• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

SOFRA E DIELLIT-VISAR ZHITI

July 30, 2015 by dgreca

Three Poems/
SOFRA E DIELLIT/
VISAR ZHITI/
/ELEGY OF THE FOREST
The forests have shrunk/
And fear has expanded,/
The forests have dwindled,/
There are less animals now,/
less courage and less lightning,/
less beauty/
and the moon lies bare,/
deflowered by force and/
then abandoned./
The forests have shrunk,/
Poetry, sighs have diminished,/
There are less words for leaves/
and more rumours./
The forests have shrunk,/
The rivers have lost their magic,/
The rivers are bewildered,/
They observe us like zebras in a zoo./
The forests have shrunk,
And shame has shrivelled,
How little shame we now have,
We regret nothing at all,
We have so little time to regret.
The roads have grown,
e maisur plage.
so have billboards and dilemmas,
warehouses, cinemas and praise.
The cities have grown,
And shame has expanded,
All that shame the newspapers cannot contain,
To be continued in the next issue
and in next year’s subscription of folly.
The forests have shrunk
and the forest protection units have grown.
Love has recoiled
and the birds have less room
for their lovemaking,
For they cannot make love in office buildings.
Faces have receded.
A little boy draws trees on the walls,
Draws trees in my eyes,
Tattooing a tree
on his slender arm,
like the end of the twentieth century,
Piercing it so often with his burning needle adrip with ink
That the forest is in a frenzy of blood,
the festering sore of suffering.

THE ARRIVAL OF PEGASUS IN MY CELL
During the day –
Morning, afternoon,
During the night –
Evening, midnight, after midnight
Every clank caused me to shudder,
Reminded me of the shackles,
As if the guards were coming to take me away
And fling me into a cavern
where even fear itself is horror-stricken.
All the clanking…
But what clanking?…
What did it all mean,
the clanking?…
Petrified, I put my eye
To the loop-hole.
On the small patch of grass – horseshoes.
A stallion was grazing
As it once did
In my dreams.
Its shining body
Like dawn washed by rain and moonlight.
What good fortune has brought you here?
Are you not Pegasus?!
I, too, had verdant dreams,
as fresh as grass.
Some they trampled,
Others I kept.
Let me throw you some of them –
eat!
And with parched lips,
I whispered slowly,
As lovers might have whispered:
-Stallion, oh stallion…
It raised its head,
We looked one another in the eye.
I had not seen myself in a mirror for some time,
Had almost forgotten what my face looked like.
I saw myself in the stallion’s eyes,
Such human eyes
shining as if in pain.
I was shorn bald,
Bearded and filthy…
and turned away
So as not to startle it with my wild appearance.

THE EPILOGUE (OF WHICH TIME MAKES A PREFACE)
Life is less than hope.
And, still, I write poems
Though no one reads them.
Perhaps the wind does not read the stars at night,
Maybe the cliffs at the seaside
Feel nothing of the fury of the waves.
And, still, I write poems,
Which have destroyed my life. For seven years
They shrouded my body in barbed wire.
They shredded my skin and torrents of life flowed
like torrents of blood
down to the tips of my toes.
But I did not lose my soul, not all of my soul,
Bits and pieces I pulled out
Of the fissures of my body
and sent them back
to love,
to poetry.
With little, tiny bits of soul,
Like bees who have lost their way,
I now live on.
…………………………………….
And when you consider
that even inscriptions on gravestones
have readers,
You come to realize that poetry is greater than hope.

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: Sofra e Diellit, Three Poems, Visar Zhiti

POEZI NGA ARSHI PIPA

July 26, 2015 by dgreca

LEGJENDA E DRENICES/
Uluron murrani i cmendun
Fshan si bishe me zhgjeten n’bri/
Davaritet mjegulla e dendun/
Mbi katundin shkrumb e hi/
E mbi buzen e nje rremuje/
Duket tash nje kulle menjane/
Nje djalosh permas dritares/
Rrin mendueshem e nuk bzan/
Asht per rruge ne arme shtrengue/
bomba dore me gjerdane/
“Loke s’mundem me mungue/
Lamtumire kam ardh me t’thane”/
Qan e ama e duert i mbeten/
Tu’i perdredh n’idhnime fshan:/
“Dy qi pata shkuen e mbeten…
Bir o bir ku do me m’lane?”
Mbushe si ke ti pesembedhetat
Kush at gja s’ta ven ty barre
Nane do shkoj me u ba me cetat
Gjakun vllazneve me u a marre!
Kane me t’vra si tu vllezen
si tet ate i pushkatue
ku na len ah mu fatzezen
tande moter fatshkretue?
Lene nane, ma keq me mbylle
ktu me e gjet si berr e presin
Shqe vec jane, me hyll pa hyll
Qymen kan nderru jo vesin.
Lene t’shkoje, e mbare ju dhashte
Kthefte me nder, por n’qofte o vlla….
perendija mos e dhashte
Gjakun vete kam per ta la.
Fishkullon murrani rrmores
me frullize tue uturi
hyn nder hekrat e dritores
nalt tek kulla shkrumb e hi.

2- KOSOVËS
Vllazen shqiptare, Kosova s’asht e jona.
Kush me e permende guzon ai ban trathti!
O kob qi s’do t’harrohet kurr tevona!
Kosova e ngrate dergjet e vdes n’robni.
Prej bastardhesh trathtue qi i zhgulen zemren
e n’pre ua hodhen klyshve qi Moskova
Per gjak ndersen, me parzem shkele nen themren
mizore sllave po jep shpirt Kosova.
Deri kur, vllezen, do ta ndiejme na veten
fajtore pse vendin ku Shqipnija leu (1)
guxojme ta duem, tue pasun frige fatshkreten
Kosoven tone ta quejme gjymtyre atdheu?
O toke e bukur ku fjala burrneshe
ilire ushton qysh me mjegull gojdhane!
gjoks i Shqipnis, ku e ndryme si luaneshe
nder hekura gjemon zemra Dardane.
A mundet ajo, vall, me u-zhgulun dejsh
pa ba kufome llogoren e krahnorin?
Lumnin tande, Kosove, at’here ta rrfejsh
kur gjak i lire t’vadise hullin e plorit.
Sot tjeterkush ta gzon frytin e punes,
mbi token tande, kosovar, je skllav!
Qi t’la mbi vetulla kamxhiku sllav!
Qofte e mallkueme fara qi aty hidhet
me djerse e njomun pleqsh, me lote kerthijsh!
Buken e turpit e t’poshtnimit t’idhet,
o vend martyr, der kur ta kaperdijsh?
Qenka pra faj me lype te drejten tande?
Doren per lmoshe duhet me i shtri kusarit?
O gjuhe, ti bamu rrfe e tmerrin trande!
Do t’vije, do vije nji dite ora e shqiptarit!
Mbas nesh tjere kane me ardhe. S’fiket Shqipnija
pse disa qinda nesh rrzohen nen plumbin.
Se per cdeo dhjete prej nesh qi amshon lirija
dhjete mije do t’lindin e dhjete mije do t’humbin!
Do t’humbin shqim ata qi sot na shtypen!
Kulshedra e re me lakminat e vjetra
at’here do t’shembet kur ta shofim shqypen
prej majesh tu’e sulmue me sqeq e kthetra.
Andej na priret shpirti i forte me hove
t’dalldisuna ngadhnjimi, ushton jehona:
O vllezen, nalt ju ballin! prej Kosove
Der n’Çamëri Shqipnija asht e jona.

3-ELEGJI PËR ATDHETARIN KRISTO KIRKA

Vdiq flamurtari i moçëm!
Si rrojti vdiq: me nder.
I pastër, i devoçëm,
E pa u-përkulë nji herë.

Ndër çela u-sos t’ Burrelit,
Me dhunën e trathtarit,
Me njoll’n e kriminelit
Mbi ballin e atdhetarit.

A u-pezmatue, a u-lodh
Se ashtu u-shpërblye i pafati?
Se fmija pranë s’ju ndodh,
Se vorr, as vorr, nuk pati?

Nuk fali, nuk mallkoi.
Por kur fjala ju-pre
Ndigjuem qysh thellë ankoi:
“Për flamur!…për atdhe!”

O shok, o prind i shtrenjtë,
Qi len familjen tonë,
Kjo porosi e shenjtë
Për ne do t’jetë gjithmonë!

Nga burrat qi themelin
Shqipnis i patën kallë
Sot ca të pakët ngelin:
Ti qe nga numri i rrallë.

Me përnderim dashnuer
Përkul’mi para teje.
Me flamur ti n’krahnuer
Sulmove n’ball beteje.

Besnik para çdo prove
Sa pate frymë s’e lae,
Krenar për te luftove
Dhe me te s’bashku rae.

At flamur nji ndër shokë
E ngren, ma nalt e shtiell.
Pusho, kufomë, nën tokë!
Ngushllou, o shpirt, ti n’qiell!

4- ELEGJIA VELLAZNORE
Kushtuar mesuesit antikomunist Gac CUNI/
Ma thonte zemra e ngrata
se jeta t’kishte lane,
edhepse miqt e shoket
nuk dojshin me ma thane.
Der sa mbi krye mandata
kur se pritsha me ra (1),
dhe mora vesh cka n’anderr
prej kohe m’ishte gja.
E pau epileptiku (2)
qi s njifte mue as tye.
Po kapercejshim lumin
kur befas ura u-thye…
Un rashe… m’u-turr vertikut…
humba! uluroi nji za…
Ti u-hodhe, m’kape, m’qite…
por vete nuk dole ma!
Ti vuejtje, ti rreziqe
durove simbas stines,
nga ishulli i Ventottenes (3)
nder telat e Prishtines (4).
E pse perbuze vdiqe
terrorin bolshevik,
gjithmone anmik i shtypjes,
e bir i atdheut, besnik.
Sot qi nga dita e mortit
ka rrjedhe ma se nji mot
tue ta nderue kujtimin,
o vlla, nuk derdhi lot.
Pse per vdekjen e t’fortit
i forte duhet me u-bame.
As permendi fajtoret:
nuk kam ma çka me u name.
Kur ndolta nga mizori
po pergatitet ura,
per mue ket ehre, e kanga
e mbrame asht kjo qi thura,
me gjakun tand deshmori
vulosi sot nji be:
perbuzi komunizmin
e truhemper atdhe.
5-NISJE
Lamsh na perlane –cka mundem me rrembye
prej teshash vrik –e na stivuen si thase
nder kamjona, me shqelma tue na rrase;
prangat nder duer, per s’mbrapshti, ashtu mberthye
sa mishi u-nxi mbas pake e u-fry me plase;
mandej per kame e gjoks litarin nye
tri heresh na e pershuen, tue u-derkrye
ma keq mbi ke u-angue a desh t’u flase.
E mbasi kryen, rrethuen nenkolonelin
qi gjithe at kohe kish ndenjun tue soditun
fetyrat tona t’ajtuna, t’gerdheshna
nen klithmat e paza… Ishin djersitun
e fshiheshin me nge. E mbante belin
njeni tue qeshe me llanet e perveshna.

6-NEMESIS (mallkim)
Ndër gropa burgjesh shkrye për gur e baltë,
mbërthye qelash ndër pranga,
nga gjoksi i shtypun sungullon mâ e naltë
kur del prej s’thelli kanga.
Na shajnë e na poshtnojnë, na plasin gjamën:
anmiq t’adheut! Tradhtarë!
pse duem Shqipnin e plotë, pse urrejmë na namën
e huej, pse jem, shqiptarë.
E ata qi e shitën tue ja lidhun qerit
t’anmikut për trofe,
ata qi flamurin, heu, i’Iskanderit
e zhyen me tjetër fè,
ata qi deri dje mbajshin kapistra,
teneqexhinj, shollarë,
gjysmakë, t’falimentuem, e sot ministra:
ata janë atdhetarë!
Na zhgulin thonjt me danë, ndër plagët krypë
na këllasin, na e shtyjnë
n’gërmaz me grushta, e uj kur bâjmë me lypë
qeshin e na pështyjnë.
Na lagin dimnit qelat, elektrikun
na e venë ndër veshë e n’gojë
e ndër trupa… E qeshin tue fikun
cigaret n’sy për lojë.
Na vene jelekun sa me u thye kërbishtnash,
na lanë me ditë e netë
varun për shpatullash mbi maje gishtash,
pa ngrënë, pa pi, pa fjetë.
Mandej po ngelëm prapseprap na gjallë
me shkelma na mbarojnë,
na hjedhin prej dritores, e veç rrallë
me nji plumb na nderojnë.
Pa gur, pa shenj, ndër gropa plehu hjedhun
si coftina na kallin,
ku grat e foshnjet tona s’vinë me rrjedhun
lotët që zbusin mallin.
Po e fortë asht zemra jonë, ma e fortë, o vllazën,
se tortura qi e sosë.
E zjarrmi i anmikut veç mâ keq na ndezën
urrejtjen qi rroposë.
Heu e tmerrshme ajo ditë tri herë fatore
kur shokët qi nuk ranë,
me shpirtin dalldisur për fitore,
do t’thrrasin gjakun tonë.
Dridhnju tiranë mbi frona e ju xhelatë
qi vegla u bâh’ ni qorre.
E zezë asht nata, por s’ashtë veç një natë.
Dielli i liris, ti shporre!
E n’se lypet durim e besë qi s’vdaret.
aq sa më dhambë me bre
hekurin që kryqzon dyert e dritaret,
qoftë ajo ligjë për né.
Nga gropa burgjesh me njeni-tjetrin rrokë
me besën e dëshmorit,
nga shpirti i bamë thëngjill qyshkur, o shokë,
pa shfrim mbrenda kraharorit,
ushton kanga e kushtrimit. Then çelikun,
shpartallon ledh e strehë,
dhe si shqiponja e flamurit vërtikun
ndër qiellna t’lira zhgrehë.
Përpëlitet Shqipnija nën mizoren
thundër si krymb n’handrak.
Heu, deri kur ma do puthim dorën
qi syt na i plasi gjak?
Kushtrim, o male, o fusha! Qitni bén
ksaj zgjedhe fund me i dhanë!
Ta zhbijmë krajtën qi na e bani atdhen
veç burg e kasaphanë.
7- NDIJE AMTARE
Kur gjendeshe tek e arta vera jote
Me vjen ndermend, o nane
T’ulesha prane kur mershe me qendisun
Ti zgjidhsha nga shamija bishtalecat
me duert e vocrra lehte me ti lemue.
Por sot ma e bukur ti je,o e mira ti per mue
Sot kur t’argjendta fijet e rrallume
kane tjeter pah mbi kryet e dashun tandin
Ku rrudhat kane spikate
Te balli i zbehte, nder faqet e gropueme.
Nje shenjtneshe e bjerrun n’adhurate
Hyjnore e dlirun fajesh
E lame n’ujnat prore
Prej syve t’irun nga lotimi i gjate,
nuk ka nje tjeter pamje.
E shpesh kur shpirti kalon n’andrrime
Vjen e me rrin ti prane
Me kqyre mallshem e fshan dicka tue belbezue
me buze qe dridhen
Per mue ti lutesh Ambe!
Fjalet e urates rrjedhin brenda meje
por dhimbshem tek kujtesa,
kur vehem e mendoj,
Se gurra e lotit
kam qene e jam per tye.
E sa ke mbyte
te zemra e gjane idhnime
Zymtine e varferise, fymjet anmike
Vorret qi mbesin gjalle
pritjet plot shprese, e t’ikunat premtime.
Athere nje dridhje e ngrohte
Miradije dashunore
ma merr zemren e mbushur plot prej teje
nje mall i humbun
qysh me fene e hershme
Gjini me at qe i ndriti Prometheut
robnin e gjate kreshnike
E sot ma ndrite mue nje shkendije e zbehte
E asaj flake jetike
Naten e shpelles per lumni t’atdheut.
E n’i sherbeva atij tue e lane ashtu mbas dore
zyren birnore qe detyre e kisha
Vec ma per ty m’asht rritun dashunija
e shkrime bashke te tjetra
ku gjindet e perfshime
E i fale asaj
Frymen e bute njerezore
dhimsunin e nje nane
Afshin e zemres se saj
nder futa te nxime.
E kur mendoj atdheun ti m’del perpara
Ashtu kuptoj si shpirti derdhet tek njerezimi
E siper tij gufon m’nje treve eprore
Ku nane e atdhe e tjeter mase njerezore
Vec shtigje jane me gjete
Prajen e mbrame n’dashuni hyjonre
8- TINGELLIM I KEPUTUR
Sonte kujtimi n’arratit e tija
Tue u vjedhun prej t’errtave llogore
Ndeshi ne anderr ate qe e thirrun prore
Duket vec rralle per trishtimet e mija.
Ishte si te qe stina e pare rinore
kur ja stoliste ballin pafajnia
E m’thonte:”Cka se vdiqa shpejt?
Lumnija nuk qe per mue
E lashe nje permendore!
Jo krejt u-bora ku m’u sos menxyra
Si fryme une endem (a se ndien) rreth teje
Ti prij aty ku te urdheron detyra,
te mproj nga cdo rrezik permes beteje
I qeshen syte i ndriti hir fytyra…
O moter, vorri yt asht mbrenda meje!

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: dalip greca, i perzgjodhi, Poezi nga Arshi Pipa

Shqetesimi i At Gjergj Fishtes

July 13, 2015 by dgreca

Ne stilin e “Lahutes se Malcis”- me rastin e 75 vjetorit te ndarjes nga kjo bote te At Gjergj Fishtes./
Nga Sadik ELSHANI/
Shkrepi dielli buzes s’Cukalit/
Sot s’do t’kndojm, oj Zana e malit/
S’do t’kndojm me Lahute t’Malcis/
Por do t’ia kjajm hallet Shqypnis/
Keto vargje kur jam tue i shkrue/
Per Shqypni jam tue u shqetsue/
Se punet fort mire nuk jane tue shkue/
Shume parti na jane krijue/
Me njani – tjetrin jane tue luftue/
Gjuhe rrugaci tue perdorue/
Per Shqypni hic s’jane tue punue/
Vec per vete tue u pasunue/
Uh! Kuvendi i Shqypnis/
Po qysh kaq keq jeni katandis/
S’ju ka mbet nji fije e burrnis/
Po ku i keni rregullat e gjytetnis?/
Jeni ba gazi i njerzis/
A ky asht shembulli qe i jepni rinis?!/
Kur te mblidheni ne ket Kuvend
Mblidhuni si burrat dikur n’Prizrend
Per me fol, me bisedue
Shqyptarin se si me pshtue
Ti, o Sali je nga Malcia
Mire duhet ta dish cka asht burrnia
Ti, o Edi je piktor
Artisti ka nji shpirt njerzor
Mosni k’shtu se na banet hor
Burrave hije k’shtu nuk u ka
Per faqe te zeze jeni ba
Shume keq Kombi na asht perca
Po qysh k’shtu me u perca?!
Shqyptari Shqyptarin vlla e ka
Disa thone jemi te majte
Te tjeret thone jemi te djathte
Me keto ndasina vllazen mjaft
Se ai vetes qe i thote Shqyptar
S’duhet t’jete tjeter, vec kombtar
Vec Shqypnin ta kete parti
Shqyptarizmin ideologji
N’kohnat tona s’kishte parti
Vec kishte Komb, kishte Shqypni
Kishte nder, bese e burrni
Per njani – tjetrin respekt e dashni
M’falni vllazen, pak jam idhnue
Se nji prift une kam qillue
Me fjale t’ambla duhet me bisedue
Por s’po mundem me u durue
Kur po e shoh Shqypnin teposhte tue shkue
Edhe pse pak jam deshprue
Po kam uzdaje e jam tue shpresue
Se punet ma mire kane me shkue
Shqypnia mbi dhe kurre s’ka me u shue
Pra, gra e burra, varza t’reja e djelm te ri
Conu n’kambe sot per Shqypni
Rreth Flamurit t’bahemi nji
Dite e nate s’bashku t’punojme
Vendin tone ta perparojme
Ket Shqypni, dikur Zonje e Rande
Qe te gjithe e therrasim Nane
Vaso Pasha tjerat mire i ka thane.

Filadelfia, korrik 2015

Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Sadik Elshani, Shqetesimi i At Gjergj Fishtes

TRI POEZI NGA ALFONS GRISHAJ PER “SOFREN E DIELLIT”

June 27, 2015 by dgreca

ALFONS GRISHAJ/

Kanga Për Shkodrën/

Kanga e varun në prehnin e një reje,

Vashat e bukura  flaurojnë yjet,

E zonjat qiellore  lindin heronj,

Mbi lulet që kundërmojnë përjetë.

Kanga ndezun në kokën e një llulle

Që shkodrani i vjetër e la si gjurmë,

Me gishtin në rrudhën e një pëlhure

Sinonim i viteve që ikën pa zhurmë…

Muza mbi varkën e peshkatarit

Melodi e ambël që të vë në gjumë,

Shiroka në spirancën e ithtarit

Campanella e Paganin’ rrjedh  mbi Bunë.

Mbi Tepe e Vekshar këndon bulkthi

Refren i kangës së ambles zgjatë,

Bregut të Drinit miklohet zukthi

Me ngjyra aurore dashni e naltë.

Buzë Bexhistenit mbretnon Qafa,

Zbret në kambët e Xhamisë,

Dorën e butë e zgjat Rozafa

Gjinin plot mbi buzët e fëmijës.

Xhabie, ndrit’ bukuroshja trotuarit

Me ozon fërkon fytyrën si hyjni,

Me sytë  lëndinë ngjesh shandanit

Qirinjtë  pulisin në  nostalgji.

Kisha e Madhe, e gjallë histori,

Ku kishtarët dhanë gjithçka në jetë

Ku djalli  i kuq, njaj qen jahudi

Dogji e përdhunoi gjithçka të shejntë.

Çinari i hoxhë dheut në sfondin e poetit

Ku drita e dashnisë pushoi tek ai prag,

Një shkrim i largët me dorë profetit

Ndali kalorsin  me të zjarrtin vlag.

Dhe rritet qyteti nga zgjimi i rrallë

Nga përkëdhelitë e detit tallazlet,

Lumenjt puthen në blu si në përrallë

Larmojnë fushat e kulmojnë andjet.

Shkodra asht  Bibla dhe Kurani

Nga alfa e omega në lumnitë

Shqiptarë, bash këtu lindi vatani!

Rritet miku dhe vdesin tiranitë.

Seç mbet mahnitun vizitori:

“Zoti paska skalit dashninë e vet!”

Sa burra të lartë që Shkodra nxorri

Do qeveriste më të madhin shtet.

Dhe për një çast kanga  pushoi…

Vështrimi i mendjes tek votra,

Një fjalë e shenjt’  mbi tokë gjëmoi:

Porta  e drites për jetë e mot  Shkodra!

Lugati 

 Kam besuar tek “njeriu” si qënje logjike,

Në miqësi kam besuar … kot së koti!

Tek kthej kryet në rrugen  e  gjatë biblike …

Idiotësi …! Po,  a nuk u tradhëtua dhe Zoti ?!

Dhe bash fytyrë lugati që quhet “njeri”,

Zvarritet si kërmë  dhe rrëhet per famë…

Fletëshqyer  arsyeja që  pjell neveri

Koha  epitafit pa shpirtë mbjell gjamë!

 

Pash më pash po i bjen , jo si dikur!

Shpirti i lugatit  dridhet  , loton  në ferr

I digjet paftyrësia në të zjarrten furrë,

Dhe prej andej … në lagështirë e terr !

Mbinjeriu

Mbi planetin jetë u çfaq mbinjeriu!

Me zhurmë tërmeti në kujën trembëdhjetë  miliardë frymorëve

Në konventën e njëqind miliardë shpendëve,

Ku në tmerr kafshëria mbuloi dheun…

Luspat e peshqeve veshë qensh për gjojë.

Si Kolosi i Rodit, hapi këmbët në udhëkryqin e kontinenteve.

Rrjetën e çeliktë e hodhi për brumbujt metalikë që i pat kopjuar

Duke i flakur në stuhinë diellore katër milion miljesh në orë!!!

Syu, i pushoi  mbi tempullin e Apollos në Dehli.

Me njerin gisht pastroi  rrënjët në muret e tepullit Angor Wat,

Si një prind i rikthyer për fëmijet gurore memec …

Pipin e Çeliktë  në qendër të tokës

Për të pirë kupën e fundit të naftës …

Era e Elementit 115 !

Tatu –ja  Qin  Shi  Huang  në gishtin e unazës,

Pelerina e Templarëve  përdhosur  nga kamzhiku i flokëve.

Flamuri Gjysmë Hënë rënkon në dhëmbët e dragoit …

Prej aleancës që nuk  u bë kurrë!!!

 

Në murajat e qytetit të Shenjtë gjeti unazën e Solomonit

E vari në qimen e veshit si hajmali e përsëriti fjalët e tij:

“Vanita,Vanitas Vanitatum!”

Era e Elementit 115… …midis triumfit dhe humbjes!

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: NGA ALFONS GRISHAJ, PER “SOFREN E DIELLIT”, TRI POEZI

“NOSTALGJI” DHE “SI JANE POETET” NE SOFREN E DIELLIT

June 23, 2015 by dgreca

Neki Lulaj-Gjermani/

NOSTALGJI/

Mendja sonte me dremiti përgjumshëm leqeve të shpirtit/
Shkoi poshtë e lart mbi disa kalldrëme ne disa kthesa jete/
Në odat me një llampë gazi si pasqyrë eca nëpër kate kujtimi/
Në ato qilare pa  dritë,  në dritë hëne  gjeja dashurinë si rreze./

Tingujt bashkë me erën  me përcjellin hapat e opingave të çara
Mbi gurë baltë e në një llohë vjeshte fytyrën ma pickonte
Hijet i mbaja fort e më fort me dorë si disa lule bore të bardha
Si një shkop magjik që e mbajnë pleqtë kur u ikin vitet në hone

U zgjua zogu bukurisht nga kjo nostalgji e çukisur  rinore
Duke i fshehur në cergën e territ netët na rritën në ikje.
Me dorën e ngrohtë përkdheli ballin  sit ë ishte  leqe baritore
Janë vargmalet e dashurisë plot përrenj lumej gurra freskie.

U ngjitëm kaltërsive mes rreshtave te bjeshkës së gjelbëruar
Hojet rinore ushqehen  me mjaltë, me fjalë  e fllad dashurie
A do të di edhe unë ta kem kur u duhej  dashuria  si e munguar
Fjalët janë atllarë të pashaluar ,hapa e javë në  kalendarin në ikje.

Fjalët  mëndafsh,  janë copëza  dashuri që sinorët përvëlojnë
Fjalët janë  kuaj të pashaluar  për shkallët e shpirtit të uritur
Nuk plaken e janë lumë që ujin e vrullshëm nuk e shteron.
Fjalët janë hoje mjalti, nostalgji për të mirin  e njeriun e ditur
….

SI JANË POETËT

Poetët janë si një pyll plot me bore, si një agim
Si një fushë me ullinj plot gjethe e me kokrra.
Degët iu lakohen nga pesha  e rëndë e begatisë
Kanë bukurinë që ua njeh guri, lulja dhe shqota.

Poetët jaë  erë behari apo dhe vjeshtë pa gjethe në tufane
I zbardhëron edhe bora e parë i zbukuron urimi
Poetet janë aktitektë urash mbi detra e oqeane
Që lidhin botën me magjinë e vargut dritërrëzëllimi.

Ata janë si kështjella madhore katallanësh si përralla.
Me plot shkallë, rrasa, tjegulla,  bedena, gur e mure.
Portat i kanë shumë te mëdha te gjëra e të gjata.
Janë kala me mure, frëngji apo petale në  lule.

Janë bletarë që shpërndajnë hojin e fjalëve të ëmbla
Janë poleni i lules ku bleta e thith dhe e bën mjaltë
Bukuri e botës dhe gurë margaritari si në ëndrra
Dashuron të dashurit e  shlodh në udhë  çdo shtegtar

Poetet janë dritë që fle në prehërin e hënës
E në gurrat e  fjalës së tij  shuhet  etja dhe uria.
Ata janë edhe engjëj që rrinë në mjegullën e dendur.
Kanë kalanë e fjalëve me shkallë ku preket gjithësia.

Janë engjëj dhe bujq duarartë që krasisin vargje
Strofat ua u kafshojnë zanorët rrallë e më rrallë..
Bashkëtingëlloret ju rrëshqasin valët  e Bunës në harqe
Janë gryka burimi plot shkumb e  ujë që duket si ujëvarë.

Vegon ylli tek ta ku etjen e shuajmë brez pas brezi
Tek ta janë Migjeni, Naimi, Noli, Mjeda,   Çajupi e Poradeci.

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: neki Lulaj, Nostalgji, Si jane poetet

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 79
  • 80
  • 81
  • 82
  • 83
  • …
  • 132
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Një ftesë për shqiptarët e Amerikës
  • VATRA ORGANIZON SIMPOZIUM SHKENCOR NË 50 VJETORIN E KALIMIT NË PËRJETËSI TË NACIONALISTIT ABAS KUPI
  • Si e ka portretizuar Kosova sportin në pullat e saj postare
  • Balluku nuk është rasti, është testi!
  • DIAMANT HYSENAJ HAP FUSHATËN PËR KONGRESIN AMERIKAN – FJALA E MBAJTUR PARA KOMUNITETIT SHQIPTARO-AMERIKAN
  • Nga Besa në New York: Shoqata Besi organizoi një mbrëmje të veçantë për Festën e Flamurit
  • Në 90 vjetorin e lindjes së poetit Faslli Haliti
  • Dilemat e zgjedhjeve të parakohshme parlamentare në Kosovë
  • Nga Shkodra në Bejrut…
  • Faik Konica, fryma e pavdekshme e një atdhetari dhe dijetari shqiptar
  • Abetaret e para të shkrimit të shqipes, fillesa të letërsisë shqipe për fëmijë
  • Valon Nikçi, një shqiptar pjesë e ekipit të Kongresistit George Latimer në sektorin e Task-Forcës për Punësimin dhe Ekonominë
  • Dega e Vatrës në Boston shpalli kryesinë
  • VATRA NDEROI KRYETARIN E KOMUNËS SË PRISHTINËS Z. PËRPARIM RAMA
  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT