Politike – Page 3 – Dielli

Energjia hyjnore e Shën Terezës dhe ndikimi i saj tek shqiptarët

May 4, 2022 by s p

Elmi Berisha/

Si populli më i vjetër i kontinentit të vjetër dhe themelues të qytëterimit antik, në historinë tonë sa të dhimbshme poaq të lavdishme, i kemi dhënë njerëzimit dijetarë, klerikë mendjendritur, kemi udhëhequr selinë e shënjtë, kemi dhënë prijës, strateg dhe luftëtar që i kanë dalur zot kombit dhe civilizimit evropian. Në fortuna historike dhe sfida mileniumesh kombi ynë ndriqoj edhe vuri dritë mbi vlerat civilizuese me emra që kanë zënë themelet e historisë botërore.

Ne jemi të bekuar dhe krenar që jemi gjak i Buzukut e Kastriotit, Papë Klementit dhe Bogdanit të madh, por jemi krenar dhe të nderuar si komb sepse i dhamë njerëzimit një bijë dhe një nënë të madhe që na bën nderë dhe na e shton krenarinë me veprën e saj bamirëse e misionare, bija e madhe e kombit tonë e Shënjta Nënë Tereze.

Ashtu si shenjёtorёt e tjere, Nene Tereza eshte kudo e pranishme dhe frymezuese, pasi Ajo ka lene testamentin e besimit katolik te paster dhe te ndjerë në shpirt, optimizmin dhe shpresen gjithmonë fitimtare, thjeshtesinë e admirueshme, dashurinë hyjnore për njeriun, forcën, dhembshurinë dhe përkushtimin për të ndihmuar të gjithë të varfërit, të uriturit, të sëmurët, ata që vuanin e që ishin në vështiresi.

Gadishmeria dhe perkushtimi i saj ndaj thirrjes se Jesu Krishtit “Eja, behu drita ime”, e bënë misionare të bamirësisë, nënën e të varfërve, nënën e dashurisë, dëshmitare e dashurisë së Zotit, simbol të humanizmit , per çka populli e ka quajt dhe Nëna e botës.

Veprat sublime të Nënë Terezes janë vlerësuar nga mbarë popujt, që kanë marrë ndihmën, mbështetjen, përkrahjen dhe përkujdesjen e saj shembullore, por dhe nga shumë personalitete të botërore duke e lartësuar kështu edhe qenien dhe kombin shqiptar gjithandej globit.

Papa Gjon Pali II ka thenë: “Nëne Tereza e Kalkutës, bija e popullit shqiptar, i ka dhënë nderin dhe shkelqim kombit të saj, po ashtu dhe Kishës Katolike”.

Në vitin 1985, me rastin e 40-vjetorit të themelimit të OKB, Nënë Tereza u ftua të fliste para Asamblesë së Përgjithëshme. Sekretari i Përgjithëshëm i OKB Perez de Cuellar, e prezantoj Nënë Terezën me këto fjalë: ”Ketu është salla e fjalimeve. Në këtë tribunë kane folur burrat më të fuqishëm të botës, ndersa tani kemi privilegjin të kemi mes nesh e të dëgjojmë gruan më të fuqishme të botës. Nuk besoj se është e nevojshme t’u a prezantoj, sepse e njihni te gjithë. Mendoj, se gjëja më e mirë që mund të bëjë unë është ta ftoj te na nderoj me fjalën e saj dhe t’u them, se ajo është më e madhe se unë, Ajo është më e madhe se të gjithë ne së bashku. Ajo është OKB. Ajo është paqëja në botë.”

Kardinali Paskal ka thene: “S’mund te jete i vogel nje popull, qe ka dhene Nene Terezen kaq te madhe”.

Te gjithe shqiptaret ne bote, krenohen me shqiptaren e shquar Nene Tereza, e cila gjithmone dhe me krenari deklaronte perkatesine shqiptare, si e theksoj kur e nderuan me çmimin Nobel me 1979, duke i u pergjigjur pyetjes për origjinën e saj, që i bëri një prift në sallën ku zhvillohej ceremonia: “Me origjinё dhe me gjak jam shqiptare, me shtetёsi hinduse, jam motёr katolike e permes thirrjes time i perkas gjithe botes, por zemra ime i takon vetem Zotit”.

Nje deklarate lapidare, e fuqishme, e shprehur qartesisht e me dashuri, duke i bere të qartë botës, jo vetëm se është me origjinë, por është shqiptare, është me gjak shqiptar.

Nënë Tereza u bë një nga urat ndërlidhëse të njohjes së shqiptarëve në botë. Presidenti i USA Bill Klinton, ne qershor te vitit 2002 u shpreh: “Nënë Tereza, ishte e para Ajo qe më bëri ta dua kombin shqiptar. E tani ndihem shume krenar, që e plotësova një detyrim moral ndaj saj dhe ndaj vlerave te lirisë”.

Në shkrimin per 100 personalitetet e botes, ne kapitullin e parë me titullin “Shtyllat e Moralit”, asht vendosur dhe Nënë Tereza. Kapitulli fillon me Abrahamin dhe vazhdon me Konfucin, Budën, Sokratin, Platonin, Jezu Krishtin, Shën Palin, Muhametin, Xheladin Rumin, Shën Françeskun, Emmanuel Kantin dhe Nënën Terezën. Ne vitin 2012 Asambleja e Kombeve të Bashkuara, në nderim të kontributit të humanitar e bamirës të Nënë Terezes, diten e ndarjes nga jeta, 5 shtatorin, e shpalli Dita Ndërkombëtare e Bamirësisë.

Ndikimi i rrezatimit dhe humanizmit të Nënës sonë të Madhe ka pasur dhe ka ndikim të madh te kombi shqiptar gjithandej planetit. Solidariteti, humanizmi dhe dashuria për njëri tjetrin, jetën dhe njeriun janë tradita të lashta të kombit tonë. Vepra e Nënë Terezës është e ngulitur në mendjen dhe zemrën e çdo shqiptari, Shoqata Nënë Tereza ishte sofër e gjysmës së kombit tonë në katrahurat më të mëdha të historisë sonë, nën ndikimin dhe rrezatimin e energjisë dhe dashurisë për paqen, solidaritetin, parimet humane dhe sakrificën njerëzore na mbajti bashkë edhe në kohë të vështira. Ngadhnjeu e mira, e drejta, besimi dhe dashuria për paqe liri dhe prosperitet. Nënë Tereza vazhdon të na frymëzoj dhe të jetë udhërrëfyes për vlerat dhe ecjen përpara në binarët e duhur dhe prosperues si komb me vlera të lashta dhe pjesë e civilizimit perëndimor.

Krenar që jemi pjestar të një gjaku, gjuhe dhe kombi me Shënjtorën e Madhe, Nënë e Botës.

Vite dhe shekuj do të kalojnë dhe pasardhësit tanë në gjithë globin me siguri do të shprehen me admirim e do të ndjehen krenarë e të privilegjuar para gjithë njerëzimit sepse kanë jetuar në kohën kur Nënë Tereza ishte gjallë. Veçanërisht kombin shqiptar e gjithë bota do ta nderojë dhe respektojë gjithmonë në nivelet më të larta të kohërave që do të vinë, pasi nga gjaku i këtij populli të lashtë lindi Gonxhe Bojaxhiu të cilën Zoti e thirri dhe me misionin e saj ajo u bë Nënë e mbarë Botës.

KOSOVA DUHET T’I DELEGOJË TE SHQIPËRIA DISA ASPEKTE TË PËRFAQËSIMIT NDËRKOMBËTAR

May 3, 2022 by s p

Nga Mehmet PRISHTINA/

Në pritje të përgjigjes , e cila edhe ashtu do të vonohet, për t’u anëtarësuar në NATO, institucionet e Kosovës duhet në periudhën e ardhshme të bashkëpunojnë ngusht me ato të Shqipërisë, në planin e përfaqësimit në organizmat ndërkombëtare, sidomos në sistemin kolektiv të mbrojtjes. Përfshirja e Kosovës në këto organizma, do ta shtonte jo vetëm aftësinë tonë mbrojtëse, por do të ndërgjegjësonte në një shkallë më të lartë bashkëpunimin institucional Tiranë-Prishtinë, i cili duhet të jetë shumë më dinjitoz se ç’është aktualisht

Ka jo pak njerëz në Kosovë, në Shqipëri dhe në mbarë hapësirën etnike shqiptare që mendojnë gabimisht se mjafton ombrella e NATO-s si zëvendësim i fuqisë ushtarake vendore. Sipas këtij rezoni, Kosova dhe Shqipëria nuk paskan nevojë fare të kenë aviacionin e tyre dhe sistemin e mbrojtjes raketore, për arsye se të gjitha këto i ka NATO, gjegjësisht KFOR-i. Me fjalë të tjera, ne nuk paskemi arsye të brengosemi nëse Serbia armatoset dhe i shton kapacitetet e saj ushatarake, pasi që ushtarët e NATO-s, gjegjësisht të KFOR-it, do të kujdesen për sigurinë tonë.

Provokimet që ndodhën ditëve të fundit në veri të vendit, që si cak patën patrullat policore të Kosovës, përbëjnë shqetësim për sigurinë e Kosovës, ndonëse u tha se bëhet fjalë për pista të dyshimta kontrabanduesish që përdorin kalime ilegale për mallrat e tyre të padeklaruara. Autoritet policore madje thonë se sulmet po ndodhin për “tensionim të qëllimshëm” të situatës së sigurisë në veri të Kosovës të banuar me shumicë serbe.

Ekspertët e sigurisë kanë thënë se Kosova vazhdon të jetë cak i provokimeve serbe, andaj kërkohet që ndaj këtyre provokimeve të ndërtohet një strategji gjithëprfshirëse, me një bashkëpunim të ngushtë edhe me aleatët srategjikë të Kosovës. Kjo edhe për faktin se Serbia vazhdon të fuqizojë aftësinë e saj mbrojtëse. Këtë të shtune (30 prill), në aeroportin ushtarak të Batajnicës u organizua një ekspozitë e ushtrisë serbe me emrin “Mburoja 2022”, ku vend qendror kishte sistemi kinez i raketave kundërajrore me rreze të mesme veprimi “FK-3”. Aty u shfaqën edhe rreth 60 avionë, më shumë se 300 armë dhe pajisje ushtarake, si dhe trajnimi i njësive speciale të ushtrisë serbe.

Armatosja e Serbisë po kalon pa ndonjë vërejtje serioze nga qendrat vendimarrëse perendimore, mu në kohën kur Beogradi ka refuzuar t’i bashkohet sanksioneve ndërkombëtare ndaj Rusisë. Megjithatë jo pak vëzhgues dhe analistë në Perëndim shprehin frikën se armatosja e Serbisë nga Rusia dhe Kina mund të inkurajojë atë drejt një lufte tjetër, veçanërisht kundër Kosovës apo Bosnjë e Hercegovinës.
Këto shqetësime marrin një dimension real nëse ndërlidhen ambicjet e vjetra hegjemoniste serbe dhe ndikimi rus në Ballkan, një kombinim ky që shkon në dobi të atyre që duan me çdo kusht ta destabilizojnë rajonin. Mjaftojnë disa provokime që mund të shërbejnë si xixa për një konflikt, i cili mund ta ketë komandën dirigjuese në Qendrën Humanitare Serbe-Ruse (SRHC), e vendosur në aeroportin e Nishit. Sikundër dihet, vendimi për krijimin e SHRC u mor gjatë vizitës së Presidentit Medvedev në Beograd në vitin 2009 dhe filloi zyrtarisht në tetor 2011. Për vite me radhë, Moska ka kërkuar që Beogradi t’i japë personelit të SRHC të njëjtin status që gëzojnë trupat e NATO-s nën Marrëveshjen e Statusit të Forcave (SOFA) nënshkruar në 2015, duke theksuar përfshirjen e SHRC në trajtimin e zjarreve dhe përmbytjet si provë që gjoja ka një mision thjesht humanitar.

Invazioni rus në Ukrainë ka hapur Kutinë e Pandorës dhe janë aktive të gjitha opsionet destabilizuese, ku Serbia me të drejtë targetohet si një prej eksportuesve më të medhenjë të destabilizimit në rajon. Faktet janë të shumta dhe mjafton të ndiqet vetëm ambicja serbe për t’u armatosur, një pasion ky mesjetar që është në shërbim të ëndrrës hegjemonsite serbe për të pushtuar toka të huaja. Ky pasion ishte shprehur më mirë se kudo tjetër në Kosovë, ndërkohë që autoritet tona kanë shprehur haptazi shqetësimet e tyre ndaj këtij kursi militarist të Serbisë. Blerim Vela, shefi i stafit të presidentes së Kosovës, Vjosa Osmani, përmes një postimi në Twitter tha se Serbia po furnizohet ushtarakisht me shpejtësi dhe po rrezikon paqen në rajonin tonë.“Serbia zbuloi publikisht sistemin e raketave kundërajrore me rreze të gjatë K-3 të marrë së fundmi nga Kina. Serbia është i vetmi vend evropian që pranon dhe operon një sistem të tillë armësh kineze. Serbia po furnizohet ushtarakisht me shpejtësi dhe po rrezikon paqen në rajonin tonë”, ka shkruar Vela.

Në anën tjetër, mundësitë e thellimit të aleancës ruso-serbe në kohën kur po vazhdon konflikti në Ukrainë, janë shikuar me skepticizëm nga diplomatët perendimorë. Ambasadori amerikan në Beograd, Kristofer Hill, në një intervistë për “Zërin e Amerikës” ka thënë se nëse mendohet se Rusia do t’ia zgjidhë problemet e Serbisë në lidhje me Kosovën, atëherë është mendim i gabuar.

“Rusia nuk duhet të merret model tash. Nuk është një vend që do të dëshironit si mik apo aleat. Por, njerëzit në Serbi duhet të vendosin në çfarë drejtimi duan të shkojnë. Ideja se Rusia do t’i zgjidhë problemet serbe në Kosovë apo diku tjetër, vetëm shikoni situatën në Ukrainë dhe më thoni nëse është mirë që Serbia të mbështetet për çdo gjë në Rusinë”, tha Hill.

Pas shpërthimit të konfliktit në Ukrainë, institucionet tona janë shprehur pro anëtarësimit të Kosovës në NATO duke kërkuar procedura të përshpejtuara, ndonëse ekspertët thonë se një anëtarësim në këtë mënyrë duket i vështirë për tu arritur. Por ata sugjerojnë që Qeveria e Kosovës të forcojë bashkëpunimin me Shqipërinë si në planin rajonal edhe në atë të përfaqësimit në organizmat ndërkombëtare, duke aluduar edhe në sistemin kolektiv të mbrojtjes. Përfshirja e Kosovës në këto organizma, do ta shtonte jo vetëm aftësinë tonë mbrojtëse, por do të ndërgjegjësonte në një shkallë më të lartë bashkëpunimin institucional Tiranë-Prishtinë, i cili duhet të jetë shumë më dinjitoz dhe gjithpërfshirës seç është aktualisht .

Prishtinë, 2 maj 2022

GËZUAR FITËR BAJRAMIN 2022

May 2, 2022 by s p

Imam Edin GJONI

Vështirë që mundet kush ta përshkruaj vlerën Ramazanit më mirë seç e ka përshkruar Ibn Xheuzi-u në librin e tij “Bahçeja i predikuesve, dhe lulishtja e audiencës” Ai thotë, mirësia e Ramazanit në krahasim me 11 muajt e tjerë të vitit i përkon mirësisë së Jusufit a.s./Jozefi në krahasim me 11 djemtë tjerë të Jakubit a.s./Jakovit. Ata e morën më qafë, i bënë zullum sa që vetëm nuk e vranë, ndërsa ai – kur i erdhi dita që i ranë në dorën e autoritetit të tijë – i fali duke i thënë: “Për ju sot qortim nuk ka. Zoti ju faltë! Ai është më i mëshirëshmi mëshirëues.” Dhe deri sa neve për 11 muajt e vitit pretendojmë ta nximë shpirtin e vet, ta lëjmë në errësirën e pusit mu në mes të shkretëtirës së dëshpërtimit, Ramazani vjen jo vetëm për të na prekë në zemër dhe ndez dritën e shpirtit tonë për të na nxjerr nga terri dhe humnera e mëkatit, por edhe për të na bindur se për tragjedinë tonë akoma ka shpresë. Thua se Ramazani vjen për të na thënë: “nuk është bë kijameti, ju kurrë nuk mund të jeni në atë masë të këqij sa Zoti i Madhërishëm të heq dorë nga ju.” Ose, “ju kurrë nuk mundeni ta humbasni shpresën në faljen e Zotit”.

Zoti thotë në Kur’an,

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

53. Thuaj: “O robërit e Mi, që i keni bërë keq vetes me gjynahe, mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut! Allahu, me siguri, i fal të gjitha gjynahet. Vërtet, Ai është Falësi i madh dhe Mëshirëploti. Profeti Muhammed a.s. njëherë pat thënë, “Sikur njerëzit të dinin se çfarë fsheh Ramazani, do të dëshironin që i tërë viti të jetë Ramazan.” Atëherë, nëse jo për gjë tjetër, atëherë të paktën vetëm për këtë që u përmend do ia vlente që krejt viti të jetë Ramazan. Ngase neve nuk kemi vetëm nevojë për shans të ri për ta përmirësuar vetën – sepse a jemi akoma në jetë, shansi është aty. Neve më tepër kemi nevojë që dikush të shoh potencial brenda nesh, ta zgjojë shpirtin tonë nga gjumi i gafletit (mospërfilljes), dhe t’i hap atij perspektiva të reja, t’a inspirojë dhe frymëzojë virtytin e bukur në sjelljen dhe verpimtarinë tonë. Për tridhjet ditë të shoqërimit më të, Muaji i Ramazanit ka arritur që ta bëjë mjaftë në këtë drejtim. Që të jemi të sinqertë, në fillim na dukej se ai kishte lypur shumë prej nesh, por ishte kjo vetëm e vetëm për të na dhënë në fund shumë më tepër se çfarë kishte lypur. Ndoshta na ka privuar ditën nga ushqimi dhe pija (edhe pse shumë prej nesh, filluar nga ky i cili ju flet, e kemi kompenzuar prej iftarit e deri në syfyr krejt atë çfarë e lëm mangët gjatë ditës). Ndërsa natën, ai ka kërkuar të diskonektohemi nga shprehitë tona, thjeshtë për t’na shtyrë t’i kthehemi Zotit të Madh, qoftë në namaz, në lutje, në dhikër (përmendje të Zotit), në lexim dhe konteplim të fjalës së Tij, Kur’anit. Por në të vërtetë e gjithë kjo ishte për të na dhënë një mësim të madh. Fillimisht, të na mësojë dhe rikujtojë se neve jemi shumë më tepër se një trup; se nevojat tona nuk janë ekskluzivisht vetëm ata fizike; dhe se nuk është vetëm ushqimi ajo që e mbanë njeriun gjallë. Mbi të gjitha, Ramazani na ndërgjegjësoi për shpirtin, të cilit po i dhe pak hapsirë, menjëherë del në shesh. Nëse vetëm për pak kohë i fikim – ose më mirë thënë, redukojmë – nevojat tonë fizike, do ndjemë rritje të shpirit dhe zgjërim të tij. Një liberalizim dhe emancipim nga fiziku, bile për një copë kohë, do na bëjë të ndjehemi si melekë (engjuj) në formë njerëzore. Por përse është përshpirtërimi aq i rëndësishëm – pyetje kjo që dikush mund ta shtroj sidomos sot në kohën e kultit të trupit njeriut, qoftë mashkull apo femër. Përgjigja ime do ishte, për shkak se shpirti është konstituenti (përbërësi) kryesorë i qenies sonë. Ai njëherazi vjen si kurora e krijimit tonë. Pa te neve nuk jemi njerëz të mirfilltë. Kur Zoti i Madhërishëm i urdhëron engjujt t’i përulen njeriut në shenj respekti, ata do përulën vetëm pasi që njeriu ta ketë fituar shpirtin:

Kur t’a kem vën në proporcion trupin e tij (Ademit) dhe frymëzuar në të nga Shpirti Im, përuluni atij (ju melekë) në shenj respekti!

Nëse trupin e kemi nga dheu e toka, shpirtin e marrim drejtpërsëdrejti me fuqinë krijuese të Shpirtit të hyjnorë. Prandaj, shpirti edhe njeh Zotin. Ai nuk e ka të huaj Madhërinë e Tij, xhel-le Xhelaluh. E sikur të ndjesh Zotin më afër, atëherë edhe virtytin e ke më afër, dhe anasjelltas. Ngase neve nuk i afrohemi Zotit me distancë fizike (as me milimetra, as me kilometra, e as me megametra), por Zotit i afrohemi me kuptim: duke i adaptuar virtytet dhe atributet e Tija: ndjeshmërinë, mëshirën, drejtësinë, t’bukuren, bujarinë, faljen, etj. Nëse i do këto virtyte, nëse i kultivon ato dhe i shpreh në sjelljet dhe veprat tuaja, atëherë edhe Zotin do e mbash afër. Çdonjëra prej këtyre cilësive është cilësi hyjnore, par exellnce. E kur shpirtit ti jepet hapsira mbi trupin, nga ai do të dalin, madje shpërthejnë nga çdo anë – si fontanë gufuese – të gjitha virtytet fisnike që i përmendëm. Në këtë drejtim e gjejmë Profetin, edhe pse gjithmonë më bujari ndër njerëz, më bujar seç na ishte, ishte kjo pikërisht në Ramazan, kur e vizitonte Xhibrili – meleku/engjëlli i inspirimit – përndryshe Shpirti i Dëlirë, i cili ja mësonte kuptimet e reja të Kur’anit. Kuptimet këto që Profetin a.s. e përshpirtëronin akoma më tepër. Prandaj, do e gjejmë Profetin, pikërisht në Ramazan, të ndjeshëm ndaj nevojtarit dhe falës ndaj fajtorit, jasht çdo mase. Nuk ka shprehje më të mirë të bujarisë se sa falja e fajtorit dhe atij që të ka hyrë në hak. Njeriu me bujari të vet fal nga pasuria për t’i liruar skamnorët nga prangat e skamjes, por edhe e fal faljen për t’i liruar fajtorët nga barra e fajit. Ndoshta data e Çlirimit të Mekës mu më 20 Ramazan është shembull më i mirë për këtë. Atëherë kur Profeti Muhammed vjen si triumfues në Mekke, në vendlindje të tij, prej së cilës largohej i dëbuar dhe përndjekur (madje, gati vrarë) nga – kush tjetër veçse – kushërirët dhe bashkëvendasit e vet, që tashti, ata të njëjtit kur i ranë në dorë jeta dhe fati i tyre, ai a.s. i tha “Dilni nga shtëpijat tuja në të cilat jeni strukur dhe fshehur, se jeni të lirë! Atë ditë në Mekke u dëgjua jehona e fjalëve të Jusufit drejtuar vëllezërve të vet, “Për ju sot qortim nuk ka. Zoti ju faltë! Ai është më i mëshirëshmi mëshirues! Profeti e di se Allahu amneston keqëbërisit në dhjetë ditëshin e fundit të Ramazanit, pra pse edhe t’i mos të falë.

Prandaj fundi i Ramazanit, çlirimi i Mekkës, në të vërtetë është çlirim i shpirtit, fitore e virtytit, dhe pushtimi i shpirtërores. Në këtë drejtim, e gjithë kjo ndodhi jo rastësisht, por falë këtij muaji të madh i cili këndo që e prek, arrin disi t’a nxjerr më të mirën nga ai. Si njëfarë alkemist i cili me mjeshti transformon metalin prej bakrit në arë, madje edhe vetë arin duke e transformuar prej cilësisë më të ulët në atë me të dëlirë. Ngjajshëm, ky muaj na kthen në atë trajtën fillestare të shpirtit në të cilën Allahu fillimisht na ka krijuar, në ahseni taqweem, dhe të cilën trajtë dhe formë Ai e pëlqen prej nesh. Ose, sikur robi i Zotit, Hidri, i cili çfardo që prek, ose aty ku ai shklet, qoftë edhe shkretëtirë shterpe dhe pa jetë – me lejen e Zotit – e shndron në gjelbërim përplot jetë. Njëllojë edhe Ramazani na jep jetën e re, të pastër dhe të dëlirë sikur atë të foshnjës së posalindur.

فمن صامه وقامه إيماناً واحتسابا خرج من ذنوبه كيوم ولدته أمه» (رواه النسائي)

“Ai i cili agjëron muajin e Ramazanit dhe netët e tija i kalon në lutje – me bindje dhe përkushtim – del nga ai si dëtën që doli nga nëna e vet.”

Gjithë këto njerëz, filluar prej Profetit Musa a.s. dhe Danielit a.s. e deri te gjigantet e humanizmit njerëzorë, si Viktor Frankël, Elli Vizel, dhe ndoshta pak ma pak e njohur Irena Gut Opdajk (shkrimtarja e memoarit fantastik, In my Hand (Në Dorën Time), të gjithë këto – pa përjashtim – na kanë mësuar se gjatë historisë të gjitha mund t’i humbasim ose çdo gjë mund të merret prej nesh (shtëpia, familja, jeta – fundi i fundit), të gjitha përveç njërës. Ajo çfarë kurrë dhe asnjëherë nuk mundet askush ta marrë prej nesh është liria për të zgjedh, dhe liria se si do të përcaktohemi dhe vendosemi karshi rethanave të cilat na imponohen. Këto njerëz të mëdhenj të hisorisë tuaj kolektive na kanë dhënë këtë mësim juve dhe neve. Pra, se neve si njerëz jemi gjithmonë të lirë të zgjedhim veprimin tonë në dakordim me atë çfarë paraqet bindjen dhe botëkuptimin tonë. Prandaj, askush nuk mund të thojë se është i detyruar ti dëbojë sërish njerëzit nga shtëpiat e tyre të vetme të cilat i janë dhënë të strehohen, pasi që më 1948 ishin të dëbuar nga shtëpiat dhe vendbanimet të tyre fillestare, sëbashku me 700.000 refugjat të tjerë Palestinez (siç e shkruan Benny Morris). Jakovi nga Jerusalemi – që kemi pasur rast ta shohim këto ditë në rrjeta shoqërore – nuk është i imponuar që ta marrë ose vjedhë shtëpinë e komshiut të vet Palestinez në Shejkh Xharrah me pretekst se nëse nuk e marrë/vjedh une, dikush tjetër do ta marrë, kështu që nuk është faji i im. Askush nuk është i detyruar të bombardojë godinën përplot të banuar me njerëz të rëndomtë, vetëm se ndoshta aty fshihen ca terrorista. Në fund të fundit, çdonjëri prej nesh ka mundësi për zgjedhur a do ta marrë shembullin e Kabilit/Kainit dhe të sillet ashtu siç është sjellur ai me vëllain e tij Habilin/Abelin, apo do të sillet si Jusufi/Jozefi me vëllezërit e tij. Njeriu mund të jetë ujk për vëllain e vet (homo homini lupus est), por mund të jetë edhe bari (rojtar). Ti gjithmonë ke më tepër mundësi përpara vetes. Nëse je përcaktuar për të dyten, atëherë dije mirë se ke përzgjedhur atë se çfarë përherë ka qenë prezente në memorinë dhe ndërgjegjen kolektive të bashkëkombëtarëve dhe bashkëfetarëve të tu, e nëse ti përcaktohesh për të parën, atëherë dije se ke marrë rrugën e atyre që kujtesa jote kolektive e njeh për armikun më i madh i popullit tënd.

Çfardo që të zgjedhësh dhe të veprosh, ose mos veprosh, ose – madje – të qëndrosh indiferent dhe neutral, dije mirë se dikush të shef dhe gjykon, qoftë edhe ndërgjegja e jote, qoftë historia, qofshin yjet në qiell dhe syri i Zotit të Madh që është mbi ne të gjithë. Me fjalë të tjera, herët apo vonë, ose do ta bartin barrën e fajit ose nderin e lavdit për veprimin a mos-veprimin tonë – siç thotë Karl Jaspersi.

Në këtë drejtim, dëshiroj ti kujtoj dhe këshilloj çdonjërin prej nesh që ndjekë këtë fe të bukur, Islamin, që kurrë mos ta humbim virtytin e mirësisë dhe të njerëzishmes (humanes) të cilën Allahu aq bukur e ka vendosur në ne dhe përherë e pëlqen ta shoh prej nesh në të gjitha rrethanat. Nëse e humbasim këte (pra të njerëzishmen, humanen, mirësinë e shpirti), jo vetëm që do ta humbasim veten tonë, por edhe Zotin pranë nesh. Ky muaj, të cilit sot jemi duke ia dhënë lamtumirën, pret prej nesh ta mbajmë dhe mirëmbajmë nivelin më të lartë të përshpirtërimit në çdo hap të jetës sonë.

Prandaj, le t’ia premtojmë këtij muaji në shkim se do ta shtyjmë sa më shumë ashtu që do të jetojmë në frymën dhe me impulsin e tij edhe pas shkimit të tij. Që do ngelim edhe mbas Ramazanit ashtu siç ishim gjatë tij.

Kurse sot, sot është fest e madhe për ne. Bajram! Ia dolëm! Lusim që Allahu të jetë i kënaqur prej nesh dhe punës sonë! Prandaj, përhapeni gëzimin tuaj me urime! Kujtoni me ndihmë dhe dhurata ata që janë të varfur dhe në nevojë! Zgjatne doren (ose të pakten fjalen) e pajtimit dhe faljes! Dhe përkujtone dhe madhëroni Zotin me tekbire!

Në emrin e të përndershmit Imam Jusuf efendiut, në emrin e kryetarit të Qendrës, zotëri Ahmed Veles dhe mbarë këshillit, dhe në emrin tim personal,

Për hajr ju qoftë Fitër Bajrami!

PROFESOR DR. GËZIM ALPION SJELL NËNË TEREZEN NË FEDERATËN GJITHË-SHQIPTARE VATRA NË NJU JORK

May 1, 2022 by s p

Nga Frank Shkreli*

A person standing at a podium

Description automatically generated with medium confidence

Disa fjalë të një natyre jo formale…shënime me rastin e promovimit të librit, “Nenë Tereza: Shënjtëresha dhe Kombi i Saj”, i autorit Prof. Dr. Gëzim Alpion, i Universitetit Birmingham të Anglisë.

Nuk kisha përgatitur ndonjë vlerësim zyrtar si të thuash sepse e di se shumë prej jush i kini lexuar mendimet e mia modeste në lidhje me këtë libër – pasi jam munduar të pasqyroj me disa shkrime, zhvillimet, reagimet dhe vlerësimet ndaj librit të Profesor Alpionit, ç’prej botimit e këtej.

Turneu i promovimit të librit për Nenë Terezën, e çoi autorin Gëzim Alpion, në dy universitet ndër më të njohura amerikane dhe botërore, Universiteti Georgetown në Washington dhe Universiteti Harvard në Boston dhe në Federatën Pan-Shqiptare Vatra në Nju Jork, por edhe tek Zëri i Amerikës për një intervistë –për të cilat kam bërë një shkrim paraprak javën që kaloi — Frank Shkreli: Nënë Tereza në Amerikë | Gazeta Telegraf. Vizita e Profesorit Alpion në Shtetet e Bashkuara ka tërhequr edhe vëmendjen e njerës prej gazetave të mëdha të Indisë, “Telegraf-India” online – e cila botoi të shtunën — ditën që Profesor Alpion foli për veprën e tij në kryeqendrën e Vatrës — këtë njoftim për lexuesit e vet anglisht-folës duke thekësuar rëndësinë e promovimit të librit të Dr. Alpion në Shtetet e Bashkuara:

Different images –”Something struck me about Mother Teresa during her beatification ceremony in Rome in 2003. St Peter’s Square, I remember, was packed with thousands of her followers from all over the world. I thought of her as belonging to India. She was ‘Mother Teresa of Calcutta’, after all. But others claimed her as the most important figure in the Catholic Church after the Pope. And it is the Catholic side of her life that Gezim Alpion is exploring in a lecture tour that is taking him to New York and the universities of Harvard and Georgetown. “The two Teresas are not contradictory,” he told me before leaving for America. Alpion, who is an academic at Birmingham University in the UK and of Albanian origin, has written several scholarly books on Mother Teresa, including one revealing her “dark night of the soul” in Mother Teresa: The Saint and Her Nation…” – (Telegraph-India online, April 30, 2022.)

Ç’prej botimit të librit “Mother Teresa, “The Saint and her Nation”, kam ndjekur dhe jam munduar të pasqyroj zhvillimet në lidhje me librin e Dr. Gezim Alpion në artikuj e që janë botuar, edhe në gazetën Dielli të Vatrës dhe në disa portale e gazeta, anë e mbanë trojeve tona në Ballkanin Perëndimor. E kam berë këtë se ia di vlerën dhe rëndësinë kësaj vepre, sidomos për lexuesit anglisht folës të botës. Kam pasur kënaqësinë që t’ua shpërndaj kontakteve të mia amerikane edhe njoftimet në anglisht nga Universiteti Birmingham dhe nga shtëpia botuese “Bloomsbury Publishing”, me rastin e botimit të librit ose kur Dr. Alpion bënte promovime para grupeve të ndryshme akademike të tjera. Të njëjtën metodë kam përdorur edhe me vlerësimet në anglisht që janë bërë për librin, nga India, në Angli e deri këtu në Amerikë. Shumica e vlerësimeve të librit kanë qenë shumë pozitive qoftë nga bota akademike, qoftë edhe nga personalitete kishtare botërore, të pakën nga ato që kam lexuar unë, të cilat Profesori i nderuar m’i ka përcjellur vazhdimisht — e për çka e falënderoj nga zemra. E kam berë këtë, jo për të ndihmuar Profesorin e nderuar, se për fat të mirë nuk ka nevojë për ne — megjithëse e meriton mbështjetjen e gjithë neve – por sepse kam qenë dhe jam i bindur se ky libër ka një rëndësi të veçant për historinë e jetës dhe të verpimtarisë së Nenë Terezës, por mbi të gjitha, është një burim i vyer në anglisht që të huajt të mësojnë për “Themelet Iliriane të Qytetërimit Perëndimor”.

Në të vërtetë, është një libër që po të mos ekzistonte, do duhej të çpikej. Por për fat të mirë është shkruar nga Prof. Alpion dhe si të thuash tani, për këtë libër, nami ka marrë dhenë. Bota anglisht-folëse, më në fund, falë këtij libri po mëson se Nenë Tereza ishte shqiptare, jetoi, veproi dhe ndërroi jetë si e tillë dhe që origjina e saj të mos vihej më në pyetje.

Personalisht, e kam pritur mirë librin e Profesorit Alpion në gjuhën anglisht, “Mother Teresa: “The Saint and her Nation”, botuar nga Bloomsbury Publishing, sepse shumë heret – në të vërtetë pothuaj para 45-50-viteve të pakën – unë dhe shumë të tjerë si unë e kemi ndier nevojën për një libër të tillë në anglisht, që të fliste për origjinën dhe rrënjet shqiptare të Nënës Tereze. Ne shqiqptarët, natyrisht e kemi ditur se Nenë Tereza ishte shqiptare, por jo të tjerët. Gjatë disa dekadave në Washington, duke filluar nga të 70 e 80-tat, si pjesë e punës time atje, shpesh ndodhte që me amerikanë dhe të huaj flitej për Nenë Terezen dhe origjinën e saj.

Por, siç dihet propaganda serbe, por edhe ajo maqedonase e asaj kohe, ishin, vendosmërisht, kundër origjinës shpiptare të Nenë Terezës dhe propaganda e tyre, ishte aq e përhapur sa që bota anglisht-folëse e konsideronte atë – bazuar në shkrimet falso të propagandës së tyre, si murgeshë bamirëse me origjinë sllave, serbe ose maqedonase, ose jugosllave, por kurrë si shqiptare. Nëqofste ka ende sot anglisht folës që nuk dinë se nga vjen Nenë Tereza unë u them: lexoni librin e professor Alpionit.: “Mother Teresa: The Saint and her Nation”., (Nenë Teresa: Shënjtëresha dhe Kombi i Saj).

Prandaj unë besoj se ky libër, i Profesorit Alpion do duhej të ishte shkruar nja 50-vjetë më parë për të luftuar dhe korrektuar propagandën e atëhershme anti-shqiptare kundër Nenë Terezës dhe origjinës së saj. Në atë kohë nuk kishte burime në anglisht për Nën Terezen, siç është sot libri i Profesorit Alpion.

Një kujtesë të shkurtër nga qershori i vitit 1985 – Presidenti Reagan kishte ftuar Nenë Terezen në Shtëpinë e Bardhë për t’i dekoruar asaj “Medaljen Presidenciale të Lirisë”, që është çmimi më i lartë që Presidenti amerikan u akordon personave (kryesisht amerikanë) me merita dhe kontribute të jashtëzakonshme ndaj sigurimit dhe interesit kombëtar të Shteteve të Bashkuara, ndaj paqës në botë dhe për arritje të veçanta në fushën e veprimtarisë publike ose private. Në fjalimin e rastit në ceremoninë e dorëzimit të dekoratës së Medaljes Presidenciale të Lirisë Nënë Terezës, Presidenti Regan e ka karakterizuar murgeshën me origjinë shqiptare, si “Heroinën e kohëve tona”. Ai ka thenë me atë rast, se ndonëse kjo medalje, tradicionalisht, u jepet shtetasve amerikanë, Z. Reagan ka shpjeguar me atë rast se në shenjë nderimi dhe admirimi të thellë për punën e saj, nrnë Terezës po i akordohej kjo decorate, pasi sipas vlerësimit të tij, “Shpirtmirësia në zemrat e disa individëve i kapërcen të gjithë kufijtë kombëtar dhe tejkalon të gjitha konsideratat e vogla nacionaliste”, është shprehur ish-presidenti amerikan Ronald Reagan, duke folur për veëprimtarinë dhe jetën e Nënë Terezës.

Por në motivacionin e dekoratës së Shtëpisë së Bardhë, Nenë Tereza ishte identifikuar si “jugosllave” dhe më kujtohet fakti se me atë rast iu dërgua një letër Shtëpisë së Bardhë me të cilën u tërhiqej vëmendja se ishin të gabuar në konstatimin e tyre, se Nenë Tereza ishte shqiptare me origjinë dhe jo slave ose “jugosllave”. Përgjigja e Shtëpisë së Bardhë ndaj kësaj letre ka qenë, po ne nuk gjetëm asnjë burim në anglisht që përcaktonte origjinën e Nenë Terezës si shqiptare.

Ky shembëll pasqyron rëndësinë e librit në anglisht të Profesor Gëzim Alpion, megjithëse sot bota anglisht-folëse, falë punës së vyer akademike të Profesorit tonë të nderuar, besoj se bota, kryesisht, tani e di se Nenë Tereza ishte dhe mbetet shqiptare.

Për të huajt, sidomos për anglisht folësit në botë, libri i autorit Dr Gëzim Alpion promovon anë e mbanë botës mugeshën shqiptare, duke e lidhur, përjetësisht, Nënë Terezen me identitetin kombëtar të shqiptarëve.

Më në fund, në një shënim personal e falënderoj Profesorin Gëzim Alpion për kontributin e tij në këtë fushë, por edhe për durimin dhe fisnikërinë që ka treguar ndaj meje në shkëmbimet që kemi patur gjatë viteve…Urimet e mia më të përzemërta për suksesin që libri, “Nenë Tereza: Shënjëtorja dhe Kombi i Saj” po shënon anë e mbanë botës anglisht folëse, me urimin për suksese të tjera në fushën akademike për Profesiorin tonë të nderuar: lartë e më lartë!

Frank Shkreli

KUSH ËSHTË PROF. DR. GËZIM ALPION: Profesori Alpion është arsimuar në Universitetin e Kajros dhe në Universitetin Durham, ndërsa ka ligjëruar në universitetet britanike, Huddersfield, Sheffield Hallam dhe Neëman, para se të emërohej në vitin 2002 në Departamentin e Sociologjisë në Universitetin Birmingham. Prej aty, në vitin 2010, ai kaloi në Departamentin e Shkencave Politike dhe Studimeve Ndërkombëtare dhe në vitin 2016, ai iu bashkua Departamentit të Politikave Sociale, Sociologjisë dhe Kriminologjisë, po në Universitetin e Birminghamit. Specializimet e Profesorit Gëzim Alpion janë në disa fusha akademike, përfshirë sociologjinë e fesë, nacionalizmin, famën, racën, median, filmin dhe autorësinë. Mbi të gjitha, Dr. Alpion konsiderohet si autori më i njohur, në gjuhën anglisht, i jetës dhe i veprimtarisë së Shën Nënë Terezës dhe është, njëkohësisht, edhe themeluesi i “Studimeve mbi Nënë Terezën”.

Frank Shkreli

*Këto shënime po botohen me rastin e promovimit të librit: Nenë Tereza: Shënjtëresha dhe Kombi i Saj”, të autorit Prof. Dr. Gëzim Alpion – në Federatën Pan-Shqiptare Vatra në Nju Jork me datën 30- prill, 2022.

*Fotot janë nga gazetari i njohur shqiptaro-amerikan Beqir Sina

Njoftimi nga Universiteti Birmingham në Angli për prezantimtin e Prof dr. Gëzim Alpion në Federatën Pan-Shqiptare Vatra në Nju Jork

Profesor Dr. Gëzim Alpion i Universitetit Birmingham

Autori me Profesorin Gezim Alpion në hyrje të Vatrës,

Me Kryetarin e Vatrës, Z. Elmi Berisha

Redaktori i Gazetës Dielli, Z. Sokol Paja duke paraqitur mysafirin e nderuar nga Anglia

May be an image of 8 people and people standing

Një foto përkujtimore me Profesor Dr. Gëzim Alpion, me disa prej pjesëmarrësve që kishin ardhur për të nderuar Profesorin Alpion dhe veprën e tij kushtuar Nenë Terezës, — “Nenë Tereza: Shënjtëresha dhe Kombi i Saj” – një vepër kjo që lidhë përjetësisht Nenë Terezen me identitetin kombëtar të shqiptarëve.

KOMUNITETI SHQIPTAR NË NJU JORK PËRCOLLI ME DHIMBJE PETRIT RAKAJ, 43 VJEÇ

April 30, 2022 by s p

Përgatiti: Dalip Greca/

New York, 29 Prill 2022- Familjet Rakaj dhe Mrnaçaj në Nju Jork dhe Michigan, miqtë, të afërmit dhe komuniteti, përjetuan këto ditë ndarjen e dhimbshme nga jeta të Petrit Rakaj, i datëlindjes 15 Korrik 1978. Petriti u nda nga jeta me 25 Prill 2022, në moshën 43 vjeçare. Me ikjen e tij ai la në pikëllim të thellë prindërit Nua Rakaj e Diella Rakaj(Mrnaçaj),Vëllain Çesk, motrat Vali, Drita, vëllain Aleks, motrën Leonora, vëllezërit Alfons, Berti e Valentin si dhe të gjithë të dashurit e fiseve Rakaj dhe Mrnaçaj. Petriti ishte nip i vatranëve(Mark Mrnaçaj, djal i motrës Diella) dhe nip i Pal Rakaj(babai i Mondit). Lajmi i dhimbshëm ka trishtuar mbarë komunitetin,i cili kreu homazhe të Enjten me 28 Prill, nga ora 2pm deri 9pm në shtëpinë mortore, F.Ruggiero & Son’s Funeral Home, 732 në Yonkers, NY.Mesha e Dritës dhe salikimet e fundit u kremtuan të Premten me 29 Prill, në orën 11:00 am në Kishën “Zoja e Shkodrës”. Meshën e drejtoi famullitari Dom Pjetër Popaj. Në emër të familjes përcolli mesazhe dhimbjeje për ikjen në amshim të Petritit, i vëllai Albert Rakaj. Përmes lotëve dhe zërit që i dridhej nga dhimbja, Alberti tha se kjo vdekje ksihte shkaktuar dhimbje të madhe për të gjithë familjen e fiset Rakaj e Mrnaçaj, të shpërndarë anë e mbanë botës-E kam të vështirë sot të flas për ty, o vëlla i dashur, por e kam obligim t’i them pak fjalë për jetën tënde, i shtrenjti vëlla.Ti ishte fëmijë, 14 vjeçar, kur more rrugët e mërgimit në Greqi, e më pas në Itali, e prej andej në Agli.Ike fëmijë, por hallet të rritën e të burrëruan para kohe, duke u bërë krah për familjen.E ndihmove sa munde. Ti u bëre strehë e ndihmove shumë shokë e miq që të trokitën në derë sepse ti e kishe zemrën e madhe, të mbushur me dashuri… Zoti deshti që të sillte në vendin e lirisë, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në këtë vend të bekuar. Ardhja jote na i ngrohu zemrat, veçanërisht nanës e babaës. Të gjithëve na kishte marrë malli dhe të pritëm krah hapur.Më pas Alberti kujtoi dhimbjen me të cilën ishte përballë familja para 25 viteve: Në vitin 97 familja jonë përjetoi me dhimbje të madhe largimin nga kjo jetë të vëllait tonë 20 vjeçar, Linit.Nëna jonë ishte rritur gjithmonë me vuajtje e dhimbje se regjimi komunist ia burgosi babën e ia internoi familjen.Në internim u rrit edhe ajo. Vdiq në mënyrë të pa pritur dhe kushërini në Amerikë në moshën 30 vjeçare Nik Mernaçaj në demonstratat kundër komunizmit.Si kjo plagë nuk u shërua por u ba dhe ma e madhe? Alberti shprehu dhimbje për mungesën në këtë përcjellje të fundit të dy vëllezërve, të Çeskut në Angli dhe të Alfonsit në Itali, që e patën të pamundur udhëtimin për t’i hedhur një dorë dhe’, por ata kanë shkuar në Atdhe, ku kanë çelë dyert mortit për të nderuar ty, vëlla i dashur, po presin miq e fis atje. Duke iu rdjetuar pjesmarërsve në meshë, Alberti tha se kjo fatkeqësi, që na gjeti, vdekja e vëllait tonë të dashur, Petritit, na i ka plagosë rëndë zemrat dhe shpirtrat të gjithë ne familjarëve dhe tërë fisit tonë,por falë Zotit, shtëpinë e kemi plot me djem e vajza, nipa e mbesa, kemi pranë kushërinj e miq, që na e zbusin dhimbjen dhe lusim Zotin të na japë forcë për ta përballuar dhimbjen. Alberti e ka mbyllur mesazhin e tij: E kemi të vështirë të themi Lamtumirë, o vëlla i dashur. Krishti të pastë në Parriz! Shpirti yt pushoftë në Paqe! I përjetshëm do të mbetesh në zemrat tona! Të pranishmit në Meshë janë përlotur nga mbesa e Petritit, Meri Ujkaj, e cila fillimisht, falenderoi të gjithë ata që iu gjendën familjes dhe të afërmëve për të përballuar këtë tragjedi të parakohshme. Ajo solli në kujtesë vizitën e dajës Petrit në Amerikë në vitin 2004. Ai bënte gjithçka për t’i bërë të lumtura mbesat dhe nipërit.Në kujtesën e Merit, daja Petrit ishte përherë i sjellshëm, i veshur me shije, elegant, ishte mendjemprehtë, i zgjuar, i prirur për të bërë gjëra të jashtzakonshme.Mbesa kujtoi gjithçka të bukur për dajën e saj. Në fund lotët dhe dhimbja i mundën fjalët!Dashuri, respekt e dhimbje për dajën e dashur.Për një moment u duke se Meri po dialogonte me dajën e dashur: -Ne mund të pyesim si,? Pse dhe nëse? … ose mund të bëjmë atë që na kanë mësuar gjithmonë, t’i besojmë fjalës së Perëndisë. Është Fjala Jote që unë kërkoj të ndriçoj këtë kohë të errët. Na ndihmo të të shohim me gjithë lavdinë dhe dhembshurinë Tënde, në mënyrë që të bekohemi me kuptimin e vullnetit Tënd. Besimi ynë në ty, Zot Perëndi, është ajo që na mban në këmbë. Kjo është arsyeja pse një grua si gjyshja ime qëndron ende e fortë edhe sot e kësaj dite, pavarësisht nga fatkeqësitë me të cilat u përball. Ne jemi mësuar gjithmonë të qëndrojmë në lutje dhe të kërkojmë Fjalën e Tij për udhëzim. Ai na thotë të mos shqetësohemi. Për ta kërkuar atë për ngushëllim në të panjohurën. Ai na thotë te Zbulesa 21:4 “Ai do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre. Nuk do të ketë më vdekje, as vajtim, as klithmë, as dhimbje, sepse rendi i vjetër i gjërave ka kaluar.” Ajo që dihet është se nuk e njeh më dhimbjen. Është premtimi i Zotit! Pra, ne duhet të gjejmë gëzim në rilidhjen e Perëndisë si familje dy vjet më parë, që i lejova gjyshërit e mi të të mbanin në krahë për herë të fundit. Dhe tani, jenë në krahët e Jezusit ku hyni, Ju dhe vëllai juaj, Lini, e dini paqen përfundimtare. Unë do të vlerësoj të gjitha momentet e mia me ju… Do më mungoje, Daja im i dashur.Mbas Meshës i ndjeri u përcoll në varrezat “Gate of Heaven”, ku u organizua ceremonia e varrimit në drejtimin e dom Pjetër Popaj. Lot dhe kurora të shumta me lule…Në emër të familjes falenderoi Pal Rakaj. Familja shtroi drekë në Tramonto Restorante, NY. Në emër të Vatrës ngushëlloi familjen dhe miqtë ish nënkryetari i Vatrës z. Asllan Bushati. Nju Jork, 29 Prill 2022