Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

The Role of John Paul II to Solidarnost movement

by

Historiographical Analysis:” The Fall o of Communism: The Role of John Paul II to Solidarnost movement.”
By Gjergj Lacuku/
Ever since the fall of communism, there has been different views, many books and articles written about main actors that brought it down. Growing up in Albania, a communist country, I experienced the impact of the fall of communism with a great joy as I was able to attend a Mass for the first time in my life. Having no access to foreign media at that time, I was always curios to know more about the events that changed our lives. The very fact that the fall of communism started in in Poland, the homeland of the Pope John Paul II, is an indicator that his role had a major positive impact on the Solidarity movement itself. There are rightly different views on the causes of the fall of communism: some give credit to President Reagan’s policies toward Soviet Union, others also praise Gorbachev for his “softer” approach towards the dissident movements and his efforts to restructure the Soviet economy, however, on my historical debate, I would argue that the main catalyst in the fall of the communism was Pope John Paull II and his support for Solidarity movement in Poland. I have looked at few books about the life and role of John Paul II and his impact on the fall of communism to try to better understand his impact. Authors like George Weigel, David Willey and Paul Heinze, on their writings support the role of Pope John Paul II in the collapse of communism.

In his book,”Witness to Hope, ”the author, George Weigel, brings to light the life and work of one of the most important figures of the twentieth century, that of Pope John Paul ll. The main idea of his book is how Karol Wojtyla, through his religious conviction, changed the course of human history. “Karol Wojtyla believed that Christ-centered hope to be the truth of the world.”[1] Wiegel is able to walks us through most important events of Pope’ life. In the first chapter” A Son of Freedom”, tells us that he was a member of the first generation of Poles to be born in freedom in 150 years.”[2] The Poles had defeated the Red Army in 1920, the year that Karol was born. But in his youth, the would-be Pope, was forced to work”from the underground” as Poland is occupied by Nazis during WWII, he begins his clandestine studies and cultural resistance activities.”[3] In Chapter 4,“Seeing Things as They Are’’,Karol Wojtyla comes to grow intellectually as he earns his second doctorate, studying the work of German philosopher, Max Scheler. Karol Wojtyla’s rises quickly in the Church hierarchy, becomes the youngest Bishop in Poland at the age of 38 , participates in the Vatican II Council, and is created Cardinal in 1967 by Pope Paul VI. In the 1970s, Cardinal Wojtyla, is one of the best-known churchmen in the world to his peer.” [4] Wojtyla is an exception, especially to the Kissinger Rule. Henry Kissinger believes it to be “an illusion… that leaders gain in profundity while they gain experience.” “High office, because of its endless demands on the officeholder, is an occasion to spend down rather than to build up intellectual capital.”[5]
Cardinal Wojtyla, would become “A Pope from a Far Country, “who invoked the call of Christ to his disciples: ”Be not afraid.”[6] Religious freedom and the rights of the workers, would become the central theme of his pontificate. Pope emphasized that only through Christ and God people would be able to live their lives truthfully. His faith proved to have a major effect during his visit to his homeland in 1979. During the Mass at Victory Square in Warsaw in 1979, his countrymen were calling, “We want God, we want God.” Poland’s ”second baptism,” which would change the history of the twentieth century, had begun.”[7]

.
To emphasize the importance of his role in support of Solidarity movement and therefore the fall of communism, we can analyze another book titled,”God’s Politician,” by David Willey. The main theme of his book is the reign of first Slav Pope, Joh Paul II, that occurred at one of the most crucial points in the human history: the fall of communism. On Chapter I, “The Solidarity Pope,’’ Willey uses the primary sources to show the impact of John Paul and the fear of the Soviets:“the inspirer of anti-socilast activities of the reactionary clergy in Poland. Tass, quoting the Soviet political periodical Politiceskoye Samoobrazovanie, December 1982.”[8] David Willey strongly supports the idea that John Paul II was the main figure to have the most impact on the collapse of the communism. He states that,“The rise of Solidarity movement, and indeed Poland’s subsequent transition from Communist dictatorship under Soviet tutelage to the first non-communist government in Eastern Europe, can be traced directly back to the sense of patriotism, purpose and optimism generated by the Pope’s bold visit to Poland a decade ago.”[9] David Willey makes a good point, showing through the words of Ivan Hel, the Ukrainian Church leader, the true nature of Gorbachev. “Thanks to the reforms of Gorbachev, repression is taking place surreptitiously and secretly. Acting to the principles of Machiavelli, the authorities say one thing and do another.”[10]
The importance of John Paul II and his direct role in support of Solidarnost movement is brought to light by another author, Paul Henze, in his book, “The Plot To Kill the Pope.” Henze through his research, suggests that the Kremlin is behind the plot and he metntions that there are three reasons why the Soviets fear him, first he is a Pole, second he is the head of the Roman Catholic Church, third , he is a tireless advocate of freedom of the human spirit and the right of the individual human being to chose his course of life.”[11] Through his book ,we understand that the assassin, Memhet Ali Agca did not act alone but he acted on behalf of higher authority that through the Bulgarian connection leads to KGP. He walks us through the “The Russian Tradion of Terror”[12] in Section II of his book, to make the point of the KGP plot on the life of Pope as they see him as a “danger” to their communist ideology . To paraphrase the words of Henze, his visit in June 1979 in Poland , was considered a triumph for the Polish people, which a year later resulted in the formation of the nationwide labor movement, known as Solidarnost [13]
In conlusion, the three authors give credit to John Paul II for his spititual support of Solidarity movement that in 1989 became a political force by coming to power in Poland and therefore starting a domino effect on all communist countries including the dissolution of the Soviet Union in 1991. Weigel’s ”Whitness To Hope”, pays very close attention to the role of John Paul II in the fall of communism that started in Poland. Karol Wojtyla, to motivate his fellow citizens in search of their religious freedom under the communist yoke, uses the culture of his people, reminding them of their glorious past, how they never surrendered due to their unshakable faith in Christ. John Paul believed that it is the Church’s duty to protect human freedom. He is a champion of freedom, travelling to every corner of the world and speaking on behalf of the poor and the oppressed. One of the strengths of the book is that the author portrays the Pope as a figure whose vision includes the whole humanity, Christians and non-Christians alike. Weigel clearly states that although at heart ,he is a Christian disciple, John Paul’s call about the nature of the human person, the moral requirements for human community, the meaning of human history, and the trajectory of human destiny ,extends to the all the peoples of the world, regardless of their faiths. The author’s access to the Vatican for a period of 20 years, made use of multiple sources, original letters and in depth interviews of Catholic leaders, to give us” the inner thoughts’ of an extraordinary man of the human history.David Willey, although accepts that Pope’s visits to Poland were influential in the Solidarity movement, he states that Pope has failed to make Vatican more open, a process that had begun under Paul VI.Paul Henze’s book “The Plot To Kill The Pople,” displays one more time the determination of Pope in his challenge against the communist ideology . The threats on his life, not only did not stop him but on the other hand, made him stronger in his support for the human rights. In his visit in 1983, two years after his attempts on his life, he seemed more vigorous than ever, while General Jaruzelski seemed more powerless.

[1] George Weigel, 18
[2] George Weigel,18
[3] George Weigel,45-46
[4] George Weigel,145-180
[5] George Weigel,210
[6] George Weigel,235-262
[7] George Weigel, 295
[8] David Willey, 21
[9] David Willey,21
[10]David Willey, 21
[11] Paul Henze, first page of his book introduction.
[12] Paul Henze, 76-90
[13] Paul Henze,119-120
Bibliography
1.Henze,Paul. “The Plot To Kill The Pope.” Charles Scriber’s Sons. New York.1983
2.Weigel,George. “Witnes To Hope” :The Biography of Pope John Paul II,Harper-Collins, New-York,1999.
3. Willey,David.”God’s Politician,” St Martin Press, New York ,1992,

KRUSHJANËT PADISIN SERBINË

by

Nga Besnik F. Hoti* dhe Elion Farruku/
“Kjo vizitë në Krushë të Madhe sërish më qartësoi se për çka kishim luftuar dhe se
kishim vepruar drejt me vendimin, që Milosheviqin këtë herë ta konfrontonim
ushtarakisht dhe me vendosmëri”.-Joschka Fischer/
Ky shkrim vjen në mbështetje të banorëve dhe Këshillit të Fshatit Krushë e Madhe për ngritjen e padisë ndaj shtetit serb për krimet e kryera në mars të vitit 1999.
Pranvera e vitit 1999 dhe lufta e atij viti për shqiptarët e Kosovës posaqërisht për krushjanët ishte një ngjarje që do të mbetet e paharruar në kujtesën e atyre që arritën të dalin të gjallë nga ajo luftë. Në natën e 24 marsit të vitit 1999, kur avionet e NATO-së filluan bombardimet mbi caqet serbe, kriminelët serbë në pamundësi për t’u përballur me forcat e NATO-së, mprehën thikat e tyre të krimit për të masakruar popullin e pambrojtur të Kosovës.
Dhe ishte fshati Krushë e Madhe dhe njerëzit e tij që do ta kishin këtë fat të keq. Me 25 dhe 26 marsit forca të mëdha ushtarake ia mësyjnë fshatit për të shfarosur njerëzit e tij. Qindra ushtarë të armatosur deri në dhëmbë, të udhëhequr nga eprorët e tyre, djegin Krushën dhe fshatrat përreth shtëpi për shtëpi, nxjerrin banorët në rrugë duke i dërguar herë në një vend e herë në tjetrin, për të kërkuar vendin se ku ishte më mirë t’i pushkatonin dhe masakronin.
Serbët fqinjë të Krushës dhe të fshatrave të tjera përreth ishin ata që iu prinë krimeve mbi banorët e Krushës. Kriminelë të tjerë, të organizuar në formacione të ndryshme ushtarake dhe paramilitare ishin në ndihmesë të tyre. Serbët lokalë ishin bërë kryekriminelët dhe u prinin kriminelëve të tjerë serbë të ardhur nga Serbia. Këta kriminelë ishin të tmerrshëm në dukje, me fytyra të ngjyrosura dhe me shamia ngjyrash të ndryshme të lidhura në kokë.
Ishte dita e 28 marsit të vitit 1999 kur agjencitë e huaja dhanë lajmin e vrasjes së mbi dyqindë krushjanëve, Milaim Bellanica kishte arritur të filmonte pothuajse gjithë masakren që ndodhi në Krushe dhe ta shfaqte para gjithë opinionit botëror. Pasojat dhe dëmet shpirtërore dhe materiale ishin shumë të mëdha: nga forcat policore dhe paramilitare serbe u vranë dhe u masakruan, 241 persona. Prej tyre: 206 janë të vrarë dhe të pagjetur nga Krusha e Madhe, ndërsa 35 nga të strehuarit, prej tyre 121 të identifikuar, 85 të pagjetur, të vrarë 7 fëmijë, si edhe 5 femra. Nga Tribunali i Hagës u gjetën: 8 varreza masive 2 krematoriume, si dhe shumë varreza personale. Si pasojë e luftës janë plagosur 25 vetë, ndërsa janë djegur 793 shtëpi, xhamia e fshatit, si dhe janë bërë shumë dëme të tjera materiale dhe teknike. Shumë shtëpi mbetën pas asnjë mashkull, 140 gra të veja dhe 502 fëmijë bonjakë.
Arsyeja që na ka shtyrë ti bashkangjitemi çështjes së Krushës së Madhe për kërkimin e dëmeve të luftës dhe dëmshpërblimin e familjarëve të viktimave nuk ka të bëjë me ndonjë arsye personale, por si jurist dhe politolog dhe që të dytë si akademikë e ndjejm detyrë në emër të asaj që quhet humanizëm.

Është përfolur ditët e fundit edhe në shtypin e shkruar dhe atë elektronik për nisma të ndryshme padie kundër shtetit që sot trashëgon ish Republikën Federale Jugosllave, kjo padyshim ndihmon në solidarizimin me familjet e viktimave por ndjenja dhe barra kryesore bie mbi këta të fundit, jo për ti fshirë dhimbjen por sadopak për tia lehtësuar, për të njohur fytyrën e vertetë të atij që dëmin ja ka shkaktuar. Pyetja që më lind shpesh dhe e shtroj gjithmonë përpara interlokutorëve këtu në Kosovë është: Sa marrëveshje do ishin realizuar aktualisht me Serbinë nëse në listën e kërkesave do ishte vënë si prioritet Dëmet e luftës dhe Riparimi i tyre, qoftë karshi shtetit të ri por edhe ndaj viktimave? Pyetje që cilido nga ne, mund ti jap një përgjigje, ajo nuk është mister. Dëmet e Luftës dhe Riparimi i tyre kanë qenë dhe janë në fazë kodifikimi nga e drejta ndërkombtare, duke filluar nga periudha post bellum e 1945 e deri ne ditët e sotme. Gjykata Ndërkombtare dhe Gjykatat e tjera ndërkombtare të ndërtuar ad hoc janë marrë gjerësisht edhe me këtë teme, si ajo për dëmet e Irakut ndaj Kuvajtit, ne Ruanda dhe Tribunali Ndërkombtar për ish- Jugosllavinë. Përse duhet të kërkohet ? Në çdo proces gjyqësor qoftë ky pranë gjykatave ndërkombtare apo dhe kombëtare, nuk pritet që pala e paditur ta marrë atë si një dhuratë Krishtëlindjesh dhe të gëzohet qoftë edhe nëse nga xhepi nuk nxjerr edhe një monedhë, apo denohet me një falje publike nga autoritetet e larta. Problemi qëndron diku tjetër e cila mund të merret si diçka pozitive nga pala e paditur. Reconcilation ose pajtimi, i domosdoshëm për fillimin e marrëdhënieve normale, kufizohem të përdor shprehjen normale për të mos thënë miqësore nuk mund të ndodhi në mënyrë të forcuar, duke u kërkuar nga ndërkombtarët që dy vendet të bashkëpunojnë, por nga vetëdija e dy vendeve për të kaluarën, pa e harruar atë, por duke u pajtuar se diçka nuk ka qenë aspak e hijshme. Pikërisht, nëse ky pajtim vjen nga një institucion ligjor ndërkombtar, atëherë pajtimi është më i mundshëm dhe të dyja palët duhet ti binden dhe të fillojnë një rrugëtim të përbashkët.
Por si mund banorët e Krushës së Madhe të kërkojnë drejtësi dhe rehabilitim në bazë të së drejtës ndërkombëtare? Tribunali i Evropës me qendër në Strasburg, i njohur ndryshe edhe si Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut do të kishte qenë ndoshta edhe ai më i përshtatshmi, për faktin që edhe individë të caktuar apo organizata jo-qeveritare mund të vënë në lëvizje një mekanizëm gjyqësor, por sipas statutit të Gjykatës dhe të kompetencave, ky organ nuk mund të gjykojë një palë e cila nuk e ka pranuar si organ gjykues dhe nuk ka pranuar juridiksionit e saj në momentin e kryerjes së veprës, pra Serbia e ka pranuar atë vetëm në 2004 dhe kështu nuk mund të gjykohet për shkak të principit rationae temporis.
Tre janë aktualisht tribunalet të cilat kanë një karakter më universal dhe të cilat gjykojnë krime për të cilat nuk është e nevojshme që shtetet të pajtohen me gjykimet e tyre, pasi principet janë të njohura dhe të pranuara gjerësisht nga shtetet. Njëra është Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë e cila gjykon shtetet, tjetra është gjykata Penale Ndërkombëtare dhe ajo Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë. E para, vepron në bazë të së drejtës ndërkombtare në përgjithësi dhe mund të gjykojë krimet penale të cilësuara si krime kundë njërëzimit, veçanërisht të bërë kundër një grupi etnik nga një ushtri e rregullt apo persona të armatosur. Dy tjerat veprojnë kundër personave por nuk mund të gjykojnë shtetet, dhe kryesisht merrem me krime kundër njerëzimit dhe krime të tjera që hyjnë në krimet kundër së drejtës humanitare si gjenocidi, torturë apo pastrim etnik etj. I përket prokurorit që në bazë të informacioneve të vlerësojë hapjen ose jo të një procedurë internacionale dhe pasi ka shpallur fajtorët të përcaktojë edhe shifrën për kompensimin e viktimave dhe dëmeve materiale të cilat merren nga fondi rezervë i shteteve. Në bazë të kompetencave të gjykatës duhet të formulohet edhe kërkesa, veçanërisht e mbështetur fort nga shoqëria civile e cila ka krijuar bindjen se është e nevojshme zbardhja e disa faktorëve, kurse përgjegjësia tjetër i përket gjithashtu organizmave qeveritaro-institucional ku duket që kohët e fundit ka pasur edhe vullnet nga ana e tyre për një nismë ligjore ndërkombtare. Aktualisht, gjykata ndërkombëtare e drejtësisë po shqyrton padinë e e Kroacisë versus Serbisë për gjenocid dhe pastrim etnik në dëm të etnisë Kroate gjatë viteve 1991 e më tutje. Kush i ikën një procesi tregon fajësinë e tij, prandaj më shumë së kurrë për hir të së ardhmes pa harruar të kaluarën Krusha e Madhe shtron causa pretendi.
Dr. Elion Farruku-Dr. Iuris, Profesor i së Drejtës Diplomatike pranë Kolegjit Victory në Prishtinë dhe Ligjerues i Sistemeve Ligjore të Krahasuara pranë Universitetit të Torinos. Elioni është nga Kruja, jeton në Prishtinë.
*Ma. sc. Besnik F. Hoti- është kandidat doktorature në Universitetin Europian të Tiranës- drejtimin Marrëdhënie Ndërkombëtare. Ligjerues i Konflikteve dhe Sigurisë Ndërkombëtare pranë Kolegjit Victory në Prishtinë, vjen nga Krusha e Madhe.

VRASJET VAZHDOJNE EDHE NE RUSINE PAS-SOVJETIKE

by

Nje Rusi demokratike, mund te jete ma larg,se ka qene ndonje here ma pare/
Nga Steve Gutterman/
Perktheu per Diellin:GJON KADELI/
Ne mars te 1995-es ata vrane Listievin.Ne nendor te 2006tes vrane Potitkovskajen dhe me 27 fruer te ketij viti vrane Mencovin.
Ana Politkovskaja dhe udheqesi i opozites Boris Nemcov,u vrane krejt afer Kremlinit dhe deri tashti autoritetet qeveritare ruse nuk kane zbulue se kush i bani keto vrasje.Megjithe kete, asht krejte e qarte se kush jane vrasesit. Njerzit qe bajne ate qe ju thote Putini-jane vrasesit!
Ne menyra te ndryshme, Listjevi, Politkoskaja dhe Mencov, luejten rrolin e tyne.
Listjevi ishte fytyra gjeniale e nji vizioni, per nji jete normale ne Rusi, nji vend ku njeriu mund te andrroje, per t’u ba i pasun shpejt, ose vetem per te shikue televizorin, pa u detyrue me ndigjue, propagenden. Askush nuk u gjykue per vrasjen e tij.
Politkovskaja ishte nje reportere dhe nje mbrojtese e perkushtueme, e te drejtave te njeriut, e cila nder te tjera, vuni ne dukje korrupsionin shume te madh qeveritar, si edhe perdorimin e forces ushtarake dhe policore tejet barbare kunder popullit Cecen, gja qe u ba me urdhnat e Putinit. Mbas dy poceseve gjygjesore, megjithse shume njerez u denuen, tuej perfshi, gjoja edhe vrasesin, familja e saj, avoketet mbrojtes, si edhe ata qe merren me mbrojtjen e te drejtave te njeriut, thone se deri sot, vrasesi i verete, nuk asht identifikue, dhe drejtesia nuk asht zbatue.
Dyshime te ngashme, u vune menjihere ne dukje, edhe per vrasjen e Nemcovit. Megjithe kete, keto dyshime u hodhen menjihere poshte nga Putini. Askush nuk e din, nese vrasesi i Nemcovit do te paraqitet ne gjygj.
Listiev, Politkovskaja dhe Nemcov, jane vetem tre emna, ne historine e gjate, te rusve te shquete, vrasja e te cileve asht ba nji gur i skalitun (veprimtari e vazhdueshme), ne periudhen e erret pas-sovjetike
Cdo vrasje i perket kohes se saj Ajo e Listievit i perket kohes se nji konkurrence te paskrupull, per pare dhe per fuqi me 199ote. Politkovskaja i perket kohes kur Putini po bante perpjekje, per te perforcue poziten e tij ne Rusi, dhe luften e dyte qe u ba ne Ceneni, gjate fazes se dyte qe ai ishte udheheqes i Rusise.
Aleatet e Nemcovit thone se ai ishte viktime e nji atmosfere, tejet te egersueme, e urrejtjeje, te cilet e akuzojne Putinin, se ai po e terheq vendin zhagas, ne nji lufte kunder Ukraines, dhe ne nji ballafaqim me Perendimin.
Nji gja qe te tri vrasjet e naltpermenduna kane te perbashketa, ishte nji ndiesi tronditese, nga shume njerez, qe banojne dhe punojne ne Rusi, se vrasja e fundit, ishte nji veprim, qe e coi gjendjen, aty ku nuk ka ma keq.
Te gjitha shejet tregojne se sistemi diktatorial ne Rusi, asht thadrue me shkronja, ne nji rrase te trashe graniti, qe me sa duket as fuqite natyrore as ato njerzore nuk e shrranjosi. Fatkeqesisht, duket se asht ba pjese e DNAs e udheheqesve ruse.

“Nata e Kulturës Shqiptare në Universitetin William Paterson”në New Jersey

by

QNK” Arbnori” do organizoje ” Mbremja e Kultures Shqiptare ne William Paterson University” ne New Jersey, date 5 Mars, ora 7-9 pm./
Qëndra Ndërkombëtare e Kulturës “ Arbnori”, në vazhdën e aktiviteteve të programuara si brënda dhe jashtë vendit si dhe në kuadër të prezantimit të mirë, të kulturës shqiptare, në vendin më të fuqishëm të botës sot, në USA, përmbush një tjetër objektiv të madh të saj, të vitit kalendarik 2015.
Paraqitja e kulturës shqiptare në Universitetin e New Jersey në William Paterson, me një histori mbi 150 vjeçare, ku studiojnë dhe një numër i konsiderushëm studentësh shqiptarë nga të gjitha trojet paraqet, një arritje serioze si nga pikpamja e shtrirjes së aktiviteteve në hartën gjeografike botërore ashtu dhe në aspektin e prekjes të niveleve më të arrira bashkëkohore.
Bashkëpunimi me Katedren e Gjuhëve e Kulturave Botërore, të këtij Universiteti, ku kultura dhe gjuha shqipe shfaqet si interes, ku studimi i pikturës, skulpturës, poezisë, filmit dhe letrave shqipe, përkrah gjuhëve të tjera si spanjishte, gjermanishte, frëngjishte, italishte, rusishte, portugeze, greqishte, sllave dhe kineze, është një avancim e bashkëpunim i përçimit të përvojave, për njohjen e kulturës tonë shumë shekullore në USA.
Vetë tradita mbi 100 vjeçare e emigrimit të shqiptarëve në USA, ka sjellë dhe praktikën e kultivimit të gjuhës e kulturës tonë, si prejardhje dhe krenari e që duhet mbështetur, në aktivitete të përbashkëta e të ndërsjellta.
QNK “Arbnori”, prezantohet denjësisht, për të tretën herë dhe bashkëpunimi i ka në fillimet e botimit të “ Historia e Amerikës” nga QNK “ Arbnori”, si dhe të antologjisë së poezisë Moderne Amerikane.
Kësaj rradhe QNK “ Arbnori” fokusohet në disa pika të fuqishme të prezantimit të kulturës tonë në Universitetin William Paterson në New Jersey.
1-Prezantimi i Poezisë shqipe post moderne pas viteve ’90 si frymë e re pozitiviste, duke prezantuar Shqipërinë realiste, të post diktaturës, me një frymë më demokratike, më humane dhe me vlera të trashëguara që nga lashtësia deri më so,t duke nxjerë në pah vlerat kulturore, doket, zakonet, bukuritë natyrore e të gjitha krahinave nga Jugu në Veri, si dhe karakteristikat e çdo qyteti, zone, si dhe vlerat e shtuara shpirtërore, folklorike dhe tiparet bashkëkohore.
QNk ” Arbnori” ka bërë me kujdes, përzgjedhjet e prurjet që i përkasin kësaj rryme që është pozitivizmi, e cila në poezinë Amerikane sot, ka një vend të rëndësishëm, dhe në Shqipëri ka sot idhtarët e sa,j që e kultivojnë me pasion.
2- Prezantimi i Filmit dhe Kinematografisë shqiptare, nga studiuesi i Artit filmik
Prof.Dr Bruce Williams, i cili është një njohës i mirëfilltë i kësaj fushe, që nga fillimet e filmave të parë si “ Tana”, e deri tek prodhimet e fundit .
Prof. Dr Bruce Williams si Dekan i Departamentit të Gjuhëve e Kulturave të Huaja në këtë Universitet, do të sjellë në pamje dhe figurë, gjithë jetën shoqërore, sociologjike, politike e kulturore të Shqipërisë që nga viti 1952- 2014.
3- Prezantimi i filmit “Shqipëria Turistike”, prodhim i Agjensisë Kombëtare të Turizmit, materiali promocional, me një resume nga Drejtorja e QNK Znj. Floriana O. Paskali.
4- Ekspozimi dhe paraqitja e Skulpturës Shqiptare me rreth 140 punime të fotografuara në qytete të ndryshme të Shqipërisë, nga artisti Leonardo Voci, kritik arti, dhe Art Menaxher pranë Qendres së Realizimit të Veprave të Artit, datojnë nga vitet 1930, e deri në ditët tona.
Monumente kryevepra në sheshet kryesore të qyteteve tona siç janë: Flamurtari i Vlorës dhe shtiza e flamurit, Luftëtari i Korçës dhe Themistokli Gërmenji, Skënderbeu i Kukësit apo Monumenti ekuester i Skënderbeut në sheshin me të njejtin emër në Tiranë, ato Luigj Gurakuqit, Isa Boletinit në Shkodër dhe më pas, buste e figura të rëndësishme të historisë e kulturës shqiptare, deri tek Skulptura e realizmit që i mbijetoi periudhës komuniste.
Po ashtu në këtë ekspozitë, kemi dhe vepra Post moderne, të cilat janë pjesë e arkitekturës të qyteteve tona, që shprehin vrullin e hapjen, rritjen e shtimin e këtyre vlerave bashkëkohore, si pjesë të rëndësishme të kulturës tonë zhvillimore kombëtare.
Në fund të këtij aktiviteti QNK ” Arbnori” shpërndau dhe dhuroi pjesmarrësve në aktivitet, materiale promocionale, botime këto nga Ministria e Turizmit, e Kulturës, Bashkia e Tiranës dhe Agjensia Kombëtare e Turizmit.

Pianoja eshte jeta ime

by

Interviste e Violeta Mirakaj me te talentuarin Lorivert Cobo/
New York- Ne 8 Shkurt 2015 diten e Djele ne ambjentet e “Faust Harrison Pianos” ne 214 central Avenue , White Plans u dha nje program prestixhioz me studentet e se mirenjohures Svetlana Gorokhovich, Ph. D.
Programi ishte shume i pasur me pjese te ndryshme per pjano nga emra te njohur te muzikes boterore, si : F Lizt – Gnomenreigen (Concert etude) ;F.Chopin Nocturne C sharp minor, Op. Posth. J.S. Bach – Three parts Simfonia in C minor ; F.Schubert – Impromptu, Op. 90 in E flat major ;
P. I.Tchaicovsky – May (Starlit Nights)- June (Barcarolle) ; S.Rachmaninoff – Preude B minor, Op. 32 – Prelude G minor, Op. 23 ; L.Van Beethoven – Choral fantasie, Op.80 ;Folk Songs – French Children’s Song long, long ago; E Grieg – Concerto in A minor, 1st movement etj…..
Tingujt e pjanos nga femijet e talentuar si William Zhou, Alex Tiratsuyan, Elizabeth Jones, Viraya Roehrl , Kellsie Shan, Alex Tiratsuyan and Melody Hsu , Sophie and Calvin Cai, Natalia Terentiev, Florian Daeflet, Katherine Rex, Cidney Bien – Aime, Lily Restivo, Taddeo Wang, Lynn Sophie Guldin, Lorivert Cobo shoqeruar prej Svetlana Gorokhovich etj krijuan nje atmosfere shume te larte te bukur dhe te gezueshme.
Midis pjesemarresve ne kete koncert pianistik u dallua dhe djali me origjine shqiptare Lorivert Cobo, i cili na dha kete interviste.
Pjesa qe luajti Loriverti , ishte shume emocionuese , dhe pati shume duartokitje pasi ai interpretoi me shume talent e pergjegjesi nje pjese nga E. Grieg “Concerto in A minor, 1st movement “ e shoqeruar dhe nga pedagogia tij S.Gorokhovich.

Lorivert Cobo vjen me :
1- 5 Medalje te arta nga “Golden Key Festival” 2- Kater performanca ne “Weill Recital Hall” of Carnigie Hall. 3 – Dy here fitues i international Gifted Talented, Young pianist in the world . 4 – Aktivist per kater vite me rradhe ne aktivitetet kulturore te komunitetit si kengetaar dhe valltar.

Eshte kenaqesi, te shkruash dhe te flasesh per te rinj te talentuar, pra te njohesh publikun , lexuesin shqiptar me djalin e talentuar Lorivert Cobo

– Lorivert na beni nje prezantim te shkurter te vetvetes.

Lorivert : – Jam 16 vjec. Kam ardhur me prinderit e mi, Pranvera dhe Leonard Cobo ne SH.B.A.kur isha fare i vogel, vetem 17 muajsh. Ashtu si per te gjithe femijet emigrante ,dhe prindet e mi u perpoqen u ballafaquan me veshtiresite e para te nje vendi te huaj. ku arriten te integriohen ne kete vend te madh dhe te bejne nje jete aktive artistike. Natyrisht ne plan te pare ishim dhe ne dy femijet e tyre ,sepse une kam dhe nje vella me te vogel i cili dhe ai eshte i lidhur me artin. Krahas edukimit te pergjithshem te detyrueshem , per vite me rradhe praktikohem intesivisht me pjanon

– Cilat ishin shtysat e para qe te cuan drejt ketij istrumenti .?

Eshte e natyrshme se prinderit e mi jane marre me muzike ne Shqiperi, gjithashtu dhe mami im eshte mesuese muzike ne nje nga shkollat ketu ne New York, kane qene nje ga shtysat kruesore pasi vune re aftesite e mia muzikore. Nismat e para ne fushen e artit i kam ne moshen shtate -vjecare. Me kujtohet se nje nga femijet , shoket e mi moshatare,me te afert luante guitar, kjo gje me shtyu dhe me teper ambicjen per te mesuar me tej pianon. Dhe keshtu nisi rruga ime e artit duke punuar me ore te tera, ku u rezultuan dhe koncertet e para private dhe konkurse te ndryshme per pjano. Aty i thashe vetes qe pianoja eshte jeta ime.

Lorivert cilat jane preferencat tuaja, pra cfare ju pelqen me shume ne fushen e muzikes?

Kuptohet qe muzika per mua luan nje rol te madh ne jeten time , eshte pjese e rendesishme e imja.Po preferencat e mija per muziken jane muzika e Pop-it, Rock, dhe Jazz.
Ne vecanti idhulli im me i madh eshte pianisti kinez Lang Lang ; i cili ka performuar me orkestrat kryesore ne Evrope, SH.B.A. dhe ne vendin e lindjes se tij. Ne nje nga vleresimet qe ju bene atij ne Chicago ishte : “Si nje nga artistet me te medhenj te rinj, me nje talent te madh emocionues ne tastiere”..I kam ndjekur koncertet e tij sepse eshte i mrekullueshem, qe kur kam qene ne moshe te vogel dhe vazhdoj tani dhe me shume , me inspiron te vazhdoj ne fushen e artit pianistik

Kur eshte dalja e pare para publikut?

Koncerti i pare ka qene kur isha shtate vjec,ne Festivalin e Muzikes, ketu ne qytetin tim Pelham Manor. Ishte emocionuese, por u gezova se te gjithe filluan te me pergezojne per interpretimin e mire , dhe premtues qe kisha bere….Kjo me shtyu te vazhdoja intesivisht krahas mesimeve te shkolles qe me duhej te pergatitesha cdo dite me pergjegjesi, kisha dhe orarin e pergatitjes se mesimit te pjanos qe e kisha me shume dashuri.

Cilat jane arritjet e mevonshme ne fushen e artit?

Gjate ketyre viteve kam marre pjese ne aktivitete qe behen ne shkolle, si dhe ne organizimet e tjera konkuruese..
Jam vleresuar me 5 Medalje te Arta nga “Golden Key Festival”
Kater Performanca ne Weill Recital Hall of Carnigie Hall
Dy here fitues i International “Gifted Talented, Young Pianist”;
1/24 best young pianist in the world
Aktivist per kater vite ne aktivitetet- kulturoere te komunitetitit shqiptar ketu ne New York si kengetar dhe valltar.
Lorivert , cilat jane planet per te ardhmen apo si te themi me mire …cila eshte endrra jote?
Endrrra ime per te ardhmen eshte te behem engineer muzike shume i famshem dhe ndoshta do te realizoj ne te ardhmen nje koncert pianist shume te madh ne mbare boten ..Jam ne rrugen me te mire , se po punoj intesivisht..ne te ardhmen krahas oblgimeve te tjera, por do te me shtohet edhe me shume puna, se rruga e artit eshte sa e bukur po dhe aq e veshtire…..