• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Maks Rakipaj:Biri i armikut…

January 23, 2021 by dgreca

-Maks Rakipaj rreth romanit “Filius hostis ovvero il figlio del nemico” të Shpend Sollaku Noè-së.-*/

Kështu titullohet romani i botuar në Itali i shkrimtarit shqiptar Shpend Sollaku Noé. Ngjarjet e romanit përfshijnë periudhën kohore 1978-1982, shumica në qytetin magjik të Beratit.

   Ditët e fundit të korrikut të atij viti një ndodhi e pazakontë: mijra lakuriqë e nate fluturojnë në mes të ditës nëpër qytet.

   Të tjerë lakuriqë nate-njerëz ecin rrugëve të qytetit duke tmerruar njerëzit e zakonshëm, që kanë frikë të flasin, të thonë çka mendojnë, madje dhe të mendojnë.

   Janë një grup shokësh: Venetik Kazazi, Lindit Kapinova, Grigor Nasta dhe një vajzë: Jurka Milankoviç.

   Protagonist i romanit është Venetiku, bir i një poeti të sapo kthyer nga internimi i gjatë për shkak të poezive të tij jashtë skemës së realizmit-socialist.

Të katër shokët (një më tepër se Tre Shokët e Remarkut), kanë mbaruar maturën dhe presin t’u dalë e drejta e studimit…

   Duke ndjekur fatin e personazheve të pikturuar nga dora e mjeshtrit Sollaku, vrisja mendjen “a do ta kuptojnë italianët, që kaluan fashizmin, çka është e drejta e studimit”? Po në Shqipëri, brezi i sotëm i pas 90-ës?

   Romanet e Shpendit duhet të futen nga Ministria e Arësimit në programet mësimore në të gjithë nivelet. Të rinjtë e sotëm duhet të mësojnë nga vimë, të vërtetën, jo ashtu si e shkruan ata që ishin “në anën e duhur të historisë”.

   Venetikut nuk i doli e drejta e studimit sepse ishte “bir armiku”. As Jurkës, sepse kishte prindrit serbë. Linditin, që donte të bëhej aktor, e dërguan në shkollë ushtarake dhe më pas në çmendinë. Venetikun e dërguan të kryente shërbimin ushtarak në ishullin e Sazanit.

   Në ngjarjet që lidhen me ishullin njihemi me ushtarë, detarë dhe oficerë të ndryshëm. Kishte prej tyre të bindur se i shërbenin mbrojtjes së atdheut. Por kishte dhe lakuriqë nate që i shërbenin vetëm partisë në pushtet dhe diktatorit. Kam njohur edhe unë të tillë oficerë marine. Që vonë kuptuan se i shërbyen diktatorit, ata që e kuptuan më shpejt se kujt i shërbenin, provuan burgjet politikë, si oficeri i flotës ushtarake detare Ylvi Novosela në këtë roman të mrekullueshëm.

   Kur vjen një herë me lejë në qytetin e lindjes, detari Venetik Kazazi mëson se shoku i tij i fëminisë ishte bërë lakuriq nate, me detyrë të spiunonte shokët me të cilët ishte rritur, prandaj dhe u shmangej atyre. Zot, sa lakuriqë nate kemi njohur nën atë regjim çnjerëzor!

   Mbasi kryen shërbimin e detyruar ushtarak, Venetiku kthehet në Beratin e tij. Lakuriqët e natës, i gjeti sërish atje. Jam i bindur se miku im Shpendi, shumë prej atyre lakuriqëve të natës, do t’i ketë parë në pushtet pas viteve ’90. Ë, Shpend?

   Përmenda shkarazi në fillim të këtij shkrimi “Tre Shokët” e Remarkut.

   Por dua ta theksoj se “Filius hostis ovvero il figlio del nemico” është shumë herë më i fuqishëm. Sepse nuk i kushtohet një brezi të humbur. I kushtohet një populli të tërë, të burgosur brenda telash me gjëmba, të skllavëruar, të gjymtuar, të zvetënuar, të humbur. Që ende s’po vjen në vete. Sepse, sipas meje, ATA vazhduan të na sundonin, jo më vetëm me një parti, por në mënyrë demokratike, me pluripartizëm.

   Kur mbaron së lexuari këtë roman dhe e mbyll për ta vënë në bibliotekën familjare, të duket sikur ndahesh me një mik të kohëve të rinisë. Veçse pa trishtim, kur të duash, atje e ke dhe e lexon e çmallesh sa herë të duash.

   Faleminderit Shpend.

  Maksim Rakipaj, 21 Janar 2021

Filed Under: LETERSI Tagged With: Biri i Armikut, Maks Rakipaj, Shpend Sollaku Noe'

BIRI I ARMIKUT- MJESHTËRIA E RRËFIMIT TË ANKTHIT

January 3, 2021 by dgreca

Lexuesit rreth romanit “Biri i armikut” të Shpend Sollaku Noé-së/

Shkruan Fatmir Mamo/

Mbas romaneve “Il confine della nebbia” e “Il Però fiorì a dicembre” Shpend Sollaku Noé vjen me romanin “Filius hostis ovvero Il Figlio del nemico” (“Biri i armikut”).  Në këtë roman autori kërkon që në fillim të faqeve të para ta bëjë lexuesin pjesmarrës të ngjarjeve, sidomos atë që e ka jetuar atë periudhë me dramën e të drejtës së të shkuarit në shkollën e lartë. Rresht pas rreshti, faqe pas faqeje, me saktësinë dhe realitetin e shprehur në menyrë brilante të jetes së personazheve që rrallëherë e gjen në autor të tjerë, autori të bën të ndihesh fizikisht në ato ngjarje. Ai përshkruan me aq mjeshtëri ankthin, pasionin, dëshiren për jetë të lirë, dashurinë e atyre viteve, vuajtjen edhe të prindërve, frikën që regjimi komunist mund të të zhdukte me burgim por edhe me eleminimin fizik sepse ishe bir i armikut. Shpend Sollaku Noé na mrekullon me ngjarjet e atyre viteve – shkuarjen për kryerjen e shërbimit ushtarak. Me mjeshtërinë e penës së tij ai tregon ankthin e asaj dite që shumë prej nesh e kanë jetuar personalisht.

   Sazani ishte ai ishull aq misterioz dhe habitës për ne që e shikonim nga bregu i Vlorës. Në këtë roman për këtë ishull hidhet dritë si për një realitet rrënqethës. Asnjëherë deri më sot pë të nuk është është shkruar kaq imtësisht.

   Është momenti që ky roman por edhe romanet e tjerë të Shpend Sollaku Noé të lexohen jo vetëm nga ne që e jetuam atë periudhë të egër diktature por, dhe sidomos, nga fëmijët tanë, pasi kanë rastin e vetëm që atë periudhë komuniste ta lexojnë siç ka qenë në realitet dhe jo me deformimet që herë pas herë bëhen nga disa pseudoshkrimtarë. I uroj Shpend Sollaku Noè-së nga thellësia e zemrës një rrugë të gjatë dhe të suksesshme krijuese. Faleminderit për emocionet që më dhuron me veprat e tij .

*Fatmir Mamo, Sant’Andrea Apostolo dello Ionio, Catanzaro, Calabria.

Filed Under: LETERSI Tagged With: Fatmir Mamo, Filius hostis ovvero Il Figlio del nemico, Shpend Sollaku Noe'

“BIRI I ARMIKUT”

December 24, 2020 by dgreca

Rreth romanit “Filius Hostis ovverro il figflio del nemico” të Shpend Sollaku Noè-së./

Shkruan Visar Zhiti/

   Romani i një shoku të fëminisë ndoshta si lexues të emocionon më shumë, se, perveç rrëfimit dhe kumteve, të vijnë dhe zëra të brendshëm dhe imazhe të pafshirshme nga qyteti i perbashkët, nga lagjja e njëjtë, nga e shkuara që na përndjek, që të duket se përshfaqen në librin, që të ka ardhur nga larg, në kohë dhe hapësirë dhe mall.

   Shkrimtari Shpend Sollaku Noé ka nxjerrë romanin e radhës, me një titull tronditës, të përmbledhur shqip “Biri i armikut“. Vepra serish është shkruar me italishten e bukur dhe kumbuese, gjuhë e vendit ku është botuar romani dhe tashmë prej dekadash jeton autori i njohur. 

   Por ai mbetet bashkqytetari im, shoku i fëminisë, më i vogël se unë, me të cilin na ndante një gardh me shtëpinë e tij në Lushnjë, por ama ishte dhe një deriçkë që na bashkonte, pa çelës, e hapnim per t’u takuar prindërit apo ne, fëmijët, per t’i dhënë ndonjë gjë njeri-tjetrit, nga ç’ishin bërë në bahçet tona. Para shtëpisë së Shpendit ishte çezma ku mbushnim ujë, ndërsa te pusi im futnim shtëmbën për ta ftohur, por dhe shishen e rakisë prindërit. Fëminia jonë mbaroi shumë shpejt a s’patëm fare fëmini, “bij armiqsh”, s’na lejohej…

Kur mbushëm moshat, unë atë të burgut e Shpendi të ushtarit, se s’duhej të shkonte në shkolle të lartë, atë e degdisën në ishullin e vetëm militar të atdheut, i rrethuar jo me tela me gjëmba, por me det, me shkulmet që ngriheshin bashkë në alarmet e rrezikshme…

Ndodhi kësisoj gjenden në roman, braktisje, dyshime, mënjanim klasor, qëndresë, ëndrra, diktaturë…

   Kur dola nga burgu, Shpendi tashmë e gjeta poet, kish nxjerrë librin me poezi, me titullin surrealist “Mëzat e kaltër”. Bashkë e me poetë të tjerë të Lushnjës, shokët tanë, u përfshimë në protestat e para kunder diktaturës, madje u bëmë themeltarë në partitë e para opozitare. Shpendi rrëmbehej për mirë, guxonte, kërkonte më shumë dhe u zhgënjye me të parët dhe nuk priti të vinte Europa në Shqipëri, por si mijëra shqiptarë të tjerë shkoi vetë në Europē, mërgoi në Itali dhe krahas punëve të ndryshme, bëri dhe atë të shkrimtarit. Poema dhe romane. Dhe në gjuhën e vendit. E kam thënë dhe më parë, forcë per të komunikuar si shkrimtar më gjërë, me gjuhën danteske të atij ferri aq poetik për të treguar ferrin e vendit të tij.

   Këtë mision ka dhe vepra e tij më e fundit, e porsadalë, me jehonë e që e lexoj me atë ëndje si në bisedat e fëminisë. 

Ajo dera e dikurshme që na bashkonte, jo vetëm që nuk u mbyll, por sikur u bë më qiellore, 

derë prej ere…

Visar Zhiti 

(Marre prej Murit “Miq me Visarin., 24.12.2020)

Shënim:  Eshtë një drithërimë shpirti çdo komunkim me ty, Visar Zhiti. Edhe ai më i thjeshti; qoftë edhe një mail, qoftë edhe një mesazh i shkurtër telegrafik. Aq më tepër kur pena jote gjeniale merret me mua, me një libër timin, aq më tepër nëse e mban ngrohtë atë libër me  mirësinë tënde. Vetëm zemra mund ta shprehë mirënjohjen ndaj teje, i dashur Visar. Po ta nis, është tashmë mbi kokën tënde. Si mburojë e papërshkueshme. 

Shpend Sollaku Noé

Filed Under: ESSE Tagged With: Biri i Armikut, Shpend Sollaku Noe', Visar Zhiti

Të rikujtosh vitet e burgut komunist, vlen në çdo kohë

December 7, 2020 by dgreca

–Reflektime nga leximi i romanit të shkrimtarit Shpend Sollaku Noè “Filius Hostis ovvero Il figlio del  nemico” (“Biri i armikut”) –

Nga Nini Mano/ 

Romanin e fundit të sapobotuar nga Shpend Sollaku Noe, shkruar në gjuhën italiane “Filius Hostis ovvero Il figlio del  nemico” (“Biri i armikut”) e lexova me një frymë. Në të ka aq shumë Berat, aq episode, që brezi që u rrit në Shqipërinë komuniste i ndjeu në cdo hap, duke humbur aq shumë jetë lirie. 

Kanë kaluar 30 vjet nga rënia e shtetit komunist dhe ne, dëshmitarët e asaj periudhe të përfshirë në përditshmërinë tonë, në luftën për  jetesë, i kujtojmë shumë pak, pse jo, edhe aspak.  Dhe kështu, si padashje, jemi duke bërë gabimin e madh, sepse një histori që harrohet, rrezikon rikthimin akoma dhe më të egër të pasojave të atij sistemi, që na dëmtoi përditë e ngapak. Por ja që ka disa shkrimtarë si Shpend Sollaku Noè, që i risjellin të gjalla, të dhimbshme, që përveçse na prekin kujtesën tonë, na bën të mundur arsyetimin se çdo gabim dhe krim, jetuar aso kohe, duhet të rithuhet me zë të lartë. Historia e popullit tonë që ka kaluar në periudha të dhimbshme, pikërisht tek harresa e ka tragjizmin e vet. Kështu ka ndodhur ndër shekuj dhe nëse do të vijojë njëlloj, ripërsëritjet nuk do të vonojnë.

Romanin “Biri i armikut” po e quaj roman-ditar jete, një kronologji qytetare, sepse autori ja ka dalë të ngërthejë  fort dhe bukur copëza jete, ndjesi të asaj kohe, pasqyruar në jetë të ndryshme personazhesh. Në cdo faqe që lexoja, sikur jetoja ditët tona të asaj kohe në Berat, ku gjithcka zjente nën rrogoz, ndërsa kujtime shoqesh dhe shokësh që vuajtën, më erdhën para syve.  

Mosdhënia e një të drejte studimi në shkollën e lartë aso kohe, ishte nisja e dënimeve për atë që goditej. Për një të ri 18 vjecar, ishte nisja e periudhës së frikës, përndjekjes, revoltës dhe dënimit të pashmangshëm. Kështu ndodhi me Venetik Kazazin, personazhi kryesor në roman, rreth të cilit përsillen  fate të tjerë djemsh  e vajzash, familjet e të cilëve jetuan përndjekjet politike dhe dënimet e formave nga më të ndryshmet. Ai sistem këtë kishte qëllim: të ngulte frikën që të tulateshe, të mos ngrije zërin ndaj padrejtësive, përndryshe, dënimin e kishe mbi kokë.  

Shkrimtari Shpend Sollaku ka përfshirë shumë aspekte të asaj periudhe dhe ja ka dalë. Kronologjia e kohës përfshin rininë më të pafajshme të moshës 17-18 vjeçare, që përballet me mungesën e të drejtës për ta jetuar jetën siç i takon. Çdo përpjekje prindërore për t’ia arritur një të drejte të tillë në roman përshkruhet me shumë gjallëri faktesh mes mundjes dhe pamundjes, mes një injorance të verbër krejtësisht deri lart në Byronë Politike, deri tek udhëheqësi satrap i kohës, ku më së shumti, gjithcka varej nga humori i zgjimit në mëngjes të tij. Sado që ka dhe skena sarkazme në këtë drejtim, revolta e mungesës të së drejtës, mbizotëron teksa lexon faktet e tilla. 

Kushdo që ka provuar mosdhënien e të drejtës për studimet e larta, e ndjen në kockë atë dhimbje, që nuk ikën. Kam qëlluar në biseda me personazhe të tillë gjatë këtyre viteve, që ndonëse ja kanë dalë të bëhen të suksesshëm pas 90-tës në jetë, plagën e mosdhënies së të drejtës së studimit e kanë një plagë që pikon dhimbje shumë fort edhe sot e kësaj dite. Sepse askush nuk mund ta pranojë se dallimi mes të aftit dhe të paaftit që përfitonte shkollimin e lartë vetëm falë biografisë së “mirë” për sistemin komunist, përbën një padrejtësi që nuk harrohet. Dhe në një moshë 18 vjeçare, kushdo që e pati këtë fat, në fakt u bë më vëzhgues dhe kritik për sistemin politik, sepse gjykon cdo veprim që rëndon të ardhmen. Por përvec tyre, në roman përfshihen dhe një kategori tjetër të rinjsh, kryesisht nga familje pa anëtarë partie, të cilëve u jepej e drejta e studimit për degë që nuk i kërkonin, edhe pse mund të ishin fatlum. Por në këtë kategori futeshin dhe bij komunistësh, për të cilët sistemi i kohës kishte kategorizimet e veta, sepse jo të gjithë kishin të njëjtën devotshmëri bindjeje ndaj shtetit.  

Për vajzat që mbeteshin pa studimet e larta, puna me turne në fabrika ishte e ardhmja, ku zhgënjimet edhe nga dashuri të pamundura, shkatërronin jetët. Ndërsa për djemtë, vinin tre vitet e detyrueshme në ushtri dhe personazhit të romanit i ra t’i bënte në ishullin e Sazanit, vendi-burg i vërtetë i sigurisë së lartë. Por me dallimin që ndërsa burgjet në tokë rrethoheshin me tela, burgu i ishullit ishte rrethuar me ujra të pakapërcyeshme. Për më shumë, largësia e detyrueshme dhe e kontrollueshme nga radarët, krijonte një mbytjeje të shpirtit, gati pa u kuptuar. Kushdo që ka kryer ushtrinë aso kohe, e di mirë se ato tre vjet përbëjnë humbjen e një periudhe të shtrenjtë të jetës, ku kuptoje se duhet të përballoje një “armik imagjinar” tek mendja e sëmurë e udhëheqësit, që nuk mbrriti kurrë në prag. Por nga ana tjetër, sistemi komunist duke zgjedhur këtë lloj rruge, forcoi vëzhgimin pas jetesës dhunuese dhe arsyetimeve mes ushtarëve, që përgjithësisht vinin nga shtresat e dënuara nga politika komuniste, për një botë qesharake imagjinare, ku lufta bëhej gati me mullinjtë e erës. 

Duke lexuar këtë roman me titullin domethënës “Biri i armikut” , njeh aspekte të jetës së asaj shtrese të dënuar, ku dhimbja nuk shkëputej nga e përditshmja me aq shumë fate tragjike të personazheve të ndryshëm. Secili prej tyre përbën një histori dhimbjeje, që ngushtonte hapësirat e jetës. Sepse askush sot nuk mund ta kuptojë se si vepronte Sigurimi i shtetit me grupmoshën e 20-vjecarëve për t’i tërhequr në veprimtari spiunllëku tek shokët dhe shoqet e ngushtë. Ne që e jetuam atë kohë, pas viteve 90-të kemi mësuar aspekte të ndryshme, kur shoqja, apo shoku i klasës, kryesisht bij komunistësh, që u përfshinë në këto veprimtari, na spiunonte ne, pa ditur gjë. Ndër ta, edhe nëse gjendej ndonjë që guxonte ta shprehte nën zë këtë fakt, vetëm rriste pasigurinë dhe frikën.       

Romani “Biri i armikut”  përbën tërheqje për tre kategori lexuesish. Së pari për brezin që e jetoi atë kohë me aq shumë pengesa lirie, ku mosha e rinisë piqej dhe ndryshej pa kuptuar asgjë nga jeta që ikte. Për të rinjtë e sotëm ky roman përbën një mundësi për të njohur marrëzitë e asaj jete , që ndrydhte gjithcka dhe për të kuptuar se sistemet diktatoriale pjellin vetëm krime dhe fatkeqësi njerëzore me mungesën e lirisë. Në grupin e tretë përfshij të huajt, të cilët përmes këtij romani, mund të njohin jetën në një shtet të vogël në jug të Europës, ku jeta mbyllej me një ndrydhje të frikshme, të trembur nga gjithcka. 

Besoj se ky roman duhet të përkthehet edhe në gjuhën shqip, si njëmundësi rikujtese për një sistem që shkatërroi njeriun dhe fatet e secilit prej nesh. 

Filed Under: LETERSI Tagged With: Biri i Armikut, Nini Mano, Shpend Sollaku Noe'

“Filius hostis ose i biri i armikut”- Një afresk dramatik….

December 5, 2020 by dgreca

 “Filius hostis ose i biri i armikut”- shkrimtari Shpend Sollaku Noé- Një afresk dramatik….  

Kritikja dhe editorja T. Frattini rreth romanit “Filius Hostis ovvero il figlio del nemico” (“Filius Hostis apo i biri i armikut”)të Shpend Sollaku Noè-së , të porsabotuar në Romë

 Një afresk dramatik mbi mbi rininë e djegur në komunizëm, mbi raportin ndërmjet autoritetit shtetëror dhe individit, midis pushtetit dhespotik dhe lirisë intelektuale/

Shkruan: Tatiana Frattini-

Nëpërmejt romanit “Filius hostis ose I biri i armikut”  shkrimtari Shpend Sollaku Noé ofron një afresk dramatik rreth fatit të paracaktuar të rinisë me të ardhme të djegur në diktaturat e kuqe të Europës Lindore.  

Një pjesë e madhe e konfliktit, e vështruar ne sytë e një ushtari, zhvillohet mbi një ishull të fortifikuar, vend në të cilin regjimi dërgontë të rinjtë marinarë dhe kambale për të pësuar dhimbjet e dreqedjallit. 

Një pjese të tyre – studentë të shkëlqyer në shkollat e mesme – i ishte mohuar e drejta për të studiuar në universitete, privilegj ky i bijve të nomenklaturës, që duhet të formonin të ardhmen e elitë së kuqe. 

Programe ushtarakë rigorozë, të regjur në propagandë komuniste dhe ambienti i ashpër e jomiqësor, në vend që t’i brumosin djemtë sipas mësimeve të marksizmit, shtyn një pjesë të mirë të tyre drejt vesit, frikës e të pacipërisë. Në sfond të përhershëm –  fati i atdheut të trishtuar, pre i luftës së ftohtë dhe i të pamëshirshmes luftë të klasave.

Gjithçka që paraqitet në këtë vepër të rëndësishme letrare është përjetuar nga autori në vetë të parë, sigurisht e trasformuar në laboratorin krijues. Në qendër të romanit – të rinj beratas. Ngjarjet zhvillohen sidomos në Berat e Sazan, por edhe në Sarandë, Durrë e Vlorë, në fillimin e viteve ‘80.

“Filius hostis – I biri i armikut” bën pjesë në oktalogjinë e romaneve “Bij të Saturnit” tashmë të shkruajtur në italisht nga Shpend Sollaku Noé, që vazhdon gradualisht të shohë dritën e botimit.

Kjo vepër madhore është frymëzuar në ngjarje realisht të ndodhura në më shumë se pesëdhjetë vite dramatike të të shkuarës së afërt të Evropës, duke filluar me Ligjet Raciale të viteve 1938-s për të vazhduar më pas me dikaturat komuniste e më tej. Skena, konflikti dhe personazhet në vazhdim shtrihen nëpër botë, nga Kriza e Kubës (1962) deri në Recesionin botëror te filluar në vitin 2008. Titujt e romaneve të oktalogjisë “Bij të Saturnit” janë: “I treni persi di Atzel Brauner”, “Il pero fiorì a dicembre”, “Filius hostis”, “Il Gancio”, “Scorpius”, “Cavie”, “Walscher”, “Gerda T. nelle braccia dei tre fiumi”. Secili prej këtyre romaneve ka një jetë të tijën, të pavarur, edhe jashtë këtij kompozimi të madh letrar. 

Filed Under: LETERSI Tagged With: Filius hostis, Shpend Sollaku Noe', Tatiana Frattini

  • 1
  • 2
  • 3
  • …
  • 8
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • AT SHTJEFËN GJEÇOVI DHE DR. REXHEP KRASNIQI, APOSTUJ TË IDESË PËR BASHKIM KOMBËTAR
  • Marjan Cubi, për kombin, fenë dhe vendlindjen
  • Akademik Shaban Sinani: Dy popuj me fat të ngjashëm në histori
  • THE CHICAGO TRIBUNE (1922) / WOODROW WILSON : “NËSE MË JEPET MUNDËSIA NË TË ARDHMEN, DO T’I NDIHMOJ SËRISH SHQIPTARËT…”
  • SHQIPËRIA EUROPIANE MBRON HEBRENJTË NË FUNKSION TË LIRISË
  • KONGRESI KOMBËTAR I LUSHNJES (21-31 JANAR 1920) 
  • Një zbulim historik ballkanik
  • VATRA DHE SHOQATA E SHKRIMTARËVE SHQIPTARO-AMERIKANË PROMOVOJNË NESËR 4 VEPRA TË PROF. BESIM MUHADRIT
  • Që ATDHEU të mos jetë veç vend i dëshirës për të vdekur…
  • KAFE ME ISMAIL KADARENË
  • Kosova paraqet mundësi të shkëlqyeshme për investime
  • PARTIA NUK ËSHTË ATDHEU, O KOKËSHQOPE
  • 50 VJET VEPRA POETIKE KADARE
  • IT’S NOVEMBER 28TH
  • Një arritje për shqiptarët në Michigan

Kategoritë

Arkiv

Tags

alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Hazir Mehmeti Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT