dgreca – Page 1622 – Dielli

Si shihet atdheu nga larg

December 26, 2017 by dgreca

2 azem Bejta

Nga Skender Karacica-Çikago/

Përsiatje rreth Filmit artistik,,Azem Bejta,,dhe Halil Budakova/
E pashë përsëri Drenicën time të përgjakur me hasmin e Serbisë fashiste.E pashë Azem Bejten se si e shalonte kalin nëpër malet e Drenicës dhe ishte bërë gati të vdiste për Lirinë e Kosovës!
Drenica,malet,plagët,pushka e Azem Bejtës!Ejani vllazën e i dalim përballë të bijve të shkinisë që po vijnë në Dreenicë për të marrë gjak në ballin tonë.Jo qebesa do të vijnë,por nuk do të kthehen,flsite Azem Bejta me malet e Drenicës heroike.
Këtu parakalojnë personazhet historike të kohës.Vjen Isa Boletini,Hasan Prishtina dhe burrat e Drenicës që kishin dëgjuar thirrjen e maleve:Ejani e luftojmë bashkë kundër shkinisë së kralit të Serbisë!
Tym e flakë Drenica,ashtu siç janë vetë zjarret e jetës nëpër histori…Azem Bejta përgjakët nga plagët e hasmit,varsje të familjes së tij,por Njeriu Kryengritës nuk e ndal pushkën për Lirinë e Kosovës!
Halil Budakova në rolin e Azem Bejtës për mërgimtarët në Amerikën e largët u përcoll me lotë dhe me mesazhin e qartë se malet e Drenicës u bënë istikame të betejave dhe të ballit të përgjakur të drenicakëve të mi kryengritës,që për këto njëqind vjet nuk ia ndalën pushkën Serbisë!
Loti im…seç mu kujtua fjala e popullit:Nuk është turp të qashë për Atdheun…!
Filmi i Halil Budakovës erdhi në Amerikë me Azem Bejten e Drenicës heroike!Saherë që vetën e ndiejmë ngusht para hasmit,duhet të kujtojmë Drenicën e zjarreve në male për lirinë e Kosovës(nga anonimi në librin e përshtypjeve)në Kullën e Adem Jasharit në Prekaz!
Azem Bejta dhe Shotë Galica e bënë dasmën e Lirisë së Kosovës.
Azemi Bejta la pas vetës djelmeninë shqiptare amanet për ty Kosovë martire!
Halil Budakova me filmin e tij nisi një buqetë lulesh në varrin e Azem Bejtës dhe të Shotë Galicës!

Çikago,26 dhjetor 2017

***

E kohës/

Kur të gjithë në Kosovë po merremi me vetveten,Serbia vërtetë po merret me Kosovën…!
Leni lojën e fjalëve,kthehuni dhe qëndroni pip në këmbë, sepse orët e jetës po trokasin në ndërgjegjen tonë!
E shihni se në çfarë deregje kemi mbërri,kerkush nuk e ka menduar dhe as që e dëshiron të mendoj për kohën Kosovë as në tokë e as në qiell.
E kemi pas dhënë fjalën e madhe,veçsa të çlirohemi nga Serbia dhe të na vjen Liria e Kosovës,do të bëhemi bashkë dhe bashkë në shtetndërtimin dhe Udha jonë kombëtare në[ BE dhe në miqësi të përjetshme me Amerikën!
Dhe,tashti,çfarë po ndodhë…?
Jemi bërë pikë e pesë,partitë politike në fronte të ndara,të përçarë deri në derën e fundit sa nuk ka se ku shkon më keq.
Pse kështu…nuk i kemi pasë këto fjalë para orës vrastare të Serbisë fashiste të Millosheviqit.Mbase kemi harruar se sa të përgjakur që ishim në Kosovë!
Kur ne po bëjmë lojë fjalësh,hasmi pranë gradhit po na shikon me buzë në gaz!Kështu sot e këtu,Serbia dëshiron të na shohë duke ia kthyer shpinën njeri-tjetrit.Nuk i patëm fjalët dje e pardje të përçarë e në hamëri politike dhe jo vetëm kaq…Kështu, Kosova, nuk duron lojë fjalësh dhe hilet tona…!
Dhe,tashti,kthehuni aty ku duhet të jeni në shtetndërtimin e Republikës së Kosovës!

Çikago,26 dhjetor 2017

Një kafe për Rasimi Bebon

December 26, 2017 by dgreca

Nga Kostaq Duka/

Skicë/

Lajmërimi për t’u mbledhur aty në vendi i zakonshëm, në Addison, të shtunë në ora dhjetë, u përcoll shpejt tek njëri, tjetri. Tanimë pirja e kafes për ta është më shumë se një nevojë. Kanë dëshirë ta takohen, të bisedojnë , nga çështjet e jetës së përditëshme këtu në Amerikë e më shumë për ngjarjet në Shqipëri e Botë. Përpiqen të mos jenë zhurrmaxhinj siç ndodh jo në pak raste , të respektojnë njeri- tjetrin ndonse në jetë formimet, prijet, besimet jo gjithnjë kanë pasur rrjedhë të njëjtë.

Dashuria, respekti dhe shkëmbimi i vlefshëm i mendimeve në këto pirje kafesh së paku çdo të martë të javës, këtij zakoni i kanë dhënë vlerën e një ngjarjeje. Shpesh në këtë shoqëri të zgjeruar vijnë të ftuar edhe të tjerë vizitorë të nderuar nga Shqipëria apo me banim në Amerikë, figura të shquara të politikës e artit.

Por këtë të shtunë pirja e kafes dallonte nga pirja e kafes si zakonisht të martave.

Para pak kohës u nda nga jeta burri i nderuar , që nga të gjithë thirrej Xha Rasim.

Pas shumë vitesh në Amerikë çastet e fundit të jetës, kur kish kaluar mbi 90 vjet zoti Rasim Bebo vendosi t’i kalonte në Shqipëri, ku edhe është me banim njëri nga djemtë. I’u plotësua dëshiraqë të varrosej në Shqipëri, që e kish dashur aq shumë e për të cilën ish përpjekur aq shumë , për lirinë e saj, duke marrë pjesë si partizan në Batalionin “Çamëria” e më tej si mësues, historian , autor i disa librave me karakter studimor e publicistik.

Por mendjen s’e ndau asnjëherë edhe nga miqtë e vet në Amerikë, të takimeve për kafe ditën e martë.Ja këtu zuri fill takimi për një kafe në vëndi i zakonshëm ditën e shtunë. U pi një kafe për të nderuar kujtimin e tij.

Ja atje , në atë qoshe ulej xha Rasimi, kujtoi dikush, Një tjetër shtoi se e kish zakon te ngrinte pak dorën lart kur donte të fliste. Ishte tolerant në bisedë por edhe të vërtetën e thoshte hapur siç e ka thënë edhe në librat e shumta. Një njeri me shumë dije e kulturë dhe shumë modest. U përpoq aq shumë për Çamërinë. Një mik i mirë….

Fjala shkonte sa nga njeri tek tjetri duke i përcjellë ngrushëllimet djalit të xha Rasimit, Arjan Bebos , më i riu mes miqve të moshuar të babait të vet, i cili me fjalë zemre i falenderoi të gjithë….Ditët ndrrohen njëra pas tjetrës. Jeta ka vazhdimësinë e saj. Të martave ata do të mbidhen sipas traditës për kafe e sigurisht zërin e xha Rasimit, ulur diku në qoshe do ta ndjejnë gjithnjë, si të ishte i pranishëm.

Shënjim i gabuar i vijës kufitare me Malin e Zi

December 26, 2017 by dgreca

Kosovë-Komisioni Qeveritar: Shënjim i gabuar i vijës kufitare me Malin e Zi/

2 Kufiri

-Në mbledhjen e Komisionit për Punë të Jashtme, Diasporë dhe Investime Strategjike të Kuvendit të Kosovës ka raportuar Komisioni Qeveritar për çështjen e kufirit me Malin e Zi/

-Komisioni paraprak gjatë punës së tij ka tejkaluar autorizimet e precizuara në vendimin Qeveritar, vlerësoi krytari i Kmisionit të ri/

PRISHTINË, 26 Dhjetor 2017-Gazeta DIELLI/ Në Kuvendin e Kosovës, në mbledhjen e sotme të Komisionit për Punë të Jashtme, Diasporë dhe Investime Strategjike, kryesuar nga Vjosa Osmani, kryetare e këtij Komisioni, ka raportuar Komisioni Qeveritar për çështjen e kufirit me Malin e Zi, i emëruar nga nga kryeministri Ramush Haradinaj.
Në njoftimin zyrtar të Kuvendit bëhet e ditur edhe se: Vlerësimi i punës së komisionit paraprak për çështjen e Kufirit me Malin e zi, ka qenë mandati dhe autorizimi ynë nga Qeveria, tha në fillim të fjalës së tij para anëtarëve të Komisionit, Shpejtim Bulliqi, kryetar i Komisionit Qeveritar.
Duke folur për të gjeturat, përkatësisht mangësitë e punës së Komisionit të mëhershëm, ai vlerësoi se Komisioni paraprak gjatë punës së tij, ka tejkaluar autorizimet e precizuara në vendimin Qeveritar. Për më shumë, vijoi Bulliqi, Komisioni paraprak ka bërë interpretim të gabuar të fakteve hartografike, dhe si rrjedhojë, një shënjim të gabuar të vijës kufitare më Malin e Zi.
Duke folur për të gjeturat që ata kanë evidentuar gjatë punës së tyre, Bulliqi më pas vuri në spikamë se, Komisioni që ai ka udhëhequr është bazuar në: analizën e dokumenteve hartografike, të gjeturat hartografike, dokumentet që paraqesin kontrollonin efektiv të kufirit me Malin e Zi, si dhe një vendim të Kuvendit të ish Krahinës Socialiste Autonome të Kosovës (KSAK).
Në vijim, Bulliqi dhe bashkëpunëtorët e tij, kanë paraqitur një mori faktesh, siç janë: investimet infrastrukturore në zonën e kontestuar, si dhe harta të ndryshme.
Komisioni Qeveritar, (duke e cilësuar fakt të ri në raportin e punës së tyre), paraqitën edhe një rast të një aksidenti automobilistik në zonën e kontestuar kufitare ndërmjet Kosovës dhe Malit të Zi.
Lidhur me këtë, përfaqësuesi i Komisionit qeveritar tha: “Autobusi i aksidentuar, (më 09.11.1981), në Çakorr, ashtu edhe kompania e sigurimeve ishte nga Mali i Zi. Të gjitha procedurat janë kryer nga organet e KSAK-së dhe asnjë institucion i Malit të Zi nuk është përfshirë në këtë rast”.
Pas kësaj përfaqësuesit e këtij Komisioni, u shprehën se raporti i paraqitur sot është preliminar dhe sqaruan më pas se, në mungesë së kohës së mjaftueshme nuk kanë arritur që ta përfundojnë atë.
Në vijim, ata u janë përgjigjur pyetjeve të anëtarëve të Komisionit, të cilët vendosën që vendimin lidhur me raportin ta marrin nga mesi i këtij muaji.

“Fshati i Vrarë”, një vepër me vlera historike

December 26, 2017 by dgreca

Libri “Fshati i Vrarë”, një vepër me vlera historike i autorëve Qemajl Krasniqi dhe Agron Limani/

Nga Ermira BABAMUSTA/

Doli në shtyp libri “Fshati i Vrarë” me bashkë-autorë Qemajl Krasniqi dhe Agron Limani. Libri u përurua me 11 dhjetor 2017 në Bibliotekën Kombëtare “Pjetër Bogdani”, në Prishtinë. Libri me vlera historike sjell dëshmi dhe dokumenta për masakrën serbe në Krushë të Vogël të komunës së Prizrenit. Libri është botuar nga shtëpia botuese “Art Muza” dhe është shtypur në shtyprshkronjën “Xprint” në Prishtinë.

“Libri im më i ri është monografia “Fshati i vrarë”, që është një përmbledhje faktesh dhe dëshmish të krimeve serbe në një fshat të vogël të komunës së Prizrenit, në Krushë të Vogël. Libri është përuruar më 11 dhjetor të këtij viti, që përkon me Ditën Botërore të të Drejtave të Njeriut (10 dhjetor). Është një përmbledhje dëshmish e faktesh që i mblodhëm me shumë durim së bashku me mikun tim Agron Limani, i cili është banor i këtij fshati dhe disa nga ngjarjet i ka përjetuar edhe vetë,” tha Qemajl Krasniqi. Qemajl Krasniqi është fitues i konkursit letrar “Flaka e Janarit” në Rahovec. Aktualisht po punon në një roman të ri, bazuar në ngjarje të vërtetë dhe në një monografi për dëshmorin e kombit Nesimi Elshani.

Intervista me bashkë–autorin e librit “Fshati i Vrarë”, Qemajl Krasniqi

Bisedoi: Ermira Babamusta, Nju Jork

Për çfarë bën fjalë libri?

Qemajl Krasniqi: Në libër janë përfshirë pesëdhjetë e një dëshmi të personave që kanë përjetuar tmerre të papërshkrueshme më 25 dhe 26 mars 1999 nga forcat e kombinuara serbe. Këta njerëz rrëfejnë përjetimet e tyre dhe të familjarëve të tyre, pasi që serbët i ndanë burrat nga gratë, duke i detyruar femrat dhe fëmijët që të largohen nga shtëpitë e tyre drejt Shqipërisë, ndërsa meshkujt nga 12 vjeç e sipër i mbajtën peng. Nënat, gratë, motrat dhe fëmijët e këtyre burrave pritën më kot për ditë e muaj me radhë që të mësojnë diçka për fatin e më të dashurve të tyre, por pritjet e tyre qenë të kota. Aktualisht rezultojnë të ekzekutuar në një shtëpi të vogël përdhese 112 meshkuj, gjashtëdhjetë e tetë prej të cilëve ende rezultojnë të zhdukur. Rrëfimet janë autentike të gjashtë personave të mbijetuar nga kjo masakër dhe të grave e fëmijëve që e panë me sytë e tyre këtë tmerr.

Çfarë mesazhi keni dashur të përcillni përmes tij?

Qemajl Kransiqi: Mesazhi i humanizmit dhe luftës për mbijetësë e përshkojnë tërë librin. Jemi përpjekur që të tërheqim vëmendjen e opinionit publik, vendor e ndërkombëtar, për të drejtën e që familjarët e Krushës së Vogël kanë për të ditur për fatin e njerëzve të tyre të vrarë e të zhdukur. Fatkeqësia qëndron në faktin se organet e hetuesisë janë marrë shumë pak me këtë ngjarje tragjike, edhe pse gjashtë njerëz kanë arritur të dalin të gjallë nga shtëpia që i qenë vënë flakët nga serbët lokal të këtij fshati. Duket se përpjekjet e faktorit ndërkombëtar ishin fokusuar më shumë në pajtimin ndërmjet palëve ndërluftuese dhe rikthimin e serbëve që kishin ikur nga aty pas këtij krimi të tmerrshëm mbi bashkëfshtarët e tyre. Konsideruam se kjo është jo humane dhe e padrejtë në raport me fatkeqësinë e krushjanëve, të cilët edhe sot e kësaj dite vazhdojnë të vajtojnë fatin e më të dashurve. Libri është një përpjekje për të tërhequr vëmendjen e organeve të drejtësisë dhe një kontribut për historinë dhe të vërtetën e luftës në Kosovë.

Çfarë strukture ka libri?

Qemajl Krasniqi: Kemi renditur dëshmitë dhe rrëfimet e atyre që panë e përjetuan shumë ngjarje brenda dy-tri ditësh. Po ashtu janë përmbledhur edhe dëshmi konkrete të aktivitetit të serbëve lokal, fotografi dhe fakte të tjera që kemi mundur të gjejmë. Pra, është një libër dokumuentar me vlerë utilitare dhe historike.

Çfarë e ka frymëzuar këtë zhanër të librit?

Qemajl Krasniqi: Deri sa libri sot po përjeton një krizë të thellë dhe lexuesit janë orientuar drejt teknologjisë, që po zhvillohet hovshëm, krijimi i letërsisë dokumentare mendoj se i shërben kujtesës kolektive, prandaj kemi menduar se ky është një kontribut modest në këtë drejtim. Mund të duket se ky është një zhanër i lehtë i krijimtarisë, por përballja me realitetin dhe përshkrimi i përjetimeve të njerëzve, shpesh ka shkaktuar emocione të forta teksa i regjistronim bisedat. Pastaj, renditja e fakteve dhe vijimi i një kronoligjie të ngjarjeve, përbën sfidë në vete.

Cili është botimi tjetër i rradhës? Na tregoni më tepër për veprat e tjerat letrare tuajat.

Qemajl Krasniqi: Në fakt ky është libri im i parë, por edhe në këtë rast unë jam bashkautor me z. Limani. Deri më tani kam fituar tri herë konkursin letrar “Flaka e Janarit”, aktivitet ky vjetor në komunën e Rahovecit, ku unë jetoj e punoj. Kjo më ka dhënë kurajë që të provoj të shkruaj vepra më serioze. Aktualisht kam një numër të konsiderueshëm të poezive, që mbase në një të ardhme të afërt mund të shohin dritën e botimit, si dhe një roman bazuar në ngjarje të vërtetë. Nuk mund të them me saktësi se kur do të arrij ta botoj, por gjithsesi ka kohë që po merrem me këtë roman.

Njëkohësisht po punoj në një monografi për dëshmorin e kombit Nesimi Elshani, i cili konisderohet si një ndër luftëtarët më të stoik të çështjes shqiptare. Ai qe vrarë më 27 janar 1990 nga forcat serbe në fshatin Brestoc, ndërsa jeta dhe vepra e tij janë trajtuar shumë pak, krahasuar me përpjekjet e tij heroike për liri dhe bashkim. Planifikoj që libri ta shohë dritën e botimit në pranverën e viti që vjen.

Cili është krijimi juaj i parë dhe çfarë moshe keni patur?

Qemajl Krasniqi: Kam qenë në klasën e gjashtë të shkollës fillore kur e pata shkruar poezinë e parë dhe ajo poezi qe botuar në revistën letrare për fëmijë që botohej në atë kohë në Kosovë. Ky ishte momenti kur letërsia u bë fusha ime e preferuar dhe më pas i jam qasur studimit dhe leximit.

Kush ju mbështet shpirtërisht në krijimtarinë tuaj letrare dhe publicistikë?

Qemajl Krasniqi: I jam përjetë mirënjohës djalit të xhaxhait tim Islam Krasniqi, i cili më pati motivuar që të merrem me letërsi. Ai kishte qenë i burgosur politik në fund të viteve ’70 dhe më pas kishte studiuar Gjuhë dhe letërsi shqipe, por pa arritur të përfundojë studimet për shkak të etiketës “nacionalist dhe irredentist shqiptar”, që i kishin vënë komunistët e asaj kohe. Në luftën e fundit për çlirimin e Kosovës ai ra dëshmor dhe ai mbetet motivi im për letërsinë. Besoj se në këtë mënyrë po e përmbush edhe një dëshirë dhe obligim moral ndaj tij.

Cili libër/autor që keni lexuar ju ka tërhequr më shumë dhe pse?

Qemajl Krasniqi: “Martin Iden” nga Xhek London. Kam përshtypjen sikur në këtë roman janë përmbledhur të gjitha veset dhe virtytet njerëzore, ngritjet dhe rëniet e individit në shoqërinë e konsumit, ku vlerat humane llogariten me para. Personazhi i librit e sfidon realitetin dhe në fund ngadhënjen tragjikisht. Çfarë ironie?!

Çfarë pasione dhe qëllime të tjera keni në jetë?

Qemajl Krasniqi: Pasioni im mbetet libri – leximi dhe krijimtaria. Më duket se asnjëherë nuk më mjafton koha për këto dy gjëra. Më duket sikur nuk do të arrij asnjëherë të lexoj aq sa do të doja dhe aq më keq, nuk do të mund të krijoj aq sa do të dëshiroja.

Çfarë temash ju interesojnë të trajtoni në shkrimet tuaja?

Qemajl Krasniqi: Temat e preferuara për mua janë ato tema që mund t’ju shërbejnë njerëzve për të jetuar më njerëzishëm dhe më virtytshëm. Dëshiroj të merrem me tema historike dhe me personazhe realë, duke synuar t’ju rrëfejmë jetën e vështirë dhe të rrezikshme të shqiptarëve nën sllavët. Ishte një histori tragjike që po vazhdon të prodhojë pasoja negative për krejt kombin shqiptar dhe brezat e ardhshëm nuk duhet ta harrojnë të kaluarën dhe sakrificat e mëdha që shqiptarët në ish-Jugosllavi kanë bërë.

Çfarë mendoni për letërsinë që krijohet sot?

Qemajl Krasniqi: Letërsia po përjeton fatin e njëjtë ashtu si edhe shumë fusha jetësore. Kemi një vërshim të letërsisë të krijuar në shpejtësi, respektivisht të portaleve informative, që nuk udhëhiqen nga parime e rregulla të njohura tradicionalisht. Njerëzit siç duket preferojnë të lexojnë libra xhepi dhe që nuk kërkojnë vëmendje të madhe për t’i kuptuar. Pra, libra të thjeshtë dhe që ndërlidhen me politikën. Kjo për faktin se shumë njerëz e shohin të ardhmen dhe rehatinë në politikë, apo dëshirojnë të përfitojnë nga politika. Megjithatë, vazhdon krijimi i veprave të mira dhe që mund të nxisin dëshirën për të lexuar e shkruar.

Si ka ndryshuar stili i shkrimit tuaj gjatë viteve?

Qemajl Krasniqi: Nuk kam shumë për të thënë në këtë pyetje, por nganjëherë ju hedh një sy krijimeve të mia të mëhershme dhe gjithnjë më duket se nuk e kam bërë gjënë e duhur. Është kjo ndiesi që më bën të jem më i kujdesshëm në synimet e mia jetësore rreth krijimtarisë letrare. Megjithatë, do të vazhdoj të provoj të shkruaj.

Çfarë e bën të suksesshme një shkrimtar?

Qemajl Krasniqi: Ka aq shumë libra dhe shkrimtarë që i kanë rezistuar kohës dhe vazhdojnë të jenë aktual edhe nëse veprat janë krijuar qindra vjetë më parë. Mendoj se të jesh i suksesshëm si shkrimtar nuk do të thotë vetëm të të shiten librat por edhe të mbijetojnë në kohë. Pra, janë veprat dhe shkrimtarët që konsiderohen universal dhe që njerëzit i lexojnë me ëndje edhe sot, duke marrë ende mësime të dobishme.

Ku mund të blihet libri, në treg, shtëpia botuese dhe linqet online?

Qemajl Krasniqi: Librin “Fshati i vrarë” është shtypur në numër të kufizuar dhe po e shpërndajmë falas, sepse konsiderojmë se më e rëndësishme për këtë fazë është të mësohet e vërteta për Krushën e Vogël dhe tragjedinë njerëzore. Më pas do të provojmë ta ribotojmë e pastaj të shohim, si dhe dëshirojmë që ta përkthejmë në anglisht dhe gjermanisht dhe ta hedhim në internet. Vetëm në këtë mënyrë mendoj se do ta përmbushim syninim tonë. Libri është botuar nga shtëpia botuese “Art Muza”, ndërsa është shtypur në shtyprshkronjën “Xprint” në Prishtinë.

Na flisni më shumë që qytetin nga vini, ku jetoni tani, jetën dhe disa nga veprimtaritë e tuaja.

Qemajl Krasniqi: Unë jetoj në Rahovec, rajon që është i njohur për prodhime të bollshme e cilësore bujqësore. Hardhia e rrushit është kultura më e lashtë dhe mendoj se aty ku kultivohet rrushi mund të gjenden shumë njerëz me shpirt artistik dhe shumë mikrpitës. Njerëzit janë të vyeshëm dhe shumë të lidhur me tokën. E duan tokën dhe gratë, sa lënë edhe kokën. Pra, njerëzit e kësaj ane janë të dëshmuar edhe për atdhedashuri. Aktualisht punoj në administratën civile dhe merrem me çështjet e të rinjve, duke provuar të kontribuoj në pasurimin e jetës shpirtërore të të rinjve të këtij rajoni.

Ju falënderoj për shprehjen e interesimit tuaj për të mbështetur krijuesit e rinj, sepse kjo do të thotë edhe inkurajim. Ju faleminderit!

Shefi i shefave

December 26, 2017 by dgreca

Nga Blerta Haxhiaj/

Distanca midis udhëheqësit dhe të udhëhequrit rriten vazhdimisht duke vendosur gishtin mbi kontradiktat flagrante të cilat ekziston në partitë e pjekura, midis deklaratave demokratike dhe qëllimet ku oligarkizmi konkret rritet. Prandaj, mund të thuhet se organizata (subjekti) përbën saktësisht burimin prej të cilit rrymat konservative burojnë në rrafshin e demokracisë, duke shkaktuar përmbytje shkatërruese që e bëjnë atë të panjohur. Periudha bashkohore me raste nuk karakterizohet nga argumentat sociale që ndikojnë në zvogëlimin e individualizmit. Një grup i përbashkët mund të ketë distancë gjeografike, politike, historike, konstitucionale dhe demokratike por kjo nuk i pengon ata të mos bashkëpunojne mes tyre. Elementi imperativ mund të shërbeje si vullnet i një kombi por mund të rezultojë edhe arbitrar, mundësia e vazhdueshmërisë është kompatibiliteti me idene e superioritetit në origjinën e një kontrate sociale të revokueshme. Nga aspekti personal palët shpesh bazohen në mbrojtjen e inferiorëve të akorduar nga një njeri i fortë. Është e vërtetë se njerëzit që u kanë dhënë emrat e tyre lëvizjeve të ndryshme kombëtare janë personifikuar ndryshe nga idetë dhe dispozitat me të cilat partitë frymëzohen, udhërrëfyesit me të cilët ata veprojnë, operohen përmes kursit të evoluimit të tyre. Duhet pranuar se kur partia merr emrin e liderit të tij është duke mbajtur një përgjegjësi të madhe sikurse bariu për delet e tij. Ekziston nje analogji mes partive politike dhe rendit monastik, sekteve religjoze. Yves-Guyot na rikujton se përkatësia individuale me partitë politike vepron sipas rendeve monastike dhe religjoze. Nëse udhëheqësi ushtron ndikimin mbi ithtarët e tij që me cilësi aq të habitshme që si duket mund të quhet një shef karizmatik dhe ky lloj shefi merr forma të ndryshme. Avantazhi i partive karizmatike mbi partite tjera me një program të definuar mirë dhe interesant shpeshhere është i rrethuar nga entuziazmi që furnizon një bazë shumë të ndjeshme. Udhëheqja mbi pikëpamjet partiake mund të sigurohet më besimin që ofron ajo. Kategoria që është e duhur për kompozimin e partive politike janë ato kategori të inspiruara nga idetë morale dhe politike në përgjithësi dhe abstrakt. Nga të gjitha ngjarjet nuk ka asnjë dyshim se politika që shpaloset është i bazuar mbi fatin dhe autoritetin e një personi që e shpalosë atë për të mirën e elektoratit. Në ato politika është e përshtatur domosdoshmëria e jetës që ata i përkasin, stoik në kuptimin e vërtetë të çdo njeriu dhe sovranitetin e njerëzve. Principet të cilat janë në kursin e funksionit në mënyrë saktësisht të kundërt nga origjinali dhe shënjestra e përgjithshme karakterizohen nga parimi i lirisë së mendimit. Çdo parti politike ka shpirtin e tij të çuditshëm, të pavarur nga rregullat dhe programet ku elektorati është i tërhequr nga ky misticizëm. Në lëvizjet grupore me ndonjë rast të veçantë çdo gjë proçedohet natyralisht dhe jo artificialisht. Fakti që njerëzit ndjekin liderin e tyre është një fenomen natyror normal. J.Rousseau ka thënë shprehimisht se asnjëhere nuk ka ekzistuar një demokraci e vërtetë dhe asnjëhere nuk do të ekzistojë. Jeta politike e kombeve të zhvilluara autorizon për të pohuar se tendenca përmes konstitucionit oligarkik themelohen domosdoshmëritë historike kundrejtë ironisë së fatit, ligjet historike nga të cilat shoqërite më moderne demokratike me partite më të avancuara nuk janë në gjendje tu ‘ikin’ aporive. Duke u dhënë te lideret, punëtorët krijojnë me duar e tyre mjeshtërit e rinj që kanë në parim dominimin e superioritetit teknik dhe intelektual në aftësitë për të kontrrolluar masat dhe ekzekutimin e urdhërave të lidereve. Mekanizmi i partive ofron ‘punëtorëve’ falë pagesave të shumta dhe honorareve që i kanë në dispozicion një mundësi për të bërë karriere, një gjë që ushtron te ata një terheqje e madhe. Thirrja politike bëhet e komplikuar dhe rregullat e legjislacionit social shumëfishohen që është i imponuar te drejtuesit e partive politike, një ekzistencë gjithnjë e më profesionalizuar, bazuar në një njohuri (jo dije) vazhdimisht zgjeruese, rutinë, dhe nganjëherë finesë delikate. Ideja e veçantë politike e lidhur me partinë i bën pasuesit e saj t’i mohojnë përkrahësve të të gjitha idealeve të tjera politike dhe sociale aftësinë e thjeshtë të ndjenjes patriotike. Vlerësime të tilla të vlerës nuk janë vetëm produkte të taktikave dhe mjeteve të shfrytëzimit të fuqishëm të vetëdijshëm e të pamatur, por ekuacionin më të sinqertë të idealit politik, konceptit të partisë në të cilin atdheu është i bashkuar me disa ideologji, filozofi etj.