to life for readers of English by Wane Miller’s and Anastas Kapurani.)
Redaksia online
(S.M/shqiptarja.com)
- « Previous Page
- 1
- …
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- …
- 95
- Next Page »