Archives for October 2016

Arbëneshët e Zarës, historia dhe etnokultura e tyre

October 10, 2016 by dgreca

-Organizuar nga Instituti Albanologjik i Prishtinës, po mbahet sesioni shkencor “Arbëneshët e Zarës, Historia dhe Etnokultura e tyre”/

PRISHTINË, 10 Tetor 2016-Gazeta DIELLI-B.Jashari/ Në Institutin Albanologjik të Prishtinës, po mbahet sot sesioni shkencor “Arbëneshët e Zarës, historia dhe etnokultura e tyre”, i cili hapet me një pikë muzikore nga krijimtaria e Pavle Deshpalit dhe fjalën drejtorit, Hysen Matoshit.

“Ndonëse një komunitet i paktë në numër dhe pothuajse pa asnjë mundësi të kontakteve institucionale me trungun amë, Arbëreshët e Zarës do të dëshmonin se rrënjët e tyre kulturore nuk do të tretnin lehtë, se ata do të dinin t’i zhvillonin ato edhe në rrethana të reja. Po përmend në këtë fjalë të hapjes vetëm disa nga kontributet e çmueshme të tyre. Kështu, bie fjala, epi kombëtar ‘Lahuta e Malcis’ nisi botimin e saj në këtë ngulim shqiptar, drama e parë shqipe në ish-Jugosllavi u shkrua nga arbëreshi Josip Rela, pastaj ishte Aleksandër Stipqeviçi me ndihmesën e tij emblematike për studimet e gjenezës ilire të shqiptarëve”, tha Matoshi.

“Abreshët e Zarës janë një bashkësi historike, tradicionale, të cilët i karakterizon kontributi i tyre i madh në kulturën kroate, nëpërmjet personaliteteve të mëdha të kulturës, në fusha të ndryshme të saj, prej Deshpalit dhe kontributi i tij në muzikë e deri te kontributi i tyre në politikë”, theksoi ambasadorja e Republikës së Kroacisë në Kosovë, Marija Kapetanović.

Më pas në axhendë është hapja e ekspozitës “Vepra të arbëneshëve dhe për arbëneshët” (përgatitur nga Nuridin Ahmeti).

Kumtesat e tyre do t’i prezantojnë 17 studiues shqiptarë: Sadri Fetiu, Kultura tradicionale e arbëneshëve të Zarës; Zeqirja Neziri, Arbëreshët e Zarës përgjatë shekullit XIX; Gjovalin Shkurtaj, Vlerat dialektologjike të së folmes së arbëneshëve të Zarës; Qemal Murati, Vëzhgime leksiko-semantike në Fjalorin e arbëneshëve të Zarës; Mustafa Ibrahimi, veçori etnolinguistike në fjalorin e të folmes së arbëneshëve të Zarës të Kruno Kërstiçit; Ismet Osmani, Fjalori i Kruno Kërstiqit; Naser Ferri, Aleksandër Stipqeviç, studiues dhe promovues i kulturës iliro-shqiptare; Memli Krasniqi, Roli i Josip Gjergjës në marrëdhëniet shqiptaro-jugosllave; Isak Shema, Arbëneshët e Zarës dhe identiteti i tyre në letërsi; Hysen Matoshi, Vepra letrare e Shime Deshpalit; Lulëzim Lajçi, Vështrim mbi diasporën shqiptare në mesjetë; Bardhosh Gaqe, Tradita dhe kultura arbëreshëve të Zarës në Kroaci në vështrimin e dijetarit Aleksandër Stipqeviç; Adem Zejnullahu, Lirika popullore e arbëreshëve të Zarës; Leontina Gega-Musa, Format e shkurtra të folklorit arbënesh; Fitim Çaushi, Ngjashmëri rituale dhe artistike midis arbëneshëve të Zarës dhe të “qarës me ligje” në Labëri; Bashkim Lajçi, Besimet popullore të arbneshëve të Zarës; Sylejman Morina, Arbëneshët e Zarës sot.

Do vijohet me diskutime, ndërsa fjalën e mbylljes do e mbajë Memli Krasniqi, shef i Degës së Historisë.

EKREM BARDHA: “Xhevdet Mustafa rrugaç ordiner, plani për vrasjen e Enverit, pallavra”

October 10, 2016 by dgreca

*Ekrem BARDHA:Pjesa më e madhe e diversantëve u kapën tradhëtisht, ishte shumë e lehtë për sigurimin shqiptar. Siç e dini, 1 në 4 veta ishte agjent i sigurmit, i detyruar jo me vullnet./

*Vëllai im i madh, Sami Bardha hyri 3 herë në Shqipëri. Ai u kap tradhëtisht, dhe nuk u dënua me gjyq/

….Kështu shprehet mes të tjerash, Ekrem Bardha, filantrop, biznesmen shqiptaro-amerikan dhe konsull i nderit të Shqipërisë në Michigan të SHBA gjatë një interviste dhënë gazetarit Roland Qafoku për emisonin “Debati në Channel One”.

-Pse jeni i ndjeshëm gjithmonë për çështje për 46 vitet e komunizmit në Shqipëri?

Ekrem BARDHA:- Është me të vërtetë për të ardhur keq, sepse unë kur isha 9-10 vjeç, kur nuk duhet të isha as fashist, komunist e ballsit, familja ime filloi të persekutohet kur komunizmi erdhi në fuqi, kur ne u detyruam të largohemi, të lëmë atdheun në një moshë të re. lind pyetja, pse u detyrova, çfarë ndodhi?

-Jeta ishte kaq tragjike, persekutim i paparë, sigurisht ai shtet mbahej nga Sigurimi i Shtetit dhe në atë periudhë u krijua një situatë e pamundur për të jetuar dhe u krijua urrejtja e persekutimit, por ne ishim të pafajshëm.

Ish-shefi I SHIK dhe një studiues me titull profesor doktor si Irakli Koçollari ka deklaruar në këtë studio se nuk ishte spiunimi i Kim Filbit që shkatërroi bandat diversante, por aftësia e shërbimit shqiptar. Cili është mendimi juaj?

BARDHA:-Unë nuk jam dakord me deklaratën e Koçollarit. Unë kam jetuar në Shqipëri kur dieversantët hynin këtu. Pjesa më e madhe e diversantëve u kapën tradhëtisht, ishte shumë e lehtë për sigurimin shqiptar. Siç e dini, 1 në 4 veta ishte agjent i sigurmit, i detyruar jo me vullnet. Nga ana tjetër Kim Filbi ishte spiuni i shekullit që bashkëpunonte me KGB ruse dhe me Sigurimin e Shtetit në Shqipëri dhe ku ata hynin disa herë nga Greqia, disa herë me nëndetëse, disa herë me avion, ata dinin me saktësi se ku do të hynin, psh në Divjakë. Vëllai im i madh, Sami Bardha hyri 3 herë në Shqipëri. Ai u kap tradhëtisht, dhe nuk u dënua me gjyq, në kohën e Ramizit ne mësuam që ai ishte i ekzekutuar.

Si e vërtetoni ju këtë? A ka dokumentacion që Kim Filbi ka dhënë informacion për bandat e diversantëve? Unë kam lexuar librin “Tradhëtia e madhe”, “The great betrayal”me autor Nicholas Bethel, por aty nuk ka gjëra konkrete.

BARDHA:-Është problem nëse ne vazhdojmë të besojmë dokumentet e Sigurimit të Shtetit. Ato nuk janë reale, nuk janë të vërteta, ashtu sikur historia jonë që nuk është e vërtetë gjatë 46 vjetëve. Filbi ishte një agjent që përfundoi në Rusi dhe tradhtoi vendin e tij. Nuk bëhet fjalë për aftësinë e Sigurimit të Shteteit. Ata ishin të paaftë dhe nuk kishin zotësi të shpartallonin bandat.

Pse Tony Bler ka thënë që shërbimi sekret ka pësuar 2 dështime, në Irak dhe në Shqipëri?

BARDHA:-Kjo ishte tradhëtia, që Filbi tradhtoi CIA-n dhe vendin e tij. Nga ana tjetër është absurde të thuash që ata të sigurimit ishin heronj.

Cilët ishin heronj sigurimi, apo diversantët?

BARDHA:-Për Sigurimin dhe ata që kanë nostalgji për atë kohë, ata janë heronjtë, për mua janë diversantët që donin të rrëzonin komunizmin, Amerika nuk donte të pushtonte Shqipërinë, por vetëm të rrëzonte komunizmin. Nuk trajtohen njëlloj si Jugosllavia dhe Greqia që donin të aneksonin një pjesë të Shqipërisë.

Por Irakli Koçollari deklaroi se CIA vrau 1000 shqiptarë, ushtarakë por edhe civilë…

BARDHA:-Nuk është aspak e vërtetë. Nuk janë vrarë 1 mijë. Kur ka ardhur vëllai im e kam pritur, duke vënë në rrezik jetën time, në bisedat që kam bërë me të e kam pyetur nëse kishin ardhur për të vrarë. Dhe më tha se kishin urdhër të mos preknin asnjë njeri. Nuk është vrarë asnjë civil. Vetëm në kufij, mund të jenë vrarë rreth 50 persona, 100, 200, jo më shumë.

Po 300 diversantë të kapur e të vrarë a është shifër e saktë?

BARDHA:-Kjo mund të jetë e saktë. Ai e nënvlerëson Kim Filbin, ai ka qenë arkitetki i bandave të diversantëve, ai ishte kryesori, tradhtari i vendit të tij.

A kishin veti të veçanta specialistët e sigurimit të shtetit?

BARDHA:-Kishin, ata ishin mjaft të organizuar, në bashkëpunim me inteligjencën ruse dhe kjo i ka përgatitur, por nuk mund t’i bëjmë heronj.

Kur shikoni sot ndonjë rrugë me emrin e ndonjë oficeri të sigurimit si ndiheni?

BARDHA:-Oficerët që mbaj mend unë, Josif Pashko nga zona ime, ai nuk dënonte me 10-20 vjet burg, por dënonte me pushkatim. Apo nevzat Haznedari, një kriminel që arriti të bëheje dhe zëvendësministër. Ai bënte tortura çnjerëzore. Ai dënonte vetëm me vdekje.

Zoti Koçollari përmendi që kishte bashkëpunim edhe me shërbimin grek. A kishte nga këto banda që bashkëvepruan me grekët në dëm të vendit?

BARDHA:-Kjo është shumë domethënëse për mua, në vitet 1967-68 kolonelët grekë, kishin qëllim të merrnin një pjesë në Gjirokastër, kam një dokument që thuhet se në asnjë mënyrë nuk do të lejohen kërkesat e grekëve. Diversantët të stërvitur nga anglezët dhe amerikanët nuk kishin qëllim të hynin në Shqipëri dhe të okuponin vendin, por të rrëzonin regjimin. Jugosllavët dhe grekët donin të aneksonin pjesë të Shqipërisë. Për fat të keq, një pejsë e grupeve punonin për inteligjencën jugosllave dhe greke, numri ishte i vogël, unë vetë i kam njohur dhe i kam cilësuar tradhtarë. Më kanë thënë se urrenin komunizmin, por kjo është tjetër gjë, ata tradhtonin edhe atdheun.

Për çfarë e bënin, a merrnin para?

BARDHA:-Po, sigurisht që merrnin para.

Sa mund të kenë qenë të tillë?

BARDHA:-Nuk e di saktësisht, por unë vetë kam njohur mbi 15 të tillë për Greqinë, sepse për pjesën jugosllave nuk kam shumë informacion. Ata kishin detyrë të jepnin informata për Asfalinë greke dhe ti shërbenin asaj që në fakt e kanë bërë këtë. Asfalia dhe shtetei kërkonte aneksimin e disa zonave në Jug të Shqipërisë dhe fatkeqësisht një pjesë, ndonëse e vogël I kanë shërbyer asaj. Por është tjetër gjë që të ishte kundër komunizmit dhe kundër regjimit të Hoxhës dhe tjetër gjë të ishe kundër atdheut tënd. Unë kurrë nuk pranova personalisht ta punoja kundër atedhut dhe vendit tim. Pas arratiosjes sime në Greqi, edhe mua ma offruan këtë gjë, por kundërshtova në mënyrë kategorike. Mbaj mend që ime më më tha: Nëse ti do ti shërbesh Asfalisë greke, nuk je më im bir. Mjafton këto pasazhe për të kuptuar se sat ë qartë ishim ne si familje për atë që këkronim të bëni. Fatkeqësisht kishte nga ata që e ngatërruan këtë çështje dhe punuan kundër kombit shqiptar.

Zoti Bardha, si është e vërteta e bandës së Xhevdet Mustafës?

BARDHA:-Mos ma zini në gojë Xhevdet Mustafën. Ai ishte një rrugaç ordiner dhe nuk jka lidhje fare as me antikomunizmin, as me CIA-n amerikane dhe as me gjë tjetër.

Si nuk ka lidhje me CIA-n? Zyrtarishtë shtë thënë se ai erdhi në Shqipëri ëpr të vrarë Enver Hoxhën?

BARDHA:-Ai të vriste Enver Hoxhën? Ti hante….Pallavra. Xhevdet Mustafa ishte një ordiner që nuk e konceptoj dot se si iu bë aq jehonë. Por këtë e bëri Sigurimi I Shtetit. Xhevdet Mustafa ishte një hiç dhe kaq. Ai erdhi me kokën e vet në Shqipëri dhe nuk ksihte asnjë plan e asnjë object.

Por ai vrau 5 vetë?

BARDHA:-Unë e thashë më lart, ai ishte turp për diasporën ndërsa ju na e bëtë sikur çfarë të ishte. Në SHBA njihej si rrugaç dhe kaq. Unë e kam njohur si çdo shqiptar tjetër atje që e njihte si unë.

Po si vepronte diaspora për të rrëzuar komunizmin?

BARDHA:-Kur e pamqë që SHBA kishte në plan të oparë luftën në Kore, kuptuam që Shqipëria nuk kishte më inters për ata. Për në plan të parë doli çështja e Kosovës. Por unë mbaj mend një moment kur kryeministri Mehmet Shehu erdhi në OKB dhe mbajti atë fjalimin e famshëm. Sapo ai u fut në pallatin e OKB në Neë York u organizuam nja 300 shqiptarë dhe mbajtëm pankarta në duar në të cilat shkruhej: Poshtë KomuniZmi! Poshtë Enver Hoxha! Poshtë Mehmet Shehu etje. Ishim të lumtur që arritëm të bënim protestën e parë publike kundër komunizmit. Por kjo u venit shumë shpejt. Pak metra më tutje shikojmë një grup protestuesisht grekë që po protestonin edhe ata kundër Mehmet Shehut me pankarta në të cilat shkruhej: Jugu I Shqipërisë I takon Greqisë! Rroftë Vorio Epiri! etj. Atëhetrë në këtë moment ne I flakëm pankartat tonë kundër komunzimit dhe iu sulëm të rrinim grekët që kërkonin Jugun e Shqipërisë. Bëmë një përleshje të madhe dhe I rrahëm ata dhe I përzumë nga protesta. Pra, akuza e kombit fitoi ndaj kauzës kundër komunizmit. Ishim të bindur që më mirë një Shqipëri komuniste se sa një Shqipëri e copëtuar.

A ishte disapora e bashkuar?

BARDHA:-Jo. Madje Sigurimi i Shtetit kishte edhe atje agjentët e vetë në SHBA. Shumë shqiptaro-amerikanë spiunonin dhe ishin vegla të Sigurimit Shqiptar. Kjo ishte një gjë shumë e rëndë për diasporën. Ata merrnin si shpërblim ndonjë vizitë që bënin në Shqipëri.(Intervista u dhe per emisionin “Debat” ne Channel One”)

GLLABRIMI I TROJEVE SHQIPTARE NE KOSOVE

October 10, 2016 by dgreca

Vilajeti i Kosovës, në Perandorinë Osmane kishte 43.872 km2, në prag të Pavarësisë 1912 kishte 32.900 km2, në komunizëm Kosova ngeli në 10.887 km2./

Derisa nga 120 mijë km2, sa kishte në fillim të shekullit XIX njësia etnogjeografike Shqiptare, tash shteti zyrtar shqiptar ka ngel në vetëm 28.760 km2. Kurse Vilajeti i Kosovës, në Perandorinë Osmane kishte 43.872 km2, në prag të Pavarësisë 1912 kishte 32.900 km2, në komunizëm Kosova ngeli në 10.887 km2. Praktikisht sot nga institucionet aktuale kosovare nuk administrohen as kjo tërësi etnike shqiptare./

Shkruan: Ismail Gashi-Sllovia/

Urrëtia e thënë nga latinët e vjetër,“Historia është mësuesja e jetës”, gjatë traditës e praktikës historike të popujve, u shëndërrua në urëti universale mbarnjerëzore. Andaj, nuk ka asnjë arsye, që nga kjo urëti të përjashtohen vetëm shqiptarët, të cilët historikisht e aktualisht është dashur e duhet të mësojnë shumë nga kjo urëti. Kjo sintagmë, po të ishte respektuar drejt nga ne, do ndihmonte të pengonim të kaluarën e të tashmen e hidhur. Siç është e njohur, fillimi dhe fundi i shekullit 20-të, për tërësinë e substancën tonë kombëtare, fatkeqësisht po përsëritët edhe në fillim të shekullit 21. Shekullin e kaluar tërësia hapësinore dhe substanca jonë kombëtare, u copëtua pa të drejtë nga qendrat dhe fuqitë ndërkombëtare të vendosjes. Me dhunë e masakër u gllabëruan trevat shqiptare Jablanica, Toplica e Kosanica, me siç thot historiografia këto hapësira kishin 713 fshatra, ku shqiptarët ishin popullatë e vetme, apo shumicë etnike. U morë trojet shqiptare nga Qameria, Ulqini, Tivari, Kraja e Shestani me Plavë e Guci dhe u thërrmua tërësia etnike shqiptare e Kosovës Lindore, Pollogut dhe tokat tjera shqiptare në IRJM. U rralluan shqiptarët në Hot e Grudë e u tretën tërësisht në Sanxhak. Nga gjithë kjo kohë e ngjarje historike, ne u tkurrëm në hapësirë etnike dhe pësuam në substancë njerëzore. Nëse historia vërtet do të ishte mësuese e jetës, do të na mësonte nga leksionet e vlerave pozitive historike e njerëzore. Që të shpëtonim nga këto fatkeqësi. Por, dihet. se praktikisht veprime e realitete të përafërta ndaj nesh po ndodhin edhe sot në gjithë hapësirat e tërësisë etnike shqiptare, kështu po veprohet edhe tash në pranin e administrimit të subjekteve përgjegjëse ndërkombëtare në Kosovë.

Kjo padrejtësi njerëzore e kombëtare po vazhdon historikisht, që nga fillim shekulli

19-të, kur njësia etnogjeografike shqiptare kishte 120 mijë kilometra katrore, kurse Kongresi i Berlinit këtë tërësi e tkurri për 24.458 kilometra katrorë. Shqipëria etnogjeografike deri më 1912 kishte 90.270 kilometra katrorë, Konferenca e Ambasadorëve në Londër/1913/, pa përfilljen e shqiptarëve, aprovoi projektin për Shqipërinë londineze, Shqipërinë zyrtare, historike apo Shqipërinë matanë Drinit me vetëm 28.760 km2, kur 61.510 km2, ju dhuruan Serbisë, Malit të Zi e Greqisë. Praktikisht, nga diplomacia ndërkombëtare u ndanë pjesët e tërësisë etnike shqiptare, Kosova, Qameria, Maqedonia perendimore ose Lugima e Pollogut, Plavë e Guci, Hoti e Gruda, Pjesë e madhe e Ultnisë së Liqenit të Shkodrës si dhe pjesë tjera shqiptare mbesin jashtë Shqipërisë e nën sundimin e Sërbisë. Vilajeti i Kosovës, që ishte njësi autonome osmane, deri më 1878 kishte 43.872 km2, në prag të pavarësisë 1912, pas shkëputjes me dhunë të pjesëve nga Toplica, Jablanica e Kosonica, mbeti me vetëm 32.900 km2, me vetëm 1.270 milon banorë, nga të cilët vetëm 3.7% serbë. Në luftrat Ballkanike, që historia serbe i quan çlirimtare. Qendrat ndërkombëtare të vendosjes tkurrën e rrudhën hapësirën etnike të shqiptarëve, por edhe me masakra barbare vranë popullatë civile shqiqiptare. Ky moral i keq antishqiptar i motivuar nga Kisha ortodokëse serbe dhe filozofia politike e mbështetur në projektet ideologjike për pastri etnik e gjenocid ndaj shqiptarëve që nga “Naçertania” e Garashaninit, Qobrilloviqit, Cijiqit, Ivan Vukotiqit, Ivo Aderiqit që do të vazhdojë deri te Coviq dhe Memorandumi i ASSHA< SANU 1986 i Lubisha Rakiqit. Pëveç trojeve tona, të cilat qendrat ndërkombëtare të vendosjes i ndrydhën e shtrydhën deri në pa durueshmëri, Pushtuesit për rreth, Serbia, Greqi e Mali i zi, Kryen edhe vrasje masive e barbare në vet popullatën dhe qeninë tonë kombëtare. Kështu ushtria serbe në vitet 1912-13 vrau 25.000 shqiptarë, krahasuar me proporcionin e popullatës atëherë dhe tash. Në ato vite kishte shum ëfish më shumë vrasje e terror, se sa në luftimet e fundit 1998 e 1999. Por sipas një dokumeti të tashëm të SANU-së nga nëntori i 1912 e deri në mars të 1914. Përmes Selanikut u shpërngulën 239.807 shqiptarë, ne dukument shkruan muslimanë. Pa i regjistrua fënijët deri në moshën 6 vjeçare. Poashtu këtu nuk janë logaritur ata që janë transferua përmes Kavallës greke që u shpërngulën 4000 persona. Gjithë këta të shpëngulur 240.000 u bartën me 356 anije në Turq, por, shkruan teksti i SANU-së edhe 40.000 shqiptarë të tjerë kanë marr rrugën tokësore të shpërguljes në Turqi.. Nga 1912 e deri më 1938 janë djegur 320 fshatra shqiptare e janë vra edhe 12.346 shqiptarë. Në këto vite janë burgosur 22.160 shqiptarë. Janë djegur ose shkatërruar 50.515 shtëpi, vetëm në Prishtinë e Prizren u dogjën mbi 10 mijë shtëpi shqiptare e 1200 të tjera në Ferizaj. Ndërsa nga dhuna dhe barbari serbe mbrënda viteve 1912 e deri 1918, nga Kosova Sanxhaku e trevat shqiptare në Maqedoni janë shpërngulur në Turqi dhe Shqipëri 239.807 shqiptar, dhe në vend të tyre Serbia ka sjellur kolon sërbomalazias 20.000 familje serbe e 5000 malaziase. Kurse vetëm në zbatim të projektit të Qubrilloviqit, 90 vjet pas Grashaninit ishte plotësimi i tij, e deri më vitin 1935, në Kosovë vendosen 13.938 familje. Po me projektin e Qubrilloviqit Komunistët sllavë bënë thermi me trojet tona. Që nga Konferenca e Bunjajve kur pasuan reagime e veprime negative politike e ushtarake, u vendos influenca komuniste edhe në hapësirat shqiptare. Etnogjeografinë shqiptare e participuan në disa shtete të Ballkanit Por, për të mos lejuar asnjë rrezikim nga shqiptarët, vetë komunistët jugosllavë, këto hapësira i thermuan në disa republika jugosllave. Kosovën me vetëm 10.887 km2 e pagëzuan Provincë Autonome të Serbisë, Pollogun dhe treva tjera shqiptare i bashkëngjitën me Republikën Maqedone, Kosovën Lindore më 1958 e ndërthurën në Republikën e ngushtë Serbe, ndërsa Plavë e Guci Ulqin, Tivar, Krajë e Shestan i bashkuan në Republikën e Vogël të Malit të Zi. Ky thermim i kësaj tërësie etnike shqiptare u bë me qëllim të sundimit më të lehtë, shtypjes e aspiratës serbe, siç thjeshtë e mendonin për asimilim të shqiptarëve e mosrezistencë e mosrrezikimit të komunizmit sllavë nga shqiptarët në Jugosllavinë e titos. Kjo klimë e rëndë ndaj shqiptarëve, nuk kaloi pa rezistencë shqiptare, kaluan dekada të dhunës, politike, ekonomike e kombëtare komuniste serbe mbi shqiptarët. Para Demonstratave të 27 nëntorit 1968, dhe Pranverës së Madhe Studentore 1981, kur rinia studentore shqiptare theu tabunë, se kuminizmi është sistem i barazisë nacionale, i të drejtave kombëtare dhe lirive të njeriu. Madje, kinse sistemi komunist jugosllav, ka aktin shtetëror-legjislativ, Kushtetutën më të përsosur e më humane në botë. Sistem e politik që u shtresuan edhe kuando të selektuara për sherbim e verbëri politike shqiptare Gjatë gjithë sundimit komunist, Kosova dhe shqiptarët qëndruan në këtë hapësirë nën mbikqyerje neveritëse, të mohimit e në presion fizik, politik, kombëtar e shpirtëror. Shqiptarët dhe Kosova në këtë kohë tmerri luftoheshin në sipërfaqen e përkufizuar prej 10.887 km2. Në këtë sipërfaqe të mbetur nga grabitjet e kohës shqiptarë, pas shumë formave të veprimit politik e ushtarak arritën deri te Marrëveshja e Rambujes shkurt 1999, ku ndërkombëtarisht, për herë të parë, vet shqiptarët morën pjesë drejtpërdrejt në mbrojtjen e të drejtës në jetë dhe ekzistencë kombëtare e shtetërore, të cilën marrëveshje e nënshkruan në Paris në mars 1999. Marrëveshja Teknike e Kumanovë e 10 qershorit 1999, qe nënshkruar pa asnjë përfillje të shqiptarëve madje as pa praninë tonë, si dhe Rezoluta 1244 të KS në OKB, Kosovën e trajtuan në këtë përkufizim kufijsh, Hyrja e forcave të NATO-së në Kosovë dhe Korniza Kushtetues e 2002, ndryshuan kufijtë dhe lejuan gjymtimin e tërësisë etnike të Kosovës.

.Ricoptimi i tërësisë së Kosovës, në rrethanë e realitet të ri, ndodhi që nga 12 qershor 1999, këto veprime në fillim nga qendrat politike e ushtarake ndërkombëtare u morën për incidente të pavenerueshme. Hyrja triumfaliste e forcës ushtarake të UÇK-së e cila luftoi për ta mbrojtur popullin shqiptarë dhe bërjen e shtetit të saj të rrezikuar nga krimet e dhunës serbe. Në Kosovën Veriore në pranin e faktorit ndërkombëtar e vendor, u bë ndarje jashtë gjithë marrëveshjeve e rezolutave ndërkombëtare, “me një të rame” u shkëputën nga qenia shqiptare 18% e hapësirës kosovare me popullatën e saj vendore. Për këtë nga populli shqiptar u trumbetua e u shkrua, madje edhe u protestua në gjithë format demokratike, që të respektohen Rezoluta 1244 e KS të OKB-së dhe marrëveshjet paraprake. Edhe tash pas afro 14 vjetësh nga ky copëtim ka ngelur vetë kënga relikt “Jo nuk ndahet Mitrovica”, e ndarja, deri në korrik të 2011 dhe bisedimeve Prishtinë-Beograd të 2011 e që po vazhdojnë në nivel Kryeministrash edhe tash, thuaja se qe zyrtarizuar dhe gadi mori formë e përmbajtje të pranimit të heshtur. Kosova ka dalzotët e sajë, nuk është livadh i shkret ku kullosin edhe gomarët e verbër, që me do farë marrëveshje jo valide serbe-maqedone në Dobëlldej shkoqën edhe 2500 hektarë të Kosovës e disa disa hektarë në krahun e Dardanës. Kjo hapësirë e vjedhur nuk u mbrojt as nga Rezoluta 1244 e as nga Korniza Kushtetuese, as nga subjekti i autorizuar i KFOR-i e dikur UNMIK-u, tash EULEX-it e as nga krrokatjet injoruese, monotone e neveritëse të disa institucioneve “me programe dinamike” të Kosovës, për njohjen formale të Kosovës së lirë e të pavarur. Në këtë shtet, karakteristik në historinë e praktikës shtetërore, mëvetësishëm e papengueshëm vepruan disa vjet administrimi i shtetësisë serbe edhe sot në disa hapësira ende veprojnë institucionet e ligjet serbe të mbështetura, jo të penguara nga faktori ndërkombëtar. Serbët në Kosovë kanë edhe disa njësi komunale me popullatë shumicë serbe, por ende lejohet veprimi paralel i institucioneve serbe, madje edhe me veprime kriminale e terror ndaj popullatës shqiptare, të cilat emërohen e me bekimin e Beogradit zgjidhen arbitrarisht në institucionet zyrtare të Kosovës, por ata zgjidhen paralelisht dhe në institucionet e subjektet shtetërore të Serbisë. Serbia këtu organizon lirshëm e pa pengueshëm zgjedhje, madje më në nivel demokratik se në vet hapësirën e shtetit serb. Enklava, ose dikur njësitë decentralizuese qendrore me seli, tash komunë e Graçanicës, katër njësit komunale në Kosovën Veriore, tash edhe Kllokoti, Ranilluku, Gorazhdeci e Parteshi kapin, jo vetëm e rrafshit të Kosovës me mbi 20 fshatra etike serbe të Prishtinës, Lypjanit, Fushë-Kosovës e Kastriotit, ish-Obiliqit. Njësia e Shtërpcës me bukuritë e Brezovicë, ajo e Moravës së Binqës me vendbanime etnike serbe nga hapësira komunale e Gjilanit, Vitisë dhe Dardanës, ish-Kamenicës. Njëfarë autonomie e kanë dhe vendbanime etnike serbe të mjedisit të Vushtrrisë e disa vendbanime edhe më të vogla në trevën kosovare, të cilat tash mbi trembëdhjetë vjet janë, jo vetëm të pa mbikëqyrura nga institucionet e Kosovës, por pa lejen e mbikqyerjën e KFOR-it dhe policisë së EULEX-it. Kur kihen parasysh gjithë këto copëtime të paligjshme e të padrejta në çdo pikëpamje. Kosova aktualisht nga 10.887 km2. Institucionet kosovare, të njohura edhe nga ndërkombëtarët, mund të qeverisin dhe të mbikëqyrin diku në 7-8 mijë km2. për të cilat nga bisedimet teknik edhe tash ato mes Prishtinës e Beogradit, apo këtë kohë mes kryeministrave, të cilat po mbahen të hapura mes Prishtinës e Beogradit,gjegjësisht mes Kosovës dhe Sërbisë, shërbejnë si parakushte regullimin e marrëdhënieve mes dy shteteve dhe prenimit të Sërbisë në BE, apo plotësimin e arsyeshëm njerëzore, historik e kombëtare të shqiptarëve të Kosovës për njohjen e pavarësisë së Kosovës në tërësinë e kufijve ekzistues të Kosovës së paraluftës së fundit 1998/99. Dhëntë Zoti, që angazhimit i të zgjedhurve tanë të jenë në nivelin e përgjegjësisë për një vendimmarrje, serioze, korrekte e të sinqertë në këto momente e rrethana historike. Institucionet e Republikës së Kosovës të jenë në nivel të vetëdijesimit e përgjegjësisë kombëtare e historike. Autoritete aktuale qeverisëse të kenë vetëdije në nivel të përgjegjësisë dhe obligimet që kanë marr para të drejtës së përfaqësimit të popullit në këto momente historike të veprimit korrekt politik në nivele ndërkombëtare të vendosjes, të ndalet copëtimi i mëtejshëm i hapësirës sonë kombëtare në Kosovë.

SHQIPERI- SPANJE, HUMBJA E PARALAJMERUAR, KOSOVA-9 GOLA, NE 2 HUMBJE

October 9, 2016 by dgreca

*DE BIASI: UA DHURUAM SPANJOLLEVE FITOREN/

*Asgje e re per kombetaren Shqiptare perballe Spanjes. Ashtu sic kishin parashikuar kompanite e basteve, ashtu sic kishte paralajmeruar edhe traineri italian. NJE HUMBJE E PARALAJMERUAR!/

Ka përfunduar 2-0 për Spanjen permballja e trete e Shqiperise, ndeshje e zhvilluar me 9 tetor në Loro Borici. Kuq e zinjet e De Biasit nuk mundën të bënin asgjë përballë spanjollëve që vodhën topin përgjatë gjithë ndeshjes falë qarkullimit në kufijtë e perfeksionit dhe arritën të shënonin në pjesën e dytë, me një gabim të Etrit Berishës që i hapi rrugën fitores së miqve.

Sugjestionues emrat e Spanjës me Lopeteguin që hidhte Vitolon, Alcantarën dhe David Silvën në mbështetje të Diego Kostës, konfirmonte formacionin e paralajmëruar në Sport News, De Biasi me plot 5 ndryshime në krahasim me Lihtenshtejnin, Agolli në krah në vend të Alijit, mesfusha reparti më i transformuar me Lilën e Xhakën para mbrojtjes për një digë muskuloze me Memushajn pak më para, ndërsa Lenjani rikthehej në të majtë në vend të Lullakut. E jashtëzakonshme atmosfera në Loro Borici kulmi si gjithmonë në momentin e këndimit të Himnit.

Sic pritej Shqipëria nis të luajë me kujdesin maksimal, aktiv që në fillim De Biasi i vetëdijshëm se cdo gabim ndaj Spanjës paguhet. Shkëndija mes Andi Lilës dhe Pique që në nisje, me mbrojtësin e Barcelonës që mer topin me faull ndaj Agollit në zonën e Berishës në minutën e 6 duke u paralajmëruar nga arbitri. Pas 10 minutave lojë Shqipëria shikon veten në superioritet numerik në kundërsulm, Lenjani kroson nga e majta por nuk ka goditje në portën e De Gea-s. Në të 12, Spanja shumë pranë golit me Koke që del para porte por Berisha bën mrekullinë. Akoma më fantastik portieri i kuqezinjve në të 18 me një hedhje në ekstrem në goditjen e Vitolos. Spanja me zotërimin e topit stacionohet në gjysmëfushën tonë por deri në 3/4 pasi e ka të vështirë të cajë, padyshim i shqetësuar në stol Gianni De Biasi, mjaft ta shohësh se si i drejtohet Hysajt.

Në minutën e 35 vjen goditja e parë drejt portës së De Geas, nga e majtë në të djathtë me Lenjanin për Roshin që godet fluturimthi me topin që del për pak jashtë portës. Në të 38 Vitolo arrin të depërtojë në zonë me Berishën që i pozicionuar mirë neutralizon rrezikun. Bëhen dramatike minutat e fundit të pjesës së parë, por mban autobuzi i De Biasit dhe pjesa e parë mbyllet pa gola e me Lenjanin që lë fushën i gjakosur pas një kontakti në fushë dhe në të dytën e nis Aliji në vend të tij. Vijon presioni i spajollëve me Piken që si gjithmonë bën para në goditjet standart, provon në të 51 edhe David Silva që lirohet nga markimi dhe provon nga larg, kanë padyshim klas spanjollët por goli që ndryshon rrjedhën vjen nga një gafë e Berishës në minutën e 54, kthim i gabuar i topit që kthehet në asist për Vitolon, David Silva del i vetëm para portës dhe me zgjuarsi pason në të majtë te Diego Kosta që e ka të lehtë të shënojë me portën bosh.

1-0 për Spanjën dhe gjithcka bëhet më e vështirë për Shqipërinë që e vuan psikologjikisht dsiavantazhin, në të 63 Nolito i futur në lojë vetëm prej tre minutash, djeg Hysajn në të djathtë depërton në zonë për të cuar topin aty ku nuk shkon dot Berisha. 2-0 dhe De Biasi provon të ndryshojë dicka duke futur Bashën në vend të Memushajt, dhe Hykën në vend të Xhakës .Del mes duartrokitjeve në Shkodër dhe Andres Iniesta, ndërsa dhe Sergio Ramos detyrohet të lërë fushën menjëherë më pas pas një dueli ajror me Andi Lilën. Shqipëria provon të bëjë dicka më tepër përpara por e ka të pamundur dhe përfundon me një disfatë 2-0 mes shiut në Shkodër. Kundër kësaj Spanje nuk mund të jetë një tragjedi mer të kuqtë që gjithsesi largohen mes duartrokistjesh. Pas rezultateve të fundit në grup Shqipëria e shikon veten në vendin e tretë pas Spanjës dhe Italisë që kryesojnë me nga 7 pikë, kuqezinjtë gjenden në kuotën e 6 pikëve, po aq sqa dhe Izraeli, beteja e vërtetë do të jetë pikërisht me të, muajin e ardhshëm.

DE BIASI: UA DHURUAM SPANJOLLEVE FITOREN

Gianni de Biasi mendon se spanjollëve u është dhuruar fitorja nga lojtarët e tyre

Përzgjedhësi i Shqipërisë, Gianni de Biasi ka thënë se u është dhuruar fitorja spanjollëve, pas dy gabimeve të lojtarëve të tij.

“Ishte një ndeshje e dhuruar nga ana jone, pasi nuk u dhamë shume mundësi. Bëmë një gabim ku mbrojtja ishte shume përpara. Në momentin kur pranonin një gol kundër Spanjës, atëherë është shumë e vështirë”, tha De Biasi pas ndeshjes.

Ai po ashtu tha se kjo ndeshje nuk ndikon te lojtarët e tij, pasi kanë humbur kundër njërës prej skuadrave më të mirë në botë.

KOSOVA PESON HUMBJEN E DYTE/

Kosova ka pësuar humbjen e dytë me radhë në kualifikueset për Kampionatin Botëror ‘Rusia 2018’

Pas humbjes 6:0 nga Kroacia, Kosova ka pësuar një tjetër humbje. Kësaj radhe ekipi i Albert Bunjakit është mposhtur 3:0 nga Ukraina, përcjell Gazeta Express.

Pas kësaj humbjeje, Kosova gjendet e fundit në Grupin I me vetëm një pikë, derisa Kroacia kryeson me shtatë pikë pasi e mposhti 1:0 Finlandën. Ja Klasifikimi

A DUHET VETTING PËR “KOPSHTARËT” E (PA)DREJTËSISË…!?

October 9, 2016 by dgreca

….Disa nga këta pseudoavokatë, sekser gjykatash, sot zotërojnë “studio avokatie” që në fakt s’janë gjë tjetër, veçse studio gjobevënësish ndaj atyre që janë më të dobëtit e shoqërisë, (viktima dhe gjahu i lakmueshëm i kapur në rrjetat e tyre të mashtrimit), që për çudi, në kurriz të këtyre të fundit, këta “avokat – kopshtarë” të korrupsionit, sigurojnë dhe kalojnë nëpër duart e tyre milionat e punëve të pista duke bërë pse jo, edhe evazion fiskal./

NGA ILIR ÇUMANI/

Korrupsioni është një plagë e madhe, me rrënjë shumë të thella që shfaqet në çdo sistem, veçanërisht në sistemet me demokraci të brishta dhe shoqëritë hibrite si kjo e jona.Arsyeja përse korrupsioni është tepër i vështirë për t’u luftuar me efikasitet të plotë, qoftë edhe me mjete më të stofistikuara që zotërojnë sot agjensitë shtetërore të ligjitzbatues, është fakti se, në të nuk përfshihen vetëm ata individë të zakonshshëm që ushtrojnë paligjshmërinë e tyre në mënyrë sporadike.

Në tipologjinë klasike të ekzistencës këtij fenomeni tepër shqetësues, gjithmonë kanë qenë të përfshirë dhe përfshihen një numër i konsiderueshëm i atyre njerëzve konspirativ të pamoralshëm por kurajoz, që zotërojnë funksionet publike dhe që kanë pushtet.

Këta individë, me veprimet dhe mosveprimet e tyre shpërdorojnë detyrën dhe keqpërdorin besimin e publikut në mënyrë të kamufluar dhe tepër të zgjuar e të rafinuar, duke rekrutuar një numër të konsiderueshëm bashkëpunëtorësh “besnik” në zinxhirin administrativ ku ata veprojnë. Për rrjedhojë, të gjithë personat e përfshirë në këtë skemë, kush më shumë, e kush më pak, janë përfitues përmes abuzimit dhe paligjshmërisë.

E veçanta që e bënë të vështirë luftën ndaj korrupsionit është fakti se, hallkat e zinxhirit që e mbajnë të sigurt rrjetën e thurrur të këtij sistemi, janë aq fort të lidhura e të koklavitura pazgjidhshmërisht me njëra tjetrën dhe në mënyrë kapilare, aq sa është e pamundur t’i zgjidhësh ato nyje dhe fije të padukshme që janë përdorë për ta mbajtur sa më aktiv dhe vital.

Gjykoj se, fenomeni i korrupsionit, ka një “imunitet” jashtëzakonisht të fortë në një mjedis si ky i yni edhe për shkak të kulturës, të perceptimit që mbart dhe ushqen një pjesë e shoqërisë në raport me të.

Kjo kategori shoqërore, gjithmonë i ka konsideruar dhe i konsideron të gjithë ata persona që janë të përfshirë në korrupsion si njerëz të “zot”, të “shkathët”, që janë të aftë të bëjnë atë që shumica e shoqërisë nuk e bën.

Madje, modeli i përfitimit përmes abuzimit, duke u pasuruar sa më shpejtë dhe në një kohë të shkurtër në kurriz të paligjshmërisë, është ai më tunduesi dhe më joshësi që ndodh shpesh në koracën njerëzore.

Këtu qëndron dilema: “Të jesh apo të mos jesh, të bëhesh apo të mos bëhesh”, që shpesh, ky grupim njerëzish nuk arrin të kuptojë qartësisht shkallën e lartë të rrezikshmërisë dhe pasojat që sjell ky fenomen në dëm të shumicës, në dëm të shoqërive që luhaten në ekzistencën dhe mosekzistencën e tyre, sidomos në periudha të zgjatura transitore dhe kaq kaotike siç është shoqëria shqiptare.

Padyshim, armiqtë më të mëdhenjë të korrupsionit deri në agoninë e tij, kanë qenë dhe janë pushteti gjyqësor dhe prokuroria, ata që në emër të DREJTËSISË kanë instaluar sistemin e PADREJTËSISË.

Janë disa palo “avokatë” – sekserë apo të ashtuquajtura “studio avokatore”, që në vendin tonë janë kthyer në “kopshtarët” më të zellshëm që gatuajnë lëndën e parë të korrupsionit dhe “ujisin dita ditës kopshtin” e (pa)drejtësisë. Janë “gjykatat familjare”: baba – gjyqtar, bir – avokat, nënë – notere dhe mbesë – “përkthyese”.

Të gjithë këta, e kanë kthyer sistemin e (pa)drejtësisë në një çorbë që nuk e merr vesh i pari të dytin. Atëherë, natyrshëm lind pyetja: Me këtë produkt do të shpresojnë dhe gjejnë shqiptarët drejtësi..!?

Ligji i vettingut, duhet të mos lërë jashtë pikërisht jo vetëm atë pjesë të trupës gjyqësore më të korruptuar në rajon dhe më gjerë, por edhe atë kontigjent pseudoavokatësh, adoleshent në profesion, të pispillosur e të kapardisur me veshje super të shtrejnta firmato, të cilët edhe pse buzët i kanë ende me qumësht dhe mjekrren me push, falë baballarëve – gjyqtarë të korruptuar, (edhe pse fëmijët e tyre nuk i kanë ditët e mjaftueshme të përvojës së punës në profesionin që ushtrojnë), sot, zotërojnë studio të tilla superluksoze “avokatie” në qendër të Tiranës, që në fakt, edhe një avokat karriere i moshës 80 vjeçare me mjekër në Gjermani, në SHBA, në Kanada apo në Zvicër, do ti kishte zili këta “avokatë” – axhami.

Në respekt të profesionistëve të vërtetë, duke qenë i kujdesshëm për të mos i përgjithësuar të gjithë ata gjyqtarë dhe avokatë profesionistë dhe me integritet të plotë në karrierën e tyre, që nuk kanë asnjë lidhje me pjesën tjetër paçavure në mjedisin ku veprojnë këta të fundit, (që nuk janë pak), pa frikë dhe pa asnjë reserve, do t’i konsideroja një rrezik potencial për gjithë sistemin e drejtësisë, një e keqe e madhe për mbarë shoqërinë shqiptare.

Disa nga këta pseudoavokatë, sekser gjykatash, sot zotërojnë “studio avokatie” që në fakt s’janë gjë tjetër, veçse studio gjobevënësish ndaj atyre që janë më të dobëtit e shoqërisë, (viktima dhe gjahu i lakmueshëm i kapur në rrjetat e tyre të mashtrimit), që për çudi, në kurriz të këtyre të fundit, këta “avokat – kopshtarë” të korrupsionit, sigurojnë dhe kalojnë nëpër duart e tyre milionat e punëve të pista duke bërë pse jo, edhe evazion fiskal.

Këta individë, jo vetëm që nuk i shërbejnë aspak filozofisë dhe doktrinës së jurisprudencës, por e deformojnë dhe e dëmtojnë edhe më rëndë atë, sikurse edhe kauzën humane të atyre që kërkojnë drejtësi sociale, barazi para ligjit nga institucionet kushtetuese të Shtetit të së Drejtës.

Me një fjalë, “fshesa” e reformës në drejtësi dhe ligji i “vettingut”, nuk mund të mos përfshijë edhe këta pseudoavokatë, sekserë gjykatash, të cilët janë një nga arsyet kryesore të korrupsionit në drejtësi, ata që janë kthyer në “kopshtarët” e krimit social dhe “ujisin” çdo ditë “kopshtin” e (pa)drejtësisë në gjykatat tona. Kjo do të ishte reforma reale në sistemin tonë të drejtësisë!