• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Pse Hashim Thaçi dështoi në përballjen e tij me Sali Berishën?

September 19, 2018 by dgreca

1 Thaci-berishaNga Enver Bytyçi/

U bënë disa javë që presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, është vënë përballë opinionit publik shqiptar dhe i vetëm lufton me marrëzi për implementimin e prijektit serbo-rus të ndarjes së Kosovës dhe ndryshimit të kufijve midis të dy shteteve. Por ajo që e ka tronditur atë është përballja me kundërshtimin e prerë të ish-presidentit dhe ish-kryeministrit të Shqipërisë, Sali Berisha. Përballja e parë e Berishës me idetë e ndryshimit të kufijve nga ana e zotit Thaçi dhe zotit Vuçiq me këmbim territoresh, apo korrigjim të kufirit ekzistues midis Kosovës dhe Serbisë ishte si ndeshje “gladiatorësh”! Që në fillim Dr. Berisha e etiketoi Thaçin si “argat të Beogradit”! Ndërsa presidenti i Kosovës nuk vonoi pak orë për t’iu kundërvënë liderit historik shqiptar me akuza dhe fabrikime të tilla për “bashkëpunimin e ish-Presidentit shqiptar e Sllobodan Milosheviçin”. Thaçi foli si triumfator, edhe pse në përgjigje të kritikës së ashpër të Berishës. Por asnjëri nuk përmendi emrin e njëri-tjetrit. Pavarësisht kësaj çdokush e pati të qartë se për kë është fjala! Ndërkaq zoti Berisha krahas kundërshtisë përsëriti se akuzat e zotit Thaçi ishin sajesa të qëllimshme të Beogradit dhe se këto sajesa po I përdor kundër tij presidenti i Kosovës! Por që në fillim u bë e qartë se me përfshirjen e Berishës në debatin për kufijtë Hashim Thaçi do të ishte i dështuar. Reagimi i vendosur dhe njëkohësisht i matur i Sali Berishës pati dy efekte: Në planin e brendshëm shërbeu për të homogjenizuar qëndrimet politike të Kosovës kundër idesë së çmendur të Hashim Thaçit për ndryshim kufijsh. Ndërsa në planin e jashtëm Perendimi, sidomos Gjermania dhe Britania e Madhe, por edhe shumë liderë amerikanë, kuptuan se ndryshimi i kufijve midis Kosovës dhe Serbisë nuk do të shkaktonte vetëm efektin zingjir në Ballkan, por edhe një konflikt brendashqiptar. Konflikti në politikën shqiptare në Kosovë, Shqipëri e gjetkë është kështu ashtu i ashpër. Po të lejohej dhe aplikimi i tezës beogradase të Thaçit për ndryshimin e kufijve, ky konflikt rrezikonte dhe rrezikon destabilizimin e Kosovës. Destabilizimi i Kosovës është automatikisht destabilizm i Ballkanit. Prandaj dhe në Berlin e Londër kundështitë e Berishës u lexuan si pashmangshmëri e konfliktit. Ndonëse këto dy kryeqytete ishin skeptike për idetë e Thaçit dhe Vuçiq, dalja në skenë e Sali Berishës i bëri përfundimmisht ato kundërshtare të vendosura të idesë së dy presidentëve të të dy vendeve në konflikt. Ndërkaq në tryezat politike të Europës u shtrua edhe një llogari tjetër: Kush ishin dy iniciatorët dhe protagonistët e ndarjes së Kosovës? Ishin dhe mbeten dy presidentët e të dy vendeve. Po këto dy vende janë demokraci parlamentare?! Atëherë doli abstraksioni: Nëse i lejojmë presidentët e demokracive parlamentare të imponohen deri te çeshtja e territoreve, përligjet kështu antidemokracia, shteti autokratik, ndërkohë që këto vende tentojnë të bëhen pjesë e Bashkimit Europian?! Ndaj në Europën e qytetëruar nuk u gjend asnjë arësye të rërzohej kundërshtia e Berishës dhe e kritikëve të tjerë brenda dhe jashtë Kosovës për idetë e ndryshimit të kufijve të Kosovës në favor të Serbisë. Duke ndjerë këtë ngërç, zoti Thaçi hodhi idenë se marrëveshja do të miratohet në Kuvendin e Kosovës dhe nëse nuk miratohet, atëherë ajo bëhet e pavlefshme… Hileja ishte dhe mbetet në prag të derës! “Na lejoni të diskutojmë, të vendosim, të nënshkruajmë një marrëveshje e pastaj ju zihuni dhe vrituni në betejën për ta miratuar ose jo atë”! Pikërisht këtë mënyrë të imponimit të idesë, me konflikt të brendshëm në Kosovë e jashtë saj, mënjanon edhe qëndrimi i prerë dhe i vendosur i Sali Berishës. Por Hashim Thaçi e kuptoi se përballja me Berishën e rrëzon përtokë atë. Në fakt duket se në këtë aventurë të jetë shtyrë për të shkuar në fundin e karrierës së vet politike. Atëherë u frikësua dhe filloi të thotë se “unë nuk e kam përmendur Berishën”! Qëllimi ishte jo shmangja e reagimeve të ish-kryeministrit të Shqipërisë, por “një ujdi” me të. Ndaj angazhoi “forcat speciale” të ndërjetësimit me kallauz Baton Haxhiun, me qëllim aranzhimin e një takimi të tij me Hashim Thaçin. Doktori nuk pranoi, pavarësisht ofertave të shumta e në disa drejtime. Batoni dhe Hashimi dëshmuan në këtë rast se nuk e njohin Doktor Berishën. Ata bënë çmos, kërkuan ndjesë për reagimet antiBerishë dhe u përulën me një AMAN të madh, vetëm që TV-të ta jepnin presidentin e Kosovës në krah të Sali Berishës! Takimet e Albin Kurtit, Behgjet Pacollit, Kadri Veselit, Ramush Haradinajt me zotin Berisha do të fshiheshin nga kujtesa, nëse Hashim Thaçi do të arrinte të ulej në zyrën e Doktorit! Prandaj ky i fundit e refuzoi kategorikisht një takim të tillë. Ndërkaq pati dhe një arësye tjetër pse Berisha refuzoi takimin me Thaçin: Presidenti i Kosovës donte të shkonte në zyrën e Sali Berishës për ta legjitimuar idenë e tij absurde të ndarjes së Kosovës. Nuk po shkonte aty që t’i thoshte publikut shqiptar” “Më falni! Unë gabova! U bëra spiker i Aleksandër Vuçiq! Nuk para ndonjë qëllim të keq, por u mashtrova! Heq dorë nga udhëheqja e negociatave e kjo nënkupton se heq dorë dhe nga çdo përpjekje për korrigjim apo ndryshim të kufijve midis Kosovës dhe Serbisë”! Jo, Hashim Thaçi donte të shkonte në katin X të Coin-it si misonar i Aleksandër Vuçiq e në këto kushte kompromisi ishte i pamundur. Po ashtu një shtrëngim duarsh midis tyre! Më së fundi duhet thënë se Sali Berisha ka meritën e padiskutueshme për atë që ai imponoi: E bëri të pamundur misionin antishqiptar të presidentit të Kosovës, Hashim Thaçi dhe të presidentit të Serbisë, Aleksandër Vuçiq! Tirane, 19.09.2018

Filed Under: Opinion Tagged With: dështoi në përballjen, Enver Bytyci, me Sali Berishën?, Pse Hashim Thaçi

Le ta heqim qafe Serbinë një herë e mirë!

September 18, 2018 by dgreca

Letër e hapur e Avokatit shqiptar në Nju Jork z. Sokol Braha-ish sekretar i Misionit Shqiptar pranë OKB(për Kosovën), drejtuar Presidentit dhe Kryeministrit të Kosovës/

1 avokati BrahaTë nderuar z. President dhe z. Kryeministër,

Ju uroj shëndet të mirë dhe fatmirësi në detyrat tuaja.

Kjo letër që po ju drejtoj juve nuk është në të mirën time personale pasi e di se këto që do të shkruaj më poshtë nuk pëlqehen nga shumica e klientëve të mi.  Por, si shqiptar, si stërnip në Kosovë, dhe si një ish-diplomat i cili ka punuar për çështjen e Kosovës në një kohë, e ndiej si detyrim që t’i themhapur ato çfarë mendoj për bisedimet Kosovë-Serbi. Unë e mbështes idenë për korrigjimin e kufijve me Serbinë.  Një marrëveshje për kufijtë e rinj mes dy shteteve dhe me garancinëndërkombëtare të BE është e vetmja mënyrë për ta hequr qafe kontrollin Serb të Kosovës.  Ja argumentet e mia.

Për mendimin tim, Kosova duhet të ketë 3 objektiva strategjikë në dialogun me Serbinë:

  • Forcimi i sigurisë kombëtare
  • Ndalimi i përpjekjeve të Serbisë për izolimin e Kosovës
  • Hapja e perspektivës së Kosovës për bashkimin me Shqipërinë.

Realizimi i sejcilit nga këto objektiva nuk mund të bëhet pa heqjen qafe të kontrollit Serb të Kosovës.

1.

Forcimi iSigurisë kombëtare nuk do të jetë realitet për aq kohë sa Serbia–një vend kufitar dhe me pretendime territoriale — nuk e njeh Kosovën. Prandaj, njohja e Kosovës nga Serbia duhet të jetë pika kryesore e një marrëveshjeje Kosovë-Serbi.  Po flitet për forma inferioretë njohjes si “njohje e nënkuptuar” “njohje në fakt” etj…  Mos pranoni asnjë nga këto!  Serbia e ka njohur Kosovën ne fakt (de facto) me kohë përderisa ka pranuar të bëjë bisedimeme të apo të ulet në të njëjtën tryezë në forumet rajonale.  E vetmja njohje që duhet të pranoni është njohja ligjore, de jure, e qartë, pa kushte.

Por, njohja në vetvete nuk çon nësigurinë kombëtare.  Përderisa një grusht Serbëshnga veriu kontrollojnë Kushtetutën (nuk bëjmë një ndryshim kushtetues pa pëlqimin e tyre);kontrollojnë forimimin e Qeverisë në Kosovë (për shkak të luftës politikemes partive shqiptare, ne nuk mund të kemi një Qeveri në Kosovëpa bekimin e deputetëve Serbë).  Serbia e ka përdorurveriun si Kalin e Trojës, për të kontrolluar dhe dominuar jetën politike të Kosovës.  Kosova nuk është e pavarur pasipa pëlqimin e Serbëve nuk mund të bëjë asgjë substanciale në aspektin e brendëshëm apo atë ndërkombëtar.  Ne dëbuam një qeveritar Serb të paskrupull dhe Serbia ngriti avionë luftarakë në qiell!  Me fjalë të tjera, Serbët e veriut janë dora e zgjatur e Beogradit.  Le ta presim këtë dorë!  Shkëputja e veriut nga Kosova siguron pavarësinë e vërtetë të Kosovës.

As gjeneratat e ardhshme politike Serbe në Beograd nuk do të heqindorë nga kontrolli iKosovës përmes veriut.  Pra, koha nuk do ta shërojë problemin tonë, kontrollin Serb të Kosovës. Pse?  Sepse, ne çdo katër vjet, kohe zgjedhjesh, problemi i  Kosovës (apo të drejtat e Serbëve në Kosovë) do të jenë objekt ifushatës zgjedhore në Serbi.  Si rrjedhoje, trysnia politike atje do te reflektohet tek udhëheqësit Serbë në veriun e Kosovës dhe kjo do të ketë pasoja në qëndrimin e tyre në proçeset politike në Kosovë.  Pra, ne mbetemi peng iSerbëve, peng ipolitikës së brendshme të Serbisë.  Edhe kur Serbia te jetë anëtare e BE, në çdo katër vjet fushatat atje do te ndizen, dhe Kosova do të jetë në zemër të fushatave –kuptohet për vota bëhet kjo.  Por, do të jetë një problem real.

As dhënia e autonomisë së gjërë për veriun nuk e zgjidh këtë problem. Përkundrazi, ja rrit më shumë, ligjërisht, rolin faktorit serb për kontrollin e Kosovës.  Aq më keq mundësia e një republike si ajo e Bosnjës që do ta bënte Kosovën një shtet jofunksional, përgjithmonë.  Ju të dy e keni në dorë që mos t’ua lini hijen Serbe gjeneratave të ardhshme shqiptare të Kosovës.

Kundërshtuesit e idesë së kufijve të rinj me Serbinë deri tani nuk kanë paraqitur asnjë argument të besueshëm që ka të bëjë me interest e shqiptareve.  Asnjë.  Përkundrazi, ata shqetësohen për fatin e Bosnjës dhe Maqedonisë.  Madje arrijnë të thonë edhe të pavërtetën e madhe se ndryshimi ikufijve është indaluar.  Apo teza tjetër qesharake se ndryshimiikufijve e dobëson sovranitetin e Kosovës.  Aspak fare!  Në të drejtën ndërkombëtare ndalohet ndryshimi ikufijve me dhunë.  Nuk ndalohet ndryshimi ikufijve në mënyrë paqësore, siç parashikohet ndryshimi ikufijve me Serbinë.  Po kështu, marrëveshja per kufijtë e rinj veçse është tregues isovranitetit të Kosovës, si një shtet që është ilirë të bëjë marrëveshje të tilla.  Shtetet josovrane nuk janë në gjendje të bëjnë marrëveshje me shtete te tjera, aq më tepër për ndryshim kufijsh.  Pra, mos bini në grackën e të tjerëve, mos u gënjeni nga deklarimet e të huajve apo të bashkëkombësve tanë –pavarësisht nga emir imadh që kanë.

Po thonë disa se juve nuk e keni te drejtën kushtetuese të bëni marrëveshje për ndryshim kufijsh.  Kushtetuta ju lejon juve dhe Qeverisë të përfaqësoni Kosovën në marrëdhëniet ndërkombëtare.  Marrëveshja për kufijtë duhet të pranohet me miratim përkatës në Kuvend ose me referendum, me të gjitha atributet e një ndryshimi kushtetues.  Të gjitha kushtetutat moderne të shteteve sanksionojnë se kufijtë janë të paprekshëm, të pandryshueshëm apo fraza të tjera si këto. Por, në praktikë, ka pasur dhe do të ketë ndryshim kufijsh: janë shpërbërë shtete (shihni ish-BRSS, Cekosllovakia) – me marrëveshje; janë bashkuar shtete (dy Gjermanitë) – me marrëveshje.  Në të gjitha këto raste, kushtetutat respektive kanë sanksionuar shtetin në kufijtë përkatës.  Përsëri, duke deklaruar se kufijtë janë të pacenueshëm etj… Pra, nuk ka ndonjë shkelje të kushtetutës.  Por, populli duhet sqaruar për këto paraprakisht dhe kështu politikanët hileqare të mos kenë mundësinë të operojnë me djallëzi, thjeshtë për qëllime politike sa për të sabotuar Qeverinë.

Sa për Bosnjën apo Maqedoninë, le të kujdesen të tjerët për fatin e tyre!  Në rast se Serbët në Bosnje duan të shkëputen dhe të bashkohen me Serbinë, pse Europa demokratike dëshiron t’indalojë?  Shkëputja e Serbëve nga Bosnja ijep përfundimisht atij vendi lirinë. Serbët, ose më qartë, hija e tyre, po imerr frymën atij vendi.  Po Shqiptarët e Maqedonisë?  Pse Europa shqetësohet për Maqedoninë?  Sepse e di Europa se Shqiptarët në atë shtet trajtohen si qytetarë të dorës së dytë, madje në disa aspekte fare si shtetas të huaj (mori gati dy dekada të flasin nëgjuhën e nënësnë parlament, u desh gjakderdhje per një universitet). Pra, nuk është ndryshimi ikufijve Kosovë-Serbi që do të sjellë probleme. Janë problemet e ngrira, ato që Europa ika ngrirë, që përbëjnë rrezikun e vërtetë.  Mos më besoni mua.  Thjeshtë kujtoni parullat bombastike në kohën e pavarësisë së Kosovës, kur thuhej se po hapet “Kutia e Pandorës” me vendimin e Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë që e njohu ligjshmërinë e pavarësisë së Kosovës.  U mbush shtypi, u lodhën analistët e huaj (njëlloj si tani) duke alarmuar se po merr fund Bota, do tëketë luftëra etnike, ndërshtetërore etj… për pavarësi.  Nuk ndodhi asgjë!  Le të jemi të zgjuar, dhe të mos biem viktimë e britmave të tyre, përsëri, me daullet e vjetratë “rrezikut”.

Ndryshimin e kufijve shikojeni edhe në planin moral.  Në rast se Serbët e veriut nuk duan të rrinë me Shqiptarët, kush jemi ne që t’imbajmë me zor nën “zgjedhën” tonë?  A nuk vuajtëm ne për gati një shekull sepse u mbajtëm me zor nën zgjedhën Serbe?  Ne jemi njerëzit e Nënë Terezës, Shenjtores!  Në rast se Serbët e veriut duan të bashkohen me Serbiën, le t’u themi Po. Me këtë ata që na japin leksione për vlerat demokratike, multietnike etj…, do ta marrin mësimin tonë të thjeshtë. Përderisa Shqiptarët në Luginë duan të bashkohen me Kosovën, kush jemi ne që të mos ipranojmë?  Kush është Serbia që t’u thote Jo?

Unë mendoj se vizioni juaj z. President Thaqi është vizion historik, afatgjatë, i drejtë dhe pragmatik.  Lutem që z. Kryeministër Haradinaj ta përqafojë këtë vizion.  Unë jam ibindur se z. Haradinaj e di fort mirë se çfarë është në të mirën e Shqiptarëve.  Zoti Haradinaj, unë ju adhuroj si luftëtar ilavdishëm iKosovës, dhe si udhëheqës politik icili vë interesat e vendit para interesave personale dhe partiake.  Ju bëj thirrje të bashkoheni, publikisht, në vizionin e Presidentit!  Dilni të dy bashkë në këtë!

Marrëdhëniet e mira me Serbinë që mund të bëhen realitet në rast se arrihet vendosja e kufijve të rinj është bazë afatgjate për sigurinë e Kosovës.  Nuk duhet të kemi iluzione se NATO apo ndonjë tjetër do të mbrojë Kosovënpa afat, do të garantojë sigurinë e brendshme apo ndërkombëtare të Kosovës, pa afat.  Strukturat ndërkombëtare të sigurisë, siç janë NATO, ndryshojnë me kalimin e kohës.  Dhe, sidmos aftësia e tyre për veprim varet nga faktorët e brendshëm politikë të shteteve anëtare.  Po kështu, faktorë të tjerë ndërkombëtarë ndryshojnë: shihni se si po fuqizohet Rusia, shihni sipo fuqizohet Kina, shihni si po fuqizohet elementi nacionalist në Europë dhe në SHBA –në dëm të ndihmës ndërkombëtare për të tjerët.  Edhe BE do të dobësohet ose do ët transformohet në një organizatë më të decentralizuar dhe do të preokupohet me valën e emigracionit nga Lindja e Mesme dhe gjetkë.  Kosova do të bjerë si prioritet.  Pra, duhet të mendojmë për të ardhmen.

Marrëdhëniet e mira me Serbinë do të sjellin dobësimin e ndikimit të Rusisë në qëndrimet ndërkombëtare të Serbisë.  Sepse Serbia nuk do të ketë më nevojë për një mik të madh.  Një Serbi pa problememe fqinjët dhe anëtare e BE, nuk do të ketë nevojë për Nënën Rusi.  Ky do të jetë një përfitim për gjithë rajonin e Ballkanit.

Tani është koha më e përshtatshme dhe ndoshta shansi ivetëm historik që Kosova të marrë lëshime maksimale nga Serbia.  Sepse për hir të anëtarësimit të saj në BE, Serbia ështëe detyruar të bëjë marrëveshje me Kosovën për normailizmin e marrëdhënieve mes dy shteteve.  Pra, mos pranoni asnjë njohje tjetër, përveç njohjes se shprehur, pa ekuivoke dhe pa kushte!

2.

Heqja e izolimit ndërkombëtar të Kosovës.  Njohja e Kosovës nga Serbia nuk do të ishte efikas në rast se ai shtet vazhdon përpjekjet sistematike (lobimi) kundër njohjes së Kosovës nga shtete të tjera, kundër anëtarësimit të saj në organizatat ndërkombëtare.  Në marrëvshjenSerbi-Kosovë, me garantimin (nënshkrimin) e BE, të shkruhet qartë se Serbia nuk do të bëhet pengesë për njohjen e Kosovës nga shtete të tjera, nuk do të pengojë anëtarësimin e Kosovës në OKB dhe në organizatat e sistemit të OKB-së, nuk do të vendosë veton për pranimin e Kosovës në BE.  Mos bëni asnjë lëshim në këtë!  Serbia do të duhet të pranojë dhe e pranon këtë në Marrëveshje.  Njohja e Kosovës nga Serbia do t’ihapë rrugë një valenjohjesh nga shumë shtete që nuk e bëjnë një gjë të tillë thjeshtë për shkak të presionit Serb.

Nuk duhet mbivlerësuar rëndësia e anëtarësimit të Kosovës në OKB.  Është diçka e dëshirueshme dhe të jetë në objektivin tonëafatgjatë.  Do të realizohet me kohë jo tani.  Sic dihet, anëtarësimi në OKB nuk është garanci për ekzistencën e një shteti. Por, në përgjithesi shihet si një konsolidim i pavarësisë së një vendi. Për anëtarësim të Kosovës në OKB duhet të mënjanohet vetoja e Rusisë (nënkuptoj se Kina do të qëndrojë jashtë këtij problem Europian, pra, nuk parashikoj veto Kineze).  Duke zgjidhur njëhere e mirë problemin me Shqiptarëtdhe duke u bërë anëtare nëBE, Serbia do tëketë shumë pak ose aspk nevojëpër Rusinë.  Dhe udhqëheqësit Serbë e dinë se Rusia ka interesat e saj, politika e saj a jashtme nuk përckatohet nga interesat e Serbisë.  Por, të paktën, nga ana praktike, Rusia nuk do të jetë në gjendje që t’ikërkojë koncensione Serbisë me kushtin që ajo (Rusia) të mbajë një qëndrim pro-Serb lidhur me Kosovën.  Sepse nuk do të ketë më qëndrim proSerb; vetë Serbia ka hequr dorë nga Kosova; të dyja këto vende do të jenë në BE; Shqiptarët dhe Serbët do tëvendosin marrëdhënie model tëshkëlqyera shumëshpejt.  Përkundrazi, mbajtja e veriut nën juridiksionin e Kosovës do të vazhdojë të ushqejë nevojën e Serbisë për mbështjetje ruse, pra edhe rolin e Rusisë për veto në OKB.

Pra, me më shumë rëndësi do të jetë pranimi si detyrim ligjor iSerbisë se nuk do të vendosë veton për anëtaresimin e Kosovës në BE dhe se nuk do të bëhet pengesë për njohjen e Kosovës nga shtete të tjera.

3.

Hapja e perspektivës së bashkimit të Kosovës me Shqipërinë.

Bashkimi kombëtar nuk është më vetëm një aspiratë e Rilindasve apo një dëshirë folklorike.  Në këtë shekull janë krijuar të gjitha kushtet që kjo të bëhet realitet.  Por për aq kohë sa Serbët e veriut të jenë nënjuridiksionin e Kosovës, nuk kabashkim.  Të paktën, nuk ka bashkim në mënyrë paqësore. Në rast se sot bëhet bashkimi iKosovës me Shqipërinë, të nesërmen Serbët e veriut do të deklarojnë bashkimin me Serbinë.  Dhe bota, përfshirë edhe miqtë tanë,do të jetëme Serbët.  Mos të kemi iluzione për këtë.

Pyetja shtrohet, a e duam ne bashkimin.  Besoj se shumica e kombit shqiptar e dëshiron bashkimin kombëtar.  Do të jetë jo vetëm bashkim shpirtëror, por do të bashkohen burimet natyrore, njerezore dhe financiare.  Do te rritet mundësia e kombit për përparim dhe përfitim në marrëdhëniet ekonomike ndërkombëtare.  Tregu shqiptar do të zgjerohet dhe do të bëhet i lakmueshëm.  Mundësitë tona prodhuese të brendshme do të zgjerohen.  Bashkimi është një e drejtë e jona natyrore dhe do të jetë një ngjarje e mirë për ne.   Me një shtet të fortë shqiptar në Ballkan do të stabilizohet rajoni për shekuj me rradhë në të ardhmen.  Rusia do ta ketë të vështirë të luajë rol destablizuespa një Serbi që ja ka nevojën.  Serbët në një Serbi të madhe më në fund do t’ikthejnë sytë nga vetjadhe do të reformohen si komb.  Pra, nuk do të ketë probleme sigurie në Ballkan.

Dihet se bashkimi iShqipërisë me Kosovën përbën një problem politik për udhëheqësit në të dyja anët e kufirit.  Një Shqipëri e madhe do ta prishë spektrin politik të partive, do t’ua prishë rehatinë politikanëve dhe grupeve të interesit.  Një politikan nga Peja icili dëshiron të zgjidhet në poste qendrore tani do të duhet të flasë dhe të premtojë të mira për një qytetar nga Elbasani apo Saranda.  Anasjelltas, një politikan nga Vlora me ambicje kombëtare do të bëjë fushatë për të fituar zemrat e votuesve nga Podujeva apo Kaçaniku.  Pra, ju prishet rehatia politikanëve.  Ku janë ata politikanë të cilët kanë folur me zë të lartë për bashkim kombëtar, por tani po dalin kundër idesë së shkëmbimit të territoreve!  Këtu, unë lavdëroj Presidentin Thaqi, icili e di se pozita drejtuese e tij dhe e partisë së tij lekundet ne një Shqipëri etnike.  Por, pavarësisht kësaj, ju z. President keni vendosur të mbani një qëndrim që është në të mirën afatgjatë të kombit tonë.  Ndonëse nuk flisni hapur për bashkimin, ju jeni për zgjidhjen e problemeve territorialeme Serbinë.  Ju përgëzoj! Punoni të dy bashke, z. President dhe z. Kryeministër!

Të nderuar z. President dhe z. Kryeministër,

Shkëmbimi iterritoreve është një proçes idhimbshëm në praktikë sepse prek direkt jetën e mijëra njerëzve: Shqiptarë dhe Serbë.  Do të ketë lëvizje të popullsisë.  Për këtë, mendoj se duhet që t’ikërkohet garanci financiare BE që të financojë lëvizjen e popullsisë aty ku është e nevojshme.  Nuk besoj se çdo shqiptar që mbetet në pjesën nënjuridiksion të Serbisë të dëshirojë të zhvendoset dhe të bjerë në juridiksionin e Kosovës; por shumë do të duan, sidomos në fshatra ose qytetet të përziera etnikisht. Për ata të cilët duan të zhvendosen, të dy qeveritë dhe BE duhet të caktojnë fond të përshtatshëm financiar dhe logjistikë institucionalepër ta bërë me sa më pak dhimbje.

Lëvizjet e popullsisë nuk janë të panjohura.  Portë mos dramatizohet problemi si diçka tragjike apo katastrofike.  Nëjetën e sotme ka lëvizje masive të popullsisë për arësye të fatkeqësive natyrore, ka lëvizje për shkak të urdhërit të qeverisë, për shkak të luftërave civile, per arësye ekonomike.  Ne e dimë vuajtjen e popullit Shqiptar të Kosovës në kohën e luftëskuru dëbua me forcë nga trojet e të parëvenën kërcënimin për shfarosje totale.  Rikthimi masiv në Kosovë ishte një çudi për të huajt, por jo për ne.  Sot popullsia e Kosovës është stabilizuar, rindërtimi ivendit të shkatërruar u bë.  Shpërngulje masive në kohë paqeje kemi pasur edhe në anën tjetër të kufirit, në Shqipëriku unë linda dhe u rrita.  Për shembull,me ngritjen e hidrocentraleve nëlumin Drin, u permbyten sasi te mëdha toke, dhjetra fshatra si dhe qyteti iKukësit.  Mijëra banorë lanë shtëpitë dhe tokat e të parëve, lanë rehatinë, dhe u detyruan me urdhër qeverie (qeveria komuniste atëherë) të vendosennë vendbanime të reja të ndërtuara posaçërisht për këtë.  Me ardhjen e demokracisë në Shqipëri filluan konfliktet e tokës.  Këta banorë të shpërngulur për shkak të përmbytjeve tani iu nënshtruan një presioni të ridhe u detyruan përsëri të shpërngulen.  Me mijëra ikën nga zonat veriore, sidomos Kukes dhe Pukë, dhe u vendosën në zonën e Durrësit.  Tepër idhimbshëm ka qenë ky proçes, por pas dy dekadash, popullsia është stabilizuar, dhe jeta vazhdon si kudotjetër në Shqipëri.  Unë jam njëri prej atyre qëmëshpërngulënnga një fshat shumë ibukur dhe ishëndetshëm në breg të Drinit të Zi dhe më sollën në një fshat të ri afër qytetit të Kukësit; dhe 10 vjet më vonë u detyruam të lëvizim përsëri për në Shqipërinë e Mesme.  Askujt nuk ja dëshiroj këtë!  Por, kur të ndodhë, uroj që lëvizja e njerëzve të jetë me sa më pak dhimbje.  Pra, udhqëheqës të Kosovës, tregohuni zemërmirë dhe të dhembshur për vuajtjet që do të sjellë shkëmbimi iterritoreve për një pjesë të popullsisë shqiptare.  Por mos u ligështoni.  Insistoni në mbështetjen e BE që projektet e ndërtimit dhe të infrastrukturës të financohen nga BE.  Nuk është shumë e madhebuxhetore për BE.  Sa për juve, si udhëheqës të popullit ju keni për detyrë që dhurata e BE të mos keqpërdoret.  Ndaloni korrupsionin kategorikisht!

Shumë po flitet se shkëputja e veriut do ta lërë Kosovën të varfër sepse do t’iheqë shumë burime natyrore dhe do ta dëmtojë mbijetesën ekonomike të vendit. Unë nuk jam ekonomist dhe nuk pretendoj të di shumë gjëra për pasuritë e Kosovës.  Por e di se ka plot 20 vjet që nga lufta me 1998 që Kosova nu ka qenë në gjendje të shfrytëzojë më efikasitet pasuritë e saj.  Dhe kjo është kryesisht për shkak të konfliktit të ngrirë në veri dhe reflektimi i këtij konflikti në marrëdhëniet me Serbinë.  Po kështu,e di se nuk ka ndonjë shpresë për ndonjë përfitim nga këto pasurinëntokësore dhe mbitokësorepo të vazhdojë kjo situatë politike në Veri,ku autoriteti qendror njihet vetëm në letër dhe jo në fakt.  Dhe, unë po ashtu e di se mirëqenia ekonomike në një shtet nuk varet së pari nga burimet natyrore por nga qeverisja dhe marrëdhëniet ndërkombëtare të një shteti. Si shembull, mos shihni larg, thjeshtë drejtoni sytë nga Shqipëria jonë: është nga vendet më të pasura me burime minerare, ujore, pyjore (këto të masakruar shumë nga njeriu), me popullsi të re, me nje vijë bregdetare për t’ja pasur zili gjithë bota.  Atëherem, pse jemi më të varfërit në Europë?  Pra, le të mos hipnotizohemi.  Të shohim përpara.  Kosova ka burime të mjaftueshme për jetë të begatë; ka popullsi të re dhe tepër dinamike dhe të përparuar, do t’ihapen tregjet europiane me marrëdhëniet e reja me Serbinë.  Gjërat do të jenë shumë më mirë.

Kuptohet, duke pasur parasysh se tani është koha që tëmarrimpërfitimet maksimale nga një marrëveshje Kosovë-Serbi, ju duhet të këmbëngulni në rregullimin e disa aspekteve që kanë të bëjnë me pasuritë.  Mund të flitet për ndonjë kompensim financiar, përshfrytëzim të përbashkët të pasurive ujore etj…. Me njohjen recirpoke, me zgjidhjen e pretendimeve territorialetë Serbisë, marrëdhëniet do të përmirësohen në atë masë sa do të jetë krejtësisht e mundur që të ketë përfitime për ne edhe në aspektin e burimeve natyrore.

Të dashur miq,

Ju keni pranuar të bëni bisedime me udhëheqësit e Serbisë, një gjë shumë e mirë.  Por, me këtë ju keni pranuar që të tregoni mirëkuptim për pozitën e palës tjetër, dhe të bëni lëshime.  Përndryshe, bisedimet nuk kanë kuptim.  Nuk ka bisedime me përfitim të njëanshëm, me një palë fituese dhe palë të mundur.  Bisedime të tilla janë me rezultate afatshkurtëra dhe të paqëndrueshme. Historia është e mbushur me shembuj të dështimit të marrëveshjeve sepse kanë qenë të padrejta, osefare të njëanshme,të pabalancuara.

Udhëheqësit Serbë të rinj apo të vjetër e dinë fort mirë se marrja e veriut të Kosovës sjell humbjen përfundimtare të kontrollit Serb të Kosovës, apo “humbjen e Kosovës”siç thonë Serbët.  Ata e dinë se nuk do të mund të kontrollojnë më miratimin e ligjeve në Kosovë; nuk do të mund të pengojnë më krijimin e ushtrisë së Kosovës;e dinë se nuk do të mund të bllokojnë ndryshimet kushtetuese në vend;nuk mund të bllokojnë formimin e qeverisë në Kosovë;nuk mund të bllokojnë integrimin e Kosovës në BE dhe NATO.  Me shkëputjen e Veriut, Serbisë iikën “Kali i Trojës” nëpërmjet të cilit ajo ka arritur t’ibëjë të gjitha këto në këto 19 vitet e fundit. Me marrjen e veriut, Serbia humb Kosovën.

Mirëpo, udhëheqja Serbe është e detyruar ta bëjë këtë gabim të madh strategjik, pra heqjen dorë nga kontrolli iKosovës për shkak të synimit të tyre më madhor: integrimi në BE, dhe bashkimi itrojeve Serbe.  Një ëndërr folklorike e Serbëve por që do të bëhet realitet.  Udhëheqja Serbe do të trumpetojë këtë arritje për të justifikuar heqjen dorë nga Kosova.  Ata e kanë të vështirë të pranojnë Kosovën shtetnë ligjet e tyre, pa marrë diçka.  Ata e dine se njohja e Kosovës pa marrë diçka nga ne është një dënim me vdekje për ta.  Me fjalë të tjera, udhëheqësit e Serbisë po vënë jetën e tyre në rrezik duke punuar për njohjen e Kosovës.  Uroj që këto fjalë që them të jenë fare pa bazë dhe të mos bëhen realitet kurrë!  Unë ju dëshiroj jetë të gjatë atyre, dhe i çmoj për përgjegjësinë dhe guximin që kanë.  Pra, udhqëheqësit e Serbisë janë në një pozitë tepër të vështirë, shumë më të vështirë se pozita në të cilën jeni jutë dy.  Dhe këtë ju duhet ta dini dhe ta kuptoni, sepse keni pranuar të bisedoni me ta.

Të dy juve keni kryer shërbime të mëdha për Kosovën, në atë masë që e keni siguruar vendin tuaj të lartë në historinë tonë kombëtare.  Të dy ju keni rrezikuar jetën, lirinë, dhe familjen për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Prandaj, të dy ju jeni në pozitën më të mirë që ta konsolidoni Kosovën përgjenerata të tëra.  Ju e keni në dorë tani ta hiqni qafe Serbinë një herë e mirë.  Mos u lini barrë gjeneratave të ardhshme pengmbajtjen e Kosovës nga Serbia.  Do të krijoni mundësinë e bashkimit të kombit me shumë pak lëshime.  Bashkohuni të dy, mos të keni përçarje për këtë qëndrim!  Tregohuni të guximshëm! Punoni më shumë për ta sqaruar popullin për drejtësinë e vizionit tuaj!

Me respekt,

Sokol Braha

17 shtator 2018

Neë York, NY

 

 

 

 

Filed Under: Opinion Tagged With: Le ta heqim qafe Serbinë, një herë e mirë!, Sokol Braha

Sekretet e vulës sekrete të Skënderbeut…e më tej

September 17, 2018 by dgreca

fotaq vatrafig.7fig 5fig. 3 vellezerit dioskure, bij te Ledes me plisin friginHelena iliriane e Trojës, vajza e perendeshes Leda, zotnesha e memesisefig.6fig.4fig.2

Nga Fotaq Andrea- Strasburg/

Prelud/

E nisim këtë shkrim me një episod të bukur gjatë takimit tonë me grupin e veteranëve frankofonë shqiptarë në Strasburg, prill 1998, ardhur në kryeqytetin europian në kuadrin e veprimtarive të Frankofonisë shqiptare për të vizituar Alzasën dhe institucionet europiane. Ishin të gjithë emra të nderuar, që kishin dhënë kontribut të fuqishëm për emancipimin dhe progresin shoqëror, e ndër ta prof. Dhimitri Pilika, zbuluesi i dy vulave të Skënderbeut, të vulës zyrtare dhe vulës sekrete. Në një çast gjatë shëtitjes së këndshme plot diell pranveror përpara “Pallatit Joséphine” në Orangerie (atë mëngjes kishte rënë 5 cm borë që i mahniti gjithë ish liceistët veteranë të Liceut të Korçës tek shijuan kështu katër stinët e motit brenda një dite, aq sa dikush thirri: “Ky vend qenka i bekuar nga Providenca!”), në një çast pra, e “ngacmova” profesorin lidhur me teorinë pellazgjike, dhe ai ma priti me qetësi: “Mos i dëgjo fort frëngjit, nuk e honepsin lashtësinë pellazge! – Po pse, ia ktheva, Benloew me shokë e mbrojnë bukur këtë teori. – Nuk e kam fjalën për ata të djeshmit, po për këta të sotmit, modernët,” sqaroi. Dhe pas një ndërprerje nga dikush aty pranë që më këshilloi ta dëgjoja fjalën e profesorit, gjithnjë me qetësi ky vijoi: “Ç’është shkencore tek ata, modernët, duhet vlerësuar, por halli është se interesat politike gjithnjë kanë prishur punë në shkencë. Ndërsa klasikja mbetet gjithnjë klasike”. Ishte ky si një amanet i thjeshtë i pellazgologut tonë të madh që pas katër vitesh do ndahej në heshtje nga jeta…  

Është e njohur se siliografia, shkenca që merret me studimin e vulave dhe emblemave, bën pjesë në shkencat tradicionale të historisë së artit. Po ashtu, është po aq e njohur se ekziston një lidhje organike e fuqishme midis vulave, shtampave, monedhave, medaljoneve, emblemave përdorur nga familjet e mëdha fisnike të Europës që nga Mesjeta e hershme, dhe që ato i mbanin si shenja dalluese, personale e familjare, por edhe si shenja dekori e dekorimi me të cilat “vulosnin” kontributin e tyre në Histori. Lulëzonin, në tërë këta elementë, simbolet dhe kodet (shumë herë të fshehta), që përcillnin sa të dhëna individuale, aq edhe autoritet, pushtet e lavdi.

Kohët e fundit, në kuadrin e “Vitit Skënderbeu – 2018”, disa studiues, ndër ta prof. Lutfi Alia, i kanë përqendruar studimet e tyre në medaljonet më të hershme me portretin e Skënderbeut që datojnë – e vërtetuar shkencërisht -, që nga koha kur ishte në jetë vetë KryeHeroi shqiptar. Këto medaljone, siç kemi vënë në dukje në Album-Antologjinë tonë “Skënderbeu – 1413-2017”, Zenit Editions, paraqesin portretet më të hershme të Kastriotit të Madh, “ngjasojnë në stil, në prerje dhe fizionomi tek japin pothuaj të njëjtin portret autentik të Heroit sa ishte gjallë”. Përfundimisht, sot kemi edhe portretin origjinal të Skënderbeut, paraqitur në mënyrë të përkryer në miniaturën e kodikut “De Romanorum Magistratibus”, të Andrea Domenico Fiocco-s, Romë 1465, të cilit i kemi kushtuar shkrimin tonë “Kodiku i katërt në bibliotekën kastriotase me portretin origjinal të Skënderbeut” (maj 2018).

Tanimë, lypset të themi se është i tejkaluar në kohë dhe arkaik konkluzioni se “Nga të gjitha ato që na kanë mbetur prej Skënderbeut janë vetëm katër objekte: dy shpatat, përkrenarja veneciane dhe një libër lutësor”. Jo. Studiuesit e sotëm, të huaj e shqiptarë, me fakte e dokumente kanë zbuluar e vërtetuar edhe mjaft objekte të tjera fizike që kanë qenë drejtpërdrejt në përdorim nga Skënderbeu ose kanë dalë nga kancelaria e tij. Është e pamundur që Heroi shqiptar të ketë pasur, për shembull, në përdorim, përgjatë një çerek shekulli betejash të panumërta, një, dy apo tri shpata; ai ka përdorur e thyer me qindra të tilla, farkëtuar enkas për të nga artizanë krutanë, ka pasur në çdo beteje gardën e vet besnike që e ruante me fanatizëm dhe sidomos ushtarë që e furnizonin me armë sa herë që i thyhej kordha. Fakti është se një shpatë e tretë skënderbejane me simbolikë të fuqishme, e tipit “Ensis”, dhuratë për të nga papa Pali II, ruhet sot në Muzeun “Palazzo Reale” të Capodimonte-s në Napoli dhe i është bërë e njohur publikut që më 1940 nga Angiolo Bianchotti.

Nga ana tjetër, udhëtarë dhe kronikanë të huaj, kryesisht francezë, që kanë vizituar në shekujt XVIII-XIX kolonitë arbëreshe në Kalabri e Siçili, dëshmojnë po ashtu se në mjaft fshatra u tregonin shpata të KryeHeroit shqiptar, madje edhe të thyera, që ata i ruanin me fanatizëm si relikte të çmuara. Sigurisht, nuk mungonte në kësi rastesh edhe ironia e të huajve për të thënë se jo çdo shpatë arbërore e shekullit XV ishte skënderbejane. Po nuk mungonte në kësi rasti edhe përgjigja e pinjollëve arbër për të thënë se Ai, Kastrioti i madh, mbante përherë dy shpata brenda një milli dhe kishte përdorur e thyer në beteja po aq shpata e kordha sa përdorte e konsumonte lapsa e stilolapsa një intelektual a kronikan i ditës. Tekefundit, fakti historik është i tillë se tërë arbrit e emigruar në gadishullin Apenin (mbi 300.000 vetë), bashkëluftëtarë të Skënderbeut, morën me vete krejt armët e tyre dhe gjithçka të vyer që kishin (sidomos ikonat) për të mos i lënë në duar të pushtuesit osman.

Është folur pak a shumë ndër vite edhe për “Librin e Uratave” (datuar në vitet 1450-1460) me emblemën kastriotase, një kodik ky që ka qenë në kancelarinë e Skënderbeut dhe që duhet të ketë shërbyer si libër lutjesh në kishëzën kastriotase të kështjellës së Krujës. Sot është vërtetuar katërçipërisht se Skënderbeu, si gjë të çmuar, ka pasur bibliotekën e tij me kodikë të kohës (deri edhe enciklopedi të artit luftarak)! Ishte sa Skënderbeu i luftës së rrufeshme, aq edhe miku i kulturës, erudicionit, librit, një humanist dhe emancipues i shoqërisë arbërore, siç e vë në dukje Lamartini, orientalisti i madh frëng. Faktikisht, katër kodikë të shekullit XV, për të cilët kemi shkruar, njihen sot në zotërim të Skënderbeut, konkretisht: “Libri i Uratave”; “Libri i Skënderbeut”; “Libri i Petrarkës” dhe më në fund Libri i Fiocco-s “De Romanorum magistratibus”. E themi këtë për vetë faktin se Princi dhe mbreti shqiptar, Kastrioti i Madh, i njohur si Atlet i Krishtit dhe Mbrojtës i qytetërimit europian, ishte i barabartë me Shën Luisin e Francës dhe Zhan d’Arkën për nga bëmat e shkëlqimi, i barabartë me princërit dhe mbretërit e kohës, që kishin edhe ata biblioteka e kancelari të pasur, ashtu sikurse dozhët e Venedikut, Huniadi dhe Matias Corvini.

Mbi të gjitha, sot është vërtetuar më së miri se mori medaljonesh (të paktën tetë syresh) me portretin e Skënderbeut janë gravuruar, derdhur e qarkulluar që në kohën e tij dhe janë jo vetëm dëshmi fizike ardhur nga epopeja e lavdishme skënderbejane, por edhe dëshmi historike e artistike të portretit të tij origjinal, që shpejt do pasohej nga dhjetëra e qindra portrete të tjerë, të ideuar, stilizuar e përpunuar nga emra të mëdhenj të pikturës europiane e botërore.

Më në fund, vetë letrat dhe korrespondenca origjinale e Skënderbeut (për aq sa njohim deri më sot), sidomos me gjurmët e dy vulave të tij (zyrtare dhe sekrete), janë drejtpërdrejt “objekte fizike” që duhen radhitur e çmuar si objekte historike skënderbejane, krahas skicave dhe tablove me portretin e tij, ende të pazbuluara a të hamendësuara si të Bellini-t, Polaiuollo-s apo Baltovinetti-t, piktorë të famshëm italianë të kohës së Skënderbeut.

Në tërë këtë mori objektesh fizike të kohës së Skënderbeut që përmendëm (dhe me siguri e ardhmja do ta shtojë një inventar të tillë), le të ndalemi pikërisht në atë që njihet sot si “Vula sekrete” e Skënderbeut (fig.1).

Nuk dëshirojmë të bëjmë këtu historikun e gjetjes së saj që e ka bërë aq bukur I Madhi Dhimitri Pilika në librin e tij “Pellazgët, origjina jonë e mohuar”. Por thjesht do deshëm të theksojmë që në fillim se Pilika duhet kuptuar drejt kur vë në dukje: “Vula sekrete e Skënderbeut ka qenë një gemma antike (gur i çmuar i ngulitur në unazë – ne do thoshim një oniks a jaspër, sipas praktikës së kohës!) që kishte të gdhendur takimin e Zojsit dodonas – nën tiparet e mjellmës – me një perri pellazge, Ledën. Së bashku me vulën zyrtare të Gjergj Kastriotit, ky myhyr i fshehtë u diktua [nënvizimi ynë, F.A.] më 1961 në arkivin e shkencëtarit rilindës sllovak Pavel Jozef Shafarik (1795-1861), që e pat gjetur afro njëqind vjet më parë në Raguzë…” (f. 101). Pilika e thotë pra qartë se nuk kemi të bëjmë këtu me gjetje të vulës fizike të Skënderbeut, siç spekulohet lart e poshtë, por me gjurmën e saj depozituar në një bankë të Raguzës. Dhe domosdo, përderisa në shumicën e rasteve, sipas praktikës së kohës, vula zyrtare dhe ajo sekrete, që garantonte konfidencialitetin më shumë se vetë monogrami, varrosej me trupin e personit që kishte ndërruar jetë, ose pastaj matriçja thyhej për të mos u përdorur e për të mos u falsifikuar dokumentacioni historik. Mbetej kështu vetëm gjurma në dyll apo plumb, apo në çdo material tjetër ku lihej shenja e saj.

Por Pilika shkon edhe më tej kur nënvizon se këtë vulë sekrete – që Skënderbeu e përdorte kryesisht në dokumente financiare (sic!) – Heroi  “e pat trashëguar nga i ati, Gjon Kastrioti, i cili e kishte përdorur qëkuri si vulë, dhe me sa duket e ruante si amanet stërgjyshor kushedi prej sa brezash” (po aty, f. 101). Për të mbështetur këtë pohim, tepër joshës në pamje të parë, Pilika thekson jo pa qëllim: “U përcaktua, mbi baza shkencore [nënvizimi ynë], se myhyrin sekret Skënderbeu e pat trashëguar nga i ati”. Dhe vetëm kaq, asgjë më shumë.

Sigurisht, gjurmës së dyllit apo plumbit mund t’i bëhet studim, madje i hollësishëm, mbi bazë analizash. Sigurisht, mund të kërkohen edhe “simotra” të një vule të tillë nëpër arkiva e banka, që ndoshta mund të jenë ruajtur edhe fizikisht, me qëllim që të përcaktohet njëfarë hershmërie mbi bazë paralelizmi. Por prapë, na duket si e vështirë të besohet se Skënderbeu e kishte këtë vulë të trashëguar nga i ati, brez pas brezi. Dhe ne kemi arsye për ta marrë disi me rezerva këtë pohim të prof. Pilikës. Për më tepër që Kristo Frashëri, historiani dhe eksperti i njohur i “Skënderbejadës” e vë njëfarësoj edhe ai në dyshim këtë hershmëri të vulës sekrete kur shprehet në mënyrë të tërthortë e të kursyer se: “Ç’e shtyu Skënderbeun të zgjidhte këtë temë mitologjike spartane [Leda me mjellmën Zeus], është e vështirë të zbulohet”. (K. Frashëri, “Skënderbeu, Jeta dhe vepra” bot. Toena, f. 198).

Por, le t’i hyjmë analizës sonë në thellësi për të parë e zbuluar pikërisht se çfarë fshihet brenda dhe pas vulës sekrete të  Skënderbeut, në atë gemë të gdhendur mjeshtërisht, futur në shasi të artë tetëkëndore me formë elipsoidale.

Skena e joshjes së Ledës nga mjellma Zeus, me tërë elementët mitologjikë që përmban, ka ardhur që nga Lashtësia e kohëve homerike dhe ka përbërë historikisht temën qendrore të mjaft piktorëve të famshëm botërore, nga Da Vinci, Rafaele, Veronese, etj. etj. deri te Salvadore Dali. Veçse skena tipike e Ledës dhe e mjellmës në vulën e Skënderbeut njihet për një ndërtim mjaft të veçantë: na e paraqet Hyrinë pellazge Leda në pozicion “callipyge”, domethënë “Ledë me vithe të bukura” sipas shprehjes së prof. C. Picard (fig.2). Kjo skenë, gjithë hirësi, hijeshi e hajthmëri, na ka ardhur nëpërmjet monedhave të lashta, sidomos ato të prera në kohën e perandorit Alexander Severus. Por mbi të gjitha,…(Te plote lexojeni ne Diellin ne Print)

Filed Under: Opinion Tagged With: ..e më tej, Fotaq Andrea, Sekretet e vulës sekrete, të Skënderbeut

NDËRROI JETË NË NJU JORK SHKRIMTARI MAKENSEN BUNGO

September 15, 2018 by dgreca

1-makensen

Me 15 Shtator 2018, ditën e shtunën në mëngjes, ndërroi jetë në një spital të Nju Jork-ut, shkrimtari Makensen Bungo.

Makensen Bungo lindi më 14 prill të vitit 1926, në Elbasan. Kreu shkollën Normale të këtij qyteti dhe më pas studimet e larta në Universitetin e Tiranës, Fakultetin Gjuhë-Letërsi, me korrespondencë(pas burgut).

U arrestua në vitin 1946 dhe më 12 tetor të po atij viti, Gjykata Ushtarake e Elbasanit e deklaroi fajtor për «krime kundër shtetit» dhe e dënoi me 5 vjet heqje lirie, humbjen e së drejtës elektorale për 5 vjet kohë dhe konfiskimin e pasurisë. Dhe më 26 shkurt të vitit 1947, Komiteti Ekzekutiv i Nënprefekturës së Qendrës Elbasan urdhëroi sekuestrimin e gjithë pasurisë së tij, të luajtshme e të paluajtshme. U lirua në vitin 1950.

Makensen Bungo provoi torturat e egra të hetuesisë së diktaturës komuniste dhe pa vdekejn me sy në Kënetën e Maliqit, në kampin famkeq të Vloçishtit etj.

Akuza e fabrikuar ishte “Agjitacion e propogandë”, e konsideruar si krim kundër shtetit! A e din ipse? …

Sepse kishte thënë në biseda se Kosova është e robëruar…

Gjatë kohës së diktaturës nuk u lejua që të botojë. Makenseni edhe kur ia dhanë të drejtën e mësimdhënies sipas diplomimit e dërguan në zona të thella në fshatra të Tepelenës, Gjirokastrës dhe Fierit.

Makensen Bungo, pas rëniessë komunizmit,është autor i disa librave. Përmendim:

  • Monografia për Abaz Kupin(2001)
  • Këneta e Vdekjes( u botua më 1996 dhe u ribotua edhe 5 herë- më 2009 u botua në gjuhën angleze)
  • Gruaja me të zeza-Vëllim me tregime(2008)
  • Rrugëtim me psherëtima-Roman(2009)
  • Nëna Kosovare-poemë(2003)
  • “Varret” poemë…etj..
  • Musine Kokalari…

Ai ishte një ndër bashkëpunëtorët e palodhur edhe për shtypin e diasporës, vecanërisht i gazetës”Dielli”, ku kontribuoi me studime, artikuj, poezi etj.

 

Federata Panshqiptare e Amerikës”VATRA” dhe Gazeta e saj”DIELLI” i shprehin ngushëllimet më të thella Familjes Bungo.

PS: Gjatë ditës së nesërme do të përcjellim informacion për shërbimet funerale dhe për varrimin(Dielli)

***

Nacionalisti Abaz Kupi në një monografi shkruar nga Makensen Bungo

1 kapinova

Nga Klajd Kapinova/Illyria/ Arkiv/

Shumë rrallë dhe për më tepër vetëm në vitet e demokracisë në Shqipëri është folur dhe shkruar për veprimtarinë dhe jetën e nacionalistit Abaz Kupi.

Aktiviteti dhe puna e tij në dobi të nacionit tonë është ende e panjohur dhe për më tepër, gjatë sistemit të anatemimit të vlerave shqiptare komunizmi dhe “studiuesit” komunistë hodhën baltë dhe nxinë aktivitetin patriotik të nacionalistit Abaz Kupi. Kjo vepër letrare si një pronë e punës së palodhshme krijuese, hulumtuese dhe shkencore e studiuesit skrupuloz Makesen Bungo është e mirëpritur në qarqet e kulturës mbarëshqiptare dhe në veçanti në diasporë SHBA, Shqipëri, Kosovë dhe Çamëri, si një punë e mirëfilltë shkencore me vlera të veçanta në llojin e vet.
Redaktori i kujdesshëm dhe i talentuar Dalip Greca, është përkujdesur njësoj sikurse autori Makesen Bungo, duke i dhuruar Atdheut dhe trojeve etnike shqiptare Abazin të gjallë dhe në përjetësi. Duke lexuar dhe rilexuar ndihesh sikur je pranë personalitetit të madh të shquar Abaz Kupit. Stili dhe mënyra e të rrëfyerit e gërshetuar me finesë me materialet e dokumentat historike origjinale janë një mjeshtëri e art në të shkruarit të autorit Bungo. Për të tillë burra të shquar të nacionit shqiptarë ka nevojë të edukohet dhe të ripërtërihet në vlera patriotike populli ynë i lodhur nga historiografia e shterpër komuniste dhe shërbëtorët e saj që përsëri shkruajnë dhe zhgarravisin si në kohën e monizmit.
Duke depërtuar nëpër arteriet e kapitujve të veprës monografike kushdo e kupton, se je futur në vërtetësinë e ngjarjeve e fakteve historike të ofruar me kulturë nga Makesen Bungo, duke na shpalosur shembullin e shërbestarit të nacionit dhe të Flamurit shqiptar, me të cilin ishte rritur e mbrujtur personaliteti i Abaz Kupit. Ai ishte një fytyrë e ndritshme e dashurisë, sakrificës, përkushtimit ndaj nacionit dhe Atdheut të tij të dashur për shumë dekada. Ai sakrifikoi një jetë të tërë në shërbim të vatrave martire shqiptare.
Shumë studiues ka raste që bijnë në përsëritje në stil dhe në mënyrën se si e ndërtojnë monografinë e tyre shkencore, duke sakrifikuar kështu gjithë atë material të pasur që kanë vjelur dhe mos të arrijnë në qëllimin e tyre të mirë. Por tërësisht i veçantë paraqitet studiuesi e letrari Makesen Bungo dhe redaktori i kujdesshëm Dalip Greca. 5 dekadat e jetës e aktivitetit patriotik të personazhit kryesor Abaz Kupi lexohen këndshëm, duke e dalluar atë si luftëtar, organizues e udhëheqës në përpjekje të reja e të pashtershme për të fituar lirinë dhe pavarësinë shtetërore, për forcimin dhe sigurimin e kësaj qenie të lirë shqiptare.
Kontributi i shquar i Abaz Kupit, është e mbushur me përpjekje për këtë ideal dhe si një rrymë atdhedashurie pëshkon tërë monografinë përkushtuar me dashuri, theks shkencor dhe nota të ndezura letrare nga vetë autori i veprës Bungo. Me interes mund të kundrohen aspektet e rëndësishme të aktivitetit të dendur dhe cilësor të patriotit Kupi në dobi të Atdheut, qoftë kundër ndërhyrjeve të shteteve fqinjë për të penguar nga brenda konsolidimin fillestar të shtetit të ri shqiptar, ashtu edhe kundër qëllimeve pushtuese tështeteve megallomanë. Ai natyrshëm është shquar për krijimin e një shoqërie shqiptare progresiste, duke iu larguar gjithnjë e më shumë rrymave politike bolshevike që si sëmundje kancerogjene kishin prekur si individët dhe një pjesë të shoqërisë shqiptare kishin importuar si ideologji nga Rusia. Nëse ndonjë shqiptar nuk e di apo nuk ka pasur shansin dhe fatin të mësojë nga puna e madhe patriotike që ka bërë atdhetari nacionalist Abaz Kupi, tashmë sot ka mundësi që të ketë në dorë një vepër serioze monografike me të gjitha të vërtetat e historisë së jetës së tij brenda komunitetit shqiptar në vendlindje ashtu dhe këtu në diasporë e në familjen e tij.
Vepra monografike kushtuar Abaz Kupit është ndarë në 10 kapituj. Ajo fillon me një kushtim, për të vijuar më pas me; “Rinia, në vazhdim të jetës”, “Oficeri i xhandarmarisë”, “Kthimi në Atdhe”, “Nga Peza në Mukje”, “Pushtimi nazist”, “Vëllavrasja”, “Jeta e kampeve në SHBA”, “Vlerësimi”, “Heronjtë nuk vdesin”, përmbajtja dhe një resume në gjuhën angleze.
Ndoshta do të ishte me rëndësi që të vihet në dukje, se autori Makesen Bungo për hartimin e kësaj vepre, ka mbledhur me durim dhe qëllimin fisnik si një bletë punëtore shumë të dhëna gojore të bashkëkohësve kujtime dhe dokumente të ndryshme nga zotërinjtë: Petrit Kupi, Enver Shaskaj, Fuat Myftija, Ndrecë Gjergji, Bradhok Ndreu, Atdhe Dungu, Nderim Kupi dhe sidomos Ramiz Dani, i cili autori thekson se është edhe nismëtari për hartimin dhe botimin e kësaj vepre, duke e ndihmuar shumë autorin për hartimin e kësaj monografie serioze shkencore.
Autori në shenjë mirënjohje dhe respekti falënderon të gjithë, miqtë dhe dashmirësit, bashkëluftëtarit e patriotit të madh Abaz Kuqit, mbasi pa kontributin e tyre kjo vepër do të ishte e pamundur që të botohej. Për hartimin e veprës është dlirë dhe hulumtuar një literaturë e pasur dhe e larmishme në diasporë dhe nga autorë të ndryshëm shqiptarë dhe të huaj, libra, dorëshkrime, shtypi i kohës, si “Atdheu”, “Balli i Kombit”, “Bota sot”, “Dielli”, “Illyria”, etj., në Shqipëri, Kosovë.

Vepra luksoze ka në ballinë portretin e patriotit dhe personalitetit të shquar në jetën politike dhe shoqërore në diasporë dhe vendlindje të Abaz Kupit dhe botuar me përkujdesje të veçantë nga Shtëpia e njohur Botuese dhe Shtypshkronja cilësore “Gjonlekaj Publishing” në New York të SHBA, në vitin 2001.

Kush është Abaz Kupi?

Duke respektuar të gjitha të drejtat e autorit të monografisë studiuesit dhe letrarit Makesen Bungo, nuk dua të shkruaj mbi të rejat që zbardhen në vepër për herë të parë nga autori, por në mënyrë telegrafike të përshkruaj truallin, se ku punoi për 50 vjet me radhë intelektuali dhe personaliteti i spikatur Abaz Kupi brenda Shqipërisë dhe jashtë saj.
Autori Bungo me të drejtë e fillon monografinë e tij me kapedanët që kanë pasur dhe kanë shtete e tjera të botës, princër, mbretër, perandorë, presidentë, apo personalitete të tjera të shquara të fushave të ndryshme që janë respektuar nga popujt e tyre gjatë shekujve. Ndryshe ndodhi e ndodh shpesh në vendin më të çuditshëm në botë që ka emrin e bukur Albania dhe albanët që jetojnë në trojet e tyre, mbasi kështu na njeh bota.
Afërsisht 200 faqet e monografisë shoqërohen me shumë foto origjinale, të cilat hijeshojnë dhe e rrisin edhe më shumë dinjitetin dhe vërtetësinë e veprës në fjalë. Ky prijës i lirisë shqiptare radhitet sipas autorit të monografisë me të drejtë përkrah Mic Sokolit dhe Azem Galicës, Spiro Bellkamenit dhe Shaban Polluzhës, Isa Boletinit dhe Selam Salarisë, Çerçiz Topullit dhe Mihal Gramenos, Dedë Gjo Lulit dhe Bajram Currit, Idriz Seferit e Sef Kosharja, për të ardhur sipas mendimit tim tek mijëra e mijëra Adem Jasharë të UÇK-së në Kosovë që luftuan kundër makinës shfarosëse serbe në trojet etnike shqiptare, detyrë të cilën e kishte edhe Abaz Kupi. Shpesh krahina e Krujës, ka qenë vendi i heronjve të vërtetë dhe mbi të gjitha Gjergj Kastriotit që për 25 vjet me radhë bëri që të dridhet Evropa për qëndresën e tij kundër Perandorisë së “pathyeshme” turke, që kishte pushtuar vendin tonë dhe pas vdekjes së Heroit Nacional embajti vendin në morsën shkatërrimtare për 500 vjet me radhë…
Saktësisht 111 vjet më parë lindi Abaz Kupinë Krujë në një ditë të nxehtë gushti, më 6 gusht 1892. Autori është futur në thellësia të origjinës së Kupëve duke theksuar se ata nuk janë vendas po të ardhur në Krujë (Kurbini). Biografi dora-dorës ka pëshkruar me hollësi gjithçka ka lexuar, mësuar dhe dëgjuar nga bashkëkohësit apo shtypi periodik në diasporë dhe pas 1991 në Shqipëri mbi Kupët dhe birin e tyre të denjë Abaz Kupi. Vepra e mirëseardhur, vjen në një kohë dhe situatë kur në Shqipëri po shkruhet shumë për “historitë” e lavdishme të diktatorëve shqiptarë në gazetat dhe revistat e majta, duke privuar shqiptarët për të parë edhe anën tjetër të medaljes, sekush kanë qenë bijtë më të denjë të popullit shqiptar. Sot harxhohen me mijëra ton letra, bojë dhe dollarë për t’i mbushur mendjen shqiptarëve se diktatori (kujtojmë vitin 1998 kur nga një anketë e gazetës “Koha Jonë” (Tyne) Nënë Tereza dhe Skënderbeu u radhitën pas Enver Hoxhës, Mehmet Shehut, etj.
Për më tepër në kapitujt e “Historisë së Shqipërisë”, (Tiranë, 2002) nuk e përmendet Abaz Kupi, ose nëse rastësisht citohet ky personalitet më shumë trajtohet sipas syzeve të sistemit të Enver Hoxhës, mbasi ata që e rishkruajnë “historinë” janë të njëjtit persona që kanë zënë vendet kyçe në fondacione, ministri dhe departamentet e “kulturës”.
Për të qenë realisht të saktë është më mirë t’u thuhet edhe disa brezave se kurrë dhe asnjëherë nuk do ta mësoni historinë e Shqipërisë të saktë dhe paanshmëri dhe ideologji komuniste. Mbasi ende vegjetojnë “studiuesit” dritëshkurtër. Po të lexosh me kujdes “veprat” e diktatorit E. Hoxha del se Abaz Kupi është një legalist tradhëtar, reaksionar, armik i popullit, agjent i CIA-s, KGB-së, UDB-së, Vatikanit, Serbisë, Greqisë e shumë epitete të tjera që për çudi kanë zënë rrënjë thellë edhe në mendjet e hartuesve të teksteve për shkollat e mesme dhe ciklin e Lartë Universitar.

Vepra “Abaz Kupi” shkruar me fakte dhe argumenta nga studiuesi dhe letrari Makesen Bungo është një vepër e mirëseardhur për qarqet atdhetare dhe nacionaliste që e kanë kujtuar gjithnjë në heshtje gjatë kohës së diktaturës dhe me shkrime e libra (të integruar me personazhe të tjera të personaliteteve të anatemuar shqiptarë, kumtesa dhe përvjetore në shenjë respekti dhe mirënjohje për misionin e tij të madh në përkushtim të Atdheut të dashur dhe njerëzve në diasporë në SHBA.

Pak fjalë për rautorin dhe redaktorin Dalip Greca 

Dy autorë të ndryshëm Makesen Bungo dhe redaktori i talentuar dhe gazetar i njohur Dalip Greca, kanë bashkuar energjitë e tyre, talentin dhe dhuruar kohën për të nxjerrë në dritë një vepër shkrimore me të gjithë elementet bashkëkohorë që përmban hartimi i një monografie. Ndonëse larg shtetit amë Shqipërisë autori Bungo dhe redaktori Greca, janë përpjekur me korrektësi të shkruajnë në gjuhën e bukur shqipe çka nuk ngjet shpesh në shumë libra që vijnë nga diaspora në vendlindjedhe për më tepër nga SHBA që ndër shekuj bluan kultura dhe gjuhë të popujve nga vijnë dhe vendosen emigrantët. Me sa duket përvoja e pasur dhe talenti në të shkruar pa përsëritje dhe fjalë të huaja të pakuptueshme kanë bërë që vepra kushtuar nacionalistit të flaktë “Abaz Kupit” të radhitet me dinjitet në fondin e artë të librave monografikë si të veçantë në llojin e tyre. Puna voluminoze dhe përkushtimi atdhetar i autorit Bungo dhe redaktorit të kujdesshëm e të pasionuar Greca ka bërë që tashmë lexuesit shqiptarë të kenë në dorë një vepër të cilën me vështirësi ose aspak s’do ta kishin bërë një departament historie në Universitetin e Tiranës apo departamentet shkencore të Akademisë së Shkencave, që më shumë merret me promovimin e librave të diktatorëve komunistë se sa të nacionalistëve të vërtetë shqiptarë. Shpirti dhe dashuria për të kryer këtë shërbim ngaj popullit shqiptar dhe miqve ka bërë ka bërë që autori Makesen Bungo dhe redaktori i monografisë gazetari dhe redaktori i palodhur Dalip Greca të mirëpriten në Shkodër, Tiranë, Krujë dhe Kosovë për këtë vepër cilësore dhe luksoze që i kanë ofruar lexuesit dhe studiuesve të rinj shqiptarë. Urime dhe vepra të tjera presim nga Makesen Bungo e redaktori i saj Dalip Greca, që nderuan vetveten, mbasi një fjalë e urtë franceze thotë: “Lavdia e tij (në rastin tonë personalitetit Abaz Kupi) s’ka nevojë për asgjë (mbasi flet vetë vepra e tij) e jona (autorit e redaktorit) ka nevojë për Të”.

Marrë nga gazeta “Illyria”

 

Filed Under: Opinion Tagged With: 15 shtator 2018, Makensen Bungo, nderroi jete, ne Nju Jork

Remembering september 11- 2001

September 11, 2018 by dgreca

Remembering september 11- 2001/

Peace

Pence on 9/11 anniversary: “Our spirit cannot be broken”

Vice President Mike Pence marked the 17th anniversary of the attacks on September 11th at the Pentagon on Tuesday. He said that the country should never forget the lessons of 9/11 and “remain ever vigilant in the defense of our nation and our people.”

Filed Under: Opinion Tagged With: Remembering, september 11- 2001

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 411
  • 412
  • 413
  • 414
  • 415
  • …
  • 859
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • KLINIKA E POEZISË, VISARI NË UNIVERSITETIN ILLINOIS, SHBA…
  • Dialogu dhe politika e jashtme e Kosovës, katër vitet vendimtare për shtetin
  • KRISHTLINDJET…
  • Enedio Metushi: “Për ruajtjen e gjuhës dhe kulturës sonë shqiptare”
  • Shoqata “Rrënjët Shqiptare” festuan festat e fundvitit
  • KOLONJËN E BËJNË EMËRMADHE RILINDASIT E SAJ TË SHQUAR
  • Kosovo Between Political Noise and the Need for Civic Clarity
  • TË FALËSH, TË MOS HARROJSH!
  • PREJARDHJA ILIRE DHE AUTOKTONIA E SHQIPTARËVE
  • Fitoi “Gold Winner” në konkursin ndërkombëtar “New York Photography Awards”, Erion Halilaj: “Promovim i talentit shqiptar në një skenë ndërkombëtare”
  • Kur filozofia dhe psikologjia ndërveprojnë për të shpëtuar njerinë
  • BALFIN REAL ESTATE HAP ZYRËN E PARË NË SHBA, NJË MUNDËSI E RE INVESTIMI PËR DIASPORËN SHQIPTARE
  • Konferenca “Diaspora 2025” organizuar nga Federata Kombëtare Shqiptare në Itali ( FNAI)
  • Koncepti i lumturisë dhe Krishtlindjet sot
  • Nxënësit e shkollës shqipe “Gjuha Jonë” në Philadelphia festuan Festat e Fundvitit

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT