Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909
Si shihet atdheu nga larg/
Më shumë Kosovë,se sa Albin Kurti!/
Më shumë Kosovë,se sa Isa Mustafa!/
Më shumë Kosovë,se sa Hashim Thaçi!/
Më shumë Kosovë,se sa Kadri Veseli!/
Më shumë Kosovë,se sa Ramush Haradinaj!/
Më shumë Kosovë,se sa Fatmir Limaj!/
Më shumë Kosovë…!/
Nuk ka demokraci pa ligjet kushtetuese!
Nuk ka shtet pa disiplinë kombëtare!
Nuk ka shtet pa unitet dhe pa zhvillim!
Nuk ka shtet më hasmëri politike!
Nuk ka shtet…!
Të nisemi Udhës së mbarë!
Çikago,maj të motit 2020
REVOLTA- SPAÇ E FERR/
Nga Agim Xh. Dëshnica/Boston-DIELLI/
O ti, o Orë e malit,/
pse rri e kqyr më kot,/
rrudh ballin e menduar,/
e faqeve të rigojnë lot?/
Migjen, Migjen,/
poet i ndijshëm ndaj mjerimit,/
me apoteozat e ngadhnjimit,
në meditimin tënd,
a t’ka ra ndër mend
dhunim e poshtërim,
që ç’mend si ky mjerim!
Ku, jeta hiqet zvarrë,
pa shenjë e pa mbresë.
Sizifi i dërrmuar,
do shuhej nën ngarkesë,
ku veç një qen të ndjek si qengj,
e zogu në frengji këndon si shenjtë,
e uji vjen e qan, e sy e buzë të lan!
Sfilitur, skllevër, por bijë të mirë,
kur s’dinë u ngrys apo ka gdhirë!
Tmerr e ferr-minierë!
Mundim pafund-vagon-Karont,
me afsh vullkani në çdo front,
me kohë mortore e normë mizore,
tunel e guvë, gas dhe helm
qysqi e plagë, kazmë e lopatë,
vare e rëndë, vdekje, mandatë,
pluhur e baltë në ditë pa dritë,
fener i zbehtë në natë pa hënë
e qielli i pakët n’atë gropë pa diell
e brenda burgut, qeli, litar!
Cerber i prapë, pa vesh, pa shpirt!
Me dhëmbët plumb, që shemb,
e kthetrat si kamxhik!
O Spaç, o Spaç!
Mos griset re e ngrysur,
sipër, majë më majë,
e copë e pakët qielli
dëbon trishtim e vaj?
Me flladin e mendimin,
ulet përtej në Spaç,
mbi kulla karakollësh
rojtarë me armë huton,
gropat radhë mbulon,
në përrua -rrjedhë gjaku,
ku treten jetë martirësh,
me ritin e munguar
e fjalën e ndaluar
troket në dyer rëndë.
Të lodhur ngre nga gjumi i thellë,
me thirrje e pak fjalë.
Të ndrydhur, të vdekur e të gjallë!…
E gjaku vlon në tru , zemër e dej.
Ringjallja merr vendim,
Dëgjohen zëra -gjëmim:
Më këmbë! Lirinë!
Më këmbë! Flamurin!
Mjaft më, gazetë e supë e zezë,
përbindësh apelesh çdo mëngjes,
pa diell, pa qiell, pa livadh e hijeshi
e shtigje qark për miqësi!
Na digjet shpirti për lule e degë,
na digjet buza për fjalë e këngë!
T’i vemi nënës sonë të gjorë,
na qan për ditë, na pret çdo orë!
Të pijmë një gotë tok me babanë,
gëzim me motrën e me vëllanë!
Na presin punët, shkolla e shokë,
të kuvendojmë kokë për kokë!
Të dalim rrugësh, në bulevard,
kur moti ngroh a mali zbardh!
Të shkojmë të lahemi në lumë,
nën hije manash të bëjmë zhurmë!
O ti, o Orë e malit!,Kqyr gjak e gropë,
teksa ballin ul, faqeve rrjedhin lot.
Skënderin, Palin, Dervishin, Hajriun,
s’i preu plumbi, as vdiqën, as humbën.
Jetojnë, thërrasin: Kujdes! Kujdes!
-Komente nga Vasil Çepele, Përkthyes./
Zonje e nderuar,/
Bajame Hoxha-Çeliku/
Po ju përcjell disa mbresa te miat nga leximi i parë i krijimeve tuaja poetike.Faleminderit për kënaqësinë qe me dhuruat duke i lexuar ato si edhe për mirëkuptimin e mendimeve modeste te miat.
Ne poezinë tuaj unë pashe origjinalitet si te poezia:
JETEN
Eh, kuptojmë dhe ndjejmë njëri tjetrin,
Po sa para bën, s’ja vlen më, s’ia vlen,
Kur dashuritë çelin ,
kërkojnë vetëm pranverë.
Gjeta shpirtin rezistent te poetit te vërtetë dhe bukurinë e gjesteve te tij si ne poezitë:
EJA ME MERR
S’dimë o miq, a është mëkat,
Akoma s’e mësuam, mjerisht,
Do të isha një grua me fat,
të ndiqja, rrahjet e zemrës lirisht.
Si ndoqa kurrë, se i quaja: Mëkat
Dhe kisha frikë nga i tmerrshmi ferr,
Tani, i dua rrahjet e zemrës shtrëngatë,
Tani, i them ferrit: eja më merr!
IRENES
Në ato vite të vrara të rinisë tënde
Ti ishe më e bukura Irenë…
Ti ishe…një shkëndijë lirie Irenë….
Ti ishe, një pikë qytetërimi Irenë.
Gjeta një figuracion poetik te rafinuar:
Jam unë
Në rast se të rrahurat e zemrës,
Trokasin tek ty pa reshtur,
Jam unë, që lëviza zemberekun.
Gjeta një kombinim për tu pasur zili te vargut metrik tradicional me vargun e lire:
IKJA
Ike si dielli
apo si hija,
apo si të dyja?
Ike me tjetër,
apo me ëndrrat e mia,
Apo me të dyja?
Në zjarr je me tjetër,
apo me mua,
Apo me të dyja?!
ENDERROJ
Eci rrugës, ëndërroj,
më bëhet se fluturoj,
tek ai që dua shkoj…
„Hë, mo hë, pse s’më thua,
pse s’më thua që të dua,
jeta ime je për mua?!“
Gjeta një nga poezitë me te bukura për dashurinë qe kam lexuar ndonjëherë:
U ngjita deri tek ty,
dhe e shova etjen…
e josha shpirtin ethshëm,
duke të zbërthyer ty, të tërin
thellë…thellë…
Dhe gjeta rrënjët e tua,
për ti mbjell në qenien time.
Përherë.
Gjeta romantizëm i cili shfaqet aq bukur ne vargun tradicional shqiptar:
Dikur
Mbetën puthjet varfanjake,
Malli e flladi, nëpër shi,
Puthjet flasin, e zemra ime,
Digjet zjarr, të kërkon ty.
Të kërkon o syth i bukur,
Se dashuri mban nëpër sy
Bëhu fluturak e unë flutur
Mbi zambakë të flamë të dy.
Marrëzi !
Ëndrrën ma vrave ti!.
Rrugëve…
internimeve
Le dashurinë,
Veten tënde
More me vete.
Gjeta shume trishtim te natyrshëm:
Trishtim
Pa ty, jam hiç i hiçit të zi,
Oh,
pa ty!
Gjeta shume revolte te natyrshme. Veçoj poezinë për mërgimin, nuk ka mërgimtar, te çdo kombi apo epoke qe nuk i flet hapur një dite vendit te vet se perse e flaku ne dhe te huaj:
S’KA SHTRAT PËR MUA NË ATDHEUN TIM
Shumë të desha, edhe të dua
O mëmë, e bukura Shqipëri,
Ti s’më deshe, asnjëherë mua
Më trete, më trete në internim.
Që fëmijë për ty punova,
Fushat ti mbolla me grurë,
Kanale të thella të hapa,
që ty, mos të të mbyste ujë.
Myzeqenë ta zbukurova,
Ta qëndisa oh me blerim,
Të tëra shërbimet ti bëra,
Tamam, si një bijë e mirë.
Po ti mëmë e mirë, ç’ bëre për bijën,
Në fund më flake në mërgim,
Dhe dua të vij mikeshë një natë,
S’ka shtrat për mua, në atdheun tim.
Dhe së fundi vjershën “Sikur”:
Sikur pikat e lotit tim
Gjerdane te qene stisur
Te gjitha gratë e botës
Me to do kish stolisur
Vasil Çepele, Përkthyes.
Amay, me 29 dhjetor 2012
-SOFRA POETIKE E DIELLIT-
Pershtatur ne shqip nga Rafaela Prifti/
Brenda mureve nuk ngujohet/
Hëna dhe drita e diellit/
As mendimi i njeriut,/
As letrat e shpirtit, /
As mirësia e mikut, /
As arti i krijuesit, /
As fantazia e fëmiut, /
As dijenia e filozofit, /
As humori i gastorit, /
As këshilla e dijetarit, /
As notat e muzikantit,
As veprat e mjeshtrit,
As lojrat e buzeqeshjet,
As dashuria e emocionet,
As shpresat per neser.
Shenim: Vargjet ne anglisht jane shkruar nga nje grup autoresh, ne kushte izolimi gjate pandemise se koronavirusit.
POEZI NGA SHERIF BALI/
I PATJETËRSUAR/
Njerin vesh-të majtin-e kam Bethoven/
Por tjetrin-të djathtin-/
E kam Sherif./
O miq, diktatura, s’më bëri dot apokrif!/
PS:/
Armët e Skënderbeut Austria na mban’
Me këtë rast, Vjenës:
Të jap Bethovenin-na jep Skënderbenë?!
***
SA HËNË E BUKUR
Sa Hënë e bukur sonte mbi Dajt!
Poshtë saj duhet shkruar:
Ndalohet Duhani-
Rrezik Zjarri!
Se flakë papritur ajo mund të marri…
E kush do ta shuaj?
Shqiptarët kanë ikur në dhe’ të huaj….
***
PERËNDI
Perëndi!
Sa mirë që Adamin
E zbove
Nga Parajsa.
Se dhe sot mollët s’do t’i fusnim ndër trajsa.
Të falenderoj, për besë-
Në emrin tim dhe…të gruas: Aishesë!
***
SHQIPËRI
Shqipëri!
Një pishë e vetme s’e formon dot pyllin,
Për të formuar pyllin duhen shumë pisha.
Kaq Kisha!
***
B L E T A (NJERA FAQE)
Miq!
Në daç paqe, në daç luftë,
Bleta,
Ka vetëm një zeje:
Të bëjë mjaltë pa i marrë kurrkujt leje!
***
B L E T A (Faqa Tjetër)
E urtë bleta
Por nëse do ta ngacmonin
Ajo do sulmonte
Me jataganin-
Dhe vetë presidentin(Rexhep Meidanin)
Nëntor 1988
***
Ç’PO BËN
Ç’po bën, moj e bukur?
Si i marrosur,
Për ty
U bëra.
Ç’vjeshtë me 7 gajda e 33 zëra!
Tani dhe Dajti…
Më ngjan si një shtërg që do ta marrë Kuvajti…!
***
AISHE RABIA
Më 12 Tetor 1986
Me Aishe Rabien u martova.
Nga gëzimi dhe Korbit të Poes
Ftesë Dasme i çova.
Diktatura ishte e egër,
S’donte të martohej kulaku i gjorë
Por ajo e sfidoi me guxim
Me datën e lume: 12 Tetor!
Prandaj atë e dua kaq shumë
Siç dua dhe zogjtë këngëtarë të Kories.
Francë, a ma jep kullën Ejfel,
T’i bëjmë me të dy vëthë Aishe Rabies?
***
NEBI BALI
Një ditë të bardhë nuk pa babai im,
Shkonte punonte nga Balaj në Gollare,
Teksa Hënën pinte sa pinte
Dhe bishtin ia flakte( O ç’dreq cigare!)
As kur erdhi ajo…(Demokracia)
Gëzim s’i solli…(qe një lloj revolucioni!)
Fatin e tij e qau dhe qyqa),
E qau dhe Gjoni….
Relike të tij unë nuk mbajta
Por nëse do të duhet në vështirësi s’do më vërë.
Ja, ja relikja e tij më e mirë:
Hëna(Cigarja që s’e piu të tërë!)
***
SHAHE BALI
Veç nëna ime, darsianka Shahe Bali,
Ajo që mua një ditë Vjeshte më solli,
Ka qenë më e bukura nga gjithë fshataret
Dhe jo devollitka Hatixhe Agolli!
Kur shkruan kështu për nënën e tij ,
Dritëro Agolli e ka gabim,
Se ai po ta ksih parë nënën time
Do ta kish bërë vetë këtë përgënjeshtrim.
Mbase do shkruante dhe një vjershë
Për nënën time që ën Shqipëri shetit hijen
Dhe ajo do t’i fuste në trajsë dy ftonj,
Një për mbesën:
Anën….
Një për gruan:
Sadijen!
G R E K J A
S’me duhen salla e muzika
Që emocionet ty t’i prekja.
As dhe përkthyes për ët folur,
(Nuk jam Pushkini e ti grekja)
Më duhet veç një pellg i vogël
Ku fytyrën të shikosh
E ku dhe ujin po e piva…
Grekja të mbetet përposh…!
***
P U SH K I N I
Në fushë të shpura ty, ku Hëna,
Si një iriq që s’ka një gjemb,
Pup-pup na hidhet mu tek këmbët
Me dashuri(Se mos e tremb!))
Ah, edhe ty s’të duhet tjetër,
Veç ai pellgu aq me besë,
Ku dhe ti ujin po e pive
Pushkini prapë përposh të mbesë!
***
DRERI
Mbaroi Lufta e Ftohtë
Tejembanë TV-të
E dërguan
Haberin…
U Çarmatos BRSS, po kush çarmatos drerin?
Shigjetat-
Ende në kokë ai i mbanë të shkretat!
***
O K B
Drer:
Pse I mban ende ato shigjeta në kokë?
Se OKB-ja e ka larg selinë, more shokë…!
***
KAFJA
Kush hënën si një xhezve ari
E vuri sipër mu tek retë?
S’e di por, ja, ajo tek është,
Pa kafe e ujë.(Ia futni vetë)
Tani, meqenëse ma dhe,
përfundimisht ti mua llafen,
Xhezven e Hënës a e marrim
E pijmë më së fundi:Kafen?
***
Xhezves së Hënës ujë e kafe
I futa unë nën muzgjet blu
Dhe dy filxhanë, që të mbaj fjalën,
Plot mbusha.(Nuk e patë Ju?)
S’ka gajle se jam i martuar,
Sepse kështu e ka poeti:
Një gruaje i vë kurorë
E tjetrës Jo….
E ç’ti bëj shteti?
***
NUN I BUKURESHTIT
Emri i kryeqytetit të Rumanisë, Bukureshtit,
Vjen nga shqipja:
Bukur është, ç’është i bukur!)
Shqipe e pastër që s’do mund për t’u dukur.
Rumani, Rumani
Pse pret ta them unë?:
Që Kryeqyteti yt Shqipërinë e ka NUN?
***
V D E K J A
Kur jemi të rinj
Për vdekjen
Flasim shpesh…
Se e dimë që ëshët larg…(në Bangladesh)
Kur plakemi
Flasim më rrallë…
Se e dimë që është afër…(Nën portokall!)
***
H Ë N A
Nuk ka një cep të tokës sonë
Ku të mos gjesh një varr të thjeshtë
E ku gjinkalla ca minuta
Në shenjë nderimi të mos heshtë!
E të mos hapen varre fare
Nuk ka një ditë gjithashtu
Por vetëm dhunë, gjak e vrasje,
Tmerrohem nga kjo gjëmë? Po Ju?
Prandaj kaq shumë e dua Hënën
E flas për të si një i marrë,
Se në kontrast me tokën tonë:
Nuk ka një varr! Nuk ka një varr!
*Poezitë janë shkruar në Tetor-Nëntor 1998. Poeti, miku im Sherif Bali m’i pat dërgua në një fletorë të shkruar me kaligrafinë e tij të mrekullueshme. Aso kohe iu botu një faqe gazete në suplementin letrar të “Republikës”, kur unë isha Kryeredaktor, por një pjesë mbetën. Po i publikoj në kohën e Koronavirusit se mendoj e keni kohën e bollshme për t’i shijuar. Ata që e njohin penën dhe stilin e Sherif Balit, jam i bindur se do të kënaqen.(Dalip Greca)…