PERSONAZH/ Flet modelja Amina Shena, “Miss Queen of the Europe” dhe “Miss Fotozhenia”/
-Jam shumë ekspresive dhe mendoj, se sytë janë tipari që më veçon nga të tjerat/
-Të jesh e bukur të ndihmon, por nuk është arma kryesore për të ecur në jetë/
– Dashuria është një marrëdhënie dypalëshe që shkrihet në një trup të vetëm/
Nga Albert Z. ZHOLI/
Karrierën si modele e ka filluar që në moshën 15-vjeçare. Ka sfiluar dhe pozuar për firma te ndryshme, kalendarë, reklama. Në vitin 2009 mori pjesë në një konkurs bukurie, ku u vlerësua me çmimin “Miss Queen of the Europe” dhe “Miss fotozhenia”. Së fundmi ka qenë pjesë e një formati televiziv.
– Në sa sfilata keni marrë pjesë dhe si e kujtoni sfilatën tuaj të parë ?
Unë kam qenë pjesëmarrëse në shumë sfilata.
Sfilata ime e parë ka qenë në vitin 2009, ku unë kam qenë vetëm 15 vjeç dhe në këtë sfilatë dola si modelja me e duartrokitur.
-Cilat janë sfilatat më të preferuara në botën e modelingut për ju?
Mua më pëlqejnë të gjitha sfilatat, por do të veçoja sfilatat e “Victoria Secret “.
-Tashmë është rritur numri i modeleve shqiptare, a ndihet konkurrenca dhe sa e ndershme është kjo konkurrencë?
Unë deri tani nuk e kam ndjerë konkurrencën.
-Cilat janë pikat e tua më të forta si modele?
Bëhem njësh me aparatin. Jam shumë ekspresive dhe mendoj që sytë janë tipari që më veçon nga të tjerat.
-Imazh i kujt firme do të preferonit të ishit?
Imazhi i Versace edhe DG nuk do ishte keq.
– Përse tregu shqiptar i modelingut ende është shumë i ngushtë?
Në Shqipëri fatkeqësisht bota e modelingut është ende në hapat e para, kjo është arsyeja se nuk ka shumë mbështetje, por jo se mungojnë talentet dhe dëshira për të zhvilluar modelingun.
-Çdo të thotë te jesh e bukur dhe nëse ndihesh e tillë, cili është koncepti juaj lidhur me bukurinë?
Bukuria pa zgjuarsinë është pa vlerë për mua. Të jesh e bukur të ndihmon, por nuk është arma kryesore për të ecur në jetë .
-Cila është veshja e preferuar, sportive apo klasike?
Në veshjet e përditshme do të preferoja një veshje sportive, ndërsa për raste, normalisht diçka klasike.
-Cilat janë synimet tuaja?
Synimet e mia janë që të arrij të bëhem e famshme dhe në arenën ndërkombëtare aty.
-A jeni e dashuruar dhe cili është mendimi juaj për dashurinë?
Natyrisht jam e dashuruar dhe mendoj që dashuria është diçka sublime, ndjenja me e bukur, një marrëdhënie dypalëshe që shkrihet në një trup të vetëm.
-Ku i bëtë pushimet verore ?
Pushimet verore i bëra në Dhërmi. Adhuroj kaltërsinë e detit Jon dhe mrekullitë që na ofron Riviera Shqiptare, sepse është një vend i bukur dhe më pëlqen .
-Më mirë në dimër apo në verë?
Çdo stinë ka bukurin e vet, por mua me pëlqen me shumë vera .
NË TREGUN E PIREUT
…(Thuhet se aty ku u varën trembëdhjetë Bilbilejtë çdo vit bien rrufetë)…/
Nga Albert Z. ZHOLI/
Kushdo që ka shkuar në Pire është mrekulluar. Një vend me histori e me bukuri të madhe. Edhe pse është një lagje e Athinës, me shumë lagje, Pireun grekët e veçojnë dhe e mbajnë për qytet më vete. “Parajsa e zhytur në det” thonë për Pireun.
Historikisht Pireu ka qenë nga portet më të vjetër të Mesdheut e të botës. Historia e luftrave të Greqisë së Lashtë nuk mund të diskutohet pa të. Tashmë limanet e vjetër kanë mbetur me nga një pllakë historie në gjoks, për t’u treguar brezave se pa histori nuk ka zhvillim, nuk ka modernizëm.
Sa zbret nga vagonat e trenit elektrik përballesh me pamjen gjigande të portit, ku çdo ditë nisen dhjetra vaporë të mëdhenj për gjithë skajet e botës-lundruese. Në Pire ndodhen me dhjtera banka, me qindra dyqane të gjithëllojeve. Por në këto dekadat e fundit Pireu ka bërë emër edhe për tregun e famshëm të së dielave. Ky treg është i vetmi në Greqi (pas mbylljes së Manastiraqit më 1994) dhe në Europë. Kjo mbase lidhet dhe me traditën dhe nivelin ekonomik të Greqisë. Me njhë gjatësi prej 1,5km., Tregu i Pireut mban brenda mijëra klientë nga e gjithë Greqia, turistë, kurreshtarë, pa llogaritur pastaj emigrantët, ku në gjithë orët flitet më shumë shqip. Në tetë orët e jetës së tregut nëpër të kalojnë mbi njëmilion vizitorë: blerës-shitës-shikues. Shqiptarët-tregëtarë janë si ndihmës të pronarëve grekë, por edhe tregëtarë të pavarur.
Të dielën e dytë të korrikut hyra në Tregun e Pireut për të blerë disa kaseta filmash shqiptarë. Edhe pse dielli të digjte, si në Athinë, tregu ishte plot e vetëm plot sa nuk mund të ecësh dot pa u kthyer brinjazën. Me një gazette “Labëria” në duar kaloja bango më bango. Befas dëgjova tingujt e një kënge:
“Bilbilejtë trembëdhjetë,
Vanë në litare vetë…”.
Ishte kënga e Bilbil Shakos, që e vuri vetë litarin tek rrapi i Janinës, pa pritur dorën e dridhur të vrastarëve turq. (Thuhet se aty ku u varën trembëdhjetë Bilbilejtë çdo vit bien rrufetë). Sa mbaroi kënga u gjenda përballë dy të rinjve që tregëtonin kaseta me këngë labe.
-Nga jeni?-i pyes duke buzëqeshur.
-Nga Tepelena-më thotë më i madhi në moshë.
-Nxirrni gjë me këto kaseta?
-Sa të nxjerrim, po njerëzit nuk i kursejnë njëmijë dhrahmi për të kënaqur veten.
-Edhe unë e dua një kasetë me Bilbilejtë.
-Pse ka gazetë “Labëria”?-pyeti i gëzuar djaloshi tepelenas duke më parë gazetën “Labëria” në dorë.
-Të lutem të të dhuroj “Bilbilejtë” do më dhurosh “Labërinë”. Më ka marrë malli të lexoj për Labërinë time.
-Gazetën do të ta dhuroj, por kasetën do e blej se kushton shumë.
-Lëri llafet, atë e di unë-foli i kënaqur tepelenasi.
U largova shumë i emocionuar. Ata edhe fitonin edhe mbanin gjallë dashurinë për vendlindjen, për këngën shqipe.
“Kënga është shpirti i kombit. Ajo këndohet në lindje, në dasma, por edhe në vdekje, kush harron këngët e tij s’ka më atdhè!”.-më thoshte një shoku im poet nga Lunxhëria.
Dhe më recitonte disa nga vargjet e tij:
Kënga kur ka lindur,
Ç’thotë për të zemra?
Një ditëlindje kanë
Shqiptari dhe kënga…”
Nëse tradhton do të mësosh si të tradhtojnë
PERSONAZH/ Flet regjisorja dhe aktorja, Eliona Thomaraj: Tradhtia nuk është një trend i kohës/
-Dashuria e vërtet ekziston./
-Pluhuri i kohës nuk duhet të zverdhi forcën e dashurisë së vërtetë/
Nga Albert Z. ZHOLI/
Sot vihet në skenën e teatrit komedia e Dario Fo “RIKONSTRUKSIONI I CIFTIT” me regji të Eliona Thomaraj, skenograf Bledar Gerxaliu, dhe me interpretim të Herion Mustafaj dhe Eliona Thomaraj. Ka ditë që në të gjitha ambientet artistike diskutohet vënia në skenë e kësaj komedie, e cila është tepër aktuale. Regjisorja Thomaraj kishte kohë që mendonte për vënien në skenë të një vepre të Dario Fo dhe duke parë me vëmendje problemet aktuale sociale në Shqipëri, mendoi se kjo vepër ishte mëse e përshtatshme. Në rolin kryesor regjisorja ka zgjedhur aktorin e mirënjohur Herion Mustafaj, i cili ka kohë që qëndron jashtë skenave shqiptare.
Një komedi shumë e njohur dhe me një hapësirë shpirtërore interesante. Cili ishte synimi juaj për spektatorin shqiptar?
Kjo është një komedi brilante e Nobelistit Dario Fo “Cifti i Hapur” të cilën mendova ta risjell për spektatorin shqiptar të përshtatur si një “Reallity show”.
Si do ta cilësonit rolin tuaj?
Roli im është i një gruaje e cila pas 25 vite martese ndjen që bashkëshorti i saj nuk e dëshiron dhe për më tepër e tradhton dhe do të përligji tradhëtin e tij si një trend i kohës…. Të rikonstruktojnë çiftin. Pikërisht kjo sjell humor të hollë dhe situatë komike.
Pse pikërisht zgjodhe Erjon Mustafaj për këtë rol? Ka ndonjë specifik?
Herion Mustafaj kishte vetëm një pretendim…”MALLI PER SKENËN SHQIPËTARE” dhe interpretimi i tij përpara spektatorit ndjehej që ishte nostalgji dhe mall i dyanshëm. Publikut tonë i ka munguar gjithë këto vite Herion Mustafaraj.
Kjo vepër tingëllon aktuale në çdo kohë, apo ishte thjeshtë një dëshirë personale?
Unë si regjisore shikoj dhe kërkoj më të mirën e mundur për t’ja servirur spektatorit artdashës. Kjo është një vepër aktuale e cila u bë e mundur të vihet në skenë vetëm nga dëshira e mirë e disa miqve tanë dhe pasionit të padiskutueshëm të aktorëve….
Pra ku konsistoi vënia në skenë?
Është vënë në skenë vetëm nga dashuria e madhe për artin…
Cili është mesazhi i kësaj vepre kaq shumë të diskutuar?
Mesazhi i veprës është se dashuria e vërtet ekziston. Pluhuri i kohës nuk duhet të zverdhi forcën e saj. Nëse tradhton do të mësosh si të të tradhtojnë.
Kjo vepër ka pak personazhe, por shumë ngjarje, ku qëndron intriga?
Kjo vepër ka vetëm një çift në qendër të saj të cilët rrëfejnë se çfarë ju ka ndodhur në një moment kritik në jetën e tyre bashkëshortore.