Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Hipokrizia shtetërore

by

Nga Reshat Kripa*/
Një zhurmë e madhe mbuloi vendin tonë këto ditë me rastin e pesëvjetorit të vrasjes së katër qytetarëve gjatë protestës që opozita e atëherëshme socialiste zhvilloi në kryeqytet. Kjo zhurmë filloi me shfaqjen që dha kryeministri shqiptar për familjarët e të rënëve në atë ditë të zezë të 21 janarit 2011 dhe me vendosjen e tufave me lule në pllakat përkujtimore për nder të tyre ku kryeministrit gati sa nuk i “rridhnin lotët” nga dhimbja e madhe që ndiente. Çuditërisht, në atë çast mua m’u kujtua kur ky kryeministër, dikur kryetar bashkie i kryeqytetit, këndonte së bashku me një grup të njohur: “Zhurmë, shumë zhurmë”. Atëherë ai nuk e duronte dot zhurmën kurse tani na qenkësh bërë një zhurmërues i madh. Edhe shoqëruesit e tij nuk ishin më grupet e njohura të këngëtarëve por një numër i mediave të shkruara dhe atyre vizive si dhe një numër i madh personalitetesh dhe analistësh.
E gjithë kjo zhurmë më solli ndër mend fjalët e një epitafi që e kisha lexuar dikur në pllakën e një varri:
Këtu prehet hipokriti,
Gojë mjalt e trup përlyer,
Që s’tha fjalë pa lezet,
Që s’u prish në muhabet,
Dhe s’e ndyri kurrë gojën,
Me ata që kish nevojën!

Duke kujtuar këto vargje mua më dukej sikur hipokrizia e nje individi kishte marrë përmasa të jashtëzakonshme duke u ngritur në sistem dhe duke u shndërruar në hipokrizi shtetërore. A thua u dhimbte aq shumë shpirti këtyre për këta katër fatkeqë që ranë viktimë e një aventure të çmendur të drejtuesve që për vete u fshehën në godinën e një miku dhe vështronin se si vriteshin simpatizantët në vend që të ishin në krye të tyre?
I pushtuar nga këto mendime para syve më dilnin edhe ngjarje të tjera të ngjashme me këtë. Ato kishin ndodhur më parë duke kaluar në heshtje dhe asnjë nuk kujtohet më për to. Më 26 korrik 1996 një dorë e zezë shtiu mbi Drejtorin e Përgjithshëm të Burgjeve të paharruarin Bujar Kaloshi, birin e një familje të madhe patriotike nga Dibra, i lindur dhe rritur në kampet e tmerrshme të internimit nga regjimi totalitar. Kush e vrau? Kanë kaluar pothuajse njëzet vjet dhe autori ende nuk dihet dhe, sipas gjasave, as që ka ndërmend të zbulohet. Përse? Mos vallë pse ishte i përndjekur politikë? A nuk ishte edhe ai bir nëne si këta të 21 janarit?
Vrasja e Bujar Kaloshit ishte preludi i një ngjarje jashtëzakonisht tragjike që do të ndodhte pas gjashtë muajsh, viti i zi 1997. Dhjetra të vrarë pa llogaritur qindra të zhdukurit nëpër valët e Adriatikut apo rrugëve të emigrimit. Më tepër nga të gjithë, përsëri e pësuan të përndjekurit politikë. Më lejoni të përmend emrat e disave prej tyre: Gjergj Mehmeti, Besim Manoli, Gëzim Shabani, Valter Harizi, Lutfi Rapaj, Ridi Hamzaraj së bashku me nënën e vetë Nadjate Hamzaraj e të tjerë dhe këta vetëm nga vendlindja ime, Vlora. Po në krahinat e tjera? Nuk mund të rri pa përmendur emrat e Bashkim Shkurtit në Lushnje dhe Edi Shehut në Gjirokastër. A u krijua ndonjë komision për zbulimin e fajtorëve të kësaj katastrofe? Asnjë. Edhe një komision paralmentar që u ngrit nuk nxorri asnjë përfundim. Po prokuroria a i zbuloi vrasësit e të siperpërmendurve? Deri më sot ato kanë ngelur enigmë.
14 shtatori i vitit 1998 ishte një ngjarje e ngjashme me atë të 21 janarit. Përsëri të shtëna me armë. Përsëri të vrarë. Skënder Kalenja vritet në bulevardin “Dëshmorët e Kombit” me një plumb të ardhur nga Kryeministria, njësoj si kishin vepruar paraardhësit e kriminelëve në ditët e nëntorit 1944 kur i kishin vrarë të atin. Në mbrëmje, jo më shumë se dhjetë metra larg Ministrisë së Brendëshme vritet Adem Shehu i cili lihet i plagosur për minuta të tëra pa i dhënë ndihmën më të vogël. Edhe këtij gjashtëdhjetë vjet më parë komunistët i kishin vrarë të atin, ish komisar i batalionit partizan “Baba Abaz”. Uka nga Macukulli kishte ardhur të shpërndante ftesat e dasmës, por nuk mund të ikte pa marrë pjesë në protestë. Ftesat e dasmës u shndërruan në pluimba që i morën jetën. Përsëri heshtje. Askush nuk u mundua të zbulonte shkaktarët e këtij krimi. Përse? Askush nuk jep përgjigje.
E pra, ja që paska patur edhe ngjarje të tjera kriminale që nuk kanë gjetur zgjidhje. Përse kryeministri nuk kujtohet për to? Përse, si piktor, nuk bënte të paktën një pikturë për nder të Bujar Kaloshit, rënë në krye të detyrës, apo vallë sepse atëherë ai ishte rreshtuar përkrah kundërshtarëve të pushtetit? Përse nuk shkruante dy rreshta për ngjarjet tragjike të vitit 1997 dhe atë të shtatorit 1998 ku edhe të rënët ishin në krye të detyrës? Mos vallë kishte frikë dhe druhesh ta prishte me ata që më vonë do ta thërrisnin nga Franca për ta bërë kryetar bashkie?
Më vjen keq për familjarët e të rënëve që ranë viktimë e hipokrizisë shtetërore. Le ta ruajnë dhimbjen në zemrat e tyre, ashtu si po e ruajnë edhe familjarët e të rënëve të cituar më sipër dhe të mos bien pre e manovrave politikë të demagogëve që kanë pushtuar atdheun.

*Kryetar i Shoqatës Antikomuniste të të Përndjekurve Politikë Demokratë të Shqipërisë

LETER NGA LONDRA

by

Letër nga Londra/
NJË LIBËR QË MË ZGJOI MALLIN PËR VENDLINDJEN/
Rreth veprës së z. Enver Memishaj “Fejzo Lepenica jetoi e vdiq për Shqipërinë”, Tiranë 2015. Vlerësuar nga Prof. Dr. Kaliopi Naska./
Nga Kastriot Rexhepi – Lepenica/
Ne Foto:Fejzo lepenica/
E lexova me nje fryme monografinë e Enver Memishaj “Fejzo Lepenica jetoi dhe vdiq për Shqipërinë”.
Nga babai dhe gjyshi dija shumë pak për këtë patriot të madh. Paraqitja që Enver Memishaj ka bërë në veprën e tij të pesëmbëdhjetë sikur më bëri pjesëtar të vlerave të tij atdhetare, burrërore dhe njerzore.
Fejzo Lepenica hyri në lëvizjen patriotike shqiptare që në vitin 1920, si luftëtar trim në Luftën e Vlorës, oficer xhandarmërie gjatë viteve 1920 – 1924, arratisur në Greqi pas dështimit të revolucionit të Qershorit të vitit 1924. Në Greqi ai ishte së bashku me patëriot të Çamërisë në vijën e parë për mbrojtjen e të drejtave të kësaj popullsie shqiptare. Vdiq në Janinë në moshën 35 vjeçare i sëmur nga burgimet dhe internimet nga qeveria greke.
Autori i librit ka bërë një punë këmbëngulse, kërkuese, hulumtuese të mbështetur në dokumenta burimore, në shtypin dhe folklorin e kohës të cilat vijnë në harmoni të plotë me ngjarjet historike që ka kaluar vendi ynë dhe paralel me këto ngjarje autori ka paraqitur jetën dhe veprën atdhetare të Fejzo Lepenicës.
Për këtë duhet vlerësuar e lartësur z. Enver Memishaj që ka zbuluar e nxjerr në dritë figura të tilla patriotike që në diktaturë u lanë qëllimisht në harresë, u mbuluan me pluhurin e kohës sikur nuk kishin ekzistuar.
Fejzo Lepenica nuk është zbulimi i parë, është po ky autor që ka vendosur në piedestalin patriotik major Ahmet Lepenicën, Hysni Lepenicën dhe mbi bazën e këtyre veprave Presidenti i Republikës z. Bujar Nishani i ka dekoruar “Nder i Kombit”. Vepra e z. Enver Memishaj është vlerësuar nga autoritet e shquara të historisë.
Për këtë punë atdhetare e kulturore vendlindja e tij Lepenica dhe krahina, duhet t`i jenë mirënjohës këtij punëtori të pa lodhur të kulturës dhe historisë sonë.
Ajo që më vuri në mendime dhe e kam vrejtje për gjith fisin Memishaj, është fakti se siç pohon Enver Memishaj në monografinë për Fejzo Lepenicën, kanë humbur gjurmët e katër vetëve nga fisi tyre, pra një familje: Fejzua me bashkshorten dhe dy vajzat e tyre. Nuk u falet dhe të pakën këto 25 vjetët e fundit duhet t`i kishin gjetur gjurmët e tyre. Për këtë duhet të kishin ndihmuar edhe fshatarët e tjerë, miqtë dhe shokët e tyre që janë të shumtë. Eshtrat e tyre duhet të prehen në varrezat e fshatit në Shesh të Nikës, pasi janë pjes e kësaj balte. Për këtë vepër njerëzore duhet në radhë të parë dashuri, humanizëm por edhe para.
Të mos harrojmë se kjo familje ka mbetur në Janinën shqiptare ku vete e vjen brenda ditës, nuk janë në Amerikë a në Arabi…
* * *
Pasi më erdhi libri në Londër, bashkë me dy libra të tjera të Izet Çullit dhe Asqeri Llanaj shkova dhe ja dhurova Bibliotekës së atij qyteti.
Zyrtari që më priti po e shfletonte librin e z. Enver Memishaj faqe më faqe dhe duke biseduar me mua pa i hequr sytë nga libri më tha se toponimi vendit tuaj Lepenicë vjen nga sllavishtja që në shqip përkthehet vend i bukur.
Ai po kërkonte në libër një pamje të këtij fshati që ta ballafaqonte me pamjen e bukurisë së personazhit të librit Fejzo Lepenica, të cilit i bëri përshtypje pamja e këtij burri.
Nuk vonoi asnjë muaj dhe më erdhi përgjigja zyrtare se libri ishte pranuar në Bibliotekën e Londrës.
* * *
Atje larg, në tokën e huaj, që për ne shqiptarët është bërë mikpritëse, libri që më dhuroi bashkfshatari im Enver Memishaj në zgjoi ndjenjën e dashurisë së madhe për vendlindjen, Lepenicën tonë të dashur.
E njoh fshatin tim me pëllëmbë, që nga maja e malit të Quramëngës deri në buzë të lumit Shushica që e përshkon fshatin mes për mes.
Nëpërmes këtij libri po shikoja me sytë e imagjinatës zonat bimore: shkurret mesdhetare, dushqet, koniferet dhe kullotat alpine që vetëm në territorin e Lepenicës janë si të ndara me thikë dhe që ndikohen nga deti më atë anë të malit.
Pema e mares shtrihet nga buza e lumit deri në Shënkolle, ndërsa dushqet janë të gërshetuar me bredha. Është interesante se në kullotat alpine, tek Gurët e Mëdhi gjejmë gështënjën e egër shekullore, që mendohet se origjina e sajë vjen 10 – 15 km., më në veri në mal të fshatit Gumenicë.
Çaja e kullotave aplipine zbret deri në Laraskë. Klima e butë në fshat ka lejuar që para 70 vjetëve kultivimin e agrumeve, këtë shembull e ka dhënë Qazim Veshi. Kultivimi ullirit vjen që nga kohët që s`mbahen mend, këtë bimë të uruar do ta gjejmë në Zallin e Zhardajve, në lagjen Gjikaj, brenda në fshat dhe në Fush të Madhe, kultivuar nga Xhelal Hoxha, xhaxhai i babit të Enver Memishajt. Fiku dhe të tjerë dru frutorë janë të përhapur, por dua të përmend nje fik shekullore në Grop të Gjike, i cili vazhdon të jap fryte edhe sot e kësaj dite.
Po kështu mund të përmendim drurët me vlerë si marja që i merren frytat, shqopa për drurin e sajë të rrallë, po kështu panja, bredhi, murrizi për frutat dhe drurin, thana, çaj mali, trumëza, rigoni, sherebeli etj.
Lepenica është edhe një fshat me ujë të bolshëm.
Veç lumit që gjarpëron me aq bukuri fushave të fshatit, burimet natyrore kanë qenë jetdhënës për këtë fshat, si Krivova, Dafina, Laqi, Matollaci, paraqiten në vijim të njeri tjetrit në baraslargësi me ujë mali të bollshëm e të freskët gjatë gjith vitit.
Gjeografia e fshatit paraqitet me bukuri të rralla.
Maja e malit të Quramëngës ka pamjen e një ballkoni mahnitës, pishat shekullore të këtij mali, Sterra e Valit, që është një guvë e thellë që mban borë gjatë gjith periudhës së vitit edhe në korrik e gusht është një frigorifer natyror. Zbresim më poshtë te Lugu i Mollës, Vali i Gravës, Gurët e Mëdhi, Guri i Jasharit, Harca e Shkallës, Harca e Gravës, Shënkollja, Këmba e Baçelit, Shpella e Shkruar që ende nuk është shpallur monument kulture, Harca e Hasangjonit, Fiteci dhe Guri i Fitecit, Guri i Shenjtë ku ra dëshmor në luftë kundër fashizmit Hano Rexhepi.
Kështu kemi zbritur nga maja e malit të Quramëngës në fshat. Ku të tërheqin vëmëndjen portat me harqe mermeri, rrugicat e shtruara me kalldrëm, shtëpitë dy katëshe në shpinë të njera tjetrës.
Me interes paraqitet edhe punishtja e stërrallit në Breg të Gjike, vendi ku nxirrej stërralli.
* * *
Faleminderit Enver Memishaj që me librin tënd më zgjove dashirinë për vendlindjen. Nëpërmjet librit tuaj e pashë edhe nje herë Lepenicën si në një film të bukur. Për ne emigrantët libra të këtij lloji kanë një rëndësi shumë të madhe historike dhe atdhetare.

Fejzo Lepenica

Mbrojtja e të gjitha epokave të historisë sonë disa mijëra vjeçare nuk është ISLAMOFOBI!

by

Letër e hapur për të pa informuarit , të mashtruarit , të stigmatizuarit , të humburit në mjegullinat artificiale dhe të porositura të historisë sonë/
Nga Fahri XHARRA/
Për të zhvilluar temën e titulluar mu deshtë pa tjetër të thirrem në Faik Konicën, kur kërkonte : Ndryshim në themel! A është edhe sot e nevojshme, e domosdoshme e menjëhershme për të kapërcyer paradoksin e kohës shqiptare, e cila nuk ka asnjë ndryshim nga ajo e para njëqind vjetëve? A mos është mendja edhe e intelektualit të sotëm një rreth i mbyllur, me një mendim dogmatik të thatë dhe të pa jetë? A mos po e kemi mendjen e frikshme të zhytur në mediokritet?
Letra nuk iu drejtohet antishqiptarëve qëllim këqij të çdo niveli intelektual , nuk iu drejtohet falsifikatorëve te porositur të historisë sonë , disa hoxhallarëve që nuk dinë asgjë se pse së paku jetojnë, priftërve shqiptarë ortodoks që ende jetojnë në kohën e andartëve ,
Letra iu drejtohet të gjithë atyre që e shohin shtrembërimin e historisë sonë si një rrezik i e të qenurit shqiptar; por edhe atyre që vetë me të “dëgjuar” dhe me asgjë të “lexuar “ flasin keq e më keq për kombin,
Sot shqiptarët në tokat e tyre , më shumë se kurrë janë të rrezikuar nga humbja e autoktonisë së tyre me pasoja shumë të renda . Të gjitha kambanat e rrahin të njëjtën zhurmë : shqiptarët janë ardhur vonë , dikush thotë në shekullin 11-t ( serbët) e dikush pas Betejës së Kosovës ( 1389 ) (e thonë shpirtëart e shitur shqiptar )
Nëse e them që ““Sipas regjistrimeve të vitëve 1571 dhe 1591 regjioni Verilindor i Sanxhakut të Dukagjinit , ose sipas emrit të dhënë në shek.XVI-të , regjioni i Hasit ishte tërësisht i banuar nga shqiptarët . Regjioni i Hasit ishte i ndarë në tri nahije: Nahija e Rudinës (Gjakova e sotme dhe fshatrat e saja në jug), Nahija e e Domeshtiçit (fshatrat në mes Gjakovës së sotme dhe Prizrenit) si dhe Nahija e Pashtrikut ( fshatrat në lindje dhe në perëndim të malit Pashtrik).Kjo mbyllet me faktin që ngjashëm me banorët e regjioneve malore të Shqipërisë Veriore edhe banorët e këtyre tri nahijeve kishin emrat tipik Shqiptarë: Gjin, Gjon, Gac, Bac, Kol, Gjec, Doda, Prend, Biba, Nue, Dida, Shtepan, Vata,( Burimi: http://archive.is/tr44YThe albanians in Kosova through the centuries, by S.Pulaha –https://” e nëse emrat e banorëve ishin të tillë me emra të tillë , kjo nuk është “islamofobi “ por kjo është kundërshti e madhe ndaj apetiteve dhe shkrimeve të serbëve që ne jemi të ardhur shumë vonë. Stop injorancës !
Nëse shkruhet “Për grekët, shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën “e lashtë greke” të Ilirisë. “Nuk mund të presim më shumë nga një komb si shqiptarët, të krijuar nga italianët dhe që mbahen nga sionistët amerikanë. Mjafton një teshtitje e Greqisë, që goja e tyre të mbyllet. Shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën ilire dhe nacionalistët grekë do të vendosin rendin në tokën e lashtë greke të Ilirisë”- Kjo shënon qëllimin djallëzor të grekëve për humbjen e origjinalitetit tonë në tokat tona: kjo nuk është politikisht antigreke !
Nëse shkruhet ““ Arnautët ishin gjithmonë përfaqësuesit e denjë të çrregullimeve dhe të mos përgjegjësisë ndaj shtetit, Të tillë i njhnin edhe të krishterët( Europa,f. xh. ) e edhe Turqit. Gjatë historisë dhe në gojëdhëna, në të kaluarën dhe të tashmen për banorët e Makedonisë, Sërbisë së vjetër dhe në Sanxhak,Shqiptari ishte sinonim i dhunuesit dhe i dhunës dhe i rrëmbimit. Ata ishin të tillë edhe në kohë të luftës e edhe në kohë të paqës. ”( Jovan N. Tomić O Arnautima u staroj Srbiji i Sandžaku,1913).” Pra kuptohet që botës t`i “spjegohet “ për një popull të të pa denjë për Europë.
Nëse thuhet dhe që është edhe e dokumentuar : “…E gjithë Greqia më 1850 fliste shqip. Shateaubriand, Lamartini, Edmond About dhe të gjithë ata, që e kanë vizituar Greqinë atë kohë, të gjithë pa përjashtim kanë shkruar se në të vërtetë, duhet të cilësohet si Shqipëri” (f.213R.A.)” Kjo kë e pengon? Dihet.
Nëse thuhet ” Shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën ilire” po thonë ata të ”Agimit të artë” ?! “ , ne duhet të heshtim ? apo si musliman që jemi ( jo të gjithë ) , për mos të ngjallur “anti islamizem “ t`a pranojmë ?
Si mundemi të flemë aq pa brenga ,dhe të mos i kundërvihemi një të keqes nga e kaluara e cila po na gërryen edhe sot? Pse heshtim dhe nuk i zbardhim planet e të kaluarës për zhbërjen tonë nga ata që edhe sot vetëm se po i rifreskojnë planet e tyre, me të dhëna më të dhe metoda më të sofistikuara?
Edhe sikur të shkruanim për çdo ditë nga një libër dhe të mundohemi ta bindim botën se atë që e kanë thënë serbet për ne , nuk është e vërtetë,nuk ia dalim dot. Ata aq shumë kanë punuar por edhe sot punojnë në atë drejtim, dhe duke e krahasuar me” punën” tonë apo më mirë të them heshtjen tonë e kemi të pamundur çdo llojë përgënjeshtrimi. E bota i beson librit.
Planet e serbëve për shfarosjen tonë, bartjen tonë nga tokat tona janë shumë të hershme. Por ata nuk i bënin vetëm. E kishin mikun, i kishin miqtë të cilëve iu ndihmonin. E ne ende nuk po dimë ta zgjedhim mikun. Përplasemi sipas nevojave ditore, individuale, klanore dhe kurrsesi të ndalemi dhe të rrokemi me të vërtetin. Po, po me mikun e vërtetë.
Nëse e kaluara harrohet,mendoj se ardhmëria do të jetë shurdhmemece, ose ndërprerje e historisë, që vështirë mund të gjendet filli për t’u kapur /ngjit në vendin e këputjes,apo filluar rishtas Unë prapë qëndroj pas asaj që historia po na vret.
Të mashtruar , të përgatitur për disfatë, të përgatitur për të disfatuar , të humbur në zhurmën shurdhuese të propagandës antikombëtare, të nënshtruar pranë aktit të kryer, atëherë na duket
Mbrojtja e të gjitha epokave të historisë sonë disa mijëra vjeçare nuk është ISLAMOFOBI !
Më besoni se jeni të mashtruar , keqinformuar, stigmatizuar ju të gjithë që iu shkrova këtë letër.

Fahri Xharra
25.01.16 , Gjakovë

Kosovë-Thaçi: Prioritet, interesi shtetëror

by

-Thaçi: Subjektet politike të bëjnë dallimin mes interesit shtetëror dhe partiak. Veseli: Hashim Thaçi do të jetë President i Republikës së Kosovës/
PRISHTINË, 23 Janar 2016-B.Jashari/ Kryetari i PDK-së, Hashim Thaçi, theksoi se është e rëndësishme që të respektohet vullneti i lirë i qytetarëve, sepse udhëheqjen e shtetit e cakton kutia e votimit e jo gazi lotsjellës e molotivi, ndërsa bëri thirrje që partitë politike ta kenë prioritet interesin shtetëror.
“Alternativat gjithmonë janë të mirëseardhura, mirëpo subjektet politike duhet të dinë të bëjnë dallimin në mes të interesit shtetëror dhe partiak”, theksoi lideri i PDK.
Ai tha se pengimin e themelimit të Ushtrisë së Kosovës janë duke e bërë personat, të cilët po hedhin molotov. “Parlamenti Evropian ka aprovuar MSA-në, mirëpo ne nuk po arrijmë të aprovojmë atë në Kuvendin e Republikës së Kosovës për shkak të gazit lotsjellës. Jemi të pavarur, mirëpo nuk duhet harruar se kurrë nuk është e tepërt të marrim këshilla nga miqtë tanë evropianë dhe amerikanë. Ata të cilët po hedhin molotov në drejtim të institucioneve kurrë nuk kanë marrë ndonjë vendim të mirë për ju qytetarë, mësues, invalidë të luftës, të burgosur politikë”, është shprehur Thaçi.
Më tej Thaçi tha se marrëveshja PDK-LDK do të respektohet dhe se zgjedhja e tij si President i Republikës së Kosovës do të forcojë shtetin e Kosovës dhe Partinë Demokratike të Kosovës, e cila do të jetë edhe më e fuqishme, për çka beson fuqishëm në lidershipin dhe elektoratin e PDK-së.
Zëvendëskryetari i PDK-së, Kadri Veseli, tha se, “kohëve të fundit kur përmendet prania e pushtetit serb në Kosovë, duhet theksuar se pushteti serb ka marrë fund, më 12 qershor 1999”, ndërsa beri thirrje për unitet dhe që opozita qe t’i therras zërit te arsyes. Veseli tha se Hashim Thaçi do të jetë President i Republikës së Kosovës.
Njoftimi i dërguar mbrëmë bën të ditur se, kryetari i Partisë Demokratike të Kosovës, Hashim Thaçi, i shoqëruar me bashkëpunëtorë, në kuadër të shënimit të 17-vjetorit të themelimit të PDK-së në Shtime, në një organizim madhështor ka takuar strukturat partiake, simpatizantët dhe qytetarët e shumtë nga Shtimja.

Shqipëria në udhëkryq si pasojë e koalicioneve politike

by

Nga Aurenc Bebja (Francë), 22 janar 2016 /
Elita politikane, drejtuese dhe koalicioniste, qoftë me formim shqiptar apo perëndimor, më krijon ndjenjën sikur po e zhyt Shqipërinë çdo ditë pak e nga pak drejt « humnerës », pavarësisht se mundohet të dëshmojë të kundërtën. Duket sikur atë « dritën në fund të tunelit » do të na duhet shumë kohë për ta dalluar, edhe pse « tunelet shqiptare » nuk është se kanë ndojnë gjatësi metrike apo kilometrike të konsiderueshme. Më mërzit jashtë mase fakti që vendi ynë ende nuk ka arritur të nxjerrë në pah një lidership të ri politik, i cili ngjall besim në shoqëri.
Fatkeqësisht, shpresat e shoqërisë civile, për të kaluar nga niveli i mbijetesës në atë të jetesës, shuhen me politikat dështuese dhe natyrshëm me to rritet dëshpërimi dhe varfëria. Për shembull, a i ishin të nevojshme investimet për Jaguarët, The Economist, Blair-ët, Bunkerët ? – Ndoshta, por mund të kërkoheshin alternativa të tjera më pak kushtuese, kështu një pjesë e këtyre fondeve mund të ishte investuar për ata njerëz, të cilët Gjermania po kthen çdo ditë në Shqipëri, ose të tjerë që nuk arrijnë të paguajnë ilaçet apo shërbimet mjekësore, që nuk arrijnë të paguajnë energjinë elektrike, që nuk kanë me çfarë të ushqejnë fëmijët e tyre. A interesohet ndonjë « koalicionist » për Shqipërinë e varfër ? – Kushedi, ndonjëri/a. Në veçanti, interesohen të gjithë kur nevojitet një foto/video propagandistike për fushatën elektorale.
Si ka mundësi që një shtet i vogël me përafërsisht tre milion banorë – sa një krahinë në Francë (Bretagne) – ndodhet sot në një situatë të ç’thurur ? – Ndoshta, mjafton të analizohen « veprat » e klasës politike në tërësi për ta kuptuar. Shqipëria duket se po drejtohet si një lojë Poker-i nga politikanët, ku gjithçka mbështetet tek « shansi » dhe bllofi. Përse një elitë politikane është gjithmonë vizionare – largpamëse kur ndodhet në opozitë dhe « verbërohet » kur gjendet në pozitë ? – Në rastin e parë, kjo ndodh për të marrë pushtetin, ndërsa në të dytin që ta lëshojnë atë sa më vonë të jetë e mundur.
Në politikën shqiptare, më shqetëson përdorimi i termit « koalicion », që në teori do të thotë të kesh interesa të njëjta për qëllime të përbashkëta, ndërsa në praktikë qëllimet marrin një formë tjetër. Sot të bësh koalicion në Shqipëri, është sikur të bësh pakt me « Djallin ». Shqipëria po mbahet peng pikërisht nga loja koalicioneve « djallëzore ». A i kanë sosur limitet kësaj loje ? – E kanë tejkaluar, bajatur…i ka dalë boja. A mund të qeveriset një shtet, kur njëri mban timonin dhe tjetri frenat ? – Po, por me rrezikshmëri tmerrësisht të lartë destabilizimi. A mund të qeveriset një vend, kur njëri partner i koalicionit merr një vendim dhe tjetri e kundështon atë ? – Po, por nuk ka zhvillim – përparim. Për shembull, reforma në drejtësi dhe avancimi i dosjes për në BE do të jenë testi i radhës.
A është e këshillueshme që shqiptarët të vazhdojnë dhe të kenë besim te koalicionet politike, të cilat, në të kaluarën, i kanë bërë akuza nga më të rënda njëra – tjetrës ? – Jo, por hallet dhe varfëria i kanë detyruar dhe futur nën « kthetrat » e politikanëve. Ky « besim » do të vazhdojë edhe për pak kohë, deri në pritje të një lidershipi të ri, i cili po fillon të kërkohet – imponohet në mënyrë indirekte nga Europa dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Politikanët e rinj do të distancohen nga korrupsioni dhe shqiptarët do të depolitizohen vetvetiu ashtu siç ka ndodhur edhe më parë në vendet perëndimore, dhe vetëm atëherë Shqipëria do të dalë nga udhëkryqi i « eksperiencave » të pseudo – koalicioneve politike.
Të mos harrojmë se Shqipëria është e shqiptarëve dhe jo e politikanëve. – Atdheu mbi të gjitha !