• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for October 2020

PANDEMIA DHE DEMOKRACIA E ZGJEDHJEVE PRESIDENCIALE

October 17, 2020 by dgreca

Analizë nga Rafael Floqi /

Pensilvania ka hedhur poshtë 372,000 kërkesa për fletëvotime me postë si dublikata, duke i lodhur zyrat zgjedhore dhe duke hutuar votuesit në një nga fushat e betejës më të diskutueshme në zgjedhjet presidenciale.

Radhët e gjata në vendet e kufizuara të votimit mund të rrisin rrezikun e infektimit për votuesit dhe punonjësit e zgjedhjeve. Për shembull, një studim paraprak i ka atribuuar 7.7% të rasteve të reja COVID-19 në Wisconsin midis Prillit dhe Majit votimit personal nga zgjedhjet paraprake të shtetit.

Kur dita e zgjedhjeve në 5 nëntor 1918, gjate epidemisë te gripit spanjoll mbërriti  gazeta Los Angeles Times aso kohe shpalli, se “Çdo Kalifornian Besnik Do të Votojë Sot”, me bordin mjekësor shtetëror që i siguronte votuesit “se nëse vishnin maska, nuk do të kishte rrezik”. Megjithatë, me vendin e kapur në grahmat e një pandemie të gripit që tashmë kishte marrë gati 200,000 jetë, amerikanët braktisën kutinë e votimit dhe pjesëmarrja në votime ra me 10.1%.

Një shekull më vonë, ShBA është kapur në një kurbë të ngjashme me COVID-19 – me shumë frikë, me më shumë se 200,000 vdekje ndërsa afrohen zgjedhjet e Nëntorit. Kjo ka rritur shqetësimet se votimi i drejtpërdrejtë personal gjatë zgjedhjeve të ardhshme presidenciale mund të përhapë ose të shkaktojë një ringjallje të COVID-19 dhe votimi me postë ka më shumë rrezik manipulimi.

Sidoqoftë, historia nuk është e dënuar të përsëritet. Zyrtarët shtetërorë dhe lokalë mund të ndërmarrin një numër hapash, të tilla si riorganizimi i operacioneve të qendrave të votimit dhe personelit, i cili do të siguronte sigurinë e votuesve dhe punonjësve të votimeve dhe integritetin e procesit demokratik.

Shtetet e Bashkuara kanë një problem serioz me pjesëmarrjen e votuesve. Rreth 56 përqind e qytetarëve në moshë votimi hedhin një votim në 2016, edhe pse 70 për qind e amerikanëve besojnë se pjesëmarrja e lartë e votuesve në zgjedhjet presidenciale është e rëndësishme.

Sfidat e shëndetit publik për votimin personal

Epidemiologjia e COVID-19 dhe modelimi i demokracisë amerikane i bëjnë zgjedhjet presidenciale në vazhdim të vitit 2020 në mënyrë unike të ndjeshme ndaj përçarjeve. Së pari, 58% e punonjësve të votimeve janë mbi 60 vjeç; e njëjta grupmoshë e cila është në rrezik më të lartë për infeksion me COVID-19 dhe sëmundje serioze. Frika nga infeksioni mund të pengojë vullnetarët tradicionalë të ndihmojnë në ditën e zgjedhjeve. Kjo nga ana tjetër mund të rrisë rrezikun që në qendrat e votimit,  dy të tretat raportojnë se rekrutimi i punonjësve të qendrave  është “shumë i vështirë”, çka edhe mund të përjetojnë vonesa ose mbyllje të tyre.

Së dyti, radhët e gjata dhe kontakti i ngushtë midis votuesve dhe punonjësve të votimeve në ditën e zgjedhjeve mund të rrisin rrezikun e transmetimit viral. Megjithëse ndikimi në dinamikën e sëmundjes është ende i paqartë, ekziston një farë frike se mbivendosja me sezonin e gripit mund të krijojë një “kërcënim të dyfishtë” ose të përkeqësojë rreziqet shëndetësore nga votimi personal në nëntor.

Së treti, pavarësisht se ka pasur një ngritje në votimin përmes postës deri më tani këtë cikël zgjedhor, duhet të jetë e sigurt të supozohet se shumica e amerikanëve do të votojnë ende personalisht në ditën e zgjedhjeve për shkak të pengesave ligjore dhe praktike për votimin përmes postës në shumë shtetet.

Mësime nga zgjedhjet paraprake

Dhjetëra shtete shtynë zgjedhjet e tyre paraprake në vitin 2020 për shkak të COVID-19. Kur përfundimisht u zhvilluan zgjedhjet, sfidat logjistike për zyrtarët dhe votuesit ilustrojnë nevojën për veprim të koordinuar në shumë nivele.

Merrni parasysh rastin e Wisconsin, ku shumica e zonave zgjedhore përjetuan një mungesë të punonjësve të votimeve dhe një numër vendesh votimi u mbyllën, përfshirë 96% të vendeve të votimit në Milwaukee. Studiuesit vlerësojnë se mbylljet dhe pavlefshmëria e fletëvotimeve me postë çoi në një rënie prej 8.5% të pjesëmarrjes vetëm në Milwaukee. Për më tepër, radhët e gjata në vendet e kufizuara të votimit mund të rrisin rrezikun e infektimit për votuesit dhe punonjësit e zgjedhjeve. Për shembull, një studim paraprak i ka atribuuar 7.7% të rasteve të reja COVID-19 në Wisconsin midis Prillit dhe Majit votimit personal nga zgjedhjet paraprake të shtetit.

Ndërprerjet e procesit zgjedhor kanë disavantazhuar në mënyrë unike edhe njerëzit me ngjyrë, të cilët janë prekur në mënyrë disproporcionale nga COVID-19. Për shembull, Jefferson County i Kentucky – që përfshin Louisville, me më shumë se 600,000 votues të regjistruar dhe gati gjysmën e popullsisë me ngjyrë të shtetit – kishte vetëm një vend të vetëm votimi për zgjedhjet paraprake të qershorit. Radhët  e gjata që rezultuan jo vetëm rritën rrezikun e infeksionit, por gjithashtu funksionuan për të zvogëluar  pjesëmarrjen.

Kur mundësia  për të kërkuar fletëvotimet me postë mbyllet dhe fillon votimi i hershëm personalisht, do të jetë kryesore për zyrtarët lokalë të rrisin investimet e tyre në infrastrukturën e shëndetit publik në vendet e votimit. Së pari, qeveria federale duhet të bashkëpunojë me autoritetet shtetërore për të krijuar standarde, për të hartuar kontrolle të brendshme dhe për të siguruar burime për të siguruar sigurinë e votuesve dhe punonjësve të votimeve. Të gjithë punonjësit e votimeve duhet të kenë qasje në pajisjet e përshtatshme mbrojtëse personale, dhe të gjitha makineritë e votimit duhet të dezinfektohen në përputhje me procedurat e rekomanduara të higjienës.

Së dyti, vendet e votimit do të duhet të përshtaten për të zvogëluar rrezikun e infektimit pa cenuar angazhimin e votuesve. Duke pasur parasysh që rreziku i transmetimit është i rritur në ambientet e brendshme, qendrat e votimit duhet të marrin në konsideratë zhvillimin e vendeve të votimit në ajër të hapur. Bordet lokale të zgjedhjeve duhet gjithashtu të punojnë me organizata të komunitetit siç janë kishat për të siguruar që përpjekjet tradicionale të mobilizimit të votuesve mund të përshtaten për të qenë fizikisht të largëta.

Sfidat e votimit me postë dhe përplasjet partiake

Pretendimet se votimi përmes postës elektronike rrezikon mashtrimin e votuesve janë të pabazuara dhe thjesht të motivuara nga politika partiake, thonë demokratet. Në fakt, vetë komisioni zgjedhor i Presidentit Donald J. Trump, të cilin ai krijoi për të parë pretendimet e tij për mashtrim të votuesve, tha se në 2016, kur 24 përqind e të gjitha fletëve të votimit u paraqitën me postë, “zyrtarët e zgjedhjeve në të gjithë vendin administruan të drejtë

Ndërsa veprojmë si sinjalizim i ulët i pjesëmarrjes në zgjedhje, fakti është se sistemi i votimit personal është me të meta të thella. Përhapja e koronavirusit do të shërbejë vetëm për të përkeqësuar këto mangësi. Nga ana tjetër mënyra e vetme për të siguruar të drejtat e votimit universal është financimi i zyrës postare dhe lejimi i votimit universal me postë dhe ai ka shumë mangësi.

Amerikanët duan të votojnë, por votimi personal mund të provojë të jetë një dështim gjatë pandemisë COVID-19 po ashtu si edhe ai me poste mund të ketë mjaft mangësi teknike kur flasim për një votim kaq masiv.

Nocioni që votimi përmes postës, argumentojnë demokratët, se është një “kapje e pushtetit demokratik” është po aq qesharake, megjithëse vetë ideja që vullneti i njerëzve duhet të shtypet nëse nuk miratohet nga politika e Presidentit Trump është alarmante.

Një nga pjesët e popullsisë më të mëdha që përfiton nga votimi përmes postës janë të moshuarit, të cilët tentojnë të anojnë nga republikanët. Votuesit 65 vjeç e lart u votuan për Trump me 9 pikë përqindje në 2016, duke shpjeguar pse Trump pretendon se votimi me postë është i pranueshëm vetëm në Florida, një shtet i rëndësishëm i ritmit disi i favorshëm për Republikanët. Pensionistët e bardhë në Florida mund të votojnë me postë të sigurt, por pakicat që jetojnë në zona me praktikisht asnjë vend votimi nuk munden, thonë ata.

Ne fakt “Presidenti thjesht po ngre një pyetje, ndërsa demokratët po zbatojnë një sistem krejtësisht të ri (i votimit masiv përmes postës) që do të rezultojë në vonesa të mëdha në rezultatet e zgjedhjeve,” i tha një zyrtar i lartë i administratës Trump, Fox News .

Në një cicërimë, të tij presidenti shkruante: “Me Votimin Universal me Postë Në Votim (jo Votimi në Mungesë, i cili është i mirë), 2020 do të jetë Zgjedhja më e pasaktë dhe më mashtruese në histori. Do të jetë një siklet i madh për SHBA. Vononi Zgjedhjet derisa njerëzit të mund të votojnë si duhet, në mënyrë të sigurt dhe të sigurt ??? “

Shqetësimet që Trump ka ngritur në lidhje me votimin përmes postës bazohen në problemet e dokumentuara që kemi parë me një votim të tillë. Fletëvotimet me postë janë fletët e votimit më të ndjeshme ndaj manipulimit, vjedhjes ose falsifikimit. Thjesht shikoni në hetimin aktual që po ndodh në Paterson, New Jersey, mbi zgjedhjet e fundit komunale të kryera tërësisht me postë.

Fletëvotimet me postë gjithashtu kanë një normë më të lartë daljes të parregullta sesa votat e dhëna personalisht. Në rastin e Patersonit, zyrtarët e zgjedhjeve me sa duket refuzuan 1 në 5 fletëvotime për gjithçka, nga nënshkrimet në fletët e votimit që nuk përputhen me nënshkrimet e votuesve në dosje, te fletët e votimit që nuk përputhen me rregullat teknike që zbatohen për fletët e votimit që mungojnë.

Nju Jork-ut, i është dashur më shumë se një muaj për të numëruar fletët e votimit nga zgjedhjet e tij paraprake të 23 qershorit, po raporton gjithashtu një normë të ngjashme votash të parregullta. Kjo duhet të konsiderohet e papranueshme nga çdokush që beson në zgjedhje të drejta dhe të sakta.

Këto lloj problemesh teknike – kur një votues nuk siguron të gjithë informacionin e kërkuar me një fletë votimi të munguar – ndodhin sepse nuk ka asnjë zyrtarë zgjedhorë në shtëpitë e njerëzve për t’iu përgjigjur pyetjeve të tyre. Përkundrazi, në vendet e votimit, zyrtarët e zgjedhjeve mund të përpiqen të korrigjojnë çdo problem që has një votues.

Pastaj ekziston problemi i votave me postë që gabojnë ose nuk dorëzohen nga Shërbimi Postar i SHBA. Shtetet me zgjedhjet paraprake të kohëve të fundit, duke përfshirë Wisconsin dhe Maryland, kanë raportuar që votuesit nuk i marrin fletët e tyre të votimit ose nuk i marrin kohë për t’u votuar dhe kthyer. Nga ana tjetër flete votimet dublikate apo dërguar personave të vdekur apo ish banorëve në të njëjtën adresë kanë qenë të shumta.

Votimi me postë dhe përsëritja e zgjedhjeve Bush kundrejt Gore

Pensilvania ka hedhur poshtë 372,000 kërkesa për fletëvotime me postë si dublikata, duke i lodhur zyrat zgjedhore dhe duke hutuar votuesit në një nga fushat e betejës më të diskutueshme në zgjedhjet presidenciale.

Më shumë se 90% e atyre aplikacioneve, ose rreth 336,000, u refuzuan si dublikata, kryesisht sepse njerëzit që kishin kërkuar fletëvotime postare për zgjedhjet paraprake të shtetit më 2 qershor nuk e kuptuan se kishin kontrolluar një kuti për t’u dërguar fletëvotimet edhe për zgjedhjet e përgjithshme. Votuesit gjithashtu janë habitur nga informacione të paqarta ose të pasakta në faqen e internetit të shtetit për ndjekjen e votave dhe nga një valë e aplikacioneve të votave me postë nga partitë politike dhe grupet e votave. Zyrat e qarkut në të gjithë shtetin janë detyruar të punësojnë staf të përkohshëm dhe të punojnë shtatë ditë në javë për të përballuar konfuzionin., shkruante dje gazeta “Philadelphia inquirer”.

Votimi me postë ofron zgjidhjen prefekte për pjesëmarrjen e ulët të votuesve në zgjedhje shumë përtej kësaj por krijon dhe shtigje për manipulime te votave dhe për një vonesë në marrjen e rezultateve te zgjedhjeve, sidomos kur rezultati është i ngushte. Fakti qe shtete si Michigani kanë kanë shtyrë datën e shqyrtimit te votave përtej datës se zgjedhjeve tregon se është i drejtë, shqetësimi i Pres. Trump se do te kemi, në rastin më të mirë përsëritjen e rastit Bush vs, Gore. që do të krijonte përplasje sociale në kushtet ku raportet partiake janë aq të acaruara, sa që një përqafim normal i senatores Demokrate Dianne Feinstein dhe atij republikan Lindsey Graham shkaktoi furtunë në mes demokratëve pas seancës të dëgjimeve të gjyqtares Ammy Coney Barret.

USPS dhe pse dita e zgjedhjeve duhet të jetë ditë pushimi

Ndërsa disa që ankohen për pjesëmarrjen tonë të dobët politike thonë se duhet ta bëjmë Ditën e Zgjedhjeve një Ditë kombëtare Pushimi, pasi duke qenë një ditë pune dhe pasur radhë të gjata në qendrat e votimit që duhet të jetë e dukshme në këtë botë të re COVID-19: njerëzit që ne i konsiderojmë thelbësorë tani? Ata ende punojnë edhe gjatë pushimeve. Prandaj, ata që nuk e kanë luksin të marrin pushim Ditën e Zgjedhjeve, me siguri do ta gjejnë veten të pamundur për të votuar.

Pohimet që Shërbimi Postar i Shteteve të Bashkuara nuk është i pajisur për të trajtuar një rritje të postës, aktualisht i gjithë zemërimi në mediat e krahut të djathtë, janë gjithashtu me të meta dhe ato vijnë nga vetë njerëzit  që merren me zgjedhjet se nga fuqia e USPS për të trajtuar postën zgjedhore si prioritare. Duhet të jetë për shqetësim të vërtetë për USPS, agjencia që shpërndan 472.1 milion letra postë në ditë dhe mban një vlerësim favorizimi prej 91 përqind ndër  amerikanët, më e larta nga të gjitha agjencitë federale.

Përfundim

Pavarësisht nga pandemia e koronavirusit, përvoja tregon se ne mund të votojmë në mënyrë të sigurt personalisht për sa kohë që zyrtarët e zgjedhjeve zbatojnë protokollet e sigurisë të rekomanduara nga ekspertët shëndetësorë në vendet e votimit – të njëjtat protokolle që po përdorim të gjithë kur shkojmë në dyqan ushqimesh ose farmaci.

Me pandeminë që sfidon besimin e shumë amerikanëve në institucione, garantimi i sigurisë dhe legjitimitetit të votimit – vetë mjeti me të cilin ne angazhohemi me institucionet – është kryesorja. Një recetë për demokracinë do të kërkojë investime në infrastrukturën elektorale (p.sh. votim përmes postës, kabina në ajër të hapur) dhe mbrojtje personale për punonjësit e votimeve si dhe votuesit. Veprime të tilla jo vetëm që do të ndihmojnë në parandalimin e shpërthimeve të mundshme por edhe në përmirësimin e komoditetit dhe aksesit të procesit demokratik për brezat e ardhshëm.

Filed Under: Politike Tagged With: Pandemia dhe zgjedhjet, Rafael Floqi

PRESIDENTI META DEKORON ikonat e Partizanit dhe Ekipit Kombëtar

October 17, 2020 by dgreca

Ilir Meta “bëhet i kuq”/

Nga Albano Kolonjari-

Presidenti i Shqipërisë Ilir Meta vlerësoi katër futbollistë njohur të ekipit “Partizani” dhe Kombëtares Shqiptare, me medaljet Kalorës i Urdhrit të Flamurit” dhe “Mjeshtër i Madh” për kontributin, sakrificat, djersën dhe rezultateve e larta te arritura prej tyre si futbollistë. 

Mikel Janku. Titulli “Kalorës i Urdhrit të Flamurit”

Janku lindi më 25 tetor të vitit 1941. Ai ishte portier i Partizanit dhe ekipit tonë Kombëtar.  Mikel Janku bëri debutimin më Partizanin në prill të vitit 1962. Falë aftësive dhe talentit të tij, Janku veshi edhe bluzën e Kombëtares Shqiptare, ku në tre vite: 1964-1967, luajti 9-të takime zyrtare të FIFA-s  dhe UEFA-s. Debutimi i tij kuqezi është  në Roterdam, në majin e vitit 1964, Holandë-Shqipëri 2-0 i aktivizuar nga trajneri Zyber Konçi. Me ekipin e Partizanit u aktivizua në vitet 1962-1969. Janku fitoi me Partizanin dy tituj kampion në vitet 1963 dhe 1964. Pas largimit nga futbolli i luajtur, Janku ka qënë drejtues i klubit Partizani. Nga viti 1992 ai ju përkushtuar rolit të opinionistit sporti. Mikel Janku punoi për një periudhë të gjatë kohe si gazetar sportiv dhe zëvëndsredaktor i gazetës Sport Ekspres. Në 70 vjetorin e themelimit Klubi i Futbollit Partizani i akordoi Mikel Jankut “Medalje të Meritës” , ndërsa Federata e Futbollit e ka vlerësuar me titullin “Nderi i Futbollit Shqiptar”. Tashmë është Presidenti Ilir Meta që i akordon Mikel Jankut (pas vdekjes) Titullin “Kalorës i Urdhrit të Flamurit”, me motivacionin “Në vlerësim jo vetëm të cilësive të një portieri të shquar, i cili e ka të gdhendur në historinë e futbollit shqiptar si “mburoja” e portës së “Partizanit” dhe e ekipit tonë Kombëtar, por edhe si gazetar dhe analist i shkëlqyer sportiv, i cili ka promovuar dhe mbrojtur me dinjitet e profesionalizëm vlerat sportive dhe qytetare”. Titulli iu dha djalit të tij Alban Janku. 

Ylli Shehu. Titulli “Mjeshtër i Madh”.

Ylli Shehu lindi në Tiranë më 13 Mars të vitit 1966. Shehu është një nga sulumuesit me të njohur të ekipit të Partizanit por edhe Kombëtares Shqiptare. Me Partizanin Ylli Shehu luajti që nga vitit 1984 deri në vititn 1995. Shehu debotoi me Partizanin në takimin Naftëtari-Partizanin në moshën 16 vjecare. Më Partizanin do të fitonte dy tituj kampion në vitin 1987 dhe 1993. Pas një dëmtimi të rëndë Ylli Shehu do të qëndronte jashtë fushave të blerta për një periudhë dy vjecare, por falë vullnetit dhe këmbënguljes rrikthehet sërisht në futbollin e luajtur. Më pas ai do të aktivizohej në Greqi me  Apollon Smyrnis, 15 ndeshje, një gol, në Kroaci Sibenik 43 ndeshje 24 gola, Cercle Brugge 33 ndeshje 6 gola dhe do ta mbyllte karrierën e tij futbollistike në sezonin 1997-1998 me Sibnik ku në 31 ndeshje shënoi 11 gola. Me ekipin Kombëtar Ylli Shehu u aktivizua në 10 ndeshje dhe realizoi një gol. Shehu do të debutonte me ekipin tonë Kombëtar në shtator të vitit 1988, gjatë takimit miqesor Shqipëri-Rumani. Takimi i fundit për Shehun me ekipin Kombëtar ishte në shtator të vitit 1995, Shqipëri-Bullgari. Aktualisht Ylli Shehu është tranjer i moshave në klubin e Partizanit. 

Ilir Lame. Titullin “Mjeshtër i Madh

Ilir Lame, do të vishte bluzën e Partizanit që në moshën 18 vjecare. “Përmetari” i zbuluar nga madhi Loro Boriqi, do të luante me Legjendën e Kuqe për 12 sezone dhe do të fitonte tre tituj kampion 1979, 1981 dhe 1987. Për shumë sezone ai ishte një ndër pikat më të forte të mesfushes së Partizanit por edhe ekipit tonë kombëtar. Mesfushori i majte, Ilir Lame  do të luante 12 sezone me Partizanin dhe do të shenonte 49 gola. Me ekipin kombëtar, ai luajti 11 ndeshje ku u vlerësua nga kundërshtarët e tij. Karrierën e tij si futbollist i ekipit Partizani, Lame e ndërpreu në vitin 1988. Për kontributin në futboll, Ilir Lame është vlerësuar edhe më parë me medaljet “Mjeshtër Sporti” dhe  “Naim Frashëri” i klasit të parë.

Sulejman Starova. Titullin “Mjeshtër i Madh”

Nëse ekipi i futbollit Partizani i mbijetoi “zhdukjes” dhe u rikthye në elitën e futbollit Shqiptar është merita e tij. “Bobi” ashtu sic e quajnë miqtë dhe fansat e futbollit lindi në Tiranë më 12 dhjetror të vitit 1955. Pas katër viteve me Tiranën 1973-1979, Sulejman Starova, do të luante për Partizanin. Dhe prej këtij momenti, Starova do ti kushtonte karrierën e tij si futbollist, tranjer dhe si drejtues ekipit të Partizanit. Më të kuqtë Starova do të luante që nga vitit 1977 deri në vitin 1985 dhe do të fitonte dy tituj kampion në vitet 1979 dhe 1981. Në vitin 1990 Starova fillon karrierën e tij të trainimit të ekipeve në Shqipëri. Për katër sezone drejton Partizanin me të cilin fiton titullin si tranjer në vitin 1993. Starova cilësohet si një nga specialistët më të mirë të futbollit në Shqipëri. Ai ka drejtuar shumë ekipe si Tirana, Partizani, Besa, Teuta, Kukësi, Laci por edhe për një periudhë të shkurtër Feronikelin në Kosovë. Starova gjithashtu ka qënë edhe Sekretari i Federatës Shqiptare të Futbollit. Starova nuk arriti të vishte bluzën e ekipit Kombëtar edhe pse ishte një futbollist i talentua. Ai luajti vetëm katër ndeshje me ekipin Shpresa. Sulejman Starova për arsye shëndetësore nuk mori pjesë në këtë ceremoni dhe u përfaqësua nga e bija.

Filed Under: Sport Tagged With: albano kolonjari, dekorime, presidenti

Vetëm Referendumi na shpëton nga “Srspska zajednica”, ndryshe, “dobro jutro, Republika srpska”!

October 17, 2020 by dgreca

Shkruan:Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Vetëm Referendumi na shpëton nga “Srspska zajednica”, ndryshe, “dobro jutro, Republika srpska”!

*** Nëse kjo  “zezonë” na gjen, atëherë, të gjithë do të jemi të turpëruar dhe të humbur në Kosovë, sepse hap pas hapi do të rrëshqasim drejt ish-sovranitetit kolonial shekullor të Serbisë së Madhe (1912-1999).

Për këtë rrezik të ricopëtimit dhe të rikolonizimit të territorit të Kosovës (jo më pak se 20 vjet-1999) kemi paralajmëruar me dhjetra e qindra herë. Mirëpo, drejtuesit e shtetit të Kosovës, Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa, që në vitin 2015 patën nënshkruar Marrëveshjen për formimin e “Srpska zajednicës” në Veriun e Kosovës.

Këtë rrezik e pati paralajmëruarr edhe Vetëvendosja qysh para pesë vitesh, duke vën në dukje faktin se “ ‘Zajednica paraqet rrezik për Republikën e Kosovës,  atëherë Presidenti Thaçi, duhet të bëjë së paku tre gjëra: të distancohet dhe të marrë përgjegjësi për marrëveshjen e prillit 2013, që është themeli i ‘Zajednicës’ që e nënshkroi si Kryeministër; të marrë përgjegjësi për ‘Zajednicën’ e gushtit 2015 të nënshkruar nga Kryeministër Isa Mustafa i shoqëruar nga vet Hashim Thaçi si Zëvendëskryeministër dhe Ministër i Punëve të Jashtme,  i cili garantonte se ajo ishte në përputhje me Kushtetutën. Mirëpo,  ndërkohë doli se ajo e shkelë atë, së paku 23 nene të saj. Prandaj, Hashim Thaçi, duhet të japë përgjegjësi për nënshkrimin e saj…” (https://insajderi.com/vetevendosje-thaci-eshte-baba-i-zajednices-e-jo-kundershtar-i-saj/).

 Të merret pëlqimi i SOVRANIT !

-Jo të anashkalohet dhe të shpërfillet sikurse këtu e 12 vjet më parë nga ana e institucioneve shtetërore të Kosovës (2008-2020), por urgjentisht shtrohet nevoja, që të braktiset një praktikë e tillë antiligjore dhe antikushtetuese, dhe, në vend të saj, për çdo çështje relevante dhe me interes të përgjithshëm të  popullit dhe të shtetit të Kosovës, SË PARI, të pyetet POPULLI-SOVRANI, jo Hashimi e as Isa, të marrin vendime arbitrare në kundërshtim me të drejtat legjitime dhe legale të SOVRANIT.

Prandaj, nëse duam ta shpëtojmë veriun e Kosovës nga rikolonizimi dhe nga ricopëtimi nga ana e Serbisë dhe e partnerëve të saj, atëherë urgjentisht duhet të mblidhet Kuvendi i Kosovës, dhe, në përputhje me Nenin 65 (kompetencat e Kuvendit), Pika (3), të shpallë REFERENDUMIN , ku SOVRANI me votën e tij të ligjshme dhe demokratike, do ta thotë fjalën e fundit për statusin e Veriut të Kosovës, për Gjykatën Speciale të Hagës dhe për Dialogun e Brukselit.

 Lajçaku mund t’i diktojë vetëm Bratisllavës, Jo Prishtinës, sepse kësaj radhe do të vendosë populli me Referendum, jo Hashimi, as Isa, as Hoti e as vasalët e tyre !

-Emisari i BE-së për Dialogun e Brukselit, Miroslav Lajçak, mund  ta sugjerojë Bratisllavën, që ta ndryshojë Kushtetutën e Sllovakisë për njohjen e Republikës së Kosovës, si dhe Beogradin për ndryshimin e Kushtetutës në fuqi sipas së cilës “Kosova është krahinë e Serbisë”, por, JO, assesi t’ia imponojë Hashim Thaçit (si president), Qeverisë ose Kuvendit të Kosovës, që ta ndryshojnë Kushtetutën për formimin e “Srpska zajednicës” në Veriun e Kosovës.

-Jo vetëm Miroslav Lajçak, por të gjitha ata që janë të involvuar në Dialogun e Brukselit kinse për t’i normalizuar marrëdhëniet mes Beogradit dhe Prishtinës, duhet të mbajnë parasysh faktin se një gjë e këtillë, është e pamundur të arrihet, nëse si bazë merret Rezoluta 1244 e AP-së së OKB-së (10 qershor 1999), sepse kjo nuk njeh pavarësinë e Kosovës. Ndaj, e logjikshme është, që kjo nuk mund të merret si bazë juridike e as politike për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Serbisë dhe Kosovës.

Vërtet Kushtetuta e Kosovës “nuk është bibël” siç ka deklaruar M. Lajçaku, porse nuk mund të ndryshohet sa herë “i teket” Beogradit, mbase as historikisht, as de fakto e as de jure Kosova nuk është KOLONI  e Serbisë (1912-1999), por e pavarur dhe sovrane, e njohur nga më se 100 shtete të Kombeve të Bashkuara .

  M.Lajçaku mund ta ndryshojë Kushtetutën e Sllovakisë, por jo të Kosovës !

Së pari, për të vazhduar dialogun në Bruksel, Lajçaku, duhet të kërkojë nga presidenti Aleksandar Vuçiq dhe nga Kuvendi i Serbisë, që ta ndryshojnë Kushtetutën e Serbisë, sepse Kosova nuk është krahinë e saj, ashtu siç figuron në faqet e saj (Kushtetuta e RS-së, 2006).

Ky duhet të jetë KUSHTI NUMËR 1 i Miroslav Lajçakut për ta filluar vazhdimin e Dialogut të Brukselit (2011-2020).

Pasi Beogradi ta ketë plotësuar këtë kusht, atëherë Lajçaku mund t’u kërkojë ndihmë nga Hashimi, nga Isa dhe nga Hoti. Ndryshe, pavarësisht se çka ka deklaruar  se “Kosova duhet ta ndryshojë Kushtetutën për Asociacionin, ajo nuk është Bibël”, kjo, de fakto e as de jure nuk len asgjë për Kuvendin e Kosovës (si organi më i lartë legjislativ i vendit), cili, që tani duhet të mblidhet urgjentisht për të shpallur REERNEDUM  këto 3 çështje me prioritet të jashtëzakonshëm:1) Të vazhdojë apo të pezullohet Gjykata Speciale në Hagë për “krimet e luftës” së UÇK-së;  (2) Të  vazhdojë apo të pezullohet Dialogu i Brukselit (2011-2020) dhe (3) Të formohet apo jo “Srpska  zajednica” në veriun e Kosovës.

Pavarësisht se për të tria këto çështje Presidenti aktual i Kosovës, Hashim Thaçi (dikur në rolin e kryeministrit të Qeverisë së Kosovës) dhe Isa Mustafa (ish-kryeministër i Kosovës) së bashku me Qeverinë dhe me Parlamentin e Kosovës, i kanë nënshkruar dhe “aminuar” këto 3 çështje tejet delikate, që thell prekin substance e sovranitetit territorial dhe shtetëror të Republikës së Kosovës, kanë bërë shkelje ligjore dhe kushtetuese, sepse për të arritur një objektiv të tillë, kanë detyruar deputetët e Kuvendit, që t’i votojnë këto 3 “tema”, të cilat Serbia i ka ngritur për debat në kuadrin e Dialogut të Brukselit, me qëllim të revidimit të statusit politik, juridik dhe kushtetus të Kosovës. Gabimi më i madh dhe i pafalshëm i tyre është se, për  këto 3 çështje kanë ndryshuar Kushtetutën, duke manipuluar edhe Gjykatën Kushtetuese të Repubikës së Kosovës, pa e pyetur fare SOVRANIN.

Sa më sipër, që të përfundojnë të gjitha “maskaradat” (rrenat, mashtrimet, premtimet, manipulimet, keqinterpretimet nga shtetarët e papërgjegjshëm të Ksoovës)  e deritashme të vënies në pikëpyetje të shthurjes së shtetit të pavarur dhe sovran të Kosovës, duke luajtur  “pingpong politik”  me Aleksandar Vuçiqin (president), dhe me Ivica Daçiqin (nënkryeministër dhe ministër  i Jashtëm) të Serbisë, ka ardhur momenti i fundit për ta shpëtuar  Kosovën e pavarur nga Serbia kolonialiste dhe neokolonialiste, duke e konsultuar dhe , duke marrë pëlqimin e SOVRANIT-VOTËN E POPULLIT NË REFERENDUM : (1) Duam apo nuk duam Dialog me Serbinë në Bruksel?;

(2) Duam apo nuk duam Gjykatë Speciale për dënimin e “krimeve të luftës” së UÇK-së?;

(3) Të formohet apo të mos formohet “Srpska Zajednica” në Veriun e Kosovës.E logjikshme, e ligjshme, e drejtë dhe plotësisht demokratike, do të ishte, që, për këto 3 çështje të deklarohej populli me votën e tij në REFERENDUM, e jo kursesi të anashkalohet dhe të diskriminohet sikurse deri tash nga ana e “pingpongistëve” të Presidencës, të Qeverisë dhe të Kuvendit të Kosovës.

Filed Under: Analiza Tagged With: Prof.Dr.Mehdi Hyseni, Referendumi, Republika srpska

KUJTESA- Abdurrahman Roza Haxhiu, legjenda e fushës së blertë Shqiptare

October 17, 2020 by dgreca


(16 tetor 1930-16 tetor 2020/90 vjetori i lindjes)/

– NGA Kevin HAXHIU/

Abdurrahman Roza Haxhiu i njohur si Roza Haxhiu lindi në qytetin e Lushnjës,në lagjen “Kongresi i Lushnjës” më 16 tetor 1930.Djali i patriotit Bajram Haxhiu i cili ishte një nga anëtarët e komisionit nismëtar të thirrjes dhe organizimit të Kongresit të Lushnjës dhe i vëllai i atdhetarit të shquar për çështjen kombëtare Shqiptare në Diasporën e Shqiptarëve të Egjiptit Qerim Haxhiu.Futbolli për Rozën ishte një ëndërr që nisi që fëmijë në fushën e blertë të vendlindjes dhe që do të përfundonte po aty në fushën e blertë europiane nga një goditje me takë futbolli në kokë gjatë lojës.Roza Haxhiu ishte një futbollist dhe trajner i shquar shqiptar në vitet 50-60.Ai luajti si futbollist me “Traktorin” e Lushnjes,“Besën” e Kavajës,Partizanin,Dinamon dhe kombëtaren shqiptare.Gjithashtu Roza Haxhiu ishte edhe Trajner i shquar me Traktorin e Lushnjes.Në vitin 1945-1947 Roza Haxhiu u aktivizua me ekipin e të rinjëve të “Traktorit” të Lushnjes ku u dallua si titullar.Dilaver Toptanit i cili ishte inspektorë i fizkulturës,mësues,trajner dhe futbollist në Lushnje në vitet 1947-1949 kur pa cilësitë e mëdha të Roza Haxhiu-t do ta dërgonte për specializim si trajner në Tiranë në një kurs që drejtohej nga kuadro sovjetik (rusë).Gjatë kampionatit të vitit 1948-1949 emri i Rozës i kalon kufijtë e Lushnjes.Haxhiu në vitin 1950 shkëlqeu si mesfushor tek “Besa” e Kavajës.Në vitin 1951 Roza do të luante për herë të parë në ekipin e Partizanit.Në vitin 1953 trajneri i saj Loro Boriçi e futi Roza Haxhiu-n në formacionin e ekipit të futbollit të kombëtares shqiptare që merrte pjesë në Bukuresht në Festivalin Botërorë të Rinisë dhe Studentëve.Në vitin 1955 Roza luante ne ekipin e Dinamos dhe në fund të ndeshjes Dozha e Budapestit-Dinamo futbollisti i shquar hungarez Suza ka thënë për Rozën:-“Ai (Roza Haxhiu) është një futbollist i kalibrit europian”.Futbollisti i talentuar Roza Haxhiu ka dhënë një kontribut të madh edhe në kombëtaren Shqiptare dhe veçanërisht në fitoret ndaj Çekosllovakisë dhe Polonisë.Në vitin 1957 në finalen e kampionatit të 20-të kombëtar që zhvillohej midis dy ekipeve kryeqytetase (derbi) Partizani-Dinamo Roza Haxhiu bëri golin e tretë.Tifozët e Partizanit e festuan në mënyrë madhështore në stadiumin kombëtar “Qemal Stafa” fitoren e kampionatit gjithashtu ata ngritën në krah futbollistin e talentuar dhe golashënuesin e ndeshjes A.Roza Haxhiu.Ky moment tepër i veçantë është fiksuar edhe në një fotografi.Në Leipzig të Gjermanisë Roza Haxhiu me ekipin e Partizanit në vitin 1958 dha maksimumin e tij në fitimin e medaljeve të argjendta.“1958” për Rozën ishte vit i suksesit të madh por gjithashtu do të ishte dhe tepër i rëndë kjo e fundit pasi ai gjatë një ndeshje miqësore që zhvillonte me ekipin e Partizanit në Bullgari gjatë lojës u godit me takë futbolli në kokë.Goditja me takë do ti shkaktonte një sëmundje të pashërushme por Roza nuk u largua nga futbolli por me zemër,dëshirë dhe pasion vazhdoi të ishte në fushën e lojës edhe si trajner edhe si futbollist deri sa ndërroi jetë.Në vitin 1959 luajti përsëri me “Dinamon” e më pas kthehet atje ku e nisi ëndrrën e tij në fushën e blertë të vendlindjes.Këtë herë Roza Haxhiu do të ishte Trajner dhe Futbollist njëkohësisht në ekipin e Traktorit të Lushnjes.Ekuipazhi sportiv i konsoliduar nga Abdurrahman Roza Haxhiu triumfon në Kampionatin e Kategorisë së Dytë duke u shpallur kampionë në 1960.Emri A.Roza Haxhiu është shënuar me “shkronja të arta” në historinë e futbollit lushnjarë si i pari Trajner që e futi ekipin e qytetit të Lushnjes në Kampionatin e Kategorisë së Parë.Në Maj-Korrik 1963 Haxhiu caktohet për përzgjedhjen dhe përgatitjen e një grup moshe 13-14 vjeçarësh për Spartakiadën Kombëtare që zhvillohej çdo vit në kampin e pionerëve “Qemal Stafa” në Durrës.Në periudhën Shkurt-Mars 1964 Roza punoi si mësues i edukimit fizik në shkollën e mesme të qytetit të Lushnjes “18 Tetori”.Goditja me takë futbolli që mori në kokë gjatë lojes i shkaktoi sëmundjen e rëndë e të pashërushme dhe kjo e fundit do ta ndante nga jeta më 19 maj 1964 në moshë tepër të re 34 vjeç.Abdurrahman Roza Haxhiu u nda nga jeta ashtu siç ai e meritonte me nderime,respekte dhe vlerësime.Mijëra sportdashës Lushnjarë e nga rrethet e tjera, banda nga Kavaja drejtonte kortezhin.Ashtu me duart e lëshuar Xha Bami (i ati) hedh vështrimin rreth e qark. Mizeri njerzish.Përkulet tek koka e arkivolit:-“Ah mor bir…Nuk e dija se kishe pasur kaq miq e shokë…”.Abdurrahman Roza Haxhiu përveç se një futbollist i talentuar ai ishte dhe tepër simpatik.Ai teksa vizitohej nga doktori Italian dhe infermieret e spitalit në vitin 1947 do të thirrej ”che bella rosa”-“cfarë trëndafili i bukur”.Emri Roza do të përforcohej më tej edhe nga doktori Ihsan Çabej pas vitit 1950, për t’u përhapur më pas jashtë ambieneteve të spitalit dhe mbetur përgjithmonë i skalitur në mëndjen e qindra mijërave sportdashësve e më gjerë.Roza Haxhiu ka vdekur vetëm fizikisht sepse emri dhe karriera e ndritur futbollistike që ai la pas do të jenë të pavdekshme në historinë e futbollit shqiptarë.Haxhiu u nderua pas vdekjes në vitin 1971 me titullin e lartë “Mjeshtër i Merituar i Sportit”.Komiteti Ekzekutiv i Përkohshëm Pluralist Lushnje me Vendim Nr.124,datë 16 gusht 1991 vendosi në pikën 1 të vendimit që Stadiumit të futbollit të qytetit të Lushnjes të emërohet stadiumi Abdurraman (Roza) Haxhiu.Këshilli i Bashkisë së Qytetit Lushnje me Vendim Nr.30,datë 20 maj 1994 me votim të plotë vendosi Zoti Abdurrahman Roza Haxhiu ti jepet titulli “Qytetar Nderi”.Në vitin 1999 nga Ministria e Kulturës,Rinisë dhe Sporteve u nderua me titullin “Nderi i Sportit Shqiptarë”.Në vitin 2016 nga FSHF Federata Shqiptare e Futbollit u nderua me titullin “Pllakatë”.Në 30 vjetorin e vdekjes 21 Maj 1994 u përkujtua në qytetin e Lushnjes legjenda e futbollit shqiptarë Abdurrahman Roza Haxhiu.Ceremonitë e organizuara nga Bashkia Lushnje në nderim të figurës dhe veprimtarisë së A.Roza Haxhiut,nisën me një ndeshje që u zhvillua në stadiumin “A.Roza Haxhiu”.Gjithashtu në sallën e kinoteatrit u zhvillua edhe një aktivitet ku folën miqë e shokë mbi jetën dhe veprimatarinë e futbollistit legjendar Abdurrahman Roza Haxhiu.Në këtë ceremoni përkujtimore morën pjesë futbollistë,këngëtarë e aktorë si:Vaçe Zela (këngëtare),Margarita Xhepa (aktore),Ilia Shyti (aktor),Hysni Zela (këngëtare),Kolec Kraja (futbollist),Robert Jashari (futbollist),Ismet Bellova (komentator sportiv),Ali Kastrati (boksier,fizioterapist),etj.Në maj të vitit 2007 është realizuar një dokumentarë për A.Roza Haxhiu i titulluar “Trëndafili i fushës së blertë” në Televizionin Shqiptar  “TVSH” me skenar dhe regji nga Engjëll Ndocaj.Në 11 maj 2016 është realizuar emisioni Panteon nga Nisida Tufa në Televizionin “News 24” me temë “Abdurrahman Roza Haxhiu,dëshmori i fushës së blertë”.

Filed Under: Sport Tagged With: Kevin Haxhiu, legjenda, Roza Haxhiu

What can be done to rein in Turkey and bring peace to the South Caucasus?

October 16, 2020 by dgreca

By David L. Phillips-The spiral of deadly violence in the South Caucasus is intensifying. While conflict between Azerbaijan and Armenians has simmered for at least the past thirty years, recent violence escalated when Azerbaijani forces attacked Nagorno-Karabakh, an ethnic Armenian enclave in the southwest of Azerbaijan, on September 27. The current war is more deadly and intractable because of Turkey’s extensive involvement.

Turkey’s President Recep Tayyip Erdogan is both directly stoking violence and undermining diplomacy aimed at achieving a ceasefire. Turkey has fueled conflict since 1993 when it imposed a blockade of Armenia. Erdogan scuttled the 2009 protocols to open the border and establish diplomatic relations with Armenia, which were negotiated by Turkish diplomats.

Erdogan has encouraged Azerbaijan’s recent aggression. In the Turkish leader’s own words, “Turkey stands with and will continue to stand with friendly and brotherly Azerbaijan with all our means” in its “great operation…to liberate the occupied Karabakh.” Confronted with joint Turkish-Azerbaijani efforts, he says, “[Armenia] has encountered an unexpected end.”

These words are accompanied by substantive support. At the conclusion of joint military exercises between Turkey and Azerbaijan last month, Turkey provided Azerbaijan with sophisticated weapons that are being used in the current fighting. According to a reportby Reuters, Turkish arms sales to Azerbaijan surged from under $1 million in July to $33 million in August and $77 million in September.
Today Turkish troops are also engaged on the battlefield. Credible sources indicate that around 150 Turkish Special Forces are on the front lines commanding Azeri battalions. Private contractors hired by Turkey have also been deployed.

Two Turkish F-16s have been photographed at Azerbaijan’s air force base in Ganja, and an Armenian Sukhoi-24 was shot down by a Turkish F-16 in Armenian air space.

Turkish drones, including the Bayraktar TB2, provide close support to Azeri troops and jihadists fighting on Azerbaijan’s behalf.
Erdogan is driven by ambitions to restore Turkey’s influence in former Ottoman territories. Turkish troops are deployed in Syria, Iraq, Libya, and Somalia. Its naval warships are challenging Greece, Cyprus, and Israel in the Eastern Mediterranean.

Turkish involvement in foreign wars is a distraction from growing domestic unrest and provides an opportunity to stifle dissent arising from Erdogan’s mismanagement of Turkey’s economy. In 2002, the exchange rate was two Turkish lira to one US dollar. Today the lira is trading at 7.9 to the dollar. Unsurprisingly, Erdogan’s Justice and Development Party has lost traction; in 2019, it was repudiated in local elections in Istanbul, Ankara, Izmir, and elsewhere.

Desperate to shore up domestic support, Erdogan has made a game-changing move: deploying jihadists to the Caucasus. According to the Syrian Observatory for Human Rights, at least 1,600 mercenaries have been deployed from Syria and Libya to Nagorno-Karabakh. They are affiliated with ISIS, Al-Nusra, Ahrar al-Sham, and factions of the Syrian National Army – Sultan Murad, Suleyman Shah, and Hamza factions, which are notorious for committing atrocities and crimes against humanity including sexual violence.

After killing eighteen Armenian soldiers, jihadists wearing Azeri uniforms desecrated the bodies of their victims. They were recorded in Arabic calling them “Pigs and Jews.”Atrocities are not limited to combatants: there is credible evidence that on October 10, Turkish-backed special forces entered the Armenian town of Hadrut and executed at least four civilians in their homes. Meanwhile, Azerbaijan continues its campaign of indiscriminate bombardment against civilian targets, including the use of internationally-condemned cluster bombs. These brutalities, underscored by Erdogan’s promise to “fulfill the mission of our grandfathers in the Caucasus,” and his reference to Armenians as “leftovers of the sword,” demonstrate that we are on the verge of another Armenian Genocide.

Turkey’s behavior should not come as a shock to observers of the region. Ankara’s support for jihadists dates back to at least 2013, when the Turkish National Intelligence Agency established the jihadi highway from Urfa (in Turkey’s southeast) to Raqqa—then under the control of ISIS. More than 40,000 foreign fighters from about 100 countries transited through Turkey to Syria. Turkey provided weapons, money, and logistical support, as well as medical services to wounded fighters.

Turkey made little attempt to hide this support for jihadists. At Harvard University in October 2014, Vice President Joe Biden indicated: “President Erdogan told me…we let too many people through.’ Now, they’re trying to seal their border.”

Despite Erdogan’s assurances, Turkey’s support for jihadists continued unabated. Its jihadist proxies committed war crimes against the Kurds in Northeast Syria—and now they are deployed to Nagorno-Karabakh.

After the outbreak of fighting in Nagorno-Karabakh, NATO Secretary-General Jens Stoltenberg declared, “I expect Turkey to use its considerable influence to calm tensions.” To the contrary, Turkey is defiantly rejecting calls from the United States, France, and Russia for a cease-fire. Moreover, Turkey has been working behind the scenes to scuttle the recent ceasefire mediated by Moscow.

Turkey has gone rogue. It has long since given up on the EU, and now openly ignores NATO entreaties.

NATO is more than a security alliance. It is a coalition of countries with shared values. Turkey under Erdogan’s dictatorship is Islamist, anti-American, and an egregious abuser of human rights. If Turkey applied for NATO membership today, its application would be summarily dismissed.

What can be done to rein in Turkey and bring peace to the South Caucasus?

Canada this week announced it was halting some weapons sales to Turkey after allegations its equipment was used by Azerbaijani forces. The United States should do the same.

Additionally, sanctions are required under the Countering American Adversaries Through Sanctions Act (CATSA) for Turkey’s purchase of S-400 missiles from Russia.

U.S. efforts should also extend to Azerbaijan. In 1992, President George H.W. Bush signed into law Section 907 of the Freedom Support Act, which prohibits assistance to Azerbaijan “until the President determines, and so reports to the Congress, that the Government of Azerbaijan is taking demonstrable steps to cease all blockades and other offensive uses of force against Armenia and Nagorno-Karabakh.” This legal requirement must be enforced, and assistance to Baku—which swelled to $120 million in military support over the past two years—must immediately stop.

Beyond enforcing Section 907 and suspending this aid, the United States should impose economic and diplomatic sanctions on Azerbaijan to punish its aggression.

The United States should more strongly support mediation by the Minsk Group. Negotiations should include representatives of Nagorno-Karabakh. As a party to the conflict, Turkey should be excluded from any mediation role. Moreover, measures are needed to prevent Turkey from undermining other states’ mediation efforts.

However, it is unclear whether the Trump administration is prepared to take these urgently necessary steps. President Donald Trump has opaque business ties in both Turkey and Azerbaijan. He has received millions of dollars from licensing agreements in Turkey as well as fees from Azerbaijani oligarchs. He may owe money to Turkish and Azerbaijani concerns or need future financing to service the Trump Organization’s $400 million debt.

Given his financing requirements, Trump may be unwilling to put the U.S. national interest ahead of his personal financial interest. The United States needs a new direction to end the grinding war in Nagorno-Karabakh and prevent more civilians from dying.

David Phillips is Director of the Program on Peacebuilding and Human Rights at Columbia University’s Institute for the Study of Human Rights. He served as a Senior Adviser and Foreign Affairs Expert to the State Department during the Clinton, Bush and Obama administrations. Phillips is the author of Unsilencing the Past: Track Two Diplomacy and Turkish Armenian Reconciliation, as well as Diplomatic History: The Turkey-Armenia Diplomatic Protocols, and many other books and articles. This article draws on his presentation at Harvard Law School on October 12, 2020


October 16, 2020

Filed Under: Analiza Tagged With: Armenia, David L.Phillips, Tyrkey

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • …
  • 37
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike
  • Lirizmi estetik i poetit Timo Flloko
  • Seminari dyditor i Këshillit Koordinues të Arsimtarëve në Diasporë: bashkëpunim, reflektim dhe vizion për mësimdhënien e gjuhës shqipe në diasporë
  • Ad memoriam Faik Konica
  • Përkujtohet në Tiranë albanologu Peter Prifti
  • Audienca private me Papa Leonin XIV në Selinë e Shenjtë ishte një nder i veçantë

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT