TOKA E DARDHAVE NË MUZG/
Nga: Sinan KAMBERAJ/
_________
Sapo të kesh arritur në Tokën e Dardhave/
Mbyll sytë për një çast dhe mbaj frymën:/
Do të dëgjosh një trokëllimë të pafundme/
Dhe një hingëllimë të çartur që çan qiejt …/
Janë kuajt e harlisur nga magjia e zezē/
Që shkelin gjithçka që u del përpara:/
bjeshkë, njerëz, varre, lumenj, ara …/
Hapi pakëz sytë dhe shih jelët e tyre/
Gërsheta të shthurura lulezezash –
Tek fshikullojnë horizontin e vrarë reje
Që s’dihet ndan a bashkon tokë e qiell.
Sa shumë lulezezat paskan çelë
Cep e m’cep Tokēs së Dardhave!
Farmaku u rrjedh trungut deri në rrenjë …
Këtu ende bie duhmë e qiellit të përglasur
Nga mullenjat që ikën në një buzmuzg ballkanik –
Dhe, hingëllimë e hamshorëve
Që mbyt zërin e engjujve të therur nga barbarët –
Në gji të nënave të dhunuara …
Sa vuajtje shkaktoka dergja e harresës –
Tokë e përgjakur e Dardhave!
___________
Prishtine,
20 gusht 2016