Serwer: Serbia do ta pranojë sovranitetin e Kosovës

August 20, 2017 by dgreca

Analisti amerikan, Daniel Serwer, gjatë një interviste për gazetën “Zëri” ka folur edhe për dialogun Kosovë – Serbi.Ai ka thënë se Serbia duhet ta njohë pavarësinë e Kosovës dhe ta heqë atë nga Kushtetuta sa më parë. Duke shtuar se anëtarësimi i Kosovës në OKB dhe shkëmbimi i përfaqësuesve diplomatikë në nivel ambasadorësh duhet të pasojnë më tej

Zëri: Është paralajmëruar se dialogu në mes të Kosovës dhe Serbisë mund të zhvillohet në nivel presidentësh. Sa mund të jetë e pritshme kalimi i dialogut në një fazë të tillë?

Serwer: Presidentët kanë krijuar një raport reciprokisht të respektueshëm, i cili duhet të mbështetet. Por sigurisht paqëndrueshmëria politike në anën e Prishtinës mund ta bëjë dialogun të vështirë. Nga ana e Beogradit gjërat duken mjaft të qëndrueshme tani për tani, edhe nëse disa kundërshtojnë vlefshmërinë e zgjedhjeve të fundit.

Zëri: Presidenti i Serbisë Vuçiq ka paralajmëruar një debat të brendshëm për Kosovën. A prisni që lidershipi në Beograd, në kuadër të proceseve eurointegruese, ta heqë Kosovën nga kushtetuta e saj?

Serwer: Unë pres që Serbia në kuadër të procesit të eurointegrimit të pranojë sovranitetin dhe integritetin territorial të Kosovës, duke përfshirë (por jo vetëm) heqjen e saj nga Kushtetuta. Anëtarësimi i Kosovës në OKB dhe shkëmbimi i përfaqësuesve diplomatikë në nivel ambasadorësh duhet të pasojnë më tej. Pyetja është nëse kjo do të bëhet në çastin e fundit para pranimit në BE kur levat negociuese do të jenë krejtësisht në anën e BE-së ose më herët kur Beogradi mund të shpresojë të marrë një marrëveshje më të mirë. Unë mendoj se është më mirë të bëhet kjo sa më parë sesa më vonë, por sigurisht që i takon serbëve e jo të huajve që të vendosin dhe do të varet nga rezultati i debatit të brendshëm që presidenti i ka propozuar.

Shqiptarët e brezit të ri në SHBA

August 8, 2017 by dgreca

Fationa Mamo, avokatja e suksesshme rrëfen historinë e saj/

Interviste e avokates Fationa Mamo drene gazetarit Saimir Sulaj-Washington/

Si quhet zyra ligjore për të cilën ju punoni?

Zyra ligjore për të cilën unë punoj quhet “Robert B. Markus Law Office”. Në fakt është një zyrë e vogël, por që ka korrur sukses vit pas viti dhe që po rritet me hapa të shpejtë. Unë punoja më parë në një zyrë tepër të madhe ligjore. Ishim mbi 200 punonjës dhe ishte firmë shumë e njohur. Por mundësitë për arritje profesionale aty ishin më të kufizuara. Në zyrën që punojmë së bashku me zotin Markus, jemi të angazhuar me më shumë dinamikë për dhjetëra raste të ndryshme në javë, për të cilat na duhet të shkojmë në gjykatë. Robert B. Markus është i specializuar prej 35 vitesh në ngritjen e padive për dëmtime personale dhe është i suksesshëm vazhdimisht në përfitimin e miliona dollarëve për klientët e tij. Së bashku, ne punojmë me zell dhe ndihmojmë klientët tanë të cilët mund të kenë pësuar dëmtime në çfarëdolloj aksidenti.

Çfarë bëni ju konkretisht? Më tregoni si është një ditë e zakonshme pune e avokate Fationës.

Zyrën tonë e kontaktojnë shumë klientë çdo ditë. Në New York ka shumë avokatë, por ka edhe shumë aksidente të ndryshme çdo ditë. Nëse një klient është i dëmtuar rëndë, mua më duhet të shkoj ta shoh në spital dhe të komunikoj drejtpërdrejt me të. Marr të gjitha detajet dhe të gjitha analizat mjekësore dhe faktet që ndihmojnë në ngritjen e padisë ndaj atyre që janë përgjegjës për aksidentin, që mund të jetë një kompani apo individ i caktuar. Më duhet të kthehem në zyrë dhe të përpunoj një mal me letra. Në punën tonë kemi edhe pjesën e padukshme të përpunimit të dosjeve të shumta. Nuk është vetëm ajo që duket, që shohin njerëzit nëpër filma e kudo, avokatët që bëjnë betejën e tyre në gjykatë, përpara gjykatësve. Pas përfundimit të këtyre dosjeve, i vjen radha përballjes në gjyq. Ka raste kur e gjithë java kalon nëpër gjykata. Ka raste që më duhet të qëndroj në zyrë për të përmbushur të gjithë punën e nevojshme.

Si arritët të vinit deri këtu? Cila ishte ambicia juaj? Mund të na flisni pak për rrugëtimin tuaj që nga shkolla e gjer këtu ku keni arritur?

Babai im erdhi nga Shqipëria në SHBA kur ishte vetëm 20 vjeç. Ai nuk arriti të përfundojë universitet këtu pasi i duhej të punonte shumë. Ishte shumë i ri dhe nuk kishte mbështetje. Është ajo historia tipike e një emigranti që vjen në një vend të madh si Amerika dhe synon të gjejë vetveten dhe të arrijë sukses. Ishte në fakt ai që na shtyu ne fëmijët e tij që të shkolloheshim. Që kur isha e vogël më thoshte vazhdimisht që ti do të bëhesh avokate. Babai më nxiste gjithmonë që të bëja më shumë gjëra në jetë, të arrija shumë, të shkollohesha. Gjëra që ai nuk kishte mundësi t’i bënte. Që kur isha e vogël, e shtyrë edhe nga dëshira e babait, dëshiroja të bëja gjëra të mëdha në jetë. Doja të bëhesha avokate dhe doja të qëndroja pranë njerëzve, t’i ndihmoja ata. Ndaj mbase zgjodha edhe këtë fushë të avokatisë, në mbrojtje të njerëzve që pësojnë aksidente të ndryshme. Edhe tani, e dua shumë punën time dhe e bëj me pasion çdo ditë. Pasioni për punën vetëm shtohet.

Ju keni lindur në SHBA dhe jeni rritur me kulturën dhe me mënyrën amerikane të jetesës. Por ju e flisni shumë mirë shqipen, madje edhe e shkruani shumë mirë. Si keni arritur ta bëni këtë?

Po. Babai im erdhi në Amerikë kur ishte i ri, ndërsa mamaja ime ka lindur këtu. Megjithatë në shtëpinë tonë flitet vetëm shqip. Kam edhe shumë të afërm këtu në SHBA dhe me të gjithë flasim në shqip. Madje ruajmë edhe kulturën e traditat tona. Në shtëpi gatuajmë ushqimet e shijshme shqiptare. Shtëpia ime gjendet në Amerikë, por në momentin që hyn brenda, gjen Shqipërinë. Është një Shqipëri e vogël aty brenda.

A jeni e përfshirë në jetën e komunitetit shqiptar, si një profesioniste e re dhe me çfarë merreni në ndihmë të komunitetit?

Unë angazhohem me sa mundem në aktivitetet e komunitetit shqiptar. Këtu në SHBA, sidomos në New York ka shumë organizata shqiptare që merren me aktivitete të ndryshme. Unë e kam për kënaqësi qoftë edhe të takoj një shqiptar të vetëm. Kam dëshirën që të afrohem e të bisedoj me të gjithë dhe të shkëmbejmë ide dhe mendime. Gjithashtu marr pjesë në aktivitete kulturore apo takime të natyrave të ndryshme, siç janë edhe ato për mbledhjen e fondeve për çështje të ndryshme që kanë lidhje me shqiptarët. Organizojmë edhe shumë festa dhe koncerte.

Ju jeni në një rrugë suksesi që me shumë siguri do të shtohet edhe më shumë siguri. Por a mendoni të shkoni në Shqipëri dhe të jepni kontributin tuaj atje?

Po unë kam dëshirë që të shkoj në Shqipëri dhe të qëndroj për muaj të tërë. Është pak e vështirë për momentin për shkak të punës dhe për shkak se Shqipëria është shumë larg. Por dëshiroj që të shkoj atje dhe të takoj shumë njerëz, sidomos të rinj. Dua të flas me të rinjtë dhe t’i inkurajoj për të ardhmen. E kam vënë re se të rinjtë atje janë shumë pesimistë. E shohin të ardhmen e tyre vetëm duke ikur jashtë shtetit. Unë dua të flas me ta dhe t’u tregoj përvojën time. Dua t’i inkurajoj që të punojnë shumë dhe të besojnë në ëndrrat e tyre dhe t’i realizojnë ato në Shqipëri.

Ju jeni avokate, ndonëse jo në profilin që të merreni me rastet e krimeve. Në Shqipëri është mjaft e nxehtë tema e reformës në drejtësi. Ju si pjesë e fushës së drejtësisë, çfarë këshille do të jepnit për përmirësimin e sistemit të drejtësisë në Shqipëri?

Unë nuk jam shumë e informuar mbi këtë por ajo që mund të them është se ndryshimi nis nga vetja. Gjithsecili prej nesh, gjithsecili prej shqiptarëve, duhet ta nisë ndryshimin nga vetja. Duhet të mendojë dhe veprojë pozitivisht. Duhet të shohë se si t’i ndryshojë gjërat në kuptimin pozitiv. Në momentin që të gjithë do të mendojmë dhe do të veprojmë në këtë mënyrë, atëherë çdo gjë do të përmirësohet. Edhe sistemi i drejtësisë gjithashtu. Duhet të japim shembullin personal. Nëse unë si avokate nuk korruptohem dhe e kryej me zell punën time, njerëzit do të mendojnë, Fationa nuk është e korruptuar. Fationa punon mirë. Dhe të gjithë do të nisin të ndjekin shembullin tënd. Pra, nëse të gjithë mendojmë dhe veprojmë në këtë mënyrë, i jepet fund korrupsionit dhe të metave në çdo fushë. Mjafton një njeri që të veprojë pozitivisht dhe me integritet në sistemin e drejtësisë dhe gjërat do të ndryshojnë pak nga pak. /tesheshi.com

Kosova rrezikohet nga stanjacioni afatgjatë

August 8, 2017 by dgreca

Për ambasadoren gjermane në Prishtinë, Angelika Viets kriza politike në Kosovë është pasojë edhe e armiqësive të vjetra e egoizmave partiakë. Megjithatë në fund të mandatit në Kosovë ajo merr një kujtim të bukur me vete/

Deutsche Welle: Zonja ambasadore Viets, ngërçi aktual politik në Kosovë, ku seancat parlamentare radhazi dështojnë nuk të bën optimist. E kuptoni ju këtë varavingo politike?

Angelika Viets: Po, mund ta kuptojmë shumë mirë, nga njëra anë kjo situatë të kujton shumë atë të verës 2014, edhe atëherë kishim zgjedhje të parakohshme, por në thelb konflikti është më i vjetër. Ai të kthen pas në vitin 1999, ndoshta edhe më parë, përballë njëra-tjetrës qëndrojnë parti të armiqësuara, individë të armiqësuar me njëri-tjetrin, kjo e bën shumë të vështirë dhënien e recetave për një zgjidhje. Kriza në zgjedhjet e fundit në 2014-n nuk u kapërcye.

Duket se asnjëra nga partitë nuk po lëshon pe, çfarë strategjie fshihet pas kësaj?

Partitë janë të interesuara kryesisht për ruajtjen e pushtetit, dhe persona të caktuar që veprojnë, janë jo pak të interesuar edhe për atë se çfarë do të ndodhë me ta. Shumë kanë frikë edhe nga ndjekja penale, nëse nuk janë në pushtet. Kemi një situatë patt-i tani, dhe madje rrezikon një stanjacion i gjatë. Partitë deri më tani nuk ia kanë dalë të bien dakord për një axhendë kombëtare me konsensus. Janë egoizmat ato, që i pengojnë politikanët për të menduar në radhë të parë për fatin e Kosovës dhe qytetarëve të saj. Kjo është një luftë për pushtet e përcaktuar nga egoizmat.

Nga ana tjetër zgjedhjet ishin të lira e të ndershme, siç edhe u vlerësuan nga vëzhguesit. Qytetarët për herë të parë nuk votuan mbi bazë oportuniteti, si në të shkuarën, por sipas ndërgjegjes e arsyes. Njerëzit në Kosovë kanë ecur më përpara se politika. Ne jemi përpjekur po ashtu të çojmë përpara transformimin e shoqërisë me projekte nga Europa, BE Gjermania e partnerë të tjerë.

A prisni daljen nga kriza të enjten, (10.08) kur do të zhvillohet seanca e re parlemantare?

Jo, nuk pres. Edhe nëse në ditët e javët e ardhshme do të arrihej shumica qeverisëse, pra 61 deputetët që janë të nevojshëm, – 61 ose 61 nga 120 deputetë – kjo do të ishte një qeveri jo e stabilizuar, saqë shpesh edhe kuorumi në parlament nuk do të arrihej, pra do të jetë e vështirë edhe miratimi i një ligji normal që kërkon vetëm shumicë të thjeshtë.

Por si mund të dilej nga ky udhëkryq, një qeveri gjithëpërfshirëse është përmendur po ashtu…

Nuk shoh për momentin se partitë që janë bashkuar në një koalicion, mund të krijojnë një qeveri të qëndrueshme në plan afatgjatë. Mendoj dhe për fat të keq, se skenari më i mundshëm është një fazë e gjatë të mungesës së stabilitetit deri në zgjedhje të reja. Kjo nuk është mirë për axhendën tonë. Kosova ndryshe nga vendet e tjera ka pak përvojë qeverisëse, tani po ndërtohet një Kosovë moderne, ky është një proces i dhimbshëm, kjo kërkon kohën e saj, e me sa duket këtë kohë ne duhet t’ua japim.

Përmendët se skenari i mungesës së stabilitetit nuk është i mirë për axhendën…çfarë pasojash konkrete kanë këto vonesa për Kosovën?

Do të shtyhen edhe më tej në kohë implementimi i Marrëveshjes së Stabilizim-Asociimit, axhenda europiane, projekte konkrete ekonomike të BE-së me Kosovën-kjo nuk është gjë e mirë. Edhe për shkak të statusit ende të kontestuar për Kosovën, Kosova është një rast i veçantë mes vendeve të Ballkanit. Politikanët në vend e dinë, se edhe për shkak se ka vende në BE që nuk e njohin Kosovën, rruga në BE do jetë të shumë e gjatë, prandaj është shumë e vështirë të ruhet vullneti për reforma. Detyra jonë është që ky vullnet të forcohet, për këtë kemi krijuar edhe iniciativa të rëndësishme si Procesi i Berlinit për të përshpejtuar këtë fazë tranzicioni e për të dhënë impulse për bashkëpunimin rajonal.

Situatë kritike për Kosovën, ku ka shumë çështje të hapura – dialogu me Serbinë ka ngecur, çështja e demarkacionit me Malin e Zi nuk është zgjidhur, të mos harrohen problemet ekonomike e papunësia në vend…

Politikanët duhet të bashkohen për axhendën e Kosovës, të lenë pas interesat personale. Lidhur me dialogun që përmendët ai është prioritet politik për ne, por ka gati një vit e ky dialog ka ngecur. Ka mjaft ujdi që janë arritur dhe nuk janë implementuar, si për shembull asociacioni nga pala kosovare dhe ujditë për energjinë nga pala serbe. Veç këtyre ujdive kemi një asimetri të madhe. Nga njëra anë Vuçiç që doli i fortë nga zgjedhjet e ka një parti të fortë pas vetes, nga ana tjetër kemi këtu një situatë, ku pushteti është ndarë mes tre kampeve dhe nuk ka konsensus kombëtar për asnjë temë. Dialogu, siç është zhvilluar deri më tani, pa përfshirë edhe parlamentin e Kosovës për të arritur konsensusin e nevojshëm, nuk mund të mendohet më.

Zonja Viets ju e mbaroni për pak ditë mandatin tuaj në Kosovë. Cili është bilanci juaj për këtë kohë?

Bilanci politik është mjaft i përzier. Krahas disa sukseseve, si nënshkrimi i marrëveshjes së Stabilizim-Asociimit apo efektet e Procesit të Berlinit, ka pasur tema që kanë dështuar. UNESCO ishte dështim i madh për Kosovën. Largohem me përshtypjen se kanë qenë tre vite me intensitet të madh, me mjaft kriza të vogla e të mesme që na bënin të mbanim frymën. Por ishte edhe kënaqësi, sepse konsultimi ndërkombëtar, nga SHBA, por edhe nga Gjermania kërkohet gati përditë. Nuk më kujtohet ndonjë post tjetër, ku mund të bësh kaq shumë, si në Kosovë. Por ngaqë kosovarët kanë tendencën të të bëjnë komplet për vete, duhet ruajtur edhe distanca kritike. Megjithatë përulësia rritet, kur shikon se çfarë problemesh e sfidash duhet të kapërcejë një vend kaq i vogël si Kosova.

Çfarë kujtimi do merrni me vete kur të largoheni…

Ka pasur shumë takime personale me njerëz mjaft impresionues, por ajo që më ka prekur gjithmonë është se edhe kur shkon në një fshat të vogël, njerëz të panjohur vijnë, kur e dallojnë që vjen nga Gjermania të përqafojnë pa të pyetur e të thonë “Faleminderit Gjermani!” Këtë nuk do ta harroj!

Intervistën e zhvilloi Lindita Arapi

“Shpirtrat e Humbur” në Nju Jork, sukses i regjisorit Xhustin Kristian

August 2, 2017 by dgreca

Xhustin Kristian ishte një nga yjet që shkëlqeu në tapetin e kuq të festivalit Java e Filmit Shqiptar në Nju Jork, për filmin e tij “Lost Souls”. Filmi “Shpirtra të humbur” pati interes të madh nga publiku dhe u shfaq te Producers Club Theaters në Maj 2017 në Nju Jork, ku regjisori ishte i pranishëm gjatë debatit Q&A.Xhustin Kristian ka filluar karrierën e tij artistike në Tiranë, Shqipëri ku është rritur dhe ka studiuar për “Drejtësi”. Mbasi diplomohet vendos ti përkushtohet pasionit duke ndjekur edhe trajnimet e para profesionale për “Aktrim” dhe “Teatër Fizik”.Daljet në skenat profesioniste datojnë në vitin 2012. Nga ai moment deri sot numëron disa role në skenat e Shqipërisë. I njohur për rolet kryesore: Franci në dramën teatrale “Premtimi” dhe Kalorësi i Zi në komedine satirike “Uraganet e Lirisë”. Gjithashtu në skenat e teatrit është parë si Blerimi në shfaqjen “Kur mungon fjala” dhe Rokisti ne shfaqjen “Çifti i shqyer”, me regji te Gjergj Menës. Prej vitit 2015 i dedikohet kinematografisë në aktrim dhe regji duke nisur hapat e para në filma artistikë (regjisori dhe aktori protagonist i filmit të tij të shkurtër “Shpirtra të Humbur” dhe seriale televizive Prifti në “Një dopio histori”. Ai ka qënë gjithashtu asistent regjie në filmat e shkurter “Motër e Vëlla” dhe “Faji është i qiellit”, me regji nga Ajola Daja. Deri tani ka arritur ta zhvillojë karrierën e tij me sukses.Momentalisht Xhustin Kristian po punon si as. regjisor për filmin e ri “Emili” me skenar dhe regji të Ajola Dajës. Ndërsa në tetor 2017 do zhvillohet projekti filmik “Balkan’s Gate” në zonën e Prespës.

Intervista me regjisorin dhe aktorin Xhustin Kristian

Bisedoi Ermira Babamusta/

Na tregoni më shumë rreth vetes. Fillimet në fushën e aktrimit?

Xhustin Kristian: Aktrimi ka qënë një pasion i hershëm, i trashëguar ndoshta, e si i tillë kemi lindur sëbashku. Që në fëmijërinë time më ka shoqëruar gjithmonë në cdo aktivitet të mundshëm duke provuar kështu skenën e teatrit te Korçës, qytetit tim te lindjes që në moshën 8 vjecare. Edhe pse fillova studimet universitare në një fushë tjetër ky pasion nuk u shua kurrë, përkudrazi u forcua deri sa një ditë vendosa ti bashkohem rrugës së tij duke u trajnuar nga profesionistë të fushës. Daljen e parë në skenë, në shfaqje profesioniste e kam patur në shtator te vitit 2012, e mandej jam munduar ti qëndroj sa më afër saj. Teatri të fal emocione unike por edhe filmi është magji më vete. Kështu së fundi i jam dedikuar kinematografisë si një fushë që ka shumë nevojë për kontribut në vendin tonë.

Me cilat projekte po mereni tani? Për çfarë bën fjalë?

Xhustin Kristian: Projeki më i afërt do jetë “Balkan’s Gate” që do të zhvillohet në tetor të këtij viti në zonën e Prespës. Një platformë që do të bëjë bashkë për dhjetë ditë të rinj të kinematografisë nga vënde të ndryshme të Ballkanit duke u mundësuar realizimin e projekteve të tyre filmike. Eshtë një projekt në bashkëpunim me skenaristen dhe regjisoren Ajola Daja, një nga talentet e ketij brezi, të cilës i takojnë edhe meritat kryesore të kësaj nisme.

Me skenar dhe regji të Ajola Dajës gjithashtu po punojmë për filmin artistik “Emili” në të cilin më është besuar as.regjia. Jemi ende në fazën përgatitore.

Si po sjell produksioni diçka të re në këtë histori të filmit?

Xhustin Kristian: “Emili” ka zgjedhur të trajtojë një problematikë tepër delikate dhe bashkëkohore për realitetin e shoqerisë shqiptare. E pa trajtuar më parë kjo temë është totalisht një risi për kinematografinë shqiptare. Duke mos dashur të zbuloj më tepër jam i bindur se shikuesi do të gjejë veten në këtë film.

Si është lidhja juaj gjatë punës me regjisorin?

Xhustin Kristian: Kam patur përvoja shumë të mira gjatë punës me regjisorët. Bashkëpunimi i aktorit me regjisorin duhet të jetë gjithmonë mirëkuptues, tepër i ngushtë e reciprok. Kështu kanë mundësi të kuptojnë pikëpamjet e njëri-tjetrit dhe të arrijnë rezultatet e kërkuara. Ata duhet të ndajnë mes tyre vizion të njejtë të harmonisë emocionale të karakterit-personazh, kjo përbën dhe vështirësinë thelbësore. Gjithsecili duhet ta dashurojë atë që bën, të gjitha të tjerat vijnë mbas.

Çfarë do t’a befasojë publikun për këtë film?

Xhustin Kristian: Do të shkëpusja një elemen tepër të veçantë që filmi “Emili” trajton, dualitetin dashuri-urrejtie. Ti shohësh keto dy ndienja të bashkëjetojnë aq natyrshëm mes tyre për mua ka qënë emocionuese, besoj e tillë do jetë edhe për shikuesin.

Cili ka qenë filmi më i bukur ku keni marrë pjesë?

Xhustin Kristian: Shpresoj shumë që ai film të vijë. Puna ime ka qënë më tepër e fokusuar në skenë. Do të veçoja dramën “Premtimi” ku kam luajtur një nga rolet kryesore, Francin, për te cilin kam një dashuri të veçantë. Ai është një artist bohem, i destinuar në vetmi, që mbasi zhgënjehet duke eksperimentuar gati cdo argëtim sipërfaqesor të shoqërisë njerëzore kupton që dashuria dhe familja janë pasuria më e madhe.

Në cilat filma keni luajtur rolin kryesor?

Xhustin Kristian: Tregu i kinematografisë në Shqipëri është tepër i ngushtë dhe është vështirë për mundësi të tilla, madje qoftë edhe për audicione. Kam zgjedhur të luaj personazhin kryesor, Gabrielin, në filmin tim të parë “Shpirtra të Humbur”, me bindjen ndoshta sepse kam qënë shumë më afër karakterit të tij sesa dikush tjetër.

Çfarë lloje filmash ju pëlqen të jeni pjesë?

Xhustin Kristian: Diku në filmin “Hugo” të Martin Scorsese thuhet: “Filmat kanë fuqinë për të kapur ëndrrat”. Sa më ëndrrimtar të jetë një film aq më afër meje është; fantazi,aventurë,sci-fi…Personazheve komplekse dhe sureale të propozuara nga këto kategori nuk mund t’ju them kurrë jo.

Çfarë roli luan arti në shoqëri?

Xhustin Kristian: Ashtu si dhe historia tashmë ka vërtetuar, artin do ta vendosja në shtyllat themelore të edukimit të shoqërisë, përkrah me rëndësinë që i jepet familjes dhe shkollimit. Nga mënyra sesi depërton në brendësi të qënjes sonë merr vlera unike dhe i atribuoen potenciale të jashtëzakonshme. Besoj që arti në vetvete ka një mision shumë më sublim sesa thjesht krijimin e të bukurës dhe argëtueses. Ai duhet të jetë ambasadori i mesazheve humane, të paqes e dashurisë mes njerëzve, në vecanti në kohë krizash specifike të shoqerisë. Për sa kohë ndergjegjësohemi për pushtetin e jashtëzakonshëm të artit mbi masën dhe investojmë pastërtisht te ai, kemi kuptuar kështu celësin për të ndërtuar një shoqëri njerëzore shumë më të mirë nga sa e kemi sot.

Çfarë talente të tjera keni?

Xhustin Kristian: Aktrimi kërkon gjithmonë shumë kur bëhet fjalë për aftësitë e tua edhe në fusha të tjera të jetës dhe artit në përgjithësi. Kështu kam dhënë dedikimin tim maksimal për të njohur sa më shumë nga të gjitha. Do të vecoja kërcimin, këngën edhe pikturën.

Këshilla juaj për dike që dëshiron të ndjekë këtë karrierë?

Xhustin Kristian: Duhet të jetë i sinqertë me veten.Nëse ai është bindur që kjo është vërtet ajo çka dëshiron të bëjë, ushqimi i shpirtit të tij dhe motiv për jetën, të luftojë për ta arritur pavarësisht pengesave. Sigurisht do kërkojë shumë sakrifica por shpërblimi do të jetë unik.

Çfarë mund të presim nga ju për vitin 2017?

Xhustin Kristian: Përpiqem gjithmonë të jap më të mirën, sot më shumë nga dje. Më pëlqen të surprizoj veten, ashtu edhe ju. Jam besimplotë se produktet e këtij viti do jenë të suksesshme.

Florind Belliu shfaq me sukses veprën “One Week” në Nju Jork

July 13, 2017 by dgreca

Aktori dhe skenaristi i talentuar Florind Belliu prezantoi me sukses shfaqen e tij “One Week” (Një Javë) në Nju Jork. “One Week” u shfaq tek teatri Producers Club Theaters në Times Square në Manhattan dhe u prit me sukses nga publiku. Shfaqja është roman i dramatizuar, që ndërthur aksion, komedi të zezë dhe dramë, shkruar nga novelisti i njohur gjerman Wolfgang Herrndorf.

Florind Belliu ka studiuar për aktrim tek Akademia e Arteve në Tiranë. Njihet për rolet e tij në filmat “Amaneti” me regji të Namik Ajazit, “Të fortët” me regji të Altin Bashës, “Shtremët” me regji të Indrit Kasmit (rol kryesor) dhe “Në kërkim te kujt” me regji të Gjergj Xhuvanit ku ka luajtur rolin kryesor.

Momentalisht Florindi jeton në Nju Jork ku po merret me teatër në “of broadway” dhe po shkruan një roman.

Intervista me aktorin dhe skenaristin Florind Belliu

Intervistoi Ermira Babamusta

Na tregoni më shumë rreth vetes. Fillimet në fushën e aktrimit?

Flori Belliu: Sigurisht pasioni për këtë ka nisur herët duke marr pjesë nëpër evente të ndryshme si amator. Unë kam mbaruar Akademin e Arteve në Tiranë dega Aktor. Më pas kam punuar në projekte të ndryshme film dhe teatër.

Me cilat projekte po mereni tani? Për çfarë bën fjalë?

Flori Belliu: Në fakt tani jam vendosur në New York kam rreth 10 muaj për arsyet e mia personale. Po punoj njëkohsisht disa gjëra. Kemi ndërtuar një grup pune një producent, nje regjisor filmi dhe unë, ku po punojmë konkretisht për të ndërtuar një projekt filmi. Kemi dy skenar fillestar, ngjarjet ndodhin Në New York. Bëhet fjalë për një histori dashurie dhe skenari tjetër për dy të pastrehë. Jemi në fillesa dhe uroj të shkojë gjithçka mirë.

Ndërkohë kam dhe 2 projekte personale. Po shkruaj një roman që e mendoja prej kohësh. Kam dhe këtë shfaqen. Jam i kënaqur nga rezultati te dyja netët gjithçka shkoi mirë salla ishte plotë, spektatori e pelqeu. Tani po flasim se kur mund ta rikthejmë dhe ta vendosim në kalendar, në sezonin e ardhshëm, ndoshta nga fundi shtatorit. Për të gjithë ata qe nuk e panë shfaqa është e stilit “one men show”. Titullohet “One Week” dhe zgjat rreth 1 orë.

Çfarë ju pëlqen në rolin/personazhin që po luani në shfaqen “One Week”?

Flori Belliu: Personazhi është një djalë në moshën e adoleshences ku ka problemet e moshës dhe të gjitha dukurit që ndodhin në këtë moshë, përshkruar me shumë mjeshteri nga autori Wolfgang Herrndorf. Më pëlqen zgjidhja dhe mënyra e perceptimit që ka ky personazh për gjithçka i ndodhë rrethë e qarkë. Është një djalë naiv por me zemër të madhe dhe tepër i zgjuar.

Si lidheni ju me këtë personazh?

Flori Belliu: Me këtë personazh ndryshe nga personazhet e tjerë ku në shumë raste duhet perdorur imagjinata për të arrituar të kuptosh apo perjetosh atë që i ndodhë personazhit sepse unë si aktor nuk e kam përjetuar dhe është një ndjesi e re. Nuk ka qënë e veshtirë kalimi sepse i kam të përjetuara dhe të gjalla në kujtesën time. Lidhja është shumë e madhe me këtë personazh pasi më pëlqen shumë, sa më vjen keq kur mendoj se do punoj një tjetër shumë shpejtë dhe do më duhet ta zhbëj.

Si është lidhja juaj gjatë punës me regjizorin?

Flori Belliu: Me regjisorin varet nga perqasja që ka ai sepse eshte ai vizionari dhe ka ngarkesën më të madhe të të gjithë projketit por un mundohem të bëhem “shokë” me të dhe dua ti “vjedhë” gjithçka ai ka në kokë. Kjo më bën shumë mirë për realizimin e figurës. Te ky projekt është ndryshe pasi jam krejtë i vetëm.

Çfarë do t’a befasojë publikun për këtë shfaqe?

Flori Belliu: Për ata që nuk e patën mundësin ta shohin, te kjo shfaqe ajo që do e befasoj publikun është sepse nën një skenografi minimaliste dhe me një kostum të thjeshtë duke përdorur një teatër “të varfër” njerzve do tju duhet të përfshihen shpirtërish dhe emocionalish ne gjithë këtë. Pasi shfaqa përbëhet nga fjala dhe imagjinata. E kam ndërtuar në këtë lloj forme ku publiku do jetë pjesë e shfaqes pasi herë pas here thyhet muri i katert në komunikim me spektatorin. Do të shohim disa personazhe dhe shkëputja nga narracioni kalimi në aksion të personazhit.

Besoj se është e veçantë.

Cili ka qenë filmi më i bukur ku keni marrëpjesë?

Flori Belliu: Kam luajtur në disa filma që më kan pëlqyer puna dhe pastaj është pëlqyer nga publiku Filmi “Amaneti” me regji të Namik Ajazit apo filmi komik “Të fortët” me regji të Altin Bashës. Nuk mund të them se njeri ishte më i mirë. Sa për personazhin më të bukur në film nuk më ka ardhur akoma po e pres.

Në cilat filma keni luajtur rolin kryesor?

Flori Belliu: Në filmin me metrazh te shkurter “Shtremët” me regji të Indrit Kasmit. Nuk mund të them se kisha rolin kryesor pasi në serialin me titull “Në kërkim te kujt” me regji të Gjergj Xhuvanit kishte disa personazhe kryesor ku një prej tyre isha dhe unë.

Çfarë lloje filmash ju pëlqen të jeni pjesë?

Flori Belliu: Nuk është se i kushtoj shumë rëndesi ksaj pjese unë mundohem te merrem vetem me punen time nëse personazhi është i plot ka një gjë që më pelqen dhe më ngjit e bëj me shume dëshirë. Pastaj konceptet regjisorjale i takojnë tjetër kujt mua më pëlqejnë te gjitha mjafton të bej ate që dua.

Çfarë roli luan arti në shoqëri?

Flori Belliu: Sigurisht që ka në dorë emancipimin e shoqërisë ju hapë sytë ndonjëherë ju tregon realitetin dhe ndonjëherë ju tregon perfekten. Në shumë raste arti bërtet atë që njerzit nuk kanë as guximin ta mendojnë.

Këshilla juaj për dikë që dëshiron të ndjeki këtë karrierë?

Flori Belliu: Mos e bëni … bëni diçka tjetër … por nëse e bëni bëjeni mirë. Pa tjetër dokumentoni të gjitha punët tuaja. Dhe e fundit mos i lejoni askujt të ketë në dorë diçka që të mund të shkatërroj projektet tuaja.

Çfarë mund të presim nga ju për vitin 2018?

Flori Belliu: Teatri ku unë po punoj nuk është “on broadway “. Por of of broadway. Uroj që Zoti të ma mundësoj të kem një projektë serjozë on broadway.