Featured – Page 210 – Dielli

Rihapja e shkollave në Nju Jork, Kur dhe Si?

August 10, 2020 by dgreca

-Flet për Gazetën DIELLI, drejtuesja Drita Gjongecaj-Intervistoi Marjana Bulku-

Marjana Bulku: Situata pandemike e ka vënë jo pak në vështirësi sistemin e edukimit në përgjithësi, a mund të na i specifikoni disa nga pasojat?

Drita Gjongecaj :Në një mënyrë apo tjetër, pasojat e Covid -19 janë ndjerë në çdo fushë. Në arsim, kjo situatë ka prekur drejtpërdrejt tri kategori njerëzish, punonjësit e arsimit, nxënësit dhe prindërit. Duke qenë se nuk ishin të pregatitur për një situatë të tillë mësuesit dukej sikur të ishin në vitin e parë në profesion; atyre iu desh të adaptoheshim menjëherë me një mënyrë krejt të re mësimdhënie, komunikimi me nxënës, etj. Me 1.1 milion nxënës që ka vetëm qyteti i NY, ky ishte një hap vigan. Edhe ana teknike pati vështirësitë e veta… mësuesit vetë patën shumë gjëra për të mësuar dhe për më tepër, u është dashur t’ua shpjegojnë prindërve hap pas hapi (kjo në shkollat fillore) se si të krijojnë një llogari personale me shkollën, si të hyjnë në platformë e deri në detaje të tjera që kanë të bëjnë me dorëzimin e detyrave të përfunduara. Shkollat tetëvjeçare dhe të mesme edhe para Covid -19 kanë qenë në masë të konsiderueshme të përfshira në një system te tillë por jo gjithkund në të njëjtin nivel.

Marjana Bulku– Cila nga sfidat mendoni se ka qenë më e vështira ; ajo e fëmijëve, mesuesve apo prindërve dhe familjes?

Drita Gjongecaj:Prindërit ndoshta e kanë pasur më të vështirë këtë periudhë. Duke dashur më të mirën për fëmijët e tyre, ata ishin e janë të shqetësuar nëse po bëjnë aq sa duhet për t’u siguruar atyre nivelin e nevojshëm akademik. Mungesa e njohurive në lëndë të caktuara, kufizimet në përdorimin e teknologjisë për mësim dhe në disa raste deri tek pamundësia për të shkuar në punë ka shtuar stresin dhe pakënaqësinë me situatën. Shumë familje nuk kanë një pajisje elektronike për çdo fëmijë e kjo është tjetër pengesë pasi ata duhet të presin rradhën.

Mësuesve iu desh të futen drejtpërdrejt në mësimdhënie në distancë pa trainimim e duhur, pa teknologjinë e kërkuar, pa një program se çfarë do t’u mësojnë fëmijëve dhe pa material të mjaftueshme. Përveć Google Classroom, në një kohë shumë të shkurtër arsimtarët u familjarizuan me disa platforma plotësuese për ta bërë mësimin sa më efektiv. Por edhe sot pas 6 muajsh ka nga ata që kanë vetëm njohuri elementare dhe nuk janë në nivelin e pritshmërive të sotme për sa i përket teknologjisë.

Po t’i referohemi nxënësve, ata u përballën me pasigurinë në plotësimin e detyrave, shumë herë pa pasur shpjegimin e mësuesit por duke u përpjekur ta gjejnë zgjidhjen me të lexuar. Me moshat e vogla sidomos është e vështirë pasi ata e kanë të kufizuar kohën e vëmëndjes/përqëndrimit në një aktivitet të caktuar.

Marjana Bulku – Ju jeni drejtuese arsimi, si po mendohet të nisë ky vit i ri akademik?

Drita Gjongecaj:Guvernatori Cuomo deklaroi se shkollat e New Yorkut do të hapen në shtator ndërkohë që distriktet e shkollat duhet të paraqesin një plan të detajuar se si do të procedojnë. Modeli më i mundshëm është ai hybrid, ku gërshetohet mësimi në klasë me atë në distancë (online). Tëgjitha planet duhet të shqyrtohen dhe miratohen nga Departamenti Shëndetësor. Ndonëse ka akoma shumë pikëpyetje në lidhje me rihapjen e shkollave, direktivat e Qendrës për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve (Centers for Disease Control and Prevention – CDC) do të ndiqen që nga mbajtja e maskave, ruajtja e distancës, dizinfektimi i klasave, etj.

Departamenti i Arsimit ka nxjerrë disa modele të mënyrës sëgërshetimit të cilat përfshijnë 2-3 ditë mësimi në javë në ambientet e shkollës. Modelet do të kenë variacione të vogla në varësi të numrit të nxënësve duke pasur jo më shumë se 9-12 persona në klasë. Prindërit kanë opsionin e zgjedhjes për t’i mbajtur fëmijët në shtëpi e të marrin mësimet plotësisht online. Atyre u është dërguar një pyetësor për të ndarë shqetësimet e sugjerimet e tyre si dhe për te bërë përzgjedhjen e modelit arsimor.

Dita e mësimit për fëmijët do jetë paksa më e shkurtër sesa tradicionalisht (8:30 am-2:00 pm). Raportet tregojnë se vetëm 1% e popullsisë është identifikuar aktualisht si e prekur nga Covid-19. Nëse kjo shifër rritet deri në 3% atëhere vendimi i rihapjes sëshkollave do të rishikohet.

Sa për ilustrim, ky është një nga variantet që mund të përdoret nëshkollat elementare.

Modeli 1B

Java	E hënë	E Martë	E Mërkurë	E Enjte	E Premte
	Grupi D (çdo ditë vetëm online)
1	Grupi A	Grupi A	Grupi A	Grupi B	Grupi B
2	Grupi B	Grupi A	Grupi A	Grupi B	Grupi B

Pra, nëse ka vetëm dy grupe (A dhe B) që do ndjekin mësimin edhe në shkollë edhe online, Grupi A do paraqitet në shkollë çdo të martë dhe të mërkurë, ndërsa të hënën do të alternohet me Grupin B. Java e parë – Grupi A; java e dytë – Grupi B e kështu me rradhë.

Ditët tjera (e enjte, e premte dhe e hëna e 2të, e 4t, etj.) Grupi A zhvillon mësimin online dhe Grupi B në klasë. Në modelin e mësipërm nuk ka grup C. Në grupin D janë të gjithë ata nxënës që kanë zgjedhur ta bëjnë mësimin 100% online dhe nuk paraqiten fare në shkollë. Çdo prind ka të drejtë të zgjedhë vetëm mësimin online nëse do dhe mund ta ndryshojë atë në çdo kohë për t’iu bashkuar mësimit në klasë nëse situata përmirësohet. Mësuesit mbi 65 vjeç apo që kanë probleme shëndetësore kanë të drejtë të aplikojnë dhe nëse miratohen do punojnë vetëm virtualisht.

Me gjithë masat që po merren shqetësimi dhe pasiguria egziston pasi ka raste në Europë apo edhe disa shtete te Amerikës ku situata është rënduar me shtimin e lëvizjeve. Mbetet per t’u parë nëse vendimet do rishikohen kur t’i afrohemi shtatorit edhe pak më shumë.

Marjana Bulku – Si drejtuese e shkollës shqipe ‘Children of the eagle” jeni përpjekur që edukimin e gjuhës shqipe ta mbani aktiv edhe gjatë vitit të vështirë akademik që lamë pas, sa efiçente ka qenë teknologjia e re e mësimdhënies së gjuhës shqipe në këtë vit të pazakontë?

Drita Gjongecaj: Kjo situatë ndikon pa dyshim edhe punën e shkollave shqipe. “Children of the Eagle” do funksionojë edhe në vazhdim pavarësisht nga sfidat dhe të panjohurat. Të gjithë mësuesit tanë janë të licensuar për mësimdhënie në krejt shtetin e New Yorkut dhe kanë përgatitjen maksimale për të përmbushur nevojat e nxënësve edhe në kushtet e normalitetit të ri. Në të vërtetë, shkolla jonë nuk e ka ndërprerë mësimin as gjatë muajve të karantinës. Përmes platformës Zoom dhe Google Classroom mësimi u zhvillua rregullisht çdo fundjavë. Fëmijët u ndjenë mirë dhe e prisnim me dëshirë takimin javor. Një ndihmë të madhe na ka dhënë Qendra e Botimeve për Diasporën duke na mundësuar edhe shfrytëzimin e materialeve shqip online përveç texteve mësimore që na janë premtuar të vinë në shtator.

Marjana Bulku– Seminari mbi metodat e mësimdhënies së gjuhës shqipe në diasporë pati një impakt shumë pozitiv në unifikimin e kontributeve në ndihmë të ruajtjes së gjuhës shqipe në diasporë, cila do të jetë ecuria e kësaj veprimtarie kaq produktive?

Drita Gjongecaj:Seminari i mësimit të gjuhës shqipe është zhvilluar për dy vjet rrjesht dhe ka sjellë materiale të vlefshme për punën me nxënësit dhe rritjen e efektivitetit. Për arsyet që dihen, Seminari III është shtyrë. Po shikojmë mundësitë e një formati ndryshe në përshtatje me normalitetin e ri dhe po ashtu, kohën kur do të mbahet. Bashkëpunimi sa vjen e bëhet më i gjerë dhe përfshin shkëmbimin e eksperiencës edhe me kolegë jashtë Amerikës. Është bukur të komunikosh mes kolegësh gjithmonë në kërkim të mënyrave të reja që plotësojnë edhe më mirë nevojat e nxënësve, mësuesve por edhe shumë më tepër se kaq.

Marjana Bulku – Ju falemnderit Drita dhe suksese në sfidat e ardhëshme-

Drita Gjongecaj:Faleminderit per intervisten!

Komuniteti shqiptaro-amerikan përcolli për në amshim, veprimtarin, bamirsin dhe fisnikun malësor, Lekë Gojçaj

August 10, 2020 by dgreca

Nga Frank Shkreli*/

Javën që kaloi, komuniteti shqiptaro-amerikan humbi njërin prej aktivistëve më të njohur të tij, Lekë Gojçaj. Megjithëse nën rregulla shumë të kufizuara për arsye të pandemisë aktuale që ka goditur mbarë botën, komuniteti shqiptaro-amerikan, me një pjesëmarrje të madhe përcolli për në amshim, me më të madhin respekt, veprimtarin, bamirsin dhe fisnikun malësor, Lekë Gojçaj, ditën e enjtë të javës që kaloi.

Leka njihej në komunitetin tonë si një veprimtar i dalluar, i cili gjëndej gjithmonë i gatëshëm për të ndihmuar dhe kurdoherë që e lypte nevoja, i angazhuar në nismat atdhetare, fetare dhe shoqërore të komunitetit, por edhe më gjërë. Por mbi të gjitha, Lekë Gojçaj njihej dhe do të mbeten — së bashku me vëllain e tij Pashkon, i cili gjithashtu ka ndërruar jetë para disa viteve — si dy shqiptare fisnikë malësorë, mërgimtarë që i kishin përcaktuar vetes misionin e shenjtë dhe patriotik për të vendosur sa më shumë shtatore të Shënjëtëreshës Nënë Tereza, anë e mbanë trojeve shqiptare dhe në botë. Këtë donin ta bënin me qëllim për t’ia bërë të njohur këtë bijë të dalluar të Kombit Shqiptar një bote të dyshimtë e cila ende nuk e njihte origjinën e saj shqiptare si duhej, ose e njihte bazuar në keq identifikime dhe në informacionin që sot konsiderohet si “fake news, të sllavëve të jugut dhe të armiqëve historikë të Kombit shqiptar. Përveç shtatoreve gjigante qai kishte spnsorizuar, Lekë Gojçaj nuk linte derë pa trokitë nga Washingtoni e deri në Vatikan për të dhuruar shtatoret më të vogëla prej argjendi, Papës zyrtarëve të lartë të politikës amerikane në Washingtonin, përfshir kongresmenë e senatorë, me qëllim që edhe ata të njohin më mirë Nënë Terezen, si shqiptare që ishte dhe nepërmjet saj të njihnin më mirë edhe Kombin shqiptar, që deri në vitin 1990 ishte vet-izoluar nga bota perëndimore për pothuaj 50-vjet komunizëm.

I ndjeri Lekë, përveç aktiviteteve të tjera, ka botuar edhe një libër me titull, “Shtatoret e Përjetësisë”, mbi jetën dhe veprimtarinë e familjes Gojçaj në Hot të Malësisë së Mbishkodrës nga ku e ka origjinën familja dhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës ku kemi gjetur strehim dhe siguri. Pjesën e parë të të librit ai ia ka kushtuar shtatoreve të Nenë Terezës që ai dhe vëllai i tij kanë sponsorizuar duke i vendosur në trojet shqiptare dhe në Amerikë.

Suksesin e realizuar, që ka bërë të mundur edhe shpenzimet për këto shtatore, në një biznes imobilar si emigrant në Shtetet e Bashkuara, Leka ia dedikonte punës së rëndë prej disa dekadash, familjes dhe mbi të gjitha nenës së tij. Në një intervistë me Zërin e Amerikës, Leka ishte shprehur se,“Pasurinë më të madhe, kisha nënën me vete. Jo se kam qenë punëtor i madh, jo se kam patur edukatë për biznes, por kemi punuar me djersë të ballit, na kanë ndihmuar miq e dashamirë. Kjo ishte meritë e të gjithëve, e Zotit mbi të gjitha, e vëllait tim Pashkut, i cili është punëtor i vërtetë, natë e ditë nuk lodhet”, është shprehur ai disa vjetë më parë në një program për VOA-n.

Ishte pra ky sukses në biznesin e tij imobilar që ia kishte bërë të mundur, që nderimin, respektin dhe mahnitjen e tij pas “madhështisë së shpirtit të Nenë Terezës”, siç thotë ai, ta çonte në vend duke realizuar ëndërrën e tij për të ndërtuar sa më shumë shtatore kushtuar Nenë Terezës në trojet shqiptare dhe në Amerikë. Ishte në vendlindjen e vëllezërve Gojçaj në Malësi, që më 13 qershor, 1996, atyre u lindi ideja e projektit për shtatoren e Nenë Terezës, — shënon Lekë Gojçaj në librin e tij, “Shtatoret e Përjetësisë”.

Këtë nderim dhe mahnitje me Nënë Terezën, Lekë dhe Pashko Gojçaj janë përpjekur ta shprehin gjatë jetës së tyre me vepra – përfshir, pikërisht, edhe ndërtimin e disa shtatoreve të Nenës Tereze, që me sponsorizimin e tyre kanë bërë të mundur, këtu në Shtetet e Bashkuara dhe në trojet shqiptare. Realizimin e kësaj nisme e kanë filluar me vendosjen e shtatores së parë të Shënjëtores shqiptare, në vendlindjen e tyre në Tuz të Malësisë, (18 tetor, 1997) që mendohet të jetë edhe shtatorja e parë e Nenë Terezës, në botë. Gojçajt kishin vendosur që shtatorja e Nenë Terezës të ishte produkt i punës së tre skulptorëve shqiptarë — të përzgjedhur me qëllim nga vëllezrit Gojçaj — përfaqësues të tri feve kryesore të shqiptarëve: Vasil Rakaj, katolik, Sadik Spahia, mysliman dhe Vasiliev Nini, ortodoks, për të dëshmuar, sipas Lekë Gojçajt, harmoninë fetare ndër shqiptarët, por edhe për treguar se Nenë Tereza u përket të gjithë shqiptarëve, pa dallim.

Shtatoren e dytë të Nenë Terezës, vëllëzrit Gojçaj e vendosën para Kishës , “Zoja e Shkodrës” në Hartsdale të Nju Jorkut, me 10 shtator, 2000, kur Nenë Tereza e cila shpesh kishte vizituar komunitetin shqiptaro-amerikan në Nju Jork – tani u bë pjesë e pandarë e këtij komuniteti, pranë Kishës Katolike, Zoja e Shkodrës” në Nju Jork. Vëllëzrit Gojçaj ndihmuan gjithashtu me një shtatore edhe Kishën Katolike Shqiptare në Detroit.

Shtatorja e tretë e Nenë Terezës e kishte radhën të vendosej në Prishtinë, kryeqytetin e Dardanisë së lirë, si një premtim, shkruan Lekë Gojçaj, që ai i kishte dhënë Presidentit të parë historik të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugovës, në një takim me një grup shqiptaro-amerikanësh. Premtimi u bë realitet me 2 Korrik, 2002, datë që përkonte me shpalljen e “Deklaratës Kushtetuese të Kosovës”. Në përurimin e shtatores së vendosur në rrugën kryesore të kryeqytetit të Kosovës që edhe mban emrin “Nenë Tereza”, pat marrë pjesë edhe Presidenti Ibrahim Rugova.

Për shtatoren e katërt (vepër e skulptorit shqiptarXhelil Rufati nga Maqedonia), e kishte radhën Struga, qyteti shqiptar në Maqedoni, si rezultat i një propozimi që u kishte ardhur vëllezërve Gojçaj nga Jashar Pollozhani, Kryetar i Shoqatës Humanitare Nënë Tereza në Strugë. Përurimi i shtatores së Nenë Terezës në Strugë u bë me 17 prill, 2004, kur “Katër vajza si zana zbuluan shtatoren e Nenë Terezës, i gjithë sheshi shpërtheu në një duatrokitje të gjatë.” Nga ai moment Nenë Tereza u bë pjesë e pandashme e qytetit piktoresk me shumicë shqiptare, buzë Liqenit të Ohrit, thuhet në librin, “Shtatoret e Përjetësisë”, të autorit Lekë Gojçajt.

Pastaj radhën e kishte Mitrovica në jesën veriore të Kosovës, që edhe atje të ngrihej shtatorja e Nenë Terezës. Për vendosjen e shtatores në Mitrovicë bashkpunoi i njëjti komision shqiptaro-amerikanësh që kishte bashkpunuar, më heret, për vendosjen e shtatores së Nenë Terezës në Strugë.

I ndjeri Lekë Gojçaj, në librin “Shtatoret e Përjetësisë” shpreh zhgënjimin e tij të thellë se nuk ia doli që shtatoren e Nenë Terezës ta vendosnin edhe pranë Organizatës së Kombeve të Bashkuara (OKB-ja) në Nju Jork, që ishte një dëshirë e madhe e tij. Sipas tij, ai hasi në pengesa të konsiderueshme, pasi OKB-ja nuk pranon dhurata nga individë, por vetëm nga shtetet anëtare. Vëllezërit Gojçaj pastaj kishin menduar që t’i dhuronin shtatoren e Nenë Terezës, Shqipërisë si shtet anëtar i OKB-së, por siç duket as me shtetin shqiptar (nepërmjet misionit të tij pranë OKB-së), nuk gjeti bashkpunimin e nevojshëm për të realizuar endërren e tij për miratimin e vendosjes së shtatores së Nenë Terezës pranë OKB-së në Nju Jork.

Lekë Gojçaj ndërroi jetë pa realizimin e këtij projekti në OKB, por vëllezërit Gojçaj kanë lenë gjurmë të pashlyeshme dhe dëshmi historike duke vendosur shtatoren e Nenë Terezës nepër rrugë dhe sheshe anë e mbanë trojeve shqiptare, si edhe në botën e re, këtu në Shetet e Bashkuara të Amerikës. Si rrjedhim, siç është shprehur edhe Dom Lush Gjergji, biografi i Nenës Tereze në një mesazh ngushëllimi me rastin e vdekjes së Lekë Gojçajt, duke vlerësuar kontributin e vëllezërve Lekë dhe Pashko Gojçaj, ka thekësuar se,“Emrat e tyre janë të shkruar jo vetëm në mendjen e shumë shqiptarëve, por edhe më shumë në zemra dhe ndërgjegje, sepse ata edhe më shumë kanë dëshmua fisnikërinë, bujarinë, mikpritjen, bamirësinë, si stil jete dhe veprimi, duke pasur dhe kultivuar gjithnjë dhe kudo ide dhe ideale të larta shpirtërore, kulturore, kombëtare dhe fetare shqiptare.”

Në mesazhin e tij, Dom Lush Gjergji falënderoi vëllezirt Gojçaj edhe për ndihmën dhe mbështetjen e tyre në ndërtimin e Katedrales “Nëna Tereze” në Prishtinë, që, sipas tij, “Ishte sfidë për të gjithë ne”, por që, “Për vëllezërit Lekë dhe Pashk Gojçaj, ishte rast i mirë i bashkëpunimit, vëllazërisë dhe dëshmisë së çdo shqiptari, pa dallim vendi apo feje — që dëshmon para nesh dhe mbarë njerëzimit, që ne në Nënën Tereze e kemi gjetur vetveten dhe të vërtetën, jetën dhe dashurinë, flijimin dhe dhurimin, si mundësi për të jetuar dhe për të vepruar me dashuri dhe për dashuri”. Jeta, puna dhe veprimtaria kulturore, fetare dhe atdhetare e vëllezërve Gojçaj nuk mund të vlerësohej më mirë se kështu.

Nenë Tereza, atëherë dhe sot, një prej personaliteteve më të admiruara të botës edhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës ..

Ish-Drejtor i VOA-s për Euro-Azinë

Ish-Drejtor Ekzekutiv i Këshillit Kombëtar- Shqiptaro-Amerikano (NAAC)

HIMNI I UÇK-SË NUK ËSHTË I “SHQIPËRISË SË MADHE”, POR I SHQIPËRISË NATYRALE…

August 9, 2020 by dgreca

Të mos dezinformohen, të mos frikësohen dhe të mos trazohen ambasadorët e huaj në Prishtinë, kinse nga “rreziku” i trilluar dhe i fantazuar “Shqipëria e Madhe”, sepse kjo “armë atomike” është prodhuar për mbrojtjen e interesave kolonialiste, neokolonialiste dhe militariste të Serbisë së Madhe në tokat autoktone të SHQIPËRISË ETNIKE, të cilën që nga shekulli XIX e quajnë “Velika Albanija-Shqipëria e Madhe”!?

* UÇK-ja mbrohet në Kosovë, JO në Hagë e as në Nyrnberg .

– “KOSOVË-SHQIPËRI, JEMI GJALLë, KUR T’JEMI NJË” !

Shkruan: Prof.Dr. Mehdi HYSENI-DIELLI*-

Prandaj, veteranët e Kosovës, duhet të demantojnë dhe të përtrollisin shpifjen ordinere serbe dhe proserbe, se gjoja BETIMI I UÇK-së qenka bërë për njëfarë “Shqipërie të Madhe”, të falsifikuar, të fabrikuar dhe të imagjinuar nga çetnikët kolonialistë dhe hegjemonistë të “Serbisë së Madhe” të Jovan Stratimiroiviqit, të Vuk Karaxhiqit, të Jovan Cvijiqit, të Vladan Gjorgjeviqit, të Nikola Pashiqit, të Vasa Qubriloviqit, të Ivo Andriqit, të Dobrica Qosiqit, të Vojislav Sheshelit, të Slobodan Milosheviqit, të Aleksandar Vuçiqit, të Ivica Daçiqit, të Aleksandar Vulinit, të Marko Gjuriqit….etj. Kjo është industria e prodhimimit të produktit “Velika Albanija”, e cila, as historikisht, as de fakto e as de jure nuk ka figuruar në Gadishullin Ilirik (ballkanik).
Derisa Kuvendi i Republikës së Kosovës ka miratuar Ligjin mbi UÇK-në dhe betimin e saj historik, çlirimtar kombëtar dhe atdhetar shqiptar, askush nuk ka të drejtë ta kontestojë, ta sofistikojë dhe ta mohojë sikurse serbomëdhenjtë vrastarë të mbi 2000 ushtarëve të UÇK-së dhe të mbi 11 mijë shqiptarëve të tjerë civilë, në emër të “Velika Srbija” (1989-1999).
Vetëm maskarenjtë, idiotët, zagarët dhe klyshët e agjenturave serbo-ruse, të ndërsyer nga Beogradi dhe nga Moska, mund ta kontestojnë Ligjin për UÇK-në, të miratuar nga Kuvendi i Republikës së Kosovës, se shqiptarët e vërtetë jo kurrën e kurrës, sepse Betimi i UÇK-së nuk përmban asnjë element të trilluar dhe të shpifur të së ashtuquajturës “Shqipëria e Madhe” , ngase as në tokë e as në qiell nuk ekziston një ngrehinë e tillë, e trilluar nga kuazishkenca, nga politika, nga propaganda dhe nga Kisha Ortodokse Serbe antishqiptare dhe anti-SHQIPËRI ETNIKE.
Prandaj, spiunët e vegjël dhe të mëdhenj shqipfolës të shërbimeve dhe të agjneturave të ndryshme antishqiptare në Kosovë, nuk kanë pse t’i trazojnë dhe t’i frikësojnë përfaqësuesit e ambasadave të huaja në Prishtinë, sepse ata 100 herë më mirë e dinë (sesa spiunët endacakë shqipfolës) se ç’do të thotë “Shqipëri e Madhe” dhe, kush , ku, kur, pse dhe për çfarë qëllimesh dhe interesash e ka fabrikuar atë në kurrizin e mohimit të identitetit nacional, territorial dhe shtetëror të kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike në Ballkan . Këtë të vërtetë historike (1878-2020) e dinë edhe Evropa e sotme, edhe ambasadorët e saj në Kosovë, edhe Amerika jonë mike.
Prandaj, e përshëndesim dhe gjithanshmërisht e mbështesim vendimin e Kuvendit të Kosovës, që ka miratuar Ligjin për UÇK-në dhe betimin e saj për Shqipërinë Etnike, e cila as historikisht, as kombëtarisht, as shkencërisht, as ligjërisht nuk njeh kurrfarë “Shqipërie të madhe”, sepse kjo nuk “banon” as në mendjen, as në shpirtin, as në zemrën e asnjë shqiptari qoftë brenda apo jashtë SHQIPËRISË ETNIKE. Kjo është djepi, shtrati dhe foleja e mbarë kombit shqiptar për çlirimin, për shpëtimin dhe për bashkimin e së cilës shqiptarët kanë luftuar brez pas brezi, jo vetëm UÇK-ja dhe dëshmorët e heronjtë e saj, siç ishin Adem Jashari, Hamzë e Shaban Jashari, Zahir Pajaziti, Ilir Konushefci, Agim Ramadani, Fehmi e Gjevë Lladrofci, Luan haradinaj, Adrian Krasniqi, Sali Çeku…e qindra e mijëra luftëtarë të tjerë të rënë dhe të gjallë, që me gjakun dhe me sakrificëne e tyre mbinjerëzore çliruan dhe pavarësuan Kosovën e Shqipërisë Etnike. Kjo është shtëpia jonë, JO “Velika Albanija” e trilluar dhe e fabrikuar nga “Velika Srbija” dhe nga spiunët e saj shqipfolës !

Pra, maskarenjtë dhe bishtat e “Velika Srbija” me gënjeshtrat dhe me shpifjet e tyre politiko-propagandistike antishqiptare, kot e kanë se me armën e tyre-“Velika Albanija”, kurrë nuk do t’ia arijnë qëllimit të tyre të ndyrë anticivilizues, kolonialist dhe imperialist, që t’i heshtin dhe t’i ftohin shqiptarët e vërtetë nga kërkesa e tyre e drejtë nayrore, historike dhe kombëtare dhe ndërkombëtare për rikthimin e territorve të tyre të Shqipërisë Etnike. Kjo është përmbajtja e BETIMIT TË FLAMURIT TË UÇK-së, jo “Velika Albanija”, “O, kirenarë, o, gomarë…O, hasana, baraba…”, do t’i mallkonte Fan S.Noli ynë i madh, Rilindësi ynë i shquar shqiptar, po, KU ËSHTË AJO “SHQIPËRI E MADHE”, Perëmdia u mallkoftë ?
Këtë të drejtë natyrore, historike dhe kombëtare shqiptare për bashkimin kombëtar dhe të Shqipërisë Etnike, e dëshmon edhe ky AMANET HISTORIK I PAVDEKSHËM I HEROIT DËSHMOR, ILIR (HALIT) KONUSHEFCI, i cili e flijoi jetën së bashku me Dr. Hazir Malën, duke mos e tradhtuar BETIMIN E UÇK-së:

“KOSOVË-SHQIPËRI,
JEMI GJALLë,
KUR T’JEMI NJË” !

Fundja, kujt i pengon KY HIMN I UÇK-së, prehjen, kënaqësinë, drejtësinë, lirinë dhe ngushëllimin e përjetshëm le ta gjejë nën flamurin e “VELIKA SERBISË-SAMO SLOGA SRBINA SPASHAVA”. Le ta thyejë qafën, duke mos e tradhtuar betimin e Serbisë së Madhe, dhe Kushtetutën e Serbisë, ku thuhet se “Kosova është Serbi” (2006).
Ky është rreziku më i madh dhe permanent jo vetëm për Kosovën dhe për Shqipërinë Etnike, por për gjithë rajonin ballkanik dhe për sigurinë dhe për paqen e mbarë Evropës. Për këtë ditë e natë, duhet “alarmuar” ambasadat e huaja në Prishtinë, jo për HIMNIN ÇLIRIMTAR KOMBËTAR të UÇK-së, sepse UÇK-ja është mike dhe partnere e denjë e Amerikës dhe e Evropës Perëndimore, që e kanë ndihmuar dhe legalizuar si faktor vendimtar për çlirimin dhe për pavarësimin e Kosovës. Me një fjalë, as BETIMI KOMBËTAR E AS FLAMURI KOMBËTAR I UÇK-së nuk i sfidon e as nuk i rrezikon ambasadat e huja në Kosovë, POR, përpjekjet, provokimet e përditshme dhe përzierja e vazhdueshme 20-vjeçare e Serbisë së Madhe (Velika Srbija) në çështje të brendshme të Republikës së Kosovës, me qëllim të zhbërjes së saj si shtet i pavarur dhe sovran. Këtë e dëshmon edhe shkelja (e qëllimshme, disa herë radhazi) e territorit sovran të Kosovës në komunën e Kamenicës (në Karaçevë dhe në disa fshtra të tjera). Për këto ndërhyrje të paligjshme, spiunët e Serbisë, duhet të alarmojnë popullin, institucionet dhe organet kompetente të shtetit të Kosovës, KFOR-in dhe përfaqësuesit e ambasadave të huaja në Kosovë, JO kinse për “rrezikun” nga “Shqipëria e madhe”, sepse ajo është një “pordhë e ftohtë” e lëshuar me shekuj nga “Velika Srbija” dhe Kisha Ortodokse Serbe për zhdukjen e shqiptarëve dhe për vrasjen e SHQIPËRISË ETNIKE si “shprehje gjeografike” në Ballkan.
“Velika Srbija” me betimin racist në flamurin e saj shtetëror “Samo Sloga Spashava Srbina” ishte, është dhe, do të jetë flaka dhe zjarri I Ballkanit !
Nën këtë betim dhe, me këtë flamur, serbomëdhenjtë kolonialistë, militaristë dhe hegjemonistë me forcë, me agresione, me shpatë, me pushkë, me topa, me gjenocid ndaj shqiptarëve dhe tokave të tyre etnike kanë krijuar Serbinë e Madhe.
Pra, nga ky betim i Serbisë së Madhe, edhe sot, edhe nesër, duhet të frikësohen jo vetëm shqiptarët e kolonizuar, por të gjithë shqiptarët, tërë Ballkani, si dhe tërë Evropa, mbase “Velika Srbija” është “detonatori” përfalkës i Ballkanit.
Për këtë rrezik potencial, që mund të shprthejë në çdo moment në Kosovë nga ndërhyrja e forcave paramilitare, policore dhe militare serbo-ruse për ta rikthyer Kosovën nën sundimin e egër kolonial dhe gjenocidal, duhet alarmuar përditë diplomatët e ambasadave të huaja në Kosovë, JO për Ligjin e UÇK-së dhe të betimit të saj, të miratuar me plot të drejtë legjitime, ligjore dhe kushtetuese nga ana e Kuvendit të Kosovës.
*Dergoi per Diellin-autori.

ALBANIAN RYDER CUP IN ITS 10th YEAR STAYS IN NEW YORK – BUT THAT’S ONLY PART OF THE STORY

August 8, 2020 by dgreca

By Rafaela Prifti-

In its 10^th year, the Albanian Ryder Cup tournament contended with the Coronavirus pandemic and hurricane Isaias perhaps foreshadowing the future of community events defined by dignity, respect and pertinence in testing times. At least one team member believes that in the future, there might be a junior event or a girls’ edition for the Albanian youth. Next year’s competition will be held in August in Wisconsin, whereas an all-star team from both groups will pair together to compete against Albanians from Europe in Germany in 2021 for the Inaugural Kastrioti Cup.

Embracing the opportunity to cover the 2020 tournament edition played over three courses at Turning Stone Resort and Casino in Verona, New York from August 2 to 5 between NY and Detroit teams, I had the chance to interview New York team captains Zef Gjelaj and Sokol Selmani, and Detroit Team Co-Captain Gjon Sinishtaj, in addition to communicating with New York Team Coordinator Mark Curanaj, and members Pashk Berisha and Mark Tushaj. In terms of golf events, through the middle of the last decade, Dielli has covered fundraising efforts to support building the Mother Theresa Cathedral in Prishtina led by members of Vatra Council like Anton Raja along with Board members like Simon Qafa and others. This compilation of conversations on this week’s four-day golf tournament presents a brief history of the event originating in 2011, some highlights of the dramatic moments of the recent competition, exemplifies ways of adapting to new challenges of social gatherings and location adjustments, but above all it shows the power of human bonds. Each one of the golfers I talked to, valued the excitement of the game and the integrity of friendship. They also expressed their wish to pass down this gift to the younger Albanian generation.

The captain of New York team, Zef Gjelaj, said that this is his 8^th year in a tournament that runs continuously for 10 years. “This year is the first time NY team won back to back and more interesting the first time the team won cup on home course. Calling it “our NY team”, Mr. Gjelaj said that golfers’ backgrounds are from Albania, Kosova, Montenegro and vary in range from 21 to 65 years old. He was proud of their great chemistry, adding that most of them were friends before they started playing golf. In fact, over the years, they have played together for so long, the team has become ‘a golf family.” I asked how he carries out the functions of the captain for the New York team. “I don’t say much, only except to remind them to work together. To not care for individual success because we will win as a team. “Individual commitment to a group effort that is what makes a team work” is our guiding principle,” said Mr. Gjelaj. He described with excitement the clinching of the tournament by the first year player Christian Dedvukaj who made a 7 foot putt in the last hole 18 par 5 and also the team’s MVP who is none other than two-time Champion of Dancing With the Stars, Driton Dovolani known to all as Toni Dovolani.

For Pashk Berisha of the New York team participating in the tournament as a team compounds the pressure on the player yet it increases the intensity and thrill of the sport. “Playing as a team in an annual tournament is very rewarding because you are representing your team and in this case your community as well. It is pressure packed and thrilling because you are playing for your team mates and community not just for yourself. It’s a much different feeling when your team mates rely on you and vice versa so the pressure is amplified many fold,” said Mr. Berisha. When describing how different this year’s tournament was in the pandemic situation, he said that they had to change the venue from Whistling Straits to Turning Stone, where they had to abide by social distancing and mask restrictions. “It limited the time we spent together outside smoking cigars and telling jokes because they would not allow gatherings,” commented Pashk, who explained that unlike previous years when the teams would get together in the evenings and spend hours as a group, this year the socializing was very limited due to pandemic. As far as the event, he noted that the early years had seen many controversies whereas the last few years it’s gone pretty smoothly. “The teams,” contented Mr. Berisha, “have developed friendships and bonds that will be long lasting. The competition is very serious but it has become more of an event with competitive golf than just a competition. Winning is very important but it is not the only goal; competitive golf played with integrity, dignity and respect in a gentlemanly manner that will make our community proud.”

Mark Curanaj, the New York Team Coordinator indicated to me that there are 100 Albanian golf players in the Tri-State area. While I am aware that Albanians have brought to their adopted country the passion for the popular sport of soccer, I wondered about the extent of golf’s popularity with the older demographics in the community. I asked him how he got into gold and if perhaps Mark’s father or any elderly family members who came from Montenegro were into golf. I heard him laugh cheerfully admitting that none of them particularly cared for golf. Then he explained that growing up in Westchester, meant that golf is part of your life. I asked about the discipline it requires mentally as well as physically. Mark reinforced the point of mental toughness of the sport that is a natural ability more than a trained feature. He laid out the history of the Albanian Ryder Cup, created by two longtime friends Tony Gjokaj and Luvigji Lucaj from New York and Michigan respectively. “In the first iteration in 2011, eight players gathered from each state and played 54 holes over two days at Shephards Hollow in Michigan. Curanaj, who is the New York team coordinator, recalled “the two dramatic putts on the final hole singles match between Marko Gjolaj and Martin Vulaj that galvanized the cup and the bonds that continue today’ as he put it. It ended in a tie. Since then the format has remained the same. The only adjustment has been the increased participation which has seen the number of golfers swell from 16 to 28, making 14 on each side. Each year the venue rotates between the two states and each side has added or removed players. The current teams have remained unchanged in the last five years. In the course of the five years, the best golfer on both teams with over 70% win of his matches is Shkelqim Kukaj. New York team has been led by outstanding performances by Sokol Selmani, Zef Gjelaj, Toni Dovolani and Paul Martini, who have won over 70% of their matches, whereas the Michigan team has been led by Mark Kalaj, Mark Berishaj, Gjon Sinishtaj and Anton Sinishtaj. New York has had the cup three of the last five years and was the first team to retain it after a 14-14 tie last week,” said Mr. Curanaj. He described the 2020 edition played over three courses at Turning Stone Resort and Casino in Verona, New York from August 2 to 5 for each team. Toni Dovolani, two time MVP and Mark Tushaj were undefeated for New York team. Team members raved about rookie and last-minute replacement, Christian Dedvukaj, who won two matches. In true golf commentator fashion, NY Team Coordinator remarked “Michigan was led by three undefeated individuals Mark Kalaj, Mark Berishaj and Dennis Perkaj, also MVP for Team Michigan. Team Captains Lou Lucaj and Gjon Sinishtaj. New York held a one point lead after the first day four ball matches. Here is how the local team got the 4-3 lead: Three matches ended on the 18^th hole par 5 in dramatic fashion when Christian Dedvukaj got up and down from 40 yards for birdie to seal a victory and Sokol Selmani finished the final 3 holes: birdie, par, birdie after being down 2 with 3 to play.” In day two of the tournament, he said “we decided to play the alternate shot matches during tropical storm Isiais.” Acknowledging that this year’s golf was unique considering the conditions, Mr. Curanaj remarked that New York managed to split the seven points and maintain the one point lead going into the final day of singles. “On singles day there were 14 points on the line, NY shot out to an early lead owing to putts made by Sokol Selmani, Toni Dovolani, Tony Gjokaj and Mark Tushaj. Michigan was able to win 5 of the final 6 matches thanks to impressive performances by Zef Deda. Marko Gjolaj, Dennis Perkaj, Mark Berishaj and Mark Kalaj. The final result 14-14. As previous year’s winner, New York retained the Cup, in accordance with the rules. Christian Dedvukaj, Rookie of the Year, made a Cup clinching 7 foot putt on the 18^th to win his match and retain the Cup. Each team has 4 wins, 4 losses and 2 ties, as the home team has yet to win on its own turf,” commented Mr. Curanaj. While there is much focus on the competition like at any sporting event, Mark Curanaj and his fellow golfers value the “camaraderie and respect displayed and earned” at the event as defining features of the first decade of the tournament. In response to my question about next year’s event, Mr. Curanaj said that the Cup will be contested at Whistling Straits, with future venues including some of the world’s finest gold resorts Pinehurst, Sea Island and Streamstrong. In terms of future events, the team coordinator said that though 2020 was cancelled due to Covid-related issues, an all-star team from this large group will pair together to compete against Albanians from Europe in Europe at some point in 2021 for the Inaugural Kastrioti Cup, guided by Florim Bajraktari.

For Mark Tushaj, such an event helps the community of golfers who love to participate and non-golfers who generate interest and are drawn to it, by reaching out to ask about it. “Aside from the 28 participants, 14 in each team, there are dozens of Albanians who would love to be part of it. It has really created a positive buzz in the community” To my question about sharing the excitement of the game now and in the future, Mr. Tushaj said that the hope is that “the event will continue into the next generation of young Albanian golfers. Perhaps we can develop a junior event or even a girl’s event for our youth.” He defined golf “as a great game that requires focus, independence and confidence, as well as athletic ability. The game of golf and this tournament would be a wonderful gift to give to our children.”

Gjon Sinishtaj, co-Captain of Michigan team, shared that same sentiment. I asked him to relate what he appreciates most about the game. Without hesitation, he answered ‘Friendship building!” and having a unique opportunity to meet with fellow Albanians that he would not have the chance of encountering in life. He said that he regards them as “brothers’ and is proud to be part of a unique brotherhood.

Noting the impact of the pandemic, Sokol Selmani, Captain of New York Team, explained that they had to make adjustments and the original location was moved from Whistling Straits to Turning Stone, where he added “the team had never won” in prior competitions. Despite the changes and the wearing of the masks indoors as required, Mr. Selmani said that the team did not allow that to affect the good mood of the event. Echoing the fellow golfers on both teams, captain Selmani underlined that when the round is over they shake hands and sit together cheering for their team in a respectful manner, and when everyone is done competing they go to dinner together where in typical fashion one tries to pay the bill before someone else gets to take care of it and, when the tournament ends they hug everyone while wishing each other good trip home. He made sure to credit Mark Curanaj, for making all the arrangements from flights to sleeping quarters, from tee time reservations to dinners, thus allowing the team to focus on golf. Indeed in the course of the interviews I observed that each one credited the other team member for their role in the event and in the team. In its tenth year, the Albanian Ryder Cup stayed in New York, but I hope the golf culture spreads throughout the community.

Below is the list of members: Team Michigan: Lou Lucaj – Captain Gjon Sinishtaj – Captain Luki Lucaj Luvigji Lucaj Gjon (John) Lucaj Kujtim Sinishtaj Mark Berishaj Marko Gjolaj Dennis Perkaj Nick Palushaj Zef Deda Anton Sinishtaj Frank Gjinaj Mark Kalaj

Team NY: Sokol Selmani – Captain Zef Gjelaj – Captain Mark Curanaj Martin Curanaj Pashk Berisha Simon Hajdaraj Florim Bajraktari Mark Tushaj Tony Gjokaj Shkelqim Kukaj Christian Dedvukaj Leon Gjoni Toni (Driton) Dovolani Paul Martini

IU DHA LAMTUMIRA ATDHETARIT, BAMIRËSIT, “AMBASADORIT” TË NËNË TEREZËS, LEKË GOJÇAJ….

August 7, 2020 by dgreca

NGA DALIP GRECA-*

Shkoi të pushojë atdhetari i përkushtuar Lek Gojçaj. Shqiptaro-amerikanët ia dhanë të gjithë respektin që meritonte. Kisha po ashtu. Po shtetet shqiptare sa e vlerësuan? Njeriu që së bashku me vëlla, sponsorizoi dhe vendosi shtatoret e Shënjtëreshësh Nënës TEREZË në Trojet Shqiptare,njeriu që dhuroi shtatoret e argjendta për Vatikanin(Papen) dhe Washingtonin, kongresmenëve e senatorëve, për t’i afruar ata më shumë më Kombin e Nënë Terezës, nuk u vlerësua nga shtete shqiptare as me dekoratën që mbanë emrin e shenjtëreshës ”Nënë Tereza”,-ndërkohë që patriotë të dyshimtë u ngjitën deri në titujt dhe urdhërat më të lartë, që mbajnë emrin e heroit kombëtar , tituj e urdhëra kalorësie, Nder e Flamur… etj….!Natyrisht se të turpëruar mbeten shtetet shqiptare, Jo Leka.Ai shkoi me nder e respekt edhe pa dekorimet e merituara!

Komuniteti shqiptaro-amerikan e ka nderuar me plot respekt patriotin me sjellje e bëma fisnikërije Lekë Gjeto Gojçaj, i cili ndërroi jetë me 4 gusht 2020. Të Enjten me 6 gusht, edhe pse në kushtet e rrepta të diktuara nga Pandemia e koronavirusit, me rregulla strikte të mbrojtjes dhe ruajtjes së distancës sociale, kanë qenë të panumërt pjesmarrësit në homazhet e organizuar në në Shtëpinë Mortore YORKTOWN FUNERAL HOME,New York. Për shtatë orë vargu i bashkatdhetarëve (po edhe i amerikanëve) që kryenin homazhe nuk pushoi. Vatra ngushëlloi familjen Gojçaj me një pjesmarrje të madhe.

Në meshën e Dritës, që u drejtua nga famullitari Don Pjetër Popaj, ditën e Premte, 7 gusht 2020, duke filluar që nga ora 11 A.M.,pjesmarrja ishte e jashtzakonshme duke marrë parasyshë distancimin social dhe rrezikun e koronavirusit.

Në Meshë dhe në ceremoninë e varrimit ishin të pranishëm edhe përfaqësues të Vatrës: Kryetari Elmi Berisha, Presidenti i Nderit Agim Rexhaj, anëtari i Kryesis Zef Balaj,Arkëtari Marjan Cubi me Familje,anëtarët e kryesisë Anton Raja, Mark Mrnaçaj,vatarni Aleks Mrnaçaj, Mhill Gjuraj-anëtar i Këshillit, Kryeredaktori i Diellit Dalip Greca, e të tjerë.
Gjatë Meshës Dom Pjetër Popaj vlerësoi Lek Gojçaj, jo vetëm se besimtar i përkushtuar i fesë, por edhe si një atdhetar, që punoi pa u lodhur dhe pa u kursyer për Kombin, e vlërësoi për bamirësi, por edhe si qytetar i sjellshëm, komunikues,si njeri fisnik, I shkueshëm me të gjithë, i qeshur, i dashur. Leka të bënte për vete me karakterin e tij, të qeshurën e tij, shpirtin e tij fisnik.Leka shkoi, por pas ka lënë gjurmët e një jete që i bën krenarë pasardhësit dhe miqtë e tij. Dom Pjetri tha se ne po japim lamtumirën për ndarjen fizike prej nesh, por ai do të jetë përherë mes nesh me veprat dhe kujtimet që ka lënë pas. Kontributi i Gojçajve është aty në Kishën Zoja e Shkodrës, që nga fillimi, ndërtimi, është tek Shtatorja e Shenjtëreshës Nënë Tereza,para Kishe, që u uron e para mirëseardhjen besimtarëve të gjakut të saj. Atë e dhuruan vëllezërit Gojçaj. Shtatore të tilla ata ndërtuan e dhuruan jo vetëm në New York, por edhe në Michigan, Tuz (Malësi), Prishtinë, Mitrovicë, Strugë etj.

Varrimi i të ndjerit u bë në varrezat “GATE OF HEVEN”, New York.(Më shumë lexoni në Gazetën Dielli në print)

*Me shume fotografi gjeni ne FB