*Kundër-demonstrata në pjesën tjetër të lumit Elbe, që e ndanë Drezdenin, kishte tubuar rreth 10 mijë vetë./
*Ne Foto:Protesta kundër migrantëve e myslimanëve/
Policia e Çekisë thotë se një grup prej afro 20 sulmuesve të panjohur të shtunën ia kanë vënë zjarrin një qendre që i ndihmon refugjatët në kryeqytetin Pragë, vetëm disa orë pasi mijëra njerëz kanë protestuar kundër myslimanëve dhe imigrimit.
Sulmuesit e shkatërruan qendrën Klinika, që dikur ishte kapacitet mjekësor në lagjen Zhizhkov në Pragë, dhe kanë hedhur koktej molotovi. Kjo qendër organizon mbledhjen e ndihmave në rroba për refugjatët.
Autoritetet thanë se së paku një person është lënduar nga sulmi.
Aktivistët që punojnë në këtë qendër thanë se sulmuesit ishin neo-nazistë.
Protesta kundër myslimanëve, e organizuar para Presidencës së Çekisë, ishte njëra nga shumë demonstratat e mbajtura të shtunën në gjithë Evropën, nga grupi PEGIDA , që është shkurtesë e lëvizjes Patriotët evropianë kundër islamizimit të perëndimit.
Ky grup është shumë tërheqës për personat me ndjenja të forta të së djathtës ekstreme dhe kundër imigrantëve, prej vitit 2014, kur ishte formuar në Drezden të Gjermanisë.
Në disa qytete të tjera evropiane, po ashtu, ka pasur tubime protestuese të lëvizjes PEGIDA.
Në Drezden, afro 8 mijë mbështetës të saj janë ballafaquar me mijëra demonstrues kundër kësaj lëvizjeje, por prania e madhe e policisë i ka mbajtur të ndara këto dy grupe.
Pjesëtari i PEGIDA-s , Siegfried Daebritz, në tubimin e Drezdenit tha se “ne duhet të kemi sukses në mbrojtjen dhe kontrollin e kufijve të jashtëm të Evropës, e po ashtu, edhe kufijtë e brendshëm”.
Organizatorët e protestës së lëvizjes PEGIDA thanë se kishin pritur pjesëmarrjen e së paku 15 mijë njerëzve në tubimin e tyre në Drezden.
Kundër-demonstrata në pjesën tjetër të lumit Elbe, që e ndanë Drezdenin, kishte tubuar rreth 10 mijë vetë.
Në demonstratat kundër myslimanëve dhe kundër imigrimit, në qytetet Varshavë, Amsterdam, Birmingem, pastaj në qytetet në Francë, Letoni dhe Danimarkë, PEGIDA dështoi mbledhjen e numrit më të madh të njerëzve. Janë parë vetëm disa qindra vetë.
Në Amsterdam, afro 200 mbështetës të lëvizjes PEGIDA, që ishin përpjekur ta mbajnë protestën e parë në një shesh afër ndërtesës së administratës lokale, janë përleshur me policinë.
Dhuna shpërtheu kur autoritetet e mbyllën këtë hapësirë pak para fillimit të protestës, për shkak të asaj që nga ekspertët për eksplodime është përshkruar si “pako e dyshuar”.
Por, në qytetin kufitar francez, Kale, policia përdori gaz lotsjellës dhe u përlesh me turmën e dhunshme prej afro 150 njerëzve, që demonstronin kundër migrantëve. Këta protestues brohoritnin diçka sikur “ne nuk guxojmë të lejojmë vdekjen e qytetit Kale”.
Disa demonstrues të krahut të djathtë ekstrem janë arrestuar nga autoritetet në Kale.
Këta protestues e kishin injoruar vendimin e autoriteteve lokale për ndalesën e tubimeve të tilla.
Qyteti kufitar francez, Kale, është bërë pikë kryesore e krizës së migrantëve në Evropë, për shkak se mijëra imigrantë janë tubuar atje dhe jetojnë në kampe pa kushte elementare, derisa presin rastin që të kalojnë në Britani nëpërmjet hekurudhës nënujore.
Përgatiti: Fatmir Bujupi
KARTOLINA
NGA SOTIR ATHANASI/
(tregim u jetuar)
Motrën time gjithmonë e kishte ndihmuar rastësia se, që në lindje dhe vijueshmërisht, ajo do të ndodhej përherë në vëmëndjen e të tjerëve. Këtyre sikur iu diktohej me forcën e një autoriteti jashtëvullnetor të rre-thanave që, jo vetëm t’a përfillnin, por edhe të përkujdeseshin për ‘të.
Kur lindi ime motër, unë kisha mbushur pesë vjeç. Babai, do të na për-shkruante me ngjyra tejet të ndezura dhe po kaq të ndritur një ndodhi teksa po festonim dhjetë vjetorin e ditëlindjes sime. Do të kalonte edhe një dekadë që t’a kuptoja të patreguarën dhe mbase, të hamendësuarën që kishte të bënte me acarimin por edhe zbutjen e Luftës së Klasave. Se duhej që qe kjo e dyta që, e kishte ndrequr disi e rivendosur në një farë mënyre, kinse mekanizmin e harmonisë midis njerëzve. Dhe im atë, i qe përfshirë e pse jo, përshtatur hijshëm asaj, gjithashtu.
Shkurt, vajti në maternitetin e vetëm të Tiranës në ato vite dhe kishte në dorë, përveç një buqete me lule edhe një kartolinë. ( E nënvizova miqt e mi, se kartolina për atë kohë ishte tepër e rrallë, për të mos thënë si një (stoli krejt e panevojshme ). Por, im atë mendonte ndryshe:
Kartolina do të vihej në komedinën e mamasë sime – lehonë dhe që duhej, patjetër të zëvëndësonte dorën përkëdhelëse të tim eti. Ose, të paktën të përcillte një mesazh dashurie.
Kartolina ishte e thjeshtë:
Një pendë pranë një shishe – boje që, gjithsesi e shprehte, veçantinë e dërguesit dhe sidomos gëzimin e tij të jashtzakonshëm. Në ‘të, jo pa frymëzim, im atë do të shkruante. Çfarë? Le t’a lexoj -më atë.
“E dashur, të na rrojë vajza!
Vallë, a do të krenohet vëllai me bukurinë e vogëlushes që sapo ka ardhur në jetë? Unë shpresoj se po. Se ajo, patjetër që do të të ngjajë ty.
Të lutem puthe, por me kujdes.
I yti për jetë…
(Dhe, në vënd të emrit të tij, ai kishte shkruar me gërma të mëdha:)
FATMADHI )
Ajo ditë do të qe e mbushur me peripeci.
‘Aventura’ do të niste që te ajo portë me shufra hekuri, kur një infermjere tiranase, me veshje të bardhë dhe thuajse tejet të ngrirë, kur pa tim atë me orkide në dorë dhe kartolinën sipër saj, u zbardh nga befasia dhe i ndritën sytë:
– Ej! Me lule vëllai jonë !?!
Dhe pa pritur përgjigjen e tij, shtoi:
– Më pëlqen pa masë. T’a dish. Boll ma me kavanoza reçeli që sillen për me fo barkun. Për kësi lulesh i bi të hollët shpirtit. Të lumtë, vllajo!
– Faleminderit!
– Çfarë ka pjellë, gruaja juaj?
– Nuk ka pjellur. Ka lindur, moj fisnike e palodhur që, shpie lart ngarkesën më të rëndë: dashurinë njerzore. Dhe zbret poshtë shportën më të bukur spërkatur me buzëqeshjen tuaj trëndafil. . .
Pason një heshtje tejet këndellëse. Nga ato që jo rrallë na vënë në një pozicion të tillë ku, vrasja e ndërgjegjes vjen kaq natyrshëm, kaq butë, sa njerëzorja kthehet në qiellore.
Afrohen edhe të tjerë.
Infermjerja ndodhet ende në atë proçes ku vëndin e zë përshtatja me një bashkëbisedues pak të çuditshëm. Aspak i vështirë për t’u kuptuar. Dhe po kaq i lehtë për të pranuar ballasi… rrëshqitjen e…, gjuhës.
– Më fal, o burrë! Por. . .
Im atë që s’e lë të vazhdojë ndërgjegjësimin. Edhe sepse qe I panevojshëm tashmë.
– Ty të ka falur bujaria jote.
Tek ajo kishte triumfuar më e mira e saj. U çel si trëndafil. Buzëqeshi:
– Dhe çfarë ka lindur bashkëshortja juaj?
– Vajzë!
– Vajzë?!?
– Po.
– Dy çudina brënda ditës së sotme, – tha ajo.
Ende nuk po kuptonte që edhe për veten e saj, përpara tim eti, përbënte, të paktën, një çudi më vete. Por i ra shkurt, se e ndjente që i duhej me patjetër një shkëputje. Mbase, për të…, medituar. A për t’u ftilluar.
– Dhoma dhe kati, a është shkru në rregull? – tha me një të folur instiktive dhe një rihutim të pazakontë.
– Po.
Dhe nuk duhej më shumë që infermjerja me ngjyrë të purpurt në fytyrë, të largohej me nxitimin e fluturës, por edhe në ‘misionin’ e pëllumbeshës së dikurshme të postës. Me ndryshimin e vetëm se nuk e kishte të lidhur në këmbë porosinë e dërguesit, por e mbante në dorë atë. (Domethënë kartolinën).
Dhe s’kishte aspak faj. E gjithë biseda me tim atë i ngjiste lojës sonë të fëmijërisë: ngriva-shkriva.
Veç kësai, Ishte më se llogjike që ajo t’a lexonte e para kartolinën. Prandaj me një gjallëri dukshëm harlisse, e mori atë nga buqeta (edhe sepse ajo përbënte një karton të palosur si libër dhe të grishtte për të. . ., “mëkatuar”) Sigurisht që e lexoi me një frymë. Ktheu kryet nga kangjellat, ku im atë ende qëndronte aty, paksa i tërhequr që t’u linte vënd edhe të tjerëve, kur dëgjoi atë të thotë me zë të lartë:
– Çudia e tretë!
Kaq tha dhe u ngjit për t’i shpënë mamasë sime: dashurinë, gëzimin dhe lumturinë e tim eti, për lindjen e sime motre.
Por, ai do t’a kuptonte vetëm pas disa ditësh se çdo të thoshte ajo fisnike tiranase me përcaktorin:
“Çudia e tretë ! ”
Qe çasti kur doli mamaja ime nga shtëpia e lindjes shumë e gëzuar.
Tejet e përfillur dhe nën vështrimin e kujdesin e gjithë personelit mjeko- sanitar.
Veç së tjerash, dhoma e saj qe bërë si vënd peligrinazhi.
Çkishte ndodhur?
Infermjerja tiranase lulet ia kishte shpënë mamasë në çast, sapo qe ngjit-ur në katin dhe posa qe futur në dhomën e saj. Por nuk kishte ndodhur kështu edhe me kartolinpn e cila mbërrijti të nesërmen në darkë.
Kartolinën e kishin marë për t’a lexuar së pari infermjeret e të gjitha pavio-neve në shenjë solidariteti. Pastaj zbriti poshtë te laboratorët e analizave. Natyrisht, jo për t’a zbërthyer e përimtuar mikrobiologjikisht. Dhe, as për ndonjë shqyrtim ideologjik. Thjesht për të shuar kureshtjen e atij mesazhi urimi.
Si kudo, edhe këtu, u respektua parimi i shkallëshkallëshmërisë.
Në krye iu dha sekretares së organizatës së partisë e cila punonte në lavanterinë e maternitetit. Ajo, sapo u njoh me ‘materialin’, tha:
– Më shpini te fëmija e kësaj nëne. Do t’ia çoj unë në orarin më të afërt të gjirit. Se ndjehem mjaft e kënaqur për të tillë bashkëshortë të emancipuar edukuar nga PARTIA. ( Se ajo nuk e dinte që im atë ishte i deklasuar) .
Kur shkuan te Drejtori i këtij Institucioni, që ishte njëherësh edhe një kirurg i zoti dhe me emër në fushën e tij, ai sapo kishte dalë nga një lindje vërtet e vështirë e po lante duart. Tekstin e mesazhit ia lexoi me ton radiofonik një infermjere që shkëlqente, veçanërisht, kur vinte orari i punës politike. E sidomos, leximi të veprave të shokut Enver. Doktori si buzëqeshi ëmbëlsisht, nga që i doli në shteg porosia e vazhdueshme e tij, tha:
– Këshillat e mia në mënyrë të përsëritur për rolin që luan te lehona veçanërisht, ana psikologjike, ju nuk duhet t’i merrni si . .si t’ua them. Si larje, a dizinfektim duarsh. Jo.. Dhe këtu ‘JOJA’ duhet të jetë me gërma të mëdha, si të themi: kapitale.
Ndryshe u shpreh Shefja e Financës. Për të kursimet në shpenzime, sidomos për materialet që siguroheshin te kapitalistët me volutë, përbënin alfën dhe omegën e gjërave. Ky tekst, vlen vërtet, se edhe fjalët janë mjaft, po deri në qindarkën e fundit, domethënë deri në gërmën e pasme, të shpenzuara me nikoqirllëk. Bravo autorit të tekstit! Domethënë bashkëshortit të vëmëndshëm të kësaj nëne, i cili si t’i kishte mbështjellë me një bandazh steril, ka dhënë esencën , jashtë ndikimeve mikroborgjeze. I lumtë!
Kështu, me këto përshtypje u kthye mamaja ime bashkë me babanë atë mbasdite të lumtur e me duar plot. Ata mbanin në duar motrën time të porsa lindur.
Por këto çaste të lumtura, përfshi edhe mua, që u bëra me një motër, do të prisheshin disi, sapo korjeri solli gazetën ‘Drita’. I vetmi organ ku ishte abonuar im atë. Ai e shfletoi nxitimthi atë dhe u thartua në fytyrë, kur lexoi njoftimin e pakëndshëm që një poeti i hiqej e drejta e botimit, vetëm e vetëm se në poezinë e tij, ai kishte përdorur si metaforë “Kullën Eifel”. Kaq duhej që të akuzohej për dekadentzëm. .
E vërteta është se ai kishte shkuar në një bazë blektorale dhe aty, i detyruar që të shkruante për një brigadjere, pasi s’kishte parë asgjë poetike, përveç qumështit, kish hedhur, pa e vrarë mëndjen këto vargje:
Dhe në qumësht, sërish brigada,
Me rezultate të larta, ajo del,
Se udhëhiqet nga e bëjshmja, kryelarta,
Me gjoksin si maja e Kullës Eifel.
Për të u tha se autori dekadent pse nuk e krahasoi gjoksin e mjelses me bajonetat të cilat i kemi të ngrijtura për armiqtë e brëndshëm e të jashtëm, të vëndit tonë, por me një objekt borgjez, ndërtuar me gjakun e klasës puntore, shfrytëzuar deri në palcë nga borgjezia. Prandajë le të përfundojë si ai tjetri i festivalit në tekstin e një kënge ku, thoshte se “nga buzët e saj, pikonte era limoni. Kur dihet se pikonte era barut.
Nuk e hodhën nga Kulla Eifel. Por i hoqën të drejtën e botimit për gjithë jetën. Llaf goje.
Pas kësaj, im atë i kërkoi time mëje kartolinën për t’a fshehur diku në morinë e librave. Arsyeja? Mund të dilte dikush dhe të thoshte:
Kush është shkruesi i sajë? Pse s’ka vënë emrin e vërtetë, por fshihet pas një pseudonimi FATMADHI? !?
Ishte koha e të tilla arsyetimeve dhe jo e KARTOLINAVE.
Athinë, 7 Shkurt,2016!
Në Gjakovë u mbajt tryezë shkencore kushtuar Aqif Blytës
Të shtunën (6 shkurt) në pallatin kulturës Asim Vokshi në Gjakovë është mbajtur tryezë shkencore me temën: Aqif Blyta dhe mbrojtja e Pazarit të Ri.
Ky aktivitet u organizua nga organizata “ Kosova për Sanxhakun” në bashkëpunim me shoqatën e intelektualëve “ Jakova” nga Gjakova. Aktiviteti poashtu u zhvillua edhe nën përkujdesjen e kryetares së komunës së Gjakovës, zonj. Mimoza Kusari- Lila.
Në tryezën shkencore pjesëmarrësit kanë paraqitur një kërkesë për presidenten e vendit,Atifete Jahjagën. Pjesëmarrësit kanë kërkuar që Aqif Blyta të nderohet me titullin Hero i Popullit.
Kërkesa është paraqitur me iniciativë të Ismet Azizit, kryetari i shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, organizatë kjo që njëherit u kujdes edhe për organizimin e kësaj tryeze. Azizi, duke folur në lidhje me veprimtarinë patriotike të Aqif Blytës, arsyetoi kërkesën drejtuar presidentes:
“Qëllimi kryesor i takimit të sotshëm është që pikërisht sot nga ky tubim këtu, nga qytetarët e Gjakovës të dërgohet një kërkesë për kryetaren e shtetit, zonjën Atifete Jahjaga, që Aqif Blytën ta nderoj me urdhrin Hero të Popullit. Ky do të ishte kulminacioni i këtij tubimi”, tha Azizi.
Me këtë rast drejtori për kulturë në Gjakovë, Meriton Ferizi, në emër të kryetares Kusari-Lila, për Aqif Blytën ndau mirënjohjen “Post Mortum”. Ferizi, pos tjerash, deklaroi:
“Në emër të komunës së Gjakovës, sot të ndajmë edhe mirënjohje “Post Mortum” për Aqif Blytën me motivacionin – për vlerat e tij patriotike në pengimin e shpërnguljes së popullsisë nga trojet e veta të krahinës së Sanxhakut, si dhe për mbrojtjen e popullit të kësaj krahine nga gjenocidi i armikut”.
Përfaqësuesit e familjes Blyta, falënderuan kryetaren Kusari-Lila, Drejtoratin për Kulturë, shoqatën e intelektualëve “ Jakova”, sidomos organizatën “ Kosova për Sanxhakun” e cila bëri shumë dhe hapi edhe një dritare për ta njohur jetën dhe veprën e Aqif Blytës.
Në këtë tryezë morën pjesë përfaqësues të institucioneve komunale dhe historianë të cilët vlerësuan lart kontributin dhe figurën patriotike të Aqif Blytës. Me kumtesa janë paraqitur: Ali Daci nga Rozhaja, Fazli Muriqi nga Rugova, Zahir Kastrati nga Polluzha , Admir Muratoviq nga Pazari i Ri, Alban Dobruna nga Gjakova, Ismet Azizi nga Gjilani dhe Masar Rizvanolli nga Gjakova. Ndërsa në pamundësi pjesmarrjeje, punimet e tyre i dërguan: Nexhmedin Spahiu, Mazllum Baraliu dhe Sulejman Aliqkoviq.
Në fund u zhvillua debat i hapur dhe i frytshëm me pjesëmarrës për figurën dhe veprimtarinë e Aqif Blytës. Vlen të theksohet se në kumtesën e tij Prof. Dr. Admir Muratoviq, i cili është drejtor i Institutit për Hulumtim të Krimeve ndaj popullatës së Sanxhakut, kryetar i Bashkësisë Kulturore të Sanxhakut dhe ligjërues në Universitetin Internacional të Novi Pazarit, pjesëmarrëseve ua bëri me dije se personaliteti i Aqif Blytës për Sanxhakun është sikurse ai i Adem Jasharit për Kosovën.
Organizatorët u zotuan se aktivitete të ngjashme për Sanxhakun do të organizohen edhe nëpër vendbanimet tjera.( E dergoi per Diellin:Ismet Hazizi)
SAFO – The poet of the overall times lyricism. The first woman…
The woman was the first…, it was not the word!/
By Yllka FILIPI/
The mystery of communication through poetry, the language of spirit, comes from the ancient mythical resonance to modern times to impart the uncontested idea according to which the origins of mankind knew how to decipher the shivering of the spiritual feelings through speech connotations. Poetic subjectivity often associated with triggering musical outbreaks and melodic harmonization challenge extraordinary lyrics bursts in songs devoted to love, life, mystery of death, departure of irretrievable time, nature, Gods, etc. throwing sparks of light to the ancient approaches.
Lyrics, like a solemn melody harmonization of human inner world, through the power of speech could decipher the tumults of the individual spiritual unfolding in this way the universe of feelings of the absence, pain, sorrow and tears. Not to show that man is not strong in front of the mystics existential destiny, but to express their magic through the extraordinary strength of the message, poetry.
Since in the times of the ancient Greece there existed the desire of communicating the stirred universe of feelings through the charm of the chosen word. The ancient echoes bring myths still alive that platted hymns to the rich spiritual world of human in the universalism of his feelings thus becoming a source of inspiration for modern poets of our time. SAFON, the poet from Mitilena / Lesbos (pre- Cent. VII-VI BC ; in the years 630 BC-), like no other female in poetic genesis of humanity, became the foundation myth of the lyrics in the European continent and beyond . She is the author of nine books of lyric poetry and an “epitalame” or wedding songs. She has sung to love like no one has done before, with a gruesome passion by being baptized as the Poet of Love.
The Tenth muse, named by Plato is located alongside to nine antique muses being precious antiques not only to her contemporaries, but by a whole army of generations until today. Although we possess only a few pieces of her creativity , they show great talent, strength and warmth of the chosen word, elegance, humanity and above all ,the spiritual turmoil in every- time cathartics over all the time leaping . The Spiritual Flickering inside the human beings is a layered substance of the universal concerns of the individual breaking the time limits.
The sintigmatic freezing’s, remain as a living proof according to which the antique matter owns the magic art of non- changing. It comes purified unchangeable even by the erosions or literary storms including modern and postmodern lyrical, which does not undo it. Often, even generations after more than two thousand years can heal the wounds of the spirit with the Blessed Water of the Safon verses. Her poetry is a prick built through figurative Elixirs with syllable meanings and unbridled imagination. There is melancholy in it, commodity, perhaps even grief of mourning. After all these things combine together surrounding the human spirit in general and in particular the female spirit.
Madam please remove my sorrows, deliriums / Do not leave me in the chest of sadness, do forsake/drop me…
(Please Madam remove my sorrows, deliriums )
Not only the poetic talent, but the overall culture (when the tyrannical overturned the aristocracy , she was forced to emigrate to Sicily, to return later in the island of her origin country), make the philosophical lyrics of Safo un comparable to any other. The feminine Delicacy is felt among the key lexemes: Madam … Please do not leave me … not forsake me … This plea comes as living, as well as a tragic up to co timing. Is there a human being, in any corner of the whole world who does not have in their solitary moments the desire for a magical force that could heal the spirit?
… the broken wings Swans, came around the dark and black earth, …
(Please Madam; deliver me from my sorrows, my deliriums)
Strong collision of images, sharp contrast, the Swans and white background of the dark, black ground … The Composite broken wings, co notates impossibility of flying to heaven and bring punishment to the killing ground around the earth. The Metaphorical epithets dark and black mark in the real configurations, the actual settings dramas of human life, as an inseparable part of it.
The Safo verse brakes ages, brings vivid aesthetic models, it makes the mystic transparent, and it raises robust communication systems. Decodifications of the lexemes are the same with sentimental diversity which brings life to the being.
The poetic I, refinement of the intimate feeling, is focused not only on erotic axes: for ex poetry with three lines: Night
O night everything gets bright dawn / You still turn it back …
Or poetry: The Spring, where the cult of nature is interlaced with the stirred spiritual lyrical:
All around an icy water/ it’s muttering from above/ …from the hush of leaves something sleepy, sweet
Here are disclosed sounds harmonization with the philosophical images , details of universal echoes around which revolves the troubled human world up to co-timing to, between harmony or the echo’s of lyrical meditation.
This is seen in structural organization of the verses, and especially the depth of antic poetic verb, as to show that the human being is just the same, destined to wallow in the magic vicious circle of love , for which SAFO sang with such passion. The first woman who dared to exalt and arise the most beautiful feeling in the axis around which the centuries and humanity Love, seen through the individual prism not as Eros, but as God.
Phonetic and aesthetic organization of the text, freedom of expression, alliterations, dreadful metaphors and symbolism often flat, internal syntactic organization, especially in the use of inversions, makes poetic thought to awaken the cosmic images. It feels like you are among gods of Olympus.
It is believed that love is the result of a mysterious quality with which two people attract each other, an event that happens without any effort. In reality, man’s loneliness and his sexual desires make it easy to fall in love and there is nothing mysterious, (…) man’s own power to love, produces love.1 – Erich Fromm said.
Safon loving hero, is in other spaces ,now not from earth so everything around deified: the sweet smile, magic articulation of the words, the heart is weight, losing the voice, loss of words, language that is expected, fire to wander in venous, blindness of sight, loss of hearing the voices around, shudders of the seventh, and then the idea that you are in another life, the place where imagination begins and the reality dies, a death-life that gives you life, makes you touch the heaven and fascinates by making you feel human .
Weight leads my heart your smile/ voice … not a shred of it coming to the brim; / my tongue is on hold / a thin venous fire crosses my veins/… thy eyes do not see … … /shudders even come seventh of myself/ like a blade of grass and just for a while it seems to me I’m vanishing … (Passion of love)
The moment of birth of love given to fine details and subtle lyrical notes which follow spiritual shivering to modern reception make over all times Safon ranges. They transcend centuries and shock the world. Find safe haven only to the eternal deity of love goddess Aphrodite *:
Thou eternal Deity, you purplethroned Aphrodite/ You nettedtrap daughter of God, save me, deliver me …
(Please remove my sorrows Madam, my deliriums )
Often, access to de-enigma verse of Safon, creates the atmosphere of an illusory cosmos, almost dreamlike from another world, the most beautiful and fascinating. Preference is noted and nettedtrap, purplethroned composites that connote the lexemes temptation and a trap. Architectures compressed poetic style not only expresses philosophy of eternity of love, which is able to change the metaphors being, but also the existential meaning of life to fill the world with divine light and color. An old Latin phrase means: Non dubĭto, ouin with Ames, amavěris, amatūrus sis. (No doubt you love me, you loved me , you will love me.) There is an echo of eternity here, as SAFON calls: the eternal Deity.
Safi stylistic procedures, the arrays have become the cliché Passion of love, something akin to fire, or the biblical apocalypse that does not ravage the universe, but melt the two into a single entity, in eternity. The troubled poetic soul seeking salvation only from love and this is proved by the use of verbal metaphors: Save me, deliver me.
Spiritual glimmers outline simple verses in appearance, but often laden with artistic hue to open a microcosm denotation (only two beings: He and She) who feel the macro-Deity (God-a), lovers who do not fear death: When a little above the poet says: “It seems to me I’m vanishing “, she makes no signs of fear or dread, nor is she shy, but happy by spiritual excitement that feels internally. She simply states that the happiness of the soul is like death, those of other kinds: deaths from love.
___________________________________________________________________________________
1Fromm, Erich ,Man for Himself, Tracing the psychology of ethics, Phoenix, Tirana, 2003, pg.101
* According to mythology Venus was the Goddess of love, beauty and pollination. According to Homer was the daughter of Zeus and Dion. According to a popular legend, which we find in Hesiod, she emerged from the sea foam, holds title to the Venus anadiomena (emerging from the sea). To the Greeks it was heavenly Goddess of love.
BIBLIOGRAPHY:
CARRIER, Roland, Elements of Semiology, London, 1967
ELLMANN, Mary, Thinking About Women, New York, 1968
ISERE, Wolfgang, The Act of Reading, London, 1978
COFFMAN, Sarah, l’enigma de la femme: la femme dans les texts de Freud, Paris, 1980
KRISTEVA, Julia, “Women’s Time” Signs 7:1, 13-35
LEVIS, S, R., 1977. Linguistic Structures in Poetry. The Hague, 1977
LUKACS, Georg, Soul and Form, London, 1974
MORRIS, C.W., 1938. Foundations of the Theory of Signs, Chicago, 1938; “Esthetics and the theory of sign,” 1939
RICHARDS, I.A, Science and Poetry, London, 1926
SHOUALTER, Elaine, Towards a feminist poetics’ in Jacobus, Mary (ed.), Women Writing and Writing About Women, London, 1979
Hashim Thaçi – president, si bumerang për Isa Mustafën – kryeministër
Nga Enver Bytyçi/
Kosova tashmë ka hyrë në muajin e votimit për kreun e shtetit, presidentin e Republikës. Marrëveshja PDK-LDK, e cila i mundësoi zotit Mustafa të bëhet kryeministër, i jep kreut të PDK-së, Hashim Thaçi, të drejtën dhe mundësinë për t’u zgjedhur si president i Kosovës. Ajo që kishte ndodhur në vitin 2001, kur Ibrahim Rugova i dha PDK-së postin e kryeministrit dhe për vete mbajti atë të presidentit, po ndodh këtë vit, kur Hashim Thaçi i dha LDK-së kryeministrin në këmbim të postit presidencial. Deri këtu duket se kemi të bëjmë me përsëritjen e një skeme të pranuar para 15 vitesh në Prishtinë, por në të vërtetë gjërat nuk janë të njëjta, situata është krejt ndryshe, aktorët janë gjithashtu të ndryshëm dhe rezultatet e votimit të partive politike nuk janë gjithashtu ato që ishin më 2001 ose më 2004-ën.
Kriteri themelor për t’u zgjedhur kryetar shteti është shkalla sa më e ulët e kontestimit. Ibrahim Rugova ishte dhe mbetet politikani më i kontestuar nga pikëpamja e intensitetit dhe rreptësisë, por më pak i kontestuar nga ana ekstensive. Kjo sepse përkrahja e qytetarëve për Ibrahim Rugovën ishte së paku dy herë më e madhe sesa për Hashim Thaçin, ndërsa goditja që i jepnin grupet maksiste e majtise me frymëzim enverist ishte e tipit stalinist e leninist, në thelb intensive, permanente, e papërmbajtur, e pamëshirshme, me shpifje, trillime dhe sajesa të shumta. Nga ana tjetër Ibrahim Rugova kishte krijuar një traditë presidenciale në qeverisjen e tij paralele me pushtetin e dhunshëm serb në Kosovë e për këtë arësye këmbngulja e tij për ta mbajtur atë post pas çlirimit të Kosovës ishte e motivuar, pasi ai kishte gjithashtu përvojë në drejtimin e shtetit si president i Kosovës. Kurse Hashim Thaçi ka lakmuar gjithnjë postin e kreut të ekzekutivit dhe si natyrë nuk përshtatet në asnjë pikëpamje me kolltukun e presidentit.
Aso kohe Kosova ishte protektorat ndërkombëtar dhe presidenti kishte rol vendimtar në politikën e jashtme e diplomacinë e vendit, gjë për të cilën Ibrahim Rugova ishte i shartuar dhe unik në të gjithë hapësirën shqiptare në Ballkan. Në vitin 2016 presidenti edhe në këtë fushë është violinë e dytë pas violinës së qeverisë. Ibrahim Rugova kishte integritet moral dhe politik të pakrahasueshëm me asnjë politikan tjetër shqiptar për të qenë presidenti i Kosovës, ndërkohë që zoti Thaçi është më integritet të cënuar, edhe nëse akuzat kundër tij të fiksuara në rezoluta të institucioneve ndërkombëtare të jenë të pavërteta. Nuk besoj në akuzat e ngritura kundër ish-lederit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, sepse kam bindjen se këto akuza janë pjesë e politikës dhe diplomacisë propagandistike të Serbisë. Megjithatë do të ishte në integritetin e zotit Thaçi që derisa të marrë pafajësinë juridike të mos lakmojë postin e presidentit të vendit. Në fund të fundit ai ka kohë për ta mbërritur këtë post.
Ndërkaq brenda vendit integriteti i zotit Thaçi është i cënuar dhe për shkak të mbështetjes që ai u ka dhënë politikanëve të inkriminuar, siç është rasti i fundit o kryetarit të Komunës së Klinës ose të disa kryetarëve të tjerë komunash. Pra, zoti Thaçi është shumë më tepër partiak e klanor sesa ishte Ibrahim Rugova e për pasojë shumë më tepër përjashtues, sesa ai. Kjo e bën të pamundur nga pikëpamja morale zgjedhjen e tij si kryetar i shtetit. Të jesh kryetar shteti do të thotë të jesh simbol i unitetit kombëtar, aspak klanor, aspak oligark, aspak partiak. Fatkeqësisht në trojet shqiptare gjen shumë pak liderë të formatit përbashkues.
Nisur nga të gjitha këto sa thamë më lart, duhet shkuar drejt përfundimit se Kosovës i duhet një president mbipartiak, konsensual dhe përfaqësues i interesave të të shumicës dërmuese të popullsisë në Kosovë. Një figurë përbashkuese është e do të ishte edhe një figurë me integritet. Presidentja aktuale, zonja Atifete Jahjaga, ka shfaqur ndonjë dobësi formale në postin që mban për shkak të mungesës së eksperiencës në politikë e në detyra shtetërore, por ajo në të shumtën e rasteve është pranuar si unifikuese e unitetit kombëtar në Kosovë dhe mu për këtë arësye asaj mund e ndoshta duhet t’i jepet një mundësi e një mandati të dytë, gjë që ia lejon gjithashtu kushtetuta e vendit. Ndoshta mund të gjendet dhe ndonjë figurë tjetër që mund të luajë një rol të caktuar në unifikimin e faktorit politik dhe përfaqësimin e unitetit kombëtar si kryetar shteti. Por ky nuk mund të jetë zoti Thaçi, së paku për begraundin e derisotëm, aq më pak intelektualë të tipit Rexhep Qosja, të cilët kur u mbarojnë kundërshtarët fillojnë e grinden me veten e tyre.
Por megjithatë marrëveshja midis zotit Mustafa dhe zotit Thaçi është nënshkruar dhe në të qëndron e zezë në të bardhë se Lidhja Demokratike e Kosovës e mbështet zgjedhjen e kryetarit të Partisë Demokratike të Kosovës në postin e Presidentit të republikës. De facto Isa Mustafa është zgjedhur të nënshkruajë marrëveshjen me zotin Thaçi për shkak të mungesës së integritetit moral e politik të tij në politikën kosovare. Nënshkrimi i asaj marrëveshjeje duket se ka për qëllim thjesht arritjen e qëllimit për t’u bërë kryeministër i Kosovës nga ana e zotit Mustafa, gjë të cilën e vërejnë me kthjelltësi një numër i madh deputetësh e funksionarësh të partisë së tij. Nga pikëpamja doktrinare zoti Mustafa me këtë marrëveshje ka dëshmuar se filozofinë e Rugovës, në emër të të cilit ai thirret, e ka kthyer me kokë poshtë. Kjo sepse asgjë parimore nuk gjen në ujdinë e sotme, sipas së cilës ”Unë të jap kryeministrin, ti më jep presidentin”!!!
Por marrëveshja është legale pavarësisht motivit të nënshkrimit të saj, pasiqë të dy grupet parlamentare në koalicionin qeverisës deri tani e kanë mbështetur atë marrëveshje në tërësinë e saj. Marrëvëshja legjitimon zgjedhjen e zotit Thaçi nga pikëpamja formale në postin e kreut të shtetit të Kosovës. Megjithatë deputetët dhe anëtarësia e Lidhjes Demokratike të Kosovës nuk janë të obliguar ta mbështesin këtë proces. Shenjat janë dhënë gjithandej në degët e nëndegët e LDK-së, se ato nuk duan që kreu i PDK-së të jetë presidenti i Republikës. Ato i kanë bërë thirrje zotit Mustafa që të heqë dorë nga përpjekja e tij për plotësimin e marrëveshjes në fjalë. Megjithatë nuk duket se kreu i LDK-së do t’i bindet zërit të anëtarëve të partisë së tij. Por këto qëndrime të bazës së LDK-së do të shtojnë numrin e deputetëve të kësaj partie, të cilët do të kundërshtojnë vullnetin e kryetarit të tyre. Kjo do të thotë një çarje e re në LDK, sepse pas kësaj do të kemi një lëvizje për largimin e zotit Mustafa. Lëvizja në fjalë nuk do ta kursejë kreun aktual të LDK-së, sepse shihet qartë se politikat e tij kanë më shumë axhendë personale, sesa axhendë në dobi të Lidhjes Demokratike e të vetë Kosovës. Ajo do të jetë e pakompromis deri në largimin e kreut të partisë.
Unë mendoj se zoti Thaçi, pavarësisht këmbnguljes së tij dhe të partnerit në qeverisje, nuk do të mundë të bëht president i Republikës së Kosovës, nëse opozita nuk do të bëjë ndonjë kompromis për t’ia dhënë atij votën. Ai nuk do ta marrë këtë post për shumë arësye:
E para, se nëse zpti Thaçi bëhet president, kjo do të shfrytëzohet nga forcat kundërqeveriatare dhe kundër zotit Mustafa të opozitës për t’u hedh në veprime reaguese më të ashpra sesa ato që kemi parë muajt e shkuar. Shkurt kjo zgjedhje do krijojë mundësinë e destabilizimit të Kosovës dhe për këtë as vetë zoti Thaçi nuk është e nuk duhet të jetë i interesuar.
Së dyti, zoti Isa Mustafa në rastin e zgjedhjes së zotit Thaçi nuk do të mbijetonte si kryetar i Lidhjes Demokratike të Kosovës. Anëtarët e kësaj partie do të rebelohen dhe në këtë mënyrë atij do t’i hiqet dhe posti i kryeministrit. Nëse pranojmë se zoti Mustafa ia dha zotit Thaçi fjalën për t’u zgjedhur president për shkak të ambicjes së tij për të qenë kryeministër, atëherë shkojmë te formula se kjo nuk e ndihëmon zotin Mustafa, përkundrazi e nxjerr atë jashtë institucioneve të shtetit e radhëve të Lidhjes Demokratike të Kosovës. Këtë dilemë e sheh dhe e vuan kryeministri aktual i Kosovës. Tashmë ai përpjekjen e tij për ta zgjedhur Thaçin president të vendit e sheh si kurth e bumerang kundër vetes.
Së treti, komuniteti ndërkombëtar, miqtë e Kosovës, sidomos në kushtet aktuale të konfliktit politik, kanë interes të veçantë në gjetjen e një figure konsensuale dhe me integritet moral e politik të pakontestuar për ta vënë në krye të shtetit. Nëse nuk gjendet dikush tjetër i konfirmuar në këto cilësi, atëherë komuniteti ndërkombëtar ka interes të theksuar që zonja Atifete Jahjaga të mbetet edhe në mëndatin e dytë në detyrën e lartë të kryetares së Shtetit të Kosovës. E vërteta është së prezenca e saj si presidente e ka ndihëmuar Kosovën në përmirësimin e imazhit të vendit, edhe pse makinacionet politike të Thaçit, Mustafës, Kurtit e të tjerëve e kanë sjellë Kosovën në ditën më të keqe të saj pas pavarësisë sa i përket performancës së saj para partnerëve ndërkombëtarë.