Iniciativa e Nexhmedin Spahiut,që Aqif Blyta të shpallet hero kombëtar, shumë e qëlluar dhe kaherë e domosdoshme./
Shkruan:Ismet Azizi/
Ne Foto:Aqif Blyta kryetar i Novi Pazarit (1941-1945) /
Gjakovari Aqif Blyta ishte njëri ndër politikanët dhe patriotët shqiptarë të Sanxhakut të Pazarit të Ri ndërmjet dy luftërave Botërore dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore. Aqif Blyta është veprimtar i shquar i Lidhjes së Dytë të Prizrenit dhe deputet në Kuvendin Kombëtar në Tiranë (1943-1944). Aqif- efendia në rolin e komandantit është më i merituari në mbrojtjen e N. Pazarit nga çetnikët. Aqif efendiu është lindur në N. Pazar në vitin 1887. Në N. Pazar babi i tij Emin-aga Blyta kishte ardhur nga Gjakova.
Populli i Sanxhakut i është mirënjohës posaçërisht për shkak të angazhimit të tij në pengimin e shpërnguljes së popullsisë nga Sanxhaku për Turqi. Aqif Blyta duke qenë personaliteti më i rëndësishëm i organizimit ushtarak dhe politik ishte në shënjestër të tri atentateve të organizuar. Për dy atentatet e para ishin përgjegjës ishin nacionalistët serbomëdhenj nga Beogradi, ndërsa për atentatin e tretë kanë qenë komunistët vendas të Sanxhakut të cilët për ekzekutues, me tërheqje shorti, kishin caktuar Hasë Rozhajën por më në fund ishin tërheqë nga ky vendim.
Kah fundi i vitit 1941 Aqif Blyta organizon mbrojtjen e Pazarit të Ri nga çetnikët të cilët vinin nga Rashka. Qëllimi i çetnikëve ishte marrja e Pazarit të Ri dhe mandej e tërë Sanxhakut me qëllim të shfarosjes së popullsisë shqiptare dhe myslimane. Ngjarjet që u zhvilluan tutje treguan se Aqif Blyta me ushtrinë e tij të formuar dhe me ndihmën e njësive shqiptare nga Peshteri dhe me ndihmën që i arriti nga vëllezërit kosovar nën udhëheqjen e Shaban Polluzhës, arritën t’i mbrojnë këto territore nga çetnikët.
Pas depërtimit të forcave partizane jugosllave në ato treva, Aqif Blyta iu dorëzua organeve të pushtetit partizan në Gjakovë, të cilët pastaj e dërguan në Pazarin e Ri. Mbas torturave mizore, bashkë me bashkëpunëtorin e tij më të ngushtë Ahmet Dacën, të cilin e kishte dhëndërr (burri i motrës) me tre djemtë e tij u pushkatuan në Haxhet (lagje e sotme e Pazarit të Ri) me 21 janar 1945 nga OZN-a jugosllave
Shqiptarët dhe popullsia myslimane e Sanxhakut e mbajnë në mend Aqif ef. Blytën si një një tribun popullor, lider me autoritet të padiskutueshëm, orator i aftë dhe poliglot. Këtij personaliteti të rëndësishëm i takojnë të gjitha meritat për futjen e popujve të besimit islam siç ishin Shqiptarët, Boshnjakët dhe Turqit të Sanxhakut, Kosovës dhe Maqedonisë në jetën parlamentare të Mbretërisë së Jugosllavisë (1918-1945).
Aqif Blyta, po ashtu, është njëri nga themeluesit e Xhemijetit – partisë politike që përfaqësoi dhe mbrojti interesat e tre kombeve, e cila u ndalua në vitin 1924, pas një shkrimi protestues të udhëheqësisë së saj drejtuar parlamentit për krimet e tmerrshme të malazezëve kundër popullatës në Shahoviq dhe Pavin Pole (më shumë se 1.000 të therur dhe masakruar). Xhemijeti ishte edhe kundër shkatërrimit të xhamisë Burmali në Shkup (në nëntor 1924), në të cilën vend është ndërtuar ndërtesa e Klubit të Oficerëve serb (e shkatërruar nga tërmeti në vitin 1963).
Pas shpërthimit të Luftës së Dytë Botërore dhe rënies së Mbretërisë së Jugosllavisë, midis 6-7 nëntor dhe 6 dhjetor 1941, Aqif Blyta arinë të organizojë mbrojtjen e Pazarit të Ri dhe kundërvimit të tri sulmeve të forta çetnike, ku u vranë 756 njerëz, nga të cilat dy të tretat ishin nga radhët e luftëtarëve të mbrojtjes së Pazarit të Ri, që në atë kohë kishte rreth 8.000-10.000 banorë. Për fat të mirë, në qytet nuk ka pasur viktima të civilëve, pavarësisht nga gënjeshtrat e përhapura kinse aty janë vrarë 7000 qytetarë serbë (e që as sot nuk janë në atë numër).
Jemi dëshmitarë të përhapjes së të pavërtetave të shumta, absurditeteve dhe mashtrimeve të krimeve jo-ekzistuese, çmimit “Iron Cross” (që kurrë nuk i dhuruar ndonjë myslimani), të persekutimit të hebrenjve, duke iu shmangur faktit se vet personalisht Aqif Blyta i ka marrë për t’i mbrojtur qytetarët e vet serb së paku 420 të tillë, ndërsa lidhjet e tij me Turqinë i ka shfrytëzuar për t’i kaluar ato pak familje hebreje me të cilat kishte lidhje biznesore apo miqësore”, thuhet në një reagim të historianëve të Sanxhakut, në lidhje me diskreditimin nga opinioni serb ndaj personalitetit të Aqif Blytës.
Prof. Romeo Gurakuqi, Leter publike per kryeministrin
Sh.T. Edi Rama Kryeministër i Republikës së Shqipërisë, Tiranë/
Zoti Kryeministër, Me shpresën e mirëkuptimit, mora guximin t’ju shkruaj serish në rrethana krejtesisht reja, kur vendi ndodhet në një turbulencë të pangjashme, që për ne qytetarët e thjeshtë është bërë shqetësimi i jetës. Të gjithë kanë sjellë vështrimin nga Ju, me mendimin se do ua shpetoni Shtetin dhe do ta shpërbashkoni ate nga Krimi. Si shumëkush, edhe unë mendoj se Kryetari i Ekzekutivit është Njeriu i Parë që do të duhet të reflektojë dhe të kthjellohet në ketë vend, sepse jeni drejtuesi i një shumice parlamentare, e cila në një segment të rendësishëm të saj, permban nje sëmundje që do ta rrenojë respublica-n. Koha ju ka thirrur ta mbani mbi supe këtë barrë të rëndë dhe ju zoti Kryeministër, para të gjithëve, do të duhet ta perballoni situatën e krijuar, duke menduar jo për Mazhorancën, por për Publikun, pa krijuar asnjë alibi mbi ekzistencën e paranojave, duke respektuar shtetin e së drejtës, dhe ndarjen strikte në mes institucioneve.
Mbi Shqiperinë dhe mbi Qeverinë që drejtoni, ka rënë një gjamë e madhe dhe unë mendoj se Ju do të duhet ta trajtoni me shpejtesi, vendosmëri çdo gjë, duke e impostuar gjithshka ka ndodhur, në udhët e ligjshmërisë, parlamentarizmit dhe transparencës së publikut, në respekt të procedures dhe konventave konstitucionale, që nuk të mundësojnë të marrësh mbi supe as pushtet hetimor dhe as pushtet gjyqësor. Ne qofte se vazhdohet pa kujdes, duke perdorur rastin e denoncuar nga zoti Doshi, si pretekst për të mbytur zerin e lirisë dhe të të drejtave të bashkësisë kulturore të Shqiperisë Veriperëndimore, per sulm politik ndaj Shkodrës dhe shkodranëve, dhe për të impostuar një qasje te ngjashme me operacionet purifikuese të Batalioneve të Sigurimit të Shtetit komunist, ndaj Shkodres, Malësisë dhe Dukagjinit, siç po nxitet nga anetarë të caktuar të parlamentit, kjo do të jetë një zhvillim mjaft i rëndë për stabilitetin e vendit në tërësi. Po ashtu, në qoftë se nga ky rast ju do të lejoni ndërtimin e intrigave fundosëse të modelit të romaneve të Alexander Dumas, kjo do ta drejtojë gjithë shoqërinë në humnerë dhe do damkosë drejtimin tuaj governativ përjetësisht. Ju nga rasti i ekzpozuar nga deputeti, po merrni vetem qasjen e papershtatshme të komunikimit të tij, ndërkohe që Publiku është i interesuar për zbardhjen deri në fund të deklarates se tij, hetimit shkencor përmes institucioneve sa më të specializuara, mundësisht me asistencë ndërkombëtare dhe pa ndërhyrje e presione mbi organin e hetimit.
Në qoftë se do vazhdohet kështu, sikurse është trajtuar këto ditë, me frikë, llogari të shkurtër kohore, tretje vëmendjeje dhe prozhmim psikologjik të një krahu, kjo ju fajeson dhe ju ngarkon me përgjegjësi. Unë mendoj se Ju duhet të dilni nga mosveprimi ligjor dhe politik, nga ndërhyrjet në kundërshtim me parimet ndarjes së pushteteve dhe barazisë së të gjithëve para ligjit dhe të nderprisni aktivitetin propagandistik, për të shmangur kaosin, sepse koha nuk pret. Madje mund të them se hapat që keni bërë në këto ditë, janë të përkundërta me precipitimin e të vertetës dhe kanë fryrë trazirën e brendshme. Unë mendoj se ju duhet të ndalni ecjen mbrapsht të kohës suaj, që në këtë rast është edhe koha e Shqipërisë. Ju duhet ta shpëtoni postin e kryeministrit te Shqipërisë, zoti Kryeministër, sepse me këtë keni shpëtuar edhe vendin, lirinë dhe demokracinë. Veprimet e ditës së martë 3 mars 2015, janë ndër më të pangjashmet në historinë e një Shteti qe bazohet në Ligj, Ndarje Pushtetesh, Demokraci Liberale dhe Qeveri të Përgjegjshme. Thirrja e kryetarit të një pushteti te pavarur hetimor, qe mbron Shtetin, duke e ulur në një tavolinë me pjesët e vendosura nën nje akuzë nga me te rendat publike, përbën sjellje procedurale negative që dikush mund të marre në drejtimin e përditshëm të punëve në këtë vend, përkundër respektimit të konfliktit të interesit dhe korrektësisë ndaj ligjit të këtij aspekti të jetës publike.
Shpërbashkimi i sjelljes Suaj politike, parlamentare dhe pergjegjesise para ligjit, me ate të personazheve të vendosur nën një akuze publike, do të duhej të ishte hapi i parë që ende nuk ka ndodhur nga ana Juaj. Perndryshe, me keqardhje dhe trishtim, publiku po konstaton një kryetar ekzekutivi të stepur nga kasnecë, që kërcënojnë nëper televizorë për të degjuar Ju ma së pari, pastaj edhe te tjeret pertej, shtypi i shqiptar, që ju e keni vendosur, gati në unison, në oborrin e prapëm të mazhorancës. Kjo gjendje nuk ka precedencë tjetër veç ditëve të zeza të marsit 1997. Ju nuk duhet të zgjidhni rrugen e paprinciptë të paraardhesit tuaj, per ta mbrojtur të keqen dhe per t’ua ricikluar serish para shqiptarëve, në një progresion gjeometrik përforcimi. Kryeministri i Shqipërisë Demokratike nuk duhet të ndjekë rrugen e kompaktësimit me të keqen, por të shpërbashkimit me atë, në të mirë të Shtetit të së Drejtës që mbron Qytetarin dhe në funksion të zbulimit vetëm të të vertetës. Unë dhe shumëkush këto ditë ka pritur që Ju i nderuar Kryeminister të therrisnit në zyren tuaj, me përgjegjësinë e një Shtetari të vërtetë, Kryetarin e Opozites dhe te bisedonit me Ate të gjitha opsionet e mundshme. Ka një interes publik prioritar që Kryeministri i ketij vendi do të duhet ta kete parasysh: Mbrojtja e Shtetit dhe Zbardhja e së Vërtetës, dhe Kryeministri nuk do të duhet të ecë përkundër ketij interesi. Unë mendoj se Kryeministri aktual i këtij vendi duhet të kuptojë që Aleanca juaj, është në gjendje kome irreversibile, dhe përkujdesi pas çehres se tjetrit, për hir të mbajtjes së karriges kryeministrore, qoftë edhe një muaj me teper, do ju varrose edhe ju politikisht me damken e paaftesise dhe të tradhtise ndaj Shtetit shqiptar dhe Publikut tonë të mjeruar e të frikësuar, që po lëshon gjithandej vikamen e panikut. Është koha për një reflektim të madh, pa vonese – dhe takimi me Kryetarin e Opozites, me ndërmjetësinë e Presidentit të Republikës, është hapi më normal në një vend demokratik, në qoftë se ju e konceptoni postin tuaj të lartë në shërbimin tonë si qytetarë. Vendi sot ka nevojë per stabilitet dhe stabiliteti nuk ka për t’i ardhur qeverisë aktuale, duke vazhduar bashkejetesen me informalitetin anti demokratik. E di që është një sipermarrje, in extremis, por nuk ka opsion tjeter, pas kësaj, perveç shpërndarjes së Parlamentit. Çdo minut që kalon, afron edhe më shumë të keqen. Shpërbashkimi me atë, nepërmjet lënies së lira të organeve të hetimit dhe korrektimit të sjelljeve governative përkah shpjegueshmëria, tashmë është në tavolinen e tuaj për vendimarrje, që mund të jetë historike për fatet e vendit. Një vend që aspiron për t’u bërë anëtar i Bashkimit Europian, zgjidhjen e krizes duhet ta kanalizojë në rrugë institucionale, në respekt të Ligjit, Kushtetutes dhe Parlamentit, aty ku misherohet Sovrani. Opsionet janë shumë pak, por kurrsesi rruga e filluar para 8 ditesh, me kompaktesimin e rradhëve të komunisteve, ish-prokurorëve, ish sigurimsave me krimin e organizuar. Rruga është për një zgjidhje të re politike, rikompozim i mazhorances së drejtuar nga Ju, përmes nxjerrjes jashtë të së keqes dhe ndërtimit të një Qeverie të Triumfit të Shtetit. Vendi nuk është i gatshem për zgjedhje të reja tani menjëherë, por e ka të nevojshme një rindertim qeveritar me objektiv kryesor Sherimin nga Kanceri i Krimit, Vendosja e Rendit Publik dhe Mbrojtja e Shtetit nga Terrorizmi dhe Shantazhi. Një koalicion i gjerë, një qeveri e të urtëve me mbështetje të gjërë politike, që do të përforcojë pavarësinë e Prokurorisë, Ministrinë e Brendshme të ndarë nga një Polici e Shtetit e depolitizuar, Ushtrinë në sektorët e reagimit të shpejtë, Liritë kushtetuese dhe Individuale, vetëm do ju naltësonte para shqiptarëve dhe do të përforconte me siguri prestigjin tuaj si shtetar që respekton lirinë. Deklarata e Ambasades së ShBA në Tiranë duhet te lexohet në këtë kuptim, në përforcim të shtetit dhe dekriminalizim qe fillon nga maja drejt periferisë, nga dekonspiratorët e respublicas. Ajo është bërë në ate formë për t’ju mbeshtetur ju, Shtetin dhe Shqiperinë, me shpresen që ju do të arrini ta lexoni dhe do ta përdorni në të mirë të interesave publike dhe jo të shpëtimit të partnerit tuaj të koalicionit.
Me shprese se do të merrni në konsideratë mendimet e sugjerimet e mia, mbetemi me nderime.
Romeo Gurakuqi
Tiranë, me 06.03.2015
NJE LETER PER AMBASADEN GJERMANE NE TIRANE
SHOQATA “ KRAHINA JONË“/
(DUKAT, TRAGJAS, RADHIMË)/
KRYESIA/
Adresa : Rruga Ali Baushi, lagja 10, pall 5, shk 2, ap16/
Ambasada e R.F. Germanisë:/
Rruga Skënderbej, Nr. 8,/
1000 – Tiranë, Shqipëri/
E-mail: info[at]tira.diplo.de/
Ambasadorit të Republikës Federale të Gjermanisë z. Hellmut Hoffmann
Me lutjen për ta transmetuar Kancelares znj. Angela Merkel
Lënda: kërkohet ndihma e Kancelares së Gjermanisë znj. Angela Merkel, që respektimi i të drejtës së pronës të kërkohet si detyrim i shtetit. Në këtë mënyrë populli shqiptar do të shpëtojë nga korrupsioni pushtetar me pronat tona dhe do të futet në rrugën e demokracisë nëpërmjet ligjit, duke zhvilluar shtetin ligjor, duke zbatuar të drejtën e pronës konform detyrimeve kushtetuese, duke zbatuar vendimet e GJEDNJ. Deri sot oligarkia politike po abuzon me fondet ndërkombëtare duke maskuar një sistem klanor kleptokratik.
Tiranë me 9.02.2015
I nderuar zoti Ambasador
Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Krahina Jonë Dukat Tragjas Radhimë”, shprehim mirënjohje për politikën e Gjermanisë lidhur me dhënien e statusit kandidat në BE për Shqipërinë dhe për mbështetjen në mbrojtje të parimeve demokratike, duke e kritikuar Qeverinë për luftën e pamjaftushme kundër korrupsionit.
Në letrën tonë të datës 26.11.2014, kemi kërkuar mundësinë e një takimi me ju zoti Ambasador, për të prezantuar në mënyrë të plotë shkeljen e të drejtës tonë për të gëzuar pronën e trashëguar. Duke vlerësuar po ju përcjellim thlbin e shqetësimit tonë, me lutjen që këto t’ja transmetoni zonjës Angela Merkel, Kancelare e Gjermanisë.
Busti i diktatorit komunist Enver Hoxha, u rrëzua në 1991, por sistemi nuk ka hyrë në rrugën e zhvillimeve demokratike ashtu siç ka ndodhur në Gjermani dhe në vendet e tjera të ish kampit socialist që ndryshuan sistemin. Nëse sistemi i diktaturës i nacionalizoi pronat private dhe i vuri ato në shërbim të komunitetit, pas vitit 1991 me shpalljen e pluralizmit politik, problemi i pronës është futur në rrugën më të gabuar të mundëshme. Politikanët e të dy krahëve prej vitit 1991 e deri sot vazhdojnë të sillen si pronarë të pronave që ka sekuestruar diktatura, duke përvetësuar për vete dhe për klanet e tyre mbështetëse, pronat e zonave turistike, duke shkelur brutalisht të drejtën e shtetasve për të gëzuar pronën e tyre të trashëguar të përcaktuar qartë në Dispozitat Kryesore Kushtetuese të vitit 1991, e drejtë themelore që është theksuar edhe më qartë në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë (Nenet 4/3, 122/2, 41, 44, 181), në Nenin 1 të Protokollit 1 të Konventës Europiane mbi të Drejtat e Njeriut, si dhe të Neni 17 i Deklaratës Universale mbi të Drejtat e Njeriut.
Korrupsioni me pronat është shumë më i theksuar në zonat turistike bregdetare. Kjo është deklaruar nga analizat zyrtare të AKKP por edhe në Raportin e Komisionerit Nils Muižnieks që vizitoi Shqipërinë nga 23 deri më 27 shtator 2013. Me dhjetra shkrime në gazetën Telegraf dhe në gazetat e tjera kanë evidentuar se tokat në zonat turistike, me manovrime të ndryshme i kanë përvetësuar politikanët dhe pushtetarët.
Lidhur me anarkinë e titujve të pronësisë deputetë të të dy krahëve përfshi dhe vetë Kryeministrin z. Edi Rama, kanë deklaruar në Kuvendin e Shqipërisë se për shkak të anarkisë së titujve të pronësisë në Shqipëri, pas vitit 1991, janë vrarë mbi 8000 njerëz dhe janë me mijëra familje të ngujuara. Bilanc lufte e ka quajtur këtë ish kryeministri Pandeli Majko dhe deputeti i të gjitha legjislaturave z. Namik Dokle etj. Në 2013, edhe ish Kryeministri Sali Berisha pas 23 vjet politike antipronar, e ka pranuar publikisht gabimin me pronarët. Por këto deklarime kanë shërbyer vetëm për luftë politike dhe demagogji elektorale. Shkelja e të drejtës së pronës, korrupsioni me pronat dhe mos zbatimi i Kushtetutës vazhdon dhe kjo situatë kriminale zhvillohet duke përdorur fondet e Komunitetit Europian dhe duke bërë veshin e shurdhët ndaj ankesave tona të përsëritura.
Ju lutemi të rivlerësoni relacionet e komisionerëve të BE, ku problemi i anarkisë së pronës përmendet formalisht por paraqitet mjaft i zbehtë dhe në kuadrin e korrupsionit. Realiteti i Shqipërisë është shumë më i rëndë nga sa paraqitet në raportet që ju paraqiten.
Raportet e komisionerit europian për zgjerim z. Štefan Füle, formalisht e përmendin problemin e pronës, por në thelb veprimtaria e tij në Shqipëri u materjalizua si biznes. Për hapjen e negociatave Qeverisë në vitin 2008 ju kërkua të pranojë privatizimin në favor të kompanisë çeke CHEZ, të Operatorit të Sistemit të Shperndarjes të energjisë elektrike. Kjo kontratë që u nënshkrua në vitin 2009, u mbyll në vitin 2013 dhe i kushtoi disa milion euro buxhetit të Shtetit Shqiptar. Qeveria shqiptare përsëri ishte e detyruar t’a pranonte këtë kusht që ju vendos për të fituar rekomandimin se Shqipëria ka bërë përparime dhe meriton të pranohet vend kandidat për në BE. Në 2013 Stefan Fyle, Ettore Sequi dhe disa ambasadorë konkluduan se: Shqipëria ka bërë progres dhe i ka plotësuar kushtet për të marrë statusin. Shkelja e të drejtës së pronës u minimizua. Ju përmendim vetëm letrën dërguar z. Štefan Füle dhe 54 institucioneve të tjera nga shoqatat e pronarëve në Mars 2012. Shih këtë letër dhe të tjera në shqip dhe anglisht në sitin http://defendingproperty.files.wordpress.com/2013/03/20130325letterfule.pdf së bashku me projektligjin që vazhdimisht kanë rënë në vesh të shurdhër.
Ne ankohemi për faktin se shkelja e të drejtës së shtetasve për të gëzuar pronën e trashëguar nga ka ky komisioner është nënvlerësuar duke e kaluar atë në mënyrë të mjegulluar. Për shkak të këtij qendrimi të ndërkombëtarëve shteti shqiptar që u shpall demokratik në 1991, mbeti shtet i dobët, që falimentoi në 1997, dhe sot vazhdon të jetë fragil dhe pa themelet apo parimet e një shteti demokratik. Situata korruptive me pronat është zhgënjyese në raport me shumën madhe të fondeve që janë dhënë pas vitit 1991 për të zhvilluar demokracinë në Shqipëri.
Në mesazhin e tij të fundit me datën datën 11. Janar 2015, Raportuesi për Shqipërinë në Parlamentin Europian, Knut Fleckenstein deklaroi se: “ Shqipëria është në rrugën e duhur drejt një procesi të suksesshëm të reformave evropiane. Të tri sfidat kryesore të shtrira përpara janë; forcimi i sundimit të ligjit në të gjitha fushat e jetës së qytetarëve; ndryshimin e kulturës politike në mënyrë që të arrihet një klime të besimit, e dialogut dhe bashkëpunimit; fuqizimin e shoqërisë civile në procesin demokratik në përgjithësi dhe në procesin e integrimit europian në veçanti” Ne jemi të shqetësuar dhe kërkojmë solidarizimin dhe ndihmën tuaj sepse nuk duam që të përsëritet “coppy paste” i njëjti qëndrim me të drejtën tonë për pronat e trashëguara. Shkelja e organizuar dhe konstante e të drejtave tona për pronën e trashëguar është problemi më shqetësues për popullin shqiptar prej nga buron korupsioni pushtetar. Të tre problemet që ka raportuar zoti Fleckenstein, qëndrojnë por ato nuk mund të zgjidhen pa filluar me pronën, duke vendosur si parakusht dhe pikë të vaçantë problemin e pronës. Zgjidhja e drejtë bëhet nëse nba BE kërkohet zgjidhja e pronës si detyrim të shtetit. Shteti disponon në arkivën e Shttiet dhe në zyrat e kadastrave të gjitha dokumentat e shtetëzimeve që ka bërë sistemi komunist. Këto prona në zonat turistike duhet të kthehen fizikisht ndërsa kompensimi duhet të jetë vetëm për pronat që deri në vititn 1991 janë tjetërsuar për ndërtime banimi dhe për pronat që vazhdojnë të përdoren për vevoja publike. Klasa politike shqiptare, pavarësisht nga deklaratat zyrtare ka interesa financiare që pronat e përfituara padrejtësisht në zonat turistike të mos ti kthehen pronarëve dhe abuzon me termat kompensim dhe legalizim. Kjo është politika e platformës së Katovicës, që mund të marri fund nëse znj. Merkel do të mbajë qëndrimin e duhur në strukturat e BE.
Ne kemi besim në integritetin e znj. Merkel që ashtu siç drejtoi zhvillimet demoratike në Gjermani, të ndikojë dhe në Shqipëri që në zbatim të parimit moral secili në pronën e tij dhe në zbatim të nenit 181 të Kushtetutës, të çrrënjoset komunizmi, të reduktohet korrupsioni vertikal dhe të mbyllet kalvari prej 59 vjetësh 1945-2014 për pronarët e ligjshëm, drejtuesit e politikës largohen prej politikës kleptokratike të rekomanduar prej Ramiz Alisë sipas platformës së Katovicës, prona dhe toka shqiptare i kthehet të zotit. Kështu, Shqipëria futet në rrugën e harmonisë sociale dhe të demokracisë sipas modelit euroatlantik. Kështu fillon të materializohet bekimi i Atit të Shenjtë, Papa Françeskut që vizitoi Shqipërinë.
Me zgjidhjen e drejtë të problemit të pronës, populli shqiptar do të shpëtojë nga sistemi klanor kleptokratik që në Shqipëri ka zëvendësuar sistemin komunist. Kjo është ndihma më efektive që znj. Merkel dhe BE i janin popullit shqiptar, duke evituar që jetë të tjera njerëzore të shuhen për shkak të konflikteve me pronën, duke mbyllur vjedhjet postkomuniste që vazhdojnë të bëhet duke abuzuar në emër të ligjit me financimet e B.Botërore, FMN, OSBE dhe donacionet e huaja.
Ju shprehim respekt dhe besim në impenjimin tuaj dhe jemi të gatshëm për çdo sqarim
PËR KRYESINË E SHOQATËS “KRAHINA JONË“
DUKAT, TRAGJAS, RADHIMË
KRYETARI
AV. AXHEM YMERI
Person kontakti
Sekretar i Shoqatës.
Prof. Dr. Beqir Kuteli
Rruga Ali Baushi, lagja 10, pall 5, shk 2, ap16
Tel 0695217167.
Email: bkuteli@live.com
ATDHEU YNË-TOKA JONË
Brez pas Brezi Amanet e kemi!/
Shkruan:Eugen SHEHU/
Kënga e lashtë ka ngelë e pashuar,buzët e hapura e lanë kalimin e saj,as pragu i frigës s’mundi me e përkufizua zërin e zemravet,ate zë të Historisë.
Historia,që ecën s’bashku me Ilirët,që përjetoi fluturimin e shigjetave nga të dy anët e Adriatikut,ajo,ul kokën para pronarëve të parë të Gadishullit,përshëndet të parin Zotri,të parin Luftëtar,të parët ILIRËT,valët e Adriatikut janë valët e jetës,“Është Atdheu Ynë“ është thirrja e burrave të racës Arbënore.Aty ku guximi pagëzohet me gjak,është tokë e përgjakur,që thith në gjirin e vet rojtarët e Lirisë,aty ku varet bëhen themel i mermertë,që mbi te ngritet monumenti i Flijimit,dhe rreth saj endet një këngë e pakënduar,ajo këngë që ushton e këndohet vetëm nën Dhe.Ajo që hyn në thellsitë e dheut,nuk harohet,nuk humbet,përkundrazi ajo ruhet,zbërthehet dhe përcillet në breza radhazi,Nëna Ilire s’i lejon pinjollët rob në tokë të vet,por ajo i shtron të lirë në var të vet.
Trimat e Trimërreshat dalin nga mjegullat e kohës dhe bëhen titanët e tokës së vet,asaj toke gjithmonë të lashtë e të njomë.Të njomë me gjak të kuq si flaka e lirisë së kërkuar nëpër shekujt e rrëmbyeshëm me një vrrull të pamëshirshëm të Historisë ku shpatat e thikat presin koka,por kurrë si rrëxojnë burrat,dhe kurr burrëria ilire flente nën dhe,u bë zjarr që i djekte ata të cilët marrshonin mbi te,e kur jetonte mbi Dhe dëshmoi vehten.Vargjet e maleve,zotërues mbi fushat e përgjakura,janë foletë e vjetra dhe të rejat.Ata ruajn me kujdes Amanetin e të flijuarve,meqë janë shkëmbijt fortesa që mbrojnë një flamur,janë burrat shkëmbinj që herrë thiren Pirro e herë Lekë,janë burrat që me vepra të lavdishme thurrën epopenë e Gadishullit Ilirik.
Varri e Mali janë në Tokën tonë dy fole,andaj sa më shumë varre nën dhe aq më shum fole mbi tokë.
Barbarët e etshëm zaptuan dikur vëndin e Perandorisë,janë ardhacakët e rinj që marshojnë këmbë zbathur e të reckosur,thiren sllavë,bullgarë,normanë,hunë,avarë,gotë etj.Por krahët e lodhur të luftë tarëve të lirisë që kanë ngelur,presin grabitçarët tek Kufiri i Ilirisë.Vrulli i pushtuesve të furishëm zapton fushat e luginat.Rojtarët e maleve vështrojnë prej s’ë largu,nuk i frigojnë as Simeonat e as Dushanat,ata përundin djepat e ardhmërisë dhe risin trimat e Lirisë ,dhe një ditë papritmas ngritet një SHQIPËRI e ringjallur,nga kthetrat e pushtuesve.dhe përsëritet kënga e ringjalljes „Është Toka e Jonë“.Perandori lindin por dhe shemben,bien nën shpatat e ardhacakëve,mbretëritë e mëdhaja dhe të vogla,të vjetra e të reja,trishtimi lëngon zemrat,qanë dhe djepi nga friga,se i nxihet fati.
Si në legjendat e vjetra,ku shpresohet në ardhjen e heroit që të vëje këmbën mbi frikë,guximin në zemër,shpatën në dorë,shpresën në sy,që del nga shtrati i rrobërisë;Amblema.Mijëra luftëtarë lirije nga toka e përgjakur,tubohen rreth një Flamuri të shekujve, shpëtim i racës së robëruar, Shpresa e Racës sonë të pastërt,luftëtari i tmershëm që qëndron trimërisht në Ballë të Kombit,veshur me fuqinë e padkukshme që ta dhuron Zoti I Madhërueshëm simbolizoi përsëri ngritjen e Ilirisë,Rrufeja e shekullit emrohet NACIONALIZMI.
Nxjer kryet një ditë e zezë dhe toka ILIRËVE përsëri bëhet një varr i gjallë,thirret në emrin e luftëtarit të madh për Kombin e vet për Atdhuen e vet.Në kte varr mbyllet historia e sa shekujve,aty ku pushon luftëtari,aty pushon Liria dhe Qëndresa e pathyeshme.Dhe sa herë plumbat e armikut të përbetuar kërkojnë coptimin e trojeve të shqiptarisë,hapet një varr,që thith një periudhë të historisë,duke mbyllur në mbrendësinë e vet me zili një Flamur të përgjakur me një shqipe të plagosur.Pushtuesi i pamëshirshëm me tërbim i vërsulet kështjellave dhe foleve,por varrin z’guxon ta prekë.Mrekullija e burrërisë Shqiptare,fuqija e mbinatyrshme e mbrojtësve për lirinë e atdheut të vet të përgjakur,mbyllet në ate varr të errët,por që ngel një vullkan një kështjellë e pakalueshme.
Dhe e kështjella e fundit e Gadishulli bie në duart të Barbarëve Sllavo-Grek të forcuar dhe nga tullavët e borgjezisë Europiane ata pastaj thirën “ Kush do t’na pengojë që ta fusim në dorë Shqipërinë?,kur,ne ia premë gjymtyrët ,Flemnderit o Perëndi“,thane,duke qenë dhe kundra Perëndisë.Harruan pushtuesit që të pushtojsh një vend duhen thyer dhe krahët e luftëtarëve të lirisë,duhet shuajtur foletë e tyre,meqë prangat nuk mjaftojnë të lidhësh urtësinë dhe bujarinë port ë provosh trimërinë e burrave,Malet e Varret ngelin kujtimet e pashuar që flasin çdo ditë dhe nxjerin flakë të vjetra e të reja.Shqiptarët mund të ndërrojnë emër,por s’ndrojnë zemër,dhe sikur çdo pjesë e të rrobëruarit të bie në duart e pushtuesit,është një shkëndi e vogël që qëndron e pashuar aty ku s’mbërinë dot forca e armikut.
Prej Carëve e Kralëve e të tjerë bollshevik të mëdhenj e të vegjël,menduan se Shqiptari tashmë u shit,u lidh në pranga,u verbërua,por pushtuesit haruan se në mbrendinë e tyre fle Shqiptari.Mjaftuan tre AMBLEMA,që zgjoi luftëtarin e heshtur të lirisë,ku përsëri ndizet kënga e Luftës,ajo kënga e Lirisë.Meqë ajo shkëndia e vogël e ruajtur me kujdes në thellësin e zemrës shpërtheu jashtë,prej Kosove,Luginë Preshevës e Iliridë europë e përtej atllantikut që ushtoi zëri i kushtrimit,ku postet,pasuria,feja,nuk mjaftojnë që ta bëjnë shqiptarin të huaj në tokë të vet,dhe gjaku zbëhet ujë.
Rreth tryezave mblidhen tregëtarët-gjygjtarë duke luajtur hazardin politik e diplomatic .Pas dyerve,me zemër të thyer,Shqiptari pret vendimin.Toka që u qëndroi më së shumti invadimeve të pushtuesve,ajo tokë që errësinë e robërisë e lau dhe stërkuqi me gjak të kulluar,fati nxirej në ankand,Shqipëria e shekujve të trimërisë u bë sofër për „këlyshët e rusisë“.Shqiptari hedh sytë krahëve të vet të lodhur nga epopejat e shekujve,rrok pushkën e gjyshërve me u vënë në mbrojtje të „amanetit“ të të parëvet . Luftëtari shkon tek Lidhja e Prizrenit ndjen zërin e Tokës që vajton e kërkon ndihmë,dhe ajo mbledh në gjirin e vet, zgjimin,vëllezërimin,vullnetin e Lirisë,dhe të drejtën e trashigimit,aty emri Shqipëri dhe fjala Liri,hap sytë,zgjith zemrat,dhe Shqiptari,si bartës i trimërisë me plagët e robërisë mbi supe lëshon kushtrimin „Pa gjak Toka Jonë nuk lëshohet“.
Fryhen arrdhacakët sllavë me ndihmë e tokë të huaj,marshojnë ushtritë pushtuese pas një „fitoreje“ të turpshme mbi kufomat e të pamundësive,,zjarr e rafshime të kështjellave të pamposhtuna,por kurrë pushtuesi s’mundi të depërtoi në kështjellat e pa njohura për te,tek zemra dhe shpirti liri dhe atdhedashës i shqiptarit.Dhe nga këto zemra të pamposhtura e të pastra,do të mbijë një ditë zëri i Lirisë.,Malet kreshnike,kunorat lavdie,,një ditë prap do të lëshojnë kushtrimin,dhe pas sa shekujsh rrobërie,trimëria e mbuluar pas sa kohësh me qefin,do të mishërohet nëpër shkëmbijt e përgjakur,do të dali nga vari i Tokës ajo flaka e trimërisë së Shqiptarit.Andaj në gojën e luftëtarit gëdhenden shkëmbijt mijëvejeqar parimet morale të shqiptarit,në ato shkëmbij ku rendohen të gurëzuar besnikët e tokës s’onë.
Sikur s’mjaftonte zija e shekujve,andaj një ditë pushtuesit e trojeve shqiptare do ti shperblejë dhe diplomacia sharllatane e evropës së hutuar nga kolonitë e humbura,meqë në politikë shpërblimi dhe coptimi janë vëllezër për gjyqtarët që përbuzin popujt e vegjël dhe shesin drejtësinë me nënshkrim letra dhe cakërim gotash.Kështu shqiptarit në Besë me ta harroi që krahët i shkurtohen dhe një herë.Mbi arrenën e gadishullit,Evropa dhe një herë duartrokit ngadhnjimin dhe të një mashtrimi,nga tre marrveshje për të cilat tashmë sqan mëndjen, fati mbrapshtë i shqiptarit pret epilogun e një robërie të re,Kosova,Ilirida,Lugina e Preshevës,Camëria,Plava e Gusia,definohen si tokë e të pa zot,andaj dhe pyet tregëtari i kombeve“Kush janë Shqiptarët ne jemi ?“ dhe Shqiptari i prerë në Besë dhe i „tepruar“në fatkeqësitë e saja me ardhmërinë e djepeve që përkunden,do ti përgjigjet nga foleja e tij me krismën e pushkes së varur,për hir të paqës.Është gjuha e amaneteve do tut hemi na thiri Liria që se duron dot rrobërinë.
Epopeja e Atdheut tonë përfshin faqet e historisë së shekujve,e ka folenë në shkëmbijt-kështjella,që gjatë shekujve një grusht dheu të tokës s’onë, kushtoi një grusht gjak,andaj dhe gjeografia e shqiptarit i ka kufijtë e tërhequr me gjak.Përderisa Nacionalizmi Shqiptar frymon Lirija dhe Bashkimi janë vëlla e motër që do të ecin së bashku për sa kohë do të egzistojë raca e Shqiptarit.
Bern-Zvicër
PROMOVIM LIBRI NË AKADEMINË E SHKENCAVE
Nga Luan Çipi/
Në datën 10 Shkurt 2015 në sallën Aleks Buda të Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, u promovua libri monografik “Spiro Jorgo Koleka (1879-1940) dhe fati tragjik i atdheut”, i Prof. Dr. Bardhosh Gaçes, “Mjeshtër i Madh”.
Aktiviteti u organizua nga Shoqata Atdhetare “Labëria” dhe Akademia e Shkencave, në bashkëpunim me familjarët e fisit Koleka dhe Harito.
Merrnin pjesë akademikë e intelektual të shquar dhe pjesëtarë të ftuar të Shoqatës Labëria nga Tirana, Vlora dhe Himara, profesorë, poetë, shkrimtarë, gazetarë, artistë dhe, sportistë të njohur.
Aktivitetin e hapi Kryetari i Shoqatës Atdhetare “Labëria” Prof. Dr. Ago Nezha dhe referatin kryesor e mbajti shkrimtarin i njohur Profesor, Nasho Jorgaqi, që ka bërë edhe parathënien e librit. Diskutuan edhe përshëndetën edhe historiani Prof. Dr. Paskal Milo dhe studiuesi himarjot Foto Bixhili. Stërmbesa e Spiro Jorgo Kolekës, e bija e Prof. Dr. Tatjana Kolekës (Harito), Ministrja e Teknologjisë dhe Inovacionit, zonja Milena Harito, foli në emër të familjarëve, përshëndeti pjesëmarrësit dhe falënderoi përzemërsisht autorin, Bardhosh Gaçe.
Një përmbledhje të shkurtër të Monografisë për Spiro Jorgo Kolekën e realizoi së fundmi, vet autori Brdhoish Gaçe.
Libri Monografik mbi atdhetarin e shquar Spiro Jorgo Koleka, i iniciuar dhe sponsorizuar nga trashëgimtarët e familjes Koleka, me kujdesin dhe parathënien e shkrimtarit Nasho Jorgaqi dhe me autor Bardhosh Gaçen, ka redaktor dhe korrektor letrar Stavri Sharrëxhi dhe është botuar nga cilësisht nga Shtëpia Botuese “Maluka”, në 224 faqe.
Publicisti, historiani, poeti dhe shkrimtari vlonjat Prof, Dr. Bardhosh Gaçe, Mjeshtër i Madh, në vazhdim të krijimtarisë së tij të shquar për atdhetarët e spikatur vlonjat e mbarëkombëtar, me 20 librat e tij cilësore e voluminoze, kryesisht të estetikës letrare, monografisë historike dhe poezisë për fëmijë, me veprën e re, thellohet dhe më shumë dhe përqendrohet e hedh dritë e njohuri të reja, për një prej bijve të shquar të fisit Koleka të Vunoit të Vlorës, mbështetës i Qeverisë së Ismail Qemalit, diplomat e pjesëmarrës i Luftës së Vlorës më 1920, senator i Krahinës së Vlorës në Kongresin e Lushnjës, deputet e deri diplomat e përfaqësues fuqiplotë e ministër i punëve botore dhe bujqësisë vite më vonë, gjithnjë si pjesëtar i krahut përparimtar i Partisë Popullore me Nolin e Gurakuqi me shokët dhe i mbështetjes demokratike të shoqërisë shqiptare, po më pas edhe si anti Zogist e anti Italian.
Libri monografik mbi jetën e atdhetarit, inxhinierit të ndërtimit, Spiro Jorgo Koleka, paraqet të plotë me fakte, fotografi dhe dokumente, një jetë aktive, plot vuajtje e peripeci edhe veprimtarinë e një himarjoti të shquar. Në këtë monografi, ashtu si në veprën tjetër “HIMARA NË SHEKUJ”, me autor Bardhosh Gaçen, paraqiten edhe më mirë përpjekjet direkte të protagonistit për shqiptari e përparim.
S’ka dyshim se veprimtaria aktive e Spiro Jorgo Kolekës është më shumë e rëndësishme në shkallë kombëtare por njëkohësisht sidomos është e spikatur, domethënëse dhe vendimtare për kundërvënien ndaj sillogeve verioepirote, që ngulmonin, nëpërmjet renegatëve Niko e Spiro Milo, në ato vite të vështira të Pavarësisë Kombëtare, për mos ta bashkuar Himarën me Shqipërinë. Në ato ditë kritike të vitit 1921 ish kryeministri Iliaz Vrioni dhe Ministri i Brendshëm Mehdi Frashëri ngarkuan si delegat fuqiplotë për zgjidhjen e “çështjes së Himarës”, deputetin e Vlorës, z. Spiro Jorgo Koleka. Ishte pikërisht autoriteti, kompetenca, zgjuarsia dhe diplomacia e Spiro Jorgo Kolekës, që diti të përcaktoi kompromiset e nevojshme me lëshime logjike në 10 pika mirëkuptimi dhe që pas shumë përpjekjesh, arriti në rrugë paqësore të bindi edhe pjesën himarjote kundërshtare e progreke, për vazhdimin normal të bashkëjetesës shqiptare në këtë krahinë të trazuar e të turbulluar nga politika shoviniste greke, me rrezik eminent shkëputje nga Shqipëria.
Pas kësaj në Himarë u vendos administrata shqiptare dhe u përzu Niko Milo e kompani, duke goditur rëndë politikën shoviniste greke për helenizim. Ishte koha kur vetë himarjotët i kërkuan Këshillit Kombëtar Shqiptar bashkimin në front me vëllezërit e tyre shekullor. Ky qëndrim, në kushtet e testimit popullor të “vetëvendosjes”, ishte i rëndësishëm dhe vendimtar, kur në Lidhjen e Kombeve, në Konferencën e Ambasadorëve të Londrës të vitit 1913, u përcaktuan përfundimisht kufijtë e Shqipërisë.