Archives for June 2019

RECOGNIZE ET APOLOGIZE!

June 24, 2019 by dgreca

RALLY FOR JUSTICE !/

75th Year Commemoration of the Albanian Genocide by Greek General Et Nazi collaborator Napoleon Zervas

Thousands of Albanians, Jews Et Macedonians killed by the Greek Government of 1944 in order for Grees to be “Ethnically Cleansed.”

RECOGNIZE ET APOLOGIZE!

Date: Thursday June 27.2019
TIME: 12.00 P.M.
PLACE: Consulate General of Greece
Adress: 69 E, 79th St, New York, NY 10075
(79th Street Between Madison Ave et Park Ave)

The Rally will start at the Greek Consulate & end in front on the Albanian UN Mission For FAILING to demand Justice for thousands of innocent Albanian Women, children & elderly for 75 years.

Greece Guillty for GENOCIDE
WE WANT JUSTICE NOT REVENGE!

PROF. NOEL MALCOLM – NJË NGA MIQTË E MËDHENJ TË POPULLIT TONË

June 24, 2019 by dgreca

Nga Anton Çefa/

Një nga veprimtaritë me shumë rëndësi të organizuara nga “Vatra”, ka qenë takimi me historianin anglez, prof. Noel Malcolm, autor i veprës “Kosova-një histori e shkurtër”, që u bë me 26 maj 1999 në Columbia University, përmes “Vatra Educational Foundation”.

Gjendja tepër e rëndë në Kosovë, vlera e jashtëzakonshme e kësaj vepre në ndriçimin e së vërtetës historike të Kosovës dhe momenti më se i përshtatshëm, në të cilin u botua kjo vepër, kishin tubuar një numër të madh bashkatdhetarësh nga New York, New Jersey dhe Connecticut, si dhe miq amerikanë të popullit tonë, studiues të ndryshëm, studentë universitarë, etj. Mbledhjen e drejtoi z. David Avdul, profesor në Pace University, kryetar i “Vatra’s Scholarship Fund”. Për çështjen e Kosovës, përveç prof. Malcolmit, referuan edhe zz. Branimir Anzuloviç, Hansjoerg Strohmeyer dhe Peter Witonski, duke shpallur para gjithë botës të vërtetën e madhe mbi Shqipërinë, mbi Kosovën, mbi rrënjët e konfliktit serbo-shqiptar dhe rrugët për zgjidhjen e drejtë të tij.

Duke ndjekur fjalën bindëse të autorit si dhe të referuesve të shquar, njohës të mirë dhe mbrojtës energjikë të së drejtës historike të popullit tonë, të shkon mendje si pa dashur tek sa e sa shkencëtarë të huaj, historianë e gjuhëtarë, arkeologë e gjeografë, etnografë e folkloristë, etj., që kanë njohur e gjykuar me paanësi të vërtetën rreth popullit tonë, historisë, gjuhës dhe kulturës së tij, kanë vënë në dukje e kanë çmuar vlerat e larta shpirtërore, dhe na kanë dalë krah me vendosmëri në rrugën e vështirë të identifikimit të çështjes sonë kombëtare. Janë të panumërt. Eshtë e pamundur t’i përmendësh qoftë edhe vetëm emrat e jo më veprat dhe tezat e idetë e tyre. Ja disa: J. Tunman, M. Lik, F. Pukëvil, A. Bue, H. Hekar, J.G. Han, K. Paç, K. Prashniker, F.Nopça, G. Majer, H. Pedersen, N. Jokli, E. Durham, etj., etj. Në këtë radhë të nderuar vijnë e rreshtohen edhe emrat e Noel Malcolmit, Branimir Anzuloviç, Peter Witonski dhe Hamsjoerg Strohmeyer, referues të këtij tubimi.

Vepra e vëllimshme e Malcolmit “Kosova-një histori e shkurtër”, e hartuar mbi bazën e një hulumtimi bibliografik të gjerë, e ndërtuar në mbështetje të një gjykimi sintetik objektiv dhe e frymëzuar nga një përkushtim i thellë ndaj së vërtetës historike dhe të së drejtës që buron prej saj, që nga faqja e parë deri tek e fundit dëshmon se Kosova është një identitet historik e politik, gjeografik e etnik, shoqëror e shpirtëror i përcaktuar qartë dhe i konsoliduar fort dhe, si i tillë, duhet të gëzonte të drejtën e vetëvendosjes. Ajo nuk ka të bëjë aspak me atë biçim minoriteti, siç duan ta paraqesin serbët, që nga politikanët e shtetarët si millosheviçët, që nga shkencëtarët e akademikët si vargu i pafund i çubriloviçëve e deri të serbi më i thjeshtë.

Në prag të Versajes (a nuk qe Rambuje një Versajë e dytë për fatet e kombit tonë?), qe ngarkuar gjeografi i madh francez, Jean Brunhes, të bënte një raport lidhur me Shqipërinë, të cilën ai e njihte shumë mirë sepse e kishte shkelur me këmbë. Duke mbrojtur njësinë e kombit tonë, të mishëruar tek gjuha shqipe dhe tek ndjenja e fuqishme kombëtare e shqiptarëve- ky shkencëtar, me 1919, mbrojti pavarësinë e Shqipërisë dhe epërsinë e popullsisë shqiptare në Kosovë. Në një vepër të tijën, që me 1913, ai pati thënë se “Shqiptarët janë populli më i lashtë i Evropës dhe se Shqipëria është shteti më i ri i saj, bile aq i ri, sa s’ka mbaruar ende së linduri. Ashtu siç është edhe Kosova sot.”

Këto e të tjera si këto të kujtohen, kur dëgjon Noel Malcolmin dhe çuditesh sa mirë e ka rrokur ai çështjen shqiptare. Me argumente më se të qarta ai bind cilindo në të drejtën historike të Kosovës, të mohuar e të nëpërkëmbur prej më se një shekulli dhe rrëzon mitet e shenjtëruara serbe. (Ndër kllapa: a mund të jetë djepi i Serbisë Kosova, kur aty nuk ka qenë asnjëherë kryeqyteti i saj?). Dhe me gjithë këtë katrahurë egërsirash serbe, që u zhvillua aq përgjakshëm, bindesh edhe në faktin që vetë pavarësia e Kosovës kushtëzon konsolidimin e parimeve demokratike e humane të kontinentit evropian, duke u bërë treguesi i saktë i shkallës së këtij qytetërimi dhe faktori përcaktues i vendosjes së paqes në Ballkan.

Kështu përsijatesh në qerthullin e këtyre mendimeve, duke dëgjuar fjalën e Malcolmit dhe të historianëve të tjerë dhe duke lexuar “Kosova një histori e shkurtër”, që nuk është më një raport i porositur si ai i Jean Brunhes, por një vepër madhore me afër 500 faqe, me më tepër se një mijë shënime plotësuese dhe me një bibliografi në rreth 12 gjuhë, e botuar pikërisht në një vepër e cila duhet të njihet nga të gjithë politikanët e diplomatët dhe nga i gjithë opinioni botëror, që synon në një paqe të qëndrueshme në Evropë.

O ZOT, KY ËSHTË VENDI YNË, NA NDIHMO!

June 24, 2019 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Të djelën që kaloi ishte për një vizitë në Nju Jork, Shkëlqesia e tij, Imzot Gjergj Meta, Ipeshkëvi i Rrëshenit, në Mirditë. Me këtë rast ai celebroi një meshë solemne në Kishën Katolike Shqiptare, “Zoja e Shokdrës” në Scarsdale të Nju Jorkut më 23 qershor. Megjithëse larg nga Shqipëria, shqiptarët kudo, përfshir edhe ne këtu në Shtetet e Bashkuara, nuk mund të anashkalojmë dhe as të injorojmë krizën politike që klasa politike aktuale ka pllakosur Atdheun tonë të origjinës — Shqipërinë tonë të dashur. Siç dihet, kohët e fundit, përfaqsuesit më të lartë të komuniteteve fetare kryesore në Shqipëri u kanë bërë thirrje udhëheqsëve politikë të vendit që të gjejnë një gjuhë të përbashkët për ta nxjerrur vendin nga kriza politike aktuale, në të cilën e kanë hedhur Shqipërinë. Është kjo një krizë që ka marrë përmasa të mëdha përfundimi i të cilës është i pa-parashikueshëm, me pasoja afatgjata negative për jo vetëm për Shqipërinë por për mbarë Kombin.

Në fillim të meshës, Imzot Meta njoftoi se 23 qershorin, në Shqipëri e udhëheqsit e lartë të Kishës Katolike shqiptare e kishin shpallur, të djelën që kaloi “Një ditë të veçantë lutjesh, në të gjitha kishat dhe dioqezet, për situatën e vështirë që po kalon vendi ynë Shqipëria”, duke shtuar se të gjitha famullitë janë të angazhuara për këtë lutje të posaçme. Prandaj, tha ai, dëshironte që nga kjo nismë të mos përjashtohej as kjo kishë por të përfshihej edhe famullia e shqiptarëve në Nju Jork, Kisha Katolike Shqiptare në këtë shtet, “Zoja e Shkodrës”, që me këtë rast të lutemi, theksoi ai, për vendin tonë, Shqipërinë: “Që Zoti t’ua ndritë mendjen atyre që kanë përgjegjësi politike, që të lënë menjëanë interesat e tyre të veçanta apo interesat e partisë së tyre dhe të shikojnë interesat e popullit tonë.” Ajo që mund të bëjmë ne, theksoi Imzot Gjergj Meta, është t’i lutemi Zotit që këtë punë ta bejmë mirë edhe me këmbëngulje, e t’i lutemi Zotit që të dërgojë Shpirtin e Shenjtë tek ata njerëz që kanë përgjegjësi.

Duke iu referuar, “situatës nepër të cilën po kalon vendi ynë”, Ipeshkvi i Rrëshenit, në predikimin e tij në Kishën Zoja e Shkodrës në Nju Jork të djelën që kaloi, u tha besimtarëve katolikë shqiptarë se, “Sigurisht që Zoti na ka dhënë shumë gjëra të bukura në vendin tonë. Na ka dhënë natyrën, na ka dhënë traditën, na ka dhënë shumë njerëz, na ka dhënë inteligjencën. Është vështirë me gjetë një popull kaq inteligjent, por inteligjenca nuk është gjithmonë shenjë e mençurisë. Të jeshë inteligjent, të jeshë i zgjuet e të jeshë i mençur, janë dy gjëra të ndryshme. Të zgjuar të bën Zoti, i mençur behesh vet. Shpeshëherë, kjo mençuri na ka munguar e po na mungon edhe sot e kësaj dite. Si është e mundur që edhe sot të rinjë e të reja, familje, duan të ikin nga Shqipëria. Edhe ju jeni një pjesë të ikur nga Shqipëria edhe pse zemrën e mendjen e keni të gjithë atje, sigurisht! Shqiptarët kanë ikur nga Shqipëria vetëm për dy motive, vetëm për dy shkaqe. Ose kur i kanë detyruar vet shqiptarët për të ikur, siç ishte rasti gjatë regjimit të Enver Hoxhës kur i detyroi të iknin sepse nuk kishin vend me ndejtë atje, ose sepse nuk i kanë gjetur kushtet për të jetuar në Shqipëri. Shqiptarët nuk e kanë lënë Shqipërinë në kohën e Turkut, nuk e kanë lënë në kohën e fashizmit, nuk e kanë lënë vendin — në momentet më të vështira nuk e kanë lënë Shqipërinë — por në momentet e paqës e momentet më të qeta, fatkeqsisht e kanë lënë. Kjo është një tragjedi e madhe.”

Por në një notë optimiste ai tha në mbarim të predikimit se megjithatë, “Shqipëria është si puna e një trupi. Mund t’i heqësh gjak, por trupi ripërtrihet prap se gjaku e ka këtë aftësi të ripërtrihet. Edhe Shqipëria do të ripërtrihet, por për këtë ka nevojë shumë që ne, të gjithë së bashku të japim një kontribut për vendin tonë. Kontributi më i madh është afërsia shipërtërore. Ajo që mund të bëjmë ne meshtarët, ipeshkvijtë dhe ne katolikët, është t’i lutemi Zotit”, për Atdheun tonë në këtë kohë të vështirë, ka thënë Imzot Gjergj Meta.

“Prandaj edhe ipeshkvijtë kanë marrë këtë vendim”, që të lutemi për Shqipërinë në këtë moment, tha ai. “Ne nuk jemi politikanë, ne nuk mund të bëjmë zgjedhje politike, ne nuk mund tu themi se çfarë t’u bëjmë atyre. Por ne mund të bëjmë një gjë. Ne mund të lutemi, mund të lutemi për vendin tonë. Çka ka më të bukur se sa me ia paraqitur vendin tonë, Zotit? Të themi: O Zot ky është vendi ynë, na ndihmo! Me të mira e me të këqia, ky është vendi ynë. Bën që ai vend atje të jetë i qetë, të jetë i paqë, që djemt e vajzat të mos kenë nevojë të ikin, por ta ndërtojnë jetën e tyre aty në vendin tonë. E për këtë kemi përgjegjësi të gjithë bashkë.” Imzot Gjergj Meta u bëri thirrje të gjithëve që gjatë “ditëve në vijim ta çoni mendjen tek Zoti për vendin tonë” të luteni, “që t’ua këthej mendjen atyre që kanë përgjegjësi për vendin tonë dhe të gjejnë rrugët e paqës dhe të dialogut, të cilat janë gjithmonë të mundshme në një demokraci, në një shoqëri normale”, përfundoi ai mesazhin e tij.

Ndërsa famullitari i Kishës Zoja e Shkodrës në Nju Jork, Dom Pjetër Popaj, duke iu referuar fjalëve të Imzot Gjergj Metës në lidhje me krizën aktuale politike në Shqipëri, nga ana e tij, nënvijoi se, “Në raste të tilla, duhet të theksojmë gjithmonë gjërat që na bashkojnë dhe jo ato që na ndajnë. Si komb nuk kemi qenë të ndarë kurrë, por fatkeqsia jonë”, shtoi ai, “kanë qenë gjithmonë ndasitë partiake dhe përpjekjet e të huajve për të na përçarë, ndërsa tashti janë partitë e ndryshme politike vendase. Nuk është njëni më shqiptar se tjetri, të gjithë jemi vëllezër e motra dhe kemi një Zot në qiell, që na bashkon të gjithëve. “Lusim Zotin që të gjithë të jenë të një mendimi e një zemre, për të mirën e përbashkët, për popullin tonë. Lutemi që të gjithë mbrenda dhe jashtë Shqipërisë të jemi të bashkuar, pasi të gjithë jemi shqiptarë dhe njëkohësisht edhe bijtë e bijat e të Madhit Zot”, përfundoi Dom Pjetri.

Ishte në këtë frymë bashkpunimi — për të mirën e përbashkët dhe për të mirën e popullit tonë — që Imzot Gjergj Meta kishte dhënë mesazhin e fortë, kohë më parë, se, “Nëse është e vërtetë që Europa nuk na pranon, sepse në Shqipëri ka myslimanë, atëherë unë nuk dua të shkoj në Europë, sepse preferoj të kaloj jetën me miqtë e mi të zemrës me të cilët jam rritur, kam ndarë të mirën e të keqen, më janë gjendur e u jam gjendur, por të cilët shpallin një kredo të ndryshme nga e imja, se sa të jetoj me një holandez, a gjerman, a francez me të cilin shpall të njëjtën kredo. Nëse në Europë nuk më pranojnë bashkë me fqinjin tim, i cili shkon në xhami, refuzoj ofertën e vazhdoj jetën!”

Gjatë qëndrimit të tij në Amerikë, javën që kaloi, përveç vizitës në Kishën Katolike Shqiptare “Zoja e Shkodrës” në Nju Jork, Imzot Gjergj Meta, me 13 qershor, vizitoi gjithashtu edhe Qendrën Myslimane Shqiptare në Waterbury të shtetit Connecticut, ku sipas portalit të kësaj qendre ishin të ftuar të gjithë miqtë për një bashkbisedim të hapur me komunitetin shqiptaro-amerikan në atë shtet.

Kriza aktuale politike në Shqipëri, nuk është më një krizë që prek vetëm dy udhëheqsit e dy partive kryesore politike të vendit – pozitës dhe opozitës – por është një çështje që duhet të shqetësojë të gjithë shqiptarët pa dallim dhe kudo që ndodhen, përfshirë edhe diasporën shqiptare në mbarë botën. Kjo klasë politike – e cila sipas mjekut të njohur Tritan Kalo, i cili në postimin e tij në Facebook shprehet se, “po ndërmerr aktin e fundit të tradhtisë ndaj shqiptarëve, theqafjen në honet e historisë dhe në udhët e emigrimit masiv” — po tregon dita ditës se e ka humbur sensin e ARSYES.

Mjeku i nderuar i cilëson politikanët shqiptarë si të “paudhë” që për 30-vjet tani e sollën popullin vërdallë në udhëkryqin e tranzicionit. Ai u bën thirrje shqiptarëve, “të ndezin dritat e mendjes e të mos i fikin ato të arsyes”. Në këtë moment, Kombi ka nevojë për më shumë zëra të ARSYES si Imzot Gjergj Meta dhe Doktor Tritan Kalo: Ja postimi i plotë i Doktorit të nderuar:

“PPP-ja më e fundit në tregun e politikbërjes shqiptare, që uroj dhe shpresoj të jetë sa më jetëshkurtër…Përçarje – Përfolje – Përplasje…Kjo përçarje mes nesh, kjo përfolje e çdo fjale dhe veprimi tonë, kjo përplasje e pa principtë mes palëve politike dhe e pabuktë për ardhmërinë tonë, vetëm e vetëm Pa-përgjegjshmëri, Pangopësi dhe Pa-atdhetari mbetet të jetë, POR qytetari, drejtim dhe përgjegjësi morale-politike dhe sociale, KURRË nuk u është dhe kurrë nuk mundet të jetë…Na sollët vërdallë o të paudhë, për pothuajse 30 vite në udhëkryqin e tranzicionit demokratik dhe tanimë të tejngopur me pasuri, me zezona socio-ekonomiko-politike si dhe me keqbërje ndaj Atdheut e Kombit, po ndërmerrni aktin e fundit të tradhtisë ndaj nesh, THEQAFJEN tonë përfundimtare në honet e historisë dhe në udhët e pakthimit/të emigrimit masiv…MOS ndizni e fikni dritat e celularëve ju bashkëkombasit e mi, POR ndizni dritat e mendjes dhe mos i fikni ato të arsyes… Klasën/kastën/glasën politike e cila na rrëmbeu rreth 30 vite jetë e mundësi begatimi, do të vijojmë ta kemi të kalëruar mbi shpinat tona edhe më tej, NËSE do vijojmë t’u shkojmë nga pas si dele apo militantë trushplarë, si dhe pa dashuri e dhimbsuri për veten e familjet tona…..Quo vadis Shqipëria ime!!!….Ja një këshillë e urtë për këto kohë të pakohta nga Sir. Oliver Wendell Holmes: “Intuita e një çasti nganjëherë vlen sa përvoja e një jete”.

Një thirrje kjo plot me vend nga Doktori i nderuar. Fatkeqsisht, kam drojë se në mungesë të ARSYES nga ana e politikanëve dhe e mbështetësve të tyre fanatikë, për të gjetur një zgjidhje, para se të jetë tepër vonë, nga ky qorrsokak politik, e vetmja shpresë që na mbetet është që t’i drejtohemi të Madhit Zot për ndërhyrje, duke u lutur:

O Zot ky është vendi ynë, na ndihmo! e

HESHTJA E KALVARIT…Balladë varrimi& Cikli i çmendurisë

June 23, 2019 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/

Armë nuk kemi
Por mënyra do gjejmë
Për t’i bërë ato
Por si?
Askush nuk ka mbetur
Ata që diktatura nuk i vrau
I gjunjëzoi i bëri skllevër.
Edhe nëse armë bëjmë
Ç’vlerë do të kenë ato
Pushteti i tyre është i fortë
Mjetet tona nuk e përballojnë.
Një zë thotë:
“Kemi nevojë për udhëheqës
Sepse edhe ata kanë
Prandaj janë të organizuar”-
“Edhe nëse armët i bëjmë,
Këtë nuk e kemi”, ishte përgjigjia
Dhe kalvari me mundime, heshti….

Cikli i çmendurisë/

Nga Astrit Lulushi/

Iu kujtohet ‘97/
Kur çdo gjë u shua/
Radioja Shtetërore/
Muzikë të vdekurish jepte/
Goja Atdheut iu mbyll/
Vetëm gulçima ngirrte/
Më e rënda ishte/
Humbja në njerës/
Ajo tragjedi morri fund/
Por askush nuk u dënua/
Edhe pse dihet/
Se kush ishin/
Ata që e organizuan/
Kjo vetëm sikur u harrua/
Dhe tani gjendja po njësoj/
Shqipëria e gjunjëzuar/
Çmenduri e ricikluar/
Turmash e politikanësh/
Përsëri pa përgjegjësi/
Për këtë rrënim fatal
Që në horizontin duket.

Balladë varrimi/

Rydyard Kipling
shqipërim – Astrit Lulushi

Nëse këtu kam shans të vdes,
Solemnisht ju lutem të merrni
Gjithçka që mbetet nga “unë”
Për hir të së mirës së vjetër.
Më paketoni tërësisht
Në akull që përdoret për të pushuar
Pas kësaj – puna juaj është bërë.
Vajtoni të dashurin e nisur
Hidhni mbi mua dhe e pluhur.
Mendoni për diellin e qershorit
Edhe për shirat e shtatorit
Deri në Ditët e Gjykimit
Më lini, atëherë, në vdekjen time,
Për hir të së mirës së vjetër.

Mënyrë zgjimi/
Astrit Lulushi

Pluhuri në pluhur
Është udha e duhur
Për mbetjet dhe plehrat;
Korrupsioni ka llojin e vet
Përmes rrugëve të panjohura
Për të kërkuar shkaqet,
Njolla të pastrohet
Nga veprimet më parë
Në atë vend të trishtuar
Qoftë edhe shtëpinë juaj
Deri me lutje e lëmosha
Dhe fjalë të shenjta, tërhiqe
Njeriun, tunde të zgjohet,
Të paktën një herë, të bëhet

ATENTAT PATRIOTIZMIT

June 23, 2019 by dgreca

Më lejoni të shkruaj të vërtetën edhe në së ajo ju lëndon- Fahri XHARA/

SHKRUAN: DR. GJELOSH NIKOLLA/

Historianët, etnografët, studiusit, hulumtuësit e kanë ruajtur të gjallë brez pas brezi historinë për luftrat dhe betejat e ketij populli të etur për liri dhe pamvarësi. Keta janë zëdhënesit më të mirë të vertetës historike, sakrificës dhe heroizmit në shekuj. Më gjakun e ketij populli është shkruar historia, prandaj duam apo nuk duam ne “Historia ka vend për të gjithë”. Të gjithë e dijmë së kur shkruhet më urdhër, ajo, Historia nuk paraqet realitet, po që së i deformon ngjarjet historike i humbet realiteti dhe kur plotëson dëshirat e njenit apo tjetrit përsëri humbet dhe tretet e verteta për brezat që vijnë. Jo gjithëmonë liria dhe atëdheu mund të mbrohet me pushkë dhe në këtë menyrë kemi humbur shumë, por aq sa na duhet buka për të jetuar na duhet shkollimi dhe dituria për brezat qëvijnë.                                                      .
Populli i Iballës dhe të krahinës së saj kurrë nuk paten frikë nga dituria dhe mendimi, por gjithëmonë kanë çfrytezuar mundësinë të kuvendojnë dhe të mesojnë nga më të diturit sepse arsimi është arma më e fortë për të ndryshuar gjithë çka. Atëdhetaret e Iballës Vocerr Prela, Frrok Kol Pemati, Palush Pjetra, etj., rreth vitit 1900 e konsideruan nevojë të domosdoshme hapjen e një shkollë shqipe në Iballe. Për këtë veprimtari madhore ata biseduan dhe bashkëpunuan më Imzot Lazer Mjeda dhe vëllain e tij Dom Ndre Mjeda. Këta atëdhetar ketij vullneti të ligjëshëm ju përgjigjen me njëherë thirrjes dhe deshires së popullit të Iballes duke e nxitur këtë nismë patriotike. Po pse u zgjodh pikerisht dom Ndre Mjeda?. Sipas Luigj Thaçit (shkrimtar) thotë së vijmë nga alpet nga Iballja që para 200 vjetësh. Në lagjen e Mirakajve të Iballës, familja e Gjokë Thaçit ka patur shtëpinë ku gjënden edhe sot gërmadhat e banimit të dikurshem (Mentor Quku, “MJEDA”, Vellimi I, fq.33). Kjo vërtetohet edhe nga Teodor Ippen konsull i Austro-Hungarisë në Shkoder në periudhën (1897-1904). Gjyshi i Imzot Gaspër Thaçit është një kohësisht edhe gjyshi i Lazër e Ndre Mjedës që është një arsye plus, pra Thaçët (Gjokë Thaçi) është daja i tyre dhe kishin miqësi më Kryezezët dhe kjo duhet të ketë influencuar për martesën e Luke Thaçit më Jak Zefin e Kryeziut (Mentor Quku, “Mjeda”,volumi I, fq.35). Duke patur këtë lidhje me Iballën Ndre Mjeda dhe Emzot Lazër Mjeda (Ipeshkv i Dioqezës së Sapës) një kohësisht duke parë dëshiren dhe vullnetin e mirë të Iballasve u bënë nxitës kryesor për ngritjen e shkollës. Për këtë bashkëvepruan me bijtë kreshnik të Iballës Vocerr Prela, Frrok Kolë Pematin, Palush Pjetra, etj., dhe më 15 tetor 1903 filloj mësimi me rreth 20 nxënës shumica djem. Për ndjekjen e punimeve dhe të fiancave u caktua famullitari i Iballës At Zef Mesi një kohësisht dhe për mos marrëveshjet që mund të lindin.                                                                          .
Shumë shpejtë filloj kundërshtimi i disa muslimanve shqiptar të këtij fshati të sajura nga intrigat e sundimit turk me pretekstin se shkolla që tepër afer xhamisë.Vocerr Prela Frrok K. Pemati, Palush Pjetra, etj., u bëjnë thirrje vllazënive të veta e për këtë ngatërresë qenë gati bajraku i Bugjonit më Frrok K. Bajraktarin dhe Qerim Sokolin. Më një herë erdhi Berisha me prijsat e saj Markiq Doda, Pjeter Ndue Prendi, Mehill Shpendi, etj., të cilëve pasi ju referua situata pa humbur kohë rrokën armët kunder dy lagjeve Buqaj dhe Zotni. Lëvizja zgjati pak ditë dhe më qënë së nuk donim gjak-derdhje u dogjën dy shtëpi, ajo e Haxhi Brahimit dhe e Hysni Sokolit. Për të shuar këtë grindje që mund të ndizte një kryengritje pasi plani i qeverisë turke nuk u realizua, atëherë kjo e fundit dërgoj një ushtri më rreth 1000 veta për të djeg dhe rrënuar shtëpitë e organizatorve të kësaj levizje.
     Emzot Mjeda u lajmerua nga inisiatorët e hapejes së shkollës i cili me ndihmen e konsullit Austriak një dashamirës i vertetë i shqiptarëve u muar vesh më valiun e Shkodrës dhe u dha urdhër që ushtria të kthehet mbrapa sepse shkolla e Iballës është nën mbrojtjen dhe përkrahjen e Austro-Hungarezve. Mbas kësaj ngjarje dëshira dhe vullneti u shumë fishua, dhe pa vonuar ndërtesa mbaroj së ndërtuari. Një kullë 2 katëshe më 8 (tetë) dhoma e paisur me të gjitha orenditë të përshtatëshme për mësim që nuk lente asgjë mangut të një shkollë qyteti. Pamjen e kësaj shkollë e paraqet mjaft mire në broshuren e botuar në Vjenë nga Franz Nopcsa në vepren e tij ”Shqipëria Katolike e Veriut”, ashtu dhe kalendari “DIJA”i vitit 1908, fq.262. Në këtë shkollë sherbeu si mësues Z. Kol Zezaj i cili vazhdoj deri në vitin 1907. Ky mësues në Iballë erdhi familjarisht. Gjatë kësaj periudhë shumë djem mësuan shkrim e këndim por më e rendësishme ishte së mësuesi Pukjan Kol Zezaj ngjalli ndjenjat patriotike në zemrat e këtyre malësorve. Përsëri nga nxitjet turke u ringjallë urrejtja kundër shkollës të cilen e dogjen dhe deri më 16 qershor 1934 fshati Iballë mbeti pa lokal shkollor por mësimi bëhej nëpër shtepitë private. Sot për djegëjen e shkollës duhet të mendojmë qetësisht dhe realisht sepse u dogj më urdher të administratës së perandorisë otomane. ”Abdul Hamiti i 2 (dytë) sulltan i perandorisë osmane më 31 maj 1779 ku percaktohej sakët marrja në mbrojtje nga ana e tuqve e kultures dhe gjuhës greke dhe së duhej luftuar gjuha shqipe. Ky dokument është nxjerrë nga arkivat greke dhe është botuar në gazetën (Thessaloniki) më 14 korrik 1999. Kuptohet së veprimi i shemtuar i disa bashkë fshatarve të Iballës ishte organizim i qeverisë perandorake për të ngjallur urrejtje dhe vëlla vrasje në këtë zonë të Iballës të pa pushtuar (AQSH, F170,V.1937,D53,F.107-110. Veli Haklaj Veteranët e Pavarësisë f.603-605).                                    .
    Atëdhetaria, dashuria e popullit patriot të krahinës së Iballës nuk ka të ndalur kunder pushtuesit turk. Frrok Kol Pemati, Palush Pjetra, etj., gjënden kudo në bashkëpunim më patriotët e tjerë si Halil Musa i Kabashit, Marash Marku i Qelëzes, Zenel Aga i Iballës, Qerim Sokoli i Bugjonit, Mhiell Shpendi dhe Pjeter Shpendi i Berishës, etj. Këta trima e patriot lëshuan kushtrimin shokëve të vetë duke ju treguar qëllimin. Luftëtarët therrisnin: “Nuk kthehemi me e dijtë së me sopata luftojmë, mjaft që të mos mbetemi nën thëmbren (thundrën) e osmanllinjevë” (    A.Q.SH,F.170,V.1937,D.53,F.110-111. Veli Haklaj.Veteranët e Pavarësisë,f.606-607).
    Vocerr Prela, Frrok K. Pemati, Palush Pjetra, Zenel Aga, etj., pa humbur kohë dërgojnë Bibë Ndojen në Shkoder për të kërkuar ndihma materjale dhe morale nga Emzot Lazër Mjeda, Emzot Pregë Doçi abat i Mirditës, Prengë Pasha, Konsullit të Austrisë e personazheve të tjerë të mirë të njohur për përkrahjen e maleve në ndihmë atëdhetarizmit.
      Mjaft vitale dhe krenari është edhe nisma e 64 malësorve të krahinës së Iballës me në krye Bib Ndue Mirakën dhe Frrok Kol Bajraktari për blerjen e armëve në Malin e Zi dhe qëndresa ndaj shantazheve të gjeneralit Vasoviq të cilit ju përgjigjen: Ne kemi ardhur tek juve për të blerë armë dhe municione duke menduar se Tuqia është armiku jonë i përbashkët, por, jo per të tradhëtuar atdheun tonë (Hylli I dritës, 4-2011, vjeti XXXI, Shkodër).                                                 .
Të lidhur me besa-besë formojnë ballin e luftimit duke pasë në krye organizator dhe inspirues Emzot Gaspër Thaçi, famullitar i Qelezës. Qëllimi kryesor ishte ngritja e flamurit kombtar në saraijn e kajmekamit të Pukës duke mos e njoftë më atë të Turqisë. Më një organizim të përkryer nën drejtimin e Emzot Gaspër Thaçit dhe burrave të lartë permendur, mesyjnë trimnisht për një përplasje me forcat turke me marrë saraijnë e kajmekamit natyrisht duke lënë të vrarë e të plagosur disa ushtar dhe civil në anën e turkut, dhe ngrihet flamuri shqipëtar i cili më ngallënim të plotë valëvitej në ajrin e pastër të Pukës. Një kohësisht gjobiten përkrahësit e osmanllinjëve nga Kryeziu, Kabashi etj.    Më vonë shkojnë në Shkoder Frrok K. Pemati, Mëhill Shpendi dhe Pjetër Ndue Shpendi nga Berisha, Zenel Aga të Iballës, Qerim Sokoli nga Bugjoni, Vocerr Prela, etj., të cilet më shumë deshirë morën pjesë për ngritjen e flamurit në kalanë e Rozafatit, por ky hap nuk u arrit sepse Esat Pasha me tradhëti vrau Hasan Rizan, organizator i madh dhe idealist i kombit shqipëtar. Gjithënjë të pa lodhur më 14 korrik 1912 Frrok K. Pemati, Palush Pjetra, Zenel Aga, Halil Hyseni së bashku më përfaqësues të Berishës dhe të Bugjonit morën pjesë në mbledhejen e përgjithëshme që u mbajt në Shkup. Përfaqësues nga të gjitha krahinat formuan organizatën e madhe “Besa Shqipëtare”më qëllim që të ngrihej si kudo në shqiperi edhe në Kosovë flamurin e shqiperisë, gjithë ashtu të ishim të bashkuar për të përballuar mësymjet turke, serbe, malazezë dhe greke. Më vonë shperthen (pelcet) lufta ballkanike dhe qëllimi mbetet për tu plotësuar nga kryetari i çetave Bajram Curri i lidhur ngushtë me patriot e lart permendur (A.Sh.Q.F.170,V.1937,D.53,Fq.111-112 Veli Haklaj,Veteranët e Pavaresisë,fq.606-607). Qëllimi i mbledhejes së Shkupit mbeti i pa realizuar. Gjermania me qëllim të përkrahëjes shqipëtare sidomos të maleve kishte sjellë 1500 armë (Mauzere) për ti shpërndar në qarkun e Kosovës kundër serbisë. Si anëntar i komisionit ndër të tjerë të shumë krahinave ishte edhe Frrok Kol Pemati nga Iballja që ndihmoj në shpërndarjen e armëve, sidomos u interesua që krahina e tij të mos mbetët pa armë. Në vitin 1920 Jugosllavia zaptoj Kosovën deri në lumin Drin, por Bajram Curri për mos më mbet nën sundimin serb vjen në Iballe më qëllim që të krijoj lidhje më krahinën e Pukës dhe të Shkodres. I ndjekur dhe i kërkuar nga Serbia Bajram Curri qëndroj plotë 6 muaj në Iballe në shtëpinë e Frrok Kol Pematit dhe të Zenel Agës i cili i kishte krahët e vetë më të sigurt dhe më të fortë. Pë të ndihmuar lëvizëjen Bajram Currit i duheshin të holla dhe këto i gjëndën dhe i jepen pa hezitim nga Frrok Kol Pemati 80 lira turke. Pa filluar kryengritja zbulohen familjet që e ndihmuan Bajram Currin që ishin Frrok Kol Pemati dhe Zenel Aga. Më qënë se këta patriot ishte vështirë me i kap si dënim Jugosllavia dërgon një aeroplan më qëllim të bombardohen shtëpitë e këtyre trimave që e ndihmuan Bajram Currin. Ditën e parë bombardohet shtëpia e Frrok Kol Pematit duke hedhur rreth 60 predha, shtëpia e cila shpëtoi ndersa rrënohen 2 (dy) të tjera dhe u plagosen 6 (gjashtë) veta nga lagjja Koprat i Iballës. Qëllimi sllav nuk u plotësua, shtëpia e Frrok Kol Pematit shpëtoj, pastaj ditën e 3 (tretë) përsëri ai aeroplan hodhi 16 (gjashtëmbëdhjetë) predha të cilat prishen disa bereqetë e ara pa shkaktuar ndonjë dëm të madh. Më vonë gjithnjë këta patriot e shoqëruan Bajram Currin kudo. Kontributi i dhënë prej tyre nga viti 1904-1920 që shumë i fortë dhe i madhë si moralisht dhe materjalisht pa asnjë lloj interesi apo shpërblimi, por vetëm nga ndjenjat e pastra atëdhetare. Këta patriot kanë dijtë me i çmuar dhe me i nderuar fjalet: Atëdhe, Liri, Flamur (A.Q.SH.F.170,V.1937,D.53,Fq.113-114. Veli Haklaj; Veteranët e Pavaresisë, fq.608-610). Në vazhdim të patriotizmit nga populli i Iballës dhe të krahinës së saj Bibë Ndoja në vitin 1903 dërgoj në shkollën e vetme shqipe të asaj kohë atë franqeskane në Shkodër një djal të shtëpisë së vet, djalin e Kolë Nikë Alisë së Fletit dhe të bajraktarit të Bugjonit. Në vitin 1907 dërgoj në shkollë të birin Kol Bib Mirakën dhe Zef Pjetër Pematin prej Iballje. Pagoj 250 lira turke për të blerë municione për të ndihmuar kryengritjen në Kosovë në kohen e luftës së Kaçanikut. Këtë ndërgjegje patriotike e pat konsolidue në takimet dhe bisedat e shpeshta më Emzot P. Doçi abat i Mirditës, Emzot Mjedën, Preng Pashën dhe me Konsullin e Ausrisë një shqiptar dashës. Eshtë njerzore dhe patriotike të theksojmë dhe të njohim opinionin me veprimtarinë e Dom Gaspër Thaçit i cili me të filluar aktivitetin në famullinë e Qelezës u bë protagonist në zgjimin e ndërgjegjës patriotike të popullit për të luftuar kundër pushtimit turk. Dom Gaspër Thaçi ishte organizatori dhe komandanti i kryengritjës. Po kështu thirrjes së tij ju përgjigjen famullitari i Fierzës At Danjel Stajka, famullitari i Berishës At Tom Bicaj dhe famullitari i Iballës Fra Gentile Biella më origjinë Italiane që ka shërbyer në Iballë nga 14/05/1907 deri me 06/07/1915. Këta prftërinjë hoqën rrobat e kishës e lanë detyrën e bariut shpirtëror dhe ju bashkuan luftës sepse atëdheu dhe liria ishin më të shenjta së detyra e tyre. GaspërThaçi natën e Shën Palit më 28 qershor organizon sulmin kundër pushtuesit, pra për atdheun shkeli parimet e besimit. Don Gaspri dhuroj gjithë pasurinë e tij duke dhënë bukë luftetarve dhe vetëm një ditë ka shpërnda 200 teste fishek ku një teste kushtonte 1 mixhid. Më 8 dhjetor 1912 ngrihet flamuri të kisha e Qelezës . Populli duke derdh lot përmallimi dhe gëzimi festuan më batare pushkësh dhe po atë ditë ky flamur ju dha Marash Mark Palushit duke e deklaruar bajraktar. Ushtria serbe në këtë kohë gjendej gjithë rrugës nga Kosova deri në Lezhë dhe në rrethinat e Shkodrës. Duke ndigjuar krismat e pushkve bënë mbledhëjen shtatëmadhëria në Pukë. Dom Gaspri dergoj 3 (tre) përfaqësues, Nikollë Gjokën nga Qeleza, Marash Mark Nikën nga Midha dhe Kol Gjergjin nga Dedajt si dhe i pregatiti për përgjigjet për biseden së çfarë përgjigje do të jepnin. Eshtë një kujtim i këndeshem dhe përmallim me dijtë dialogun e ketyre 3 burrave me komandantin serb Kataniq. Komandanti: Ç’ka qënë ajo denam me pushkë?. Përgjigja: Kena pasë një gezim të jashtëzakonshem. Komandanti: Çfarë gëzimi keni pasë?. Përgjigja: Na ka ardhë lajmi së tash 11 ditë është ngritë bajraku (Flamuri) i Shqipënisë në Vlonë.   Komandanti:Ku e dini ju?. Përgjigja: Kryetari i komitetit tonë Z. Dom Gaspri kapasë lajmin, pra Ipeshki. Komandanti: Nuk është e vertetë. Ipeshkvi dhe prifti ju mashtrojnë. Në shqipëni jemi ne e nuk kena me e lëshua. Përgjigja: Ne, Ipeshkvi nuk na ka rrejtë as nuk na rrenë kurrë, as nuk asht i shitur as nuk na shet. E dijmë më siguri së më 28 nandor të muajt të kalum në Vlonë është ngrit bajraku (Flamuri) i Shqipenisë më pelqimin e krajlive të mëdha. Prandaj e dime na mbasi tash sa kohë kena derdh gjak për me fitue lirinë, duam bashkimin me vllaznit tonë dhe kemi ngritë edhe na bajrakun e Shqipënisë te kisha e jonë. Komandanti: Pse nuk baheni me ne?, se edhe na luftojmë me qitë turkun jashtë. Përgjgja: Na as nuk jena turq as nuk jena serb por jena kanë, jemi e do të jena shqipëtar. Na e dijmë se shqipënia ka dalë në veti me sundue shqipëtari vendin e vet. Sot kena bajrakun (Flamurin) tonë për atë do të luftojmë e do të vdesim. Nuk duhet harruar se Z. Zenel Aga i Pukës ishte që në fillim simpatizant i levizëjes e kurdo që e qiti rasti, kurrë nuk pati frikë dhe bënte propogandë në favor të kryengritësve (Kol B.Miraka, A.Q.SH.F.170,V.1937,D.53,fq 99-105; Hylli i Dritës, Shtator-tetor 1937.Nr. 9-10.fq, 459-468).                                                                                      .
Në fund të nëntorit 1944 erdhi çlirimi i vendit tonë, respekt e mirënjohëje për ata djem dhe vajza që luftuan dhe sakrifikuan jetën e tyre për lirinë e atëdheut. Regjimi komunist në emër të diktaturës së proletariatit vendoi pushtetin e tij të egër dhe kriminal ndaj popullit dhe kundërshtarve të tij ideologjik dhe politik. Makineria propogandistike e Partisë Komuniste ishte tepër efikase dhe i çfrytezoj në maksimum deshirat e popullit fukara për liri. Kjo makineri kishte dy anët e medaljes: Së pari, ishte shumë njerzore, thjeshtë i vinte përshtat popullit. Mashtrimi nuk kishte kufij sa që në teserën e partisë komuniste vendosen thënjet e ungjillit, mos vraj, mos vidh, mos kurvero, mos lakmo mallin e huaj, mos dil dëshmitar në gënjeshtra etj, etj. Me këtë propogandë ata arriten që të mashtrojnë dhe hypnotizojnë edhe KRISHTIN ku edhe ai u gëzua se popullit shqiptarë i erdhi shpëtimi. Së dyti, ana tjetër e medaljes ishte shkatërruese dhe njolla më e zezë e makinës propogandistike e Partisë Komuniste me “SLLOGANIN” kush nuk është më “NEVE” ai është armik i popullit. Filloj lufta e klasave. Në këtë mënyrë filloj privatizimi i patriotizmit të popullit shqipëtar. Filluan atentatet kundër patriotve dhe familjeve të tyre duke i burgosur, internuar dhe duke i cilësuar kulak. Më vonë vjen atentati tjetër kunder patriotëve duke dhënë tituj të ndryshem patriotik nga Presidiumi i Kuvendit Popullor pjesëtarve të familjeve që kanë spiunuar kryengritjen (kryengritësit) e vitit 1912 dhe kanë luftuar kunder tyre më armë në dorë duke përkrahur forcat e ushtrisë pushtuese osmane. Atentatet vazhdojnë me kundërshtarët ideologjik dhe politik duke i quajtur armiq të popullit. Por pse nuk e don ideollogjinë komuniste nuk do të thotë se je armik i popullit. Atentati vazhdon kunder intelektualve pa dallim krahine apo feje që ishin të shkolluar në perendim, veçanarisht kundër intelektualve katolik dhe sidomos kunder klerikëve katolik duke sajuar lloje, lloje shpifëjesh kundër tyre që më çdo kusht ti bëjmë armiq. Priftrinjët katolik Dom Gaspër Thaçi, At Danjel Stajka, At Tomë Bici dhe Fra Gentile Biella hoqën rrobat e kishës dhe ju bashkuan kryengritjes, Gaspër Thaçi ishte personi numer 1(një) për ngritjen e flamurit në Pukë. Atë herë ku qëndron tradhëtia dhe armiqësia e tij ndaj kombit??!!. Në vend që të kishte një bust apo monument në qytetin e Pukës atij shteti komunist i ka zhdukur edhe kockat, nuk i dihet as varri i tij (Gazeta Telegraf,Emzot Gasper Thaçi,fq.11. 19 tetor 2018). A nuk është atentat kunder patriotizmit??. Më lart shkruam për aktivitetin patriotik të burrave të Iballës dhe të krahinës së saj mes të cilëve edhe për para ardhesit e Kol B.Mirakës, aktivitet që e kishin filluar pa lind Kola (D.L më 5 dhjetor 1899) në Iballë. Shkurtimisht folëm dhe për aktivitetin patriotik të familjës së Frrok Kolë Pemati keshtu shtrohet pyetja që keto 2 familje të mëdha pse u sulmuan dhe u denigruan në çdo aspekt??!!. Gabimi i vetëm i këtyre atëdhetarve ishte se: ” Nëna i lindi patriot”. Në këtë rast qeveria komunisto-sllave u fsheh mbas gishtit të dorës duke u justifikuar më Kol Bibën duke e quajtur (armik i popullit)?! dhe kolabracionist. Atij çdo epitet mund ti vihej por armik jo. Ai u gjend në një pozicion të pa përshtateshm për situaten e krijuar. Ai që kundershtar ideologjik dhe politik i betuar kundër komunizmit por kurrë armik i popullit, ai nuk ka vra njeri në jetën e tij, përkundrazi ka shpëtuar me mijëra jetë. Në vitin 1941 merr pjesë në luftën kundër jugosllave ku dhe plagoset dhe tërë jeten mbetet invalid me paterica. Në artikullin historik “Kështjella e Shkodrës” të revistës Drini të vitit 1941f litet për kontributin e çetave të Kol Bibë Mirakës dhe të Ndokë Gjeloshit (Drini, viti2, nr 6, Tiranë e premte, 1 gusht 1941, keshtjella e shkodres fq.3. origj. italisht perkthyer nga Qemal Velia) të cilët mbrojten anën e djathtë të kalasë. Një urdhër i tij i datës 31 gusht 1943 detyronte paisjen me pasaporta shqipëtare për të gjithë hebrejt që ndodheshin në vëndin tone në atë kohë. Një moment shumë i rëndësishem në referimet në librin e Faik Qukut është refuzimi që Kol B.Miraka i bëri shumës së parave që hebrejt kishin vendosur ti jepnin atij si shpërblim për kohen kur shpëtoj 2000 hebrejt nga nazizmi gjerman. Edhe në kohen kur ishte në mëgrim në Romë, hebrejt që jetonin aty në Romë e njohën ish ministrin që u kishte shpëtuar jetën dhe vazhduan më kembë ngulje për ta ndihmuar. Megjithëse ai jetonte më ndihma bamirësie nga një kuvend françeskan dhe përsëri ai refuzoj shumën e parave. Ja dokumenti më të cilin Kol B. Miraka shpetoj 2000 hebrejt. Telegram:Prefekturave Tiranë, Drejtorisë Pergjithëshme, Policisë Tiranë. Lutemi që të gjithë Hebrejve nënshtetas shqiptar që kërkojnë pasaport për Itali; tu lëshohen pa u sjellë asnjë pengim për vehte dhe familjarët e tyre.Të porositen kuesturat që të shkapercejnë çdo formalitet pasi çështja ka rendësi të veçantë politike. Për visitim nga delegacioni Italian të interesuarit kujdesem vetë. Ministri Kol Bibë Miraka.                                                 .
Mretnia Shqipetare, Ministria e Puneve Brendshme, Zyra Politike., Tiranë më 31.8.1943. Nr.1984. Prefekturës Tiranë. Shkurtimi pasaportë për Itali. Lutemi që të quajturve Rafael Natam e Salomon Konforte më gjithë familjet e tyre tu leshohet menjëherë pasaporta për të udhetuar në Itali. Ministri Kol Bibe Miraka. (Faik Quku “Qendresa Shqipetare Gjatë Luftës së dytë Botërore. Viti 1941-1943”). ….”Letër e hapur”, Deri kur në sherbim të armikut drejtuar Abaz Ermenit nga Kolë Bibë Miraka Nju-Jork – qershor 1967.                             .
….”E dijm mirëfillt së komunizmi më ka tha loçkën e zemres, më ka mbytë në gjak e rroposë gjithë çka asht e kandëshme për jetën e njeriut. Më gjithë këtë, po të jetë që Greqia a kushdo tjetër sulmon Shqiperinë për të grabit tokë shqipetarë unë edhe Enver Hoxhës kisha më ju vu në dispozicion, kështu në moshë pleqënijet e i gjymtuem si jam për të mbrojtë integritetin tokësor të Atdheut si ushtar i thjeshtë e pa asnjë konditë, E pra jam i denum më vdekje nga ai rregjim”.                                             .
    Ju lutem thojeni ku qendron tradhëtia dhe armiqësia e këtij “burr Shteti,, pë Kombin e tij, ndaj popullit dhe vëndit të tij !! ??. Në vitin 1967 me orientim të partisë shtet ngriten rininë e qytetit të Durresit me pretekst zhukjen e mbeturinave patriarkale por veçanarisht kunder besimeve fetare në përgjithesi duke na shpallur shtet laik. Në të vertetë ky ishte atentati vdekje prurës përfundimtar kundër intelektualve katolik që ishin pro prendimor dhe sidomos kunder priftrinjeve katolik. Kështu e vranë trurin intelektual që ishin kundershtar ideologjik por kurrë armiq. Duke i vrarë trurin i vranë dhe shpirtin popullit të vet sidomos atij katolik. Disponohen mijra dokumente që vertetojnë krimet e komunizmit kundër këtij komuniteti që në të vertetë është trashigimi dhe pasuri kombetare. Nuk do flas për ketë temë por do t’u referohem zoterinjeve:                                                      .
     1. Faik Konica citon: “Katolikët shqiptar janë shkak që u mbajt gjallë gjerë më sot, kombësia e jonë”.
     2. Ismail Kadare citon: “Pavarësisht së janë të pakët në numur, përfaqësojnë fenë e parë të shqipetarve. Ata kanë një zbritje vertikale në historinë dhe kulturën shqiptare të pa shembëllt. Ata i kanë dhënë kombit shqiptar simbole dhe shënja themelore nga Gjergj Kastrioti tek Nënë Tereza (Shën Tereza). Ata janë ura më e vjetër,asnjë herë e shembur që lidh Shqiprinë më Europën”.                                                 .
     3. Mbreti Zog I. Datë 01.01.1938 citon: “Falë kishës katolike dhe manastireve në Shqipëri, ne ja arritëm të mbajmë gjallë gjuhën tonë. Nën perandorinë osmane ishte e ndaluar të flisje shqip, vetëm turqishtja lejohej. Por nepër manastire ishte ndryshe,prandaj ne u kemi atyre një borgj të madh që e mbajtën të gjallë gjuhën tonë”.                                   .
4. Profesor Sami Repishti (Shkrimtar,Humanist,dhe Historian)thotë:”Kushdo që e njef historinë e krishterimit në Shqipëri dhe rolin që ka lujtë popullësia dhe kleri katolik në vendin tonë që nga zanafilla….arrinë në perfundimin e pa evitushëm së çdo gja që ka të bëjë më shqiperinë dhe mbi jetesën e popullit shqiptar,mban në berthamen e vet elementin shqipetar katolik. Aty u ruajt gjuha shqipe, aty u mbrojtë toka shqiptare, aty u mbajten lidhjet e pa ndërpreme më Europën”.                                                              .
5. Pashko Vasa, rilindasi i jone i madhe thote: Për Shqiptarët dielli linde atje ku perendon.                                  .
6. Suljeman Agë Vokshi, që në vitin 1870 -‘’75 pas Kongresit të Berlinit jep mendimin: Në politiken e jashtme Atdheu i ynë (trojet Shqiptare) duhet të lidhen me Inglizin (Anglinë) dhe Italinë, sepse me Italinë kemi një det në mes dhe nuk kemi kurrfar kufiri tokesore (Mehmet Vokshi, “Fisi Vokshi”’ Tirane 1931, f.109-111).
     Por e kundërta ndodhi, Partia Komuniste u lidhe me sllavet , armiku kryesorë i Kombit tonë ndër shekuj. Me dështimin e sistemit komunist në Shqipëri në vitet “90, këto familje komuniste qenë të parat që u nisen dhe u sistemuan në perendimin e “keq” dhe aq të urryer deri në atë kohë për ta !?. Kjo do të thotë barkun në Europë dhe kokën në Moskë dhe orient.                                             .
   Sistemi komunist punoj për shtrembërimin dhe deformimin e fakteve të verteta historike. Sot historianët e mbajtur nga nomenklatura komuniste dhe qeveritarët e ardhur nga ajo kohë janë tepër agresiv ndaj atyre që po shpalosin dokumentat e të vërtetave të mohura dhe të fshehura. Mohimi i të vertetës Kombetare është çkombëtarizim. Edward Marrou shkruan: ”Hapi i parë në likuijdimin e një populli është të fshihni kujtesën e tij. Shkaterroni librat e tij. Atëherë vini dikë të shkruaj libra të rinj, të krijojnë një kulturë të re, të shpikë një histori të re. Para së të kalojë shumë kohë kombi do harroj çfarë është dhe çfarë qe”. Historia nuk mund të prezantohet vetëm nga lertërshkuesit historianë. Ajo (Historia) duhet të shkruhet nga faktet dhe të vërtetat historike, ajo duhet të shkruhet në menyrë vertikale dhe realiste. Në qoftë së do të vazhdojmë të heshtim atëherë do të përfundojë në tradheti të historisë tonë të gdhendur me gjakun dhe sakrificat e ketij populli patriot në mijra vjecare .

« Previous Page
1
…
6
7
8
9
10
…
33
Next Page »