NGA FRANK SHKRELI/
Të hënën mbrëma, Sekretari Amerikan i Shtetit, John Kerry arrijti në Paris për t’i shfaqur popullit francez solidaritetin e Shteteve të Bashkuara pas sulmeve terroriste në Paris. Ai arrijti kryeqytetin francez nën masa të forta sigurie, për të shprehur ngushëllimet e rastit për viktimat e terrorit, për të theksuar mbështetjen e fortë të Shteteve të Bashkuara për Francën në këtë moment të vështirë, për të nënvijuar marrëdhënjet e forta që historikisht kanë ekzistuar midis dy vendeve dhe njëkohsisht për të venë në dukje vendosmërinë e përbashkët të Washingtonit dhe Parisit për të luftuar terrorizmin.
Me të arritur në kryeqytetin francez, ai shkoi në ambasadën amerikane në Paris të hënën mbrëma, ku mbajti një fjalim duke e cilësuar Francën si “Mikën më të vjetër dhe aleatën e parë të Amerikës.” Ai shtoi se ky fakt vërtetohet më së miri në periudhat më të errëta dhe më të vështira të historisë së marrëdhënjeve miqësore midis dy vendeve, duke thënë se, “Kjo ishte e vërtetë kur Laffayette kaloi Atlantikun 238 vjetë më parë për të ndihmuar Amerikanët që të realizonin lirinë e tyre. Kjo ishte e vërtetë në vitin 1917, kur ushtria e gjeneralit amerikan Pershing zbarkoi në Francë pë t’iu bashkuar frontit të aleatëve. Kjo ishte e vërtetë gjatë Luftës së Dytë Botërore kur Amerika bashkoi forcat e saja me luftëtarët guximtarë e trima të rezistencës franceze për të kundërshtuar dhe për të mundur njërën prej ideologjive më të këqia që kishte parë ndonjëherë bota.”
Kjo miqësi dhe aleancë midis dy vendeve tona sigurisht që u vërtetua edhe 14 vjetë më parë, shtoi kryediplomati amerikan John Kerry, pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit, në New York, në Pensilvani dhe në Washington. Duke kujtuar reagimin francez ndaj sulmeve terroriste të 11 shtatorit, ai përmendi kryeartikullin në faqen e parë të gazetës së njohur franceze Le Monde në atë kohë, që pasqyronte atëherë ndjenjat e popullit francez në solidaritet me Shtetet e Bashkuara se, (“Nous sommes tous Americains”) ,”Ne të gjithë jemi Amerikanë”.
Zyrtari i lartë amerikan nënvijoi se, “Ai ishte momenti që vuri në dukje qartë se miqësia shekullore midis dy vendeve tona kishte arritur një nivel më të lartë se thjeshtë një nivel miqësie: Shtetet e Bashkuara dhe Franca nuk ishin thjeshtë vende mike. Ne jemi një familje”, deklaroi John Kerry në Paris.
Kryediplomati amerikan vazhdoi fjalimin e tij duke thënë se, sot mbarë bota i bashkohet familjes tonë në pikëllimin që ndjejmë nga këto akte terroriste. “Terroristët i kanë deklaruar luftë mbarë qytetërimit. Ata vrasin grupin etnik Jeziditët vetëm se janë Jeziditë. Ata vrasin të Krishterët vetëm se janë të Krishterë. Ata vrasin Shiat vetëm se janë Shia, e ashtu me radhë”, theksoi Kerry. “Terroristët përdhunojnë, torturojnë e plaçkisin dhe këto ata i quajnë vullnet i Zotit. Ndërkohë që ai i cilësoi terrroristët si, “egërsira psikopate të rrezikshme, të cilët nuk kanë asgjë të përbashkët me qytetërimin”.
Barbarizmi që shkaktoi dhunën, terrorin dhe vrasjen e pakuptimtë të 132 vetëve dhe plagosjen e qindra të tjerëve në Paris – përfshirë edhe katër amerikanëve – nuk është vetëm një sulm kundër Francës, u shpreh Zoti Kerry, por kur të merren parasyshë sulmet e tyre të fundit në Liban, në Irak, në Egjipt, në Turqi, dhe gjetiu, atëherë këto sulme përbëjnë një goditje kundër arsyes dhe objektivave tona të përbashkëta, me fjalë të tjera shtoi ai, ky është një sulm kundër vet qytetërimit. Duke shprehur keqardhjen e tij të thellë për humbje jete në sulmet teroriste në kryeqytetin francez, ai tha se ata që u vranë në Paris nga terrorizmi nuk mund t’i ngjallim, por duhet të bëjmë atë që mundemi — dhe kjo fillon nga një ndjenë e thellë solidariteti në radhët e njerzve të mirë dhe të ndershëm kudo, “duke u angazhuar se nuk do të frikësohemi kurrë nga terroristët dhe duke premtuar se nuk do të lejojmë që këta vrasës të realizojnë objektivat e tyre të turpshme”, tha në fjalimin e tij në ambasadën amerikane në Paris kryediplomati amerikan. Në këtë moment të vështirë për popullin francez, ai u shpreh duke u premtuar francezve se, “Motërat dhe vëllëzërit tuaj amerikanë do jenë pranë jush, ashtu siç kanë qëndruar historikisht pranëjush dhe me ju”, duke shtuar se “Sonte ne të gjithë jemi parisianë.”
Ndërkohë që Presidenti i Francës, Francois Hollande i quajti sulmet në Paris si “një akt lufte” dhe përcaktoi Shtetin Islamik si përgjegjës për to, këtu në Shtetet e Bashkuara ka patur thirrje ditët e fundit që, si rrjedhim, Washingtoni të bëjë diçka më shumë se shprehje solidariteti. Të djelën që kaloi në një program të rrjetit të televizionit amerikan, ABC, njëri prej kandidatëve republikanë për president, Senatori i shtetit Florida, Marco Rubio tha se sulmet terroriste në Paris nevojitin një përgjigjetë fortë nga organizata NATO.
Ai pasqyroi deklaratën e presidentit francez se sulmet ishin një “akt lufte”, duke u shprehur se sulmet terroriste në kryeqytetin francez ishin në fakt të tilla dhe i cilësoi si, “Sulme kundër njërit prej aleatëve tonë në NATO, dhe si përfundim, shtoi ai, duhet të vihet në veprim artikulli 5 i marrveshjes së NATOs për të formuar një koalicion me qëllim që së bashku të përballohet kjo sfidë”.
Artikulli 5 i marrveshjes NATOs përcakton që një sulm kundër njërit prej anëtarve të saj është një sulm kundër të gjithëve. Ndërkohë, që një kandidat tjetër republikan për president, ish-governatori Jeb Bush tha të djelën se nëqoftse Franca, një prej aleatëve tonë më të vjetër, më të fortë dhe më besnikë në të gjithë historinë tonë, dëshiron invokimin e artikullit 5 të marrvehsjes së NATO-s, atëherë ne duhet të marrim parasyshë kërkesën e saj, pasi sipas tij, sulmet përbëjnë një “kërcënim ndaj qytetërimit perëndimor”. Ndërkaq, Sekretari i Përgjithëshëm i NATOs, Jens Stoltenberg ka thënë se aleatët e Francës në NATO janë të gatshëm ta ndihmojnë Francën, megjithëse Parisi nuk ka kërkuar një gjë të tillë nga Organizata e Atlantikut Verior, NATO.
Me ose pa invokimin e artikullit 5 të marrveshjes së aleancës NATO nga Franca, duket se të pakën Shtetet e Bashkuara dhe Franca, pas sulmeve terroriste në kryeqytetin francez, do të rrisin bashkpunimin dhe koordinimin e veprimtarive të tyre anti-terroriste. Të martën në Paris, pas takimit të tij me Presidentin francez Hollande, Sekretari Amerikan i Shtetit tha se ata biseduan mbi një numër masash që mund të ndërmerren së bashku për të qenë më të efektshëm në luftën kundër terrorizimit. Kryedipolamti amerikan njoftoi gjithashtu nga Parisi se Presidenti i Francës, Francois Hollande do të vizitojë Washingtonin mbrenda një jave, për bisedime të mëtejshme me Presidentin amerikan Barak Obama.
SHBA-Java Ndërkombëtare e Arsimit
Java Ndërkombëtare e Arsimit është një mundësi për të festuar të mirat e arsimit ndërkombëtar dhe shkëmbimeve arsimore në mbarë botën. Kjo nismë e përbashkët e Departamentit të Shtetit Amerikan dhe e Departamentit të Arsimit është pjesë e përpjekjeve tona për të promovuar programet që përgatisin amerikanët për një mjedis global dhe për të tërhequr udhëheqësit e ardhshëm nga jashtë për të studiuar, për të mësuar, dhe për të shkëmbyer përvoja në Shtetet e Bashkuara. Datat për Javën Ndërkombëtare të Arsimit janë 16-20 nëntor, 2015.
***
International Education Week (IEW) is an opportunity to celebrate the benefits of international education and exchange worldwide. This joint initiative of the U.S. Department of State and the U.S. Department of Education is part of our efforts to promote programs that prepare Americans for a global environment and attract future leaders from abroad to study, learn, and exchange experiences in the United States. The dates for IEW 2015 are November 16-20, 2015.
EDITH DURHAM – “MIKESHA E PËRJETSHME E SHQIPTARËVE”*
NGA PËLLUMB GORICA/
Krahina e Sulovës, që shtrihet rrëzë malit të perëndive, Tomorrit hijerëndë (në pjesën veriore dhe perendimore të tij) në shekuj nuk i ka shpëtuar syrit të huajve. Udhëtarë, studiues, historianë, ushtarakë të lartë, shkrimtarë, inxhinierë, të kombësive të ndryshme: anglezë, austriakë, italianë, gjermanë, francez, etj. Dhe nuk janë të paktë ata që kanë shkruar: Ami Bue, Pukvili, Johan Georg Fon Hann, Edith Durham, Gjergj Veith, Dayrrell Oaklej Hill, D Thurn etj. Janë interesante përshkrimet e tyre. Një pjesë, duke e përmendur kur ua donte qëllimi apo misioni i caktuar, të tjerë, duke shkruar me mbresa nga natyra, dukuritë, gjëndja sociale e ekonomike. Përshkrimet e Edith Durham flasin për këtë krahinë, me imtësi interesante dhe informacione për gjeografinë, ndërtimet, traditat, karakterin origjinal të banorëve, probleme të kohës siç ishin gjakmarrja, mjerimi i ulur këmbëkryq, për vështirësitë e udhëtimit etj.
Edith Durhami udhëtoi nëpër shumë krahina, fshatra, qytete, male, fusha e lugina lumenjësh të territoreve shqiptare. Asaj i pëlqente të futej në krahina të thella, rrallë të shkelura. Duhet theksuar se ishin udhëtime të rrezikshme e me plot të papritura, dhe sidomos për një grua në vështirësitë e gjëndjen që ndodheshin territoret shqiptare në atë kohë. E frymëzuar nga gjeografia, historia, mikpritja shkroi me simpati për popullin shqiptar, për virtytet e larta morale, të besës, zakoneve dhe trimërive të tyre, por edhe gjëndjen ekonomike, sociale, fetare, etj. Edith Durham ishte realiste me dëshmit e saj për të cilat janë të domosdoshme të dihet më shumë për të kaluarën tonë tragjike. Edith Durhamin e kanë përshkruar si mbretëreshë e pakurorëzuar të çështjes shqiptare. “Mikesha e përjetshme e shqiptarëve.” e cilësonte Faik Konica. Mbreti Zogu i Parë e dekoroi me titull nderi me motivacionin: “Ajo na fali neve zemrën e saj dhe fitoi si këmbim vëmëndjen e malësorëve tanë.”
Po kush ishte Edith Durham? Eksporatore, humaniste antropologjike rreth jetës në trojet ballkanike. Lindi më 1863 në Londër. Ajo rrithte nga një familje e madhe dhe e pasur angleze. Edith ishte më e madhja nga 8 fëmijët e kirurgut Artur Eduart Durham. Pothuajse të gjithë nga shtatë vëllezërit dhe motrat e saj u bënë të njohur në profesione të tilla si mjekë, inxhinier, avokat, mësues. Në moshë të re, shëndetlige, me vullnetin e përkulur, Edith Durham udhëtoi në Ballkan. Ajo bëhet dëshmitare e shumë ngjarjeve historike në Ballkan, rreth të cilave shkroi 7 libra, duke u fokusuar më shumë në çështjet shqiptare. I tregoi qartë botës për Shqipërinë dhe shqiptarët në një kohë kur kombi ynë rrezikohej të shuhej, e kur villej vrer nga armiqtë, e sidomos kur i kanoseshin rreziqe të shumta si në Jug nga shovinistët grekë ashtu dhe në Veri nga serbët e malazezët, që kishin shkelur trojet tona e kryenin masakra ç’njerëzore kundër popullsisë së pambrojtur. Dihet nga historia se në fillim të shekullit XX, dyndja e ushtrive ballkanike dhe ndërluftuesit e Luftës së Parë Botërore e vunë fatin e Shqipërisë në tehun e mbijetesës. Perandoria turke e dobësuar shumë, ndodhej në buzë të greminës dhe në territoret me popullsi shqiptare i kishte ditët e numëruara. Serbia, Mali i Zi, Bullgaria, Greqia sipas një marrëveshjeje midis tyre, shfaqën lakmitë grabitqare për përvetësimin e tokave shqiptare.
Edith Durhami udhëtoi nga Berati në Elbasan, brigjeve të lumit Devoll , Sulovë në fillim të shekullit XX(viti 1906), e shoqëruar nga një suvari (xhandar kalorës). Nga botimi “Brengë e Ballkanasve’’ faqe 293-294 po sjellim përshkrimin e saj:
…“U larguam nga Berati për në Elbasan në orën 6 të mëngjesit, unë me kalin tim më të dobët që kam parë, sepse ai as vraponte, as mundte të ecte, por lëvizte gjithnjë duke u hedhur. Nuk mërzitem nga hedhjet e një mëzi për një farë kohe, por kur kjo zgjat për 12 orë rresht është e lodhshme. U gëzova që rruga ishte shumë e keqe që kali të ecte ngadalë, përndryshe udhëtimi qe i këndshëm. Shpejt arritëm në lumin Devoll dhe vazhduam gjatë bregut të tij.
Suvaria (xhandar kalorës), një djalë i qeshur i zhdërvjellët i cili e quante udhëtimin tim çështje sporti, për qejf, gjë për të cilën ai e aprovonte plotësisht. Tha se përveç një pengese të vogël të tij private, rruga ishte plotësisht e sigurt. Prindi i tij plak e i mjerë, i cili në atë kohë nuk mund të zgjidhte vetë atë çështje nderi i qe dashur të largohej nga ai rreth. Gjendjen e tij djali nuk e quante aq të keqe përderisa ishte futur në xhandarmëri. Kjo ishte një mbështetje mbrojtëse për të sepse ishte i armatosur mirë. Për hatrin tim ai tha që shpresonte që të mos hasnin atë ditë me ndonjë nga armiqtë e tij dhe derisa fliste kështu ai shikonte nga të gjitha anët me sytë e tij boje hiri prej shqiponje. Për fat të mirë ai nuk banonte për gjatë rrugës që do të kalonim në, por po ta shihte njeri mund ti zinte pritë kur të kthehej. Sigurish ai s’ishte i marrë që të kthehej prapë nga kjo rrugë. Numrin e varreve të humbur që gjendeshin rrugës ishin dëshmitë e atyre fjalëve që na thoshte ky djalë.
Të gjithë burrat që lëronin tokën mbanin gjeverdarë (pushkë). Barinjtë e kodrave kishin martina dhe gjerdanët plot me fishekë. Disa prej tyre ishin shumë të rinj, çunakë të errët, fort të pashëm, të hedhur dhe sqimatarë me paraqitje krenarie sikur donin të thoshin “veri gishtin kokës, jam unë këtu” Jeta në këtë krahinë është shumë e rëndë, prandaj ata më të fortët mund të mbijetojnë. Gati një çereku i tokës ishte i punuar, por brenda disa pyjeve shihej se po hapnin toka të reja të cilat ishin të shëndosha. Dolëm në një shesh të gjerë në mes të cilit gjendeshin dy drunj arrash të mëdhenj. Këtu suvaria ndali për t’u kënaqur me kujtimin e shenjave të plumbave në qitje me pushkë që kishin pasur bërë në këtë vend njerëz të ndryshëm. Një vit më parë dy katundarë, atë e bir qenë qëlluar nga të zotët e asaj shtëpie në kodër derisa u vranë të dy. Tani s’kish mbetur gjë veç qivuri i tyre, një grumbull i madh me gurë. Pse i vranë ? Suvaria nuk e dinte ndoshta kishin armiqësi gjaku. Po të kenë qenë ashtu ata duhet të kenë qenë të marrë që s’kanë qenë të armatosur. Që të dalësh jashtë pa qenë i armatosur në këto rrethana është aq budallëk sa si të dalësh jashtë pa pasur ombrellë në Angli dhe pastaj të ankohesh pse u lage. Gjykatësit i kishin çuar në ferr. Ky një vend paganë, që quhet Myslim, por as kishte as xhami, prift a hoxhë. Nuk gjendet në katundet e shumta të shpërndara nga të gjitha anët.
Në çdo kryqëzim degësh të pemëve gjatë rrugës ka të vendosur nga një gur si shenjë për të përforcuar besimin e njerëzve. Ata vendosën mbi degët që të mos shkelin për çlodhje njerëzit e tyre të vdekur kur kalojnë fluturimthi. Ndër të gjitha rrugët ka shumë nga këta gurë, më duket se edhe qiraxhiu im vendosi një mbi degët e një lisi.
Kur thirren ushtar njerëzit e kësaj krahine shpesh e deklarojnë veten të krishterë për t’u përjashtuar dhe pastaj kur vijnë tagrambledhësit për të kërkuar taksa ata i përzënë me duar thatë e me kërcënimin e armëve, duke thënë se nuk i paguajmë taksa se jemi myslimanë.
Më në fund zbritëm në luginë dhe hasëm në ca hunj dhe një qemer të cilat tregonin se këtu kishte qenë urë. Ju drejtuam bregut të lumit dhe suvaria, duke bërtitur e llomotitur me disa katundarë në anën e përtejme pyeti se ku ishte lumi i kalueshëm dhe pastaj preu dhe hyri i pari në lum. Kurajua që më dha ky më detyroi të ndjek nga pas pa asnjë dyshim. Uji na arriti deri aty sa nuk na u desh të notojmë, porse të tjerët u zhytën duke nguruar. Prej këtej vazhduam drejt një rruge të mirë dhe pamë Elbasanin që shtrihej në një fushë të gjerë me minare të bardha, një xixëllim në mes qiparisave që na dukej se nuk do të mundeshim ti aviteshim kurrë…”
Duhet të shkruhet e të rifreskohet kujtesa për miken tonë të madhe Edith Durhamin, për këtë zonjë të devotshme, që vështroi deri në imtësi e admirim të vërtetën e popullit tonë të vuajtur, por fisnik dhe fatin e tij tragjik nga shumë padrejtësi të mëdha ndaj kombit tonë në fillim të shekullit XX.
*“Mikesha e përjetshme e shqiptarëve.” Thënie e Faik Konicës
President Jahjaga received the King of the Hashemite Kingdom of Jordan, Abdullah II Ibn Al Hussein
President of the Republic of Kosovo, Mrs. Atifete Jahjaga, received today at a meeting the King of the Hashemite Kingdom of Jordan, Abdullah II Ibn Al Hussein, who is visiting our country on an official state visit, upon an invitation by President Jahjaga.
After the state ceremony reception, held at the “Ibrahim Rugova” Square, President Jahjaga and King Abdullah II held a meeting at the Presidential Cabinet.
President Jahjaga awarded King Abdullah II the Order of Independence Honour, awarded for exceptional support to the independence of Kosovo and its international recognition.
After the meeting, President Jahjaga and King Abdullah II issued a media statement, which we are publishing below:
President Jahjaga: It gives me an immense pleasure to welcome you to the Republic of Kosovo. It is an honor to have you here today and to have this opportunity to thank you in person and in Kosovo for the support and the partnership you have extended to Kosovo in consolidating our statehood, in forging new friendships and in exploring new avenues of bilateral cooperation.
Your Majesty, Kosovo’s path to peace and independence has been long. We have had a difficult past, but we also have a beautiful and inspiring story of how we came together as a nation to build our own state, to write our own story. When we first met several years ago, you shared with me your memories of Kosovo, of a land ravaged by war. Your country dedicated troops to help cement the peace in Kosovo. You believed in our revival and our vision to create an independent state, becoming one of the first countries to recognize Kosovo as a country. We shall always be grateful.
Today we stand proud as a young nation, rebuilding our society, committed to further our values of freedom and democracy, of peace and tolerance.These are values that we promote and we look to Jordan as an ally in this.As the President of Kosovo I am outraged by the brutal terrorist attacks in Paris and saddened by the loss of so many innocent lives. We have all been affected, because this was not an attack on Paris. This was an attack on all of the freedom-loving countries around the world. On values and liberties that are fundamental to humanity and fundamental to the society that I represent.
Defeating these terrorist networks is a challenge that cannot be met by one nation alone. It is imperative that we dedicate to it the attention and the necessary resources to destroy it. To permanently defeat it.
Kosovo will continue to show this determination at home. We will not be a safe haven or a transit route for these elements, and we will continue to work with our partners and international security organizations to further address this matter.
Your Majesty,
As I have said in our joint meeting today, Kosovo is on the right side of history.
We will guard these values and in light of the dark forces that want to encroach these hard-won freedoms and liberties. We will stand united to defend them.
Once more, Your Majesty, My dear friend, welcome to the Republic of Kosovo!
King Abdullah II: Madam President, Thank you for your very kind words, it’s a delight for me and for my delegation to be back here in Kosovo, to see the changes that this country has undertaken, and I am very proud to be a witness of the achievements that you and your people have achieved in such a short period of time. It is also a pleasure for me to be in this country that plays such an important role in stability in this region, and many of us around the world will continue to support Kosovo and its rights for the future of its people and the important role it continues to play. So, you can always count on my support and the support of my country in that role. It is also important, because this is a country in Europe with a Muslim majority, when both Europe and Islam is attacked from terrorists. Kosovo reflects the best values of tolerance and coexistence.
These are the values we must build on and promote to counter the barbarism committed in Paris last week. The atrocious Paris attack shows that scourge of terrorism can strike anywhere and at any time. Groups such as DASH expose themselves daily as savage outlaws of religion, devoid of humanity and respecting no laws and no boundaries. As I told Her Excellency, we are facing a third world war against humanity, and this is what brings us all together. This is a war as I have said repeatedly, within Islam, and unfortunately, over 100.000 Muslims have been murdered by DASH alone over the past two years, and that doesn’t also count for the atrocities that the likeminded groups have also done in Africa and Asia. So therefore we must act fast and holistically, to tackle and respond to the interconnected threats whether it is in this region, Africa, Asia or in Europe. We look to your country as a key partner in this joint response to extremism and extremist threats that face the globe.
We are proud of our relationship and I believe that this is a relationship which will continue to strengthen over the coming years, and we are looking forward in our continued meetings today to see how do we bring our peoples closer together and how do we strengthen the ties between our two very important nations.
We have so much in common, between our peoples that I look at a very bright and promising future between our two nations. I am delighted to be back here and to enjoy this hospitality that I have been shown by yourself Madam President, by your cabinet and by your people.
SOT NE PRISHTINE- SHQIPJA PER DIASPOREN
-Zbatim marrëveshjes Shqipëri-Kosovë për mësimin e gjuhës shqipe në diasporë/
-Rol dhe kontribut i madh i mërgatës shqiptare në historinë e popullit shqiptar/
Nga Behlul Jashari/ PRISHTINË, 17 Nëntor 2015/ Ministrja e Arsimit dhe e Sportit e Republikës së Shqipërisë, Lindita Nikolla, sot në Prishtinë mori pjesë në nisje të takimeve të grupeve të punës për jetësimin e marrëveshjes Kosovë –Shqipëri për mësimin e gjuhës shqipe në diasporë.
“Ne jemi këtu jo vetëm për të thënë që e mbështesim politikisht, por sepse është detyra e çdo qeverie të kontribuojë për identitetin kombëtar, gjuhën e kulturën shiptare”, u shpreh ajo.
Ministrja Nikolla tha se, edhe pse sot është takimi i parë kur grupet e punës fillojnë t’i bashkërendojnë aktivitetet, gjatë këtij tetëmujori, që nga nënshkrimi i marrëveshjes së përbashkët mes dy qeverive shqiptare, Ministria shqiptare e Arsimit dhe e Sportit ka ecur në këtë drejtim, duke iu qasur secilës prej dymbëdhjetë neneve të marrëveshjes.
“Në Shqipëri e kemi filluar punën me reformën e teksteve shkollore, duke mundësuar një dokument të përbashkët të vlerësimit të këtyre teksteve”, tha ministrja shqiptare, Nikolla.
Ajo theksoi se duhet të jemi përkrah mësuesve shqiptarë në diasporë, duke i ndihmuar që të performojnë më mirë, të jenë në lartësinë e detyrës, në lartësinë e kërkesave që ka edhe kjo marrëveshje e përbashkët e tre ministrive.
Në nisje të punës së grupeve të ekspertëve ishin të pranishëm edhe ministri i Arsimit, Shkencës dhe i Teknologjisë i Republikës së Kosovës, Arsim Bajrami, dhe ministri kosovar i Diasporës, Valon Murati, mikpritës i takimit.
“Plotësisht e mbështesim intensifikimin e punës së grupeve teknike, meqë marrëveshja që kemi firmosur në mbledhjen e përbashkët të dy qeverive ka qenë një marrëveshje e nevojshme, sepse jemi zotuar se si dy shtete, si dy qeveri të punojmë bashkë në ndërtimin e standardeve të mësimit unik për diasporën”, tha ministri Bajrami.
Ai vijoi se diapsorës duhet t’u ofrojmë një mësimdhënie cilësore në kushtet që ata mund ta marrin në kushtet e akomodimit brenda sistemeve juridike të qeverive të ndryshme.
“Dëshiroj që në emër të Ministrisë së Arsimit, Shkencës dhe i Teknologjisë të kërkoj një dinamizim të punës, të shohim një plan konkret të punës, në mënyrë që të fillojmë t’i sendërtojmë përcaktimet e marrëveshjes ndërshtetërore”, u shpreh ministri Bajrami.
Takimin e hapi ministri i Diasporës, Valon Murati, i cili, pasi i përshëndeti të pranishmit, foli për rëndësinë që ka marrëveshja e përbashkët për organizimin e mësimit shqip në diasporë, për rolin dhe kontributin e madh të mërgatës shqiptare në historinë e popullit shqiptar, për organizimin vullnetar të mësimit shqip në diasporë, por edhe për ndihmën dhe financimin e arsimit shqip në vitet më të rënda të Kosovës.
“Ka ardhur koha që edhe institucionet tona të bëjnë diçka për diasporën tonë, dhe kjo më së miri mund të bëhet përmes organizimit të përbashkët të mësimit të gjuhës shqipe”, tha ai.
Mësimi i gjuhës shqipe për fëmijët tanë në diasporë, vijoi ministri Murati, është një aset i jashtëzakonshëm, sepse mban lidhjet me vendin, me trevat shqiptare, por, njëkohësisht, kjo lidhje mund të jetë me përfitim të dyanshëm: mbajtja gjallë e mësimit shqip bëhet që këta njerëz ta kenë vendin më afër dhe të jenë çdoherë urë komunikuese midis vendit ku jetojnë dhe vendit tonë, qoftë në fushën e arsimit, qoftë në fushën e shkencës, në atë të kulturës apo në fushën e investimeve.
“Jemi mbledhur këtu që ta japim përkrahjen politike në punën e këtyre grupeve që do të punojnë për jetësimin e marrëveshjes së përbashkët Kosovë-Shqipëri. Marrëveshja parasheh shumë çështje që duhet të trajtohen, që nga kurrikulat, tekstet mësimore, rekrutimi i arsimtarëve, një çështje shumë e ndjeshme, cilësia e mësimit e deri te çështjet që kanë të bëjnë me financimin e programeve, unifikimi i metodologjisë së punës, që përmes futjes së metodologjive të reja në mësimin e gjuhës shqipe ta bëjmë atë më atraktiv, të gjejmë mënyra që t’u qasemi më lehtë nxënësve shqiptarë kudo në diasporë”, tha ministri Murati.
Po ashtu, vijoi ai, në këtë proces pune duhet të involvohet edhe diaspora, që edhe ajo të jetë pjesë e këtyre grupeve punuese.
Ambasadori i Republikës së Shqipërisë në Kosovë, Qemal Minxhozi, tha se ndihet shumë i nderuar që merr pjesë në këtë takim të parë të grupeve punuese që ka të bëjë me ngritjen e kapaciteteve për t’u bashkuar rreth një qëllimi të përbashkët.
“Të ndërgjegjësohet i gjithë faktori shqiptar, intelektual për të pasur një gjuhë të përbashkët, një standardizim të gjuhës shqipe në diasporë”, theksoi ambasadori shqiptar Minxhozi.
Takimi me grupet e punës do t’i vazhdojë punimet edhe nesër, kur do të dilet edhe me konkluzione dhe rekomandime.
Në mbledhjen e dy qeverive, “Një tokë – Një Popull – Një ëndërr”, në Tiranë, në 23 mars 2015, që pasonte të parën historike në Prizren në 11 janar 2014, është nënshkruar Marrëveshja e Bashkëpunimit ndërmjet Ministrisë së Arsimit dhe Sportit të Republikës së Shqipërisë dhe Ministrisë së Diasporës së Republikës së Kosovës dhe Ministrisë së Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë së Republikës së Kosovës “Për Organizimin e Përbashkët të Mësimit të Gjuhës Shqipe dhe të Kulturës Shqiptare në Diasporë dhe në Mërgatë”.
Ministrja shqiptare e Arsimit dhe Sportit, Lindita Nikolla dhe ministri kosovar i Diasporës, Valon Murati, në Tiranë, në tetor 2015, diskutuan për rëndësinë e zbatimit të marrëveshjes për mësimin plotësues të gjuhës shqipe në diasporë dhe u dakorduan për dinamikën e zbatimit të kësaj marrëveshjeje.
Njoftimi i ministrisë kosovare theksonte se, krerët shtetërorë të Republikës së Shqipërisë dhanë mbështetje të pa rezervë për punën e Ministrisë së Diasporës duke konstatuar se diaspora shqiptare është një dhe e vetme dhe si e tillë do të trajtohet.