dgreca – Page 2520 – Dielli

SOT, Koncerti për Nënë Terezën në Romë

September 3, 2016 by dgreca

Inva Mula, Ermonela Jaho, Gëzim Mushketa, Rita Ora e artistë të tjerë të mirënjohur shqiptarë janë mbledhur në Romë për të kremtuar së bashku me shqiptarët, që ndodhen në kryeqytetin italian këto ditë, shenjten shqiptare, Nënë Terezën, e cila do të lartohet në nderimet e elterit nesër, 4 shtator, me meshën e kremtuar nga Papa Françesku, në Sheshin e Shën Pjetrit në Vatikan, në orën 10.30. Pikërisht për këtë koncert, i cili fillon në orën 19.30, në Bazilikën e Shën Palit jashtë Mureve.Cilët janë artistët e koncertit të madh shqiptar për Nënë Terezën? Dje, shkuam për të dëgjuar e parë provat e tyre në Bazilikën e Shën Palit jashtë Mureve në Romë. Artistët hynin njëri pas tjetrit për të provuar pjesë si “Ave Maria”, “Panis Angelicus”, por edhe “Valsin Hyjnor”, himn kushtuar Nënë Terezës, interpretuar nga e mirënjohura Inva Mula.

Baritoni i njohur Gëzim Myshketa është pa dyshim një nga artistët më interesantë të brezit të vet, por edhe njeri i impenjuar në ndihmën për të varfërit, së bashku me Ermonela Jahon dhe Inva Mulën.

Sopranoja Ermonela Jaho, që me interpretimet e saj të shkëlqyera e ka çuar artin dhe zërin e shqiptarëve në të gjithë botën. është mjë tjetër yll i skenës botërore pjesë e këtij koncerti Jo më larg se 15 shtatori e deri në tetor, ajo do të interpretojë Desdemonën në shfaqjen e operës Otello në Teatrin e Madridit. E njohim edhe përmes Karitasit Shqiptar, me të cilin ka bashkëpunuar disa herë për mbrëmje bamirëse.

Tenori Ramë Lahaj, fitues i çmimit Plaçido Domingo Operalia 2016, është nga Kosova, por flatrat e artit muzikor e kanë çuar në gjithë botën.Sopranoja Elbenita Kajtazi,eshtë nga Mitrovica e Kosovës, por jeton e këndon në Gjermani. Edhe ajo eshte pjese e koncertit.

Mijëra Shtegtarë nga Amerika në Vatikan për Shenjtërimi e Nënë Terezës

September 3, 2016 by dgreca

Selija e Shejte : Shjeterimi i Nena Terezes nje akt simbolik i Jubileut të Mëshirës/

Raport sepecial nga Sheshi I Shen Pjetrit – Rome nga Beqir SINA/

ROME : Ketu gjithecka është tek përgatitjet qe po behen per Mesha e Shenjtërimit, ajo që do të kremtohet të diel, në

Sheshin e Shën Pjetrit, kryesuar nga Papa Françesku, kulm i Vitit Shenjt të Mëshirës, me praninë e qindra autoriteteve të të gjitha natyrave e, sidomos, të mijëra njerëzve të thjeshtë. Por këtë herë në krye të vendit nuk do të jenë të mëdhenjtë e botës: është kremtim, që vë në vendin e nderit, ata që deshi e të cilëve u shërbei Nënë Tereza: të varfërit e saj, pranë saj, sa ishte në jetë, e të lartuar me Të, tani që shpallet Shenjtore! I jashtëzakonshëm edhe për këtë, ky kremtim, në të cilin sundojnë të varfërit e Nënë Terezës!

Kujtojmë se janë për udhë ose kanë arritur tashmë në Romë, një mori delegacionesh të rangut më të lartë, ardhur sidomos nga vendet që lidhen ngushtë me figurën madhore të Nënë Terezës. Kështu delegacionet nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia, India e, doemos, nga viset ku vijojnë misionin bamirës motrat e dashurisë së krishterë. Pa llogaritur këtu, dekegacinet kishtare dhe dyndjen e shtegtarëve të thjeshtë, e jo vetëm të krishterë. Natyrisht, shumë shumë shqiptarë, nga trojet e tyre e nga mbarë bota, ku janë shprishur.

Nga Shqiperia, Kosova, e nga mbarë viset e Shqiptare,si dhe nga diaspora, janë nisur dhe jane duke u mbledhur një mori shtegtarësh,Shqiptare, që do të marrin pjesë në Meshën e së dielës, kryesuar nga Papa, në Sheshin e Shën Pjetrit.

Por, nga Amerika, e larget kan udhetuar me shume se 1000 shtegtar, per te kremtuar ne Rome. Meshtari i Kishes Katolike Zoja e Shkodres ne Harstdale Nju Jork, Dom Pjeter Popaj, me rreth 200 besimtar, Dom Nou nga Kisha Zoja Pajtore ne Detroit, me me shume se 300 besimtare, nje grup tjeter udhehiqet nga ish kongresmeni Xhozef DioGuardi – presidenti i LQSHA, besimtare te tjere te krishter shqiptar nga Amerika, ne menyre familjare kan ardhur ne Seline Shejte per Nënë Tereza, dhe po e jetojne me emocione të thellë këtë ngjarje të madhe, e cila do te mbledhe me shume se 1 milion shtegtare, nga i gjithe planeti.

Në përkim me thjeshtësinë e Nënës së të varfërve, edhe kremtimi i motrave të saj në Kalkutë: ndjekja e Meshës së shenjtërimit, do te ndiqet edhe përmes dy televizionve me kryesore dhe me te medhat shqiptare ne SHBA, ai ALBTVUSA nga Michigani me Gani Vilen dhe Albanian Culture me Adem Belliun nga New Yorku, me gazeten Bota sot,dhe gazeten shqiptaro amerikane Illyria nga New Yorku, dhe Dielli.

Gjithashtu ne Vatikan kan mbrritur edhe Kongresmeni Eliot Engel me mikun e tij veprimtarin e njohur Harry Bajraktari , Elmi Berisha dhe Sabit Bytyqi.

Ndersa Kisha katolike e Kosovës, e cila ka ardhur me me shume besimtare nga Kosova dhe me prijesit e kesaj Kishe, organizon, nje ser aktivitetesh gjate ketyre diteve, dhe near prej tyre eshte sot të shtunën, më 3 shtator, në Bazilikën e Shën Palit jashtë Mureve të Romës, koncertin e madh: “Himn për Nënë Terezën”, prelud i kremtimit të madh të dielës.

Shumë bashkatdhetarë të tjerë, nga Zvicera. Anglia, Gjermania, Italia, Franca, vendet Skandinave, Australia dhe Argjentina, Arbereshet e Italis, jane mbledhur dhe po presin për veprimtaritë e këtij rasti në Romë

Vetëm pak orë tashmë nga shenjtërimi i Nënë Terezës, një koncert i jashtëzakonshëm po nderon murgeshën e famshme shqiptare në Bazilikën e Shën Palit, në Vatikanit. Divat e muzikes klasike, nje orkester e perbashket Simfonike nga Shqiperia dhe Kosova, si dhe Rita Ora, Ermonela Jaho, Shkëlzen Doli, Inva Mula, Elbenita Kajtazi, Rame Lahaj, Gezim Myshketa. Jusuf Beshiri Bujar Llapaj, Lorik Cana, etj janë disa nga artistët shqiptarë që janë bashkuar në këtë ngjarje të madhe historike.

Eshte nje fakt, se mbarë bota, e jo vetëm në Kishë, dhe Sheshin e Shejte te Shen Palit ku mblidhen me dhjetra mijera shtegtare dhe turiste nga e gjithe planeti, ne shqiptarve na njohin vetem nepermjet emrit te Nena Terezes.

Kudo po jetohet me gëzim ne Rome keto dite nga pritja për shenjtërimin e Nënë Terezës, figurë që është përtej çdo dallimi ndërmjet besojmave.

Ajo do te Shenjtërohet vetëm 19 vjet pas vdekjes.

E në një çast vërtet të rëndësishëm për Kishën katolike: në kulmin e Vitit Shenjt të asaj Mëshire, të cilën murgesha shqiptare, sa e thjeshtë, aq e madhe, e njohur edhe si Çmim Nobel për Paqen, e dëshmoi me jetë, në mënyrë të jashtëzakonshme.

Radio Vatikani tha se ishte Papa Françesku ai, që propozoi, e edhe ngulmoi, që ky shenjtërim të kremtohej para se të mbyllej ky vit kaq i rëndësishëm për mbarë botën katolike. Viti i Mëshirës, me Shenjten e Mëshirës. Shenjtërimi, tejet i shpejtë, po të kemi parasysh se në këtë lartësi disa nga shenjtorët, që njohim e lusim, arritën nganjëherë jo vetëm pas shumë vitesh, por edhe pas shumë shekujsh.

Tereza Bojaxhiu, që shpejtoi gjithë jetën për t’i ndihmuar të mjerët, duke u bërë një rreze e dritës së Zotit për errësirën e botës, shpejtoi edhe tani, që të mund të ndërmjetësonte sa më shpejt, edhe nga qielli, për të varfërit e saj. Edhe pse nuk deshi kurrë të dukej. Ndoshta prandaj gjithë ky vlerësim! Shenjtërimi i saj po kremtohet nga mbarë bota si ngjarja më e madhe e Vitit të Mëshirës, që nisi më 8 dhjetor e do të përfundojë më 20 nëntorin e ardhshëm.

Duhet kujtuar se edhe Motrat e saj po organizojnë një sërë veprimtarish, ndërmjet të cilave, Mesha e sotme, kremtuar në një mori gjuhësh, në Bazilikën Romake të Shën Anastasisë, ku mund të nderohen edhe reliket e Shën Terezës.

Ne fasaden qendrore te Bazilikates eshte vendosur nje protret I madhe I Nena Terezes duke e future tashme protretin e Saj ne rradhen e Shejtorve te kishes Katolike ne mbare boten, dhe duke e bere Shejterimin e saj ne ngjarje te madhe boterore.

Albanians in Archdiocese Say St. Teresa Brings Honor to Homeland

September 3, 2016 by dgreca

BY CHRISTIE L. CHICOINE/

The faithful of Our Lady of Shkodra, an Albanian ethnic parish in Hartsdale, gather outside the church after the 11 a.m. Mass on Aug. 21. The parish is happy about the canonization of St. Teresa of Kolkata, who was also Albanian.

Aug 21, 2016 Albanian parish of Our Lady of Shkodra, Hartsdale, NY mass and overview before some parishioners and pastor Fr Peter A. Popaj [Popovich] leave for Rome for Mother Teresa's September 04, 2016 canonization. Mass celebrated by Fr Nosh Gjolaj of Montenegro. Fr Peter by altar w/ ceiling w/ sister Tone Shkreli and cousin Lena Kokovic [Kocaj] w/ husband Jak]. Also Mri and Vasel Gjelaj [outside posing]; Sr Ardiana Haxhari of Shkoder, Albania. ©maria r. bastone — Aug 21, 2016 Albanian parish of Our Lady of Shkodra, Hartsdale, NY mass and overview before some parishioners and pastor Fr Peter A. Popaj [Popovich] leave for Rome for Mother Teresa’s September 04, 2016 canonization. Mass celebrated by Fr Nosh Gjolaj of Montenegro. Fr Peter by altar w/ ceiling w/ sister Tone Shkreli and cousin Lena Kokovic [Kocaj] w/ husband Jak]. Also Mri and Vasel Gjelaj [outside posing]; Sr Ardiana Haxhari of Shkoder, Albania.
©maria r. bastone

The Montenegro native was referring to the Sept. 4 canonization of St. Teresa of Kolkata.

“This event brings the whole Albanian community together. As Catholics, naturally, we thank God for another saint in heaven. And it’s a time of celebration for the whole Catholic Church.”

“But for us Albanians,” Father Popaj continued, “this is also an honor for our people.”

Albania’s history tells the story, Father Popaj said, of the country’s strength amid struggles. “The people that occupied our country, they always wanted to divide the people, and change them, alienate them from one another.”

“The more they struggled,” he said of the Albanians, “the stronger they became in that unity with one another.”

“This is what Mother Teresa brings out,” Father Popaj said, “the Albanian character, being determined when she gave her word to Christ.”

“For the Albanians, to give somebody your word, it’s like giving your life. We call that in Albanian ‘besa,’” comparable, he said, to making a covenant. “It’s a trust.

“Mother Teresa was always Mother Teresa—morning, midday, midnight—and her mission never changed,” Father Popaj said.

Not only is the canonization a happy time for the Albanian people in general, the pastor said, it is an especially pleasing time for Our Lady of Shkodra parish and for the Mother Teresa Center, a cultural center located in the church basement.

The center is home to the parish’s religious education program and is used by prayer and dance groups for interfaith gatherings and as a place to organize festivals, carnivals and Albanian Heritage Day, held in June.

The parish of 2,500 registered families spans New York, New Jersey and Connecticut. “Our people, they’re good people…very generous people…dedicated people, they’re wonderful,” Father Popaj said. “I’ve been blessed with these people.”

And they’re faithful. “They travel sometimes more than an hour by car—and then consider the traffic and the tolls and this and that. Nothing stops them. They come.”

Father Popaj will accompany 90 of his parishioners to Rome for the canonization through a parish pilgrimage Sept. 1-10.

“She did so much for the world and she did so much for us as Albanians. And so, this is the least we could do, go and celebrate the day of her canonization.”

That celebration “is something that really brings us closer to God, first, and also closer to her mission,” Father Popaj said. “It really inspires you to do greater works and be more dedicated to God and, especially, to the needy and the poor like she was.”

Father Popaj will serve as a concelebrant of the canonization Mass.

The priest had the pleasure of meeting Mother Teresa a number of times including shortly after he was ordained a priest in 1985. They are memories he cherishes.

Father Popaj and the late Archbishop Rrok Mirdita (then Father Mirdita, who for years ministered to Albanians in New York, including as pastor of Our Lady of Shkodra and administrator of Our Lady of Good Counsel Albanian Catholic Center in the Bronx before he became archbishop of Durres-Tirana, Albania) interviewed Mother Teresa on their radio program while she was visiting the Missionaries of Charity in the Bronx.

“She was naturally Mother Teresa, very nice, extremely humble, extremely simple,” Father Popaj said. During the program, she shared with them that the only prayer she said solely in Albanian was the Act of Contrition, “and she proceeded to say that in Albanian,” Father Popaj recalled.

After Father Mirdita informed St. Teresa that Father Popaj was then a newly ordained priest, “she knelt in front of me, asked me for my blessing as a newly ordained,” Father Popaj said. “And then she kissed my hands, both of them, but the palms of my hands, where the oils were, imagine,” he said of the oils from the anointing at the ordination rite.

“I was awestruck,” Father Popaj said. “I didn’t expect her to kneel, I definitely didn’t expect her to kiss both of my hands. Usually, people kiss the back of your hands, but not the palms.”

That gesture, he said, demonstrated her respect for the priesthood. “She was an inspiration for me, all the time…You just think of her mission—she had nothing and she served everybody. God provides. Let go and let God. And, always be kind to people—always. Also, to the people that don’t agree with you, you still show kindness and love to them, too.”

Those examples, from her, “helped me tremendously for my personal spiritual life and also the spirituality of a parish.”

Father Popaj has served as pastor of Our Lady of Shkodra since 1998 and served the Albanian parish as administrator, 1993-1998. He also served at the former Our Lady of Good Counsel Albanian Catholic Center in the Bronx. He was parochial vicar of Our Lady of Shkodra, Greenburgh, 1989-1993, and St. Lucy’s, the Bronx, 1985-1989.

The first time Father Popaj saw Mother Teresa in person was in 1976 when she visited his childhood parish, Our Lady of Good Counsel in the Bronx. “I was 15, 16 years old when I first encountered her. I hadn’t even started the seminary years yet,” which he began as a junior at Cathedral Prep in Manhattan.

The Mass was celebrated outdoors. “I thought I saw the presence of God in her,” Father Popaj said. “She was amazing, to me and to everybody. It was a beautiful experience.”(America’s Largest Catholic New York Newspaper)

Vjenë, Vlora Mehmeti –Tërshani, mbron doktoratën në mikrobiologji

September 2, 2016 by dgreca

Në Universitetin e Vjenës studiuesja shqiptare Mag.Vlora Mehmeti – Tërshani do të mbron temën e doktoratës nga lëmi i mikrobiologjisë:

“Large-scale comparative study of the Medicago truncatula metabolome:Evaluation of the role of N-assimilation in response to different abiotic stress treatments”

Donnerstag, 8. September 2016, 14:00
Hörsaal 4, UZA II
Althanstraße 14
1090 Wien

Vlora Mehmeti –Tërshani u lind në fshatin Beçiq (Besnik) të Drenicës, Kosovë. Shkollën fillore e mbaroi në Vushtrri, Gjimnazin dhe UN në Vjenë. Gjithmonë me sukses të shkëlqyeshëm. Vlora bëri histori në gjimnazin “Schopenhausesstrasse Bez !8 të Vjenës ku në historinë e tij është e para dhe e vetmja nga nxënësit e ardhur e cila nuk e përsërit klasën sipas rregullores për përvetësimin e gjuhës. Për këtë rast, i cilësuar si rast i veçantë, kujdestarja e klasës e informon Ministrin e Mësimit të Austrisë. Sukseset e Vlorës janë të vazhdueshme edhe në fakultetin e Farmacisë të cilin e përfundon me nota të larta. Temën e Magjistraturës e përfundon në Tokio (Japoni) tek Profesori i njohur Asakawa Yoshinori në gjuhën angleze duke u vlerësuar me notë të lartë dhe mbrojtur me sukses të shkëlqyeshëm. Vlora punon në UN-e Vjenës në sektorin e njohur laboratorik për hulumtime shkencore njërin nga më të njohurit në sferën e mikrobiologjike. Me punët e saja hulumtuese shkencëtarja shqiptare e ka prezantuar UN e Vjenës në disa kongrese botërore të hulumtuesve nga lëmi i farmacisë, mikrobiologjisë, ku mori vlerësime të larta për rezultatet hulumtuese. Këto hulumtime u botuan në revistat shkencore më prestigjioze të qendrave shkencore botërore.
Vlora Mehmeti-Tërshani është ndër doktorantët e parë nga shqiptare në UN e Vjenë dhe Austrisë. Puna shkencore afirmative e studiueses së re shqiptare është shembull që duhet ditur gjenerata e re dhe meriton vlerësimin nga të gjithë, veçane mjetet e informimit publike shqiptar.
Janë të mirëpritur të gjithë të interesuarit, kështu informon përmes komunikatës komisioni i profesorëve nga UN- i Vjenës në komunikatën e lëshuar të cilën e japim për publikim.
Hazir Mehmeti, Vjenë

Një takim i paharrueshëm me Nënë Terezen

September 2, 2016 by dgreca

Një fytyrë që rrezaton fisnikëri…/

Nga Sinan Kamberaj/

Sapo hapem zyrat e Gazetës Illyria, ra telefoni. Misioni Shqiptar në OKB na njoftoi se pas një kërkese që i kishin parashtruar zonjat dhe fëmijët e personelit të këtij Misioni, zyrës së Motrave Misionare, për një takim të shkurtër me Nënë Terezën në Bronx, kishte arritur pëlqimi për takimin. Redaksia jonë kishte nderin dhe privilegjin të merrte pjesë në takim, gjë që ishte një kënaqësi e vecantë, e paharrueshme.

Takimi, në fakt, e kishte një të metë: nuk mund të bënim intervistë me Nënë Terezën, sepse Ajo ishte e lodhur nga puna që kishte bërë gjatë qëndrimit disaditor në Amerikë. Marrëveshja, si e tillë, duhej respektuar.

Kush do ta refuzonte këtë shans, pavarësisht nga ky kufizim? Do ta takonim Nënë Terezën, do të bënim fotografi bashkë, do të këmbenim ca fjalë, fundja, do ta përshëndesnim dhe do t’i thoshim shqip atë që duhej thënë: Lutu për ne!

E po, a nuk ishte ky një rast i rrallë?

Takimi u zhvillua gati ashtu siÇ e imagjinuam. Në një Shtëpi (të vogël) Misionare në St. Rita Church në Bronx, po na priste një Nënë e Madhe: Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereza.

“Do ta takoni pas pak Nënë Terezën”, tha Jenny, një ndihmëse e saj, e cila na priti ngrohtësisht para hyrjes së Shtëpisë.

U ngjitem shkallëve në katin e parë dhe sakaq u shfaq Nënë Tereza.

“Mirë se vini! Zoti ju bekoftë!”, përshëndet mysafirët Nënë Tereza dhe ulet në një karrike, në një dhomë të mobiluar fare thjeshtë.

“Është një nder për ne që e kemi Nënë Terezën në mesin tonë, krenarinë e kombit shqiptar dhe të gjithë njerëzimit” filloi të fliste ambasadori Pëllumb Kulla. “Kjo, me të vërtetë është një ditë e veÇantë për ne, që Ju takojmë këtu”, iu drejtua ai Nënë Terezës.

Ajo falënderonte për fjalët e mira dhe uronte pa ndërprerë. Fytyra e Saj rrezatonte ngrohtësisht mirësi dhe fisnikëri. Për një Çast pata ndjesinë se fytyra e saj ishte një mishërim i të gjitha fytyrave të nënave shqiptare. Fytyra e saj është vërtet një fytyrë tipike e nënave tona, e atyre plakave fisnike, të cilat, sa më shumë që u rëndojnë vitet mbi supe, fytyrat e tyre bëhen gjithnjë e më ëngjëllore, duke rrezatuar ngrohtësi e butësi qiellore.

Në këtë Çast ajo uroi në gjuhën shqipe: “Zoti e baftë mirë”!

(Sa fotografi të Saj i kam parë të varura në muret e shtëpive shqiptare në Kosovë, në muret e klasëve në shkolla, sa këngë janë kënduar për Të në kopshte e shkolla, sa vizatime me fytyrën e saj, me të hequra vijash të sigurta, nga duar fëmijësh, sa vargje në faqet e shtypit shqiptar: “Nënëz-o, Nënëz-o!…)

Gonxhe Bojaxhiu ka shkruar edhe vetë poezi. “Po lë shtëpinë zemërfanar/ Vendlindje e farefis/ Po vete n’Bengalin dergjevarë/ Atje në të largëtin vis”. (Nga poezia: “Lamtumirë”, shkruar më 9 dhjetor 1928, gjatë udhëtimit për në Indi).

Dora e ngrohtë e saj prek butësisht duart tona. Gishtërinjtë magjikë përkëdhelin flokët e butë të fëmijëve mysafirë. Ata e shikojnë me kurreshtje dhe dashuri dhe sakaq edhe ne të rriturit, më bëhet se bëhemi si ata. Unë, për veten time – po. Me vinte t’i pyesja fëmijët: Si e ndjeni vetën kur, në Çastet e Çapkënërisë, pas ndonjë sherri të vogël, nëna ua ngre veshin? Ju dhemb? Jo, jo, ju “djeg“ ëmbëlsisht, sepse gishtërinjët e nënës janë magjikë?

Kthjellohem kur Nënë Tereza fillon të flasë, qetë-qetë. Nuk mund të mos e përfytyrosh gurgullimën e Vardarit të Shkupit. Tek lutet, Ajo palos cepin e veshjes së bardhë, me vija ngjyrëkaltër të Çelët, ndërsa ti përfytyron shkumëzat e bardha të Lumbardhit të Prizrenit, pas përplasjes me shkëmbin.

“Ma kanë punuar të sëmurët leprozë shqiptarë”, thotë ajo në anglishte.

Tek zë ngoje Shqipërinë, padashur të shkon ndërmend se dy lumnej – njëri i trungut familjar Bojaxhiu, ndërsa tjetri – i fëmijërisë së Gonxhes, rrjedhin në dy drejtime të ndryshme dhe derdhen në dy dete, poashtu të ndryshme: Lumbardhi – në Adriatik, kurse Vardari – në Egje.

Familja Bojaxhiu është e shpërndarë në disa vende të botës. Është e sigurt se familja e saj rrjedh nga Prizreni; një pjesë jeton ende aty, një pjesë në Shkup. Dega shkon deri në Egjipt.

Gonxhja u lind në Shkup, më 27 gusht 1910, nga babai Kolë Bojaxhiu, një tregtar i madh e i ndershëm, patriot i flaktë, si dhe nga nëna Drane, një grua fisnike e bujare.

Njëri nga studiuesit e jetës dhe veprës së Nënë Terezës, Dom Lush Gjergji, duke iu referuar rrëfimeve të vëllait të Gonxhes, Lazrit, thotë se “shtëpia e Kolë Bojaxhiut ishte gjithmonë krahhapur, si për miqtë, ashtu edhe për të varfërit. Ajo ishte një Çerdhe politike, kulturore, ndërtimtare…”.

Dom Gjergji shpalos kujtimin e Nëne Terezës për të jatin e saj, Kolën.”Bija ime, mos e le asnjë kafshatë buke pa e ndarë me të tjerët…”.

Lorenc Antoni, tashmë i ndjerë, një kompozitor i njohur nga Prizreni, bashkëkohanik dhe farefis me Nënë Terezën, thoshte se më 20 gusht 1928, duke u kthyer nga Kisha Katolike Shqiptare e Letnicës së Vitisë së Kosovës, Gonxhja i kishte thënë në besë: “Kam vendosur para Zojës së Letnicës të shkoj në misione dhe t’i kushtohem tërësisht Zotit për shëlbimin e shpirtërave…”

Që nga viti 1948 Nënë Tereza jeton në Kalkutë të Indisë, midis njerëzve të uritur.

Ajo, edhe pse mban mbi supe 85 vjet, ngrihet lehtësisht. Flet kulluar “Edhe pse po i mbushi 85 vjet, ndjehem mirë, sepse të gjithë luten për mua”, na thotë ajo në anglishte.

“Presidenti (Berisha) më ka ftuar të shkoj të jetoj në Shqipëri”. “Nëse dikush dëshiron të të vizitojë apo të bisedojë me Ty, le të vijë në Shqipëri”, më tha ai, – shton Nënë Tereza, duke qeshur. “Ndoshta do ta dëgjoj sugjerimin e Presidentit”.

Nënë Tereza e kishte nënën, vëllain Lazër dhe një motër në Shqipëri. Regjimi komunist i Tiranës nuk e lejoi ta vizitonte as varrin e së ëmës, as varrin e së motrës, deri në gusht të vitit 1988. Ky akt do t’i ketë shkaktuar dhimbje Nënë Terezës, por jo edhe zhgënjim. Dhimbjet e bëjnë njeriun të fortë, por akoma më të fortë janë ata që kaliten me vuajtje e dhimbje në fëmijëri.

Babain e Gonxhe Bojaxhiut, Kolën e kishin helmuar serbët në Beograd, në vjeshtë të vitit 1918, pas një mbledhjeje të rëndësishme të Parlamentit, ku ishte diskutuar për Çështje shqiptare. Kola ishte përfshirë në debat, duke mbrojtur të drejtat e shqiptarëve si deputet i Shkupit.

Vdekja e Kolës kishte shkaktuar dhimbje të madhe në familjen e tij, por edhe në mesin e shqiptarëve të këtij qyteti. Ishin pikëlluar veÇanërisht varfanjakët e shumtë të qytetit, të cilët i kishte mbajtur gjallë ai. Kola u varros me nderime të mëdha nga bashkëqytetarët e tij, në varrezat katolike në Shkup. Pas tërmetit fatal që goditi Shkupin, në vitin 1963, eshtrat e Kolë Bojaxhiut u zhvarrosën, bashkë me eshtrat e shqiptarëve të tjerë dhe u rivarrosen në periferi të qytetit të Shkupit.

Vitet e fundit Nënë Tereza ka qenë shumë herë në Shqipëri. Herën e fundit ishte më 25 prill 1993, ku bashkë me Papa Gjon Palin mori pjesë në ceremoninë madheshtore të inaugurimit të Katedrales së Madhe në Shkodër.

***

Është koha ta lëmë të qetë Nënë Terezën. “Rrnofsh sa malet!”, i thotë kolegu im, Isufi. “Ju kujtohet kjo uratë shqip?”, shton ai. “Ma përsërit ngadalë!”, thotë Ajo. “O, po, po!”, përsërit duke buzëqeshur. “Na rrnofsh sa malet”, – i themi edhe ne. “Edhe Ju”, thotë Ajo.

Nënë Tereza na përcjell deri te dera. I përqafon fëmijët, i ledhaton. Na uron rrugë të mbarë.

***

Pas ndarjes, nuk mund te mos meditosh për takimin. Si është e mundur që një komb i vogël, si ne shqiptarët, – bukur i pafat gjatë historisë, – t’i jepë botës figura kaq të mëdha, si Nënë Tereza. Nobelistja e Paqes, tashmë është, jo vetëm e shqiptarëve, por edhe e gjithë njerëzimit. Më 557 shtëpitë e saj në 126 vende të botës, Misionet e saj ndihmojnë qinda mijëra fëmijë e pleq, të vuajtur e të uritur, njerëz të sëmurë e të pastrehë. Nënë Tereza ka në Shqipëri tetë Shtëpi Bamirësie. Në Kosovë i ka dy Shtëpi të tilla.

“Në Kalkutë i kemi marrë nga rruga të gjithë njerëzit e uritur dhe të sëmurë, i kemi strehuar dhe nuk i kemi lënë të vdesin në rrugë”, reprodukoj në mendjë fjalët e sapothëna të Nënë Terezës në zyrën e Motrave Misionare në Bronx.

Në redaksinë e gazetës, nxjerr nga rafti një libër me kujtime të Nënë Terezës, të Dom Lush Gjergjit.

“Kemi qenë një familje e lumtur, plot hare e dashuri … Edhepse kam vijuar shkollën laike, së pari familja ime, e më vonë “Famullia e Zemrës së Krishtit”, më kanë dhënë një edukim të shëndoshë dhe të thellë fetar”, shkruan Dom Gjergji, t’i ketë thënë Nënë Tereza.

Ndërkaq, vëllau, Lazri e kujton të motrën: “Ishte vajzë normale, ndoshta pak e mbyllur… Qysh nga vitet e para të shkollës fillore hetohej talenti dhe shkathtësia e saj për mësim. Ishte nxënësja më e mirë në klasë, gjithnjë e gatshme për t’i ndihmuar të tjerët…”

Teksa filloj t’i shkruaj këto rradhë, më shfaqen para syve gishtërinjtë e këmbëve të Nënë Terezës, që dukeshin paksa të ndrydhur në sandalet e saj të grisura… Pastaj, gishtërinjtë magjikë të duarve që preknin faqet e skuqura të fëmijëve mysafirë, të këtyre vogëlushëve që u bënë sebep për këtë takim të paharrueshëm.

“Prej nga je Ti, vogëlush?”. “Nga Shqipëria”. “Po ti?”. “Nga Kosova”. “Zoti Ju bekoftë!”.

Ajo lutet për liri e paqe midis njerëzve. Atë do ta ketë bekuar Zoti, qëkur u lëshua në krahët e Tij. Ndaj, Ajo lutet edhe për të tjerët që t’i bekojë e t’i pranojë në Mbretërinë e Paqes së Përhershme.

“Nuk është popull i vogël ai që ka dhënë një Nënë kaq të Madhe”, ka thënë për Nënë Tërëzën kardinali i Kishës Katolike të Hungarisë, Paskal.

Ky reportazh eshte botuar ne gazeten shqiptare-amerikane “Illyria” nr. 411 (29 qershor – 1 korrik 1995) ne New York. Eshte ribotuar po ne kete gazete me 28 Nentor 20012.

NEW YORK, 28 qershor 1995