Archives for June 2017

KALTRINA HOTI NE SOFREN POETIKE TE DIELLIT

June 16, 2017 by dgreca

Dhjetë qershori i përjetuar nga dritarja ime/

Nga Kaltrina HOTI VENTIMIGLIA/ 1 nderim4

Kuvendi u shndërrua në hartë tokësore/

tokat e shkëputura u bashkuan me tokat e copëtuara/

dhe u bënë hije e Nënës së Madhe /

pa frikë shkele në Çamëri/

pa frikë ja zgjata dorën Shqipërisë së Vjetër/

Kuvendi u bë Shqipëri Etnike /

ishte bukur/

ishte frymëmarrje e thellë/

por kishe frikë të shfrynë atë frymë nga shpirti/

ende kishin mbetur vijat e kufizuara nga e kaluara

fjala fjalën e godiste

herë me qëllim herë pa vetëdije

secili në një moment u bë zjarr e prush

por në fund tymi tymoj nëpërmes të oxhakut

më kujtohet gjyshja në një rast më ka thënë;

kur kapërcen rrugës të katundit

vendoja mendjen tymit që del nga oxhaku

aty ku tymi është i lakuar

dhe shpërndahet pa drejtim shtëpia ka hidhërim

nga Kuvendi jonë tymi tymosi drejt

si vijë ngjyrë hiri e preku fillimin e qiellit

jo!

nuk ishte lehtë të tundesh nga fjalët e vjetra

dhe të mbulohesh me fuqinë e re

derisa hija e kolosëve u zgjua ta dëgjojnë zërin tonë

ne ende ecnim qosheve të shkelura pa drejtim

dhe pa e parë dritën në fund të rrugës

nëpërmes të qarave të tokës

fjala e Nolit mori fuqi

kërkonte zëri jonë të jetë ujë

për të bashkuar të qarat e dheut

një jehonë përhapej në hapësirë

nëse jeni të bashkuar

edhe zjarrin do ta fikni

leni fjalët e thëna të pushojnë

aty ku kanë lindur

fjala e re po shtrydhet

nëpër tokë që na mbuloj

por ne s’kemi fuqi të ecim me ju krah për krah

o Vatran!

në emër të shqiptarizmit

vendojeni dorën aty ku është plaga jonë

me melhemin që ua lamë

të shëroni koret e tokës

por ishte bukur

ishim duke folur për një konak

që ka një plis, një shkop dhe një nuse

Vatra u stolisë me një zë të ri

me jehonë të pleqërisë

Kaltrina Hoti, 10 Qershor, Riverdale, New York

Bardha e Temalit, Miti dhe Kujtesa, Pashko Vasa në vlerësimin e Olimpia Gargano

June 16, 2017 by dgreca

Si e vlerëson Pashko Vasën dhe Bardha e Temalit një studiuese e huaj/
Nga Gëzim Llojdia/

1.Olimpia Gargano një studiuese e pasionuar italiane ka hulumtuar rreth fushave të albanologjisë dhe identitetit kombëtar si dhe figurave të shquara të këtij identiteti.

Ajo eshte perqendruar tek- Miti dhe Kujtesa: Përfaqësimi dhe keq përfaqësimi i Kulturave Kombëtare dhe Popujve- tek shkruan:Procesi i ndërtimit të kombit shqiptar i njohur si Rilindja (dmth,”Rilindja”),lulëzoi në fund të shekullit XIX, u rrit shumë nga angazhimi i palodhur i intelektualëve shqiptarë që botonin veprat e tyre jashtë vendit për t’iu shmangur censurës osmane, me qëllim parandalimin e shfaqjes së një kulture kombëtare shqiptare. Ky material fokusohet në një rast të veçantë të përfaqësimit kulturor, lidhur me shkrimtarin dhe diplomatin shqiptar Pashko Vasa (1825-1892), i cili, për të paraqitur kombin e tij në një audiencë ndërkombëtare, zgjodhi gjuhën franceze për romanin e tij.

2.Studiuesja italiane në vëmendje të saj duke cituar këtë personazh si Pashko Vasa merë në shqyrtim, veprën e tij:”Bardha e Témalit” një botim të diplomatit shqiptar . Si dhe për një libër gramatikor që do të thotë t’i mësojë lexuesit shqiptarë për të huajt. Duke vepruar kështu, Vasa shkruan O.Gargano,vuri në vend atë që rezulton të jetë një dukuri mjaft e pazakontë në fushën e studimeve imagjinare, në atë që nuk bie në asnjë nga dy tipologjitë e përfaqësimit të identifikuara nga krahasuesi holandez Joep Leerssen, përkatësisht”vetë dhe imazh .Do të thotë si një përfaqësim letrar i bërë nga një autor në gjuhën e tij, që nënkuptohet si një përfaqësim i bërë me të vërtetë. Përfaqësim “, të arritur nëpërmjet t ëdhënave gjuhësore.

Rrjet tjetër nga ai në të cilin autori i përket. Në mënyrë interesante, në formësimin e imazhit të vendit të tij, Vasa përdorte të njëjtat stereotipa, që dilnin në literaturën evropiane të udhëtimit. Megjithatë, nëse në këtë të fundit ato mund të lexoheshin si sinjale të folklorit ekzotik, duke u ndezur kur erdhi në vendet e Ballkanit, në një intelektual të angazhuar në një zgjerim identitar të kulturës së tij kombëtare, ato shfaqen si një mjet i fuqishëm konceptual me të cilin imazhi i kombit shqiptar u themelua, për të thënë, nga brenda.

Dule vlerësuar këtë rast autorja italiane shkruan:Përfundimisht, përmes këtij studimi të rastit, ky dokument synon gjithashtu të theksojë një aspekt që deri më tani është lënë pas dore, përkatësisht roli ndërmjetësues i literaturës frankofone në fushën e studimeve shqiptare.

3.Prof. Zymer Mehani shkruan:Romani “Bardha e Temalit” priti një shekull që t’i jepej publikut në gjuhën shqipe. Shtëpia Botuese “Naim Frashëri” në Tiranë e botoi atë me përkthimin e Sotir Çaçit, duke e përfshirë në veprën seriale të Pashko Vasës më 1987; kurse Rilindja në Prishtinë e botoi liber më vete të përkthyer nga Ymer Jaka, më 1969.Edhe pse “Bardha e Temalit” që botuar frëngjisht një qind e ca vjet më parë, edhe pse iu dha lexuesit me një shekull vonesë, si një nga romanet e parë të letërsisë sonë, ai ishte dhe mbetet një nga krijimet më interesante të traditës. Duke e analizuar këtë vepër të shkruar frëngjisht, Prof. M. Gurakuqi, me gjalljen e tij , theksonte se “ajo asht pjesë përbamëse e letërsisë sonë, ashtu si janë veprat në latinisht të Barletit dhe Bicikemit”.Ky roman, ndër më të parët e llojit, dëshmonte se autorët e Rilindjes po ngriheshin dhe formoheshin nga ana e mjeshtërisë artistike dhe po nisnin, ashtu, edhe gjininë e prozës së gjatë.Romani “Bardha e Temalit” është një pasqyrë e gjallë e jetës shqiptare në shekullit të XIX. Me frymëzimin e tij pasionant autori ka pasqyruar skena të jashtëzakonshme familjare dhe sociale në ambjente tipike shqiptare, përmes një sfondi të theksuar romantik.

Iraqi Kurdistan’s Path to Independence

June 16, 2017 by dgreca

1-David-Philips

By David L. Phillips/ Masoud Barzani, President of the Kurdistan Regional Government (KRG), announced a referendum on Iraqi Kurdistan’s independence for September 25, 2017. The referendum will be held in all territory controlled by the KRG, as well as historically Kurdish lands claimed by the Iraqi government.

The overwhelming majority of Kurds want independence. In July 2003, a group of Kurdish intellectuals in Suleimani launched the Kurdistan Referendum Movement. Voters were given two options in an unofficial tally on January 30, 2005. : (1) to stay a part of Iraq, or (2) to be independent. A total of 1,998,061 people participated in the referendum. The pro-independence vote garnered 98.8 percent support.

Kurds moderated their national aspirations, deferring their demand for independence. They supported Iraq’s 2005 constitution, which declared Iraq as a federal, democratic republic.

Despite fraternal talk about “Iraqi brothers,” Kurds are deeply distrustful of Baghdad.

Article 140 of Iraq’s constitution envisioned a referendum on the status of Kirkuk by the end of 2007. However, Baghdad repeatedly missed the deadline. Failure to address Kirkuk’s status has exacerbated other core Kurdish concerns such as the ownership of natural resources, control of oil revenues, and the role of Kurdish militia called “Peshmerga.”

Today Iraq exists in name only. Iraqi Kurdistan exercises all the elements of statehood, except it lacks an international legal personality.

A declaration of independence is meaningless unless other countries are on board. Front-line states predictably disapprove of Barzani’s referendum. However, their objections are less shrill than they might have been.

The Government of Iraq (GoI) objects primarily to the timing of the referendum. It also objects to holding the vote in Kirkuk and other disputed territories.

The GoI needs support from Kurds. It is counting on Kurdish participation in Iraqi provincial elections later this year and parliamentary elections in 2018.

Tehran opposes the referendum. However, its opposition was less strident than expected after the recent terror attack by ISIS. When Iranian officials admonished the Kurds for standing against “the unity” of Iraq, the KRG told them to stop “meddling.”

While Turkey’s Prime Minister Binali Yildirim called the referendum “irresponsible,” President Tayyip Erdogan was silent. Erdogan’s view is only one that matters in Turkey. There is more money to be made by Erdogan and his cronies by controlling the transport of oil and gas from Iraqi Kurdistan to the Turkish port of Ceyhan on the Mediterranean.

Syria is too destroyed to pay more than lip service to events in Iraqi Kurdistan. Though Iraqi Kurds and Syrian Kurds do not get along, Damascus fears that Syrian Kurds in Rojava (Afrin, Kobani, and Jazeera provinces) will also seek independence. Syrian Kurds already exercise a high degree of democratic autonomy.

America’s position is critical. The US and KRG enjoy a strategic partnership. Not only do Iraqi Kurds and Americans share values, there is extensive security cooperation. Peshmerga turned the tide against ISIS. Peshmerga liberated large swaths of territory in Northern Iraq and fought bravely in Mosul.

The Trump administration is trying to be even-handed. It is committed to “a unified, stable, democratic, and a federal Iraq.” At the same time, the State Department expressed understanding for the “legitimate aspirations of the people of Iraqi Kurdistan.”

America’s top priority is destroying ISIS. For now, the Trump administration is nominally opposed to independence because it fears that independence will distract from the urgent priority to defeat ISIS.

US officials know that Iraqi Kurdistan will be the next newest nation. They do not question whether Iraqi Kurdistan will become independent, but rather when and how.

The KRG needs a plan for the day after its referendum.

KRG officials must not to move precipitously to declare independence. They should negotiate the details of a friendly divorce with Baghdad and work cooperatively on shared problems – the ISIS threat, the return of displaced people, and managing the region’s economic crisis.

I directed Columbia University’s task force on “State-Building in Iraqi Kurdistan.” Iraqi Kurdistan faced a perfect storm of problems in 2015. It was attacked by ISIS. It managed a humanitarian emergency, providing for more than two million internally displaced persons. World oil prices collapsed, and the KRG’s budget shortfall was exacerbated by Baghdad’s pernicious decision to cancel revenue sharing from the sale of existing energy resources.

Today, the situation is more stable.

Announcing a date for the referendum is a big step on the path to independence. Going forward, the KRG should patiently negotiate with Baghdad. However, negotiations must not be open-ended. Twelve months, after the referendum (September 2018), the KRG should declare independence with or without Baghdad’s agreement.

It is never the perfect time to assert one’s right to self-determination. Faced with an inevitable outcome, Baghdad will come around.

Meanwhile, the KRG must get its house in order. It must consolidate democracy, strengthen democratic institutions, and overcome internal divisions. It must recommit itself to minority rights and women’s rights. Ezidis need special privileges and protection. Independence of Iraqi Kurdistan will be a unifying event, helping to overcome factionalism among northerners. Independence will also be an inspirational event, enabling interests solidarity among Kurds across the region.

The US cannot stand on the sideline. There is a Kurdish adage: “Kurds have no friend but the mountains.” In the Arab Middle East, the US has no better friend than the Kurds.

David L. Phillips is Director of the Program on Peace-building and Rights at Columbia University’s Institute for the Study of Human Rights. He worked as a Senior Adviser and Foreign Affairs Expert at the State Department’s Near Eastern Affairs Bureau where he worked on the Future of Iraq Project. He has authored many books on Kurdish issues such as Losing Iraq: Inside the Postwar Reconstruction Fiasco, The Kurdish Spring: A New Map for the Middle East, and An Uncertain Ally: Turkey Under Erdogan’s Dictatorship.(The Huffington Post.)

SENATORI REPUBLIKAN, Z MARTY J. GOLDEN, URON PRESIDENTIN E VATRËS

June 16, 2017 by dgreca

Senatori Republikan i Nju Jorkut, Distrikti 22, z. Marity J. Golden ka uruar Presidentin e sapozgjedhur të Vatrës, Z. Dritan Mishto, duke i përcjellë atij me 15 Qershor një mesazh të ngrohtë urimi.

Në urimin e tij senatori republikan i Distriktit 22, shkruan se është nder që ta urojë atë përzemërsisht me rastin e zgjedhjes President të Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA. Kjo Organizatë, shkruan senatori, është e mirënjohur dhe ka një histori të shquar që përfshinë më shumë se 105 vjet.Gjatë gjithë historisë së saj, Vatra ka shërbyer si mbrojtëse e Atdheut, Shqipërisë, dhe ka shërbyer si një promotor i kulturës së pasur shqiptare duke i pri komunitetit shqiptar në rritje.

Po ashtu, Senatori Golden e ka përgëzuar Presidentin e Vatrës për emërimin e z. Marko Kepi si Këshilltar të Tij.Kepi, shkruan Senatori, është gjithashtu një zë i fuqishëm për komunitetin shqiptar. Ai dhe Organizata që drejton, Rrënjët Shqiptare, bëjnë një punë të jashtëzakonshme për komunitetin shqiptar.

Letra e Senatorit Golden mbyllet me urimin: Ju uroj suksese të mëdha në të gjitha përpjekjet tuaja dhe shpreh bindjen se nën udhëheqjen Tuaj, Federata Panshqiptare e Amerikës, Vatra do të vazhdojë misionin e saj dhe do t’i shërbejë në mënyrë efektive Komitetit Shqiptar.

Marty J. Golden

Anëtar i Senatit të Shtetit të Nju Jorkut

Qarku 22

1462: KËSHTU FILLOI “GJUHA E KRISHTIT” !

June 15, 2017 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/

45 VJETORI I VORRIMIT GJUHES GEGNISHTE/

Imzot Pal Engjelli

POPULL SHQIPTAR! VETEM TI FILLOVE ME SHKRUE I BEKUEM !/

1972: 20 – 25 Nandor, në prag të 60 vjetorit të shpalljes së Pavarsisë Kombtare, u thirr Kongresi që do të mbyllte diskutimet per drejtshkrimin, që kishin fillue në vitin 1967 njëheri me “Revolucionin Ideologjik e kultural” të tipit kinez, atëherë kur u caktuen edhe parimet themelore të hartimit të drejtshkrimit të gjuhës letrare kombtare.

87 Delegatët që i moren ata vendime ishin mbledhë me “kambë të kalit” nga trojet e “shqiptarëve” të Jugosllavisë, Kosovës, Maqedonisë, Malit të Zi dhe Arbëreshët e Italisë që “asnjeni”, as sot nuk di me shkrue pa gabime Gjuhen Shqipe, sepse “të gjithë bashkë ishin pa përgatitje kulturore”, per me marrë vendime të tilla per Gjuhen Letrare Shqipe.

Në 87 delegatët “ndoshta” Prof. Eqrem Çabej e Prof. Kolë Ashta, banin perjashtim, per të tjerët mund të thohet pa frikë shprehja e vjeter: “I kishin dalë zot si magjypi Dinit…”

Rezoluta pohon, për herë të parë se “populli shqiptar ka teshmë një gjuhë letrare të njësuar”. Kështu Kongresi mbylli periudhën kur gjuha letrare shqipe funksiononte në dy a më shumë variante dhe hapi një periudhë të re, periudhën e një gjuhe letrare të vetme, të njësuar.” (Fjalori Enciklopedik Shqiptar, 1985, fq. 510. Tiranë).

Referati qendror i Kongresit u mbajt nga Androkli Kostallari. Edhe Fjalori Enciklopedik e ka vue emnin e tij pa asnjë titull… Mbas Kongresit 1972 dekorohet me Urdhërin “Naim Frashëri” të Klasit të Parë, dhe ka vdekë “Mësues i Popullit” me disa tituj.., shperblim!

Epitafi mbi vorrin e Gjuhës Gegnishte mbyllet me këto fjalë: “Kongresi i Drejtshkrimit ishte një fitore e vijës marksiste – leniniste të PPSH për zgjidhjen e drejtë të problemit të gjuhës sonë letrare kombtare. Ai ishte shprehje e dashurisë së thellë të gjithë popullit shqiptar për gjuhën e vet amtare dhe e kujdesit të tij të pandërprerë për zhvillimin e lulëzimin e saj.’ (Po aty fq 510). “Kongresi i drejtshkrimit i vitit 1972”, ishte vula me të cilen Enver Hoxha ka nenshkrue zyrtarisht me djallzinë e një “ateistit” të 1967 se:

“Shqiptarët duhet t’i përshtaten Kur’anit!” (Enver Hoxha “Shenime për Lindjen e Mesme”) Një mendim që sot ka pushtue edhe Akademinë e Shkencave Antishqiptare!

E per fatin e keq të Shqipnisë, me këta tradhtarë kanë bashkpunue edhe shumë të tjerë nga diaspora Shqiptare prej Amerikës dhe deri këtu n’ Australi. Këte fakt e provojnë sot programet shkollore që kanë perjashtue ajken e kultures sonë kombtare, e që janë:

Imz. Pal Engjulli, Don Gjon Buzukun… Don Aleksandër SIRDANI, At Anton HARAPI, Anton LOGORECI, At Anton ZANONI, Arshi PIPA, At Bernardin PALAJ, At Benedikt DEMA, Branko MERXHANI, At Daniel GJEÇAJ, Dedë GAJTANI, Engjëll RADOJA, Ernest KOLIQI, Et’hem HAXHIADEMI, Elena LULI, Faik KONICA, Frano ALKAJ, At Gjergj FISHTA, Gjergj PEKMEZI, Gjon SINISHTA, Guljelm DEDA, Ilo Mitkë QAFËZEZI, At Justin RROTA, Don Kolec PRENNUSHI (Pseudonim Mujs POLEMI), Karl GURAKUQI, Kolë Bib MIRAKAJ, Kolë THAÇI, Konstantin KOTE, Kostë A. ÇEKREZI, At Konrrad GJOLAJ, Krist MALOKI, Kristo FLOQI, Don Lazër SHANTOJA (Pseudonim Y…), Lef NOSI, Imz. Luigj BUMÇI, At Luigj MARLEKAJ, Luigj THAÇI, Lumo SKËNDO (Mit’hat FRASHËRI), At Marin SIRDANI, At Mark HARAPI, Mark DEMA, Martin CAMAJ, Mati LOGORECI, Mehdi FRASHËRI, Musine KOKALARI, Mustafa KRUJA – MERLIKA (Pseudonim Shpend BARDHI), Namik RESSULI, Ndoc VASIJA, Don Ndre ZADEJA, Don Nikoll GAZULLI, Nikoll DAKA, Don Nikoll MAZRREKU, At Pashko BARDHI, At Pjeter MËSHKALLA, Imzot Preng DOÇI, Qemal DRAÇINI, Sami REPISHTI, Simon SHUTERIQI, Stavro SKENDI, Tajar ZAVALANI, Vangjel KOÇA, Vasil ALARUPI (Bendo Shapërdani), Imzot Vinçenc PRENNUSHI, Zef M. HARAPI, Zef SCHIRO Jr. (I riu), Zef ZORBA, Zoj XOXA, At Zef VALENTINI, etj…

■Shkrimtarët dhe “Akademikët” tanë sot thonë: “Ata që u shemben… U shemben…!”

Dhe, shembja e plotë u perfundue me “Revolucionin Ideologjik e Kultural të 1967”!

SHQIPNIA E GJERGJ KASTRIOTIT me “Kushtetuten e vitit 1975 u shpall ‘Shteti i parë ateist në Botë !”, vetem per të fshij perfundimisht Historinë e lavdishme të Skenderbeut, per të shkëputë perfundimisht lidhjet mijvjeçare me Europen dhe, me justifikue botnisht “Gjenocidin sllavokomunist anadollak kunder Klerit Katolik Shqiptar të vitit 1944 – 1991”. Po inteligjenca e përgatitun në Europen Përendimore!?

Ndoshta, edhe mbeti ndonjë deri vonë tue veshtrue se shka po ngjanë mbas 1991?!

Boll pak e ma pak se askush prej Atyne Burrave që njiheshin per të dijtun dhe të fortë per kah trimnia. Ishte një brez që nuk persëritet kurrma! Pa shkolla e njerzë të dijtun Trima, asht vështirë me u mendue se mund të bahet prap Shqipnia!

PO DEDA I GJO’ LULIT PSE DHA JETEN PER SHQIPNI?

Dha jeten e me Te u vranë djelmët e far’ e fisi, e askush nuk kujtohet per veprat e Tyne!

Po, po, bash Ai Burrë, që sot nuk ka as vorr!.. Gati askush nuk e di të vërtetën se në qelën e At Mati Prennushit, në Gerçë, shkon Imzot Lazër Mjedja e organizojnë takimin historik ku përpilohet një dokument i randësishëm: “Memorandumi i Gerçës”, më 23 qershor 1911, që i prinë ngjarjes së madhe të Pavarësisë Kombtare në Vlonë, më 28 nandor 1912. Ky Memorandum u shkrue në gjuhën frenge nga dora e atdhetarit Luigj Gurakuqi dhe u përpilue nga Imzot Lazër Mjedja, Luigj Gurakuqi, At Mati Prennushi, At Buon Gjeçaj, dhe asht nenshkrue nga: Sokol Baci i Grudës, Ded Gjon Luli i Traboinit të Hotit, Dedë Nika Bajraktar i Grudës; Dodë Preçi Bajraktar i Kastratit; Tomë Nika i Shkrelit, Col Dedi i Selcës Këlmendit; Lul Rrapuka i Vuklit të Këlmendit; Llesh Gjergji, Bajraktar i Nikçit; Gjeto Marku i Hotit; Mehmet Shpendi, i pari i Djelmënisë së Shalës; Martin Preka i Shkrelit; Prelë Marku, Bajraktari i Shalës, Avdi Kola Bajraktar i Gimaj, Nik Mëhilli i Shllakut, Pup Çuni Prekalor, Binak Lulashi Toplanas; Bash Bajrami Bajraktar i Nikajve dhe Bec Delia. (Marrë nga libri “Dedë Gjo’ Luli”, autor F.R., 2011)

***

1944 Dikund, nder faqet e “Hyllit të Dritës” e kam lexue shumë kohë perpara një nga thanjet e paharrueshme të At Gjon Shllakut O.F.M., i cili u torturue derisa u pushkatue:

“Shka i fali Françeskani nder kohët e mbrame Shqipnísë?

I fali vehten, i fali jeten e vet. Janoshi e Zymbi janë stërklatë e lá me gjak fretensh të vrámë. I fali, i pasqyroi Shqypnísë edhè vehten e Saj. I këndoi më Lahutë Kangët e Kreshnikëve, Besën e Burrninë, i ruejti “Kanunin e Lek Dukagjinit”. Prrallat e lojët kombtare, gojëdhanen e Skenderbegut. Pse e pat gjithmonë per zêmer Visarin Kombtar. Françeskanët i falen Shqipnísë Poetin e fisit, të rracës.

Shka u ká detyrë Shqipnia Françeskanvet? – Kurrgjâ.

Pse Françeskanët janë të Shqipnísë.”

E pra, edhe duheshin “zhdukë por, dhe harrue”!

Po, “Visaret Shpirtnore”, jo, jo! Edhe Ata janë Gegnisht !!

Lutjet e permbledhuna në libretin e vogel nga Don Kolec Prennushi nuk zehen me gojë!

Se shka do të bahet me Shqipninë mbas vitit 1950, Don Koleci, e ka thanë haptas dhe “me shkronja të mëdha” në mbledhjen e Klerit Katolik Shqiptar, kur diskutohej prej Tyne “Projekt – Statuti i Kishës Katolike Shqiptare” i propozuem nga Enver Hoxha…

Ata që mbas vdekjes së Don Kolecit e aprovuen Statutin në vitin 1951, u zhduken nga vetë diktatori Enver Hoxha, dhe shumë prej tyne besoj se, “u penduen”, por vonë!

Kumbonët bijnë per me i ndigjue!

Mohuesit e “Visarit Shpirtnuer” të Shqiptarëve, janë vetem tradhtarë të Atdheut e Fesë!

E “Visari Shpirtnuer” i shumicës së Popullit Shqiptar asht pikrisht Gegnishtja!

Melbourne, 16 Qershor 2017.