• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

UNGJILLI SIMBAS KIRILLIT

April 22, 2024 by s p

Nga GIAN ANTONIO STELLA – “Corriere della Sera”, 2 prill 2024 – Përktheu: Eugjen Merlika  

Po çfarë soj Ungjilli ka lexuar, studjuar e dashuruar Vladimir Mihajloviç Gundjaevi, Patriarku ortodoks i Moskës e i gjithë Rusisë, me emrin Kirill? “Nga pikpamja shpirtërore e morale”, ka thënë pardje duke folur për mësyemjen e Ukrainës, “operacioni ushtarak i veçantë është një luftë e shënjtë, në të cilën Rusia dhe populli i saj, duke mbrojtur të vetmen hapësirë shpirtërore të Rusisë së Shenjtë, kryejnë misionin e “atij që mban” (ose Katékon), duke mbrojtur botën nga sulmi i globalizmit e fitores së Perëndimit të rënë në satanizëm”.    

Fjalë në kundërshti verbuese me ato të përdorura nga papa Françesko: “Është nevoja të hiqet dorë nga lufta, vend vdekjeje ku etërit e nënat varrosin bijtë, ku burrat vrasin vëllezërit e tyre, ende pa i parë , ku të fuqishmit vendosin e të varfërit vdesin. Lufta nuk shkatërron vetëm të tashmen, por edhe t’ardhmen, shkakton tronditje dramatike në më të vegjëlit e më të pafajshmit ndërmjet nesh. Ja shtazëria e luftës, veprim barbar e sakrilegj! Lufta nuk mund të jetë diçka e pashmangëshme: nuk duhet të mësohemi me luftën! Ndërsa duhet të kthejmë pezmatimin e sotëm në zotimin e nesërm. Sepse nëse nga kjo ndeshtrashë do të dalim si më parë, do të jemi të gjithë fajtorë në një farë mënyre. Përballë rrezikut të vetëshkatërrimit, njerëzimi duhet të kuptojë se është çasti të shfuqizojmë luftën, të fshijmë atë nga historia e njeriut më parë se ajo të fshijë njeriun nga historia”. Përsëri: “Besimet fetare nuk mund të përdoren për luftën. Vetëm paqja është e shënjtë e askush nuk duhet të përdorë emrin e Zotit për të bekuar terrorin dhe dhunën”. Përsëri: “N’emër të asnjë Zoti mund të quhet “e shënjtë” një luftë”.

Siç duket ndryshimi ndërmjet dy burrave në krye të dy Kishave të krishtera nuk është vetëm në zgjedhjen e orës së dorës, që në rastin e Françeskut është minimalist e n’atë të Kirillit është një Breguet madhështor prej 30.000dollarësh, i përjetësuar në një fotografi zyrtare e pastaj i zhdukur në mënyrë trashamane me Fotoshop. Sigurisht që thënia ungjillore “duaje fqinjin tënd si vetveten” është më i ngatërruar të korigjohet…

“Corriere della Sera”, 2 prill 2024        Përktheu Eugjen Merlika  

Filed Under: Analiza

MJEKRA E SAMI FRASHËRIT, E EKSPOZUAR NË MUZEUN HISTORIK KOMBËTAR

April 22, 2024 by s p

Frederik Stamati/

Në qershor të vitit 1978 u përkujtua në Tiranë 100 vjetori i Lidhjes së Prizrenit. Atëhere u zhvillua një aktivitet shkencor në një nga sallat e mbledhjeve të Pallatit të Kulturës dhe u hap një ekspozitë e përkohshme në hollin e katit të parë. Laboratori i konservimit dhe arkeometrisë pranë Institutit të Historisë punoi për konservimin e objekteve që u ekspozuan përkohësisht. Unë u mora me armët si edhe me disa veshje të traditës.

I ftuar në aktivitetet përkatëse ishte edhe nipi i Sami Frashërit, Emin Ekren. Ai solli me vete  një tufë të vogël nga mjekra e Sami Frasherit, e prerë pas vdekjes dhe ua dorëzoi autoriteteve shkencore shqiptare.

Më vonë, kur u hap Muzeu Historik Kombetar, u vendos që relikja e Sami Frashërit të ekspozohej në Pavionin e Pavarësisë. U zgjidhën çështjet etike të trajtimit të mbetjeve humane, të cilat kërkojnë leje nga trashëgimtarët dhe një trajtim dinjitoz. Ato janë zbatuar me përpikmëri.

Më njoftuan se më kërkonte Kryetari i Akademisë së Shkencave profesor Aleks Buda dhe të shkoja e ta takoja. 

-Frederik, -më tha, e di përse të kam thërritur?

Dhe më tregoi rastin. Pastaj më këshilloi të takoja  zv, kryetarin e Akademisë,  profesor Kolë Popën, me të cilin kishin biseduar diçka për mënyrën e ekspozimit.

          Mendimi ishte që relikja të futej në një eksikator vakumi dhe ashtu të ekspozohej në muze. 

Kimistët e dinë se çfarë është eksikatori i vakumit, por do ta përshkruaj me pak fjalë për ata që nuk kanë patur rast të shohin një të tillë.

Eksikatori i vakumit është një enë prej qelqi të trashë, që duron shtypjen atmosferike. Vjen si një gotë cilindrike e përbërë nga trupi dhe me kapak sipër, ku është montuar një rubinet prej qelqi. Për të ruajtur vakumin, të gjitha pjesët e lëvizshme lyhen me vazelinë në vendin e kontaktit.

Dilnin dy çështje:

E para: ena është fare e papërshtatshme nga forma për të qëndruar në vitrinat e një muzeu dhe

E dyta: vakumi nuk ruhet për një kohë të gjatë.

Çfaqa mendimin  për ta mbajtur shtëllungën e mjekrës të mbyllur në një sistem pjatash petri. Pjatat e petrit janë në formë cilindrike dhe nuk e shqetësojnë shikimin e vizitorit. Parashtrova edhe disa hollësi të tjera teknike. U miratua menjëherë.

Dy ishin çështjet që do te duhej të zgjidheshin,

E para: gjendja e fibrave të mjekrës dhe  trajtimi. U shqyrtuan në mikroskop biologjik disa fije dhe nuk u konstatua ndonjë dëmtim i ndodhur me kohë. Mirëpo zmadhimi që arrin mikroskopi biologjik nuk është i mjaftueshëm për të vërejtur hollësirat që kërkon konservimi muzeal. Në atë kohë akoma nuk kishim  mundësi për të shqyrtuar situatën me mikroskop elektronik, që jep zmadhime shumë të mëdha dhe që të mundësojnë një informacion edhe më të vlefshëm. 

Librat profesionalë thonë se qimet e njeriut janë të njëjta në strukturë, natyrisht edhe me veçantitë e tyre, me qimet e kafshëve. Për këtë arsye vendosëm që reliken ta trajtonim ashtu siç trajtohen fibrat e leshit gjatë konservimit muzeal. Ato i lamë në një banjë me preparatin Sandopan, një detergent  tensionoaktiv për të larguar papastërtitë dhe yndyrnat e transmetuara nga prekja e duarve. Mbas shpëlarjes me ujë të distiluar i thamë në letra filtri nga ato që përdor kimia analitike dhe i futëm në një enë qelqi, të mbyllur me kapak, ku shtuam dy-tre kristale timol. Kështu ajo u mbrojt nga myku, mikroorganizmat dhe materialet ndotëse.

E dyta: përgatitja e sistemit hermetik të ekspozimit. Për këtë u mor një fletë e trashë  xhami, nga ai xham që prodhonte fabrika në Kavajë dhe u pre në formë tetëkëndëshe. Brinjët u zmeriluan. U siguruan edhe dy pjata petri me madhësi të përshtatshme. Të  treja keto pjesë prej qelqi u lanë me sapun, u shpëlanë me ujë të distiluar dhe pastaj u trajtuan me ajatinë. Ajatina ka qenë një dezinfektant që përdorej në sallat e operacioneve kirurgjikale. Preparati aktiv i saj është benzododecinium (dimetil, 1-lauril, benzilamonium).

Mbas ketij veprimi ato u prekën vetëm me doreza kirurgjikale. 

Pastaj, për  siguri të plotë  i sterilizuam gjatë një dite  me rrezatim ultraviolet të emetuar nga llampa me fuqi 80 Watt,  në bokset e Institutit të higjenës dhe epidemiologjisë. Spektri më baktericid është në gjatësinë e valëve 240-280 nm. Energjia e mjaftueshme per vrasjen e mikrobeve është 0,05-50μW sec/cm2.

Mbyllja e pjesës së mjekrës në “kutinë” e xhamtë u bë po brenda boksit të rrezatimit UV, tashmë jo në punë, duke ngjitur pjatat e petrit me një ngjitës për përdorim muzeal. Pjata e vogël, e cila mbyllte në brendësinë e saj fragmentin e mjekrës, u ngjit nw “barkun” e pjatws së madhe të petrit, e kjo pastaj, mbi bazamentin tetëkëndësh prej xhami.

Kanë kaluar rreth dyzetë vjet që nga ajo kohë dhe relikja vazhdon të ruhet mirë. Gjithsesi teknologjia përparon dhe nuk duhet të themi se “e mblodhëm mendjen”.

Pak vjet më parë, kur po vizitoja Panteonion në Paris, përbri sarkofagut të njërit prej shkrimtarëve të dëgjuar të Francës, vdekur kohë më parë, ishte vendosur një etiketë, ku shkruhej se momentalisht sarkofagu ishte bosh, sepse materialet ndodheshin në laborator për trajtim. 

Filed Under: Analiza

JUNIOR RED CROSS NEWS (1921) / AUTORJA DHE UDHËTARJA AMERIKANE ROSE WILDER LANE : “DJALOSHI KËPUCAR I SHQIPËRISË QË DËSHIRONTE TË SHKOLLOHEJ…”

April 22, 2024 by s p


Djemtë shqiptarë po korrin një shpërblim në dije përmes një investimi relativisht të vogël të bërë nga amerikanët e rinj — Burimi : Junior Red Cross News, nëntor 1921, faqe n°39
Djemtë shqiptarë po korrin një shpërblim në dije përmes një investimi relativisht të vogël të bërë nga amerikanët e rinj — Burimi : Junior Red Cross News, nëntor 1921, faqe n°39

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 21 Prill 2024

“Junior Red Cross News” ka botuar, në nëntor të 1921, në faqen n°39, rrëfimin e autores dhe udhëtares amerikane Rose Wilder Lane asokohe për një djalosh shqiptar nga Durrësi që dëshironte të shkollohej, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Djaloshi këpucar i Shqipërisë

Nga Rose Wilder Lane

Burimi : Junior Red Cross News, nëntor 1921, faqe n°38-39
Burimi : Junior Red Cross News, nëntor 1921, faqe n°38-39

Disa ditë më parë, kur fëmijët amerikanë po mbaronin pushimet dhe po planifikonin vitin e ri shkollor, një djalë në Durrësi i Shqipërisë, dëgjoi se një shkollë amerikane sapo po hapej në Tiranë. Paraardhësit e tij ishin vëllezërit e gruas, djali i së cilës ishte Aleksandri i Madh, por ai vetë ishte vetëm ndihmës i një këpucari. Ai u ul gjatë gjithë ditës këmbëkryq në një dyqan të vogël të hapur në rrugë dhe fabrikonte këpucë. Pranë tij kishte pirgje lëkure dhie të nxira; ai preu tabanin e këpucëve nga këto lëkura, i zhyti butësisht në ujë, ktheu skajet e tyre dhe thuri një dantellë të fortë dhe të bukur me rripa lëkure të papërpunuar mbi gishtat e këmbëve, në shpinë dhe rreth kyçeve të këmbës. Kjo ishte mënyra se si ai i bënte këpucët. Ndërsa punonte, pa njerëzit që po kalonin në rrugën e ngushtë e me baltë; malësorë dhe xhandarë, gra fshatare që mbanin foshnja në djepa në shpinë, gomerë të ngarkuar, gra myslimane të mbuluara dhe burra të mrekullueshëm në të kuqe, blu dhe ar, me thika argjendi dhe pistoleta në brezat e tyre. Ndonjëherë në turmë kishte amerikanë, të veshur çuditërisht me pantallona dhe pallto të drejta dhe me jaka të bardha, të veshur pa ngjyra dhe që nuk flisnin asnjë gjuhë që mund ta kuptonte.

Gjeloshi e dinte që ata vinin nga vendi më i pasur në botë dhe duke punuar dëgjonte thashetheme. Ai dëgjoi gjëra të pabesueshme për makinat. Një ditë me sytë e tij ai pa një makinë që kaloi pranë dyqanit të tij; ishte një karrocë e madhe, e ulët me katër rrota, e cila nuk tërhiqej apo shtyhej nga asgjë, por që shkonte sikur të ishte e gjallë dhe në të hipnin amerikanët. Pas kësaj, ai mësoi se në Tiranë amerikanët po krijonin një shkollë për të mësuar shqiptarët se si të fabrikonin makineri.

Ai nuk kishte para. Çdo ditë darka e tij kushtonte gjithçka që kishte fituar gjatë ditës, kështu që ai nuk mund të kursente asgjë. Të afërmit e tij ishin vrarë ose varfëruar të gjithë si ai në luftërat e shumta që nga viti 1908, kështu që nuk kishte njeri që ta ndihmonte. Por ai donte të shkonte në atë shkollë.

Nuk mendoj se djemtë dhe vajzat amerikane, paratë e të cilëve e ndërtuan atë shkollë, mund ta kenë idenë se sa shumë ai donte të shkonte në të. Ai e donte aq shumë sa Aleksandri donte të pushtonte botën. Ai tha me vete: “Unë jam një krijesë shumë e vogël në një botë të madhe. Unë nuk kam kthetra, as krahë, si kafshët; Unë jam një burrë dhe kam një mendje me të cilën të bëj rrugën time. Unë duhet të pushtoj botën duke ditur për të. Unë duhet të mësoj.”

Kështu një ditë ai i tha këpucarit se po largohej dhe duke marrë një copë bukë misri në çallmën e tij dhe duke mbajtur këpucët në brez që të mos konsumoheshin, ai shkoi në Tiranë, e cila ishte vetëm dyzet milje larg. Ai takoi z. Crawley, drejtorin, në ndërtesën e Kryqit të Kuq për të Rinj (Junior Red Cross), dhe i tha atij, nëpërmjet përkthyesit : “Unë jam trembëdhjetë vjeç. Unë nuk kam para dhe mjete, por mendja ime dëshiron dijen si shkretëtira dëshiron shiun. Nëse do të më blesh një komplet mjetesh këpucari, që do të kushtojnë 100 lira, unë do të punoj çdo orë që nuk jam duke studiuar e as duke fjetur. Unë do të bëj dhe do t’i rregulloj të gjitha këpucët për shkollën. Kur të jem burrë do të kthej 100 lirat.”

Sot, njëqind lira janë rreth katër dollarë dhe drejtori mendoi se amerikanët e rinj do të ishin të gatshëm të jepnin hua atë shumë. Por ai tha : “Djemtë e tjerë tashmë kanë studiuar anglisht. Ju duhet të jeni në gjendje të lexoni, shkruani dhe flisni anglisht brenda gjashtë javësh, sepse nuk ka tekste në gjuhën shqipe dhe kur të fillojë viti shkollor, të gjitha punët duhet të bëhen në anglisht.”

“Shumë mirë, do të mësoj anglisht për gjashtë javë”, tha Gjeloshi.

Drejtori e çoi nëpër oborr në dhomën ku pesë djemtë më të zgjuar po bënin punën e javës së dytë në anglisht.

Gjeloshi dëgjoi me gjithë zemër, mendje e shpirt.

Në fund të asaj ore të parë, ai dinte dhjetë emra, tre kohë me gjashtë folje dhe dinte të shqiptonte çdo fjali në anglisht që do të bënin. Kur drejtori u largua nga ai në fund të asaj ore, ai tha në anglisht — dhe deri në atë orë nuk dinte asgjë më shumë nga sa dimë ne për shqipen — “Faleminderit, zotëri. Unë do të mësoj.”

Unë them, i heq kapelen djemve të tillë në shkollën e Tiranës ! Në Amerikë duart e tua janë plot mundësi, saqë, pa humbur atë që ke dhënë, i ke pasuruar këta djem. Por është vetëm një prej nesh që mund të ndihet superior ndaj tyre: ai që mund të mësojë më shumë se Gjeloshi në gjashtëdhjetë minuta!

Filed Under: Histori

Inteligjenti Artificial…

April 22, 2024 by s p

Satirë nga Rafael Floqi 

Karikatura kortezi AI

Kryeministri Edi Rama, njëkohësisht “yll” i mediave sociale dhe pionier i podcast-ëve politikë, shpalosi një plan të ri për të luftuar korrupsionin: të përfshirë Inteligjencën Artificiale në procesin e prokurimeve publike. Në një mbledhje të quajtur “Tender Talk me Rama”, ai deklaroi se AI do të shndërronte prokurimet në një parajsë të korrupsionit me zero përqind.

“Dhe në këtë proces, po neutralizojmë – s’po them zero, por në një masë të madhe korrupsionin”, tha Rama, duke iu drejtuar dy personazheve të ftuar, Siri dhe Alexa.

Një vështrim sarkastik në inteligjencën artificiale në tendera? Pse jo! Të shohim si mund ta përdorim këtë teknologji për të shndërruar korrupsionin në një rrëfim të bukur fantastik:

Kryeministri Edi Rama shpalli së fundi se do të bënte prokurimet publike të ndjekin urdhërat e një makinës që e di gjithçka: Inteligjencën Artificiale. “Kështu që ju merrni ato kopertina të zezë, korrupsion!”, tha ai me një buzëqeshje të pafund.

Por ndërsa Ramën e akuzojnë se përdor AI si një mbulim për korrupsionin, disa janë skeptikë për këtë idenë. Zef Preçi nga Qendra Shqiptare për Kërkime Ekonomike thotë se AI mund të jetë si një bojë e freskët, por korrupsioni është një sëmundje kronike e qeverisë. “Këtu problemi nuk është procesi, por përpjekja për të shmangur vjedhjen e fondeve publike”, shton ai.

Në fakt, disa analistë shqiptarë vëzhgojnë se thirrjet për AI mund të jenë vetëm një taktikë e re për të zhdukur fajin. “Edhe pse mund të kemi një makinë të zgjuar, ende duhet një tru njerëzor për ta drejtuar atë”, thotë Rigels Xhemollari, drejtor ekzekutiv i Qëndresës Qytetare. “Të paktën derisa të kemi një AI që mund të zbulojë politikanët që korruptojnë, nuk do të ketë ndryshim të madh.”

Ndërkohë, disa prej opozitës shqiptare besojnë se kjo është vetëm një shpikje propagandistike e qeverisë për të fshehur korrupsionin. “Qeveria e ka mjetet dhe informacionin për të zbuluar problemet në tendera publike”, thotë Jorida Tabaku, një deputete opozitare, duke iu referuar raporteve të shumta të shenjave të korrupsionit. “Por ata duan ta marrin një rrugë më të lehtë: të vënë fajin tek robotët.”

Vetë fakti që AI nuk po përdorët për shërbime të tjera por për tendera atu ku luhen paratë. Kur korrupsioni ka mbuluar qeverinë dhe bashkinë dhe kur kryeministri justifikohet se përgjegjësia, është individuale në këtë rast faji do t’i mbete botit dhe përfitimi hajdutit.  

Duke u shfaqur si një zgjidhje e mrekullueshme për një problem të vjetër, AI mund të jetë vetëm një eksperiment i ri i dështuar. Kështu që, ndërsa qeveria shqiptare e rri duke bërë përpjekje për të vënë fajin tek teknologjia, korrupsioni vazhdon të jetë një “aplikacion” i vjetër, i cili nuk do të zgjidhet me një çek elektronik.

Nuk mund të harrojmë dëshirën e Rama-s për të pasur një shoqëri të drejtë, ku çdo tender do të ishte një storie për fëmijë për të ndjekur. Dhe pse jo? Pse të mos jemi optimistë? Siç e ka thënë në një rast Rama: “Çdo projekt që fillon me AI është si një libër i mirë. Kjo është përveç nëse shkruani libra për fëmijë, atëherë ju duhet AI për të siguruar që personazhet e tyre nuk janë pjesë e ndonjë skeme korrupsioni.”

Por ashtu si në çdo këndin tjetër të botës, ka skeptikë. “Kjo është thjesht një shpikje e re për të dëmshme qeverinë”, tha një opozitar. “Korrupsioni nuk do të zhduket duke u lënë në dorë një roboti. Për të rregulluar korrupsionin, kemi nevojë për diçka më të fortë: një aplikacion të ri në celular që mund të bllokojë çdo herë qeveritarët tentojnë të “ndihmojnë” veten me paratë tona.”

Përdorimi i AI në oferta dhe tenderë qeveritarë mund të sjellë disa rreziqe, shkuan vetë Chat GPT. A e di Rama Inteligjenti Artificial këtë:

    Paragjykime dhe drejtësia:  Algoritmet e AI mund të përjetësojnë paragjykimet e pranishme në të dhënat mbi të cilat janë trajnuar, duke çuar në trajtim të padrejtë ose diskriminim ndaj grupeve të caktuara. Kjo mund të rezultojë në vendime të njëanshme në dhënien e tenderëve ose ofertave. Aha?

     Transparenca dhe Përgjegjshmëria: Modelet e AI shpesh funksionojnë si kuti të zeza, duke e bërë të vështirë të kuptosh se si ata arrijnë në vendimet e tyre. Mungesa e transparencës mund të dëmtojë besimin në procesin e tenderimit dhe të ngrejë shqetësime për llogaridhënien. Aha?

     Privatësia dhe siguria e të dhënave: Proceset e tenderimit përfshijnë informacione të ndjeshme dhe përdorimi i AI mund të rrisë rrezikun e shkeljeve të të dhënave ose aksesit të paautorizuar nëse nuk sigurohet siç duhet.Aha?

     Cilësia e vendimeve: Ndërsa AI mund të ndihmojë në analizimin e grupeve të mëdha të të dhënave dhe në bërjen e parashikimeve, vendimet e tij mund të mos jenë gjithmonë në përputhje me gjykimin njerëzor ose të marrin parasysh faktorët kontekstualë. Kjo mund të çojë në vendime jo optimale në përzgjedhjen e ofertave ose ofertave. Aha?

     Varësia nga teknologjia: Mbështetja shumë në AI në procesin e tenderimit mund të çojë në mbështetje të tepërt në teknologji dhe të zvogëlojë mbikëqyrjen njerëzore, duke anashkaluar potencialisht aspektet kritike që kërkojnë gjykim njerëzor. Aha?

     Bllokimi i konkurrencës: Nëse një sistem i caktuar i AI bëhet gjerësisht i miratuar në proceset e tenderimit, ai mund të krijojë një pengesë për shitësit më të vegjël ose hyrjet e reja që mund të mos kenë akses në të njëjtën teknologji, duke reduktuar kështu konkurrencën. Hmmm!?

Për të zbutur këto rreziqe, është thelbësore të zbatohen masa mbrojtëse si testimi rigoroz për paragjykimet, sigurimi i transparencës në proceset e vendimmarrjes së AI, zbatimi i masave të fuqishme të privatësisë së të dhënave, ofrimi i mbikëqyrjes njerëzore dhe promovimi i diversitetit dhe konkurrencës në tregun e shitësve të AI. Paralajmëron një mendje brilante si Elon Musk.

Në vitin 2023, kur ai parashikoi një pistë pesë deri në gjashtë vjet për superinteligjencën, Musk ishte i shqetësuar me zë për pasojat. Duke folur së bashku me lançimin e startup-it të tij të AI, xAI, atë vit, ai tha: “Nëse do të mund të bëja pauzë në AI ose superinteligjencë dixhitale të përparuar me AI, do ta bëja. Nuk duket se kjo është realiste, kështu që xAI në thelb do të ndërtojë një AI. Në një mënyrë të mirë, me shpresë.

“Është e rëndësishme për ne që të shqetësohemi për një të ardhme të Terminator në mënyrë që të shmangim një të ardhme të Terminatorit”, shtoi Musk, duke iu referuar filmit ku një sistem kompjuterik i vetëdijshëm i bën luftë njerëzimit.

Për më tepër, rregullore dhe udhëzime të qarta për përdorimin e AI në tenderim mund të ndihmojnë në adresimin e këtyre shqetësimeve dhe për të siguruar drejtësi dhe llogaridhënie në proces.  Por në cilin siguri kibernetike si e-Albania  që iranianët e thyen mbrojtjen e rrjetit si lojëra kalamajsh. Apo në sistemin Tims që një punonjës e mori në xhep me një USB. 

Gary Kasparov, ish-kampioni botëror i shahut dhe një figurë e shquar në diskutimet e AI ka deklaruar, se “AI nuk do të zëvendësojë avokatët, por avokatët që përdorin AI do të zëvendësojnë ata që nuk e bëjnë atë.”

Ky nënvizon idenë se AI mund të përdoret për të përmirësuar proceset ligjore, duke siguruar pajtueshmëri më të mirë dhe duke minimizuar potencialisht detyrimet ligjore, por AI mund të heqë përgjegjësinë penale individuale, apo jo z. Rama?

Dhe ndërsa diskutimi vazhdon, një gjë është e qartë: 

pavarësisht se si e përshkruani, korrupsioni ( dhe jo lufta kundër tij ) është një histori që ka mbetur gjithmonë në krye të listës së suksesit për qeverinë shqiptare.

Filed Under: Analiza

NJË KONSPEKT I VEPRAVE DRAMATIKE TË FISHTËS

April 22, 2024 by s p

KOSTA NAKE/

Krijues i madh është ai që lë pas vepra të cilat me përmbajtjen, karakteret dhe mesazhet e tyre i qëndrojnë erozionit të kohës. Një prej tyre është At Gjergj Fishta që i ka dhënë kombit veprën monumentale “Lahuta e Malcis”, por që me kulturën dhe talentin e vet mbetet i madh edhe në gjini e zhanre të tjera. Përmbledhja në këto dy vëllime e veprave dramatike e dëshmon këtë. Vështrimi ynë mbi to ka ndjekur kriterin kronologjik.

Boceti dramatik “Të kthyemit e Uliksit në Itakë” që i përket vitit 1909, shënon një vëmendje të shtuar ndaj thesarit të madh të antikitetit greko-romak duke shkëputur një ditë nga njëzet vitet që ngërthen brenda vetes lufta e Trojës dhe kthimi i Uliksit. Ka dy detaje që meritojnë vëmendje: përmendja e shpatës dardane dhe porosia e Uliksit për të birin, Telemakun “kurrë t’huejve krye nuk u do lëshue” (v.5 f.188), sepse jo vetëm që dalngadalë bëhen zotër në shtëpinë e tjetrit, por edhe “erzin ta përlyejnë.” Nëse lidhja e kësaj vepre dramatike me realitetin shqiptar të asaj kohe mund të kërkohet te pushtuesi i huaj si mëtues i një toke që i përket tjetërkujt, atëherë ideali i lirisë është qartësisht i kapshëm.

Melodrama “Françesku i Azizit” është e të njëjtit vit me atë të Uliksit, por vendoset në një mjedis shoqëror krejt të ndryshëm, është një prekje e realitetit botëror mbi plagën e varfërisë. “Skami asht sot n’këtë dhe./Pleq, t’ligj e t’mbetun;/Punëtorë t’papunë e njerëz pa plang e shtëpi.” (v.6 f.82) Melodrama hapet me një mëngjes pune tek dyqani i stofrave të Pjetër Bernardinit, prototip i tregëtarit tamahqar, që iritohet nga kërkesa e dikujt për t’i dhënë borxh, sepse moto e jetës së tij është “sa ma randë të jetë në gji kuleta,/Ma shpejt, atëherë, me të zen njeriu lepër.” (v.6 f.30) Kurse në mjedisin politik, sipas tij, duhet “m’e përkulë shta’n andej kah t’fryjë era,/Me ‘i fjalë, me u ba kallam.” (v.6 f.41) Edhe pse e parë në rrafsh vetjak, babëzia vjen aktuale në shoqërinë e sotme me aktet korruptive që s’kanë të numëruar. “Tamahqarit…sa ma fort që t’plaket, aq ma zi/ e lodhë lakmia e arit.” (v.6 f.69)

Një qasje antagoniste ndaj varfërisë vjen brenda familjes, një qasje humane e birit të tij, Françeskut, që shikon se si “t’tjerëve u shkon tu derdhë lotë moti,/Pse bukë u lypin fmija,/ E s’kanë me se me i ushqye!” (v.6 f.27) Françesku është jo vetëm poeti i ri që deklamon, por edhe njeriu me shpirt të ndieshëm që sakrifikon; ai ndihmon pa hezitim dy varfanjakët e parë që paraqiten te dyqani dhe kthen nga rruga të tretin që u largua zemërthyer, sepse “Zoti gjanë s’na e fali për m’e shgërrye/ Ndër gosta e argëtime e n’petka n’ar ngri;/ Por me rrnue njerëzisht e me ndihmue/ Atij që gjendet n’skam.” (v.6 f.49) Lëmosha e bamirësia e lartojnë njeriun drejt predikimit hyjnor dhe në skenën VIII të aktit II Françesku numëron: “Para t’Lumit vëllazën t’gjithë na jemi”, “na shoqin porsi veten t’dona”, “mbi dhe t’sundojë Dashtnia”, “lakmia, Resa e Mënia/N’zemër tonë mos t’ketë sundim” (v.6 f.53-54) Akti më fisnik i Françeskut është ndihma për vazhdimin e punimeve të kishës së Shën Damjanit dhe vetofrimi për të punuar si punëtor me ndërtuesit e tjerë.

Qasja antagoniste at – bir, shkon deri në zgrip: Bernardini e dëbon Françeskun nga shtëpia: “këta vjershtarët gjithmonë po mihin n’ujë/ pse trutë s’i kanë n’kandar.” (v.6 f.84), kurse djali deklaron: “Unë vëlla mbas sodit jam,/me ata që rrinë tue fsha,/ në kob të zi e skam.” (v.6 f.86) Është një deklarim i idesë së vëllazërimit nëpërmjet Hyut, deklarim që e bën ipeshkvin ta shpallë “yll të ri për kishë t’Tenzot”. (v.6 f.88)

Melodrama “Shqiptari i qytetnuem” u shkrua një vit para shpalljes së Pavarësisë dhe bëhet shprehëse e frymës atdhetare që kishte arritur pikun e vet dhe do të sillte aktin madhor kombëtar. Kjo frymë është ngritur mbi një traditë të krijuar nga të parët me “fenë të hyjnueshme”, “besën shqiptare”, “arën të trashëgueshme ku parmenda e huej kurrë nuk e lavroi, as të dhjetë nuk i lau kujt” (v.5 f.111-112) Kjo traditë pasurohet me armët që janë në duart e shqiptarit dhe me qëndresën që gjuha shqipe u bëri përpjekjeve të armiqve për ta shuar, sepse “Me Arte e Dije zemra e njeriut zbutet, por syni s’i tutet,” (v.5 f.117) sepse “ku Feja bashkë me Dije kthjellet,/Atje paqa mbretnon, sundon Dashnia./Puna ka grat, nderohet Perëndia.” (v.5 f.123)

Melodrama “Jerina” ose Mbretnesha e Luleve i përket vitit 1914 dhe, siç e shpjegon vetë Fishta, kërkon të tregojë se shqiptari në këngët dhe vallet e veta di t’i këndojë me finesë hijeshive të gruas dhe dashurisë për të, dashuri dhe hijeshi që mund të kundrohen e shijohen vetëm në një Shqipëri të lirë. Në finalen “Apotheosis” Fishta bën ballafaqimin e luleve duke zbritur në antikitet dhe duke vënë në gojën e Homerit vlerësimin për Jerinën: “Nuk asht Zanë, as asht Hyjneshë;/ Veçse asht Vashë le në Shqipni,/ T’cilën Lulet për mbretneshë/ E kanë zgjedhë e vu n’seli.” (v.5 f.105)

Tragjedia “Juda Makabe” e vitit 1916 duke i vendosur ngjarjet në Palestinë çuditërisht pati fatin t’i flasë të ardhmes dhe jo pak, por me një kërcim që e kapërcen shekullin. Jerusalemi, një nga qytetet më të vjetër të botës, konsiderohet si tokë e shenjtë për judaizmin, krishtërimin dhe islamin, prandaj dhe në shekuj ka sjellë përplasje midis tyre. Atëherë tragjedia u paraqitej shikuesve dhe lexuesve me një kontekst të qartë shqiptar me binomin e vet të patjetërsueshëm fe dhe atdhe dhe me përgjithësimin filozofik të fjalëve të Alkimit: “Parja shpon fundin e detit,/Edhe luftat ajo i ban.” (v.5 f.27)

Melodrama “Luigji Gonzaga” e vitit 1926 është një deklaratë adhurimi për jezuitët, për mbrojtjen e besimit të tyre përballë joshjes dhe tundimit të pushtetit. Në një shoqëri që karakterizohet nga dhuna, rrena, krenia, zilia, në një shoqëri ku mbretëron flligshtia që ligështon virtyt e fe, që shemb fise e mbretëri, Luigji Gonzaga vjen nga Spanja në Lombardi të Italisë si një shenjt i gjallë mbi dhe për t’i shërbyer Kristianizmit duke shpërfillur kurorën mbretërore që i ofron i ati. Janë dy qasje të ndryshme që çojnë në acarimin e marrëdhënieve at e bir, por që përfundojnë me mirëkuptim, sepse “Froni i vërtetë e froni ma i qëndrueshëm/i çdo sundimtarit/s’asht jo, karriga arit,/ por zemra e popullit të vet. (v.6 f.114); sepse “pa katekizëm virtyt mbi shekull s’ka;/shkatërrohen shtetet, jeta shkon tue qa.” (v.6 f.115)

Si shpjegohet kjo vendosmëri për të lënë pas skeptër e kurorë, stoli, kuaj e shërbëtorë dhe për të veshur petkat e rregulltarit? Luigji e jep vetë shpjegimin: “me këta veshët e mi kam ndie një zë nga qielli që më urdhëronte të shkruesha rregulltar” (v.6 f.158) Ai ka bindjen se “Jeta nuk ecën për s’mbari/ po qe se njeriu s’pari,/ s’ka Hyjin n’sy t’mendjes gjatë t’gjithë rrymës s’motit”. (v.6 f.162)

Kur e lexon këtë melodramë 100 vjet më vonë, gjëja e parë që mund të mendosh është që kjo thirrja e Zotit të përsëritet dhe politikanëve tanë të zellshëm për t’u ngjitur në karriget e pushtetit dhe për të hapur dyert e privilegjeve korruptive, t’u zvordhet pasuria dhe t’u mbushet shpirti me frymën e Zotit dhe shërbesës ndaj njerëzve që jetojnë në mjerim.

Agjiografia “Shna Ndoi i Padovës” është e vitit 1927 dhe është një biografi në vargje e shenjtit të shumënjohur edhe në vendin tonë, një rrugëtim i vullnetshëm për të përhapur krishtërimin “Se, për t’kryem të punëve t’ mëdha,/njerëz t’përvujtë zgjedhë Mendja e epër” (v.6 f.167) 800 vjet më parë në Lisbonë çifti Martin dhe Marjeta Bulioni lindën djalin e shumëdëshiruar Ferdinand dhe e mëkuan me shpresë, fe e dashuri “T’Bukrit t’qiejve me i shërbye.” (v.6 f.170), u regjistrua në Urdhrin e Shën Agustinit, pati ndihmën e Shën Françeskut të Azisit që pati qenë për ngritjen e kishës edhe në Tale të Lezhës. Ferdinantit ia vunë emrin e ri Shna Ndue dhe frati i ri lundroi drejt Afrikës, shëndeti i lig e detyroi të shkojë drejt Marokut, por deti i tërbuar e nxori në brigjet e Sicilisë. Prej atje shkoi në Bolonjë ku gjeti mbështetjen dhe promovimin e at Gracjanit. Kur ligjëronte, fjalët i rridhnin nga goja “herë si she e herë si lum,/ herë si mjalta prej fashoje.” (v.6 f.198) Shkoi për të dhënë mësime në Montpelje, u kthye sërish në Bolonjë e Padova, shkoi në Romë e Palestinë, e bëri të gjunjëzohet Ezelinin mizor të Gjermanisë, bëri mrekullinë e parë në Rimini duke u folur peshqve në vend të banorëve që s’donin ta dëgjonin lajmin e Perëndisë, bëri mrekullinë e dytë duke e detyruar mushkën të gjunjëzohet para Sakramentit dhe vdiq si shenjt në Padova.

Melodrama “Shqiptarja e qytetnueme” e vitit 1929 është një himnizim i Shqipërisë dhe kontraston thellë me mallkimet që lëshohen si breshër mbi armiqtë dhe përpjekjet e tyre djallëzore për të na fshirë nga harta si komb. Shqipëria është një vend plot bukuri që nuk e ka gjithë bota ku “ndrit hana e dielli, ku lulëzon kandshëm prilli”, ku ka “besë e burrni, kuvend e bujari, erz e nder e fisniki” (v.5 f.147), është vendi në të cilin “vetë natyra nanë me një mijë t’mira e ka stolisë, thue me dorë e ka qendisë” (v.5 f.145), është vendi ku “Toskë e Gegë janë si dy rreze n’flak t’një dielli, si dy rrufe që shkojnë tue djegë, kur shkrep reja nalt prej qielli.” (v.5 f.152) Ky këndvështrim i At Gjergj Fishtës ka tingëllim aktual në këtë çast të vështirë të zbrazjes së qendrave të banimit me një rrjedhë të pakontrolluar nga fshati në qytet dhe nga Shqipëria drejt Europës Perëndimore e Amerikës. Në trajtën e një shkallëzimi zbritës, nga Shqipëria zbresim te Shkodra ku ndrit hylli i lirisë; nga Shkodra te shkolla femërore e Motrave Stigmatine ku vajzat ushtrohen në dije e fe dhe mëkohen me dashurinë për atdhe; nga shkolla te gruaja shqiptare që ka filluar të përtërihet dhe vjen e përfaqësohet nga Silja si mbesë e Skënderbeut, ndera e Fesë dhe Atdheut.

Tragjedia “Ifigjenia” e vitit 1929 është një tjetër rikthim tek antikiteti, por në skajin e kundërt të bocetit dramatik “Të kthyemit e Uliksit në Itakë”, para nisjes së akejve drejt Trojës. Akti i flijimit njerëzor për të kapërcyer një pengesë të hyjnive është i njohur tek legjendat e murimit në ura ose kështjella, pastaj kemi dhe shprehjen e çuditshme “shqiptari kur jep fjalën, therr djalën.” Fishta e lidh flijimin me motivim atdhetar. Fillimisht ka një qëndrim ndaj luftës si shuplakë e Perëndisë dhe si zgjedhë që i vihet në qafë njerëzimit. Pastaj perënditë kërkojnë flijim brenda familjes dhe përfundon te mëdyshja e madhe e Ifigjenisë: fli për Menelaun dhe Helenën apo fli për Greqinë? Fishta nuk ka dashur të hyjë në rrënjët e konfliktit greko-trojan, prandaj kufizohet vetëm te interesat e mëdha të atdheut dhe me këtë qasje tragjedia fluturon nga thellësitë e shekujve për të ardhur si mesazh te shqiptarët dhe sakrificat sublime që kërkon nderi dhe dinjiteti i një kombi.

Tragjedia e papërfunduar “Hajrija” me dy aktet e saj të krijon idenë se do të ishte e plotë së paku edhe me dy akte të tjera, por edhe kaq ka mjaftuar për të demaskuar ata shqiptarë që “për ndo’i grosh, për ndo’i pllambë dhe” (v.5 f.232) jo vetëm janë me njëqind flamurë, por edhe janë gati “me pështy n’Fe, me pështy n’Atdhe.” (v.5 f.233) Këtë karakter e mishëron Bejta Silo, tregëtari i paskrupull që është gati t’ua marrë dy herë detyrimet borxhlinjve dhe mund ta nxjerrë në ankand edhe kunatin e vet. Në antitezë me ta lartohet figura e Halilit që hyn në konflikt me pushtetin e sunduesit të huaj për të mbrojtur nderin e një vajze të krishterë, sepse “n’punë erzi Din as Fe nuk kqyr shqiptari.” (v.5 f.251) Halili vret nipin e vezirit dhe bëhet firar, dështimi i përpjekjeve për ta kapur me forcat ushtarake zëvendësohet me marrjen e kalasë nga brenda, duke joshur burrin e motrës Hajrije.

Atë që la në mes Fishta, do ta realizonte në vitin 1950 Kolë Jakova me dramën me pesë akte “Halili dhe Hajrija.”

(At Gjergj Fishta, Veprat, vëll. 5 dhe 6, 2012)

Filed Under: LETERSI

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 1017
  • 1018
  • 1019
  • 1020
  • 1021
  • …
  • 2778
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT